"της ψυχης τα ατομα διακρινονται μονο απο το σφαιροειδες σχημα, κι απο την κινηση τους γεννιουνται τα πνευματικα φαινομενα.

αλλά ολοκληρος ο κοσμος "εμψυχωνεται¨απο τετοιας ποιοτητας ατομα (που ειναι απειρα) - τους θεους"

Δημοκριτος (460-370 πΧ)

(απο το λαμπρο βιβλιο του Ιασωνα Ευαγγελου - εκδ. Μ. Βερεττα)

για τις μαυρες τρυπες θα επανελθω, γιατι ως γνωστον αποτελουν το κολλημα καθε κηπουρου και ανθοδετη που σεβεται τον τιτλο του

Διαβαζοντας την Θεογονια του Ησιοδου, δεν μπορεσα να μην παρατηρησω τις ομοιοτητες της με την θεωρια του big bang.

Παραθετω τις παρατηρησεις μου, εχοντας καταληξει οτι ο Ησιοδος δεν συνεγραψε αλλα κατεγραψε παλαιες προφορικες παραδοσεις.

Το πως οι Ελληνες γνωριζαν καποτε την θεωρια του big bang, αξιζει να μελετηθει απο ειδικοτερους απο μενα.

http://www.johnniebegood.gr/gnosisofia/theogonia_bigbang.htm

η μεταφυσικη της συγχρονης Φυσικης

γρηγορες ματιες στο συμπαν με τα ματια των μοντερνων Φυσικομαθηματικων

"κυριες και κυριοι, φοβαμαι οτι το θεμα ειναι μαλλον συναρπαστικο και επειδη απεχθανομαι τις συγκινησεις,
θα το πλησιασω με εναν ηρεμο, δειλο, και εμμεσο τροπο"

απο μια ραδιοφωνικη εκπομπη του Max Beerbohm

να συμπληρωσω οτι το ιδιο θα κανω και εγω στο κειμενο που ακολουθει...

johnniebegood

http://www.johnniebegood.gr/gnosisofia/metafysikitisfysikis.htm

Επίσης Ω. Και χαρά, και προκοπή.

ανοιξε παιδια, ανοιξε!

επεσαν βαρια τα θεματα στον σερβερ φαινεται

για τις μαυρες τρυπες θα επανελθω... (αυτο δεν ειναι απειλη )

Λοιπόν, jbg, συγχαρητήρια για το

quote:

---

http://www.johnniebegood.gr/gnosisofia/metafysikitisfysikis.htm

---

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Όλα τα χρόνια που μεσολάβησαν από τον 17ο αι. που διατυπώθηκαν αυτές οι ιδέες μέχρι πρότινος, οι φυσικοί προσπάθησαν σκληρά να συμμορφώσουν τις εξισώσεις τους με αυτές τις ιδέες, παραβλέποντας πανταχού παρούσες ενδείξεις, όπως η ενέργεια του πεδίου μηδενικού σημείου, η ενέργεια του "τίποτα". Εξομαλύνοντας τις εξισώσεις τους, ουσιαστικά έβγαζαν τον Θεό από την εικόνα.

Όμως όλο και περισσότεροι επιστήμονες ανακαλύπτουν ανωμαλίες του κλασικού μοντέλου και στρέφονται προς νέες κατευθύνσεις, που αποκαλύπτουν με λίγα λόγια ότι:

- Η επικοινωνία του κόσμου δεν συμβαίνει στο ορατό βασίλειο του Νεύτωνα, αλλά στον υποατομικό κόσμο του Werner Heisenberg.
- Tα κύτταρα και το DNA επικοινωνούν μέσω συχνοτήτων και όχι μέσω χημικών ουσιών. Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τον καταγράφει με τη μορφή παλλόμενων κυμάτων.
- Το σύμπαν στηρίζεται πάνω σε μία υποδομή που ουσιαστικά είναι ένα μέσο καταγραφής των πάντων και παρέχει ένα μέσο επικοινωνίας των πάντων με τα πάντα.
- Οι άνθρωποι είναι αδιαίρετοι από το περιβάλλον τους. Η συνείδηση δεν είναι απομονωμένη οντότητα. Αυξάνει την τάξη στον κόσμο. Η συνείδηση των ανθρώπινων όντων μπορεί να θεραπεύσει τα ίδια και τον κόσμο.
- Σε ένα σύμπαν όπου όλα επικοινωνούν με όλα ταυτόχρονα, οι έννοιες του χώρου και του χρόνου, καθώς και της ταχύτητας, ανατρέπονται.

Και (ευτυχώς) έπεται συνέχεια.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η συζήτηση εξελίσεται πολύ ωραία - μην με αναγκάσεται να προβώ σε κινήσεις όπως η ανάπτυξη της Σουμεριακής αριθμολογίας.

Γράψτε ο,τι θέλετε, δεν υπάρχει περίπτωση να «βγούμε» απ’ το θέμα αφού όλα είναι σχετικά, σωματίδια, θεωρίες γραμμικότητας και μη, νευρολογία, νευροφυσιολογία, νανοτεχνολογία, αστροφυσική, μικρόκοσμος, μακρόκοσμος, απόκοσμος, γνώση, συνείδηση κλπ, όλα στην ίδια σούπα ανήκουν, εξ ου και το ΑΧΤΑΡΜΑΣ στον τίτλο.
Το πολύ – πολύ να χάσουμε τη μπάλλα σαν αμερικανάκια.

Ας ρίξουμε μια ματιά στο BCI (Brain Computer Interface):
Nicholas Hatsopoulos, καθηγητής στο παν/μιο του Σικάγο και συνιδιοκτήτης της Cyberkinetics.
Ασχολείται με την εξέλιξη και τελειοποίηση του bci.
Με αυτό φιλοδοξεί να κάνει κουφούς να ακούνε, τυφλούς να βλέπουν, παραπληγικούς να περπατάνε κλπ κλπ.
Προς το παρόν, δοκιμασμένο το σύστημα σε πιθήκια και ανθρώπους, δείχνει ότι με τη σκέψη κουνάμε αντικείμενα, ανάβουμε το φως, κλείνουμε την πόρτα και διάφορα τέτοια χαζά.
Πολλοί συνάνθρωποι, ακούνε με τη βοήθεια του bci, άλλοι βλέπουν, άλλοι κινούνται, πράγματα τόσο απλά και τόσο σημαντικά που μέχρι χτές όμως φάνταζαν αδύνατα.

Προς το παρόν επίσης, το σύστημα απαιτεί τσίπωμα, ένα μικρούλι τσιπάκι μέσα στο κεφάλι, συνδεδεμένο με κομπιούτερ.
Όμως, στα άμεσα σχέδια είναι το σύστημα να δουλεύει ασύρματα, να αποκωδικοποεί τα εγκεφαλικά κύματα-σήματα χωρίς το τσιπάκιον και το πρόγραμμα είναι ήδη σε εξέλιξη, και δεν αφορά μόνο σε ιατρικά θέματα.

Κάποιοι άλλοι, στη Γερμανία, την ψάχνουν λέει τη δουλειά αλλιώς. Κοιτάνε πώς θα εκμεταλλευτούν το σύστημα σε αυτοκίνητα. Προς το παρόν, σε μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία έχουν φτιάξει κάτι που διαβάζει τη σκέψη και φρενάρει το αμάξι με το που θα σκεφτείς ότι θες να σταματήσεις. Στόχος η ελαχιστοποίηση του χρόνου αντίδρασης του οδηγού, λέει.
Αντίστοιχα για το γκάζωμα, για το στρίψιμο κλπ. Θα οδηγάμε με το μυαλό δλδ.
Μικροπροβληματάκια υπάρχουν, όπως το να μου ‘ρθει στο μυαλό το χτεσινό φρενάρισμα και ξαφνικά το αμάξι να κοκκαλώσει (λέμε τώρα).
Σκέψεις του τύπου "να γκαζώσω και να χώσω μια στην κότα με το yaris μπροστά" κομμένες.

Υπάρχουν σήμερα, με μετριοπαθείς υπολογισμούς, πάνω από 1700 εταιρείες ή ερευνητικά κέντρα και μόνο στις ΗΠΑ, που ασχολούνται με παρεμφερείς έρευνες.
Υπάρχουν λοιπόν οι μεν (Χατσόπουλος ας πούμε) που ασχολούνται με στόχο λέει την αποκατάσταση προβλημάτων υγείας μέσω του braingate όπως το λένε.
Πολλοί περισσότεροι εντρυφούν στη μελέτη της «κβαντικής» λειτουργίας του εγκεφάλου (neuroguantology).
Ακόμη περισσότεροι με τη νανοτεχνολογία που αφορά στη νευροφυσιολογία.
Ολοι αυτοί (κι άλλοι τόσοι που θα ξεπεταχτούν) εγγυώνται μέλλον λαμπρόν.
Αλλοι όμως, κοιτάνε πώς θα διαβάζουν τη σκέψη και μόνο.
Αλλοι, πώς θα μεταφέρουν τη δική μου σκέψη στο δικό τους κεφάλι και τ’ απίστομα.
Ηδη υπάρχουν καθώς θα ξέρετε αρκετοί που είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Και ναι μεν με τα τσιπάκια είχαμε μια ελπίδα (μένοντας ξε-τσίπωτοι), τώρα όμως που αυτά θεωρούνται αρχαιολογία (καημένε motorolανθρωπε που λέγαμε σε άλλο ποστ, ξεπεράστηκες ήδη)εν όψει ασύρματων συστημάτων και ανεξέλεγκτων συνδέσεων κεφάλι με κεφάλι, τι κάνουμε;
Γιατί να μη «συνδεθώ» με τον Αϊνστάιν της εποχής μου και να του ρουφήξω όλη τη γνώση;
Ομοίως με του κάθε επιστήμονα και να γίνω (όπως και όλοι μας ) πανεπιστήμονες;
Δεν είναι μακρυά η εποχή που θα "παίρνουμε μέιλ" από κεφάλι σε κεφάλι κι όχι από πισί σε πισί.

Προβλέπονται μεγάλα κεσάτια σε μυστικές (αλλά και μυστικιστικές) «εταιρείες».
Εχει βέβαια και τα καλά του. Θα γλιτώσουμε πιθανώτατα από την ηλιθιώτερη ερώτηση όλων των εποχών απ’ τη γυναίκα μας ή τη γκόμενα: «τι σκέφτεσαι μωρό μου;», θα το ξέρει ήδη αφού.

Ενιγουέι.
Αυτό που σήμερα λέμε «κοινός νους» φαίνεται να λαμβάνει άλλη έννοια.
Το «διανοητικό» ίντερνετ δε μοιάζει πια επιστημονική φαντασία.
Το «ενωσουμεταπαντα» που έλεγε εδώ μέσα μια ψυχή επίσης παίρνει τη δική του διάσταση.

πεταει το τοπικ!

επανερχομαι στις μαυρες τρυπες γιατι κανουν την λογικη μας κομπο και μ αρεσει!

οταν ενα αστρο εχει μεγαλη μαζα, στο τελος της ζωης του καταρεει στο εσωτερικο του μετα απο μια μεγαλοπρεπή εκρηξη

η υλη γινεται υπερπυκνη απο ενα σημειο καταρευσης και μετα, και μενουν μονο νετρονια (αστρο νετρονιων, το βαρυτερο αστρο του συμπαντος)

αν η καταρευση συνεχιστει (κανονας απο ενα σημειο μεγεθος και πανω), η βαρυτητα καμπτει τον χωροχρονο και σχηματιζει μια μαυρη τρυπα, αποκλεισμενη απο το υπολοιπο συμπαν απο τον οριζοντα συμβαντων της

ο οριζοντας συμβαντων ειναι το σημειο χωρις επιστροφη περιμετρικα της μαυρης τρυπας - ο,τι περασει τον οριζοντα, δεν ξαναβγαινει

η ελξη της ειναι τοσο μεγαλη που ουτε το φως μπορει να δραπετευσει απο αυτην

η κατασταση μεσα σε μια μαυρη τρυπα ειναι κοντα στην κατασταση του συμπαντος πριν το μπιγκ μπανγκ

μαλιστα υπαρχει θεωρια που υποστηριζει οτι μια μαυρη τρυπα ειναι σαν να φουσκωνει ενα μπαλονι στην επιφανεια ενος πολυ μεγαλυτερου μπαλονιου - αυτο το νεο μπαλονι ειναι αποκομενο και αποτελει ενα νεο συμπαν - το δικο μας μπιγκ-μπανγκ κατα την θεωρια, ειναι μια μαυρη τρυπα σε αλλο συμπαν

αν περασουμε τον οριζοντα συμβαντων χωρις να γινουμε κουαρκς, θα κινουμαστε στον χρονο και θα μετραμε με χωρο

για τον παρατηρητη που θα μας βλεπει εκτος τρυπας, θα σταματησουμε για παντα στον οριζοντα της, ενω στην δικη μας πραγματικοτητα θα τρεχουμε γρηγοροτερα απο το φως προς το κεντρο της

υπαρχουν δυο ειδη μαυρων τρυπων: οι ακινητες και οι περιστρεφομενες

στις περιστρεφομενες εικαζεται απο τους φυσικους η υπαρξη "ανοιγματος" στους πολους, μεσω των οποίων πιθανον να μπορεσουμε να ταξιδεψουμε σε άλλα σημεια του συμπαντος χωρις χρονικες μεταβολες (σκουληκοτρυπες) και χωρις απαραιτητα να γινουμε κουαρκς

ο μονος τροπος να εντοπισουμε μια μαυρη τρυπα, ειναι απο την ακτινοβολια Χωκινς, δηλαδη απο την ακτινοβολια που στιγμιαια εκπεμπουν τα σωματιδια πριν περασουν τον οριζοντα συμβαντων

στο κεντρο του γαλαξια μας υπαρχει μια μαυρη τρυπα

οι φυσικοι υπαρχει πιθανοτητα να φτιαξουν καποια κατα λαθος πανω στην γη, με τον μπραντ νιου επιταχυντη τους...

ας μας πει και την γνωμη του ο Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Τεύχος 3 - Μάρτιος 2005

Είναι γνωστό ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε όντα με χρονικό προσανατολισμό. Σε κάθε εκδήλωσή μας ο χρόνος μπορεί να είναι υπηρέτης ή αφεντικό, φίλος ή εχθρός, όπλο ή εμπόδιο, ενώ ο κατάλογος αυτός θα μπορούσε να συνεχιστεί επ' αόριστον. Η έννοια, δηλαδή, του χρόνου, επιφανειακά τουλάχιστον, φαίνεται να είναι τόσο ευκολονόητη και άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινότητά μας, ώστε μοιάζει σχεδόν κοινότυπη και εμφανής.

Και όμως, η έννοια αυτή έχει αποδειχθεί τόσο σπουδαία και μυστηριώδης, ώστε μερικά από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μυαλά έχουν καταπιαστεί με την ανάλυση και τα παράδοξά της.

Παρ' όλα αυτά, κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει τι είναι ο χρόνος!

Ακόμη και ο Αϊνστάιν δεν κατόρθωσε να βρει την απάντηση, αν και αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μελετώντας διάφορα ερωτηματικά που είχαν σχέση με δύο βασικές ιδέες, τις οποίες δημοσίευσε το 1905 και το 1915.

Με τις ιδέες του εκείνες, γνωστές σήμερα ως Ειδική και Γενική Σχετικότητα, ο Αϊνστάιν έδωσε πραγματικά μία τελείως διαφορετική τροπή στην εξέλιξη της αντίληψης που έχουμε για το χώρο και το χρόνο. Με βάση τη σχετικότητα ο Αϊνστάιν μας δίδαξε ότι ο χώρος και ο χρόνος σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους. Στο χώρο που ζούμε αντιλαμβανόμαστε, φυσικά, αρκετά εύκολα τις τρεις διαστάσεις του, όπου κάθε αντικείμενο έχει ένα δεδομένο ύψος, μήκος και πλάτος. Ο Αϊνστάιν όμως μας έδειξε ότι ζούμε σε ένα σύμπαν τεσσάρων διαστάσεων, διότι όλοι μας υπάρχουμε μέσα σε αυτό που ονόμασε χωρόχρονο. Ο χρόνος, δηλαδή, είναι μία από τις τέσσερις διαστάσεις. Βέβαια, η διάσταση αυτή δεν είναι άμεσα εμφανής, όπως οι τρεις διαστάσεις του χώρου, διότι η αντίληψη που έχουμε για τη διάσταση του χρόνου είναι διαφορετική.

Αισθανόμαστε τη ροή του χρόνου σαν γεγονότα που έρχονται προς εμάς από το μέλλον και χάνονται πίσω μας στο παρελθόν. Δεν μπορούμε φυσικά να δούμε το μέλλον, ούτε το παρελθόν παρά μόνο σαν μια ανάμνηση της σκέψης μας. Παρ' όλα αυτά, ένα αντικείμενο δεν μπορεί να υπάρχει στο χώρο χωρίς τη διάσταση του χρόνου.

Είναι επίσης γεγονός ότι ο Αϊνστάιν μας περιέγραψε τι συμβαίνει στο χρόνο όταν τον παρατηρούμε από ένα αντικείμενο που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός, ή όταν πλησιάζουμε ορισμένα αντικείμενα μεγάλης βαρύτητας, όπως είναι οι Μαύρες Τρύπες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι γνώριζε τι είναι ο χρόνος.

Όμως ούτε οι σύγχρονοι φυσικοί μπορούν να μας βοηθήσουν πάρα πολύ.

Μας μιλάνε φυσικά για τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, για την εντροπία του σύμπαντος και για το βέλος του χρόνου, αλλά τίποτε απ' όλα αυτά δεν μας δίνει έναν πλήρη ορισμό της έννοιας του χρόνου. Ούτε και οι λεξικογράφοι βοηθούν πολύ, αφού, αν κοιτάξουμε στα λεξικά, θα βρούμε κάποιες γενικόλογες συντομογραφίες του τύπου "χρόνος είναι η έννοια που εκφράζει τη διαδοχή ή και τη διάρκεια φαινομένων, ενεργειών, καταστάσεων ή τη χρονική απόσταση ανάμεσα σε δύο γεγονότα".

Τέτοιου είδους ορισμοί όμως μας παραπέμπουν σε θέματα μέτρησης του χρόνου και όχι σ' αυτόν τούτο τον χρόνο.

Μας μιλάνε, δηλαδή, για το πέρασμα του χρόνου και όχι για το τι είναι ή πώς δημιουργήθηκε ο χρόνος.

Το ίδιο συμβαίνει και με το σύμπαν, αφού, όταν κοιτάζουμε τους απόμακρους γαλαξίες του, βλέπουμε το φως τους όπως ήταν στο παρελθόν και όχι όπως είναι τη στιγμή που τους κοιτάμε. Το φως των πιο απόμακρων αντικειμένων που φτάνει σήμερα στη Γη έχει ηλικία περίπου 13 δισεκατομμυρίων χρόνων, σε μια περίοδο που ο γαλαξίας μας είχε μόλις αρχίσει να γεννιέται.

Το σύμπαν, δηλαδή, δεν εκτείνεται μόνο χωροταξικά, αλλά και χρονικά.

Αυτή, άλλωστε, είναι και η σύγχρονη αντίληψη που έχουμε για το χωροχρονικό σύμπαν μας. Ένα σύμπαν που γεννήθηκε με μια "Μεγάλη Έκρηξη", σηματοδοτώντας έτσι την αρχή του χρόνου.

Θα πρέπει φυσικά να διευκρινίσουμε εδώ ότι όταν μιλάμε σήμερα για τις απαρχές του σύμπαντος και του χρόνου με μία "Μεγάλη Έκρηξη" δεν κάνουμε απλές εικασίες που δεν βασίζονται πουθενά, αλλά, αντίθετα, μιλάμε για ένα πλήρες, μαθηματικά θεμελιωμένο που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια των δύο μεγάλων θεωριών του 20ού αιώνα: της Γενικής Σχετικότητας του λμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) και της Κβαντικής Μηχανικής των Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (1901-1976) και Έρβιν Σρέντιγκερ (1887-1961) και το οποίο συμπληρώθηκε τα τελευταία χρόνια με τις θεωρίες του Πληθωρισμού και των Υπερχορδών.

Το μοντέλο αυτό, μάλιστα, επεξηγεί ικανοποιητικά πολλές από τις παρατηρήσεις και τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Η διάσταση του χρόνου δεν μας είναι άμεσα εμφανής, όπως οι τρεις διαστάσεις του χώρου. Αισθανόμαστε τη ροή του χρόνου σαν γεγονότα που έρχονται προς εμάς και χάνονται πίσω μας.

Kαμπύλος χωροχρόνος

8 Ιουλίου 2005

Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου

Τεύχος 6 - Ιούνιος 2005

Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, ίσως ο μεγαλύτερος επιστημονικός νους της σύγχρονης εποχής, έλεγε κάποτε ότι σε ολόκληρη τη ζωή του είχε μόνο δύο πραγματικά πρωτότυπες ιδέες: την Ειδική και τη Γενική Σχετικότητα.

Και όμως οι ιδέες αυτές μας άλλαξαν τελείως την αντίληψη που είχαμε μέχρι τότε για το χώρο και το χρόνο. Πάρτε για παράδειγμα μία από τις πτυχές της νέας αυτής φυσικής που σχετίζεται με τη βαρύτητα.

Σύμφωνα με τα δεδομένα της κλασικής νευτώνειας φυσικής, ένα αντικείμενο κινείται στο διάστημα σε ευθεία γραμμή και με σταθερή ταχύτητα, εκτός και αν μια άλλη δύναμη επιδράσει πάνω του.

Με άλλα λόγια, ένας πλανήτης θα κινούνταν σε ευθεία γραμμή, εάν δεν τον επηρέαζε η δύναμη της βαρύτητας του Ήλιου. Από τη νευτώνεια αυτή άποψη λέμε ότι η βαρύτητα του Ήλιου έλκει τον πλανήτη και τον κρατά σε μία ελλειπτική τροχιά.

Στη φυσική της Σχετικότητας, όμως, ένα αντικείμενο κινείται στο χωροχρόνο και όχι μόνο στο χώρο.

Σύμφωνα, δηλαδή, με τον Αϊνστάιν, η βαρύτητα δεν είναι μια "πραγματική" δύναμη, αλλά το αποτέλεσμα της παραμόρφωσης των τεσσάρων διαστάσεων του χωροχρόνου.

Και έτσι με βάση τη Σχετικότητα δεν είναι η "βαρυτική δύναμη" του Ήλιου που έλκει τους πλανήτες, ούτε η "βαρύτητα" της Γης που έλκει προς τα κάτω τα μήλα ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο πέφτει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ένα μεγάλο σώμα, όπως ο Ήλιος, παραμορφώνει το χωροχρόνο της γύρω περιοχής του και τον κάνει να καμπυλώνει. Μάλιστα, όσο πλησιέστερα πάμε προς τον Ήλιο, τόσο μεγαλύτερη είναι και η καμπυλότητα του χωροχρόνου.

Οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο κομμάτι ύλης μπορεί και παραμορφώνει τη δομή του χωροχρόνου. Έτσι, καθώς τα διάφορα αντικείμενα κινούνται μέσα στο σύμπαν είναι σαν να κυλάνε μέσα, έξω και γύρω από αυτές τις χωροχρονικές παραμορφώσεις, ενώ η κίνησή τους επηρεάζεται από τις παραμορφώσεις αυτές,παρ' όλο που δεν μπορούμε να τις δούμε.

Εκείνο όμως που βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα που έχει η χωροχρονική παραμόρφωση στα διάφορα αντικείμενα και η επίδραση της φαινομενικά μυστηριώδους δύναμης που ονομάζουμε βαρύτητα.

Πάρτε για παράδειγμα τα άστρα.
Από τη στιγμή που θα γεννηθεί και μέχρι το θάνατό του, ένα άστρο παλεύει συνεχώς ενάντια στη δύναμη της βαρύτητας. Η ζωή, δηλαδή, ενός άστρου είναι μια συνεχής αντιπαράθεση μεταξύ της βαρύτητας που τείνει να συμπιέσει το άστρο προς τα μέσα και της πίεσης από την ακτινοβολία που παράγεται στον πυρήνα του, η οποία σπρώχνει τα υλικά του προς τα έξω.

Όσο οι δύο αυτές δυνάμεις ισορροπούν, το άστρο ζει και συμπεριφέρεται σταθερά.

Ένα άστρο ενηλικιώνεται όταν η πίεση της βαρύτητας των εξωτερικών στρωμάτων του εξισορροπείται από την πίεση της ακτινοβολίας και ενέργειας που παράγεται στον πυρήνα του από τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις που μετατρέπουν το υδρογόνο σε ήλιο.

Έτσι το άστρο αυτό παραμένει σε ισορροπία όσο καιρό η "καύση" του υδρογόνου είναι η μοναδική θερμοπυρηνική αντίδραση που εκτελείται στον πυρήνα του.

Η περίοδος αυτή της ωριμότητας ενός άστρου διαρκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και ονομάζεται από τους αστρονόμους "Κύρια Ακολουθία". Η ευτυχισμένη αυτή περίοδος της ωριμότητας ενός άστρου δεν θα διαρκέσει όμως για πάντα, αφού, αργά ή γρήγορα, κάθε άστρο στον ουρανό είναι καταδικασμένο να χάσει την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα.

Έτσι, και ανάλογα με την ποσότητα των υλικών που περιλαμβάνει στο τέλος της ζωής του, ένα άστρο πεθαίνει με έναν από τρεις διαφορετικούς τρόπους.

Αστρα των οποίων ο πυρήνας περιλαμβάνει υλικά μέχρι 1,4 ηλιακές μάζες τελειώνουν τη ζωή τους ως άσπροι νάνοι, ενώ άστρα που κατορθώνουν να συγκρατήσουν στον πυρήνα τους υλικά από 1,4 έως 3 ηλιακές μάζες καταρρέουν μετατρεπόμενα σε άστρα νετρονίων ή πάλσαρ.

Στην περίπτωση όμως που η μάζα του πυρήνα ενός άστρου ξεπερνά τις 3 ηλιακές μάζες, δεν υπάρχει καμία δύναμη στη φύση που να μπορεί να αντισταθεί στην ένταση της βαρύτητάς του, με αποτέλεσμα την αστραπιαία κατάρρευση του αστρικού αυτού πυρήνα.

Με αυτό τον τρόπο η ακτίνα του άστρου "μηδενίζεται" και η ύλη του "αφανίζεται" κάτω από το τεράστιο βαρυτικό πεδίο που σχηματίζεται, δημιουργώντας σε τελική ανάλυση μια Μαύρη Τρύπα.

Μια Μαύρη Τρύπα, δηλαδή, είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος όπου
κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, το οποίο στην τελική φάση της εξέλιξής του χάνει την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν τα υλικά του και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμη και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων.

Διονύσης Σιμόπουλος, Διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου

*

ας ριξω εναν προβληματισμο επιπλεον στον αχταρμα μας: ο Σιμοπουλος μας λεει οτι η βαρυτητα ειναι η καμψη του χωροχρονου απο την μαζα ενος αστρου

επισης αναφερεται την παλη του αστρου εναντια στην βαρυτητα, οπως επισης και στην παραμορφωση που προκαλουν ΟΛΑ τα σωματα στον χωροχρονο

συμπεραινω οτι το αστρο μαχεται εναντια στην παραμορφωση που το ιδιο προκαλεσε και οτι ο χωροχρονος εχει την ταση να "κλεισει" ξανα

αρα η αρχικη ανωμαλια που υπηρχε πριν το μπιγκ μπανγκ και προκαλεσε το ξεδιπλωμα του χωροχρονου, συνεχιζει να υπαρχει

επειδη "εκτεθηκα" αναφεροντας στο βιβλιο μου διαστασεις και διαστατικη συγκλιση, συντομα κοντα σας: 4, 6, 7, 11, 21, 26 ή περισσοτερες διαστασεις?

επισης: η βαρυτητα, το βρεφον και το κητον

OANNHSEA
Παιδί μου, νομίζω ότι ΟΛΑ όσα έγραψα αντιστρατεύονται τη θεωρία της γραμμικότητας. Η θεωρία της γραμμικότητας πρεσβεύει ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της: ότι τα πράγματα κινούνται γραμμικά κατά προβλέψιμο τρόπο. Από το Α στο Β, απαρέγκλιτα. Για να ισχύει κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι τα ηλεκτρόνια είναι πάντα ηλεκτρόνια ("νέφος πιθανοτήτων", γουατ ιζ δις;), τα αγγούρια πάντα αγγούρια και οι ελέφαντες πάντα ελέφαντες. Εγώ (ποια εγώ, η κβαντική θεωρία και η θεωρία του πεδίου μηδενικού σημείου δηλαδή) έρχομαι και λέω: όοοοχι πουλάκι μου. Εσύ νομίζεις ότι βλέπεις ύλη, αλλά αυτό που βλέπεις είναι ενέργεια. Το αγγούρι ναι μεν είναι αγγούρι, σε κβαντικό όμως επίπεδο είναι κενό διάστικτο με λίγα μόρια εδώ κι εκεί.

Εφόσον λοιπόν το αγγούρι χάνει την ιδιότητα τού να είναι αγγούρι, εσύ δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ότι θα κινηθεί από το Α έως το Β, από την αγγουριά στη χωριάτικη δηλαδή. Γιατί αυτό που ουσιαστικά σου λέω είναι ότι το αγγούρι στο θεμελιώδες του επίπεδο δεν υπάρχει καν, μέχρι να το παρατηρήσεις.

Μολονότι φαίνονται αλλοπρόσαλλα, όλα αυτά είναι πολύ γοητευτικά. Ανοίγουν ένα ατελείωτο πεδίο δυνατοτήτων. Και ίσως, αν τα σκεφτούμε λίγο, πάψουν να φαίνονται πολύ αλλοπρόσαλλα.

Λύστε μου τώρα την εξής απορία: πώς γίνεται και ο νους μπορεί να φέρνει στο τώρα γεγονότα του παρελθόντος (μέσω της διαδικασίας της ανάκλησης από τη μνήμη) και του μέλλοντος (μέσω φαινομένων όπως η ενόραση); Και πώς, από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε κάτι, είναι σα να το είχαμε συνειδητοποιήσει από πάντα;

Επομένως ο νους και η ψυχή δεν καταγράφουν τα γεγονότα γραμμικά. Για τον νου και την ψυχή, τα γεγονότα συμβαίνουν στον κόσμο του μηδενικού σημείου, στο αέναο "εδώ και τώρα". Κάτι θα πρέπει να μας δείχνει κι αυτό...

ΓΙΑ ΧΑΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ .

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ MICHIO KAKU.

ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΡΔΩΝ , Ή Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ Η ΘΕΩΡΙΑ – Μ.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΡΔΩΝ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ – Μ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΟΤΙ Η ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΤΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΝΟΤΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΧΤΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΧΟΡΔΗ ΒΙΟΛΙΟΥ, Η ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΜΒΡΑΝΗ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΤΥΜΠΑΝΟΥ . (ΦΥΣΙΚΑ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΧΟΡΔΕΣ ΚΑΙ ΜΕΜΒΡΑΝΕΣ. ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΧΩΡΟ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΤΕΚΑ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ.)

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΠΩΣ ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ, ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ.

ΕΤΣΙ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΣΑΓΟΥΝ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΑΝ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΣΥΓΧΥΣΗ.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΡΔΩΝ, ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΥ, ΘΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΠΑΛΛΟΜΕΝΗ ΧΟΡΔΗ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΡΚΕΤΑ ΙΣΧΥΡΑ ΟΡΓΑΝΑ.

ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΟΡΔΗ, ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ, ΠΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥΣ.
ΑΝ ΤΗ ΧΤΥΠΟΥΣΑΜΕ, Ο ΠΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΤΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΑΡΚ.

ΑΝ ΤΗ ΧΤΥΠΟΥΣΑΜΕ ΞΑΝΑ, ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΤΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΤΡΙΝΟ.

ΑΡΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ ΜΙΑΣ ΧΟΡΔΗΣ.
ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΥΠΟΑΤΟΜΙΚΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΗ ΧΟΡΔΗ.

Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ, ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΑΠΟ ΑΙΩΝΕΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΧΟΡΔΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΜΒΡΑΝΩΝ.

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΧΤΟΥΝ Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΧΟΡΔΕΣ.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ.

ΚΑΙ Ο (ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ), ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΓΡΑΦΕ Ο ΑΪΝΣΤΑΙΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ ΩΣ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΧΩΡΟ.

(ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ;)

quote:

---

Λύστε μου τώρα την εξής απορία: πώς γίνεται και ο νους μπορεί να φέρνει στο τώρα γεγονότα του παρελθόντος (μέσω της διαδικασίας της ανάκλησης από τη μνήμη) και του μέλλοντος (μέσω φαινομένων όπως η ενόραση); Και πώς, από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε κάτι, είναι σα να το είχαμε συνειδητοποιήσει από πάντα;

Επομένως ο νους και η ψυχή δεν καταγράφουν τα γεγονότα γραμμικά. Για τον νου και την ψυχή, τα γεγονότα συμβαίνουν στον κόσμο του μηδενικού σημείου, στο αέναο "εδώ και τώρα". Κάτι θα πρέπει να μας δείχνει κι αυτό...

---

ΑΣΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ…

Τι στα κομμάτια έκανε το σύμπαν και άρα την αρχική φυσική, να αλλάξουν και να δημιουργηθεί η ύλη και άρα η μετέπειτα φυσική όπως την γνωρίζουμε;

Μπορείς και να αποδόσεις φυσική σε ένα σύμπαν το οποίο αποτελείται μόνο από ενέργεια;

Ο χρόνος για παράδειγμα είναι αποτέλεσμα της ύλης. Χωρίς ύλη δεν υπάρχει χρόνος. Άρα πως ακριβώς νοείτω ο χρόνος στα πρώτα δευτερόλεπτα του BIG BANG;

Μήπως τελικά η ύλη είναι το αποτέλεσμα της ανάγκης δημιουργίας πληροφορίας από το σύμπαν για τον έλεγχο της ενέργειας;

Όσο για τον εγκέφαλο που ανέφερες: Η πληροφορία δεν έχει χρόνο - είναι ανεξάρτητη αυτού. Άρα μπορεί να ταξιδεύει μέσα σε αυτό που εμείς ονομάζουμε συνεχές χρόνο. Ο εγκέφαλος μας έχει την δυνατότητα να πιάσει την πληροφορία και να την αναλύσει. Άρα με αυτό τον τρόπο και η ενόραση και η τηλεπάθεια και οτιδήποτε έχει σχέση με το χρόνο είναι δυνατά. Μην ξεχνάς πως οι περισσότεροι τηλεπαθητικοί πρέπει να συνδεθούν με την πηγή της πληροφορίας για να αποδόσουν τα μελλοντικά ή τα παρελθόντα αυτής.

quote:

---

Unseen

Και μια και μιλάμε για αλλοπρόσαλλα, αγαπητοί μου lamogio και johnnie, να κάνω μία παρατήρηση για τον νου, την ψυχή και τον χρόνο. Σε οποιοδήποτε λεξικό φιλοσοφικών εννοιών ο χρόνος ορίζεται ως επινόηση, κάτι το μη "αντικειμενικά" υπαρκτό, κυρίως ως "μέτρο της μεταβολής".

---

ετσι λεει και μοντερνα φυσικη: ο χρονος, αλλά και ο,τι αντιλαβανομαστε ως συμπαν, ειναι ψευδαισθηση που δημιουργειται απο την αντιληψη μας ως ανθρωποι

quote:

---

Λύστε μου τώρα την εξής απορία: πώς γίνεται και ο νους μπορεί να φέρνει στο τώρα γεγονότα του παρελθόντος (μέσω της διαδικασίας της ανάκλησης από τη μνήμη) και του μέλλοντος (μέσω φαινομένων όπως η ενόραση); Και πώς, από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε κάτι, είναι σα να το είχαμε συνειδητοποιήσει από πάντα;

---

το παρελθον ειναι καταγεγραμμενο στον εγκεφαλο

το μελλον το "διαισθανομαστε" επειδη ο εγκεφαλος λειτουργωντας ολιστικα, μπορει να "διαβασει" την συγχρονικοτητα και να βγαλει συμπερασματα για αυτο, με τροπο αναλογο αυτου που χρησιμοποιουμε με την λογικη για να προβλεψουμε την εξελιξη γεγονοτων (πχ αν πεταξω κατι ψηλα, αυτο θα πεσει παλι)

quote:

---

Για τον νου και την ψυχή, τα γεγονότα συμβαίνουν στον κόσμο του μηδενικού σημείου, στο αέναο "εδώ και τώρα".

---

να αρχισω να ριχνω τις αποψεις προσωκρατικων φιλοσοφων περι αυτου του περιβοητου εδω και τωρα?

κατα την γνωμη τους, ολο το συμπαν "ειναι εδω και τωρα" (ασχετα αν δεν μπορουμε να το αντιληφθουμε) και ειναι απειρο και αγεννητο

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

quote:

---

ellovos

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΧΟΡΔΩΝ, ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΥ, ΘΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΠΑΛΛΟΜΕΝΗ ΧΟΡΔΗ.

---

και οχι μονο τα σωματιδια, αλλά και ο κενος (για την αντιληψη μας μονο) χωρος

και εχουν δικιο αφου καθε μικροδευτερολεπτο, παντου στον "κενο" χωρο του συμπαντος, εμφανιζονται απο το "πουθενα" ζευγη σωματιδιων με αντιθετο φορτιο (πχ ηλεκτρονιο - ποζιτρονιο) τα οποία αλληλεπιδρουν αμεσα μεταξυ τους και εξαφανιζονται

εκτος απο χρονο λοιπον δεν υπαρχει και κενο στο συμπαν

quote:

---

(ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΑΝ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ;)

---

ωραιο ερωτημα!!!

ισως να ειναι η ιδια η "θαλασσα ενεργειας" (οπως την αποκαλουν οι φυσικοι) απο την οποια πηγαζουν τα ζευγη σωματιδιων που ανεφερα

ισως να υπαρχει και πολυ "πραμα" πισω της που δεν μπορουμε να το αντιληφθουμε και να το κατανοησουμε

ΥΓ. αυτο που μ αρεσει στην συγχρονη φυσικη ειναι το οτι δεν μπορεις να μιλας για τις θεωριες της, χωρις να καταληξεις να φιλοσοφεις!

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

quote:

---

OANNHSEA

Τι στα κομμάτια έκανε το σύμπαν και άρα την αρχική φυσική, να αλλάξουν και να δημιουργηθεί η ύλη και άρα η μετέπειτα φυσική όπως την γνωρίζουμε;

---

η πριν μπιγκ μπανγκ κατασταση?

βγαλτε νοημα: ηταν απειρο αλλά υπερπυκνο, σε βαθμο ανυπαρξιας

ολες οι δυναμεις ηταν ενοποιημενες σε μια - η εξαιρεση στην ομογενεια του, που εκανε τον χωρο να ξεδιπλωθει και την ενεργεια να απλωθει μεσα του, ονομαζεται απο τους φυσικους "αρχικη ανωμαλια"

τον ορο ανωμαλια χρησιμοποιουν και για τις μαυρες τρυπες, μιας και η κατασταση τους πλησιαζει την προ μπιγκ μπανγκ κατασταση

υπαρχει και η θεωρια που ενεφερα καπου παραπανω, που υποστηριζει οτι αν μια μαυρη τρυπα μεγαλωσει αρκετα, "ανοιγεται" ενα καινουργιο μπιγκ μπανγκ και ενα καινουριο συμπαν

οπως και οτι το δικο μας οφειλεται σε μια μαυρη τρυπα που υπηρχε σε καποιο αλλο συμπαν

quote:

---

Άρα πως ακριβώς νοείτω ο χρόνος στα πρώτα δευτερόλεπτα του BIG BANG;

---

οι φυσικοι λενε οτι τα πρωτα δευτερολεπτα ηταν απειρα, και οσο διαστελλοταν ο χωρος αρχισαν να μικραινουν (κατι που συνεχιζουν να κανουν)

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

Γιαγιά είμαι, όχι παππούς.

quote:

---

Η πληροφορία δεν έχει χρόνο - είναι ανεξάρτητη αυτού. Άρα μπορεί να ταξιδεύει μέσα σε αυτό που εμείς ονομάζουμε συνεχές χρόνο. Ο εγκέφαλος μας έχει την δυνατότητα να πιάσει την πληροφορία και να την αναλύσει. Άρα με αυτό τον τρόπο και η ενόραση και η τηλεπάθεια και οτιδήποτε έχει σχέση με το χρόνο είναι δυνατά. Μην ξεχνάς πως οι περισσότεροι τηλεπαθητικοί πρέπει να συνδεθούν με την πηγή της πληροφορίας για να αποδόσουν τα μελλοντικά ή τα παρελθόντα αυτής.

---

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

quote:

---

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΙΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.

ΛΙΠΩΝ ΓΙΑΤΙ Ο ΝΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ;

ΑΣΕ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ…

---

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

johnniebegood

quote:

---

το παρελθον ειναι καταγεγραμμενο στον εγκεφαλο

---

Δεν διαφωνώ. Αλλά πώς; Με ποιο τρόπο; Έχεις υπόψη σου κάποια συγκεκριμένη εξήγηση; Ακόμη κι αν μιλάμε για συλλογικό ασυνείδητο, αυτό πού καταγράφεται και πώς γίνεται η σύνδεση της ατομικής συνείδησης με αυτό;

Θέλω να πω ότι όλα καλά και άγια με τις παλιές θεωρίες, καμία όμως δεν δίνει μια καθολική εξήγηση που να μην "μπάζει". Η μόνη θεωρία που έχω βρει προσωπικά και εξηγεί τα πάντα, που ενοποιεί ουσιαστικά τα πάντα, είναι η θεωρία του πεδίου μηδενικού σημείου, της "θάλασσας ενέργειας" που λέει και ο jbg.

[/quote]

ΔΕΣ ΕΔΩ

http://clubs.pathfinder.gr/syllogiparimion/283916

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ.

quote:

---

Unseen

quote:

---

το παρελθον ειναι καταγεγραμμενο στον εγκεφαλο

---

λέμε τώρα

---

ο εννοω καλη μου!

υπαρχει ακομη ο ερπετικος εγκεφαλος των προγονων μας μεσα στον εγκεφαλο μας

και αφου ο εγκεφαλος αποθηκευει ολιστικα, υπαρχουν και οι ερπετικες αναμνησεις

βεβαια το παρελθον ειναι καταγεγραμμενο και στο μαζικο ασυνειδητο

ισως και στα μορφογεννητικα πεδια...

quote:

---

quote:

---

το μελλον το "διαισθανομαστε" επειδη ο εγκεφαλος λειτουργωντας ολιστικα, μπορει να "διαβασει" την συγχρονικοτητα και να βγαλει συμπερασματα για αυτο, με τροπο αναλογο αυτου που χρησιμοποιουμε με την λογικη για να προβλεψουμε την εξελιξη γεγονοτων (πχ αν πεταξω κατι ψηλα, αυτο θα πεσει παλι)

---

Αλλά αν ήταν έτσι καλέ μου Τζώνυ, θα ξέραμε και πότε θα πεθάνουμε, n' est pas? Επίσης θα ξέραμε να μην κάνουμε τις βλακείες που κάνουμε εν αγνοία μας - ή επειδή μας λείπουν όλες οι πληροφορίες της συγχρονικότητας. Κάτι άλλο είναι, κάτι άλλο.

---

οταν ο εγκεφαλος λειτουργει σαν αισθητηριο οργανο ο ιδιος και αντιλαμβανεται ολιστικα

τοτε αντιλαμβανεται καποιο μερος της συγχρονικοτητας

και αυτο δεν ειναι κατι που συμβαινει συχνα ή κατ επιλογη μας

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΡΑ, ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ, ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΥΡΑ ΑΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥΣ.

ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΣΩ ΩΣΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ (ΙΔΙΚΑ ΤΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.)

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΘΕΩΡΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΜΑΘΩ ΤΥΦΛΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

οταν ο εγκεφαλος λειτουργει σαν αισθητηριο οργανο ο ιδιος και αντιλαμβανεται ολιστικα

τοτε αντιλαμβανεται καποιο μερος της συγχρονικοτητας

και αυτο δεν ειναι κατι που συμβαινει συχνα ή κατ επιλογη μας

[/quote]

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΩΜΟΣ ME ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ;;;;;;

jbg
Ναι βρε καλό μου εσύ το εννοείς κι έχω διαβάσει κι εγώ τις σχετικές θεωρίες (ξέρεις το προχωρημένο version για τους δύο ερπετικούς "εγκεφάλους"; έναν στον εγκέφαλο και έναν στη σπονδυλική στήλη;) αλλά για κάποιο λόγο μου φαίνεται πιο τραβηγμένο από το να πιστέψω ότι υπάρχει παντού γύρω μου ένα ενεργειακό καλούπι των πάντων, που λειτουργεί και ως γενική αποθήκη των πάντων και μπορώ να συνδεθώ με αυτό ανά πάσα στιγμή αν καταφέρω να κουρδίσω το προσωπικό μου πιάνο έτσι που να πιάνει τις νότες του. Και δεν με πειράζει να "θυσιάσω" την προσωπική μου μνήμη γι' αυτό. Να πω δηλαδή ότι οι αναμνήσεις μου δεν αποθηκεύονται στον εγκέφαλο αλλά σε αυτή τη γενική αποθήκη που υπάρχει παντού γύρω.

Η δε διαδικασία που περιγράφεις:

quote:

---

οταν ο εγκεφαλος λειτουργει σαν αισθητηριο οργανο ο ιδιος και αντιλαμβανεται ολιστικα

τοτε αντιλαμβανεται καποιο μερος της συγχρονικοτητας

και αυτο δεν ειναι κατι που συμβαινει συχνα ή κατ επιλογη μας

---

μου μοιάζει με διαδικασία συντονισμού περισσότερο, οπότε πάλι στα δικά μου συμπεράσματα καταλήγω

Ως μη επαείοντες (εγώ πάντως μια απλή γιαγιάκα είμαι) καταλήγουμε και πάλι απ' ό,τι βλέπω στο all-times classic "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!". Θαρρώ πως τελικά στην πράξη αποδεικνύουμε τη θεωρία της γραμμικότητας του OANNESEA...

Καλό μεσημέρι!

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

quote:

---

Ευχαριστώ για το λινκ ellovos αλλά με βγάζει στην κεντρική σελίδα και δεν ξέρω πού να πρωτοκοιτάξω.

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr