Φίλε μου το πλαίσιο είναι σωστό, η χειραγώσιση είναι βιωματικά υπαρκτή!

Όμως σκέψου λίγο αυτό:
Ο Θεός κράτησε για τον εαυτό του το άχρονο, το αιώνιο, και έδωσε σε μας τους ανθρώπους τον κατάλληλο χρόνο! Η λύση του "παιχνιδιού" που είναι;

Στον χρόνο, ή στο αιώνιο;

quote:

---

Οι παρακάτω γραμμές έχουν σα σκοπό να φωτίσουν ορισμένες περιοχές της σκέψης μας που κάθε άλλο παρά είναι φωτισμένες.

Πολλές φορές ακούμε τις φράσεις φωτισμένος και σκοτεινός άνθρωπος αλλά τις περισσότερες φορές έχουμε μια πολύ ατελή και αόριστη εντύπωση για το θέμα.

Θα δοθεί ένας περιεκτικός ορισμός και κατόπιν θα γίνει μια μικρή ανάλυση.

Πλήρως φωτισμένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που έχει αποβάλλει όλα τα ελαττώματα από μέσα του, όλες τις αρνητικές ιδιότητες και αυτό που του έχει απομείνει τώρα είναι αρετές ή θετικές ιδιότητες. Αντιθέτως σκοτεινός άνθρωπος είναι εκείνος που σπάνια μπορείς να ανακαλύψεις κάτι θετικό μέσα του, μια αρετή αλλά μόνο ελαττώματα και αρνητικές ιδιότητες.

Στο τέλος αυτού του κειμένου αναφέρονται ορισμένες από τις θετικές και τις αρνητικές ιδιότητες συνοπτικά έτσι ώστε ο αναγνώστης να αρχίσει αν θέλει να διαπιστώνει στο περιβάλλον του ανάμεσα στους συνανθρώπους του ποιοί είναι κάπως φωτεινοί και ποιοί όχι και τόσο.

Ανάμεσα στις δύο ακραίες στάσεις και συμπεριφορές των φωτισμένων ανθρώπων και των σκοτεινών υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία διαβαθισμένων τάξεων συμπεριφοράς έτσι που οι περισσότεροι συνηθισμένοι καθημερινοί άνθρωποι δύσκολα να μπορούν να τοποθετηθούν στην κατάσταση του εμφανώς φωτισμένου ή του σκοτεινού ανθρώπου.

Ο κυριαρχικά και παθολογικά εγωιστής, ζηλιάρης, φθονερός, ιδιοτελής, βλαβερός, λάγνος, σκληρός, στενόμυαλος... οπωσδήποτε είναι ένας σκοτεινός-διαβολικός άνθρωπος.

Ο κυριαρχικά καλοσυνάτος, χαρούμενος, ανιδιοτελής, ταπεινός και απλός, ανεκτικός, ανοιχτόμυαλος... οπωσδήποτε είναι ένας φωτισμένος άνθρωπος.

Οι φωτισμένοι και οι σκοτεινοί άνθρωποι βρίσκονται μέσα σε όλους τους χώρους και όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες παντού στον κόσμο.

Φωτισμένοι και σκοτεινοί υπάρχουν μέσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα, σε κάθε θρησκεία, στην επιστήμη, την τέχνη, τις επιχειρήσεις, τις διάφορες άλλες ποικίλες κοινωνικές ομάδες, παντού. Ορισμένα (ίσως πολύ λίγα) από τα ονόματα φωτισμένων ανθρώπων από όλη την ανθρωπότητα στην ιστορία της υπήρξαν (εκτός του Χριστού και του Βούδδα που ήταν η κορωνίς των φωτισμένων). Αϊνστάιν, ζεύγος Κιουρί, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, Γκάντι, Αγιοι της Χριστιανικής, Βουδδιστικής και της Μωαμεθανικής Θρησκείας αλλά και των άλλων θρησκειών. Ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, η μητέρα Τερέζα, ο Κρισναμούρτι, ο Νεύτων, και ο Κοπέρνικος, ο Παράκελσος. Σύγχρονοι φωτισμένοι άνθρωποι που παίρνουν το βραβείο Νόμπελ αλλά και χιλιάδες άλλοι καθημερινοί άνθρωποι σε κάθε δραστηριότητα που διακρίνονται για το ήθος, την ανοικτομυαλοσύνη, την προοδευτικότητα και την καλοσύνη τους.

Πολλές φορές όμως και μια κοινωνική ομάδα μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο φωτισμένη από μια άλλη γιατί στο σύνολο των ανθρώπων που την αποτελούν υπερτερούν οι φωτισμένοι. Το έργο αρκετών κοινωνικών ομάδων σήμερα όπως οι πράσινοι, η Διεθνής Αμνηστεία, οι Γιατροί χωρίς σύνορα κ.λ.π. σε γενικές γραμμές μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως έργο φωτισμένων ομάδων και ανθρώπων από ότι το έργο των πολιτικών ομάδων, των επιχειρηματικών κύκλων και μέρος του έργου των εκκλησιών. Ο Νοών, Νοήτω.

Μετά από όλα αυτά προβάλει το ερώτημα. Καλά, διαπιστώνουμε στο περιβάλλον μας σκοτεινούς ανθρώπους, διάφορες κοινωνικές ομάδες που είναι επίσης σκοτεινές γιατί οι αρνητικές ιδιότητες που έχουν υπερτερούν των θετικών, τότε τι θα πρέπει να γίνει αφού υπάρχει ένα ατομικό και παγκόσμιο πρόβλημα; Ολες οι λύσεις που θα προταθούν από διάφορες εξειδικευμένες ανθρώπινες επιστήμες (κοινωνιολόγους, ψυχολόγους κ.λ.π.) θα πρέπει να έχουν σα στόχο τη μείωση των αρνητικών μας ιδιοτήτων, των ελαττωμάτων και την αύξηση των αρετών μας.

Ακολουθεί ένα πίνακας με αρνητικές και θετικές ιδιότητες (φυσικά μπορούν να προστεθούν και άλλες πολλές ιδιότητες), για όσους από τους αναγνώστες επιθυμούν να καταλαβαίνουν άμεσα τους καλούς από τους όχι και τόσο καλούς συνανθρώπους τους, στο περιβάλλον τους.

Γνώθι σαυτόν

---

συμφωνω στα περισσοτερα που γραφεις μονο που εχω καποιες διαφωνιες στο ποιους θα λεγαμε φωτισμενους.
Παραδειγμα, δεν θεωρω κατα την δικη μου ταπεινη αποψη πως μπορουμε να πουμε φωτισμενο τον Νευτωνα ,τον Αινσταιν και καποιους οι οποιοι εχουν παρει Νομπελ.Αλλο οι ανθρωποι με διανοηση και αλλο οι ανθρωποι οι οποιοι εχουν αγγιξει την θεοτητα, την αγιοσυνη, δηλαδη την ΦΩΤΗΣΗ την βαθυτερη ΓΝΩΣΗ. Νομιζω πως εκει ειναι η διαφορα, φωτισμενος μπορει να θεωρηθει κι ενας αγραμματος, αν εχει φτασει σ αυτη την πνευματικη εξελιξη.Οπως παραδειγμα ενας Βουδας , ενας Γκαντι, Βιβεγκαναντα, Χριστος και καποιοι αλλοι αγιοι και δασκαλοι πνευματικοι. χαιρετω Shakti.

τα βιβλία της συγκεκριμένης διδασκαλίας είναι ιδιαίτερα εκτενή, και μπορεί σε αυτά να ανευρεθούν πολλές και φαινομενικά διαφορετικές ιδέες, εφόσον απευθύνονται σε διαφορετικά στάδια της εξελικτικής Ατραπού. Έτσι, θα μπορούσαμε να διαφωνούμε κάποιοι, αν και θα μιλούσαμε μέσα από την ίδια διδασκαλία.
Σε τι εστιάζει ο καθένας και πώς ερμηνεύει εξαρτάται από τον ιδιαίτερο ακτινικό εξοπλισμό του και το στάδιο που βρίσκεται.

Αυτό που ήθελα να μεταφέρω με το προηγούμενο post συνοψίζεται στην τελευταία μου πρόταση:

Πέρα από τους άκαμπτους διαχωρισμούς υπάρχει η ΣΥΝΘΕΣΗ που είναι η μόνη, η Αληθινή και ενσυνείδητη Ενότητα.
Και επιτυγχάνεται μόνο και εφόσον στραφούμε προς την όψη ΖΩΗ / Μονάδα / Θέληση / ΚΑΡ-ΔΙΑ.

Πρόθεσή μου ήταν να επισύρω την προσοχή και να καταδείξω τον παράγοντα Όψη ΖΩΗ / ΠΝΕΥΜΑ που ενοποιεί και υπερβαίνει την δυαδικότητα, η οποία ας μην ξεχνάμε ότι καταρχήν και κυρίως υφίσταται εντός του ίδιου του ατόμου.

Η αρχική σύγκρουση μεταξύ σεληνιακών και ηλιακών Κυρίων (ορίζοντας έτσι συμβολικά χάριν συζητήσεως το 'καλό' και 'κακό') υπερβαίνεται από τον Κύριο της ΖΩΗΣ, το Ηλεκτρικό Πύρ -του Πνεύματος.
Και που ,επαναλαμβάνω, ο κατάλληλος χρόνος εφαρμογής του μπορεί να μην είναι κάπου μακριά στο μέλλον όταν ληφθεί η τάδε Μύηση, αλλά ΤΩΡΑ (με δεδομένο ότι παρατηρείται συχνά μία τάση αυτοϋποτίμησης και ολιγωρίας).

Εξάλλου, ο διαχωρισμός σκοτεινός / φωτεινός άνθρωπος, όπου ο ένας έχει αρνητικές ιδιότητες και ο άλλος θετικές δεν συμφωνώ ότι υφίσταται κατά τόσο απόλυτο τρόπο.
Αξιοπρόσεκτο είναι ότι στον κατάλογό σου δεν παραθέτεις ιδιότητες, αλλά προσδιοριστικά επίθετα! Ορίζεις ότι κάποιος ΕΙΝΑΙ έτσι, όχι ότι ΕΧΕΙ την τάδε ιδιότητα.

Δες λίγο τις σκέψεις των φίλων Odysseus nemo, Mercury, lamogio, πόσο Ουσιώδεις και σημαντικές είναι, χωρίς να μιλούν μέσα από κείμενα αποκρυφιστικών διδασκαλιών, αλλά από την ίδια την παρατήρηση της ζωής!

Πράγματι, αν παρατηρήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας, διαπιστώνουμε πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να εκφράζει ΚΑΙ αρνητικές ΚΑΙ θετικές ιδιότητες. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον μέσο άνθρωπο, αλλά και στους εξελιγμένους τύπους (θυμήσου και τους "ατελείς θεούς").

Ας είμαστε προσεκτικοί λοιπόν όταν ταμπελοποιούμε, κατατάσσουμε και με αυτόν τον τρόπο παγιώνουμε κάποια γνωρίσματα στους ανθρώπους, τα οποία δεν δύναται να είναι στατικά αλλά εν εξελίξει.

Χαιρετώ

NADA

Συμφωνώ με τα περισσότερα απ’ όσα λες, αλλά όταν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα, ή ελάχιστη ιδέα από εσωτερισμό, τότε πιθανότατα αναγκαζόμαστε να υποβιβάσουμε έννοιες, ιδέες και κατανοήσεις γιατί σίγουρα σου είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για θέματα έξω από τον καθημερινό αντικειμενικό κόσμο.
Έτσι σίγουρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε στους ανθρώπους για την Σύνθεση, γιατί κανείς δεν βιώνει την σύνθεση στην καθημερινότητα, ή έστω κανείς.
Μπορούμε όμως να τους μιλήσουμε για τις ιδιότητες, γιατί αυτό το θέμα είναι περισσότερο κατανοητό.
Οι ιδιότητες βρίσκονται στην γραμμή της αγάπης και νομίζω ότι αυτό χρειάζεται ο κόσμος.

Μιλάς για τους σεληνιακούς κυρίους και τους ηλιακούς κυρίους λες και είναι γνωστό αυτό το θέμα στους περισσότερους μέσα στο site.
Ατομικά σαν νέο μέλος δεν έχω αποκομίσει τέτοια εικόνα. Έχω την άποψη ότι ελάχιστοι από όσους ασχολούνται με τον εσωτερισμό γνωρίζουν στην πράξη μέσα στην καθημερινότητα ότι η προσωπικότητά τους είναι ένα σύνολο σεληνιακών κυρίων που βρίσκεται στο τόξο της καθόδου και ότι θα πρέπει να ελεγχθεί από τον Ηλιακό Άγγελο, ή την Ψυχή, ή το Εγώ, μία ανελισσόμενη οντότητα. Γνωρίζουν την τεχνική και εργάζονται συνειδητά γι’ αυτό τον σκοπό. Ποια είναι η δική σου άποψη; Σε ποιο άλλο σημείο του site υπάρχουν τέτοιου είδους συζητήσεις;

Τα πάντα (ή σχεδόν τα πάντα) μέσα στους τρεις κόσμους της μορφής είναι διαχωρισμένα, κυριαρχεί η δυαδικότητα. Και στο φυσικό και το αστρικό και το νοητικό πεδίο.
Ο νους είναι γνωστό ότι λειτουργεί κάτω από τον Νόμο των διαιρέσεων.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που λειτουργούν «ενωμένοι εν απομονώσει» στο φυσικό πεδίο και αν υπάρχουν σίγουρα είναι μυημένοι.

Τέλος πάντων νομίζω ότι σίγουρα έχουμε πολύ διαφοροποιημένο ακτινικό εξοπλισμό και αν γνωρίζεις με ακρίβεια τον ακτινικό σου εξοπλισμό που σε κάνει να σκέφτεσαι με τον τρόπο που λειτουργείς, αν θέλεις μπορείς να χρησιμοποιήσεις το προσωπικό μου email, για να συζητήσουμε και να βρούμε ορισμένα κοινά σημεία επαφής. Γιατί δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν τόσο πολύ τους άλλους, οι εσωτερικές μας κατανοήσεις σε βάθος.

Θα μπορούσες φυσικά να ανοίξεις κάποιο θέμα συζήτησης σχετικά με την βίωση της Σύνθεσης στην καθημερινότητα. Γιατί αλήθεια δεν το κάνεις;

Αναρωτιέμαι γιατί άραγε υπάρχει αυτή η επιθετική διάθεση μέσα στο esoterica, ή μήπως κάνω λάθος; Χρειάζομαι αποδείξεις αν κάνω λάθος. Είμαι νέο μέλος, ... και ελπίζω ότι κάνω λάθος.

Όπως και να έχει το θέμα, σου εύχομαι να είσαι καλά.

quote:

---

Φοβάμαι πως ο χάρτης των γνωρισμάτων που παρατέθηκε είναι λανθασμένος. Ένας άνθρωπος χαρακτηρίζεται από την πρόθεση που δίνει στις ενέργειές του. Τα γνωρίσματα απλώς συνθέτουν την προσωπικότητά του/ τα όπλα που διαθέτει για την άμυνα και την έκφραση του "είναι" του.

---

ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ Ή ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΔΕ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΤΟΤΕ ΧΑΡΑΞΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ
Odysseus_Nemo

Η πρόθεσή μου είναι να βοηθήσω την σκέψη ορισμένων μελών του site στην κατεύθυνση των ιδιοτήτων και των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των συνανθρώπων τους, γιατί στην Ελλάδα πολύ λίγοι σκέφτονται στην γραμμή της Ψυχολογίας. Ακόμη για να υπάρξει πιθανόν, κάποιου είδους προβληματισμός σ’ αυτό που ονομάζεται στην κοινωνία, καλό και κακό. Ανεξάρτητα αν πολλοί έχουν διαφορετική άποψη για το καλό και για το κακό. Ο εποικοδομητικός προβληματισμός πάντοτε στοχεύει στην διεύρυνση της συνείδησης.

Ο κόσμος των ιδιοτήτων και των εννοιών, είναι ο κόσμος της ψυχής. Όσο περισσότερο σκεφτόμαστε με αφετηρία ιδιότητες, έννοιες και ιδέες, τόσο περισσότερο εμβαθύνουμε στον κόσμο της ψυχής και έπειτα … της Υπερψυχής. Ο κόσμος της Ψυχής είναι ένας κόσμος διαφοροποιημένων ενεργειών και δυνάμεων.

Ειπώθηκε επίσης ότι όταν σκεφτόμαστε αποδίδοντας κάποια χαρακτηριστικά στους συνανθρώπους μας, τότε τους κατατάσσουμε και τους ταμπελοποιούμε. …
Ένσταση: Σε όλη την κοινωνία καθημερινά όλοι σκέφτονται με αφετηρία τις ιδιότητες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των συνανθρώπων τους.
Αυτός είναι πλούσιος, εκείνος φτωχός, ο άλλος άνεργος, ο άλλος απατεώνας, εκείνος μισαλλόδοξος, ο ξάδελφός του τζογαδόρος, ο πατέρας του οξύθυμος, η αδελφή του υπερβολικά φιλάρεσκη, ο τάδε καθηγητής μας στο πανεπιστήμιο πολύ αυστηρός, ο ζαχαροπλάστης της γειτονιάς χωρατατζής, ο Νικολάκης πανέξυπνος ενώ ο φίλος του μπουμπούνας, …
Mα είναι δυνατόν να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με αφετηρία τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συνανθρώπων μας; Ταμπελοποιούμε όταν σκεφτόμαστε με αφετηρία τις ιδιότητες;
Νομίζω ότι απλά διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συνανθρώπων μας. Τον χαρακτήρα τους. Κακό είναι αυτό;
Εδώ μέχρι τον Θεό … τον Ονομάζουμε, Πανάγαθο, Πάνσοφο, Παντογνώστη, … του Αποδίδουμε ιδιότητες. Αναφερόμαστε στον … Υπερκόσμιο χαρακτήρα του. …

Όσο για τους άκαμπτους διαχωρισμούς και τις παγιώσεις, ας σκεφτεί καθένας για λογαριασμό του κατά πόσο ο ίδιος διαθέτει αυτό τον χαρακτήρα προτού βιαστεί να … αποδώσει σε άλλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Γιατί συνήθως όλοι μας βλέπουμε στους άλλους, αυτό που έχουμε μέσα μας σε μεγάλο ή μικρό βαθμό. Αν βλέπουμε το καλό σημαίνει ότι υπάρχει αρκετό καλό μέσα μας, αν μόνιμα βλέπουμε μόνον το κακό, τότε τι άραγε μας συμβαίνει;

Στον βαθμό που γνωρίζουμε τον εαυτό μας, σ’ αυτό το βαθμό γνωρίζουμε τους συνανθρώπους μας!!!

Το κακό είναι κακό, και το καλό καλύτερο!

Αν μου πεις πως δεν γνωρίζουμε τί είναι καλό και κακό, προτέρημα και μειονέκτημα, θα σου πω πως μπορεί να είναι και έτσι!

Αν μου πεις πως γνωρίζουμε το κακό και το καλό, αλλά τα βάζουμε κάθε φορά στα ιδιοτελή καλούπια του συμφέροντος, τότε είμαστε υποκριτές!

Και η υποκρισία είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα όλων! Γιατί δεν κρύβει μόνο τον εαυτό της αλλά και όλα τα άλλα μειονεκτήματά μας!

Άρα για έναν αφώτιστο νου που πλέει μέσα στην ιδιοτέλεια και την υποκρισία, η πρόθεση που δίνει στις ενέργειές του μπορεί ποτέ να έχει ως αφετηρία την ανιδιοτέλεια και την αγαθότητα;

Ακόμα κι αν δεν γνωρίζουμε, αυτό δεν μας απαλλάσει από την ευθύνη. Καταδικαζόμαστε, αλλά με ελαφρυντικά!

Και καταδικαζόμαστε αφ΄ εαυτού, από την πρόθεση που έχουμε να αποκρύπτουμε την ανάμιξή μας με το ψεύδος και την κακία, εφευρίσκοντας κάθε φορά και τις ανάλογες δικαιολογίες!

Είναι διαφορετικό να αποδίδουμε χαρακτηριστικά και ιδιότητες στους ανθρώπους και άλλο να θεωρούμε ότι κάποιος ΕΙΝΑΙ οι ιδιότητές του.
Όταν αυτό συμβαίνει, όταν κάποιος ΕΙΝΑΙ οι ιδιότητές του, τότε πολύ απλά έχει ταυτιστεί απόλυτα και εξολοκλήρου με αυτές. Και αν αυτό είναι επιθυμητό για κάποιες ιδιότητες (αν...), για κάποιες άλλες ίσως δεν είναι καθόλου.

Θεωρώ λοιπόν ότι ορθότερο είναι να αντιμετωπίζονται οι 'αρνητικές και 'θετικές' ιδιότητες ως στοιχεία που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο και τα οποία δύνανται κάθε στιγμή να διευρυνθούν, να μετατραπούν ή να απορριφθούν.
Ως εκ τούτου, δεν δέχομαι τον απόλυτο διαχωρισμό σκοτεινών και φωτεινών ανθρώπων, παρεκτός ολίγων εξαιρέσεων που δεν είναι το θέμα μας.

Κατά τα άλλα, ασφαλώς και συμφωνώ πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των συνανθρώπων μας. Γιατί όπως εύστοχα λές:

quote:

---

Ο κόσμος των ιδιοτήτων και των εννοιών, είναι ο κόσμος της ψυχής. Όσο περισσότερο σκεφτόμαστε με αφετηρία ιδιότητες, έννοιες και ιδέες, τόσο περισσότερο εμβαθύνουμε στον κόσμο της ψυχής και έπειτα … της Υπερψυχής. Ο κόσμος της Ψυχής είναι ένας κόσμος διαφοροποιημένων ενεργειών και δυνάμεων.

---

1. Ποιος οριζει τι ειναι το μαυρο και τι το ασπρο;
2. Με ποια κριτίρια το ορίζει; Γινεται αυτά να είναι αντικειμενικά και να χαρακτηρίζουν το σύνολο της ανθρωπότητας;
3. Οταν ένας κοινος ανθρωπος, τον οποιον συμβατικά θα αποκαλέσω "γκριζο", αναλυθεί στα επιμέρους χαρακτηριστικά του, θα δουμε οτι αυτό το γκριζο ειναι απλά μια ψηφιδωτη συνθεση απο πολλά ασπρα και μαυρα κομματάκια. Αλλά και αυτά τα μικρά κομματάκια, οποιο απο τα δυο χρωματα και να ειναι, μπορούν να αναλυθουν σε ακόμα μικρότερα κομματάκια που η δυικότητα συνεχίζει να κυριαρχει. Ασπρόμαυρες σπείρες μέσα σε σπείρες..
4. Ο καθένας μπορεί ν κρίνει μόνο τον εαυτό του. Μονο. Συνειδησιακά. Και να τον κατατάξει σε "χρώμα" δεν γίνεται. Σκεφτείτε λίγο έναν φωτισμένο, να σκεφτεται και να αναλύει τον εαυτό του σαν οντότητα, και να συνειδητοποιει οτι πληροι τα κριτίρια. Αυτόματα παύει να πληρεί τα κριτίρια, γιατί πλέον έχει μπει σε μονοπάτια υπερηφανειας, αυτοπροβολής, ματαιοδοξίας πείτε το οπως θέλετε. Ενας σκοτεινός, πραγματικά σκοτεινός, όταν έρχεται η στιγμή και απανταει στις ερωτήσεις ομολογεί όλα τα λάθη και τα σφαλματά του, λέγοντας ναι ειμαι το ένα, ειμαι και το άλλο, αρα ειμαι εντελως σκοτεινός χαιρέκακα. Αλλά έχει πέσει ήδη στην λούμπα της παραδοχης της αλήθειας, που ατόματα του αναιρεί τον ρολο του παντοτινου ψευτη.
5. Αρα επειδη δεν μπορουμε να κρινουμε ουτε τον εαυτό μας ουτε τον αλλον αντικειμενικά, που κολλάει ο Αινσταιν ως φωτεινος και ο Δοκτωρ φων ντε Γαλακτομπουρεκεν ως σκοτεινός; Μπορεί ο πρωτος κρυφα να "επαιζε" με παιδάκια και να ηταν διαστροφικος... και ο δευτερος απλα να αναγκαστηκε για να σωσει την δικη του ζωή να γίνει αξιωματικός των ΣΣ. Δεν είναι αντικειμενική η ιστορία, πάντα την γράφουν οι δυνατοί. Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στην μέση.

Εν κατακείδι, αυτό που εχω να πω εγώ είναι οτι σε ολα υπάρχουν πολλές πολλές πλευρες, πολλά χρώματα και αποχρώσεις...

Θυμηθήτε τα "πλοκάμια" του Μαντελμπροτ, πως αναλύονται όσο πιο πολύ τα μεγενθύνεις...

quote:

---

Ανάμεσα στις δύο ακραίες στάσεις και συμπεριφορές των φωτισμένων ανθρώπων και των σκοτεινών υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία διαβαθισμένων τάξεων συμπεριφοράς έτσι που οι περισσότεροι συνηθισμένοι καθημερινοί άνθρωποι δύσκολα να μπορούν να τοποθετηθούν στην κατάσταση του εμφανώς φωτισμένου ή του σκοτεινού ανθρώπου.

---

Γνώθι σαυτόν

Χαίρομαι που συμφωνούμε σχεδόν σε όλα, …

quote:

---

Θεωρώ λοιπόν ότι ορθότερο είναι να αντιμετωπίζονται οι αρνητικές και 'θετικές' ιδιότητες ως στοιχεία που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο και τα οποία δύνανται κάθε στιγμή να διευρυνθούν, να μετατραπούν ή να απορριφθούν.

---

8. Μίσος είναι η αποστροφή για κάθε αντικείμενο των αισθήσεων.

… Το μίσος προκαλεί χωρισμό, ενώ η αγάπη αποκαλύπτει την ενότητα που υπόκειται όλων των μορφών. Μίσος είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης στη μορφή και της λήθης εκείνου που κάθε μορφή (σε μεγάλο ή μικρό βαθμό) αποκαλύπτει· μίσος είναι το αίσθημα της άπωσης και οδηγεί στην απομάκρυνση του ανθρώπου από το αντικείμενο του μίσους· μίσος είναι το αντίθετο της αδελφοσύνης κι επομένως συνιστά παραβίαση ενός από τους βασικούς νόμους του ηλιακού συστήματος. Το μίσος αρνείται την ενότητα, υψώνει εμπόδια και παράγει εκείνες τις αιτίες που οδηγούν σε αποκρυστάλλωση, καταστροφή και θάνατο. Είναι ενέργεια που χρησιμοποιείται για αποπομπή αντί για σύνθεση και συνεπώς αντιστρατεύεται το νόμο της εξέλιξης.
Το μίσος είναι πραγματικά αποτέλεσμα της αίσθησης της προσωπικότητας και της άγνοιας συν την κακή χρήση της επιθυμίας. Είναι σχεδόν το κορύφωμα των τριών άλλων. Η αίσθηση της προσωπικότητας και της έσχατης άγνοιας σε συνδυασμό με την επιθυμία για προσωπικό κέρδος ήταν εκείνο που δημιούργησε το μίσος κατά του Άβελ στην καρδιά του Κάιν και προκάλεσε τον πρώτο φόνο ή την καταστροφή της μορφής ενός αδελφού. Πρέπει να εξετασθεί προσεκτικά, γιατί το μίσος σε κάποιο βαθμό, η αποστροφή σε κάποια έκταση, υπάρχουν σε κάθε ανθρώπινη καρδιά. Όμως μόνο όταν υπερνικηθεί ολοκληρωτικά από την αγάπη ή την αίσθηση της ενότητας, o θάνατος, o κίνδυνος και o φόβος θα εξαλειφθούν από τη γνώση της ανθρώπινης οικογένειας.
(Από το Φως της Ψυχής)

Η παραπάνω σούτρα θα μπορούσε να αναλυθεί σε μεγάλο βαθμό.
«Η αίσθηση της προσωπικότητας και της έσχατης άγνοιας σε συνδυασμό με την επιθυμία για προσωπικό κέρδος ήταν εκείνο που δημιούργησε το μίσος, …».
Αλήθεια πόσοι άνθρωποι δεν λειτουργούν έτσι ακόμη και σήμερα;

Με απλά λόγια εκνευρίζεται κάποιος με την γυναίκα του και βιαιοπραγεί πάνω της. Κάποια νεαρή που εκνευρίζεται με τον φίλο της αρχίζει να … πετάει ότι βρει μπροστά της. Κάποιος που διαφωνεί για κτηματικές διαφορές με τον γείτονα, … σκέφτεται συνεχώς πως θα τον κάνει κακό. Ένα ισχυρό Έθνος που έχει κάποιες συμφεροντολογικές βλέψεις σε κάποιο μέρος του κόσμου κηρύσσει πόλεμο, … και πάντοτε την πληρώνει το ορυκτό βασίλειο, ο αντικειμενικός κόσμος, τα τέσσερα κατώτερα βασίλεια συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου, …

Πότε θα εξαλειφθεί άραγε (ή θα μειωθεί σε σημαντικό βαθμό) αυτή η αρνητική ιδιότητα του μίσους από την ανθρώπινη συμπεριφορά;

Μπορείτε να αναπτύξετε τις σκέψεις σας;

Δόγμα: (Ουσ.) Θεμελιώδεις αρχή φιλοσοφικού συστήματος. (Γεν.) αξίωμα, αρχή. (Εκκλ.) αυθεντική κρίση σε θέμα θρησκευτικής πίστης, που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, το σύνολο των θρησκευτικών δοξασιών. Διακήρυξη των θεμελιωδών αρχών μιας κυβερνητικής πολιτικής.

Δογματισμός: Η διατύπωση αξιωμάτων χωρίς αιτιολογία ή απόδειξη. Κρίση αυθαίρετη που δεν δέχεται αντίρρηση.

Δογματιστής: Αυτός που ακολουθεί ή υπερασπίζεται δόγματα, (ιδ. της Χριστιανικής πίστης), αυτός που δογματίζει, που διατυπώνει κρίσεις αυθαίρετες χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις, …

Δογματικός: Ο μη δεχόμενος αντίρρηση (του δόγματος που αποδέχεται).

--------------------------------

Το θέμα σηκώνει αρκετή σκέψη.
Πολλές φορές ακούμε τους χαρακτηρισμούς αυτός (αυτή) είναι δογματικός (ή). Αλλά η φράση δογματικός, ή δογματίζει, μπορεί να χαρακτηρίζει και μία ανθρώπινη ομάδα συνολικά, …

Ας δούμε τι συμβαίνει στην πράξη:
Κάθε άνθρωπος πιστεύει κάπου, ή δέχεται ένα σύνολο αρχών και αξιών. Σύμφωνα με αυτό το σύνολο των αρχών και αξιών που έχει, αλλά και τα πιστεύω του, στηρίζει την ζωή και την ύπαρξή του.
Αυτό το σύνολο των αρχών και των αξιών, των πιστεύω του, τον κάνουν αυτό που είναι. Σπάνια οι άνθρωποι αλλάζουν αρχές και αξίες, πιστεύω. Σπάνια οι άνθρωποι δέχονται αντίρρηση ως προς τις αρχές, τις αξίες και τα πιστεύω τους.
Έτσι σύμφωνα με αυτή την άποψη (σχεδόν) κάθε άνθρωπος είναι δογματικός.

Σίγουρα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αποδείξει ή να αιτιολογήσει επαρκώς και σε βάθος, τον λόγο ή τους λόγους που πιστεύει κάπου, ή που δέχεται τις τάδε αρχές και αξίες. Απλά πιστεύει, δέχεται αρχές και αξίες χωρίς να μπορεί να εμβαθύνει και τις περισσότερες φορές δεν δέχεται με τίποτε να τις αλλάξει.
Οι περισσότεροι άνθρωποι (ή σχεδόν όλοι) κρίνουν αυθαίρετα και δεν δέχονται αντιρρήσεις στα λεγόμενά τους, ή το πολύ πολύ να διαφωνήσουν με τους άλλους και να καταλήξουν στην φράση κλισέ «άποψή σου», όταν δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Κάθε άνθρωπος λοιπόν είναι λίγο πολύ δογματικός σύμφωνα με τα παραπάνω.

Όταν παρατηρούμε τους ανθρώπους της πολιτικής βλέπουμε ότι όλοι τους σχεδόν δέχονται ότι οι αρχές και οι κανόνες της πολιτικής είναι πάνω από όλες τις άλλες αρχές και αξίες και δεν δέχονται με τίποτε να τις αλλάξουν. Δεν δέχονται τις περισσότερες φορές καμία αντίρρηση, ανεξάρτητα με τα ισχυρά επιχειρήματα κάποιας άλλης ομάδας για μία περισσότερο δίκαιη και ορθή κοινωνία. Οι καθορισμένες αρχές και αξίες που δέχεται μία πολιτική ομάδα και στην οποία στηρίζει την θεωρητική και πρακτική υπόστασή της την κάνουν αυτό που είναι. Συνήθως, ή σχεδόν πάντοτε, δεν δέχονται ότι μπορεί αυτό το σύνολο των αποδεχόμενων αξιών και αρχών (να) είναι πεπαλαιωμένο και ότι είναι ανίκανο να στηρίξει και να διαμορφώσει περισσότερο αποτελεσματικά τα διάφορα προβλήματα της πολιτείας. Γι’ αυτό συνήθως δογματίζουν. …

Το ίδιο συμβαίνει και στον χώρο της Θρησκείας. Εκεί είναι που δεν δέχονται με τίποτε να αλλάξουν τα ιερά δόγματα και τους κανόνες της Εκκλησίας. Δεν κάνουν με τίποτε πίσω, … και προπαντός δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε καινούργιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι της θρησκείας τείνουν προς τον δογματισμό.

Μπορούμε να πούμε όμως ότι ακόμη και στον χώρο της επιστήμης, πάρα πολλοί επιστήμονες (κατά τα άλλα εξαιρετικοί στην δουλειά τους) δέχονται ότι μόνον η επιστήμη γνωρίζει την αλήθεια και οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση της πραγματικότητας (εκτός της δικής τους περιορισμένης άποψης) απορρίπτεται ως μη αποδεκτή.

Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τις καλλιτεχνικές, τις οικονομικές και γιατί όχι τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Με το ίδιο τρόπο ο καλλιτέχνης που δέχεται ότι η τέχνη είναι πάνω από όλα, ή ο οικονομολόγος που δέχεται ότι χωρίς τον παράγοντα χρήμα δεν μπορεί να γίνει τίποτε, ή ο οπαδός μιας ομάδας που δεν δέχεται με τίποτε ότι μπορεί να υπάρχει άλλη ομάδα καλύτερη από την ομάδα που υποστηρίζει, … με τον ίδιο τρόπο καθένας μπορεί να δογματίζει και να χαρακτηριστεί δογματικός.

Το πρόβλημα με όλο τον κόσμο είναι ότι δεν μπορεί να εμβαθύνει και όσο οι άνθρωποι στηρίζουν τις απόψεις τους σε αρχές και αξίες πεπαλαιωμένες χωρίς να δέχονται τις καινούργιες αντιλήψεις για έναν καινούργιο και καλύτερο κόσμο, … ε τότε ναι, … δογματίζουν σχεδόν όλοι.
Οι περισσότερο αδογμάτιστοι από όλους είναι οι ανοικτόμυαλοι, οι ερευνητές της αλήθειας και των υποκειμενικών αόρατων κόσμων. Αυτοί που έχουν προσανατολισμένη την σκέψη τους στο άπειρο και που οραματίζονται ένα καινούργιο περισσότερο δίκαιο και αρμονικό κόσμο από τον σημερινό, στον οποίο θα επικρατούν οι ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτοί είναι οι ερευνητές των κανόνων και αρχών της προαιώνιας σοφίας.
Η σκέψη τους κινείται υπεράνω των σημερινών πολιτικών, θρησκευτικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών και οικονομικών δογμάτων, …

Οι παραπάνω σκέψεις σχετικά με τους δογματικούς κινούνται στην γραμμή της Ψυχολογίας.
Ποια είναι η δική σας άποψη σχετικά με τους δογματικούς και τους δογματίζοντες;

Για μια βαθυτερη ματια στα εσωψυχα μας, προτεινω το κλασσικο "εγκλημα και τιμωρια" αλλα και το αριστουργηματικο "ο λυκος της στεππας".

_________________________

Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:

quote:

---

Για μια βαθύτερη ματιά στα εσώψυχα μας, προτείνω το κλασσικό "έγκλημα και τιμωρία" αλλά και το αριστουργηματικό "ο λύκος της στέππας".

---

Γνώθι σαυτόν

Διανύουμε το Ζωδιακό σημείο του Σκορπιού και όσοι έχουν μελετήσει το βιβλίο «ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΟΙ» της Alice Bailey, θα γνωρίζουν ότι ο γνωστός μύθος των άθλων συνδέεται με την … Εξόντωση της Λερναίας Ύδρας. Των εννέα κεφαλών της Λερναίας Ύδρας.

Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το βιβλίο που συνδέεται με τις αρνητικές ιδιότητες που εξετάζονται σ’ αυτό το θέμα.
-----------------------------------

Οι Εννέα Κεφαλές της Ύδρας
Το έργο που ανατέθηκε στον Ηρακλή είχε εννέα πλευρές. Κάθε κεφάλι της ύδρας αντιπροσωπεύει ένα απ’ τα προβλήματα που περιστοιχίζουν το θαρραλέο πρόσωπο το οποίο ζητά να κυριαρχήσει τον εαυτό του. Τρία από τα κεφάλια αυτά συμβολίζουν τις ορέξεις που συνδέονται με το σεξ, την άνεση και το χρήμα. Η δεύτερη τριάδα αφορά τα πάθη του φόβου, του μίσους και της επιθυμίας για δύναμη. Τα τελευταία τρία κεφάλια αντιπροσωπεύουν τις κακίες του αφώτιστου νου: την υπερηφάνεια, τη χωριστικότητα και τη σκληρότητα.
(Εσωτερική Αστρολογία, σελ. 205.)

Οι διαστάσεις του έργου που ανέλαβε ο Ηρακλής είναι σαφώς έκδηλες. Έπρεπε να μάθει την τέχνη της μετουσίωσης των ενεργειών που τόσο συχνά ωθούν τα ανθρώπινα όντα σε καταστροφικές τραγωδίες. Οι εννέα δυνάμεις που απεργάσθηκαν ανείπωτες πανωλεθρίες μεταξύ των υιών των ανθρώπων από την απαρχή του χρόνου έπρεπε ν’ ανακατευθυνθούν και να μετουσιωθούν.
Οι άνθρωποι σήμερα αγωνίζονται ακόμη να επιτύχουν εκείνο που κατόρθωσε ο Ηρακλής. Προβλήματα που ανακύπτουν απ’ την κατάχρηση της ενέργειας που είναι γνωστή σαν σεξ, προκαλούν την προσοχή μας παντού. Η αγάπη για την άνεση, την πολυτέλεια και τα εξωτερικά αποκτήματα αναπτύσσεται ακόμη γοργά. Το κυνήγι του χρήματος σαν σκοπού αντί σαν μέσου ζαρώνει τις ζωές αναρίθμητων ανδρών και γυναικών. Έτσι το έργο της καταστροφής των πρώτων τριών κεφαλών εξακολουθεί να προκαλεί τις δυνάμεις του ανθρώπινου γένους χιλιάδες χρόνια μετά την εκτέλεση από τον Ηρακλή του εκπληκτικού του κατορθώματος.
Οι τρεις ποιότητες του χαρακτήρα που έπρεπε να εκφράσει ο Ηρακλής ήταν ταπεινότητα, θάρρος και διάκριση· ταπεινότητα για να δει την κατάστασή του αντικειμενικά και ν’ αναγνωρίσει τα μειονεκτήματά του· θάρρος για να επιτεθεί στο τέρας που βρίσκεται κουλουριασμένο στις ρίζες της φύσης του· διάκριση για ν’ ανακαλύψει μια τεχνική να χειρισθεί το θνητό εχθρό του.
Η ανακάλυψη του βόθρου των βασικών επιθυμιών και των εγωτιστικών παρορμήσεων που σαπίζουν στην υποσυνείδητη φύση, υπήρξε το έργο των σύγχρονων ψυχαναλυτών. Αληθεύει ότι η τελευταία τεχνική φέρνει στην επιφάνεια τα αηδή δεδομένα των καταπιασμένων παρορμήσεων, αλλά συχνά σταματά σ’ αυτό το σημείο. Το άτομο αντιλαμβάνεται ότι ένα τέρας βρίσκεται κρυμμένο στις υπόγειες περιοχές της συνείδησης, όμως νιώθει πτοημένο και βρίσκεται σε αμηχανία προσπαθώντας ν’ ασχοληθεί με τον τρομερό αυτό εχθρό.
Ο Ηρακλής επικαλείται ένα λαμπρότερο φως απ’ αυτό του αναλυτικού νου. Ζητά ν’ ανυψώσει το πρόβλημά του σε μια ανώτερη διάσταση και να μην αναδεύει ατέλειωτα το τέλμα του υποσυνείδητου. Προσπαθώντας να δει το δίλημμά του στο φως εκείνης της σοφίας που ονομάζουμε ψυχή, το αντιμετωπίζει από μια νέα προοπτική. Κάνοντας έτσι, εξουδετερώνει το άδραγμα της ύδρας και τελικά υποτάσσει το θηρίο.

Πολεμώντας την Ύδρα: Σύγχρονη Παραλλαγή
Μια μελέτη των εννέα προβλημάτων που αντιμετωπίζει στην εποχή μας ο άνθρωπος που ζητά να σκοτώσει την ύδρα, μπορεί να χύσει φως στις παράξενες δυνάμεις που εργάζονται στο βαρέλι με τα εκρηκτικά, τον ανθρώπινο νου.
1. Σεξ. Η Βικτωριανή σεμνοτυφία και η ψυχαναλυτική λαγνεία είναι αμφότερες ανεπιθύμητες. Το σεξ είναι ενέργεια. Μπορεί ν’ αναχαιτισθεί, ν’ ασκείται ανεμπόδιστα ή να εξιδανικευθεί. Η καταστολή ή αναχαίτιση δεν είναι αληθινές λύσεις· η ελευθεριότητα εκτραχύνει τη ζωή και κάνει τον άνθρωπο σκλάβο του πάθους. Η εξιδανίκευση συνεπάγεται τη χρήση της ενέργειας του σεξ σε δημιουργική προσπάθεια.
Η μετουσίωση των ανθρώπινων ενεργειών διανοίγει ένα πεδίο θεωρίας και πειράματος. Στη φυσική επιστήμη η ενέργεια της κίνησης μπορεί να μετασχηματισθεί σε ηλεκτρισμό και της θερμότητας σε κίνηση. Σε ποια έκταση μπορούν λοιπόν ν’ ανακατευθυνθούν οι ανθρώπινες ενέργειες; Πρώτα απ’ όλα η ενέργεια της ύλης που αντιπροσωπεύεται απ’ την τροφή, χρησιμοποιείται προφανώς για να παραγάγει κίνηση. Μπορεί η ωθούσα ενέργεια των συναισθημάτων ν’ αναδιοχετευθεί ανάλογα σε δραστηριότητα σκέψης; Μπορεί η ενέργεια των βίαιων παθών να βρει έκφραση σαν έφεση; Μπορούν οι ώσεις και οι καταναγκασμοί της ανθρώπινης φύσης να μετουσιωθούν έτσι ώστε να γίνουν ευεργετικές δυνάμεις; Μπορεί η ενέργεια που παράγει σκέψη να χρησιμοποιηθεί σαν δύναμη σύνθεσης που θα καταλήξει σε μια αίσθηση ταύτισης με όλα τα ζώντα πράγματα;
Η εμπειρία του Ηρακλή δείχνει ότι τέτοιες δυνατότητες υπάρχουν κι ότι εκείνος που θα μπορούσε να υποτάξει την ύδρα των παθών και του χωριστικού νου, μπορεί να λύσει προβλήματα αυτής της φύσης.
2. Άνεση. Μια αιώνια αίσθηση ανικανοποίητου εξωθεί τον άνθρωπο σε μεγαλύτερα ύψη επίτευξης. Η άνεση είναι συχνά τροχοπέδη σε έναν τέτοιο αγώνα. Εμποδιζόμενο από τα αποκτήματα κι αμβλυνόμενο απ’ την απατηλή αίσθηση της άνεσης, το πνεύμα μαραζώνει και φθίνει. Ο αιχμάλωτος της άνεσης βυθίζεται στην απάθεια, ξεχνώντας τους αγώνες και τις δοκιμασίες που οξύνουν την κοφτερή λεπίδα του πνευματικού μόχθου. Η θέληση για έρευνα, η ελαύνουσα ώθηση να λύσει το μυστήριο στον πυρήνα της ζωής, είναι ξένη στη ναρκισσιστική τάση να καταστήσει την άνεση κεντρικό κίνητρο της ζωής.
3. Χρήμα. Η συσσώρευση χρήματος είναι το κύριο πάθος που βρίσκεται πίσω από τις δραστηριότητες ατόμων κι εθνών. Ηθικές κι ανθρώπινες αξίες παραβλέπονται στην τρελή προσπάθεια συλλογής του παντοδύναμου χρυσού. Αναπόφευκτα προσδιορίζονται επιλογές από σκέψεις για το χρήμα παρά από πνευματικές πεποιθήσεις ή ηθικές αρχές. Η παρόρμηση για συσσώρευση πλούτου είναι ακόρεστη. Ανεξάρτητα πόσα έχει ο άνθρωπος, άπληστα ζητά περισσότερα.
Ένα αγκυλωτικό αποτέλεσμα αυτής της μορφής νοητικής διαστροφής είναι ο εγωκεντρισμός. Το άτομο που πάσχει απ’ αυτό το βάσανο, πολύ συχνά επιθυμεί να παίρνει τα πάντα και να μη δίνει τίποτε. Προσδιορίζει την κατάσταση του σύμπαντος απ’ ό,τι κατορθώνει ν’ αποκτήσει. Θεωρεί τον εαυτό του σαν τερματικό σημείο και δεν αναγνωρίζει την ευθύνη να μεταδώσει στους άλλους τα οφέλη που ο ίδιος απέκτησε.
Μήπως δεν είναι τα διανοητικά πλούτη και οι πνευματικοί θησαυροί όψεις πλούτου που πρέπει ν’ αξίζουν τις προσπάθειές μας; Μπορούν να μοιρασθούν σ’ όλους κι εκείνος που μοιράζει όσα έχει, βρίσκει τον εαυτό του πλουσιότερο από πριν. Η παρόρμηση για την απόκτηση υλικών αγαθών μπορεί μια μέρα να μετουσιωθεί σε επιθυμία συγκέντρωσης γνώσεων και σε θέληση για την απόκτηση των πετραδιών του πνεύματος.
4. Φόβος. Με αναρίθμητους τρόπους τα φαντάσματα του φόβου βασανίζουν τους υιούς των ανθρώπων. Τα απατηλά αυτά σχήματα τους περιπλέκουν και τους φοβίζουν, γιατί δρουν σαν αλυσίδες στα πόδια τους και σαν μυλόπετρα γύρω στο λαιμό τους. Πολλοί άνθρωποι ζαρώνουν φοβισμένοι όταν τους κυνηγά ο βασανιστικός φόβος της γελοιοποίησης, της αποτυχίας, του άγνωστου, της μεγάλης ηλικίας, της τύχης και του θανάτου.
Μπορούν αυτοί οι φόβοι να εξαλειφθούν; Η εμπειρία του Ηρακλή βεβαιώνει ότι μπορούν να ξεπεραστούν με την ανύψωση της συνείδησης σ’ ένα ανώτερο σημείο ολοκλήρωσης. Όταν η ζωή του ατόμου επανεστιασθεί σ’ έναν ανώτερο σκοπό, οι απειλητικές σκιές του φόβου ωθούνται στην περιφέρεια της σκέψης. Όσο τα απροσδιόριστα τέρατα του φόβου τριγυρίζουν στο λυκόφως του υποσυνείδητου, θα έχουν τη δύναμη να ωχραίνουν τα μάγουλα και να παγώνουν την καρδιά.
Ένας στρατιώτης που σκοπεύει να νικήσει τον εχθρό, ριψοκινδυνεύει τη ζωή του. Μια μητέρα που αρπάζει το παιδί της από τον κίνδυνο, ξεχνά τους δικούς της φόβους. Ο οδηγός που τρέχει στο δρόμο με επικίνδυνη ταχύτητα, διακινδυνεύει τη ζωή και την αρτιμέλειά του χάρη της περιπέτειας. Τα πρόσωπα αυτά εστιάζουν την προσοχή τους πάνω από το σημείο που βρίσκεται ο φόβος. Το πνευματικά προσανατολισμένο άτομο έχει επικεντρώσει τη σκέψη του σ’ ένα επίπεδο που είναι σπάνιο να φτάσει ο φόβος.
5. Μίσος. Το μίσος έχει τις ρίζες του στην άρνηση. Είναι το αντίθετο της επιθυμίας για ένωση. Υψωνόμενο σε ανώτερη διάσταση, το μίσος μετουσιώνεται σε απάρνηση παντός απατηλού. Όταν το μίσος στερηθεί κάθε συναισθηματικό περιεχόμενο, μπορεί να γίνει η ενέργεια που κάνει τον άνθρωπο ν’ απορρίπτει τη μορφή χάρη της ζωής που την εμψυχώνει. Στο κατώτερο τόξο είναι σίγουρα καταστρεπτικό, στο ανώτερο, όταν εξαγνισθεί επαρκώς, μπορεί να θεωρηθεί σαν η αντίστροφη πλευρά της αγάπης.
6. Επιθυμία για δύναμη. Τις περασμένες λίγες εκατονταετίες ο άνθρωπος αποδέσμευσε πολύ περισσότερο την ενέργεια της δύναμης από εκείνη της αγάπης. Το αποτέλεσμα ήταν έλλειψη ισοστάθμισης και ισορροπίας. Η δύναμη, όταν δε συνδέεται με την αγάπη, είναι φθοροποιός. Πολλές τραγωδίες στις ανθρώπινες σχέσεις προκύπτουν από την ανεξέλεγκτη επιθυμία να εξουσιάζουμε τη ζωή των άλλων, να διαγράφουμε και να κανονίζουμε τη διαγωγή τους. Εκείνος που υποκαθιστά με τις σκέψεις δύναμης τις ηθικές αρχές, προκαλεί ένα διαρκή αγώνα. Τα ανώτερα ιδανικά που υπηρέτησαν σαν φάροι ανά τους αιώνες, η αδελφοσύνη, η συνεργασία, ο ιδεαλισμός, λάμπουν αμυδρά όταν η δύναμη είναι ο καθοριστικός παράγοντας στην κοινωνία.
Όταν η θέληση για δύναμη μετουσιωθεί, γίνεται θέληση για επίτευξη και θέληση για θυσία. Η σκληρή, εγωκεντρική θέληση μετασχηματίζεται σε πράκτορα διανομής ευεργετικών δώρων. Τότε πράγματι η δύναμη υπηρετεί την αγάπη και η αγάπη δοξάζει τη δύναμη.
7. Υπερηφάνεια. Οι τοίχοι που χτίζονται από την υπερηφάνεια, φυλακίζουν τον άνθρωπο ασφαλέστερα από τα σίδερα της φυλακής. Δεμένος με τις βαριές αλυσίδες των αλαζονικών σκέψεων, κοιτάζει τους άλλους με συγκατάβαση. Έτσι αδυνατίζει ο δεσμός που δένει όλους τους ανθρώπους μαζί σε μια αδιάσπαστη αδελφότητα. Θέτοντας τον εαυτό του χωριστά, βαδίζει όλο και μακρύτερα από τον κύκλο των ανθρώπινων συμπαθειών.
Ο Ηρακλής γονατίζει καθώς παλεύει με την ύδρα, συμβολίζοντας μ’ αυτή τη στάση το πνεύμα της ταπεινότητας που πρέπει να επιτευχθεί. Η έξαρση των τάσεων της προσωπικότητας πρέπει ν’ αντικατασταθεί απ’ την έκφραση των τάσεων της αυτοθυσίας.
8. Χωριστικότητα. Ο αναλυτικός νους διαιρεί και υποδιαιρεί, θέτοντας το μέρος υπεράνω του όλου. Δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στις ενδείξεις της διαφοράς παρά στο υπερβάλον γεγονός της ενότητας. Τέτοια αποσπασματική σκέψη αντιστρατεύεται κάθε παρώθηση για σύνθεση.
Η χωριστική στάση έχει μεγαλύτερη συνείδηση των διαφορών μεταξύ των ανθρώπων παρά των ομοιοτήτων· αντιλαμβάνεται τη θρησκεία σαν μια σειρά ανταγωνιστικών μονάδων παρά σαν απλή έκφραση της πνευματικής ώθησης· θεωρεί την αντίθεση των κοινωνικών τάξεων περισσότερο σημαντική από την κοινότητα των ανθρώπων που τους καθιστά αδελφούς· βλέπει τη γη σαν μια σειρά ανόμοιων εθνών παρά σαν έναν κόσμο.
Ο Ηρακλής έπρεπε να δει την ύδρα σαν τέρας κι όχι σαν θηρίο με εννιά διαφορετικά κεφάλια. Όσο επιζητούσε να αποκόψει τα κεφάλια ένα προς ένα, αποτύγχανε. Όταν τελικά τα αντιμετώπισε σαν μονάδα, κέρδισε τη νίκη.
9. Σκληρότητα. Η ικανοποίηση της ανθρώπινης εμπειρίας βλάπτοντας τους άλλους είναι μια μαρτυρία της ύπαρξης κακών τάσεων που διαβρώνουν το νου. Η ηδονή της πρόκλησης πόνου στους συνανθρώπους μας είναι ασθένεια. Το άσχημο αυτό κεφάλι της ύδρας πρέπει να καταστραφεί για πάντα προτού ο άνθρωπος μπορέσει να διακηρύξει τον ανθρωπισμό του. Η σύγχρονη ζωή προσφέρει πολλά παραδείγματα κτηνωδίας και αχαλίνωτης σκληρότητας. Σε πολλές οικογένειες τα ευαίσθητα παιδιά χλευάζονται, γελοιοποιούνται και υποτιμούνται από εκείνους που δεν μπαίνουν στον κόπο να τα κατανοήσουν· άνδρες και γυναίκες δείχνουν καθημερινά στον κόσμο με αιτήσεις διαζυγίων ότι είναι θύματα νοητικών βασανιστηρίων· τα δικαστήρια και τα νοσοκομεία δίνουν σωρευτικές αποδείξεις της παράλογης ευχαρίστησης που απολαμβάνουν τα ανθρώπινα όντα βασανίζοντας τους άλλους. “Το έκανα για τη συγκίνηση”, είπε ένας νεαρός γκάνγκστερ τελευταία, “όχι για τα χρήματα”.
Όταν η θηριώδης αυτή σκληρότητα κρατηθεί ψηλά στον αέρα, στο φως της λογικής και της συμπόνιας, χάνει τη δύναμή της. Απομένει ακόμη το έργο της μετατροπής της ενέργειας της σκληρότητας σε εκείνη της ενεργού συμπόνιας. Σε δύο δοκιμασίες ο Ηρακλής “σκότωσε” όταν έπρεπε να αγαπήσει, αλλά στο Σκορπιό πέτυχε αυτό το μετασχηματισμό, ξεριζώνοντας από τη φύση του μια τάση που θα μπορούσε να τον καταστήσει ανάπηρο για κάθε μελλοντικό εγχείρημα.
Αυτή είναι η επίτευξη του Ηρακλή σ’ αυτό τον άθλο, μιλώντας ψυχολογικά. Εισήγαγε φως στις σκοτεινές κοιλότητες του υποσυνείδητου, πάλεψε με τις τερατώδεις δυνάμεις που κυλιούνται στο λασπωμένο βούρκο και νίκησε τους εχθρούς του δικού του οίκου. Έλαβε χώρα μια διαδικασία κάθαρσης κι ο Ηρακλής είναι πια έτοιμος ν’ αναλάβει τον επόμενο άθλο στον οποίο πρέπει να καταδείξει την ικανότητά του να ελέγχει τις δυνάμεις και τις δυναμικότητες του νου.
(Από το βιβλίο «ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ»).

Θέλω να καταθέσω κι εγώ μια μικρή σκέψη μου σχετικά με το ερώτημα,

---------------------------------------------------------------------Οι παραπάνω σκέψεις σχετικά με τους δογματικούς κινούνται στην γραμμή της Ψυχολογίας.
Ποια είναι η δική σας άποψη σχετικά με τους δογματικούς και τους δογματίζοντες;
---------------------------------------------------------------------

Γιατί άραγε ένας άνθρωπος νοιώθει την ανάγκη να ακολουθήσει κάποιον?
Γιατί νοιώθει την ανάγκη να πιστέψει σε αυτά που πιστεύει κάποιος άλλος?
Θα μπορούσε το ερώτημα να είναι πιο απλό αν ήμουν ο πρώτος άνθρωπος χαμένος σ’ένα απέραντο σύμπαν και μπροστά μου είχα μια επιλογή. Να τα ανακαλύψω όλα μόνη μου.

Τώρα όμως είναι αργά να μου συμβεί κάτι τέτοιο? Αν δηλαδή αποφάσιζα να μην πιστέψω σε τίποτα και κανέναν (έχοντας όμως μια βασική γνώση ότι γεννιέμαι και πεθαίνω) που θα μπορούσα να βρω τις απαντήσεις σε ότι θα βασάνιζε το μυαλό μου?

Λογικά η απάντηση που έρχεται είναι μία.. Σε ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μου. Θα μπορουσα να ανακαλύψω λέξεις να ονομάσω όπως «εγώ» αντιλαμβάνομαι το κάθε πράγμα. Θα μπορούσα να δώσω εξηγήσεις ελεύθερα σε ότι αισθάνομαι με τον δικό μου τρόπο και μόνο.
Θα ήμουν δηλαδή απόλυτα αντιδογματική. Δεν θα γνώριζα καν τι σημαίνει δόγμα.

Κάπως έτσι άραγε ξεκίνησαν «οι πρώτοι»?
Και εδώ έχω μια απορία. Αν διαφυλασσόταν η γνώση των πρώτων πλασμάτων πάνω σε αυτή τη γη και είχε μεταφερθεί σε μας θα είχαμε μια εντελώς αντιδογματική αντίληψη του κόσμου. Θα μαθαίναμε πως αντιλαμβανόντουσαν το σύμπαν τα πρωταρχικά όντα χωρίς να υπάρχει τίποτα πριν από αυτούς.

Το μόνο δόγμα θα ήταν η εμπειρική άποψή τους για το κόσμο.

Υπήρξε κάτι τέτοιο? Που αρχίζει η πυραμίδα? Και αν σήμερα η ανθρωπότητα έχει συσσωρεύσει και πατάει πάνω σε χιλιάδες δόγματα κάποια από αυτά έχουν διαφυλάξει την πρωταρχική γνώση ? Γιατί αν κάποιο από αυτά την έχει φυλάξει δεν θα είναι δόγμα θα είναι απλά μια πρώτη αντίληψη του ανθρώπου για τον κόσμο που ίσως θα ήταν και πολύ χρήσιμο για την προσπάθειά μας στην εξέλιξή μας.

Και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τα υπόλοιπα ψευδή δόγματα πως κατέκλυσαν τον κόσμο? Να υποθέσω ότι η πρωταρχική αλήθεια δεν ήταν τόσο αρεστή οπότε ο άνθρωπος ένοιωσε την ανάγκη να πιστέψει τυφλά σε ψέμματα που τα δημιούργησε από μια δεύτερη ικανότητά του τη φαντασία ας πούμε, ή αλλοιώς ποιός του έμαθε να λέει ψέματα?

Και η μνήμη που χάθηκε? Τι εμποδίζει εμένα να έχω την "πρώτη γνώση"?
Τι μεσολάβησε μεταξύ της δημιουργίας μου και της εξέλιξής μου έτσι ώστε σήμερα ότι πιστέψω να είναι αμφίβολο αλλά συγχρόνως οι αισθησεις μου να μην μπορούν να πάνε πιο πέρα από λίγα μέτρα που καταλαμβάνει ο χώρος μου?

Που κρύβεται η αλήθεια να την ψάξω κι ας είναι το μόνο δόγμα που θα πιστέψω.

Είναι δύσκολο ένας άνθρωπος να είναι αληθινά αντιδογματικός. Να πετάξει μακριά στο άπειρο με δικά του φτερά κι ας τα κάψει από τον όποιο ήλιο.

Το να ανήκεις κάπου δίνει το συναίσθημα της προστασίας. Το να τρυπώνεις σε μια ομάδα και να αφήνεις τους άλλους να σκέφτονται για σένα είναι πιο απλό , κυρίως όταν σε θέματα που προκαλούν πανάρχαιους φόβους, όπως αυτά που χειρίζεται η θρησκεία , σου πλασάρουν και εύκολες λύσεις που ηρεμούν το σκοτάδι σου.
Η άλλες πολυλογίες που ποτίζουν τον εγωισμό μας και δίνουν τροφή στα πεινασμένα μας πάθη.

Αντιδογματισμός ναι.
Αρκεί να είναι τόση η ελευθερία μας ώστε να έχουμε τη δύναμη εκτός από το να πετάξουμε μόνοι ελεύθεροι εξερευνητές των ονείρων μας, να σταματήσουμε και να μην προσπεράσουμε από υπερβολική βιασύνη την αλήθεια που ψάχναμε.

Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συναντώ ένα προβληματισμένο άτομο.

quote:

---

Γιατί άραγε ένας άνθρωπος νοιώθει την ανάγκη να ακολουθήσει κάποιον?
Γιατί νοιώθει την ανάγκη να πιστέψει σε αυτά που πιστεύει κάποιος άλλος?
Θα μπορούσε το ερώτημα να είναι πιο απλό αν ήμουν ο πρώτος άνθρωπος χαμένος σ’ ένα απέραντο σύμπαν και μπροστά μου είχα μια επιλογή. Να τα ανακαλύψω όλα μόνη μου.

---

Ναι είμαι προβληματισμένη από πάντα. Οσο θυμάμαι τον ευατό μου προβληματισμένη ήμουν για πολλούς δε άκρως «προβληματική». Οπως καλά ξέρεις αυτές οι δύο έννοιες για πολλούς ανθρώπους ταυτίζονται.
Εχω διαβάσει πολλά και διάφορα ίσως για έναν αντίθετο λόγο από ότι άλλοι διάβαζαν.

Επειδή βίωνα πράγματα που δεν μπορούσα να εξηγήσω , επειδή το μυαλό μου έτρεχε σε μονοπάτια (το γιατί δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα) πολυ διαφορετικά από όσα μου σερβίριζαν...., και μερικές φορές ήταν τόσο αλλόκοτα που δεν διακινδύνευα να τα διηγηθώ σε κανένα.

Μη έχοντας δε, ένα περιβάλλον που να διαθέτει βιβλιοθήκες και μέλη επιστημονικών κοινοτήτων, χωνόμουν ώρες (χωρίς να έχω κάποιον να μου υποδείξει) στα βιβλιοπωλεία και έψαχνα.... ότι μπορείς να φανταστείς.

Πολλές φορές ερχόταν μια λέξη στο μυαλό μου μια ιδέα στο μυαλό μου (η οποία συνήθως γεννιόταν από κάποιο φαινόμενο που είχα βιώσει η από διηγήσεις άλλων , και μετά ψάχνοντας με το μόνιμο ζωύφιο της περιέργειας) , έβλεπα ότι γι’αυτό το παράλογο που «έβλεπα» είχαν γραφτεί πολλά βιβλία. Ο δάσκαλός μου λοιπόν ήταν απά το ένστικτό μου ή κάποια μνήμη πολύ παλιά που είχε τρυπώσει μέσα μου.

Διακινδυνεύω ίσως λέγοντας κάτι τέτοιο να φανώ γραφική αλλά το έχω συνηθίσει.

Η αλήθεια είναι ότι ένοιωσα οικεία με πολλές «σχολές εσωτερισμού». Πολλές φορές με έκπληξη, γιατί ουσιαστικά δεν ταίριαζαν με τα πιστεύω μου τα κοινωνικά που έιχα εν τω μεταξύ δημιουργήσει λογω περιβάλλοντος. Με το οποίο τελικά ήρθα σε σύγκρουση προκειμένου να ακολουθήσω αυτό το περίεργο ένστικτό μου που με τραβολόγαγε σε πολύ μακρινά μονοπάτια.

Είμαι 45. Ακόμα όλα είναι υπό έρευνα. Θεωρώ ότι δεν έχω φθάσει ούτε σε ένα ψίχουλο γνώσης ακούγοντας όσους μιλούν γύρω μου. Μάλιστα μερικές φορές όταν ήθελα να γράψω εδώ μέσα έλεγα μα τι παραπάνω να πω εγώ από ότι έχει ειπωθεί.

Κι αν ξεκίνησα να γράφω είναι γιατί αισθάνομαι οικεία με όλα τα νέα παιδιά που ψάχνουν σαν και μένα κι ας μην είμαι παιδί πια.

Για μερικά πράγματα αρχίζω και υποπτεύομαι κάτι . Οχι ακολουθώντας κάποια «σχολή», κάποια «λέσχη» ή κάποιον «επίγειο θεό» απλά έχω φθάσει σε μερικά συμπεράσματα..

Γραφεις...
"Μήπως πρωταρχικά ο άνθρωπος είναι πνεύμα συνείδηση, … και κάποιες περιόδους στην μακρά πορεία της συνειδησιακής πνευματικής εξέλιξης ενσαρκώνεται και ως ανθρώπινο ον, σε κάποιους από τους πλανήτες;"

Ναι το πιστεύω.
Και πιο πέρα ακόμα.

quote:

---

Πολλές φορές ερχόταν μια λέξη στο μυαλό μου μια ιδέα στο μυαλό μου (η οποία συνήθως γεννιόταν από κάποιο φαινόμενο που είχα βιώσει η από διηγήσεις άλλων , και μετά ψάχνοντας με το μόνιμο ζωύφιο της περιέργειας) , έβλεπα ότι γι’αυτό το παράλογο που «έβλεπα» είχαν γραφτεί πολλά βιβλία. Ο δάσκαλός μου λοιπόν ήταν απά το ένστικτό μου ή κάποια μνήμη πολύ παλιά που είχε τρυπώσει μέσα μου.

Διακινδυνεύω ίσως λέγοντας κάτι τέτοιο να φανώ γραφική αλλά το έχω συνηθίσει.

---

Σε ευχαριστώ για τις σελίδες που υποδεικνύεις. Πραγματικά πολύ υλικό για μελέτη. Θα τις μελετήσω λοιπόν δεόντως για θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τη συζήτη εδώ μέσα. Στο site oros7, κοίταξα την μεγάλη βιβλιογραφία, μπορώ να πω ότι αρκετά βιβλία που αναφέρονται τα έχω μελετήσει, μερικά από αυτά τα αγαπώ πολύ.

Κι ένας μοναχικός ερευνητής μακριά από όλους και όλα διαισθάνεται αρκετά πράγματα. Και μερικές φορές έχει και την ιδιότητα να φιλτράρει και να επιλέγει μ'εναν ιδιαίτερο τρόπο.

Κι αν μου επιτρέπεις, θα αναφέρω κάτι από ένα βιβλίο που διάβαζα στο ξεκίνημά μου, χρόνια πριν (δεν έχει σημασία που έχω φθάσει τι πιστεύω και τι όχι) μερικές λέξεις μένουν σαν όνειρο.

"Μπροστά στην ιδέα της κρυμμένης γνώσης η ανθρωπότητα μοιάζει με τους ήρωες των παραμυθιών, που τους υπόσχεται κάποια θεά, ξωτικό ή μάγος ότι θα έχουν ότι επιθυμίσουν, φτάνει να πουν τι ακριβώς επιθυμούν. Σε όλα τα παραμύθια όλων των εποχών και όλων των λαών, οι άνθρωποι βρίσκονται σε τρομερή αμηχανία όταν έρχονται αντιμέτωποι με το ερώτημα του τι επιθυμούν και τι θα ήθελαν να έχουν.."
Π.Ουσπένσκυ, Ενα νέο πρότυπο του σύμπαντος.

quote:

---

"Μπροστά στην ιδέα της κρυμμένης γνώσης η ανθρωπότητα μοιάζει με τους ήρωες των παραμυθιών, που τους υπόσχεται κάποια θεά, ξωτικό ή μάγος ότι θα έχουν ότι επιθυμίσουν, φτάνει να πουν τι ακριβώς επιθυμούν. Σε όλα τα παραμύθια όλων των εποχών και όλων των λαών, οι άνθρωποι βρίσκονται σε τρομερή αμηχανία όταν έρχονται αντιμέτωποι με το ερώτημα του τι επιθυμούν και τι θα ήθελαν να έχουν.."
Π.Ουσπένσκυ, Ενα νέο πρότυπο του σύμπαντος.

---

Γνώθι σαυτόν

Πολλά έχουν ειπωθεί κατά την διάρκεια του παρελθόντος για τον προσηλυτισμό ως μία αρνητική ιδιότητα που συνήθως όμως βαρύνει τις πλάτες ορισμένων ομάδων που … αντίθετα με τα δόγματα της επίσημης αναγνωρισμένης Θρησκείας προσπαθούν με διάφορους τρόπους να περάσουν στον κόσμο, τις δικές τους (θρησκευτικές) ιδέες, αρχές και αξίες.

Ας δούμε όμως τι σημαίνει η λέξη προσηλυτισμός σύμφωνα με το λεξικό.
Προσηλυτίζω σημαίνει ότι πείθω κάποιον να ακολουθήσει το δόγμα (ιδέα, αξίωμα, αρχή) που πρεσβεύω. Κατ’ επέκταση τον πείθω να γίνει οπαδός ιδίως των θρησκευτικών, ιδεολογικών, των φιλοσοφικών, των πολιτικών μου απόψεων. Λέμε, προσηλυτίστηκε από τους ακροδεξιούς, τους εθνικιστές.

Με την ευρύτερη έννοια (γιατί ο προσηλυτισμός συνδέθηκε κακώς με την θρησκεία μόνο ως έννοια) ο προσηλυτισμός έχει καταλάβει και τον χώρο της οικονομίας.
Προσηλυτισμός δεν είναι ο στόχος των χιλιάδων εταιρειών που παράγουν καταναλωτικά αγαθά, όταν μέσω των διαφημίσεων προσπαθούν να πείσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων να αγοράζουν τα προϊόντα τους;
Οι διαφημιστικές εταιρείες αυτό δεν έχουν σαν στόχο, να πείσουν τον κόσμο να αγοράσει καταναλωτικά αγαθά χρησιμοποιώντας μέσω σλόγκαν τα οικονομικά τους δόγματα (ιδέες, αξιώματα, αρχές); Γίνεται πολύς λόγος για πλύση εγκεφάλου του καταναλωτικού κοινού. Αυτή η πλύση εγκεφάλου δεν πραγματοποιείται με την χρήση οικονομικού προσηλυτισμού σε σύγχρονη μορφή;
Στη μοντέρνα έκδοση του ο προσηλυτισμός χρησιμοποιεί την διαφήμιση παρεμβαίνοντας άμεσα μέσον της τηλεόρασης στον καναπέ του σαλονιού μας. Ποιος από μας μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της νέας παγκόσμιας θρησκείας του χρήματος; Αυτή η νέα μορφή παρέμβασης, η γοητεία της, η επιθυμία για την απόκτηση όλο και περισσότερο καταναλωτικών αγαθών, που στην πλειονότητα είναι άχρηστα, που αποσκοπεί;

Ο σημερινός μέσος πολίτης κοιμάται και ως μη σκεπτόμενος είναι θύμα των οικονομικών αετονύχηδων. Όλων αυτών των σύγχρονων ιεραποστόλων του χρήματος και του κέρδους, που έχουν ως τον ιερότερο σκοπό τους να ξεγελούν τον κόσμο προκειμένου να τον οδηγούν στην αγορά χιλιάδων άχρηστων καταναλωτικών προϊόντων. Σίγουρα από αυτές τα χιλιάδες χιλιάδων νέα προϊόντα πολλά είναι χρήσιμα, αλλά τα περισσότερα είναι άχρηστα. Χρήσιμα είναι όλα αυτά που απελευθερώνουν τον άνθρωπο από διάφορες χρονοβόρες καθημερινές διαδικασίες προκειμένου να απελευθερώσουν τον χρόνο του. Δηλαδή πολλές από τις σημερινές ηλεκτρικές οικιακές συσκευές εξοικονομούν χρόνο στην νοικοκυρά με σκοπό να τον διαθέσει αυτή σε εποικοδομητικές δραστηριότητες. Να διαβάσει ένα βιβλίο, να πάει στο γυμναστήριο, να πάει ένα ταξίδι, κτλ.
Δεν συμβαίνει όμως αυτό στην πραγματικότητα. Ο ελεύθερος χρόνος χρησιμοποιείται σε δεκάδες άλλες δραστηριότητες που κάθε άλλο εποικοδομητικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Μπορεί να ανοίξει την τηλεόραση να δει ένα Σίριαλ στο οποίο η πρωταγωνίστρια απάτησε τον άνδρα της ή δοκίμασε ναρκωτικά και αυτή να σκέφτεται ότι μπορεί και η ίδια να κάνει το ίδιο, … Μπορεί να δει τα νέα μοντελάκια που κυκλοφορούν στην αγορά, ή τα δεκάδες νέα κινητά, ή τα νέα αυτοκίνητα και να τις δημιουργηθούν επιθυμίες … για την απόκτησή τους … που δεν θα τις είχαν δημιουργηθεί αν ο πανέξυπνος διαφημιστής μέσον της σύγχρονης προσηλυτιστικής οδού της πώλησης των προϊόντων, στοχεύοντας στην απληστία του καταναλωτικού κοινού, κάνει πολύ καλά την δουλειά του.

Ο νέος προσηλυτισμός δεν κινείται πλέον στις γραμμές της δογματικής θρησκείας, αλλά της νέας παγκόσμιας θρησκείας του χρήματος.
Τα θρησκευτικά δόγματα αντικαθίστανται τις τελευταίες δεκαετίες γοργά, με τα νέα οικονομικά δόγματα.
Τα νέα οικονομικά δόγματα πλασάρονται με ταχύτατα ασύλληπτο ρυθμό μέσον της σύγχρονης τεχνολογίας της τηλεόρασης και του έντυπου τύπου, του διαδικτύου, κάνοντας χρήση της αρχαίας ιδιότητας του προσηλυτισμού του μαζών.
Έχει σημασία αν αυτός που επιθυμεί να πείσει και να προσηλυτίσει χρησιμοποιεί ιδέες θρησκευτικού ή οικονομικού χαρακτήρα; Όχι!!!
Παλιότερα χρησιμοποιείτο ο προσηλυτισμός για να πλασάρονται οι θρησκευτικές ιδέες, … που σε τελική ανάλυση μαζί με αρκετά κακά έκαναν και πάρα πολλά καλά αφού οδηγούσαν τον κόσμο, ίσως τις περισσότερες φορές, σε ορθή πνευματική κατεύθυνση.
Σήμερα όμως αυτή η νέα υλιστική φρενίτιδα που έχει καταλάβει όλο τον κόσμο για όλο και μεγαλύτερη απόλαυση, πως μπορεί να σταματήσει;
Πόσοι καταλαβαίνουν ότι ο προσηλυτισμός ασκείται πλέον με επιστημονικό κριτήριο από δεκάδες χιλιάδες οργανωμένες εταιρείες που σκοπό έχουν να εξαπατούν τις περισσότερες φορές τον κόσμο πλασάροντας δεκάδες χιλιάδες νέα προϊόντα αμφιβόλου χρησιμότητας;
Μπορεί ο κόσμος να αντισταθεί στην νέα προσηλυτιστική διάθεση της νέας ιδιοτελούς οικονομικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων;
Στην νέα προσηλυτιστική διάθεση των άπληστων ανθρώπων της δόξας και της εξουσίας;
Στην νέα προσηλυτιστική διάθεση του εμπορίου των όπλων;
Στην νέα προσηλυτιστική διάθεση των τραπεζών που μας παίρνουν οποιαδήποτε ώρα στο σπίτι μας, προκειμένου να μας επιβάλλουν με το ζόρι να πάρουμε την νέα πιστωτική κάρτα;

Θα επιθυμούσα να ακούσω την γνώμη σας, αν θεωρείτε τον εαυτό σας σκεπτόμενο.

Κατέληξες την τελευταία φορά που έγραψες για τον προσηλυτισμό:

quote:

---

Θα επιθυμούσα να ακούσω την γνώμη σας, αν θεωρείτε τον εαυτό σας σκεπτόμενο.

---

Η αγνή σκέψη αποτελεί άμεση εγγύηση συνεργασίας.

Συμφωνώ εντελώς με όσα αναφέρεις για τους νέους. Ότι πλέον οι περισσότεροι όχι μόνο δεν σκέφτονται αλλά συνεχώς παπαγαλίζουν και πιθηκίζουν αυτά που τους σερβίρει η τηλεόραση και κάθε άλλο μέσο του έντυπου τύπου και του ραδιοφώνου.
Παλιότερα πριν πενήντα και εκατό χρόνια οι νέοι δεν ήταν μορφωμένοι και δικαιολογούνταν να βρίσκονται στην άγνοια, αλλά σήμερα; Οι περισσότεροι τελειώνουν τουλάχιστον το Λύκειο και πάρα πολλοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν τις σπουδές τους. Το πρόβλημα είναι ότι αποκτούν εξειδικευμένες γνώσεις και δεν έχουν καθόλου ευρύτερη μόρφωση. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που διαβάζουν λογοτεχνία, που ψάχνονται για τα παγκόσμια προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, που καταλαβαίνουν ότι οι κάθε είδους πολιτικοί, θρησκευτικοί, επιστημονικοί, καλλιτεχνικοί και οικονομικοί ηγέτες τους λένε τις περισσότερες φορές ψέματα, χωρίς να έχουν κανένα πρόβλημα για το μεγάλο κακό που κάνουν.

Υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που διέπει τους σημερινούς νέους που νομίζουν τις περισσότερες φορές ότι τα γνωρίζουν όλα και ότι είναι έξυπνοι, ενώ στην πραγματικότητα τις περισσότερες φορές είναι αδαείς και απλά πονηροί. Φυσικά δεν ευθύνονται άμεσα αυτοί, αλλά οι παλιότερες γενιές. Οπωσδήποτε όμως υπάρχουν ανάμεσά τους και μερικοί (νέοι) που ξεφεύγουν κάπως λόγω του εξελικτικού σημείου συνείδησής τους και που κατανοούν ότι υπάρχει κάτι σοβαρό με τους μεγάλους που τους δικούς τους φόβους και την ανασφάλεια τους για την ζωή, την μεταφέρουν στα παιδιά τους.

Έξυπνος σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει: Αυτός που έχει αφυπνιστεί από τον ύπνο, που δεν κοιμάται, που είναι ξυπνητός. Φυσικά και ο ευφυής.
Πονηρός είναι: Ο πανούργος, ο δόλιος, ο κακοπροαίρετος, ο διαβολεμένος.

Σήμερα οι έννοιες της εξυπνάδας – ευφυΐας και της πονηριάς είναι (ίσως) για τον περισσότερο κόσμο συνώνυμες έννοιες γιατί οι άνθρωποι έχουν χάσει την (λίγη) διακριτική τους ικανότητα με αποτέλεσμα ο πανούργος και ο δόλιος, ορισμένες φορές μάλιστα ακόμη και ο κακοπροαίρετος και διαβολεμένος να θεωρούνται ότι είναι αυτοί που προοδεύουν μέσα στην κοινωνία και σε γενικές γραμμές οι επιτυχημένοι.
Φυσικά αυτό συμβαίνει γιατί έχουν υποχωρήσει πολλές από τις λεγόμενες ηθικές αξίες και επειδή ο καπιταλισμός έχει κυριεύσει σχεδόν τα πάντα.
Ο οικονομικός παράγοντας και η υλική ευημερία θεωρούνται από τους περισσότερους ανθρώπους στην ανθρωπότητα ότι είναι οι ουσιωδέστερες αξίες και ότι λίγο πολύ χωρίς τα χρήματα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. ... Έτσι ο υλισμός έχει κυριεύσει σχεδόν όλο τον κόσμο, ενώ οι πνευματικές αρχές, οι ιδεολογίες και οι διάφοροι ιδεαλισμοί έχουν υποχωρήσει και τείνουν να εξαφανιστούν.

Οι βαθύτερες αιτίες αυτής της κρίσης βρίσκονται στο γεγονός ότι εποχή των Ιχθύων μία περίοδος 2000 ετών περίπου έχει περάσει και η νέα εποχή του Υδροχόου μόλις εδώ και λίγο καιρό έκανε την εμφάνισή της φέρνοντας μαζί της δειλά νέες αξίες και νέα ιδανικά αλλά που ακόμη δεν έχουν κατασταλάξει γιατί δεν εμφανίστηκαν τα νέα Αβατάρ που θα προβάλουν το νέο όραμα της Νέας Εποχής.

Στην εποχή των Ιχθύων επικρατούσε (κατείχε την κυριότερη θέση) η έκτη ακτίνα της αφοσιώσεως ιδεαλισμού (με τις επιμέρους ιδιότητές της).
Στην εποχή του Υδροχόου η επικρατούσα ακτίνα θα είναι η έβδομη της τελετουργίας, τάξεως, οργάνωσης και μαγείας.
Η έκτη ακτίνα συνδέεται με το αστρικό πεδίο και φυσικά με τον συναισθηματικό παράγοντα (και την αυταπάτη).
Η έβδομη ακτίνα συνδέεται με το φυσικό – αιθερικό πεδίο, το κέντρο το γεννητικών οργάνων, την οικονομία, του τύπους και φυσικά με την οργάνωση και την μαγεία.
Δεν σκοπεύεται εδώ να γίνει μία περαιτέρω ανάλυση των ακτίνων, αλλά ειπώθηκαν μερικά πράγματα για να φανεί ότι από την σκοπιά των εσωτερικών αιτιών ότι συμβαίνει οφείλεται σε παράγοντες που δεν είναι γνωστοί και κατανοητοί στην ανθρωπότητα γιατί ο κόσμος και γενικότερα αυτοί (που νομίζουν ότι) σκέφτονται προσεγγίζουν την πραγματικότητα μέσα από την παρατήρηση των εξωτερικών γεγονότων γιατί αγνοούν τον παράγοντα των εσωτερικών αιτιών.
Όταν μία ακτίνα αποσύρεται από την εκδήλωση παίρνει μαζί της και όλα ότι έχει δώσει. Γι’ αυτό σταδιακά έχουν υποχωρήσει σχετικά όλα τα ιδανικά των αφοσιώσεων και των πίστεων και τείνουν να αντικατασταθούν με ιδανικά της νέας εισερχόμενης ακτίνας σχετικά με την οργάνωση και την τάξη, την οικονομία και την ... μαγεία. ...

Αγαπητή maya1 o Υλισμός που λες ότι έχει κυριεύσει τους πάντες οφείλεται στην νέα εισερχόμενη έβδομη ακτίνα γιατί οι άνθρωποι λειτουργούν σαν πιόνια και μαριονέτες, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που προσδιορίζει τις εξωτερικές κλήσεις και τάσεις τους, γιατί δεν έχουν καθόλου εσωτερική παιδεία. Γι’ αυτό οι τράπεζες έχουν ξεσαλώσει (το έχουν παρακάνει). Γι’ αυτό οι διαφημιστικές εταιρείες με την βοήθεια των υπολογιστών και της τηλεόρασης έγιναν ακαταμάχητες στο πλασάρισμα (προσηλυτισμό) όλης της κοινωνίας προκειμένου να προβάλουν τα εκατομμύρια νέα (και τις περισσότερες φορές) άχρηστα προϊόντα.

Οι σημερινοί νέοι αρνούνται την πνευματική γνώση!!!
Λειτουργούν σαν μηχανάκια μέσα σε μία τεράστια κοινωνία μηχανή, πολλές φορές συγχυσμένοι, άλλοτε λίγο προβληματισμένοι, αδυνατώντας να καταλάβουν τι συμβαίνει!!!
Ο κόσμος αλλάζει τόσο πολύ ταχύτατα γύρω μας!!!
Οι μεγάλοι που τους παρακολουθούν και τους βλέπουν στην τηλεόραση κάθε άλλο προβάλουν μέσα στο μυαλό τους ως ιδανικά προς μίμηση αφού συνεχώς είναι μπερδεμένοι σε διαφόρων ειδών σκάνδαλα και απάτες.
Όταν αυτοί που τους διοικούν και που κατέχουν τις θέσεις της εξουσίας έχουν σταματήσει να είναι αξιόπιστοι προβάλλοντας έναν χαρακτήρα (πολλές φορές) εντελώς απαράδεχτο, τι μπορεί να υποβάλεται στην σκέψη των νέων;

Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα πιθανότατα είναι αυτό. Απορώ και συνεχίζω να απορώ με το μέγεθος της άγνοιας.
Όλοι οι άνθρωποι σήμερα θέλουν να περνούν καλά, αλλά αγνοώντας τι είναι καλό!!! Θέλουν να την βρίσκουν, αγνοώντας όμως τις περισσότερες φορές ότι το δικό τους καλό βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση με το καλό των άλλων συνανθρώπων τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Λόγο της άγνοιας και της εγωκεντρικότητας τις περισσότερες φορές.

Πολλά τελευταία υποστηρίζονται ακόμη και από ακαδημαϊκούς επιστήμονες με βαρύγδουπες σπουδές σχετικά με το ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καλό και κακό και ότι αυτή η δυαδικότητα αποτελεί τις αντίθετες όψεις του ιδίου νομίσματος.
Κούνια που τους κούναγε, με αυτή την λογική θα πρέπει να καταργηθούν όλα τα αντίθετα (δηλαδή κάθε δυαδικότητα) και να επιτρέπονται όλα. Δηλαδή το δίκαιο και η αδικία, η ελευθερία και η δουλεία, η ειλικρίνεια και η ψευτιά, η αγάπη και το μίσος, η εργατικότητα και η τεμπελιά, η ευγένεια και η αγένεια, η τρυφερότητα και η σκληρότητα, η σταθερότητα και η αστάθεια, η πίστη και η απιστία, η ευγνωμοσύνη και η αχαριστία, η ασφάλεια και η ανασφάλεια, η πειθαρχία και η απειθαρχία, η ταπεινότητα και η αλαζονεία, ο εγωισμός και ο αλτρουισμός. ...
Δηλαδή με λίγα λόγια να κάνει ο καθένας ότι θέλει. ... Χάος το αποτέλεσμα. ...

Η κατάργηση των αντιθέτων σε ποιόν συμφέρει αγαπητή maya1;
Στον αφυπνισμένο άνθρωπο ή στον πονηρό;

O Ηθικός ορισμός της συνείδησης έχει να κάνει με την διάκριση του ορθού (καλού) από το (απατηλό) κακό, του φωτός από το σκότος και της αθανασίας από τον θάνατο;
Μήπως αυτοί που επιθυμούν την κατάργηση της δυαδικότητας άνοιξαν τα πανιά του καραβιού τους προς την … ασυνειδησία;

Περιμένω τα σχόλιά σου και καλή εβδομάδα.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr