quote:

---

Γιατι στα λεω ολα αυτα ?????
Γιατι σε συμπαθω...... ΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ

---

Βρε Drumx13, φτάνει απλά να μου το πεις, θα σε πιστέψω. Δεν χρειάζεται και να μου το αποδείξεις!!!

Κι εγώ σε συμπαθώ, γιατί, τολμάς να αμφιβάλλεις και ξέρεις να λες τα πράγματα με το όνομά τους, όσο και αυτό να σου στοιχίζει την "ψυχρότητα" των άλλων.

Do you know what i mean?

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

«Ανάμεσα σε όλα τα είδη των όντων, εκείνα που έχουν ψυχή έχουν ρίζες που φτάνουν ως αυτά από τα πάνω προς τα κάτω. Και αντίθετα τα είδη των όντων που δεν έχουν ψυχή, απλώνουν τα κλαδιά τους, που ξεκινάνε από μια ρίζα που βγαίνει από τα κάτω προς τα επάνω». Ασκληπιός, 6

Συναντάμε το σύμβολο του δένδρου ως μορφή, σχέση και ιεραρχία του κόσμου. Τα δύο ανεστραμμένα δένδρα δείχνουν το «εξάλφα», τα δύο τρίγωνα, το ανοδικό και το καθοδικό.

Ο Πλάτωνας στον "Τίμαιο" μιλάει για το ανεστραμμένο δένδρο.

Αν δείτε τον νωτιαίο μυελό με την σπονδυλική στήλη του ανθρώπου ως έναν κάθετο κορμό, τις διακλαδώσεις του νευρικού συστήματος ως κλαδιά και τον εγκέφαλο ως τις ρίζες δένδρου, μπορείτε να καταλάβετε γιατί ό ίδιος ο άνθρωπος είναι ένα ανεστραμμένο δένδρο.

Στο επόμενο:
Άνθρωπος ως εικόνα του Θεού-Νου. Πτώση του ανθρώπου.

«Κι ο πατέρας όλων ο Νους, που είναι ζωή και φως, γέννησε {απεκύησεν} τον άνθρωπο, ίσον με τον εαυτό του, τον οποίον αγάπησε ως γέννημα δικό του. Και ήταν πανέμορφος ο άνθρωπος γιατί είχε την εικόνα του πατέρα του. Επειδή ο Θεός αγάπησε την ίδια του την μορφή, του παρέδωσε όλα τα δημιουργήματα...

... Και τότε ο άνθρωπος είδε στην κατώτερη φύση την ωραία μορφή του Θεού κι όταν είδε το απέραντο κάλλος κι όλη την ενεργητικότητα των διοικητών να ενώνονται στην μορφή του Θεού, εκείνος μειδίασε από αγάπη, γιατί είδε την υπέροχη μορφή του ανθρώπου να αντανακλάται στο νερό και στην σκιά του πάνω στην γη. Κι αυτός βλέποντας την όμοια με αυτόν μορφή στο νερό την αγάπησε και θέλησε να κατοικήσει σε αυτήν. Κι αμέσως η βουλή έγινε ενέργεια και κατοίκησε στην άλογη μορφή. Και για αυτόν τον λόγο ο άνθρωπος είναι διπλός από όλα τα ζώα της γης: θνητός κατά το σώμα κι αθάνατος στην ουσία του». Λόγοι, Ι 12-15

Η πραγματική αιτία της Πτώσης του Ανθρώπου είναι να φροντίζει τα γήινα.

«Έτσι, λοιπόν, μετά την δημιουργία του «ουσιώδη» ανθρώπου, κι αφού έβλεπε, ο θεός, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φροντίζει όλα τα πράγματα αν δεν τον περιτύλιγε με υλικό ένδυμα, του έδωσε για κατοικία το σώμα προκαθόρισε, όλοι οι άνθρωποι να είναι τέτοιοι... έτσι που το ζωντανό ον να ικανοποιεί την διπλή του προέλευση, να θαυμάζει και να λατρεύει τα ουράνια σώματα, να φροντίζει και να κυβερνά τα γήινα.» Ασκληπιός, 8

« ... Αντίθετα ο άνθρωπος πλουτίστηκε με την θνησιμότητα για να γίνει πιο ικανός κι αποτελεσματικός στην εκπλήρωση ενός καθορισμένου σκοπού. Γιατί δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει τον διπλό του σκοπό, αν δεν αποτελούνταν από τις δύο ουσίες κι έπρεπε να είναι το ένα ή το άλλο. Δεν θα μπορούσε να φροντίζει τα γήινα πράγματα και να αγαπάει την θεότητα.» Ασκληπιός, 9

Στα παραπάνω αποσπάσματα βλέπουμε την δημιουργία, την καταγωγή, την δυαδικότητα και την πτώση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα» του Θεού. Ο άνθρωπος, ως Νάρκισσος, αγάπησε την μορφή του, την αντανάκλασή του στον συγκεκριμένο κόσμο και συνειδητά επέλεξε να κατοικήσει στην άλογη μορφή. Η βαθύτερη αιτία είναι, όμως, ότι ο άνθρωπος «έπεσε» στην ύλη διότι όντας θεϊκός στην φύση δεν μπορούσε να φροντίζει τα όντα της γης κι έτσι πήρε υλικό «χιτώνα» για να εκτελέσει το πεπρωμένο του στην γη. Η φροντίδα αυτή δεν έχει να κάνει με την Βιβλική προτροπή για εκμετάλλευση των φυτών και των ζώων αλλά με μία φροντίδα που προϋποθέτει την αγάπη και τον σεβασμό στα κατώτερα βασίλεια.

Στο επόμενο:
Η απόκτηση του Νου ως άθλος. Η Βάπτιση στον Κρατήρα του Νου.

quote:

---

Ο Κύριος και δημιουργός όλων των αιώνιων σωμάτων, Τατ, αφού μία φορά δημιούργησε, δεν ξαναδημιούργησε ούτε δημιουργεί (...) Όσο για το δικό μας δημιουργό επειδή είναι σε σώμα, αφού μας δημιούργησε, δημιουργεί πάντα και θα δημιουργεί σώματα, θνητά και διαλυτά. Διότι δεν είναι θεμιτό σε αυτόν να μιμείται το δημιουργό του, πράγμα εξάλλου αδύνατο. Διότι εκείνος έκανε τα πλάσματά του από την πρωταρχική ουσία, που είναι ασώματη, ο άλλος έπλασε εμάς από την σωματοποίηση που ακολούθησε.» Από τον Λόγο του Ερμή προς τον Τατ, απόσπασμα 1, 2

---

Πάντως γενικά τα Ερμητικά Κείμενα μιλάνε για πολλούς θεούς διαφορετικών επιπέδων.

Παρακάτω θα δούμε κι άλλα στοιχεία...

Δεν μου απάντησες μέχρι πότε ήταν τα κείμενα αυτά απρόσιτα? (ερμητικά κλεισμένα δηλαδή)??

Το σίγουρο είναι ότι αποκλείεται να είχαν την δομή που βλέπουμε, εάν είχαν Αιγυπτιακή προέλευση.

Από τον 3-2 π.Χ αιώνα αρχίζει μια διαδικασία εξωτερίκευσης των αρχαίων γνώσεων των Αιγυπτίων και επιλέγεται ο καλύτερος και πιο αποδεκτός τρόπος εκείνης της εποχής, ο ελληνικός. Η μορφή είναι ξεκάθαρα ελληνική.

Αλλά ακόμα κι έτσι, τα κείμενα είναι γραμμένα πολύ κωδικοποιημένα και δεν απευθυνόταν στο ευρύ κοινό αλλά περισσότερο στους φιλοσόφους και στους μορφωμένους της εποχής τους.

Οι ιστορικοί λένε ότι έχουμε αυτά τα κείμενα σίγουρα από τον 2-3 μ.Χ αιώνα, αλλά οι φιλόσοφοι που τα χρησιμοποιούν ως πηγές αποδέχονται μια μεγαλύτερη αρχαιότητα στα κείμενα.

Για αυτό ξανά επιμένω. Είναι προτιμότερο να δούμε την ουσία των διδασκαλιών παρά να ξοδέψουμε τον χρόνο μας σε ιστορικές αναδρομές και εικασίες.

Θα προσπαθήσω να εμμείνω στο τι μας δείχνει το δάχτυλο και όχι στο να μελετήσουμε το ίδιο το δάχτυλο.

quote:

---

Από τον 3-2 π.Χ αιώνα αρχίζει μια διαδικασία εξωτερίκευσης των αρχαίων γνώσεων των Αιγυπτίων και επιλέγεται ο καλύτερος και πιο αποδεκτός τρόπος εκείνης της εποχής, ο ελληνικός. Η μορφή είναι ξεκάθαρα ελληνική

---

Όλοι εκείνοι που άκουσαν το κήρυγμα και βαπτίστηκαν στο νου, εκείνοι μετέχουν της γνώσης κι έγιναν τέλειοι άνθρωποι, αποδεχόμενοι το νου». Λόγοι, IV, 3-4.

Εδώ έχουμε μία πολύ εσωτερική ερμηνεία του συμβολισμού της Βάπτισης καθώς και της έννοιας του άθλου και κατά συνέπεια του αθλητικού αγώνα . Οι άνθρωποι όλοι έχουν «λόγο», δηλαδή ψυχή αλλά δεν έχουν όλοι νου, διότι ο νους απαιτείται να κατακτηθεί με αγώνα, δεν τον δικαιούται η ψυχή αλλά πρέπει να τον κερδίσει με κόπο. Αυτός ο νους βρίσκεται σε έναν κρατήρα μέσα στον οποίον πρέπει να βαπτιστεί ο άνθρωπος, όντας συνειδητός της πράξης του. Έτσι η βάπτιση συμβολίζει την κάθαρση του ανθρώπου και την μύησή του στο βασίλειο της αγνής, καθαρής νόησης.

Αντιστοιχίες συναντούμε στο σύμβολο του κρατήρα, εκτός από την κολυμβήθρα της Βάπτισης και στο Γκράαλ (το Άγιο Δισκοπότηρο).

Λέτε να είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα σε πολλούς νικητές αγώνων δίνουν ως έπαθλο ένα κύπελλο (μια μορφή του Κρατήρα);

Στο επόμενο:
Ο Νους ως μήτρα που κυοφορεί καλά και κακά σπέρματα.

quote:

---

ΔΟΣΕ ΜΑΣ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ "ΠΑΠΠΟΥ" ΣΟΥ

---

Οι εκδόσεις Παρασκήνιο έχουν κάνει μία πολύ καλή έκδοση των Ερμητικών κειμένων.

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Ο Νους ως μήτρα που κυοφορεί καλά και κακά σπέρματα.

«Ο νους, λοιπόν συλλαμβάνει όλα τα νοήματα, τα αγαθά όταν από τον Θεό πάρει τα σπέρματα και τα ενάντια, όταν τα πάρει από κάποιο δαίμονα (...) Ο δαίμονας που εισέρχεται, σπέρνει της δικιάς του ενέργειας το σπέρμα και κυοφορεί ο νους το σπέρμα που σπάρθηκε». Λόγοι, IX, 3

Ο ανθρώπινος νους (και όχι ο θεϊκός) μετέχει και των δύο φύσεων, της θεϊκής και της ζωικής. Αυτός ο νους, όπως το «τσιτά», το υλικό του νου στην Ράτζα Γιόγκα, μεταβάλλεται συνέχεια και δίνει γεννήματα τα οποία είναι θεϊκά όταν οι αρχικές σπερματικές ιδέες προέρχονται από τον Θεό και υλιστικά όταν οι αρχικές σπερματικές ιδέες προέρχονται από κάποιο δαίμονα. Αυτός ο δαίμονας είναι η σκεπτομορφή κάποιου κατώτερου πόθου ή επιθυμίας που ζει και αναπαράγεται σαν ένα παράσιτο, μέσω του νου των ανθρώπων, δημιουργώντας όπως και τα φυσικά παράσιτα στο φυσικό σώμα, ασθένειες στο νοητικό σώμα του ανθρώπου.

Στο επόμενο:
Η πραγματική θρησκεία. Ο Θεός είναι το Παν. - Η ματαιότητα των ύμνων προς την Ανώτατη Θεότητα.

Η ματαιότητα των ύμνων προς την Ανώτατη Θεότητα.

«Πότε λοιπόν θα μπορούσε να σε ευλογήσει ή να απευθυνθεί προς εσένα; Προς τα πού να γυρίσω τα μάτια μου, για να σε ευλογήσω, προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα μέσα ή προς τα έξω; Δεν υπάρχει τρόπος, δεν υπάρχει τόπος γύρω από εσένα, ούτε άλλο τίποτε, ούτε κανένα από τα όντα. Όλα υπάρχουν σε σένα κι όλα προέρχονται από σένα. Δίνεις τα πάντα και δεν παίρνεις τίποτε. Εσύ τα κατέχεις όλα και δεν υπάρχει τίποτε που να μην το έχεις. Πότε να σε υμνήσω; Γιατί ούτε ώρα, ούτε χρόνο είναι δυνατό να καταλάβεις. Και γιατί να σε υμνήσω; Για όσα δημιούργησες ή για όσα δεν δημιούργησες; Για όσα φανέρωσες ή για όσα έκρυψες; Και για ποιο λόγο θα πρέπει να σε υμνήσω; Σαν κάτι που ανήκει σε εμένα, σαν κάτι ξεχωριστό ή σαν κάτι άλλο; Γιατί εσύ είσαι ότι είμαι, συ είσαι ότι κάνω, συ είσαι ότι λέω. Είσαι το παν και δεν υπάρχει άλλο πέρα από εσένα. Κι ακόμα είσαι κι εκείνο που δεν υπάρχει. Συ είσαι ό,τι έχει δημιουργηθεί κι ό,τι δεν δημιουργήθηκε». Λόγοι, V 10.

Τα δύο παραπάνω αποσπάσματα μιλάνε για τον Θεό και την προσευχή προς τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού, είναι το παν και το πραγματικό νόημα της θρησκείας είναι να μην υπάρχει κακό. Αφού όμως η Αρχή χωρίς Αρχή, το Αγαθόν, το Απόλυτο δεν μπορεί να έχει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά είναι μάταια κι ανόητη η πρακτική της προσευχής σε αυτήν την θεότητα.

Στο επόμενο:
Το Καλό είναι το Ωραίο. Το Καλό και το Κακό. Το Καλό και τα είδωλά του. - Η αναγκαιότητα της συμβίωσης με το Κακό.

Τα δύο παραπάνω αποσπάσματα μιλάνε για τον Θεό και την προσευχή προς τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού, είναι το παν και το πραγματικό νόημα της θρησκείας είναι να μην υπάρχει κακό. Αφού όμως η Αρχή χωρίς Αρχή, το Αγαθόν, το Απόλυτο δεν μπορεί να έχει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά είναι μάταια κι ανόητη η πρακτική της προσευχής σε αυτήν την θεότητα.

το ομορφο δεν εχει προσωπο ,ειναι απροσωπο ,μπορει να βρισκεται παντου και πουθενα ,μεσα στο μυαλο μας ,η εξω απο αυτο και ομως το επιθυμουμε και μας αρεσει,ετσι και το θειον ειναι κατι που λαχταραμε και που μπορει να βρισκεται παντου και πουθενα :)))))))))

σχολιο δικο μου :))))))))

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

υ.γ thoth,παρακολουθω με ενδιαφερον ,χωρις να δειχνω οτι υπαρχω,γιατι απλα δεν υπαρχω μεσα στην αγνοια μου:)))))

σε ευχαριστω για την μικρη παρενθεση που με αφησες να κανω:)

Νομίζω ότι εξέφρασες με ποιητική τέχνη αυτήν την σχέση απρόσωπου-προσωπικού.

Να είσαι καλά.

Η σχέση εσωτεριστών και μάζας.

«Γι’ αυτό οι κατέχοντες την γνώση δεν αρέσκονται στους πολλούς ούτε οι πολλοί τους θέλουν. Τους θεωρούν μανιακούς και τους περιγελούν. Και τους μισούν και τους καταφρονούν και σε ορισμένες περιπτώσεις τους φονεύουν». Λόγοι, IX, 4

Η μυστικότητα της θεωρίας για την Αναγέννηση.

«Αφού έμαθες αυτό από εμένα, να υποσχεθείς σιγή της αρετής, σε κανέναν, παιδί μου να μη φανερώσεις την διδασκαλία της αναγέννησης, για να μη θεωρηθούμε διαδοσίες». Λόγοι, XIII, 22.

Η ανάγκη να είναι η Γνώση απόκρυφη.
Η μάζα δεν πρέπει να γνωρίζει διότι θα χρησιμοποιήσει άσχημα την Γνώση.

«Γι’ αυτό οι κατέχοντες την γνώση δεν αρέσκονται στους πολλούς ούτε «Τις συζητήσεις με τους πολλούς να τις αποφεύγεις, δεν θέλω να τους αποφεύγεις από φθόνο, αλλά διότι από τους πολλούς θα θεωρηθείς γελοίος (...) κι αυτά τα λόγια έχουν ελάχιστους ακροατές και σύντομα ούτε λίγους θα έχουν. (...) Έχουν κάτι ιδιαίτερο μέσα τους αυτά τα λόγια, τους κακούς τους παρορμούν μάλλον προς την κακία για αυτό πρέπει να αποφεύγει κανείς τους πολλούς, επειδή αυτοί δεν αντιλαμβάνονται την αρετή αυτών των λόγων. (...) Κάθε ανθρώπινο ζώο, παρουσιάζει μεγάλη ροπή προς την κακία και γίνεται σύντροφός της, για αυτό και ευχαριστιέται με αυτήν, Αυτό λοιπόν το ζώο, εάν μάθει ότι ο κόσμος γεννιέται κι ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με την πρόνοια και την ανάγκη κι ότι πάνω από όλα αυτά κυριαρχεί η ειμαρμένη δεν θα γίνει πολύ χειρότερο από τον εαυτό του; Αφού καταφρονήσει, δηλαδή, το σύμπαν, ως γέννημα, κι αποδώσει τις αιτίες του κακού στην ειμαρμένη, δεν θα υποστεί, από κανέναν, κακό έργο. Για αυτό πρέπει να φυλάγεται κανείς από αυτούς ώστε μέσα στην άγνοιά τους να είναι λιγότερο κακοί από τον φόβο, που προκαλεί στις ψυχές το άγνωστο.» Από τον Λόγο του Ερμή προς τον Τατ, απόσπασμα 11, 4-5 (Διασώθηκε από τον Στοβαίο).

Τα παραπάνω αποσπάσματα έχουν ένα κεντρικό νόημα, ότι οι απαίδευτοι, η ανθρώπινη μάζα, οι «πολλοί», παραπλανούνται ως προς την αλήθεια και μερικές φορές την αντιστρέφουν όταν ονομάζουν το καλό, κακό και το αντίστροφο. Ο σοφός αναγνωρίζει ότι η αλήθεια των πολλών είναι ψέμα αλλά γνωρίζει, επίσης, ότι πρέπει να ζήσει και με την αλήθεια των πολλών για να μπορεί να συνυπάρχει με αυτούς και να έχει σημεία επαφής.

Οι πολλοί μισούν τους γνώστες και τους καταφρονούν. Δεν είναι έτοιμοι να καταλάβουν τις σοφές αλήθειες διότι ή δεν θα τις καταλάβουν ή θα τις διαστρέψουν και θα βγάλουν τα δικά τους καταστροφικά συμπεράσματα βρίσκοντας ως άλλοθι τις διδασκαλίες. Για παράδειγμα όταν ένας κακός άνθρωπος γνωρίζει για το Κάρμα και την μετενσάρκωση μπορεί να πονηρευτεί και να βρει άλλοθι για τις κακές του πράξεις στο Κάρμα, λέγοντας ότι το κακό που κάνει στους άλλους είναι ευλογημένο διότι είναι ένα συνειδητό όργανο του Κάρμα που τιμωρεί τους άλλους για προηγούμενες κακές πράξεις τους, σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.

Στο επόμενο:
Η φιλοσοφία των Ελλήνων είναι θόρυβος λόγων
που διαστρέφει το πραγματικό νόημα της αρχικής διδασκαλία του Ερμή.

quote:

---

Η πραγματική θρησκεία. Ο Θεός είναι το Παν.

«Ο Θεός είναι το παν. Και το παν διαπερνάει και περιβάλλει τα πάντα. Αυτόν τον λόγο, τέκνο μου, προσκύνησε και λάτρευε. Και μία είναι η θρησκεία του Θεού: να μην είναι κάτι το κακό». Λόγοι, X, 16

[blue][i]

Η ματαιότητα των ύμνων προς την Ανώτατη Θεότητα.

«Πότε λοιπόν θα μπορούσε να σε ευλογήσει ή να απευθυνθεί προς εσένα; Προς τα πού να γυρίσω τα μάτια μου, για να σε ευλογήσω, προς τα πάνω, προς τα κάτω, προς τα μέσα ή προς τα έξω; Δεν υπάρχει τρόπος, δεν υπάρχει τόπος γύρω από εσένα, ούτε άλλο τίποτε, ούτε κανένα από τα όντα. Όλα υπάρχουν σε σένα κι όλα προέρχονται από σένα. Δίνεις τα πάντα και δεν παίρνεις τίποτε. Εσύ τα κατέχεις όλα και δεν υπάρχει τίποτε που να μην το έχεις. Πότε να σε υμνήσω; Γιατί ούτε ώρα, ούτε χρόνο είναι δυνατό να καταλάβεις. Και γιατί να σε υμνήσω; Για όσα δημιούργησες ή για όσα δεν δημιούργησες; Για όσα φανέρωσες ή για όσα έκρυψες; Και για ποιο λόγο θα πρέπει να σε υμνήσω; Σαν κάτι που ανήκει σε εμένα, σαν κάτι ξεχωριστό ή σαν κάτι άλλο; Γιατί εσύ είσαι ότι είμαι, συ είσαι ότι κάνω, συ είσαι ότι λέω. Είσαι το παν και δεν υπάρχει άλλο πέρα από εσένα. Κι ακόμα είσαι κι εκείνο που δεν υπάρχει. Συ είσαι ό,τι έχει δημιουργηθεί κι ό,τι δεν δημιουργήθηκε». Λόγοι, V 10.

---

Αλλά νομίζω ότι στην ερώτησή σου συμπεριλαμβάνεται και η απάντηση της, όταν λες...

quote:

---

Και το ερώτημα που γεννάτε από μέρος μου είναι: Όλα τα εσωτερικά συστήματα θρησκευτικά και μή, έχουν μια μεγάλη περίοδο έσω-προσευχής έως που ο μαθητευόμενος ενωθεί και νοήσει τούτο το <<Γιατί εσύ είσαι ότι είμαι!>> . Γιατί λοιπόν καλέ μου θα πρέπει να υπερπηδηθει το μεγάλο και αξιόλογο κομμάτι της μαθητείας που είναι η έσω-προσευχή, κατά τον ερμηνευτή;

---

Μα φυσικά δεν πρέπει να υπερπηδηθεί γιατί δεν μπορεί να υπερπηδηθεί. Όλοι περνάμε μέσα από αυτά τα στάδια της λατρείας σε μια εξωτερική θεότητα, αργότερα στρεφόμενοι στην λατρεία μιας εσωτερικής θεότητας και για κάποιους άλλους αργότερα στην ταύτιση του ΕΝΟΣ-ΕΑΥΤΟΥ με το ΠΑΝ-ΕΑΥΤΟ.

Και τα δύο αποσπάσματα είναι διδασκαλίες του Τρισμέγιστου και αναφέρονται σε διαφορετικές στάσεις και αντιλήψεις ως προς τον Θεό.

Το πρώτο αναφέρεται στον λάτρη της εσωτερικής θεότητας, μέσα από την Καρδιά.

Το δεύτερο αναφέρεται στον φιλόσοφο που αντιλαμβάνεται την Θεότητα μέσα από τον Νου και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με την αποδοχή ενός, χωρισμένου από το Παν, Θεού.

Παραθέτω αποσπάσματα από έναν Ινδό φιλόσοφο, τον Βιβεκανάντα για τον οποίον θα ξεκινήσω σήμερα ένα δικό του topic σε "Σειρά Γνώσης".

quote:

---

Ένας Θεός πέρα από τις διαφορετικές μορφές και θρησκείες.

“Ας υποθέσουμε πως πάμε όλοι μας με δοχεία στα χέρια να αντλήσουμε νερό από μια λίμνη. Ο ένας έχει ένα φλιτζάνι, ο άλλος ένα κανάτι, άλλον έναν κουβά κ.ο.κ. κι ο καθένας μας γεμίζει το δοχείο που έφερε. Σε κάθε περίπτωση, φυσικά, το νερό παίρνει τη μορφή του δοχείου που κρατάει ο καθένας μας. Εκείνος που έφερε το φλιτζάνι έχει το νερό με τη μορφή φλιτζανιού, εκείνος που έφερε το κανάτι – το νερό του έχει την μορφή του κανατιού κ.ο.κ. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, τα δοχεία δεν περιέχουν παρά νερό και τίποτα άλλο, εκτός από νερό. Είναι ακριβώς το ίδιο και στην περίπτωση της θρησκείας. Ο νους μας είναι σαν εκείνα τα δοχεία, κι ο καθένας μας προσπαθεί να φτάσει στην πραγμάτωση του Θεού. Ο θεός είναι σαν το νερό που γεμίζει τα διαφορετικά δοχεία και, σε κάθε δοχείο, το όραμα του Θεού παίρνει το σχήμα του δοχείου. Κι όμως Εκείνος είναι Ένας. Εκείνος είναι ο Θεός σε κάθε περίπτωση. Αυτή είναι η μόνη αναγνώριση της παγκοσμιότητας που μπορούμε να έχουμε”.

(...)

«Βρίσκουμε αρκετά πράγματα στις διδασκαλίες του Ιησού, οι οποίες φανερά προσαρμόζονται στις ικανότητες αυτών που τον άκουγαν. Πρώτα μίλησε για τον Πατέρα του στους Ουρανούς και για την προσευχή προς αυτόν. Μετά προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και τους είπε «Είμαι η Άμπελος και είστε τα κλαδιά» και τελευταία έδωσε την ανώτατη αλήθεια «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε Ένα» και «Το Βασίλειο των Ουρανών είναι μέσα σου».

(...)

«Όταν κοιτάζω τον Θεό μέσα από το δίχτυ του χρόνου, του χώρου και της αιτιότητας, βλέπω μόνο Αυτόν, ως τον υλικό κόσμο. Όταν τον κοιτάζω από ένα ανώτερο επίπεδο, μέσα από το ίδιο δίχτυ, Τον βλέπω ως ένα ζώο, από λίγο πιο ψηλά ως άνθρωπο, από πιο ψηλά ως Θεό, αλλά εντούτοις αυτός είναι το Ένα Άπειρο Ον του σύμπαντος και αυτό το Ον είμαστε εμείς. Εγώ είμαι Εκείνο και εσύ είσαι Εκείνο, όχι μέρη Του, αλλά όλο Αυτό. «Είναι ο Αιώνιος Γνώστης που στέκεται πίσω από τα φαινόμενα, αυτός ο ίδιος είναι τα φαινόμενα» Αυτό είναι το Υποκείμενο και το Αντικείμενο, αυτός είναι «Εγώ» κι «Εσύ». Πώς γίνεται αυτό; Πώς να γνωρίσεις τον Γνώστη; Ο Γνώστης δεν μπορεί να γνωρίσει τον Εαυτό του; Βλέπω το καθετί αλλά δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου. Ο Εαυτός, ο Γνώστης, ο Κύριος όλων, το Πραγματικό Ον, είναι η αιτία όλων όσων βλέπουμε στο σύμπαν, αλλά είναι αδύνατο για Αυτόν να δει τον Εαυτό του ή να γνωρίσει τον Εαυτό του, παρά μόνο μέσω της αντανάκλασης. Δεν μπορείτε να δείτε το πρόσωπό σας παρά μόνο σε καθρέπτη, κι έτσι ο Εαυτός δεν μπορεί να δει την φύση Του μέχρι αυτή να προβληθεί ως αντανάκλαση, και όλο αυτό το σύμπαν είναι, συνεπώς, ο Εαυτός που προσπαθεί να γνωρίσει τον Εαυτό του».

---

Νομίζω ότι βλέπουμε τον Θεό όπως τον έχουμε ανάγκη και τον χρειαζόμαστε ο κάθε ένας, μέσα στην διαδικασία της ωρίμανσής μας. Όλοι αυτοί οι δρόμοι είναι χρήσιμοι και θαυμάσιοι και θα βρούμε τον ίδιον Θεό όλοι μας, μέσα στην δική μας πορεία. Αν δεν κατανοούμε τον Θεό, όπως ο άλλος, είναι μικρό το κακό. Το μεγαλύτερο κακό είναι να θέλουμε να "ποτίσουμε" την γη με το αίμα του αλλόθρησκου-άπιστου ή να υποτιμήσουμε και να γελοιοποιήσουμε τον Θεό του άλλου που δεν καταλαβαίνουμε.

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

«... Γιατί οι Έλληνες, βασιλιά έχουν λόγους άδειους ευεργετικών αποδείξεων κι αυτή είναι η φιλοσοφία των Ελλήνων, θόρυβοι λόγων. Εμείς όμως δεν χρησιμοποιούμε λόγια, αλλά φωνές γεμάτες έργα». Λόγοι, XVI, 12

Η Αιγυπτιακή αντίληψη για την φιλοσοφία των λόγων βρίσκεται στα παραπάνω αποσπάσματα. Τα λόγια πάντα είναι κατώτερα των έργων, όπως και η μετάφραση των εννοιών της Αιγύπτου στην Ελλάδα δημιούργησε πολλές παρερμηνείες και παρεξηγήσεις που ήταν κι αναμενόμενες.

Πάντως είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε με την ουσία του παραπάνω αποσπάσματος - αν δεν μας... πνίξει η "εθνική μας περηφάνια" - το γεγονός είναι ότι αυτό το απόσπασμα συνηγορεί στην άποψη ότι τα "Ερμητικά Κείμενα" παίρνουν καθαρές αποστάσεις από την ελληνική γραμμή φιλοσοφίας και έτσι ίσως να υπάρχει κάποιο δίκιο σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι πράγματι, είναι φιλοσοφικές προσαρμογές, Αιγυπτιακών απόκρυφων δογμάτων.

Στο επόμενο:
Μετενσάρκωση και όχι Μετεμψύχωση.

quote:

---

Το πρώτο αναφέρεται στον λάτρη της εσωτερικής θεότητας, μέσα από την Καρδιά.

Το δεύτερο αναφέρεται στον φιλόσοφο που αντιλαμβάνεται την Θεότητα μέσα από τον Νου και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με την αποδοχή ενός, χωρισμένου από το Παν, Θεού.

---

Είναι μια ευχάριστη έκπληξη να συναντώ ανθρώπους που μοιραζόμαστε σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτήν την άποψη.

Έχεις δίκιο. Όλοι πρέπει να περάσουμε από την αφύπνιση αυτών των κέντρων και ειδικότερα από την αφύπνιση της καρδιάς και του νου καθώς και να πραγματώσουμε τον ενωτικό συνδυασμό τους.

Όσο για την πρότασή σου, φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσουμε να είμαστε ικανοί να κάνουμε μια παράλληλη συζήτηση για τόσα πολλά διαφορετικά θέματα.

Μπορούμε να επιτύχουμε την ισορροπία μεταξύ της παράθεσης των κειμένων και του σχολιασμού τους στα ίδια τα topic. Αυτό έχει γίνει στο topic με τον Βουδισμό, και στο topic με την Μετενσάρκωση και νομίζω ότι και εδώ κρατείται η ισορροπία σε ένα πολύ καλό βαθμό. Αν κάνεις τέτοιου είδους "διακοπές" (όπως έκαναν και οι προηγούμενοι φίλοι μας σε αυτό το topic) θα τις καλοδεχτώ ως μια ουσιαστική συνεισφορά στον προβληματισμό που θέλω να καλλιεργήσω και εγώ με την δημιουργία αυτής της σειράς.

Εξάλλου στο τέλος (που πλησιάζει) της σειράς αυτής θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να συζητήσουμε συνολικά τα κείμενα και τις προεκτάσεις τους.

Καλή μας συνέχεια...

μα ναι φυσικα και ειναι διαφορετικα απο τον ελληνικο τροπο σκεψης,πως θα μπορουσαν εληηνες να εισχωρεισουν στα αιγυπτιακα ιερατεια και να ελεγχουν (σε μορφη αντικατασκοπειας) ,τα πραγματα;;;;;

δεν ηταν προυποθεση μοναχα το ξυρισμα των κεφαλιων ,αλλα και ενα ειδος μυησης στα αιγυπτιακα κειμενα και τροπο εμπεδωσης τους

επρεπε να αποτυναξουν ενα φιλοσοφικο μανδυα που θα τους καθιστουσε συνεχεια των ελληνικων σκεψεων και ρωων .

τα ερμητικα κειμενα ειναι κατα καποιον τροπο μια (επ)ενδυση πανω στον ελληνικο τροπο σκεψης ,με αιγυπτιακα χρωματα .

προσφατα ανακαλυψαν ταριχευμενους κροκοδειλους που μεσα τους περιειχαν παπυρους γραμμενους στα ελληνικα;;;;

συγνωμη ξανα γι'ααυτην μου την παρεμβαση ,για την υπομονη σας ,τα παραπανω αποτελουν σκεψη μοναχα δικη μου ,οποτε ας μου συγχωρεσεται αν δεν τα εξεφρασα καλα.

ευχαριστω για ολα

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

«Η ασεβής ψυχή μένει στην ίδια ουσία, κολάζεται από αυτήν και ζητάει γήινο σώμα για να εισέλθει. Σε ζώου σώμα δεν χωράει ανθρώπινη ψυχή και η Θέμιδα δεν επιτρέπει η ανθρώπινη ψυχή να εκπέσει σε αλόγου ζώου σώμα. Νόμος του Θεού είναι για να προφυλάσσει την ανθρώπινη ψυχή από μία τέτοια ύβρη». Λόγοι, X, 19.

Στο επόμενο: Η θεϊκή ατομικότητα και η τετραπλή προσωπικότητα.

««Μόνο λοιπόν ο άνθρωπος, μεταξύ των ζώντων έχει διπλή φύση. Η μία είναι απλή, είναι «ουσιώδης», όπως λένε οι Έλληνες κι εμείς τη λέμε «Μορφή της θεϊκής ομοιότητας». Η άλλη φύση είναι τετραπλή και είναι αυτή που οι Έλληνες την λένε «υλική» κι εμείς «γήινη».» Ασκληπιός, 7

Κάποια εσωτεριστικά συστήματα δέχονται ότι η "ουσιώδης" φύση του ανθρώπου είναι τριαδική, φτάνοντας τελικά στην τελική σύνθεση του ανθρώπου που είναι επταδική (τέσσερα + τρία).

Επίσης ξανά συναντούμε την διακριτή σχέση μεταξύ Ελληνικής και Αιγυπτιακής μυστηριακής παράδοσης.

Στο επόμενο: Η ορμή ενάντια στην επιθυμία. Ο συνδυαστικός ρόλος της λογικής της Ψυχής.
(Σχέση με τις 3 Γκούνας της Ινδικής Βεδάντα).

Στο επόμενο: Η Ψυχή δεν έχει φύλο(Σχέση με τις 3 Γκούνας της Ινδικής Βεδάντα).

«Οι ψυχές παιδί μου, Ώρε έχουν όμοια φύση, καθότι προέρχονται από τον ίδιο τόπο, όπου τις πλάθει ο δημιουργός, και δεν είναι ούτε αρσενικές ούτε θηλυκές. Διότι η διάκριση αυτή γίνεται στα σώματα και όχι στα ασώματα.» Από τον Λόγο του Ερμή προς τον Τατ, απόσπασμα 24, 8 (Διασώθηκε από τον Στοβαίο).

Χωρισμός των φύλων

«Όταν επληρώθη η περίοδος, λύθηκε ο δεσμός που συγκρατούσε τα πάντα με την θέληση του Θεού. Έτσι όλα τα ζώα που ήταν αρσενικοθήλυκα κι ο άνθρωπος μαζί, διαλύθηκαν κι άλλα έγιναν αρσενικά κι άλλα θηλυκά. Και τότε ο Θεός είπε άγιο λόγο. Αυξάνεστε και πληθύνεστε όλα τα κτίσματα και τα δημιουργήματα». Ποιμάνδρης Ι, 18.

Είναι μία δεδομένη αλήθεια για την Αίγυπτο ότι η ψυχή δεν έχει φύλο κι ότι το αποκτάει μόλις μπει στο σώμα. Βρίσκουμε στα «Ερμητικά Κείμενα» το γεγονός ότι αρχικά κάθε ον είχε ενοποιημένα και τα δύο φύλα κι ότι κάποτε έγινε ο χωρισμός των φύλων.

Αυτή η διδασκαλία αναφέρεται και στην μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων σε μια άποψη στον Μύθο όπου ο Ζευς χωρίζει τους ερμαφρόδιτους ανθρώπους στα δύο και από τότε ψάχνουν το... άλλο τους μισό.

Επίσης η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ στα έργα της αναφέρεται σε αυτό το γεγονός που συνέβη εκατομμύρια έτη πριν.

Στις διάφορες μυθολογίες συναντούμε τους Θεούς πρώτα Ερμαφρόδιτους και μετά χωρίζονται σε δύο χωριστά φύλα.

Βέβαια σε ένα ανώτερο επίπεδο εκφράζεται όχι τόσο σωματικά αλλά διανοητικά και πνευματικά. Κάθε άνθρωπος έχει μια αρσενική, ενεργητική φύση και μια θηλυκή, δεκτική φύση στο νοητικό επίπεδο.

Στην Αλχημεία ο REBIS ή REBUS (ο Ερμαφρόδιτος) συμβολίζει το τέλος και την κορύφωση του Αλχημικού Έργου.

Τέλος είναι σημαντικό να δούμε και την επιβεβαίωση της σύγχρονης επιστήμης όταν αποδεικνύει ότι μέχρι κάποιον μήνα κύησης (αν δεν κάνω λάθος είναι ο τρίτος) το έμβρυο είναι ά-φυλο και μετά παίρνει μια ορισμένη κλίση.

Στο επόμενο: Το διάστημα Γης-Σελήνης είναι το Καθαρτήριο, το «Κάμα Λόκα».

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr