Ό,τι νομίζω ότι αξίζει, θα το μοιραστώ με όσες ψυχές λουζόμαστε στο ίδιο φως σε αυτήν την ατραπό της σοφίας.

Αυτό είναι το καθήκον του κάθε μαθητή του εσωτερικού φωτός και, αν θέλω κάποτε να γίνω τέτοιος, θα πρέπει να συνεχίσω να το ασκώ με υπομονή και καρτερικότητα.

Να είσαι καλά.

μία ομολογουμένως εξαιρετική συμβολή για τους αναγνώστες!

Οι άνθρωποι εμπιστεύονται τα μεγάλα ερωτήματα τους πρώτα στους ανθρώπους, αλλά δέν πείθονται στις απαντήσεις που λαμβάνουνε. Υστερα τα εμπιστεύονται στον Θεό και πείθονται απόλυτα στις απαντήσεις που δέν παίρνουνε......

Σε έναν από τους Αιώνες του ήρθε η σκέψη να προσπαθούσε να αδράξει το ακατανόητο του Πατέρα και να το δοξάσει και ειδικά να προσπαθήσει να περιγράψει το Απερίγραπτο του Πατέρα. Αφού είναι ένας Λόγος (Logos) της Ενότητας, αυτός είναι ένας, αν και αυτό που έγινε, δεν έγινε σε συμφωνία με τις Ολότητες, ούτε σε συμφωνία με αυτόν ο οποίος τους έφερε στο φως, αυτός ο ένας που παρήγαγε την Ολότητα, ο Πατέρας.

Αυτός ο Αιώνας [ο ΛΟΓΟΣ] είναι μεταξύ αυτών των οποίων τους δόθηκε σοφία, έτσι ώστε θα μπορούσε να γίνει προ-υπάρχων σε καθενός την σκέψη. Με την θέλησή του, θα παραγόντουσαν τα όντα. Συνεπώς δέχτηκε μια σοφή φύση έτσι ώστε να εξετάσει την κρυμμένη βάση όλων, αφού αυτός ο ΑΙΟΝ, ο Λόγος είναι καρπός της σοφίας. Η ελεύθερη βούληση η οποία γεννήθηκε με τις Ολότητες ήταν η αιτία για αυτόν, έτσι ώστε να κάνει [τον δημιουργημένο κόσμο] όπως ήθελε, χωρίς κανένας να τον περιορίζει.

Η πρόθεση, τότε του Λόγου ήταν καλή. Όταν παρήχθη έδωσε δόξα στον Πατέρα, ακόμη κι αν οδηγήθηκε σε κάτι πέρα από την δυνατότητά του, αφού είχε θελήσει να παράγει εκείνον που είναι τέλειος, χωρίς καμία συμφωνία, και χωρίς να έχει την εντολή.

(…)

Ο Λόγος ο ίδιος το προκάλεσε να συμβεί, όντας πλήρης και ενωτικός, για την δόξα του Πατέρα, τον οποίον επιθύμησε, και το έκανε έτσι όντας με πρόθεση. Αλλά εκείνους που επιθύμησε να τους εγκαταστήσει ακλόνητα τους γέννησε σε σκιές και σε αντίγραφα και σε ομοιώματα. Γιατί δεν ήταν ικανός να φέρει την θέα του φωτός, και παρατηρούσε στα βάθη και αμφέβαλλε. Έξω από αυτό υπήρχε ένα όριο - προβληματίστηκε βαθιά - και αποδιώχθηκε εξαιτίας της αυτό-αμφιβολίας του και της διαίρεσης, λήθης και άγνοιας του εαυτού του και αυτού που είναι.

Η αυτό-ανύψωσή του και η προσμονή του να κατανοήσει το ακατανόητο έγινε σταθερή για αυτόν και ήταν μέσα του. Αλλά η ασθένεια τον ακολούθησε όταν πήγε πέρα από τον εαυτό του, έχοντας έρθει σε ύπαρξη από την αυτό-αμφιβολία, δηλαδή από το γεγονός ότι δεν προσέγγισε την δόξα του Πατέρα, Εκείνον που η υψηλή του θέση είναι μεταξύ αυτών που είναι άπειρα. Αυτός (ο Λόγος) δεν τον έφτασε γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί και να περικλείσει τον Πατέρα.

Εκείνον τον οποίον αυτός ο ίδιος έφερε σε ύπαρξη ως ένας ενωτικός Αιώνας όρμησε προς τα πάνω προς εκείνο το οποίο είναι δικό του και αυτή η οικογένειά του μέσα στο Πλήρωμα τον εγκατέλειψε, αυτόν που ήρθε στην Πλάνη μαζί με αυτούς που παρήγαγε με έναν εικονικό τρόπο, αφού αυτοί δεν είναι δικοί του.

Όταν αυτός που παρήγαγε τον εαυτό του τέλειο πραγματικά προχώρησε στην δημιουργία, έγινε αδύναμος σαν μια γυναικεία φύση που αποχωρίστηκε το ανδρικό της ταίρι.

Σχόλια:

Σε αυτό το δυσνόητο απόσπασμα, έχουμε αλληγορικές εικόνες για την "Πτώση της Ψυχής". Η αιτία είναι ότι ο ΛΟΓΟΣ, ο τελευταίος ΑΙΟΝ (σε άλλα κείμενα ονομάζεται ΣΟΦΙΑ ή ΖΩΗ) θέλησε να κάνει τον δικό του κόσμο για να δοξάσει τον Πατέρα. Ο Πλωτίνος θα έλεγε ότι πρόβαλλε τον Εαυτό του προς τα έξω και δημιούργησε, για να δει το αποτέλεσμα και τι είναι αυτός [ο ΛΟΓΟΣ] πραγματικά.

Η αιτία είναι η ελεύθερη βούληση και η ανάγκη να μιμηθεί τον Πατέρα. Αυτή όμως η δημιουργία είναι προβληματική γιατί ο ΛΟΓΟΣ ως ένας από τους ΑΙΩΝΕΣ, δεν μπορεί να περιλάβει ούτε όλους μαζί τους ΑΙΩΝΕΣ (το Πλήρωμα) ούτε φυσικά τον ακατάληπτο Πατέρα. Αυτή του η αμφιβολία για την δύναμή του, και η άγνοια του για τον Πατέρα, τον έκανε να δημιουργήσει ένα Κόσμο, ομοίωμα του Πληρώματος, αλλά σε μια χαμηλή υπόσταση και έτσι έκανε τον κόσμο "σε σκιές και αντίγραφα και ομοιώματα" αυτών που "είδε" στο Πλήρωμα.

Για αυτό η δημιουργία του είναι πολύ ασθενική. Όταν το καταλαβαίνει αυτό θέλει να υψωθεί προς το Πλήρωμα και ζητάει την βοήθεια του Πληρώματος και του Πατέρα για να τελειοποιήσει το δημιούργημά του.

Στο επόμενο θα δούμε πώς... βρήκε τον μπελά του ο ΛΟΓΟΣ με τα ταραχώδη του δημιουργήματα...

quote:

---

Πνοη σε ενα πολυ καλο τοπικ..απο την πρωτη εως την τελευταια σελιδα!!

Ευρυαλε,βλασταρι των γλαυκομματων,Χαριτων,
αγαπημενε των ωριομαλλων Μουσων,εσενα σε
αναστησε η Κυπριδα κι η Πειθω με τα τρυφερα
βλεφαρα,αναμεσα στ ανθη!

---

Καλή η πνοή, αγαπημένο μου "Πνεύμα", αλλά εγώ τώρα αρχίζω να παίρνω "αναπνοή". Να δούμε ως πότε...

Λοιπόν, επειδή βρήκα ένα καλό βιβλίο από τις Εκδόσεις "Πύρινος Κόσμος" που έχει τίτλο "Αιωνολογία" και όλως τυχαίως (κι ευτυχώς) έχει μετάφραση της "Τριμερούς Πραγματείας", θα συνεχίσω από εκεί γιατί αλλιώς θα χάσω χρόνο στην μετάφραση.

Που είχαμε μείνει;;; Ααααα...

Απ’αυτό που είναι ατελές, γεννήθηκαν όσα ήλθαν σε ύπαρξη από τη σκέψη του και την έπαρσή του. Όμως μέσω εκείνου που είναι τέλειο μέσα του έπειτα εγκατέλειψε το ατελές και ανήλθε σε εκείνους που είναι δικοί του. Ηταν μέσα στο Πλήρωμα σαν ενθύμηση γι’αυτόν που θα σωζόταν από την έπαρσή του.

Εκείνος που όρμησε προς τα υψώματα και αυτός που σύρθηκε στον εαυτό του δεν ήταν στείροι, αλλά παράγοντας καρπό μέσα στο Πλήρωμα, αναστάτωσαν αυτούς που βρίσκονταν στο ατελές.

Παρόμοια τα πληρώματά τους είναι πράγματα που προήλθαν από αλαζονική σκέψη κι αυτά τα πληρώματά τους είναι ομοιώματα, αντίτυπα, σκιές και φαντάσματα, στερούμενα λογικής και φωτός, ανήκουν στη ματαιόδοξη σκέψη, αφού δεν είναι προϊόντα κάποιου.

Γι’αυτό το τέλος τους θα είναι όπως και η αρχή τους, δηλαδή προερχόμενα από αυτό που δεν υφίσταται, επιστρέφουν ξανά σε αυτό που δεν θα υπάρξει ποτέ.

Εκείνα όμως –τα Πληρώματα- που από μόνα τους είναι σπουδαιότερα, έχουν μεγαλύτερη ισχύ και τιμή από τα ονόματα που τους αποδίδονται και που είναι οι σκιές τους, μόνο σαν αντανακλώμενα είδωλα είναι όμορφα. Γιατί το πρόσωπο ενός ειδώλου αντλεί την ομορφιά του από εκείνο που αντανακλά.

Νομίζουν ότι είναι οντότητες που υφίστανται από μόνες τους και ότι είναι χωρίς πηγή, επειδή δεν αντιλαμβάνονται ότι υπήρχε κάτι πριν απ’αυτούς. Ετσι ζουν με ανυπακοή και πράξεις ανταρσίας και δεν ταπεινώνονται μπροστά στον Έναν, που εξαιτίας του ήλθαν σε ύπαρξη.
Στη μάταιη φιλοδοξία τους θέλησαν να υποτάξουν ο ένας τον άλλον, να υπερνικήσουν ο ένας τον άλλον, ενώ η δόξα που κατέχουν κρύβει την αιτία του συστήματος που επρόκειτο να υπάρξει.

Είναι ομοιώματα έξοχων πραγμάτων. Παρασύρθηκαν σε έναν πόθο για επιβολή ο ένας πάνω στον άλλον, ανάλογα με το μεγαλείο του ονόματος του οποίου ο καθένας είναι σκιά, ο καθένας φανταζόταν ότι είναι ανώτερος από τους συντρόφους του.

Η σκέψη των άλλων δεν ήταν στείρα, αλλά ακριβώς όπως εκείνοι των οποίων είναι σκιές. Οσες σκέψεις έκαναν, αυτές και έγιναν εν δυνάμει υιοί τους, όσοι απ’αυτούς σκέφθηκαν, απέκτησαν απογόνους. Ετσι απ’αυτούς πολλοί πρόβαλαν ως μαχητές, πολεμιστές, ταραχοποιοί και αποστάτες. Ηταν ανυπάκουοι και εραστές της δύναμης. Και όλα τα όντα παρομοίου είδους προήλθαν απ’αυτούς.»
(Γνωστικά κείμενα, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ, Αιωνολογία, Κεφάλαιο Β΄, Τριμερής πραγματεία, Πρώτο μέρος, 6. Η ατελής γέννηση από το Λόγο, 75-80, σελ.52-54)

Στα υπογραμμισμένα αποσπάσματα ο προσεκτικός, έξυπνος και υπομονετικός αναζητητής, θα βρει πολλά από την φιλοσοφία του Matrix, ειδικά του πιο δύσκολου μέρους του "Matrix Revolutions" και ειδικότερα της φύσης ύπαρξης των Φρουρών και του(των) Mr. Smith ("ο Κύριος Σιδεράς")

Ποιος είναι ο Mr Smith; Από που προήλθε;

Ποια είναι η σχέση του με τον Neo και την Προφήτη;

Ποια είναι η "θυσία" του Neo; Και τι σημαίνουν άραγε τα αινιγματικά του λόγια νίκης (Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος) πριν αυτοθυσιαστεί στον κόσμο των φαινομένων για να εξαφανίσει τις "σκιές" του;

"Γι’αυτό το τέλος τους θα είναι όπως και η αρχή τους, δηλαδή προερχόμενα από αυτό που δεν υφίσταται, επιστρέφουν ξανά σε αυτό που δεν θα υπάρξει ποτέ."

Ναι, έτσι ήταν, είναι και θα είναι !

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
αλλά και...
Tria capita exsculpa sunt,unum intra alterum et alterum supra alterum

Πρώτα λοιπόν, θυμήθηκε εκείνον που ήταν στο Πλήρωμα και σ’ αυτόν προσευχήθηκε, έπειτα θυμήθηκε τους αδελφούς του, τον καθέναν ξεχωριστά, αν και ήταν όλοι μαζί, έπειτα τους θυμήθηκε όλους μαζί και τον Πατέρα που ήταν πριν από όλους τους. Ο ύμνος (προσευχή) της συμφωνίας, ήταν μια βοήθεια για να επιστρέψει στον εαυτό του και στην Ολότητα, γιατί ήταν μια αιτία να θυμηθεί εκείνους που υπήρχαν εξαρχής και να τον θυμηθούν. Αυτή είναι η σκέψη που καλεί από μακριά και τον κάνει να επιστρέψει.»
(Γνωστικά κείμενα, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ, Αιωνολογία, Κεφάλαιο Β΄, Τριμερής πραγματεία, Πρώτο μέρος, 7. Η μεταστροφή του Λόγου, 80-82, σελ.55-56)

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
αλλά και...
Tria capita exsculpa sunt,unum intra alterum et alterum supra alterum

«Οι Αιώνες πρόβαλαν όχι μόνο την όψη του Πατέρα, όπως προαναφέραμε, αλλά και τις δικές τους. Γιατί οι Αιώνες που συνεχώς δοξάζουν, γέννησαν τη δική τους όψη και πρόσωπο. Ετσι δημιούργησαν μια στρατιά γι’αυτόν σαν βασιλική συνοδεία, αφού τα όντα της Εννοίας χαρακτηρίζονται από μια αδελφική φύση και ανάμικτη αρμονία. Τις γέννησαν με πολυπρόσωπη μορφή, για να μπορεί αυτός τον οποίο θέλησαν να βοηθήσουν, να δει εκείνους που ικέτευσε για βοήθεια και να αντιληφθεί επίσης εκείνον που του την έδωσε.»
(Γνωστικά κείμενα, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ, Αιωνολογία, Κεφάλαιο Β΄, Τριμερής πραγματεία, Πρώτο μέρος, 8. Η εκπόρευση του Σωτήρα, 87, σελ.59)

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
αλλά και...
Tria capita exsculpa sunt,unum intra alterum et alterum supra alterum

Αποφάσισα να σταματήσω να τροφοδοτώ με γνώσεις και πληροφορίες την σειρά αυτή.

Κι αυτό γιατί νομίζω ότι το θέμα είναι ανεξάντλητο και ότι αυτό που ήθελα ήδη το έκανα. Δηλαδή να δώσω αφορμές και ερεθίσματα για να ξεκινήσει όποιος θέλει μια σοβαρή μελέτη στον αρχαίο χριστιανικό γνωστικισμό.

Δεν είχα ποτέ και ούτε έχω την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω.

Ευχαριστώ όσους με διαβάσατε και όσους θα με διαβάσετε στο μέλλον.

Η δική μου συμμετοχή εδώ σε αυτό το topic, τελείωσε.

Ω, Θεέ μου, συγνώμη. Ξέρεις... ήμουν τόσο απορροφημένος να σε σκέπτομαι, που δεν πρόσεξα ότι ήσουν πάντα, εδώ, μπροστά μου.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr