Οι Βουδιστές της σχολής του Μηδενισμού χρησιμοποίησαν
με το δικό τους τρόπο την εικόνα του ρυακιού και την εικόνα της φωτιάς.
Είδαν, όπως και ο Ηράκλειτος είδε, πως τίποτε στον κόσμο δεν
είναι το ίδιο για δυο στιγμές ακόμη και στην πιο σταθερή διάρκεια των σχημάτων.

Η φλόγα διατηρείται ανάλλαχτη στην εμφάνιση, αλλά κάθε στιγμή
είναι μια άλλη, και δεν είναι η ίδια, φωτιά.
Το ρυάκι διατηρεί τη ροή του εξ αιτίας των ανανεωμένων υδάτων.
Από αυτό, έβγαλαν το συμπέρασμα πως δεν υπάρχει υπόσταση
στα πράγματα, πως τίποτε δεν είναι αυτο-υπαρκτό.

Το φαινομενικό γίγνεσθαι είναι εκείνο που μπορούμε να ονομάσουμε ύπαρξη,
πίσω από το φαινομενικό υπάρχει το αιώνιο Τίποτε,
το απόλυτο Κενό, ή ίσως μια αρχέτυπη Ανυπαρξία, λένε οι Μηδενιστές.

Ο Ηράκλειτος, αντιθέτως, είδε πως αν η φλόγα υπάρχει μόνο
από την αέναη αλλαγή, μια αέναη ανταλλαγή μάλλον,
της υπόστασης του φιτιλιού στην υπόσταση της καιόμενης φλόγας
τότε θα πρέπει να υπάρχει ένα στοιχείο για την ύπαρξή τους,
ένα στοιχείο κοινό και στα δύο (φιτίλι και φλόγα) που με αυτό το τρόπο
μεταμορφώνεται από τη μια μορφή στην άλλη.
Κι αν ακόμη η υπόσταση της φλόγας αλλάζει παντοτινά,
το στοιχείο του Πυρός είναι πάντοτε το ίδιο και παράγει πάντοτε
τα ίδια αποτελέσματα ενέργειας, διατηρεί πάντοτε τα ίδια μέτρα.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

ΣΤΙΣ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΨΗΦΙΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ, ΤΟ ΕΛ-ΛΗΝΙΚΟ…ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΕΣ…..ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ…ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ…..ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ Η ΕΛ-ΛΑΣ!!!!!!!!!!! ΕΛ-ΛΑΣ-ΕΛΛΗΝΩΝ-ΕΘΝΙΚΩΝ,…….ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ.ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΛΑΟΣ..ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ…ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ, ΠΟΤΕ ΗΤΤΗΜΕΝΗ!!!!!!

---

Οι υπάρξεις, είναι όλες «γίγνεσθαι», Το αυτο-υπαρκτό Atman Swayambhu,
έχει γίνει όλα τα γίγνεσθαι. Η σχέση μεταξύ Θεού και Κόσμου
περικλείεται στη φράση:
«Είναι Εκείνος που έχει μετοικήσει στο πανταχόθεν»
Είναι ο Κύριος, ο Μάντις και ο Σκεπτόμενος, που «γίγνεται» παντού.
Είναι ο Λόγος του Ηρακλείτου, ο Δίας του, το Ένα του,
από το οποίον όλα τα πράγματα «έχει ορίσει όλα
τα πράγματα σωστά, σύμφωνα με τη φύση τους από προαιώνια»,
που αντιστοιχεί στη φράση του Ηρακλείτου
«όλα τα πράγματα
είναι ορισμένα και αποφασισμένα.»

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

quote:

---

Γεια σου καθυ,

Βλέπω με χαρά πως συνεχίζεις Ακάθεκτη….την μετάφραση.

---

quote:

---

Εμ… θα στο έλεγα με λύπη… και όχι με χαρά!

---

quote:

---

Μήπως, μήπως λέω, γράφουμε νέα ιστορία;

---

Κι ακόμη, δεν είναι τα Ουπανισάντ που χρησιμοποιούν,
μεταξύ άλλων συμβόλων, και αυτό το του Πυρός;

«Ως Ένα Πυρ έχει εισέλθει στο κόσμο και έχει πάρει
σχήματα σύμφωνα με τις ποικίλες μορφές στον κόσμο»,
έτσι η μόνη Ύπαρξη έχει γίνει όλα αυτά τα ονόματα
και σχήματα και εν τούτοις παραμένει Ένα.

Ο Ηράκλειτος μας λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Ο Θεός είναι όλες οι αντιθέσεις,
«Παίρνει ποικίλα σχήματα
ακριβώς όπως η φωτιά, όταν αναμειχθεί με τα καρυκεύματα.
Ονομάζεται σύμφωνα με την αξία του καθενός.»

Ο καθένας Τον ονομάζει σύμφωνα με τη τέρψη του, λέει ο Έλληνας μάντις,
αποδέχεται όλα τα ονόματα και συνάμα δεν αποδέχεται κανένα όνομα,
ούτε κι αυτό το ανώτερο όνομα όλων, το όνομα του Διός.
Συναινεί, και όμως την ίδια στιγμή δεν συναινεί να ονομασθεί
με το όνομα «Ζευς».

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Υποχρεούμεθα να βάλομε τα αποφθέγματα του Ηρακλείτου στη σωστή τους θέση
εάν θέλομε να κατανοήσουμε τη σκέψη του.
«Είναι σοφό να παραδεχτούμε πως όλα τα πράγματα είναι ένα»,
και τονίζουμε όχι απλώς ένα, (επειδή προέρχονται
από το Ενιαίο και θα πάνε πίσω στο Ενιαίο), αλλά πως είναι ένα,
τώρα, και πάντοτε. Το παν είναι, και παντοτινά θα είναι, το αείζωο Πυρ.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Αυτή που σας μιλάει από το μέλλον

Ο Νίτσε αρνήθηκε την Ύπαρξη, αλλά αναγκάστηκε να μιλήσει για μια
συμπαντική «Θέληση-να υπάρξει», που και πάλι αν το σκεφτούμε καλά,
μοιάζει να είναι περισσότερο μετάφραση των Ουπανισάντ
«Η Θέληση-Ενέργεια, είναι Βράχμα».
Οι μεταγενέστεροι (Ινδοί)
φιλόσοφοι αρνήθηκαν το Ενιαίο των συνειδητών υπάρξεων, αλλά δήλωσαν
το Ενιαίο της Φύσης, που και πάλι είναι ταυτόχρονα το μοναδικό
στοιχείο και ουσία των πραγμάτων και η δημιουργική ενέργεια,
«η Φύσις» των Ελλήνων. Είναι των όντι σοφόν να συμφωνήσουμε
πως όλα τα πράγματα είναι ένα. Επειδή το όραμα καταλήγει σε αυτό
το Ένα, η ψυχή και η καρδιά φτάνει εκεί σε αυτό, η σκέψη τριγυρίζει γύρω του,
δια μέσω της ίδιας της άρνησης.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Είμαστε το ίδιο παρ’ όλες τις διαφορές, αρχίζομε από την ίδια πηγή,
ενεργούμε με τους ίδιους συμπαντικούς νόμους, ζούμε, διαφέρουμε,
αγωνιζόμαστε στο στήθος ενός αιώνιου ενιαίου, αποζητάμε πάντοτε
αυτό που δένει όλες τις υπάρξεις μαζί και κάνει όλα τα πράγματα
ένα.

Ο καθένας βλέπει με τον δικό του τρόπο, βάζει πίεση σε αυτή
ή εκείνη την άποψη χάνει τη εικόνα ή εξαφανίζει άλλα στοιχεία και
τους δίνει επομένως διαφορετικά ονόματα ακόμη, σαν τον Ηράκλειτο,
ελκυόμενος από εκείνο το στοιχείο της δημιουργικής και καταστροφικής
Ενέργειας, της έδωσε το όνομα «Πυρ».

Αλλά όταν γενικεύει το θέτει σε πλατιά βάση. Είναι το Ένα που είναι
το Παν, είναι τα Πολλά που είναι το Ένα,- ο Ζευς, η Αιωνιότητα,
το Πυρ.
Θα μπορούσε να πει μαζί με τα Ουπανισάντ «Όλο αυτό είναι
Βράχμα», sarvam khalu idam brahma, αν και δεν θα μπορούσε να πει
«Αυτός ο Εαυτός, είναι Βράχμα», αλλά θα δήλωνε μάλλον για την Agni
αυτό που η Βεδική φόρμουλα λέει για τον Vayu tvam pratyaksham brahmasi
«Είσαι ο εκδηλωμένος Βράχμα».
Αλλά θα αποδεχόμασταν το Ένα με διαφορετικούς τρόπους.

Οι Adwaitins (αναλυτικοί φιλόσοφοι-επιστήμονες) βεβαίωσαν το Ένα,
την Ύπαρξη, αλλά όλα τα άλλα πράγματα τα ονόμασαν Maya ή αναγνώρισαν το έμφυτο της Ύπαρξης σε αυτά τα γίγνεσθαι που δεν είναι ακόμη Εαυτός, δεν είναι Εκείνο.

Αυτή που σας μιλάει από το μέλλον

"Όχι", λέει, «υιοθετώ την ιδέα μου
περί αιωνίου ενιαίου όλων των πραγμάτων, ποτέ δεν παύουν
να είναι ένα. Το παν είναι το Αείζωο Πυρ μου,
που παίρνει διαφορετικές μορφές και ονόματα,
αλλάζει εαυτόν μέσα σε όλο αυτό που υπάρχει,
και εν τούτοις παραμένει το ίδιο όχι από ψευδαίσθηση
ή από απλή εμφάνιση του γίγνεσθαι, αλλά από μια
αυστηρή και θετική πραγματικότητα.»

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Πολλές αξίες που μειώνονται στον ίδιο κανόνα και κριτή όλων των αξιών,
πολλές ενέργειες που επιστρέφουν στην ίδια ανάλλαχτη ενέργεια, πολλά
γίγνεσθαι που αντιπροσωπεύουν και εξισώνονται στην μία ολόιδια Ύπαρξη.

Εδώ ο Ηράκλειτος εισάγει τον τύπο του, «Το Εν εκ του παντός και
το Παν εκ του Ενός», που είναι η εξήγησή του για την πορεία του
σύμπαντος ακριβώς όπως ο τύπος του «Όλα τα πράγματα είναι ένα» στην
αναφορά του περί αιώνιας αλήθειας του κόσμου. «Το Ένα» λέει «στη
πορεία του κόσμου πάντα γίνεται όλα τα πράγματα από στιγμή σε
στιγμή, όθεν και η αιώνια ροή των πραγμάτων, αλλά όλα τα πράγματα
επίσης αιωνίως επιστρέφουν στο στοιχείο τους που είναι το ενιαίο.
Όθεν και η ενότητα του κόσμου, η ομοιότητα πίσω από τη ροή του
γίγνεσθαι, η μονιμότητα των μέτρων, η διατήρηση της ενέργειας σε όλες τις αλλαγές.

Αυτή που σας μιλάει από το μέλλον

Είναι τω όντι «περίεργο» που ο Sri Aurobindo νιώθει τον
Ηράκλειτο καλύτερα/σωστότερα από πολλούς άλλους.
Ίσως γιατί ο «επαναστατικός γιόγκι»
είναι ακριβώς αυτό: Ερευνητής, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης.

Ας συνεχίσω με τα μεζεδάκια...

Αυτό το εξηγεί περαιτέρω με τη θεωρία του περί αλλαγής,
ως χαρακτηριστικό της διαρκούς ανταλλαγής.
Δεν υπάρχει, όμως, ένα τέλος σε αυτή την ταυτόχρονη
ανοδική και καθοδική κίνηση των πραγμάτων;

Όπως έχει, προς το παρόν, θριαμβεύσει η καθοδική κίνηση
για τη δημιουργία του κόσμου, δεν ήθελε θριαμβεύσει, επίσης,
η ανοδική κίνηση, για να την διαλύσει πίσω στο Αείζωο Πυρ;

Εδώ ευλόγως αναρωτιόμαστε αν ο Ηράκλειτος υποστήριζε ή
δεν υποστήριζε την θεωρία της περιοδικής εκπύρωσης -pralaya.
«Το Πυρ θα έρθει αντιμέτωπο με όλα
τα πράγματα για να τα κρίνει και να καταδικάσει».

Εάν υποστήριζε αυτή τη θεωρία, τότε έχομε και πάλι, άλλη μία
καταπληκτική σύμπτωση της σκέψης του Ηρακλείτου με τη οικεία
Ινδική ιδέα, την περιοδική pralaya, την Πουρανική εκπύρωση
του κόσμου με την εμφάνιση των δώδεκα (12) ηλίων, την θεωρία των Βεδών
περί αιωνίων κύκλων της εκδήλωσης και απόσυρσης από την εκδήλωση.
Στη πραγματικότητα αμφότερες οι σχολές σκέψης,
είναι ουσιαστικά ίδιες και, αναπόφευκτα,
έφθασαν στα ίδια συμπεράσματα.

Υ.Γ. Θα χαρώ να δω εκείνες τις μεταφράσεις να καταχωρούνται
στο χώρο του “esoterica” κι ελπίζω να δω και τις φωτογραφίες
από την Νέα Ζηλανδία που έστειλα στον «καθ’ όλα συμπαθή» Admin,
και να μην χρονίσουν! Ακόμη να μάθω να επικολλώ εικόνες...
Γράφτηκα σε δύο-τρία διαφορετικά site χωρίς όμως επιτυχία.
Η εξ-αδελφή μου (ΔΩΡΙΔΑ) τόχει πάρει «πατριωτικά» το θέμα!

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Η αναφορά το Ηρακλείτου για το σύμπαν είναι μια εξέλιξη
και μια εντύλιξη από το μοναδικό αιώνιο στοιχείο του Πυρός,
-που είναι ταυτόχρονα η μόνη ουσία και η μοναδική ενέργεια,-
που εκφράζεται στην εικονική του γλώσσα με την ανωφέρεια
και κατωφέρεια της οδού. «Ο ανήφορος και ο κατήφορος»
λέει «είναι ένα και το αυτό».

Εκ του Πυρός, αυτό το ακτινοβόλο
και ενεργητικό στοιχείο, ο αέρας, το νερό και γη ακολουθούν,
και αυτή είναι η λιτανεία της ενέργειας στην οδική κατωφέρεια.
Υπάρχει εξ ίσου σε αυτή ταύτη την ένταση αυτής της πορείας,
μια ενέργεια πιθανής επιστροφής η οποία θα οδηγούσε
τα πράγματα πίσω στην πηγή τους με αντίστροφη σειρά.
Στην ισορροπία αυτών των δύο ανοδικών και καθοδικών
ενεργειών κείται η όλη κοσμική δράση.

Το παν είναι ένα αντίρροπο/αντιστάθμισμα των αντίπαλων ενεργειών.
Η κίνηση της ζωής είναι όπως η επιστροφή της χορδής του τόξου,
μια ενέργεια έλξης και έντασης η οποία περιορίζει μια ενέργεια
απελευθέρωσης, με κάθε ενέργεια δράσης να αντισταθμίζεται
από μια άλλη αντίστοιχη ενέργεια αντίδρασης.
Με την αντίσταση της μιας επί της άλλης,
δημιουργούνται όλες οι αρμονίες της ύπαρξης.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Ο Αιθέρας, κι όχι το Πυρ, είναι το πρώτο στοιχείο, που αγνοήθηκε από
τους Έλληνες, αλλά ξανα-ανακαλύφθηκε από την σύγχρονη Επιστήμη
[και τώρα το ξανα-αρνούνται, αν και δεν φαίνεται να είναι
αναμφισβήτητο ή τελικό], μετά ακολουθεί ο αέρας, το πυρ, η πύρινη
ακτινοβόλα και ηλεκτρική ενέργεια, το νερό, η γη/χώμα, το υγρό
και στερεό.
Ο Sankhya όπως και ο Αναξιμένης, βάζει τον Αέρα
πρώτον στα 4 στοιχεία που και οι Έλληνες παραδέχονται αν και
δεν τον τοποθετούν όπως εκείνος σαν πρώτο στοιχείο στην αρχέτυπη
ουσία, κι επομένως διαφέρει από την τάξη του Ηρακλείτου. Αλλά
προσδίδει στο στοιχείο του πυρός την δημιουργική λειτουργία όλων
των σχημάτων, -καθώς και η Agni στις Βέδες να είναι ο μέγας τέκτονας
των κόσμων, - και εδώ τουλάχιστον συμπίπτει η σκέψη του.
Επειδή το
πυρ είναι ως ενεργητικό στοιχείο πίσω από κάθε σχηματισμό και
μεταλλαγή γι’ αυτό και ο Ηράκλειτος πρέπει να έχει προτιμήσει το Πυρ
ως σύμβολό και υλικό αντιπρόσωπο του Ενός.

Να θυμηθούμε σε αυτή τη σχέση πόσο μακριά έχει φτάσει η σύγχρονη
Επιστήμη για να δικαιολογήσει τους αρχαίους διανοούμενους, με τη
σπουδαιότητα που δίνει στον ηλεκτρισμό και στις ραδιενεργές
δυνάμεις- το Πυρ και ο κεραυνός του Ηρακλείτου,
η Ινδική τριπλή Agni- στο σχηματισμό των ατόμων και στην μεταμόρφωση της ενέργειας.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

Αλλά και πόση αλήθεια στα λόγια σου!
Τα σχόλια/στοιχεία σου είναι οπωσδήποτε κατατοπιστικά
και συμπληρωματικά στην όλη μελέτη.

Με τα όσα κατέθεσες για μια άλλη φορά φανερώνεται πως και
άλλοι λαοί/παραδόσεις συγκλίνουν σε κύρια/ουσιώδη σημεία,
για να αμβλυνθούν σε κάτι λεπτομέρειες από όπου γεννώνται κάτι «αιρέσεις».

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Η διαφορά του Ηρακλείτου, με τους άλλους Έλληνες σοφούς, είναι η ιδέα του
για την ανιούσα και κατιούσα οδό, ένα και το αυτό στην κάθοδο και στην επιστροφή.
Αυτή η ιδέα αντιστοιχεί στην Ινδική του nivritti και pravritti, την διπλή κίνηση
της Ψυχής και Φύσης, pravritti η κίνηση προς τα έξω και εμπρός,
nivritti η κίνηση όπισθεν και εντός.

Οι Ινδοί διανοούμενοι ασχολήθηκαν με το διπλό στοιχείο μέχρι εκεί
που αγγίζει την δράση της ατομικής ψυχής καθώς εισέρχεται μέσα στη
πορεία της Φύσης και αποσύρεται από αυτήν. Αλλά πάλι είδαν μια
παρόμοια, μια περιοδική κίνηση εμπρός και πίσω, από την ίδια
τη Φύση, που οδηγεί σε έναν εσαεί-επαναλαμβανόμενο κύκλο
δημιουργίας και διάλυσης, υποστήριζαν την ιδέα του περιοδικού pralaya.

Η θεωρία του Ηρακλείτου φαίνεται να απαιτεί ένα ανάλογο/παρόμοιο φινάλε.
Διαφορετικά πρέπει να υποθέσουμε πως η καθοδική ροπή, άπαξ εν κινήσει,
έχει πάντα τον έλεγχο επί της ανοδικής κίνησης ή πως ο κόσμος
αιωνίως σχηματίζεται από την αρχέτυπη ουσία και αιωνίως επιστρέφει
σε αυτήν αλλά τω όντι ποτέ δεν επιστρέφει.

Τα Πολλά είναι, τότε, αιώνια όχι μόνο σε ισχύ εκδήλωσης,
αλλά και στο πραγματικό γεγονός της εκδήλωσης.

Είναι πιθανόν ο Ηράκλειτος να σκεφτόταν έτσι, αλλά δεν
είναι το λογικό συμπέρασμα της θεωρίας του, αντιφάσκει
στην καταφανή εισήγηση του συμβολισμού του περί της οδού
που συνεπάγεται ένα σημείο εκκίνησης και ένα σημείο
επιστροφής, κι έχομε επίσης την ευκρινή δήλωση των Στωικών
πως πίστευε (ο Ηράκλειτος) στην θεωρία της εκπύρωσης, μια
βεβαίωση που θα την αρνιόμασταν με δυσκολία, αν η ιδέα της
εκπύρωσης δεν ήταν ευρέως/γενικά αποδεκτή ως διδαχή του Ηρακλείτου.

Οι σύγχρονες διαφωνίες που ο κος Ranade αφηγήθηκε λεπτομερώς
είναι βασισμένες σε παρανοήσεις.

Η βεβαίωση του Ηρακλείτου δεν είναι απλά πως το Ένα είναι πάντοτε
Πολλά, τα Πολλά πάντοτε Ένα, αλλά με τα δικά του λόγια
«Από τα πολλά το Ένα και από το Ένα τα πολλά.»
Η τοποθέτηση του Πλάτωνα πάνω στη σκέψη
«η πραγματικότητα είναι εξ ίσου πολλά και ένα,
και στη διαίρεσή της (η πραγματικότητα) πάντα ενώνεται»,
δηλώνει την ίδια ιδέα με διαφορετική γλώσσα. Εννοεί ένα διαρκές
ρεύμα και αντίθετο ρεύμα αλλαγής, την ανωφέρεια και κατωφέρεια της
οδού, και θα υποθέταμε πως, καθώς το Ένα με την καθοδική αλλαγή
γίνεται ολοσχερώς το «Παν» στην καθοδική πορεία του, εν τούτοις
παραμένει αιωνίως το Ένα αείζωο Πυρ, έτσι που το Παν με την ανοδική
αλλαγή θα κατέφευγε ολοσχερώς στο Ένα και εν τούτοις ουσιαστικά
υπάρχει,εφόσον μπορεί να επιστρέφει με διαφορετική ύπαρξη
εξ αιτίας της επανάληψης της καθοδικής κίνησης.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Γιατί αν γινόταν αυτό τότε δεν θα υπήρχε καθόλου συνοχή στην θεωρία
του Ηρακλείτου περί περιοδικής εκπύρωσης, μάλλον είναι η απόλυτη
λογική του συστήματός του, η ανώτερη έκφραση αλλαγής.

Εάν είναι ο νόμος της Αλλαγής που προσδιορίζει την εξέλιξη και
εντύλιξη της μιας ανοδικής και καθοδικής οδού, ο ίδιος νόμος
θριαμβεύει σε όλη τη διάρκεια του μονοπατιού δια μέσω όλων των
βημάτων του και των επιστροφών του, σε όλες τις μύριες επαφές του
χείλους της οδού. Υπάρχει πανταχού ο νόμος της συναλλαγής και επαφής, -η «αμοιβή».

Το ενιαίο και η πολλαπλότητα έχουν σε κάθε στιγμή αυτή την δραστήρια
σχέση μεταξύ τους. Το Ένα, διαρκώς, συναλλάσσεται με τα πολλά,
έχει δοθεί αυτό το χρυσό, έχεις αντί αυτού τα προϊόντα/αγαθά,
αλλά στη πραγματικότητα έχουν τόση αξία όση κι ο χρυσός.

Τα πολλά συναλλάσσουν εαυτούς διαρκώς με το Ένα, αυτά τα αγαθά
δίδονται, εξαφανίζονται, καταστρέφονται, λέμε, αλλά στη θέση του
υπάρχει το χρυσό, η αρχική ουσία/ενέργεια στην αξία των αγαθών.

Βλέπεις τον ήλιο και νομίζεις πως είναι ο ίδιος, πάντοτε, ήλιος
αλλά τω όντι είναι ένας νέος ήλιος που ανατέλλει καθημερινά,
επειδή είναι το διαρκές δόσιμο του εαυτού του Πυρός σε αντάλλαγμα
των βασικών αγαθών που αποτελούν τον ήλιο ο οποίος διατηρεί το σχήμα του,
την ενέργειά του, την κίνησή του, όλα του τα μέτρα.

Η επιστήμη μας δείχνει πως αυτό είναι αλήθεια για όλα τα πράγματα,
και για παράδειγμα το ανθρώπινο σώμα που είναι πάντοτε το ίδιο αλλά
διατηρεί τη φαινομενική του ταυτότητα μόνο με μια διαρκή αλλαγή.

Υπάρχει μια διαρκής καταστροφή, κι εν τούτοις δεν υπάρχει
καταστροφή. Η ενέργεια διανέμει εαυτήν, αλλά ποτέ δεν
διασκοπίζεται/σπαταλιέται, η αλλαγή και η ανάλλαχτη διατήρηση
της ενέργειας στην αλλαγή, είναι ο νόμος, και όχι καταστροφή.

Εάν αυτός ο κόσμος της πολλαπλότητας καταστραφεί, τελικά, από το
Πυρ, εν τούτοις δεν υπάρχει τέλος και δεν καταστρέφεται, αλλά
ανταλλάσσεται με το Πυρ. Επί πλέον, υπάρχει συναλλαγή μεταξύ όλων
αυτών των γίγνεσθαι που αυτά τα γίγνεσθαι είναι οι τόσες πολλές
ενεργές αξίες του Όντος, αγαθά που είναι η ορισμένη αξία και το
μέτρο του συμπαντικού χρυσού. Το Πυρ παίρνει από την δική του ουσία
από το ένα σχήμα και το δίνει σε ένα άλλο, αλλάζει μια προφανή αξία,
αλλά η ουσία/ενέργεια παραμένει η ίδια και η νέα αξία είναι αντίστοιχη
του παλιού,- έτσι όπως όταν (το Πυρ) μετατρέπει το υγρό καύσιμο σε
καπνό και στάχτη.
Η σύγχρονη Επιστήμη με μια ακριβέστερη γνώση του τι συμβαίνει
σε αυτή την συγκεκριμένη αλλαγή, επιβεβαιώνει το συμπέρασμα
του Ηρακλείτου.
Είναι ο νόμος της διατήρησης της ενέργειας.

Βασικά, το δραστήριο μυστικό της ζωής είναι εκεί, η ζωή είτε υλική
ή νοητική ή απλά ενεργή υποβαστάζει εαυτήν με την διαρκή αλλαγή και
συναλλαγή.
Εν τούτοις η αναφορά του Ηρακλείτου μέχρι εδώ δεν είναι
ικανοποιητική.
Το μέτρο, η αξία της ανταλλάξιμης ενέργειας παραμένει ανάλλαχτη
ακόμη κι όταν το σχήμα αλλοιώνεται,
αλλά γιατί θα έπρεπε επίσης
τα κοσμικά προϊόντα που έχομε, αντί του συμπαντικού χρυσού,
να είναι ορισμένα και κατά κάποιο τρόπο αμετάλλαχτα;

Ποιά είναι η εξήγηση, πώς γίνεται αυτή η αιωνιότητα των αρχών και
στοιχείων και ειδών των συνδυασμών και αυτή η εμμονή και επανάληψη
των ιδίων σχημάτων που παρατηρούμε στο σύμπαν;

Γιατί, σε αυτή τη διαρκή κοσμική ροή, θα έπρεπε τελικά το παν να παραμένει το ίδιο;

Γιατί θάπρεπε ο ήλιος, αν και πάντοτε καινούριος, να είναι, για
πρακτικούς σκοπούς ο ίδιος ήλιος;

Γιατί θάπρεπε η ροή/κίνηση να είναι, καθώς μας βεβαιώνει ο
Ηράκλειτος,
η ίδια ροή αν και είναι άλλη και είναι άλλα ύδατα
που ρέουν;

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Είναι ο πρώτος διανοούμενος που είδε τον κόσμο,
ολοσχερώς, με τις συνθήκες της Ισχύος.

Ποιά είναι η φύση αυτής της συναλλαγής;

Είναι σύγκρουση, έρις, πόλεμος!
Ποιός είναι ο κανόνας και το αποτέλεσμα του πολέμου;
Είναι δικαιοσύνη.
Πώς ενεργεί αυτή η δικαιοσύνη;
Με μια δίκαιη πίεση και αποζημίωση των δυνάμεων που παράγουν
την αρμονία των πραγμάτων και επομένως, συμπεραίνομε,
την σταθερότητά τους.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον

Αγώνας υπάρχει, αλλά γιατί να μην υπάρχει και η ειρηνική και εκούσια
συναλλαγή;
Ο Ηράκλειτος δεν προτιμάει κανένα από αυτά, όχι ειρήνη!
Θα συμφωνούσε με τον σύγχρονο ορθολογιστή πως το ίδιο το εμπόριο
δεν είναι παρά ένα παράρτημα του Πολέμου. Είναι αλήθεια πως υπάρχει
συναλλαγή, -χρυσό για προϊόντα,- προϊόντα για χρυσό αλλά η ίδια η
συναλλαγή και όλες οι καταστάσεις της, κυβερνώνται από ένα ισχυρό,
βίαιο καταναγκασμό του συμπαντικού Πυρός.
Κι αυτό είναι το τι εννοεί με τις Ερινύες που καταδιώκουν τον ήλιο.
«Από φόβο για εκείνον» λένε τα Ουπανισάντ
«ο αέρας φυσάει...και ο θάνατος τρέχει».
Και μεταξύ όλων των υπάρξεων υπάρχει μια διαρκής δοκιμασία αντοχής.
Από αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν, με αυτόν τον πόλεμο τα μέτρα τους
διατηρούνται. Βλέπομε πως έχει δίκιο, συνέλαβε το αρχικό
χαρακτηριστικό της κοσμικής Φύσης.

Το παν εδώ είναι μια σύγκρουση δυνάμεων και από αυτή τη σύγκρουση
τα αγωνιζόμενα πράγματα όχι μόνο γεννώνται αλλά και διατηρούνται στην ζωή.

Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον