Γιαυτο πάρε ένα ακόμη τίτλο.

Trundy ,J. David. WOMEN AT WAR , Boulder ,Paladin ,1977

Όσο για το δίκτυο και τις αγορές υπάρχουν πλέον οι προπληρωμένες κάρτες αγορών με ορισμένη άξια από εσένα, πχ να έχει όριο 50 ή 100 ευρω,οποτε δεν έχεις να χάσεις και τίποτα σπουδαίο.

Εγώ πάντως ότι έχω παραγγείλει μου το έστειλαν ,και από Αμερική και από Ιαπωνία.

-----

quote:

---

...., ξερεις οτι αμαζωνες λεγονταν επειδη εκοβαν τον ενα τους μαστο(α στερητικο μαζων που βγαινει απο τον μαστο)για να μπορουν χρησημοποιουν τοξο ευκολα.

Νομίζω ότι δεν είναι αυτό.....
Οι θρύλοι γι´ αυτές είναι πολλοί. Ο πιο διαδεδομένος αναφέρει ότι από μικρές καυτηρίαζαν το δεξί τους στήθος για να χειρίζονται καλύτερα το τόξο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η παρεξήγηση προέρχεται από την ετυμολογική ανάλυση του ονόματος «Αμαζών»: η «α-μαζός», δηλαδή αυτή που της λείπει ο ένας μαστός.

ΌΜΩΣ η σωστή ετυμολογία της λέξης ήταν μάλλον διαφορετική και κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το «αμάζώσαι»: «εκείνες που ζουν μαζί», όπως ακριβώς έκαναν οι γυναίκες πολεμιστές.

_______________________________________________________

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

Τυχερούλη > Ευχαριστώ ΠΟΛΥΥΥΥ

quote:

---

Όσο για το δίκτυο και τις αγορές υπάρχουν πλέον οι προπληρωμένες κάρτες αγορών με ορισμένη άξια από εσένα, πχ να έχει όριο 50 ή 100 ευρω,οποτε δεν έχεις να χάσεις και τίποτα σπουδαίο.

Εγώ πάντως ότι έχω παραγγείλει μου το έστειλαν ,και από Αμερική και από Ιαπωνία.

---

Ο τολμών νικά! Χμμμ... μάλλον μου φαίνεται ότι θα το επιχειρήσω κάποια στιγμή... δεν έχω να χάσω τίποτα.

quote:

---

Σχετικά με το όνομα τους πιθανότερο είναι να βγαίνει από το στερητικό α και τη μαζα=ψωμι

Παρά από το α και το μαζο=μαστο.

Αμαζόνες = αυτοί που δεν τρώνε ψωμί.

«Κρεοβορους αμαζόνας» και για άρρενες αμαζόνες που διακρίνονται από τις θήλεις ,τις αμαζονιδες.

---

Με εκπλήσεις κι εσύ φίλε τυχερούλη, αλήθεια δεν είχα σκεφτεί ποτέ αυτή την ερμηνεία, αν και πιστεύω ότι ο Αισχύλος στις Ικέτιδες μάλλον αναφερόταν στις Αμαζόνες, τις γυναίκες-πολεμίστριες, κι όχι σε κάποια φυλή που δεν έτρωγε ψωμί και ήταν κρεοβόρα.

Κοίτα εδώ τι λέει ο Αισχύλος:

"Αυτά που λέτε απίστευτα φαίνονται, ξένες
πως ναν' εδώ από τ' Άργος η καταγωγή σας/
γιατί πιότερο μοιάζετε σα με γυναίκες
της Αφρικής κι όχι καθόλου μ' απ' τις ντόπιες.
τέτοιο θε νάλεγα φυτό πως θρέφει ο Νείλος,
ή και κυπρέϊκο χάραγμα σε γυναικείες
μορφές απ' άντρες νάχη τυπωθεί τεχνίτες/
τέτοιες και στις Ινδίες γρικώ, κατά τα μέρη
που συνορεύουν με τη γη των Αιθιόπων,
γυναίκες να γυρνούν καβάλα σε καμήλες/
ή για τις αντρογύναικες τις κρεοφάγες
σίγουρα θα σας έπαιρνα τις Αμαζόνες
αν ήσαστε με τοξ' αρματωμένες/ όμως
καλύτερ' από σας να μάθω περιμένω,
πως είν' η φύτρα κ' η γενιά σας από τ' Άργος."

Και λίγα λόγια για τις Αμαζόνες & τη μητριαρχία της Λήμνου:

Οι φόνισσες της Λήμνου

Η ιστορία ξεκινάει με την εκστρατεία του Ιάσονα για την απόκτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος, ο οποίος συνοδευόμενος από τον Ηρακλή και άλλους άντρες προσάραξε στο νησί της Λήμνου. Τότε τους υποδέχτηκε μία ορδή οπλισμένων γυναικών, έτοιμων να υπερασπιστούν το νησί τους από τους εισβολείς. Όταν στάλθηκε σε αυτές ένας αγγελιοφόρος για να τους εξηγήσει ότι δεν είχαν έρθει για κακό σκοπό, οι γυναίκες μαλάκωσαν και τους συνόδευσαν στη βασίλισσά τους Υψιπύλη. Αυτή τους αφηγήθηκε την ιστορία του νησιού, ότι δηλ. οι άντρες τους τις είχαν κακομεταχειριστεί τόσο πολύ, ώστε οι Λημνιάδες αγανακτισμένες από αυτή τη συμπεριφορά πήραν τα όπλα στα χέρια και τους ανάγκασαν να μεταναστεύσουν από τη Λήμνο. Όμως στην πραγματικότητα, μόλις πριν από ένα χρόνο, οι Λημνιάδες είχαν σκοτώσει τους άντρες τους, επειδή τις κατηγορούσαν ότι βρωμούσαν και είχαν προτιμήσει να συνευρεθούν με σκλάβες από τη Θράκη˙ μια μέρα ξεσηκώθηκαν και παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους άρχιζαν να σκοτώνουν έναν-έναν τους άντρες του νησιού. Σώθηκε μόνον ο Θόας, τον οποίο λυπήθηκε η κόρη του Υψιπύλη και βάζοντάς τον σε μία βάρκα, τον άφησε έρμαιο των κυμάτων.
Οι Λημνιάδες δέχτηκαν τους άντρες στο κρεβάτι τους και απέκτησαν από αυτούς παιδιά, καταφέρνοντας έτσι να διαιωνίσουν τη φυλή τους. Η ιστορία μας αφηγείται ότι η Υψιπύλη είχε διαλέξει τον Ιάσονα, ενώ ο Ηρακλής είχε παραμείνει στο πλοίο και ξύπνησε την επόμενη μέρα τους άντρες, χτυπώντας με ένα ρόπαλο την πόρτα κάθε σπιτιού και υπενθυμίζοντάς τους το καθήκον τους. Το τέλος αυτού του μύθου διηγείται ότι οι Λημνιάδες ανακάλυψαν πως η βασίλισσά τους είχε καταπατήσει τον όρκο της και είχε διασώσει τον πατέρα της˙ την πούλησαν τότε σαν σκλάβα στο βασιλιά Λυκούργο της Νεμέας, ενώ κάποια άλλη εκδοχή του μύθου εξιστορεί την επίθεση Θρακών στο νησί και την αιχμαλώτιση της βασίλισσας Υψιπύλης.

υ.γ. τυχερούλη, περιμένω με αγωνία κι άλλες ιστορίες από σένα για Αμαζόνες, σαν αυτές που παρέθεσες παραπάνω για τις Γιαπωνέζες & το Τάγμα του Πέλεκυ... κάποια στιγμή σε κανένα μεταγενέστερο post θα γράψω και για τον διπλό πέλεκυ και τον συμβολισμό του, καθώς και πως συνδέεται με τις Αμαζόνες... αναμείνατε στον... υπολογιστή σας!

Amazons are back again!

Πρόκειται περί εξαιρετικού έργου.
Θα βρεις όλη την ελληνική μυθολογία,
Όλες τις παραλλαγές των μύθων.
Θα βρεις και την ερμηνεία τους.

Κοστίζει λιγακι,εγω την είχα πάρει το 90 25.000 χιλιάδες παλιές καλές ελληνικές δραχμές.
Τώρα δεν γνωρίζω πόσο κάνει.

Οσο για άλλες ιστοριες συντομα.

Περιμενω να δω τον συμβολισμο του διπλου πελεκυ.

Προσεχε τι θα πεις γιατι εχω κρεμασμενο στον λαιμο χρονια τωρα μου έναν......

-----

quote:

---

Αττις Θα σου συνιστούσα ανεπιφύλακτα να πάρεις την ελληνική μυθολογία από την εκδοτική Αθηνών του Κακριδή.

Πρόκειται περί εξαιρετικού έργου.
Θα βρεις όλη την ελληνική μυθολογία,
Όλες τις παραλλαγές των μύθων.
Θα βρεις και την ερμηνεία τους.

---

Φίλε τυχερούλη, ευχαριστώ για την προτροπή, το έχω κατά νου εδώ και πολύ καιρό, γιατί πράγματι πιστεύω ότι είναι ένα πολύ καλό & αξιόλογο έργο. Εγώ κυρίως βασίζομαι στη "Μυθολογία των Ελλήνων" του Καρλ Κερένυι ή στους "Ελληνικούς Μύθους" του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Είναι γεγονός ότι του Κακριδή μου λείπει από τη βιβλιοθήκη. Πάντως, εάν βρίσκεις τίποτα λάθη ή ασάφειες ή ανακρίβειες ή ελλείψεις σε αυτά που έγραψα π.χ. στο προηγούμενο post μου, μην διστάσεις να επέμβεις και να συμπληρώσεις ή να διορθώσεις. Η Μυθολογία είναι ανεξάντλητη και υπάρχουν για κάθε μύθο πολλές παραλλαγές. Πολλές πληροφορίες επίσης τις παίρνω [κι εδώ κάνω λάθος, πιστεύω] από ιστοσελίδες του Διαδικτύου, πολλές από τις οποίες είναι αρκετές φορές λανθασμένες ή παραποιημένες ή αναπαραγώμενες και αντιγραμμένες από κάποιες άλλες τρίτες & δύσπιστες ως προς το περιεχόμενό τους ιστοσελίδες.

Αλήθεια, αν επιτρέπεται, τι ζώδιο είσαι; [ωροσκόπος, επίσης;]

Amazons are back again!

quote:

---

Εγώ κυρίως βασίζομαι στη "Μυθολογία των Ελλήνων" του Καρλ Κερένυι ή στους "Ελληνικούς Μύθους" του Ρόμπερτ Γκρέιβς

---

Ακόμα δεν έχω΄μάθει βρε παιδιά πως μπαίνουν οι φωτογραφίες εδώ..
:-(

Για το δίκτυο που λέγατε..έχω πάρει πάρα πολλές φορές πράγματα μέσω e-bay και ποτέ δεν έχασα χρήματα...

________________________________________________________________

Βαλκυρις – Γυναίκες πολεμίστριες που μεταφέρουν τους νεκρούς πολεμιστές στην Βαλχάλα. Ο μύθος επίσης λέει ότι αυτές αποφασίζουν ποιος θα πεθάνει στην μάχη. Συνήθως αναπαριστώνται ως όμορφες και δυνατές νεαρές γυναίκες, με πολεμική φορεσιά και καβάλα σε πολεμικά άλογα.

_______________________________________________________________

Το κάικεν των Ιαπωνίδων Πολεμιστριών

Το “κάικεν” είναι σπάνιο είδος ξιφιδίου, της Περιόδου Έντο, που το χρησιμοποιούσαν παραδοσιακά μόνο γυναίκες πολεμίστριες, είτε για να αντιμετωπίζουν εχθρούς, είτε για να αφαιρούν οι ίδιες τη ζωή τους κάνοντας “τζιγκάι”.

Το γυναικείο “τζιγκάι”, ως τρόπος αυτοκτονίας, αντιστοιχούσε στο ανδρικό χαρακίρι. Όμως, ενώ οι άνδρες βύθιζαν ένα ξίφος στην κοιλιά, οι γυναίκες, για να μη στρεβλώνονται τα μέλη τους στο θάνατο με τρόπο άσχημο και αταίριαστο προς την αξιοπρέπειά τους, έκοβαν με το “κάικεν” – που το είχαν πάντοτε μαζί τους – μία από τις σφαγίτιδες φλέβες του τραχήλου τους.

__________________________________________________________________

quote:

---

Εγώ είμαι Έλατο :-))

Ακόμα δεν έχω΄μάθει βρε παιδιά πως μπαίνουν οι φωτογραφίες εδώ..
:-(

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

Όσο για το Έλατο θυμάμαι ότι διακατέχεται απο μυστήριο και μελαγχολία...δεν θυμάμαι όμως τι άλλο ήτανε...

Φίλη Domina.Lilith, όμορφες οι πληροφορίες σου. Αλλά ας δούμε και λίγα περισσότερα για τις Βαλκυρίες:

Βαλκυρίες

Πρόκειται για τις αρχαίες θεότητες Valkyrjor της Σκανδιναβικής Μυθολογίας και το όνομά τους σημαίνει «αυτές που επιλέγουν τους πολεμιστές που θα σκοτωθούν». Τα κορίτσια αυτά υπηρετούσαν το θεό Οντίν και στέλνονταν κατ’ εντολή του στα πεδία των μαχών για να διαλέξουν τους πολεμιστές που θα σκοτώνονταν και θα κέρδιζαν μια θέση στο παλάτι του Βαλχάλα. Οι προάγγελοι αυτοί του πολέμου έρχονταν έφιππες στα πεδία των μαχών, οπλισμένες με περικεφαλαίες και ασπίδες. Σύμφωνα με ορισμένες αφηγήσεις μπορούσαν να πετάξουν στον αέρα και πάνω από τη θάλασσα. Μερικές Βαλκυρίες είχαν τη δύναμη να προκαλέσουν το θάνατο στους πολεμιστές που δεν εκτιμούσαν. Άλλες, ιδιαίτερα οι ηρωίδες, προστάτευαν τη ζωή και τα πλοία αυτών που συμπαθούσαν. Στην αρχαία Σκανδιναβική Μυθολογία αναφέρονται Βαλκυρίες με συγκεκριμένες υπερφυσικές δυνάμεις˙ και στους δύο τύπους Βαλκυριών αποδίδονται οι ιδιότητες της δικαιοσύνης, της λαμπρότητας και του πλούτου, καθώς και της αιματοχυσίας.

quote:

---

Όχι εννοώ κανονικές Photo....
Ούτε και το avatar μου δεν κατάφερα να το κάνω να φαίνεται....

---

Φίλη Domina.Lilith, νομίζω στα εξήγησα πολύ λεπτομερώς. Ελπίζω να μην κάνεις λάθος!

Στις βορειότερες περιοχές της Ευρώπης, αρχαίοι συγγραφείς καταγράφουν μνήμες που έχουν διατηρηθεί από τους παλαιο-ευρωπαϊκούς πολιτισμούς των Βρετανικών Νησιών. Η περιοχή της σημερινής Σκωτίας κατοικείτο από μία φυλή γνωστή ως η φυλή των Πικτών, η οποία μιλούσε μία μη ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα και μέχρι τη Σύγχρονη Εποχή διέφυγε τον ινδο-εξευρωπαϊσμό, επειδή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν επεκτάθηκε ποτέ προς τα βόρεια πέρα από το τείχος του Αδριανού. Οι Πίκτες διατήρησαν τους εξ αγχιστείας μητριαρχικούς τους νόμους, τη θρησκεία της θεάς και τα σύμβολά της. Σε αυτόν τον πολιτισμό, η κληρονομιά μεταβιβαζόταν στις γυναίκες. Άλλο ένα έθιμο των Πικτών, το οποίο μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα ήταν ακόμα σε ισχύ σε περιοχές των Highlands της Σκωτίας, ήταν το ότι η γυναίκα παρέμενε στο πατρικό σπίτι και μετά το γάμο της.

Κατά τους Προ-ρωμαϊκούς Χρόνους, το μεγαλύτερο μέρος της Βρετανίας και της Ιρλανδίας κατοικείτο από κελτικές φυλές οι οποίες, παρόλο που μιλούσαν ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, διατηρούσαν πολλά από τα παλαιο-ευρωπαϊκά τους έθιμα, όπως τη λατρεία της θεάς και την εξ αγχιστείας μητριαρχική διαδοχή. Οι παραδοσιακές ιρλανδέζικες παραδόσεις περιγράφουν το γάμο ως μία καθαρά κατά τόπους μητριαρχική υπόθεση. Στην ιρλανδική και ουαλική λογοτεχνία, διατηρούνται θρύλοι Κελτών ηρώων που, όπως οι Έλληνες ήρωες, εγκατέλειπαν τον τόπο τους και αναζητούσαν την πλούσια κληρονόμο για να μοιραστούν μαζί της τη διαχείριση της γης της. Οι νόμοι της αρχαίας Ιρλανδίας και Ουαλίας μαρτυρούν το σημαντικό ρόλο που έπαιζε ο αδερφός της μητέρας, ο οποίος εκπροσωπούσε τους συγγενείς της μητέρας, καθώς και τον σπουδαίο ρόλο του γιου της αδερφής, η οποία κληρονομούσε την ακίνητη περιουσία. Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν η εξ αγχιστείας μητριαρχική διαδοχή να ήταν ο κανόνας στην αρχαία κελτική κοινωνία.

Σε γενικές γραμμές, οι αρχαίες καταγραφές και η αρχαιολογία αποκαλύπτουν το σημαντικό κοινωνικό ρόλο των Κελτισσών γυναικών, οι οποίες είχαν προσωπικό κύρος και μπορούσαν να είναι κάτοχοι περιουσίας, παρόλο που το κελτικό νομικό σύστημα ήταν βασισμένο σε πατριαρχικά ινδο-ευρωπαϊκά ήθη. Η περιοχή της Γαλατίας (της σύγχρονης Γαλλίας) κατοικείτο στους Ρωμαϊκούς Χρόνους από κελτικές φυλές. Τον 1ο αιώνα π.Χ., ο Έλληνας Διόδωρος Σικελιώτης περιγράφει τις Γαλάτισσες ως εξής: "Δεν ήταν μόνο ίσες με τους άντρες στην κορμοστασιά, αλλά τους συναγωνίζονταν και στη δύναμη".

Μία από τις πιο γνωστές κελτικές ιστορικές μορφές είναι η Βουδίκα, μία Κέλτισσα βασίλισσα που ζούσε στο Νησί της Βρετανίας. Ήταν η χήρα ενός Κέλτη βασιλιά και ηγήθηκε μίας εξέγερσης εναντίον των Ρωμαίων για να διεκδικήσει την κληρονομιά της. Ο Ρωμαίος Δίων Κάσσιος την περιγράφει με δέος: "Ήταν πελώρια, τρομακτική στην όψη. Μία χαίτη από φωτεινά ρούσσα μαλλιά έπεφταν μέχρι τα γόνατά της/ φορούσε μία μεγάλη χρυσή αλυσίδα [σ.σ. στο λαιμό] και έναν πολύχρωμο χιτώνα, μ' ένα χοντρό μανδύα από πάνω του που τον συγρατούσε μία πόρπη." Αρχαιολογικές ανασκαφές στην ανατολική Γαλλία και στην περιοχή του Ρήνου, έφεραν στο φως πλούσιους τάφους Κελτισσών από την Εποχή του Σιδήρου, οι οποίοι χρονολούνται από τον 7ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ./ αυτές οι γυναίκες ανήκαν στους κελτικούς πολιτισμούς Hallstatt (Χάλστατ) και La Tene (Λα Τεν).

quote:

---

Εγώ είμαι μηλιά! Αλήθεια τι συμβολίζει αυτό το δέντρο;

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

Στην μάχη σκοτώθηκε και ο Κύρος που τους οδηγούσε.

Όταν ο η Τομυρη βρήκε το σώμα του Κυρου έδωσε εντολή να γεμίσουν ένα ασκί με αίμα και έβαλε εκεί το κεφάλι του.

Εκπληρώνοντας ετσι την υπόσχεση της ότι «θα του έδινε να πιει αίμα» όταν έμαθε το θάνατο του γιου της σε προηγουμενη μαχη.

----

Αλλά πόσοι γνωρίζεται για την Δεσπω Μποτση ?
γυναίκα του Γιώργου Μποτση που έδωσε μεγάλη μάχη με τουρκαλβανους κλεισμένη μαζί τις νύφες και τα εγγόνια της (10 ψυχές όλες και όλες) στον πύργο του Δημουλα στο Σούλι ενώ οι άντρες έλειπαν πολεμώντας τον Αλη πασά.

Αφού αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν η Δεσπω εβαλε φωτια στην πυριτιδα και εγιναν ολοκαυτομα και περασαν στο πανθεο των ηρωων.

«Η Δέσπω κάνει πόλεμο ,με νύφες και με εγγόνια…»
από λαϊκό τραγούδι.

----

quote:

---

Φίλε αττις ξέρεις την μηλιά και δεν ξέρεις τον συμβολισμό?

---

Φίλε τυχερούλη, για να σου πω την αλήθεια, γνώριζα μόνο τι δέντρο είμαι στην κελτική αστρολογία, αλλά δεν είχα ασχοληθεί με τις ιδιότητές του. Ευχαριστώ πάντως που με διαφώτισες. Ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες ;) Εμένα η μηλιά επίσης, ως συμβολισμός, με παραπέμπει στο προπατορικό αμάρτημα... η Εύα, το αιώνιο θηλυκό, ήταν η πρώτη που τόλμησε να κόψει τον καρπό... Ίσως πρέπει να αρχίσω να ασχολούμαι και λίγο με την κελτική αστρολογία...

Λοιπόν και συνεχίζουμε...

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, μία δυναμική γυναίκα από τις Σπέτσες, ναυπήγησε το πλοίο «Αγαμέμνονας» και συμμετείχε στον αποκλεισμό του Ναυπλίου. Αργότερα, οπλισμένη με πιστόλια, ζωσμένη με το σπαθί της και έφιππη πήγε στο Άργος και έπεισε τους προκρίτους και τους οπλαρχηγούς να ξαναπολιορκήσουν το Ναύπλιο. Συγκρότησε δική της στρατιωτική ομάδα και πολέμησε στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία της Τρίπολης και του Ναυπλίου. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες ηρωίδες της Ελληνικής Επανάστασης.

Η Μαντώ Μαυρογένους έσπευσε στη νησί της μητέρας της, τη Μύκονο, και ξεσήκωσε τους κατοίκους του εναντίον των Τούρκων. Κατάφερε με τα πλοία της να καταδιώξει τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες. Εξόπλισε σώμα από συμπατριώτες της και εκστράτευσε στην Καρυστία, ενώ αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά. Ο Καποδίστριας τις απένειμε για τις θυσίες της και την πολεμική της δραστηριότητα το αξίωμα του επίτιμου αντιστράτηγου.

Η Καπετάν Περιστέρα Κράκα, γεννημένη στη Σιάτιστα Κοζάνης το 1860, σχημάτισε αντάρτικο σώμα 40 ανδρών και έδρασε στην Επανάσταση του 1878 ως Καπετάν Σπανοβαγγέλης. Οι εφημερίδες μιλούσαν με θαυμαστό τρόπο για ένα κορίτσι, το οποίο, ντυμένο σαν παλικάρι, πολεμούσε σ’ ένα αντάρτικο σώμα δείχνοντας την ανδρεία και την ευτολμία της. Η εκπληκτική αυτή Μακεδόνισσα χαρακτηρίστηκε από τη γαλλική εφημερίδα «Λε Παπιγιόν» ως η Ζαν Ντ’ Αρκ του 19ου αιώνα.

Δεν θα πρέπει, τέλος, να λησμονήσουμε τις Σουλιώτισσες και τις Μανιάτισσες, οι οποίες έδειξαν απαράμιλλο θάρρος. Οι πρώτες προτίμησαν να γκρεμιστούν από το βουνό Ζάλογγο στις 18 Δεκεμβρίου του 1803 για να μην πέσουν στα χέρια των Αλβανών. Οι δε Μανιάτισσες, δείγματα αξιοσύνης και επιμονής όμοιας με εκείνης των αρχαίων Σπαρτιατισσών, πολέμησαν πολλές φορές μόνες τους ή στο πλευρό των αντρών τους και απέκρουσαν θαρραλέα τους Οθωμανούς.

quote:

---

Εμένα η μηλιά επίσης, ως συμβολισμός, με παραπέμπει στο προπατορικό αμάρτημα... η Εύα, το αιώνιο θηλυκό, ήταν η πρώτη που

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

quote:

---

Και κάτι άλλο το θέμα το εξελίξαμε σε «ύμνο» για τις γυναίκες πολεμίστριες.

---

Στα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., η Τόμυρις ήταν βασίλισσα των Κελτών Μασσαγετών, μίας φυλής πολύ κοντινής με τους Σκύθες. Ζούσαν σε μία περιοχή του σημερινού Ιράν και ήταν γνωστοί για τα αχαλίνωτα ερωτικά τους ήθη. Ο βασιλιάς Κύρος ήρθε σε επαφή με το λαό της και την ίδια, καθώς έχτιζε την αυτοκρατορία του. Εξαπάτησε το γιο της και κατάφερε να τον αιχμαλωτίσει˙ όταν τον άφησε ελεύθερο, αυτός αυτοκτόνησε από την ντροπή του. Αυτό έκανε την Τομύριδα να γίνει αδίστακτη. Ο Ηρόδοτος μας εξιστορεί ότι επακολούθησε η πιο αιματηρή μάχη στην ιστορία της ανθρωπότητας μεταξύ μη-Ελλήνων. Ο Κύρος σκοτώθηκε και η Τόμυρις έψαξε να βρει το πτώμα του Πέρση βασιλιά˙ είχε υποσχεθεί πριν από τη μάχη ότι θα του έσβηνε τη δίψα για αίμα. Όταν το βρήκε, του έκοψε το κεφάλι και το τοποθέτησε μέσα σε έναν ασκό για κρασί, γεμάτο με ανθρώπινο αίμα. Ο Ηρόδοτος πιστεύει ότι αυτή είναι η πιο αξιόπιστη εκδοχή του θανάτου του Κύρου.

Που να πάω άλλωστε?

Έξω από εδώ κυκλοφορούν και λυκοπροβατα…..

Μια χαρά είναι εδώ ασχολούμαι και με τις (μυθικές) γυναίκες, μια χαρά είναι.

-----

quote:

---

Η καταπληκτική Ζηνοβία Σεπτίμια

---

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

----

Σκάβε βαθειά-τρέξε γρήγορα!

Aside from the commentaries of ancient writers, the most enduring evidence of the gladiatrix is a stele found in Halicanarssus during the nineteenth century.

“(It details) two gladiatrices facing each other in a fighting stance, and they are heavily armed with these oblong curved shields. The left-hand gladiatrix is wearing an arm guard (manica), which is composed of wrappings of leather around the length of the arm. She’s also got a short sword, and so has the right-hand gladiatrix.

----

----

Many were slaves, condemed to the arena by right of conquest; some were the autocrati, those who fought for fame and fortune.

They were the heroines of their day, at once revered and reviled by the multitudes that packed the Colosseum to sate their lust for blood.

This is their story...

http://www.gladiatrix.info/index.htm

---

Η ζώνη της Ιππολύτης

Στο μακρινό Πόντο ζούσε μια φυλή αμαζόνων, Ήταν όλες τους όμορφες γυναίκες, αλλά σκληρές και περήφανες πολεμίστριες. Ήταν άριστες ιππεύτριες και περίφημες στην τέχνη της τοξοβολίας. Τη βασίλισσά τους την έλεγαν Ιππολύτη και την ξεχώριζε εύκολα κανείς από τις άλλες γιατί φορούσε μια ολόχρυση ζώνη. Έλεγαν πως ήταν κόρη του θεού Άρη και πως τη ζώνη της την είχε χαρίσει ο πατέρας της για τη γενναιότητά της στις μάχες.
Μια μέρα ο Ευρυσθέας κάλεσε κοντά του τον Ηρακλή:
-Η κόρη μου Αδμήτη, του είπε, έχει μάθει ότι η βασίλισσα των Αμαζόνων του Πόντου φοράει μια χρυσή και περίτεχνα κεντημένη ζώνη. Αυτή την ζώνη μου ζήτησε να της χαρίσω και αποφάσισα να στείλω εσένα να μου τη φέρεις. Θα ξεκινήσεις αμέσως για τον Πόντο και δεν θα ξανάρθεις στην Τίρυνθα αν δεν φέρεις μαζί σου τη ζώνη της Ιππολύτης.
Άφησε την Τίρυνθα ο Ηρακλής και περνώντας από την Αθήνα, πήρε μαζί του ένα άλλο μεγάλο ήρωα εκείνης της εποχής, το Θησέα.
Ύστερα από ένα μεγάλο κι επικίνδυνο ταξίδι, όπου γνώρισαν πολλές περιπέτειες, έφτασαν επιτέλους στη χώρα των Αμαζόνων. Μπροστά στο παλάτι βρήκαν συγκεντρωμένες τις Αμαζόνες και ανάμεσά τους την Ιππολύτη.
-Τι ζητούν δυο ξένοι άνδρες στη χώρα μου; τους ρώτησε με αυστηρή φωνή η Ιππολύτη.
Ο Ηρακλής εξήγησε.
-Είμαι υποχρεωμένος να πάρω τη χρυσή σου ζώνη και να τη δώσω στον Ευρυσθέα, της είπε. Αν δε μου ην προσφέρεις εσύ, θ' αναγκαστώ να την πάρω μόνος μου. Λυπάμαι πολύ που θ' αναγκαστώ να πολεμήσω με περήφανες και γενναίες γυναίκες σαν εσάς, αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά.
Η Ιππολύτη, που φαίνεται πως είχε ακούσει πολλά για τα κατορθώματα ου Ηρακλή και του Θησέα αποφάσισε να δώσει τη ζώνη. Όμως ξαφνικά, μια από τις αμαζόνες φώναξε δυνατά:
-Όχι Ιππολύτη! Δεν πρέπει να ταπεινωθείς και να προσφέρεις τη ζώνη σου σε δυο ξένους!
Η γυναίκα που μίλησε ήταν η ίδια η θεά Ήρα, που πήρε τη μορφή μιας Αμαζόνας. Αποφάσισε ν' ανάψει το μίσος ανάμεσα στις καρδιές των Αμαζόνων για να πολεμήσουν με τον Ηρακλή και να τον σκοτώσουν.
-Όχι, όχι, δεν θα δώσεις τη ζώνη! ακούστηκαν κι άλλες αγριεμένες φωνές. Θάνατος στους ξένους!
Η Ιππολύτη αναγκάστηκε να συμφωνήσει μαζί τους. Έτσι, οι περήφανες Αμαζόνες άρπαξαν τα τόξα τους και πήδηξαν στ' άλογά τους.
Ο Ηρακλής και ο Θησέας, θέλοντας και μη μπήκαν στη μάχη. Κι ίσως να βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση, αν ένα βέλος του Ηρακλή δεν γκρέμιζε από το άλογό της την Ιππολύτη.
Όταν οι άλλες Αμαζόνες είδαν τη βασίλισσά τους νεκρή, έχασαν το θάρρος τους και οπισθοχώρησαν. Έτσι, ο Ηρακλής πήρε από τη νεκρή Ιππολύτη την όμορφη ζώνη, ενώ ο Θησέας άρπαξε μια από τις πιο όμορφες Αμαζόνες, που την έλεγαν Αντιόπη, και την πήρε μαζί του στην Αθήνα.
αααα Και κάτι άλλο εγώ είμαι κυπαρίσσι!!

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr