Ιδιαιτερο θεμα που ειναι απο την φυση του αδυνατο να εξαντληθει μεσα σε χιλιαδες λεξεις,ποσο μαλλον σε μερικες αραδες.Για κάτι που εχει περασει λεμε ότι ‘ήταν καρμα’, για κάτι που συμβαινει και εμπεριεχει την εννοια της επιλογης λεμε ότι ‘ είναι καρμα’ και ‘δημιουργουμε καρμα’.Τα πάντα είναι καρμα.Τι είναι όμως τουτο το ‘καρμα’ ;Ανταποδοτικη δικαιοσυνη; Θα μπορουσε να ειπωθει και ετσι, κάτι που συμβαινει πολύ συχνα.Θαρρω ,όμως, ότι δεν μπορουμε να αναφερθουμε στον Νομο του καρμα διχως να λαβουμε υποψην μας την δομηση της Υπαρξης.

Η σωστη ερευνα είναι αυτή που δεν αναιρει αλλά εξεταζει ,αναλυει το μερικο και το συνθετει,όπως πολύ σωστά ειπε και ο απ. Παυλος ‘εκ μερους γιγνωσκομεν το ολον’. Εφοσον το όλο εμπεριεχει το μερικο, απ’ αυτό το μερικο μπορουμε να ψηλαφισουμε το ολον.Αν παρουμε μια σταγονα του ωκεανου και την αναλυσουμε θα ξερουμε τι είναι ο ωκεανος διχως αυτό να σημαινει ότι η σταγονα είναι και ο ωκεανος.
Ετσι και το καρμα θα πρεπει να ισχυει σε ολες τις εκφρασεις της υπαρξης μας για να ειναι νομος ασαλευτος που κρατα σε συνοχη τους κοσμους της υλης.Θα πρεπει δλδ να είναι ορατος σε οιονδηποτε ειτε τουτος πιστευει στην μετενσαρκωση ειτε όχι.
O Ryche μιλησε για το αιτιο και το αιτιατο.Και εχει απολυτο δικιο: σχέση ακαταλυτη, ασαλευτη: ‘ δεν ηρθα να καταλυσω τον νομο, αλλά να τον υπηρετησω’ ειπωθηκε καπου.Η υπαρξη είναι οι κοσμοι των μορφων,της διαχωριστικοτητας.Εδω που για το καθετι, υπαρχει και το αντιθετο του.Ο Ανθρωπος, ως Λογοικη εκφραση, εχει το δωρο της Συνδημιουργιας.Του εχει επιτραπει να χρησιμοποιει τα ιδια μέσα , με τά οποια κτιστικαν και συντηρουνται αυτοι οι κοσμοι.Τι όμως δημιουργει ο τοποχρονικος ανθρωπος και πως προεκτεινει το δημιουργημα του μέσα στο φαινομενον της ζωης που ο ιδιος αντιλαμβανεται ως Ζωή; Εδώ βρισκεται και το κλειδι για την κατανόηση του καρμα.
Ο τοποχρονικη προσωπικοτητα μας δεν είναι κάτι άλλο παρά το συνολο των μορφοποιημενων σκεψεων- επιθυμιων μας, επιθυμιων – σκεψεων μας.Ακομα και το ίδιο το παχυλο μας σωμα δημιουργειται από αυτές,αποτελει εκφραση αυτων.Ειναι ολες όμως αυτές του τοποχρονικου ανθρωπου;Οχι, αλλά αυτό είναι άλλο θεμα.Σκεπτομορφες που προεκτεινουμε μέσα στον χρόνο και μας περιμενουν ως κληρονομια που θα την οικειοποιηθουμε καποια στιγμη, σαν παιδια που μας περιμενουν να τα βγαλουμε βολτα στην αγορα του κοσμου.Δημιουργουμε κραδασμους που όταν επιστρεφουν μας κραδαινουν στην ποιοτητα που εμεις τους δωσαμε.
Μοιαζει σαν ένα βεστιαριο ενός θεατρου: υπαρχουν πολλων ειδων κοστουμια.Ο κάθε ηθοποιος μπαίνει σε ένα τετοιο και συμπεριφερεται κατά τον τρόπο που ο ρολος του ‘επιβαλει’.Οι προηγουμενες ενσαρκωσεις μας είναι τα κοστουμια που είναι κρεμασμενα ηδη και οι επερχομενες αυτά τα οποια διαμορφωνονται τώρα και αργότερα.
Μοιαζει με τον ανθρωπο που πινει το βραδυ και το πρωι είναι το κεφαλι του καζανι.
Μοιαζει με τον μαθητη που ενώ οι άλλοι διαβαζαν αυτος πηγαινε για καφε και τώρα οικτιρει την μοίρα του που δεν τον αφησε να περασει στο πανεπιστημιο.
Εχουμε την δυνατότητα να αλλαξουμε το καρμα μας; Αν όχι που εγκειται η ελευθερια της βουλησης;
Εχουμε την δυνατότητα να επιλεξουμε το ‘κοστουμι’ που θα φορεσουμε την κάθε φορα.Εκει σταματα η δυνατότητα της επεμβασης μας οσον αφορα αυτό που ηδη εχει δημιουργηθει από εμας για εμας.Μπορουμε να επεμβουμε στον τρόπο που θα εκπληρωσουμε το ηδη υπαρχον, ώστε να μην δημιουργησουμε μεγαλυτερο φορτιο.Επι παραδειγματι εαν πρεπει να σκοτωσω καποιον σε τουτη την ζωη αλλα εχω αποφασισει οτι δεν θελω να 'βαψω' τα χερια μου με αιμα, πως θα εκπληρωθει κατι που ειναι 'γραμενο' και ταυτοχρονα η δικη μου τωρινη βουληση; Θα μπορουσε να περπατα στον δρομο και να περνω με το αυτοκινητο μου, να πατησω μια πετρα που θα τον χτυπησει.Μ' αυτον τον τροπο εκπληρωνονται και οι δυο μου επιθυμιες.
Όπως ειπα και πιο πανω τουτο το θεμα δεν εξαντλειται ευκολα.Θα μπορουσαμε να γραψουμε βιβλια επι βιβλιων για το καρμα και παλι να ήταν ελειπες.
Καλο θα είναι όμως να θυμομαστε τουτο:
Η ζωή μοιαζει με μια λευκη κολλα χαρτιου καποιου σχολικου διαγωνισματος: σε δεδομενο χρόνο καλεισαι να την γεμισεις.Με το περας του χρόνου αυτου την παρεδωσες.Οτι εγραψες, εγραψες.Ακριβως όπως στο σχολειο.Αλλος καθαρογραφει, άλλος μουντζουρωνει,άλλος ζωγραφιζει.Η κάθε κολλα είναι αυστηρα προσωπικη.Κανεις δεν μπορεί να γραψει σε άλλη κολλα εκτος της δικης του.Μπορει βεβαια να αντιγραψει, οποτε ας προσεχουμε από πού αντιγραφουμε. Οπως κανεις δεν μπορεί να βαθμολογησει την κολλα του διπλανου του .Και φιλε Ryche, θα συμφωνησω με τον προβληματισμος σου καθως η κάθε κολλα παιζει ρολο στην γενικη βαθμολογια ολης της ταξης.

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Τhoth, να σε ρωτήσω κάτι;

Γράφεις:

quote:

---

Μπορείς να αδικηθείς χωρίς να φταις.

---

For my life
Still ahead
Pity me...

Δύσκολα μου βάζεις και δεν ξέρω τι να σου απαντήσω.

Αδικούμαστε αδίκως εξαιτίας του ότι έχουμε την επιλογή αδίκως να αδικούμε.

Το κατάλαβες;

Αφού υπάρχει ένα περιθώριο ελεύθερης βούλησης μέσα στον καταναγκαστικό φυσικό μας κόσμο, μπορούμε να αδικήσουμε τους άλλους εξαιτίας αυτής της ελεύθερης μας βούλησης.

Αλλιώς το να αδικούμε τους άλλους σημαίνει απόλυτα ότι τους αξίζει να αδικούνται και άρα δίκαια τους αδικούμε κάθε φορά. Άρα δεν υπάρχει αδικία !!!

Πάνω σε αυτό το σκεπτικό βασίζονται όσοι διαφωνούν με την διδασκαλία του Κάρμα.

Εάν δεν υπάρχει αυτό που θέσαμε, τότε το Κάρμα δεν θα μπορούσε να είναι ο νόμος της Αιτίας-Αποτελέσματος γιατί κάθε πράξη μας δεν θα αποτελεί ποτέ Αιτία αφού θα είναι απλά ένας κρίκος σε μια ατέρμονη ευθεία Αιτίας.

Το Καλό το ορίζει το Δάρμα (ή Ντάρμα, άλλη έννοια πολύπλοκη και απέραντη) και όχι το Κάρμα. Το Δάρμα είναι το Καθήκον, η Πορεία προς τα Πάνω, η εσωτερική έλξη προς την Πραγμάτωση του Θεϊκού Εγώ. Το Κάρμα είναι ο νόμος της Δράσης-Αντίδρασης και απλά διευθετεί τον χρόνο και την ενέργεια της δράσης και της σκέψης μας και δεν μας ορίζει τι είναι ηθικά σωστό ή λάθος.

Για παράδειγμα κάποιος επιθυμεί πολύ να γίνει πλούσιος. Γιατί; Νομίζει ότι έτσι θα καταφέρει να γίνει ευτυχισμένος και ολοκληρωμένος. Θέτει αυτό ως στόχο και μέσα στα πλαίσια του Κάρμα θα κάνει δράσεις που σταδιακά θα τον βοηθήσουν (αφού συνεχίζει να έχει αυτή την σφοδρή επιθυμία) μέσα από τους απολογισμούς (σωστό-λάθος) να γίνει πλούσιος. Το Κάρμα του έδωσε τους νόμους, τους κανόνες, την έξυπνη δράση. Έφτασε, αλλά έγινε ευτυχισμένος; Αυτό δεν μπορεί να του το ορίσει το Κάρμα. Θα διαπιστώσει ότι έχει περιπλεχτεί σε μεγάλες ευθύνες και σκοτούρες και ότι δεν είναι αυτό που αναζητούσε γιατί δεν είναι ευτυχισμένος.

Ο Βούδας λέει ότι το Καλό και το Κακό Κάρμα είναι δύο σάκοι που είναι στα δύο άκρα μιας βέργας που την κουβαλάμε στους ώμους μας. Πρέπει να αδειάσουμε και τους δύο σάκους για νας ξαλαφρώσουμε. Κάθε δράση που γίνεται για προσωπικό όφελος θα μας χρεώσει σε κάποιους ή θα μας οφείλουν κάτι που πρέπει να μας ανταποδοθεί. Και τα δύο (αν και το καλό κάρμα είναι πιο γλυκό) θέτουν σε κίνηση τον Τροχό του Κάρμα και μας σκλαβώνουν.

Η λύση είναι η δράση από Δάρμα από εσωτερική συνείδηση και απο το καθήκον που απορρέει από την πραγματική μας φύση. Μόνο τότε δεν σταυρωνόμαστε στον Τροχό του Κάρμα.

Σε προτρέπω να διαβάσεις και το topic "Το Κλειδί της Θεοσοφίας" στην Κατηγορία ΣΟΦΙΑ. Εκεί λέγονται ενδιαφέροντα πράγματα για το Κάρμα και το Καθήκον. topic.asp?TOPIC_ID=2699

Επίσης είναι πολύ σημαντικό να διαβάσεις ένα topic που λέει πολλά για το Κάρμα. topic.asp?TOPIC_ID=1491

Βασικά η δεύτερη απορία μου ξεκίνησε από μια συζήτηση με ένα καθηγητή ο οποίος μου είπε ότι ναι μεν πιστεύει σε Κάρμα και Ντάρμα, αλλά δεν ξέρει κατα πόσο αυτά που το Ντάρμα θεωρεί "κακά" είναι όντως έτσι ή απλά κάποιοι χρησιμοποιούν το Ντάρμα και το ΄Κάρμα για να περιορίσουν τους ανθρώπους. Συγκεκριμένα μου έφερε το θέμα της μονογαμίας και ότι δεν έχει πεισθεί ότι το να μένει κάποιος πιστός στο ταίρι του είναι όντως επιβεβλημένο από το Ντάρμα...

Εσύ τί λες;

Επίσης, κάπου είχα διαβάσει ότι η κρεατοφαγία επιβαρύνει το κάρμα μας.. αυτό ισχύει; Αν είναι έτσι.. κλάψτε με..

quote:

---

Βασικά η δεύτερη απορία μου ξεκίνησε από μια συζήτηση με ένα καθηγητή ο οποίος μου είπε ότι ναι μεν πιστεύει σε Κάρμα και Ντάρμα, αλλά δεν ξέρει κατα πόσο αυτά που το Ντάρμα θεωρεί "κακά" είναι όντως έτσι ή απλά κάποιοι χρησιμοποιούν το Ντάρμα και το ΄Κάρμα για να περιορίσουν τους ανθρώπους. Συγκεκριμένα μου έφερε το θέμα της μονογαμίας και ότι δεν έχει πεισθεί ότι το να μένει κάποιος πιστός στο ταίρι του είναι όντως επιβεβλημένο από το Ντάρμα...

Εσύ τί λες;

Επίσης, κάπου είχα διαβάσει ότι η κρεατοφαγία επιβαρύνει το κάρμα μας.. αυτό ισχύει; Αν είναι έτσι.. κλάψτε με..

---

Αγαπητή μου Steppenwolf, σε ένα σημείο στα "Ερμητικά Κείμενα" με συμβουλεύει ο... Παππούς μου ο ΤΗΟΤΗ:

quote:

---

... Κάθε ανθρώπινο ζώο παρουσιάζει μεγάλη ροπή προς την κακία και γίνεται σύντροφός της, γι’ αυτό και ευχαριστιέται με αυτήν. Αυτό λοιπόν το ζώο, εάν μάθει ότι ο κόσμος γεννιέται και ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με την πρόνοια και την ανάγκη και ότι πάνω από όλα αυτά κυριαρχεί η ειμαρμένη, δεν θα γίνει πολύ χειρότερο από τον εαυτό του; Αφού καταφρονήσει, δηλαδή, το σύμπαν ως γεννημένο και αποδώσει τις αιτίες του κακού στην ειμαρμένη, δεν θα υποστεί κανένα κακό έργο. Γι’ αυτό πρέπει να φυλάγεται κανείς από αυτούς, ώστε μέσα στην άγνοιά τους να είναι λιγότερο κακοί, από τον φόβο που προκαλεί στις ψυχές τους το άγνωστο». ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ, Αποσπάσματα, 11, 4-5.

---

Αυτή είναι μια μεγάλη σοφία. Η εσωτερική γνώση μπορεί κάλλιστα να γίνει αφορμή για να δικαιολογήσει κάποιος τους εγωισμούς του και τις λαγνείες του.

Εάν προσπαθήσεις να πείσεις τον καθηγητή σου, και τα καταφέρεις θα βρεις μπροστά σου άλλο εμπόδιο. Θα σου πει: "Έχεις δίκιο είναι καρμικό λάθος να πάω με άλλη γυναίκα ενώ είμαι παντρεμένος. Αλλά δεν κάνω εγώ ανομία, διότι είμαι ένα αθώο όργανο του Κάρμα για να ξεπληρώσει η γυναίκα μου τις αμαρτίες που έκανε σε προηγούμενες ζωές"

Οπότε δεν υπάρχει τέλος σε αυτόν τον κύκλο της αυτό-δικαιολόγησης. Ευτυχώς ένα μέρος από αυτόν τον αιώνιο ηθικό νόμο έχει δοθεί στην ανθρωπότητα κι έχει προσαρμοστεί στο νομικό μας σύστημα (στραβά και κουτσά ίσως αλλά σίγουρα χρήσιμα) για να ξεπληρωθεί γρήγορα, άμεσα και συνειδητά το αρνητικό κάρμα.

Το να λες ψέματα στην γυναίκα σου, να αθετείς τις υποσχέσεις που της έχεις δώσει, να παραβιάζεις τους κανόνες τους οποίους θέτει μια κοινωνία στην οποία ζεις και συμμετέχεις φτάνουν από μόνα τους να ορίσουν τουλάχιστον το κοινωνικό και προσωπικό κακό.

Ας μην αναζητά κανείς δικαιολογίες στον Ουρανό για το δόκανο που του έχει πιάσει το πόδι του, κυνηγώντας τυχάρπαστα την εφήμερη απόλαυσή του.

Όσο για την κρεοφαγία και αν είναι κακή είναι μεγάλο θέμα. Ένας σχεδόν σύγχρονος Ινδός Σοφός ο Βιβεκανάντα προέτρεπε τους συμπατριώτες του να τρώνε κρέας, σκανδαλίζοντάς τους. Όταν αυτοί του έλεγαν ότι αυτό είναι αμαρτία, τους έλεγε ότι η αγελάδα δεν λέει ψέματα, δεν σκοτώνει και δεν τρώει ποτέ κρέας, αλλά παραμένει μόνο μια αγελάδα και δεν είναι άνθρωπος. Εάν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που αμφισβητούν την ανάγκη της κρεοφαγίας νομίζω ότι το θέμα σίγουρα δεν είναι άσπρο-μαύρο.

Η κοινωνική, οικονομική, ιατρική άποψη σε αυτό το ζήτημα είναι σίγουρα απαραίτητες για να κρίνει κάποιος και, σίγουρα, όχι μόνο η θρησκευτική άποψη.

It's up to you

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Ο Πλάτων λέει πως ο νεκρός έχει την επιλογή να πιεί από την "Πηγή της Μνήμης" και να βαδίσει στο δεξί μονοπάτι προς τον ουρανό ή να πιεί από την "Κούπα της Λησμονιάς" και να βαδίσει στο αριστερό μονοπάτι προς την μετενσάρκωση. "Η Ψυχή υποφέρει την τιμωρία της αμαρτίας ώσπου να πληρωθεί η ποινή"

quote:

---

“Στην χριστιανική πλευρά η πιο εντυπωσιακή συνέπεια του διαλόγου ήταν το μεγαλειώδες εγχείρημα που ανέλαβε ο Ωριγένης με το De principiis, έχοντας σκοπό να δημιουργήσει μία σύνθεση του χριστιανισμού και του πλατωνισμού. Δεν μπορώ να εκτιμήσω εδώ αυτό το αξιοσημείωτο βιβλίο, αλλά μία γρήγορη επισκόπηση θα ήταν χρήσιμη για να δείξει την έκταση των συμβιβασμών του με τις παγανιστικές απόψεις. Δεν οικειοποιείται μόνο την ουσία (όπως είδαμε) της πλατωνικής θεολογίας, αλλά επίσης και την πλατωνική εικόνα του κόσμου. Το σύμπαν είναι ένα τεράστιο ζωντανό πλάσμα που διατηρείται και υπάρχει εξαιτίας του Λόγου και λειτουργεί όπως ο πλατωνικός κόσμος (De principiis, 2.1.2 πρβλ. Πορφύριο που λέει “περί του θεού και του κόσμου ο Ωριγένης σκεπτόταν ως Έλληνας”, Κατά Χριστιανών, αποσπ. 394). Μέσα του υπάρχουν πολλά άλλα ζωντανά όντα, στα οποία περιλαμβάνονται τα άστρα που είναι κι αυτά έμψυχα και, ίσως, προσφέρουν μελλοντική κατοικία σε ορισμένες ανθρώπινες ψυχές (De principiis 1.7.2, 2.11.7, Κατά Κέλσου 5.10-11). Ο κόσμος είχε βέβαια και αρχή και θα έχει και τέλος, όμως θα τον διαδεχθούν άλλοι κόσμοι (De principiis 2.3.4-5, 3.5.3). Έτσι η Ανάσταση υποβιβάζεται στο επίπεδο απλού επεισοδίου της κοσμικής ιστορίας. Η τελική αποκατάσταση, όπου όλα τα πράγματα θα επιστρέψουν στην αρχική τους κατάσταση απομακρύνεται έπ’ άπειρον.

Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η ψυχολογία του De principiis, η οποία είναι πλησιέστερη στον Πλωτίνο παρά στον απόστολο Παύλο. Η ψυχή είναι αιώνια όχι μόνοι a parte post, αλλά επίσης a parte ante, και όχι μόνο λόγω της θείας χάριτος αλλά και λόγω της ουσίας της φύσεώς της. Είναι βεβαίως δημιούργημα, όμως η δημιουργία της, όπως υποστηρίζει και ο Πλωτίνος βρίσκεται έξω από τον χρόνο (De principiis, 1.4.3-5). Κάθε ψυχή ήταν αρχικά καθαρός νους και κάθε ψυχή μπορεί δυνάμει να επανέλθει σε αυτήν την κατάσταση (De principiis 2.8.3). Όμως στο μεσοδιάστημα πρέπει να υψωθεί και να πέσει πολλές φορές, το γεγονός ότι δεν αρχίζουμε όλοι από το ίδιο επίπεδο τον αγώνα για την σωτηρία μπορεί να εξηγηθεί με τρόπο συνεπή προς την θεία δικαιοσύνη μόνο αν φέρουμε πάνω μας περασμένα παραπτώματα που διαπράχθηκαν σε προηγούμενες ζωές (De principiis, 2.9.3-5).

Η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να υψωθεί στην κατάσταση του αγγέλου ή να βυθιστεί στην κατάσταση του διαβόλου, και ο Ωριγένης παίζει με την ιδέα του Πλάτωνα ότι η ψυχή μπορεί να ξαναγεννηθεί σε σώμα ζώου (De principiis, 1.8.4). Το πεπρωμένο της στο μεσοδιάστημα από την μία μετενσάρκωση στην άλλη εξαρτάται από την ζωή που έζησε πάνω στη γη. Η κακή ψυχή υποφέρει την κάθαρση αλλά όχι αιώνια, αφού η θεία δικαιοσύνη είναι επανορθωτική κι όχι εκδικητική. Η κόλαση δεν είναι πυρά που δεν σβήνει ποτέ αλλά κατάσταση του νου, αντιπροσωπεύει αυτό που ο Ωριγένης ονομάζει “τιμωρία και μαρτύριο από την έλλειψη συνοχής της ψυχής” (De principiis 2.10.6).

Η αγαθή ψυχή θα κατοικήσει κάποιο διάστημα στον επίγειο παράδεισο. Εκεί ο θεός θα οργανώσει ένα σχολείο ψυχών με αγγέλους ως εκπαιδευτές οι οποίοι θα διδάξουν τις απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις που τις βασανίζουν στην γη (De principiis, 2.11.6), (το ίδιο λέει και ο Κλήμης στο Εκλογ. 57.5). Ο Ωριγένης προσφέρει μια περίληψη της ύλης πάνω στην οποία οι ψυχές τελικά θα προβιβαστούν σε υψηλότερες σφαίρες και πιο προχωρημένες τάξεις. Ο παράδεισος είναι πανεπιστήμιο που δεν τελειώνει ποτέ. Όταν βρεθούν σε αυτήν την κατάσταση οι ψυχές θα εφοδιαστούν με σώματα, από υλικό πιο εκλεπτυσμένο από το δικό μας αλλά όσο υψώνονται μέσα από τις σφαίρες θα το αποβάλλουν βαθμιαία (De principiis 1.4.1). Η τελική κατάστασή τους θα είναι πιθανώς ασώματη - το “πνευματικό σώμα” για το οποίο μιλάει ο απόστολος Παύλος είναι μόνο προσωρινός συμβιβασμός (De principiis 3.6.1). "E.R.DODDS, Εθνικοί και Χριστιανοί σε μία εποχή αγωνίας", σελ. 196-199.

---

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

Πρέπει όμως να αναγνωρίζουμε κάθε στιγμή την νομοτέλεια της Σχετικότητας μέσα στην οποία ζούμε.

Είναι αλήθεια ότι το σύμπαν π.χ. δεν κινείται. Αφού ο χώρος είναι γεννητός, δημιουργείται εντός του σύμπαντος, που θα βρισκόταν χώρος έξω από το σύμπαν για να κινηθεί αυτό;

Επίσης το σύμπαν είναι αυτάρκες. Ποιος νόμος θα το υποχρέωνε να κάνει κάτι συγκεκριμένο αφού όλοι οι νόμοι γεννιούνται μέσα του;

Επίσης το Καλό και το Κακό είναι ανύπαρκτα για το Σύμπαν γιατί όλα γίνονται εντός του και πάντα το συνολικό άθροισμα των αντιθέτων είναι "μηδέν" για το Όλον. Όπως πολύ ωραία το περιέγραψε ο διάσημος επιστήμονάς μας,ο Νανόπουλος, "το σύμπαν είναι μια ανακατανομή του "τίποτα", απλά μια υπέροχη περιγραφή (που είσαι Λάο Τσε να δεις τα παιδιά σου !)

Επίσης για το ίδιο το σύμπαν δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο αίτιο, αφού όλη η αιτιότητα εμφανίζεται μέσα του.

Για εμάς όμως τα παιδιά του Κόσμου, υπάρχουν συστήματα αναφοράς, όχι μόνο στα μαθηματικά, αλλά και στην ηθική, στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην τέχνη, στην θρησκεία κ.α. Και στην δική μας σφαίρα επιρροής πρέπει να επιλέξουμε το καλό και το κακό μας, το αίτιο μας και το αποτέλεσμά μας.

Βέβαια η φιλοσοφική αντίληψη για το αίτιο-αποτέλεσμα είναι πολύ διαφορετική από την επιστημονική. Αυτό δείχνει ο Πρόκλος στην "Θεολογική Στοιχείωση":

quote:

---

"
Για τους βαθμούς της αιτιότητας

56. Κάθε τι που παράγεται από τα δεύτερα, πολύ περισσότερο παράγεται από τα πρωτύτερα και τα αιτιωδέστερα, από τα οποία και τα δεύτερα έχουν την καταγωγή τους.

57. Κάθε αίτιο και πριν από το αιτιατό ενεργεί αλλά και έπειτα από αυτό γίνεται υποστασιωτικό περισσότερο. Σχόλιο: (…) Από αυτά γίνεται φανερό ότι όσα έχουν αιτία την ψυχή, έχουν και το νου επίσης, χωρίς όμως όσα έχουν αιτία το νου να έχουν και την ψυχή αιτία. Αλλά και πριν την ψυχή ενεργεί και όσα δίνει η ψυχή στα δεύτερα τα δίνει περισσότερο ο νους, και χωρίς να ενεργεί η ψυχή, ο νους ακτινοβολεί τα δώρα του σε όντα που η ψυχή δεν έχει δώσει τον εαυτό της. Γιατί το άψυχο, σο βαθμό που μετέχει το είδος μετέχει το νου και την ποιητική ικανότητα του νου. Και φυσικά και όσων ο νους είναι αίτιος, είναι αίτιος και το αγαθό, όχι όμως και το αντίθετο. Γιατί οι στερήσεις των ειδών προέρχονται από εκεί (όλα προέρχονται από εκεί). Ο νους, όμως, δεν υποστασιώνει την στέρηση, γιατί ο νους είναι είδος. (σελ. 111-113)

58. Κάθε τι που παράγεται από περισσότερα αίτια είναι πιο σύνθετο από όποιο παράγεται από λιγότερα.

59. Κάθε τι απλό στην ουσία είναι ή ανώτερο ή κατώτερο από τα σύνθετα.

60. Κάθε τι που είναι αίτιο σε περισσότερα είναι ανώτερο από εκείνο που έλαχε δύναμη για μικρότερα και παράγει μέρη, από αυτά τα αίτια το ένα είναι υποστασιωτικό όλων.

(...)

75. Καθετί που λέγεται αίτιο υπερβαίνει στην κυριολεξία το αποτέλεσμα

---

Ας μην το παρακάνω όμως. Έτσι κι αλλιώς οι προβληματισμοί δεν είναι μόνο επώδυνοι αλλά είναι κι αυτοί που μας κάνουν να βελτιωνόμαστε.

Ο χρόνος ZADOK σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό δεν υπάρχει, αλλά τότε κι εμείς δεν... υπάρχουμε. Κι εκεί στο Μη-Ον έχουμε παγιδευτεί. Εμείς ως ψεύτικες αντανακλάσεις του ΑΙΩΝΙΟΥ ΕΝΟΣ κουβαλώντας αυτό το μέρος του Μη-Όντος, μέσα στον Χρόνο που είναι κι αυτός η αποτυχημένη προσπάθεια του ΟΝΤΟΣ να κρατήσει το ΕΙΝΑΙ του συγκεντρωμένο όλο σε μια ΣΤΙΓΜΗ.

Για αυτό μας διδάσκει ο Πρόκλος:

quote:

---

55. Κάθε τι που υπάρχει μέσα στον χρόνο ή υπάρχει σε ολόκληρο τον χρόνο ή η ύπαρξή του απλώνεται κάποτε σε ένα μόνο μέρος του χρόνου. Σχόλιο: (…) Η αϊδιότητα είναι διττή, άλλη αιώνια και άλλη χρονική. Η μία είναι η αϊδιότητα που στέκεται, η άλλη που γίνεται, η μια έχει συγκεντρωμένο το είναι και όλο μαζί, ενώ η άλλη έχει ξεχυθεί και απλωθεί στην παρατεταμένη διάρκεια του χρόνου, η μια ολόκληρη μέσα στον εαυτό της, η άλλη αποτελείται από μέρη που το καθένα υπάρχει χωριστά κατά το σχήμα το προηγούμενο και το επόμενο. (Θεολογική Στοιχείωση, σελ. 109-111)

---

Έτσι ας παρηγορηθούμε. Κάπου εκεί ΨΗΛΑ, ΕΜΕΙΣ ποτέ δεν υποστήκαμε καμιά αιτία. Κάπου εκεί ΨΗΛΑ, εμείς ποτέ δεν γεννηθήκαμε, ποτέ δεν γεράσαμε και ποτέ δεν πεθάναμε.

Γιατί όπως μας λέει σιβυλλικά ο Neo (ο Ένας) στην τελική του μάχη με τον Smith (="Σιδεράς"-δεσμφύλακας). "Ό,τι έχει Αρχή έχει και Τέλος" αφήνοντας μας μια ελπίδα ότι θα ισχύει και το συνεπαγόμενο "Ό,τι δεν έχει Αρχή, δεν έχει και Τέλος".

Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαστε ακόμα Σταυρωμένοι ανάμεσα στους δύο Κόσμους

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

σ' ευχαριστώ για άλλη μία φορά! Με καλύπτει απόλυτα η περιεκτική τοποθέτησή σου.

Να σε παρακαλέσω όμως κάτι: επειδή συν-γράφουμε και στο τόπικ "Υπήρξε...προπατορικό αμάρτημα?" και η συζήτηση έχει φτάσει σε ανάλογο σημείο, θα ήθελες να μεταφέρεις τα στοιχεία αυτά και εκεί; Νομίζω θα βοηθήσει να ξεφύγουμε λίγο απ' τα "εξωτερικά", που έχουμε εμπλακεί...

quote:

---

Με συγχωρείτε, που μπορώ να βρω αποδείξεις για τέτοιου είδους δικαιοσύνης? Γιατί αν κρίνω από τον εαυτό και τους άλλους μου κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

---

Edited by - Zadok on 26/01/2004 02:45:30

Άντε, να δούμε, θα υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη στον George και σε εμένα και σε όλους τους άλλους που μέχρι να πεθάνουν κολυμπάνε σε πλούτο και απόλαυση αιματοχυσίας, η απλά, είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, και το μόνο που κερδίζει κανείς από τις επιλογές είναι καθαρά προσωπική ικανοποίηση και τίποτα παραπάνω?

(τώρα ας μην το πάμε και σε άλλες ζωές γιατί θα ξεφύγουμε τελείως)

βρίσκεσαι σε Φόρουμ εσωτερισμού και σε συζήτηση για το Κάρμα, το οποίο είναι η μεταφυσικότερη έννοια της "δικαιοσύνης" και ζητάς αποδείξεις;;;

Στο θέμα ειδικά το οποίο αναφέρεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση ο νόμος της ανταπόδωσης να λειτουργήσει με τη γήινη λογική, γιατί σκοπός του Κάρμα δεν είναι να διορθώνει τα κακώς κείμενα, αλλά σέβεται απολύτως τις ισορροπίες.

Είναι το μάθημα που παίρνει ο καθένας: εσύ, ο Μπους, οι Ιρακινοί κ.ο.κ.

Πολύ όμορφες σκέψεις κατά την άποψή μου. Νομίζω όμως, ότι τα ζώα μοιράζονται ομαδική ψυχή, ενώ ο κάθε άνθρωπος ατομική και ως εκ τούτου δε γίνονται "ανταλλαγές" μεταξύ των βασιλείων (ζωικό-ανθρώπινο).

Επίσης, φοβάμαι ότι το να αποκαλούμε κάποιον άνθρωπο ζώο ανάλογα με την περίσταση, κρύβει άλλου είδους κίνητρα...

Αγαπητή Κάθυ, επικροτώ και επαυξάνω...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr