Κάποτε «έπρεπε» να ζήσω στο δρόμο, αν μπορώ να το πω έτσι μιας και είχα κάποια λεφτά από την δουλειά μου που θα έπρεπε να μου φτάσουν ωσπου να ξαναβρώ δουλειά. Δεν είχα κάπου να μείνω εκτός από κάποιους ανθρώπους που δεν ήθελα. Ήταν καλοκαίρι οπότε είπα θα τη βγάλω έξω.
Έκανα βόλτες στα πάρκα και τη θάλασσα, το φαΐ το ξεχνούσα τελείως κάποιες μερες και που και που έκλεινα τα μάτια μου σε κανα παγκάκι.
Όμως έπρεπε να φύγω, για πού... δεν ήξερα.
Μπόρεσα να πάρω 2 χειμωνιάτικες μπλούζες, 1 τζιν, 5 εσωρουχα, 1 σφουγγάρι και ένα ημερολόγιο που ήταν το πιο βαρύ πράγμα στο σάκο. Από κάπου αγόρασα οδοντοκρεμα, οδοντοβουρτσα, σαμπουάν.
Πήγα σ’ ενα νησί. Με το που έφτασα, στο καφέ που πήγα είδα ότι ζητούσαν άτομο και μου είπαν να πάρω τηλ. τον ιδιοκτήτη. Περίμενα να ξημερώσει, αν και η λέξη «περίμενα» ασχημαίνει εκείνες τις ωρες.
Βρήκα ένα δωμάτιο σ’ ένα παλιό σπίτι μ’ ένα πανέμορφο μπαλκονάκι πολύ περιτεχνο. Είχε άλλο ένα δωμάτιο που έμενε ένα ζευγάρι και μοιραζόμασταν την κουζινούλα και το μπάνιο. Πλύθηκα και έπλυνα και τα μόνα καλοκαιρινά ρούχα που είχα και τα φορούσα και κοιμήθηκα για μερικές ωρες. Το απόγευμα μίλησα με τον ιδιοκτήτη του καφέ. Μου ‘πε θα με χρειαζόνταν σε κανα μήνα που θα φευγε κάποια.
Για πολύ καιρό τριγυρνούσα στο νησι, ρωτώντας κι αλλού για δουλειά και στο διπλανο νησι, με ελάχιστο φαΐ και σχεδόν καθόλου ύπνο. Περπατούσα πολύ με το σάκο στο αριστερο μου ώμο, και όχι ότι μου φανηκε ποτέ πολύ αλλά μερικές φορές με ενοχλούσαν κάτι φουσκαλάρες που έβγαζα στις πατούσες, κυρίως στη δεξιά.
Τριγυρνούσα στον ήλιο και στη σκιά χωρίς αντιλιακό.Παλιά είχα ένα «κόλλημα», να μην ξεχνάω να βουρτζίζω τα δόντια μου καθημερινά.
Ε, λοιπόν ξεχνούσα, κι όμως ποτέ δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση και τα δόντια μου και το δέρμα μου.
Κάποιος μου είπε πρόσφατα για κάποιον που δε βούρτζιζε συχνά τα δόντια του και χάλασε κάποιο και έπαθε απόστημα και τον τυραννούσε κανα 2 μέρες και πήρε αντιβίωση...
Αναρωτιέμαι, οι άστεγοι παθαίνουν ζημιά στα δόντια τους και βασσανίζονται έτσι συνεχως;
Στα σκυλιά και στις γάτες ή στα ζώα γενικά, πώς και δε χαλάνε τα δόντια;
Καθόλου απίθανο όμως σε λίγο καιρο να δούμε και οδοντόκρεμα για σκύλους...
Κάποια στιγμή χρειάστηκα πάλι δωμάτιο, μου είπε η ιδιοκτήτρια ότι είχε άδεια παραδίπλα, λίγο πιο ακριβα ΑΛΛΑ υπερσύγχρονα!
Όντως ήταν ένα ολοκαινουργιο αποστειρωμένο κουτί αυτό που μου δωσε.
Κάποια στιγμή που βγήκα στην αυλή είδα μια πλακέτα με τη σημαία της ευρωπαϊκής ένωσης που έλεγε ότι τα έργα (αυτά τα κουτιά δηλαδή) επιδοτηθηκαν απο το τάδε προγραμμα, μπλα μπλα μπλα κλπ. Μπορεί και το σπιτάκι που κοιμήθηκα κάποια στιγμή να το κάνανε κουτια.
Συνέχιζα τις βόλτες μου και σπανίως έμενα σε κανα δωμάτιο, χωρίς να κοιμάμαι τη νύχτα παρά μόνο όταν ήταν μέρα. Κυρίως την έβγαζα έξω χωρίς να κοιμάμαι καθόλου παρά μόνο να ξεκουράζομαι.
Ώσπου μια μέρα με περικύκλωσαν 8 σωματώδεις μπάτσοι και ήταν και ένας έξω απ’ τον κύκλο με πολιτικά (Λες και οι μισοί δε θα φτάνανε για μια γυναίκα...)
Τι έκανα; λέω. Μου είπαν «εισαγγελικό» μου δώσανε ένα χαρτί που είχε το όνομα του/της εισαγγελέα, το δικό μου και τη φράση «εξέταση πολίτη»!
ΔΕΝ ελεγε ΠΟΙΟΣ το έκανε το εισαγγελικό και ΓΙΑΤΙ!
Με πήγαν στο νοσοκομείο του νησιού σ’ ένα δωμάτιο με 2 με πολιτικά (μάλλον μπάτσοι, αλλά ποιος ξέρει κιόλας). Αυτοί άλλαξανε βάρδυα με άλλους και αργά τη νύχτα μου είπαν ότι θα με πάνε στο διπλανό νησί. Εγώ τους είπα ότι δεν πάω πουθενά αν δε μου πούνε πού; και γιατί; Αρκετά αργότερα με πιάσανε 4-5 (δε θυμάμαι ακριβώς) με ξεβράκωσαν και μου κάνανε μια ένεση, ήταν και μια γυναίκα, μάλλον αυτή μου την έκανε. Με οδήγησαν στο 2ο λιμάνι του νησιού, με αυτοκινητο στην άλλη άκρη του νησιου.
Στο διπλανό νησι με κλείσανε σε κελί με κάμερα για 4 μέρες. Και πάλι ρωτουσα τι έκανα.... καμιά απάντηση εκτός από μια φορά που μου είπε ενας ότι εκτελουσαν εντολές. Τους φωναζα να με πάνε στην εισαγγελέα τοτε που εδωσε τις εντολές. Φυσικά με δουλευανε και μου λέγανε: Ναι, θα σε πάμε.
Την 3η μέρα με πήγανε στο νοσοκομείο του νησιου. Σ’ ένα γραφείο μέσα, μαζί μου 2 μπάτσοι και γω αναμεσά τους, μία γυναίκα και αλλά 4 άτομα μέσα. Αυτή κάτι μου είπε και τη ρώτησα και γω κάτι. Είπε ότι τελειωσαμε, με πήρανε και με ξαναπήγανε στο κελί και την επόμενη μέρα με πήγανε στο Δαφνί. ΔΕ ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ!
Εκεί, ενέσεις και χούφτες χάπια. Κάποιες μέρες δε μου κάνανε ενέσεις, αλλά χάπια καθε μέρα πρωί-βράδυ.
Είναι ενα ωραίο που σου δίνουν και παραλύεις, χέρια-πόδια δε σε βαστάνε και πέφτεις ξερός.
Ένα άλλο πιο ωραίο που δε μπορείς να περπατήσεις 10 βήματα χωρίς να κάτσεις και νιώθεις όταν κάθεσαι να σου καίγεται ο εγκεφαλος. Ειλικρινά ένιωθα να καιγεται το κεφάλι μου. Αλλά αυτό δε μου το έδωσαν στο Δαφνί!
Κάποια στιγμή με πήγανε στο γραφείο μιας «γιατρού»??? η όποια μου είπε ότι ήταν αφύσικο που δεν ετρωγα και δεν κοιμόμουν (ο λογος που με «πήρανε») και είχε κολλήσει για κάμποση ωρα (όλα αυτα μου τα λεγε με αποδοκιμασία με πολύ ξινισμένα μουτρα) με το γεγονος ότι φορούσα συνέχεια την ίδια μπλούζα. Μου έλεγε ότι είναι αφύσικο. Της είπα δεν ενοχλώ κανενα τη πλένω και την ξαναφοράω. Και ξανα τα ίδια (μια απλή χρωματιστή μπλούζα ήταν).
Μετά απ’ αυτά δεν μπορώ να περιγράψω καλά πώς ήμουν. Σα ζόμπι; σα φυτό με περίεργες παρενέργιες και μετα απο κάποιο καιρό σκέφτόμουν συνεχως την αυτοκτονία. Αλλά αυτό ήταν και αποτέλεσμα κάποιων άλλων εμπειριών.
Δεν ενόχλησα κανένα, δε πείραξα κανένα. Με κλείσανε σε ψυχιατρείο με ενέσεις, χάπια κλπ, ΧΩΡΙΣ να μου πούνε ΓΙΑΤΙ και ΠΟΣΟ θα έμενα μέσα. Χωρίς να με εξετάσουνε, να με ΡΩΤΗΣΟΥΝ κάτι εκτός από την αποδοκιμασία στα μούτρα τους για την μπλούζα και το ότι δεν έτρωγα και κοιμόμουν στο νησί που ήμουν. Δεν ενόχλησα κανένα.
Όποιον και να ρωτουσα ΔΕ μου έλεγε έκτος απο το ότι «αυτο εξαρτάται απο σένα»
ΜΕΤΑ έμαθα ότι το εισαγγελικό κρατάει μόνο ένα μήνα.
Υ.Γ. υπάρχουν παρα πολλά που δεν ανέφερα σ’ αυτή μου την εμπειρία.
Κάποιοι που ζήσανε επι χούντας λένε είμασταν καλά. Είχαμε δουλειες, είχαμε να φάμε, είμασταν καλά.
Πώς! Μπορείς να είσαι καλά ω! εσύ ΕΛΛΗΝΑΡΑ όταν ανά πάσα στιγμή μπορούσαν ν’ αρπάξουν τον διπλανό σου και να του κάνουν τα χειρότερα βασσανιστήρια που ξέσκιζαν το σώμα και την ψυχή του!
Και μετά απ’ όλα αυτά που έζησες? να ξαναλές σήμερα: είχαμε δρόμους, είχαμε δουλειές, είχαμε να φάμε, είμασταν καλά....
Αναρωτιέμαι έχει φάει κανείς σας ξύλο από τέτοιους «ανθρώπους», μιας και κάποιοι μιλάνε τόσο υποστηρικτικά για Χ.Α. Λίγους διάβασα στις αρχές.
έχετε φάει ποτε ξύλο από φασίστες;;;;;
ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
Μπορούν να σου κάνουν κακό σε μυαλό ψυχή και σωμα, αν θέλουν.
" ΟΤΙ ΣΑΣ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ..." μέρος Β'
Απεστάλη: 01/04/2012, 16:58:32
