"...Ποιά είναι η ταχύτητα με την οποία επηρεάζεται η κατάσταση ενός φωτονίου όταν μεταβάλλεται με κάποιο τρόπο η κατάσταση του συσχετισμένου αδελφού του;
Μια ομάδα ελβετών επιστημόνων δερεύνησε το θέμα στο εργαστήριο του πανεπιστημίου της Γενεύης δημιουργώντας ένα συσχετισμένο ζεύγος και αποστέλλοντας τα δίδυμα φωτόνια στα δύο αντίθετα άκρα μια οπτικής ίνας μήκους 10,6 χλμ.
Επειδή το σημείο της οπτικής ίνας από το οποίο αποστέλλονται τα φωτόνια στα δύο άκρα της δε συμπίπτει ακριβώς με το μέσον της, το ένα φωτόνιο φτάνει πρώτο στο ένα άκρο και μεταβάλλει την κατάστασή του αμέσως μόλις ανιχνευθεί.
Αυτή η μεταβολή προκαλεί ανάλογη μεταβολή στο έτερον ήμισυ που θα ανιχνευθεί λίγο αργότερα στο άλλο άκρο της οπτικής ίνας.
Με τον τρόπο αυτό οι ερευνητές γνωρίζουν οτι η επικοινωνία στο κβαντικό κανάλι EPR συνέβη σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της ανίχνευσης του πρώτου φωτονίου και του δίδυμου αδελφού του.
Αυτή η πληροφορία σε συνδυασμό με το μήκος της οπτικής ίνας μας δίνει την ταχύτητα με την οποία επικοινώνησαν τα συσχετισμένα φωτόνια και η οποία βρέθηκε να είναι 450.000.000 χλμ/δευτερόλεπτο,
ικανή να μας μεταφέρει στο πλησιέστερο άστρο Αλφα του Κενταύρου σε μία μόνο ημέρα.
Το φως θα χρειαζόταν 4,3 χρόνια..."

(από το βιβλίο των Δανέζη - Θεοδοσίου και την εκπομπή της ετ3 "το σύμπαν που αγάπησα")

Το παραπάνω πείραμα έδειξε οτι η ταχύτητα του φωτός δεν είναι η μέγιστη ταχύτητα που υπάρχει στο σύμπαν.
Πληροφορία, συνεπώς γιατί όχι και γνώση, μπορεί να μεταφερθεί με πολλαπλάσιες ταχύτητες.
Αυτό σε συνδυασμό με το οτι ουσιαστικά ύλη δεν υπάρχει, η μάζα είναι ιδιότητα η οποία αποκτάται από υποατομικά σωματίδια (κβάντα ενέργειας) μέσω των (υποθετικών) σωματιδίων - πεδίων Higgs, μας λέει οτι...

Β. ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πολλά χρόνια πριν το προηγούμενο πείραμα, ένας άλλος, έλληνας αυτή τη φορά, έδειξε οτι η γνώση δεν είναι κάτι που αποκτάται, που μαθαίνεται αλλά προϋπάρχει στον κάθε άνθρωπο.
Ειδικώτερα, "...ο άνθρωπος τίποτε νέο δε μαθαίνει, παρά μόνο παίρνει συνείδηση των όσων ήδη γνωρίζει.
Η γνώση (μάθηση) είναι ανάμνηση (ενθύμιση), υπάρχει λοιπόν η ανάμνηση μέσα μας..."
και
"ο άνθρωπος δε μπορει να αναζητά αυτό που δε γνωρίζει γιατί τότε δεν ξέρει τί να αναζητήσει αλλά ούτε αυτό που γνωρίζει μπορεί να αναζητά γιατί το ξέρει ήδη".

Γ. ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η πιό σύγχρονη άποψη για τη γλώσσα είναι οτι αυτή είναι έμφυτη στον κάθε άνθρωπο.
Το μοντέλο του νου του νεογέννητου ως άγραφου σκληρού δίσκου που σταδιακά εμπλουτίζεται με πληροφορίες και με την ικανότητα της επικοινωνίας (γλώσσα) παύει να ισχύει.

Δ. ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΣΚΕΨΗΣ (ΓΝΩΣΗΣ) - ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ

Πειράματα σε ζώα την περασμένη δεκαετία έδειξαν οτι είναι δυνατό με τη σκέψη να κινήσει κανείς μηχανές, με λίγα λόγια να έχει τον έλεγχο (επί) της ύλης.
Παρόμοια πειράματα έδειξαν οτι είναι δυνατή η μεταβίβαση γνώσης από άνθρωπο σε άνθρωπο αναξάρτητα από την απόσταση μεταξύ τους και χωρίς κανενός είδους σύνδεση, δλδ μέσω της σκέψης.

Εξέλιξη της σωκράτειας φιλοσοφίας ήταν ο Κόσμος των Αρχέτυπων/Ιδεών του Πλάτωνα, όπου η Ψυχή γνώριζε την Ουσία των Πραγμάτων, αλλά τα είχε ξεχάσει κατά την μετάπτωσή της στην ύλη.

Αυτό σημαίνει ότι η πληροφορία ενυπάρχει μέσα μας. Το περιβάλλον μας προωθεί στο να την ανακαλύψουμε γαιτί το ίδιο την περιβάλλει.

Η τηλεπάθεια, η τηλεκίνηση είναι στην πραγματικότητα μεταβολή της κατάστασης συσεχτισμού των δίδυμων φωτονίων μεταξύ τους. Άρα η ύλη (φωτόνιο) μπορεί αποκτήσει τον έλεγχο επί της ύλης (δίδυμο φωτόνιο) έστω και απομακρυσμένα.

Τί αποδεικνύει αυτό;

Πειραματικά η δυνατότητα του ανθρώπου να συνδέεται με κτήρια/ανθρώπους/πράγματα που συμβαίνουν από οποιαδήποτε απόσταση (παρατήρηση εξ αποστάσεως ή remote viewing) ερευνήθηκε από το ερευνητικό κέντρο του Stanford University, το SRI. Οι σχετικές έρευνες ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του '70 και συνεχίζονται από τον αμερικανικό στρατό ακόμη και σήμερα. Μολονότι το τι ακριβώς κάνει ο αμερικανικός στρατός καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου, τα αποτελέσματα των αρχικών μελετών (μέχρι το 1990 περίπου) του SRI δημοσιεύονται με αρκετή λεπτομέρεια στο βιβλίο "The Field" της Lynne McTaggart, το οποίο απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω θα κυκλοφορήσει σύντομα στα ελληνικά.

Εάν όμως πρόκειται για υπαρκτό, επιστημονικά παρατηρημένο φαινόμενο, πώς ακριβώς συντελείται; Πώς γίνεται ένα μέντιουμ στο πλαίσιο των πιο πάνω πειραμάτων να συγκεντρώνεται στον Δία και να "βλέπει" ότι υπάρχει δακτύλιος ΠΡΟΤΟΥ το επιβεβαιώσει η αποστολή Pioneer 10 της ΝΑΣΑ; Ή να βλέπει από βάθος 170 μέτρων στη θάλασσα τι κάνει κάποιος 800 χιλιόμετρα μακριά;

Ή πιο απλά, πώς γίνεται να το νιώθουμε όταν κάποιος μας κοιτά έντονα στο λεωφορείο; Πώς έρχεται στο μυαλό μας ο τάδε, ακριβώς πριν χτυπήσει το τηλέφωνο και είναι όντως αυτός; Ή πώς έχουμε προαίσθημα ότι κάτι συμβαίνει πχ σε κάποιον αγαπημένο μας που βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά;

Πώς εξηγούνται όλα αυτά αν όχι με την εύλογη υπόθεση ότι όλοι και όλα στο σύμπαν είμαστε (δυνητικά) ενωμένοι/διασυνδεδεμένοι κάθε στιγμή;

Θα πρέπει λοιπόν κανείς πιστεύω να ξεκινήσει από το Πεδίο Μηδενικού Σημείου (Zero Point Field) και στη συνέχεια να ασχοληθεί με το κβαντικό φαινόμενο της μη τοπικότητας (nonlocality) για να επιχειρήσει μια πιο σοβαρή προσέγγιση του θέματος.

Μάλλον θα περιμένουμε το 2007 και το μεγάλο πείραμα.
Αν επιζήσουμε απ' αυτό θα μάθουμε πολλά.

Ας το δούμε λοιπόν πιο απλά. Έχουμε μπροστά μας μία σφαίρα από γυαλί διαμέτρου 10cm, ανεξαρτήτως υλικού. Την έχω πάνω σε ένα τραπέζι. Λοιπόν αυτή η σφαίρα έχει τα στοιχεία της ύλης, της ενέργειας και της πληροφορίας. Ας πούμε ότι είναι από καθαρό χρυσό, άρα έχουμε την ύλη. Ενέργεια έχει: από την φορά και την κίνηση της γης και γενικά γαλαξία και σύμπαντος, από την θέση της (δυναμική ενέργεια) και φυσικά την ενέργεια που έχουν μέσα της τα άτομα του χρυσού, όπως και την ενέργεια που έχει η ίδια η σφαίρα (μην ξεχνάμε ότι χρειάστηκε ενέργεια για να μορφοποιηθεί). Οι πληροφορίες τώρα απότελούνται: από την θέση της πάνω στο τραπέζι και σε σχέση με τα στοιχεία (ύλη και ενέργεια) γύρω της, από την γη, τον γαλαξία και το σύμπαν, από τις πληροφορίες που μας δίνουν ουσιαστικά την ενέργεια και τις πληροφορίες του υλικού και του σώματος ως κάθε ατόμου ανεξάρτητα. Με λίγα λόγια, πως μπορώ να μετατρέψω κάποια από τα τρία στοιχεία της σφαίρας; Μπορώ να την ρίξω κάτω από το τραπέζι και έτσι: πρώτον της δίνω δυναμική ενέργεια και δεύτερον την παραμορφώνω. Είναι το πιο απλό...
Ας πάμε όμως λίγο πιο μακριά. Εάν της δώσω ενέργεια η σφαίρα θα αρχίσει να λειώνει και τελικά θα γίνει πλάσμα. Εάν της αφαιρέσω ενέργεια τίποτα σπουδαίω δεν θα γίνει, απλώς θα παγώσει. Εάν της αφαιρέσω ή προσθέσω υλικό πάλι τίποτα μακροκοσμικό δεν θα γίνει. Όμως με την πληροφορία; Τι θα γίνει εάν δώσω πληροφορία στην σφαίρα ότι δεν έχεις θερμοκρασία 50C αλλά 100C; Ή τι θα γίνει έαν της δώσω πληροφορία ότι δεν είσαι πάνω στο τραπέζι αλλά 10cm πάνω από αυτό; Είναι τρελό αυτό που προσπαθώ να σας δείξω αλλά.. Πρώτον στο θέμα της θερμοκρασίας η ίδια η σφαίρα θέλωντας να είναι εντάξει με την πληροφορία της θα αυξήσει την θερμοκρασίας της. Πως; Με ίδια στοιχεία. ΔΕΝ θα πάρει ενέργεια από τον περιβάλοντα χώρο αλλά πολύ απλά η θερμοκρασία της θα αυξηθεί. Όπως με το ηλεκτρόνιο που δεν πέφτει ποτέ πάνω στο πρωτόνιο... Θα πάρει ενέργεια από άλλο επίπεδο και δεν εννοώ διάσταση.. Για την θέση τα πράγματα είναι πιο απλά, απλώς θα αρχίσει να αιωρείται, δεδομένου ότι της έχουμε δώσει μία καινούρια θέση και της έχουμε ΑΦΑΙΡΕΣΗ την πληροφορία της βαρύτητας από μέσα της..

Πάλι σε εργαστηριακά πειράματα (Πανεπιστήμιο της Κλαμάρ στη Γαλλία) αποδείχθηκε ότι κάθε ουσία έχει τη δική της συχνότητα, η οποία μεταφέρει το σύνολο της πληροφορίας και μπορεί να αντικαταστήσει την ίδια την ουσία. Εάν μια καρδιά εκτεθεί στη συχνότητα της ισταμίνης (ουσιαστικά σε ηλεκτρομαγνητικά σήματα χαμηλής συχνότητας – κάτω των 20 kHz), η καρδιά θα συμπεριφερθεί σα να της είχε χορηγηθεί η ουσία.

Άλλα πειράματα απέδειξαν αυτό που πάντα πρέσβευε η ομοιοπαθητική. Εάν ξεκινήσει κανείς από ένα διάλυμα υψηλής περιεκτικότητας ισταμίνης (1 μέρος ισταμίνης προς 1 μέρος νερού) και αρχίσει να αραιώνει το διάλυμα, έτσι που σε κάποιο σημείο να έχει 1 μόνο μέρος ισταμίνης και 999 μέρη νερού, ο οργανισμός θα αντιδράσει στο πολύ αραιό αυτό διάλυμα με τον ίδιο τρόπο που θα αντιδρούσε στο αρχικό πυκνό διάλυμα. Μάλιστα αποδείχθηκε ότι ακόμη και αν αραιωθεί τόσο το διάλυμα ώστε να μην περιλαμβάνει ούτε ένα μόριο από την ισταμίνη, ο οργανισμός θα έχει όχι απλά την ίδια αντίδραση αλλά αυξημένη, σα να υπήρχε περισσότερη ουσία στο διάλυμα! Αυτό αν μη τι άλλο αποτελεί ένδειξη ότι κατά κάποιο τρόπο έμεινε η πληροφορία της ισταμίνης μέσα στο διάλυμα, ακόμη και όταν δεν υπήρχε πια καθόλου ισταμίνη μέσα σε αυτό (Γαλλικό Ινστιτούτο για την Υγεία και την Ιατρική Έρευνα, 1980).

Αλλά ας δούμε τι άλλο έχει να μας πει ο φίλος μας OANNHSEA.

1. Το φαινόμενο της ΚΒΑΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ σημαίνει ότι τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να συνεργαστούν. Αυτά τα υποατομικά κύματα ή σωματίδια όχι μόνο γνωρίζουν το ένα για το άλλο, αλλά επίσης είναι συνδεδεμένα διαμέσου συχνοτήτων κοινών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, ώστε μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Είναι σαν μια πληθώρα από διαπασών που συντονίζονται όλα μαζί. Και καθώς τα κύματα συντονίζονται, αρχίζουν να δρουν σαν ένα γιγάντιο κύμα ή γιγάντιο υποατομικό σωματίδιο και γίνεται δύσκολο να τα ξεχωρίσεις. Πολλά από τα παράξενα κβαντικά φαινόμενα που βλέπουμε σε ένα κύμα ισχύουν και για το σύνολο. Αν γίνει κάτι σε ένα από αυτά, επηρεάζει και τα υπόλοιπα.

2. Υπάρχει επίσης η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ Ή ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΑΣ, σύμφωνα με την οποία κάθε σωματίδιο ποτέ δεν είναι τελείως αδρανές αλλά βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση. Όλα τα στοιχειώδη σωματίδια αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ανταλλάσσοντας ενέργεια μέσω άλλων κβαντικών σωματιδίων, τα οποία πιστεύεται πως εμφανίζονται από το πουθενά, συγχωνεύονται μεταξύ τους και εξαλείφουν το ένα το άλλο σε λιγότερο από μία στιγμή – σε 10-23 δευτερόλεπτα για να είμαι ακριβής – προκαλώντας τυχαίες διακυμάνσεις ενέργειας χωρίς προφανή αιτία. Τα σωματίδια που δημιουργούνται φευγαλέα κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης στιγμής αποκαλούνται “εικονικά σωματίδια”. Διαφέρουν από τα πραγματικά σωματίδια διότι υπάρχουν μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της ανταλλαγής – του χρόνου της “αβεβαιότητας” που επιτρέπει η αρχή της αβεβαιότητας. Αυτό το υποατομικό ταγκό, όσο σύντομο και αν είναι, όταν προστεθεί καθ’ όλο το μήκος και το πλάτος του σύμπαντος, προκαλεί τη δημιουργία τεραστίων ποσών ενέργειας, περισσότερης από ότι περιέχεται σε όλη την ύλη όλου του κόσμου. Πρόκειται για ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ, που οι φυσικοί επίσης αποκαλούν “το απόλυτο κενό” (the vacuum) και που αποκλήθηκε “μηδενικό” επειδή οι διακυμάνσεις στο πεδίο εξακολουθούν και είναι ανιχνεύσιμες σε θερμοκρασία απόλυτου μηδενός, δηλ. στην κατώτερη δυνατή ενεργειακή κατάσταση, όπου όλη η ύλη έχει απαλειφθεί και υποθετικά δεν έχει απομείνει τίποτα για να προκαλέσει κίνηση. Ωστόσο εξαιτίας της αρχής της αβεβαιότητας πάντα υπάρχει κάποιο κατάλοιπο κίνησης εξαιτίας της ανταλλαγής εικονικών σωματιδίων και έτσι υπάρχει πάντα ενέργεια στο Πεδίο Μηδενικού Σημείου.

3. Το κβαντικό φαινόμενο της ΜΗ ΤΟΠΙΚΟΤΗΤΑΣ αφορά την ιδιότητα των συνδεδεμένων υποατομικών σωματιδίων να καταρρέουν ταυτόχρονα όταν παρατηρείται ένα από όλα τα σωματίδια, ασχέτως της απόστασης μεταξύ τους. Tο φαινόμενο αναφέρεται και ως "απόκοσμη δράση από απόσταση" (spooky action at a distance).

Σόρι για τα ταχύρρυθμα μαθήματα κβαντικής φυσικής, κι εγώ στο νηπιαγωγείο είμαι ακόμη.

ο καιρός γαρ εγγύς:

το 2007 λοιπόν, πιθανόν να έχουμε μερικές απαντήσεις σε ερωτήματα περί ύλης, αντιύλης, κοσμογένεσης, σκοτεινής ύλης κλπ, μερικά από τα οποία - αν όχι όλα - έχουν και φιλοσοφικές διαστάσεις.

Μπορεί σε λίγο η κβαντική θεωρία να μοιάζει πρωτόγονη.

Πιθανόν να μάθουμε γιατί και πώς υπερίσχυσε (όπως νομίζουμε μέχρι τώρα) η ύλη επί της αντιύλης, κάτι που δεν προβλέπεται από τη λεγόμενη "standard theory".

Ακόμη ίσως να επιβεβαιωθεί η πολλά υποσχόμενη θεωρία της "υπερσυμμετρίας", μπορεί και όχι.

Μπορεί να βρούμε τα (υποθετικά ως τώρα) σωματίδια Χιγκς, ίσως και μερικά ακόμα καινούργια μαζί με κάμποσες νέες διαστάσεις και να καταλάβουμε τί εστί βερύκ...ε...βαρύτητα.

Αν όλα πάνε καλά (*) μπορεί να πάρουμε μια ιδέα περί του τί είναι ζωή, ψυχή, πνεύμα, συνείδηση κλπ και πώς μπορεί να προκύψει μια καθαρά φιλοσοφική έννοια σαν αυτές από καθαρή "ύλη".

Επειδή πάντα η θεωρία (σκέψη) προηγείται (ή θα έπρεπε να προηγείται) της πράξης, λέμε και καμμιά μλκια εδώ να περάσει η ώρα, για την ακρίβεια οι μήνες μέχρι να ξεκινήσει το μεγάλο πείραμα.

Προφανώς είμαστε ανέτοιμοι για το πείραμα αυτό αλλά ποιός μπορεί να βάλει φρένο στη δίψα του ανθρώπου για εξερεύνηση.

Πόσο ανέτοιμοι είμαστε φαίνεται κι από το μέγεθος της πληροφορίας που θα προκύψει από το πείραμα, πληροφορία την οποία πρέπει να συλλάβουμε, αποθηκεύσουμε και μελετήσουμε.

Υπολογίζεται λοιπόν σε μερικές δεκάδες πεταμπάιτ (1 petabyte = 1024 terabytes) και αυτή η ποσότητα αφορά μόνο στο 1/1.000.000.000.000 των αποτελεσμάτων του πειράματος που μπορούμε να ελέγξουμε. Λένε οτι αν τα βάλουμε σε σιντιρόμ κι αυτά σε στήλη, το ύψος θα φτάσει τα 20 χιλιόμετρα.

Επίσης είναι μαθηματικά βέβαιο, πως ο,τι και να μάθουμε από το πείραμα αυτό, αμέσως θα μας δημιουργήσει νέα ερωτήματα σε εκθετικό βαθμό που θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνα κλπ κλπ κλπ.

(*) Παραβλέπουμε την - αμυδρή έστω - πιθανότητα να δημιουργήσουμε κάμποσες μικρο-μαύρες τρύπες, που με τη σειρά τους θα γίνουν κανονική μαύρη τρύπα, που θα μας φάει το μαύρο σκοτάδι κλπ κλπ, βασιζόμενοι στις θεωρίες του Χόκινγκ (κι αν ο Στιβ κάνει λάθος;).

Η πληροφορία λοιπόν, κατ'επέκτασιν η σκέψη, κατ' άλλη μια επέκταση η γνώση είναι αυτή από την οποία ξεκίνησαν όλα και στην οποία θα τελειώσουν κάποτε;
Τί είναι αυτός ο "Λόγος" που ήταν στην αρχή (ή μήπως ΣΕ αρχή);
Τί γίνεται όλη αυτή η πλροφορία;
Μετατρέπεται, μεταμορφώνεται, κι αν ναι, σε τί;
Τί είχε κατά νού ο Σόκρατες όταν έλεγε ουσιαστικά οτι είμαστε πληροφορία, γνώση.
Τί έχουν κατά νου ο Τσόμσκι κι ο Πίνκερ όταν λένε οτι η γλώσσα είναι έμφυτη μέσα μας, οτι είναι κάτι σαν ένστικτο; τί είναι το ένστικτο;

tsonta 1
...Αν δεν έχετε σκεφτεί ποτέ το απώτατο μέλλον των υπολογιστών, μην ανησυχείτε, το έχουν σκεφτεί άλλοι για μας. Ο πρόεδρος της Motorola, μιάς από τις γιγάντιες εταιρείες ηλεκτρονικών, είχε πρώτος πει πριν από μερικά χρόνια, οτι είναι ορατή η εποχή που θα εμφυτεύεται ένα τσιπ στον εγκέφαλό μας, το οποίο θα μας παρέχει ασύρματη σύνδεση με οποιοδήποτε υπολογιστικό σύστημα στον κόσμο. Η σύνδεση θα είναι, λέει, δορυφορική κι έτσι θα είναι εφικτή από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, ενώ μέσω της σύνδεσης θα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και την υπολογιστική ισχύ των συνδεδεμένων δικτύων για οποιαδήποτε χρήση... "

"...Βεβαίως, το σύστημα θα ελέγχεται απλά από τις σκέψεις μας χωρίς καμμιά ορατή εξωτερική κίνηση. Ισως το σενάριο σας φαίνεται γκράν - γκινιόλ, ωστόσο, αν φανταστείτε το τσιπ όχι από πυρίτιο αλλά από οργανική ύλη, με βάση την αναπτυσσόμενη βιοηλεκτρονική, τότε ίσως σας φανεί πιό ανθρώπινο. Οι μέρες αυτές είναι μάλλον μακρυά προς το παρόν, ωστόσο το πρώτο δειλό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, εκκολάπτεται στις μέρες μας στην Αμερική και θα κάνει τα πρώτα του μεγάλα βήματα στη χρονιά που αρχίζει..."

--------------------------------------------------------------------------------

Περιοδικό RAM, Ιανουάριος 1994 (!)
κάπου εδώ μέσα το βρήκα.

Αυτά το 1994. Πυρίτια και λοιπά φαιδρά στην πυρά. Μάλλον ξεπεράστηκαν. Δε θα χρειάζονται πια εμφυτεύσεις τσιπ, αφού ο δικός μας υπολογιστής (εγκέφαλος) θα μπορεί να συνεργαστεί μια χαρά με άλλους (οργανικούς) υπολογιστές.

η μοντερνα φυσικη εχει αρχισει εδω και δεκαετιες να φιλοσοφει και οπως ειπε ενας φυσικος στην απολαυστικη εκπομπή της ΕΤ3 "το συμπαν που αγαπησα", ηρθε η ωρα να περασουμε απο τον αιωνα της Λογικης στον αιωνα της Νοησης

lamogio και γ@μω τα τοπικ ανοιξες!!!

JOONYBEGOOD WELLCOME!!

Τώρα στο θέμα μας...
Για να μπορέσετε να καταλάβετε καλύτερα την γραμμικότητα, θα αναπτήξω ως εφαρμογή αυτό που την δεκαετία του 70 προτάθηκε σαν τεχνολογία ονείρου. Δόθηκε δε αυτό το όνομα όταν σε μία συνάντηση κάποιων από τους εκπροσώπους της γραμμικότητας, κάποιος ομιλητής ανέφερε ότι όσα πραγματεύονταν ήταν σαν όνειρο για τον απλό πολίτη.
Ας πάρουμε την θέληση κάποιου να ταξιδέψει, χωρίς να έχει σημασία το που. Πρέπει πρώτα να βρει τον δρόμο εάν έχει δικό του αυτοκίνητο ή σε περίπτωση που δεν μπορεί να μεταβεί σε αυτό λόγω δυσκολίας όπως ωκεανός ή μεγάλη απόσταση διαλέγει ένα μέσο για να υπερβεί την δυσκολία. Πάντα όμως το αντικείμενο είναι η μετάβαση από το σημείο Α στο σημείο Β. Μέχρι στιγμής λοιπόν για να κάνουμε αυτό το ταξίδι δίνουμε στην ύλη ενέργεια και πληροφορία. Στην ύλη που εμείς την έχουμε διαμορφώσει για να αξιοποιούμε καλύτερα τα περιορισμένα αποθέματα που μπορούμε να διαθέσουμε σε ενέργεια...
Η γραμμικότητα από την άλλη λέει ότι η ταχύτητα δεν έχει καμία σημασία στο σύμπαν γιατί ουσιαστικά είναι η απλή μετάθεση της πληροφορίας της θέσης ενός τμήματος της ύλης σε σχέση με άλλα τμήματα ύλης. Με λίγα λόγια... θυμάστε την ταινία Dune; ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ. Απλός θα θέσεις σε ένα τμήμα ύλης την πληροφορία της θέσης και προς τα που βρίσκεται αυτή η θέση και η μεταφορά θα είναι πραγματικά ΑΜΕΣΗ. Τρελό ε; Για στάσου ρε μάγκα και τη θα γίνει εάν πέσει το κινητό πάνω σε ένα πλανήτη; Έχετε δει πως περνάει το φως μέσα από το γυαλί; Εάν λοιπόν ρίξω ένα αντικείμενο με ταχύτητα, πραγματικά κοντά στο άπειρο, πάνω σε ένα πλανήτη αυτός τι νομίζετε ότι θα πάθει; Δείτε το αλλιώς. Έχω ένα τοίχο από ατσάλι. Η γροθιά δεν τον διαπερνά, το ίδιο και το σπαθί, η σφαίρα. Όμως όσο αυξάνει η κινητική ενέργεια των βλημάτων τόσο είναι ικανά να το διαπερνούν. Κάποια στιγμή το διαπερνά και βγαίνει από την άλλη παρασύρωντας υλικό, όσο όμως η ταχύτητα αυξάνει τόσο ΛΙΓΟΤΕΡΟ υλικό παρασύρεται. Σε μία μεγάλη πραγματικά ταχύτητα το υλικό ΔΕΝ θα καταλάβει ότι κάτι πέρασε από μέσα του γιατί πολύ απλά ΔΕΝ θα υπάρχει η δυνατότητα να πληροφορηθεί η ύλη τι ακριβώς έγινε... Με λίγα λόγια εάν περάσω από το σημείο Β που είναι ανάμεσα στο Α και στο Γ με μία λογική ταχύτητα τότε το σημείο Β θα πάρει πληροφορίες από το κινητό. Όμως εάν μεταβώ απευθείας από το Α στο Γ χωρίς να δώσω πληροφορία στο Β αυτό δεν καταλαβαίνει τι έγινε ακόμα και εάν το κινητό περάσει από μέσα του!
Ταξίδι λοιπόν αστραπιαίο. Με τι μέσον;
Εφόσον ελέγχουμε την πληροφορία είναι άτοπο να κατασκευάσουμε ένα όχημα. Ότι θα κάνουμε είναι διαμέσου της πληροφορίας. Για παράδειγμα εάν θέλω να μεταβώ στο Α του Κενταύρου. Το σκάφος που θα φτιάξω θα είναι το λιγότερο απλό για να χρησιμοποιήσω τις λιγότερες πληροφορίες. Με λίγα λόγια το σκάφος μου θα είναι μία σφαίρα η οποία θα χωρά την προς μεταφορά ύλη και θα αποτελείται μόνο από κουάρκ, λεπτόνια ή το υλικό που αποτελούνται τα κουάρκ και τα λεπτόνια. Και η ύλη που θα είναι μέσα; Θα έχουμε δώσει την σχετική πληροφορία ότι τα κουαρκ θα είναι πάντα ακίνητα ως προς αυτή την ύλη και κινητά ως προς την θέση του σύμπαντος. Δείτε ένα αυτοκίνητο. Αυτό μπορεί να τρέχει με 200 Km την ώρα, ο οδηγός όμως μέσα με πόσα τρέχει; Σε σχέση με το αυτοκίνητο 0, σε σχέση με το περιβάλλον 200.
Τώρα εάν μπορεί κάποιος να κάνει αυτό το ταξίδι, τι τον εμποδίζει να φτάσει στα όρια; Το σώμα μας με δεδομένα σαν τα παραπάνω το χρειαζόμαστε; Μπορούμε να κάνουμε δικούς μας ήλιους και να αλλάξουμε θέση και υφή των γαλαξιών.
Και εν τέλει τι ακριβώς χρειαζόμαστε εάν έχουμε παρόμοια τεχνολογία στα χέρια μας;
Κάποιον άκουσα να φωνάζει «είμαστε θεοί, είμαστε θεοί». Πιστεύεται ότι δεν έχει δίκιο;

Εάν λοιπόν η θεωρία είναι σωστή τότε το γεγονός που γέννησε το BIG BANG δεν είναι το μοναδικό, απλώς δεν έχουμε την δυνατότητα να εντοπίσουμε προς το παρόν τα άλλα.

Ας έρθουμε όμως στο τώρα. Η θεωρία της γραμμικότητας μπορεί να δώσει μία καλή εξήγηση για τους τηλεπαθητικούς ή τηλεκινητικούς. Ο εγκέφαλος μας όντως δικτυωμένος με τον περίγυρώ του μπορεί να δει και να καταλάβει ασυνήδητα πράγματα που εμείς δεν μπορούμε. Ένα από τα πρώτα πράγματα που άκουσα και έψαξα να δω εάν ισχύει είναι η ρήση που λέει ότι ένα καινούργιο πράγμα στο σπίτι θα φέρει ατυχήματα ανάλογα του όγκου του. Όσο πιο μεγάλος είναι ο όγκος, και άρα η ύλη, τόσο πιο πολλές είναι οι πληροφορίες που πρέπει να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος.
Τι κάνουν λοιπόν ασυνήδητα οι τηλεκινητικοί; Δίνουν πληροφορία στην ύλη του αντικειμένου. Συνήθως δεν είναι μία πληροφορία σε σχέση με το περιβάλλον αλλά μία απλή πληροφορία όπως κουνήσου, και το αντικείμενο παίρνει μόνο του τις πληροφορίες από το περιβάλλον. Η ύλη για να κινηθεί παίρνει ενέργεια από το συνολό της και η θερμοκρασία του αντικειμένου πέφτει κατά ελάχιστο! Τι γίνεται όμως σε περιπτώσης όπως αυτή του γίογκι που μπορούσε να παίξει τις χορδές από το ινδικό όργανο από μακριά; Εκεί δεν μετακινήθηκε η ύλη αλλά δόθηκε διαταγή σε ένα τμήμα της ύλης να μετακινηθεί. Τα υπόλοιπα μόρια όπως ήταν ενωμένα μεταξύ τους στην χορδή ακολούθησαν και όταν έπαψε ή μετάδοση της πληροφορίας λόγου του ότι είχαν αποκτήσει ενέργεια ελατηρίου ταλαντεύτηκαν.
Ο τηλεπαθητικός απλώς αναζητά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις πληροφορίες εκείνες που φεύγουν από τον εγκέφαλο του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή με κάποιο τρόπο (ίσως με τα νετρίνα λένε κάποιοι) μεταδίδονται ή μένουν πάνω σε ένα αντικείμενο πληροφορίες. Με λίγα λόγια εάν πιάσω ένα τσεκούρι και δολοφονήσω ένα άνθρωπο τότε πληροφορίες από την πράξη θα μείνουν πάνω στο τσεκούρι μέχρι αυτό να γίνει σκουριά και άνθρακας. Το πως γίνεται αυτό είναι μία άλλη ιστορία...

καλως σας βρισκω φιλε OANNHSEA κι ευχαριστω για το καλωσορισμα!

δυο αποριες μου δημιουργηθηκαν: η πληροφορια δεν "δρα", οντως, αλλά προκαλει δραση - αυτη η δραση συνεπαγεται αντιδρασης?

και ναι μεν η πληροφορια ειναι πληροφορια, η μεταδωση της σε οτιδηποτε δεν απαιτει ενεργεια?

ΥΓ. ενα ευγε σε οσους συμμετεχουν στο τοπικ! - ηταν μια ευχαριστη εκπληξη μετα απο ενα μηνα εκτος φορουμ

quote:

---

Ας το δούμε λοιπόν πιο απλά. Έχουμε μπροστά μας μία σφαίρα από γυαλί διαμέτρου 10cm, ανεξαρτήτως υλικού. Την έχω πάνω σε ένα τραπέζι.

Λοιπόν αυτή η σφαίρα έχει τα στοιχεία της ύλης, της ενέργειας και της πληροφορίας. Ας πούμε ότι είναι από καθαρό χρυσό, άρα έχουμε την ύλη. Ενέργεια έχει: από την φορά και την κίνηση της γης και γενικά γαλαξία και σύμπαντος, από την θέση της (δυναμική ενέργεια) και φυσικά την ενέργεια που έχουν μέσα της τα άτομα του χρυσού, όπως και την ενέργεια που έχει η ίδια η σφαίρα (μην ξεχνάμε ότι χρειάστηκε ενέργεια για να μορφοποιηθεί).

Οι πληροφορίες τώρα απότελούνται: από την θέση της πάνω στο τραπέζι και σε σχέση με τα στοιχεία (ύλη και ενέργεια) γύρω της, από την γη, τον γαλαξία και το σύμπαν, από τις πληροφορίες που μας δίνουν ουσιαστικά την ενέργεια και τις πληροφορίες του υλικού και του σώματος ως κάθε ατόμου ανεξάρτητα.

Με λίγα λόγια, πως μπορώ να μετατρέψω κάποια από τα τρία στοιχεία της σφαίρας; Μπορώ να την ρίξω κάτω από το τραπέζι και έτσι: πρώτον της δίνω δυναμική ενέργεια και δεύτερον την παραμορφώνω. Είναι το πιο απλό...

Ας πάμε όμως λίγο πιο μακριά. Εάν της δώσω ενέργεια η σφαίρα θα αρχίσει να λειώνει και τελικά θα γίνει πλάσμα. Εάν της αφαιρέσω ενέργεια τίποτα σπουδαίω δεν θα γίνει, απλώς θα παγώσει. Εάν της αφαιρέσω ή προσθέσω υλικό πάλι τίποτα μακροκοσμικό δεν θα γίνει.

Όμως με την πληροφορία; Τι θα γίνει εάν δώσω πληροφορία στην σφαίρα ότι δεν έχεις θερμοκρασία 50C αλλά 100C; Ή τι θα γίνει έαν της δώσω πληροφορία ότι δεν είσαι πάνω στο τραπέζι αλλά 10cm πάνω από αυτό; Είναι τρελό αυτό που προσπαθώ να σας δείξω αλλά.. Πρώτον στο θέμα της θερμοκρασίας η ίδια η σφαίρα θέλωντας να είναι εντάξει με την πληροφορία της θα αυξήσει την θερμοκρασίας της. Πως; Με ίδια στοιχεία. ΔΕΝ θα πάρει ενέργεια από τον περιβάλοντα χώρο αλλά πολύ απλά η θερμοκρασία της θα αυξηθεί. Όπως με το ηλεκτρόνιο που δεν πέφτει ποτέ πάνω στο πρωτόνιο... Θα πάρει ενέργεια από άλλο επίπεδο και δεν εννοώ διάσταση.. Για την θέση τα πράγματα είναι πιο απλά, απλώς θα αρχίσει να αιωρείται, δεδομένου ότι της έχουμε δώσει μία καινούρια θέση και της έχουμε ΑΦΑΙΡΕΣΗ την πληροφορία της βαρύτητας από μέσα της..

Είναι τρελά αυτά που γράφω ε; Και δεν έχω γράψει ούτε το 1/6...
Γράψτε μου εάν θέλετε να συνεχίσω ή με θεωρείτε παρανοϊκό όπως και αυτούς που έθεσαν τις θεωρίες.....

---

Αν όμως το τρίτο στοιχείο, η "πληροφορία", δεν είναι αυτόνομο και αυθύπαρκτο? Αν το "περιεχόμενο" του εξαρτάται και καθορίζεται απο τα δύο προηγούμενα στοιχεία την "ύλη" και την "ενέργεια"?

Τότε αυτό δεν θα σήμαινε ότι θα ήταν αδύνατον να "μεταδώσεις" ή να αλλάξεις το περιεχόμενο της "πληροφορίας" ενός αντικειμένου.χωρίς καταρχήν να τροποποιήσεις ή μεταβάλεις ένα ή και τα δύο απο τα άλλα στοιχεία απο τα οποία αποτελείτε κάθε αντικείμενο? Την ύλη και την ενέργεια δηλαδή?

Τι είναι αυτό που αποδεικνύει ότι η "πληροφορία" είναι μη εξαρτώμενη απο την ύλη και την ενέργεια?

"The most beautiful thing we can experience is the mysterious.
It is the source of all true art and all science.

Μάλλον έτσι είναι jbg
Η ενέργεια που ζητάς πιθανόν να κρύβεται μέσα στη γνώση, δες παρακάτω.

Τελευταία, αναπτύσσεται ραγδαία η επιστήμη της «νευροφιλοσοφίας», η οποία επιχειρεί να ερμηνεύσει τον κόσμο μας εκ των έσω θα έλεγα.

Με βάση δλδ τα δεδομένα που έχουμε από τη νευροφυσιολογία και τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου, έχοντας σα στόχο να εξηγήσει πώς από υλικά (ή φυσικά) στοιχεία, από τα οποία αποτελείται ο εγκέφαλος, προκύπτουν τα νοητά (π.χ. συνείδηση, ψυχισμός κλπ).

Από τα υλικά λοιπόν, όπως ας πούμε τα σωματίδια (μεσόνια, λεπτόνια, παπαρόνια και διάφορα μπιχλιμπιδόνια) και με ηλεκτρική υποβοήθηση να το πούμε χοντρά (σήματα μέσω συνάψεων), προκύπτει το νοητό, η συνείδηση και τα συναφή.

Ετσι, κατά κάποιον τρόπο, η πληροφορία που φέρει το σωματίδιο είναι μέσα μας, άρα και η γνώση.

Σύμφωνα και με τη νευροφιλοσοφία λοιπόν αλλά και με τα ως τώρα γνωστά, η γνώση δεν είναι παρά ένα σύστημα επεξεργασίας και διαχείρισης πληροφορίας.
Ενας παραπλήσιος ορισμός λέει:
Knowledge refers to stored information or models used by a person or machine to interpret, predict and appropriately respond to the outside world" δλδ οτιδήποτε έξω απ τον εγκέφαλό μας.

Σύμφωνα με τη μαθηματική θεωρία της πληροφορίας:
log(1Πμ)= -logΠμ
όπου Πμ η η πιθανότητα του μηνύματος μ.
δλδ όσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τόσο η ποσότητα της πληροφορίας.
οριακά, όταν Πμ=1 η ποσότητα της πληροφορίας είναι μηδέν, αλλά καλύτερα να μη μπλέξουμε με εξισώσεις.

Ακόμα ξέρουμε (ή υποθέτουμε) ότι:
«Σε κάθε δευτερόλεπτο, οι 5 αισθήσεις μας δέχονται πάνω από 11.000.000 "μονάδες" ας τις πούμε πληροφορίας. Εμείς μπορούμε να διαχειριστούμε μόνο 40 από αυτές συνειδητά. Τις περισσότερες άλλες τις χρησιμοποιούμε ασυνείδητα.»
(Timothy Wilson – Strangers to ourselves)
Οπως φαίνεται, είναι πολλά τα πεταμπάιτς που πρέπει να διαχειριστούμε.

To μανίκι είναι ότι ο εγκέφαλος και ό,τι συμβαίνει εντός του, είναι πράγματα υλικά, που υπακούνε στους νόμους της φυσικής αλλά η συνείδηση (αποτέλεσμα εγκεφαλικών διεργασιών) είναι πράγμα άυλο.

Παράδειγμα, η μουσική προκύπτει από τις κατάλληλες κινήσεις των μουσικών οργάνων ή των εξαρτημάτων τους αλλά η μουσική (το αποτέλεσμα) είναι άυλη.
Συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με τα σωματίδια (ύλη), την πληροφορία και τη γνώση (αποτέλεσμα διαχείρισης της πληροφορίας);
--------------------------------------------------
Μπα, δε νομίζω οτι η πληροφορία είναι μη εξαρτώμενη mercury.
---------
oannhsea ιδέα σχεδόν δεν έχω από θεωρία γραμμικότητας, θενξ

Είνια δύσκολο το καταλαβαίνω, όσο και αν φαντάζει απλό. Όπως και η σχάση. Τι είναι μωρέ; Πέρνεις λίγα άτομα πλουτωνίου για να σχηματίσεις την κρίσιμη μάζα, τα βάζεις κάπου και τα κάνεις να συγκρουστούν μεταξύ τους. Έτσι απλά... ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ Ε;
Όταν προτοδιάβασα την θεωρία άρχισα να την ειρωνεύομαι και άφησα κατά μέρους το βιβλίο που περιείχε το κεφάλαιο αυτό. Μετά από ένα χρόνο περίπου και αφού είδα ότι κάτι ίσως να είναι αλήθεια το ξαναέπιασα και άρχισα να το ψάχνω πιο πολύ. Δεν έχω προχωρήσει πολύ γιατί απλά δεν έχω τόσο μεγάλο εγκέφαλο να καταλάβω πλήρως την θεωρία. Εδώ βρίσκω τεράστιες δυσκολίες στην κβαντομηχανική....

Τώρα για τις απαρχές...
Όταν έγινε το big bang, αυτό που ξεχύθηκε ήταν καθαρή ενέργεια. ΟΜΩΣ η φυσική της (ή καλύτερα η φυσική των πρώτων λεπτών του σύμπαντος μέχρι να δημιουργηθεί η πρώτη ύλη) ήταν πολύ διαφορετική από την σημερινή. Αυτό γιατί δεν υπήρχε η πληροφορία με την σημερινή της μορφή ή καλύτερα η πληροφορία που σχετίζεται με την ύλη. Υπήρχε μόνο πληροφορία που σχετιζόταν με την ενέργεια και την φύση της αδυνατούμε να καταλάβουμε όπως κάποιος άνθρωπος του 1500 δεν μπορούσε να καταλάβει την σύντηξη. Τα υπολήματα όμως αυτής της πληροφορίας υπάρχουν ακόμα.
Η φυσική, τα μαθηματικά, η χημεία, η γεωμετρία και γενικά οι θετικές επιστήμες εξελίσονται με το σύμπαν. Ήταν διαφορετικές πριν από 12 δις χρόνια και θα είναι διαφορετικές μετά από 12 δις χρόνια. Όμως η ουσία είναι ότι η πληροφορία της φυσικής μας είναι συνδεδεμένη με την ύλη, όπως και η ενέργεια είναι συνδεδεμένη με την ύλη.
Η απαρχή βρίσκεται στην δημιουργία της πρώτης ύλης καθώς η ενέργεια κρύωνε. Όταν εμφανίστηκε το πρώτο σωματίδιο ύλης (κουάρκ ή το σωματίδιο από το οποίο φτιάχνονται τα κουάρκ), το σύμπαν αναγκάστηκε να «ανακαλύψει» και τους αριθμούς. Το πρώτο κουάρκ ήταν εδώ και το δεύτερο στην αντίθετη μέρια – αναγκάστηκε να ανακαλύψει και την πληροφορία που θα ένωνε τα δύο κουάρκ μεταξύ τους.
ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟ Ε;
Μία καλή θεώρηση αυτού μπορούμε να δούμε στους πρώτους αριθμούς – στους αριθμούς δηλαδή που διαιρούνται μόνο από τον εαυτό τους. Δείτε την σειρά των αρχικών αριθμών. 1,2,3,5,7,11,13,17,19,23,29,31,33....
Με λίγα λόγια το σύμπαν υπακούωντας στον νόμο της εντροπίας (τον οποίο μπορεί να δημιούργησε μαζί με την ύλη), «έφτιαχνε» τους αριθμούς που χρειαζόταν και δεν μπορούσε να δημιουργήσει από προηγούμενους....
Οκ, είναι ακραίο και πάω πάσο μέχρι να το σκεφτήτε...
Δείτε την δημιουργία του πρώτου απλού στοιχείου – του υδρογόνου. Ένα πρωτονιο και ένα ηλεκτρόνιο. ΓΙΑΤΙ; Γιατί μία σειρά κουάρκ ενόθηκαν και σχημάτισαν ένα νέο στοιχείο το οποίο είναι δύσκολο να κατασταφεί; Το ηλεκτρόνιο σχηματίστηκε ως αντίδραση στο θετικό φορτίο του πρωτονίου; Και το νετρόνιο τι ρόλο βαράει; Ή μήπως πρώτα σχηματίστηκε το νετρόνιο και ύστερα τα άλλα; Και οι στοιβάδες των ηλεκτρονίων τι ρόλο βαράνε και πως σχηματίστηκαν;
Τώρα από εκείνη την μέρα τα σωματίδια εκτός του ότι κράτησαν μέσα τους την πληροφορία της συνεργασίας δημιούργησαν και – ας τις πούμε σιδηροτροχιές- πάνω στις οποίες κινούνται οι υπόλοιπες γενιές, η υπόλοιπη εξέλιξη του σύμπαντος. Πάνω σε αυτές τις σιδηροτροχίας κινούμαστε και εμείς, οι άνθρωποι, ο πλανήτης, το σύμπαν.

Όμως το πρόβλημα με την γραμμικότητα είναι ότι έχει εμπλέξει την μετέπειτα εξέλιξη σε μία συγκεκριμένη ταχύτητα την οποία την έχει «κλειδώσει» για να μην μπορεί να ξεπεραστεί. Με λίγα λόγια φανταστείτε μία ευθεία γραμμή, η οποία αρχίζει να ταλαντεύεται. Η ταλάντωση της εκλύει ενέργεια όμως εάν φτάσει σε ακραία επίπεδα σπάει. Πριν από αυτό όμως μόνη της προσπαθεί να έρθει πάλι στην ευθεία γραμμή – στην γραμμικότητα...
Αυτό μπορεί να το δει κανείς παντού. Στην φύση, στις σχέσεις των ανθρώπων, στην ίδια την κοινωνία. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα μεγάλο. Αππ. Μας έχουνε πει 10000 ψέματα, αλήθειες και φαντασιώσεις για τον Αππ. Για δείτε όμως με το μάτι της γραμμικότητας.
1914. Η βιομηχανική επανάσταση έχει ξεκινήσει και πάει να κάνει το μεγάλο μπουμ. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων γνωρίζει πλέον γράμματα, έχει πιο ελεύθερο μυαλό και έχει τα χρήματα για να θέλει να συμετάσχει στην εξουσία. Παρόλα αυτά μεγάλο μέρος του πλυθησμού είναι υποδουλομένο ή σε αποικίες, ή σαν δουλοπάροικοι, ή σαν σκλάβοι. Πως γίνεται αυτό; Είναι δυνατόν η πλευρά μίας μπάλας που κιλά (και δεν είναι στους πόλους) να έχει διαφορετική ταχύτητα από τις άλλες; Η γραμμικότητα του πολιτισμού είχε ταλαντωθεί αρκετά και έπρεπε κάπως να σπάσει...
Έρχεται λοιπόν η δολοφονία του αρχιδούκα Φερδινάντου.
Επισκέπτεται το Σεράγεβο, εστία προβλημάτων της Αυστροουγγαρίας. Μαζί του παίρνει, για πρώτη φορά ίσως, την γυναίκα του. Δεν υπάρχει μεγάλη αστυνομική δύναμη για να μην ερεθιστεί το πλήθος και το πρόγραμμα της πορείας δίνεται από την προηγούμενη στον τύπο. Μία ομάδα επίδοξων δολοφόνων ετοιμάζεται... Η επόμενη μέρα είναι η πιο ζεστή του καλοκαιριού και ο αρχιδούκας δεν φοράει το αλεξίσφαιρό του γιατί φοράει την επίσημη στολή. Οι επίδοξοι παρατάσονται στην πορεία της πομπής. Τα πιστόλια είναι λίγα και βρίσκονται στα χέρια αυτών που ξέρουν να τα χρησιμοποιούν. Η πομπή προχωράει. Ο πρώτος δολοφόνος δεν αντιδρά, το ίδιο και ο δεύτερος. Ο τρίτος ρίχνει την χειροβομβίδα που κουβαλά, καταπίνει το κυάνιο και βουτά στο ποτάμι. Όμως η χειροβομβίδα είναι με καθυστέρηση και σκάει στο επόμενο αμάξι, το κυάνιο είναι χαλασμένο και το ποτάμι δεν έχει αρκετό νερό και συλλαμβάνεται! Οι υπόλοιποι μαζεύονται στο σημείο που έχουν κανονήσει και κλένε την μοίρα τους περιμένοντας να συλληφθούν. Ο δολοφόνος έχει πρόβλημα με το στομάχι του με το άγχος επειτήνεται και φεύγει να βρει να φάει κάτι.
Ο αρχιδούκας φτάνει στο δημαρχείο. Μετά από λίγο ζητά να πάει στο νοσοκομείο για να δει τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν από την απόπειρα. Τώρα πια στα αριστερά της γυναίκας του κάθεται ένας επιπλέον στρατιωτικός για να βοηθήσει σε περίπτωση νέας απόπειρας – αυτός κάθεται στην δεξιά πλευρά του αμαξιού. Στην πορεία ο οδηγός στρίβει σε λάθος δρόμο. Ο δολοφόνος βγαίνοντας από το φούρνο με την μπουκιά στο στόμα, βλέπει την πομπή. Δεν πιστεύει στα μάτια του και είναι ένας από αυτούς που ξέρουν να χειρίζονται καλά το περίστροφό που τους δόθηκε. Ο αρχιδούκας βλέπει με την άκρη του ματιού του το δολοφόνο και το περίστροφό του στα δεξιά του αμαξιού και προσπαθεί να προστατέψει με το σώμα του την γυναίκα του...

H «ΚΒΑΝΤΙΚΗ» ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙΝΑ

Επειδή όλα είναι σχετικά σε τούτο το μάταιο κόσμο, ας κάνουμε μια παράκαμψη στο κεφάλαιο «γλώσσα».
Είναι κι αυτή μια ιδιότητα που προκύπτει από εγκεφαλική λειτουργία, συνάψεις, ηλεκτρικά σήματα κλπ, άρα δεν είναι εντελώς άσχετη με το θέμα.
Κατ’ αρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι τα βρέφη ουσιαστικά μιλούν από τη στιγμή που γεννιούνται.
Ξέρουμε ότι ακούμε, δεχόμαστε ερεθίσματα-σήματα μέσα στην κοιλιά της μαμάς.
Για να μιλήσουμε πρέπει να ακούσουμε για να μάθουμε τα φωνήματα, τις λέξεις, τις προτάσεις. Ο μηχανισμός της νόησης ενός εμβρύου είναι αρκετά ικανός να τα αξιοποιήσει αυτά και να τα βάλει σε μια σειρά πριν ακόμα γεννηθεί.
Ο εγκέφαλος αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς μετά τη γέννηση και στην ηλικία 15-18 μηνών μπορεί να πει ότι είναι ο.κ., μιλάμε.
Κανονικά και σύμφωνα με το χρόνο που μένουν στην κοιλιά τα άλλα πρωτεύντα θηλαστικά, θα έπρεπε να γεννιώμαστε στους 18 μήνες πάνω-κάτω, τότε δλδ που αρχίζουμε να μιλάμε.
Όμως, η ανατομία της μαμάς και το δυσανάλογα μεγάλο κεφάλι μας ως έμβρυα, αναγκάζει τη μήτρα να μας βγάλει στον όμορφο τούτο κόσμο νωρίτερα.
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, μιλάμε από την ώρα που γεννιώμαστε.

Τώρα, τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι, αντίθετα με άλλες βασικές λειτουργίες, δεν υπάρχει συγκεκριμένο μέρος στο κεφάλι μας στο οποίο μπορούμε να πούμε ότι εδράζεται η γλώσσα.
Ούτε στο φλοιό, ούτε στην περιοχή broca, ούτε κάπου αλλού συγκεκριμένα.
Πολλές «ιδιότητες» ας τις πούμε έτσι της γλώσσας, όπως αντίληψη έννοιας λέξεων (τι είναι δένδρο), γραμματικής, συντακτικού κλπ, είναι ασύμμετρα κατανεμημένες σχεδόν παντού.
Κι επειδή συγκεκριμένες λειτουργίες αποδείχθηκε ότι σε διαφορετικούς ανθρώπους εδράζονται σε διαφορετικά σημεία, μπορούμε να πούμε χοντρικά ότι αυτό που συνολικά λέμε «γλώσσα» είναι κατά κάποιο τρόπο κβαντικά κατανεμημένο στον εγκέφαλο.
Είναι σαν όλος ο εγκέφαλος να ασχολείται με τη λειτουργία αυτή.

Παράδειγμα, έχουμε μια εταιρεία που λειτουργεί μέσω 100 υπολογιστών, οι οποίοι είναι άτακτα κατανεμημένοι (άλλος στο υπόγειο, άλλος στην ταράτσα, άλλος στο δίπλα τεράγωνο) και συνδέονται με μια πλεξούδα καλώδια, τα οποία τα βάζουμε σε κανάλια και δε φαίνονται και μέσω αυτού του δικτύου κάνουμε ας πούμε ηλεκτρονικό εμπόριο. Την έδρα της εταιρείας μπορούμε να την ορίσουμε όπου γουστάρουμε, πάντως η εταιρεία λειτουργεί μια χαρά, αρκεί να υπάρχει καλή επικοινωνία.

Φαίνεται τελικά ότι οι μόνες ιδιότητες ή αλλιώς νοητικές λειτουργίες που είναι ασύμμετρες είναι η γλώσσα και η συνείδηση.
Τελευταία, κυκλοφορεί η άποψη (Πενρόουζ σπίκινγκ) ότι όλος ο εγκέφαλος δε λειτουργεί με το σύστημα που πιστευόταν ως σήμερα (αλγοριθμικά και υπολογιστικά) αλλά με έναν τρόπο κβαντικού δικτύου.

Η εγγενής δυνατότητα της γλώσσας λοιπόν να παράγει προτάσεις με τη διαδικασία φώνημα-λέξη-πρόταση είναι άπειρη.
Υπάρχουν δλδ θεωρητικά άπειρες προτάσεις (με νόημα κι όχι τυχαίες) που μπορεί να δημιουργήσει ένας άνθρωπος. Χιλιάδες μυθιστορήματα για παράδειγμα περιέχουν χιλιάδες ή εκατομμύρια διαφορετικές προτάσεις και το όριο δε φαίνεται πουθενά.
Αυτό δε σημαίνει ότι όσα διαβάζουμε, ακούμε, μαθαίνουμε κλπ αποθηκεύονται κάπου αλλά ότι πιθανόν [u]υπάρχει η δυνατότητα να υπάρξουν[u/] και να χρησιμοποιηθούν όταν ...η περίστασις το απαιτεί. Ουσιαστικά είναι πληροφορία που ενυπάρχει μέσα μας, δλδ μέσα στα «υλικά» στοιχεία από τα οποία αποτελούμαστε, στα σωματίδια.

Το ποσό της πληροφορίας που λέγαμε πριν ότι μας δίνει μία και μόνο σύγκρουση στο πείραμα που λέγαμε, δεν είναι τίποτε μπροστά στην πληροφορία που δεχόμαστε από τη στιγμή της σύλληψής μας και που ανταλλάσσουμε μέσω της επικοινωνίας με φορείς τα συσχετισμένα ή όχι σωματίδιά μας.

Αντίστοιχα, ουσιαστικά «βλέπουμε» (και μαθαίνουμε, ξέρουμε) τα πάντα, από το μικρόκοσμο μέχρι το μακρόκοσμο. Βλέπουμε δλδ ακόμη και τα μικρότερα στοιχειώδη σωματίδια, μόνο που έχουμε αναπτύξει (ή το βρήκαμε) έναν τρόπο να τα ομαδοποιούμε σε διακριτές ομάδες – εικόνες.
Αν δεν κάναμε αυτή την ομαδοποίηση, θα βλέπαμε μια ομίχλη, που θα σχημάτιζαν τα σωματίδια από τα οποία αποτελείται η ύλη, ουσιαστικά τίποτε.
Η οθόνη που έχουμε μπροστά μας αποτελείται κι αυτή από στοιχειώδη σωματίδια, όπως ο αέρας ενδιάμεσα, όπως...,όπως...κλπ.
Όταν λέμε «βλέπουμε» εδώ, εννοούμε ότι δεχόμαστε πληροφορία από τα σωματίδια τα οποία αποτελούν το υλικό της οθόνης, του τραπεζιού, του αέρα κλπ, άρα ξέρουμε ότι υπάρχουν εκεί και με το αισθητήριο όργανο (μάτι) στέλνουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία που σχετίζεται με το συγκεκριμένο «ορατό» φάσμα σε κάποιο σημείο ή με κάποιο τρόπο και την υπόλοιπη πληροφορία σε άλλο σημείο (ή με άλλο τρόπο, ή την κάνουμε στην πάντα), ώστε να είναι δυνατή η διάκριση και συνεπώς η όραση.
Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος ώστε να βλέπουμε ένα σύνολο σωματιδίων που σχηματίζει ένα σώμα και να μη βλέπουμε τα ίδια τα σωματίδια αυτόνομα.
Ουσιαστικά κάνουμε επιλογή – διαχωρισμό και επεξεργασία πληροφοριών (κάπως έτσι ορίσαμε τη γνώση).
Αν μπορούσαμε π.χ. να προσαρμόσουμε στο μάτι ένα όργανο σαν ισχυρότατο μικροσκόπιο που να εστιάζει παντού θα βλέπαμε έναν αχταρμά, μια ομίχλη και δε θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε τίποτε.

Κατ’ επέκταση, θα μπορούσαμε να πούμε (κι έτσι είναι) ότι δεν ακουμπάμε τίποτε, δεν πατάμε καν στο έδαφος.
Οι απωστικές δυνάμεις μεταξύ των ατόμων του δαχτύλου μας και του πληκτρολογίου όταν αυτά έρχονται πολύ κοντά μας δίνουν την αίσθηση της επαφής.
Το «κενό» μεταξύ των πυρήνων των ατόμων είναι τόσο τεράστιο που ούτε καν ότι πλησιάζουμε δε μπορούμε να πούμε.
Το στυλό πλησιάζει τόσο το χαρτί, όσο να μπορούν να αναλάβουν οι δυνάμεις συνάφειας να κρατήσουν το μελάνι στο χαρτί, χωρίς αυτό να το ακουμπάει ουσιαστικά.
Για να ακουμπήσουμε πραγματικά, να φέρουμε σε επαφή πυρήνες δλδ χρειαζόμαστε τεράστια ενέργεια, χρειαζόμαστε όχι μπέβατρον αλλά τέβατρον τσε βάλε (bevatron από το b-ev, billion ev, δισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ και αντίστοιχα tevatron από το t-ev, tera ev, τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ).
Με ένα παρόμοιο παπαράκι θα γίνει το πείραμα που λέμε.

Tsonta 1
Μπορεί να τα λέμε πολύ λαϊκούρα και οι επιστήμονες του φόρουμ να μας κράξουν αλλά 1) σόρι, δεν είμαι φυσικός και 2) δεν κάνουμε επιστημονική διατριβή.
Ας πούμε ότι προσπαθούμε να παραθέσουμε μερικά βασικά δεδομένα και μετά με βάση αυτά και ο΄τι κόψει η κλάβα μας να βάλουμε σε μια σειρά τον αχταρμά.

Tsonta 2
Η νευροφιλοσοφία έρχεται μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια να εστιάσει σε αυτό που κάποτε έλεγαν «γνώθι σεαυτόν», να ερμηνεύσει δλδ τον κόσμο από τα μέσα.
Γνωρίζοντας το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλός μας, πώς η σκέψη, η γνώση, η συνείδηση, ίσως μπορέσει κανείς να καταλάβει πώς έγινε ο κόσμος, κομμάτι του οποίου αποτελούμε και είμαστε φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά.

quote:

---

Εάν της αφαιρέσω ενέργεια τίποτα σπουδαίω δεν θα γίνει, απλώς θα παγώσει.

---

συσχετισμένα φωτόνια Ορισμος (copy/paste από σχετικο αρθρο)
φωτόνια δηλαδή που προέρχονται από το ίδιο μητρικό φωτόνιο. Αυτό πρακτικά γίνεται με μια ακτίνα λέηζερ και έναν μη γραμμικό κρύσταλλο του οποίου οι οπτικές ιδιότητες εξαρτώνται από τον προσανατολισμό του. Oταν η ακτίνα λέηζερ προσπέσει πάνω στον κρύσταλλο, χωρίζεται σε δύο ακτίνες και έτσι προκύπτουν δύο φωτόνια από μια κοινή πηγή, από μια ακτίνα φωτός. Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι το δεύτερο φωτόνιο παίρνει κάποια μηνύματα από το πρώτο, αισθανόμενο κατ' αυτόν τον τρόπο τι συμβαίνει στο πρώτο και μάλιστα ακαριαία, σε χρόνο μηδενικό. Τα δύο δηλαδή φωτόνια, παρ' όλο που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις και σε εξαιρετικά μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, δρούν και αντιδρούν ταυτόχρονα. http://www.ododeiktes.gr/periodiko/epistimi/1.shtml

Και πείτε μου τώρα , λογικό δεν είναι δυο ακριβός ίδια σωματίδια να δρουν και να αντιδρούν ομοίως αφού έχουν την ίδια πηγή εκπομπής και κινούνται στον ίδιο αγωγό;; η ίδιο υλικό αν θέλετε …τι θα γίνει αν το ένα μέρος του κλωνοποιημένου φωτονίου προσπέσει σε π.χ νερό,αερα και το άλλο σε μια οπτική ίνα;;; έκαναν πειράματα σε διαφορετικά υλικά ;;; και αν ναι ανίχνευσαν ανάλογες μεταβολές;; πόσες φορές πήραν τα ίδια αποτελέσματα;;(ως γνωστό η επαναλιπτηκότητα του αποτελέσματος είναι το παν σε ένα πείραμα)..πια οπτική ίνα είναι τόσο διαυγής και εξελιγμένη ώστε μια τόσο ελάχιστη ποσότητα Φώτος να ταξιδέψει μέσα σε αυτήν 5κλμ χωρίς να εξασθενίσει πλήρως;; και αν έχουμε πιο το ποσοστό εξασθένησης;; έχουμε την τεχνολογία να ανιχνεύουμε τέτοιου είδους μεταβολές;;( μιλάμε για απόσταση 10κλμ). Για να δίνουν ταχύτητα πάει να πει πως μέτρησαν και χρόνο. με τι όργανα;;; πια γνωστή ηλεκτρονική συσκευή μπορεί να μεταφέρει εντολή πιο γρήγορα η ίσα με 450Μ κλμ ανά second ώστε να υπάρχει συγχρονισμός στο χρονόμετρο σε απόσταση 10κλμ;;(δηλαδή να μην μείνει πίσω ούτε 1/2χ10^6 του second ώστε να στέκει ο ισχυρισμός της αλληλεπίδρασης των σωματιδίων). Το μέτρησαν με κάποιο άλλο συνεχές σήμα η ενέργεια και μετά ξέντοσαν το χρονικό διάγραμμα για να εντοπίσουν το χρονικό σημείο της πρόσκρουσης και της μεταβολής του πρώτου και του δεύτερου φωτονίου αντίστοιχα;;;
Αν ναι υπάρχει σφάλμα μετρήσεως σε αυτή την μέθοδο;;; παρακολουθήσαν τα φωτόνια δεδομένου του χρόνου που θα διέσχιζαν τον αγωγό με μπουσουλά την ταχύτητα του Φώτος έχοντας ως σημείο αναφοράς την πρόσκρουση του πρώτου φωτονίου, την θέση σε αυτό το χρονικό σημείο του δεύτερου αλλά και την μεταβολή σχεδόν ακαριαία;; αν ναι πόσος χρόνος μεσολάβησε ώστε να επιβεβαιωθεί;;
Η μεταβολή τι χρονική διάρκεια είχε και πως εκδηλώθηκε;;
Πολλά τα ερωτήματα και είναι πραγματικά ενδιαφέρων, αν φίλε lamogio έχεις κάποιο link με το θέμα αναλυτικά κάνε ένα κόπο σε παρακαλώ και βαλτό σε αυτό το θέμα δεν βρήκα τίποτα στο Inet..

Η θεωρία της γραμμικότητας που αναφέρει ο OANNHSEA είναι παλιά και γνωστή. Έχει τα σωστά και τα τρωτά της. Για παράδειγμα, δεν διευκρινίζει το πώς είναι δυνατό να αφαιρέσεις ή να προσθέσεις πληροφορία στο σύνολο των πληροφοριών που φέρει ένα σωματίδιο. Και η δική μου απλοϊκή ερώτηση πάντα ήταν: πού στην ευχή βρίσκονται όλες αυτές οι πληροφορίες που πρέπει να φέρει ένα σωματίδιο; Και με ποια μορφή;

LAMOGIO η νευροφιλοσοφία πρεσβεύει ότι η γνώση είναι η επεξεργασία και η διαχείριση της πληροφορίας, μήπως μας διαφωτίζει και λίγο περισσότερο για τη φύση της πληροφορίας ή όχι; Έχω υπόψη μου πειράματα που έγιναν σε εργαστηριακά ποντίκια από επιστήμονες που με κτηνώδεις τρόπους προσπάθησαν να δουν που εδράζει η μνήμη και η συνείδηση. Συγκεκριμένα, αφού είχαν μάθει στα ποντίκια να ακολουθούν συγκεκριμένη διαδρομή μέσα σε ένα κλουβί προκειμένου να βρουν την τροφή τους, στη συνέχεια άρχισαν να ακρωτηριάζουν ή να καίνε τμήματα του εγκεφάλου τους προκειμένου να βρουν πού εδράζουν η μνήμη και η συνείδηση. Σας πληροφορώ ότι ακόμη και με ίχνος εγκεφάλου, τα ποντίκια πάντα θυμόντουσαν ποια διαδρομή έπρεπε να ακολουθήσουν. Υπάρχει πληθώρα ανάλογων πειραμάτων.

Νομίζω λοιπόν ότι όπως είπα και από την αρχή, η θεωρία του Πεδίου Μηδενικού Σημείου είναι αυτή που έχει την απάντηση. Σε κβαντικό επίπεδο, δεν υπάρχει γραμμικότητα στο σύμπαν και ασφαλώς δεν υπάρχει χρόνος. Όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα και όλα όσα συμβαίνουν καταγράφονται στο Πεδίο Μηδενικού Σημείου με τη μορφή μοναδικών συχνοτήτων (signature frequencies). Το Πεδίο αποτελεί τη μεγάλη αποθήκη όλων των πληροφοριών χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Ακόμη και η μνήμη μας είναι εξωσωματική, δηλ. ο νους απλά συντονίζεται με συγκεκριμένες πληροφορίες του Πεδίου και τις οικειοποιείται. Δυνητικά έχουμε (εμείς και καθετί από τα υποατομικά σωματίδια μέχρι τον ευκάλυπτο στη γωνία) πρόσβαση σε καθετί στο σύμπαν, ανά πάσα στιγμή.

Ένα ωραίο ερώτημα που προκύπτει με βάση τη συγκεκριμένη θεωρία, είναι ο ρόλος της βούλησης στη μεγαλύτερη εικόνα.

Μια και μιλούσαμε για εξωφρενικά πράγματα... Σκεφτείτε το λίγο.

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Χωρίς να υπαινίσσομαι κάτι, απλά από κάποιο σημείο και μετά αρχίζει κανείς να χάνεται στους τεχνικούς όρους.

quote:

---

lamogio

Φαίνεται τελικά ότι οι μόνες ιδιότητες ή αλλιώς νοητικές λειτουργίες που είναι ασύμμετρες είναι η γλώσσα και η συνείδηση.
Τελευταία, κυκλοφορεί η άποψη (Πενρόουζ σπίκινγκ) ότι όλος ο εγκέφαλος δε λειτουργεί με το σύστημα που πιστευόταν ως σήμερα (αλγοριθμικά και υπολογιστικά) αλλά με έναν τρόπο κβαντικού δικτύου.

---

ετσι ειναι: ο εγκεφαλος μας λειτουργει ολιστικα και σε ειδικες περιπτωσεις που κατατασονται στις "ανεξηγητες", συμπεριφερεται σαν αντιληπτικο οργανο ο ιδιος

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

quote:

---

Unseen

Νομίζω λοιπόν ότι όπως είπα και από την αρχή, η θεωρία του Πεδίου Μηδενικού Σημείου είναι αυτή που έχει την απάντηση.

---

το zero point του Χατσισον?

μαλλον εχει δικιο

quote:

---

Σε κβαντικό επίπεδο, δεν υπάρχει γραμμικότητα στο σύμπαν και ασφαλώς δεν υπάρχει χρόνος.

---

αυταπατη των αισθησεων και της αντιληπτικης μας ικανοτητας - αν γινοταν να περασουμε τον οριζοντα συμβαντων μιας μαυρης τρυπας, ο χωρος θα αλλαζε θεση με τον χρονο - θα κινουμασταν στον χρονο και θα μετρουσαμε την αποσταση με χωρο

quote:

---

Όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα και όλα όσα συμβαίνουν καταγράφονται στο Πεδίο Μηδενικού Σημείου με τη μορφή μοναδικών συχνοτήτων (signature frequencies). Το Πεδίο αποτελεί τη μεγάλη αποθήκη όλων των πληροφοριών χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Ακόμη και η μνήμη μας είναι εξωσωματική, δηλ. ο νους απλά συντονίζεται με συγκεκριμένες πληροφορίες του Πεδίου και τις οικειοποιείται. Δυνητικά έχουμε (εμείς και καθετί από τα υποατομικά σωματίδια μέχρι τον ευκάλυπτο στη γωνία) πρόσβαση σε καθετί στο σύμπαν, ανά πάσα στιγμή.

---

Εμπεδοκλης: "παντα γαρ φρονησιν εχειν και νωματος αισαν" (ολα εχουν αντιληψη και μεριδιο στην σκεψη)

ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν

www.johnniebegood.gr

quote:

---

αυταπατη των αισθησεων και της αντιληπτικης μας ικανοτητας - αν γινοταν να περασουμε τον οριζοντα συμβαντων μιας μαυρης τρυπας, ο χωρος θα αλλαζε θεση με τον χρονο - θα κινουμασταν στον χρονο και θα μετρουσαμε την αποσταση με χωρο

---

Ας το δούμε ακόμα πιο λαϊκά. Ελπίζω ότι υπάρχουν στιγμές στη ζωή όλων, έστω και φευγαλέες, που αισθανθήκαμε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα πάντα γύρω, αισθανθήκαμε ένα μαζί τους. Ήταν νομίζω στιγμές αφύπνισής μας ως προς την ύπαρξη του Πεδίου Μηδενικού Σημείου.

Η κβαντική μηχανική μας έδειξε ότι τα υποατομικά σωματίδια όχι μόνο μπορούν να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα, αλλά δεν έχουν καν νόημα καθένα μόνο του, παρά αποκτούν νόημα σε σχέση με τα άλλα. Η ύλη στο θεμελιώδες επίπεδό της, είναι εντελώς αδιαίρετη. Το σύμπαν μπορεί να κατανοηθεί μόνον ως ένας δυναμικός ιστός διασύνδεσης. Τα πράγματα που έρχονται σε επαφή μια φορά, παραμένουν σε επαφή στον χωροχρόνο για πάντα. Μάλιστα, ο χωροχρόνος φαίνεται να είναι μια αυθαίρετη δομή που δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε αυτό το επίπεδο του κόσμου. Το μόνο που υπάρχει είναι η στιγμή, το άπειρο "εδώ και τώρα".

Από τα μέσα το περασμένου αιώνα και μετά, κάποιοι πρωτοπόροι φυσικοί μελέτησαν ξανά ορισμένες εξισώσεις που δεν είχαν ληφθεί αρχικά υπόψη στην Κβαντική Φυσική. Οι εξισώσεις αυτές αντιπροσώπευαν το Πεδίο Μηδενικού Σημείου – έναν ωκεανό μικροσκοπικών δονήσεων στο διάστημα μεταξύ των πραγμάτων. Συνειδητοποίησαν πως αν το Πεδίο Μηδενικού Σημείου συμπεριλαμβανόταν στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πιο θεμελιώδη φύση της ύλης, η εικόνα μας για το σύμπαν άλλαζε δραματικά. Το σύμπαν μεταβαλλόταν σε μια απέραντη θάλασσα ενέργειας, ένα τεράστιο κβαντικό πεδίο όπου ίσχυαν όλα τα κβαντικά φαινόμενα που λέγαμε: της μη τοπικότητας, της κβαντικής συνοχής, κλπ.

Πειράματα σαν αυτά που ανέφερα, επαλήθευσαν το φυσικό συμπέρασμα ότι κι εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο βασικό υλικό. Ουσιαστικά είμαστε "πακέτα" κβαντικής ενέργειας που διαρκώς ανταλλάσσουν πληροφορίες με αυτήν την ανεξάντλητη θάλασσα ενέργειας. Ακόμη και ο νους μας φαίνεται να λειτουργεί σύμφωνα με τις κβαντικές διαδικασίες. Είπα ήδη κάτι για τη μνήμη. Αλλά από κει και πέρα η συνειδητή παρατήρηση, η πρόθεση, η βούληση επηρεάζουν όχι μόνο εμάς τους ίδιους, αλλά τα πάντα γύρω, ολόκληρο τον κόσμο μας στο παρελθόν και στο μέλλον.

Ακόμη, φαινόμενα όπως η ESP, η τηλεπάθεια, το channeling, το déjà vu, ακόμα και η έμπνευση εξηγούνται μια χαρά μέσα από αυτό το μοντέλο.

Συναρπαστικό, ε; Γι' αυτό, ας προσέχουμε τι σκεφτόμαστε. We just might get it.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr