Ο προβληματισμός περί πραγματικότητας ανήκει στη σφαίρα της σκέψης και η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή μόνο στην απουσία της.

Το "πόσο" αντιληπτή γίνεται εξαρτάται από το ποσό της διαθέσιμης ενέργειας - κάτι που σπάνια διαθέτουμε.

Έτσι και αλλιώς το τι αντιλαμβάνεται σε τέτοιες στιγμές ένα άτομο δεν ενδιαφέρει κανένα παρά μόνο το ίδιο το άτομο.

Η συζήτηση είναι εξαιρετικά χρήσιμη για να αποβάλλουμε την ψευδαίσθηση ότι "γνωρίζουμε".

ΦΙΛΕ aenaongr ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΙΣΩ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ.

quote:

---

Καμιά φορά είναι καλύτερο να διακόπτουμε την ανα-τροφοδότηση της σκέψης χωρίς να την ακολουθούμε αδιαμαρτύρητα, όπου μας κατευθύνει.

---

** FWS PERISSOTERO FWS **
** EAN NIOSEIS THN SKIAS SOU NA FEYGEI MHN GYRISEIS PISW NA THN KOITAXEIS **

quote:

---

σχετικά με αυτό που είπες καθώς βαριέμαι να σου γράψω με λεπτομέρειες μια και έχουμε ασχοληθεί επανηλημένα με αυτό το θέμα που ε΄θεσες στο τέλος

---

Μήπως θα μπορούσες να μου πεις σε ποιο FORUM το έχετε συζητήσει;
Πραγματικά με ενδιαφέρει

Μάτια... Παρατηρουν... Δεν μπορούν να δουν...

Θα συμφωνήσω με τον Φίλο Αέναον για την αναγκαιότητα αποχής της σκέψης στην κατανόηση της Πραγματικότητας.

Ξέρω ακούγεται παράλογο και οξύμωρο και γιαυτό θα προσπαθήσω να δώσω ένα παραλληλισμό.

Ας πούμε ότι ο νους μας είναι έναν δοχείο (μεταβαλλόμενο) που συλλέγει εμπειρίες.
Ας πούμε ότι η Πραγματικότητα/ες είναι ένας άπειρος χώρος που καλούμαστε να χωρέσουμε.

Λοιπόν κατανοούμε το πρόβλημα έτσι όπως φανερώνεται;

Μπορεί ένα πεπερασμένο δοχείο να «χωρέσει» άπειρο χώρο;

Τι κάνουμε λοιπόν ;
Αυξάνουμε συνεχώς την χωρητικότητα του δοχείου μέχρι να γίνει άπειρο;
Μπορούμε;

Ή για να γίνει «άπειρος» ο Νους μας συλλέγοντας εμπειρία-εμπειρία χρειάζεται Άπειρος Χρόνος; (απλά μαθηματικά! )

Εδώ λοιπόν (προσοχή-προσοχή προσδεθείτε σας παρακαλώ) χρειάζεται να γίνει πράξη το παρά-λογο!

Όσο και να διευρύνουμε τα όρια του νου μας όσο και να αυξάνουμε την συλλεκτική του δυνατότητα, όσο και εξυπνότεροι να γινόμαστε και να αυξάνουμε την ταχύτητα αξιολόγησης συνειρμών, η πικρή αλήθεια είναι ότι ο νους του καθενός μας παραμένει αιώνιο εμπόδιο στην κατανόηση της Αλήθειας-Πραγματικότητας!

Μια λύση μόνο υπάρχει. Η Κατάργηση του νου!

Ακούγεται τρομαχτικό!
Μόνο οι τρελοί (ή τα παιδιά) χαλαρώνουν τα λουριά του νου τους!

Εδώ λοιπόν βρίσκεται το…κουμπί!

Το πώς δηλαδή ένας συνειδητός νους θα «ακυρώσει» τον εαυτό του, έστω και προσωρινά, ώστε να εμβαθύνει στην Αλήθεια.

Μια γνωστή παλιά μέθοδος είναι ο διαλογισμός.
Μια παλαιότερη οι ναρκωτικές ουσίες.

Η αμεσότερη βέβαια είναι η κατάργηση του Εγώ μας!
Πόσο πονάει όμως αυτή η επιλογή!

Εγώ λοιπόν είναι και το…ζουμί!
Πόσο είναι διατεθειμένος ο καθένας μας να θυσιάσει τον «εαυτό» για να γνωρίσει την Αλήθεια;

Βέβαια στην απόλυτη μορφή του ταυτίζεται με την Θέωση του Ανθρώπου, καθώς γίνεται τελικά ένα με την Αλήθεια!
Τι είπε ο Σωκράτης;

Όταν ο άνθρωπος γίνεται ένα με την Αλήθεια, μήπως τον ενδιαφέρει να την γνωρίσει;

Ή την εκδηλώνει σε κάθε του ανάσα;

quote:

---

Μια λύση μόνο υπάρχει. Η Κατάργηση του νου!

Ακούγεται τρομαχτικό!
Μόνο οι τρελοί (ή τα παιδιά) χαλαρώνουν τα λουριά του νου τους!

Εδώ λοιπόν βρίσκεται το…κουμπί!

Το πώς δηλαδή ένας συνειδητός νους θα «ακυρώσει» τον εαυτό του, έστω και προσωρινά, ώστε να εμβαθύνει στην Αλήθεια.

Μια γνωστή παλιά μέθοδος είναι ο διαλογισμός.
Μια παλαιότερη οι ναρκωτικές ουσίες.

Η αμεσότερη βέβαια είναι η κατάργηση του Εγώ μας!
Πόσο πονάει όμως αυτή η επιλογή!

---

Αθανάτων το ζειν. Bίος θνητών, σπουδή θανάτου.

Πριν πολλα χρόνια, έχοντας βάλει αρκετά χρήματα στην άκρη, μιας και μεγάλες υποχρεώσεις δεν εβαλα ποτέ στο κεφάλι μου, χαιρέτισα την εταιρία που δούλευα, έφτιαξα μια βαλίτσα, πήρα τη VISA μαζί, είπα στην κοπέλα μου… ΦΕΥΓΩ, και για το ποτέ θα γύριζα…. θα της τηλεφωνούσα…..

Από τα πιο έντονα χρόνια… ένα χρόνο ταξίδι στον κόσμο… και εκεί ψιλά, από το παραθυράκι του αεροπλάνου που έπαιρνα ταχτικά, αυτά που (γράφουμε) κατάλαβα!

.......μακριά από τις ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ!

Ε λοιπόν, μιας και δεν ειμαι πλούσιος, (για να μπορω να ταξιδευω), και όλες της φορές που μπορούσα να έχω ΠΛΟΥΤΗ…... τα αγνόησα …… το μόνο που μπορώ να σας πω.... ειναι τι έμαθα στη ζωή.

ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΑΙΖΩ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΑ... *(Οταν παιζω δεν σκεφτομαι!)
Μα και να ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ.... Οταν χρειαζεται!!!! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!!

(χωρις... ταξιδια!)

Αυτη για μενα ειναι.... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!

Φίλε Κέλσο, βλέπεις κάποιο λογικό συσχετισμό στο παραπάνω....
Μου κατέβηκε ξαφνικά...

Φιλικά
Tomcat

το ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα αντικειμενικά αλλά με υποκειμενικό τρόπο δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα.

πάντως "δεν υπάρχει κουτάλι" εντάξει...

Μάτια...Παρατηρούν... Δεν μπορούν να δουν...

αυτο που λέω εγώ και το έχω κάνει αγαπημένη μου εκφραση

Η πραγματικότητα δεν είναι τίποτα η αντίληψη είναι το παν!

Το πώς δηλαδη βλέπω εγώ ή εσύ που είσαι απέναντι μου το μίκρο, το μεγάλο, το ηθικο, το ανηθικο, το σωστο από το λάθος έτσι δεν είναι?

Από όλα αυτα που διάβασα και λέμε εκεί πάντα καταλήγουμε :)))

skeftomai ayta pou diavasa kai ayto pou katalavainw einai oti h pragmatikothta, ws ta erethismata poy dexetai o organismos moy mesw twn aisthisewn (an dhladh htane etsi ta pragmata) tha eprepe na moy empneei kapoia aisthisi hremias takshs kai sigoyrias, pragma poy den simvainei. se kamia periptwsh den einai dynaton na niwsw empistosynh se ayta poy egw viwnw ws pragmatikothta th stigmh poy olh moy h yparksi einai periorismenh se ena kelyfos ylika alla kai pneymatika.yparxoyn xilioi dyo periorismoi poy dhmioyrgoyntai apo th stigmh ths gennhshs mas kai meta.isws aytos na einai kai enas logos poy ta paidia(kai anaferomai kai sto paixnidi poy eipwthike parapanw)
isws einai pio konta se oti emeis anazhtoyme me oles aytes tis sizithseis,me th diafora oti ayto toys symbainei entelws asyneidhta. gi' ayto kamia fora skeftomai pws h anazhthsh toy kathenos isws tha prepei na moiazei me ena paixnidi ths fantasias,ths antilhpshs kai ths skepshs.

Αν το δούμε πιο ανθρωποκεντρικά, η πραγματικότητα για τα ανθρώπινα όντα περιλαμβάνει προφανώς οτιδήποτε αντιλαμβάνονται με τις παραδεκτές αισθήσεις τους, το σύνολο των υπαρκτών πραγμάτων και καταστάσεων που παρατηρούν, βιώνουν, δημιουργούν και διαμορφώνουν.

Οσο για τον ορισμό του ψεύτικου (μιας και τίθεται στο εισαγωγικό μήνυμα), θα έλεγα ότι αναφέρεται σε οτιδήποτε αντιβαίνει στα παραπάνω.

Πάντως η αίσθηση που πάει να μου δημιουργηθεί είναι ότι ένα φαινομενικά απλό ερώτημα μπορεί τελικά να έχει μια δύσκολη και πολυσύνθετη απάντηση.

Θα δείξει...

quote:

---

Agnostic

Αν το δούμε πιο ανθρωποκεντρικά, η πραγματικότητα για τα ανθρώπινα όντα περιλαμβάνει προφανώς οτιδήποτε αντιλαμβάνονται με τις παραδεκτές αισθήσεις τους, το σύνολο των υπαρκτών πραγμάτων και καταστάσεων που παρατηρούν, βιώνουν, δημιουργούν και διαμορφώνουν.

---

The Quantum Reality 2
http://www.youtube.com/watch?v=Fx-7omECQRs&feature=related

quote:

---

zip

Ωραία ... ας υποθέσουμε τώρα πως επισκεπτόμαστε έναν πλανήτη στον οποίο δεν υπάρχει ανθρώπινο ον, όμως υπάρχει ζωή, π.χ υπάρχουν φυτά. Μόνο φυτά. Ό,τι συμβαίνει σ' αυτόν τον πλανήτη, π.χ γεγονότα ή φαινόμενα που εξελίσσονται στο φυτικό κόσμο, στα φυτά, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί "πραγματικό" (πραγματικότητα) ή όχι ; Και γιατί ;

---

Εφόσον έχω συμπεριλάβει γενικότερα την ύλη στον ορισμό μου, τότε η απάντηση στο ερώτημά σου είναι θετική.

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Πραγματικο για μας σαν παρατηρητες,αφου ειναι και εκεινος ο
κοσμος φυσικος.
Πραγματικο και για την ζωη εκεινου του πλανητη,αν υπαρχει η
σχετικη νοημοσυνη να το αντιληφθει.Ισως τα φυτα εκει να εχουν
νοημοσυνη!

Ανάμεσα στις απόψεις που έχουν εκφραστεί σχετικά με την πραγματικότητα και ποιός είναι εν τέλει αυτός που την ορίζει, υπάρχει κι αυτή που αναφέρει ότι η πραγματικότητα ορίζεται από ένα έλλογο οργανισμό όπως είναι ο άνθρωπος.
Μια άλλη άποψη αναφέρει πως η πραγματικότητα είναι κάτι το οποίο δεν δημιουργείται από τον άνθρωπο, είναι μια μεγάλη τάξη κι αλυσίδα πραγμάτων κι αλληλουχιών που μπορεί να γίνει αντιληπτή στον άνθρωπο σε κάποιον βαθμό.

Προσωπικά συγκλίνω περισσότερο προς την δεύτερη άποψη ενώ τείνω να απορρίπτω την πρώτη.
Εάν ο άνθρωπος ήταν αυτός ο οποίος όριζε και "δημιουργούσε" την πραγματικότητα τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι η ίδια η πραγματικότητα θα πρέπει να είναι αρκετά ευμετάβλητη και ρευστή σε σημείο που να αλλάζει 100% η φύση της.
Για παράδειγμα μέχρι πριν από κάποιους αιώνες είχαμε το γεωκεντρικό σύστημα στο οποίο ο Ήλιος κι όλοι οι πλανήτες περιστρέφονταν γύρω από τη Γη.
Αυτή ήταν η παραδεδεγμένη αλήθεια για τις κινήσεις των πλανητών και των άστρων εν γένει μέχρι που με τον ερχομό του Κοπέρνικου κι αργότερα του Γαλιλαίου και του Κέπλερ το μοντέλο εγκαταλείφθηκε κι έδωσε την θέση του στο ηλιοκεντρικό.
Εάν λοιπόν ο ανθρώπινος νους ορίζει και "πλάθει" την πραγματικότητα τότε ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα άλλαξε μέσα σε 150 περίπου χρόνια 100%.
Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι μέχρι πριν από 500 περίπου χρόνια αγνοούσαν την ύπαρξη της Αμερικής οπότε με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν αυτή η ήπειρος κι όμως υπάρχει.
Κι αν πάμε ακόμη παραπέρα θα δούμε ότι ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει τόσες θρησκείες - αρκετές εκ των οποίων αυτοχαρακτηρίζονται ως οι μόνες αληθείς - οπότε θα έπρεπε να δεχθούμε ότι όλες οι θρησκείες εκφράζουν το αληθές όσον αφορά το θείο.
Ακόμη και στον χώρο της επιστήμης θα υπήρχε το πρόβλημα ότι η Φύση κι οι νόμοι που την διέπουν μεταβάλλονται από τη μια μέρα στην άλλη επειδή η ανθρώπινη σκέψη απλώς μετατοπίζεται.

Από την άλλη μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος εάν όλα αυτά που σκέφτεται και συλλαμβάνει ο ανθρώπινος νους - κι αναφέρομαι σε έννοιες και καταστάσεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με την αντικειμενικά ως αποδεκτή πραγματικότητα - είναι αποκυήματα της φαντασίας ή μια εν δυνάμει νέα πραγματικότητα ή έστω ένα τμήμα αυτής που ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί.
Εσείς λοιπόν τι λέτε σχετικά με το τελευταίο;

In anticipation of my resurrection...

Η δική σου προσέγγιση φίλε Dying Incubus μεταφέρει το βάρος αν η εξακρίβωση της πραγματικότητας και η περιγραφή της είναι και η αληθινή.

Στην περίπτωση αυτή η γνώμη μου είναι οτι ΠΟΤΕ δεν είναι αληθινή.
ΠΑΝΤΑ θα σχετίζεται από τον παρατηρητή και το σύστημα αναφοράς.

Την αλήθεια την ψάχνουμε δεν την γνωρίζουμε.

-Πραγματικό και πραγματικότητα...

Τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά το ένα στο άλλο!

Θεωρώ ότι το θέμα -μακάρι να ήταν εδώ ο θεματοθέτης- είναι κατα κάποιο τρόπο λίγο ασαφές και προφανώς ο θεματοθέτης αναρτώντας το , θα είχε κάτι -προφανώς- πιο συγκεκριμμένο υπ'οψιν του...

Η Τρέλλα ή η ψύχωση π.χ είναι μια πραγματικότητα αδιαπραγμάτευτη και ο "εδρεύων" σε αυτή δεν την επισημαίνει...οι υπόλοιποι την επισημαίνουν ξεκάθαρα...

Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα -Αεκτζής είμαι- αλλα πολύ λίγοι αυτό το θεωρούν ως πραγματικό γεγονός...

Η σκοτεινή ύλη ακόμα δεν έχει επιβεβαιωθεί...ωστόσο μπορεί να είναι πραγματικότητα , η οποία προς το παρον είναι μόνο μια υπόθεση η οποία ενισχύεται απο ορισμένες ενδείξεις....

Η αγάπη μου/μας για ορισμένα πρόσωπα είναι δεδομμένη αλλα την γνωρίζω/ουμε εγώ/εμείς προσωπικά -διότι διακατέχομαι/όμαστε απο τα αντίστοιχα συναισθήματα και τα βιώνω/ουμε- , οι υπόλοιποι αγνοούν αυτήν την πραγματικότητα ή και ορισμένοι άλλοι ενδεχομένως και να την αμφισβητούν , ωστόσο -για μένα/μας- είναι πραγματικότητα...τουλάχιστον έτσι θεωρώ/ούμε!!!

Γιατί μιλάμε ακριβώς..???

Τη λέξη θέλει, θα την αντικαθιστουσα με τη λέξη δύναται, ( ο παρατηρητής)

Π.χ ο Α δύναται να γνωρίσει η να απόδειξη την τάδε θεωρία, το τάδε πρόβλημα.
Ο β, ο γ, όχι. Ο Α δυναται να οδηγήσει ένα f16, o β ο γ όχι.

Η πραγματικότητα έχει να κάνει με γεγονότα.

Ο Α βλέπει οντότητες, που ο β και ο γ δεν βλέπουν,
για τον Α, αυτο είναι γεγονός,
για τον β και γ οι οντότητες δεν είναι γεγονός.

Ο σχιζοφρενης (που λέει και ο εαρινος), βλέπει με ανοιχτά ματια κακοποιούς που δεν υπάρχουν,
για τον σχιζοφρενη αυτο είναι γεγονός,
για τον ( κανονικό) καν δεν υφίσταται.

Για τον μυστη που δυναται να βγει απο το σώμα του,
η ψυχή και η μετεμψυχωση, είναι γεγονός,
για τον άνθρωπο που δεν δύναται να κάνει κάτι τέτοιο,
αυτά είναι φαντασίες ορισμένων, μάλιστα ορισμενοι τα πολεμούν,
για να (επιβεβαιώσουν) τις προσωπικές τους πεποιθήσεις (ανεπάρκειες).
Όχι όμως τα γεγονότα.

Για ένα ανεπτυγμενο ψυχικά άνθρωπο,
ο φρουντ και η παρέα του είναι μπερδεμενοι, και ψυχικά περιορισμένοι, (μιας και ο παρατηρητής/αναλυτής) δεν είναι διαφορετικός απο τον αναλυομενο,
Ελα ομως που ο αναλυτής/ψυχαναλυτης, θεωρεί τον εαυτό του ως ακέραιο,
εχωντας διλαδη σωστας τας φρενας, μαλιστα δινουν και χαρτι απο πανεπιστημιο, (δοκτορα),
κούνια που τον κουναγε και τον νανουριζε, αυτόν και την ανθρωπότητα.
(είναι στην ίδια κατηγορία των Σαρκοζί, κενταφι, και άλλους τετοιους νορμαλ..
(αυτο ειναι γεγονος και πραγματικοτητα, για τον ανεπτυγμενο ψυχικά άνθρωπο,
μα για τον κόσμο (τους πολλούς, τους σπεσιαλιστ, ο ανεπτυγμενος ψυχικά άνθρωπος, είναι.....ο φευγατος.)

Φίλε Εαρινέ ο διαχωρισμός του πραγματικού με την πραγματικότητα είναι πολύ σωστός.

Πραγματικό κατά την γνώμη μου, είναι ότι σχετίζεται με ύλη και ενέργεια και τις επιδράσεις τους στο χωροχρόνο.
Πραγματικότητα είναι η αντίληψη που μπορεί να έχει κάποιος παρατηρητής για την ύλη - ενέργεια και τις αλληλεπιδράσεις τους.
Η πραγματικότητα είναι ΠΑΝΤΑ σχετική και αληθινή ΜΟΝΟ για τους παρατηρητές ενός δεδομένου συστήματος αναφοράς.
Υπό την έννοια αυτή – κατά την γνώμη μου - δεν υπάρχει απόλυτα αληθινή πραγματικότητα

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr