quote:

---

dimitris2, είπες για τις ιέρειες της Αφροδίτης οτι ο κάθε ναυτικός έβγαζε τα απωθημένα του πάνω του.
Και σου έφερα ένα παράδειγμα για το Βυζάντιο, οτι γίνονταν αυτά κι εκεί.

---

αν δεν κανω λαθος αυτο ειναι αναφορα στους ευνουχους

υπαρχουν ευνουχοι που ετσι γεννηθικαν υπαρχουν ευνουχοι που τους εκαναν και υπαρχουν ευνουχοι που ευνουχιστικαν για να ειναι ποιο κοντα στον θεο απαλαγμενοι απο τις σαρκικες απολαυσεις

<<Στο βυζάντιο ήσαν απλές πόρνες, επαγγελματίες, δεν ανήκαν στο ιερατείο.
Αλλά άστο το βυζάντιο και στην αρχαιότητα εκτός των ναών με τις ιέρειες υπήρχαν και πορνεία.

Το θέμα δεν είναι τόσο τα γεγονότα όσο ότι μερικές κοπέλες είτε από μόνες τους είτε από το σύστημα ακολουθούν από την αρχαιότητα κάποιον δρόμο που παρεκλίνει από τη σωματική τους κατασκευή.>>

το θεμα ειναι

Γιατί στις περισσότερες θρησκείες αν όχι σε όλες δεν έχουν οι γυναίκες το δικαίωμα να γίνουν "ιέρειες".

ολα τα αλλα ειναι απλα παρεκλησεις

quote:

---

δημητρη το θεμα ειναι να ψαχνεις πριν πεις κατι και να μην αρκησε σε οτι σου λενε

---

αυτο τωρα τι ειναι ;

αν αναφερεσε σε προικα

http://pegasos.fhw.gr/chronos/04/gr/economy/property_women.html
Γενικά, η προίκα λειτουργούσε ως μηχανισμός μεταβίβασης και συγκέντρωσης περιουσίας. Ειδικότερα, στην Αθήνα, η προίκα επιβαλλόταν και για τις δυνατότητες των φτωχών ανθρώπων ήταν ιδιαίτερα επαχθής, δεδομένου ότι υπήρχε ανταγωνισμός για την εύρεση συζύγου. Αυτός ήταν και ο λόγος της κατάργησης του θεσμού της προίκας από τη νομοθεσία του Σόλωνα.

αν θες να πεις κατι αλλο ανελησε το

dimitris2
<<Ο αγοραίος έρωτας ξεκίνησε από τον Σόλωνα ο οποίος με νομοθεσία το 594>>
κατι που να το τεκμηριωνει αυτο;
γιατι εψαξα και δεν βρηκα κατι

<<Ετσι στις θρησκευτικές τελετές της Πανδήμου Αφροδίτης λάβαιναν μέρος στον παράνομο έρωτα όλοι και όλες, ιέρειες, νοικοκυρές, σκλάβες προς τιμήν της θεάς.>>

http://vs.eun.org/eun.org2/eun/en/Celebrate_LearningObjects/content.cfm?lang=en&ov=33441
Στην κλασσική Αθήνα, η θέση της γυναίκας ήταν περισσότερο μειονεκτική. Με τη νομοθεσία του Σόλωνα, προβλεπόταν κάποια συμμετοχή των γυναικών στο κληρονομικό δικαίωμα , χωρίς βέβαια παρέκκλιση των κανόνων του «κρατείν τους άρρενας και τους εξ αρρένων» , αλλά απαγορευόταν η παρουσία τους ακόμη και στον επίσημο θρήνο των νεκρών τους, που είχαν σκοτωθεί στη μάχη.
Η ίδια νομοθεσία όμως, επέτρεπε στις γυναίκες να συναλλάσσονται μέχρι ενός ορισμένου ποσού (αξία ενός μεδίμνου κριθής ), να υποκινούν μόνες τη διαδικασία διαζυγίου, να υιοθετούνται ή να ασκούν κάποιο επάγγελμα (όπως αυτό της τροφού).
Από την τιμή της γυναίκας εξαρτιόταν και η τιμή του σπιτιού. Γι΄ αυτό το λόγο δεν έπρεπε καν «να ακούγεται το όνομά της μεταξύ των ανδρών, είτε για καλό είτε για κακό». Η μοιχεία τιμωρούνταν με διαζύγιο, στέρηση της ιδιότητας του πολίτη, και κάποτε με θάνατο του εραστή

Η μόνη της ίσως συμμετοχή στα κοινά περιοριζόταν στη θρησκεία. Γυναίκες αναλάμβαναν το ρόλο της ιέρειας στα μεγάλα ιερά και διηύθυναν τις θρησκευτικές τελετές. Οι ιέρειες προέρχονταν κυρίως από τις ισχυρότερες οικογένειες της πόλης. Πλήθος θρησκευτικών καθηκόντων, όπως η ύφανση του πέπλου της Αθηνάς Πολιάδος, η συμμετοχή στα Θεσμοφόρια, οι τελετές στο ιερό της Άρτεμης στη Βραυρώνα, εκτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες, από μικρή κιόλας ηλικία.

<<Αφού η Θεά πρόδωσε τον γάμο της για χάρη του παράνομου έρωτα έγινε θρησκευτική επιταγή ο παράνομος έρωτας.>>

καποια πηγη γι αυτο;

αυτο
<<Οι ιέρειες προέρχονταν κυρίως από τις ισχυρότερες οικογένειες της πόλης>>

σε συνδιασμο με αυτο
<<Από την τιμή της γυναίκας εξαρτιόταν και η τιμή του σπιτιού. Γι΄ αυτό το λόγο δεν έπρεπε καν «να ακούγεται το όνομά της μεταξύ των ανδρών, είτε για καλό είτε για κακό».>>

αποκλειει την περιπτωση που λες περι συμετοχης των ελευθερων γυναικων σε οργια

οι εταιρες(πορνες) ηταν γυναικες ελευθερες οχι σκλαβες

Το μόνο παράδειγμα ανεξαρτητοποιημένων γυναικών, αποτελούσαν οι εταίρες. Γυναίκες μέτοικοι συνήθως, υποχρεωμένες να κερδίσουν μόνες τους τη ζωή τους, συμμετείχαν στην κοινωνική ζωή, στα συμπόσια, ακόμη και στην πολιτική. Είχαν δικαίωμα να εισπράττουν εισοδήματα, να διαχειρίζονται χρήματα, να μιλούν ελεύθερα με τους άνδρες.

ΠΟΥ το είπε αυτό ρε Δημήτρη? Για δώσε μας τα σχετικά εδάφια.

dimitris2:
«Ο αγοραίος έρωτας ξεκίνησε από τον Σόλωνα ο οποίος με νομοθεσία το 594 αγόρασε σκλάβες και τις εγκατέστησε σε σπίτια όπου πήγαινε όποιος ήθελε με το αζημίωτο αφού υπήρχε το πορνικόν τέλος.»

Η πορνεία φίλτατε, υπήρχε και θα υπάρχει όσο υπάρχουνε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και έρωτας, και φυσικά θα μεγαλώνουνε τα κρούσματα ανωμαλίας και εκμετάλλευσης μικρών παιδιών ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΑΣΤΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όπως για παράδειγμα οι διάφοροι ανώμαλοι που κρύβονταν και κρύβονται στα μοναστήρια και τις εκκλησιές.

Εάν δε επιθυμείς πορνεία, εκμετάλλευση, αιμομιξίες, ή αμαρτωλούς έρωτες και μισογυνισμό, τότε θα βρεις άφθονα περιστατικά και παραδείγματα στην Αγία Γραφή.

Όσον αφορά εισπράξεις και ανεγέρσεις ναών, αυτό μάλλον το γνωρίζει ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, καθώς για χρόνια πολλά εισέπραττε τον οβολό των εκδιδομένων γυναικών της Κωνσταντινούπολης, και με τα χρήματα προφανώς και…έχτιζε από κανένα καμπαναριό!

Μάλιστα, όταν απειλήθηκαν οι παπάδες από τα έσοδα των εκδιδομένων που «αγίαζαν» με τα λιβάνια τους, τότε δεν ντράπηκαν να στραφούν και κατά της ίδιας της αυτοκράτειρας, την οποία κατηγορούσανε ότι…..ΘΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ!!!!!!!!!!!!

quote:

---

Η πορνεία δεν αναφέρεται και στην Αγία Γραφή.....?

---

Οχι μόνο αναφέρεται, αλλά επιβραβέβεται και απο τον
Γιαχβέ αν δεν κάνω λάθος

quote:

---

Γιατί, Γηγενή, η γυναίκα έπρεπε να υποβαθμιστεί, όπως νόμιζαν αυτοί.
Τους θύμιζε φαίνεται τη λατρεία της Μεγάλης Θεάς.
Οπότε έπρεπε να υπάρξει μία κοινωνία γύρως από ένα Θεό και γύρω από τον άνδρα.
Και πιστεύω πως η κάθε γυναίκα θα έπρεπε να είχε δικαίωμα να επιλέγει μόνη της αν μπορεί να γίνει ιερωμένη ή όχι.

In the shadows of the night I shall be lost once again to find thee...

---

ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ. ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ.
ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΟΠΟΥ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ.

In the shadows of the night I shall be lost once again to find thee...

Πορνεία είναι όταν επι χρήμασι μια γυναίκα είτε αναγκαστικά είτε οικιοθελώς ικανοποιεί με το κορμί της τις ορέξεις του όχλου.

Αυτό σημαίνει ότι η τιμή της γυναίκας και ο ρόλος της σαν σκευτόμενο άτομο πάνε περίπατο αφού κανείς δεν ρώτησε για την προσωπικότητά της και τον ερωτά της αλλά όλοι αναρωτήθηκαν για το κορμί της.

Είναι υποδεέστερο άτομο της κοινωνίας , το ζώο του νταβαντζή, το άτομο που μπορούμε ελεύθερα να κάνουμε έρωτα χωρίς να το αγαπήσουμε, και αν έχουμε 5 ευρώ παραπάνω να το εξευτελίσουμε σωματικά και υπαρξιακά.

Ιστορικά.
Η πορνεία στον αρχαίο κόσμο, ήταν στις ακμές της.
Στην αρχαία ελλάδα, στην π. διαθήκη κτλ.

Ο Σόλων φυσικά και ήταν μεγάλος αλλά πως να του συγχωρήσουμε ότι έκανε πόρνες τις σκλάβες για να κτίσει το ναό της αφροδίτης με το πορνόσημο.

Ρώτησε μια σκλάβα αν αγαπάει κάποιον? Απλά της φόρεσε αλυσίδες.
Σκλάβα ήταν εξ άλλου και όχι άνθρωπος. Δεν ήταν αθηναία , ήταν απ την πάτρα και έχασε όχι μόνο τον πόλεμο αλλά και τον εραστή της.

Η διαφορά μεταξύ βυζαντίου και αρχαιότητας είναι ότι στο βυζάντιο οι πατέρες καταδίκαζαν την πορνεία. Προβλημάτιζαν με τον τρόπο τους τον άνδρα αν αυτό είναι καλό.

Στην αρχαιότητα αντίστροφα προβλημάτιζαν τον άνδρα αν είναι κακό να μην επιτελέσεις τα θεάριστα θρησκευτικά σου καθήκοντα στο ναό της Πανδήμου Αθηνάς , περνώντας πάνω από μια ανθρωπίνη ύπαρξη πού πέρασε όλος ο δήμος, (κορμί και ψυχή θεικό) χωρίς κανείς να τη ρωτήσει αν είναι ελεύθερη ή σκλάβα, αν είχε ερωτευτεί κάποτε κάποιον και είχε πλάσει με αυτόν τα όνειρά της που κάποια ανωτέρα δύναμη της τα κατάστρεψε και κάποια κατωτέρα ηλιθίων της τα γαμ γιατί έτσι έπρεπε σε μια φαλοκεντρική κοινωνία ηλιθίων και ανόριμων ανδρών.

για μια ακομη φορα

θελω ιστορικα στοιχεια που να επικηρωνουν αυτα που λες

<<Στην αρχαιότητα αντίστροφα προβλημάτιζαν τον άνδρα αν είναι κακό να μην επιτελέσεις τα θεάριστα θρησκευτικά σου καθήκοντα στο ναό της Πανδήμου Αθηνάς>>

ξεχνας οτι η αθηνα μαζι με την αρτεμη ηταν οι παρθενες της αρχαιας ελλαδας αρα το να εκαναν πορνειο τον ναο της ειναι το λιγοτερο γελιο

quote:

---

Ρώτησε μια σκλάβα αν αγαπάει κάποιον? Απλά της φόρεσε αλυσίδες.
Σκλάβα ήταν εξ άλλου και όχι άνθρωπος. Δεν ήταν αθηναία , ήταν απ την πάτρα και έχασε όχι μόνο τον πόλεμο αλλά και τον εραστή της.

---

In the shadows of the night I shall be lost once again to find thee...

quote:

---

<<Στην αρχαιότητα αντίστροφα προβλημάτιζαν τον άνδρα αν είναι κακό να μην επιτελέσεις τα θεάριστα θρησκευτικά σου καθήκοντα στο ναό της Πανδήμου Αθηνάς>>

---

Αποδείξεις θα σου φέρω για αυτά που έγραψα παραπάνω.

quote:

---

Οι Εβραίοι όταν έδιναν τη χήρα κάποιου στον αδελφό του τη ρώτησαν αν το ήθελε?
Στη περίπτωση που στη Παλαιά Διαθήκη η άλλη έκανε γύρα ανάμεσα σε 7 αδελφούς ρωτήθηκε αν τους γούσταρε...?

---

Νομίζω ότι παραπάνω ανέφερα και την π. διαθήκη και όχι μόνο την αρχαία ελλάδα.

quote:

---

Η διαφορά μεταξύ βυζαντίου και αρχαιότητας είναι ότι στο βυζάντιο οι πατέρες καταδίκαζαν την πορνεία. Προβλημάτιζαν με τον τρόπο τους τον άνδρα αν αυτό είναι καλό.

---

In the shadows of the night I shall be lost once again to find thee...

Το θέμα μας είναι γυναίκα και θρησκεία.
Αν ήταν γυναίκα και κοινωνία φυσικά θα έπρεπε να γράψουμε για τα πορνεία της αρχ. ελλάδας και του βυζαντίου.

Στη θρησκεία όμως έχουμε ναούς και τρόπους λατρείας.

Στην αρχαία ελλάδα βλέπουμε ναούς με πόρνες και ανθρώπους να επιτελούν το θρησκευτικό τους καθήκον με αυτές.

Στο βυζάντιο δεν παρατηρείται κάτι τέτοιο.

Βλέπουμε τα συγγράμματα των πατέρων της εκκλησίας να βάλλουν εναντίον της πορνείας και μάλιστα σε σημείο που το παράκαναν για να αποτρέψουν τους πιστούς να επισκεφτονται τα ιδρύματα.

"""Προχθές νομίζω σου είχα αναφέρει την Συνοικία στην Κωνσταντινούπολη όπου ήταν γεμάτη με πόρνες, χιλιάδες πόρνες...
Αυτές γιατί δεν τις πείραξαν οι "Πατέρες"....?
Κι όλα αυτά επί Ιουστινιανού."""

στοιχεια;

quote:

---

<<Στην αρχαία ελλάδα βλέπουμε ναούς με πόρνες και ανθρώπους να επιτελούν το θρησκευτικό τους καθήκον με αυτές.>>

στοιχεια;

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβωλοντας το κεφαλι του

---

Ακριβώς. Και σε ετούτο το θέμα, ο χριστιανισμός ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΟΜΙΛΕΙ!

Και αυτό διότι είναι ο κατ’εξοχήν υπεύθυνος για την μισαλλόδοξη στάση έναντι των γυναικών, περνώντας στα θολωμένα μυαλά του ποιμνίου την εικόνα με την γελοία και βλακώδη ιστορία με το περίφημο σας «προπατορικό αμάρτημα».

Εάν δούμε όμως και τα άλλα «μυαλά» του δόγματος, έ τότε είναι που……..μάλλον κινδυνεύουμε να μας πέσουνε τα μαλλιά!!

Με λίγα λόγια, αυτό που προσπαθούνε ορισμένοι να «αναδείξουνε» είναι πως «ό Χριστιανι¬σμός δια της ηθικής του διδασκαλίας εξύψωσε τή θέση τής γυναίκας και καθιέρωσε τήν ισότητα των δύο φύλων»
Να όμως που εάν ανοίξει κανείς τα κείμενα της αποκαλούμενης «Ιεράς Παράδοσης» αποκαλύπτει ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ!

Διαβάζοντας π.χ. κανείς τον Κλήμη τον Άλεξανδρέα («Παιδαγωγός» 2:33): «Μία γυναίκα, αν λά¬βουμε ύπ'οδψιν ποια είναι ή φύση της, πρέπει να αίσχύνεται γι' αυτήν».

Ο Τερτυλλιανός (De Cultum Feminarum 1.1) ισχυρίζεται, πώς οi γυναίκες αποτελούν «τήν πύλη μέσα από τήν οποία έρχεται ό Διάβολος». Ό πατέρας επίσης της Εκκλησίας επίσκοπος Κύπρου Έπιφάνειος (Ρ.Ο. 42,740) γράφει, πώς οί γυναίκες «άποπλανωνται εύκολα, είναι αδύναμες και τους λεί¬πει ή λογική. Ό Διάβολος ξερνά το χάος του μέσα από αυτές».

Ή αποθέωση όμως της…..« χριστιανικής εξύψωσης» της γυναίκας βρίσκεται στα χέρια του Αναστάσιου Σιναϊτη, πού είναι Πατέρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στο έργο του «Ερωτήσεις καί Αποκρίσεις» στην ερώτηση: «Πάς ό έμβλέψας γυναικί», γράφει:

«Τί είναι ή γυναίκα; Ναυάγιο στην ξηρά, πηγή κακίας, δοχείο ακαθαρ¬σίας, θανατηφόρα συνάντηση, ολίσθημα των ματιών, καταστροφή τών ψυχών, λόγχη τής καρδιάς, καταστροφή τών νέων, σκήπτρο του άδη, απόκρυφος πόθος. Τί είναι ή γυναίκα; Διαβολή τών αγίων, ανάπαυση τών μα¬τιών, παρηγοριά του διαβόλου, απαρηγόρητος πόνος, καμίνι πού σιγοκαίει, σκανδαλισμος αυτών πού σώζονται, αθεράπευτη κακία, καθημερινή φλυαρία, ξενοδοχείο τών ασώτων, εργαστήριο τών δαιμόνων.
»Τι είναι ή γυναίκα; Κακό φίλτρο, αδιάντροπο θηρίο, ασυγκράτητη ορμή, αχαλίνωτο στόμα, θρίαμβος μυστηρίων, οδηγός σκοταδιού, δασκάλα πα¬ραπτωμάτων, πονηρή απόλαυση, ακόρεστη επιθυμία, πρόξενος αιώνιας κόλασης. Τί είναι ή γυναίκα; Γήινη επιθυμία, αιτία οκνηρίας τοϋ άνδρα, ακράτεια πού κοιμάται μαζί του, αγωνιώδης φροντίδα πού σηκώνεται μαζί του, οχιά με ενδύματα, αυθαίρετη μάχη, καθημερινή ζημιά, συμφορά του σπιτιού, ναυάγιο του άνδρα, ανήμερο θηρίο, καταγώγιο των μοιχών, όπλο του διαβόλου, επιθυμητή λύσσα, παγκόσμιος θάνατος. Δικαιολογημένα έλεγε ό Σοφός "κάθε κακία είναι μικρή συγκρινόμενη με την κακία τη γυ-ναίκας" (ΣοφίαΣειράχ25,19).
»(...) Κοίταξε με τον λογισμό σου κάτω από το δέρμα του προσώπου της, καί τότε δέν θά βρεις παρά μόνο κόκκαλα καί νεύρα καί φλέβες καί δυσωδία.
»Σκέψου την επίσης γριά, αλλοιωμένη, πεθαμένη, νά καταρρέει όλη εκείνη ή ανθηρότητα. Σκέψου, τί είναι αυτό πού θαυμάζεις καί νοιώσε ντροπή κι αφού ντραπείς, μετανόησε!.

200 μ.Χ.: Αθηναίος ο Ναυκρατίτης: Πρώτο σύγγραμα γαστρονομίας ("Δειπνοσοφισταί")
Πρόκειται για μια φανταστική συμποσιακή συζήτηση, που γίνεται το 228 μ.Χ. στη Ρώμη, στο σπίτι του επιφανούς Ρωμαίου Λαρύνσιου. Οι είκοσι πέντε συμποσιαστές, που είναι λόγιοι, φιλόσοφοι, γιατροί, μουσικοί, γενικά άνθρωποι έμπειροι σε όλο το φάσμα της ως τότε γνωστής επιστήμης, προσφέρουν στο συμπόσιο παντοειδείς γνώσεις τις οποίες τους αποδίδει ο συγγραφέας, διανέμοντας τα σταχυολογήματα των δικών του λεπτομερών ερευνών στην προγενέστερη γραμματολογία.

τωρα θα ηθελα ιστορικα στοιχεια και οχι ενα ωραιο συγγραμα με φανταστικη συζητηση που τα λογια τα βαζει ο συγραφεας στο στομα του καθε συζητητη

http://itsa.ucsf.edu/~snlrc/encyclopaedia_romana/greece/hetairai/hetairai.html

Και άλλο ένα (στις σημειώσεις και στο Β' μέρος) για τις ιερόδουλες (ιέρειες της Αφροδίτης) κατά την Μυκηναϊκή εποχή.

"Ετσι διαβάζοντας τις πινακίδες, που έλαχε να περιέχουν, θρησκευτικές αναφορές, για χάρι των θεών αυτών, σε πρώτο πλάνο συναντάμε, μάλλον την πρόδρομο του Δία, τη θεά Diwia (πινακίδα PY,Tn 316), που ίσως ήταν η Διώνη κι η Διωναία Αφροδίτη. Εκείνο όμως που μας κάνει, να βλέπουμε την Αφροδίτη, σπουδαία και σεβάσμια, κατά την Μυκηναϊκή περίοδο, είναι...
... οι ιερόδουλοι. Είναι οι υπερήφανες και ιερές γυναίκες που μας περιγράφουν με αρκετή σαφήνεια και οι πινακίδες που τιτλοφορούνται "ομάδες γυναικών". Από αυτά τα Ελληνόφωνα γραπτά ντοκουμένα, που εχαράχτηκαν στην Πύλο γύρω στον 14ο π.Χ. αιώνα, είναι δυνατό να αντλήσουμε, αρκετές πληροφορίες, για τις πανάρχαιες ιερο-δούλους και τον ιερό τους ρόλο. Ετσι στις πινακίδες της συλλογής Ad, βλέπουμε καταγραμμένες, αποκλειστικά γυναίκες, τις λεγόμενες "ασκήτριες" (των ασκητριών, a-ke-ti-ra-o), μαζί μ' ανήλικα κι αγνά παιδιά, τις "κόρες" (Κο-wa) και τους "κόρους"(Ko-wo). Τα ίδια θα διαβάσουμε και στις πινακίδες της συλλογής Ab, οι οποίες αναφέρουν τις γυναίκες αυτές, με τα ονόματα των ιερών πτολιέθρων της καταγωγής τους, όπως τις "Κνίδιες" και τις "Μιλήσιες", ενώ ταυτόχρονα θα μας παρουσιάσουν και το πλούσιο σιτηρέσιο αυτών των γυναικών, που ήτανε ο σίτος και τα σύκα. Εκείνο όμως που δηλώνει, την κοινωνική θέση, των Μυκηναίων ιεροδούλων, είναι το περιεχόμενο της πινακίδας PY-Ae 303, το οποίο αντικειμενικά θα σχολιάσει και ο J.T. Hooker, με αυτό εδώ το κείμενο."Η Ae 303 είναι ένα από τα ελάχιστα κείμενα της Γραμμικής Β΄ που επιτρέπουν άμεση μεταγραφή στην ελληνική:
- Πύλος ιερείας δοέλαι ένεκα χρυσοίοι ιεροίο ΓΥΝΑΙΚΑ 14+
- Πύλος: δούλες της ιέρειας ένεκα του ιερού χρυσού: 14+ γυναίκες.

Εκ πρώτης όψεως, ίσως να φαίνεται παράξενο ότι οι γυναίκες της πινακίδας Ae 303 δηλώνονται ρητά ως δούλες, ενώ οι γυναίκε ς στις πινακίδες Aa και Ab δεν χαρακτηρίζονται έτσι. Παρά το ότι προφανώς είναι δούλες. Η πιθανή εξήγηση είναι ότι πρόκειται για διαφορετικούς τύπους "δουλείας". Στη μια βαθμίδα είναι γυναίκες προορισμένες για ορισμένου είδους εργασία. Στην άλλη σίγουρα υψηλότερη, είναι εκείνες που προσδιορίζονται ως "δούλες της ιέρειας" Ακόμη υψηλότερα μπορούμε να υποθέσουμε ότι βρίσκονται οι "δούλες του θεού" που αναφέρονται στις πινακίδες Ε. Η έκφραση "δούλη της ιέρειας" ξαναεμφανίζεται επίσης σε μια από αυτέ ς τις πινακίδες, στην Εο 224. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε αυτή την περίπτωση η "δούλη" αναφέρεται ονομαστικά (e-ra-ta-ra) είναι κάτοχος γης και συμπεριλαμβάνεται στον ίδιο κατάλογο με την ιέρεια. Με λίγα λόγια, όλα φανερώνουν μια θέση πολύ υψηλότερη από αυτή που κατείχαν οι απλές εργαζόμενες: τόσο υψηλή, που πραγματικά η ίδια η έκφραση "Δούλη της ιέρειας" θα έπρεπε ίσως να θεωρηθεί, τιμητικός τίτλος" (J Hooker "Εισαγωγή στη γραμμική Β εκδ. Μορφ. Ιδρ. Εθνικής Τραπέζης σελ. 179).

- Από το κείμενο αυτό, καθώς και από τις αφηγήσεις των Ομηρικών επών, είναι πανεύκολο να αντιληφθούμε, ότι οι έννοιες του δούλου, ακόμα και της ιερόδουλου, κατά την Μυκηναϊκή περίοδο, δεν είχανε καμία σχέση, με τους γνωστούς μας δούλους, της Ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας. Τους δούλους δηλαδή, που εμφανίστηκαν νομοτελιακά, σαν "ομιλούντα εργαλεία" (cinstrumenta vocalia), κατά τον "δεύτερο μεγάλο καταμερισμό της εργασίας και του πλούτου", που αναπτύχθηκε παράλληλα, με τη συσσώρευση του κέρδους, που επέφερε στους Ελληνες, το εμπόριο και η ναυτιλία, του 5ου π.Χ. αιώνα. Εκείνη τη συσσώρευση, που μάλλον εκατάφερε, σιγά - σιγά να διαφθείρει, ακόμα και τα μυστηριακά ιερά της γνωστής αρχαιότητας. Οπως διέφθειρε το ιερό της Αφροδίτης εις την Κόρινθο, το ιερό της Αλαίας Αθηνάς στην Αρκαδία, το ιερό του Πυθίου Απόλλωνα στην Δήλο (Αισχίνης - Κτησιφ. 108) και άλλα πολλά ιερά της ανατολής, όπου συγκεντρώνονταν, χιλιάδες ιερόδουλοι, που με την χρήση της πορνείας, του δόλου και της βασκανίας, αρπάζανε τα χρήματα, των ταλαιπωρημένων ναυτικών. Αντίθετ' από την παράδοση, των ιερών του γένους, που μάλλον απαιτούσε, αμόλυντες ιέρειες και όμορφες παρθένες, όπως εκείνες που αναφέρουν, πολλοί αρχαίοι συγγραφείς.
Ο Παυσανίας ο περιηγητής, γραπτά θα μας πληροφορήσει, πως η ιέρεια της Αφροδίτης στη Σικυώνα, έπρεπε αναγκαστικά να είναι παρθένος. Το ίδιο κι ο Ιππόλυτος ("Ελεγχος κατά πασών των αιρέσεων"), ο οποίος θα μας πει, ότι ο Ιεροφάντης και η Ιέρεια της Δήμητρας στην Ελευσίνα, έπρεπε να είναι, "απηρτημένοι την σαρκικήν γένεσιν". Ο Στράβωνας επίσης, θα γράψει ότι στην αρχαία Ελληνική Δήλο, αντίθετα από τις χιλιάδες ιεροδούλους όπου πρωτοστατούσαν, οι όμορφοι χοροί, των παρθένων ιερειών (Γεωγραφικά I C, 845). Εκείνο όμως που συνδέει, την προαιώνια λατρεία, των λίθινων Αφροδιτών, που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι στους ανοχύρωτους συνοικισμούς, του ηλιόλουστου Αιγαίου. (Κυκλαδικά και μινωικά ειδώλια), με την υπέροχη λατρεία της Αειπάρθενου Μαρίας, που πάντοτε δεσπόζει σ' αυτό το λίκνο του πολιτισμού, είναι... οι Παναγίες. Είναι οι "παναγείς ιέρειαι" που ζούσαν κοινοβιακά, στα ιερά της Δήμητρας, σαν τις δικές μας μοναχές, έχοντας το προνόμιο, όχι μονάχα να "άπτωνται" τα άγια δισκοπότηρα (αμφικύπελλα) και τ' άλλα ιερά, αλλά ακόμα και να τα "περιφέρουν". Είναι εκείνες οι παρθένες, που όπως μας λέει ο Ιουλιανός (ρη. V173), ήταν "οι των αρρήτων απτόμενοι Παναγείς εισί" για να προσθέσει και ο Ησύχιος, ότι η κάθε Παναγία ήταν "ιέρεια, ήτις ου μίσγεται ανδρί".

http://www.mesogios.gr/arxeio/1999/07/27/afieroma.htm

<<Ostria, πολύ ωραία η παραπομπή σου!>>

σωστος

quote:

---

Dying_Incubus

<<Ostria, πολύ ωραία η παραπομπή σου!>>

σωστος

---

In the shadows of the night I shall be lost once again to find thee...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr