Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Είναι η φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου. Διακρίνεται σε οξεία και χρόνια, καθώς επίσης σε διαβρωτική και μη διαβρωτική, ανάλογα με τη βαρύτητά της βλαβης του βλεννογόνου του στομάχου.

Παθογένεια

Οι μορφές της γαστρίτιδας διαφέρουν ανάλογα με τη το αίτιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις διαταράσσεται ο μηχανισμός έκκρισης υδροχλωρικού οξέος και η ακεραιότητα του βλεννογόνου του στομάχου.

Διαβρωτική γαστρίτιδα (οξεία ή χρόνια). Αιτίες:
- φάρμακα (ασπιρίνη, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη)
- αλκοόλ
- σωματικό ή ψυχικό stress
- κατάποση καυστικών ουσιών (π.χ χλωρίνη)
- πυλαία υπέρταση

Μη διαβρωτική ειδική γαστρίτιδα (συνήθως χρόνια). Αιτίες:
- ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Helicobacter Pylori)

Ειδικές μορφές γαστρίτιδας
- ατροφική γαστρίτιδα (αυτοάνοση νόσος που συχνά συνοδεύεται από μεγαλοβλαστική αναιμία)
- υπερτροφική γαστρίτιδα (Menetrier)
- γαστρίτιδα μετά από παλινδρόμηση χολής λόγω χειρουργικών επεμβάσεων στο πεπτικό (αλκαλική γαστρίτιδα)
- λοιμώδεις γαστρίτιδες που οφείλονται σε ιούς (κυτταρομεγαλοϊός), μύκητες (Candida) ή παράσιτα
- κοκκιωματώδεις γαστρίτιδες που μπορεί να συνοδεύουν φυματίωση, σαρκοείδωση, φυματίωση, ν. Crohn, σύφιλη, που είναι σπάνιες.

Πρόληψη

Αποφυγή των ενοχοποιητικών παραγόντων (αλκοόλ, στρες, φαρμάκων) κατά το δυνατόν.

Κλινική εικόνα

- Δυσπεψία (αίσθημα δυσφορίας ή αίσθημα καύσου στο στομάχι),
- ναυτία,
- έμετος,
- αίσθημα πληρότητας,
- όξινες ερυγές (ξινίλες, ρεψίματα),
- αιμορραγία από το στομάχι.

Επειδή τα συμπτώματα αυτά μοιάζουν με τα συμπτώματα άλλων παθήσεων, όπως έλκος ή ακόμη και νεόπλασμα, ο ασθενής θα πρέπει να συμβουλεύεται το γιατρό του και όχι να βάζει μόνος του τη διάγνωση.

Διάγνωση

Βασίζεται στα συμπτώματα και στην κλινική εξέταση. Κάποιες φορές μπορεί να χρειαστεί να γίνει γαστροσκόπηση, με την οποία γίνεται άμεσα ορατός ο βλεννογόνος του στομάχου και υπάρχει δυνατότητα λήψης βιοψιών. Τη διάγνωση μπορούν να συμπληρώσουν μέθοδοι αναζήτησης του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στο αίμα, στον εκπνεόμενο αέρα ή σε υλικό βιοψίας.

Θεραπεία

Διαβρωτική γαστρίτιδα
1. αποφυγή ερεθιστικών ουσιων
2. φάρμακα που μειώνουν την οξύτητα του στομάχου:
- αντιόξινα
- αναστολείς Η2 υποδοχέων, (π.χ. ρανιτιδίνη)
- αναστολείς αντλίας πρωτονίων (π.χ. ομεπραζόλη)

Μη διαβρωτική γαστρίτιδα
Εκτός απο τα παραπάνω μέτρα γίνεται συζήτηση για την ανίχνευση και εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού με αντιβιοτικά.

Σε πιο ειδικές μορφές γαστρίτιδας μπορεί να χρειαστεί αιτιολογική θεραπεία, ανάλογα με την πάθηση που την προκαλεί.

Συμπερασματικά

1. Ο όρος γαστρίτιδα είναι πολύ γενικός και περιλαμβάνει πολλές καταστάσεις.
2. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ίδια με άλλων σοβαρότερων παθήσεων του στομάχου κι έτσι η διάγνωση πρέπει να γίνεται πάντα από το γιατρό και ποτέ από τον ασθενή.
3. Να αποφεύγεται η χρήση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων χωρίς οδηγία ιατρού.
4. Να μη διστάζει ο ασθενής να υποβληθεί σε γαστροσκόπηση εάν το συστήνει ο θεράπων ιατρός.
5. Μεγάλες συζητήσεις γίνονται στον ιατρικό κόσμο για το ρόλο του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού στη γαστρίτιδα και για τη θεραπεία εκρίζωσής του.

www.care.gr

ΠΕΠΤΙΚΟ ΕΛΚΟΣ (ΕΛΚΟΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ - ΕΛΚΟΣ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ)

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Είναι η διάβρωση του βλεννογόνου του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου. Η διάβρωση αυτή έχει ορισμένο βάθος και φτάνει ως τη βλεννογόνιο μυική στιβάδα.

Παθογένεια

Το δωδεκαδάκτυλο είναι η συνέχεια του στομάχου και αποτελεί το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου. Βλεννογόνος είναι η εσωτερική επικάλυψη του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου, αλλά και όλων των κοίλων σπλάγχνων του σώματος.

Η πιθανότητα εμφάνισης πεπτικού έλκους είναι περίπου 10%. Το έλκος του δωδεκαδακτύλου είναι πέντε φορές συχνότερο από αυτό του στομάχου. Οι άντρες πάσχουν συχνότερα από τις γυναίκες. Το έλκος του δωδεκαδακτύλου είναι συχνότερο σε άτομα ηλικίας 30-55 ετών, ενώ το έλκος στομάχου σε άτομα ηλικίας 55-70 . Εμφανίζεται συχνότερα σε καπνιστές και ασθενείς που λαμβάνουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Το αλκοόλ και διαιτητικοί παράγοντες δε φαίνεται να προκαλούν έλκος. Ίσως συμβάλλουν στην εμφάνισή του.

Ο κυριότερες αιτίες που προκαλούν πεπτικό έλκος είναι:

1. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (Helicobacter Pylori). Συσχετίζεται κυρίως με το έλκος του δωδεκαδακτύλου (ανευρίσκεται στο 95% των ασθενών). Το μικρόβιο αυτό αποικίζει το στομάχι, κάτω από τις πτυχές του βλεννογόνου και καταφέρνει να επιβιώνει στο εξαιρετικά αφιλόξενο όξινο περιεχόμενό του χάρη στις ιδιαίτερες βιοσυνθετικές ικανότητές του. Στις αναπτυσσόμενες χώρες η επίπτωση της μόλυνσης είναι 80-90%. Στις ανεπτυγμένες χώρες αυξάνεται με την ηλικία και φτάνει το 50-60% στην ηλικία των 70 ετών. Ο τρόπος μετάδοσής του δεν έχει διευκρινιστεί επακριβώς. Η προσκόλληση του μικροοργανισμού στο βλεννογόνο του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου, σε συνδυασμό με τα τα τοξικά προϊόντα που παράγει, προκαλούν το έλκος. Ο ένας στους 6 ασθενείς που θα μολυνθούν με το ελικοβακτηρίδιο θα αναπτύξει έλκος του δωδεκαδακτύλου. Ο ρόλος του στο έλκος του στομάχου είναι λιγότερο σαφής. Το H. Pylori εκτός από το πεπτικό έλκος και τη χρόνια μη διαβρωτική γαστρίτιδα έχει ενοχοποιηθεί για τον καρκίνο του στομάχου, για το MALT λέμφωμα του στομάχου και για τη μη ελκωτική δυσπεψία. Είναι σαφές οτι θεραπεία για την εκρίζωσή του πρέπει να γίνεται σε τεκμηριωμένο έλκος δωδεκαδακτύλου και σε MALT λέμφωμα, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις αυτό αμφισβητείται.

2. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (Μ.Σ.Α.Φ.) που χρησιμοποιούνται συχνά σε επώδυνες καταστάσεις αρθρώσεων και οστών. Η ασπιρίνη είναι το πιο επικύνδυνο φάρμακο αυτής της κατηγορίας.

3. Καταστάσεις αύξησης της έκκρισης οξέος από το στομάχι όπως στο σύνδρομο Zollinger-Ellison.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις διαταράσσεται ο μηχανισμός άμυνας του βλενννογόνου του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου.

Πρόληψη

- Αποφυγή χρήσης μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων χωρίς απόλυτη ένδειξη και οδηγία γιατρού
- Αποφυγή καπνίσματος
- Αποφυγή κατανάλωσης αλκοόλ
- Εγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση σ. Zollinger-Ellison
- Πρός το παρόν δε συνίσταται θεραπεία εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου σε ασυμπτωματικά άτομα για την πρόληψη του έλκους. Η θεραπεία αυτή γίνεται μόνο σε τεκμηριωμένο έλκος δωδεκαδακτύλου.

Κλινική εικόνα

- Πόνος στο επιγάστριο (άνω τμήμα κοιλιάς) είναι το πιο συχνό σύμπτωμα (80-90% των ασθενών). Ο πόνος του έλκους του δωδεκαδακτύλου περιγράφεται σαν πόνος πείνας, ανακουφίζεται με τη λήψη τροφής ή αντιόξινων φαρμάκων και υποτροπιάζει 2-4 ώρες μετά. Ο πόνος του έλκους του στομάχου μπορεί να εμφανίζεται και με γεμάτο στομάχι, ή ακόμη να επιδεινώνεται με το γεύμα. Ο πόνος του έλκους του δωδεκαδακτύλου έχει ρυθμικότητα (συχνά ξυπνάει τον άρρωστο το βράδυ) και περιοδικότητα (εξάρσεις συνήθως την άνοιξη και το φθινόπωρο διάρκειας εβδομάδων). Αλλαγή των τυπικών χαρακτήρων του έλκους μπορεί να σημαίνει επιπλοκή (π.χ. διάτρηση).
- Ναυτία
- Δυσπεψία
- Εμετος

Είναι δυνατόν ο ασθενής να μην έχει συμπτώματα, ιδιαίτερα σε περίπτωση έλκους από Μ.Σ.Α.Φ και να ανακαλυφθεί τυχαία ή μετά από μια επιπλοκή.

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές του πεπτικού έλκους είναι:

1. Αιμοραγία (γαστρορραγία) παρουσιάζεται στο 10-20% των ασθενών. Εκδηλώνεται με αιματηρούς εμέτους (αιματέμεση) ή με μαύρα, πολτώδη, δύσοσμα κόπρανα (μέλαινα κένωση). Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πόνος του έλκους σταματάει μόλις αυτό αιμορραγήσει.

2. Διάτρηση (στο 5% των ασθενών), δηλαδή δημιουργία οπής του τοιχώματος του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου στο σημείο του έλκους. Σαν αποτέλεσμα έχουμε περιτονίτιδα, με διάχυτο έντονο πόνο στην κοιλιά, που επιδεινώνεται με την κίνηση και σύσπαση του κοιλιακού τοιχώματος.

3. Πυλωρική στένωση (στο 2% των ασθενών). Ο πυλωρός είναι το τελευταίο τμήμα του στομάχου, αμέσως μετά το οποιίο ξεκινά το δωδεκαδάκτυλο. Ένα χρόνιο έλκος στη περιοχή αυτή προκαλει πάχυνση του τοιχώματος του πυλωρού με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η κένωση του στομάχου. Τα συμπτώματα της πυλωρικής στένωσης είναι επιγαστρική δυσφορία λόγω διάτασης του στομάχου, έμετοι, απώλεια βάρους, μεταβολικές διαταραχές.

Διάγνωση

Παλαιότερα, αυτή στηριζόταν στον ακτινολογικό έλεγχο με βαριούχο γεύμα. Σήμερα, η γασροσκόπηση είναι η μόνη αξιόπιστη μέθοδος άμεσης διάγνωσης του πεπτικού έλκους. Προσφέρει επίσης τη δυνατότητα να ληφθούν βιοψίες και να αναζητηθεί το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στις βιοψίες αυτές. Πρέπει να τονισθεί, ότι το έλκος στομάχου μπορεί να είναι κακόηθες, γι' αυτό πρέπει να λαμβάνονται βιοψίες κατά τη γαστροσκόπηση. Έχει βρεθεί ότι 3-5% ελκών του στομάχου που φαίνονταν καλοήθη αποδείχθηκαν με τη βιοψία κακοήθη. Με τη γαστροσκόπηση διαγνώσκονται άμεσα και οι επιπλοκές του έλκους (αιμορραγία, διάτρηση, πυλωρική στένωση).

Η διάγνωση συμπληρώνεται με τις διάφορες μεθόδους αναζήτησης του ελικοβακτηριδίου, οι οποίες προς το παρόν έχει νόημα να διενεργούνται μόνο αν έχει διαπιστωθεί έλκος και γίνονται:
- Στο υλικό της βιοψίας (άμεση αναζήτηση, CLO test)
- Στον εκπνεόμενο αέρα μετά απο κατάποση συγκεκριμένης ουσίας (test εκπνοής αέρα)
- Στο αίμα με αναζήτηση αντισωμάτων έναντι ελικοβακτηριδίου.

Η διάγνωση πρέπει να γίνεται μόνο από το γιατρό, γιατί τα συμπτώματα του έλκους είναι δύσκολο να αξιολογηθούν από τον ασθενή και μπορεί να υποκρύπτεται άλλη νόσος.

Αντμετώπιση

Σήμερα το πεπτικό έλκος αντιμετωπίζεται εξ' ολοκλήρου με φάρμακα, ενώ χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται μόνο σε υποτροπιάζουσες καταστάσεις, (που δεν ανταποκρίνονται στη συντηρητική θεραπεία), ή σε επιπλοκές. Ακόμη και σε επεισόδια γαστρορραγίας, οι ενδοσκοπικές μέθοδοι (καυτηρίαση υπεύθυνου αγγείου) έχουν μεγάλη επιτυχία κι έχουν μειώσει τον αριθμό των περιπτώσεων που αντιμετωπίζονται χειρουργικά.

Φάρμακα
1. που μειώνουν την όξινη έκκριση του στομάχου
- αναστολείς της αντλίας προτωνίων (ομεπραζόλη) για 4-6 εβδομάδες, αναλόγως του είδους του έλκους
- αναστολείς των υποδοχέων Η2 της ισταμίνης
2. που ενισχύουν την άμυνα του βλενογόνου
- σουκραλφάτη
- βισμούθιο
- ανάλογα προσταγλανδινών (μισοπροστόλη)
- αντόξινα
3. που εκριζώνουν το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού
- αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (ομεπραζόλη) και
- αντιβιοτικά (αμοξυκιλλίνη, κλαριθρομυκίνη, μετρονιδαζόλη, κ.α)

Μετά την αρχική θεραπεία, πρέπει πάντα να επαναλαμβάνεται η γαστροσκόπηση αν πρόκειται για έλκος του στομάχου, ώστε να τεκμηριωθεί η επούλωσή τους. Αυτό δεν είναι υποχρεωτικό σε έλκος δωδεκαδακτύλου. Μετά τη θεραπεία εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου, γίνεται εκ νέου αναζήτηση, ώστε να τεκμηριωθεί η εκρίζωση και να αποφευχθούν οι υποτροπές.

Αντιμετώπιση των επιπλοκών
1. Αιμορραγία: ενδοσκοπικά με ηλεκτροκαυτηρίαση, ή χειρουργικά, σε περίπτωση υποτροπής της αιμορραγίας (το 10% τελικά χειρουργείται)
2. Διάτρηση: χειρουργική αντιμετώπιση
3. Πυλωρική στένωση: κένωση του στομάχου και αντιμετώπιση του οιδήματος με ρινογαστρικό σωλήνα. Σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής αγωγής χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση (στα 2/3 των περιπτώσεων).


www.care.gr

ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ ΟΞΕΙΑ-ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Οξεία φλεγμονή του παγκρέατος.

Παθογένεια

Θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα "διαφυγής" ενεργοποιημένων ενζύμων από τα κύτταρα παραγωγής τους, προς τον υπόλοιπο παγκρεατικό ιστό. Αποτέλεσμα είναι η φλεγμονή ή και η νέκρωση του παγκρέατος, με μια διαδικασία που έχει χαρακτηριστεί "αυτοπεψία". Ο μηχανισμός με τον οποίο γίνεται η διαφυγή των παγκρεατικών ενζύμων, μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το αίτιο και μπορεί να είναι:
- Άμεση βλάβη των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν τα ένζυμα αυτά.
- Οίδημα και φλεγμονή στην περιοχή εκβολής του μείζονος παγκρεατικού πόρου.
- Παλινδρόμηση της χολής στο πάγκρεας.

Αίτια

Αίτια οξείας παγκρεατίτιδας είναι τα ακόλουθα:

1. Χολολιθίαση, χοληδοχολιθίαση
2. Κατάχρηση αλκοόλ-αλκοολισμός
Τα δύο παραπάνω αίτια ευθύνονται για πάνω από το 80% των εισαγωγών στα νοσοκομεία με οξεία παγκρεατίτιδα.

3. Φάρμακα (αζαθειοπρίνη, σουλφασαλαζίνη, θειαζίδες, βαλπροϊκό οξύ)
4. Υπερτριγλυκεριδαμία
5. Υπερασβεστιαιμία (π.χ, υπερθερεοιδισμός)
6. Κοιλιακό τραύμα (συμπεριλαμβανομένης και χειρουργικής επέμβασης)
7. Ιογενείς λοιμώξεις (π.χ, παρωτίτιδα)
8. Αγγειίτιδα (π.χ, οζώδης πολυαρτηρίτιδα)
9. Μεγάλη και παρατεταμένη πτώση της αρτηριακής πίεσης (shock)
10. ERCP (Ενδοσκοπική Παλίνδρομη Χολαγγειο-Παγκρεατογραφία)
11. Συγγενείς ανωμαλίες της ανατομίας των παγκρεατικών πόρων
12. Λειτουργικές διαταραχές του σφιγκτήρα του Oddi
13. Ιδιοπαθής, δηλαδή, χωρίς ανιχνεύσιμο αίτιο. Θεωρείται ότι οι καταστάσεις αυτές οφείλονται σε "μικρολιθίαση" των χοληφόρων.

Ανεξαρτήτως του παράγοντα, το τελικό αποτέλεσμα ποικίλλει, από απλό οίδημα, έως νέκρωση του παγκρέατος, ενδο- ή εξω-παγκρεατική αιμορραγία καθώς και λιπώδη νέκρωση στην περιοχή.

Πρόληψη

1. 'Εγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση της χολολιθίασης.
2. Διακοπή αλκοόλ.
3. Καταπολέμηση της υπερτριγλυκεριδαιμίας με δίαιτα ή φάρμακα, αν χρειαστεί.
4. Αιτιολογική αντιμετώπιση της υπερασβεστιαιμίας.
5. Αντιμετώπιση όλων των αιτίων που μπορούν να προκαλέσουν οξεία παγκρεατίτιδα.
6. Διενέργεια της ERCP από έμπειρο ενδοσκόπο.

Κλινική εικόνα

- Οξεία εισβολή πόνου στο επιγάστριο, με αντανάκλαση στη ράχη. Ο πόνος είναι συνεχής και ο ασθενής ανακουφίζεται όταν σκύβει προς τα εμπρός. Ο πόνος εμφανίζεται συνήθως μετά από ένα πλούσιο γεύμα ή οινοποσία.
- Έμετοι και έντονο αίσθημα ναυτίας συνοδεύουν τον πόνο.
- Η κλινική εικόνα έχει ευρύ φάσμα εκδηλώσεων, από ήπιες μέχρι πολύ βαριές. Ο ασθενής, σε βαριές καταστάσεις οξείας παγκρεατίτιδας, μπορεί να έχει εικόνα πάσχοντος: να είναι κάθιδρος, με ταχυκαρδία, ταχύπνοια (γρήγορες αναπνοές), η αρτηριακή πίεση να είναι χαμηλή, ενώ μπορεί να είναι συγχυτικός ή και ακόμη σε προκωματώδη κατάσταση.
- Η θερμοκρασία μπορεί να είναι φυσιολογική ή και αυξημένη.
- Ίκτερος υπάρχει συνήθως σε λιθιασικής αιτιολογίας παγκρεατίτιδα, ιδιαίτερα αν ο λίθος είναι ενσφηνωμένος στο φύμα του Vater.
- Το 20% των ασθενών περιγράφουν έντονο αίσθημα επιγαστρικής δυσφορίας ("φούσκωμα"). Υπάρχει ευαισθησία στην ψηλάφηση της κοιλιάς και μερικές φορές εικόνα σύσπασης των κοιλιακών τοιχωμάτων και παραλυτικός ειλεός.

Επιπλοκές

Τοπικές
- Δημιουργία ψευδοκύστεων (1-8%). Είναι μονήρεις ή πολλαπλές συλλογές φλεγμονώδους υγρού, πλούσιου σε ένζυμα, προερχόμενου από τους νεκρωμένους παγκρεατικούς και εξω-παγκρεατικούς ιστούς. Συνήθως εμφανίζονται 2-4 εβδομάδες μετά την οξεία εισβολή. Προκαλούν φαινόμενα πίεσης στους παρακείμενους ιστούς, είναι δυνατόν να ραγούν ή να επιμολυνθούν.
- Παγκρεατική λοίμωξη-απόστημα. Βακτηριδιακή επιμόλυνση των νεκρωμένων ιστών, με αποτέλεσμα πυρετό, βαριά γενική κατάσταση και δημιουργία αποστήματος (1-4%). Εμφανίζεται συνήθως μετά τη δεύτερη εβδομάδα.
- Παγκρεατικός ασκίτης.
- Αιμορραγία πεπτικού.
- Χρόνια παγκρεατίτιδα (10%).

Συστηματικές
- Κυκλοφορική καταπληξία (shock) από απώλεια υγρών.
- Διαταραχές πηκτικότητας του αίματος.
- Αναπνευστική ανεπάρκεια.
- Οξεία νεφρική ανεπάρκεια.
- Υπασβεστιαιμία.

Διαφορική διάγνωση

Καταστάσεις που μπορεί να εμφανίζουν κλινική εικόνα που μοιάζει με οξεία παγκρεατίτιδα είναι:
- Η διάτρηση έλκους δωδεκαδακτύλου.
- Η οξεία χολοκυστίτιδα
- Αποφρακτικός ειλεός
- Οξεία θρόμβωση μεσεντερίων αγγείων.
- Κατώτερο έμφραγμα μυοκαρδίου.

Διάγνωση

Η εμφάνιση της κλινικής εικόνας που περιγράφτηκε παραπάνω μετά από πλούσιο γεύμα ή κατάχρηση αλκοόλ, ιδιαίτερα όταν υπάρχει το ανάλογο ιστορικό, θέτουν σοβαρή κλινική υποψία για τη διάγνωση. Τα εργαστηριακά ευρήματα είναι:

- Αύξηση της αμυλάσης και της λιπάσης του ορού στο αίμα (στο πρώτο 24ωρο). Η αμυλάση στο αίμα όμως, μπορεί να είναι αυξημένη και σε άλλες κατασάσεις, όπως: παθήσεις σιελογόνων αδένων, μακροαμυλασαιμία, διάτρηση έλκους, θρόμβωση μεσεντέριων αγγείων, ειλεό, ρήξη εξωμητρίου κύησης.
- Αύξηση της αμυλάσης των ούρων.
- Αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος.
- Μείωση του ασβεστίου.
- Αύξηση των τρανσαμινασών και γαλακτικής δεϋδρογονάσης LDH.
- Αύξηση της χολερυθρίνης, ιδιαίτερα αν η αιτιολογία είναι η χολολιθίαση.
- Αύξηση του σακχάρου του αίματος.
- Ανάλογα με τη βαρύτητα και την εμφάνιση ή όχι επιπλοκών είναι δυνατόν ο ασθενής να εμφανίσει διαταραχές των αερίων αίματος, (συνήθως υποξαιμία, δηλαδή ελάττωση του οξυγόνου του αίματος), αύξηση της ουρίας και μείωση του αιματοκρίτη.

- Οι απλές ακτινογραφίες κοιλίας μπορεί να δείξουν χολόλιθο, ή τοπικό παραλυτικό ειλεό.
- Το υπερηχογράφημα κοιλίας εμφανίζει συνήθως το οίδημα στην περιοχή του παγκρέατος, ή διάταση του χοληφόρου και του παγκρεατικού πόρου.
- Η αξονική τομογραφία κοιλίας δείχνει με περισσότερες λεπτομέρειες το πάγκρεας και συνίσταται αν υπάρχει υποψία επιπλοκών.

Πρόγνωση

Η οξεία παγκρεατίτιδα είναι μια σοβαρή ασθένεια που μπορεί να εξελιχθεί ομαλά ή να εμφανίσει επιπλοκές. Ο κλινικός γιατρός εκτιμώντας την κατάσταση του ασθενή και το διαγνωστικό έλεγχο που έχει γίνει, μπορεί να πιθανολογήσει ποιοι από τους ασθενείς θα κινδυνεύσουν.

Αντιμετώπιση

Σε υποψία οξείας παγκρεατίτιδας ο ασθενής πρέπει να νοσηλεύεται σε νοσοκομείο, ενώ αν υπάρχουν επιβαρυντικοί προγνωστικοί παράγοντες μπορεί να απαιτηθεί νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Στους περισσότερους ασθενείς η νόσος είναι ήπια και υποχωρεί αυτόματα σε μερικές ημέρες. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως υποστηρικτική.

Οξεία νόσος
- Διακοπή σίτισης από το στόμα, κατάκλιση, τοποθέτηση ρινογαστρικού σωλήνα.
- Έλεγχος του πόνου, με χορήγηση αναλγητικών (πεθιδίνη), ενδομυικά ή και ενδοφλέβια.
- Ενδοφλέβια χορήγηση υγρών, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι απώλειες είναι πολύ μεγάλες.
- Σε πιο σοβαρές καταστάσεις με επιπλοκές από το αναπνευστικό σύστημα ή τους νεφρούς (αναπνευστική ή νεφρική ανεπάρκεια), απαιτείται η υποστήριξη του ασθενούς σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
- Ενδοφλέβια χορήγηση αναστολέων της γαστρικής έκκρισης.
- Ενδοφλέβια χορήγηση σωματοστατίνης, για την αναστολή της παγκρεατικής έκκρισης.
- Αντιμετώπιση σοβαρής υπεργλυκαιμίας με χορήγηση ινσουλίνης.
- Αντιμετώπιση υπασβεστιαιμίας με χορήγηση ασβεστίου.
- Η χρήση αντιβιοτικών στην οξεία παγκρεατίτιδα είναι αμφιλεγόμενη. Εφαρμόζεται πάντως σε περιπτώσεις που συνυπάρχει χολαγγειίτιδα ή απομονωθούν μικρόβια σε καλλιέργειες αίματος, σε βαριές περιπτώσεις.
- Η σίτιση του ασθενούς ξαναρχίζει προοδευτικά όταν ο ασθενής δεν πονάει πια και όταν υπάρχουν εντερικοί ήχοι. Στις βαριές περιπτώσεις αυτό μπορεί να απαιτήσει πάροδο 2-3 εβδομάδων. Τότε είναι αναγκαία η εφαρμογή παρεντερικής σίτισης (ενδοφλέβιας).

Επιπλοκές
- Σε κάθε βαριά περίπτωση οξείας παγκρεατίτιδας θα πρέπει να ζητείται η γνώμη χειρουργού, διότι οι περισσότερες επιπλοκές αντιμετωπίζονται χειρουργικά (παροχέτευση ψευδοκύστεων, παγκρεατικού αποστήματος, κλπ.).

ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ ΧΡΟΝΙΑ

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Χρόνια φλεγμονή του παγκρέατος, που χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα ή συνεχή επιγαστρικό πόνο και μπορεί να συνδυάζεται με ανεπάρκεια της εξωκρινούς ή και της ενδοκρινούς μοίρας του.

Παθογένεια

Το πάγκρεας διαθέτει δύο λειτουργικές ομάδες κυττάρων (μοίρες):
1. Την ενδοκρινή, η οποία παράγει την ινσουλίνη, (την κύρια ορμόνη, απαραίτητη για το μεταβολισμό της γλυκόζης), το γλυκαγόνο και τη σωματοστατίνη.
2. Την εξωκρινή, η οποία παράγει τα παγκρεατικά ένζυμα, που είναι απαραίτητα για την πέψη των τροφών.

Η χρόνια παγκρεατίτιδα είναι μια φλεγμονή που προοδευτικά προκαλεί ανώμαλη σκλήρυνση, ίνωση και μη αναστρέψιμες βλάβες, κυρίως στην εξωκρινή μοίρα. Αποτέλεσμα των αλλοιώσεων αυτών είναι στενώσεις και διατάσεις των παγκρεατικών πόρων, με παρουσία βυσμάτων πρωτεϊνης ή και λίθων μέσα σε αυτούς. Τελικό αποτέλεσμα είναι α) η δυσλειτουργία της εξωκρινούς μοίρας, με αδυναμία πέψης των τροφών, κυρίως λιπαρών και β) η δυσλειτουργία της ενδοκρινούς μοίρας, με αποτέλεσμα σακχαρώδη διαβήτη. Η χρόνια παγκρεατίτιδα έχει συνδεθεί με αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του παγκρέατος. Η έναρξη της νόσου παρατηρείται συχνότερα στην ηλικία των 50 ετών. Προσβάλλονται συχνότερα οι άντρες σε αναλογία 3:1.

Μορφές

Η χρόνια παγκρεατίτιδα εκδηλώνεται με δύο μορφές:

α) Χρόνια ασβεστοποιός παγκρεατίτιδα. Χαρακτηρίζεται από εναποθέσεις αλάτων ασβεστίου (αποτιτανώσεις) στο πάγκρεας και λίθων μέσα στους παγκρεατικούς πόρους.

β) Χρόνια αποφρακτική παγκρεατίτιδα (απόφραξη με διατάσεις και στενώσεις) των παγκρεατικών πόρων.

Αίτια

Αίτια της χρόνιας ασβεστοποιού παγκρεατίτιδας
- Αλκοολισμός: Το πιο συχνό αίτιο χρόνιας παγκρεατίτιδας. Σε αυτό οφείλεται το 70-80% των περιπτώσεων.
- Ιδιοπαθής: Στο 10-20% των περιπτώσεων δεν ανευρίσκεται αίτιο.
- Παγκρεατική ατροφία των ενηλίκων.
- Μεταβολικά αίτια: Υπερασβεστιαιμία (π.χ. σε υπερθυρεοειδισμό), υπερλιπιδαιμία.
- Κληρονομική παγκρεατίτιδα (2%).
- Υποσιτισμός.
- Ινοκυστική νόσος του παγκρέατος.
- Τροπική παγκρεατίτιδα.

Αίτια της χρόνιας αποφρακτικής παγκρεατίτιδας
- Διάφοροι όγκοι.
- Τραυματισμός του παγκρέατος.
- Μορφολογικές ανωμαλίες του παγκρέατος (pancreas divisum).

Πρόληψη

Η διακοπή του αλκοόλ και η εκστρατεία καταπολέμησης του αλκοολισμού, είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης της χρόνιας παγκρεατίτιδας.

Κλινική εικόνα

Πόνος
Είναι το πιο συχνό σύμπτωμα (40%). Πρόκειται για βύθιο επιγαστρικό πόνο που αντανακλά στη μέση και επιδεινώνεται με τη λήψη της τροφής ή αλκοόλ. Συχνά συνοδεύεται με ναυτία και εμέτους. Είναι συχνά βασανιστικός, δεν επιτρέπει στον ασθενή να εργαστεί και να συμμετέχει στην κοινωνική ζωή. Ορισμένες φορές είναι απαραίτητη η λήψη πολύ ισχυρών αναλγητικών για την ανακούφισή του.

Επεισόδια παγκρεατίτιδας
Στο 40% των περιπτώσεων η νόσος εμφανίζεται κλινικά με αυτή τη μορφή.

Σακχαρώδης διαβήτης
Είναι η αρχική εκδήλωση στο 1/3 των ασθενών. Συνολικά, εμφανίζεται στα 2/3 των ασθενών, οι μισοί από τους οποίους τελικά θα χρειαστούν θεραπεία με ινσουλίνη.

Σύνδρομο δυσαπορρόφησης
Αναπτύσσεται στο 40% των ασθενών περίπου δέκα χρόνια από την έναρξη του πόνου. Οφείλεται σε ανεπάρκεια της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος να παράγει παγκρεατικά ένζυμα, που είναι απαραίτητα για την πέψη των τροφών, ιδιαίτερα των λιπαρών. Εκδηλώνεται με απώλεια βάρους, πολτώδεις δύσοσμες λιπαρές κενώσεις, οι οποίες ορισμένες φορές περιέχουν κηλίδες ελαίου που επιπλέουν στο νερό της τουαλέτας. Η δυσαπορρόφηση εκτός από τα λίπη αφορά και τα άλλα συστατικά της τροφής: πρωτεΐνες, υδατάνθρακες). Είναι δυνατόν επίσης να εκδηλωθεί ασκίτης και οιδήματα κάτω άκρων.

Επιπλοκές

1. Ψευδοκύστεις. Εγκυστωμένες συλλογές πλούσιες σε παγκρεατικά ένζυμα, χωρίς αληθινό τοίχωμα, που μπορεί να επιμολυνθούν ή να πιέζουν τους γύρω ιστούς.
2. Στένωση του χοληδόχου πόρου.
3. Παγκρεατικός ασκίτης.

Διάγνωση

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται ώστε να αποκλεισθεί η πιθανότητα ότι πρόκειται για καρκίνο του παγκρέατος.

- Η αμυλάση του ορού και των ούρων είναι συνήθως φυσιολογικές
- Η γλυκόζη μπορεί να είναι αυξημένη όταν υπάρχει σακχαρώδης διαβήτης.
- Οι λειτουργικές δοκιμασίες της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος μετά από καθετηριασμό του δωδεκαδακτύλου και μέτρηση των παγκρεατικών ενζύμων είναι συχνά παθολογικές (δοκιμασία σεκρετίνης).
- Οι ηπατικές δοκιμασίες (τρανσαμινάσες, χολερυθρίνη, αλκαλική φωσφατάση, γ-GT), είναι συνήθως φυσιολογικές, εκτός αν λόγω του αλκοολισμού συνυπάρχει ηπατίτιδα.
- Παθολογικές εμφανίζονται και οι δοκιμασίες δυσαπορρόφησης του λίπους. Το λίπος των κοπράνων είναι αυξημένο. Όταν οι δοκιμασίες αυτές γίνουν παθολογικές, το πάγκρεας έχει χάσει ήδη το 90% της εκκριτικής του λειτουργίας.

- Απεικονιστικές μέθοδοι, δηλαδή υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία και ERCP, βοηθούν πολύ στη διάγνωση, αναδεικνύοντας αποτιτανώσεις, διατάσεις και στενώσεις των παγκρεατικών πόρων. Επίσης μπορούν να βοηθήσουν στη διαφοροδιάγνωση από καρκίνο του παγκρέατος.

Αντιμετώπιση

- Διακοπή λήψης οινοπνεύματος. Προκαλεί ανακούφιση του πόνου στο 50%.
- Ανακούφιση του πόνου με αναλγητικά ή σε βαρύτερες περιπτώσεις με διαδερμική διήθηση του ηλιακού πλέγματος (νευρικού πλέγματος των κοιλιακών σπλάγχνων), με αλκοόλη.
- Τα επεισόδια οξείας παγκρεατίτιδας πρέπει να αντιμετωπίζονται με νοσηλεία στο νοσοκομείο, διακοπή σίτισης και αναλγητικά.
- Χορήγηση παγκρεατικών ενζύμων με τη μορφή χαπιών για την υποκατάσταση της λειτουργίας της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος.
- Χορήγηση αναστολέων των Η2-υποδοχέων της ισταμίνης για να αποφευχθεί η αδρανοποίηση των ενζύμων στο όξινο περιβάλλον του στομάχου.
- Αφαίρεση υπολειμματικών λίθων από τον παγκρεατικό πόρο με ERCP και σφιγκτηροτομή, ή τοποθέτηση stent (ενδοπρόθεση) σε περίπτωση στένωσής του, ώστε να διατηρείται ανοικτός.
- Χειρουργική επέμβαση (παγκρεατεκτομή), αν ο πόνος χρονίζει, γίνεται βασανιστικός και απαιτούνται ισχυρά αναλγητικά για την ανακούφισή του.
- Οι ψευδοκύστεις και ο παγκρεατικός ασκίτης χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση.

www.care.gr

ΚΑΤΑΡΑΚΤΗΣ

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Με τον όρο καταρράκτης εννοούμε οποιαδήποτε θόλωση του φακού του οφθαλμού.

Μορφές

Ο καταρράκτης μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητος. Στους επίκτητους κατατάσσονται οι εξής:

1. Γεροντικός
2. Νεανικός (εμφάνιση κατά την ενηλικίωση )
3. Προγεροντικός (εμφάνιση στη μέση ηλικία )
4. Παθολογικοί, οι οποίοι οφείλονται σε οφθαλμολογικές παθήσεις ( Ραγοειδίτιδα, Ετεροχρωμική ιριδοκυκλίτιδα Fuchs, εκφυλιστικές παθήσεις όπως υψηλή μυωπία, μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, πρωτοπαθής ατροφία της ίριδας)
5. Καταρράκτες από συστηματικά νοσήματα π.χ μυοτονική δυστροφία, ατοπική δερματίτιδα.
6. Καταρράκτες από μεταβολικά νοσήματα π.χ σακχαρώδης διαβήτης, υπασβεστιαιμία, γαλακτοζαιμία, ηπατοφακοειδής εκφύλιση(νόσος Wilson)
7. Καταρράκτες από φάρμακα π.χ κορτιζόνη μυωτικά κολλύρια
8. Καταρράκτες τραυματικοί
9. Καταρράκτες από φυσικά αίτια π.χ υψηλή θερμοκρασία, ακτινοβολία, ηλεκτροπληξία.

Συγγενής καταρράκτης

Όταν ο καταράκτης είναι παρόν κατά τη γέννηση ή όταν εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της ζωής του ατόμου ονομάζεται συγγενής.Ποσοστό 25% των συγγενών καταρρακτών μεταδίδονται κληρονομικά.60% των περιπτώσεων είναι αγνώστου αιτιολογίας.Τα υπόλοιπα αίτια είναι:

- Ιογενείς λοιμώξεις του εμβρύου (ερυθρά, μεγαλοκυτταροϊος, έρπητας ζωστήρας, ιος της παρωτίτιδας)
- Μικροβιακές, παρασιτικές λοιμώξεις (σύφιλη, τοξόπλασμα)
- Λήψη φαρμάκων από τη μητέρα κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης)
- Ακτινοβολία της περιοχής της πυέλου της μητέρας στο πρώτο τρίμηνο
- Μεταβολικά νοσήματα μητέρας ή του εμβρύου π.χ σακχαρώδης διαβήτης μητέρας, γαλακτοζαιμία εμβρύου
- Χρωμοσωμικές ανωμαλίες π.χ σύνδρομο Down

Η διάγνωση και η αντιμετώπιση του συγγενούς καταρράκτη θα πρέπει να γίνεται τους πρώτους μήνες της ζωής για να έχουμε καλύτερο οπτικό αποτέλεσμα. Ο ετερόπλευρος καταρράκτης θα πρέπει να χειρουργηθεί γρήγορα και να γίνει διόρθωση του άφακου οφθαλμού μέσα στις πρώτες 6-8 εβδομάδες ζωής. Ο αμφοτερόπλευρος καταρράκτης έχει πιο καλή πρόγνωση, πρέπει όμως και αυτός να χειρουργείται μέσα στους 4-6 πρώτους μήνες ζωής.

Γεροντικός καταρράκτης

Αποτελεί τη συχνότερη μορφή καταρράκτη.Συνήθώς εμφανίζεται μετά την ηλικία των 65 ετών ως φυσιολογική εξέλιξη της γήρανσης του ατόμου.

Διακρίνεται σε 3 μορφές, ανάλογα με τον εντοπισμό των θολώσεων, το φλοιώδη, τον πυρηνικό και τον οπίσθιο υποκαψικό ή κυπελλοειδή.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα του γεροντικού καταρράκτη είναι η προοδευτική μείωση της όρασης χωρίς πόνο.Ανάλογα με τη μορφή του καταρράκτη μπορεί να εμφανιστεί όψιμη μυωπία ή θάμβος της όρασης στο έντονο φως ή δυσκολία της όρασης στο σκοτάδι.

Θεραπεία

Η θεραπεία του καταρράκτη είναι χειρουργική και συνίσταται στην αφαίρεση του καταρρακτικού φακού και στην τοποθέτηση ενδοφακού.Τα είδη των εγχειρήσεων είναι:

1. Ενδοπεριφακική εξαίρεση (αφαιρείται ο φακός με το πρόσθιο και το οπίσθιο περιφάκιο και τοποθετείται ενδοφακός προσθίου θαλάμου).

2. Εξωπεριφακική αφαίρεση του καταρράκτη κατά την οποία διατηρείται το οπίσθιο περιφάκιο και τοποθετείται ενδοφακός οπισθίου θαλάμου (υπάρχουν διάφορα υλικά κατασκευής ενδοφακών π.χ σιλικόνης, ακρυλικοί) ώστε να μη χρειαστεί μετεγχειρητικά μεγάλη διαθλαστική διόρθωση.

3. Φακοθρυψία κατά την οποία γίνεται θρυμματισμός και αφαίρεση του πυρήνα και του φλοιού του καταρρακτικού φακού με συσκευή υπερήχων διατηρώντας άθικτο το οπίσθιο περιφάκιο.

Στην εγχείρηση καταρράκτη η χορήγηση αναισθησίας γίνεται είτε τοπικά, με τη χρήση οφθαλμικού αναισθητικού κολλυρίου, είτε με παραβόλβια αναισθητική ένεση.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στην περίπτωση παιδικού καταρράκτη η χειρουργική επέμβαση είναι διαφορετική απ'ότι στους ενήλικες.

Εξωπεριφακική αφαίρεση

Με μια ειδική βελόνη, τον κυστεοτόμο, εισερχόμαστε στον πρόσθιο θάλαμο και αφαιρούμε το πρόσθιο περιφάκιο.Κάνουμε τομη περίπου 10mm στο σκληροκερατοειδές όριο, διανοίγουμε τον πρόσθιο θάλαμο και ακολουθεί η έκθλιψη του πυρήνα του φακού.Στη συνέχεια αφού γίνει καθαρισμός των μαζών του φλοιού του φακού τοποθετείται ενδοφακός οπισθίου θαλάμου.

Φακοθρυψία

Μέσω μικρής τομής γίνεται η αφαίρεση του προσθίου περιφακίου με ειδικό κυστεοτόμο (καψουλόρηξη), στη συνέχεια διευρύνεται η τομή, περίπου στα 3mm και εισέρχεται ο στυλεός της συσκευής των υπερήχων. Αφού γίνει ο θρυμματισμός και η απορρόφηση του πυρήνα αναρροφούνται τα υπολλείματα του φλοιού και τοποθετείται, μέσω μικρής τομής, αναδιπλούμενος ενδοφακός οπισθίου θαλάμου, ο οποίος θα εκπτυχθεί μετά την είσοδό του στον οφθαλμό.

Επιπλοκές

Οι κυριότερες διεγχειρητικές επιπλοκές είναι η ρήξη του οπισθίου περιφακίου (αντιμετωπίζεται κατά τη διάρκεια της εγχείρησης), η μαζική χοριοειδική αιμορραγία, η οποία είναι πολύ σοβαρή επιπλοκή. Τις πρώτες μετεγχειρητικες μέρες μπορεί να εμφανιστεί αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, οίδημα κερατοειδούς, πρόπτωση ίριδας(σπάνια), διαφυγή απο το τραύμα (πολύ σπάνια,οφείλεται σε κακή συρραφή) και οξεία βακτηριακή ενδοφθαλμίτιδα. Η οξεία βακτηριακή ενδοφθαλμίτιδα είναι πολύ σοβαρή επιπλοκή, εμφανίζεται με συχνότητα 1 στις 1000 εγχειρήσεις και για τη θεραπεία απαιτείται έντονη αντιβιοτική αγωγή τοπικά και συστηματικά. Είναι δυνατον η ενδοφθαλμίτιδα να έχει όψιμη έναρξη και μακρόχρονη πορεία.

Η πιο συχνή επιπλοκή, η οποία εμφανίζεται μήνες μετά την εγχείρηση είναι η θόλωση του οπισθίου περιφακίου, η οποία αντιμετωπίζεται με σχάση του περιφακίου με laser. Οψιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές μπορεί να είναι η αντίδραση στα ράμματα, η εκτόπιση του φακού, η φυσαλιδώδης κερατοπάθεια (συχνότερη παλαιότερα, λόγω μη εξελιγμένων χειρουργικών τεχνικών), το κυστεοειδες οίδημα της ωχράς (μπορεί να υποχωρήσει χωρίς θεραπεία ή μπορει να χρειαστεί φαρμακευτική θεραπεία με κορτικοστεροειδή και αντιφλεγμονώδη), η ανάπτυξη επιθηλιακών κυττάρων στον πρόσθιο ημιμόριο και τέλος η αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, η οποία συμβαίνει όταν υπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες.

www.care.gr

ΓΛΑΥΚΩΜΑ

Σύντομη περιγραφή-ορισμός

Με τον όρο γλαύκωμα εννοούμε ένα σύνολο παθολογικών καταστάσεων του οφθαλμού, που έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης σε τέτοιο βαθμό που να προκαλεί βλάβη στο οπτικό νεύρο και αλλοιώσεις από το οπτικό πεδίο.

Παθογένεια

Στη διαμόρφωση του ύψους της ενδοφθάλμιας πίεσης σημαντικό ρόλο παίζει το υδατοειδές υγρό του οφθαλμού.Το υδατοειδές υγρό παράγεται από το ακτινωτό σώμα χύνεται στον οπίσθιο θάλαμο και στη συνέχεια μέσω της κόρης μεταβαίνει από τον οπίσθιο θάλαμο στον πρόσθιο. Το μεγαλύτερο ποσό του υδατοειδούς υγρού αποχετεύεται από τη γώνια του προσθίου θαλάμου. Πρόσθιος θάλαμος ονομάζεται ο χώρος που αφορίζεται, μπροστά από την οπίσθια επιφάνεια του κερατοειδούς, πίσω από την πρόσθια επιφάνεια της ίριδας και περιφερικά από την σκληροκερατοειδη ζώνη. Οπίσθιος θάλαμος είναι ο χώρος που αφορίζεται, εμπρός από την οπίσθια επιφάνεια της ίριδας και προς τα πίσω από την πρόσθια επιφάνεια του φακού. Ο περιφερικός χώρος του προσθίου θαλάμου ονομάζεται γωνία.

Μορφές

Το γλαύκωμα μπορεί να είναι πρωτοπαθές, όπως το χρόνιο απλό γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας και το οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας ή δευτεροπαθές, οπότε η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης είναι σύμπτωμα κάποιας άλλης οφθαλμικής πάθησης. Δευτεροπαθή γλαυκώματα είναι το ψευδοαποφολιδωτικό (εναπόθεση ελαφρά γκριζωπών ή λευκωπών φολίδων στα πρόσθια μόρια του οφθαλμού), το χρωστικό (κοκκία χρωστικής στο πρόσθιο ημιμόριο, ιδίως σε σκουρόχρωμα μάτια ), το νεοαγγειακό (ισχαιμία του αμφιβληστροειδούς ), το φακογενές, το μετατραυματικό, το φαρμακευτικό (μακροχρόνια χρήση κολλυρίου κορτιζόνης) και το μεταφλεγμονώδες (μετά ραγοειδίτιδα).

Συγγενές γλαύκωμα

Το γλαύκωμα το οποίο εμφανίζεται κατά τη γέννηση του ατόμου ονομάζεται συγγενές. Όταν εμφανιστεί μέσα στα τρία πρώτα χρόνια της ζωής, μιλάμε για παιδικό γλαύκωμα και κατά την ενηλικίωση για νεανικό. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα του βούφθαλμου (μεγάλος βολβός που απωθεί τα βλέφαρα με μεγάλο κερατοειδή), η οποία παρατηρείται στο συγγενές γλαύκωμα.

Χρόνιο απλό γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας

Αποτελεί τη συχνότερη μορφή γλαυκώματος και απαντά στο γενικό πληθυσμό , ηλικίας άνω των 40 ετών, σε ποσοστό 1-2% αυξανόμενο με την ηλικία.

Το χρόνιο απλό γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας χαρακτηρίζεται από:

- Αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης πάνω απο 21 mm Hg. (Παρολαυτά ενα σημαντικό ποσοστό των ασθενών που πάσχουν απο γλαύκωμα αυτής της μορφής έχουν συνέχεια ΕΟΠ χαμηλότερη από 21mmΗg οπότε μιλάμε για γλαύκωμα χαμηλής πιέσεως.
- Ανοιχτή γωνία προσθίου θαλάμου.
- Ατροφική κοίλανση της οπτικής θηλής η οποία διαγιγνώσκεται βυθοσκοπικά.
- Αλλοιώσεις του οπτικού πεδίου.

Η εισβολή και η πρόοδος της νόσου είναι ύπουλη. Ο ασθενής συνήθως δεν παραπονείται για κάνενα σύμπτωμα, εως ότου μετά από πολλά χρόνια επέλθει σημαντική έκπτωση του οπτικού πεδίου και της κεντρικής όρασης.

Η ακριβής αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη. Κληρονομείται με πολυγονιδιακό πολυπαραγοντικό χαρακτήρα ενώ οι τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι αγγειακοί παράγοντες συμμετέχουν στην εκδήλωση της νόσου.

Οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας

Το οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας είναι μία κατάσταση κατά την οποία εμποδίζεται η αποχέτευση του υδατοειδούς υγρού του οφθαλμού, λόγω της απόφραξης της γωνίας προσθίου θαλάμου από την περιφέρεια της ίριδος. Αποτέλεσμα της απόφραξης είναι η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης σ' επίπεδα μεγαλύτερα από 40-50 mmΗg.

Είναι νόσος σπανιότερη απο το χρόνιο απλό γλαύκωμα και παρατηρείται συχνότερα στις γυναίκες. Εμφανίζεται συνήθως σε μάτια μικρά, υπερμετρωπικά, με αβαθή πρόσθιο θάλαμο και στενή γωνία προσθίου θαλάμου, με μικρή διάμερο κερατοεδούς. Για την εμφάνιση της νόσου μπορεί να παίζει ρόλο και η επίδραση παραγόντων του περιβάλλοντος, η ψυχοσύνθεση του ατόμου, μια έντονη κατάσταση stress.

Ο ασθενής εμφανίζει αιφνίδια έντονο πόνο, φωτοφοβία, δακρύρροια, σημαντική ελάττωση της όρασης καθώς και τάση για έμετο. Ο οφθαλμός είναι κόκκινος και η κόρη σε ημιμυδρίαση και δεν αντιδρά στο φως.

Το οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας είναι απο τις λίγες επείγουσες περιπτώσεις στην Οφθαλμολογία και απαιτεί άμεση αντιμετώπιση.

Αντιμετώπιση

Σκοπός της θεραπείας του χρόνιου απλού γλαυκώματος όπως και κάθε άλλου τύπου γλαυκώματος είναι η ελάττωση της παθολογικά υψηλής ενδοφθάλμιας πίεσης μέσα σε φυσιολογικά όρια.

Αρχικά χρησιμοποιείται η φαρμακευτική θεραπεία και σε περίπτωση μη ικανοποιητικής ρύθμισης της ενδοφθάλμιας πίεσης προχωρούμε στη χειρουργική θεραπεία.

Οι κατηγορίες των αντιγλαυκωματικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται είναι:
- Παρασυμπαθητικομιμητικά (μυωτικά) (πιλοκαρπίνη)
- β-αναστολείς (Τιμολόλη, Βηταξολόλη)
- Αναστολείς καρβονικής ανυδράσης (Χορηγούνται και τοπικά π.χ. Δορζολαμίδη και απο το στόμα π.χ. Ακεταζολαμίδη)
- Εκλεκτικοί α2 αδρενεργικοί αγωνιστές π.χ. Βριμονιδίνη
- Ανάλογα προσταγλαδινών π.χ. Λατανοπρόστη καθώς και συνδυασμοί αυτών

Σκοπός των αντιγλαυκωματικών εγχειρήσεων είναι η δημιουργία μιας νεας οδού αποχέτευσης του υδατοειδούς υγρού του οφθαλμού ώστε να ελαττωθεί η ενδοφθάλμια πίεση. Τέτοιες εγχειρήσεις είναι η καλυμμένη σκληρεκτομή και η τραμπεκουλεκτομή. Υπάρχει η δυνατότητα χρήσης Laser (Argon Laser τραμπεκουλοπλαστική) για τη θεραπεία του χρόνιου απλού γλαυκώματος συνήθως ως βοηθητική της φαρμακευτικής θεραπείας.

Σε περίπτωση οξέος γλαυκώματος κλειστής γωνίας μετά την εφαρμογή της κατάλληλης φαρμακευτικής θεραπείας με σκοπό να ελαττωθεί η ενδοφθάλμια πίεση, προχωράμε στη χειρουργική θεραπεία που συνίσταται είτε σε περιφερική ιριδεκτομή είτε σε περιφερική ιριδοτομή αναιμάκτως με τη χρήση ακτίνων Laser. Επειδή το οξύ γλαύκωμα κλειστής γωνίας είναι νόσος αμφοτερόπλευρος συνιστάται προφυλακτική ιριδοτομή και στον άλλο μη προσβεβλημένο οφθαλμό.

www.care.gr

Το παρακατω ενδιαφερον αρθρο ειναι απο την κεντρικη σελιδα του esoterica.(www.esoterica.gr).

Οι εσωστρεφείς, «μελαγχολικοί» και ντροπαλοί χαρακτήρες έχουν μια τάση να προσβάλλονται πιο εύκολα από μολυσματικές ασθένειες (βλ. ακόμα και το AIDS) απ’ τους «εξωστρεφείς». Αυτό ήταν γνωστό στους ιατρικούς κύκλους ήδη απ’ την εποχή της αρχαίας Ελλάδας. Όμως έλειπε το «γιατί» αυτής της διαπίστωσης. Τώρα όμως κάποιοι επιστήμονες φαίνεται ότι βρήκαν κάποιες καλές απαντήσεις !

Κάποιες εξηγήσεις του φαινομένου δόθηκαν απ’ την ερευνητική ομάδα του καθηγητή Steve Cole απ’ το Ινστιτούτο Έρευνας για το AIDS του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Η σχετική στατιστική διαπίστωση έδειξε ότι οι εξωστρεφείς χαρακτήρες αντιδρούσαν καλύτερα στην φαρμακευτική αγωγή κατά του AIDS, απ’ ό,τι οι εσωστρεφείς, σε ένα δείγμα από 54 άνδρες.

Η λύση δόθηκε μελετώντας την ανταπόκριση του ανθρώπου μπροστά σε καταστάσεις στρες, πίεσης και άγχους. Έτσι διαπιστώθηκε ότι το σώμα των «συνεσταλμένων» που τείνουν να «εσωτερικεύουν» τέτοιες πιεστικές καταστάσεις και να μην διαθέτουν τρόπους εκτόνωσης, απελευθερώνει μια χημική ουσία με την ονομασία “norepinephrine”, η οποία κάνει τον οργανισμό πιο τρωτό στις ασθένειες και ιδιαίτερα στις ιώσεις.

Φυσικά, δεν είναι «νέο» το ότι, η ψυχολογική μας κατάσταση αποτυπώνεται στο σώμα μας και επηρεάζει την υγεία του. Ούτε είναι «νέο» ότι ασθένειες όπως ο καρκίνος ή καρδιαγγειακές παθήσεις συνδέονται με την γενικότερη ψυχολογική μας στάση απέναντι στη ζωή. Αυτή τη φορά όμως εντοπίστηκε ο «βιολογικός κρίκος» αυτού του μηχανισμού, που κάνει αυτούς που τείνουν να … «κλείνονται στο καβούκι τους» πιο ευάλωτους!

Για ξανασκεφτείτε το λοιπόν. Περισσότερο γέλιο, αισιοδοξία, χιούμορ, καλή διάθεση και επικοινωνία θα σας κάνουν ίσως να … βρείτε την υγειά σας !!!

Κακή χρήση της καφεΐνης!

"Για πολλούς ανθρώπους, το ξεκίνημα της καθημερινής ρουτίνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ένα φλιτζάνι καφέ. Ίσως η πρωινή «δόση» καφεΐνης να μοιάζει ελκυστική, όμως πόσο αποτελεσματική είναι...;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρνούνται πεισματικά να καταπιαστούν με οποιοδήποτε θέμα της καθημερινής τους ζωής το πρωί, πριν την ιεροτελεστία του πρώτου καφέ της ημέρας, έχοντας την αίσθηση ότι μόνο έτσι αφυπνίζουν μυαλό και σώμα.

Ερευνητές όμως, του πανεπιστημίου του Harvard έρχονται να διαφωνήσουν, εξηγώντας ότι η κατανάλωση καφέ το πρωί μπορεί να ανεβάζει αρχικά τα επίπεδα της καφεΐνης στον οργανισμό, όμως σταδιακά αυτά μειώνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας - τη στιγμή μάλιστα που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη την αφύπνιση.

Η επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου εξηγεί ότι η συχνότερη κατανάλωση μικρών ποσοτήτων καφεΐνης μπορεί να ωφελήσεί –σε επίπεδο ενεργητικότητας- πολύ περισσότερο όσους πρέπει να …κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά!

Με αναφορά τους στην επιθεώρηση Sleep, εξηγούν τον τρόπο με τον οποίο η καφεΐνη επηρεάζει το σύστημα που διαμορφώνει και ελέγχει το αίσθημα της νύστας και τον ύπνο.

Η χρονική στιγμή κατά την οποία αρχίζουμε να κοιμόμαστε, αλλά και η χρονική διάρκεια, ρυθμίζονται από το κιρκάδιο και το ομοιοστατικό σύστημα.

Το κιρκάδιο σύστημα είναι αυτό που συντονίζεται με την εναλλαγή της ημέρας και της νύχτας κατά τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, οπότε προάγει την περιοδικότητα του ύπνου, καθώς ένα εσωτερικό βιολογικό «ρολόι» απολύει μελατονίνη και άλλες ορμόνες κατά περιόδους.

Στον αντίποδα, το ομοιοστατικό σύστημα είναι πιο «απείθαρχο», δεδομένου ότι λειτουργεί με βάση τις εκάστοτε ανάγκες. Είναι εκείνο που «εξηγεί» στο σώμα ότι χρειάζεται περισσότερη (ή λιγότερη) ξεκούραση, ανάλογα με τις ώρες που έχει μείνει κάποιος άγρυπνος.

Ψευδοφάρμακα και χάπια καφεΐνης
Οι ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Rush και της Ιατρικής σχολής του Harvard, διεξήγαγαν την εν λόγω έρευνα με τη βοήθεια 16 αντρών, οι οποίοι ζούσαν σε χωριστά δωμάτια για 29 ημέρες, χωρίς κανένα μέσω μέτρησης του χρόνου.

Οι άντρες, οι οποίοι είχαν «καθημερινό» πρόγραμμα 43 ωρών, παρέμεναν ξύπνιοι για περιόδους περίπου 28 ωρών. Το πρόγραμμά τους ήταν έτσι κατασκευασμένο ώστε να προσομοιώνει το ωράριο ενός στρατιωτικού, ενός γιατρού ή άλλων επαγγελματιών που εργάζονται –ορισμένες φορές- υπό αυτές τις συνθήκες.

Η επιμήκυνση του «24ώρου» των εθελοντών ήταν επίσης έτσι σχεδιασμένη ώστε να διακόπτει τον κύκλο του κιρκάδιου συστήματος, ενώ μεγιστοποιούσε το κάλεσμα του ομοιοστατικού για ανάπαυση.

Στους συμμετέχοντες επίσης χορηγήθηκαν χάπια καφεΐνης, περίπου αντίστοιχα με 560 γραμμάρια καφέ, αλλά και ψευδοφάρμακα. Σύμφωνα με τις οδηγίες, έπρεπε να λαμβάνουν τα χάπια αρχικά αμέσως μετά το ξύπνημα και αργότερα κάθε ώρα.

Όπως μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί, οι ασθενείς δεν γνώριζαν τι είδους χάπι λάμβαναν κάθε φορά (καφεΐνης ή αδρανές), όμως, όλως περιέργως, πλήρης ήταν και η άγνοια των ερευνητών.

Μετά το πέρας της έρευνας, αποκαλύφθηκε ότι οι εθελοντές εκείνοι που λάμβαναν τα -αληθινά- χάπια καφεΐνης ήταν εκείνοι που «υποχωρούσαν» σπανιότερα στο αίσθημα της κούρασης, τείνοντας να «λαγοκοιμούνται» λιγότερες φορές κατά τη διάρκεια της μέρας.

Από την άλλη πλευρά, στις εξετάσεις που ακολούθησαν φάνηκε ότι, όσοι επέδειξαν μεγαλύτερη «εγκράτεια» ήταν και εκείνοι που –με βάση τις αναφορές τους- ένιωθαν περισσότερο κουρασμένοι συχνότερα, αντίθετα με όσους είχαν λάβει τα αδρανή χάπια.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, η καφεΐνη σταματάει τη δράση των δεκτών της αδενοσίνης, μιας χημικής ένωσης –κλειδί για τη λειτουργία του ομοιοστατικού συστήματος.

«Κανένα υποκατάστατο για τον ύπνο»

Όπως εξήγησε ο καθηγητής James Wyatt, εκ των επικεφαλής της έρευνας, στην πλειοψηφία τους, όσοι καταναλώνουν καφέ, τείνουν να χρησιμοποιούν την καφεΐνη με εντελώς λάθος τρόπο. «Πίνουν μερικά φλιτζάνια καφέ ή τσάι το πρωί. Αυτό σημαίνει ότι τα επίπεδα της καφεΐνης στον εγκέφαλο θα συνεχίσουν να πέφτουν καθώς η μέρα θα προχωρά. Όμως, δυστυχώς για αυτούς, η φυσιολογική λειτουργία που προσπαθούν να καταστείλουν δεν είναι ενεργή παρά στο δεύτερο μισό της ημέρας».

Ο Δρ. Wyatt συνέχισε τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένα υποκατάστατο για τον ύπνο, εκτίμηση που βρίσκει σύμφωνο μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας."

ΣΕΞ,ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ;

Το δευτερο αρθρο που δημοσιευτηκε στο περιοδικο science λεει:

"Σύμφωνα με την Υπόθεση «Red Queen», ο λόγος ύπαρξης του σεξ είναι να θωρακίζει του οργανισμούς από τα παράσιτα.

Αυτοί οι μικροοργανισμοί αναπτύσσουν συνεχώς νέους τρόπους για να εκμεταλλεύονται τους ξενιστές τους, οπότε τα ζώα πρέπει να εξελίσσουν με την ίδια ταχύτητα ανάλογους μηχανισμούς άμυνας –κάτι που -σύμφωνα με μερικούς- επιτυγχάνουν με τη βοήθεια της ερωτικής πράξης.

Από την άλλη πλευρά, μέλη της επιστημονικής κοινότητας έχουν κατασκευάσει ένα μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο, αυτή η «αμυντική προσπάθεια» δεν είναι αρκετή από μόνη της για να ερμηνευτεί το φαινόμενο.

Η επιδρομή των ...κλώνων!
Η βιολόγοι που ειδικεύονται στην Εξέλιξη των ειδών, δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα ερμηνεύσουν σε ικανοποιητικό βαθμό τη σεξουαλική πράξη, αλλά και τους λόγους που οδηγούν σ'Α αυτή.

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φύσης γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί εμφανείς λόγοι για τους οποίους πρέπει να καταφεύγουμε σ΄ αυτήν –ενώ υπάρχουν πολλοί για τους οποίους θα έπρεπε να την αποφεύγουμε.

Πρώτα απ' όλα, το σεξ είναι ένας από τους λιγότερο αποτελεσματικούς τρόπους αναπαραγωγής. Οι άφυλοι οργανισμοί (εκείνοι δηλαδή που είναι ακαθορίστου φύλου και στερούνται της γενετήσιας ορμής) αποκτούν έως και διπλάσιους απογόνους.

«Οι κλώνοι έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα». Όπως εξηγεί ο Curt Lively, εξελικτικός βιολόγος του πανεπιστημίου της Indiana, αν σε έναν πληθυσμό φυλετικών οργανισμών εισαχθεί ένας κλώνος, τότε ο τελευταίος θα είναι σε σαφώς πλεονεκτικότερη θέση, σε σημείο μάλιστα να κυριαρχήσει επί του πληθυσμού, δεδομένου ότι η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται είναι μεγαλύτερη.

Δευτερευόντως, η σεξουαλική πράξη είναι επικίνδυνη. Πέρα από τις ασθένειες που μεταδίδονται κατ' αυτό τον τρόπο, οι ίδιοι οι απόγονοι διακινδυνεύουν να μην κληρονομήσουν την … «αφρόκρεμα» των γονιδίων του πατέρα.

«Είναι παράδοξο το ότι τόσοι πολλοί οργανισμοί καταφεύγουν στο σεξ» σχολιάζει η Sarah Otto, τους πανεπιστημίου του Βανκούβερ και συνυπογράφουσα την εργασία.

»Αν κάποιος γονιός έχει επιβιώσει αρκετό καιρό ώστε να αναπαραχθεί, πιθανότατα έχει καλά γονίδια, οπότε το να τα "ανακατεύει" από δω και από κει δεν πρόκειται να τον ωφελήσει»

Παρόλα αυτά, η σεξουαλική πράξη είναι καθημερινότητα. Η φυσική επιλογή, για κάποιο λόγο, κατέληξε σ' αυτήν. Οι κλώνοι δεν επικράτησαν και ο κίνδυνος να συμβεί κάτι τέτοιο (ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλος είναι) δεν φαίνεται να είναι αρκετός για να της αλλάξει τη γνώμη.

Υπόθεση «Red Queen»
Η Υπόθεση «Red Queen» (Κόκκινη Βασίλισσα) πήρε το όνομά της από τον ομώνυμο χαρακτήρα του έργου «Η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων», όπου η βασίλισσα λέει στη μικρή Αλίκη ότι πρέπει να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορεί για να μείνει στο ίδιο μέρος.

Η κεντρική ιδέα της Υπόθεσης είναι ότι οι οργανισμοί συνεχώς εξελίσσονται –καθώς συνεχώς υιοθετούν νέους γενετικούς συνδυασμούς- προκειμένου να «αποκλείσουν» τους παθογόνους.

«Η θεωρία δηλώνει ότι τα παράσιτα επιλέγουν τον πλέον συνήθη γονιδιακό τύπο για να επιτεθούν, και αυτός ανήκει στους κλώνους. Όπότε αν τα παράσιτα επιτύχουν, μπορούν να εμποδίσουν τους κλώνους από το να κυριαρχήσουν στον πληθυσμό» σχολιάζει στο δικτυακό τόπο του ειδησεογραφικού πρακτορείου BBC ο καθηγητής Lively.

»Όμως προκειμένου να φανεί αληθής η θεωρία, θα πρέπει να υπάρχουν πάρα πολλά παράσιτα και θα πρέπει η δράση τους να έχει ιδιαίτερα δραματικά αποτελέσματα».

Αυτή είναι και η αχίλλειος πτέρνα της «Κόκκινης Βασίλισσας», στην οποία στηρίχτηκαν για να καταρρίψουν τη -μέχρι χτες- δημοφιλή θεωρία οι επιστήμονες. Σύμφωνα με το μαθηματικό μοντέλο που ανέπτυξε η Sarah Otto και ο συνεργάτης της Scott Nuismer, δεν υπάρχουν αρκετά παράσιτα ώστε να δικαιολογούν τη συχνότητα με την οποία εμφανίζεται το σεξ στη φύση. "

Παραθετω ενα αρθρο που πρεπει να το διαβασετε:

Πόσο επικίνδυνο είναι το κάπνισμα
Γράφει ο Παθολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αναστάσιος Σπαντιδέας

"Δεν υπάρχει σήμερα κανένα άτομα που να μην γνωρίζει ότι το κάπνισμα είναι επικίνδυνο. Ακόμη και οι πιο φανατικοί καπνιστές δέχονται ότι το κάπνισμα «τους κάνει κακό» αλλά μία
παράξενη δύναμη τους καθιστά ανίκανους να αντιδράσουν σε αυτό τον κίνδυνο και να αποτάξουν αυτό το κακό.

Πόσο επικίνδυνο όμως είναι το κάπνισμα; Για να αντιληφθεί κανείς τον κίνδυνο θα πρέπει να γνωρίζει ότι το κάπνισμα σήμερα σκοτώνει 100.000 άτομα το χρόνο γεγονός που σημαίνει ότι ο 1 στους 4 καπνιστές θα πεθάνει από το κάπνισμα. Πιο απλά ακόμα σημαίνει ότι: 247 άτομα πεθαίνουν κάθε μέρα 11 άτομα πεθαίνουν κάθε ώρα 1 άτομο πεθαίνει κάθε πέντε λεπτά.

Άραγε έχεις υπολογίσει εσύ φίλε καπνιστή σε ποια κατηγορία ανήκεις; στα 3 από τα 4 άτομα που Δε θα πεθάνουν από το κάπνισμα ή στο 1 που σίγουρα θα πεθάνει από το κάπνισμα. Και πάλι θα πρέπει να τονίσουμε ότι μπορεί οι 3 στους 4 καπνιστές να μην πεθαίνουν από το κάπνισμα αλλά αυτό Δε σημαίνει ότι δεν προσβάλλονται από παθήσεις οι οποίες μπορεί να μην είναι θανατηφόρες όμως σίγουρα είναι βασανιστικές αφού προκαλούν σημαντική αναπηρία.
Αν πάλι σαν καπνιστής ανήκεις στην μοιραία κατηγόρια του 1 από τους 4 που θα πεθάνουν από το κάπνισμα αναλογίσου πόσο τυχερός στάθηκες μέχρι σήμερα που ζεις αφού κάθε πέντε λεπτά πεθαίνει και ένας καπνιστής. Τα προηγούμενα 5 λεπτά δεν ήταν η σειρά σου όμως στα επόμενα 5 λεπτά, την επόμενη ώρα, την επόμενη μέρα θα είσαι το ίδιο τυχερός; Μακάρι.
Αν οι παραπάνω αριθμοί Δε σε έπεισαν μάθε ακόμα ότι: αν σήμερα 1000 νεαρά στην ηλικία άτομα αρχίσουν να καπνίζουν 20 τσιγάρα ημερησίως τότε τα άτομα αυτά θα πεθάνουν πριν έρθει η ώρα τους.
1 λόγω εγκληματικής ενέργειας
6 λόγω τροχαίου ατυχήματος
250 λόγω καπνίσματος

Βλέπει λοιπόν κανείς ότι η πιθανότητα να πεθάνει κανείς από το κάπνισμα είναι 40 φορές μεγαλύτερα από το να σκοτωθεί σε ένα τροχαίο ατύχημα. Για αυτό και το επιχείρημα που επικαλούνται πολλοί από τους καπνιστές για να μην κόψουν το κάπνισμα «Δε βαριέσαι αδελφέ ποιος ξέρει αύριο αν δεν με πατήσει κανένα αυτοκίνητο» δεν έχει καμία λογική υποστήριξη αφού οι πιθανότητες για ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα είναι σημαντικά μικρότερες από τις πιθανότητες που έχει ένα άτομο να πεθάνει από κάπνισμα.
Και ηθελημένα οι καπνιστές επικαλούνται σαν επιχείρημα το τροχαίο ατύχημα και όχι το εγκεφαλικό ή το καρδιακό επεισόδιο διότι όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν ότι αυτά σχετίζονται με το κάπνισμα.
Θα πρέπει επίσης να είναι γνωστό ότι το κάπνισμα προκαλεί 4 φορές περισσότερους πρώιμους θανάτους από ότι προκαλούν όλες μαζί οι παρακάτω καταστάσεις οι ποίες σημειωτέων μπορούν και αυτές να προληφθούν.
Τροχαία ατυχήματα
Κατάχρηση αλκοολούχων ποτών
Τοξικομανία
Αυτοκτονίες

Όταν λέμε πρώιμους θανάτους εννοούμε τους θανάτους που έρχονται σε μικρότερη ηλικία από αυτή που λογικά το άτομο θα έπρεπε να πεθάνει. Τα πόσα χρόνια ένας καπνιστής χάνει από τη ζωή του είναι υπολογισμένο και εξαρτάται από τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζει.

Ο ισχυρισμός των καπνιστών «Δε βαριέσαι ας ζήσω και ένα χρόνο λιγότερο καπνίζοντας» απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Υπολογίζεται ότι ένας καπνιστής χάνει περίπου 10-15 χρόνια από τη ζωή του. Εκτός όμως από τα χρόνια που χάνονται θα πρέπει κανείς να υπολογίσει και τα χρόνια που υποφέρει ο καπνιστής από τις αρρώστιες που προκαλεί το κάπνισμα.
Έτσι αν υποθέσουμε ότι ένα άτομο επρόκειτο να ζήσει 70 χρόνια χωρίς να καπνίζει τώρα καπνίζοντας πρόκειται να ζήσει 5 χρόνια. Σημειωτέον ότι από τα 50 ή 45 του χρόνια ο καπνιστής θα αρχίσει να εμφανίζει συμπτώματα τα οποία θα υποβαθμίζουν προοδευτικά την ποιότητα της ζωής καθιστώντας την στο τέλος ανυπόφορη.
Αν ρωτήσετε ένα άτομο με αναπνευστική ανεπάρκεια και συχνές κρίσεις δύσπνοιας μία κατάσταση που στην συντριπτική της πλειοψηφία οφείλεται στο κάπνισμα, πόσο ευχαριστημένο είναι από τη ζωή του θα σας απαντήσεις ότι προτιμάει «χίλιες φορές να πεθάνει παρά να ζει τη μαρτυρική αυτή ζωή».
Το ίδιο θα απαντήσει και ένας καπνιστής με στεφανιαία ανεπάρκεια και συχνές κρίσεις στηθάγχης. Ένα σφαλερό επιχείρημα που επικαλούνται αρκετοί καπνιστές για να μην κόψουν το τσιγάρο είναι και το ότι ο παππούς τους ή ο τάδε γνωστός τους έφθασε 100 χρονών καπνίζοντας.
Η επιστράτευση αυτού του ακραίου επιχειρήματος δεν αποσκοπεί πουθενά αλλού παρά μόνο στο να απαλύνει τις ενοχές που αισθάνεται ο καπνιστής μέσα στην αδυναμία του να αποτάξει το τσιγάρο, αφού σίγουρα γνωρίζει πολλαπλάσια άτομα στο περιβάλλον του που επλήγησαν από θανατηφόρες ή μη παθήσεις που σχετίζονταν με το τσιγάρο.
Κανείς δεν αρνείται το γεγονός ότι και ένας καπνιστής μπορεί να φθάσει σε βαθιά γηρατειά έστω και ασθμαίνοντας. Αλλά πόστες είναι οι πιθανότητες και πόσα είναι τα περιστατικά αυτά. Το να επικαλείσαι μία εξαίρεση ενός κανόνα για να προσπαθήσεις να εντάξεις και εσύ τον εαυτό σου σε αυτή είναι το λιγότερο άρνηση της πραγματικότητας και της λογικής.
Είναι σαν να ταυτίζουμε τις πιθανότητες που έχει να σκοτωθεί ένα άτομα που πέφτει από τον 20ο όροφο μιας πολυκατοικίας με αυτές που έχει ένα άτομο που πέφτει από γλίστρημα στο δρόμο.
Και πράγματι το ανωτέρω παράδειγμα εκφράζει ανάγλυφα τις πιθανότητες που έχει ένας καπνιστής (πτώση από τον 20ο όροφο) να πάθει κάποιο θανατηφόρο νόσημα σε σύγκριση με έναν μη καπνιστή (πτώση από γλίστρημα στο ίσιωμα). Το ότι επέζησε και κάποιο άτομο που έπεσε από τον 20ο ή 30ο όροφο μίας πολυκατοικίας αποτελεί πράγματι είδηση λόγω της σπανιότητας της, που της αξίζει να της αφιερωθεί μία στήλη κάποιας εφημερίδας ή μία αναφορά στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Αλλά πόσο συχνά όμως τέτοια περιστατικά συναντώνται στα φύλα των εφημερίδων ή στα δελτία των ειδήσεων της τηλεόρασης.
Άλλοι πάλι επικαλούνται το γεγονός ότι «τα πάντα γύρω μας είναι μολυσμένα, ο αέρας που αναπνέουμε, τα τρόφιμα που τρώμε, το νερό που πίνουμε, το τσιγάρο μας μάρανε». Και όμως έστω και όλες οι τοξικές επιδράσεις του περιβάλλοντος αν αθροιστούν δεν φθάνουν για να ισοφαρίσουν την τοξική δράση του τσιγάρου. Αυτό είναι αποδεδειγμένο και πέραν πάσης αμφισβήτησης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άπειρα τα επιχειρήματα που μπορεί να επικαλεσθεί ένας καπνιστής είτε να δικαιολογήσει στον εαυτό του την ολέθρια συνήθειά του και να απαλύνει κατά κάποιο τρόπο τις ενοχές του είτε για να αντικρούσει τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις των πιο αγαπητών προσώπων της οικογένειάς του που ικετευτικά του ζητούν να σταματήσει το κάπνισμα με μόνη ελπίδα να τον έχουν μερικά χρόνια πιο πολλά κοντά τους

Μπορεί να επηρεαστεί και το δέρμα;
Η συσσώρευση βλέννας και οι αναπνευστικές λοιμώξεις δεν είναι τα μόνα προβλήματα που έχουν άμεση σχέση με το κάπνισμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι το κάπνισμα συνδέεται με τη συχνότερη δημιουργία κατακλίσεων, καθώς επίσης ότι επιβραδύνει την επούλωση των κατακλίσεων και των πλαστικών εγχειρήσεων που μερικές φορές γίνονται για τη θεραπεία των κατακλίσεων.
Συγκεκριμένα, μια μελέτη σε 38 καπνιστές με κάκωση νωτιαίου μυελού βρέθηκε ότι και είχαν εκτεταμένες και συχνότερες κατακλίσεις και η επούλωση ήταν πιο αργή απ' ότι στους μη καπνιστές. Έχοντας ήδη αποκλείσει άλλους παράγοντες που ενδεχομένως έχουν άμεση σχέση στη δημιουργία προβλημάτων του δέρματος -όπως ο διαβήτης, ο τύπος του μαξιλαριού για την προστασία από τις κατακλίσεις, η σοβαρότητα της παράλυσης, η σπαστικότητα, το σωματικό βάρος και η διαθεσιμότητα βοήθειας για την φροντίδα του δέρματος- τα αποτελέσματα ήταν ότι το κάπνισμα συνεισφέρει στην ανάπτυξη κατακλίσεων περισσότερο από ότι οι προαναφερθέντες παράγοντες. Γιατί; Συνεχίστε να διαβάζετε...

Η φτωχή κυκλοφορία του αίματος μπορεί να οδηγήσει σε κατακλίσεις...
Το υγιές δέρμα εξαρτάται από την καλή κυκλοφορία ενός πολύ καλά οξυγονωμένου αίματος που μεταφέρει τα θρεπτικά συστατικά στο δέρμα και απομακρύνει τα άχρηστα από αυτό. Το κάπνισμα γενικά και ιδιαίτερα η νικοτίνη, προκαλεί μείωση της κυκλοφορίας του αίματος στα άκρα. Επιπρόσθετα, το κάπνισμα παράγει μονοξείδιο του άνθρακα, που μειώνει την ποσότητα οξυγόνου από όλη την κυκλοφορία. Με άλλα λόγια, το κάπνισμα όχι μόνο μειώνει σημαντικά την κυκλοφορία του αίματος στο δέρμα, αλλά το αίμα που τελικά κατορθώνει να φτάσει στους ιστούς περιέχει πολύ λιγότερο οξυγόνο από αυτό που θα είχε σε κανονικές συνθήκες. Μια μείωση των θρεπτικών συστατικών και του οξυγόνου στο αίμα και μια περιορισμένη ικανότητα απομάκρυνσης των άχρηστων συστατικών από αυτό, ενισχύουν τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία κατακλίσεων. Στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν δεν ανασηκώνεστε από το κάθισμα, όταν χρησιμοποιείτε κακής ποιότητας μαξιλάρι για την προστασία από τις κατακλίσεις ή όταν φοράτε παπούτσια που είναι πολύ στενά.
...και επιβράδυνση της επούλωσης...

Όταν αναπτυχθεί μια κατάκλιση, τότε επιβραδύνεται η κυκλοφορία του αίματος -το οποίο αίμα έχει λιγότερο οξυγόνο- γι' αυτό και επιβραδύνεται η θεραπεία των κατακλίσεων. Γεγονός είναι ότι αυτή η μείωση του οξυγόνου στο αίμα είναι η μεγαλύτερη απειλή για την επούλωση των τραυμάτων (ή κατακλίσεων). Ο συσχετισμός μεταξύ καπνίσματος και περιορισμένης ικανότητας επούλωσης έχει παρατηρηθεί από πολλούς χειρουργούς και πολλές ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει τον μεγάλο κίνδυνο της νέκρωσης των ιστών ή την νέκρωση των ιστών του δέρματος που δημιουργείται μετά από μια πλαστική χειρουργική επέμβαση και οφείλεται στο κάπνισμα. Φαίνεται ότι το κάπνισμα όχι μόνο σας βοηθάει να αποκτήσετε κατακλίσεις, αλλά μοιάζει να σας βοηθάει να τις διατηρείτε !!!

Οι αλλαγές που συμβαίνουν στην επιφάνεια του δέρματος με την πάροδο της ηλικίας
Ο κίνδυνος δημιουργίας κατακλίσεων επιτείνεται τόσο από την αύξηση της ηλικίας, όσο και από τα χρόνια που ένας άνθρωπος ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Το δέρμα γίνεται πιο λεπτό, λιγότερο ελαστικό και πολύ ευαίσθητο με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες δημιουργίας κατακλίσεων, κυρίως στις μεταφορές. Η ανθεκτικότητα του δέρματος μειώνεται τις ώρες που βρίσκεστε στο κάθισμα, αλλά και στο κρεβάτι. Καθώς η κυκλοφορία είναι κακή και το σώμα γηράσκει, το δέρμα είναι λιγότερο ικανό να αποβάλλει τα άχρηστα συστατικά. Αυτοί παράγοντες έχουν σαν αποτέλεσμα να γίνεται περισσότερο ευαίσθητο το δέρμα στις λοιμώξεις και η επούλωση να γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς. Το κάπνισμα όπως ακριβώς δημιουργεί επιπλοκές στο αναπνευστικό σύστημα, έτσι αυξάνει και την αναλογία να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στο δέρμα. "

Το ξέρετε ότι το κάπνισμα είναι συχνή αιτία τύφλωσης;
06-03-2004
"Το κάπνισμα είναι συχνή αιτία τύφλωσης. Όσο πιο νωρίς αρχίζει κάποιος να καπνίζει και όσο περισσότερα τσιγάρα ή άλλα προϊόντα του καπνού καπνίζει, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο κίνδυνος για να καταστρέψει την όρασή του και να τυφλωθεί.

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι το κάπνισμα είναι αιτία πολλών χρόνιων ασθενειών και πρόωρων θανάτων όπως διάφορες μορφές καρκίνου και καρδιοπάθειες. Όμως το γεγονός ότι το κάπνισμα είναι αιτία τύφλωσης δεν είναι γνωστό στο πλατύ κοινό.

Ο φόβος της απώλειας της όρασης είναι από τις μεγαλύτερες απειλές που νιώθουν οι άνθρωποι.

Φοβούνται να χάσουν την όραση τους περισσότερο από το να χάσουν οποιαδήποτε άλλη αίσθηση.
Είναι απαραίτητο να γίνουν συστηματικές εκστρατείες ενημέρωσης του κοινού για τη σοβαρή και σχετικά άγνωστη μακροχρόνια επιπλοκή του καπνίσματος που προκαλεί τύφλωση.

Σύμφωνα με έρευνες από γιατρούς του πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, υπάρχει 3 έως 4 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος, οι καπνιστές να προσβληθούν από μια πάθηση που ονομάζεται εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας που οδηγεί σε μείωση της όρασης και στη συνέχεια στην τύφλωση.

Ο εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας είναι η πρώτη αιτία τύφλωσης των ενηλίκων. Αρχικά προκαλεί καταστροφή της κεντρικής όρασης.

Σταδιακά οι ασθενείς συναντούν όλο και περισσότερες δυσκολίες στο να βλέπουν και να εστιάζουν καλά, αντικείμενα που βρίσκονται ευθέως μπροστά τους. Η περιφερική όραση στα αρχικά στάδια δεν επηρεάζεται.

Σε έρευνες που συμπεριέλαβαν 12.468 ασθενείς βρέθηκε ότι περισσότερες από 25% των περιπτώσεων εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας οφείλονται στο κάπνισμα.
Μεταξύ των ασθενών που παρουσιάζουν εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας που οδηγεί σε τύφλωση, αυτοί που κάπνιζαν εκδηλώνουν την ασθένεια 10 χρόνια πιο νωρίς από αυτούς που δεν κάπνιζαν.

Ο κίνδυνος στους καπνιστές για να τυφλωθούν λόγω αυτής της επιπλοκής αυξάνεται σημαντικά μετά την ηλικία των 60 ετών.

Σε αυτούς που σταμάτησαν να καπνίζουν ο κίνδυνος τύφλωσης μειώνεται δραστικά.

Υπάρχει βιολογική εξήγηση για την καταστροφή της ωχράς κηλίδας του ματιού από το κάπνισμα. Η ωχρά κηλίδα, που είναι υπεύθυνη για την κεντρική όραση, προσβάλλεται από τις οξειδωτικές αλλαγές που προκαλούν οι τοξικές ουσίες που εισέρχονται στον οργανισμό δια μέσου του καπνίσματος.

Εμείς συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι το κάπνισμα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που μπορεί να αποφευχθεί με στόχο την πρόληψη του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας που οδηγεί στην τύφλωση."

Κληρονομικότητα και καρκίνος
16-06-2004
"Είναι γνωστό ότι η βασική ανωμαλία που οδηγεί στη δημιουργία όλων των καρκίνων είναι γενετική. Ορισμένες ανωμαλίες όπως οι μεταλλάξεις στο DNA, που είναι ο γενετικός κώδικας όλων των κυττάρων, είναι ο λόγος για τον οποίο ένα μοναδικό κύτταρο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα.

Ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός ενός μοναδικού κυττάρου που μεταλλάχτηκε σε καρκινικό, προκαλεί ένα μεγάλο αριθμό νέων θυγατρικών κυττάρων που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Με τον τρόπο αυτό σχηματίζονται όγκοι και δημιουργούνται καρκίνοι.

Όμως ενώ μπορούμε να πούμε ότι όλοι οι καρκίνοι πηγάζουν από γενετικές ανωμαλίες, δεν μπορούμε να πούμε ότι όλοι είναι κληρονομικοί. Κληρονομικοί είναι μόνο όταν μεταδίδονται από τους γονείς στα παιδιά.

Σύμφωνα με διεθνείς στατιστικές το ποσοστό των καρκίνων που είναι κληρονομικοί και οφείλονται σε ανωμαλίες μοναδικών γονιδίων που κληρονομούνται από γενεά σε γενεά, κυμαίνεται από το 5% έως το 10%.
Τα γονίδια αυτά κάνουν τα άτομα που τα έχουν, να είναι περισσότερο ευπαθή στο να αναπτύξουν συγκεκριμένες μορφές καρκίνου.

Το ερώτημα που τίθεται συχνά είναι κατά πόσο τα άτομα που φέρουν τα κληρονομικά γονίδια του καρκίνου, θα προσβληθούν οπωσδήποτε από το συγκεκριμένο καρκίνο.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα εν λόγω γονίδια, αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες του ατόμου που τα έχει, να παρουσιάσει ένα καρκίνο σε ορισμένα όργανα. Όμως τα ευπαθή άτομα, μπορούν να έχουν τα γονίδια που προκαλούν καρκίνο για πολλά χρόνια χωρίς να παρουσιάσουν τη νόσο.

Ορισμένοι παράγοντες, συμβάλλουν στο να αυξάνουν την ευπάθεια για καρκίνο των ατόμων που φέρουν τα παθολογικά γονίδια. Ένας κλασσικός παράγοντας που συμβάλλει στη γένεση του καρκίνου στα ευπαθή αυτά άτομα είναι ο χρόνος. Το πέρασμα του χρόνου, διευκολύνει τα γονίδια αυτά στο να προκαλέσουν καρκίνο σε κάποιο όργανο του σώματος.

Εκτός από το χρόνο, μια σειρά από νοσηρούς περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως ο καπνός του τσιγάρου και ορισμένες χημικές ουσίες, δρουν σε συνέργια ή ξεχωριστά, για να δημιουργήσουν καρκίνο στα ευπαθή άτομα που είναι φορείς των παθολογικών γονιδίων του καρκίνου.

Είναι ενδιαφέρον τώρα να δούμε ποια είναι τα πιο γνωστά γονίδια που κληρονομούνται και προκαλούν καρκίνο.

Προκαλούν καρκίνο μαστού και ωοθηκών, μεταλλάξεις σε δύο γονίδια, το BRCA1 και BRCA2. Τα άτομα που φέρουν τις παθολογικές μεταλλάξεις των γονιδίων αυτών, έχουν από 56% έως 87% κίνδυνο κατά τη διάρκεια τη ζωής τους να προσβληθούν από καρκίνο του μαστού. Στο γενικό πληθυσμό ο κίνδυνος προσβολής από καρκίνο μαστού ανέρχεται στο 11%.
Παράλληλα οι παθολογικές μεταλλάξεις των γονιδίων BRCA1 και BRCA2, αυξάνουν κατά τη συνολική διάρκεια της ζωής τον κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών.

Τα άτομα που φέρουν τις παθολογικές μεταλλάξεις των γονιδίων αυτών, έχουν από 16% έως 44% κίνδυνο κατά τη διάρκεια τη ζωής τους να προσβληθούν από καρκίνο των ωοθηκών. Στο γενικό πληθυσμό ο κίνδυνος προσβολής από καρκίνο ωοθηκών ανέρχεται στο 2%.

Επίσης ανωμαλίες του γονιδίου BRCA1 έχουν συσχετισθεί με κληρονομικές μορφές καρκίνου του παχέος εντέρου και του προστάτη στους άντρες. Γονίδια που προκαλούν ευπάθεια για καρκίνο και μεταδίδονται κληρονομικά έχουν αναγνωρισθεί σε νεοπλασίες διαφόρων οργάνων όπως του θυρεοειδούς, σε ορισμένες μορφές λευχαιμίας, στο δέρμα, στα οστά και στον εγκέφαλο.

Εκτός από την κληρονομικότητα στον καρκίνο έχει περιγραφεί και μια οικογενειακή προδιάθεση για καρκίνο. Εκ πρώτης όψεως και με βάση τα επιστημονικά στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα, οι περιπτώσεις καρκίνων με οικογενειακή προδιάθεση, δεν εξηγούνται από την κληρονομική μετάδοση παθολογικών γονιδίων.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι παιδιά γονέων που παρουσίασαν καρκίνο, έχουν τα ίδια περισσότερο κίνδυνο να προσβληθούν από καρκίνο. Η οικογενειακή προδιάθεση είναι χαρακτηριστική για ορισμένες μορφές καρκίνων.

Άνδρες που ο πατέρας τους είχε καρκίνο του προστάτη, έχουν 15% πιθανότητες να παρουσιάσουν οι ίδιοι τον καρκίνο αυτό. Επίσης αυξημένες πιθανότητες για τον ίδιο καρκίνο έχουν παιδιά γονιών που προσβλήθηκαν από καρκίνο του μαστού, των όρχεων και του εντέρου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι κληρονομικοί καρκίνοι αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 5% έως 10%. Υπάρχουν άλλες περιπτώσεις όπου η οικογενειακή προδιάθεση παίζει ρόλο χωρίς όμως να ενοχοποιούνται συγκεκριμένα γονίδια.
Συνολικά, το 70% των καρκίνων θεωρείται ότι συμβαίνει σποραδικά δηλαδή χωρίς οποιαδήποτε αιτιολογία.

Μέχρι 10% οφείλονται σε παθολογικά γονίδια που κληρονομούνται ενώ το υπόλοιπο 20% έως 25% πιθανόν να οφείλεται σε ένα συνδυασμό γονιδιακών και περιβαλλοντικών παραγόντων ή ακόμη σε μηχανισμούς που ακόμη δεν έχουν αναγνωριστεί.

Συνοπτικά πρέπει να τονίσουμε ότι το να κληρονομήσει κάποιος ένα γονίδιο που προκαλεί καρκίνο δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι θα πάθει καρκίνο.

Τα άτομα αυτά όπως επίσης εκείνα που έχουν ιστορικό οικογενειακής προδιάθεσης για καρκίνο πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά. Τα ανιχνευτικά τεστ για τον καρκίνο όπως η μαστογραφία και οι εξετάσεις του παχέος εντέρου δεν πρέπει να παραμελούνται.

Παράλληλα τα ευπαθή άτομα θα πρέπει να ζητούν τη συμβουλή του γιατρού τους που σε συνεργασία με ειδικούς σε θέματα γενετικής του καρκίνου θα μπορούν να δώσουν τις πλέον κατάλληλες συμβουλές για την κάθε περίπτωση.

Σημειώνουμε ότι για τον καρκίνο του μαστού, υπάρχουν περιπτώσεις με ιδιαίτερα σοβαρό οικογενειακό και γενετικό ιστορικό που μπορεί να γίνει εισήγηση για χημειοπροφύλαξη με ταμοξιφαίνη ή ακόμα αφαίρεση μαστών και ωοθηκών."

Ποια φρούτα προστατεύουν από τα εγκεφαλικά επεισόδια;
08-06-2004

"Οι άντρες με ψηλά επίπεδα καροτινοειδών ουσιών στο αίμα τους, έχουν 40% λιγότερες πιθανότητες να υποστούν ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο σε σύγκριση με αυτούς που έχουν χαμηλά επίπεδα καροτινοειδών.

Τα εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν τη δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου. Τα ισχαιμικά επεισόδια είναι τα συχνότερα και οφείλονται στην απόφραξη μιας από τις σημαντικές αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλο.

Οι καροτινοειδείς ουσίες περιλαμβάνουν την άλφα καροτίνη, τη βήτα καροτίνη και το λυκοπένιο. Ορισμένες από τις ουσίες αυτές, ο οργανισμός μας τις μετατρέπει σε βιταμίνη Α. Επίσης είναι αυτές που προσδίδουν το έντονο χρώμα σε πολλά φρούτα και λαχανικά όπως τα ροδάκινα, τα καρότα, το καρπούζι, τις ντομάτες και πολλά άλλα.

Γιατροί από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, παρακολούθησαν 22.000 γιατρούς για χρονική περίοδο 13 ετών. Κατά το διάστημα αυτό, 297 γιατροί παρουσίασαν εγκεφαλικό επεισόδιο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γιατροί που είχαν στο αίμα τους τις ψηλότερες συγκεντρώσεις άλφα και βήτα καροτίνης όπως επίσης και λυκοπενίου κατά την έναρξη της έρευνας, παρουσίαζαν το χαμηλότερο κίνδυνο για ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το αντίθετο ίσχυε για αυτούς με τα χαμηλότερα επίπεδα των τριών αυτών καροτινοειδών ουσιών.

Η πηγή των καροτινοειδών ουσιών στους άντρες αυτούς, ήταν η διατροφή τους. Κατά τις μετρήσεις, τους είχε ζητηθεί να μη λαμβάνουν φαρμακευτικά σκευάσματα που περιείχαν βιταμίνες ή άλλες αντιοξειδωτικές ουσίες.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι τα επίπεδα των καροτινοειδών ουσιών στο αίμα που είναι ένας καλός δείκτης της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών, συσχετίζονται με τις πιθανότητες των αντρών να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, τι στην πραγματικότητα είναι αυτό που προστατεύει από την εν λόγω πάθηση; Η απάντηση δεν είναι εύκολη διότι τα φρούτα και τα λαχανικά περιέχουν εκτός από τις καροτινοειδείς ουσίες και πολλά άλλα χρήσιμα θρεπτικά στοιχεία.

Για το λόγο αυτό οι ειδικοί θεωρούν ότι δεν είναι σίγουρο ότι μόνο οι τρεις καροτινοειδείς αποτελούν την προστατευτική ασπίδα που μας προσφέρουν τα φρούτα κια τα λαχανικά εναντίον των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Είναι επιπρόσθετα για αυτό που οι αρμόδιοι οργανισμοί, συστήνουν όπως η πηγή βιταμινών, αντιοξειδωτικών ουσιών και άλλων ευεργετικών ιχνοστοιχείων, να είναι η διατροφή μας και όχι τα φαρμακευτικά σκευάσματα που προσφέρονται.

Εκείνο που πρέπει να συγκρατήσουμε ότι φρούτα και λαχανικά με έντονα, ζωηρά χρώματα είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες και βιταμίνες. Είναι αυτά που προσφέρουν τα περισσότερα ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία μας."

http://www.medlook.net.cy/category.asp?category=47

ΑΝΑΙΜΙΑ
Η αναιμία δημιουργείται όταν ο αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα μειώνεται σε παθολογικά επίπεδα. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια περιέχουν την αιμοσφαιρίνη η οποία μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στους ιστούς και στα όργανα του σώματος.

Η αναιμία μπορεί να οφείλεται σε απώλεια αίματος, σε έλλειψη ενός βασικού συστατικού που συμβάλλει στη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, σε ανωμαλίες παραγωγής των ερυθρών αιμοσφαιρίων και τέλος σε ασθένειες όπου υπάρχει υπερβολική καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Ένα από τα κυριότερα συμπτώματα της αναιμίας είναι η κούραση. Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχουν και πολλές άλλες αιτίες κούρασης εκτός από την αναιμία όπως το στρες, η κατάθλιψη, η αϋπνία, η υπερκόπωση και διάφορες ασθένειες.

Η κούραση στην αναιμία οφείλεται στο γεγονός ότι μειώνεται η μεταφορά οξυγόνου στην καρδία και σε άλλα ζωτικά όργανα.
Οι ασθενείς παρουσιάζουν αδυναμία και εξάντληση. Νιώθουν ότι δεν έχουν ενέργεια και χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια παρά ότι συνήθως για τις δραστηριότητες τους.

Όταν η αναιμία αναπτύσσεται αργά, ο οργανισμός βρίσκει τρόπους προσαρμογής. Έτσι στα αρχικά στάδια οι ασθενείς στις περιπτώσεις αυτές δεν αντιλαμβάνονται ότι πάσχουν από αναιμία. Το πρόβλημα ανακαλύπτεται όταν για κάποιο λόγο γίνει ανάλυση αίματος ή όταν τα ερυθρά αιμοσφαίρια και η αιμοσφαιρίνη παρουσιάσουν σημαντική πτώση.

Όταν η αναιμία εγκατασταθεί απότομα λόγω ξαφνικής πτώσης της αιμοσφαιρίνης, τότε τα συμπτώματα είναι άμεσα. Η σοβαρότητά τους θα εξαρτηθεί από το βαθμό και την ταχύτητα πτώσης της αιμοσφαιρίνης.

Εκτός από την αδυναμία και την κούραση, οι ασθενείς παρουσιάζουν χλωμάδα, δύσπνοια, λαχάνιασμα, ταχυκαρδία, πονοκέφαλο και ζαλάδες ιδιαίτερα όταν στέκονται. Επίσης έχουν δυσκολίες στο να ανεβούν σκαλιά ή να κάνουν άλλες συνήθεις σωματικές δραστηριότητες.

Στις σοβαρές περιπτώσεις αναιμίας, οι ασθενείς μπορούν να έχουν σύγχυση και ληθαργία.
Όταν προϋπάρχει καρδιακή ή αναπνευστική πάθηση, τότε αυξάνονται οι κίνδυνοι για επιπλοκές που απειλούν τη ζωή όπως καρδιακή ανεπάρκεια, στηθάγχη ή καρδιακή προσβολή.

Εκτός από τα πιο πάνω γενικά συμπτώματα που είναι δυνατόν να εμφανιστούν σε όλες τις μορφές αναιμίας, υπάρχουν και συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά ορισμένων παθήσεων.

Ο ίκτερος δηλαδή η κίτρινη χροιά του δέρματος παρατηρείται στις αιμολυτικές αναιμίας. Οι αιμολυτικές αναιμίες είναι εκείνες που οφείλονται σε υπερβολική, παθολογική καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Η έλλειψη βιταμίνης Β12 και φολικού οξέως μπορεί να προκαλέσει πόνο και έντονη χαρακτηριστική κοκκινάδα στη γλώσσα με διάρροια και απώλεια βάρους. Επίσης η έλλειψη βιταμίνης Β12 μπορεί να δημιουργήσει νευρολογικά προβλήματα όπως μουδιάσματα, παραισθήσεις, αδυναμία, δυσκολίες στο περπάτημα, ευερεθιστικότητα, απώλεια μνήμης, κατάθλιψη και σύγχυση.

Τα σημεία και συμπτώματα που περιγράφουμε πιο πάνω, το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς και οι αναλύσεις αίματος επιτρέπουν την τοποθέτηση της διάγνωσης της αναιμίας.

Η αναιμία είναι μια από τις συχνότερες αιματολογικές παθήσεις. Είναι απαραίτητο, σε περίπτωση που υπάρχει υποψία ότι κάποιος πάσχει από αναιμία, να συμβουλεύεται το γιατρό του άμεσα. Εάν πράγματι υπάρχει αναιμία θα πρέπει να εξακριβωθεί το είδος της, η αιτία της και να δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.

Η κακοποίηση του εγκεφάλου από το κάπνισμα
26-03-2003

"Ο εγκέφαλος των καπνιστών παρουσιάζει αλλαγές στο μεταβολισμό του, λόγω της χρόνιας στέρησης οξυγόνου που του επιφέρει το κάπνισμα.

Το κάπνισμα είναι μια από τις κυριότερες αιτίες χρόνιων ασθενειών του πνεύμονα. Μεταξύ άλλων προκαλεί χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα και ένα σύνολο διαταραχών που ονομάζονται χρόνιες αποφρακτικές νόσοι.

Στις χρόνιες αποφρακτικές νόσους, οι λειτουργικές ιδιότητες των πνευμόνων μειώνονται σημαντικά. Δημιουργείται χρόνιος βήχας, δυσκολία στην αναπνοή και υπάρχει χρόνια υποξία.

Η χρόνια υποξία δημιουργείται διότι οι πνεύμονες αδυνατούν να προσφέρουν προς τον οργανισμό την ποσότητα του οξυγόνου που απαιτείται κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Παράλληλα μειώνεται και η ιδιότητα των πνευμόνων να αποβάλλουν στο βαθμό που θα έπρεπε το διοξείδιο του άνθρακα.

Οι αλλαγές αυτές στους ασθενείς που πάσχουν από χρόνια αποφρακτική νόσο των πνευμόνων που προκαλείται από το κάπνισμα, δημιουργεί ένα μεταβολικό στρες στον εγκέφαλο. Μέχρι ενός σημείου μπορεί και προσαρμόζεται χρησιμοποιώντας εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας.

Συγκεκριμένα λόγω απουσίας των ιδανικών συγκεντρώσεων οξυγόνου, ο εγκέφαλος υποχρεώνεται και ακολουθεί την μεταβολική οδό της αναερόβιας γλυκόλυσης. Σε προχωρημένα στάδια των αποφρακτικών νόσων του πνεύμονα, οι βιοχημικές αυτές αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου είναι απαραίτητες για την επιβίωση.

Σε μια κλινική έρευνα, γιατροί από το Λονδίνο χρησιμοποίησαν τη μαγνητική φασματοσκοπία για να εξετάσουν τι συμβαίνει στον εγκέφαλο ασθενών που έπασχαν από σοβαρής μορφής χρόνιες αποφρακτικές ασθένειες των πνευμόνων.

Η μαγνητική φασματοσκοπία του εγκεφάλου είναι μια μέθοδος που επιτρέπει να εμφανιστούν σε εικόνες, τομές του εγκεφάλου που δείχνουν τις μεταβολικές αλλαγές που προκαλούνται από τη χρόνια υποξία και την αλκάλωση που σύμφωνα με τη μεταβολική θεωρία θα έπρεπε να υπάρχουν στους ασθενείς αυτούς. Τα ευρήματα από 8 ασθενείς συγκρίθηκαν με αυτά από 8 άλλους που ήσαν υγιείς.

Πράγματι τα αποτελέσματα των απεικονιστικών εξετάσεων που έδειχναν τη μορφολογία του εγκεφάλου, επιβεβαίωσαν ότι σε καπνιστές με χρόνια αποφρακτική νόσο των πνευμόνων υπήρχαν αλλαγές που μαρτυρούσαν ότι ο εγκέφαλος τους έπασχε από χρόνια υποξία.

Επίσης οι εικόνες μαρτυρούσαν ότι ο εγκέφαλος για να αντεπεξέλθει στην κατάσταση χρόνιας έλλειψης οξυγόνου, ακολουθούσε την οδό της αναερόβιας γλυκόλυσης με δημιουργία προστατευτικής αλκάλωσης και αλλαγών στη μεμβράνη των εγκεφαλικών κυττάρων.

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης οι ερευνητές χορήγησαν οξυγόνο στους ασθενείς για να δουν πως θα προσαρμοζόταν ο εγκέφαλός τους. Διαπίστωσαν τότε ότι το οξυγόνο είχε ευεργετικές επιδράσεις στον εγκέφαλο ο οποίος ανακτούσε μια φυσιολογική μορφολογία στη μαγνητική φασματοσκοπία μετά από τη χορήγηση οξυγόνου.

Το ερώτημα που εύλογα τίθεται, αφορά τις επιπτώσεις που έχει πάνω στην εγκεφαλική λειτουργία, η χρόνια υποξία και οι μεταβολικές προσαρμογές που προκαλούνται στον εγκέφαλο.

Είναι γνωστό ότι σε ακραίες καταστάσεις, οι ασθενείς μπορούν να παρουσιάζουν σύγχυση. Η σταδιακή και χρόνια εγκατάσταση του προβλήματος στους καπνιστές επιτρέπει στον εγκέφαλό τους να βρει τρόπο να προσαρμοστεί.

Χρειάζονται όμως περισσότερες έρευνες που να εξετάζουν τις διάφορες επί μέρους πνευματικές και νοητικές λειτουργίες σε καπνιστές με χρόνιες αποφρακτικές νόσους των πνευμόνων. Τα ευρήματα σε αυτούς θα πρέπει να συγκριθούν με εκείνα των μη καπνιστών, για να φανούν οι διαφορές σε λειτουργικό επίπεδο.

Πιστεύουμε ότι η έρευνα αυτή δείχνει την έκταση των καταστροφικών συνεπειών που επιφέρει το κάπνισμα στο ανθρώπινο σώμα. Πολλοί νομίζουν ότι το κάπνισμα προκαλεί κυρίως καρκίνο.

Είναι σημαντικό να γίνεται συνεχώς διαφώτιση και για όλες τις άλλες κακοποιήσεις που προκαλεί το κάπνισμα στον οργανισμό."

Κατά πλάκας σκλήρυνση: Ποιος ο ρόλος του καπνίσματος;
28-11-2003
"Η κατά πλάκας σκλήρυνση (ΚΠΣ) είναι μια χρόνια νευρολογική πάθηση που προσβάλλει συνήθως νέους ενήλικες.

Οφείλεται σε μια φλεγμονή του κεντρικού νευρικού συστήματος που επηρεάζει τη μυελίνη. Η μυελίνη είναι η ουσία που καλύπτει τα νεύρα.

Η αιτία ή οι αιτίες που προκαλούν την ΚΠΣ είναι ακόμη σήμερα άγνωστες. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι για την έναρξη της νόσου συμβάλλει ένας συνδυασμός παραγόντων οι οποίοι έχουν σχέση με την κληρονομικότητα και το περιβάλλον.

Η πιθανότητα ότι κάποιος ιός που προσβάλλει τους ασθενείς ή κάποια άλλη μόλυνση, θεωρείται σήμερα ως η επικρατέστερη εκδοχή αναφορικά με την αιτία της νόσου. Δεν έχει όμως ακόμη αναγνωριστεί ένας συγκεκριμένος μολυσματικός παράγοντας που να είναι υπεύθυνος για την πρόκληση της νόσου.

Σε μια πρόσφατη επιδημιολογική έρευνα επιστήμονες από τη Νορβηγία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξέτασαν το ρόλο του καπνίσματος στην πρόκληση της ΚΠΣ. Το κάπνισμα είναι ένας από τους σημαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες που ένοχοποιούνται για πρόκληση νοσηρότητας μεγάλου βαθμού όπως επίσης για εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως.

Η έρευνα συμπεριέλαβε 22,312 άτομα ηλικίας από 40 έως 47 ετών. Οι πληροφορίες αναφορικά με τα άτομα αυτά μαζεύτηκαν δια μέσου ερωτηματολογίων και κλινικής εξέτασής τους.

Η πληροφόρηση αναφορικά με τις συνήθειες καπνίσματος των ατόμων αυτών αφορούσε την ηλικία κατά την οποία άρχισαν να καπνίζουν, τη χρονική διάρκεια που κάπνιζαν, το πότε σταμάτησαν να καπνίζουν σε περίπτωση που υπήρξε διακοπή του καπνίσματος και εάν συνέχιζαν να καπνίζουν κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Μεταξύ των ατόμων αυτών βρέθηκαν 87 που είχαν ΚΠΣ. Όλοι οι ασθενείς που έπασχαν από ΚΠΣ και που ήσαν καπνιστές κατά την έρευνα ή είχαν διακόψει παλαιότερα, είχαν αρχίσει το κάπνισμα προτού προσβληθούν από την ασθένεια.

Οι περισσότεροι ασθενείς είχαν αρχίσει να καπνίζουν 15 χρόνια πριν από τη διάγνωση σε αυτούς της ΚΠΣ.

Ο κίνδυνος που φάνηκε ότι υπάρχει για να παρουσιάσει ΚΠΣ, κάποιος που κάπνιζε κατά την έρευνα ή που είχε σταματήσει παλαιότερα, ήταν διπλάσιος σε σύγκριση με αυτούς που δεν κάπνιζαν.
Όταν αξιολογήθηκαν ξεχωριστά οι άνδρες από τις γυναίκες, φάνηκε ότι ο κίνδυνος να προσβληθούν οι άνδρες που κάπνιζαν ήταν 3 φορές μεγαλύτερος ενώ στις γυναίκες ήταν 1,5 φορές μεγαλύτερος σε σύγκριση με αυτούς που δεν κάπνισαν ποτέ.

Παράλληλα φάνηκε ότι αυτοί που κάπνιζαν, άνδρες ή γυναίκες, είχαν συχνότερα καρδιακές προσβολές, στηθάγχη και άσθμα.

Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι γιατί το κάπνισμα είναι αιτία αυξημένου κινδύνου για ΚΠΣ; Το κάπνισμα προκαλεί φλεγμονή στο ενδοθήλιο των αιμοφόρων αγγείων. Η φλεγμονή στα κύτταρα αυτά προκαλεί βλάβες που με τη σειρά τους μπορούν να προκαλέσουν άλλες διαταραχές στον οργανισμό.

Η φλεγμονή των κυττάρων του ενδοθηλίου μπορεί να προκαλέσει το ανοσολογικό σύστημα του οργανισμού, να παράγει αντισώματα εναντίον του ιδίου του σώματος του ασθενούς. Η παθολογική αυτή κατάσταση είναι αιτία αυτοάνοσων νόσων.

Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τις αυτοάνοσες νόσους με ένα είδος εμφύλιου πολέμου μέσα στο σώμα του ασθενούς όπου το ανοσολογικό σύστημα παράγει αντισώματα ή κύτταρα που πολεμούν ιστούς και όργανα από τον ίδιο τον ασθενή προκαλώντας έτσι διάφορες παθολογικές καταστάσεις.

Η ΚΠΣ είναι μια αυτοάνοσος νόσος. Η μυελίνη πιθανόν να καταστρέφεται από το ανοσολογικό σύστημα του ασθενούς.

Μια άλλη σοβαρή υποψία είναι ότι το κάπνισμα προκαλώντας βλάβη στο ενδοθήλιο των αγγείων, καθιστά δυνατή τη διέλευση από τα αγγεία προς το νευρικό σύστημα τοξικών ουσιών που προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο. Το κανονικό ενδοθήλιο είναι ένας φραγμός που προστατεύει τον εγκέφαλο από τοξικές ουσίες που πιθανόν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.

Οι υποθέσεις αυτές που αφορούν τον τρόπο με τον οποίο το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο για ΚΠΣ χρειάζονται να επιβεβαιωθούν.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι το κάπνισμα είναι ένας περιβαλλοντικός παράγοντας που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο για ΚΠΣ.

Στους άνδρες ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος σε σύγκριση με τις γυναίκες. Ο κίνδυνος παραμένει αυξημένος ακόμη και σε αυτούς που έχουν σταματήσει το κάπνισμα."

Πόσους εργαζόμενους σκοτώνει κάθε χρόνο το παθητικό κάπνισμα;
21-04-2003

Νέα εντυπωσιακά στοιχεία έχουν προκύψει από έρευνες εμπειρογνωμόνων στο Ηνωμένο Βασίλειο αναφορικά με το παθητικό κάπνισμα:

Κάθε χρόνο το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει στη χώρα αυτή 1,200 εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι αυτοί υποχρεώνονταν στο χώρο εργασίας τους, να εισπνέουν τον καπνό που απελευθέρωναν άλλοι που επέλεγαν να καπνίζουν

Από τους 1,200 εργαζόμενους που πέθαιναν από το παθητικό κάπνισμα, οι 900 ήσαν υπάλληλοι σε γραφεία, οι 165 υπάλληλοι σε μπαρ και οι υπόλοιποι 145 ήσαν εργάτες σε βιομηχανικές μονάδες

Τα δεδομένα αυτά έδειξαν ότι κάθε χρόνο πεθαίνουν 3 φορές περισσότερα άτομα από τις συνέπειες του παθητικού καπνίσματος παρά από τα εργατικά ατυχήματα

Συνοπτικά, 3 εργαζόμενοι κάθε μέρα, πεθαίνουν λόγω του παθητικού καπνίσματος
Οι αρμόδιοι οργανισμοί που διαφωτίζουν το κοινό για τις επιπτώσεις του καπνίσματος όπως το Action on Smoking and Health θεωρούν ότι η κατάσταση αυτή είναι όχι μόνο απαράδεκτη αλλά και σκανδαλώδης.

Η ανεπάρκεια της Βρετανικής κυβέρνησης να εφαρμόσει αποτελεσματικά ένα κώδικα εργασίας που να προστατεύει στην πράξη τους εργαζόμενους από το παθητικό κάπνισμα, οδήγησε στη θλιβερή αυτή κατάσταση.

Τονίζεται από τις οργανώσεις εναντίον του καπνίσματος ότι οι εργοδότες κινδυνεύουν στη χώρα αυτή, από δικαστικές αγωγές που θα κινηθούν από τους εργαζόμενους λόγω της ανεπάρκειας τους, στο να τους προστατεύουν κατά τη διάρκεια της εργασίας από το παθητικό κάπνισμα.

Ο καπνός είναι ένα προϊόν το οποίο έχει την θλιβερή και μοναδική ιδιότητα να σκοτώνει όταν χρησιμοποιείται κανονικά.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο το κάπνισμα σκοτώνει συνολικά 120,000 ανθρώπους. Από αυτούς, οι 12.000 πεθαίνουν από συνέπειες του παθητικού καπνίσματος στο οποίο υποβλήθηκαν στο σπίτι τους, στην εργασία τους ή σε άλλες κοινωνικές συνάξεις.

Πολύ συχνά οι μη καπνιστές που υποβάλλονται στο παθητικό κάπνισμα δεν αντιλαμβάνονται ότι υπόκεινται στις δηλητηριώδεις επιδράσεις του καπνού.
Έρευνες που έγιναν για το θέμα έδειξαν ότι άτομα του περιβάλλοντος των καπνιστών, έχουν μέσα στα υγρά του σώματος τους (αίμα, ούρα) σημαντικές συγκεντρώσεις νικοτίνης και κοτινίνης.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι εν αγνοία τους, οι μη καπνιστές δηλητηριάζονται από το κάπνισμα των άλλων.

Ο αέρας του περιβάλλοντος εργασίας μπορεί να μολύνεται από τον καπνό που εκπέμπεται από τους καπνιστές. Τα συστήματα εξαερισμού όσο δυνατά και εάν είναι αποδεικνύονται ανεπαρκή για να καθαρίσουν τον περιβαλλοντικό αέρα των εργαζομένων.

Συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι επιβάλλεται να εφαρμοστούν αυστηρά μέτρα, σε όλους τους χώρους εργασίας για την προστασία των εργαζομένων από τις θανατηφόρες συνέπειες του παθητικού καπνίσματος.

Γυναίκες που καπνίζουν: Παρουσιάζουν περισσότερους καρκίνους από τους άνδρες.
06-06-2001

Οι γυναίκες που καπνίζουν κινδυνεύουν περισσότερο από τους άνδρες καπνιστές να παρουσιάσουν καρκίνους που προκαλούνται από το κάπνισμα.

Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι οι γυναίκες που εκτίθενται στον καπνό των τσιγάρων έχουν ψηλότερο κίνδυνο παρά οι άνδρες καπνιστές να παρουσιάσουν καρκίνο των πνευμόνων.

Η μελέτη που παρουσιάζουμε σήμερα δείχνει ότι πιθανόν αυτό ν' αληθεύει και για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης.

Οι ερευνητές από το Λος Άντζελες, μελέτησαν 1514 ασθενείς οι οποίοι διαγνώσθηκαν μετά από βιοψία ότι έπασχαν από καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Οι διαγνώσεις είχαν γίνει στη χρονική περίοδο από το 1987 έως το 1996.

Στην μελέτη αποδείχτηκε ότι όταν γυναίκες κάπνιζαν τον ίδιο αριθμό τσιγάρων όπως οι άντρες τότε ο κίνδυνος να παρουσιάσουν καρκίνο της ουροδόχου κύστης ήταν σημαντικά μεγαλύτερος. Στην κατηγορία των καπνιστών που κάπνιζαν το περισσότερο οι γυναίκες είχαν διπλάσιο κίνδυνο από τους άνδρες να παρουσιάσουν καρκίνο της ουροδόχου κύστης.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο έκτος πιο συχνός καρκίνος στις αναπτυγμένες χώρες. Οι συχνότερες αιτίες που προκαλούν τον δύσκολο αυτό καρκίνο είναι το κάπνισμα και οι καρκινογόνες ουσίες αριλαμίνες (arylamines). Οι ουσίες αυτές βρέθηκαν να είναι πιο αυξημένες στις γυναίκες καπνίστριες παρά στους άνδρες καπνιστές.

Ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης εκδηλώνεται με αιματουρία, πόνο κατά την ούρηση, συχνή ούρηση και αίσθηση ανάγκης για ούρηση χωρίς να εξέρχονται ούρα.

Οι γιατροί που έκαναν την έρευνα βρήκαν μηχανισμούς σε κυτταρικό επίπεδο που εξηγούν την αυξημένη αυτή ευαισθησία των γυναικών. Φαίνεται ότι οι γυναίκες δραστηριοποιούν ή εξουδετερώνουν τοξικές χημικές ουσίες που εισέρχονται στον οργανισμό με τον καπνό του τσιγάρου με διαφορετικό τρόπο από τους άντρες.

Οι ερευνητές συμπεραίνουν μετά από τα ευρήματά τους αυτά, ότι γενικά οι γυναίκες καπνίστριες έχουν περισσότερο αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν καρκίνους που προκαλούνται από το κάπνισμα σε σχέση με τους άντρες καπνιστές.

Το κάπνισμα είναι η σημαντικότερη αιτία πρόκλησης του καρκίνου. Μπορεί να προληφθεί εάν σταματήσει έγκαιρα η νοσηρή αυτή συνήθεια. Πρόσφατες μελέτες όπως αυτή που παρουσιάζουμε σήμερα δείχνουν ότι οι γυναίκες που καπνίζουν κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο

Το κάπνισμα από την έγκυο αυξάνει τον κίνδυνο άσθματος στο παιδί της.
27-02-2001

Τα παιδιά των οποίων οι μητέρες κατά την εγκυμοσύνη κάπνιζαν και με αυτό τον τρόπο υποβάλλονταν ενώ ήσαν έμβρυα στη μήτρα της μητέρας τους στις αρνητικές επιδράσεις των παραγώγων του καπνού, έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν άσθμα.

Αυτά είναι τα ευρήματα μελέτης που έγινε στη Καλιφόρνια και στην οποία αναλύθηκαν τα δεδομένα για 5267 παιδιά, μέσης ηλικίας 10 ετών, για 10 χρόνια. Η μελέτη δημοσιεύεται στο ιατρικό περιοδικό American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine (2001;163:429-36).

Οι ερευνητές βρήκαν ότι περίπου 19% των παιδιών έχουν υποβληθεί όταν ήταν έμβρυα στο μητρικό κάπνισμα. Το γεγονός αυτό συσχετίσθηκε με το ότι τα παιδιά αυτά παρουσίαζαν άσθμα για το οποίο χρειαζόταν φαρμακευτική περίθαλψη.

Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι η υποβολή των παιδιών στην περιβαλλοντική ρύπανση που δημιουργείται από το κάπνισμα προκαλεί αρνητικές επιπτώσεις στο αναπνευστικό σύστημα τους και δημιουργεί άσθμα, δύσπνοια με σφύριγμα στην αναπνοή των παιδιών και βρογχιολίτιδα.

Η μελέτη που περιγράφουμε σήμερα είναι η πρώτη που δείχνει ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του μητρικού καπνίσματος και του άσθματος στα παιδιά. Επίσης η μελέτη έδειξε ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τα αναπνευστικά προβλήματα που προκαλούνται στα παιδιά να παραμένουν για όλη τη ζωή τους.

Η αιτιολογία του φαινομένου αυτού πιστεύεται ότι οφείλεται στο γεγονός ότι τα τοξικά παράγωγα του καπνού επηρεάζουν την δημιουργία και ανάπτυξη των αναπνευστικών οδών των πνευμόνων του εμβρύου. Αυτό οδηγεί σε μειωμένη πνευμονική λειτουργία, σε ατελή ωρίμανση των πνευμόνων και σε ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος των πνευμόνων.

Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ, περίπου 15 εκατομμύρια παιδιά (περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού αριθμού των παιδιών) υποβάλλεται στις αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος μέσα στο σπίτι τους. Η εξάλειψη της υποβολής του εμβρύου στα τοξικά παράγωγα του καπνού λόγω μητρικού καπνίσματος θα μειώσει κατά 5 έως 15% των περιστατικών του παιδικού άσθματος.

Η μελέτη αυτή είναι σημαντική διότι δείχνει τις αρνητικές επιπτώσεις του καπνίσματος στο έμβρυο και ιδιαίτερα τον συσχετισμό με την εμφάνιση άσθματος στο παιδί και την ύπαρξη αναπνευστικών προβλημάτων για όλη τη ζωή στα παιδιά αυτά.

Αυτό πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τους γονείς των παιδιών διότι καπνίζοντας εκτός από τα επικίνδυνα προβλήματα που προκαλούν στους ίδιους τους εαυτούς τους (καρκίνο, καρδιακά και αγγειακά προβλήματα, αναπνευστικές παθήσεις) ταυτόχρονα θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών τους και μάλιστα με κινδύνους για ολόκληρη τη ζωή τους.

Τα ωάρια των γυναικών σκοτώνονται...
19-07-2001

Η υποψία ότι το κάπνισμα μπορούσε να προκαλέσει στειρότητα στις γυναίκες υπήρχε από παλιά. Τώρα όμως υπάρχει απόδειξη ότι οι τοξίνες που εισπνέονται κατά το κάπνισμα, σκοτώνουν τα ωάρια των γυναικών.

Σε μια πρόσφατη εργαστηριακή έρευνα, επιστήμονες από την ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στη Βοστόνη, μεταμόσχευσαν ιστό από ωοθήκες γυναικών που περιείχε ωάρια σε ποντικούς, τους οποίους στη συνέχεια υπέβαλαν στις τοξικές ουσίες που περιέχει ο καπνός του τσιγάρου.

Εκείνο που διαπίστωσαν είναι ότι οι ουσίες αυτές δραστηριοποιούν ένα συγκεκριμένο γονίδιο το οποίο οδηγεί τα γυναικεία ωάρια σε θάνατο.

Αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες που καπνίζουν χάνουν σταδιακά τα αποθέματα ωαρίων που έχουν με αποτέλεσμα να οδηγούνται στη στειρότητα. Επίσης το φαινόμενο αυτό πιθανόν να εξηγεί και την πρόωρη εμμηνόπαυση που έχει συσχετισθεί με το κάπνισμα στις γυναίκες.

Οι ουσίες οι οποίες προκαλούν το δηλητηριώδες αυτό φαινόμενο είναι οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (ΠΑΥ). Περιέχονται μέσα στον καπνό του τσιγάρου και επίσης μέσα στους καπνούς που προέρχονται από την καύση ορισμένων βιομηχανικών καυσίμων.

Είναι αναμφίβολο ότι οι καπνιστές εισπνέουν επικίνδυνες ποσότητες των ΠΑΥ. Υπάρχουν επίσης ανησυχίες ότι ορισμένοι εργαζόμενοι σε βιομηχανίες που χρησιμοποιούν τέτοια καύσιμα, υποβάλλονται υπερβολικά στην τοξική επίδραση των ουσιών αυτών.

Όσον αφορά τις συγκεντρώσεις στο περιβάλλον των ΠΑΥ και την επίδρασή τους στο γυναικείο οργανισμό δεν υπάρχουν ακόμη ικανοποιητικά στοιχεία για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα.

Ο τρόπος με τον οποίο δρουν οι ΠΑΥ είναι η ενεργοποίηση του γονιδίου Bax το οποίο βρίσκεται μέσα στα ωάρια. Η ενεργοποίηση του Bax επιφέρει το θάνατο του ωαρίου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής είναι πολύ σημαντικά.

Το κάπνισμα στις γυναίκες προκαλεί στειρότητα, σκοτώνει τα ωάρια, συσχετίζεται με την πρόωρη εμμηνόπαυση και βλάπτει το έμβρυο στις έγκυες γυναίκες.

Η ενεργοποίηση του γονιδίου Bax από τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες εξηγεί σε μοριακό επίπεδο την καταστροφή των ωαρίων στις γυναίκες που καπνίζουν.

Αναμφίβολα η έρευνα που παρουσιάζουμε σήμερα ρίχνει φως για το πώς προκαλούνται μερικές μόνον από τις δηλητηριώδεις επιπτώσεις του καπνίσματος και αυτό σε ένα τομέα τόσο σημαντικό που είναι η γονιμότητα.

Η καλύτερη πρόληψη είναι η αποφυγή του καπνίσματος που προλαμβάνει όχι μόνον τα προβλήματα στειρότητας, πρόωρης εμμηνόπαυσης και τοξικότητας για το έμβρυο αλλά και πολλά είδη καρκίνων και καρδιοαγγειακών παθήσεων.

Το παθητικό κάπνισμα προκαλεί ασθένειες στην καρδία και θανάτους σε μη καπνιστές.
08-08-2001

Κάθε χρόνο πεθαίνουν από 35.000 έως 50.000 άνθρωποι λόγω καρδιακών και αγγειακών προβλημάτων που προκαλούνται από το παθητικό κάπνισμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα σοβαρά και ανησυχητικά αυτά στοιχεία δημοσιεύονται από την Αμερικανική Εταιρεία Πνευμόνων.

Κλινικές έρευνες, όπως αυτή που σας παρουσιάζουμε σήμερα, τεκμηριώνουν ότι το παθητικό κάπνισμα προκαλεί σοβαρές αλλοιώσεις στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας σε υγιείς νεαρούς ενήλικες.

Γιατροί από την Ιαπωνία μελέτησαν 30 υγιείς άνδρες εκ των οποίων οι 15 ήσαν καπνιστές χωρίς συμπτώματα και οι άλλοι 15 ήσαν μη καπνιστές. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 27 ετών και κανένας από αυτούς δεν είχε ιστορικό διαβήτη, ψηλής πίεσης ή ψηλής χοληστερόλης. Να σημειωθεί ότι οι μη καπνιστές ζούσαν και εργάζονταν σ΄ ένα περιβάλλον χωρίς να υποβάλλονται στον καπνό του τσιγάρου.

Ο στόχος της μελέτης ήταν να δουν τι αποτελέσματα είχε η έκθεση στον περιβαλλοντικό καπνό του τσιγάρου πάνω στη λειτουργία των στεφανιαίων αρτηριών οι οποίες είναι οι βασικές αρτηρίες τροφοδότησης της καρδίας με αίμα.

Υπέβαλαν και τις δύο ομάδες των ανδρών σε περιβαλλοντικό καπνό του τσιγάρου για 30 λεπτά. Πριν και μετά από την δοκιμασία αυτή, τους υπέβαλαν σε ειδικά λειτουργικά τεστ που στόχο είχαν να μετρήσουν διάφορες παραμέτρους της ταχύτητας ροής του αίματος στις στεφανιαίες αρτηρίες.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι οι μη καπνιστές πριν την υποβολή τους σε 30 λεπτά περιβαλλοντικού καπνού είχαν σημαντικά καλύτερη λειτουργικότητα των στεφανιαίων αρτηριών σε σχέση με τους καπνιστές.

Μετά όμως από την υποβολή των μη καπνιστών σε 30 λεπτά περιβαλλοντικού καπνού τότε τα αποτελέσματα των λειτουργικών τεστ των στεφανιαίων αρτηριών των μη καπνιστών χειροτέρευαν και μειώνονταν στο επίπεδο των καπνιστών.

Το συμπέρασμα των γιατρών μετά από την κλινική αυτή έρευνα είναι ότι το παθητικό κάπνισμα προκαλεί ανωμαλίες της λειτουργίας των στεφανιαίων αρτηριών, ιδιαίτερα σε σχέση με τη ροή του αίματος μέσα σε αυτές.

Οι ανωμαλίες αυτές οφείλονται σε βλάβες που προκαλούν πάνω στο ενδοθήλιο των στεφανιαίων αγγείων, οι τοξικές ουσίες του καπνού του τσιγάρου τις οποίες εισπνέουν οι μη καπνιστές άθελά τους, λόγω του ότι κάποιοι άλλοι μολύνουν το δικό τους περιβάλλον με τοξικό καπνό του τσιγάρου.

Σταδιακά, οι πρώτες αυτές λειτουργικές ανωμαλίες, που απέδειξαν οι Ιάπωνες ερευνητές ότι προκαλούνται από το παθητικό κάπνισμα, δημιουργούν τις γνωστές πλάκες αθηρωμάτωσης που είναι υπεύθυνες για την στένωση και τελικά το κλείσιμο των στεφανιαίων αρτηριών με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για την καρδία (στηθάγχη, έμφραγμα).

Τα ευρήματα και συμπεράσματα της έρευνας αυτής εξηγούν με αντικειμενικό τρόπο το λόγο για τον οποίο άτομα που δεν καπνίζουν τα ίδια αλλά υποβάλλονται στο σπίτι ή στην εργασία τους στο παθητικό κάπνισμα, παρουσιάζουν προβλήματα καρδίας και θανάτους λόγω καρδιακών αγγειακών προβλημάτων.

Συμπερασματικά τονίζουμε το γεγονός ότι ακόμη και μια μικρής διάρκειας παροδική υποβολή στον καπνό του τσιγάρου μπορεί να προκαλέσει λειτουργικές ανωμαλίες στην κυκλοφορία του αίματος στην καρδία και ότι τα προβλήματα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρές καρδιακές ασθένειες σ' αυτούς που υποβάλλονται στο σπίτι ή στη δουλειά τους σε παθητικό κάπνισμα

Νέα στοιχεία για το πως προκαλεί καρκίνους η νικοτίνη.
02-07-2001

Έντονη ανησυχία έχουν προκαλέσει ευρήματα γιατρών από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ της Καλιφόρνιας που δείχνουν ότι η νικοτίνη έχει την ιδιότητα να προκαλεί την ανάπτυξη νέων πολύ μικρών αιμοφόρων αγγείων, με αποτέλεσμα να δίνεται περισσότερο αίμα στους όγκους οι οποίοι με αυτό τον τρόπο μπορούν να μεγαλώνουν.

Η νικοτίνη είναι μια ουσία που προκαλεί εξάρτηση και που περιέχεται μέσα στον καπνό του τσιγάρου.

Χρησιμοποιείται επίσης από αρκετούς σαν υποκατάστατο (τσίχλες νικοτίνης, επικαλύμματα δέρματος, εισπνεόμενα σκευάσματα) στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την ακατάσχετη επιθυμία που έχουν για να καπνίζουν.

Στην εργαστηριακή αυτή έρευνα που έγινε με πειραματόζωα και καλλιέργειες κυττάρων, βρέθηκε ότι η νικοτίνη είχε τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα με οποιονδήποτε τρόπο και αν λαμβανόταν, είτε δηλαδή μέσω καπνίσματος είτε μέσω υποκατάστατων όπως οι τσίχλες νικοτίνης.

Η αγγειογένεση, η δημιουργία δηλαδή νέων πολύ μικρών αιμοφόρων αγγείων, είναι φαινόμενο που έχει ενοχοποιηθεί για την δημιουργία και ανάπτυξη των καρκίνων. Αρκετές νέες θεραπείες που αναπτύσσονται τώρα στόχο έχουν την καταστολή της αγγειογένεσης με σκοπό να παρεμποδίζεται η ανάπτυξη, αύξηση και εξάπλωση των καρκίνων.

Οι μηχανισμοί της αγγειογένεσης έχουν επίσης ενοχοποιηθεί ότι προκαλούν αύξηση των στενώσεων των στεφανιαίων αρτηριών της καρδίας και αρτηριών του εγκεφάλου λόγω πολλαπλασιασμού των πλακών αθηρώματος που κλείνουν σταδιακά τις αρτηρίες αυτές. Οι πλάκες αυτές για ν' αναπτυχθούν και να μεγαλώσουν χρειάζονται νέα μικρά αιμοφόρα αγγεία.

Στα πειραματόζωα δόθηκε ανάλογη δόση νικοτίνης όπως αυτή που συνήθως βρίσκεται μέσα στο αίμα καπνιστών. Αρχικά είχαν μεταφυτευθεί στα ζώα αυτά καρκινικά κύτταρα τα οποία δημιούργησαν όγκους.

Τα ζώα τα οποία έπαιρναν νικοτίνη παρουσίαζαν πολύ μεγαλύτερη αύξηση των καρκίνων παρά τα ζώα στα οποία δεν δινόταν νικοτίνη.

Εκείνο που συστήνουν οι γιατροί μετά από τα ευρήματα τους, είναι ότι όλοι όσοι χρησιμοποιούν υποκατάστατα νικοτίνης για να βοηθηθούν να σταματήσουν το κάπνισμα, πρέπει να μη τα παίρνουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Η μακροχρόνια χρήση των υποκατάστατων αυτών μπορεί να έχει τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα όπως το ίδιο το κάπνισμα.

Φυσικά όσον αφορά τις αρνητικές συνέπειες του καπνίσματος για την υγεία, πρέπει κάποιος να λάβει υπ' όψη του ότι ο καπνός του τσιγάρου περιέχει και πολλές άλλες νοσηρές ή καρκινογόνες ουσίες.

Το ερώτημα για τη νικοτίνη που βγαίνει από τη μελέτη αυτή είναι το κατά πόσο η ιδιότητα της να βοηθά την δημιουργία νέων μικρών αγγείων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ελεγχόμενο τρόπο και ίσως τοπικά για ορισμένες θεραπείες.

Ήδη η νικοτίνη σε πειραματικές κλινικές έρευνες δοκιμάζεται για να φανεί εάν μπορεί να βοηθήσει σε ασθένειες όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ και η νόσος του Πάρκινσον.

Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο ανδρικής ανικανότητας.
30-05-2001

Είναι ήδη γνωστό ότι το κάπνισμα είναι η πιο σημαντική αιτία που προκαλεί καρκίνο. Τώρα όλο και περισσότερες μελέτες έρχονται να δείξουν ότι το κάπνισμα προκαλεί στους άνδρες ανικανότητα.

Οι άνδρες οι οποίοι καπνίζουν και έχουν και ψηλή πίεση κινδυνεύουν να καταστούν σεξουαλικά ανίκανοι σύμφωνα με ευρήματα πρόσφατης έρευνας που έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το κάπνισμα προκαλεί σκλήρυνση των αρτηριών με αποτέλεσμα να δημιουργείται στένωση και μείωση της ροής του αίματος μέσα σε αυτές.

Όταν, λόγω του μηχανισμού αυτού επηρεασθούν οι αρτηρίες της λεκάνης τότε προκαλείται μείωση της ροής του αίματος στο πέος. Ταυτόχρονα το πρόβλημα επιδεινώνεται λόγω της στένωσης και σκλήρυνσης των αρτηριών του πέους.

Η έρευνα έδειξε ότι το κάπνισμα προκαλεί οξεία και χρόνια προβλήματα στους μηχανισμούς της στύσης. Επίσης φάνηκε ότι στους άνδρες που έχουν ψηλή πίεση το πρόβλημα αυτό μπορεί να παρουσιαστεί με εξαιρετικά ψηλή συχνότητα.

Επιπρόσθετα, ακόμη και άτομα που κάπνιζαν παλαιότερα και τώρα διέκοψαν αλλά παρουσιάζουν ψηλή πίεση, έχουν αυξημένο κίνδυνο (11φορές ψηλότερο) να παρουσιάσουν ανικανότητα σε σχέση με αυτούς που δεν κάπνιζαν.

Η ψηλή πίεση είναι μία από τις κυριότερες αιτίες κακής λειτουργίας της στύσης. Ακόμη το πρόβλημα γίνεται χειρότερο διότι μερικά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία της πίεσης προκαλούν ανδρική ανικανότητα.

Παρά το γεγονός ότι τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τους σοβαρούς κινδύνους ανδρικής ανικανότητας που προκαλεί το κάπνισμα εντούτοις αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο να πεισθούν οι άνδρες να σταματήσουν τη νοσηρή αυτή συνήθεια.

Έχει υπολογιστεί ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 100.000 άνδρες ηλικίας από 30 έως 40 ετών πάσχουν από ανδρική ανικανότητα λόγω καπνίσματος. Όμως φαίνεται ότι πολύ λίγοι άνδρες είναι ενήμεροι ότι το κάπνισμα προκαλεί ανικανότητα.

Η έρευνα αυτή έγινε στο Wake Forest University Baptist Medical Center, στις ΗΠΑ υπό την ευθύνη του Dr J. Spangler και μεταδόθηκε από το BBC στις 20 Μαίου 2001.

Τα συμπεράσματα της μελέτης αυτής είναι σημαντικά. Το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει ανικανότητα στους άνδρες και οι κίνδυνοι αυξάνονται πολύ όταν υπάρχει και ψηλή πίεση. Οι κίνδυνοι παραμένουν ακόμη και όταν οι ασθενείς σταματήσουν το κάπνισμα.

http://www.medlook.net.cy/category.asp?category=47

ΑΡΘΡΟ

"Δείκτης SAR και μέτρηση ακτινοβολίας στα κινητά"

Ακτινοβολία και κινητά
Ξεκινώντας την έρευνά μας, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι σχετικά με το αν τα κινητά και η ακτινοβολία που εκπέμπουν είναι βλαβερά για τον ανθρώπινο οργανισμό. δεν υιοθετούμε κάποια άποψη ούτε παίρνουμε θέση υπέρ ή εναντίον. Για το θέμα αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες κινητών τηλεφώνων και η ακαδημαϊκή κοινότητα είναι οι πλέον αρμόδιες για να μας απαντήσουν, υπεύθυνα και τεκμηριωμένα. Το Gosub απλά έψαξε και κάνει μια μικρή παρουσίαση για το δείκτη SAR, παρουσιάζοντάς τον με ψυχραιμία και αμεροληψία.

Τα κινητά τηλέφωνα αποτελούν μια πιο εξελιγμένη μορφή των ασυρμάτων και των Walkie-Talkie που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες. Πρόσφατα, η ευρεία τους διάδοση στο αγοραστικό κοινό, δημιούργησε σιγά σιγά και ανυσηχίες σχετικά με τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η χρήση τους.

Προς το παρών, δεν υπάρχουν επιστημονικά τεκμηριωμένες έρευνες που να αποδεικνύουν ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων έχει βλαβερή επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό. Παρόλα αυτά, οι χρήστες κινητών τηλεφώνων έχουν αρχίσει να παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις σχετικές εξελίξεις.

Τα ραδιοφωνικά κύματα των κινητών τηλεφώνων
Τα ραδιοφωνικά κύματα χαμηλής συχνότητας (radio frequency, RF) που χρησιμοπούν τα κινητά είναι μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Κάθε μέρα εκτιθόμαστε σε τέτοιας μορφής ακτινοβολία που προέρχεται από φυσικές και ανθρώπινης κατασκευής πηγές (ραδιόφωνα, φούνροι μικροκυμάτων, υπέρυθρες, ακτινογραφίες κτλ). Οι διάφορες μορφές ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας διαφέρουν σε φυσικές ιδιότητες και επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.

Η ακτινογραφίες χρησιμοποιούν κύματα υψηλής συχνότητας και αποτελούν ιονισμένη μορφή ακτινοβολίας. Αυτή η μορφή είναι γνωστό ότι βλάπτει το γενετικό υλικό των κυττάρων και έχει βλαβερή επίδραση, σε μεγάλες δόσεις, στον άνθρωπο.

Οι ακτινοβολίες χαμηλής συχνότητας, τις οποίες χρησιμοποιούν τα κινητά τηλέφωνα, καταλαμβάνουν την αντίθετη πλευρά του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και αποτελούν μή ιονισμένη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Αυτή η μορφή, δεν έχει το μεγάλο ποσό της ενέργειας, που έχει η ιονισμένη, για να βλάψουν τα ανθρώπινα κύτταρα.

Τα ραδιοφωνικά κύματα των κινητών τηλεφώνων Ο δείκτης SAR
SAR (Specific Absorbtion Rate) είναι ο δείκτης που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή από τις Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικες διοικητικές υπηρεσίες για τη μέτρηση της ποσότητας ραδιοκυμάτων (RF) που απορροφά ο ανθρώπινος οργανισμός κατά τη χρήση ενός κινητού τηλεφώνου.

Όλα τα κινητά τηλέφωνα, ελέγχονται πλέον στο υψηλότερο επίπεδο λειτουργίας και ισχύος τους σε συνθήκες εργαστηρίου. Πρακτικά, κατά την καθημερινή χρήση του κινητού, ο δείκτης SAR είναι αρκετά χαμηλότερος γιατί η συσκευή χρησιμοποιεί μόνο τόση ισχύ όσο απαιτείται για να επικοινωνήσει με τον κοντινότερο σταθμό του τηλεφωνικού δικτύου. Με άλλα λόγια, όσο πιο κοντά βρίσκεται το κινητό σε κάποιο base station τόσο λιγότερη ισχύς απαιτείται και μειώνεται το επίπεδο του SAR.

Ο δείκτης SAR μετριέται σε Watt ανά κιλό (W/kg) ανθρώπίνου σώματος. Οι κρατικοί οργανισμοί των χωρών παγκοσμίως έχουν θέσει σαν όρια τιμές μεταξύ 1.6 και 2 W/kg. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το όριο είναι 2 W/kg.

Στην αγορά έχουν παρουσιαστεί διάφορα μικρά εξαρτήματα που λειτουργούν σαν "ασπίδες" κατά της ακτινοβολίας των κινητών. Οι κατασκευάστριες εταιρείες όμως δηλώνουν ότι κάποια από αυτά, αντί να επιτύχουν μείωση της ισχύς των κινητών προκαλούν ακριβώς το αντίθετο. Επειδή το κινητό "δυσκολεύεται" να "επικοινωνήσει"-λόγω της ασπίδας- με το σταθμό αναμετάδοσης, αυξάνει την ισχύ του και εκπέμπει περισσότερη ακτινοβολία.

Προσωπικά εμπιστευόμαστε την επιστημονική κοινότητα, και πιστεύουμε ότι η έρευνα σχετικά με το θέμα θα συνεχιστεί και οι κρατικοί οργανισμοί, βασισμένοι σε επιστημονικές έρευνες θα προστατεύουν τους καταναλωτές. Απλά, και στη χρήση του κινητού, συνεχίζουμε να πιστεύουμε, αυτό που εδώ και χιλιάδες χρόνια οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν εντοπίσει και ευαγγελιστεί:

"Παν μέτρον άριστον" (κάνει καλό και στους μηνιαίους σας τηλεφωνικούς λογαρισμούς).

ΠΗΓΗ:
http://www.gosub.gr/articles/article68.asp " target="_blank"> http://www.gosub.gr/articles/article68.asp

Μπορούμε να ζήσουμε πάνω από τα 100 χρόνια και γιατί όχι να πλησιάσουμε τα 120;

Ο γηραιότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ στην Ευρώπη ήταν η κα Jeanne Galment που έζησε συνολικά 122 χρόνια και 164 ημέρες. (1875 - 1998). Η μητέρα και ο πατέρας της έζησαν 86 & 94 χρόνια αντιστοίχως.

Οι πιο γνωστοί υπεραιωνόβιοι είναι:

Jeanne Calment : 122 χρονών και 164 ημερών (1885 - 1998)
Scigechiyo Izumi: 120 χρονών και 237 ημερών (1865 - 1986)
Sarah Knauss: 119 χρονών και 97 ημερών (1880 - 1999)
Marie Meilleur: 117 χρονών και 230 ημερών (1880 - 1998)
Estella Jones: 117 χρονών και 229 ημερών (1881 - 1999)
Tane Ikai: 116 χρονών και 175 ημερών (1879 - 1995)
Carrie C. White: 116 χρονών και 88 ημερών (1874 - 1991)
Janica Izikowska: 116 χρονών και 211 ημερών (1882 - 1998)
Βέβαια υπάρχουν μαρτυρίες και για βοσκούς στα υψίπεδα του Καυκάσου, οι οποίοι πλησίασαν ή και ξεπέρασαν τα 145 χρόνια. Δυστυχώς, όμως, για εμάς όλους που ασχολούμεθα με τη φυσιολογία της ανθρώπινης γήρανσης στην περιοχή εκείνη, όπως και σε άλλες αντίστοιχες περιοχές του πλανήτη, δεν κρατούνται αρχεία για τον προπερασμένο αιώνα και έτσι δεν μπορούμε, επίσημα και με ακρίβεια, να προσδιορίσουμε την ηλικία αυτών των ανθρώπων, και έτσι κρατούμε ως μοναδικό σημείο αναφοράς τις μαρτυρίες κοντινών τους ανθρώπων και την λογική.

Αν αναλογιστούμε όμως πως δισέγγονο αυτού του ανθρώπου απεβίωσε στα 86 χρόνια του, ενώ ένας εγγονός του έζησε εργαζόμενος στα χωράφια μέχρι τα 99 του χρόνια και πέθανε από ατύχημα πέφτοντας με το τρακτέρ του σε γκρεμό όπως γύριζε σπίτι του μέσα σε μία χιονοθύελλα, αν συνδέσουμε το παζλ αυτό και λάβουμε υπ’ όψη τις συνθήκες που ίσχυαν εκείνη την εποχή, θα ανακαλύψουμε πως οι μαρτυρίες τόσο των ίδιων των υπεραιωνόβιων, όσο και των κοντινών τους ανθρώπων δεν είναι καθόλου υπερβολικές. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ο οποίος απεβίωσε στην εξωπραγματική, για την επιστήμη, ηλικία των 145 ετών. Λεγόταν Sasha Sangalasvilli και γεννήθηκε 24 Φεβρουαρίου του 1851 και απεβίωσε την 26η Φεβρουαρίου του 1996. Τα τελευταία χρόνια ήταν σε αναπηρική καρέκλα λόγω οστεοπορωτικού κατάγματος στην λεκάνη.

Υπάρχουν 4 απόψεις σχετικά με το πόσο μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος

Η Άποψη Νο 1) Σε μία πρόσφατη συνάντηση κορυφαίων ακαδημαϊκών από τον τομέα της βιολογίας στο Los Angeles όλοι συμφώνησαν πως η πρόοδος στη βιολογία και στην κατανόηση της φυσιολογίας της γήρανσης ίσως μπορεί να επεκτείνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής για τον άνθρωπο. Οι επόμενες γενεές θα έχουν στη διάθεσή τους τεχνικές που θα τους επιτρέπουν να ξεπεράσουν τα 150 χρόνια και να φθάσουν, ίσως, τα 200. Βέβαια σε μία τέτοια περίπτωση τα πάντα θα αλλάξουν… όλα όσα γνωρίζαμε σχετικά με το πώς να ζήσουμε μία ζωή δεν θα ισχύει… τα πάντα θα είναι διαφορετικά. Πάντως, η ερώτηση που κυριαρχεί μεταξύ των επιστημόνων που ασχολούνται με τη φυσιολογία της γήρανσης δεν είναι το αν ο συγκεκριμένος στόχος είναι επιτεύξιμος, αλλά πότε θα είναι πλέον γεγονός.

Η Άποψη Νο 2) Αν η φυσιολογική, έως τώρα, πορεία της ανθρώπινης γήρανσης δεν τεθεί σε σχετικό έλεγχο, τότε οι για την τάσεις θνησιμότητα που παρατηρήθηκαν και καταγράφηκαν μεταξύ των ετών 1985 – 1995 θα παραμείνουν ίδιες, και παρ’ όλη την επαναστατική πρόοδο της βιολογίας και της ιατρικής το μέσο προσδόκιμο ζωής θα μπορούσε να μειωθεί, λόγω της επανεμφάνισης λοιμωδών ασθενειών, ή της δημιουργίας νέων ανθεκτικών ιών, ή λόγω φυσικών καταστροφών που θα οφείλονται στην συνεχιζόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος. Σίγουρα είναι η πιο πεσιμιστική άποψη.

Η Άποψη Νο 3) Ο στόχος για έρευνα της κυτταρικής γήρανσης , δεν σχετίζεται σχεδόν καθόλου με το στόχο όλων των ερευνών πάνω στη βιολογία της γήρανσης.. Η συγκεκριμένη έρευνα δεν ασχολείται με το να γίνουμε όλοι μας αθάνατοι, κάτι που δεν είναι ούτε πολύ πιθανόν, τουλάχιστον με τις υπάρχουσες γνώσεις, αλλά ούτε καν επιθυμητό. Επιπλέον δεν στοχεύει στο να φρενάρει την πορεία της γήρανσης.

Αν καταλάβουμε με αυτές τις έρευνες γιατί τα παλαιά κύτταρα είναι πιο επιρρεπή στις ασθένειες απ’ ότι τα νεαρά κύτταρα, και εφ’ όσον η γνώση αυτή εφαρμοστεί θα μπορούμε με πολύ μεγάλη άνεση να αυξήσουμε το μέσο όρο ζωής κατά 15 έως 20 χρόνια το πολύ. Όμως με τον τρόπο αυτό είναι σίγουρο πως θα πλησιάσουμε και θα ξεπεράσουμε τα 100 χρόνια ζωής .

Από την Αμερικάνικη Ένωση για την Έρευνα της Γήρανσης (AFAR)

Η Άποψη Νο 4) Είναι κουτό να πιστεύει κάποιος πως είναι δυνατόν να σταματήσει η πρόοδος που επιτυγχάνεται μέρα με την μέρα με σκοπό την επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων, ή ακόμα και την “αθανασία”, αλλά είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι μπορούν να παράγουν πειστικές αντιρρήσεις σχετικά με αυτή την προσπάθεια. Καλό λοιπόν θα ήταν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε μία τέτοια ζωή με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα. (prof. Harris 2000).

Ποιες είναι οι προσδοκίες για εκείνους που είναι πάνω από 60, μέχρι το 2050;

Σε παγκόσμιο επίπεδο η αναλογία για τους ανθρώπους πάνω από 60 θα αλλάξει από το 10% που ισχύει σήμερα στο 22% μέχρι το 2050, κάτι που είναι υψηλότερο και από αυτό που ισχύει στην Ευρώπη του σήμερα, και το οποίο θα εκτοξευθεί στο 34% στα επόμενα χρόνια, με την Ιαπωνία να έχει το ήμισυ του πληθυσμού της στα 60+ έτη. Στη Β. Αμερική η αναλογία των ανθρώπων πάνω από 60, στο σύνολο του πληθυσμού ήτα 16,4% το 1995 και μέχρι το 2050 θα έχει ξεπεράσει το 30% (Lutz et. al. 2001)

Ποια είναι τα ηθικά θέματα που θα προκύψουν από την πιθανή αύξηση του προσδόκιμου ζωής για τον άνθρωπο;

Η οικονομία των γηραιών πληθυσμών
Ο Υπερπληθυσμός
Η αναπαραγωγή
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των γενεών για εργασία και ασφάλιση
Ισότητα στη προστασία και προώθηση της υγείας
Η ανθρώπινη γήρανση και η χρηματοδότηση της σχετικής έρευνας. Ποιες τελικά είναι οι προοπτικές μας;

Το 1999 σε παγκόσμιο συνέδριο για την έρευνα της γήρανσης στο Seattle, ο καθηγητής μοριακής βιολογίας Robert Bradbury Ιδρυτής και Πρόεδρος της Aeiveos Corporation, σε εισήγησή του ανέφερε πως όλα τα χρήματα για την έρευνα πηγαίνουν στην καταπολέμηση των κυριοτέρων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, οι ασθένειες που σχετίζονται με το καρδιαγγειακό σύστημα, ο διαβήτης, το AIDS, το άσθμα, η ρευματοειδής αρθρίτις, κλπ. Ανέφερε πως περίπου το 2005 – 2008 είναι πολύ πιθανόν να χρησιμοποιηθεί η γενετική ανίχνευση πιθανών ασθενειών καθώς και οι μεταλλάξεις που οδηγούν σε αυτές , και έτσι οι ασθένειες αυτές, με τη βοήθεια ειδικών φαρμάκων ή γενετικών θεραπειών να αντιμετωπίζονται πριν εξελιχθούν και προκαλέσουν συγκεκριμένες βλάβες. Από τη στιγμή που οι σοβαρές ασθένειες αποκρυπτογραφηθούν όλο το βάρος της έρευνας θα πέσει στη μοναδική εναπομείνασα ασθένεια –το γήρας. Δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ θα πέσουν στη μελέτη της γήρανσης και θα φθάσουμε στο σημείο που η έρευνα και οι εφαρμοζόμενες τεχνολογίες θα τρέχουν με ταχύτερους ρυθμούς από την γήρανση.

Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;

Μα φυσικά η αύξηση του μέσου όρου του προσδόκιμου ζωής για τον άνθρωπο σε απεριόριστα επίπεδα. Θα ζουν οι άνθρωποι για πάντα; Όχι σαν βιολογικές μηχανές. Ο μέγιστος μέσος όρος ζωής θα προσδιορίζεται από το ποσοστό των ατυχημάτων που θα σχετίζονται με εγκεφαλικές βλάβες, που λόγω της σύστασης του εγκεφάλου από γκρίζα κύτταρα η επιδιόρθωσή του δεν είναι πάντα εφικτή. Εξαρτώμενος, λοιπόν, ο μέσος όρος ζωής από την συχνότητα των φυσικών καταστροφών, αλλά και των ατυχημάτων με αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, αεροπλάνα, τραίνα και πλοία, αλλά και την πιθανή αύξηση της συχνότητας των πολέμων, πολύ πιθανά να ξεπεράσει τα 10 χρόνια.

Μήπως αυτά που πριν από 7 χρόνια ειπώθηκαν στην Αμερική έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα, ή τουλάχιστον να προχωρούμε προς την πραγματοποίησή τους;

Μήπως δεν είναι τυχαίο πως το 2005 άνοιξε το ασφαλιστικό συγχρόνως για όλη την Ε.Ε.

Είναι μήπως τυχαίο πως τα όρια ηλικίας για την συνταξιοδότηση θα αυξηθούν;

Η ανθρώπινη απαίτηση για αθανασία.

Οι άνθρωποι ονειρευόταν την αθανασία από τότε που οι πρωτόγονοι πρόγονοί μας συνειδητοποίησαν το αναπόφευκτο του θανάτου. Την τελευταία δεκαετία οι επιστήμονες πρόσθεσαν αρκετές δεκαετίες στο μέσο όρο ζωής του ανθρώπου (life span). Τις επόμενες δεκαετίες οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν κοντά στα 150 χρόνια και ίσως πέρα από αυτά.

Πόσο ζούμε τώρα;

Σίγουρα περισσότερο από ποτέ!! Το 1900 η ζωή παγκοσμίως ήταν σχετικά ταλαίπωρη, αλλά και μικρή, ακόμα και στην Αμερική ή την Ευρώπη. Την εποχή εκείνη το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες ήταν 48 χρόνια και για τις γυναίκες 46 χρόνια. Μόνο το 4% των αμερικάνων και το 7% των ευρωπαίων ήταν πάνω από 65 ετών. Σήμερα, στις προηγμένες χώρες ο μέσος όρος ζωής έχει φθάσει για μεν τους άνδρες τα 76 χρόνια, για δε τις γυναίκες τα 80 χρόνια.

Στην Ευρώπη περίπου 30 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπερβεί τα 86, ενώ πάνω από 280.000 έχουν φθάσει τα εκατοστά γενέθλιά τους Υπολογίζεται (μέσω υπολογισμών και προοπτικής προβολής) πως με τα σημερινά μόνον δεδομένα οι άνθρωποι εκείνοι που θα είναι εκατό ετών και άνω θα ξεπερνούν τα 6,5 εκατομμύρια μέχρι το 2050.

(Charlotte Mueller, N. York Mount Sinai medical Center).

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Οι άνθρωποι ξεκίνησαν να σπρώχνουν τα όρια του θανάτου όλο και μακρύτερα από τότε που ξεκίνησε η επανάσταση στις επιστήμες και ειδικά στη βιολογία που, σε τελευταία ανάλυση, είναι ο καθοδηγητικός μοχλός της ιατρικής επιστήμης.

Οι άνθρωποι, κυριολεκτικά αφανιζόταν κατά εκατομμύρια από διάφορες επιδημίες. Από το 1800 και μετά αυτό άρχισε να αλλάζει με την εφεύρεση διαφόρων εμβολίων, αλλά και με την εφεύρεση της πενικιλίνης από τον Pasteur. Οι άνθρωποι, σιγά σιγά χάρις στην ραγδαία πρόοδο της ιατρικής απέφευγαν τον θάνατο από μία <απλή σκωληκοειδίτιδα, ή σπασίματα οστών, ή κατά την διάρκεια της προσπάθειάς τους να γεννηθούν. Όλα αυτά, καθώς και η γνώση περί της διατροφής κλπ. έχουν επιτύχει στο να εκτοξεύσουν το προσδόκιμο ζωής σε τέτοια επίπεδα περισσότερο τα τελευταία 100 χρόνια, απ’ ότι τα τελευταία 200.000 χρόνια.

Γιατί γερνάμε;

Οι Βιολόγοι έχουν επεξεργαστεί τέσσερις κυρίως θεωρίες σχετικά με τους μηχανισμούς γήρανσης του ανθρώπου.

1. Η πρώτη, αλλά και επικρατέστερη υποστηρίζει πως γερνάμε γιατί οξειδωνόμαστε, δηλαδή με απλά λόγια σκουριάζουμε, λόγω των τοξινών που εισβάλουν στο σώμα μας μέσω της διατροφής αλλά και πολλών άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την μόλυνση του περιβάλλοντος, την υπεριώδη ακτινοβολία, το φυσικό, και το ψυχολογικό στρες.

2. Η νεύρο-ορμονική θεωρία που υποστηρίζει με πολλές τεκμηριωμένες έρευνες, πως, όπως γερνάμε το ορμονικό μας σύστημα και αρκετά άλλα όργανα παύουν να λειτουργούν σωστά και έτσι δεν είναι σε θέση να προσδώσουν στο σώμα τις απαραίτητες ποσότητες ορμονών και άλλων απαραιτήτων ουσιών που ουσιαστικά διατηρούν το σώμα δυνατό και υγιές.

3. Η γενετικά ελεγχόμενη θεωρία υποστηρίζει πως το ανθρώπινο DNA είναι προγραμματισμένο για τον θάνατο μόλις ο άνθρωπος εκπληρώσει το Δαρβίνειο πεπρωμένο του δημιουργώντας απογόνους ή ξεπεράσει τα 40 χρόνια.

4. Η θεωρία των ελευθέρων ριζών εστιάζει στα άτομα που τους λείπει ένα ηλεκτρόνιο (τα άζευτα άτομα) οι οποίες παράγονται ως υποπροϊόντα από την κυτταρική καύση σε κυτταρικό επίπεδο, ή αλλιώς της μεταβολικής πέψης της τροφής. Οι ελεύθερες ρίζες προκειμένου να αποκτήσουν το ηλεκτρόνιο που τους λείπει επικάθονται σαν μαγνήτες στις κυτταρικές μεμβράνες για να “κλέψουνε το ηλεκτρόνιο που τους λείπει. Με αυτόν τον τρόπο τα κύτταρα καταστρέφονται και αν οι επιθέσεις είναι πολλές έχουμε βιολογική γήρανση. Αν οι επιθέσεις είναι τόσο δυνατές που τα κύτταρα αδυνατούν να< ακολουθήσουν σε σχέση με την ανανέωσή τους τότε επέρχεται ο θάνατος. Εκτός των κυτταρικών μεμβρανών οι ελεύθερες ρίζες προκαλούν βλάβες και στο DNA.

Ποια από τις 4 αυτές θεωρίες είναι η σωστή;

Η σύγχρονη θεωρία περί της ανθρώπινης γήρανσης από πλευράς φυσιολογίας περιλαμβάνει και τις τέσσερις προαναφερθείσες θεωρίες. Μπορεί η βιολογία και οι άλλες επιστήμες να ποδηγετήσουν τη γήρανση; Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας της Αμερικής (National Institute of Health) απεφάνθη πως θα είναι δύσκολο να επιμηκύνουμε το μέσο όρο ζωής πέρα των 120 που αποτελούν ένα σχετικά εύκολο στόχο.

Από την άλλη πλευρά ο Steven Austad από το βιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου του Idaho είναι πεπεισμένος πως μπορούμε να φθάσουμε τα 150.

Ερευνητές από το βιολογικό τμήμα του πανεπιστήμιου του Cambridge αλλά και γερμανοί βιολόγοι από το ερευνητικό ινστιτούτο Max Planck είναι κατά πολύ πιο αισιόδοξοι.

Υπολόγισαν πως όποιος γεννήθηκε μετά το 1840, όποια χρονιά και αν ήταν αυτή έζησε, γενικά, 3 μήνες περισσότερο από εκείνους που γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο!!

Η συγκεκριμένη τάση είναι τόσο γραμμική που κατά το βρετανικό περιοδικό Science που αποτελεί την πιο απίστευτη κανονικότητα σχετικά με βιολογική επιστημονική παρατήρηση που παρατηρήθηκε ποτέ…Η μαθηματική προοπτική σχετικά με την μέση διάρκεια ζωής δεν φαίνεται να έχει μία μέγιστη τιμή –ένα maximum. Αυτό οδήγησε πολλούς επιστήμονες που ασχολούνται με τη φυσιολογία της γήρανσης να θέτουν τα ανώτερα όρια στα 500 ή ακόμα και στα 1000 χρόνια, πράγμα που πλησιάζει την αιωνιότητα.

Είναι αυτή η κοινή άποψη;

Όχι. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει συγκεκριμένο όριο στην μακροζωία που ονομάζεται το «όριο Heyflick» (ή the Heyflick limit). Βασίζεται στις παρατηρήσεις του κυτταροβιολόγου Dr Leonard Heyflick, ο οποίος υποστηρίζει πως βάσει παρατηρήσεών του σε καλλιέργειες κυττάρων, τα ανθρώπινα κύτταρα αδυνατούσαν να αναπαραχθούν πάνω από 50 φορές. Στο σημείο αυτό οι δύο πλευρές του διπλού έλικα του DNA τους παρουσίαζε βλάβες στις άκρες του, όπως η σόλα ανοίγει στο παπούτσι και μια οπή χάσκει, και παράγονται καρκινογόνα, ή γενικά κύτταρα με βλάβες.. Είναι το χρονικό σημείο εκείνο που το σώμα χάνει την ιδιότητα της αυτοεπισκευής του.

Με αυτό το σκεπτικό ο Heyflick πιστεύει ότι υπερβολική επιμήκυνση του προσδόκιμου της ζωής δεν θα υπάρξει ούτε για εμάς, ούτε για τα παιδιά μας.

Μπορεί το όριο να επιμηκυνθεί;

Πιθανότατα ναι μέσω της μαγείας της γενετικής μηχανικής, της διορατικότητας της μοριακής βιολογίας και της ορθολογιστικότητας της πυρηνικής βιολογίας. Όλοι γνωρίζουμε υπερήλικες που καπνίζουν σαν φουγάρα, πίνουν σαν σφουγγάρια και τρώνε συνεχώς μεζεδάκια, και δεν γυμνάστηκαν ποτέ. Πως, λοιπόν, έφθασαν σε μία τέτοια ηλικία;

Πάρα πολλές μελέτες έχουν δείξει πως τα γονίδια παίζουν έναν ξεκάθαρο και κυρίαρχο ρόλο στη ρύθμιση της γήρανσης, αλλά και της μακροζωίας.

Το 1993 ξεκίνησε ένα ερευνητικό πρόγραμμα με την ονομασία «Μελέτη υπεραιωνόβιων » της Νέας Αγγλίας “New England Centenarian Study” στο οποίο μπήκαν σε συνεχή παρακολούθηση 2092 συγγενείς 1ου και 2ου βαθμού 444 ατόμων που έφθασαν τα 100. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στα πεπραγμένα της Εθνικής Ακαδημίας Ερευνών της Αμερικής.

Η έρευνα απέδειξε πως τα αδέλφια υπεραιωνόβιων έχουν 8 έως 17 φορές περισσότερες πιθανότητες να φθάσουν στα 100 σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον να αποδεικνύεται αυτό που για χρόνια υποστήριζαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας.

Πως λειτουργεί ένα γονίδιο μακροζωίας (long-age gene);

Μπλοκάροντας τις βλάβες που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες. Πρόπερσι, ο Dr Jackob Moskovits από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ, δημοσίευσε μία εργασία< όπου παρουσίαζε ένα ειδικό γονίδιο με την κωδική ονομασία MsrA. Ο J. Moskovits είχε ανακαλύψει πως ποντίκια με το συγκεκριμένο γονίδιο ζούσαν κατά μέσο όρο 40% περισσότερο απ’ ότι ποντίκια χωρίς αυτό, διότι το συγκεκριμένο γονίδιο τα προστάτευε από τις οξειδωτικές βλάβες που προκαλούνται από τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου και μετάλλων. Αυτή η ανακάλυψη, έγραψε το περιοδικό Science ίσως μας οδηγήσει σε μία νέα κοσμοθεωρία, όπου η γήρανση, ή και ο θάνατος ακόμα, δεν θα είναι αναπόφευκτα γεγονότα.

Μπορούν τα περίφημα αρχέγονα κύτταρα (stem cells) να βοηθήσουν;

Στην πορεία της ανθρωπότητας για μία πραγματική μακροζωία τα περίφημα αρχέγονα κύτταρα από τον νωτιαίο μυελό εμβρύων και από τον πλακούντα, αποτελούν το βαρύ πυροβολικό της συγκεκριμένης προσπάθειας.

Τα αρχέγονα κύτταρα δεν πρόλαβαν να εξελιχθούν σε νευρικά, μυϊκά, καρδιακά ή κύτταρα άλλων ιστών.

Τα συγκεκριμένα κύτταρα επιτρέπουν στις σαύρες να ξαναφτιάξουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την κομμένη ουρά τους και οι άνθρωποι να δημιουργούν καινούριο δέρμα και να επουλώνουν μικρές πληγές.

Τα αρχέγονα κύτταρα έχουν την ικανότητα να μετεξελίσσονται σε κάθε είδους κύτταρο. Σε αντίθεση με τα απλά κύτταρα και τη θεωρία του Heyflick τα αρχέγονα κύτταρα μπορούν να αναπαραγάγονται σχεδόν απεριόριστα.

Πως μπορούν, λοιπόν, να μας βοηθήσουν, ώστε να ζήσουμε μέχρι τουλάχιστον τα 120 χρόνια;

Αν οι επιστήμονες ελέγξουν την ανάπτυξη των αρχεγόνων κυττάρων θα μπορούσαν να επιδιορθώσουν άρρωστα σώματα με τον ίδιο τρόπο που ένας μηχανικός επισκευάζει ένα παλαιό αυτοκίνητο –τοποθετώντας ολοκαίνουργια και πλήρως λειτουργώντα ανταλλακτικά. Μπορούν να εφαρμοσθούν στην θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την γήρανση, όπως ο καρκίνος, το Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ, ο διαβήτης, το εγκεφαλικό, η οστεοπόρωση, η ρευματοειδής αρθρίτις, κλπ.

Η μεταμόσχευση αρχέγονων κυττάρων είναι μόνον η αρχή –το πρώτο βήμα. Ολόκληρα όργανα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από αυτά τα κύτταρα εκτός σώματος, όπως καρδιά, ήπαρ, νεφρά, κλπ. Έτσι οι άνθρωποι που νοσούν δεν θα περιμένουν, πλέον, με αγωνία τον δότη εκείνον που θα τους χαρίσει μία νέα ζωή. Θα μπορούν να επισκεφθούν το σχετικό “μαγαζί” και να< αγοράσουν ένα καινούργιο ανταλλακτικό.

Πως μεγαλώνουν αυτά τα όργανα;

Ο ευκολότερος τρόπος είναι η εκτροφή ειδικά για αυτή τη δουλειά ζώων που θα μπορούν να φέρουν τα μοσχεύματα. Τα γουρούνια για παράδειγμα είναι ιδανικά για τη δουλειά αυτή διότι τα όργανά τους έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος και τις λειτουργίες των αντίστοιχων ανθρώπινων.

Ερευνητές απ’ όλο τον προηγμένο κόσμο προσπαθούν να αλλάξουν γενετικά γουρούνια ώστε να μην παράγουν ένα συγκεκριμένο σάκχαρο με την ονομασία “alpha-1,3,-γαλακτόζη” που συναντάται σε πολλά είδη ζώων, και είναι υπεύθυνη για την απόρριψη των μοσχευμάτων από τον άνθρωπο, τα οποία μοσχεύματα προέρχονται από ζώα.

Η κλωνοποίηση ανθρωπίνων ιστών είναι ακόμα ένα μεγάλο θέμα. Επιστήμονες από το περίφημο κέντρο Advanced Cell Technologies, που δημιούργησαν το πρώτο ανθρώπινο έμβρυο-κλώνο ασχολούνται σήμερα με την κλωνοποίηση νεφρών αγελάδας, από αρχέγονα κύτταρα. Αυτό θα επιτρέψει, πλέον, στους επιστήμονες να παράγουν όποιο όργανο επιθυμούν από αρχέγονα κύτταρα. Θα μπορούν να παράγουν από τένοντες μέχρι ήπαρ ή καρδιές. Τα επόμενα χρόνια ο όρος “μεταμόσχευση οργάνων” θα αλλάξει με τον νέο όρο “αναζωογόνηση οργάνων”

Θα μπορούσαμε έτσι να δίναμε τέλος στο Θάνατο;

Όχι. Αυτές οι τεχνικές θα θεράπευαν πολλές ασθένειες αλλά δεν θα εξαφάνιζαν τις αιτίες που καθορίζουν την πορεία της γήρανσης. Σίγουρα πάντως θα επιμήκυναν σημαντικά το μέσο όρο ζωής.

Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι απίστευτα πολύπλοκος –πολύ πιο πολύπλοκος από οποιαδήποτε μηχανή

Η ζωή μέχρι τα 120 χρόνια φαντάζει πολύ κοντά, σε αντίθεση με την αθανασία που φαντάζει απίθανο όνειρο.

Τι θα συμβεί στο μέλλον;

Μέχρι το 2040 θα υπάρχουν 3 ειδών άνθρωποι:

Οι σύγχρονοι: που θα είναι δυνατότεροι, ομορφότεροι και που θα ζουν πολύ περισσότερο από τον μέσο όρο

Οι φυσικοί: που θα αρνούνται τις νέες τεχνολογίες και θα σκέφτονται ίσως πιο ρομαντικά.

Και οι υπόλοιποι: ...που θα είναι πολύ φτωχοί για να έχουν επιλογή.

Πηγη http://www.sitemaker.gr/theogiannaros/

Η ημικρανία είναι μια συχνή μορφή πονοκέφαλου. Επηρεάζει το 10% του πληθυσμού. Είναι 3 φορές συχνότερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

Η ημικρανία χαρακτηρίζεται από έντονο πονοκέφαλο που καταλαμβάνει το μισό τμήμα του κρανίου. Οι ασθενείς παρουσιάζουν επαναλαμβανόμενα επεισόδια της νόσου. Κατά τα μεσοδιαστήματα δεν έχουν ενοχλήσεις.

Τα επεισόδια ημικρανίας διαρκούν από 2 ώρες μέχρι 2 ημέρες. Περίπου το ένα τρίτο των ασθενών παρουσιάζουν νευρολογικά πρόδρομα συμπτώματα που αποτελούν την αύρα της νόσου.

Η αύρα είναι μια σειρά από νευρολογικές διαταραχές που εκδηλώνονται στον ασθενή 20 έως 60 λεπτά πριν από το χαρακτηριστικό κεφαλόπονο της ημικρανίας.

Οι διαταραχές που χαρακτηρίζουν την αύρα είναι ορισμένα οπτικά φωτεινά ερεθίσματα που ονομάζονται φωταψίες. Ταυτόχρονα μπορεί να υπάρξει προσωρινή μείωση ή απώλεια της όρασης. Σπανιότερα είναι δυνατόν να υπάρχουν και ήχοι στα αυτιά όπως επίσης και αισθήματα μουδιάσματος.

Ένα από τα ερωτήματα που απασχολεί τους γιατρούς που ερευνούν την ημικρανία, είναι κατά πόσο οι ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο, έχουν βλάβες στον εγκέφαλο. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι σημαντική διότι στη συνέχεια θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν οι βλάβες αυτές είναι η αιτία των επεισοδίων ημικρανίας ή αντίθετα εάν οι βλάβες δημιουργούνται από τα επεισόδια της ημικρανίας.

Η κατανόηση των φαινομένων που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και που σχετίζονται με την ημικρανία, μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία καλύτερων θεραπειών για την αντιμετώπιση της σοβαρής αυτής ασθένειας.

Με το σκεπτικό αυτό, Δανοί ερευνητές, εξέτασαν με μαγνητική τομογραφία, τους εγκεφάλους 295 ασθενών ηλικίας από 30 έως 60 ετών που έπασχαν από ημικρανία. Μερικοί από τους ασθενείς αυτούς είχαν ημικρανία με αύρα με προβλήματα όρασης ενώ οι υπόλοιποι δεν παρουσίαζαν τέτοια πρόδρομα σημεία.

Στη συνέχεια οι γιατροί σύγκριναν τα ευρήματά στους ασθενείς με ημικρανία με εκείνα 140 ασθενών με ανάλογα χαρακτηριστικά που όμως δεν έπασχαν από ημικρανία.

Η σύγκριση των μαγνητικών τομογραφιών του εγκεφάλου έδωσε νέες ενδιαφέρουσες πληροφορίες:
Στους ασθενείς που έπασχαν από ημικρανία και παράλληλα είχαν αύρα με συμπτώματα που επηρέαζαν την όραση, οι πιθανότητες για να έχουν έμφραγμα στον εγκεφαλικό ιστό, ήταν 13 φορές περισσότερες σε σύγκριση με αυτούς που δεν έπασχαν από ημικρανία. Ο αριθμός των βλαβών αυξανόταν με την αύξηση της συχνότητας των επεισοδίων.

Τα εμφράγματα αυτά ήσαν μικρά χωρίς να δημιουργούν κλινικές ανωμαλίες. Εντοπίζονταν κυρίως στην παρεγκεφαλίδα που είναι το μέρος του εγκεφάλου που ελέγχει και συντονίζει τις κινήσεις. Προκαλούνται όταν μια αρτηρία κλείνει από θρόμβο αίματος. Ο εγκεφαλικός ιστός που εξαρτάται από την αρτηρία που έχει κλείσει, παθαίνει βλάβες και πιθανόν νέκρωση

Στους ασθενείς με ημικρανία αλλά χωρίς αύρα με προβλήματα όρασης, οι πιθανότητες για να έχουν ανάλογες εγκεφαλικές βλάβες ήταν αυξημένες κατά 7 φορές

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι σε ορισμένους ασθενείς, η ημικρανία με τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια σοβαρών πονοκέφαλων που προκαλεί, μπορεί να είναι μια νόσος που σχετίζεται με εγκεφαλικές βλάβες.

Η έρευνα αυτή δεν απάντησε στο ερώτημα εάν οι βλάβες είναι η αιτία των πονοκεφάλων ή εάν προκύπτουν μετά από τα επεισόδια κεφαλόπονου. Παλαιότερα έχουν περιγραφεί περιπτώσεις ασθενών που παρουσίασαν εγκεφαλικά επεισόδια που συσχετίσθηκαν με την ημικρανία.

Στην έρευνα των Δανών γιατρών, οι ασθενείς είχαν παθολογικά ευρήματα εγκεφάλου στη μαγνητική τομογραφία αλλά δεν παρουσίαζαν κλινική εικόνα εγκεφαλικής βλάβης.

Τα ευρήματα αυτά πρέπει να προβληματίσουν την ιατρική κοινότητα αναφορικά με τον τρόπο που βλέπει σήμερα την ημικρανία. Είναι πιθανόν ότι λαμβάνουν χώρα παθολογικοί μηχανισμοί στον εγκέφαλο ασθενών με ημικρανία, ιδιαίτερα σε αυτούς με αύρα με προβλήματα όρασης, τους οποίους σήμερα δεν γνωρίζουμε.

Αναμένοντας, η αντιμετώπιση της ημικρανίας πρέπει να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Υπάρχουν φάρμακα που εάν ληφθούν έγκαιρα, μπορούν να αποτρέψουν ένα επεισόδιο ημικρανίας. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα πρόληψης της νόσου με φάρμακα.

Οι ασθενείς δεν πρέπει να παίρνουν φάρμακα για την ημικρανία χωρίς τη συμβουλή του γιατρού τους.

Η χορήγηση των διαφόρων φάρμακων που υπάρχουν για την ημικρανία, όπως η σουματριπτάνη (Imigran), η ζολμιτριπτάνη (Maxalt), η προπανόλη (Inderal), τα παράγωγα της εργοταξίνης με ή χωρίς καφεΐνη, θα πρέπει να αποφασίζεται από το γιατρό ο οποίος θα παρακολουθεί και την εξέλιξη της νόσου.

Πρόληψη της ασθένειας Αλτσχάιμερ και Μεσογειακή δίαιτα
20-04-2006

Άνθρωποι που ακολουθούν τη Μεσογειακή διατροφή, έχουν 40% λιγότερο κίνδυνο να προσβληθούν από την ασθένεια Αλτσχάιμερ.

Η Μεσογειακή διατροφή χαρακτηρίζεται από ψηλό περιεχόμενο σε ψάρια, φρούτα, όσπρια, λαχανικά, μονοακόρεστα λιπαρά όπως το λάδι της ελιάς. Αντίθετα είναι φτωχή σε κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα.

Μέχρι σήμερα μεγάλος αριθμός ερευνών έδειξαν ότι η Μεσογειακή δίαιτα σχετίζεται με μακροζωία και χαμηλότερο κίνδυνο για έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκεφαλικά επεισόδια και καρκίνο διαφόρων μορφών.

Σχετικά με τη νόσο Αλτσχάιμερ έγιναν προσπάθειες για αναγνώριση διατροφικών ουσιών που να επιδρούν στην εξέλιξη της νόσου.

Τώρα για πρώτη φορά, γιατροί από πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης εξέτασαν το ρόλο του συνόλου μιας διατροφής και συγκεκριμένα της Μεσογειακής δίαιτας στην πρόληψη της ασθένειας Αλτσχάιμερ.

Συγκεκριμένα διεξήγαγαν έρευνα με τη συμμετοχή 2.258 κατοίκων της Νέας Υόρκης. Τους χώρισαν σε 3 ομάδες ανάλογα με το πόσο πιστά ακολουθούσαν τη Μεσογειακή δίαιτα. Τους παρακολούθησαν για 4 χρόνια με στόχο να διαπιστώσουν εάν υπήρχαν διαφορές όσον αφορά στη συχνότητα προσβολής τους από την ασθένεια Αλτσχάιμερ.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτοί που ακολουθούσαν πιστά το Μεσογειακό τρόπο διατροφής, είχαν 40% λιγότερο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που είχαν μια συνηθισμένη Αμερικάνικη διατροφή.
Οι συμμετέχοντες που ακολουθούσαν σε μέτριο βαθμό τη Μεσογειακή διατροφή, παρουσίαζαν 20% λιγότερο κίνδυνο για τη νόσο.

Το συμπέρασμα των γιατρών είναι ότι η προληπτική δύναμη της Μεσογειακής δίαιτας κατά της ασθένειας Αλτσχάιμερ φαίνεται να οφείλεται στο σύνολο των περιεχομένων της και όχι σε ένα από τα συστατικά της.

Ο συνδυασμός πολλών ευεργετικών τροφίμων, προσφέρει στον ανθρώπινο οργανισμό ποικιλία ισχυρών θρεπτικών ουσιών που δρουν σε συνέργεια συμβάλλοντας έτσι στην πρόληψη πολλών ασθενειών.

Για παράδειγμα η πληθώρα αντιοξειδωτικών ενώσεων που προσφέρει η Μεσογειακή δίαιτα, είναι εξαιρετικά ωφέλιμη στα αγγεία της καρδίας και του εγκεφάλου και μειώνει τη φλεγμονή. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στη διατήρηση διαχρονικά, μιας καλύτερης κατάστασης της καρδίας και του εγκεφάλου.

Όταν οι ερευνητές προσπάθησαν να ξεχωρίσουν ποιο από τα συστατικά της Μεσογειακής διατροφής είναι αυτό που έχει την κυριότερη προληπτική δράση, δεν το κατάφεραν. Αντίθετα διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός όλων μαζί, προσέφερε τα ευεργετικά αποτελέσματα.

Η νόσος Αλτσχάιμερ, παρουσιάζει σημαντική αύξηση κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η αύξηση αναμένεται να συνεχιστεί και αυτό προκαλεί σοβαρές ανησυχίες.

Είναι σίγουρα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η εν λόγω εργασία που δείχνει ότι η Μεσογειακή διατροφή μπορεί να είναι μια βασική συνιστώσα της πρόληψης της νόσου Αλτσχάιμερ. Υπήρχε πάντοτε η υποψία ότι σε χώρες όπου ακολουθείται η Μεσογειακή διατροφή, η συχνότητα της νόσου ήταν χαμηλότερη.

Τα πρώτα αποτελέσματα που σας παρουσιάζουμε σήμερα είναι ενθαρρυντικά. Χρειάζεται βέβαια και άλλες ομάδες γιατρών, με δικές τους ξεχωριστές και ευρύτερες έρευνες, να επαληθεύσουν τα ευρήματα των γιατρών της Νέας Υόρκης.

Αναμένοντας όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε τις ευεργετικές επιδράσεις της Μεσογειακής διατροφής που έχουν ήδη τεκμηριωθεί όσον αφορά στην πρόληψη των καρδιακών προσβολών, των εγκεφαλικών επεισοδίων και διαφόρων μορφών καρκίνου.

Εάν τελικά αποδειχθεί τελεσίδικα ότι η Μεσογειακή διατροφή θα μας προστατεύει και από τη νόσο Αλτσχάιμερ, τότε δεν θα έχουμε χάσει τίποτα ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο υγιεινής διατροφής.

Κληρονομικότητα και ασθένεια Αλτσχάιμερ
13-02-2006

Η αναζήτηση των παραγόντων που δημιουργούν τις προϋποθέσεις εκδήλωσης της νόσου του Αλτσχάιμερ, αποτελεί βασικό πυλώνα της στρατηγικής για την πρόληψη και θεραπεία της.

Το γεγονός ότι ο αριθμός των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά στα επόμενα χρόνια, καθιστά την αναγνώριση των αιτιών της νόσου μια επιτακτική ανάγκη.

Η διάρκεια ζωής των ανθρώπων επιμηκύνεται αλλά παράλληλα αυξάνεται και ο αριθμός των ανθρώπων που προσβάλλονται από την ασθένεια του Αλτσχάιμερ.

Η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται και από μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο. Μεταξύ των ασθενών άνω των 65 ετών που πάσχουν από άνοια, το 66% πάσχει από Αλτσχάιμερ.

Ο ρόλος των κληρονομικών και περιβαλλοντικών παραγόντων στη γένεση της νόσου του Αλτσχάιμερ έχει απασχολήσει τους ερευνητές και προβληματίζει το πλατύ κοινό.

Έχουν αναγνωρισθεί γενετικοί παράγοντες που εμπλέκονται στη νόσο αλλά μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός περιπτώσεων, μπορεί να εξηγηθεί από μεταλλάξεις ενός ειδικού γονιδίου.

Οι μελέτες σε δίδυμους, είναι πολύ βοηθητικές για τη διερεύνηση του ρόλου των κληρονομικών παραγόντων στη γένεση μιας νόσου. Ταυτόχρονα επιτρέπουν την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιδράσεων στην ανάπτυξη της ασθένειας.

Για να ρίξουν περισσότερο φως στο ρόλο της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος στην αιτιολογία της νόσου του Αλτσχάιμερ, γιατροί από το πανεπιστήμιο της Νοτίου Καλιφόρνιας, μελέτησαν 12.000 ζεύγη ταυτόσημων και μη ταυτόσημων διδύμων. Οι ταυτόσημοι δίδυμοι (μονοζυγωτικοί) έχουν ακριβώς το ίδιο γενετικό, κληρονομικό υλικό.

Αναγνώρισαν 392 ζευγάρια διδύμων άνω των 65 ετών εκ των οποίων τουλάχιστον ο 1 από τους 2 έπασχε από νόσο του Αλτσχάιμερ.

Η έρευνα έδειξε ότι η κληρονομικότητα παίζει ρόλο σε σχεδόν 80% των περιπτώσεων.
Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που έχουν στο οικογενειακό τους ιστορικό ασθένεια του Αλτσχάιμερ, κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν και οι ίδιοι από αυτή.

Εάν σε μια οικογένεια υπάρχει προδιάθεση για τη νόσο, δεν θα εκδηλωθεί αυτή σε όλους έστω και εάν εμπλέκονται κληρονομικοί παράγοντες. Παρατηρήθηκαν περιπτώσεις ταυτόσημων διδύμων εκ των οποίων ο ένας είχε προσβληθεί και ο άλλος όχι.

Επίσης σε περιπτώσεις που παρουσιάζουν και οι δύο δίδυμοι τη νόσο, δεν προσβάλλονται την ίδια χρονική στιγμή.

Οι περιβαλλοντικές επιδράσεις παίζουν ρόλο όχι μόνο στο κατά πόσο κάποιος θα προσβληθεί από την ασθένεια αλλά επίσης και για το πότε θα την εκδηλώσει.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι πολύπλοκη παθολογική κατάσταση που προκαλείται από πολλούς παράγοντες. Ακόμη και άνθρωποι που έχουν ένα βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό της νόσου, μπορούν χάρις σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής να καθυστερήσουν πολύ την εγκατάσταση της πάθησης μέχρι που να γίνουν 85 ετών και όχι να την υποστούν στα 70 τους.

Είναι γεγονός ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για το οικογενειακό μας ιστορικό.

Όμως μπορούμε να τρώμε καθημερινά τουλάχιστον 5 μερίδες (1 μερίδα = 80 γραμμάρια) φρούτα και λαχανικά, να κάνουμε σωματική άσκηση τουλάχιστον 30 λεπτά 3 φορές την εβδομάδα, να ασκούμε το πνεύμα μας όσο το δυνατόν περισσότερο και να διατηρούμε όσο το δυνατό πιο καλές σχέσεις με φίλους και την οικογένεια μας.

Με τον τρόπο αυτό, απομακρύνουμε τον κίνδυνο της νόσου Αλτσχάιμερ ακόμη και εάν στην οικογένεια υπάρχει ιστορικό της πάθησης.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net/article.asp?item_id=1909

Τα περιστατικά της ασθένειας Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας με εκφυλισμό των πνευματικών ικανοτήτων, πρόκειται να αυξηθούν δραματικά κατά τις επόμενες δεκαετίες.

Κάθε 7 δευτερόλεπτα, εμφανίζεται 1 νέο περιστατικό άνοιας. Ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που πάσχουν από άνοια, προβλέπεται ότι θα διπλασιαστεί σε 20 χρόνια.

Η άνοια οφείλεται στην καταστροφή και απώλεια εγκεφαλικών κυττάρων. Πρόκειται για προοδευτική, εκφυλιστική παθολογική κατάσταση που επηρεάζει τη μνήμη, τη σκέψη, τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα.

Η ασθένεια του Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη μορφή άνοιας.

Τα πρώτα συμπτώματα είναι η εξασθένηση της μνήμης. Επηρεάζεται ιδιαίτερα η βραχυπρόθεσμη μνήμη. Άλλα συμπτώματα είναι η δυσκολία εκτέλεσης συνηθισμένων δραστηριοτήτων, ο αποπροσανατολισμός στο χώρο και χρόνο, η μείωση και απώλεια της ικανότητας κρίσης και αλλαγές της προσωπικότητας.

Σήμερα έχουν καταγραφεί παγκοσμίως περίπου 24,3 εκατομμύρια ανθρώποι που πάσχουν από άνοια. Κάθε χρόνο καταγράφονται κατά μέσο όρο 4,6 εκατομμύρια καινούργια περιστατικά.

Μέχρι το έτος 2040 υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ασθενών που θα πάσχουν παγκοσμίως από την ασθένεια του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας, θα ανέρχεται στα 81,1 εκατομμύρια. Οι αναπτυσσόμενες χώρες παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αύξηση νέων περιστατικών άνοιας.

Που όμως οφείλεται η τραγική αυτή κατάσταση;

Οι ακριβείς αιτίες της νόσου του Αλτσχάιμερ, δεν είναι γνωστές μέχρι σήμερα. Είναι όμως γνωστό ότι η νόσος σχετίζεται με τη σταδιακή συσσώρευση στον εγκέφαλο της πρωτεΐνης βήτα αμυλοειδούς.

Επίσης η ασθένεια του Αλτσχάιμερ, σχετίζεται με αλλοιώσεις των εγκεφαλικών αιμοφόρων αγγείων. Τα εγκεφαλικά επεισόδια (αποπληξία) είναι από τις κυριότερες αιτίες που συμβάλλουν στις άλλες μορφές άνοιας.

Οι αλλοιώσεις των εγκεφαλικών αιμοφόρων αγγείων, είναι δυνατόν να προκληθούν από διάφορους παράγοντες.

Η ψηλή πίεση, ο διαβήτης, το κάπνισμα, η ψηλή χοληστερόλη, είναι αιτίες αθηρωμάτωσης και απόφραξης των αρτηριών του εγκεφάλου. Τα εγκεφαλικά κύτταρα υφίστανται βλάβες λόγω των παραγόντων αυτών και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εμφάνιση άνοιας.

Έχοντας υπόψη την εξαιρετικά μεγαλη αύξηση των περιπτώσεων παχυσαρκίας, ψηλής πίεσης και διαβήτη, δεν είναι εκπληκτικό ότι οι εγκέφαλοι των ανθρώπων θα βρίσκονται συνεχώς σε χειρότερη κατάσταση. Χαρακτηριστικά αναφέρεται από τους ειδικούς ότι στα επόμενα 5 έως 10 χρόνια προβλέπεται μια αύξηση των περιπτώσεων διαβήτη της τάξης του 165%.

Επίσης ενώ η ψηλή πίεση πλήττει όλο και περισσότερους, σε πολλούς η διάγνωση γίνεται καθυστερημένα ενώ σε πολλούς άλλους η θεραπεία δεν γίνεται ή δεν ακολουθείται σωστά.

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για την αντιμετώπιση του σοβαρότατου προβλήματος της μεγάλης αύξησης των περιστατικών ασθένειας του Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας;

Υπάρχει άμεση και επιτακτική ανάγκη να ληφθούν μέτρα από τις κυβερνήσεις διεθνώς. Πρέπει αρχικά να αυξηθεί το επίπεδο ενημερότητας του κοινού, των πολιτικών και των επαγγελματιών της υγείας για το πρόβλημα.

Είναι αναγκαίο η ανίχνευση και διάγνωση των περιπτώσεων ασθένειας του Αλτσχάιμερ και άλλων μορφών άνοιας να γίνονται έγκαιρα και οπωσδήποτε νωρίτερα στην εξέλιξη της νόσου από ότι σήμερα.

Η έγκαιρη παροχή της απαραίτητης φροντίδας και θεραπείας, είναι δυνατόν να επιβραδύνει την προοδευτική επιδείνωση της νόσου και να βελτιώνει την ποιότητα ζωής τόσο του ασθενούς όσο και αυτών που τον φροντίζουν.

Παράλληλα είναι απαραίτητη η κατανομή πόρων διεθνώς, για την έρευνα σχετικά με την αιτιολογία, πρόληψη και ανακάλυψη νέων φαρμάκων ή άλλων θεραπευτικών μεθόδων για την αντιμετώπιση της νόσου.

Η διαφωτιση του κοινού πρέπει να τονίζει ότι ο υγιής τρόπος ζωής, η τακτική σωματική άσκηση, οι αυξημένες πνευματικές και κοινωνικές δραστηριότητες συμβάλλουν τα μέγιστα στη διατήρηση των πνευματικών ικανοτήτων.

Προστασία εγκεφάλου, μνήμη και βιταμίνες

Θέλετε να προστατευτείτε από τις αλλοιώσεις που προκαλεί ο χρόνος στις πνευματικές ικανότητες;

Θέλετε να προστατευτείτε από σοβαρές ασθένειες που προσβάλλουν τον εγκέφαλο λόγω ηλικίας όπως για παράδειγμα η γεροντική άνοια και η νόσος του Αλτσχάιμερ;

Ή ακόμη θα θέλατε η μνήμη σας και οι νοητικές σας δεξιότητες να είναι όσο το δυνατό πιο ισχυρές έστω και εάν φτάσετε σε πολύ προχωρημένη ηλικία;

Σίγουρα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απαντήσει κάποιος όχι σε μια από τις ερωτήσεις αυτές. Ωστόσο πολλοί θα έλεγαν, άλλο το τι θέλουμε και άλλο το τι μπορεί να γίνει, εννοώντας ότι οι πιο πάνω επιθυμίες είναι ένας στόχος δύσκολος και ίσως ανέφικτος.

Και όμως υπάρχουν τρόποι που μπορούν να μας βοηθούν στο να διατηρούμε και να συντηρούμε τις νοητικές μας δεξιότητες και να αντιστεκόμαστε με επιτυχία στο πέρασμα του χρόνου.

Πως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Ας δούμε μερικές βασικές αρχές που μπορεί διαχρονικά να μας είναι πολύτιμες.

Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αν δεν το χρησιμοποιούμε και εκπαιδεύουμε, το χάνουμε. Όσο πιο λίγο χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για διάφορες νοητικές δραστηριότητες, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μη μας εξυπηρετεί όσο θα έπρεπε ή στο βαθμό που θα μπορούσε να το κάνει.

Ας δούμε το παράδειγμα του αθλητή. Εάν δεν κάνει προπόνηση, εάν δεν ασκεί τους μυς του, τότε όταν θα τους χρειαστεί, αυτοί δεν πρόκειται να αποδώσουν στο βαθμό που αυτός αναμένει.

Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει και στην περίπτωση του εγκεφάλου. Η μη χρήση οδηγεί σε απώλεια. Απώλεια σημαίνει ότι γινόμαστε πιο ευάλωτοι σε ασθένειες εκφυλισμού των πνευματικών ικανοτήτων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Τα επιδημιολογικά δεδομένα υποστηρίζουν την εν λόγω θέση. Οι λιγότερο μορφωμένοι, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από νόσο του Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που έχουν τύχει ανωτέρας εκπαίδευσης.

Επιπρόσθετα στους λιγότερο μορφωμένους με δουλειές ανιαρές, χωρίς προκλήσεις, ο κίνδυνος για Αλτσχάιμερ, γίνεται τριπλάσιος ή τετραπλάσιος.

Το γεγονός ότι η άσκηση του εγκεφάλου ενδυναμώνει την πνευματική διαύγεια και την αντίσταση στο χρόνο, επιβεβαιώνεται και από απεικονιστικές μελέτες όπως η μαγνητική τομογραφία. Σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο τους με ασυνήθιστους καινούργιους τρόπους, η ροή του αίματος σε διάφορες δομές του εγκεφάλου, αυξάνεται. Δημιουργούνται νέες συνάψεις και νέες λειτουργικές μονάδες.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου αρχίζει από την παιδική ηλικία, εντούτοις ο εγκέφαλος μπορεί να αναπτύσσεται συνεχώς καθόλη τη διάρκεια της ζωής.
Το μέγεθος του εγκεφάλου είναι περίπου όπως ένα κουνουπίδι. Ζυγίζει κατά μέσο όρο 0,9 κιλά και αποτελείται από 100 δισεκατομμύρια κύτταρα.

Τροφοδοτείται από ένα εκτενές δίκτυο αιμοφόρων αγγείων που του προσφέρουν οξυγόνο, ενέργεια και θρεπτικές ουσίες.

Όσο πιο καλό είναι το κυκλοφορικό σύστημα του εγκεφάλου, τόσο πιο καλά ο εγκέφαλος θα μπορεί να συνεχίζει να αναπτύσσεται καθόλη τη διάρκεια της ζωής.

Η καλή ανατομική κατάσταση του κυκλοφορικού συστήματος του εγκεφάλου μαζί με την άσκηση που θα του προσφέρουμε, θα του επιτρέπουν συνεχώς να αναπτύσσεται, να αναδιοργανώνεται, να δημιουργεί νέες συνάψεις και λειτουργικές δομές.

Κατά την παιδική ηλικία, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να διαβάζουν στα παιδιά τους, να τους δίνουν σημασία, να μιλούν μαζί τους, να παίζουν διάφορα παιγνίδια, να μεριμνούν για την εκπαίδευση τους με κάθε τρόπο. Η συνεχής αυτή άσκηση του εγκεφάλου των παιδιών, έχει καθοριστικό ρόλο για τις μελλοντικές πνευματικές ικανότητες τους.

Το ίδιο ισχύει για όλη τη ζωή ακόμη και στα βαθιά γεράματα. Θέλουμε να τονίσουμε ωστόσο ότι η άσκηση του εγκεφάλου δεν πρέπει μόνο να περιορίζεται στο γνωστικό και νοητικό τομέα. Εξίσου σημαντική είναι η κοινωνική πτυχή της άσκησης του εγκεφάλου.

Οι άνθρωποι με εκτενές κοινωνικό δίκτυο σχέσεων και στενών φίλων, διατηρούν σε πολύ καλύτερο βαθμό τις πνευματικές τους δεξιότητες. Το αίσθημα ότι ανήκουν σε μια ομάδα, το ότι έχουν ένα σκοπό στη ζωή, το ότι μπορούν να προσφέρουν, αποτελεί ένα ισχυρό εφόδιο για τη διατήρηση του εγκεφάλου σε άριστη κατάσταση.

Παράλληλα δεν είναι σωστό να ξεχνούμε τη σημασία της σωματικής άσκησης που βελτιώνει όλο το κυκλοφορικό σύστημα του οργανισμού και βελτιώνει την καρδία. Επίσης την καλή, υγιεινή διατροφή που προσφέρει στον εγκέφαλο βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, ωμέγα 3 λιπαρά οξέα και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Τέλος θα υπενθυμίσουμε τα ενδιαφέροντα δεδομένα που υπάρχουν σχετικά με το φολικό οξύ. Ανήκει στην οικογένεια των βιταμινών Β. Περιέχεται σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά, δημητριακά, φασόλια, αβοκάντο, μπανάνες, φράουλες, πορτοκάλια, χυμό πορτοκαλιού, σπαράγγια και ζύμη.

Το φολικό οξύ φαίνεται να έχει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της μνήμης, των γνωστικών ικανοτήτων και της πνευματικής διαύγειας των ηλικιωμένων.

Βέβαια τίποτα δεν είναι απόλυτο ούτε και εγγυήσεις υπάρχουν για σίγουρη επιτυχία. Όμως τα περισσότερα σχετικά δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Βλέπουμε λοιπόν ότι για τη διατήρηση της καλύτερης δυνατής λειτουργικής κατάστασης του εγκεφάλου μας είναι απαραίτητη η συνεχής πνευματική άσκηση (διάβασμα, μελέτες, παιγνίδια, παζλ, σταυρόλεξα, σκάκι, τάβλι, εκμάθηση νέων γλωσσών ή μουσικής) αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Ταυτόχρονα η σωματική άσκηση, η καλή διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και ιδιαίτερα σε φολικό οξύ μπορούν να συμβάλλουν στην καλύτερη δυνατή προστασία του εγκέφαλου, της μνήμης, των γνωστικών και άλλων πνευματικών δεξιοτήτων μας μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ψηλή πίεση: Οδηγεί σε απώλεια μνήμης;
07-06-2005

Ο αριθμός των ενηλίκων που προσβάλλονται από ψηλή πίεση παρουσιάζει σημαντική αύξηση. Υπολογίζεται ότι κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, η αύξηση αυτή είναι της τάξης του 30%.

Εκτός από την ανησυχητική αυτή διαπίστωση, το πρόβλημα γίνεται σοβαρότερο από το γεγονός ότι πολλοί πάσχοντες δεν το γνωρίζουν. Συνήθως η ψηλή πίεση δεν προκαλεί συμπτώματα και εξελίσσεται προκαλώντας βλάβες στον οργανισμό χωρίς ο ασθενής να το αντιλαμβάνεται.

Επιπρόσθετα σε σημαντικό ποσοστό ασθενών στους οποίους η διάγνωση της ψηλής πίεσης έχει γίνει, η θεραπεία δεν γίνεται με τον ορθό τρόπο με αποτέλεσμα η νόσος να συνεχίζει την καταστροφική της πορεία.

Η ψηλή πίεση, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, προκαλεί καρδιοπάθειες όπως στεφανιαία νόσο της καρδίας και καρδιακή ανεπάρκεια. Μπορεί επίσης να προκαλεί εγκεφαλικά επεισόδια, νεφρική ανεπάρκεια και απώλεια μνήμης.

Το ερώτημα που τίθεται είναι πως η ψηλή πίεση μπορεί να προκαλεί απώλεια της μνήμης. Βασικά η ψηλή πίεση προκαλεί βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία. Είναι αιτία αθηρωμάτωσης και στένωσης τους.

Η στένωση των αγγείων λόγω ψηλής πίεσης, μειώνει τη ροή του αίματος που διέρχεται δια μέσου τους που κατευθύνεται για να τροφοδοτεί τα όργανα και τους ιστούς του σώματος. Εάν η στένωση εξελιχθεί σε απόφραξη, τότε σε όργανα όπως η καρδία προκαλείται έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Στον εγκέφαλο η μείωση της ροής του αίματος, μειώνει την ποσότητα αίματος που χρειάζεται για να εκτελεί τις πολύπλοκες λειτουργίες του. Κάτω από κανονικές συνθήκες, διέρχεται δια μέσου του εγκεφάλου σχεδόν ένα λίτρο αίματος, κάθε λεπτό.

Εάν ο όγκος αίματος που απαιτείται για την ορθή λειτουργία του εγκεφάλου δεν είναι διαθέσιμος λόγω ψηλής πίεσης και στένωσης αρτηριών, τότε είναι δυνατόν να υπάρχει απώλεια μνήμης και μείωση άλλων πνευματικών δεξιοτήτων.

Σε μια ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία, γιατροί από τις Ηνωμένες Πολιτείες (πανεπιστήμιο του Pittsburgh) και από την Ολλανδία (πανεπιστήμιο του Maastricht), μελέτησαν σε 37 υπερτασικούς ασθενείς και 59 υγιείς εθελοντές, τη ροή αίματος στον εγκέφαλο και ιδιαίτερα στις δομές που ευθύνονται για τη μνήμη.

Υπόβαλαν τους συμμετέχοντες σε τεστ μνήμης. Κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών, έλεγχαν με τη βοήθεια τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων (PET scan) τις περιοχές του εγκεφάλου που ήσαν οι πλέον δραστήριες. Οι περιοχές του εγκεφάλου που δραστηριοποιούνται είναι εκείνες που λαμβάνουν την περισσότερη ροή αίματος.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στους ασθενείς με ψηλή πίεση, οι δομές του εγκεφάλου που ευθύνονται για τη μνήμη ελάμβαναν χαμηλότερη ροή αίματος σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές. Αντίθετα, άλλες περιοχές του εγκεφάλου τους, ελάμβαναν μεγαλύτερη ροή παρά ότι οι υγιείς εθελοντές.
Παρά το γεγονός ότι συνολικά δεν παρατηρήθηκε διαφορά στα αποτελέσματα των τεστ μνήμης μεταξύ των δύο ομάδων, εντούτοις οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μείωση της ροής αίματος στις δομές του εγκεφάλου για τη μνήμη στους ασθενείς με ψηλή πίεση, δείχνει ότι η εξισορρόπηση επιτυγχάνεται λόγω αύξησης της ροής του αίματος σε άλλες βοηθητικές δομές.

Αυτό σημαίνει τονίζουν, ότι εάν οι βλάβες στις αρτηρίες εξαιτίας της ψηλής πίεσης εξελιχθούν περισσότερο λόγω απουσίας αντιμετώπισης ή μη αποτελεσματικής θεραπείας, τότε η απώλεια μνήμης θα είναι σημαντική και δεν θα είναι δυνατόν να εξισορροπηθεί.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι η ψηλή πίεση, μπορεί να μειώνει τη ροή αίματος στον εγκέφαλο. Η μείωση του όγκου αίματος που χρειάζεται ο εγκέφαλος για να λειτουργεί κανονικά, μπορεί να οδηγεί σε απώλεια μνήμης.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό όχι μόνο να ελέγχεται η αρτηριακή πίεση για να γίνεται έγκαιρα η διάγνωση της ψηλής πίεσης αλλά επίσης να λαμβάνονται όλα τα μέτρα για τη διασφάλιση της διαχρονικής αποτελεσματικότητας της θεραπείας που αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την προστασία των ασθενών από τις επικίνδυνες επιπλοκές της υπέρτασης.

Πως θα προστατέψετε τη μνήμη σας
13-05-2005

Ποτέ δεν είναι αργά να πάρετε μέτρα για να προστατέψετε και να διατηρήσετε τη μνήμη σας.

Ανεξάρτητα από την ηλικία σας, οι συνήθειες, ο τρόπος ζωής και οι δραστηριότητές σας μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο να διαφυλάξουν τη μνήμη όπως επίσης και άλλες πνευματικές δεξιότητες σας.

Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είναι τυχαία που έλεγαν "νους υγιής εν σώματι υγιή". Οι σύγχρονες έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι αρχαίοι είχαν δίκαιο. Μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι εάν ακολουθούμε κάποιους χρυσούς κανόνες, η μνήμη μας θα είναι καλύτερη, θα διατηρηθεί περισσότερο και θα μας εξυπηρετεί σε κάθε δύσκολη περίσταση.

Ποιοι είναι όμως οι χρυσοί αυτοί κανόνες που μπορούν να προσφέρουν τόσα πολλά στη μνήμη μας και όχι μόνο;

Συνεχίστε να μαθαίνετε

Η καλή πνευματική λειτουργία στα γηρατειά εξαρτάται από το επίπεδο μόρφωσης.

Όμως ανεξάρτητα από το επίπεδο μόρφωσης του καθενός, η συνεχής εκπαίδευση και μάθηση βοηθά τον εγκέφαλο να ενεργοποιεί τις δυνάμεις του, να αποκτά νέες δεξιότητες, να μένει σε εγρήγορση και να διατηρεί όλα όσα είχε παλαιότερα με κόπο κερδίσει.

Η αδράνεια, χωρίς πνευματικούς ερεθισμούς μειώνει τη μνήμη και άλλες νοητικές ικανότητες. Τα επιτραπέζια παιγνίδια, η εκμάθηση μιας νέας γλώσσας, η συμμετοχή σε ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα ή χόμπι, εξασκούν το μυαλό και κατά συνέπεια στηρίζουν τη μνήμη.

Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν όταν έλεγαν "γηράσκω αεί διδασκόμενος" ήθελαν σίγουρα να δώσουν το μήνυμα ότι η παντοτινή αγάπη για μάθηση, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι συνταγή για υγιές πνεύμα και μνήμη μέχρι τα βαθιά γηρατειά.

Εξασκείτε όχι μόνο το πνεύμα αλλά και το σώμα

Είτε το θέλουμε είτε όχι, πολύ συχνά η σωματική ευρωστία και η πνευματική υγεία συσχετίζονται.

Έρευνες έχουν δείξει ότι άτομα άνω των 70 και 80 ετών όταν έχουν μια τακτική σωματική εξάσκηση, είναι διανοητικά καλύτερα σε σύγκριση με άτομα της ίδιας ηλικίας που έχουν μια καθιστική ζωή.

Οποιαδήποτε μορφή σωματικής άσκησης ή αθλητικής δραστηριότητας, είναι ωφέλιμη για τον εγκέφαλο. Η άσκηση βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, αυξάνει την οξυγόνωση των εγκεφαλικών δομών και βοηθά τη μνήμη.

Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει λοιπόν να κάνουν κάτι καθημερινά, περπάτημα, κολύμπι, ποδήλατο ή οτιδήποτε άλλο τους αρέσει για να βελτιώνουν όχι μόνο τη μνήμη τους αλά και να στηρίζουν τη υγεία τους γενικότερα.

Το τι τρωτε καθορίζει την υγεία του σώματος αλλά και του πνεύματος

Ο εγκέφαλος έχει ανάγκη μιας καλής διατροφής για να μπορεί να αποδίδει στο μέγιστο βαθμό των δυνατοτήτων του.

Η καλή διατροφή αποτρέπει την εμφάνιση νόσων που επηρεάζουν το αγγειακό σύστημα του εγκεφάλου.

Διάφορες ασθένειες που σχετίζονται με κακή διατροφή μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στον εγκέφαλο και κατά συνέπεια να επηρεάσουν αρνητικά τις δομές εκείνες που αποτελούν τη μνήμη.

Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τη μνήμη σας:

Τρωτε ποικιλία φαγητών

Η διατροφή σας να περιέχει πολλά δημητριακά, φρούτα και λαχανικά

Αποφεύγετε τις τροφές πλούσιες σε κορεσμένα λίπη και χοληστερόλη

Προσοχή στις ποσότητες αλατιού και ζαχάρου που παίρνετε καθημερινά

Πίνετε αλκοολούχα ποτά με μέτρο

Οι βιταμίνες μπορούν να βοηθήσουν. Μην ξεχνάτε όμως ότι είναι προτιμότερο οι βιταμίνες που παίρνετε να προέρχονται από τις φυσικές τροφές και όχι από τα φαρμακευτικά σκευάσματα. Οι φυσικές τροφές περιέχουν όχι μόνο βιταμίνες αλλά και άλλα χρήσιμα στοιχεία που δρουν σε συνέργια με τις βιταμίνες για ένα καλύτερο βιολογικό αποτέλεσμα
Εάν καπνίζετε μην έχετε απαιτήσεις από τη μνήμη σας

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι καπνιστές δεν θυμούνται τόσο καλά όσο και οι μη καπνιστές τα ονόματα και το πρόσωπο άλλων ανθρώπων.

Επίσης είναι γνωστό ότι το κάπνισμα επηρεάζει αρνητικά την κυκλοφορία του αίματος. Πολλές ασθένειες που προκαλούνται από το κάπνισμα, προσβάλλουν και τον εγκέφαλο.

Εάν λοιπόν ταλαιπωρείτε τη μνήμη σας με τις τοξικές ουσίες του καπνού δεν πρέπει μετά να έχετε παράπονο γιατί αυτή σταδιακά σας εγκαταλείπει.

Συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι η διατήρηση και η καλή λειτουργία της μνήμης μας, εξαρτάται από εμάς του ίδιους στις πλείστες περιπτώσεις.

Μερικά απλά και ανέξοδα μέτρα, όταν εφαρμόζονται συστηματικά, μπορούν να μας προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες τόσο για τη μνήμη όσο και για τις άλλες παραμέτρους που καθορίζουν την ψυχική και σωματική μας υγεία, μέχρι τα βαθιά γηρατειά.

πΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=85

Λιπαρές ουσίες που προέρχονται από ψάρια, μπορεί να είναι σε θέση να καθυστερούν σε σημαντικό βαθμό την προοδευτική επιδείνωση των εγκεφαλικών λειτουργιών που παρατηρείται σε ασθενείς με νόσο του Αλτσχάϊμερ.

Ταυτόχρονα φαίνεται ότι μπορούν να μειώνουν την παραγωγή και να αυξάνουν την καταστροφή της αμυλοειδούς ουσίας που συγκεντρώνεται παθολογικά προκαλώντας βλάβες στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάϊμερ.

Στον εγκέφαλο ασθενών που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάϊμερ, η συγκέντρωση των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων, είναι χαμηλή. Επίσης τα οξέα αυτά και ιδιαίτερα του DHA (docosahexaenoic acid), δεν είναι μόνο χαμηλά στον εγκέφαλο αλλά και στο αίμα των εν λόγω ασθενών.

Επιδημιολογικές έρευνες έδειξαν ότι σε πληθυσμούς με αυξημένη κατανάλωση ψαριών, που είναι η κυριότερη πηγή ωμέγα 3 λιπαρών οξέων και του DHA, η συχνότητα της νόσου Αλτσχάϊμερ είναι χαμηλότερη. Η αυξημένη συγκέντρωση του DHA στη διατροφή έχει σχετισθεί με μειωμένο κίνδυνο για τη νόσο.

Σε μια πρόσφατη ενδιαφέρουσα ερευνητική εργασία με πειραματόζωα, επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, προσπάθησαν να εξετάσουν τα αποτελέσματα μιας διατροφής πλούσιας σε DHA στην εξέλιξη της νόσου Αλτσχάϊμερ.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν ποντίκια που έτυχαν γενετικής τροποποίησης για να προσβάλλονται από τη νόσο Αλτσχάϊμερ. Σε ποντίκια του είδους αυτού που βρίσκονταν σε προχωρημένη ηλικία και ήδη είχαν αναπτύξει τη νόσο, χορήγησαν διατροφή πλούσια σε DHA. Ταυτόχρονα σε άλλες ομάδες ποντικιών με το ίδιο στάδιο νόσου Αλτσχάϊμερ, χορήγησαν διατροφή κανονικού τύπου ή χωρίς το λιπαρό οξύ DHA.

Μετά από 3 έως 5 μήνες (που ισοδυναμούν με μερικά χρόνια ζωής στον άνθρωπο), η συγκριτική μελέτη των εγκεφάλων των διαφόρων ομάδων των ποντικιών, έδειξε ότι η διατροφή πλούσια σε DHA, πετύχαινε μείωση κατά 70% της παραγωγής της αμυλοειδούς ουσίας.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η διατροφή πλούσια σε DHA, μπορεί να καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου Αλτσχάϊμερ.

Ακόμη και σε ασθενείς που έχουν γενετική προδιάθεση για τη νόσο, τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα των ψαριών πιθανόν να μειώνουν την παραγωγή ή να αυξάνουν τη διάσπαση των πλακών αμυλοειδούς που χαρακτηρίζουν την προοδευτική επιδείνωση της νόσου.

Δυστυχώς στη διατροφή μας σήμερα, τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα δεν υπάρχουν στο βαθμό που θα έπρεπε. Αυτό είναι ατυχές διότι βοηθούν όχι μόνο τον εγκέφαλο αλλά και την καρδία, το κυκλοφορικό σύστημα, τα μάτια.

Λόγω των επιδημιολογικών στοιχείων που έδειξαν ότι τα λιπαρά οξέα και ιδιαίτερα το DHA όταν είναι αυξημένα στη διατροφή συσχετίζονται με μείωση του κινδύνου προσβολής από Αλτσχάϊμερ, έχουν ήδη αρχίσει σε διάφορες χώρες, κλινικές δοκιμές για να διαφανεί κατά πόσο πράγματι η θεραπεία με DHA επιβραδύνει τη νόσο.

Οι κυριότερες πηγές των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων είναι:
Ψάρια: Σολομός, σαρδέλες, κολιός
Αμύγδαλα, καρύδια
Σόγια
Φαρμακευτικά σκευάσματα που περιέχουν DHA

Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι ερευνητές του πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας που παρουσιάζουν την πιο πάνω έρευνα έχουν ασχοληθεί εκτεταμένα με τη σχέση διατροφής και νόσου Αλτσχάϊμερ.

Σε άλλη παλαιότερη τους έρευνα διαπίστωσαν ότι στην Ινδία η συχνότητα της νόσου Αλτσχάϊμερ είναι χαμηλότερη. Με βάση την επιδημιολογική αυτή παρατήρηση, ανακάλυψαν ότι η κουρκουμίνη που είναι βασικό συστατικό του κάρι το οποίο καταναλώνεται ευρέως στην Ινδία, έχει τη δυνατότητα να καταπολεμά τις πλάκες αμυλοειδούς ουσίας στον εγκέφαλο.

Εμείς τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε την τεράστια σημασία που έχει η διατροφή στην υγεία μας. Βλέπουμε ότι η επιλογή των τροφίμων που καταναλώνουμε καθημερινά, μπορεί να έχει καθοριστική επίδραση στους κινδύνους προσβολής από ασθένειες και στην ποιότητα ζωής μας.

Τσάι για προφύλαξη από τη νόσο Αλτσχάιμερ
08-11-2004

Οι ιατρικές ιδιότητες του τσαγιού (Camelia silensis) έχουν μια μακρά και πλούσια ιστορία. Το τσάι είναι από τα πλέον δημοφιλή ροφήματα και ο άνθρωπος το πίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι ιστορικές ανακαλύψεις δείχνουν ότι ήδη πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος ενδιαφέρθηκε για τις ιδιότητες του τσαγιού.

Το τσάι περιέχει δραστικές ουσίες όπως οι φλαβονοειδείς αντιοξειδωτικές ουσίες. Παράλληλα η κατανάλωση του τσαγιού είναι ασφαλής όπως το δείχνει η μακραίωνη ιστορία του. Για το λόγο αυτό αποτελεί αντικείμενο ερευνών με στόχο την ανεύρεση του πλήρους φάσματος των ευεργετικών ουσιών για τον άνθρωπο που περιέχονται σε αυτό.

Μια ενδιαφέρουσα πρόσφατη ανακάλυψη Άγγλων ερευνητών από την Αγγλία, δίνει σοβαρές ελπίδες ότι το μαύρο και το πράσινο τσάι, μπορούν να προσφέρουν προστασία εναντίον της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Οι ερευνητές από το ερευνητικό κέντρο για ιαματικά φυτά στο πανεπιστήμιο του Newcastle, διαπίστωσαν ότι το τσάι περιέχει ουσίες που καταστέλλουν τη δράση ενζύμων του εγκεφάλου που είναι η αιτία πρόκληση της εκφυλιστικής νόσου του Αλτσχάιμερ.

Το τσάι βρέθηκε ότι μπορεί να καταστέλλει τη δράση της ακετυλχολινεστεράσης. Το ένζυμο αυτό καταστρέφει την ακετυλχολίνη που είναι ένας σημαντικός νευροδιαβιβαστής στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Στη νόσο του Αλτσχάιμερ, παρατηρείται μια πτώση των επιπέδων της ακετυλχολίνης του εγκεφάλου. Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της νόσου του Αλτσχάιμερ, έχουν στόχο την καταστολή της δράσης της ακετυλχολινεστεράσης.

Το μαύρο και πράσινο τσάι, είχαν επίσης την ιδιότητα να καταστέλλουν τη δράση ακόμη ενός ενζύμου που εμπλέκεται στην ασθένεια του Αλτσχάιμερ. Πρόκειται για τη βουτυρυλχολινεστεράση η οποία βρίσκεται σε ουσίες που συσσωρεύονται στον εγκέφαλο ασθενών με νόσο Αλτσχάιμερ.

Επιπρόσθετα ακόμη μια πολύ ενδιαφέρουσα δράση του τσαγιού ήταν ότι κατέστελλε της δράση της beta-secretase. Το ένζυμο αυτό παίζει ρόλο στην παραγωγή των ουσιών, όπως οι βήτα αμυλοειδείς, που συσσωρεύονται παθολογικά στον εγκέφαλο των ασθενών με Αλτσχάιμερ.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο καφές σε αντίθεση με το πράσινο και μαύρο τσάι δεν έχει τις ευεργετικές αυτές ιδιότητες.
Επίσης οι επιδράσεις του πράσινου τσαγιού διαρκούσαν για μία εβδομάδα ενώ του μαύρου τσαγιού διαρκούσαν μόνο μία μέρα.

Πρέπει να τονίσουμε ότι τα ελπιδοφόρα αυτά αποτελέσματα είναι εργαστηριακά. Τώρα χρειάζεται να αποδειχθεί ότι στον ανθρώπινο οργανισμό και ιδιαίτερα στον εγκέφαλο, το πράσινο και μαύρο τσάι πετυχαίνουν τα ίδια αποτελέσματα.

Θα χρειαστούν οπωσδήποτε μερικά χρόνια ακόμη μέχρι που να αποδειχθεί ο ρόλος του τσαγιού στην καταπολέμηση της νόσου του Αλτσχάιμερ που αποτελεί μια από τις σημαντικότερες, συχνότερες και σοβαρότερες αιτίες εκφύλισης των πνευματικών ικανοτήτων.

Το τσάι είναι φτηνό, δημοφιλές και ασφαλές. Αναμφίβολα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το ρόλο του στην πρόληψη και ίσως θεραπεία στη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Εάν αποδειχθεί ότι μπορεί να προστατεύει κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ, θα έχουμε ένα σοβαρό νέο όπλο εναντίον αυτής της μάστιγας της ανθρωπότητας.

Τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας του Αλτσχάιμερ
20-04-2004

Η ασθένεια του Αλτσχάιμερ είναι μια συχνή εκφυλιστική πάθηση του εγκεφάλου.

Αποτελεί την τέταρτη συχνότερη αιτία θανάτου μετά από τις καρδιοπάθειες, τον καρκίνο και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Επικρατεί γενικά η εντύπωση ότι η ασθένεια του Αλτσχάιμερ αφορά απλά την απώλεια της μνήμης. Δυστυχώς η εικόνα είναι πιο άσχημη, επηρεάζονται αρνητικά η ικανότητα σκέψης, κατανόησης και παρουσιάζονται σημαντικές αλλαγές της συμπεριφοράς.

Η έγκαιρη διαπίστωση των πρώτων σημείων και συμπτωμάτων της ασθένειας σε κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, μπορεί να βοηθήσει από την άποψη ότι δίνεται νωρίτερα η ευκαιρία μιας θεραπευτικής αντιμετώπισης, η οποία πιθανόν να έχει ευεργετικά αποτελέσματα.

Σας παρουσιάζουμε πιο κάτω μια σειρά από συμπτώματα, από τα οποία εάν παρουσιάζονται μερικά σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο, είναι καλό να ζητήσετε βοήθεια από το θεράποντα γιατρό.

Απώλεια μνήμης που επηρεάζει τις δεξιότητες στην εργασία

Είναι φυσιολογικό για όλους να ξεχνούμε περιστασιακά κάτι που πρέπει να κάνουμε, ένα όνομα κάποιου συναδέλφου ή κάτι που μας έχει ανατεθεί. Όμως όταν κάποιος ξεχνά συχνά ή παρουσιάζει ασυνήθιστη σύγχυση, αυτό μπορεί να δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Δυσκολία στην εκτέλεση συνηθισμένων, γνωστών εργασιών

Άτομα που είναι πολύ απασχολημένα μπορεί να ξεχάσουν και να αφαιρεθούν σε ορισμένες περιπτώσεις.

Για παράδειγμα είναι πιθανόν να ξεχάσουμε ένα φαγητό στο φούρνο και να ψηθεί περισσότερο απ' ότι πρέπει ή ακόμη να ξεχάσουμε να σερβίρουμε ένα μέρος του γεύματος.

Όμως τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, όχι μόνο μπορούν να ξεχάσουν να σερβίρουν ένα φαγητό αλλά ακόμη πιθανόν να ξεχάσουν ότι το έχουν ετοιμάσει.

Προβλήματα ομιλίας

Συμβαίνει σε όλους μας κάποτε να μη βρίσκουμε τη σωστή λέξη.

Ένας ασθενής με Αλτσχάιμερ όμως, μπορεί να ξεχνά απλές λέξεις ή ακόμη να τις αντικαθιστά με ακατάλληλες λέξεις με αποτέλεσμα οι φράσεις του να γίνονται δύσκολες για να κατανοηθούν.

Αποπροσανατολισμός στο χώρο και στο χρόνο

Είναι φυσιολογικό σε κάποιες στιγμές να ξεχνούμε την ημέρα της εβδομάδας ή τι χρειαζόμαστε να αγοράσουμε όταν βρισκόμαστε σε ένα κατάστημα.

Σε αντίθεση οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ μπορούν να χαθούν μέσα στον δρόμο που είναι το σπίτι τους και να μη ξέρουν που βρίσκονται, πως έφθασαν εκεί και πως μπορούν να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Μείωση της ικανότητας κρίσης

Είναι φυσιολογικό κάποιος να ξεχάσει να φορέσει ένα τρικό ή ένα σακάκι σε μια κρύα νύχτα.

Τα άτομα με Αλτσχάιμερ πιθανόν να ντύνονται ακατάλληλα, φορώντας για παράδειγμα πολλά πουκάμισα σε μια ζεστή μέρα ή να βγουν έξω να πανε σε ένα κατάστημα φορώντας μια ρόμπα του μπάνιου.

Προβλήματα θεωρητικής σκέψης

Αρκετοί από εμάς έχουμε κάποιες δυσκολίες να κάνουμε μερικούς λογαριασμούς. Για τους ασθενείς με Αλτσχάιμερ, η αναγνώριση των αριθμών ή η διεξαγωγή βασικών αριθμητικών πράξεων, μπορεί να είναι αδύνατη.

Τοποθέτηση αντικειμένων σε λανθασμένους χώρους

Στον καθένα μπορεί να συμβεί να έχει βάλει το πορτοφόλι ή τα κλειδιά του σε ένα λανθασμένο τόπο.

Οι ασθενείς με Αλτζχάιμερ μπορεί να βάλουν τα κλειδιά τους στην κατάψυξη ή ακόμη το ρολόι τους στο δοχείο με τη ζάχαρη και μετά να μη ξέρουν πως αυτά βρέθηκαν εκεί.

Αλλαγές στη διάθεση και στη συμπεριφορά

Οι αλλαγές στην συναισθηματική κατάσταση μπορούν να συμβούν σε όλους. Οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ παρουσιάζουν πολύ πιο συχνές μεταβολές της ψυχικής τους κατάστασης χωρίς εμφανή λόγο.

Αλλαγές στην προσωπικότητα

Ενώ στους φυσιολογικούς ανθρώπους παρατηρούνται αλλαγές στην προσωπικότητα καθώς μεγαλώνουν στην ηλικία, στα άτομα με Αλτσχάιμερ, παρατηρούνται δραστικές αλλαγές είτε ξαφνικά είτε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Για παράδειγμα κάποιος που ήταν πάντα ήρεμος και ευχάριστος μπορεί ξαφνικά να γίνει εριστικός, να υποπτεύεται τους πάντες και να διακατέχεται συνεχώς από φόβους.

Έλλειψη πρωτοβουλιών

Είναι φυσιολογικό κατά καιρούς να παρουσιάζεται κόπωση σε σχέση με τις εργασίες στο σπίτι, στην εργασία ή στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Σταδιακά η κόπωση αυτή παρέρχεται και οι περισσότεροι από εμάς αρχίζουν να βρίσκουν ξανά το ενδιαφέρον τους.

Στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ παρατηρείται μια συνεχής αδιαφορία και απουσία συμμετοχής σε πολλές από τις συνήθεις δραστηριότητές τους.

πΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=85

Οι βιταμίνες C και Ε χάρις στις αντι-οξειδωτικές τους ιδιότητες, μπορούν όταν λαμβάνονται μαζί να έχουν προστατευτική δράση για τον εγκέφαλο μειώνοντας τον κίνδυνο για νόσο Αλτσχάιμερ.

Οι προστατευτικές ιδιότητες των δύο αυτών βιταμινών, μπορεί να είναι σημαντικότερες σε άτομα προχωρημένης ηλικίας. Οι νευρώνες του εγκεφάλου των ηλικιωμένων είναι πιο ευάλωτοι στο οξειδωτικό στρες το οποίο δημιουργούν οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου.

Η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται από εκφυλιστικές ασθένειες του εγκεφάλου εκ των οποίων η συχνότερη είναι η νόσος Αλτσχάιμερ. Το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται και έτσι το πρόβλημα της εν λόγω νόσου, αναμένεται να γίνει σοβαρότερο και με μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.

Είναι για το λόγο αυτό που οι προσπάθειες για την ανεύρεση αποτελεσματικής πρόληψης για την ασθένεια έχουν εντατικοποιηθεί κατά τα τελευταία χρόνια.

Σε έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο Johns Hopkins, συμπεριελήφθησαν 4.470 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω. Εξετάστηκε από το 1995 έως το 2000, η σχέση μεταξύ της λήψης βιταμινών και της νόσου του Αλτζχάιμερ.

Στην αρχική φάση της έρευνας αξιολογήθηκαν οι συμμετέχοντες και διαπιστώθηκε ότι μεταξύ αυτών υπήρχαν 200 περιπτώσεις ασθενών με νόσο Αλτζχάιμερ. Μεταξύ των 3.227 που επιβίωσαν μέχρι το τέλος της έρευνας, σημειώθηκαν ακόμη 104 νέα περιστατικά της νόσου.

Η ανάλυση των ευρημάτων που αφορούσαν τη λήψη βιταμινών και του κινδύνου για Αλτσχάιμερ έδειξε τα ακόλουθα:
Η ταυτόχρονη λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης C και Ε, συσχετιζόταν με χαμηλότερο κίνδυνο για νόσο Αλτσχάιμερ. Αυτό παρατηρήθηκε τόσο στην αρχή όσο και κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που διήρκεσε η εν λόγω έρευνα

Οι δόσεις των βιταμινών στις οποίες παρατηρούταν η προστατευτική δράση ήταν σχετικά ψηλή: Για την βιταμίνη Ε, 400 διεθνείς μονάδες ημερησίως ενώ για τη βιταμίνη C, τουλάχιστο 500 mg ημερησίως.

Σε χαμηλότερες δόσεις δεν βρέθηκε να υπάρχει προληπτική δράση. Οι ημερήσιες ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνη Ε είναι 22 διεθνείς μονάδες ενώ για τη βιταμίνη C είναι από 75 έως 90 mg

Η προστατευτική δράση παρατηρούταν μόνο όταν οι δύο βιταμίνες λαμβάνονταν μαζί, γεγονός που δείχνει ότι οι δύο βιταμίνες δρουν σε συνέργια

Για άτομα που ήδη ελάμβαναν το συνδυασμό των βιταμινών με τις πιο πάνω δόσεις όταν άρχιζε η έρευνα, οι πιθανότητες να είχαν νόσο Αλτσχάιμερ ήταν κατά 78% λιγότερες.

Για αυτούς που έπαιρναν το εν λόγω συνδυασμό μέχρι το τέλος της έρευνας, οι πιθανότητες προσβολής τους από τη νόσο ήσαν μειωμένες κατά 64%

Δεν βρέθηκε να υπάρχει μειωμένη συχνότητα της νόσου όταν οι συμμετέχοντες έπαιρναν πολυβιταμίνες, συμπλέγματα βιταμίνης Β ή βιταμίνη Ε και C ξεχωριστά

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι θα πρέπει τώρα να ερευνηθεί σε περαιτέρω έρευνες κατά πόσο η χορήγηση αντι-οξειδωτικών ουσιών όπως οι βιταμίνες Ε και C μπορούν να αποτελέσουν μια πρόληψη της νόσου Αλτσχάιμερ.

Ο διαβήτης προκαλεί τη νόσο Αλτσχάιμερ;
21-05-2004

Οι διαβητικοί φαίνεται ότι έχουν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι ο σακχαρώδης διαβήτης, συσχετιζόταν με προβλήματα μνήμης. Τώρα για πρώτη φορά μια νέα έρευνα δείχνει ότι ο διαβήτης επηρεάζει τον εγκέφαλο προκαλώντας πνευματικά και γνωστικά προβλήματα στους πάσχοντες.

Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή διαπίστωση με προεκτάσεις που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον. Πράγματι ο διαβήτης παγκοσμίως αυξάνεται συνεχώς.

Εάν ο συσχετισμός αυτός επιβεβαιωθεί διαχρονικά, ιδιαίτερα εάν συνεχιστεί ο κακός έλεγχος του διαβήτη που παρατηρείται σήμερα, τότε θα πρέπει να αναμένουμε σημαντική αύξηση της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Γιατροί από το πανεπιστήμιο του Σικάγο, παρακολούθησαν προοδευτικά 824 ιερωμένους, μοναχούς, μοναχές και ιερείς οι οποίοι στην αρχή της έρευνας έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη αλλά όχι από Αλτσχάιμερ. Από το σύνολο των ασθενών, οι 124 έπασχαν από διαβήτη τύπου 2.

Η ομάδα αυτή των ασθενών αξιολογούταν κάθε χρόνο με βάση αυστηρά τεστ των διανοητικών και γνωστικών λειτουργιών. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 5,5 χρόνια και το μεγαλύτερο διάστημα παρακολούθησης έφθανε τα 9 χρόνια.

Τα αποτελέσματα της παρακολούθησης έδειξαν ότι από το σύνολο των ασθενών οι 151 παρουσίασαν νόσο του Αλτσχάιμερ.
Οι ασθενείς που αρχικά έπασχαν από διαβήτη είχαν 64% περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Παράλληλα η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι ο κίνδυνος για Αλτσχάιμερ ήταν ανεξάρτητος από τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια.

Όπως είναι γνωστό οι διαβητικοί ασθενείς έχουν αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια. Τα εγκεφαλικά επεισόδια αυξάνουν με τη σειρά τους τον κίνδυνο να προσβληθούν οι ασθενείς από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο μηχανισμός με τον οποίο ο διαβήτης προκαλεί Αλτσχάιμερ είναι διαφορετικός από εκείνο που προκαλεί τα εγκεφαλικά επεισόδια. Οι υποψίες κατευθύνονται προς μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη με την ονομασία tau η οποία λόγω αύξησης της γλυκόζης στον εγκεφαλικό ιστό και λόγω ανωμαλιών του μεταβολισμού της ινσουλίνης προκαλεί δυσλειτουργία των νευρώνων του εγκεφάλου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ακόμη ένας κίνδυνος προστίθεται στις απειλές που φέρνει ο διαβήτης. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για ακόμη ένα δυνατό επιχείρημα για μια όσο το δυνατό καλύτερη πρόληψη και αντιμετώπιση του διαβήτη.

Η προστατευτική δράση της βιταμίνης Ε για τον εγκέφαλο
19-07-2002

Η βιταμίνη Ε μπορεί να βοηθά εναντίον του εκφυλισμού των πνευματικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα της μνήμης και των γνωστικών δεξιοτήτων σε ηλικιωμένα άτομα.

Επιπρόσθετα φαίνεται ότι τα άτομα που λαμβάνουν περισσότερη βιταμίνη Ε από τη διατροφή και από άλλα σκευάσματα, διατηρούν καλύτερες νοητικές λειτουργίες και έχουν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν τη νόσο του Άλτσχάϊμερ.

Οι σημαντικές αυτές διαπιστώσεις προκύπτουν από πρόσφατες έρευνες που έγιναν από ομάδα γιατρών στο Σικάγο.

Στην πρώτη της έρευνα η ομάδα αυτή διαπίστωσε ότι άτομα που έπαιρναν ψηλές δόσεις βιταμίνης Ε είχαν 70% λιγότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν τη νόσο του Άλτσχάϊμερ για μια χρονική περίοδο 4 ετών.

Η δεύτερη έρευνά τους, έγινε σε 2.800 άτομα ηλικίας από 62 έως 102 ετών και διήρκεσε από το 1993 έως το 2000. Κατά τη διάρκεια της έρευνας μελέτησαν την ποσότητα βιταμίνης Ε που έπαιρναν οι συμμετέχοντες τόσο από τη διατροφή τους όσο και από διάφορα άλλα συμπληρώματα που έπαιρναν.

Τα άτομα που έπαιρναν ψηλότερες δόσεις βιταμίνης φάνηκε ότι είχαν λιγότερη μείωση των πνευματικών τους ικανοτήτων διαχρονικά. Οι πνευματικές τους ικανότητες αξιολογούνταν με ειδικά τεστ που μετρούσαν τη μνήμη τους, τις γνωστικές ικανότητες τους και άλλες νοητικές δεξιότητες.

Τα δεδομένα που προκύπτουν και από τις δύο αυτές έρευνες δείχνουν ότι η βιταμίνη Ε έχει προστατευτική δράση για τον εγκέφαλο.

Η βιταμίνη Ε βρίσκεται μέσα στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στο καλαμπόκι, στους ξηρούς καρπούς, στις ελιές και στα διάφορα φυτικά έλαια.

Η βιταμίνη Ε (και ιδιαίτερα η άλφα-τοκοφερόλη που είναι μια από τις βασικές μορφές της) έχει μια πολύ ισχυρή αντι-οξειδωτική δράση.

Οι αντι-οξειδωτικές ουσίες όπως η βιταμίνη Ε, προστατεύουν τα κύτταρα από τις ελεύθερες ρίζες του οξυγόνου. Αυτές οι τελευταίες είναι φυσιολογικά παράγωγα του μεταβολισμού των κύτταρων, οι οποίες προκαλούν βλάβες στο DNA με αποτέλεσμα να προκαλούν εκφυλιστικές βλάβες. Οι βλάβες αυτές μπορούν μάλιστα να προκαλέσουν καρκίνους και καρδιακές ή αγγειακές ασθένειες.

Οι έρευνες που εξετάζουν τις επιδράσεις της διατροφής μας και των φυτοχημικών ουσιών που περιέχονται μέσα σε αυτή, έχουν εντατικοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Οι ενδείξεις είναι πολλές για τις ευεργετικές δράσεις πολλών τέτοιων συστατικών.

Υπάρχουν τώρα σε εξέλιξη έρευνες που εξετάζουν το κατά πόσο η χρόνια λήψη βιταμίνης Ε μπορεί να προστατεύει από τον καρκίνο και τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

Ο τρόπος ζωής προδιαθέτει για την ασθένεια του Αλτσχάϊμερ
02-12-2002

Η συχνότητα της ασθένειας του Άλτσχάϊμερ αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς.

Δυστυχώς ακόμη δεν έχουν γίνει κατανοητοί οι μηχανισμοί που οδηγούν στην εκφυλιστική αυτή πάθηση του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σήμερα ειδικές θεραπείες για την αντιμετώπιση της νόσου.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ασθένεια οφείλεται σε ένα συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Η ύπαρξη ορισμένων γονιδίων σε ασθενείς, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εγκατάσταση της ασθένειας.
Όμως από μόνες τους, οι ανωμαλίες στα γονίδια δεν είναι αρκετές για να εξηγήσουν όλα τα περιστατικά.

Για παράδειγμα μεταξύ των ασθενών που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάϊμερ, φάνηκε σε ορισμένες έρευνες ότι το 67% από αυτούς είχαν το γονίδιο της απολιποπρωτεϊνης Ε-e4 (ApoE-e4). Μεταξύ ατόμων που δεν έπασχαν από την ίδια ασθένεια, μόνο το 21% παρουσίαζαν στο γενετικό τους υλικό, ανάλογες ανωμαλίες.

Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι άλλοι παράγοντες, σε σχέση με το περιβάλλον ή τον τρόπο ζωής, επιδρούν στον εγκέφαλο και προκαλούν τη νόσο, όταν υπάρχει ή όχι το ανώμαλο γονίδιο.

Οι διαπιστώσεις αυτές οδήγησαν τους γιατρούς να ψάξουν τους άλλους παράγοντες οι οποίοι όταν συνυπάρχουν με το ανώμαλο γονίδιο, δημιουργούν τις εκφυλιστικές αλλαγές στον εγκέφαλο που παρατηρούνται στη νόσο Αλτσχάϊμερ.

Μια σειρά ερευνών που παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο ετήσιο, διεθνές συνέδριο για τη νόσο Αλτσχάϊμερ και τις άλλες εκφυλιστικές παθήσεις του εγκεφάλου που έγινε στη Στοκχόλμη, έδειξαν το ρόλο που παίζει η διατροφή, η σωματική εξάσκηση, η ψηλή πίεση, η ψηλή χοληστερόλη και ο διαβήτης στη γένεση της νόσου.

Οι ασθενείς που έχουν το γονίδιο ApoE-e4, κινδυνεύουν 4,5 φορές περισσότερο για να προσβληθούν από τη νόσο, σε σύγκριση με τα άτομα τα οποία δεν φέρουν το παθολογικό γονίδιο.

Μεταξύ των ασθενών που έχουν το γονίδιο, εκείνοι οι οποίοι έχουν μια διατροφή πλούσια σε λιπαρές ουσίες, κινδυνεύουν 7 φορές περισσότερο να παρουσιάσουν Αλτσχάϊμερ, σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς το γονίδιο.

Βλέπουμε λοιπόν ότι μια διατροφή πλούσια σε λίπη, συνεργεί με το παθολογικό γονίδιο οδηγώντας στις γνωστές βλάβες του εγκεφάλου που παρατηρούνται στη νόσο.

Άλλες έρευνες έδειξαν ότι παίζει καθοριστικό ρόλο η διατροφή που έχουμε όταν είμαστε μεταξύ 40 και 50 ετών. Φαίνεται ότι οι τοξικές επιδράσεις μιας κακής ποιότητας διατροφής στην ηλικία αυτή αρχίζει να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκδήλωσης της νόσου.

Με βάση τα δεδομένα που προκύπτουν από τις διάφορες πρόσφατες έρευνες που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο, πολλοί ειδικοί συστήνουν για σκοπούς πρόληψης της ασθένειας μια διατροφή πλούσια σε αντι-οξειδωτικές φυτικές ουσίες δηλαδή με πολλά φρούτα και λαχανικά καθημερινά.

Επίσης για να είναι όσο το δυνατό πιο υγιής και χωρίς επιπρόσθετους κινδύνους η γήρανση, είναι σημαντικό να γίνεται ορθή ρύθμιση της ψηλής πίεσης και του διαβήτη εάν υπάρχουν, να διατηρείται ένα κανονικό βάρος σώματος και να καταπολεμούνται τα ψηλά επίπεδα συνολικής και κακής χοληστερόλης LDL στο αίμα.

Η διατροφή δεν πρέπει να είναι πλούσια σε λίπη και κρέας αλλά να περιέχει αρκετό ψάρι. Το ψάρι και βιταμίνες Β όπως το φυλλικό οξύ, έχουν προστατευτικές ιδιότητες για τον εγκέφαλο.

Το φυλλικό οξύ ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β. Περιέχεται μέσα στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στα δημητριακά, στα φασόλια, στα αβοκάντο, στις μπανάνες, στο χυμό πορτοκαλιού, στα σπαράγγια, στη ζύμη, στα μανιτάρια, στους ξηρούς καρπούς, στα φρούτα και στα όσπρια.

Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε τη σημασία που έχει μια πιθανή πρόληψη, με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία που υπάρχουν για τη νόσο του Αλτσχάϊμερ.

Εναπόκειται σε όλους μας να εφαρμόσουμε μερικές απλές αλλά αποτελεσματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής και στη διατροφή μας, οι οποίες μπορεί να μειώνουν τον κίνδυνο για την ανησυχητική αυτή νόσο ακόμη και στις περιπτώσεις που υπάρχουν τα παθολογικά γονίδια που προδιαθέτουν στην εκδήλωσή της.

Οι παχύσαρκοι μεσήλικες κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν αργότερα στη ζωή τους, από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας.

Η ταυτόχρονη ύπαρξη και αγγειακών προβλημάτων, έχει συνεργιστικό ρόλο και αυξάνει τις πιθανότητες προσβολής από τη νόσο.

Είναι βέβαιο ότι επιβάλλεται να διερευνηθεί κατά πόσο η μείωση του βάρους σώματος, είναι δυνατόν να αποτελεί αποτελεσματική πρόληψη κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη μορφή άνοιας στους ηλικιωμένους. Προσβάλλει τα τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη, τη μνήμη και την ομιλία.

Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί τι είναι αυτό που προκαλεί την ασθένεια. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν πρόκειται για μια μοναδική αιτία αλλά διάφοροι παράγοντες συνυπάρχουν οδηγώντας έτσι στην άνοια τύπου Αλτσχάιμερ.

Η ηλικία είναι ο κυριότερος παράγοντας που σχετίζεται με την εκδήλωση της πάθησης. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων με τη νόσο του Αλτσχάιμερ διπλασιάζεται κάθε 5 χρόνια μετά την ηλικία των 65.

Ο λόγος για τον οποίο παρατηρείται συσχετισμός της παχυσαρκίας με την άνοια δεν έχει γίνει κατανοητός. Η ψηλή πίεση και χοληστερόλη που συχνά συνυπάρχουν σε άτομα με υπερβολικό βάρος σώματος είναι πολύ πιθανό ότι συμβάλλουν στη γένεση της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Τα προβλήματα του κυκλοφορικού συστήματος, επηρεάζουν την τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα. Όσο πιο σημαντικά τα εν λόγω προβλήματα, τόσο πιο μεγάλος ο κίνδυνος προσβολής από την πάθηση.

Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και νόσου Αλτσχάιμερ, προέκυψαν από έρευνα Σουηδών ερευνητών σε 1.449 Φινλανδούς ενήλικες. Η παρακολούθηση των ατόμων αυτών είχε αρχίσει από το 1970.

Διαχρονικά η παρακολούθηση έδειξε:
Τα παχύσαρκα άτομα είχαν διπλάσιο κίνδυνο από αυτούς με κανονικό βάρος σώματος για να προσβληθούν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ

Οι παχύσαρκοι που είχαν ταυτόχρονα ψηλή χοληστερόλη και πίεση είχαν εξαπλάσιο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν ανάλογα προβλήματα

Δεν υπάρχει σήμερα θεραπεία που να μπορεί να προσφέρει ίαση από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ούτε και υπάρχει τρόπος για να καθυστερήσει η εξέλιξη της νόσου.

Πρόκειται για μια εξελικτική νόσο που η διάρκεια της κυμαίνεται από 5 έως 20 χρόνια. Συνήθως οι ασθενείς καταλήγουν λόγω μολυσματικών επιπλοκών.

Οι έρευνες συνεχίζουν για την αναγνώριση της αιτιολογίας της νόσου και για την ανεύρεση αποτελεσματικής θεραπείας.

Αναμένοντας όμως είναι σημαντικό όσα μέτρα πρόληψης μπορούν να ληφθούν να λαμβάνονται όπως για παράδειγμα η διατήρηση κανονικού βάρους σώματος και η τακτική σωματική άσκηση.

Ασθένεια Αλτσχάιμερ: Καταπολεμείται με σωματική άσκηση
23-01-2006

Η σωματική άσκηση μπορεί να μειώνει κατά 30% έως 40% τον κίνδυνο προσβολής των ηλικιωμένων από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Ακόμη και σε ασθενείς που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της νόσου, η σωματική άσκηση βοηθά συμβάλλοντας στην επιβράδυνση επιδείνωσης των δυνατοτήτων σκέψης τους.

Η νόσος του Αλτσχάιμερ όπως επίσης και άλλες εκφυλιστικές νόσοι των πνευματικών ικανοτήτων, είναι σημαντικές αιτίες θνησιμότητας και νοσηρότητας. Η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται από μεγαλύτερο κίνδυνο προσβολής από τις καταστροφικές αυτές ασθένειες.

Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης που παρατηρείται στις ανεπτυγμένες χώρες, οδηγεί και σε μεγαλύτερο αριθμό νέων περιστατικών διαφόρων μορφών άνοιας με κυριότερη τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Υπολογίζεται ότι 10% του πληθυσμού άνω των 65 ετών παρουσιάζει κάποια μορφή άνοιας.

Οι έρευνες που στόχο έχουν την κατανόηση των μηχανισμών που προκαλούν τη νόσο και την ανάπτυξη τρόπων πρόληψης και θεραπείας των διαφόρων μορφών άνοιας, διεξάγονται παγκοσμίως. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν θεραπείες που προσφέρουν ίαση για την άνοια.

Η αποτελεσματική πρόληψη θα μπορούσε να έχει σημαντικές προεκτάσεις στην ποιότητα ζωής, αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης με μείωση των κοινωνικών και οικονομικών επιβαρύνσεων.

Μέχρι σήμερα, επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν ψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, παρουσιάζουν λιγότερο κίνδυνο να προσβληθούν από εκφυλισμό των πνευματικών τους ικανοτήτων.

Σε μια νέα εργασία που ρίχνει περισσότερο φως στο ζήτημα, γιατροί από την Ουάσινγκτον εξέτασαν σε 1.740 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, την επίδραση της σωματικής άσκησης στη νόσο του Αλτσχάιμερ για διάρκεια 6 ετών. Κατά την έναρξη της έρευνας όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κανονικές πνευματικές λειτουργίες.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα που είχαν, το είδος, τη διάρκεια και ένταση της άσκησης που έκαναν. Οι βασικές μορφές άσκησης που γίνονταν περιλάμβαναν περπάτημα, πεζοπορία, ελαφρύ τρέξιμο, αεροβική γυμναστική, κολύμπι, ασκήσεις με βάρη και άλλες.

Το σημαντικό συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι τα άτομα που εξασκούνταν σωματικά 3 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα, έστω και για 15 λεπτά κάθε φορά, είχαν 30% έως 40% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που έκαναν σωματική άσκηση λιγότερο από 3 φορές την εβδομάδα.
Πολύ σημαντική είναι επίσης η διαπίστωση που προέκυψε ότι τα άτομα που ήσαν τα πλέον αδύναμα στην αξιολόγηση των πνευματικών τους ικανοτήτων κατά την έναρξη της μελέτης, επωφελούνταν το περισσότερο από τη σωματική άσκηση.

Βασικά αυτό σημαίνει ότι ακόμη και εάν η νόσος του Αλτσχάιμερ αρχίζει να εκδηλώνεται σε κάποιον, η σωματική άσκηση είναι σε θέση να τον ωφελεί και να επιβραδύνει την επιδείνωση.

Επίσης για ηλικιωμένους που ποτέ δεν είχαν κάμει παλιότερα συστηματικά σωματική άσκηση, δεν είναι αργά να αρχίσουν διότι αυτό θα έχει αξιόλογες θετικές για αυτούς επιδράσεις.

Η έρευνα αυτή είναι σημαντική διότι είναι η πρώτη που δείχνει μια σαφή σχέση μεταξύ σωματικής άσκησης και πρόληψης της ασθένειας του Αλτσχάιμερ.

Η άσκηση μπορεί να καταπολεμά τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας διότι βελτιώνει τη ροή αίματος και την παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο.

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η σωματική άσκηση βελτιώνει την κατάσταση της δομής του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος. Ο εκφυλισμός του ιππόκαμπου στους ηλικιωμένους βρέθηκε να μειώνεται από την άσκηση.

Στην έρευνα που σας παρουσιάζουμε υπάρχουν περιορισμοί. Η πληροφόρηση για τη σωματική άσκηση προερχόταν από τους ίδιους τους συμμετέχοντες οι οποίοι ήσαν γενικά καλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου.

Το γεγονός αυτό μειώνει ως ένα σημείο την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Στην ουσία τα δεδομένα που προκύπτουν δείχνουν ότι η σωματική άσκηση πιθανόν να μειώνει τον κίνδυνο για νόσο του Αλτσχάιμερ αλλά δεν αποδεικνύεται ακόμη κάτι τέτοιο.

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τη νόσο Αλτσχάιμερ την οποία θεωρούν ως μια από τις πλέον φοβερές επιπλοκές της γήρανσης.

Εάν η σωματική άσκηση αποδειχθεί τελεσίδικα ότι μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο, τότε θα έχουμε ακόμη ένα σημαντικό λόγο να αυξάνουμε σταθερά και διαχρονικά το επίπεδο των σωματικών μας δραστηριοτήτων.

Η καλή χοληστερόλη και οι νοητικές ικανότητες
12-11-2002

Τα ψηλά επίπεδα αίματος της καλής χοληστερόλης HDL, μειώνουν τον κίνδυνο για καρδιακή πάθηση.

Οι προστατευτικές δράσεις της HDL χοληστερόλης για το αγγειακό σύστημα, έχουν ευεργετικές επιδράσεις όχι μόνο για την καρδία αλλά και για το νευρολογικό σύστημα.

Οι δράσεις αυτές της καλής χοληστερόλης φαίνεται ότι βοηθούν τον εγκέφαλο, μειώνοντας τον κίνδυνο για μειωμένες νοητικές και γνωστικές λειτουργίες.

Τα ψηλά επίπεδα της HDL χοληστερόλης συσχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο για εκφυλιστικές νόσους του εγκεφάλου όπως η ασθένεια του Αλτσχάιμερ.

Τα επίπεδα αίματος της καλής χοληστερόλης μειώνονται με την αύξηση της ηλικίας.

Τα άτομα τα οποία ζουν πολλά χρόνια και ιδιαίτερα αυτοί που γίνονται αιωνόβιοι, έχουν τάση να έχουν πιο ψηλά επίπεδα καλής χοληστερόλης.

Επίσης τα παιδιά των αιωνόβιων έχουν ψηλότερα επίπεδα καλής χοληστερόλης από τους άλλους.

Πόσο όμως βοηθά τους αιωνόβιους και κατά συνέπεια αυτούς που μεγαλώνουν σε ηλικία, η καλή χοληστερόλη HDL;

Για να απαντήσουν το ερώτημα αυτό, γιατροί από τη Νέα Υόρκη, εξέτασαν τις περιπτώσεις 139 αιωνόβιων ατόμων με ηλικίες που κυμαίνονταν από 95 έως 107 ετών.

Μέτρησαν στο αίμα των ατόμων αυτών την ολική χοληστερόλη, την κακή χοληστερόλη LDL, την καλή χοληστερόλη HDL, τα τριγλυκερίδια και την απολιποπρωτεϊνη-Α.

Παράλληλα υπόβαλαν τους αιωνόβιους και σε τεστ νοητικών και γνωστικών ικανοτήτων (Mini-Mental State Examination).

Τα αποτελέσματα τους έδειξαν ότι αυτοί που είχαν ψηλότερα επίπεδα της καλής χοληστερόλης HDL, είχαν και καλύτερες αποδόσεις στα τεστ των πνευματικών δεξιοτήτων.

Η καλή χοληστερόλη βοηθά στην διατήρηση της ορθής λειτουργίας των αιμοφόρων αγγείων.

Η κυκλοφορία του αίματος συνεχίζεται έτσι κανονικά, με αποτέλεσμα να μειώνεται η φλεγμονή και να ευνοούνται τα κύτταρα του εγκεφάλου τα οποία δεν χάνουν από τις λειτουργικές τους ικανότητες.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι στους ηλικιωμένους, η καλή χοληστερόλη HDL, βοηθά τις γνωστικές και νοητικές ικανότητες.

Το θέμα που προκύπτει είναι το πόσο βοηθά τον εγκέφαλο ατόμων μικρότερης ηλικίας.

Θα ήταν πού ενδιαφέρον να δούμε και έρευνες που να εξετάζουν τις νοητικές ικανότητες σε συνάρτηση με τη διακύμανση της καλής χοληστερόλης σε μεσήλικες και σε πιο νεαρά άτομα.

Προστασία εγκεφάλου, μνήμη και βιταμίνες
27-06-2005

Θέλετε να προστατευτείτε από τις αλλοιώσεις που προκαλεί ο χρόνος στις πνευματικές ικανότητες;

Θέλετε να προστατευτείτε από σοβαρές ασθένειες που προσβάλλουν τον εγκέφαλο λόγω ηλικίας όπως για παράδειγμα η γεροντική άνοια και η νόσος του Αλτσχάιμερ;

Ή ακόμη θα θέλατε η μνήμη σας και οι νοητικές σας δεξιότητες να είναι όσο το δυνατό πιο ισχυρές έστω και εάν φτάσετε σε πολύ προχωρημένη ηλικία;

Σίγουρα θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να απαντήσει κάποιος όχι σε μια από τις ερωτήσεις αυτές. Ωστόσο πολλοί θα έλεγαν, άλλο το τι θέλουμε και άλλο το τι μπορεί να γίνει, εννοώντας ότι οι πιο πάνω επιθυμίες είναι ένας στόχος δύσκολος και ίσως ανέφικτος.

Και όμως υπάρχουν τρόποι που μπορούν να μας βοηθούν στο να διατηρούμε και να συντηρούμε τις νοητικές μας δεξιότητες και να αντιστεκόμαστε με επιτυχία στο πέρασμα του χρόνου.

Πως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Ας δούμε μερικές βασικές αρχές που μπορεί διαχρονικά να μας είναι πολύτιμες.

Αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο που αν δεν το χρησιμοποιούμε και εκπαιδεύουμε, το χάνουμε. Όσο πιο λίγο χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για διάφορες νοητικές δραστηριότητες, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να μη μας εξυπηρετεί όσο θα έπρεπε ή στο βαθμό που θα μπορούσε να το κάνει.

Ας δούμε το παράδειγμα του αθλητή. Εάν δεν κάνει προπόνηση, εάν δεν ασκεί τους μυς του, τότε όταν θα τους χρειαστεί, αυτοί δεν πρόκειται να αποδώσουν στο βαθμό που αυτός αναμένει.

Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει και στην περίπτωση του εγκεφάλου. Η μη χρήση οδηγεί σε απώλεια. Απώλεια σημαίνει ότι γινόμαστε πιο ευάλωτοι σε ασθένειες εκφυλισμού των πνευματικών ικανοτήτων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Τα επιδημιολογικά δεδομένα υποστηρίζουν την εν λόγω θέση. Οι λιγότερο μορφωμένοι, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από νόσο του Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που έχουν τύχει ανωτέρας εκπαίδευσης.

Επιπρόσθετα στους λιγότερο μορφωμένους με δουλειές ανιαρές, χωρίς προκλήσεις, ο κίνδυνος για Αλτσχάιμερ, γίνεται τριπλάσιος ή τετραπλάσιος.

Το γεγονός ότι η άσκηση του εγκεφάλου ενδυναμώνει την πνευματική διαύγεια και την αντίσταση στο χρόνο, επιβεβαιώνεται και από απεικονιστικές μελέτες όπως η μαγνητική τομογραφία. Σε ανθρώπους που χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο τους με ασυνήθιστους καινούργιους τρόπους, η ροή του αίματος σε διάφορες δομές του εγκεφάλου, αυξάνεται. Δημιουργούνται νέες συνάψεις και νέες λειτουργικές μονάδες.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι παρά το γεγονός ότι η ανάπτυξη του εγκεφάλου αρχίζει από την παιδική ηλικία, εντούτοις ο εγκέφαλος μπορεί να αναπτύσσεται συνεχώς καθόλη τη διάρκεια της ζωής.
Το μέγεθος του εγκεφάλου είναι περίπου όπως ένα κουνουπίδι. Ζυγίζει κατά μέσο όρο 0,9 κιλά και αποτελείται από 100 δισεκατομμύρια κύτταρα.

Τροφοδοτείται από ένα εκτενές δίκτυο αιμοφόρων αγγείων που του προσφέρουν οξυγόνο, ενέργεια και θρεπτικές ουσίες.

Όσο πιο καλό είναι το κυκλοφορικό σύστημα του εγκεφάλου, τόσο πιο καλά ο εγκέφαλος θα μπορεί να συνεχίζει να αναπτύσσεται καθόλη τη διάρκεια της ζωής.

Η καλή ανατομική κατάσταση του κυκλοφορικού συστήματος του εγκεφάλου μαζί με την άσκηση που θα του προσφέρουμε, θα του επιτρέπουν συνεχώς να αναπτύσσεται, να αναδιοργανώνεται, να δημιουργεί νέες συνάψεις και λειτουργικές δομές.

Κατά την παιδική ηλικία, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να διαβάζουν στα παιδιά τους, να τους δίνουν σημασία, να μιλούν μαζί τους, να παίζουν διάφορα παιγνίδια, να μεριμνούν για την εκπαίδευση τους με κάθε τρόπο. Η συνεχής αυτή άσκηση του εγκεφάλου των παιδιών, έχει καθοριστικό ρόλο για τις μελλοντικές πνευματικές ικανότητες τους.

Το ίδιο ισχύει για όλη τη ζωή ακόμη και στα βαθιά γεράματα. Θέλουμε να τονίσουμε ωστόσο ότι η άσκηση του εγκεφάλου δεν πρέπει μόνο να περιορίζεται στο γνωστικό και νοητικό τομέα. Εξίσου σημαντική είναι η κοινωνική πτυχή της άσκησης του εγκεφάλου.

Οι άνθρωποι με εκτενές κοινωνικό δίκτυο σχέσεων και στενών φίλων, διατηρούν σε πολύ καλύτερο βαθμό τις πνευματικές τους δεξιότητες. Το αίσθημα ότι ανήκουν σε μια ομάδα, το ότι έχουν ένα σκοπό στη ζωή, το ότι μπορούν να προσφέρουν, αποτελεί ένα ισχυρό εφόδιο για τη διατήρηση του εγκεφάλου σε άριστη κατάσταση.

Παράλληλα δεν είναι σωστό να ξεχνούμε τη σημασία της σωματικής άσκησης που βελτιώνει όλο το κυκλοφορικό σύστημα του οργανισμού και βελτιώνει την καρδία. Επίσης την καλή, υγιεινή διατροφή που προσφέρει στον εγκέφαλο βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, ωμέγα 3 λιπαρά οξέα και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Τέλος θα υπενθυμίσουμε τα ενδιαφέροντα δεδομένα που υπάρχουν σχετικά με το φολικό οξύ. Ανήκει στην οικογένεια των βιταμινών Β. Περιέχεται σε πράσινα φυλλώδη λαχανικά, δημητριακά, φασόλια, αβοκάντο, μπανάνες, φράουλες, πορτοκάλια, χυμό πορτοκαλιού, σπαράγγια και ζύμη.

Το φολικό οξύ φαίνεται να έχει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της μνήμης, των γνωστικών ικανοτήτων και της πνευματικής διαύγειας των ηλικιωμένων.

Βέβαια τίποτα δεν είναι απόλυτο ούτε και εγγυήσεις υπάρχουν για σίγουρη επιτυχία. Όμως τα περισσότερα σχετικά δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση.

Βλέπουμε λοιπόν ότι για τη διατήρηση της καλύτερης δυνατής λειτουργικής κατάστασης του εγκεφάλου μας είναι απαραίτητη η συνεχής πνευματική άσκηση (διάβασμα, μελέτες, παιγνίδια, παζλ, σταυρόλεξα, σκάκι, τάβλι, εκμάθηση νέων γλωσσών ή μουσικής) αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις και αλληλεπιδράσεις.

Ταυτόχρονα η σωματική άσκηση, η καλή διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και ιδιαίτερα σε φολικό οξύ μπορούν να συμβάλλουν στην καλύτερη δυνατή προστασία του εγκέφαλου, της μνήμης, των γνωστικών και άλλων πνευματικών δεξιοτήτων μας μέχρι τα βαθιά γεράματα.

πΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=85

Το έκσταση έχει την ιδιότητα να αδρανοποιεί την ικανότητα του χρήστη να λέγει όχι στο ναρκωτικό.

Μια πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο American Journal of Psychiatry ασχολήθηκε με ένα ιδιαίτερα τοξικό και ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του ναρκωτικού έκσταση.
Το έκσταση έχει την ιδιότητα να αδρανοποιεί την ικανότητα του χρήστη να λέγει όχι στο ναρκωτικό.
Η μεθαμφεταμίνη που είναι η χημική ουσία που περιέχει το έκσταση, είναι ένα πολύ ισχυρό διεγερτικό της έκκρισης ντοπαμίνης από τον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη ερεθίζει τους υποδοχείς στον εγκέφαλο που έχουν σχέση με δραστηριότητες που προκαλούν ευχαρίστηση.
Μετά από τη λήψη της μεθαμφεταμίνης και της μαζικής έκκρισης ντοπαμίνης ακολουθεί μια πολύ έντονη κατάσταση υπερδιέγερσης στον οργανισμό που μπορεί να διαρκέσει ασταμάτητα για χρονικό διάστημα που ποικίλει από μερικές ώρες μέχρι δύο μέρες.
Ο χρήστης νιώθει ευφορία, έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό του, μιλά πολύ, βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς ετοιμότητας και δεν νιώθει την κούραση.
Όμως η κατάσταση αυτή που δημιουργείται προκαλεί βλάβη στις καταλήξεις των νευρώνων του εγκεφάλου. Επιπρόσθετα, το έκσταση καθίσταται η μόνη ουσία που μπορεί πλέον να απελευθερώνει στον εγκέφαλο τη ντοπαμίνη, γεγονός που καθιστά τον χρήστη εξαρτώμενο του ναρκωτικού και του αφαιρεί την ικανότητα να λέγει όχι στο ναρκωτικό.
Tο θλιβερό αποτέλεσμα είναι ένας σταδιακός εκφυλισμός του εγκεφάλου του χρήστη. Παρατηρείται έκπτωση των νοητικών λειτουργιών, μείωση της μνήμης, εγκατάσταση μιας μόνιμης κακής ψυχικής διάθεσης και προβλήματα στην κινητική δύναμη.
Οι βλάβες που προκαλούνται και εγκαθίστανται από το έκσταση, μπορούν εκτός από τα πιο πάνω να προκαλέσουν και νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως για παράδειγμα την ασθένεια του Parkinson.
Θα τελειώσουμε επισημαίνοντας το γεγονός ότι οι σύγχρονες επιδημιολογικές, απεικονιστικές και βιοχημικές έρευνες δείχνουν πλέον με περισσότερη ευκρίνεια τις καταστροφικές επιδράσεις που έχουν τα διάφορα είδη ναρκωτικών στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Οι χημικές δράσεις των ναρκωτικών δημιουργούν βλάβες στον εγκέφαλο που εξηγούν τα παροδικά εφήμερα αισθήματα ευφορίας, την εξάρτηση που δημιουργείται και τέλος τις πολλές φορές ανεπανόρθωτες μόνιμες αναπηρίες που προκαλούν στον ψυχικό, πνευματικό και διανοητικό κόσμο του χρήστη.

Ναρκωτικό Έκσταση: Αυξάνεται ανησυχητικά η χρήση του μεταξύ των εφήβων
13-11-2001

Η χρήση του ναρκωτικού Έκσταση αυξάνεται και διαδίδεται με πολύ ανησυχητικό ρυθμό μεταξύ των εφήβων.
Σύμφωνα με ειδικούς από την Αμερικανική Εταιρεία Παιδιατρικής, πριν ένα χρόνο το ποσοστό των εφήβων που χρησιμοποιούσαν το χάπι Έκσταση ήταν της τάξης του 6%. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει ανέλθει στο 11%.
Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι οι έφηβοι αναπτύσσουν εθισμό στο ναρκωτικό, με αποτέλεσμα να το παίρνουν συχνότερα και σε διάφορους άλλους χώρους εκτός από τα χορευτικά κλαμπ όπου συνήθως χρησιμοποιείται.
Αυτό που ανησυχεί ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι το ναρκωτικό έχει αποκτήσει τη φήμη μεταξύ των νέων ότι είναι ένα ναρκωτικό που δεν έχει κινδύνους, γεγονός που είναι πολύ εσφαλμένο.
Πράγματι το ναρκωτικό αυτό μπορεί να έχει καταστροφικές επιδράσεις στον οργανισμό και να οδηγήσει και στο θάνατο.
Το χάπι Έκσταση προκαλεί διέγερση και ψευδαισθήσεις. Η διάρκεια δράσης του είναι από 4 έως 6 ώρες. Οι άμεσες επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει είναι έντονο σφίξιμο των σιαγόνων, ναυτίες, τρέμουλο και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ ψηλή και θανάσιμη αύξηση της θερμοκρασίας του οργανισμού.
Οι έρευνες έδειξαν επιπλέον ότι οι χρήστες θα παρουσιάσουν μακροχρόνια προβλήματα με απώλεια της μνήμης, βλάβες στον εγκέφαλο και στο συκώτι.
Επίσης έχουν παρατηρηθεί θάνατοι λόγω βλάβης στον εγκέφαλο σε έφηβους οι οποίοι έπιναν υπερβολικές ποσότητες νερού ενώ προετοιμάζονταν να πάρουν το χάπι. Δυστυχώς ορισμένοι έφηβοι αρχίζουν να πίνουν υπερβολικές ποσότητες νερού πριν πάρουν το χάπι, νομίζοντας ότι έτσι θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της υπερβολικής αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος που μπορεί να προκαλέσει το ναρκωτικό.
Επιπρόσθετα έχει παρατηρηθεί τελευταία ότι το Έκσταση λαμβάνεται από τους έφηβους σε συνδυασμό και με ένα άλλο φάρμακο το Prozac, το οποίο επιδρά στην έκκριση της χημικής ουσίας σεροτονίνης στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα να ενδυναμώνει την δράση του χαπιού Έκσταση στις αλλοιώσεις που προκαλεί στην ψυχική διάθεση.
Η αυξανόμενη διάδοση και χρήση του ναρκωτικού Έκσταση μεταξύ των εφήβων αποτελεί σημαντικότατο κίνδυνο δημόσιας υγείας σύμφωνα με τους ειδικούς από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι διαπιστώσεις αυτές πρέπει να οδηγήσουν σε αυξημένη εγρήγορση και συνεχή εφαρμογή προγραμμάτων διαφώτισης και πρόληψης της χρήσης των ναρκωτικών μεταξύ των εφήβων και των νέων γενικά.

Σε μείζονα παράγοντα απειλής της ανθρώπινης ζωής και υγείας σε όλες τις ηλικίες έχει εξελιχθεί το αγγειακό εγκεφαλικό, σύμφωνα με όσα υποστήριξαν γιατροί και καθηγητές Νευρολογίας από τη Γηραιά Ηπειρο και όχι μόνο, στο 14ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για το Εγκεφαλικό, που πραγματοποιήθηκε από τις 25 έως τις 28 Μαΐου στην Μπολόνια της Ιταλίας, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Εταιρείας για το Εγκεφαλικό (International Stroke Society) και την υποστήριξη του ομίλου Sanofi-Aventis και της Bristol-Myers Squibb Company.

Τα νούμερα είναι απογοητευτικά και καταδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος. Το εγκεφαλικό αποτελεί την τρίτη αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως και τη δεύτερη στις ηλικίες άνω των 65, ενώ είναι ο πιο διαδεδομένος παράγοντας πρόκλησης νευρολογικών δυσλειτουργιών και ο δεύτερος εμφάνισης άνοιας, ενώ 15 εκατομμύρια άνθρωποι υφίστανται αγγειακό επεισόδιο κάθε χρόνο, με μόλις το 25% εξ αυτών να αναρρώνει πλήρως.
«Στους τρεις πρώτους μήνες μετά την εμφάνιση του επεισοδίου, η θνησιμότητα αγγίζει το ένα τέταρτο των συνολικών περιστατικών, ενώ για τις ηλικίες άνω των 85 ετών φτάνει μέχρι το 40%. Από τους επιζώντες το 25%-50% αποκτά αναπηρίες ή είναι εξαρτημένο, το 50% είναι ανίκανο να περπατήσει, ισάριθμο ποσοστό παραμένει σε αφασία, ενώ το 30% υποφέρει από κατάθλιψη», τόνισε, μεταξύ άλλων, ο Βέρνερ Χάκε, πρόεδρος του τμήματος Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδεμβέργης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο καθηγητής, το 2002 το εγκεφαλικό ήταν η τρίτη αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως (με ποσοστό 10%), έπειτα από τις στεφανιαίες νόσους (13%) και τον καρκίνο (12%).
Παρότι το εγκεφαλικό μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, οι μεγαλύτεροι έχουν σαφώς περισσότερες πιθανότητες να το αντιμετωπίσουν. Τα δύο τρίτα των περιστατικών αριθμούνται σε ανθρώπους άνω των 65, ενώ ο κίνδυνος εμφάνισης αγγειακού επεισοδίου διπλασιάζεται σε κάθε δεκαετία μετά τα 55. Οι άντρες φαίνεται να διατρέχουν ελαφρώς μεγαλύτερο κίνδυνο, ενώ οι Αφροαμερικανοί παρουσιάζουν περισσότερα περιστατικά σε σύγκριση με άλλες φυλετικές ομάδες. «Το εγκεφαλικό εξελίσσεται σε καταστροφική ασθένεια στη Νότια Αμερική, την Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη», ανέφερε ο κ. Χάκε.
Η πρόληψη του εγκεφαλικού επιτυγχάνεται μέσα από την αντιμετώπιση των παραγόντων που συντελούν στην εμφάνισή του. «Η υπέρταση, το ιστορικό καρδιοπαθειών, όπως κολπική μαρμαρυγή και έμφραγμα, ο διαβήτης, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, η κακή διατροφή και η υπερκατανάλωση αλκοόλ αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης εγκεφαλικού. Η βελτίωση των διατροφικών συνηθειών και του τρόπου ζωής, καθώς και η λήψη των κατάλληλων φαρμάκων στην περίπτωση των καρδιοπαθειών, της υπέρτασης και του διαβήτη μπορούν να μας προστατέψουν από τα αγγειακά επεισόδια», εξήγησε ο καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας, Μπο Νόρβιν.
«Οταν όμως η πρόληψη δεν αποδώσει και το περιστατικό εμφανιστεί, εκείνο που έχει τεράστια σημασία είναι η έγκαιρη μεταφορά του ασθενή σε ειδικευμένα κέντρα αντιμετώπισης του εγκεφαλικού, η οποία μπορεί να μειώσει τη θνησιμότητα από 25% σε 10%, τη μερική αναπηρία από 25% σε 20% και να αυξήσει την ίαση από 25% σε 45%», συμπλήρωσε ο κ. Χάκε.
Η Διεθνής Εταιρεία για το Εγκεφαλικό, με το σύνθημα «Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο δρα ταχύτατα. Εσείς;», έχει ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, αλλά και του ιατρικού κόσμου, τόσο για την έγκαιρη διάγνωση του επεισοδίου και την ταχύτατη μεταφορά του ασθενή στο νοσοκομείο όσο και για την πρόληψή του. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας συμπεριλαμβάνεται και η θεσμοθέτηση της 25ης Μαΐου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Πρόληψης των Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων», ενώ στη χώρα μας σύντομα θα αναρτηθεί στα νοσοκομεία και τα περιφερειακά ιατρεία ενημερωτική αφίσα με τα συμπτώματα της νόσου, καθώς και ενέργειες στις οποίες θα πρέπει άμεσα να προβεί ο ασθενής.

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2005
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

Βακτηρίδια των δοντιών, ουλίτιδα και στένωση των καρωτίδων
24-04-2005

Οι χρόνιες μολύνσεις είναι σε θέση να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για καρδιακές και αγγειακές παθήσεις.
Στο στόμα, τα βακτηρίδια που αναπτύσσονται γύρω από τα δόντια προκαλώντας χρόνια φλεγμονή και ουλίτιδα, μπορούν να προκαλούν αθηρωμάτωση με σοβαρές συνέπειες για την καρδία και τον εγκέφαλο.
Οι καρωτίδες αρτηρίες έχουν μεγαλύτερο πάχος του τοιχώματος τους σε ασθενείς με ψηλότερες συγκεντρώσεις τεσσάρων οικογενειών βακτηριδίων που είναι αιτίες περιοδοντικής νόσου.
Η πάχυνση του τοιχώματος των καρωτίδων είναι ένας αξιόπιστος προγνωστικός δείκτης που σχετίζεται με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικά επεισόδια.
Σε έρευνα που συμπεριέλαβε 657 ασθενείς χωρίς ιστορικό εμφράγματος μυοκαρδίου ή αποπληξίας, εξετάστηκε η σχέση χρόνιας περιοδοντικής νόσου και κατάστασης των καρωτίδων αρτηριών.
Μετρήθηκε το πάχος του αγγειακού τοιχώματος των καρωτίδων με υπερηχογραφική εκτίμηση του πάχους του έσω και μέσου χιτώνα (IMT-intima media thickness). Παράλληλα από οδοντικές πλάκες των συμμετεχόντων ελήφθησαν δείγματα για ταυτοποίηση των μικροβίων που προκαλούν περιοδοντική νόσο.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο πιο αυξημένες ήσαν οι συγκεντρώσεις των γνωστών παθογόνων βακτηριδίων που είναι υπεύθυνα για περιοδοντική νόσο, τόσο περισσότερες ήσαν οι πιθανότητες πάχυνσης του έσω και μέσου χιτώνα των καρωτίδων αρτηριών. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα θα εξεταστούν ξανά σε λιγότερο από 3 χρόνια για να φανεί ποια θα είναι η εξέλιξη της αθηρωμάτωσης από την οποία βρέθηκε ότι έπασχαν εξαιτίας των παθογόνων βακτηριδίων της ουλίτιδας.
Πρόκειται για την πρώτη εργασία που δείχνει μια άμεση σχέση μεταξύ καρδιαγγειακών παθήσεων και βακτηριδίων που προκαλούν περιοδοντική νόσο. Η περιοδοντική νόσος είναι φλεγμονή των ούλων που ταλαιπωρεί μέχρι το 80% του πληθυσμού σε διάφορους βαθμούς σοβαρότητας.
Ο συσχετισμός μεταξύ περιοδοντικής νόσου, δηλαδή ουλίτιδας και στεφανιαίας νόσου της καρδίας, βρέθηκε να υπάρχει σε πολλές έρευνες που αξιολόγησαν το ιστορικό και τους παράγοντες κινδύνου για καρδιακή προσβολή. Η σχέση αυτή τώρα αποδεικνύεται ότι δεν συναντάται μόνο σε ομάδες ατόμων προχωρημένης ηλικίας.
Στην έρευνα που μετρήθηκε το πάχος του αγγειακού τοιχώματος των καρωτίδων που είναι ισχυρός προγνωστικός παράγοντας καρδιαγγειακών προβλημάτων, η ηλικία των ασθενών ήταν κατά μέσο όρο 69 ετών.
Όμως άλλες πρόσφατες έρευνες που εξέτασαν τη σχέση ουλίτιδας και καρδιακής προβολής, βρέθηκε ότι ο συσχετισμός μεταξύ ουλίτιδας και ιστορικού καρδιακής προσβολής ήταν ισχυρότερος για πιο νέους ενήλικες, 40 έως 54 ετών.
Αυτό σημαίνει ότι ανεξάρτητα ηλικίας τα βακτηρίδια που προκαλούν χρόνια φλεγμονή και μόλυνση στα ούλη, είναι σημαντικές αιτίες νόσων του καρδιαγγειακού συστήματος. Μάλιστα οι νέοι ενήλικες με ουλίτιδα, κινδυνεύουν περισσότερο από έμφραγμα του μυοκαρδίου εξαιτίας της ουλίτιδας.

Εγκεφαλικά επεισόδια: Τι προκαλεί την έναρξη τους;
26-12-2004

Οι παθήσεις των αγγείων που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με αίμα, είναι παράγοντες που βρίσκονται στη γένεση των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η ψηλή χοληστερόλη, το κάπνισμα, η ψηλή πίεση, η παχυσαρκία, ο διαβήτης, είναι καταστάσεις που αλλοιώνουν τις αρτηρίες και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για απόφραξη τους. Τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια είναι αποτέλεσμα απόφραξης των αρτηριών που δημιουργούν κίνδυνο για τη ζωή και μόνιμες αναπηρίες.
Ενώ είναι γνωστό ότι οι αγγειακοί παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη γένεση των εγκεφαλικών επεισοδίων, πολύ λίγα γνωρίζουμε για το τι δίνει το έναυσμα για την εκδήλωση τους, στον ασθενή.
Πράγματι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον εάν γνωρίζαμε τι είναι εκείνο που προκαλεί ή επιταχύνει σε μια συγκεκριμένη στιγμή, το κλείσιμο μιας αρτηρίας, δημιουργώντας έτσι τις γνωστές επικίνδυνες καταστάσεις.
Ισραηλινοί γιατροί, εξέτασαν σε 200 ασθενείς που είχαν πάθει εγκεφαλικό, το τι συνέβηκε στις δύο ώρες που προηγήθηκαν του επεισοδίου. Οι ασθενείς απάντησαν σε ερωτηματολόγιο, σε διάστημα 1 έως 4 ημερών μετά από το επεισόδιο που είχαν πάθει.
Η έρευνα εστιάσθηκε σε 7 παράγοντες που θα μπορούσαν να έδιναν το έναυσμα για το εγκεφαλικό οι οποίοι ήσαν οι ακόλουθοι:
1. Αρνητικά συναισθήματα
2. Θετικά συναισθήματα
3. Θυμός
4. Ξαφνικές αλλαγές της στάσης σώματος λόγω γεγονότος που ξάφνιαζε ή τρόμαζε
5. Έντονη σωματική προσπάθεια
6. Πολύ φαγητό
7. Ξαφνικές αλλαγές της θερμοκρασίας
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στο 38% των ασθενών, υπήρχε τουλάχιστο ένας από τους 7 πιο πάνω παράγοντες.
Όμως παρά το γεγονός ότι συνολικά η παρουσία έστω και ενός από τους παράγοντες αυτούς αύξανε κατά μέσο όρο 8 φορές τον κίνδυνο εγκεφαλικού, εντούτοις η αλλαγή στάσης, τα αρνητικά συναισθήματα και ο θυμός βρέθηκαν να είναι τα πιο ισχυρά εναύσματα : · Κατά τις δύο ώρες που προηγούνταν του εγκεφαλικού επεισοδίου, η ξαφνική αλλαγή στάσης του σώματος λόγω κάποιου γεγονότος που ξάφνιαζε ή τρόμαζε τον ασθενή, αύξανε κατά 24 φορές τον κίνδυνο εκδήλωσης του εγκεφαλικού επεισοδίου · Ο θυμός και τα αρνητικά συναισθήματα κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, αύξαναν κατά 14 φορές τον κίνδυνο εγκεφαλικού
Πιστεύουμε ότι η εργασία αυτή μας δίνει νέες πληροφορίες για το τι βρίσκεται στην αρχή και επιταχύνει την εκδήλωση των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Δεν αποκλείεται ο θυμός, τα αρνητικά συναισθήματα και η ξαφνική αλλαγή στάσης σώματος λόγω γεγονότος που προκαλεί στιγμιαίο τρόμαγμα, να επιταχύνουν και να συμβάλλουν στην πρόωρη εκδήλωση ενός εγκεφαλικού επεισοδίου.
Τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να τύχουν περισσότερης επεξεργασίας και επιβεβαίωσης και από άλλες έρευνες. Είναι πιθανόν αυτά να οδηγήσουν σε μια καλύτερη πρόληψη με λιγότερους θανάτους και μόνιμες αναπηρίες.
Ποια η σχέση πονοκέφαλου και εγκεφαλικών επεισοδίων;
23-06-2003

Η σχέση μεταξύ των πονοκεφάλων και των εγκεφαλικών επεισοδίων έχει απασχολήσει τους ερευνητές κατά τα τελευταία χρόνια και μια σειρά από δεδομένα δείχνουν τη σχέση που υπάρχει μεταξύ των δύο.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τους ασθενείς που πάσχουν από ημικρανία, φάνηκε ότι κινδυνεύουν περισσότερο από τους άλλους για να πάθουν εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τώρα μια καλά σχεδιασμένη έρευνα από τη Φινλανδία, δείχνει ότι οι άνδρες που υποφέρουν από χρόνιο πονοκέφαλο έχουν περισσότερο κίνδυνο για να παρουσιάσουν εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η έρευνα συμπεριέλαβε 35,000 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας από 25 έως 64 ετών και διήρκεσε 23 χρόνια.
Τα αποτελέσματα τους έδειξαν ότι στις γυναίκες η συχνότητα των χρόνιων πονοκεφάλων (17%) ήταν σχεδόν διπλάσια σε σύγκριση με τους άνδρες (9%). Όμως στους άνδρες υπήρχε στατιστικά σημαντικά αυξημένος κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ στις γυναίκες η σχέση πονοκέφαλου και εγκεφαλικού ήταν αδύναμη. Και αυτό παρά το γεγονός ότι οι πονοκέφαλοι ήσαν συχνότεροι στις γυναίκες.
Υπάρχει η υποψία ότι πιθανόν ο πονοκέφαλος και το εγκεφαλικό επεισόδιο να έχουν μια κοινή αιτιολογική παθολογική κατάσταση που υποβόσκει.
Ορισμένες αρτηρίες οι οποίες για διάφορους λόγους έχουν υποστεί βλάβες, προτού κλείσουν ή πάθουν ρήξη προκαλώντας ισχαιμικό ή αιμορραγικό επεισόδιο στον εγκέφαλο, είναι πιθανόν να προκαλούν προβλήματα που εκδηλώνονται στον ασθενή με πονοκέφαλο.
Τέτοια προβλήματα μπορεί να είναι ο ερεθισμός ευαίσθητων νεύρων που οδηγούν στον πονοκέφαλο.
Δεν είναι η πρώτη έρευνα που δείχνει ότι ο χρόνιος πονοκέφαλος είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου στους άνδρες.
Μια άλλη ανάλογη έρευνα που έγινε σε εθνικό επίπεδο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1997, έδειξε ότι στους άνδρες με πονοκέφαλο ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο ήταν σχεδόν διπλάσιος.
Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι γιατί τα εγκεφαλικά επεισόδια να είναι πιο συχνά στους άνδρες με χρόνιο πονοκέφαλο παρά στις γυναίκες με χρόνιο πονοκέφαλο;
Μια από τις εξηγήσεις που προτείνεται είναι ότι η συχνότητα των πονοκεφάλων είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες αλλά η αιτιολογία είναι πολύ πιο ετερογενής παρά στους άνδρες.
Μια άλλη εξήγηση που προτείνεται από τους ερευνητές για την αυξημένη συχνότητα των εγκεφαλικών στους άνδρες με πονοκέφαλο, είναι ο ρόλος των φαρμάκων που καταναλώνονται από τους άνδρες είτε για την αντιμετώπιση του πονοκέφαλου είτε για άλλες παθήσεις που συνυπάρχουν.
Οι εξηγήσεις που έχουμε μέχρι σήμερα για τη σχέση μεταξύ πονοκεφάλων και ημικρανίας από τη μια και αυξημένου κινδύνου για εγκεφαλικά επεισόδια από την άλλη, δεν είναι ικανοποιητικές. Για να διαλευκανθεί περισσότερο το σοβαρό αυτό ζήτημα χρειάζονται περισσότερες έρευνες.
Η κατανόηση του φαινομένου αυτού, θα μπορέσει να οδηγήσει σε μια καλύτερη πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων που είναι η τρίτη συχνότερη αιτία θανάτων.

Εγκεφαλικά επεισόδια και μαγνητική τομογραφία
11-06-2003

Η στένωση των καρωτίδων είναι μια από τις κυριότερες και σοβαρότερες αιτίες που προκαλούν εγκεφαλικά επεισόδια.
Οι καρωτίδες είναι οι αρτηρίες που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με αίμα. Η στένωση τους οφείλεται στη δημιουργία πλάκα αθηρώματος.
Η πλάκα αθηρώματος μπορεί να υπάρχει χωρίς ο ασθενής να το αντιλαμβάνεται. Όταν ο βαθμός στένωσης του αυλού μιας καρωτίδας αρτηρίας ξεπεράσει το 70% της διαμέτρου του αυλού της, η κλινική αντιμετώπιση είναι αναγκαία.
Πολλοί ασθενείς όμως είναι δυνατόν να υποστούν ανεπανόρθωτες εγκεφαλικές βλάβες ακόμη και με μικρότερο βαθμό στένωσης μιας καρωτίδας. Δηλαδή ο κίνδυνος για ένα ασθενή να υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο δεν εξαρτάται μόνο από το βαθμό στένωσης μιας καρωτίδας αλλά και από το τι συμβαίνει μέσα σε αυτή την πλάκα αθηρώματος.
Η πλάκα αθηρώματος δημιουργείται σταδιακά μέσα στις αρτηρίες. Εκτός από το γεγονός ότι στενεύει τον αυλό τους, μπορεί επίσης να απελευθερώσει μικρά τεμάχια τα οποία με τη σειρά τους, σαν έμβολα είναι δυνατόν να αποφράξουν μικρότερες αρτηρίες που τροφοδοτούν ζωτικές περιοχές του εγκεφάλου.
Οι πλάκες αθηρώματος των αρτηριών θεωρούνται ότι είναι ψηλού κινδύνου εάν ιστολογικά παρουσιάζουν περιοχές που έχουν αιμορραγία ή και θρόμβους. Στις περιπτώσεις αυτές οι πλάκες αθηρώματος των καρωτίδων, προκαλούν θρόμβο-εμβολική νόσο που οδηγεί σε σοβαρά εγκεφαλικά επεισόδια με απώλεια της ζωής ή πρόκληση μόνιμων αναπηριών.
Η ανίχνευση της ύπαρξης πλάκας αθηρώματος που στενεύει τους αυλούς των καρωτίδων έχει καθοριστική σημασία για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων. Επιπρόσθετα όμως, η ανίχνευση μέσα στην πλάκα αθηρώματος, περιοχών που έχουν αιμορραγικά φαινόμενα και θρόμβο δείχνουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο για τον ασθενή.
Η πλάκα αθηρώματος της καρωτίδας με επιπλοκές δηλαδή αυτή που έχει αιμορραγία και θρόμβους μέσα της, είναι πιο εύκολο να προκαλέσει θρόμβο-εμβολική νόσο.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να ανιχνευτεί σε ένα ασθενή μια πλάκα αθηρωμάτωσης στις καρωτίδες του. Αρχικά εάν υπάρχουν κλινικά συμπτώματα είναι αναγκαίο να γίνουν εξετάσεις για να βρεθούν εάν υπάρχουν πλάκες αθηρωμάτωσης στις καρωτίδες.
Στα παροδικά ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, η κλινική εικόνα που εμφανίζεται ξαφνικά στον ασθενή, μοιάζει πάρα πολύ με αυτήν που βλέπουμε στα συνηθισμένα εγκεφαλικά επεισόδια. Η βασική διαφορά είναι ότι τα παροδικά επεισόδια υποχωρούν πλήρως χωρίς να αφήνουν οποιαδήποτε υπολειπόμενη αναπηρία ή άλλο πρόβλημα.
Στις περιπτώσεις αυτές ή ακόμη όταν υπάρχουν άλλα προειδοποιητικά σημεία για εγκεφαλικό επεισόδιο, είναι καλό να γίνονται εξετάσεις για την ανεύρεση στένωσης λόγω πλάκας αθηρωμάτωσης στις καρωτίδες. Το ίδιο πρέπει να γίνεται εάν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο έχει ήδη εκδηλωθεί.
Υπάρχουν διάφορες εξετάσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν τον ασθενή για το σκοπό αυτό. Η αγγειογραφία είναι μια επεμβατική μέθοδος που μπορεί να δείξει την ύπαρξη της αθηρωματικής πλάκας.
Η εξέταση με υπέρηχους, η αξονική τομογραφία, η μαγνητική τομογραφία και η εξέταση PET (positron emission tomography), μπορούν επίσης να δείξουν την πλάκα αθηρωμάτωσης εάν υπάρχει.
Πρόσφατα 2 κλινικές έρευνες από το Ηνωμένο Βασίλειο, έδειξαν ότι η μαγνητική τομογραφία, πλεονεκτεί έναντι των άλλων μεθόδων. Ο λόγος είναι ότι δεν δείχνει μόνο κατά πόσο υπάρχει μια πλάκα αθηρωμάτωσης αλλά και το τι συμβαίνει μέσα σε αυτή.
Οι Βρετανοί γιατροί τεκμηρίωσαν το γεγονός ότι μια συγκεκριμένη τεχνική της μαγνητικής τομογραφίας (MRDTI, Magnetic Resonance Direct Thrombus Imaging), δείχνει την πλάκα αθηρωμάτωσης αλλά επίσης και τις αιμορραγίες ή τους θρόμβους που πιθανόν να υπάρχουν μέσα σε αυτήν. Εάν αυτό συμβαίνει, τότε ο κίνδυνος θρόμβο-εμβολικής νόσου με εγκεφαλικό επεισόδιο είναι πολύ μεγαλύτερος.
Τα αποτελέσματα που προσφέρει η εξέταση MRDTI επιτρέπουν στους θεράποντες γιατρούς να αξιολογήσουν κατά πόσο επιβάλλεται να γίνει άμεσα στον ασθενή μια θεραπεία για την πλάκα με τα επικίνδυνα αιμορραγικά και θρομβο-εμβολικά χαρακτηριστικά που απειλούν τη ζωή του.
Στις έρευνες που έγιναν για το θέμα αυτό, τα ευρήματα της εξέτασης με τη μαγνητική τομογραφία επαληθεύτηκαν από την ιστολογική εξέταση των πλακών αθηρωμάτωσης που αφαιρέθηκαν με τη χειρουργική μέθοδο.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η μέθοδος ανίχνευσης της πλάκας αθηρωμάτωσης των καρωτίδων με τη μαγνητική τομογραφία, πλεονεκτεί έναντι των υπόλοιπων. Οι λόγοι είναι ότι δείχνει όχι μόνο την ύπαρξη ή όχι της πλάκας και το βαθμό στένωσης που προκαλεί αλλά επίσης και το τι συμβαίνει μέσα σε αυτή. Παράλληλα η μέθοδος MRDTI δεν είναι επεμβατική, δεν είναι επώδυνη, είναι πιο εύκολη να γίνει και πιο φτηνή σε σύγκριση με την αγγειογραφία.Πιστεύουν ότι ο συνδυασμός του υπερηχογραφήματος μαζί με τη μαγνητική τομογραφία μπορεί να είναι ο καλύτερος συνδυασμός για την ανίχνευση και αξιολόγηση της πλάκας αθηρωμάτωσης των καρωτίδων.
Η αναγνώριση του προβλήματος έγκαιρα, μπορεί να αποτρέψει σοβαρά εγκεφαλικά επεισόδια τα οποία θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.
Εάν αναγνωριστούν στένωση και αιμορραγία ή θρόμβοι μέσα σε μια πλάκα αθηρωμάτωσης των καρωτίδων, τότε η χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής ή και η χειρουργική αντιμετώπιση της πάθησης μπορούν να προστατεύσουν τον ασθενή από σοβαρές ανεπιθύμητες επιπλοκές.
Τα εγκεφαλικά επεισόδια και η σχέση τους με το στρες
24-03-2003

Συχνά μέσα στη συνείδηση του κόσμου, επικρατεί η πεποίθηση ότι το στρες, το άγχος και η αγωνία, έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν εγκεφαλικό επεισόδιο.
Όμως μέχρι σήμερα η επιστήμη, δεν κατάφερε να εξακριβώσει με ακρίβεια το ρόλο του στρες στην εκδήλωση των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Μήπως το στρες από μόνο του έχει κάποια επίδραση στα αγγεία του εγκεφάλου και προκαλεί απόφραξη ή αιμορραγία; Ή μήπως άλλοι παράγοντες που έρχονται μαζί με το στρες, δηλαδή μια κακή διατροφή, το κάπνισμα και η ψηλή πίεση, είναι οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνουν τα επικίνδυνα για τη ζωή, επεισόδια;
Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά έχουν τεράστια σημασία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα εγκεφαλικά επεισόδια είναι η τρίτη συχνότερη αιτία θανάτων και μια από τις σημαντικότερες αιτίες μόνιμων αναπηριών.
Για να βρουν την απάντηση σε μερικές τουλάχιστο πτυχές του ζητήματος, Δανοί ερευνητές εξέτασαν 5.604 άνδρες και 6.970 γυναίκες από το 1981 έως το 1983. Βασικά τα άτομα αυτά κατανεμήθηκαν σε ομάδες ανάλογα με την ένταση του στρες από την οποία υπέφεραν.
Η παρακολούθηση των συμμετεχόντων στην έρευνα, διήρκεσε για 13 χρόνια. Κατά τη χρονική αυτή διάρκεια καταγράφηκαν 923 εγκεφαλικά επεισόδια που συνέβαιναν για πρώτη φορά στους ασθενείς. Από αυτά τα 207 ήσαν θανατηφόρα μέσα σε 28 ημέρες από τη στιγμή που εκδηλώθηκαν.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι ασθενείς που είχαν αρχικά δηλώσει ότι είχαν ένα ψηλό επίπεδο στρες, παρουσίαζαν ένα αυξημένο κίνδυνο κατά 89% μεγαλύτερο από εκείνους που είχαν λίγο ή καθόλου στρες, για να πάθουν εγκεφαλικό το οποίο οδηγούσε στο θάνατο.
Εκείνοι που είχαν δηλώσει ότι ένιωθαν έντονο στρες τουλάχιστο μια φορά την εβδομάδα είχαν 50% μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρου εγκεφαλικού επεισοδίου σε σύγκριση με αυτούς που δεν είχαν αξιόλογο στρες.
Η ύπαρξη στρες στους ασθενείς δεν φάνηκε να επηρεάζει τον κίνδυνο για μη θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Παράλληλα όμως η έρευνα αυτή δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι ο παράγοντας στρες είναι ανεξάρτητος από τους άλλους και ότι από μόνος του μπορεί να προκαλεί τη θνησιμότητα που παρατηρήθηκε. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι το ίδιο το στρες που φταιει.
Είναι άλλοι παράγοντες που χαρακτηρίζουν τη συμπεριφορά και τρόπο ζωής των ατόμων με πολύ ψηλό στρες που δρουν σε συνέργια με αυτό, για να προκαλέσουν τα εγκεφαλικά επεισόδια. Τέτοιοι παράγοντες μπορεί να είναι το κάπνισμα, η κακή διατροφή, η κατάχρηση αλκοόλ και η απουσία τακτικής σωματικής εξάσκησης.
Επιπρόσθετα οι ερευνητές από τη Δανία τονίζουν ότι δεν αποκλείεται να συνυπάρχει κάποιος άγνωστος προς το παρόν βιολογικός παράγοντας ο οποίος να συμβάλλει στην εκδήλωση αυτής της παθολογίας.
Τι συμπεραίνουμε από αυτή την έρευνα; Εκείνο που φαίνεται να είναι ιδιαίτερα νοσηρό και αιτία των θανατηφόρων εγκεφαλικών επεισοδίων δεν είναι μόνο το έντονο στρες, η αγωνία και το άγχος αλλά η συνύπαρξη αυτών και η παθολογική συνέργια με άλλες κακές συνήθειες όπως κάπνισμα, κακή διατροφή, απουσία σωματικής εξάσκησης και κατάχρηση αλκοόλ.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Ο έλεγχος και ορθός χειρισμός του στρες που αποτελεί αναπόσπαστο και αναγκαίο μέρος της ζωής μας, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Παράλληλα θα πρέπει να ελέγχουμε την αρτηριακή πίεση και να ακολουθούμε μια υγιεινή διατροφή, να κάνουμε κάποιας μορφής σωματική εξάσκηση και να αποφεύγουμε νοσηρές παθολογικές συνήθειες όπως το κάπνισμα.

Ο κίνδυνος από τα παροδικά εγκεφαλικά επεισόδια
01-12-2002

Τα παροδικά ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι όλα τα κλινικά συμπτώματα που προκαλούν, εξαφανίζονται μέσα σε 24 ώρες.
Η εξέλιξη αυτή βρίσκεται σε αντίθεση με τα συνήθη εγκεφαλικά επεισόδια τα οποία προκαλούν σοβαρές βλάβες της εγκεφαλικής λειτουργίας, προκαλούν μόνιμες αναπηρίες και απειλούν τη ζωή.
Πολλοί γιατροί και το πλατύ κοινό θεωρούν ότι τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια, είναι λιγότερο σοβαρά και ότι δεν προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο.
Η αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη και θα πρέπει τόσο το κοινό όσο και η ιατρική κοινότητα να κατανοήσουν καλύτερα τη σημασία και τους κινδύνους που αντιπροσωπεύουν τα παροδικά επεισόδια. Σύμφωνα με αναλύσεις ειδικών για το θέμα, τα παροδικά ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, είναι ο σημαντικότερος προάγγελος για ένα μόνιμο εγκεφαλικό επεισόδιο που μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον.
Παρά το γεγονός αυτό και παρά τη σοβαρότητα που αυτό συνεπάγεται, δεν τυγχάνουν της αναγκαίας διερεύνησης και αντιμετώπισης.
Τα παροδικά επεισόδια δεν αναγνωρίζονται στο βαθμό που θα έπρεπε. Έτσι δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τη συχνότητά τους και δεν είναι γνωστό στο βαθμό που θα έπρεπε, πόσα από αυτά εξελίσσονται γρήγορα, σε μόνιμα εγκεφαλικά επεισόδια.
Σύμφωνα με τον κλασσικό ορισμό που εφαρμόζεται σήμερα, τα παροδικά ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια χαρακτηρίζονται από απώλεια κινητικότητας ή αίσθησης που δεν διαρκεί περισσότερο από 24 ώρες.
Ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί ξαφνικά αδυναμία, ζαλάδα, προβλήματα στην όραση και στην ομιλία, μπορεί να εμφανιστεί παραλυσία στο πρόσωπο και να έχει μουδιάσματα ή παραλυσία στα πόδια ή στα χέρια.
Στην πραγματικότητα τα περισσότερα παροδικά εγκεφαλικά διαρκούν από μερικά λεπτά μέχρι μία ώρα. Οι ασθενείς με περιστατικά που διαρκούν περισσότερο, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να υποστούν μόνιμες βλάβες.
Επίσης πολλοί ασθενείς που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο δηλώνουν ότι είχαν περάσει πρωτύτερα επεισόδια με παροδικά μουδιάσματα και αδυναμίες. Επειδή τα σημεία αυτά ήταν περαστικά, οι ασθενείς δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία.
Είναι σε αυτό το σημείο που οι ειδικοί ζητούν να εστιαστεί η προσοχή. Στις 24 με 48 ώρες μετά από ένα παροδικό επεισόδιο, υπάρχουν για τους ασθενείς αυτούς οι μεγαλύτερες πιθανότητες να εκδηλώσουν ένα μόνιμο εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι, τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι κίνδυνοι που προαναγγέλλονται από τα παροδικά ισχαιμικά επεισόδια;
Αρχικά θα πρέπει να γίνει διαφώτιση στο πλατύ κοινό και στους ασθενείς με ψηλό κίνδυνο, για τα χαρακτηριστικά σημεία και συμπτώματα που εκδηλώνονται. Επιπρόσθετα θα πρέπει να γίνει και ενημέρωση των γιατρών για τις ιδιομορφίες του προβλήματος.

Παράλληλα ο μέχρι σήμερα αποδεκτός ορισμός της πάθησης, είναι αναγκαίο να διαφοροποιηθεί.
Το κριτήριο των 24 ωρών είναι ακατάλληλο και ένας νέος ορισμός είναι προτιμότερο να τονίζει ότι το παροδικό εγκεφαλικό επεισόδιο, είναι σύντομο και διαρκεί λιγότερο από μια ώρα, χωρίς να παραμένουν μόνιμα σημεία εγκεφαλικής ισχαιμίας.
Ο ορισμός αυτός θα είναι περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα. Ένας ασθενής που θα νιώθει για παράδειγμα, ξαφνικά μουδιάσματα, παραλυσίες ή άλλα σχετικά σημεία που αναφέρονται πιο πάνω, θα πρέπει άμεσα να ζητά βοήθεια από το γιατρό του ή από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών.
Συμπερασματικά εμείς θα συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ανάγκη διαφώτισης και εκπαίδευσης τόσο του κοινού αλλά και των γιατρών για την καλύτερη αναγνώριση και αντιμετώπιση των παροδικών ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Οποιαδήποτε επένδυση χρόνου και χρήματος προς την κατεύθυνση αυτή, θα είναι σίγουρα πολύ αποδοτική για τη διάσωση ανθρωπίνων ζωών και αποφυγή μόνιμων αναπηριών σε πολλούς συνανθρώπους μας.

Ροχαλητό και κίνδυνος για εγκεφαλικά επεισόδια
17-11-2002

Το ροχαλητό συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια και αυξημένη πίεση.
Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις που οδηγούν στο ροχαλητό και υπολογίζεται ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, της τάξης του 20% έως 40% υποφέρουν από το ροχαλητό.
Πρόσφατες έρευνες επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το ροχαλητό, εκτός από το γεγονός ότι αποτελεί ένα ενοχλητικό παράγοντα για τα άτομα που κοιμούνται στο ίδιο σπίτι με αυτόν ή αυτήν που πάσχει, επιπρόσθετα αυξάνει τον κίνδυνο για διάφορες παθήσεις.
Ιταλοί γιατροί παρουσίασαν στο εθνικό συνέδριο της Ιταλικής Εταιρείας της Ιατρικής του Ύπνου, που έγινε τον Οκτώβριο του 2002, δεδομένα από έρευνα που διεξήγαγαν, που δείχνουν ότι το ροχαλητό είναι πολύ συχνότερο μεταξύ των ατόμων που παρουσιάζουν εγκεφαλικό επεισόδιο.
Συγκεκριμένα, εξέτασαν 416 ασθενείς από τους οποίους οι μισοί, είχαν παρουσιάσει εγκεφαλικό επεισόδιο.
Από τους ασθενείς που είχαν εγκεφαλικό, το 40% περίπου, παρουσίαζε έντονο ροχαλητό. Από τους άλλους χωρίς πρόβλημα υγείας, μόνο το 30% περίπου παρουσίαζε ροχαλητό.
Το συμπέρασμα των Ιταλών ερευνητών από το πανεπιστήμιο της Perugia, είναι ότι το ροχαλητό θα πρέπει να λαμβάνεται πάρα πολύ σοβαρά υπ' όψη και να μη θεωρείται απλά σαν μια ενοχλητική κατάσταση.
Πρόκειται τονίζουν για μια διαταραχή του ύπνου για την οποία θα πρέπει να λαμβάνονται όλα τα μέτρα διερεύνησης και αντιμετώπισης.
Ακόμη ένα σοβαρό στοιχείο των ευρημάτων τους είναι ότι το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου, το οποίο θεωρείται μια πολύ σοβαρή διαταραχή που οδηγεί σε ροχαλητό, υπήρχε μόνο σε ένα μικρό ποσοστό των ασθενών με εγκεφαλικά επεισόδια και ροχαλητό.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί ασθενείς με έντονο ροχαλητό, που δεν έχουν το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια.
Για πιο λόγο όμως το ροχαλητό, αυξάνει τον κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου;
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η διαταραχή της κανονικής αναπνοής που οφείλεται σε λειτουργικές και ανατομικές ανωμαλίες του άνω αναπνευστικού συστήματος, οδηγεί σε μείωση της καλής οξυγόνωσης του εγκεφάλου κατά τον ύπνο.
Το γεγονός αυτό καθιστά τον εγκέφαλο περισσότερο επιρρεπή σε ισχαιμικά ή αποφρακτικά αγγειακά φαινόμενα, που είναι μια σημαντική αιτία εγκεφαλικών επεισοδίων.
Μια άλλη ερευνητική ομάδα από την Οξφόρδη, είχε δημοσιεύσει τον Ιανουάριο του 2002, στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet, αποτελέσματα δικής τους έρευνας, που έδειχνε ότι οι ασθενείς με ροχαλητό λόγω του συνδρόμου της άπνοιας του ύπνου, παρουσιάζουν αυξημένη πίεση και κατά συνέπεια περισσότερες πιθανότητες για εγκεφαλικά και καρδιαγγειακά επεισόδια.
Μάλιστα τεκμηρίωσαν το γεγονός ότι η επιτυχής αντιμετώπιση της άπνοιας του ύπνου πιθανόν να μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου οφείλεται σε μια μείωση της ροής του αέρα από τη μύτη και το στόμα προς τους πνεύμονες.
Η μείωση της ροής του αέρα προκαλείται από τη χαλάρωση των μυών του λάρυγγα, του μαλακού ουρανίσκου και της γλώσσας κατά τη διάρκεια του ύπνου. Δημιουργείται τότε, μερική ή ολική απόφραξη των οδών διέλευσης του αέρα από το άνω αναπνευστικό σύστημα.
Υπολογίζεται ότι ένα σημαντικό ποσοστό των ανδρών, της τάξης του 4%, πάσχουν από την κατάσταση αυτή.
Η αποφρακτική άπνοια του ύπνου, που είναι μια από τις σοβαρότερες αιτίες ροχαλητού, θεωρείται ως η δεύτερη συχνότερη, χρόνια πνευμονική πάθηση μετά από το άσθμα.
Η αντιμετώπιση γίνεται με την εφαρμογή κατά τον ύπνο μιας ειδικής συσκευής που παρέχει μια συνεχή θετική πίεση στις άνω αναπνευστικές οδούς για να τις διατηρεί ανοικτές.
Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε ότι το ροχαλητό θα πρέπει να να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ' όψη.
Είναι σαφές ότι παθολογίες όπως η ψηλή πίεση, καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, απειλούν περισσότερο αυτούς που πάσχουν από ροχαλητό, ανεξάρτητα από την αιτιολογία που το προκαλεί.
Επιπρόσθετα δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το ροχαλητό μειώνει την ποιότητα του ύπνου του ασθενούς, τον κάνει να είναι κουρασμένος και νυσταλέος κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Επηρεάζει αρνητικά την παραγωγικότητα και απόδοσή του στην εργασία και τον καθιστά μια πηγή ενόχλησης για τα άτομα του περιβάλλοντος του.
Για τους λόγους αυτούς θα πρέπει να γίνεται η διερεύνηση και ανάλογη αντιμετώπιση του ροχαλητού σε όλα τα άτομα που πάσχουν από ροχαλητό.

Η αρτηριακή πίεση και τα εγκεφαλικά επεισόδια
26-09-2002

Τα εγκεφαλικά επεισόδια οφείλονται στην απότομη διακοπή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο. Κάποτε, σε ένα μικρότερο αριθμό περιπτώσεων, το επεισόδιο μπορεί να προκύψει λόγω αιμορραγίας από ένα αγγείο που έχει πάθει ρήξη.
Τα εγκεφαλικά επεισόδια μπορούν να οδηγήσουν σε βλάβες στον εγκέφαλο με μόνιμες αναπηρίες και ακόμη στο θάνατο.
Η συχνότερη αιτία των εγκεφαλικών επεισοδίων είναι η ψηλή αρτηριακή πίεση που αποκαλείται επίσης υπέρταση.
Η ψηλή αρτηριακή πίεση υπάρχει όταν η συστολική πίεση είναι ίση ή ψηλότερη από 140 mmHg (χιλιοστά υδραργύρου) ή/και όταν η διαστολική πίεση είναι ίση ή ψηλότερη από 90 mmHg.
Εάν για πολλά χρόνια η αρτηριακή πίεση παραμείνει ψηλή στα επίπεδα αυτά ή ακόμη ψηλότερα, δημιουργούνται σοβαρές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία του σώματος.
Οι βλάβες αυτές επηρεάζουν αρνητικά την ελεύθερη ροή του αίματος στα διάφορα όργανα του σώματος. Όταν η ροή του αίματος στον εγκέφαλο διακοπεί πλήρως, τότε εκδηλώνεται το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι μέχρι σήμερα έρευνες έχουν δείξει ότι ακόμη και οι μικρές αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης, μπορούν να αυξήσουν δραματικά τον κίνδυνο κάποιου ατόμου να παρουσιάσει εγκεφαλικό επεισόδιο.
Σύμφωνα με μια μελέτη, για κάθε αύξηση κατά 10 mmHg της συστολικής πίεσης πιο πάνω από το κανονικό, αυξάνεται ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 28%.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που έχει μια συστολική πίεση 170 mmHg, έχει 84% περισσότερες πιθανότητες να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο, σε σύγκριση με κάποιον άλλο που έχει συστολική αρτηριακή πίεση μικρότερη από 140 mmHg.
Παρά τα ενδεικτικά αυτά στοιχεία, πολλοί ασθενείς που έχουν πάθει εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο, συνεχίζουν να ζουν χωρίς να ελέγχουν σωστά την πίεσή τους.
Σε μια μοναδική για το είδος της έρευνα, γνωστή με το όνομα PROGRESS trial, γιατροί από172 ιατρικά κέντρα, από διάφορες χώρες, ερεύνησαν με τον ορθότερο επιστημονικά τρόπο, την επίδραση της θεραπείας εναντίον της πίεσης στην συχνότητα των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η έρευνα που διήρκεσε για 4 χρόνια συμπεριέλαβε 6.105 ασθενείς, οι οποίοι ήδη είχαν υποστεί ένα πρώτο εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι μισοί ασθενείς ελάμβαναν ένα εικονικό φάρμακο ενώ οι υπόλοιποι έπαιρναν μια θεραπεία εναντίον της υπέρτασης.
Αυτοί που έπαιρναν θεραπεία εναντίον της υπέρτασης, ελάμβαναν είτε 1 είτε 2 φάρμακα, ανάλογα με την περίπτωση και την κρίση του θεράποντος γιατρού.
Από όλους τους ασθενείς φάνηκε ότι σε αυτούς που η πίεση μειωνόταν, είχαν τα λιγότερα νέα εγκεφαλικά επεισόδια. Οι ασθενείς που έπαιρναν δύο αντι-υπερτασικά φάρμακα (perindropil και indapamide), είχαν τη μεγαλύτερη μείωση της πίεσης και 43% λιγότερα νέα εγκεφαλικά επεισόδια.
Τα συμπεράσματα από την πολύ αξιόλογη αυτή έρευνα, είναι ότι οι θεραπείες που μειώνουν αποτελεσματικά την αρτηριακή πίεση, μειώνουν σε σημαντικό βαθμό και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Η ψηλή πίεση κάποτε αποκαλείται ως ο σιωπηλός δολοφόνος. Ο λόγος είναι διότι συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα για να κάνουν τον ασθενή να νιώθει άσχημα.
Πολλές φορές οι ασθενείς ακόμη και εάν γνωρίζουν ότι πάσχουν και θα πρέπει να παίρνουν τις θεραπείες τους, εντούτοις δεν το κάνουν.
Η ανεύρεση της αποτελεσματικότερης θεραπείας εναντίον της ψηλής πίεσης για τον κάθε άρρωστο, με τις λιγότερο δυνατόν παρενέργειες, η αποφυγή του καπνίσματος, η τακτική σωματική εξάσκηση, η υγιεινή διατροφή αποτελούν την καλύτερη πρόληψη εναντίον των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Οι μπανάνες και η πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων
16-08-2002

Οι μπανάνες είναι πλούσιες σε κάλιο.
Το κάλιο και τα επίπεδα του, μέσα στο αίμα μας φαίνεται ότι παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων.
Γιατροί από τη Βοστόνη ερεύνησαν σε 5.600 άνδρες και γυναίκες άνω των 65 ετών, την ποσότητα καλίου που έπαιρναν μέσω της διατροφής τους και τα επίπεδα καλίου μέσα στο αίμα τους.
Παράλληλα εξέτασαν κατά πόσο τα άτομα αυτά έπαιρναν διουρητικά φάρμακα τα οποία μειώνουν τα επίπεδα του καλίου στο αίμα διότι αυξάνουν την αποβολή του καλίου από τα ούρα.
Τα άτομα αυτά έτυχαν παρακολούθησης για ένα χρονικό διάστημα που κυμαινόταν από 4 έως 8 χρόνια. Κατά το χρόνο αυτό καταγράφηκαν τα εγκεφαλικά επεισόδια που συνέβαιναν και συσχετίσθηκαν στη συνέχεια με τα επίπεδα καλίου στο αίμα, την ποσότητα καλίου στη διατροφή όπως επίσης και με τη χρήση των διουρητικών φαρμάκων.
Τα αποτελέσματα τους έδειξαν: · Τα άτομα που έπαιρναν διουρητικά και είχαν χαμηλό κάλιο (λιγότερο από 4,1 mEq/l), είχαν αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο · Τα άτομα που δεν έπαιρναν διουρητικά φάρμακα αλλά είχαν διατροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε κάλιο (λιγότερο από 2,4 γραμμάρια ημερησίως), παρουσίαζαν επίσης αυξημένο κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια · Τα άτομα που είχαν κολπική μαρμαρυγή και έπαιρναν διουρητικά παρουσίαζαν μέχρι και 10 φορές ψηλότερο κίνδυνο για να εκδηλώσουν εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τα ευρήματα αυτά είναι σημαντικά εάν λάβει ακόμη κάποιος υπ' όψη του το γεγονός ότι μεταξύ των ασθενών που ήδη εκδήλωσαν εγκεφαλικό επεισόδιο, αυτοί που έχουν χαμηλά επίπεδα καλίου παρουσιάζουν αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας.
Παράλληλα άλλοι ερευνητές τονίζουν το γεγονός ότι στη διατροφή του σύγχρονου ανθρώπου ιδιαίτερα στο Δυτικό κόσμο, υπάρχει πολύ λίγο κάλιο σε σύγκριση με τους προγόνους του και σε σύγκριση με άλλες κοινωνίες όπου υπάρχουν πολύ λιγότερα εγκεφαλικά επεισόδια.
Τα διουρητικά φάρμακα δίνονται σε ασθενείς με καρδιακά προβλήματα και άλλες παθήσεις που έχουν σχέση με τους νεφρούς και την υπέρταση.
Τα φάρμακα αυτά μπορούν να προκαλέσουν μείωση του καλίου στο αίμα και γι΄ αυτό θα πρέπει να δίνεται προσοχή στην περιεκτικότητα σε κάλιο της διατροφής.
Οι μηχανισμοί με τους οποίους το κάλιο πιθανόν να βοηθά στην πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως.
Παρά το γεγονός αυτό, η διατήρηση κανονικών επιπέδων καλίου, σε ασθενείς που παίρνουν διουρητικά όπως επίσης και σε άτομα που δεν παίρνουν οποιαδήποτε φάρμακα, μπορεί να επιτευχθεί δια μέσου μιας διατροφής πλούσιας σε λαχανικά και φρούτα όπως ο μπανάνες που είναι πλούσιες σε κάλιο.

Πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων.
12-04-2001

Οι παθολογικοί μηχανισμοί οι οποίοι οδηγούν στην εκδήλωση των εγκεφαλικών επεισοδίων έχουν απασχολήσει έντονα τους γιατρούς και ερευνητές διότι η πλήρης κατανόηση τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτελεσματική πρόληψη και θεραπευτική αντιμετώπιση.

Τα εγκεφαλικά επεισόδια (αιμορραγικά ή ισχαιμικά) αποτελούν σημαντική αιτία θνησιμότητας και νοσηρότητας με μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Η ψηλή πίεση, η ψηλή χοληστερόλη αίματος είναι μεταξύ των πιο σοβαρών παραγόντων κινδύνου που προδιαθέτουν στην εκδήλωση των σοβαρών αυτών επεισοδίων.

Τα πρώτα συμπτώματα που μπορεί να νιώσει ένας ασθενής και που πιθανόν να σχετίζονται με ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που αρχίζει είναι τα ακόλουθα:

Ξαφνική εμφάνιση ζαλάδας ή δυσκολίας στο περπάτημα

Ξαφνική εμφάνιση αδυναμίας ή μουδιάσματος στη μια μεριά του σώματος

Ξαφνικές αλλαγές και προβλήματα της όρασης όπως απώλεια ή συσκότισή της

Ξαφνική εμφάνιση δυσκολίας στην ομιλία

Ξαφνικός και πολύ έντονος πονοκέφαλος

Όταν παρουσιαστούν αυτού του τύπου συμπτώματα σ' ένα άτομο τότε πρέπει άμεσα να ζητηθεί βοήθεια από γιατρό και να μεταφερθεί ο ασθενής στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ενός νοσοκομείου.

Στις ΗΠΑ έχει δημιουργηθεί μια ειδική ομάδα γιατρών για να μελετήσει διαχρονικά τους παράγοντες οι οποίοι προκαλούν την εκκίνηση ή το ξεκίνημα του επεισοδίου. Η ομάδα αυτή των εμπειρογνωμόνων που ονομάζεται Stroke Onset Pilot Study έχει στόχο, μεταξύ άλλων, να αναγνωρίσει εκείνες τις καταστάσεις οι οποίες συμβαίνουν λίγο πριν από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο και οι οποίες πιθανόν να αποτελούν την εκκίνηση για την εκδήλωση του επεισοδίου.

Η κατανόηση των καταστάσεων αυτών θα μπορούσε να οδηγήσει στην εφαρμογή αποτελεσματικών μέτρων.

Σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασαν στο American Heart Association's 26th International Stroke Conference, που έγινε πρόσφατα σε άτομα που είχαν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, βρήκαν ότι 24 ώρες πριν συμβεί το περιστατικό, το ένα τρίτο των ασθενών είχε διάφορες δραστηριότητες που πιθανόν να προκάλεσαν το ξεκίνημα του επεισοδίου. Οι δραστηριότητες αυτές περιλάμβαναν:

κατανάλωση αλκοόλ (28% των περιπτώσεων)

ανύψωση αντικειμένου βάρους περισσότερου από 25 κιλά (10%)

δραστηριότητα που οδήγησε σε υπερκόπωση (8%)

κάπνισμα μαριχουάνας (6%)

δυσκολίες στο μπάνιο (4%)

επεισόδιο θυμού (4%)

σεξουαλική επαφή (2%)

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχουν ερεθισμοί ή γεγονότα που αποτελούν σημεία έναρξης για τα εγκεφαλικά επεισόδια. Τα πιο πάνω ευρήματα είναι προκαταρκτικά και χρειάζονται ακόμη περισσότερες έρευνες και ανάλυση για να εξαχθούν συμπεράσματα τα οποία με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε αποτελεσματική πρόληψη.

Η καταπολέμηση της ψηλής αρτηριακής πίεσης και η συνεχής αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπισή της αποτελούν ένα από τα πιο βασικά όπλα πρόληψης που έχουμε επί του παρόντος για τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Επίσης η ορθή αντιμετώπιση της ψηλής χοληστερόλης αίματος με τη κατάλληλη διατροφή, τη σωματική εξάσκηση και τα φαρμακευτικά μέσα είναι επίσης ένα αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=33

Το πράσινο τσάι μπορεί να προστατεύει από τον πρόωρο θάνατο.

Άτομα που καταναλώνουν 5 φλιτζάνια πράσινου τσαγιού καθημερινά, έχουν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακές παθήσεις (καρδιακή προσβολή και εγκεφαλικά επεισόδια) και από όλες τις άλλες αιτίες εκτός από τον καρκίνο.

Η προστατευτική δράση του πράσινου τσαγιού, πιθανόν να είναι πολύ ισχυρότερη για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Το τσάι είναι το ρόφημα που καταναλώνεται το περισσότερο στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι παράγονται κάθε χρόνο 3 δισεκατομμύρια κιλών τσαγιού και μόνο το νερό παρουσιάζει μεγαλύτερη κατανάλωση. Λόγω της εξαιρετικά μεγάλης κατανάλωσης από τους ανθρώπους παγκοσμίως, ακόμη και μικρές επιδράσεις στην υγεία τους, είναι δυνατόν να έχουν μεγάλη σημασία και προεκτάσεις για τη δημόσια υγεία.

Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει εκτεταμένα το ρόλο των πολυφαινολών για την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων και του καρκίνου. Οι πολυφαινόλες είναι αντιοξειδωτικές ουσίες που βρίσκονται σε ψηλές συγκεντρώσεις στο τσάι. Το πράσινο τσάι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε πολυφαινόλες.

Μέχρι σήμερα, πειράματα στο εργαστήριο και μελέτες σε ζώα, έδειξαν ότι το πράσινο τσάι μπορεί να εμποδίζει τη δημιουργία καρδιαγγειακών παθήσεων και καρκίνου στους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί επαρκώς ο προστατευτικός ρόλος του τσαγιού στον άνθρωπο κατά των παθήσεων αυτών.

Μια εξαιρετικά μεγάλη και μακροχρόνια πληθυσμιακή έρευνα που έγινε στην Ιαπωνία, μας προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για το ζήτημα της επίδρασης της καθημερινής κατανάλωσης του τσαγιού στην ανθρώπινη υγεία.

Από το 1994, έτυχαν παρακολούθησης 40.530 ενήλικες ηλικίας 40 έως 79 ετών από τη βορειοανατολική Ιαπωνία. Στην περιοχή αυτή, 80% του πληθυσμού καταναλώνει τσάι κάθε μέρα και πέραν του 50% πίνουν 3 ή περισσότερα φλιτζάνια κάθε μέρα.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα, αρχικά δεν είχαν ιστορικό καρδιαγγειακής πάθησης ή καρκίνου. Εξετάστηκε η διαχρονική σχέση κατανάλωσης τσαγιού και των λόγων που προκαλούσαν τους θανάτους.

Μετά από παρακολούθηση κατά μέσο όρο 11 ετών των συμμετεχόντων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η μεγαλύτερη κατανάλωση τσαγιού συσχετιζόταν με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων.
Αυτοί που έπιναν 5 ή περισσότερα φλιτζάνια τσαγιού ημερησίως, είχαν 26% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων σε σύγκριση με αυτούς που έπιναν λιγότερο από 1 φλιτζάνι τσαγιού ημερησίως.

Στις γυναίκες, ο συσχετισμός μειωμένου κινδύνου θανάτου λόγω καρδιαγγειακών και άλλων παθήσεων, ήταν ακόμη πιο ισχυρός. Οι γυναίκες που έπιναν 5 ή περισσότερα φλιτζάνια τσαγιού, είχαν 31% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιακών και αγγειακών παθήσεων σε σύγκριση με τις γυναίκες που έπιναν λιγότερο από 1 φλιτζάνι τσαγιού ημερησίως. Στους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 22%.

Για τις γυναίκες που έπιναν περισσότερα από 5 φλιτζάνια τσαγιού ημερησίως, ο κίνδυνος θανάτου από εγκεφαλικό επεισόδιο αποφρακτικού τύπου ήταν 62% χαμηλότερος από το αυτές που έπιναν λιγότερο από 1 φλιτζάνι τσάι ημερησίως. Στους άνδρες το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 42%.

Η προστατευτική δράση του τσαγιού φάνηκε να υπάρχει μόνο για το πράσινο τσάι. Για το μαύρο τσάι ή για το μείγμα πράσινου και μαύρου τσαγιού, οι σχέσεις που βρέθηκαν ήταν αδύναμες ή αμελητέες.

Το πράσινο τσάι βρέθηκε να συσχετίζεται με μεγαλύτερη προστατευτική δράση κατά των εγκεφαλικών επεισοδίων παρά για την καρδιακή προσβολή.

Οι Ιάπωνες ερευνητές δεν βρήκαν να υπάρχει σχέση μεταξύ κατανάλωσης τσαγιού και μειωμένου κινδύνου θανάτου από καρκίνο.

Ο συσχετισμός κατανάλωσης πράσινου τσαγιού και μειωμένου κινδύνου θανάτου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον λόγω των σοβαρών πληθυσμιακών προεκτάσεων που συνεπάγονται δεδομένης της εξαιρετικά μεγάλης κατανάλωσης του ροφήματος.

Οι ευεργετικές για την καρδία και το αγγειακό σύστημα δράσεις του πράσινου τσαγιού, έχουν αποδοθεί στις αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες και ιδιαίτερα στην επιγαλλοκατεχίνη (epigallocatechin-3-gallate). Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση των πολυφαινολών, πιθανόν να προστατεύει την καρδία και τις αρτηρίες ιδιαίτερα όταν η κατανάλωση τσαγιού σε ικανοποιητικές ποσότητες υπάρχει πριν από τη δημιουργία αθηρώματος και αρτηριοσκλήρυνσης.

Ελαιόλαδο, έμφραγμα μυοκαρδίου και εγκεφαλικά επεισόδια
12-04-2006

Το ελαιόλαδο μπορεί να μειώνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου της καρδίας, εμφράγματος του μυοκαρδίου και εγκεφαλικών επεισοδίων.

Οι ευεργετικές δράσεις του ελαιόλαδου, ιδιαίτερα του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, οφείλονται στην υψηλή περιεκτικότητα του σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και φυτοχημικές αντιοξειδωτικές ουσίες που μειώνουν την κακή χοληστερόλη LDL στο αίμα.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο κίνδυνος ενός ατόμου να υποστεί καρδιακή προσβολή μειώνεται κατά 50% μετά την παρέλευση 2 έως 4 ετών αφότου αρχίσει μια διατροφή πλούσια σε ελαιόλαδο, όσπρια και λαχανικά αλλά με περιορισμένες ποσότητες κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων.

Μια άλλη ευεργετική επίδραση του ελαιόλαδου είναι ότι μειώνει το λίπος στο ανθρώπινο σώμα το οποίο συσσωρεύεται γύρω από την κοιλιά.

Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι με αυξημένο βάρος σώματος, δηλαδή υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, που έχουν σχήμα σώματος που μοιάζει με μήλο εξαιτίας της συσσώρευσης πάχους γύρω από την κοιλιά, έχουν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να υποστούν καρδιακή προσβολή.

Αντίθετα οι άνθρωποι με σχήμα σώματος αχλαδιού, δηλαδή το περιττό βάρος είναι συσσωρευμένο κυρίως στους γοφούς και στους μηρούς έχουν λιγότερο κίνδυνο από τους προηγούμενους για καρδιαγγειακά επεισόδια.

Το ελαιόλαδο της διατροφής βοηθά στην απώλεια βάρους που βρίσκεται τόσο στο πάνω μέρος όσο και στο κάτω μέρος του σώματος. Αντίθετα η δίαιτα με χαμηλό περιεχόμενο σε λιπαρές ουσίες ζωικής προέλευσης και υδατάνθρακες, μειώνει περισσότερο το λίπος που βρίσκεται στο κάτω μέρος του σώματος.

Η Μεσογειακή διατροφή που είναι πλούσια σε ελαιόλαδο, όσπρια, λαχανικά, φρούτα και περιορισμένες ποσότητες ζωικής προέλευσης προϊόντων, συμβάλλει περισσότερο στην απώλεια βάρους γύρω από την κοιλιά μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο για καρδιακή προσβολή και διαβήτη. Χρειάζεται όμως το ελαιόλαδο να καταναλώνεται με μέτρο λόγω του ψηλού περιεχομένου του σε θερμίδες.

Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, είναι το πρώτο λάδι που βγαίνει από τη πίεση των ελιών. Περιέχει μονοακόρεστα φυτικά λίπη και περίπου 40 αντιοξειδωτικές φυτοχημικές ουσίες.

Το παρθένο ελαιόλαδο είναι το λάδι που βγαίνει από τη δεύτερη πίεση των ελιών. Περιέχει όπως και το αγνό ελαιόλαδο το οποίο υποβάλλεται σε επεξεργασία, μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικές ουσίες.

Τα μονοακόρεστα λιπαρά στοιχεία του ελαιόλαδου όπως επίσης και οι φυτοχημικές αντιοξειδωτικές ουσίες που όπως έχουμε δει είναι περισσότερες στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, έχουν συσχετισθεί με μείωση της οξείδωσης της κακής χοληστερόλης LDL.

Η οξείδωση της κακής χοληστερόλης, είναι βασικός παράγοντας της δημιουργίας πλάκας χοληστερόλης στις αρτηρίες. Είναι δηλαδή αιτία της αθηρωμάτωσης που οδηγεί στη στένωση και απόφραξη αρτηριών.

Επίσης τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα του ελαιόλαδου, συμβάλλουν εναντίον της θρόμβωσης διότι μειώνουν την πηκτικότητα του αίματος μετά από ένα λιπαρό γεύμα.

Οι θετικές επιδράσεις του ελαιόλαδου για την καρδία και το κυκλοφορικό σύστημα, έχουν μελετηθεί εκτεταμένα και είναι ευρέως γνωστές. Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να τεκμηριώνονται και άλλα ωφελήματα που προσφέρει στον ανθρώπινο οργανισμό το ελαιόλαδο όπως η προφύλαξη από μερικούς καρκίνους και το διαβήτη.

Συνοπτικά θα συγκρατήσουμε τα ακόλουθα για το ελαιόλαδο:
Είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και φυτοχημικές αντιοξειδωτικές ουσίες

Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο φαίνεται ότι είναι το πιο ευεργετικό για τον ανθρώπινο οργανισμό

Συμβάλλει στη μείωση της οξείδωσης κακής χοληστερόλης στο αίμα, συμβάλλοντας έτσι στη μείωση του κινδύνου για αθηρωμάτωση που οδηγεί σε καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια

Η δίαιτα με ελαιόλαδο, συμβάλλει στην απώλεια περιττών κιλών που βρίσκονται γύρω από την κοιλιά (σχήμα σώματος μήλου που συνοδεύεται από μεγαλύτερο κίνδυνο για έμφραγμα μυοκαρδίου)

Έχει συσχετισθεί με μειωμένο κίνδυνο για διαβήτη και ορισμένους καρκίνους όπως ο καρκίνος του μαστού

Πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο λόγω υψηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε τελειώνοντας ότι η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει αυτό που από αρχαιότατων χρόνων οι άνθρωποι είχαν καταλάβει: Το ελαιόλαδο είναι ένας πραγματικός διατροφικός θησαυρός και από εμάς εξαρτάται να το χρησιμοποιούμε σωστά για καλύτερη υγεία και μακροβιότητα.

Οξυγόνο καμπίνας αεροπλάνου, θρόμβωση, καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια
16-03-2006

Η χαμηλή πίεση του αέρα και η μείωση της οξυγόνωσης του αίματος, αυξάνουν τον κίνδυνο βαθιάς φλεβικής θρόμβωσης σε ευπαθείς επιβάτες αεροπλάνων.

Μέχρι σήμερα η θρόμβωση των βαθιών φλεβών στους επιβάτες αεροπλάνων είχε συσχετισθεί κυρίως με το γεγονός ότι κάθονταν ακίνητοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα όπως συμβαίνει συνήθως στα αεροπορικά ταξίδια.

Η θρόμβωση των βαθιών φλεβών δημιουργείται στα κάτω μέλη όταν υπάρχουν μεγάλες περίοδοι ακινησίας ή καθιστικής δραστηριότητας.

Ο κίνδυνος είναι ότι ο θρόμβος μπορεί να μετακινηθεί δια μέσου της κυκλοφορίας του αίματος στην καρδία, στους πνεύμονες και στον εγκέφαλο. Αυτό μπορεί να συμβεί ώρες, μέρες ή εβδομάδες αργότερα μετά από τον αρχικό σχηματισμό της θρόμβωσης. Είναι αιτία καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου.

Έρευνες έχουν δείξει ότι ο κίνδυνος θρόμβωσης βαθιών φλεβών των κάτω μελών, αυξάνεται από 2 έως 4 φορές μετά από αεροπορικό ταξίδι. Το 2003 υπολογίστηκε ότι 1 επιβάτης στους 100 τακτικούς επιβάτες ταξιδίων μακράς διάρκειας, τόσο στις οικονομικές όσο και στις θέσεις πρώτης τάξης, είναι δυνατόν να υποστεί θρόμβωση.

Η παθολογική αυτή κατάσταση, είναι γνωστή από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τα τελευταία χρόνια απασχολεί έντονα όλους όσοι εμπλέκονται στην πολιτική αεροπορία διότι υπήρξαν πολλές αγωγές από επιβάτες εναντίον αεροπορικών εταιρειών.

Επιβάτες που υπέστησαν θρόμβωση επιρρίπτουν ευθύνες στις αεροπορικές εταιρείες για την πάθηση εξαιτίας των περιορισμών και της ακινησίας στις οικονομικές θέσεις των αεροπλάνων.

Το θέμα είναι επίμαχο διότι η θρόμβωση βαθιών φλεβών των κάτω μελών με τις επικίνδυνες για τη ζωή συνέπειες, είναι δυνατόν να συμβούν και μετά από πολλές άλλες μορφές καθιστικής δραστηριότητας.

Τώρα μια νέα ενδιαφέρουσα έρευνα ρίχνει νέο φως στο ζήτημα. Ολλανδοί γιατροί αξιολόγησαν τις επιδράσεις των αεροπορικών ταξιδιών στο σύστημα πήξης του αίματος. Η έρευνα έγινε σε 71 υγιείς εθελοντές, 15 άνδρες και 56 γυναίκες ηλικίας από 20 έως 39 ετών.

Από τους συμμετέχοντες συμπεριλαμβάνονταν 11 που είχαν τη μετάλλαξη τύπου Leiden του παράγοντα V του συστήματος πήξης του αίματος, 15 που λάμβαναν αντισυλληπτικό χάπι και 30 δεν είχαν παράγοντες κινδύνους που αυξάνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης. Οι άνθρωποι με μετάλλαξη τύπου Leiden του παράγοντα V και αυτοί που λαμβάνουν αντισυλληπτικό χάπι, κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από θρόμβωση των βαθιών φλεβών των κάτω μελών.

Το σύστημα πήξης του αίματος στους εθελοντές αξιολογήθηκε με τις σχετικές μετρήσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από ένα ταξίδι 8 ωρών, σε ειδικά ναυλωμένο για το σκοπό της έρευνας, αεροπλάνο τύπου Boeing 757.

Για σκοπούς ελέγχου και σύγκρισης, οι εθελοντές υποβλήθηκαν και σε μία άλλη δοκιμασία, με ταυτόχρονη αξιολόγηση του συστήματος πήξης του αίματος τους. Η δοκιμασία αυτές ήταν η παρακολούθηση κινηματογραφικών ταινιών για 8 ώρες συνέχεια χωρίς διάλειμμα. Επίσης η πήξη του αίματος τους αξιολογήθηκε και κατά τη διάρκεια της κανονικής τους καθημερινής ζωής.

Τα αποτελέσματα της ενδιαφέρουσας αυτής εργασίας είναι πολύ διαφωτιστικά:
Μετά από την πτήση των 8 ωρών, το σύμπλεγμα της πρωτεΐνης θρομβίνης-αντιθρομβίνης που παίζει καθοριστικό ρόλο στην πήξη αίματος, παρουσίαζε αύξηση κατά 30%, γεγονός που δείχνει αύξηση της τάσης για πήξη του αίματος και θρόμβωση.

Το ίδιο σύστημα παρουσίαζε μείωση 2% κατά την παρακολούθηση των 8 ωρών ταινιών και κατά 8% στην καθημερινή τους ζωή

Η αύξηση μετά από την αεροπορική πτήση του συμπλέγματος πρωτεΐνης θρομβίνης-αντιθρομβίνης, παρατηρήθηκε πολύ μεγαλύτερη στους 11 από τους 71 εθελοντές που έφεραν τη μετάλλαξη τύπου Leiden και λάμβαναν παράλληλα αντισυλληπτικά χάπια

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι παράγοντες που σχετίζονται με την πτήση ευθύνονται για τον αυξημένο κίνδυνο σχηματισμού θρόμβων μετά από πολύωρο ταξίδι.

Πιστεύουν ότι ο κυριότερος ένοχος είναι η υποξία του αίματος που προκύπτει από τη χαμηλή πίεση καμπίνας και το μειωμένο επίπεδο οξυγόνου που αναπνέουν οι επιβάτες σε σύγκριση με το τι συμβαίνει στο έδαφος. Η μείωση της συγκέντρωσης οξυγόνου στο αίμα φαίνεται να δραστηριοποιεί το σύστημα πήξης που οδηγεί στο σχηματισμό θρόμβων.

Επιπρόσθετα η εν λόγω έρευνα, μας προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για το ποιοι κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από άλλους.

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται οι άνθρωποι που φέρουν τη μετάλλαξη τύπου Leiden του παράγοντα V του συστήματος πήξης του αίματος, οι γυναίκες που παίρνουν αντισυλληπτικό χάπι, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν πρόσφατα σε χειρουργική επέμβαση και μερικές ομάδες καρκινοπαθών.

Στους ασθενείς ψηλού κινδύνου είναι δυνατόν μετά από ιατρική αξιολόγηση και συμβουλή να χορηγούνται φάρμακα αντιπηκτικά όπως ασπιρίνη, ηπαρίνη, διπυριδαμόλη, κλοπιδογρέλη (plavix) και άλλα.

Επίσης κατά την πτήση πρέπει να αποφεύγεται το αλκοόλ, οι επιβάτες να τεντώνουν τα πόδια, να κάνουν όσο το δυνατό πιο πολλές κινήσεις ασκήσεις και περπάτημα. Επίσης μπορούν να φορούν ειδικές συμπιεστικές κάλτσες. Τα μέτρα αυτά βελτιώνουν την κυκλοφορία αίματος και συμβάλλουν στην πρόληψη της θρόμβωσης και των συνεπειών της.

Ο κακός ύπνος αυξάνει τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια
04-01-2006

Η αποφρακτική άπνοια του ύπνου συνοδεύεται από έντονο ροχαλητό, είναι αιτία δυσκολίας για την αναπνοή η οποία διακόπτεται συχνά και για μικρά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Η άπνοια του ύπνου που είναι μια συχνή πάθηση, αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου.

Το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου οφείλεται σε ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια του ύπνου, των μηχανισμών που διατηρούν ανοικτούς τις άνω αναπνευστικές οδούς από τις οποίες περνά ο αέρας κατά την αναπνοή. Έτσι οι δίοδοι του αέρα στενεύουν και κλείνουν επανειλημμένα όταν ο ασθενής κοιμάται.

Οι ασθενείς με αποφρακτική άπνοια, όταν κοιμούνται δυσκολεύονται να αναπνεύσουν. Συχνά δεν αντιλαμβάνονται και έτσι δεν γνωρίζουν ότι υποφέρουν από την εν λόγω πάθηση. Το υπερβολικό βάρος σώματος και η παχυσαρκία, επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Το πολύ δυνατό ροχαλητό είναι χαρακτηριστικό των ασθενών με αποφρακτική άπνοια του ύπνου. Οι μικρές διακοπές της αναπνοής που συμβαίνουν λόγω παροδικού κλεισίματος ή στενώματος, τους ξυπνούν για ελάχιστο και στη συνέχεια αποκοιμούνται αμέσως ξανά. Την επομένη είναι εξαιρετικά κουρασμένοι.

Οι πολλές διακοπές της αναπνοής που παρατηρούνται στους ασθενείς με το σύνδρομο αποφρακτικής άπνοιας του ύπνου, οδηγούν σε απότομες αυξήσεις της πίεσης κατά τη διάρκεια του ύπνου που συνοδεύονται από μείωση του οξυγόνου στο αίμα.

Οι ασθενείς με αποφρακτική άπνοια του ύπνου που παραμένουν χωρίς θεραπεία, κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικά επεισόδια (αποπληξία), ψηλή πίεση και διαβήτη. Επίσης λόγω του ότι δεν ξεκουράζονται κατά τον ύπνο τους, νιώθουν κουρασμένοι κατά τη διάρκεια της ημέρας, κινδυνεύουν περισσότερο να εμπλακούν σε ατυχήματα στην εργασία τους και σε τροχαία δυστυχήματα.

Μια ενδιαφέρουσα έρευνα που έγινε στο Κέντρο για την Ιατρική του Ύπνου του Yale, συμπεριέλαβε περισσότερους από 1.000 ασθενείς.

Από τους ασθενείς που έλαβαν μέρος στην εν λόγω εργασία, περίπου τα δύο τρίτα, έπασχαν από αποφρακτική άπνοια ύπνου, ήταν άνω των 50 ετών. Η διάρκεια παρακολούθησης όλων των συμμετεχόντων, ήταν κατά μέσο όρο περίπου 3,5 χρόνια. Κατά την έναρξη της έρευνας δεν είχαν ιστορικό καρδιακής προσβολής ή εγκεφαλικού επεισοδίου.

Τα αποτελέσματα είναι ενδεικτικά της σοβαρότητας του προβλήματος:
Από τους ασθενείς με αποφρακτική άπνοια του ύπνου, 22 παρουσίασαν εγκεφαλικό επεισόδιο και 50 απεβίωσαν. Από τους ασθενείς χωρίς το σύνδρομο, 2 παρουσίασαν εγκεφαλικό και 14 απεβίωσαν

Η αποφρακτική άπνοια του ύπνου, βρέθηκε ότι διπλασιάζει τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έλαβε υπόψη την ψηλή πίεση και τους άλλους παράγοντες που προκαλούν εγκεφαλικά επεισόδια

Εκτός από το ότι η αποφρακτική άπνοια του ύπνου βρέθηκε να αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου και θανάτου, φάνηκε ότι όσο πιο σοβαρό είναι το σύνδρομο της αποφρακτικής άπνοιας, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για εγκεφαλικό και θάνατο που μπορεί να είναι και ξαφνικός

Η αποφρακτική άπνοια του ύπνου μπορεί να τύχει αποτελεσματικής αντιμετώπισης.

Η απώλεια βάρους σε ασθενείς υπέρβαρους ή παχύσαρκους, οι αλλαγές της θέσης που παίρνει ο ασθενής όταν κοιμάται και η εφαρμογή μιας ειδικής μάσκας κατά τον ύπνο που προσφέρει μια συνεχή θετική πίεση στο άνω αναπνευστικό σύστημα, συμβάλλουν στη διατήρηση των διόδων του αέρα ανοικτών κατά τον ύπνο.

Ο ύπνος καταλαμβάνει το ένα τρίτο της ζωής μας. Οι συνέπειες του κακού ύπνου, μπορεί να είναι καταστροφικές.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να γίνεται η ορθή διάγνωση των διαταραχών του ύπνου (ροχαλητό, αϋπνία, αποφρακτική άπνοια και άλλες) για να είναι δυνατή η κατάλληλη θεραπεία.

Πονοκέφαλος, ημικρανία και εγκεφαλικά επεισόδια
09-11-2005

Οι ασθενείς που πάσχουν από ημικρανία και άλλες μορφές σοβαρών πονοκεφάλων έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν εγκεφαλικό επεισόδιο.

Σε περιπτώσεις που η ημικρανία συνοδεύεται από την αύρα, ο συσχετισμός μεταξύ ημικρανίας και εγκεφαλικών επεισοδίων είναι ισχυρότερος.

Η αύρα είναι διαταραχή που προηγείται άμεσα της έναρξης της ημικρανίας. Ο ασθενής παρουσιάζει προβλήματα στην όραση (φωταψίες, προσωρινή μείωση ή απώλεια όρασης), αίσθηση περίεργων μυρωδιών, ήχοι στα αυτιά, μουδιάσματα). Η αύρα παρουσιάζεται μόνο στο 20% των ασθενών με ημικρανία.

Το γεγονός ότι ένας ισχυρός πονοκέφαλος όπως στην περίπτωση της ημικρανίας μπορεί να είναι προάγγελος ή ακόμη ένα από τα πρώτα συμπτώματα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου, πρέπει να προβληματίσει. Στις περιπτώσεις που πραγματικά υπάρχει εγκεφαλικό επεισόδιο σε ένα ασθενή με ημικρανία και πονοκέφαλο, η άμεση αντιμετώπιση είναι καθοριστική για την επιβίωση και πρόγνωση.

Σε έρευνα που έγινε από γιατρούς του πανεπιστημίου της Βορείου Καρολίνας, συμπεριλήφθηκαν 12.750 ασθενείς και των δύο φύλων. Η στόχος ήταν να εξακριβωθεί εάν οι ασθενείς με ιστορικό σοβαρών ημικρανιών, είχαν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι η ημικρανία με αύρα και οι ισχυροί πονοκέφαλοι, συσχετίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα προσβολής από εγκεφαλικά ισχαιμικά επεισόδια.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, πως ένας ασθενής με ημικρανία μπορεί να καταλάβει ότι ένα συγκεκριμένο επεισόδιο πονοκεφάλου που υφίσταται, είναι σύμπτωμα εγκεφαλικού επεισοδίου και όχι μια συνηθισμένη κρίση ημικρανίας;

Για τους γιατρούς των ασθενών με ημικρανία και άλλες μορφές εγκεφαλικών επεισοδίων, η απάντηση στο εν λόγω ερώτημα είναι πρωταρχικό διότι καθορίζει τη θεραπεία και τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς.

Στην ανάλυση του εν λόγω ερωτήματος, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη το είδος και η διάρκεια των συμπτωμάτων όπως επίσης και η ηλικία του ασθενούς.

Οι πονοκέφαλοι που εκδηλώνονται σε ασθενείς με ή χωρίς ημικρανία που συνοδεύονται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά πρέπει να οδηγούν σε άμεση εξέταση από γιατρό:

Αδυναμία, πάρεση, μουδιάσματα σε ένα μέρος του σώματος (πρόσωπο, χέρια, πόδια). Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό όταν τα εν λόγω συμπτώματα παρουσιάζονται στη μια μεριά του σώματος

Δυσκολίες ομιλίας, κατανόησης, σύγχυση

Δυσκολίες όρασης (απώλεια ή μείωση της όρασης στο ένα ή και στα δύο μάτια)

Ζαλάδες, απώλεια ισορροπίας, δυσκολίες βαδίσματος, απώλεια συντονισμού των κινήσεων

Έντονος επίπονος πονοκέφαλος που εμφανίζεται ξαφνικά χωρίς να υπάρχει γνωστή αιτία
Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι ενώ η ημικρανία υποχωρεί, αντίθετα όταν υπάρχει εγκεφαλικό επεισόδιο οι διαταραχές παραμένουν ή και επιδεινώνονται.

Παράλληλα στην αξιολόγηση των ασθενών με ημικρανία και τη διαφοροποίηση επεισοδίου πονοκεφάλου και εγκεφαλικού επεισοδίου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράγοντες όπως η ηλικία και η λήψη φαρμακευτικής αγωγής.

Με την αύξηση της ηλικίας, αυξάνονται και οι πιθανότητες εκδήλωσης εγκεφαλικού επεισοδίου. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τα εν λόγω αγγειακά προβλήματα στις ζωτικές δομές του εγκεφάλου, είναι δυνατόν να συμβούν σε οποιαδήποτε ηλικία.

Επίσης στους ασθενείς με ημικρανία και ψηλή πίεση, ο κίνδυνος εγκεφαλικού είναι μεγαλύτερος. Μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται και στις γυναίκες με ημικρανία και πονοκεφάλους που καπνίζουν ή και που παίρνουν αντισυλληπτικά χάπια διότι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι μια πιθανή εξήγηση για το συσχετισμό ημικρανίας, πονοκέφαλων και εγκεφαλικών επεισοδίων, είναι το γεγονός ότι οι σοβαροί πονοκέφαλοι προκαλούν αγγειακά προβλήματα επηρεάζοντας έτσι ζωτικές αρτηρίες του εγκεφάλου.

Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε την ανάγκη άμεσης διαφοροποίησης ενός συνήθους πονοκεφάλου της ημικρανίας από τον πονοκέφαλο που σχετίζεται με εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η διαφώτιση των ασθενών και η καλύτερη συνεχής εκπαίδευση των γιατρών για το ζήτημα θα σώζει ζωές και θα μειώνει τις μόνιμες αναπηρίες που προκύπτουν από τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Γυναίκες καπνιστών: Απειλείται ο εγκέφαλος τους
26-02-2005

Όταν οι άνδρες παίρνουν την απόφαση να ανάψουν ένα τσιγάρο, πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θέτουν μόνο σε κίνδυνο τη δική τους υγεία αλλά και εκείνη της γυναίκας τους.

Ταυτόχρονα να μην ξεχνούν, εάν έχουν παιδιά, τις δηλητηριώδεις επιπτώσεις που έχει η καπνιστική τους συμπεριφορά και σε αυτά.

Νέα δεδομένα δείχνουν ότι οι γυναίκες που δεν καπνίζουν και των οποίων ο σύζυγος καπνίζει, έχουν μέχρι 47% μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο σε σύγκριση με γυναίκες που είναι παντρεμένες με άνδρα που δεν κάπνισε ποτέ.

Ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο στις γυναίκες καπνιστών αυξάνεται με τον αριθμό των τσιγάρων που ο σύζυγος καπνίζει κάθε μέρα.

Επίσης η απειλή στις γυναίκες για εγκεφαλικό επεισόδιο, μεγαλώνει με την αύξηση της χρονικής περιόδου κατά την οποία ο άντρας είναι καπνιστής.

Τα πιο πάνω συμπεράσματα προκύπτουν από μεγάλη επιδημιολογική έρευνα που έγινε σε 60.337 γυναίκες στην Κίνα. Είναι στοιχεία που προστίθενται στον αυξανόμενο όγκο επιστημονικών αποδείξεων που τεκμηριώνουν τις δηλητηριώδεις επιπτώσεις του περιβαλλοντικού καπνού και του παθητικού καπνίσματος στο καρδιαγγειακό σύστημα.

Παράλληλα θέλουμε να τονίσουμε ότι οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στις καταστροφικές για την υγεία επιπτώσεις του καπνίσματος.
Το κάπνισμα με τα σημερινά δεδομένα, μειώνει κατά 11 χρόνια το μέσο όρο διάρκειας ζωής των γυναικών. Αντίθετα στους άνδρες η διάρκεια ζωής τους, μειώνεται λόγω καπνίσματος μόνο κατά 3 χρόνια.

Οι γυναίκες που πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονα εκτός του ότι αυξάνονται, προσβάλλονται και υποκύπτουν στη νόσο σε πιο νεαρές ηλικίες σε σύγκριση με τους άνδρες.

Στους άνδρες άρχισε να παρατηρείται μια μείωση του αριθμού των καπνιστών. Αυτό έχει συμβάλει στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης τους. Αντίθετα στις γυναίκες δεν παρατηρείται το ίδιο θετικό φαινόμενο.

Συμπερασματικά βλέπουμε ότι το κάπνισμα είτε παθητικό είτε ενεργητικό, απειλεί πολύ περισσότερο τις γυναίκες. Δεν είναι σήμερα γνωστοί οι λόγοι για τους οποίους υπάρχει η εν λόγω διαφορά.

Οι άνδρες που καπνίζουν πρέπει να ξέρουν τις ανεπανόρθωτες βλάβες που προκαλούν στις συζύγους και τα παιδιά τους λόγω της νοσηρής τους συνήθειας.

Είναι θέμα ηθικής ευθύνης. Εάν οι άνδρες καπνιστές, δεν προσέχουν τον εαυτό τους θέτοντας τον σε αχρείαστους κινδύνους και περιπέτειες, δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν το ίδιο για τα ανυποψίαστα παιδιά και τις γυναίκες τους.

Οι ασθένειες των δοντιών και του στόματος, ιδιαίτερα αυτές που έχουν σχέση με μια παρατεινόμενη μόλυνση, μπορεί να είναι μια χρόνια γενεσιουργός αιτία εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων.

Η ουλίτιδα, η περιοδοντίτιδα, η τερηδόνα και η απώλεια δοντιών μπορεί να προκληθούν από χρόνιες βακτηριδιακές μολύνσεις.

Τα βακτηρίδια που προσβάλουν τους ιστούς του στόματος, μπορούν να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.

Οι επιστήμονες εδώ και χρόνια υποπτεύονται ότι τα βακτηρίδια που προέρχονται από τη στοματική κοιλότητα, έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν φλεγμονή και στένωση των αιμοφόρων αγγείων της καρδίας και του εγκεφάλου.

Έρευνες που έγιναν στο παρελθόν συσχέτισαν τις ασθένειες των ούλων με αυξημένο κίνδυνο για καρδιακό και εγκεφαλικό επεισόδιο. Πρόσφατα μάλιστα φάνηκε ότι η πρωτεΐνη CRP, η οποία είναι δείκτης βακτηριδιακής μόλυνσης και φλεγμονής, είναι εξ' ίσου και ίσως καλύτερος δείκτης κινδύνου για αγγειακή καρδιακή πάθηση παρά η χοληστερόλη.

Μάλιστα ασθενείς που έχουν ψηλή CRP και ψηλή χοληστερόλη πιθανόν να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για στεφανιαία νόσο ή για εγκεφαλικό επεισόδιο παρά οι ασθενείς που έχουν μόνο ψηλή χοληστερόλη.

Οι βακτηριδιακές λοιμώξεις και η φλεγμονή, αυξάνουν τη συγκέντρωση της CRP στο αίμα. Οι ουλίτιδες, περιοδοντίτιδες και η τερηδόνα όπως και σε αρκετές περιπτώσεις οι απώλειες δοντιών, οφείλονται σε μολύνσεις από βακτηρίδια.

Σε μια ακόμη πρόσφατη έρευνα που έγινε από γιατρούς στην Οδοντιατρική σχολή του πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστόνης, εξετάστηκε η σχέση που υπήρχε μεταξύ του αριθμού δοντιών των ασθενών και του κινδύνου που είχαν για εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο λιγότερος αριθμός δοντιών μαρτυρεί σε πολλές περιπτώσεις, όχι όμως πάντα, την ύπαρξη περισσότερων βακτηριδιακών λοιμώξεων της στοματικής κοιλότητας στους ασθενείς αυτούς.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι όσο πιο λίγα δόντια είχαν οι ασθενείς, τόσο ψηλότερο κίνδυνο είχαν διαχρονικά να πάθουν ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι ασθενείς με 17 έως 24 δόντια είχαν 50% ψηλότερο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο σε σύγκριση με αυτούς πού είχαν 25 έως 32 δόντια.

Οι ασθενείς με 11 έως 16 δόντια είχαν 74% μεγαλύτερο κίνδυνο για εγκεφαλικό σε σύγκριση με αυτούς που είχαν τα περισσότερα δόντια.

Τα ευρήματα δεν σημαίνουν ότι αναγκαστικά όλοι όσοι έχουν λιγότερα δόντια διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Εάν όμως ο λόγος για λιγότερα δόντια, είναι μια κακή στοματική υγιεινή με ουλίτιδες και περιοδοντίτιδες, τότε υπάρχει η υποψία ότι οι χρόνιες βακτηριδιακές μολύνσεις μπορεί να είναι υπεύθυνες για τον αυξημένο κίνδυνο.

Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών χρειάζονται επιβεβαίωση. Είναι αναγκαίο να γίνουν και άλλες έρευνες και κατά τη γνώμη μας, θα ήταν καλά σε μελλοντικές μελέτες, να διευκρινίζεται κατά πόσο σε ασθενείς με λιγότερα δόντια υπάρχει και αυξημένη CRP, γεγονός που θα μαρτυρεί μια χρόνια υποβόσκουσα βακτηριδιακή μόλυνση. Η χρόνια αυτή μόλυνση θα ήταν στις περιπτώσεις αυτές η εξήγηση για τα αυξημένα εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα πιστεύουμε ότι θα πρέπει να τονίσουμε με έμφαση την ανάγκη για μια πολύ καλή φροντίδα και υγιεινή του στόματος.

Η καλή κατάσταση των δοντιών και των ούλων, η αντιμετώπιση της τερηδόνας, της ουλίτιδας και των περιοδοντικών νόσων θα απομακρύνει νοσηρά βακτηρίδια που με τις μολύνσεις που προκαλούν πιθανόν να είναι αυξημένος κίνδυνος για εγκεφαλικά και ίσως καρδιακά επεισόδια.

Πρόληψη εγκεφαλικών επεισοδίων από θρεπτικές ουσίες
03-08-2002

Ο ρόλος που παίζουν ορισμένες θρεπτικές ουσίες στη γένεση των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων δεν έχει ακόμη μελετηθεί και κατανοηθεί ικανοποιητικά.

Τα λιπαρά οξέα, όπως το λινολικό οξύ, που υπάρχουν στο πλάσμα του αίματος και που προέρχονται από τη διατροφή έχουν απασχολήσει τους επιστήμονες διότι έχουν δράση που πιθανόν να επηρεάζει την πηκτικότητα του αίματος και την αρτηριακή πίεση.

Το λινολικό οξύ περιέχεται σε ψηλές ποσότητες μέσα στο καλαμπόκι, στο ηλιοτρόπιο, στο λάδι από σπόρους κάρδαμου και στη σόγια.
Ερευνητές από την Ιαπωνία κατέληξαν στο σημαντικό συμπέρασμα ότι τα άτομα τα οποία έχουν μια διατροφή πλούσια σε λινολικό οξύ έχουν πολύ λιγότερο κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό αγγειακό επεισόδιο ισχαιμικού τύπου.

Μάλιστα παρατήρησαν ότι μια αύξηση κατανάλωσης λινολικού οξέως της τάξης του 5% οδηγούσε σε 28% μείωση του κινδύνου για οποιασδήποτε μορφής εγκεφαλικό, σε μείωση κατά 34% του κινδύνου για ισχαιμικό επεισόδιο και σε μείωση της τάξης του 19% για κίνδυνο αιμορραγικού επεισοδίου.

Τα εγκεφαλικά αγγειακά επεισόδια είναι βασικά 2 κατηγοριών: Τα ισχαιμικά που αποτελούν το 80% των περιπτώσεων και τα αιμορραγικά που αποτελούν το 20% των περιπτώσεων.

Τα ισχαιμικά επεισόδια οφείλονται σε απόφραξη μιας αρτηρίας που τροφοδοτεί ένα μέρος του εγκεφάλου ενώ τα αιμορραγικά οφείλονται σε ρήξη αγγείου με αιμορραγία που απειλεί μια περιοχή του εγκεφάλου.

Οι Ιάπωνες ερευνητές κατέληξαν στα πιο πάνω συμπεράσματα αφού παρακολούθησαν την εξέλιξη 7.450 ανδρών και γυναικών ηλικίας από 40 έως 85 ετών για μια χρονική περίοδο που κυμαινόταν από 6 έως 14 χρόνια.

Στην αρχή της έρευνας, οι συμμετέχοντες απήντησαν σε ερωτηματολόγιο και ελήφθησαν δείγματα αίματος για μετρήσεις λινολικού οξέος και άλλων παραγόντων.

Στο τέλος της έρευνας περίπου 200 άτομα είχαν παρουσιάσει εγκεφαλικά επεισόδια.

Το σημαντικότερο εύρημα ήταν ότι η αύξηση των επιπέδων του λινολικού οξέος στο αίμα συνδυαζόταν με χαμηλότερο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο. Η μείωση του κινδύνου ήταν μεγαλύτερη για εγκεφαλικά επεισόδια ισχαιμικού τύπου.

Ιδιαίτερα φάνηκε ότι μειωνόταν ακόμη περισσότερο ο κίνδυνος για ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια που επηρέαζαν τις μικρές αρτηρίες που τροφοδοτούν μέρη βαθιά μέσα στον εγκέφαλο.

Οι γιατροί θεωρούν ότι ένας από τους πιθανότερους λόγους για τους οποίους το λινολικό οξύ μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικών, είναι διότι μπορεί να μειώνει την αρτηριακή πίεση και τη συσσώρευση και συγκόλληση των αιμοπεταλίων.

Επιπρόσθετα αυξάνει την ικανότητα των ερυθρών αιμοσφαιρίων να αλλοιώνουν το σχήμα τους όταν χρειάζεται για τη διέλευσή τους από τα μικρά τριχοειδή αγγεία και έτσι μειώνει τον κίνδυνο ρήξης τους ή πρόκλησης βλάβης στα αγγεία.

Τώρα το πρόβλημα και το ερώτημα που τίθεται για μάς είναι τι κάνουμε μετά από τις διαπιστώσεις αυτές;

Σίγουρα τα νέα αυτά είναι καλά και ενθαρρυντικά. Είναι ήδη γνωστό ότι λιπαρές ουσίες που προέρχονται από το φυτικό βασίλειο όπως και τα φυτικά έλαια έχουν ευεργετικές δράσεις.

Το καλαμπόκι, η σόγια και το ηλιέλαιο περιέχουν εκτός από το λινολικό οξύ και άλλες πολλές ωφέλιμες ουσίες και βιταμίνες.

Η λογική κατανάλωσή τους μέσα στα πλαίσια μιας καλά διαφοροποιημένης διατροφής, πλούσιας σε λαχανικά και φρούτα και χαμηλής περιεκτικότητας σε ζωικό λίπος, μπορεί να είναι ευεργετική όχι μόνο για τον εγκέφαλο αλλά και για άλλα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.

Η βιταμίνη C στην πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων
07-06-2002

Άτομα τα οποία έχουν χαμηλότερες συγκεντρώσεις της βιταμίνης C μέσα στο αίμα τους, έχουν σημαντικά μεγαλύτερο κίνδυνο από άλλους να παρουσιάσουν εγκεφαλικό αγγειακό επεισόδιο.

Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος εάν τα άτομα με χαμηλή βιταμίνη C στο αίμα τους έχουν ταυτόχρονα και ψηλή πίεση ή είναι υπέρβαρα.

Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προκύπτουν από κλινική έρευνα που έγινε στη Φινλανδία σε 2.429 άνδρες, ηλικίας από 42 έως 60 ετών για μια χρονική περίοδο 10 περίπου ετών.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνδρες με τα χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης C μέσα στο αίμα τους, είχαν 2,4 φορές ψηλότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Οι άνδρες που ήσαν υπέρβαροι ή έπασχαν από υπέρταση και είχαν και χαμηλή βιταμίνη C στο αίμα τους διέτρεχαν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο, 3 φορές περισσότερο, να εκδηλώσουν εγκεφαλικό επεισόδιο ισχαιμικού ή αγγειακού τύπου.

Τα ευρήματα των Φιλανδών ερευνητών είναι σημαντικά διότι θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για την πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων.

Τα εγκεφαλικά αγγειακά επεισόδια, ισχαιμικού ή αιμορραγικού τύπου αποτελούν την τρίτη συχνότερη αιτία θανάτου.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, με ποιο τρόπο η βιταμίνη C επιδρά για να προσφέρει αυτή την προστασία;

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν γίνει αποδεκτά μέχρι σήμερα, η βιταμίνη C λόγω της αντι-οξειδωτικής της δράσης, εξουδετερώνει τις νοσηρές ελεύθερες ρίζες που παράγονται από τον μεταβολισμό του οργανισμού.

Οι ελεύθερες αυτές ρίζες συμβάλλουν στη διαδικασία γήρανσης του οργανισμού, στην αρτηριοσκλήρυνση και ακόμη στη διαδικασία καρκινογένεσης.

Η βιταμίνη C προστατεύει τα αιμοφόρα αγγεία από τη νοσηρή δράση των ελευθέρων ριζών. Παράλληλα λόγω του ρόλου της στη σύνθεση του κολλαγόνου, σταθεροποιεί και ενδυναμώνει τα τοιχώματα των αρτηριών.

Παρεμποδίζει επίσης τη συγκόλληση των λευκών αιμοσφαιρίων σε περιοχές των αρτηριών που πιθανόν να υπάρχουν βλάβες. Η δράση αυτή προλαμβάνει τη δημιουργία θρόμβων που μπορούν να αποφράξουν τις αρτηρίες του εγκεφάλου οδηγώντας έτσι σε ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια.

Η βιταμίνη C περιέχεται σε πολλά φρούτα και λαχανικά: εσπεριδοειδή, μπρόκολο, χυμούς φρούτων, κουνουπίδι, λαχανάκια των Βρυξελλών, πατάτες και ντομάτες.

Είναι πιθανόν ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα που έχουν παρατηρηθεί στην έρευνα, οφείλονται όχι μόνο στη βιταμίνη C αλλά και σε άλλες ωφέλιμες φυτοχημικές ουσίες που περιέχονται μέσα στα φρούτα και λαχανικά, που κατανάλωναν αυτοί που είχαν ψηλές συγκεντρώσεις της βιταμίνης αυτής μέσα στο αίμα τους.

Συμπερασματικά θα τονίσουμε ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, λόγω του ότι προσφέρει στον οργανισμό ψηλές συγκεντρώσεις βιταμίνης C και άλλων ωφέλιμων φυτοχημικών ουσιών, μπορεί να συμβάλλει αποτελεσματικά στην πρόληψη εγκεφαλικών επεισοδίων που αποτελούν σοβαρότατη αιτία θνησιμότητας και μόνιμων αναπηριών.

Βιταμίνη, φολικό οξύ για πρόληψη εγκεφαλικών επεισοδίων
23-07-2005

Το φολικό οξύ που ανήκει στην οικογένεια των βιταμινών Β (βιταμίνη Β9), μπορεί να συμβάλλει στην πρόληψη των εγκεφαλικών επεισοδίων αιμορραγικού τύπου.

Τα εγκεφαλικά επεισόδια αιμορραγικού τύπου οφείλονται σε ρήξη εγκεφαλικών αρτηριών. Η αιμορραγία που προκύπτει προκαλεί σοβαρές βλάβες στον εγκέφαλο. Είναι αιτία μόνιμων αναπηριών και θανάτων.

Τα εγκεφαλικά επεισόδια χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, τα ισχαιμικά και τα αιμορραγικά. Τα ισχαιμικά που αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό, της τάξης του 85%, οφείλονται σε απόφραξη αρτηριών που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με αίμα.

Γιατροί από πανεπιστήμια της Σουηδίας εξέτασαν σε 396 ασθενείς με εγκεφαλικά επεισόδια τα επίπεδα στο αίμα του φολικού οξέως και της βιταμίνης Β12. Επίσης αξιολογήθηκε στους ασθενείς αυτούς, η πρόσληψη από τη διατροφή των δύο αυτών βιταμινών.

Από τους ασθενείς, οι 334 είχαν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο ισχαιμικού τύπου. Οι υπόλοιποι 62 είχαν υποστεί επεισόδιο αιμορραγικού τύπου.

Οι Σουηδοί γιατροί διαπίστωσαν τα ακόλουθα:
Τα ψηλά επίπεδα φολικού οξέως στο αίμα και στη διατροφή, συσχετίζονταν με χαμηλότερο κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο αιμορραγικού τύπου

Το φολικό οξύ δεν βρέθηκε να προσφέρει προστασία από τα εγκεφαλικά επεισόδια ισχαιμικού τύπου

Όσον αφορά στη βιταμίνη Β12 δεν βρέθηκε να υπάρχει οποιοσδήποτε συσχετισμός για κάποια από τις δύο μορφές εγκεφαλικών επεισοδίων

Ο μεταβολισμός του φολικού οξέως έχει εμπλακεί στους μηχανισμούς γένεσης των εγκεφαλικών επεισοδίων. Παράλληλα το φολικό οξύ μειώνει στο αίμα το αμινοξύ ομοκυστεϊνη.

Η μείωση της ομοκυστεϊνης στο αίμα, πιθανόν να βοηθά στην πρόληψη των καρδιοπαθειών και ιδιαίτερα της στεφανιαίας νόσου της καρδίας.

Οι Σουηδοί γιατροί διευκρινίζουν ότι η προστατευτική δράση του φολικού οξέως όσον αφορά στα αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια είναι ανεξάρτητη από την προληπτική του δράση στη στεφανιαία νόσο της καρδίας.

Παραμένει αναπάντητο το ερώτημα γιατί παρατηρήθηκε προστατευτική δράση του φολικού οξέως για τα αιμορραγικά και όχι για τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια.

Εκείνο που επισημαίνουμε είναι ότι επιβεβαιώνεται η ευεργετική δράση του φολικού οξέως στο αγγειακό σύστημα. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι η καθημερινή λήψη 400 μικρογραμμαρίων φολικού οξέως από έγκυες γυναίκες, συμβάλει στην πρόληψη ανωμαλιών του κεντρικού νευρικού συστήματος στα παιδιά (εγκέφαλο και σπονδυλική στήλη).

Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολλά άγνωστα για τη δράση του φολικού οξέως. Οι έρευνες θα προσθέσουν τα επόμενα χρόνια νέα χρήσιμα δεδομένα στις γνώσεις μας σχετικά με το ζήτημα.

Αναμένοντας είναι καλό στη διατροφή να περιλαμβάνουμε καθημερινά, τρόφιμα πλούσια σε φολικό οξύ και άλλες βιταμίνες:
Μπρόκολο, μπιζέλι, σπαράγγια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά

Μπανάνες, πορτοκάλια

Ψωμί, δημητριακά, μακαρόνια

Ξηροί καρποί, όσπρια

πηγη http://www.medlook.net/category.asp?category=33

Οι γυναίκες είναι περισσότερο ευάλωτες από τους άνδρες στις αρνητικές συνέπειες του αλκοόλ.

Οι γυναίκες παρουσιάζουν γρηγορότερα ατροφία του εγκεφάλου λόγω αλκοόλ σε σύγκριση με τους άνδρες.

Η χρόνια υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, εκτός από τον εγκέφαλο, επηρεάζει αρνητικά την καρδία, τους μυς και το συκώτι. Οι βλάβες στον εγκέφαλο και στα άλλα όργανα που προκαλούνται λόγω χρόνιας υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, αναπτύσσονται πιο γρήγορα στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

Η ευπάθεια που έχουν οι γυναίκες στο αλκοόλ δημιουργεί για αυτές περισσότερους κινδύνους.

Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ από τις γυναίκες που παρατηρείται στην εποχή μας, εκτός από τους άλλους κινδύνους για την υγεία, αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες για τροχαία δυστυχήματα όπως επίσης και για σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους λόγω αλόγιστης σεξουαλικής συμπεριφοράς και απουσίας λήψης προστατευτικών μέτρων.

Δυστυχώς παρατηρείται σήμερα στην Ευρώπη μια σημαντική αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η αύξηση κατανάλωσης αλκοόλ καταγράφεται σε μεγάλο βαθμό στους νέους μεταξύ 18 και 24 ετών και ιδιαίτερα στις γυναίκες.

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης το πρόβλημα επηρεάζει όχι μόνο τους νέους ενήλικες αλλά και τους έφηβους. Επηρεάζονται πολλές χώρες αλλά τα σκήπτρα στην κατανάλωση αλκοόλ από γυναίκες τα έχουν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Ολλανδία.

Τα κορίτσια εφηβικής ηλικίας φαίνεται ήδη να φτάνουν ή και να ξεπερνούν την κατανάλωση των συνομήλικων τους αγοριών. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κατανάλωση αλκοόλ των νεαρών γυναικών έχει διπλασιαστεί σε περίοδο 10 ετών.

Για άνδρες και γυναίκες που καταναλώνουν την ίδια ποσότητα αλκοόλ, οι βλάβες στον εγκέφαλο και στα άλλα όργανα, εγκαθίστανται γρηγορότερα. Άτομα που πάσχουν από εξάρτηση στο αλκοόλ, έχουν απώλεια εγκεφαλικού ιστού, γεγονός που οδηγεί στην εγκεφαλική ατροφία.

Γερμανοί γιατροί από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, μελέτησαν με τη βοήθεια αξονικής τομογραφίας, τον εγκέφαλο 158 ατόμων. Από τους συμμετέχοντες στην έρευνα, οι 76 ήσαν γυναίκες και οι 82 άνδρες. Οι 34 άνδρες και οι 42 γυναίκες είχαν πρόβλημα αλκοολισμού.

Οι γυναίκες ήσαν αλκοολικές κατά μέσο όρο για χρονική διάρκεια 5,5 ετών και κατανάλωναν περίπου 13 ποτά κάθε μέρα. Στους άνδρες η χρονική διάρκεια αλκοολισμού ήταν κατά μέσο όρο 10,5 χρόνια και η κατανάλωση αλκοόλ ανερχόταν στα 17 ποτά ημερησίως. Η κατανάλωση αλκοόλ ανά χιλιόγραμμο βάρους σώματος, ήταν περίπου η ίδια και στα δύο φύλα.

Η εξέταση του εγκεφάλου των ανδρών και γυναικών με πρόβλημα αλκοολισμού όπως επίσης και αυτών που συμμετείχαν στην έρευνα αλλά δεν είχαν εθισμό στο αλκοόλ, έδειξε ότι οι γυναίκες είχαν το ίδιο βαθμό ατροφίας του εγκέφαλου όπως οι άνδρες.
Δηλαδή μετά από 5 χρόνια υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, οι γυναίκες είχαν χάσει την ίδια ποσότητα εγκεφάλου όπως οι άνδρες που έπιναν την ίδια περίπου ποσότητα για 10 χρόνια.

Παράλληλα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ταχύτητα εγκατάστασης του εθισμού στο αλκοόλ στις γυναίκες είναι μεγαλύτερη.

Δηλαδή οι γυναίκες όχι μόνο παρουσιάζουν γρηγορότερα βλάβες σε όργανα τους όπως ο εγκέφαλος λόγω αλκοόλ, αλλά και εθίζονται στο αλκοόλ γρηγορότερα.

Τα καλά νέα είναι ότι η αποχή από το αλκοόλ, τουλάχιστο για 6 εβδομάδες συνοδεύεται από μερική υποχώρηση της εγκεφαλικής ατροφίας.

Μια αδυναμία της εν λόγω ενδιαφέρουσας έρευνας, είναι ότι η χρονική διάρκεια υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, ήταν διαφορετική στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Είναι αναγκαίο να γίνουν μελέτες που να συγκρίνουν τις αρνητικές επιπτώσεις του εθισμού στο αλκοόλ σε άνδρες και γυναίκες που καταναλώνουν ισοδύναμες ποσότητες αλκοόλ για τον ίδιο αριθμό ετών.

Συνοπτικά εμείς θα συγκρατήσουμε ότι επιβεβαιώνεται η ύπαρξη διαφορών μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά στις αρνητικές συνέπειες του αλκοόλ στην υγεία.

Ο ταχύτερος εθισμός των γυναικών στο αλκοόλ, συνοδεύεται από μεγαλύτερους κινδύνους για τον εγκέφαλο, την καρδία, τους μυς, το συκώτι χωρίς να ξεχνούμε τον αυξημένο κίνδυνο των τροχαίων δυστυχημάτων και των σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων που χαρακτηρίζουν την κοινωνική μάστιγα του αλκοολισμού.

Το κρασί, το αλκοόλ, η πίεση και η καρδία
25-03-2004

Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ συνοδεύεται από κινδύνους για το καρδιαγγειακό σύστημα. Αυξάνει στο αίμα λιπαρές ουσίες όπως τα τριγλυκερίδια, ψηλώνει την πίεση και τον κίνδυνο για καρδιακή ανεπάρκεια ενώ ταυτόχρονα φορτώνει τον οργανισμό με περιττές θερμίδες.

Επίσης είναι γνωστό ότι η κατάχρηση αλκοόλ είναι αιτία εγκεφαλικών επεισοδίων, αρρυθμίας της καρδίας, καρδιομυοπάθειας και ξαφνικών θανάτων.

Ο αλκοολισμός της εγκύου γυναίκας μπορεί να οδηγήσει στο σύνδρομο του εμβρυϊκού αλκοολισμού με σοβαρές συνέπειες για το παιδί που συμπεριλαμβάνουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου κατά τη γέννηση, μειωμένες πνευματικές ικανότητες και χαμηλό βάρος γέννησης.

Σύμφωνα με επιδημιολογικές στατιστικές η κατάχρηση αλκοόλ οδηγεί σε αυξημένο αριθμό οδικών δυστυχημάτων και αυτοκτονιών. Σε άτομα που η κατανάλωση αλκοόλ γίνεται εθισμός, τα κοινωνικά και ιατρικά προβλήματα που προκύπτουν, μπορούν να καταστρέψουν τη ζωή τους.

Είναι αδύνατον να προβλεφθεί ποιοι από αυτούς που αρχίζουν να πίνουν αλκοόλ, θα καταλήξουν να γίνουν αλκοολικοί λόγω εθισμού.
Για το λόγο αυτό και λαμβάνοντας υπ' όψη τους κίνδυνους που έχει η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, είναι προτιμότερο να αποφεύγεται η κατανάλωση αλκοόλ ιδιαίτερα από τους νέους αλλά και από τους πιο μεγάλους.

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι γιατροί σε σημαντικό αριθμό ερευνών εξέτασαν την επίδραση στην υγεία της μέτριας κατανάλωσης κρασιού και άλλων αλκοολούχων ποτών. Ιδιαίτερα εξετάστηκε η επίδραση του κόκκινου κρασιού στην καρδία και το αγγειακό σύστημα.

Τα θετικά αποτελέσματα της μέτριας κατανάλωσης του κρασιού για την καρδία και για τη μείωση της πίεσης, αποδόθηκαν στις αντιοξειδωτικές ουσίες όπως οι φλαβονοειδείς που περιέχονται σε αυτό. Οι ουσίες αυτές περιέχονται και σε άλλα τρόφιμα όπως τα σταφύλια και ο χυμός.

Παράλληλα ο συσχετισμός που βρέθηκε, πιθανόν να οφείλεται σε άλλους παράγοντες που έχουν σχέση με τον τρόπο ζωής αυτών που πίνουν κρασί σε μέτριες ποσότητες, όπως η αυξημένη σωματική άσκηση, η διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και χαμηλής περιεκτικότητας σε κορεσμένα λίπη.

Μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμη αποδειχθεί ότι η αιτία των θετικών που παρατηρούνται σε αυτούς που πίνουν κρασί με μέτρο, είναι πράγματι το κρασί. Τονίζεται παράλληλα ότι ακόμη και εάν αποδειχθεί ότι οι αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχονται σε αυτό είναι η αιτία των θετικών για το καρδιαγγειακό σύστημα, οι ουσίες αυτές υπάρχουν και σε άλλα τρόφιμα που δεν περιέχουν αλκοόλ.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, συστήνεται σε αυτούς που δεν άρχισαν ακόμη να πίνουν αλκοολούχα ποτά, να μην αρχίσουν.

Σε αυτούς που ήδη πίνουν συστήνεται να πίνουν με μέτρο. Αυτό σημαίνει κατά μέσο όρο ένα έως δυο ποτά ημερησίως για τους άνδρες και ένα ποτό για τις γυναίκες.
Ένα ποτό ισοδυναμεί με:

355 χιλιοστά του λίτρου μπύρας

118 χιλιοστά του λίτρου κρασιού

και από 30 έως 45 χιλιοστά του λίτρου πιο δυνατών αλκοολούχων ποτών

Παράλληλα οι επιστημονικές έρευνες για τις δράσεις του αλκοόλ και του κρασιού συνεχίζονται. Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί ότι το αλκοόλ προκαλεί μια μικρή αύξηση στο αίμα της καλής χοληστερόλης HDL. Όμως η τακτική σωματική άσκηση έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

Η ρεσβερατρόλη που περιέχεται στο κρασί και μερικά άλλα αλκοολούχα ποτά, μειώνει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων. Αυτό συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου δημιουργίας θρόμβων μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο καρδιακών επεισοδίων. Σε ασθενείς με ψηλό κίνδυνο θρόμβωσης, αυτό επιτυγχάνεται με τη χορήγηση της ασπιρίνης.

Πρόσφατη έρευνα που έγινε από Έλληνες γιατρούς, έδειξε ότι σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική, η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μέχρι δύο ποτά την ημέρα, σχετίζεται με μείωση του κινδύνου νέας στένωσης των στεφανιαίων αγγείων. Το αλκοόλ φαίνεται ότι το πετυχαίνει αυτό λόγω του ότι μειώνει τη φλεγμονή. Παρά τα θετικά αυτά στοιχεία, δεν υπάρχουν δεδομένα που αφορούν την εξέλιξη των ασθενών που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική και τη σχέση της με τη μακροχρόνια κατανάλωση αλκοόλ.

Επίσης ακόμη μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στη Βοστόνη έδειξε ότι σε ασθενείς που πάσχουν από ψηλή πίεση, η ελαφριά μέχρι μέτρια κατανάλωση αλκοόλ μειώνει τον κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιακής ανεπάρκειας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και ο αλκοολισμός είναι πηγή πολλών κακών, η μέτρια κατανάλωση μπορεί να συνοδεύεται από θετικά αποτελέσματα.

Τονίζουμε το γεγονός ότι υπάρχουν καλύτεροι τρόποι παρά το αλκοόλ για να βελτιώσει κάποιος την υγεία του και να μειώσει τους μακροχρόνιους κίνδυνους για την καρδία του.

Η υγιεινή διατροφή, η σωματική άσκηση, ο έλεγχος του σωματικού βάρους και οι συμβουλές του γιατρού για τη μείωση της χοληστερόλης δεν μπορούν να αντικατασταθούν από το κρασί ή άλλο αλκοολούχο ποτό.

Η σχέση καρκίνου του μαστού και κατανάλωσης αλκοόλ
14-01-2003

Η κατανάλωση αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο των γυναικών για καρκίνο του μαστού.

Για κάθε αλκοολούχο ποτό που καταναλώνεται καθημερινά από τις γυναίκες, αυξάνεται ο κίνδυνος εκδήλωσης καρκίνου του μαστού κατά 6%.

Αντίθετα ενώ το κάπνισμα είναι υπεύθυνο για το 33% όλων των καρκίνων που εμφανίζονται, εντούτοις δεν προκαλεί καρκίνο μαστού.

Επιπρόσθετα, η κατανάλωση αλκοόλ είναι υπεύθυνη για την πρόκληση του 4% των καρκίνων του μαστού που καταγράφονται στις ανεπτυγμένες χώρες.

Οι γυναίκες πίνουν όλο και περισσότερο αλκοολούχα ποτά.
Εάν το φαινόμενο αυτό συνεχιστεί, τότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να αυξηθούν και τα περιστατικά καρκίνου του μαστού που οφείλονται στο αλκοόλ.

Οι βαρυσήμαντες αυτές διαπιστώσεις προκύπτουν από την πιο μεγάλη έρευνα που έγινε μέχρι σήμερα για το θέμα της σχέσης καρκίνου του μαστού, αλκοόλ και καπνίσματος.

Η έρευνα έγινε από το Cancer Research UK, που είναι μια από τις πλέον αναγνωρισμένες επιστημονικές οργανώσεις για την έρευνα στον καρκίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στην έρευνα αυτή συμπεριλήφθηκε το 80% του συνόλου των πληροφοριών που υπάρχουν παγκοσμίως σχετικά με τον καρκίνο μαστού, καπνίσματος και αλκοόλ. Τα στοιχεία που εξετάσθηκαν αφορούσαν 150.000 γυναίκες από διάφορες χώρες του κόσμου.

Η σημασία της έρευνας έγκειται στο γεγονός ότι συμπεριέλαβε ένα πολύ μεγάλο αριθμό γυναικών και κατάφερε για πρώτη φορά να διαχωρίσει τις επιδράσεις του αλκοόλ και του καπνίσματος όσον αφορά το ρόλο τους στην πρόκληση καρκίνου του μαστού.

Το γεγονός ότι οι νεαρές γυναίκες πίνουν περισσότερα αλκοολούχα ποτά σήμερα παρά στο παρελθόν, αυξάνει τις ανησυχίες για περισσότερους καρκίνους του μαστού.

Το αλκοόλ μέχρι σήμερα αποδεικνύεται ότι μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για διάφορους καρκίνους όπως αυτούς του λάρυγγα, του ήπατος και του μαστού.
Από την άλλη μεριά όμως έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο για καρδιακά και εγκεφαλικά αγγειακά επεισόδια.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι αντιφατικές αυτές επιδράσεις του αλκοόλ, πρέπει να ερμηνευθούν σε σχέση με την ηλικία των γυναικών. Πριν από την ηλικία των 60, ο καρκίνος του μαστού είναι σημαντικότερη αιτία θανάτου παρά οι καρδιοπάθειες. Μετά την ηλικία των 65 ετών, ο κίνδυνος από τις καρδιακές παθήσεις γίνεται μεγαλύτερος σε σύγκριση με τον καρκίνο του μαστού. Έτσι στις ηλικίες άνω των 65 ετών, οι προστατευτικές ιδιότητες της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ, γίνονται περισσότερο εμφανείς.

Συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι η μεγάλη αυτή έρευνα δείχνει ότι η κατανάλωση του αλκοόλ αυξάνει ουσιαστικά τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού στις γυναίκες. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα λόγω του ότι παρατηρείται μια σημαντική αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ από νεαρές γυναίκες που με τον τρόπο αυτό εκτίθενται περισσότερο.

Το γεγονός ότι το κάπνισμα βρέθηκε ότι δεν παίζει ρόλο στην πρόκληση καρκίνου του μαστού, δεν θα πρέπει να μας κάνει να ξεχνούμε ότι το κάπνισμα είναι η αιτία για 1 στους 3 καρκίνους που εκδηλώνονται.

Επιπρόσθετα υπενθυμίζουμε ότι καρκίνοι που προκαλούνται από το κάπνισμα, όπως ο καρκίνος του πνεύμονα, είναι πολύ περισσότερο επιθετικοί από τον καρκίνο του μαστού.

Η επιβίωση των ασθενών με καρκίνο πνεύμονα είναι πολύ μικρότερη σε σύγκριση με αυτή των ασθενών με καρκίνο του μαστού. Και ας μη ξεχνούμε το λυπηρό γεγονός της μεγάλης αύξησης του ποσοστού γυναικών που καπνίζουν που παρατηρείται κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα τα ποσοστά καρκίνου του πνεύμονα στις γυναίκες να έχει φτάσει τα επίπεδα που παρατηρούνται στους άνδρες.

Το αλκοόλ εμπλέκεται στον 1 για κάθε 4 θανάτους νέων Ευρωπαίων ηλικίας από 15 έως 29 ετών.
21-04-2001

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), το αλκοόλ παίζει ρόλο στον 1 για κάθε 4 θανάτους που συμβαίνουν σε νέους Ευρωπαίους, ηλικίας από 15 έως 29 ετών. Σε μερικές περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης, για τις ίδιες ηλικίες, το αλκοόλ ευθύνεται για τον 1 θάνατο στους 3.

Τα συνταρακτικά αυτά στοιχεία δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα με την ευκαιρία διεθνούς συνεδρίου για τους νέους και το αλκοόλ που διοργάνωσε ο ΠΟΥ στη Στοκχόλμη το Φεβρουάριο του 2001.

Το πρόβλημα της κατανάλωσης αλκοόλ από τους νέους θεωρείται πολύ σοβαρό. Η αύξηση της κατανάλωσης αυτής μαζί με τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρει ανησυχούν έντονα όχι μόνο τους εμπειρογνώμονες αλλά και τις κυβερνήσεις Ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στο συνέδριο αυτό με υπουργούς τους.

Η επιθετική πολιτική προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων τους από τις εταιρείες, οι διαφημιστικές εκστρατείες που προβάλλουν θετικές εικόνες της κατανάλωσης αυτής, η χρήση και ανάμιξη μέσα στα ποτά και άλλων ψυχοτρόπων ουσιών επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιδιώκουν να προσελκύσουν όλο και περισσότερους νέους στο αλκοόλ ή στα μείγματα του με άλλες ουσίες που παράγονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αρνητικά φαινόμενα για την υγεία τους και την κοινωνία σαν σύνολο.

Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν για το θέμα φάνηκε ότι υπάρχει έντονος συσχετισμός μεταξύ της ψηλής κατανάλωσης αλκοόλ και της βίαιης συμπεριφοράς, της μη ασφαλούς σεξουαλικής συμπεριφοράς, των σοβαρών τροχαίων ή άλλων ατυχημάτων, της πρόκλησης μόνιμων αναπηριών και θανάτων.

Επίσης υπάρχει συσχετισμός μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ, καπνού και παράνομων ουσιών όπως τα ναρκωτικά.

Οι νέοι είναι πολύ πιο ευάλωτοι στο να υποστούν σωματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές βλάβες λόγω κατάχρησης του αλκοόλ είτε από τους ίδιους είτε από άλλα άτομα. Πολλά παιδιά είναι θύματα βίαιης συμπεριφοράς λόγω προβλημάτων που προκύπτουν από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ από μέλη της οικογένειας τους.

Τα οικονομικό κόστος και τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η κατάσταση αυτή είναι πολλά και δύσκολα και αποτελούν επιπρόσθετο βάρος για τις κυβερνήσεις των χωρών.

Το συνέδριο εξέδωσε στο τέλος μια διακήρυξη, την οποία υιοθέτησε και ο ΠΟΥ που στόχο έχει να δώσει κατευθυντήριες γραμμές και στόχους για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού.

Στη διακήρυξη "Declaration on young people and alcohol" τονίζεται ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες για να μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των νέων που εθίζονται στο αλκοόλ και αυτών που το καταναλώνουν υπερβολικά, μέχρι το έτος 2006.

Επίσης συστήνεται όπως τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μια πολιτική επιμόρφωσης και διαφώτισης των νέων για το πρόβλημα και ταυτόχρονα να γίνουν προσπάθειες να εμπλακούν οι ίδιοι οι νέοι στην όλη προσπάθεια.

Η συνεργασία μεταξύ των κρατών, η προώθηση πολιτικής ελέγχου των επιθετικών εκστρατειών προώθησης των αλκοολούχων προϊόντων, η παροχή υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τους νέους, η απαγόρευση αγοράς από ανήλικους αλκοολούχων ποτών, η επιβολή αυστηρών ποινών για οδήγηση υπό την επιρροή αλκοόλ είναι μεταξύ των μέτρων και θεμάτων που αναλύει και προτείνει η διακήρυξη.

Αναμφίβολα οι νέοι αποτελούν ένα εύκολο στόχο για τις έντονες διαφημιστικές εκστρατείες των εταιρειών αλκοολούχων ποτών. Πολύ συχνά είναι ευάλωτοι περισσότερο από άλλους και οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστροφικές.

Το γεγονός ότι ο 1 στους 4 θανάτους στην Ευρώπη έχει σχέση με το αλκοόλ πρέπει να μας αφυπνίσει για να εφαρμοσθεί μια αποτελεσματική πολιτική πρόληψης του κακού αυτού. Ίσως η διαφώτιση των νέων, η επιμόρφωση τους για το αλκοόλ και η ενεργός συμμετοχή και εμπλοκή τους σε οποιοδήποτε πρόγραμμα πρόληψης να είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στην καταπολέμηση της μάστιγας αυτής.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=5

Γιάννη Eλαφρού

Nέες επιστημονικές έρευνες συνδέουν την ακτινοβολία τους με πνευματικές ανεπάρκειες και την εμφάνιση Aλτσχάιμερ

Aποτελούν πια τον αχώριστο σύντροφο των περισσότερων ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά πόσο ακίνδυνος είναι; O λόγος για τα κινητά τηλέφωνα, τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο μιας επιστημονικής αντιπαράθεσης. Μιας αντιπαράθεσης που δεν δείχνει να βαδίζει προς εκτόνωση. Αντίθετα, νέες επιστημονικές έρευνες θέτουν και πάλι υπό αμφισβήτησιν την ασφάλεια των κινητών τηλεφώνων, υποχρεώνοντας σε ακόμα πιο λεπτομερή εξέταση των συνεπειών.
Tο δεύτερο εξάμηνο του 2003, ο νευροχειρουργός Λιφ Σάλφορντ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Λουντ της Σουηδίας (μια ομάδα που θεωρείται αξιόπιστη), δημοσίευσαν μια έρευνα που αποκαλύπτει για πρώτη φορά σαφέστατη σύνδεση της ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα GSM κινητά τηλέφωνα (ο πιο διαδεδομένος τύπος κινητών παγκοσμίως και στην Eλλάδα) με βλάβες στους εγκεφάλους ποντικών, που χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα. Η ομάδα του Λ. Σάλφορντ υπέβαλε 32 ποντικούς σε δίωρη ημερήσια έκθεση ακτινοβολίας από τα συγκεκριμένα κινητά. Oι ερευνητές τοποθέτησαν τα τηλέφωνα στις πλευρές των μικρών κλουβιών των ποντικών, δίνοντας τη δυνατότητα σε διακοπτόμενη αλλά άμεση έκθεση στην ακτινοβολία, ενώ μετέβαλαν την ένταση της ακτινοβολίας σε κάθε πειραματική ομάδα, ώστε να αναπαραστήσουν το εύρος της έκθεσης που έχει ένας άνθρωπος χρήστης κινητού. Πενήντα μέρες μετά, οι εγκέφαλοι των ποντικών παρουσίαζαν σημαντική διάρρηξη των αιμοφόρων αγγείων και εκτεταμένες περιοχές από ζαρωμένους κατεστραμμένους νευρώνες. O αιματοεγκεφαλικός φραγμός, που διασφαλίζει ότι ουσίες που βρίσκονται στο αίμα δεν πρόκειται να περάσουν στο εγκεφαλικό υγρό, είχε διαρρηχθεί. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη ήταν η έκθεση στην ακτινοβολία, τόσο μεγαλύτερη και η ζημιά.
Eάν οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι παρουσιάζουν παρόμοιες αντιδράσεις, σημειώνει ο Σουηδός επιστήμονας στο αμερικανικό περιοδικό Popular Science, τότε μπορεί να παραχθούν μετρήσιμες πνευματικές ανεπάρκειες, μεγάλης διάρκειας. Η έρευνα αυτή προκάλεσε σοκ στην επιστημονική κοινότητα, ενώ το συγκεκριμένο περιοδικό δεν δίστασε να χαρακτηρίσει «εκπληκτικά» τα αποτελέσματά της, τα οποία εκτός των άλλων συνδέουν την κινητή τηλεφωνία και με την εμφάνιση της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Tο μυαλό απορροφά το 70% της ακτινοβολίας

H σουηδική έρευνα στράφηκε στο πιο «σκοτεινό», στο πιο ανεξερεύνητο πεδίο των επιδράσεων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (που εκπέμπουν και τα κινητά τηλέφωνα), τις λεγόμενες μη θερμικές επιδράσεις. Θερμικές ονομάζονται εκείνες οι επιδράσεις που αυξάνουν τη θερμοκρασία των ιστών που ακτινοβολούνται, σε ένα επίπεδο που μπορεί να μετρηθεί. Mη θερμικές είναι εκείνες που φαίνεται να μην προκαλούν αύξηση της θερμοκρασίας. Mέχρι τώρα στη Δύση, το σύνολο σχεδόν των ερευνών και τα όρια που θεσπίστηκαν αφορούσαν τις θερμικές επιδράσεις. Μόνο στην πρώην Σοβιετική Eνωση και στην Aνατολική Eυρώπη είχαν ερευνηθεί οι μη θερμικές επιδράσεις, γεγονός που είχε οδηγήσει σε πολύ αυστηρότερα όρια.
Εάν η έρευνα του Σάλφορντ επιβεβαιωθεί και από άλλες έρευνες που γίνονται παγκοσμίως, δεν μπορεί παρά να υπάρξει διαφοροποίηση της χρήσης του κινητού για πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων που το χρησιμοποιούν. Φυσικά, υπάρχει και ο αντίλογος των εταιρειών που κατασκευάζουν κινητά και που ισχυρίζονται ότι η ακτινοβολία των προϊόντων τους είναι σήμερα κάτω από τα όρια που έχουν θεσπίσει οι αρμόδιες επιτροπές σε HΠA και E.E. «H επιθεώρηση των ερευνών που έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια δεν έδωσαν κανένα λόγο να πιστεύουμε ότι υπάρχει η οποιαδήποτε σύνδεση των κινητών τηλεφώνων με βλάβες στην υγεία», λέει ο Mέι Σβίκορντ, επιστημονικός διευθυντής της «Mοτορόλα». Είναι γνωστό, βέβαια, ότι τα «όρια ασφαλείας» που κάθε φορά αποφασίζονται είναι μάλλον ένας συμβιβασμός μεταξύ της διαπιστωμένης επικινδυνότητας και των οικονομικών «δυνατοτήτων» της βιομηχανίας. Το σύνηθες φαινόμενο των τελευταίων χρόνων είναι τα όρια αυτά να γίνονται διαρκώς αυστηρότερα, καθώς η έρευνα και η εμπειρία από τη χρήση της νέας τεχνολογίας ανατρέπει τις εκάστοτε γραμμές άμυνας των εταιρειών.
Πάντως, όπως σημειώνει το Popular Science, πολλές από τις εκατοντάδες μελέτες της τελευταίας δεκαετίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η χρήση των κινητών μπορεί να προκαλέσει ένα σύνολο ανεπιθύμητων συνεπειών, όπως πονοκέφαλοι και αδυνάτισμα της μνήμης. H κ. Κωνσταντίνα Νικήτα, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο ΕΜΠ, σημειώνει ότι μια σειρά ερευνών για τις μη θερμικές επιδράσεις καταγράφουν επιπλέον εξάντληση και μυϊκή αδυναμία.
Kαι καρκίνος
Μελέτες που έχουν γίνει σε πειραματόζωα εμφανίζουν πολύ πιο ανατριχιαστικά αποτελέσματα, όπως διπλασιασμό της πιθανότητας εμφάνισης λεμφώματος σε ποντίκια, που είχαν προδιάθεση, ύστερα από μακρά έκθεση σε GSM ακτινοβολία (Aυστραλία) και βλάβες στο DNA (πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον), που μπορεί να οδηγήσουν και σε καρκινογενέσεις. Μελέτη που έγινε παλιότερα στο πανεπιστήμιο του Eσεν συνδέει τη χρήση του κινητού με την εμφάνιση καρκίνου του οφθαλμού.
Το σίγουρο είναι ότι απαιτούνται περισσότερες και πιο συνολικές έρευνες, πόσω μάλλον που η τόσο εκτεταμένη (σε χρόνο συνομιλίας και σε αριθμό κατόχων) χρήση των κινητών είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Hδη ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διεξάγει μια πολυετή επιδημιολογική έρευνα για τη διαπίστωση της σύνδεσης των κινητών με τον καρκίνο του εγκεφάλου και του τραχήλου. Tην ανάγκη παραπέρα ερευνών υπογραμμίζει ουσιαστικά και η έκθεση των αρμόδιων συμβούλων της βρετανικής κυβέρνησης, που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Τετάρτη: «Αν και τα κινητά τηλέφωνα φαίνονται ασφαλή, απαιτούνται παραπέρα μελέτες για να είναι σίγουρο ότι δεν εμπεριέχουν κινδύνους για την υγεία». Μάλιστα, σημειώνουν ότι «υπάρχει πιθανότητα να προκαλούν επιδράσεις στην υγεία, ακόμα και όταν οι εκπομπές βρίσκονται κάτω από τα όρια», έγραφαν οι βρετανικοί Τimes, παρουσιάζοντας την έκθεση.
Oι ελληνικές έρευνες
Συμβολή έχει και το Eθνικό Mετσόβιο Πολυτεχνείο, μέσω του Eργαστηρίου Bιοϊατρικών Προσομοιώσεων και Aπεικονιστικής Tεχνολογίας και του πολυετούς ερευνητικού προγράμματος COST 281 – σε συνεργασία με ιδρύματα από άλλες έξι χώρες. Tο πρόγραμμα, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, έγινε με βάση ομοιώματα ανθρώπινων εγκεφάλων και μέσω προσομοιώσεων σε υπολογιστές. Tα συμπεράσματα δεν προκαλούν πανικό, αλλά δημιουργούν βάσιμες ανησυχίες και ερωτήματα. Kατ’ αρχάς, ο υπολογισμός του Pυθμού Eιδικής Aπορρόφησης (PEA) ακτινοβολίας (πρόκειται για το μέγεθος με το οποίο μετρείται η ακτινοβολία που δέχεται το κεφάλι) έδωσε αποτελέσματα τα οποία είναι πάνω από τα όρια που έχουν υιοθετήσει οι HΠA, ενώ είναι χαμηλότερα, αλλά αρκετά κοντά στα όρια της E.E. Eνώ το αμερικανικό όριο είναι 1,6 w/kg ο μέσος PEA με τη συγκεκριμένη μέθοδο έφτασε στα 2,2 w/kg για τους ανηλίκους και 2,4 για τους ενήλικες. Mε την ευρωπαϊκή μέθοδο, ο PEA ξεπέρασε το 1,4 w/kg για τους κάτω των 18, ενώ κινήθηκε κάτω του 1,4 για τους ενήλικες με ευρωπαϊκό όριο τα 2 w/kg.
Δεν υπάρχουν ασφαλή όρια
Οπως σημειώνει η κ. Kωνσταντίνα Nικήτα, συντονίστρια της ελληνικής συμμετοχής στο πρόγραμμα, «η εναποτιθέμενη ισχύς σε ευαίσθητους ιστούς του κεφαλιού, κατά τη χρήση του κινητού τηλεφώνου, μπορεί να υπερβαίνει τα όρια ασφαλείας για την απορροφούμενη από τους βιολογικούς ιστούς ισχύ». Kι ακόμα, «δεν είναι δυνατό να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι η έκθεση στην ακτινοβολία κινητών τηλεφωνικών συσκευών, ακόμη και σε επίπεδα χαμηλότερα απ’ αυτά που προτείνονται στα πρότυπα ασφαλείας, δεν σχετίζεται με πιθανές μη αναστρέψιμες επιδράσεις στην υγεία. Γι’ αυτό θα πρέπει να αποθαρρύνεται η εξάπλωση της χρήσης κινητών τηλεφώνων από ενήλικες και ιδιαίτερα από παιδιά για όχι ιδιαίτερα σημαντικούς λόγους».
«O εγκέφαλος του χρήστη φωτίζεται και θερμαίνεται, καθώς απορροφά έως και το 70% της ισχύος που εκπέμπει το κινητό τηλέφωνο», τονίζει ο Kώστας Λιολιούσης, επίκουρος καθηγητής Hλεκτρονικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Aθηνών. «Oι αρνητικές επιδράσεις αναδεικνύονται πια στατιστικά ως βεβαιότητα», υπογραμμίζει.

Eγκλημα η χρήση από τα παιδιά

H εικόνα παιδιών με κινητά στο χέρι εμφανίζεται όλο και πιο συχνά, δημιουργώντας τρομερές ανησυχίες. Oι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας αφού εξάντλησαν σχεδόν τη δυνατότητα πωλήσεων στους ενήλικες στρέφουν τη διαφήμισή τους ειδικά στα παιδιά και τους εφήβους, με πιθανά καταστροφικά αποτελέσματα. Πολλοί γονείς υποχωρούν, είτε για να κάνουν τον «καλό» στα παιδιά τους, είτε για να εξασφαλίσουν μια στοιχειώδη επαφή και έλεγχο. Kι όμως δεν υπάρχει τίποτα πιο ανεύθυνο. «Kαθώς ο οργανισμός των παιδιών και των νέων είναι σε ανάπτυξη, τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται πάρα πολύ γρήγορα. Αυτό σημαίνει ότι οι χημικές αντιδράσεις μέσα στα κύτταρα, που προκαλούνται από την ακτινοβολία των κινητών, εξελίσσονται με απίστευτο ρυθμό και εξαπλώνονται τάχιστα. Γι’ αυτό και η χρήση των κινητών, μέχρι και την ηλικία των 18 ετών, που ο εγκέφαλος αναπτύσσεται, δεν είναι αποδεκτή σε καμιά περίπτωση», τονίζει ο κ. Λιολιούσης. Tην αποφυγή χρήσης κινητής τηλεφωνίας από παιδιά, υπογραμμίζει και η κ. Nικήτα.
Eνδεικτική των επιπτώσεων είναι μια ισπανική μελέτη του Nευροδιαγνωστικού Kέντρου της Mαρμπέλα, το 2002, που κατέγραψε ότι ελάχιστα λεπτά χρήσης του κινητού από ένα παιδί αρκούν για να μειωθούν οι εγκεφαλικές του λειτουργίες για σχεδόν μία ώρα. Μάλιστα, η πτώση της δραστηριότητας του εγκεφάλου ήταν μεγαλύτερη στην πλευρά εκείνη που ακουμπούσε το τηλέφωνο. «H συμβουλή μου προς όλους τους γονείς είναι να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να χρησιμοποιούν κινητό. Δεν γνωρίζουμε εάν και πόσο επικίνδυνο είναι, αλλά ξέρουμε ότι ο εγκέφαλος του παιδιού δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως είναι πιο ευάλωτος από του ενήλικα», σχολίασε ο Γερμανός Mίχαελ Kλιάσεν, από τους συντελεστές της έρευνας.
Mέτρα προστασίας
Tο πρώτο μέτρο είναι η υποχρέωση των εταιρειών να τηρούν αυστηρά τις προδιαγραφές και να αναζητήσουν κατασκευαστικές λύσεις που μειώνουν τις εκπομπές. Tαυτόχρονα, πρέπει να αναγράφεται πάνω στη συσκευή ο Pυθμός Eιδικής Aπορρόφησης που επιτυγχάνει ώστε να μπορεί ο καταναλωτής να επιλέξει και με αυτό το κριτήριο. Aλλά σίγουρα τα πιο αποτελεσματικά μέτρα είναι εκείνα που μπορούν να πάρουν οι χρήστες. Tο πρώτο είναι και το πιο βασικό: Xρήση και όχι κατάχρηση! Tο να περνάμε ώρες με το κινητό στο αυτί είναι σαν να τηγανίζουμε το κεφάλι μας. H κ. Nικήτα συστήνει: «Πρέπει να αποφεύγουμε τις άσκοπες, συχνές και μακράς διάρκειας κλήσεις. Επίσης, τις κλήσεις μέσα στο αυτοκίνητο, χωρίς εξωτερική κεραία, γιατί το μεταλλικό αμάξωμα πολλαπλασιάζει την ακτινοβολία. Tο ίδιο και σε υπόγειους χώρους, γιατί απαιτείται πολλαπλάσια ισχύς. Πρέπει επίσης να υπάρχει μια απόσταση του κινητού από το κεφάλι, να μην ακουμπάμε δηλαδή την τερματική συσκευή πάνω στο αφτί μας. Τέλος, η χρήση ακουστικών, το λεγόμενο σύστημα hands free’ είναι επίσης απαραίτητη».
H απεικόνιση της φρίκης
Tα πειράματα που διεξήγαγε το Eργαστήριο Bιοϊατρικών Προσομοιώσεων και Aπεικονιστικής Tεχνολογίας του EMΠ έδειξαν ότι η ακτινοβολία που απορροφείται από ευαίσθητους ιστούς της κεφαλής, κατά τη χρήση τού κινητού τηλεφώνου, μπορεί να πλησιάζει ή και να υπερβαίνει τα όρια ασφαλείας. Ειδικά, όταν ο χρήστης είναι παιδί οι συνέπειες είναι πολύ πιο αρνητικές, όπως φαίνεται και στην παραπάνω αναπαράσταση. Oι περιοχές με τις κόκκινες αποχρώσεις εκφράζουν μεγαλύτερο ερεθισμό και όπως βλέπουμε είναι πολύ πιο εκτεταμένες στον εγκέφαλο του παιδιού.

(Πηγή: "Καθημερινή")

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΒΛΑΒΕΣ, ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Ραδιενέργεια από τα κινητά
Τα κινητά τηλέφωνα και οι βλάβες που προκαλούν στον ανθρώπινο οργανισμό βρίσκονται, για μία ακόμα φορά, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.

Κίνδυνος: κινητά! Πρόσφατες ανακαλύψεις επιστημόνων έρχονται να φανερώσουν ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων ευθύνεται για πολλές πολύ σοβαρές και συχνά θανατηφόρες ασθένειες!
Οι νευρολόγοι δηλώνουν ότι οι χρήστες κινητών τηλεφώνων κινδυνεύουν να παρουσιάσουν σωρεία σοβαρότατων ασθενειών όπως νόσο του Αλτσχάιμερ, σκλήρυνση κατά πλάκας και ασθένεια του Πάρκινσον, εξαιτίας της εκπομπής ραδιενέργειας στον εγκέφαλο του χρήστη από το ακουστικό του κινητού τηλεφώνου.
Πρόσφατη μελέτη που πραγματοποίησαν Σουηδοί επιστήμονες αποκαλύπτει πως η ραδιενέργεια που ακτινοβολούν τα κινητά τηλέφωνα μπορεί να προκαλέσει μία αλυσιδωτή αντίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, που θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική για την υγεία.
Οι Σουηδοί ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Λουντ ανακάλυψαν ότι ύστερα από έκθεση των αρουραίων επί δύο λεπτά στην ακτινοβολία αυτή, η «ασπίδα ασφαλείας» του κυκλοφοριακού συστήματος και του εγκεφάλου των αρουραίων έπεφτε, αφήνοντας τον εγκέφαλό τους εκτεθειμένο, και επιτρέποντας έτσι να εισχωρήσουν εκεί πρωτεΐνες και τοξίνες.
Και ένα ακόμα πολύ ανησυχητικό στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα: ακόμα και όταν η μικροκυματική ακτινοβολία δεν ήταν επαρκώς ισχυρή ώστε να θερμάνει τα κεφάλια των αρουραίων, εντούτοις οι επιστήμονες εντόπισαν δηλητηριώδη και καταστροφική ραδιενεργό δραστηριότητα στον εγκέφαλό τους.
Αυτό σημαίνει ότι οι παρούσες οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για την ασφαλή χρήση των κινητών τηλεφώνων, οι οποίες είναι βασισμένες στις επιπτώσεις από τη ραδιενεργό θέρμανση, μπορεί να μην είναι επαρκείς ώστε να προστατεύουν τους χρήστες τους.
Φόβοι για όγκους στον εγκέφαλο
Αλλά, σαν να μην έφθαναν αυτά τα ανησυχητικά ευρήματα των Σουηδών επιστημόνων, οι εφιαλτικές αποκαλύψεις για τις παρενέργειες των κινητών συνεχίζονται. Ειδικός ερευνητής που προσέλαβε η Αμερικανική Οργάνωση της Βιομηχανίας Κινητών Τηλεφώνων (CTIA), προκειμένου να αποδείξει ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων «δεν βλάπτει την υγεία», αποκάλυψε ότι τα κινητά προκαλούν ακουστικό νεύρωμα (όγκο του ακουστικού νεύρου), κακοήθεις όγκους στον εγκέφαλο και λειτουργικές γενετικές βλάβες. Ο Τζορτζ Κάρλο, επιστήμονας ειδικευμένος σε θέματα δημόσιας υγείας, ήταν διακεκριμένος βιομηχανικός ερευνητής, γνωστός για το ότι «έβγαζε ασπροπρόσωπους» τους πελάτες του.
Το ακριβώς αντίθετο έγινε με την έρευνα για τα κινητά τηλέφωνα που του ανέθεσε η CTIA το 1993. Το 1995 ο Κάρλο ανακάλυψε ότι τα κινητά τηλέφωνα προκαλούν παρεμβολές στους βηματοδότες. Τότε η CTIA σταμάτησε να τον χρηματοδοτεί. Ξανάρχισε, υπό τον όρο ότι θα τερματίσει την προηγούμενη εκτεταμένη έρευνά του για τις πιθανές παρενέργειες των κινητών.
Ο Κάρλο δέχθηκε. Και αυτό που πρόσφατα ανακάλυψε μπορεί να αποδειχθεί ο χειρότερος εφιάλτης μέχρι τώρα, τόσο για τη βιομηχανία κινητών τηλεφώνων όσο φυσικά και για τους χρήστες κινητής τηλεφωνίας. Ανακάλυψε ότι υπάρχει αιτιώδης σχέση ανάμεσα στη χρήση κινητών τηλεφώνων και στην εμφάνιση και ανάπτυξη καλοηθών ή καρκινογόνων όγκων στον εγκέφαλο.

Η κατάθλιψη και η μοναξιά είναι παράγοντες που συμβάλλουν στη γένεση καρδιακών παθήσεων όπως η στεφανιαία νόσος της καρδίας, το έμφραγμα και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Επιπρόσθετα σε ασθενείς που παρουσιάζουν καρδιακή ανεπάρκεια, η κατάθλιψη είναι παράγοντας κινδύνου που επιδεινώνει την πρόγνωση τους.

Δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί για ποιο λόγο, η κατάθλιψη μπορεί να έχει τόσο αρνητικές επιπτώσεις στην καρδία.

Μερικά δεδομένα που προέκυψαν από πρόσφατες έρευνες σχετικά με το ρόλο της κατάθλιψης στο καρδιαγγειακό σύστημα είναι τα ακόλουθα:

Η κατάθλιψη επηρεάζει το ρυθμό της καρδίας

Αυξάνει την τάση των αιμοπεταλίων να συγκολλούνται μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερο κίνδυνο απόφραξης λόγω θρόμβων, σημαντικών αιμοφόρων αγγείων όπως οι στεφανιαίες αρτηρίες της καρδίας

Σε έρευνα που διήρκεσε 13 χρόνια, φάνηκε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη έχουν 4,5 φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άλλους για να υποστούν καρδιακή προσβολή

Άλλη έρευνα έδειξε ότι οι ασθενείς με κατάθλιψη έχουν 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν μετά από καρδιακή προσβολή σε σύγκριση με άλλους ασθενείς με καρδιακή προσβολή που δεν έπασχαν από κατάθλιψη

Σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια που παρουσίαζαν κατάθλιψη, βρέθηκε ότι ο παράγοντας TNF-alpha που προκαλεί φλεγμονή, βρίσκεται σε διπλάσια επίπεδα από ότι σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια χωρίς κατάθλιψη. Η ύπαρξη φλεγμονής σχετίζεται με την αθηρωμάτωση και αυξημένο κίνδυνο απόφραξης αγγείων
Στους ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο είναι η κατάθλιψη που προκαλεί τη φλεγμονή, οδηγώντας έτσι στη νόσο ή εάν είναι η ίδια η καρδιακή ανεπάρκεια που προκαλεί την κατάθλιψη με αποτέλεσμα η φλεγμονή που προκύπτει να επιδεινώνει την κατάσταση της καρδίας.

Η σχέση μεταξύ σώματος και ψυχής είναι αμφίδρομη. Όταν κάποιος υποφέρει από κατάθλιψη, τότε όλο το σώμα υποφέρει. Προσβάλλεται πιο εύκολα από ασθένειες και η ανάρρωση του είναι βραδύτερη.

Οι επιστήμονες μόλις πρόσφατα άρχισαν να κατανοούν με ποιους μηχανισμούς η κατάθλιψη προετοιμάζει το πεδίο για άλλες ασθένειες ή επιδεινώνει ήδη υπάρχουσες. Η κατανόηση των μηχανισμών αυτών θα οδηγήσει σε νέες προσεγγίσεις αντιμετώπισης για την πρόληψη και θεραπεία ασθενειών.

Αναμφίβολα οι ασθενείς με κατάθλιψη δεν πρέπει να μένουν χωρίς βοήθεια.

Η κατάθλιψη δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να αγνοηθεί ή που μπορεί απλά και ανώδυνα να εξαφανιστεί. Εάν παραμείνει χωρίς αντιμετώπιση, θα βλάπτει όχι μόνο τη συναισθηματική, ψυχική υγεία αλλά μπορεί να έχει και σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στη σωματική, οργανική υγεία.

Τα στάδια του πένθους: Τι πρέπει να ξέρετε
01-09-2005

Το πένθος είναι οι συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις και επιπτώσεις που αισθάνονται οι άνθρωποι λόγω θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου.

Περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως λύπη, θυμό, απελπισία, ενοχές, φόβο. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό συνδυασμό συναισθημάτων και σωματικών ενοχλήσεων.

Ο θάνατος ενός παιδιού δημιουργεί ένα ανυπόφορο αίσθημα αδικίας. Η απώλεια του μέλλοντος του παιδιού, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και το παράλογο της συμφοράς, καθιστούν το χαμό ενός παιδιού από τις πλέον οδυνηρές ανθρώπινες εμπειρίες.

Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνοι για το θάνατο του παιδιού όσο παράλογο και εάν αυτό φαίνεται. Οι γονείς παράλληλα νιώθουν ότι έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος του ίδιου του εαυτού τους.

Ο θάνατος ενός συζύγου, είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή εμπειρία. Εκτός από το σοβαρό συναισθηματικό σοκ, προκαλούνται νέα δύσκολα προβλήματα όπως αποδιοργάνωση της οικογένειας, ανάγκη αλλαγής τρόπου ζωής, απώλεια εισοδήματος, κοινωνικές επιπτώσεις.

Στους ηλικιωμένους ανθρώπους, ο θάνατος συζύγου σημαίνει απώλεια του ή της συντρόφου με τον οποίο πέρασε μια ολόκληρη ζωή αυτός ή αυτή που μένει πίσω. Στις προχωρημένες ηλικίες, η απώλεια συζύγου και τα αισθήματα μοναξιάς που ακολουθούν μπορεί να επιδεινωθούν και από την απώλεια λόγω θανάτου άλλων φίλων.

Ο θάνατος αγαπημένου προσώπου λόγω αυτοκτονίας είναι από τις δυσκολότερες καταστάσεις. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος, της οικογένειας και οι φίλοι δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν και να ξεπεράσουν το δράμα που τους συμβαίνει. Νιώθουν ένα τεράστιο βάρος ευθύνης, ενοχών, θυμού και ντροπής. Μπορεί ακόμη να αισθάνονται σαν υπεύθυνοι για το θάνατο του αγαπημένου τους προσώπου.

Ο ψυχικός πόνος του πένθους είναι τόσο μεγάλος που μερικές φορές οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να τον αποφύγουν παρά να περάσουν από τα στάδια του. Δυστυχώς ο τρόπος αυτός δεν επιτρέπει την ανάρρωση από την ψυχική και σωματική οδύνη του πένθους.

Οι άνθρωποι για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την τραυματική αυτή εμπειρία, πρέπει να περάσουν από τα στάδια του πένθους. Χρειάζονται τη βοήθεια της οικογένειας τους, των συγγενών και των φίλων τους. Ακόμη η βοήθεια εξειδικευμένων επαγγελματιών, ψυχολόγων, ψυχιάτρων, από τα πρώτα στάδια του πένθους, μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη.

Είναι σημαντικό να διακρίνουμε κάποια στάδια από τα οποία οι άνθρωποι που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα θα περάσουν κατά τη διάρκεια του πένθους τους.

Το αρχικό σοκ, χαρακτηρίζεται από την κρίση που ακολουθεί το δυστυχές συμβάν. Το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκέσει μέρες ή εβδομάδες μετά από το θάνατο του αγαπημένου προσώπου. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από πολλές αντιδράσεις σωματικές, συναισθηματικές, συμπεριφορικές και γνωσιακές.

Η δεύτερη κρίση, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τους πρώτους μερικούς μήνες. Το αρχικό μούδιασμα που παρατηρείται κατά το πρώτο στάδιο που ως ένα σημείο βοηθά τον άνθρωπο που πενθεί, εξαφανίζεται. Ο πόνος μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος και η κατάσταση δυσκολότερη από ότι αρχικά το άτομο που πενθεί, νόμιζε ότι θα μπορούσε να είναι.

Είναι σημαντικό στο στάδιο αυτό, να μην αποκρύβεται ο πόνος. Αυτός που πενθεί πρέπει να αναζητά βοήθεια από τα άτομα του περιβάλλοντος του, τα οποία μπορούν να το στηρίζουν.

Στο τρίτο στάδιο των αναμνήσεων, το άτομο που πενθεί ξαναθυμάται, αναπολεί πάρα πολύ και συνεχώς, το αγαπημένο του πρόσωπο που πέθανε. Πολλοί που πενθούν, εκπλήσσονται για το μεγάλο αριθμό πραγμάτων που ξαναθυμούνται και των εμπειριών που είχαν μαζί με τα χαμένα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οποίες βιώνουν ξανά νοητικά.

Στο τέταρτο στάδιο της προσαρμογής, το άτομο που πενθεί προσπαθεί να αντεπεξέλθει και να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση πραγμάτων που διαμορφώθηκε μετά την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Η ζωή χωρίς αυτό, είναι μια αδυσώπητη πραγματικότητα και στο τέταρτο στάδιο αρχίζει η επανεκτίμηση της ζωής. Η πορεία προς τα πάνω μπορεί τώρα να αρχίσει.

Στο πέμπτο στάδιο της παράδοσης, το άτομο που πενθεί, κερδίζει απόσταση από τις παλιές καταστάσεις και τους παλιούς ρόλους που είχε όταν ζούσε το αγαπημένο του πρόσωπο.

Στο έκτο στάδιο της μνήμης, με το αγαπημένο πρόσωπο που πέθανε δημιουργείται περισσότερο μια νέα σχέση μνήμης.

Στο έβδομο στάδιο της ολοκλήρωσης, οι σκέψεις για το αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε, γίνονται με λιγότερο ή και καθόλου πόνο. Υπάρχει πάντοτε το αίσθημα της λύπης αλλά όχι ο σπαρακτικός πόνος των πρώτων σταδίων.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που πενθούν που θα περάσουν απαραίτητα από όλα τα πιο πάνω στάδια ή με τη συγκεκριμένη χρονολογική σειρά.

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει διαφοροποιήσεις όσον αφορά στη σειρά των σταδίων του πένθους που θα διέλθει και όσον αφορά στην ένταση και χρονική διάρκεια τους. Συνήθως χρειάζονται δύο χρόνια για να ξεπεράσει κάποιος το θάνατο αγαπημένου του προσώπου. Όταν πρόκειται για ξαφνικό τραυματικό θάνατο, ο χρόνος μπορεί να είναι μεγαλύτερος.

Υπάρχουν και περιπτώσεις που η φυσιολογική διαδικασία του πένθους μπορεί να μην εξελιχθεί κανονικά. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν επιπλοκές του πένθους όπως παρατεταμένη περίοδος θλίψης, μη αποδοχή της απώλειας, επίμονες ιδέες για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου, κατάθλιψη σοβαρού βαθμού, ψυχοκινητικά προβλήματα και σύνδρομο μετατραυματικού στρες.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αναγκαία η βοήθεια και παρακολούθηση από ψυχολόγους και ψυχιάτρους με εμπειρία στα θέματα σχετικά με την απώλεια αγαπημένων προσώπων λόγω θανάτου και το πένθος.

Με υπομονή, υποστήριξη, βοήθεια από τους συγγενείς και φίλους, οι περισσότεροι άνθρωποι με την πάροδο του χρόνου καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν το πλήγμα του θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου. Ο πόνος μειώνεται και παραμένουν οι προσφιλείς αναμνήσεις.

Ποια η σχέση του στρες και της κατάθλιψης με τη νόσο του Αλτσχάιμερ;
06-02-2005

Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν έντονο χρόνιο στρες ή νιώθουν ψυχολογικά καταπονημένοι, πιθανόν να κινδυνεύουν περισσότερο από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Η σχέση μεταξύ στρες, κατάθλιψης, ψυχολογικής καταπόνησης, γεροντικής άνοιας και νόσου του Αλτσχάιμερ είναι πολύπλοκη. Είναι όμως πολύ ενδιαφέρουσα και ήδη τα πρώτα στοιχεία μας προτρέπουν να χαλαρώνουμε και να προστατεύουμε τον εαυτό μας από το χρόνιο στρες και άλλες μορφές καταπόνησης.

Το χρόνιο στρες προκαλεί ένα φάσμα αλλοιώσεων στην περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται ιππόκαμπος. Ο ιππόκαμπος ανήκει στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου το οποίο έχει κεντρικό ρυθμιστικό ρόλο στη συμπεριφορά, στη μνήμη και στα συναισθήματα των ανθρώπων.

Οι βλάβες που παρατηρούνται στον ιππόκαμπο και σε άλλες δομές του μεταιχμιακού συστήματος του εγκεφάλου, περιλαμβάνουν ατροφία των νευρώνων και των δενδριτικών καταλήξεων.

Οι δενδρίτες είναι λεπτές διακλαδισμένες εκφύσεις του κυτταρικού σώματος ενός νευρώνα. Σχηματίζουν συνδέσεις με τους άλλους νευρώνες και έχουν καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά των μηνυμάτων μεταξύ των νευρώνων.

Η ατροφία των νευρώνων και των δενδριτών του μεταιχμιακού συστήματος και ιδιαίτερα του ιππόκαμπου, ευθύνονται για απώλεια δεξιοτήτων εκμάθησης και μνήμης. Έρευνες έχουν δείξει ότι επηρεάζεται ιδιαίτερα η επεισοδιακή μνήμη.

Η επεισοδιακή μνήμη επηρεάζεται όχι μόνο από το στρες και το άγχος αλλά και από άλλες μορφές ψυχολογικής καταπόνησης όπως η κατάθλιψη και οι φοβίες.

Η σχέση μεταξύ στρες, ψυχολογικής καταπόνησης και απώλειας μνήμης και δεξιοτήτων μάθησης έχουν ιδιαίτερη σημασία στους ηλικιωμένους.
Με την αύξηση της διάρκειας ζωής που παρατηρούμε στην εποχή μας, οι ηλικιωμένοι κινδυνεύουν περισσότερο από γεροντική άνοια ή και από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο τα νευροτοξικά αποτελέσματα του στρες στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι δυνατόν να προληφθούν.

Πράγματι μερικές πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ στρες και ψυχολογικής καταπόνησης από τη μια και νόσου του Αλτσχάιμερ από την άλλη.

Σε έρευνα που έκαναν νευρολόγοι από το Σικάγο, συμπεριλήφθηκαν 1,064 άνθρωποι άνω των 65 ετών που δεν έπασχαν από νόσο του Αλτσχάιμερ. Αξιολογήθηκε το επίπεδο στρες που παρουσίαζαν και στη συνέχεια έτυχαν παρακολούθησης για χρονική περίοδο από 3 έως 6 χρόνια.

Διαπιστώθηκε ότι οι ηλικιωμένοι με προδιάθεση στο στρες και στην ψυχολογική καταπόνηση, είχαν 2,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για να προσβληθούν από νόσο του Αλτσχάιμερ.

Μια άλλη παλαιότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 από την ίδια ομάδα νευρολόγων, εξέτασε σε ηλικιωμένους καθολικούς ιερείς, το ρόλο της ψυχολογικής καταπόνησης στις γνωστικές δεξιότητες. Διαπίστωσαν ότι αυτοί που είχαν ψηλό δείκτη καταπόνησης, είχαν διπλάσιο κίνδυνο να παρουσιάσουν νόσο του Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς είχαν χαμηλό δείκτη ψυχολογικής καταπόνησης.

Τα πιο πάνω αποτελέσματα από τις δύο έρευνες, δεν αποδεικνύουν ότι η καταπόνηση και το στρες είναι αιτία άνοιας και νόσου του Αλτσχάιμερ.

Παρά το γεγονός ότι για να αποδειχθεί αυτό χρειάζονται περισσότερα στοιχεία, εντούτοις υπάρχουν υποψίες ότι τα επίπεδα των ορμονών του στρες όταν διατηρούνται ψηλά για χρόνια, είναι πιθανόν να προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο ανάλογες με αυτές που παρατηρούνται στη νόσο του Αλτσχάιμερ και τη γεροντική άνοια, επηρεάζοντας τη μνήμη και τη συμπεριφορά.

Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε κάθε λόγο να μειώνουμε το χρόνιο στρες και άλλες μορφές ψυχικής καταπόνησης στις οποίες υποβαλλόμαστε καθημερινά. Πρέπει να ενεργοποιούμε μηχανισμούς χαλάρωσης και ψυχικής αποσυμφόρησης με στόχο την προστασία του εγκεφάλου μας.

Η αισιοδοξία, η μακροζωία και η καρδία
02-11-2004

Είναι γνωστό ότι η κατάθλιψη σοβαρής μορφής είναι δυνατόν να προκαλεί περισσότερες καρδιακές παθήσεις. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένη νοσηρότητα και μείωση της διάρκειας της ζωής σε ασθενείς με σοβαρή κατάθλιψη.

Η επίδραση της ψυχικής υγείας στον οργανικό τομέα και ιδιαίτερα στο καρδιαγγειακό σύστημα είναι ένα επίκαιρο και ενδιαφέρον θέμα που απασχολεί την ιατρική και επιστημονική κοινότητα.

Το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι σχετικό με τις διαφορετικές επιδράσεις στη σωματική υγεία της καλής ή της κακής ψυχικής κατάστασης.

Εάν η κακή ψυχική κατάσταση και ειδικά η σοβαρή κατάθλιψη μπορεί να μειώνει τη διάρκεια ζωής λόγω καρδιακών προβλημάτων, τι γίνεται με την καλή ψυχική διάθεση; Μήπως τα άτομα που είναι αισιόδοξα και που βρίσκονται σε καλή ψυχική διάθεση, μπορούν να ελπίζουν ότι θα ζήσουν περισσότερα και πιο ευτυχισμένα χρόνια;

Για να βρουν στοιχεία σχετικά με τα ενδιαφέροντα αυτά ερωτήματα, ερευνητές από την Ολλανδία, για πρώτη φορά εξέτασαν σε 999 άνδρες και γυναίκες ηλικίας από 65 έως 85 ετών, τη σχέση μεταξύ ψυχικής κατάστασης και εξέλιξης της υγείας. Η έρευνα διήρκεσε 9,1 χρόνια.

Οι συμμετέχοντες στην έρευνα, στο αρχικό στάδιο συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια αναφορικά με την υγεία τους, την αυτοεκτίμηση, το ηθικό τους, την αισιοδοξία που τους χαρακτήριζε και τις επαφές που είχαν με άλλους ανθρώπους.

Ο στόχος των ερευνητών ήταν να αξιολογήσουν για τον κάθε συμμετέχοντα κατά πόσο ο χαρακτήρας του ήταν βασικά αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Παράλληλα ελήφθησαν υπ' όψη και άλλες παράμετροι που επηρεάζουν την εξέλιξη των ανθρώπων όπως το επάγγελμα, το επίπεδο μόρφωσης, ο τρόπος ζωής και το ιστορικό υγείας.

Μετά από τα 9 περίπου χρόνια που διήρκεσε η έρευνα, 397 από τους συμμετέχοντες είχαν αποβιώσει.
Το χαμηλότερο ποσοστό θανάτων (30%) παρατηρήθηκε στην ομάδα των ατόμων που είχαν το ψηλότερο επίπεδο αισιοδοξίας.

Το ψηλότερο ποσοστό θανάτων (57%) παρατηρήθηκε στην ομάδα των ατόμων με το ψηλότερο επίπεδο απαισιοδοξίας.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι η αισιοδοξία είναι ένας προστατευτικός παράγοντας της σωματικής υγείας και αυξάνει τη διάρκεια της ζωής. Μειώνει τη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακών παθήσεων στους ηλικιωμένους.

Μετά από τα ενδιαφέροντα αυτά νέα στοιχεία, κάποιος μπορεί να διερωτηθεί, τι είναι εκείνο που κάνει τους αισιόδοξους πιο υγιείς και τους προσφέρει μακροζωία;

Δεν υπάρχουν εύκολες ή έτοιμες απαντήσεις στο εν λόγω ερώτημα. Πιθανόν η θετική διάθεση για το μέλλον και η αισιοδοξία να επιδρούν δια μέσου βιολογικών μηχανισμών, στο μεταβολισμό, στο καρδιαγγειακό σύστημα, στο ανοσολογικό και ορμονικό σύστημα.

Πιστεύουμε ότι τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η διάγνωση της κατάθλιψης πρέπει να γίνεται καλύτερα και έγκαιρα.

Η αντιμετώπιση των απαισιόδοξων καταστάσεων, η καλλιέργεια θετικών συμπεριφορών στις δύσκολες και αντίξοες καταστάσεις που συμβαίνουν τόσο συχνά στη ζωή, μπορούν να συμβάλλουν στην αύξηση της διάρκειας και ποιότητας ζωής μας.

Κατάθλιψη στα παιδιά: Γιατί περνά απαρατήρητη και μένει χωρίς θεραπεία;
26-08-2005

Τα παιδιά με πρόβλημα κατάθλιψης χάνουν το ενδιαφέρον που είχαν παλαιότερα για δραστηριότητες που απολάμβαναν. Επικρίνουν τους εαυτούς τους, είναι απαισιόδοξα και νιώθουν ότι για το μέλλον δεν έχουν καμία ελπίδα.

Είναι ευερέθιστα και λυπημένα. Στο σχολείο δημιουργούνται προβλήματα λόγω της αναποφασιστικότητας τους και των δυσκολιών που έχουν για να συγκεντρωθούν.

Η κατάθλιψη στα παιδιά μειώνει την ενέργεια τους και δημιουργεί προβλήματα ύπνου. Μπορεί να έχουν πονοκέφαλους και πόνους στο στομάχι.

Οι θλιβερές, κακές σκέψεις που έχουν τα παιδιά με κατάθλιψη, μπορούν να εξελιχθούν σε ιδέες αυτοκτονίας. Κάποτε μάλιστα προχωρούν σε απόπειρες αυτοκτονίας.

Για διάφορους λόγους οι ενήλικες δυσκολεύονται να αποδεχθούν το γεγονός ότι τα παιδιά μπορούν να εισέρχονται σε δυσάρεστες ψυχολογικές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη. Σε σύγκριση με τα ερευνητικά βιβλιογραφικά δεδομένα που υπάρχουν για τους ενήλικες, τα στοιχεία που υπάρχουν για την αποτελεσματικότητα των θεραπειών της κατάθλιψης στα παιδιά είναι περιορισμένα.

Έρευνα στην Αυστραλία, έδειξε ότι στα παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών, 3,7% των αγοριών και 2,1% των κοριτσιών είχαν τουλάχιστο ένα επεισόδιο κατάθλιψης στους 12 μήνες που προηγήθηκαν. Συνολικά δηλαδή, 5,8% των παιδιών στην ηλικιακή αυτή ομάδα παρουσίασαν πρόβλημα κατάθλιψης.

Ο μέσος όρος διάρκειας ενός καταθλιπτικού επεισοδίου σε νέους ανθρώπους, είναι περίπου 9 μήνες. Η πιθανότητα υποτροπής του επεισοδίου στα 5 χρόνια που ακολουθούν είναι της τάξης του 70%.

Φαίνεται ότι υπάρχει μια συνέχεια μεταξύ της κατάθλιψης στην παιδική ηλικία και της κατάθλιψης στην ενήλικη ζωή. Όσο το παιδί μεγαλώνει και περνά από την εφηβική ηλικία προς την ενηλικίωση, τόσο περισσότερο τα καταθλιπτικά επεισόδια μοιάζουν με την κλινική εικόνα που υπάρχει στην ενήλικη ζωή.

Η κατάθλιψη στα παιδιά είναι συνήθως το αποτέλεσμα του συνδυασμού μιας γενετικής προδιάθεσης, προβλημάτων των πρώιμων αναπτυξιακών εμπειριών και της έκθεσης σε πιέσεις, εντάσεις και άγχος.
Κάποτε όμως τα καταθλιπτικά σύνδρομα στα παιδιά, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα συνεπειών επιπλοκών σωματικών ασθενειών όπως ιογενείς λοιμώξεις που μπορεί να συμβαίνουν ταυτόχρονα με σύνδρομα κούρασης.

Οι γιατροί βλέπουν τα παιδιά με κατάθλιψη όταν παρουσιάζονται με σωματικά προβλήματα ή λόγω συμπεριφοράς αυτοκτονίας. Τα παιδιά αυτά επισύρουν την προσοχή στο σχολείο για διάφορους λόγους όπως η μείωση της απόδοσης τους, οι πολλές απουσίες και η προβληματική συμπεριφορά.

Όμως πολλά παιδιά με κατάθλιψη υποφέρουν σιωπηλά. Τα συμπτώματα περνούν απαρατήρητα διότι η κατάθλιψη στα παιδιά έχει τάση να ξεκινά με ύπουλο τρόπο και διότι η ένταση των συμπτωμάτων τους έχει τάση να αυξομειώνεται.

Ακόμη ένας λόγος για τον οποίο η κατάθλιψη στα παιδιά μπορεί να περνά απαρατήρητη είναι διότι το βάρος των ευθυνών τους είναι λιγότερο από ότι στους ενήλικες με αποτέλεσμα η μείωση της αποδοτικότητας τους να είναι λιγότερο εμφανής. Παράλληλα τα συμπτώματα κατάθλιψης πιθανόν να συγχυστούν με άλλες παθολογικές καταστάσεις που πιθανόν να συνυπάρχουν όπως ανωμαλίες της συμπεριφοράς και υπερκινητικότητα.

Όταν υπάρχει υποψία ότι ένα παιδί πάσχει από κατάθλιψη, μαζί με τις πληροφορίες που δίνουν οι γονείς και οι δάσκαλοι, χρειάζονται συνέντευξη και παρατήρηση του παιδιού. Ακόμη και μικρά παιδιά μπορούν να απαντούν σε ερωτήσεις που επιτρέπουν τη διάγνωση της κατάθλιψης.

Δεν υπάρχουν δεδομένα που με αυστηρό τρόπο να τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα των θεραπειών της κατάθλιψης σε παιδιά.

Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι μόνο λίγες θεραπευτικές δοκιμές διαχωρίζουν τα δεδομένα για τα παιδιά από εκείνα για τους έφηβους. Η διαφοροποίηση αυτή είναι σημαντική διότι τα παιδιά ανταποκρίνονται διαφορετικά στις θεραπείες από ότι οι έφηβοι και οι ενήλικες.

Όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα των διαφόρων μορφών ψυχοθεραπείας, μόνο η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία δοκιμάσθηκε σε παιδιά πριν από την εφηβική ηλικία. Η θεραπεία αυτή βρέθηκε να είναι ανώτερη άλλων ψυχοθεραπειών για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης στα παιδιά.

Η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι μια πολλά υποσχόμενη μορφή θεραπείας για την κατάθλιψη των παιδιών. Φαίνεται μάλιστα ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για την πρόληψη καταθλιπτικών καταστάσεων σε έφηβους με προδιάθεση για κατάθλιψη.

Το πρόβλημα με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία είναι ότι δυστυχώς, οι έμπειροι γιατροί με την κατάλληλη εκπαίδευση που μπορούν να κάνουν αυτού του είδους τη θεραπεία, είναι λίγοι.

Τα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων για την κατάθλιψη των παιδιών είναι περιορισμένα. Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (αμιτριπτυλίνη, νορτριπτυλίνη, ιμιπραμίνη, χλωριμιπραμίνη, δοξεπίνη) έχουν δοκιμασθεί σε πολύ μικρό αριθμό παιδιών.

Οι κλινικές δοκιμές δεν έδειξαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα των τρικυκλικών από ότι τα εικονικά φάρμακα. Παράλληλα τα τρικυκλικά έχουν σοβαρές παρενέργειες γεγονός που δεν πρέπει να παραγνωρίζεται. Οι κίνδυνοι τους υπερτερούν των ωφέλιμων ενεργειών τους στα παιδιά.

Όσον αφορά στο λίθιο, δεν βρέθηκε ότι επιτυγχάνεται σημαντική βελτίωση των παιδιών με κατάθλιψη που το ελάμβαναν σε μια θεραπευτική δοκιμή που συμπεριέλαβε 30 παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών.

Από τα νεώτερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, η φλουοξετίνη και η μοκλοβεμίδη, έδειξαν σε κλινικές θεραπευτικές δοκιμές καλά αποτελέσματα όσον αφορά στην αξιολόγηση από τους γιατρούς που έκαναν τις έρευνες. Όμως επισημαίνεται ότι οι γονείς και οι ασθενείς δεν εκτίμησαν ότι υπήρξε διαφορά μεταξύ αυτών που έλαβαν τα εν λόγω φάρμακα και αυτών που έλαβαν εικονικά φάρμακα.

Είναι γεγονός ότι χρειάζονται φαρμακολογικές και κλινικές έρευνες για την ανεύρεση αποτελεσματικών ψυχοτρόπων φαρμάκων για τα παιδιά. Οι προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή συναντούν μια αρνητική αντίδραση για τη χρήση φαρμάκων για τη θεραπεία της κατάθλιψης στα παιδιά.

Υπάρχει ο κίνδυνος ότι λόγω της περιορισμένης έρευνας που γίνεται για αποτελεσματικά φάρμακα κατά της κατάθλιψης στα παιδιά και λόγω της άρνησης για φαρμακευτική αντιμετώπιση της, πολλά παιδιά να μην παίρνουν τη θεραπεία που χρειάζονται.

Θα παρατηρείται δηλαδή κάτι ανάλογο όπως με τα φάρμακα κατά του πόνου όπου τα παιδιά έχουν λιγότερες πιθανότητες να πάρουν αποτελεσματική αναλγησία σε σύγκριση με τους ενήλικες.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net.cy/category.asp?category=68

Μια παρατηρηση θελω να κανω.Παρατηρησα παλιοτερα απο καποιους γνωστους μου οτι ευκολα χαρακτηριζουν καποιον τρελο.Π.χ βλεπουν ενα ηλικιωμενο η καποιον μεσιληκα που συμπεριφερεται αλλοκοτα και λενε π.χ ο τρελος,γερασε και τρελαθηκε.

Οταν καποιος ηλικιωμενος συνανθρωπος σας η συγγενης σας συμπεριφερεται μη φυσικολογικα δεν σημαινει απαραιτητα οτι τρελαθηκε ξαφνικα λογω ηλικιας και οτι ειναι κατι απαραιτητα φυσιολογικο λογω γηρανσης.

Εχετε υποψη σας οτι οταν καποιος συγγενης συνηθως μεγαλυτερης ηλικιας πανω απο 60 αρχιζει και αλλαζει συμπεριφορα σε μεγαλο βαθμο,γινεται επιθετικος,λεει αλλοκοτα πραγματα κ.λ.π πρεπει να τον πηγαινετε στον γιατρο.Πολλοι δεν το κανουν αυτο.Εχετε λοιπον υποψη σας οτι οι διανοητικες ασθενειες οπως αλτςχαιμερ εχουν ορισμενα συμπτωματα που μοιαζουν με ψυχιατρικες ασθενειες π.χ σχιζοφρενια κ.λ.π

Δεν ειναι ολοι που βλεπουμε στον δρομο τρελοι,υπαρχουν ασθενειες που δημουργουν αυτα τα συμπτωματα.

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ

Ο όρος Σχιζοφρένεια προτάθηκε από τον Eugene Bleuler το 1911 για να περιγράψει το σύνδρομο που νωρίτερα (1860) ο Benedict Augustin Morel είχε ονομάσει πρώιμη άνοια (demence precoce - dmentia praecox) και που με το όνομα αυτό ο Emil Kraepelin (1896) το διέδωσε σ' όλο τον κόσμο.

Βέβαια, γρήγορα έγινε φανερό ότι δεν επρόκειτο για «άνοια» («που άρχιζε νωρίς») κι ότι επρόκειτο για βαριά ψυχωτική διαταραχή, για «σχίσιμο του μυαλού», από όπου και ο όρος Σχιζοφρένεια.

Στα χρόνια που πέρασαν, παρ' όλες τις έρευνες και τις προσπάθειες μας, δεν μάθαμε πολλά πράγματα για τη μάστιγα αυτή της ανθρωπότητας, που εξακολουθεί να ρημάζει άτομα και οικογένειες. Δεν ξέρουμε ακόμα ούτε πώς να τη θεραπεύσουμε ολοκληρωτικά, ούτε πώς να προφυλάξουμε τον άνθρωπο από τη Σχιζοφρένεια. Κι αυτό γιατί τα αίτια της ακόμα μας διαφεύγουν.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα θεωρούμε τη Σχιζοφρένεια σαν ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από έντονη αλλοίωση της εσωτερικής και εξωτερικής πραγματικότητας, στην οποία το άτομο απαντά με τρόπους που βλάπτουν τη ζωή του. Αυτή η αλλοίωση ή παραμόρφωση της πραγματικότητας - ο ψυχωτικός πυρήνας της αρρώστιας - παρουσιάζεται με διαταραχές - συμπτώματα στην αντίληψη, στη σκέψη, στο συναίσθημα, στην ομιλία και στην ψυχοκινητικότητα.

Έχει σημασία να μην προσπαθήσουμε να κλείσουμε μέσα μας μια συγκεκριμένη εικόνα-«στίγμα» σχιζοφρενικού. Οί κλινικές εικόνες - οί άνθρωποι - παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ποικιλία, από την έντονη διέγερση ως την απάθεια και την απόσυρση, από την απλή εκκεντρικότητα ως την πιο αλλόκοτη συμπεριφορά. Καλό, είναι λοιπόν, να μην έχουμε «κλισέ» στο μυαλό μας και κυρίως να μην ξεχνούμε ότι οί σχιζοφρενικοί μας άρρωστοι είναι απλώς άρρωστοι, δεν είναι «λεπροί».

Χαρακτηριστικά συμπτώματα

Η Σχιζοφρένεια είναι μια διαταραχή που προσβάλλει πολλές ψυχικές λειτουργίες. Έτσι, χαρακτηριστικά ψυχωτικά συμπτώματα προέρχονται από διαταραχή της σκέψης, της αντίληψης, του συναισθήματος, της αίσθησης του εαυτού, της βούλησης, της διαπροσωπικής λειτουργικότητας και σχέσης με τον εξωτερικό κόσμο, της ψυχοκινητικότητας κ.ά.

Σκέψη

Διαταραχές του περιεχομένου της σκέψης με τη μορφή παραληρητικών ιδεών είναι κοινές στη σχιζοφρένεια. Όσο πιο παράξενες ή αλλόκοτες οί παραληρητικές ιδέες, τόσο πιθανότερο να είναι σχιζοφρενικής προέλευσης: π.χ. παραληρητικές ιδέες μεταβίβασης ή εκπομπής της σκέψης, παραληρητικές ιδέες ελέγχου της σκέψης από εξωτερικές δυνάμεις, παραληρητικές ιδέες τοποθέτησης σκέψης από άλλους κτλ. Κοινές είναι και οί παραληρητικές ιδέες συσχέτισης και δίωξης, ενώ παραληρητικές ιδέες μεγαλείου, θρησκευτικού περιεχομένου, μηδενιστικές, σωματικές κτλ. είναι λιγότερο συχνές .Συχνά στη Σχιζοφρένεια είναι παρούσα και διαταραχή του ειρμού ή της μορφής της σκέψης (μορφολογική ή τυπική διαταραχή της σκέψης). Αυτή εκδηλώνεται συνήθως ως χάλαση των συνειρμών και μπορεί να φθάσει μερικές φορές την ασυναρτησία ή τη γλωσσική σαλάτα.

'Άλλες διαταραχές της σκέψης που παρατηρούνται στη Σχιζοφρένεια είναι η φτώχεια του λόγου, η συγκεκριμένη ή άκαμπτη σκέψη, οί νεολεξίες, η εμμονή, οί ηχητικοί συνειρμοί, η ανακοπή, η ηχολαλία, κ.ά.

Αντίληψη

Οί πιο χαρακτηριστικές διαταραχές της αντίληψης είναι οί ψευδαισθήσεις και ιδιαίτερα οί ακουστικές. Οί ακουστικές ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι διάφοροι ήχοι, χαρακτηριστικές όμως θεωρούνται οί φωνές που ακούει ο ασθενής να προέρχονται μέσα από το κεφάλι του ή από έξω και που είτε τον σχολιάζουν είτε εφόσον είναι περισσότερες από μια συζητούν μεταξύ τους (διάλογος) ή του δίνουν εντολές. Οί τελευταίες είναι πολύ επικίνδυνες γιατί μπορεί να τον διατάξουν να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.

Οπωσδήποτε, καθώς ακουστικές ψευδαισθήσεις μπορούν σπάνια να εμφανισθούν και σε φυσιολογικά ακόμη άτομα, θα πρέπει οί φωνές που αναφέραμε να είναι παρούσες για πολλές μέρες ή εβδομάδες είτε συνέχεια είτε κατά διαστήματα. Οπτικές, απτικές, οσφρητικές και γευστικές ψευδαισθήσεις συμβαίνουν λιγότερο συχνά στη Σχιζοφρένεια (είναι πιο συχνές σε «οργανικές» ψυχικές διαταραχές).

Σωματικές ψευδαισθήσεις - και κιναισθητικές ψευδαισθήσεις - παρατηρούνται επίσης στη Σχιζοφρένεια .

Μια γενική υπερευαισθησία στον ήχο, το φως και τις οσμές είναι συχνή στη Σχιζοφρένεια.

Συναίσθημα

Συχνά στη Σχιζοφρένεια παρατηρούμε αμβλύ ή επίπεδο συναίσθημα ή απρόσφορο συναίσθημα . Η διαταραχή του συναισθήματος, εκτός από τις περιπτώσεις που είναι παρούσα σε υπερβολικό βαθμό (πρόσωπο ακίνητο σαν μάσκα, ανόητο γέλιο) δεν είναι από τα πιο χρήσιμα διαγνωστικά στοιχεία, καθώς είναι και δύσκολο να προσδιορισθεί ακριβώς. Επίσης τα αντιψυχωτικά φάρμακα προκαλούν επιπέδωση του συναισθήματος που μπερδεύει ακόμη περισσότερο τη διαγνωστική αξιολόγηση. Ιδιαίτερα, σημειώνουμε ότι στον Παρανοϊκό Τύπο της Σχιζοφρένειας είναι συχνή η ύπαρξη φυσιολογικού συναισθήματος.

Αίσθηση του εαυτού

Η αίσθηση του εαυτού που δίνει στο φυσιολογικό άτομο ένα αίσθημα ατομικότητας, μοναδικότητας και αυτοκατεύθυνσης συχνά διαταράζεται. Έτσι μιλούμε για απώλεια των ορίων τον εγώ που εκδηλώνεται με σύγχυση ταυτότητας, παραληρητικές ιδέες εξωτερικού ελέγχου κτλ.

Βούληση

Σχεδόν πάντα υπάρχει κάποιου βαθμού διαταραχή στην αυτόνομη, πρωτοβουλιακή, στοχοκατευθυνόμενη δραστηριότητα, γεγονός που παραβλάπτει σε έντονο βαθμό την ικανότητα για εργασιακή και γενικότερα για παραγωγική λειτουργία.

Η διαταραχή της βούλησης εκδηλώνεται ως ανεπαρκές ενδιαφέρον ή ανικανότητα να ακολουθήσει ο ασθενής μια πορεία ενεργειών μέχρι τη λογική τους κατάληξη.

Διαταραχή της βούλησης αποτελεί και η αμφιβουλησία (αμφιθυμία) που παρατηρείται συχνά στη Σχιζοφρένεια και που εκδηλώνεται ως δυσκολία ή αδυναμία επιλογής ανάμεσα σε εναλλακτικές πορείες δράσης. Και η αμφιβουλησία μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της στοχοκατευθυνόμενης δραστηριότητας.

Διαπροσωπική λειτουργικότητα και σχέση με τον εξωτερικό κόσμο

Σχεδόν πάντα υπάρχει δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις. Συχνή είναι η απόσυρση του ασθενή από τον εξωτερικό κόσμο με ταυτόχρονη υπέρμετρη προσήλωση και ενασχόληση με εγωκεντρικές και παράλογες ιδέες και φαντασίες, όπου η αντικειμενικότητα έχει χαθεί. Αυτή η κατάσταση, ιδιαίτερα όταν είναι έντονη έχει αναφερθεί σαν «αυτισμός». Έτσι, ο ασθενής συχνά περιγράφεται από τους οικείους του ή φίλους του σαν χαμένος στον κόσμο του και συναισθηματικά "αποκομμένος από τους άλλους.

Ψυχοκινητικότητα

Μια ποικιλία διαταραχών χαρακτηρίζει την ψυχοκινητικότητα ιδιαίτερα του βαριά χρόνιου ή σε έντονα οξεία φάση ασθενή. Εκτός από την έντονη διέγερση που μπορεί να χαρακτηρίζει τον ασθενή που βρίσκεται σε οξεία φάση (αρχική ή υποτροπής), η διαταραχή της ψυχοκινητικότητας μπορεί να εμφανισθεί σαν αντίσταση σε εντολές ή προσπάθειες μετακίνησης - κατατονικός αρνητισμός, σαν κατατονικό stupor, σαν κατατονική διέγερση ή σαν ανάληψη απρόσφορων ή παράδοξων κατατονικών στάσεων.

Επίσης, μπορεί να εμφανίζονται παράξενοι μαννερισμοί, ηχοπραξία ή κηρώδης ευκαμψία (κατά τις παθητικές κινήσεις των μελών δίνεται η εντύπωση σαν να είναι αυτά από κερί, καθώς παραμένουν στις θέσεις που τα μετακινήσαμε).

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της Σχιζοφρένειας (Κριτήριο Α) μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο μεγάλες κατηγορίες : σε θετικά συμπτώματα, που προέρχονται από αύξηση ή διαστρέβλωση φυσιολογικών λειτουργιών και σε αρνητικά συμπτώματα που προέρχονται από μείωση ή απώλεια φυσιολογικών λειτουργιών. Τα θετικά συμπτώματα περιλαμβάνουν τις διαταραχές του περιεχομένου της σκέψης (παραληρητικές ιδέες), της αντίληψης (ψευδαισθήσεις), του λόγου και της επικοινωνίας δηλ. του ειρμού της σκέψης (αποδιοργανωμένος λόγος όπως π.χ. ασυναρτησία) και του ελέγχου της συμπεριφοράς δηλ. της ψυχοκινητικότητας (έντονα αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά). Τα αρνητικά συμπτώματα περιλαμβάνουν διαταραχή του εύρους και της έντασης του συναισθήματος (συναισθηματική επιπέδωση ή αμβλύτητα), της παραγωγής και του πλούτου του λόγου (αλογία δηλ. φτώχεια του λόγου) και της στοχοκατευθυνόμενης συμπεριφοράς (αβουλία δηλ. έλλειψη κινητοποίησης).

Συνοδά συμπτώματα και σημεία. Συνοδές διαταραχές

Σχεδόν οποιοδήποτε σύμπτωμα μπορεί να εμφανισθεί σαν συνοδό σύμπτωμα. Συχνές είναι ανωμαλίες της ψυχοκινητικότητας - βάδισμα πάνω - κάτω, κούνημα μπρος - πίσω ή απάθεια και ακινησία. Συχνά εμφανίζεται ιεροτελεστική ή στερεότυπη συμπεριφορά σε συνάρτηση με μαγική σκέψη. Δυσφορική συναισθηματική διάθεση είναι συχνή και μπορεί να πάρει τη μορφή κατάθλιψης, άγχους, θυμού ή συνδυασμού τους. Συχνά παρατηρούνται αποπροσωποποίηση, αποπραγματοποίηση, ιδέες συσχέτισης, παραισθήσεις, υποχονδριακές ιδέες που μπορεί ή όχι να είναι παραληρητικού επιπέδου. Τυπικά, δεν υπάρχει διαταραχή της συνείδησης. Σε περιόδους, όμως, οξείας αναζωπύρωσης μπορεί να εμφανισθεί σύγχυση, διαταραχή του προσανατολισμού ή ακόμη και διαταραχή της μνήμης.

Επίσης, μπορεί να εμφανισθούν ανηδονία (απώλεια δηλ. του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης), που είναι ένα άλλο αρνητικό σύμπτωμα, απώλεια του ενδιαφέροντος για φαγητό, απώλεια του libido, διαταραχές του σχήματος του ύπνου (π.χ. να μην κοιμάται την ημέρα και ν' ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες τη νύχτα), διαταραχή της συγκέντρωσης.

Συχνά συνυπάρχουν Διαταραχές Σχετιζόμενες με Ουσίες (πολύ κοινή είναι η Εξάρτηση από Νικοτίνη στους σχιζοφρενικούς). Διαταραχές της Προσωπικότητας όπως Σχιζότυπη, Σχιζοειδής ή Παρανοειδής Διαταραχή της Προσωπικότητας μερικές φορές προηγούνται της έναρξης της Σχιζοφρένειας (ως «προνοσηρές» προσωπικότητες).

Οί σχιζοφρενικοί ασθενείς συχνά αναπτύσσουν και σωματικά συμπτώματα: «μαλακά» νευρολογικά σημεία όπως σύγχυση αριστερού / δεξιού, διαταραχή του συντονισμού των κινήσεων ή φαινόμενο του καθρέφτη, αυτόματες κινητικές ανωμαλίες όπως ρουθουνίσματα, πλατάγισμα της γλώσσας ή γρυλλίσματα, χρόνια δυσκοιλιότητα κ.ά.

Ορισμένες ελάσσονες σωματικές ανωμαλίες π.χ. υψηλότοξη υπερώα, μικρή ή μεγάλη απόσταση των ματιών ή ελάχιστες δυσμορφίες των αυτιών, μπορεί να είναι πιο συχνές σε άτομα με Σχιζοφρένεια. Βέβαια, μπορεί να εμφανισθούν και κινητικές ανωμαλίες δευτερογενώς, που να οφείλονται στα αντιψυχωτικά φάρμακα, όπως Παρκινσονισμός Προκαλούμενος από Νευροληπτικά, Κακόηθες Νευροληπτικό Σύνδρομο, Οξεία Δυστονία Προκαλούμενη από Νευροληπτικά, Οξεία Ακαθισία Προκαλούμενη από Νευροληπτικά, Όψιμη Δυσκινησία Προκαλούμενη από Νευροληπτικά.

Εργαστηριακά, αν και δεν υπάρχουν ευρήματα παθογνωμονικά για τη Σχιζοφρένεια, εν τούτοις ορισμένα ευρήματα ανευρίσκονται πιο συχνά σε σχιζοφρενικούς ασθενείς. Έτσι, δομικές νευροαπεικονιστικές τεχνικές (CΤ, ΜRΙ) έχουν δείξει δομικές αλλοιώσεις στον εγκέφαλο, όπως διεύρυνση των κοιλιών, διεύρυνση των αυλακών και παρεγκεφαλιδική ατροφία. Ακόμη, ελάττωση του μεγέθους των βασικών γαγγλίων, ελάττωση του όλου μεγέθους του εγκεφάλου. Λειτουργικές νευροαπεικονιστικές τεχνικές (SPECΤ, ΡΕΤ) έχουν δείξει ελαττωμένη ροή του αίματος ή ελαττωμένη κατανάλωση της γλυκόζης σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου όπως π.χ. στον προμετωπιαίο λοβό. Νευροψυχολογικές δοκιμασίες δείχνουν διάφορες δυσλειτουργίες, όπως δυσκολία στον εστιασμό της προσοχής, δυσκολία στην αφαιρετική σκέψη ή δυσκολία στην αλλαγή του πλαισίου απάντησης. Νευροφυσιολογικές δοκιμασίες δείχνουν επιβράδυνση του χρόνου αντίδρασης, προβλήματα στην παρακολούθηση με το βλέμμα κ.ά. Ορισμένα άτομα με Σχιζοφρένεια πίνουν πολύ νερό («τοξίκωση από νερό») και μπορεί να εμφανίσουν διαταραχές στο ειδικό βάρος των ούρων ή ηλεκτρολυτικές διαταραχές.

Κλινική εικόνα και Πορεία. Πρόγνωση

Η εμφάνιση της Σχιζοφρένειας γίνεται συνήθως στην εφηβεία ή στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής (υπάρχει όμως και όψιμη έναρξη, όταν η διαταραχή (συμπεριλαμβανόμενης και της πρόδρομης φάσης) αναπτύσσεται μετά τα 45 . Έτσι π.χ. ένας φοιτητής αρχίζει να αδιαφορεί για τα μαθήματα χωρίς συγκεκριμένο λόγο, οί βαθμοί του χειροτερεύουν και αρχίζει να περνά τις ώρες του στο κρεβάτι χαμένος στον κόσμο του. Ή μια γυναίκα εγκαταλείπει σιγά - σιγά τους φίλους της και δεν νοιάζεται για την εμφάνιση της. Εκκεντρική ή παράξενη συμπεριφορά αρχίζει να εμφανίζεται, όπως π.χ. η αναζήτηση κάποιου ειδικού προσωπικού μηνύματος στους τίτλους των εφημερίδων ή χρησιμοποίηση λέξεων με παράξενο τρόπο. Σιγά - σιγά το άτομο δεν μπορεί να εκπληρώσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις σαν εργαζόμενος, φοιτητής ή νοικοκυρά, αποσύρεται κοινωνικά και χάνει την πρωτοβουλία του και τα ενδιαφέροντα του. Μπορεί να πάψει να ενδιαφέρεται για την προσωπική του υγιεινή και εμφάνιση και μπορεί να εμφανίσει πολύ παράξενη συμπεριφορά, όπως π.χ. να μαζεύει σκουπίδια, να μιλά μόνος του στο δρόμο, να μαζεύει τροφές κτλ. Στην αρχή το άτομο μπορεί να δείχνει σημαντικού βαθμού άγχος και υπερευαισθησία σε εξωτερικά και διαπροσωπικά ερεθίσματα, αλλά σιγά-σιγά απορροφάται στον εσωτερικό του κόσμο και μπορούν να εμφανισθούν αμβλύ συναίσθημα, φτώχεια του λόγου, παράξενες πεποιθήσεις, προκαταλήψεις, ιδέες συσχέτισης, παραισθήσεις κ.ά. Όλα τα παραπάνω αποτελούν την πρόδρομη φάση της Σχιζοφρένειας που μπορεί να διαρκέσει για μέρες ή μήνες. Εντούτοις, μερικοί άνθρωποι δεν αναπτύσσουν τη Σχιζοφρένεια μ' αυτόν τον τρόπο, αλλά αντίθετα ξαφνικά εμφανίζουν μια ψυχωτική διάσπαση, δηλαδή μπαίνουν κατ' ευθείαν στην ενεργό φάση.

Άσχετα με το αν εμφανισθεί ή όχι πρόδρομη φάση, όλοι οί σχιζοφρενικοί ασθενείς έχουν αυτό που ονομάζεται ενεργός φάση, στη διάρκεια της οποίας η ψύχωση είναι έντονη και φανερή και οί ασθενείς παρουσιάζονται έντονα διαταραγμένοι. Σ' αυτή τη φάση χαρακτηριστικά ψυχωτικά συμπτώματα, όπως παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, χάλαση των συνειρμών, ασυναρτησία, παράλογη σκέψη και συμπεριφορά που είναι έντονα αποδιοργανωμένη ή κατατονική κυριαρχούν στην κλινική εικόνα. Σ' αυτή τη φάση ο σχιζοφρενικός ασθενής μπορεί να είναι σίγουρος ότι είναι ο Ιησούς Χριστός και η αποστολή του είναι να σώσει τον κόσμο ή ότι θα μεταμορφωθεί σε γυναίκα και θα ξεκινήσει μια νέα φυλή ανθρώπων ή ότι τον παρακολουθούν ή ελέγχουν τον εγκέφαλο του με ραδιοκύματα από διαστημικούς σταθμούς ή άλλους πλανήτες ή ότι τα έντερα του σαπίζουν με καρκίνο κτλ. Έντονες ακουστικές ψευδαισθήσεις κατηγορούν το άτομο για ομοφυλόφιλο ή του δίνουν εντολές για ασυνήθιστες πράξεις, πολλές φορές, όπως αναφέρθηκε, επικίνδυνες. Το άτομο μπορεί να είναι φοβισμένο από αυτές τις αντιληπτικές ή σκεπτικές εμπειρίες ή να τις έχει αποδεχθεί και να φαίνεται ικανοποιημένο.

Η ενεργός φάση της Σχιζοφρένειας μπορεί να διαρκέσει για απροσδιόριστο χρόνο ή μόνο λίγες εβδομάδες.

Βασικό στοιχείο για τη διάγνωση της Σχιζοφρένειας είναι η ύπαρξη χαρακτηριστικών ψυχωτικών συμπτωμάτων στην ενεργό φάση - το ονομαζόμενο κριτήριο Α - για 1 τουλάχιστον μήνα (ή λιγότερο αν θεραπεύθηκαν με επιτυχία).

Όταν η ενεργός φάση υποχωρήσει (με ή χωρίς θεραπεία), ο σχιζοφρενικός ασθενής συνήθως δεν επιστρέφει στην προηγούμενη προνοσηρή του λειτουργικότητα, αλλά μπαίνει σε μια υπολειμματική φάση, της οποίας τα συμπτώματα είναι παρόμοια με τα συμπτώματα της πρόδρομης φάσης, αν και η αμβλύτητα ή επιπέδωση του συναισθήματος και η κοινωνικοεπαγγελματική έκπτωση τείνουν να είναι πιο κοινές στην υπολειμματική φάση. Στη διάρκεια της υπολειμματικής φάσης μερικά από τα ψυχωτικά συμπτώματα, όπως παραληρητικές ιδέες ή ψευδαισθήσεις, μπορεί να επιμένουν αλλά συνήθως είναι λιγότερο συναισθηματικά φορτισμένα.

Επομένως, τα συμπτώματα της πρόδρομης ή υπολειμματικής φάσης είναι είτε εξασθενημένα θετικά (π.χ. παράξενες πεποιθήσεις ή μαγική σκέψη όπως δεισιδαιμονία, πίστη σε μαντικές ικανότητες, τηλεπάθεια, «έκτη αίσθηση», «άλλοι μπορούν να νιώσουν τα αισθήματα μου», ιδέες συσχέτισης ασυνήθιστες αντιληπτικές εμπειρίες όπως υποτροπιάζουσες παραισθήσεις, αίσθηση παρουσίας κάποιας δύναμης ή κάποιου ατόμου· παρεκβατικός, ασαφής, αόριστος λόγος ιδιόρρυθμη συμπεριφορά όπως το να μαζεύει σκουπίδια ή να μιλά μόνος του) είτε αρνητικά συμπτώματα (κοινωνική απομόνωση ή απόσυρση, έλλειψη πρωτοβουλίας, ενδιαφερόντων ή ενεργητικότητας, ελάττωση της ομιλητικότητας κτλ).

Σημειώνουμε, ότι πάντα υπάρχει η πιθανότητα για πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων ή και ίαση, αν και η συχνότητα της είναι άγνωστη. Η πιο συνηθισμένη πορεία είναι η εμφάνιση κατά καιρούς οξέων εξάρσεων με αύξηση της υπολειμματικής βλάβης ανάμεσα στα επεισόδια ή στασιμότητα. Έτσι, αν συναντήσουμε ένα σχιζοφρενικό ασθενή που επιστρέφει σε φυσιολογική λειτουργικότητα μετά τα ψυχωτικά του επεισόδια, θα πρέπει να αναρωτηθούμε για τη διάγνωση μας και να κοιτάξουμε και γι' άλλες πιθανότητες (π.χ. διπολική διαταραχή ή ψύχωση από ψυχοδραστικές ουσίες).

Έτσι, μολονότι δεν αποκλείεται η πλήρης ύφεση ή ίαση, ο σχιζοφρενικός ασθενής θα παρουσιάσει συνήθως κάποιο υπόλειμμα ψύχωσης, διαπροσωπικής αδεξιότητας, επαγγελματικής ή κοινωνικής ανικανότητας που θα ποικίλλει ευρύτατα, ώστε άλλοι ασθενείς να χρειάζονται χρόνια φροντίδα σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, άλλοι να ζουν στην κοινότητα σε ξενώνες, οικοτροφεία, διαμερίσματα κτλ. ή στις οικογένειες τους, άλλοι να εργάζονται με επίβλεψη, άλλοι χωρίς επίβλεψη, άλλοι να σπουδάζουν, άλλοι να διατηρούν κοινωνικές σχέσεις, να έχουν σεξουαλικές σχέσεις (ή και να παντρεύονται) κτλ., πολύ δύσκολα, όμως, να μπορούν να κάνουν και να κρατήσουν χωρίς ν' αρρωστήσουν μιαν ολοκληρωμένη διαπροσωπική -συναισθηματική-ερωτική σχέση.

Παρανοϊκός Τύπος

Τύπος Σχιζοφρένειας στον οποίο πληρούνται τα παρακάτω κριτήρια:

Α. Έντονη ενασχόληση με μία ή περισσότερες παραληρητικές ιδέες ή συχνές ακουστικές ψευδαισθήσεις.

Β. Δεν προεξάρχει κανένα από τα παρακάτω: αποδιοργανωμένος λόγος, αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά ή επίπεδο ή απρόσφορο συναίσθημα.

Η λειτουργικότητα του παρανοϊκού σχιζοφρενικού συνήθως παραβλάπτεται λιγότερο από του κατατονικού ή του αποδιοργανωμένου και παρανοϊκοί σχιζοφρενικοί μπορεί να λειτουργούν ικανοποιητικά σε κοινωνικές / επαγγελματικές καταστάσεις, που δεν διεγείρουν τους παρανοϊκούς τους φόβους. Έτσι, μπορεί να είναι παντρεμένοι, να έχουν παιδιά και να εργάζονται.

'Άγχος, θυμός, λεκτική και σωματική επιθετικότητα, καχυποψία και υπερευαισθησία στη διαπροσωπική επαφή συχνά χαρακτηρίζουν αυτόν τον τύπο, όπως και αμφιβολίες για την ταυτότητα του φύλου ή φόβος ότι θα θεωρηθεί το άτομο ομοφυλόφιλο ή θα το προσεγγίσουν ομοφυλόφιλοι.

Η έναρξη αυτού του τύπου τείνει να συμβαίνει αργότερα στη ζωή απ' ότι των άλλων τύπων και τα χαρακτηριστικά του γίνονται πιο σταθερά με το πέρασμα του χρόνου.

Οί παραληρητικές ιδέες είναι τυπικά δίωξης ή μεγαλείου, αν και παραληρητικές ιδέες με άλλα θέματα, π.χ. ζήλεια, θρησκεία, σωματοποίηση, μπορεί να εμφανισθούν. Οί παραληρητικές ιδέες μπορεί να είναι πολλαπλές, αλλά συνήθως οργανώνονται /συστηματοποιούνται γύρω από ένα θέμα. Οί παραληρητικές ιδέες δίωξης μπορεί να προδιαθέσουν το άτομο για αυτοκτονία και ο συνδυασμός παραληρητικών ιδεών δίωξης και μεγαλείου μαζί με θυμό μπορεί να προδιαθέσουν για βία.

Αποδιοργανωμένος Τύπος

Τύπος σχιζοφρένειας στον οποίο πληρούνται τα παρακάτω κριτήρια:

Α. Προεξάρχουν όλα τα παρακάτω:

(1) αποδιοργανωμένος λόγος

(2) αποδιοργανωμένη συμπεριφορά

(3) επίπεδο ή απρόσφορο συναίσθημα

Β. Δεν πληρούνται τα κριτήρια Κατατονικού Τύπου.

Πρόκειται για τον τύπο της Σχιζοφρένειας που παλιότερα ονομάζονταν ήβηφρενικός. Την αποδιοργανωμένη συμπεριφορά και τον αποδιοργανωμένο λόγο μπορεί να συνοδεύσουν ανόητη συμπεριφορά και ανόητο γέλιο. Λείπουν οί συστηματοποιημένες παραληρητικές ιδέες, μπορεί όμως να υπάρχουν διασπασμένες παραληρητικές ιδέες ή ψευδαισθήσεις χωρίς οργανωμένο περιεχόμενο. Μαννερισμοί, υποχονδριακά ενοχλήματα παραληρητικού επιπέδου, υπερβολική κοινωνική απόσυρση και παραξενιές στη συμπεριφορά είναι συχνά. Η κοινωνική έκπτωση είναι μεγάλη. Συνήθως υπάρχει προνοσηρή διαταραχή της προσωπικότητας, πρώιμη και ύπουλη έναρξη και χρόνια πορεία χωρίς σημαντική ύφεση.

Κατατονικός Τύπος

Τύπος Σχιζοφρένειας στην κλινική εικόνα του οποίου κυριαρχούν δύο τουλάχιστον από τα παρακάτω:

(1) κινητική ακινησία όπως γίνεται φανερή με καταληψία (συμπεριλαμβανομένης και της κηρώδους ευκαμψίας) ή με εμβροντησία (stupor)

(2) υπερβολική κινητική δραστηριότητα (που είναι εμφανώς άσκοπη και δεν επηρεάζεται από εξωτερικά ερεθίσματα)

(3) ακραίος αρνητισμός (προβολή αντίστασης που προφανώς δεν έχει κανένα κίνητρο σε κάθε εντολή ή διατήρηση δύσκαμπτης στάσης σε κάθε προσπάθεια μετακίνησης) ή αλαλία

(4) ιδιορρυθμίες των εκούσιων κινήσεων όπως γίνονται φανερές από στάσεις του σώματος (εκούσια λαμβανόμενες απρόσφορες ή αλλόκοτες στάσεις), στερεότυπες κινήσεις, έκδηλους μαννερισμούς, ή έκδηλους μορφασμούς

(5) ηχολαλία ή ηχοπραξία

Η καταληψία είναι η άκαμπτη διατήρηση μιας θέσης του σώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η κηρώδης ευκαμψία, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι η εντύπωση που δίνεται κατά τις παθητικές κινήσεις των μελών από τον εξεταστή, ότι αυτά μοιάζουν σαν να είναι από κερί, καθώς παραμένουν στη θέση που τα μετακίνησε. Η ηχολαλία είναι η επανάληψη σαν ηχώ (ή σαν ομιλία παπαγάλου) από τον ασθενή αυτών που λέει κάποιο άλλο άτομο. Η ηχοπραξία είναι η επαναληπτική μίμηση από τον ασθενή των κινήσεων ενός άλλου ατόμου. Κατά τη διάρκεια του κατατονικού stupor ή της κατατονικής διέγερσης το άτομο χρειάζεται προσεκτική παρακολούθηση για να μη βλάψει τον εαυτό του ή τους άλλους και μπορεί να χρειασθεί ιατρική φροντίδα λόγω μη λήψης τροφής, εξάντλησης, υπερπυρεξίας, αυτοτραυματισμού κτλ. Η μορφή αυτή της σχιζοφρένειας αν και συχνή πριν μερικές δεκαετίες, είναι πια σπάνια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Σημειώνουμε, ότι για να διαγνωσθεί αυτός ο τύπος, θα πρέπει κατ' αρχήν να πληροί όλα τα κριτήρια της Σχιζοφρένειας και επίσης να μην υπάρχει άλλη αιτιολογία για την κατατονία όπως κάποια ουσία (π.χ. νευροληπτικά), κάποια γενική ιατρική κατάσταση ή κάποιο μανιακό ή καταθλιπτικό επεισόδιο.

Αδιαφοροποίητος Τύπος

Τύπος Σχιζοφρένειας στον οποίο υπάρχουν συμπτώματα που πληρούν το Κριτήριο Α αλλά δεν πληρούνται τα κριτήρια του Παρανοϊκού, Αποδιοργανωμένου, ή Κατατονικού Τύπου.

Υπολειμματικός Τύπος

Τα διαγνωστικά κριτήρια του Υπολειμματικού Τύπου κατά DSM-IV είναι:

Τύπος Σχιζοφρένειας στον οποίο πληρούνται τα παρακάτω κριτήρια:

Α. Απουσιάζουν προεξάρχουσες παραληρητικές ιδέες, ψευδαισθήσεις, αποδιοργανωμένος λόγος και έντονα αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά.

Β. Υπάρχουν σημεία που δείχνουν ότι η διαταραχή συνεχίζεται, όπως φαίνεται από την παρουσία αρνητικών συμπτωμάτων ή δύο ή περισσότερων συμπτωμάτων από αυτά που αναφέρονται στο Κριτήριο Α για τη Σχιζοφρένεια, που είναι παρόντα με εξασθενημένη μορφή (π.χ. παράξενες πεποιθήσεις, ασυνήθιστες αντιληπτικές εμπειρίες).

Όπως φαίνεται, λοιπόν, από τα κριτήρια, ο τύπος αυτός αναφέρεται στις περιπτώσεις που έχει υπάρξει τουλάχιστον ένα επεισόδιο Σχιζοφρένειας, αλλά στην τωρινή κλινική εικόνα δεν υπάρχουν έντονα ψυχωτικά συμπτώματα, ενώ υπάρχουν αρνητικά συμπτώματα ή εξασθενημένα θετικά.

Σημειώνουμε, ότι αυτό που έχει κυρίως σημασία δεν είναι η ακριβής διάκριση των τύπων, όσο η διαφοροδιάγνωση της Σχιζοφρένειας από άλλες διαταραχές.

Θεραπεία

Η θεραπεία της Σχιζοφρένειας είναι μια μακρόχρονη και επίπονη διεργασία για τον ασθενή, την οικογένεια του, το γιατρό και όλα τα άλλα μέλη της θεραπευτικής ομάδας που φροντίζουν τον ασθενή - ψυχιατρικές νοσηλεύτριες, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, σύμβουλοι επαγγελματικής αποκατάστασης, εργοθεραπευτές κ.ά.

Κατά καιρούς, πολλοί ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν τη θεραπεία της Σχιζοφρένειας. Καμιά, όμως, δεν αποδείχτηκε αποτελεσματική. Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτή τη χιλιάδων ετών καταστροφική αρρώστια, γι' αυτό η θεραπευτική μας παρέμβαση απευθύνεται στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και στην ψυχοκοινωνική αποκατάσταση του ασθενή. Έτσι, η θεραπευτική αντιμετώπιση της Σχιζοφρένειας θα περιγραφεί κάτω από δύο μεγάλες διαστάσεις - σωματικές θεραπείες και ψνχοκοινωνικές θεραπείες - που οπωσδήποτε όμως έχουν περιορισμένη αποτελεσματικότητα (και δυνητικά μπορούν να αποβούν και βλαβερές). Παρόλα αυτά προσεκτικά σχεδιασμένα θεραπευτικά προγράμματα που συνθέτουν τις δύο διαστάσεις μπορούν να βοηθήσουν πολλούς ασθενείς να επανακτήσουν τη χαμένη τους λειτουργικότητα και ψυχολογική ακεραιότητα και υγεία.

Αυτό, πάντως, που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι θεραπευτική αντιμετώπιση των σχιζοφρενικών σημαίνει μακρόχρονη παροχή συστήματος βιοψυχοκοινωνικής υποστήριξης, που είναι η βάση για την εξασφάλιση ποιότητας στη ζωή τους.

Σωματικές θεραπείες

Αντιψυχωτικά φάρμακα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αντιψυχωτικά φάρμακα αποτέλεσαν αληθινή επανάσταση στον θεραπευτικό χειρισμό της Σχιζοφρένειας τόσο με την ικανότητα τους να καταστέλλουν την ψυχωτική διέγερση, όσο και με τη δυνατότητα τους να θεραπεύουν ψυχωτικά συμπτώματα. Αν και δεν μπορούν, βέβαια, να θεραπεύσουν την αρρώστια, μπορούν να θεραπεύσουν ή να ελαττώσουν την ψυχωτική σύγχυση, την αποδιοργάνωση, το άγχος, τις παραληρητικές ιδέες, τις ψευδαισθήσεις, δηλ. τα θετικά συμπτώματα. Με εξαίρεση, ίσως, κάποια νεότερα αντιψυχωτικά, δεν μπορούν, όμως, να επηρεάσουν καθόλου (ή επηρεάζουν πολύ λίγο) την απομόνωση, την αβουλία κτλ. δηλ. τα αρνητικά συμπτώματα . Μολονότι η κατασταλτική και αντιψυχωτική δράση των φαρμάκων αυτών μπορεί να είναι εμφανής μέσα σε ώρες από την έναρξη της θεραπείας, εντούτοις το μέγιστο, ιδιαίτερα της αντιψυχωτικής τους αποτελεσματικότητας μπορεί να μην επιτευχθεί πριν περάσουν έξι εβδομάδες. Όταν τα οξέα ψυχωτικά συμπτώματα της Σχιζοφρένειας ελεγχθούν (συνήθως μέσα σε 4-12 εβδομάδες), η δόση ελαττώνεται στο επίπεδο της θεραπείας συντήρησης, που είναι περίπου 10%-50°/ο της ποσότητας φαρμάκου που χρειάστηκε στην οξεία κρίση. Και φυσικά, η μείωση γίνεται προσεκτικά σε διάρκεια εβδομάδων, με στενή παρακολούθηση μήπως χρειαστεί και πάλι αύξηση λόγω επανόδου των συμπτωμάτων. Για άτομα που δεν είμαστε σίγουροι ότι ακολουθούν πιστά τις εντολές για λήψη του φαρμάκου από το στόμα σε εξωνοσοκομειακή βάση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε θεραπεία συντήρησης με δεκανοϊκή φλουφαιναζίνη ή δεκανοϊκή αλοπεριδόλη κάθε 10-30 ημέρες. Μολονότι σχιζοφρενικοί ασθενείς υποτροπιάζουν και ενώ βρίσκονται σε αντιψυχωτική αγωγή συντήρησης, εντούτοις η προφυλακτική χορήγηση αντιψυχωτικών μπορεί να προφυλάξει ένα σημαντικό αριθμό σχιζοφρενών γι' αυτό και συνιστάται. Δεν θα πρέπει όμως να παραλείπεται να γίνεται επανεκτίμηση κατά διαστήματα της ανάγκης για φαρμακευτική αγωγή. Ασθενείς που εμφανίζουν πλήρη ύφεση για 12 μήνες ή περισσότερο κι αυτοί που έχουν σταθεροποιηθεί σε χαμηλή δόση συντήρησης αξίζει (πολύ προσεκτικά!) να δοκιμάσουν μήπως δεν χρειάζονται φάρμακα, καθώς υπάρχει και ο φόβος της όψιμης δυσκινησίας .

Σήμερα, προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε τη μικρότερη δυνατή δόση που θα κρατήσει τον ασθενή κοινωνικά λειτουργικό (με έλεγχο των ψυχωτικών συμπτωμάτων αφενός και τις λιγότερες ανεπιθύμητες παρενέργειες αφετέρου).

Ακόμη περισσότερο, αν είναι δυνατόν, προσπαθούμε ύστερα από λεπτομερή ενημέρωση του ασθενή και με βάση μια ισχυρή θεραπευτική σχέση εμπιστοσύνης μαζί του να τον οδηγήσουμε ουσιαστικά σε αυτορρύθμιση, δηλαδή αυτός να κανονίζει πόσο φάρμακο χρειάζεται. Αυτό, έχει ιδιαίτερη σημασία ενόψει κοινωνικών ή διαπροσωπικών απαιτήσεων, όπως σαββατοκύριακο, σεξουαλικές σχέσεις κτλ., όπου προσωρινή ελάττωση ή διακοπή του φαρμάκου μπορεί να συνοδεύεται από βελτιωμένη λειτουργικότητα.

Σε διεγερμένους ασθενείς μπορεί να χρειασθεί «ταχεία χορήγηση νευροληπτικών» για τον έλεγχο της διέγερσης και των έντονων ψυχωτικών συμπτωμάτων τους . Σε τέτοιους ασθενείς ακόμη καλύτερα είναι αν η αντιψυχωτική αγωγή συνδυασθεί με χορήγηση βενζοδιαζεπινών, που δρουν κατασταλτικά έως ότου η δράση των αντιψυχωτικά^ εγκατασταθεί ικανοποιητικά.

Λίθιο. Κατά πάσα πιθανότητα το λίθιο δεν έχει ένδειξη, αν η διάγνωση της Σχιζοφρένειας είναι σίγουρη. Οποτεδήποτε, όμως, υπάρχει έντονο συναισθηματικό στοιχείο, παρορμητική ή επιθετική συμπεριφορά και η διάγνωση δεν είναι σίγουρη, είναι καλό να δοκιμάζεται.

Ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Μολονότι η ηλεκτροσπασμοθεραπεία προτείνεται σαν θεραπεία της σχιζοφρένειας (κυρίως στην οξεία φάση /έξαρση ή στις περιπτώσεις που δεν απάντησαν στη θεραπεία), η βασική της ένδειξη είναι το stupor ή η διέγερση του Κατατονικού Τύπου Σχιζοφρένειας .

Αντικαταθλιπτικά. Όπως, ήδη, αναφέρθηκε οί σχιζοφρενικοί ασθενείς μερικές φορές παρουσιάζουν κατάθλιψη, ιδιαίτερα ύστερα από την υποχώρηση ενός οξέος ψυχωτικού επεισοδίου (ενεργός φάση), όταν αντιλαμβάνονται τι τους συνέβη. Φυσικά, θα πρέπει η πιθανή κατάθλιψη να διαφοροδιαγνωσθεί από την ακινησία που μπορεί να προκαλεί το αντιψυχωτικά φάρμακο (χορήγηση αντιπαρκινσονικού ή ελάττωση του αντιψυχωτικού μπορεί να βοηθήσει) και από τα αρνητικά συμπτώματα της νόσου. Εφόσον ο σχιζοφρενικός είναι γνήσια καταθλιπτικός, τότε προσθέτουμε ένα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικό στη θεραπεία του.

Ψυχοκοινωνικές θεραπείες

Η ψυχοκοινωνική παρέμβαση στη Σχιζοφρένεια έχει σαν σκοπό την κατά το δυνατό καλύτερη λειτουργικότητα του σχιζοφρενικού ασθενή, ούτως ώστε στην ιδανικότερη μορφή αποκατάστασης του να ζει, ν' αγαπά /ερωτεύεται, να εργάζεται και να διασκεδάζει όπως όλοι οί άλλοι άνθρωποι. Μολονότι, πολλές φορές αυτό είναι ένα ουτοπιστικό ιδεώδες, σίγουρα αυτή είναι πάντα η κατεύθυνση της θεραπευτικής παρέμβασης. Συνάρτηση της θεραπευτικής αυτής φιλοσοφίας είναι ότι οπωσδήποτε κάθε προσπάθεια να παραμείνει ο σχιζοφρενικός ασθενής ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους - στην κοινότητα - είναι πρωταρχική, οπότε αν χρειασθεί να νοσηλευθεί, αυτό θα γίνει μόνο κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις και όσο το δυνατό για λιγότερο χρόνο. Η φορά λοιπόν είναι πάντα προς την εξωνοσοκομειακή περίθαλψη και οί νοσηλείες όταν χρειάζονται λόγω υποτροπών είναι βραχείες (και γίνονται κυρίως στα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων).

Έτσι, η παλιά άποψη της μακράς ή ασυλικής νοσηλείας με την τυπική εικόνα των αποσυρμένων και παλίνδρομη μένω ν - ιδρυματοποιημένων - ασθενών έχει προοδευτικά αντικατασταθεί στις περισσότερες χώρες από προγράμματα επανένταξης των ασθενών στην κοινότητα — κοινωνία, από προσπάθειες δηλαδή αποϊδρυματοποίησης. Βέβαια, η επιτυχία αυτών των προγραμμάτων για λόγους οικονομικούς ή κακού προγραμματισμού ή αδυναμίας πολλών ασθενών ν' αποκατασταθούν δεν είναι γενικευμένη, οπότε και τα ψυχιατρικά νοσοκομεία παραμένουν στις περισσότερες χώρες σαν αναγκαίοι χώροι περίθαλψης, όταν η αποκατάσταση στην κοινότητα δεν μπορεί να επιτύχει. Και πάλι, όμως, γίνεται ειδική προσπάθεια συρρίκνωσης τους και μέγιστης βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης και απασχόλησης των ασθενών. Κυρίως, όμως, η θεραπευτική μάχη δίνεται στην κοινότητα, στα κέντρα ψυχικής υγείας (και αν χρειασθεί νοσηλεία κυρίως στα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων), στους ξενώνες, στα οικοτροφεία, στα διαμερίσματα που μοιράζονται σχιζοφρενικοί, στις συνεργατικές εργασιακές μονάδες, στα σπίτια τους κτλ.

Έτσι, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τις ψυχοκοινωνικές θεραπείες σε ενδονοσοκομειακές και εξωνοσοκομειακές σ' ένα συνεχές, όμως, που έχει κατεύθυνση από το νοσοκομείο προς την κοινότητα και ταυτόχρονα που έχει σκοπό την αποφυγή κατά το δυνατό της επανάληψης της νοσηλείας. Βασικές ενδονοσοκομειακές ψυχοκοινωνικές θεραπείες είναι η θεραπεία περιβάλλοντος, η ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, οί δημιουργικές θεραπείες, η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων και η θεραπεία συμπεριφοράς γενικότερα, η απασχολησιοθεραπεία ή εργοθεραπεία κ.ά. Βασικές εξωνοσοκομειακές ψυχοκοινωνικές θεραπείες είναι η οικογενειακή θεραπεία (που μπορεί φυσικά να αρχίσει και ενδονοσοκομειακές, η ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία, η συνέχιση της εκμάθησης κοινωνικών δεξιοτήτων κ.ά. Παρακάτω θ' αναφερθούμε σύντομα στις θεραπείες αυτές με βάση τη φιλοσοφία της εξωνοσοκομειακής κατεύθυνσης, που διαμορφώνει τις εξής μορφές ψυχοκοινωνικής παρέμβασης: θεραπεία περιβάλλοντος και νοσηλεία, ψυχοθεραπεία, αποκατάσταση, μετανοσοκομειακή φροντίδα.

ΠΗΓΗ http://www.psychologia.gr/disorders/schizophrenia.htm

Το αντισυλληπτικό χάπι και ο καρκίνος του μαστού
29-06-2002

Το ερώτημα του κατά πόσο το αντισυλληπτικό χάπι προκαλεί καρκίνο του μαστού, είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει έντονα την επιστημονική κοινότητα και το πλατύ κοινό για αρκετές δεκαετίες.
Η μακροχρόνια λήψη του, που πολλές φορές αρχίζει από πολύ νεαρή ηλικία, είχε συσχετισθεί παλαιότερα με τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού, του οποίου ο κίνδυνος εκδήλωσης μεγαλώνει με την αύξηση της ηλικίας.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας μεγάλης επιδημιολογικής έρευνας που έγινε σε 9.200 γυναίκες ηλικίας από 35 έως 65 ετών, το αντισυλληπτικό χάπι δεν προκαλεί καρκίνο του μαστού.
Ένα πολύ σημαντικό σημείο στη μελέτη αυτή είναι ότι συμπεριέλαβε και τις γυναίκες που είχαν πάρει τα αντισυλληπτικά πρώτης γενεάς από την εποχή που είχαν πρωτοεμφανιστεί και τα οποία θεωρούνταν ότι είχαν αυξημένο κίνδυνο για να προκαλέσουν καρκίνο του μαστού.
Παράλληλα δεν βρέθηκε μεγαλύτερος κίνδυνος για καρκίνο του μαστού σε γυναίκες που άρχιζαν να παίρνουν το χάπι από πολύ νεαρή ηλικία ή για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Επίσης δεν βρέθηκε αυξημένος κίνδυνος ακόμη και σε γυναίκες που είχαν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού.
Οι γυναίκες στην έρευνα είχαν πάρει διαφόρων ειδών αντισυλληπτικά χάπια και για κανένα από αυτά δεν εντοπίστηκε κίνδυνος για καρκίνο του μαστού.
Παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι ενθαρρυντικά και δίνουν το απαιτούμενο αίσθημα ασφάλειας σε τόσες πολλές γυναίκες που παίρνουν το αντισυλληπτικό χάπι, εντούτοις οι έρευνες πρέπει να συνεχίζονται για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα δημόσιας υγείας.
Ο αριθμός των γυναικών που παίρνουν το χάπι αυτό είναι πολύ μεγάλος και έτσι απαιτείται μια συνεχής μακροχρόνια παρακολούθηση των επιδράσεων στην υγεία τους.
Επιπρόσθετα,πολύ λίγα είναι γνωστά για το τι προκαλεί τον καρκίνο του μαστού. Παράγοντες όπως η ηλικία, η διατροφή και το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου είναι μεταξύ των παραγόντων που έχουν εμπλακεί και διερευνούνται.

Το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας
20-12-2002

Το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επείγοντα τρόπο σε περίπτωση που έχει προηγηθεί συνουσία χωρίς να ληφθούν μέτρα αντισύλληψης.
Το χάπι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περίπτωση βιασμού ή ακόμη εάν έχει χρησιμοποιηθεί μέτρο προφύλαξης ανεπιτυχώς.
Τέτοιες περιπτώσεις είναι για παράδειγμα ένα προφυλακτικό που έχει σπάσει ή η περίπτωση γυναίκας που έχει ξεχάσει να πάρει τα συνήθη αντισυλληπτικά της χάπια.
Το χάπι αυτό έχει μειώσει δραστικά τον αριθμό των εκτρώσεων. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, από το 1994 μέχρι το 2000, στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός των εκτρώσεων μειώθηκε κατά 43% χάρις στην επείγουσα χορήγηση του αντισυλληπτικού χαπιού της επόμενης μέρας.
Το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας δεν πρέπει να χρησιμοποιείται συστηματικά σαν τρόπος αντισύλληψης αλλά μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που οι καταστάσεις που έχουν προηγηθεί, επιβάλλουν με επείγοντα τρόπο, τη χορήγηση μιας θεραπείας που θα αποτρέψει άμεσα την αντισύλληψη.
Το αντισυλληπτικό, χάπι της επόμενης μέρας έχει τις ακόλουθες δράσεις:
· Εμποδίζει την ωορρηξία
· Εμποδίζει τη γονιμοποίηση
· Εμποδίζει την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα
Τα χάπια επείγουσας αντισύλληψης περιέχουν ορμόνες σε ψηλή δόση. Υπάρχουν βασικά δύο κατηγορίες τέτοιων χαπιών, εκείνα που περιέχουν συνδυασμό οιστρογόνων και προγεστερόνης σε ψηλές δόσεις όπως το Preven και εκείνα που περιέχουν μόνο προγεστερόνη σε ψηλή δόση όπως το Plan B.
Η πρώτη κατηγορία των χαπιών έχει μέχρι και 25% αποτυχίες ενώ η δεύτερη κατηγορία έχει καλύτερα αποτελέσματα με 11% αποτυχίες.
Για να είναι αποτελεσματικά τα χάπια αυτά, πρέπει να λαμβάνονται μέσα στις πρώτες 72 ώρες από τη στιγμή που έλαβε χώρα η συνουσία που δεν είχε τη δέουσα αντισυλληπτική προστασία. Συνήθως λαμβάνονται δύο χάπια με 12 ώρες διαφορά. Όσο πιο γρήγορα μετά από τη συνουσία λαμβάνονται τα χάπια, τόσο πιο καλές είναι οι πιθανότητες επιτυχίας.
Το πρόβλημα που υπάρχει με τα χάπια αυτά είναι ότι είναι διαθέσιμα μόνον κατόπιν ιατρικής συμβουλής και συνταγής.
Επειδή η αποτελεσματικότητα είναι μεγαλύτερη μέσα στις πρώτες 24 ώρες από τη συνουσία, είναι πολύ σημαντικό η γυναίκα να μπορεί να έχει άμεση πρόσβαση σε γιατρό για να μπορέσει να εξασφαλίσει συνταγή και να πάρει το φάρμακο.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε τη διαφορά που έχουν τα αντισυλληπτικά χάπια της επόμενης μέρας, από το χάπι της έκτρωσης.
Τα αντισυλληπτικά χάπια της επόμενης μέρας, χορηγούνται με επείγοντα τρόπο για να προλάβουν και να αποτρέψουν μια κύηση, ενώ το χάπι της έκτρωσης (Mifeprex, mifepristone γνωστό σαν RU-486) δίνεται για να σταματήσει μια εγκυμοσύνη που έχει αρχίσει και οδηγεί στην αποβολή.
Επίσης είναι καλό να προσθέσουμε ότι γυναίκες οι οποίες πήραν το χάπι της επόμενης μέρας αλλά δεν πέτυχε και παρέμειναν έγκυες, τα παιδιά που κάνουν δεν έχουν ανωμαλίες.
Συμπερασματικά εμείς θα τονίσουμε ότι είναι απαραίτητο οι γυναίκες και οι άνδρες να είναι πολύ καλά πληροφορημένοι για τη γονιμότητα και την αντισύλληψη.
Επίσης να είναι ενήμεροι για τις πιθανότητες εγκυμοσύνης όταν χρησιμοποιείται ή όταν δεν χρησιμοποιείται μέθοδος αντισύλληψης.
Επιπρόσθετα είναι καλό να είναι και πληροφορημένοι για το αντισυλληπτικό χάπι της επόμενης μέρας το οποίο κάτω από ορισμένες συνθήκες και μετά από ιατρική συμβουλή μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο.

Το ροχαλητό και η σεξουαλική ζωή
19-08-2004

Το ροχαλητό είναι δυσάρεστο για το άτομο που υποφέρει αλλά και για εκείνο ή εκείνη που κοιμάται μαζί του.
Προκαλεί αϋπνία, κούραση και αυξάνει τη νευρικότητα.
Στους άνδρες επιπρόσθετα, προκαλεί προβλήματα της σεξουαλικής λειτουργίας και ιδιαίτερα δυσκολίες της στύσης.
Οι λόγοι που προκαλούν ροχαλητό είναι διάφοροι αλλά υπάρχει μια πάθηση αρκετά συχνή, το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου, η οποία συνδέεται και με την πρόκληση άλλων διαταραχών.
Το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου πλήττει περίπου 4% των γυναικών και 9% των ανδρών ηλικίας από 30 έως 60 ετών.
Ο ύπνος των ατόμων αυτών είναι πολύ διαταραγμένος και χαρακτηρίζεται από έντονο ροχαλητό.
Η άπνοια του ύπνου είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα, παρατεταμένα επεισόδια διακοπής της αναπνοής που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Τα επεισόδια διακοπής της αναπνοής διαρκούν συνήθως 10 δευτερόλεπτα. Οι διακοπές αυτές είναι πολλές και η συχνότητά τους μπορεί να είναι και μέχρι 20 έως 30 ανά ώρα.
Τα άτομα αυτά δεν ξεκουράζονται από τον ύπνο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας νιώθουν εξαιρετικά κουρασμένα. Όταν οδηγούν οι επιδόσεις τους συγκρίνονται με αυτές κάποιου που οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ.
Οι διαταραχές αυτές επηρεάζουν σοβαρά και τη σεξουαλική ζωή των ασθενών που πάσχουν από το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου.
Οι κανονικές ορμονικές λειτουργίες που έχουν σχέση με την αναπαραγωγή καθώς και η ανεπαρκής οξυγόνωση του αίματος πιθανόν να διαταράσσονται σε ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις που οδηγούν στο ροχαλητό, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται και επιπρόσθετα διαταραχές της σεξουαλικής ζωής.
Είναι επίσης εύκολα κατανοητό ότι η κούραση και ο εκνευρισμός κάθε άλλο παρά ευνοούν μια κανονική, αρμονική σεξουαλική συμπεριφορά.
Έρευνες που έγιναν σε ασθενείς με το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου έδειξαν ότι όταν αυτοί ελάμβαναν θεραπεία για το πρόβλημα, τότε η σεξουαλική τους κατάσταση βελτιωνόταν.
Συγκεκριμένα είχαν μια καλύτερη διάθεση και διέγερση για σεξ, και είχαν περισσότερους οργασμούς και ικανοποίηση.
Άλλες έρευνες που έγιναν στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξαν αξιόλογα στοιχεία: · Περίπου 25% των ζευγαριών, δήλωσαν ότι το ροχαλητό καταστρέφει τη σεξουαλική τους ζωή · 10% των ζευγαριών δεν δίστασαν να δηλώσουν ότι σκέφτηκαν το χωρισμό σαν ένα τρόπο για να γλιτώσουν από το πρόβλημα · 40% των ζευγαριών, δήλωσαν ότι η ποιότητα της σχέσης μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας επηρεάζεται αρνητικά από το ροχαλητό · 80% των ζευγαριών, επιλέγουν να κοιμούνται ξεχωριστά για να ξεφύγουν από τις αρνητικές συνέπειες του ροχαλητού
Από τα πιο πάνω στοιχεία γίνεται σαφές ότι το ροχαλητό προκαλεί σωματική αλλά και συναισθηματική ταλαιπωρία. Το άτομο που υποφέρει επηρεάζεται στην καθημερινή του ζωή και στην επαγγελματική του δραστηριότητα. Παράλληλα το ροχαλητό και οι διαταραχές που προκαλεί βλάπτουν τη σχέση του με το σύντροφό του όπως και τη σεξουαλική του ζωή.
Το ροχαλητό επηρεάζει σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, από 20% έως 40% του πληθυσμού.

Είναι λοιπόν απαραίτητο για μια πάθηση πολύ συχνή όπως το ροχαλητό, να γίνεται η διερεύνηση του προβλήματος, να αναγνωρίζεται η αιτία και να εφαρμόζεται μια θεραπεία αντιμετώπισης το ταχύτερο δυνατό.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=99

Ο ύπνος και η μνήμη
16-02-2002

Η στέρηση ύπνου μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου, μειώνει την παραγωγικότητα, είναι πηγή ατυχημάτων, αυξάνει τη νευρικότητα και επηρεάζει αρνητικά τη μνήμη.
Οι πληγές, τα τραύματα και οι κακώσεις στον οργανισμό χρειάζονται περισσότερο χρόνο να επουλωθούν κάτω από συνθήκες έλλειψης ικανοποιητικού ύπνου.
Επίσης η ικανότητα συγκέντρωσης και εκμάθησης νέων πραγμάτων μειώνεται όταν ο ύπνος είναι ανεπαρκής.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που έχουν ληφθεί και αποθηκευτεί κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης και που έχουν σχέση με την εκμάθηση και απόκτηση νέων δεξιοτήτων.
Έρευνες που έγιναν με τη βοήθεια εξειδικευμένων απεικονιστικών μεθόδων του εγκεφάλου (positron emission tomography) έδειξαν με ακρίβεια τις περιοχές εκείνες του εγκεφαλικού ιστού οι οποίες εργάζονται έντονα όταν κάποιος είναι ξύπνιος και μαθαίνει καινούργια πράγματα.
Χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι ίδιες περιοχές του εγκεφάλου παρουσιάζουν έντονη δραστηριότητα κατά τον ύπνο.
Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι πληροφορίες τυγχάνουν επεξεργασίας και αποθήκευσης στη μνήμη όταν ένα άτομο κοιμάται, με τρόπο τέτοιο που να μπορούν να καλούνται αποτελεσματικά για μελλοντική χρήση όταν υπάρξει η ανάλογη ανάγκη.
Σε πειράματα που έγιναν σε εθελοντές φάνηκε ότι κατά τη διάρκεια της φάσης REM (Rapid Eye Movement) του ύπνου, ο εγκέφαλος δοκιμάζει τις πληροφορίες που έχει αποκτήσει, με αποτέλεσμα όταν το άτομο ξυπνήσει να μπορεί να τις καλεί από τη μνήμη και να μπορεί να τις χρησιμοποιεί αποτελεσματικά.
Το στάδιο REM του ύπνου, είναι αυτό που χαρακτηρίζεται από ταχείες κινήσεις των ματιών και συμβαίνει περίπου κάθε 90 λεπτά.
Είναι κατά τη διάρκεια του REM που βλέπουμε όνειρα. Επίσης επηρεάζει τις γνωστικές ικανότητες, τη συμπεριφορά, την απόδοση και τη ψυχική διάθεση μας.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι ο ποιοτικά και ποσοτικά καλός ύπνος είναι καίριας σημασίας για την ενημέρωση, βελτίωση και συντήρηση μιας αποτελεσματικής μνήμης.
Όμως το ερώτημα που προκύπτει είναι, πόσο χρόνο χρειαζόμαστε να κοιμόμαστε για να ικανοποιούνται οι ανάγκες του εγκεφάλου για την ανανέωση της μνήμης;
Το ερώτημα παίρνει ακόμη μεγαλύτερη σημασία εάν λάβουμε υπ' όψη ότι στην εποχή μας η διάρκεια του ύπνου έχει μειωθεί. Το 1910 μελέτες είχαν δείξει ότι η μέση διάρκεια ύπνου ήταν 9 ώρες ενώ σήμερα έχει μειωθεί στις 7 ώρες.
Μάλιστα υπήρξαν και υποψίες ότι ο ύπνος μικρής διάρκειας συνδέεται με μείωση της διάρκειας ζωής.
Η αϋπνία που μπορεί να προέλθει από διάφορες αιτίες και η στέρηση ύπνου, είτε λόγω φόρτου εργασίας είτε λόγω ιδιαιτεροτήτων του ατόμου που δεν κοιμάται πολλές ώρες, θα μπορούσαν σε τέτοια περίπτωση να συσχετίζονται με μικρότερη διάρκεια ζωής.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε πρόσφατα στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, η διάρκεια ύπνου από 5 έως 8 ώρες δεν συνοδευόταν με οποιαδήποτε σημαντική παθολογία ή μείωση της διάρκειας της ζωής.
Φαίνεται λοιπόν ότι ένας ύπνος από 5 έως 8 ώρες είναι ικανοποιητικός ανάλογα με το άτομο, για την επούλωση των βλαβών που δημιουργούνται στον οργανισμό κατά την διάρκεια των δραστηριοτήτων που γίνονται όταν το άτομο είναι ξύπνιο.
Η μνήμη ανανεώνεται και οργανώνεται κατά τον ύπνο αυτό και επιτρέπει στο άτομο να επεξεργαστεί και να αποθηκεύσει τις πληροφορίες, επιτρέποντας του έτσι μια πιο καλή χρήση τους, όταν προκύψει η ανάγκη.

Χρόνια αϋπνία: Αιτίες, συμπτώματα, συνέπειες, αντιμετώπιση
14-07-2005

Η αϋπνία είναι η συχνότερη διαταραχή του ύπνου στον ανεπτυγμένο κόσμο. Επηρεάζει όλα τα στάδια της ενήλικης ζωής και για πολλούς το πρόβλημα είναι χρόνιο.
Υπολογίζεται ότι μέχρι 50% του πληθυσμού παρουσιάζει συχνά πρόβλημα αϋπνίας. Μόνο στο 6% έχει τοποθετηθεί η διάγνωση της χρόνιας αϋπνίας.
Τα συχνότερα συμπτώματα της αϋπνίας που εμφανίζονται τουλάχιστο μερικές νύχτες κάθε εβδομάδας περιλαμβάνουν δυσκολία αποκοίμισης, ξύπνημα πολύ νωρίς, ξύπνημα χωρίς ο ασθενής να νιώθει ξεκούραστος και αγρυπνία με τον ασθενή να μένει ξύπνιος κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Έχουν αναγνωριστεί ορισμένοι παράγοντες κινδύνου και αιτίες για την αϋπνία. Όμως οι λόγοι για τους οποίους αυτό συμβαίνει δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητοί. Μεταξύ των παραγόντων που αυξάνουν τον κίνδυνο για χρόνια αϋπνία περιλαμβάνονται το γυναικείο φύλο, η προχωρημένη ηλικία, η ανεργία, το χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, ο χωρισμός ή το διαζύγιο και οι ασθένειες.
Η αϋπνία μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής λόγω άλλων προβλημάτων του ύπνου και μπορεί να συνοδεύεται από άλλες παθολογικές καταστάσεις.
Έχει βρεθεί ότι υπάρχει συσχετισμός μεταξύ αϋπνίας και ψυχιατρικών ή ψυχολογικών διαταραχών. Η κατάθλιψη και οι αγχώδεις καταστάσεις μπορεί να συνοδεύονται από αϋπνία.
Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η χρόνια αϋπνία προδιαθέτει στην ανάπτυξη ψυχιατρικών διαταραχών. Η χρόνια επίμονη, συνεχής αϋπνία αυξάνει τον κίνδυνο για αγχώδεις καταστάσεις, κατάθλιψη, χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ.
Παράγοντες όπως οι ακανόνιστες ώρες ύπνου, η κατανάλωση καφεΐνης και άλλων διεγερτικών ουσιών, η εργασία με βάρδιες και άλλες συνυπάρχουσες παθολογικές καταστάσεις, καθιστούν τους ανθρώπους περισσότερο ευάλωτους στο να παρουσιάσουν αϋπνία.
Η χρόνια αϋπνία έχει άμεσες και έμμεσες συνέπειες στην υγεία και ποιότητα ζωής των ατόμων που πάσχουν από αυτή. Ασθενείς με χρόνια αϋπνία έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιακά προβλήματα, ψηλή πίεση και μυοσκελετικά προβλήματα.
Επίσης η ύπαρξη χρόνιας αϋπνίας έχει συσχετισθεί με αυξημένη χρήση των ιατρικών υπηρεσιών, με χρόνια προβλήματα υγείας και αυξημένο κίνδυνο χρήσης φαρμάκων ή ναρκωτικών.
Οι συνέπειες της αϋπνίας κατά την ημέρα, περιλαμβάνουν μειωμένη συγκέντρωση, δυσκολίες μνήμης, υπνηλία, φτωχή απόδοση στην εργασία, αποτυχίες στον επαγγελματικό τομέα, αλλαγές της ψυχικής διάθεσης, κατάθλιψη και αυξημένη χρήση των ιατρικών υπηρεσιών.
Οι οικονομικές συνέπειες της αϋπνίας είναι εξαιρετικά μεγάλες. Οι άμεσες δαπάνες λόγω αϋπνίας περιλαμβάνουν το κόστος των θεραπειών και γενικά των ιατρικών υπηρεσιών.
Το έμμεσο κόστος της χρόνιας αϋπνίας οφείλεται στην απώλεια χρόνου εργασίας και παραγωγικότητας. Παράλληλα η στέρηση ύπνου λόγω αϋπνίας αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων.
Η αντιμετώπιση της χρόνιας αϋπνίας παραδοσιακά βασίστηκε στη θεραπεία με φάρμακα. Παρά το γεγονός ότι πολλά φάρμακα δεν έχουν επίσημα εγκριθεί για την αϋπνία, εντούτοις πολλά χορηγούνται για το σκοπό αυτό.
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται συχνά για την αντιμετώπιση της αϋπνίας περιλαμβάνουν τα αντικαταθλιπτικά, τα αντιισταμινικά, τα αντιχολινεργικά, τις βενζοδιαζεπίνες και άλλα υπνωτικά. Υπάρχουν σε κάθε κατηγορία φαρμάκων παρενέργειες που περιορίζουν τη χρήση και αποτελεσματικότητα τους.
Η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων στην αντιμετώπιση της χρόνιας αϋπνίας δεν έχει αξιολογηθεί συστηματικά.
Η γνωστική συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, έχει αναγνωρισθεί ως μία αξιόλογη και αποτελεσματική θεραπεία για την αντιμετώπιση της χρόνιας αϋπνίας.
Συμπερασματικά θέλουμε να τονίσουμε ότι η χρόνια αϋπνία είναι ένα κοινό πρόβλημα με σοβαρές προεκτάσεις και συνέπειες τόσο για τους ασθενείς όσο και για το κοινωνικό σύνολο.
Παρά το γεγονός ότι κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει γίνει σημαντική πρόοδος στην έρευνα για το ύπνο, εντούτοις παραμένουν ακόμη πολλά άλυτα προβλήματα όσον αφορά στην θεραπεία της αϋπνίας.

Πόσο ύπνο χρειάζεστε πραγματικά;
27-04-2004

Τα προβλήματα που σχετίζονται με λίγο ή κακό ύπνο έχουν μελετηθεί εκτεταμένα. Αντίθετα δεν έχουν ερευνηθεί αρκετά οι επιπτώσεις που έχουν αυτοί που κοιμούνται πολύ.
Πρόσφατες έρευνες έφεραν στην επιφάνεια στοιχεία που δείχνουν ότι αυτοί που κοιμούνται πολύ έχουν αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας. Είναι ήδη γνωστό ότι ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει και σε άτομα που κοιμούνται συστηματικά, λιγότερο από 7 ώρες κάθε νύχτα.
Φαίνεται ότι όπως ο λίγος ύπνος συνοδεύεται από προβλήματα υγείας έτσι και ο πολύς ύπνος έχει τις δικές του αρνητικές επιπτώσεις. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας εξέτασαν το χρόνο που κοιμούνταν κάθε νύκτα 1.004 ενήλικες και τα προβλήματα που παρουσίαζαν σε σχέση με τη διάρκεια του νυκτερινού τους ύπνου.
Διαπίστωσαν ότι τα άτομα που κοιμούνται από εννέα έως δέκα ώρες κάθε νύκτα ένιωθαν περισσότερη κούραση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επιπρόσθετα κατά καιρούς ξυπνούσαν τη νύκτα ή πολύ νωρίς την αυγή και μετά δεν μπορούσαν να κοιμηθούν ξανά.
Συνοπτικά αυτοί που κοιμόντουσαν περισσότερες από 9 ώρες κάθε νύκτα αντιμετώπιζαν περισσότερα προβλήματα από αυτούς που κοιμόντουσαν 8 ώρες.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν τη σχέση που έχει ο ύπνος με την κατάθλιψη. Είναι γνωστό ότι η κατάθλιψη κάνει τον ασθενή να θέλει να κοιμάται. Εκείνο που δεν είναι ξεκάθαρο είναι όταν κάποιος κοιμάται πολύ, από 9 έως 10 ώρες, κατά πόσο αυτό ευνοεί την εκδήλωση της κατάθλιψης.
Φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ανάγκη για 7 έως 8 ώρες ύπνο καθημερινά. Με τον ύπνο αυτό νιώθουν αναζωογονημένοι και ξεκούραστοι. Εάν κάποιος ξοδεύει περισσότερο χρόνο στο κρεβάτι για ύπνο, θα πρέπει να ξέρει ότι αυτό είναι πηγή κούρασης και άλλων προβλημάτων.
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι υπάρχουν άτομα που πάσχουν από υπερβολική υπνηλία. Τα άτομα αυτά δεν παρουσιάζουν υπνηλία λόγω του ότι δεν κοιμούνται αρκετά.
Παρουσιάζουν περιόδους που είναι παροδικές κατά τις οποίες κοιμούνται υπερβολικά τη νύχτα και παράλληλα χρειάζονται να κοιμούνται και την ημέρα. Είναι δυνατό ενώ εργάζονται, όταν τρωνε ή όταν συνομιλούν να αποκοιμούνται.
Ο επιπρόσθετος ύπνος που παίρνουν κατά την ημέρα δεν τους ξεκουράζει. Δυσκολεύονται να ξυπνήσουν και παράλληλα παρουσιάζουν ψυχολογικές διαταραχές όπως άγχος, εκνευρισμό, ψευδαισθήσεις, ανησυχίες και προβλήματα μνήμης.
Τα άτομα που πάσχουν από πρωτογενή υπερβολική υπνηλία, μπορούν να έχουν προβλήματα στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνικότητα τους. Συνήθως επηρεάζονται από την πάθηση αυτή έφηβοι και νεαροί ενήλικες.
Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται ιατρική βοήθεια. Σε αριθμό περιπτώσεων πιθανόν να υπάρχει μια άλλη πάθηση που υποβόσκει. Επίσης υπάρχουν και φάρμακα που προκαλούν υπερβολική υπνηλία.
Η πρόγνωση της πάθησης αυτής εξαρτάται από την αιτία που την έχει προκαλέσει. Δεν απειλεί τη ζωή όμως είναι δυνατόν να έχει σοβαρές συνέπειες όπως οδικά δυστυχήματα.
Ο ασθενής πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζει το πρόβλημα αυτό και να αντιλαμβάνεται πότε βρίσκεται σε περιόδους υπερβολικής υπνηλίας διότι η κατάσταση συνεχίζεται για όλη τη ζωή.

Ροχαλητό: Πώς σταματά;
13-02-2004

Το ροχαλητό είναι η θορυβώδης αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου, η οποία επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα του ύπνου τόσο του ίδιου του ασθενούς αλλά και του ατόμου που κοιμάται μαζί του.
Έχει υπολογιστεί ότι στο γενικό πληθυσμό το ροχαλητό είναι πολύ συχνό. Σύμφωνα με τις στατιστικές, επηρεάζει ποσοστό που κυμαίνεται από 20% έως 40% του πληθυσμού.
Το ροχαλητό συχνά διακόπτει τον ύπνο του ατόμου που κοιμάται με τον ασθενή. Μπορεί να ενοχλεί και τα υπόλοιπα άτομα μιας οικογένειας μέσα στο ίδιο σπίτι.
Προκαλεί σε αρκετές περιπτώσεις και διακοπές του ύπνου του ίδιου του ασθενούς. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται στέρηση ύπνου με συνεπακόλουθα τη δημιουργία προστριβών και κούρασης κατά την διάρκεια της ημέρας.
Το ροχαλητό είναι μια παθολογική κατάσταση που υποδεικνύει ότι υπάρχει κάποια μορφή απόφραξης της αναπνοής. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να συνοδεύεται από πολλούς κινδύνους τόσο για τον ασθενή όσο και για το περιβάλλον του και το κοινωνικό σύνολο.
Το ροχαλητό μπορεί να έχει διάφορες αιτιολογίες. Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι ενώ υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το ροχαλητό οφείλεται σε λειτουργικές ανωμαλίες υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το ροχαλητό μπορεί να είναι η έκφραση μιας πολύ πιο σοβαρής κλινικής κατάστασης όπως για παράδειγμα το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου.Για τους λόγους αυτούς είναι καλό όταν υπάρχει ένα τέτοιο πρόβλημα, να ενημερώνεται ο θεράπων ιατρός του ασθενούς ο οποίος και θα κρίνει εάν χρειάζονται να γίνουν περισσότερες εξετάσεις και ειδικές θεραπείες για την αντιμετώπιση μιας σοβαρής ασθένειας που πιθανόν να αποτελεί την αιτία του ροχαλητού.
Ορισμένα απλά αλλά αποτελεσματικά μέτρα μπορούν να ληφθούν για την αντιμετώπιση του ροχαλητού, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς και των ατόμων του περιβάλλοντός του.
Τα μέτρα αυτά είναι:
1. Υιοθετείστε ένα υγιεινό τρόπο ζωής: Η σωματική εξάσκηση βελτιώνει και ενδυναμώνει το μυϊκό τόνο. Αυτοί οι οποίοι εξασκούνται, βελτιώνουν ταυτόχρονα και τον τόνο των μυών της γλώσσας και του λάρυγγα. Η καλή κατάσταση των μυών αυτών μειώνει τον κίνδυνο ροχαλητού

2. Διατηρείστε ένα κανονικό βάρος για το ύψος σας: Τα άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα έχουν ογκώδεις σωματικούς ιστούς στο λαιμό. Αυτοί στενεύουν τις διόδους του αέρα κατά την αναπνοή. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται λειτουργικές δονήσεις μεταξύ της γλώσσας και του άνω μέρους του λάρυγγα όταν προσεγγίζουν το μαλακό μέρος του ουρανίσκου και της σταφυλής και έτσι δημιουργείται ροχαλητό

3. Αποφεύγετε φάρμακα όπως τα ηρεμιστικά, τα υπνωτικά και τα αντί-ισταμινικά πριν τον ύπνο: Τα φάρμακα αυτά, επειδή χαλαρώνουν πολύ τους μυς, μπορούν να μειώνουν τους μυϊκούς τόνους στις διόδους του αέρα της αναπνοής, προκαλώντας έτσι ροχαλητό.

4. Αποφεύγετε το αλκοόλ πριν πάτε για ύπνο: Επειδή το αλκοόλ μπορεί και αυτό να χαλαρώνει υπερβολικά τους μυς προκαλώντας έτσι ροχαλητό, είναι καλό να το αποφεύγετε για τις 4 ώρες που προηγούνται της χρονικής στιγμής που θα πάτε να κοιμηθείτε

5. Αποφεύγετε να φάτε κάτι πριν πάτε για ύπνο: Η λήψη τροφής προκαλεί την έκκριση σάλιου και βλέννας. Αυτά μπορούν να επηρεάσουν την αναπνοή κατά τον ύπνο και να δημιουργήσουν ροχαλητό. Για τους λόγους αυτούς συστήνεται να αποφεύγετε την λήψη τροφής κατά τις 3 ώρες που προηγούνται του ύπνου

6. Διατηρείστε ένα σταθερό ρυθμό ύπνου: Αυτό σημαίνει ότι θα κοιμάστε κανονικά, για ικανοποιητικό αριθμό ωρών και χωρίς να εξαντλείστε υπερβολικά προτού να πάτε για ύπνο. Η υπερβολική κούραση συντείνει στο ροχαλητό

7. Να κοιμάστε στο πλευρό και όχι πάνω στην πλάτη σας: Όταν κοιμάστε πάνω στην πλάτη σας, η κάτω σιαγόνα έχει την τάση να ανοίγει και η πιθανότητα ροχαλητού είναι μεγαλύτερη.
Το άτομο που κοιμάται μαζί σας μπορεί για παράδειγμα να σας τοποθετεί ενώ κοιμάστε, στο πλευρό σας εάν κοιμάστε πάνω στην πλάτη σας.
Σε έντονο ροχαλητό, που προκύπτει όταν ο ασθενής κοιμάται πάνω στην πλάτη του, ορισμένοι συστήνουν να ραφτεί μια κάλτσα στο πίσω μέρος της πυτζάμας στη ράχη και να τοποθετηθεί μέσα μια μπάλα του τένις που θα εμποδίζει τον ασθενή να κοιμάται πάνω στην πλάτη του.

8. Ανυψώστε το άνω μέρος του κρεβατιού σας, εκεί που βάζετε το κεφάλι σας, κατά 12 εκατοστά: Η ανύψωση αυτή υποβοηθά την ευκολότερη ροή του αέρα δια μέσου των αναπνευστικών οδών της μύτης και του λάρυγγα. Μπορείτε να κάνετε την ανύψωση αυτή χρησιμοποιώντας μαξιλάρια ή ακόμη με ειδικό μηχανισμό που έχουν κάποια κρεβάτια

9. Φροντίστε να μην είναι ξηρός ο αέρας του υπνοδωματίου σας: Φροντίστε να δημιουργήσετε ικανοποιητική υγρασία του αέρα στο υπνοδωμάτιό σας σε περίπτωση που διαπιστώσετε ότι ο αέρας αυτός είναι ξηρός. Ο λάρυγγας όταν είναι στεγνός πάλλεται προκαλώντας ήχους περισσότερους παρά όταν είναι υγρός. Μια συσκευή διατήρησης της υγρασίας μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο να ξηραθεί το στόμα και ο λάρυγγας σας

10. Συμβουλευτείτε το γιατρό σας: Όπως έχουμε αναφέρει και πιο πάνω το ροχαλητό υποδεικνύει ότι υπάρχει κάποια μορφή απόφραξης της αναπνοής. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι η έκφραση μιας σοβαρότερης ασθένειας όπως το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου.
Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από θορυβώδες ροχαλητό, με πολλές συχνές διακοπές του ύπνου λόγω ολοκληρωτικής απόφραξης της αναπνοής. Οι αποφράξεις αυτές σταματούν την αναπνοή για δευτερόλεπτα ή ακόμη για λεπτά. Αυτή η πάθηση χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση.

Προβλήματα ύπνου, κούραση, καρδιακή προσβολή και γυναίκες
17-11-2003

Πολλοί πιστεύουν ότι η κυριότερη αιτία θανάτου λόγω ασθένειας στις γυναίκες είναι ο καρκίνος ή τα εγκεφαλικά επεισόδια. Αυτό δεν είναι αληθές και όπως και στους άντρες έτσι και στις γυναίκες ο μεγαλύτερος ένοχος είναι οι καρδιακές παθήσεις.
Σε αντίθεση όμως με το τι συμβαίνει στους άνδρες, τα συμπτώματα που προηγούνται μιας καρδιακής προσβολής είναι διαφορετικά.
Στους άνδρες το σημαντικότερο σύμπτωμα είναι ένας έντονος πόνος στο στήθος που επεκτείνεται προς το λαιμό ή προς τον αριστερό βραχίονα. Στις γυναίκες το σύμπτωμα αυτό είναι πολύ πιο σπάνιο.
Μέχρι σήμερα τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν το έμφραγμα του μυοκαρδίου, τόσο κατά τη φάση που προηγείται όσο και κατά το καρδιακό επεισόδιο ειδικά στις γυναίκες, δεν είχαν μελετηθεί αρκετά.
Σε μια έρευνα που συμπεριέλαβε 515 γυναίκες ηλικίας από 29 έως 97 ετών, οι οποίες είχαν υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά τους 4 έως 6 μήνες που είχαν προηγηθεί της έρευνας, εξετάστηκαν τα συμπτώματα που παρουσίασαν πριν και κατά τη διάρκεια του καρδιακού επεισοδίου.
Τα αποτελέσματα δίνουν νέες πληροφορίες αναφορικά με τη συχνότητα των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται ειδικά στις γυναίκες κατά τις εβδομάδες που προηγούνται μιας καρδιακής προσβολής: · 95% των γυναικών ανέφεραν ότι είχαν ασυνήθιστα συμπτώματα κατά τις εβδομάδες που προηγήθηκαν της καρδιακής προσβολής · Ασυνήθιστη κούραση: 71% των γυναικών. Η κούραση ήταν έντονη. Για παράδειγμα για να στρώσουν ένα κρεβάτι έπρεπε στα ενδιάμεσα να σταματήσουν για να ξεκουραστούν ή ακόμη είχαν μεγάλη δυσκολία για να ανεβούν τα σκαλιά · Προβλήματα ύπνου: 48% · Δυσκολίες αναπνοής: 42% · Λιγότερο από το 30% των γυναικών δήλωσαν ότι είχαν πόνο στο στήθος, που είναι το κυριότερο σύμπτωμα στους άνδρες με την ίδια πάθηση · Ένα μικρότερο ποσοστό ανάφερε δυσπεψία και ανησυχία
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι κυριότερες ενοχλήσεις που είχαν οι γυναίκες πριν από ένα έμφραγμα μυοκαρδίου, είναι η μεγάλη κούραση και τα προβλήματα ύπνου που εκδηλώνονται κατά τις εβδομάδες που προηγούνται του επεισοδίου.
Πολλές γυναίκες αγνοούν τα προειδοποιητικά αυτά συμπτώματα. Πιστεύουν ότι οφείλονται σε άλλες αιτίες όπως για παράδειγμα λόγω αύξησης της ηλικίας.
Ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που καταφεύγουν στο γιατρό τους για τα προβλήματα αυτά, ο τελευταίος μπορεί να αγνοεί ότι πιθανόν αυτά να είναι προειδοποιητικά σημεία ενός επερχόμενου εμφράγματος μυοκαρδίου. Συνήθως οι γιατροί ψάχνουν να βρουν άλλες αιτίες για τα προβλήματα ύπνου και μεγάλης κούρασης.
Κατά την εκδήλωση της καρδιακής προσβολής, οι γυναίκες παρουσίαζαν με μεγαλύτερη συχνότητα τα ακόλουθα συμπτώματα: · Δυσκολίες αναπνοής · Αδυναμία · Ασυνήθιστα μεγάλη κούραση · Κρύους ιδρώτες · Ζαλάδες · Πόνο στο στήθος, ο οποίος όμως δεν είχε τα σοβαρά και έντονα χαρακτηριστικά του πόνου στο στήθος που νιώθουν οι άνδρες με το ίδιο πρόβλημα. Το 43% των γυναικών δεν ανέφεραν ότι είχαν πόνο στο στήθος
Η έρευνα αυτή προσθέτει σημαντικά νέα δεδομένα. Τόσο οι γυναίκες όσο και οι γιατροί πρέπει να είναι ενήμεροι για τις ιδιαιτερότητες αυτές.
Χρειάζεται ακόμη περισσότερη προσοχή εάν η γυναίκα με αυτά τα συμπτώματα έχει και άλλους παράγοντες κινδύνου για καρδιακή νόσο όπως ιστορικό καρδιαγγειακής πάθησης, παχυσαρκία, διαβήτη ή ψηλή πίεση
Εάν μια γυναίκα παρουσιάζει ασυνήθιστη κούραση, διαταραχές του ύπνου της και εάν δεν βρεθούν οι λόγοι των προβλημάτων αυτών, τότε πρέπει να ελεγχθεί κατά πόσο τα συμπτώματα αυτά είναι η εκδήλωση μιας καρδιακής νόσου που υπάρχει και εάν είναι τα πρόδρομα σημεία ενός επερχόμενου εμφράγματος του μυοκαρδίου.

Η απώλεια ύπνου επηρεάζει τον εγκέφαλο των παιδιών
05-03-2003

Τα παιδιά σχολικής ηλικίας που χάνουν έστω και μια ώρα από τον καθημερινό νυχτερινό τους ύπνο, παρουσιάζουν μείωση της προσοχής τους και των νοητικών τους λειτουργιών.
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας χρειάζονται τουλάχιστο 9 ώρες ύπνου για να ξεκουραστούν καλά. Σήμερα όμως η τηλεόραση, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, το διαδίκτυο και άλλες ελκυστικές για τα παιδιά δραστηριότητες, τα εμποδίζουν από το να κοιμηθούν όταν πρέπει.
Επιπρόσθετα, πολλά παιδιά έχουν μέσα στο υπνοδωμάτιο τους τηλεόραση ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Το υπνοδωμάτιο από τόπος ύπνου και ξεκούρασης γίνεται χώρος για πολλές άλλες δραστηριότητες που τα κρατά ξύπνια.
Οι γονείς πολλές φορές δεν αντέχουν στις πιεστικές απαιτήσεις των παιδιών τους για να μείνουν ξύπνια. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι ότι ο συνολικός χρόνος που κοιμούνται τα παιδιά σχολικής ηλικίας, συνεχώς μειώνεται.
Γιατροί από το Ισραήλ, εξέτασαν πρόσφατα 77 παιδιά ηλικίας από 9 έως 12 ετών για να εξακριβώσουν τις επιπτώσεις της στέρησης ύπνου σε αυτά. Χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή που τοποθετούταν σαν ρολόι στο χέρι των παιδιών για να καταγράφουν τις δραστηριότητες τους επί συνεχούς βάσης.
Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν 41 λεπτά λιγότερο ύπνο, παρουσίαζαν λιγότερο καλά αποτελέσματα όσον αφορά τη μνήμη, τις νοητικές λειτουργίες, την ετοιμότητα και δυναμικότητα σε σύγκριση με τα παιδιά που κοιμόντουσαν μια ώρα περισσότερο.
Σε μια άλλη έρευνα που έγινε από γιατρούς της Ιατρικής Σχολής του Κεντάκι, φάνηκε ότι η στέρηση ύπνου στα παιδιά δημιουργεί μια κλινική εικόνα που μοιάζει πάρα πολύ με το σύνδρομο Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής με Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ).
Τα παιδιά που πάσχουν από ΔΕΠΥ παρουσιάζουν παρορμητική συμπεριφορά, ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα με υπερβολική δραστηριότητα. Δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, αφαιρούνται και ξεχνούν εύκολα. Υπολογίζεται ότι επηρεάζονται από το ΔΕΠΥ περίπου 5% των παιδιών. Τα αγόρια επηρεάζονται συχνότερα από τα κορίτσια.
Στην έρευνα τους οι γιατροί από το Κεντάκι διαπίστωσαν ότι περίπου 25% των παιδιών με ήπιας μορφής ΔΕΠΥ, στην ουσία έπασχαν από έλλειψη ύπνου λόγω του συνδρόμου της άπνοιας του ύπνου.
Το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου, λόγω ανατομικών ανωμαλιών προκαλεί ροχαλητό και δεν επιτρέπει στα παιδιά να κοιμούνται κανονικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουν κακή ποιότητα ύπνου και πάσχουν από χρόνια έλλειψη ύπνου. Η χρόνια έλλειψη ύπνου, τους δημιουργεί ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα με αποτέλεσμα να θεωρούνται ότι πάσχουν από ΔΕΠΥ.
Δυστυχώς, αφού τοποθετηθεί η διάγνωση ΔΕΠΥ, τους δίνεται φαρμακευτική αγωγή γεγονός που περιπλέκει σοβαρά την κατάσταση. Εάν όμως διορθωθεί η οργανική αιτία που προκαλεί την ανεπάρκεια του ύπνου τους, δηλαδή το σύνδρομο της άπνοιας του ύπνου, τότε τα παιδιά ανακάμπτουν και δεν παρουσιάζουν ΔΕΠΥ.
Βλέπουμε λοιπόν στα δύο παραδείγματα που μας αναφέρονται από τις έρευνες στο Ισραήλ και στο Κεντάκι, ότι οποιαδήποτε και εάν είναι η αιτία που προκαλεί στέρηση ύπνου, το αποτέλεσμα είναι μια μείωση των πνευματικών δεξιοτήτων και της μνήμης του παιδιού.
Είναι απαραίτητο πιστεύουμε ότι παιδιά που θεωρούνται ότι πάσχουν από ΔΕΠΥ να ελέγχονται κατά πόσο παρουσιάζουν ροχαλητό ή πάσχουν από το σύνδρομο άπνοιας του ύπνου. Σε τέτοιες περιπτώσεις η θεραπεία της οργανικής αιτίας που προκαλεί τη στέρηση ύπνου στο παιδί, θα διορθώσει και το σύνδρομο ΔΕΠΥ.
Τα άλλα παιδιά σχολικής ηλικίας, θα πρέπει απαραίτητα να κοιμούνται τουλάχιστο για 9 ώρες κάθε βράδυ για να μπορέσει ο εγκέφαλός τους να αναπτυχθεί και να αποδώσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

ΠΗΓΗ http://www.medlook.net/category.asp?category=109

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr