Εντοπίζω λοιπόν κι εγώ το συλλογισμό μου στη λέξη-κλειδί, στη βία δηλαδή ως μέσο επιβολής από τον εκάστοτε «Admin»!

Μου γεννήθηκαν λοιπόν οι παρακάτω προβληματισμοί πάνω σ’ αυτό, χωρίς να θέλω να εξετάσω το δικαιολογημένο ή όχι αυτής της βίας—μια βίαιη ενέργεια παραμένει μια ΒΙΑΙΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ανεξάρτητα από τα κίνητρα πίσω απ’ αυτή :

Α) Νοείται εξουσία δίχως βία ή έστω δίχως την απειλή βίας; Τόσο ο Lorenzo όσο και ο geox μας μετέφεραν παραδείγματα από την προσωπική τους ζωή, στα οποία ένα «μοντέλο μη-βίας» φάνηκε να λειτουργεί σχετικά ομαλά. Οι περιπτώσεις αυτές όμως είναι νομίζω περιττό να αναλύσουμε πόσο σπάνιες είναι! Ναι, geox, υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που μπορούν να εμπνεύσουν το σεβασμό χωρίς να αναγκαστούν καν να καταφύγουν σε βίαιες μεθόδους, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας...Δυστυχώς! Κι αυτό γιατί όχι μόνον οι ηγέτες δεν είναι πάντα κατάλληλα «προικισμένοι», αλλά και οι «εξουσιαζόμενοι» δεν αντιμετωπίζουν πάντοτε με τις καλύτερες των προθέσεων τα χαρίσματα του ηγέτη τους—όπως πχ στο παράδειγμα του Lorenzo! Καλώς ή κακώς, δεν επιτυγχάνεται πάντα η επιδιωκόμενη «χημεία»! Από την άλλη πλευρά, τα συμπλέγματα «εξουσιαστή—εξουσιαζόμενου» οφείλουν να υπάρχουν και να λειτουργούν ομαλά, αν θέλουμε τουλάχιστον να μιλάμε για «ευνομούμενη κοινωνία»! Ευχής έργον είναι να υπάρχουν ηγέτες που διαθέτουν όλα εκείνα τα απαιτούμενα ψυχικά χαρίσματα, αλλά οι θέσεις Admin δεν μπορούν να μείνουν κενές σε έλλειψη αυτών. Και τότε είναι αναγκαίο να χρησιμοποιηθούν «άλλα» μέσα.

Β) Μπορεί ο άνθρωπος να αντέξει μια εξουσία δίχως βία; Μεγάλο θέμα, κατά τη γνώμη μου! Θυμήθηκα το θέμα της αγαπητής Ostria περί αγελών επίσης. Αν όντως ο άνθρωπος έχει τη φυσική τάση να σχηματίζει αγέλες, αυτό συνεπάγεται και μια τάση να καλύπτεται κάτω από την ομπρέλλα που οι αρχηγοί της αγέλης σχηματίζουν. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος ίσως έχει την επίσης φυσική τάση να επιζητά αυτήν την αόριστη απειλή βίας πάνω απ’ το κεφάλι του, να θυσιάζει δηλαδή αυθόρμητα ένα μέρος της ελευθερίας του προκειμένου να έχει άλλα οφέλη—πχ ασφάλεια, σταθερότητα κλπ! Το κοινώς λεγόμενο «θέλει το βούρδουλά του για να λειτουργήσει!». (Ελπίζω να μην ξεσηκωθούν αντιδράσεις μ’ αυτό που λέω, είναι απλά ένας προβληματισμός!)

Γ) Το «κοινό καλό». Και ποιο είναι αυτό βεβαίως; Έχω την αίσθηση ότι ο κάθε Admin περιλαμβάνει σ’ αυτό που εννοεί ο ίδιος ως «κοινό καλό» τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo και φυσικά, της καρέκλας του! Η αμφισβήτηση του «κατεστημένου», όχι επιφανειακά—πχ δεν θέλω να με κυβερνά αυτό το κόμμα, αλλά το άλλο κοκ—αλλά όταν αυτή αφορά στις βαθύτερες δομές και τη λειτουργία του είναι από μόνη της μια πράξη ανατρεπτική του κατεστημένου αυτού! Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται από αντίστοιχες ενέργειες! Ο Admin που σέβεται τον εαυτό του και που θεωρεί τη σταθερότητα ως μέρος του «γενικού καλού» δεν μπορεί τότε παρά να αντιδράσει δυναμικά σε τέτοιες ενέργειες! Αυτό που φυσικά δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό από την αρχή, είναι ότι το λεγόμενο «κατεστημένο» στην ουσία δεν αλλάζει και πολύ, παρά την πρόσκαιρη ανατροπή του, όταν οι «επαναστατικές δυνάμεις» τελικά επιβληθούν—πολύ καλό το παράδειγμα της Ostria περί γαλλικής επανάστασης. Αν δούμε ιστορικά τις επαναστάσεις ανά τους αιώνες, θα διαπιστώσουμε ότι, όσες ελευθερίες κι αν κατακτήθηκαν, στην ουσία ο τρόπος λειτουργίας και το πως κινείται ο κάθε Admin δεν άλλαξαν και πολύ.

Τα παραπάνω αποτελούν απλά δικές μου, γενικές βέβαια, διαπιστώσεις, ελεύθερες φυσικά προς σχολιασμό και ανατροπή—γιατί όχι; Ελπίζω να μη σας κούρασα!

ΥΓ : Geox, αμερικανιά το Minority Report, αλλά μην ξεχνάμε ότι ένας Philip Dick κρύβεται από πίσω! Όντως μια ταινία για πολύ προβληματισμό!

quote:

---

Gretel

Θα ήθελα σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις πως προσδιορίζεις την "σοφία" της εξουσίας.

quote:

---

Αν πριν την προδοσία του Εφιάλτη είχα ανακαλύψει τις προθέσεις του Ναι θα του έπαιρνα ακόμη και το κεφάλι

---

πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση διότι

α) Για σκέψου ... αν το είχες προλάβει τι θα λεγες σήμερα αν είχες ένα άσχημο όνειρο
"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ ... είχα ένα "αρτέμη μάτσα?""

β) Έχεις δει μια ταινία στο σινεμά με τον τίτλο
"minority report". Αν και είναι αμερικανιά, πραγματεύεται με άριστο τρόπο (έστω χολιγουντιανό) την τιμωρία της πρόθεσης πριν γίνει το έγκλημα. Ακόμα προβληματίζομαι με την σκοπιμότητα της.

γ) Να υποθέσω ότι είσαι και υπέρ της θανατικής ποινής?

---

Αγαπητέ geox μάλλον δεν τα είπα καλά και δεν έγινα αντιληπτή. Δεν εννοούσα ότι θα του έπαιρνα το κεφάλι λόγω πρόθεσης, ήθελα να πω αν τον συλλαμβανα επ'αυτοφόρω.

Στο ποστ που έγραψα δεν είπα μόνο αυτό. Εδωσα παράδειγμα για τη σοφία της εξουσίας.

Φαίνεται από κάπου ότι είμαι υπέρ της θανατικής ποινής? Από που? Από το αν σε καιρό πολέμου υπέρ της πατρίδας, φάνηκε να πιστεύω ΑΝ θα έπρεπε να εκτελεστεί ένας προδότης?

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Αν αντιληφθέις ότι ο προισταμενός σου φέρεται άτιμα (λέω άτιμα γιατί είναι λιγότερο υποκειμενικό απο το ΄΄αδικα) σε κάποιον συνάδελφό σου
πως τον ελέγχεις, πως τον επικρίνεις, και εν τέλει πως τον ανέχεσαι?

Εν προκειμένω και επί της ουσίας η όποια δράση – αντίδραση είναι αμφίδρομη δηλαδή έχει αντίκτυπο και στους δύο. Επομένως θα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά και τους δύο πριν κάνεις το οτιδήποτε. Πάνω απ’ όλα θεωρώ ότι η κάθε προσωπικότητα είναι σεβαστή κι επομένως η οποιαδήποτε επέμβαση σε μια διένεξη, τρίτου προσώπου, αυτομάτως λίαν επιεικώς, ακόμη και στην πιο αγνή εκδήλωση της, ακόμη ακόμη και σαν σκέψη, δηλώνει υποτίμηση της προσωπικότητας του.
Μόνο αν ζητηθεί η συνδρομή μου, τότε και μόνο τότε, θα κρίνω αν πρέπει να επέμβω. Θα πρέπει να είμαι πολύ σίγουρος επειδή πιστεύω ότι μονός καυγάς δεν γίνεται. Το σχοινί πάντα έχει δύο άκρες φίλε.
Αν η διαμάχη έχει αντίκτυπο στον εργασιακό χώρο εκεί πάλι λειτουργώ ιεραρχικά.
Θεωρώ ότι δεν μπορείς να επιπλήττεις τον προϊστάμενο μπροστά στον υφιστάμενο και μετά να περιμένεις τάξη και πειθαρχεία στην εκτέλεση των καθηκόντων του.
Είμαι άτεγκτος σε θέματα δουλειάς, αλλά σε θέματα διαπροσωπικών σχέσεων είμαι πολύ διαλλακτικός..
Η Διοίκηση απαιτεί πειθαρχεία, δεν γίνεται αλλιώς.. Η χρηστή διοίκηση επιτυγχάνεται μόνο δια του παραδείγματος..
Άμεσος Προϊστάμενος κυριολεκτικά δεν υπάρχει άλλα ενημερώνω κι ενημερώνομαι «ελέγχομαι» περιοδικά από την κεντρική διοίκηση..
Προκύπτουν προβλήματα, όπως παντού, αλλά δεν επιτρέπω εν γένει με την συμπεριφορά μου να εξελιχθούν δυσάρεστα.. Ξέρεις τον σεβασμό τον κερδίζεις δεν σου χαρίζεται! Αν είσαι για «κλωτσιές» σαν υφιστάμενος το ίδιο θα είσαι και σαν προϊστάμενος.. Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά..

Όσο για το τελευταίο

εν τέλει πως τον ανέχεσαι?

Θα σου πω ποια είναι η απόλυτη τιμωρία γι’ αυτούς τους ανυπόφορους τύπους..
Ο καθρέφτης!!!
Θα βρεις έναν τρόπο να τον κάνεις να ξεγυμνωθεί μπροστά στον καθρέφτη..
Και για να μη ψάχνεις να βρεις καθρέφτη σου θυμίζω ΤΑ ΜΑΤΙΑ!!!
Το ότι είναι Μ.....ς το ξέρει και για να το κρύψει κάνει ότι μ….α του κατέβει για να το κρύψει , να κρύψει την ανεπάρκεια του..
Όταν όμως τον κοιτάξεις στα μάτια όπως πρέπει και καθρεφτιστεί στα μάτια σου τότε θα δει ότι βλέπεις γυμνό τον "βασιλιά" και ..
Αρχικά βλέπεις το χλόμιασμα του προσώπου του..
Βαθμιαία ιδρώνει..> μορφάζει πιθανόν εμφανίζει και κάποιο τικ > τρεμουλιάζει σαν να κρυώνει > κι ύστερα το ξέσπασμα της αποκαλύψεως ..ένα κάθιδρο φοβισμένο ανθρωπάκι τραυλίζοντας ασυνάρτητες βρισιές, προσπαθεί αποστρέφοντας το φοβισμένο βλέμμα του από το βλέμμα σου .. λες και το βλέμμα σου του προκαλεί εγκαύματα να αποχωρήσει σαν ζεματισμένος…
Δοκίμασε το και θα δεις ότι δεν πρόκειται να σε ξαναενοχλήσει..

Στην Κρήτη φίλε μου λέμε "Ο Άντρας κάνει τη Γενιά κι όχι η Γενιά τον Άντρα!!!"

Νάσε καλά

quote:

---

Θα ήθελα να τοποθετηθώ κι εγώ, προς το παρόν όμως δεν έχω τον χρόνο. Εύχομαι να τον βρω σύντομα.

---

Δεν πιστεύω να το ξέχασες

Στο παράδειγμα του κακού προϊσταμένου νομίζω ότι απάντησε πολύ σωστά ο lorenzo.
O άνθρωπος που θα αδικήσει έναν στην αρχή, θα αδικήσει και άλλους στην συνέχεια. Οπότε καλό είναι η όποια δράση των υφισταμένων να γίνει αμέσως μόλις παρουσιαστεί το φαινόμενο. Αυτό που πρέπει να έχεις αποφασίσει πριν μπλεχτείς στην όλη διαδικασία είναι αν δέχεσαι να παίξεις την θέση σου στην εταιρία κορώνα-γράμματα. Αν κερδίσεις παραμένεις σε ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον, αν χάσεις φεύγεις με το κεφάλι ψηλά (και την τσέπη άδεια).
Η ομαδική αντίδραση είναι η καλύτερη, αλλά και πάλι πρέπει να ξέρεις ότι αν ξεσηκώσεις εσύ τους συναδέρφους σου κατά του άδικου προϊσταμένου, συνήθως στο τέλος είσαι ο μόνος που θα την πληρώσει αν τα πράγματα πάνε στραβά. Οι περισσότεροι όταν δουν τα σκούρα λακίζουν.
Ο προϊστάμενος έχει συνήθως έναν άλλο προϊστάμενο, οπότε αν η πρώτη επαφή με τον ίδιο δεν φέρει αποτέλεσμα, συνεχίζεις στον επόμενο στην ιεραρχία, μέχρι να βρεις το δίκιο σου.
Αν τελικά όλοι καλύψουν τον προϊστάμενο για οποιουσδήποτε δικούς τους λόγους, ακόμα κι αν δεν σου ζητηθεί να παραιτηθείς, εσύ την κάνεις με γοργά πηδηματάκια επειδή πολύ απλά "δεν θα σε σηκώνει πλέον το περιβάλλον". Ολα αυτά εφ όσον έχεις τα κότσια.
Η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι οι πρωτεργάτες μιας τέτοιας ανταρσίας παραιτηθήκαμε ομαδικώς (3 άτομα), οι υπόλοιποι έμειναν και έβγαλαν την δουλειά μαζί με άλλους που ήρθαν στην θέση μας. Και η αντίρρηση μας ήταν πάνω σε "ιδεολογική" βάση και όχι σε κάποια διαπροσωπική αδικία. Το θετικό για το έργο, αρνητικό για μας στην παραπάνω περίπτωση, ήταν ότι η τελική μορφή του βγήκε πιό κοντά σε αυτό που ζητούσαμε εμείς, όμως, χωρίς εμάς. Που σημαίνει ότι οι προϊστάμενοι του προϊσταμένου μας μετά την όλη φασαρία (και μετά την παραίτησή μας), κατάλαβαν ότι είχαμε δίκιο και του έβαλαν χέρι, ενώ εμείς πολύ απλά χάσαμε την δουλειά μας (την συγκεκριμένη δουλειά εννοώ καθώς είμαστε όλοι ελεύθεροι επαγγελματίες).

Πολλές φορές αναρρωτήθηκα αν έκανα σωστά ή αν έπρεπε να σωπάσω, να τελειώσω την δουλειά όπως την ήθελαν, να πάρω τα λεφτά (που ήταν καλά), να κρατήσω τις επαφές που θα μου ήταν χρήσιμες στο μέλλον και να τελειώνω... Ενα κομμάτι του εαυτού μου, μου έλεγε "έκανες βλακεία", ένα άλλο όμως μου έλεγε "καλά έκανες, επειδή αυτό το έργο έτσι όπως θα έβγαινε θα είχε το όνομά σου πάνω, αλλά δεν θα σε αντιπροσώπευε" και προτίμησα το δεύτερο με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε αυτή η απόφασή μου.

Και δυστυχώς ή ευτυχώς τώρα που το σκέφτομαι το έχω κάνει κι άλλη φορά αυτό! Οπότε η όποια αντίδραση μας είναι θέμα χαρακτήρα και προσωπικής αντοχής.

Η τοποθέτηση σου είναι ενδιαφέρουσα ως προς το κομμάτι του προσωπικού σου βιώματος.

Σε αντίθεση με το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ του θέματος περιγράφεις τον εαυτό σου απο την πλευρά του "εξουσιαζόμενου" Για τον λόγο αυτό ξαναπαραθέτω τα αρχικά ερωτήματα που αποσκοπούν κυρίως στην ανίχνευση και κρίση της ψυχολογίας του "admin"
Το θέμα δεν αναφέρεται σε σχέσεις επήρρειας (ούτως η άλλως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάθε σχέση)

"Πως αισθάνεται άραγε κάποιος όταν με συνοπτικές διαδικασίες κατεβάζει τους διακόπτες? Όχι την στιγμή που το κάνει ...αλλά ακριβώς μετά?

Τι είδους ψυχικά χαρίσματα πρέπει να έχει κάποιος ή να να μην έχει για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εξουσίας που κατέχει?΄

Η σχέση εξουσιαστή - εξουσιαζόμενου ισοδυναμεί με την σχέση καταπιεστή - καταπιεζόμενου?

Ostria
Η ομαδική αντίδραση είναι η καλύτερη, αλλά και πάλι πρέπει να ξέρεις ότι αν ξεσηκώσεις εσύ τους συναδέρφους σου κατά του άδικου προϊσταμένου, συνήθως στο τέλος είσαι ο μόνος που θα την πληρώσει αν τα πράγματα πάνε στραβά. Οι περισσότεροι όταν δουν τα σκούρα λακίζουν.

Άρα καλή μου Ostria ΔΕΝ είναι η καλύτερη...

Γιαυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρώ ότι το μοναδικό αρμόδιο άτομο για να ακούσει τα σχόλια μας είναι το άμεσα εμπλεκόμενο άτομο και όχι όλοι οι άλλοι συνάδελφοι που πιθανό να διαστρεβλώσουν πράγματα και καταστάσεις που θα χειροτερέψουν την κατάσταση.

Ζητήστε από τον συνάδελφο να συναντηθείτε σε κάποια συγκεκριμένη ώρα που θα είναι βολική και για τους δυο σας και μιλήστε του ήρεμα ,ψύχραιμα και κυρίως ευγενικά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρείτε μια λύση. Οι καυγάδες και η απότομη στάση μεγαλώνουν τα χάσματα, δεν τα γεφυρώνουν. Σε περίπτωση που ο συνάδελφος σας είναι μια ξεκάθαρη περίπτωση προβληματικής προσωπικότητας που δημιουργεί προβλήματα παντού , προσπαθήστε να κατανοήσετε τι είναι αυτό που του προκαλεί αυτή την συμπεριφορά και προσαρμόστε τη δική σας στάση ανάλογα.

Επικεντρωθείτε στο τι συνέβει - στα γεγονότα - και αποφύγετε τα κουτσομπολιά που πιθανόν να περιέπεσαν στην αντίληψη σας. Μην επιτεθείτε και μην προσπαθήσετε να ειρωνευτείτε τον συνομιλητή σας. Γενικώς αποφύγετε την επιθετική γλώσσα σώματος, δηλαδή: έντονες χειρονομίες, αυστηρός ή εκνευρισμένος τόνος στη φωνή σας ή θυμωμένες εκφράσεις στο πρόσωπο σας. Τέτοιες χειρονομίες που πιθανό να φοβίσουν τον συνάδελφο, θα τον φέρουν σε θέση άμυνας και είναι πολύ πιθανό να ανταποκριθεί με τον ίδιο ή με χειρότερο τρόπο. Μπορείτε να είσαστε τυπικοί χωρίς να είσαστε επιθετικοί ή εκνευρισμένη. Η ψυχρότητα πολλές φορές είναι πολύ πιο αποτελεσματική στην επίλυση κρίσεων από ότι η θυμός.

Ακούστε ενεργά τον συνάδελφο σας! Τι εννοώ με αυτό; Ακούμε ενεργά όταν αφομοιώνουμε αυτά που μας λεει ο άλλος χωρίς να τον διακόπτουμε και χωρίς να σκεφτόμαστε τι θέλουμε να του πούμε εμείς την ώρα που αυτός μιλάει. Πρώτα κατανοούμε την δική του θέση και μετά εκφράζουμε την δική μας. Αυτός είναι ο ορισμός του διαλόγου, πράγμα που δυστυχώς πολλοί από εμάς έχουμε βγάλει από την επαγγελματική μας ζωή και από τη ζωή μας γενικότερα. Βεβαιωθείτε ότι έχετε καταλάβει και τη δική του θέση και εάν κάτι δεν σας είναι ξεκάθαρο μπορείτε να ζητήσετε διευκρινήσεις προς αποφυγή της οποιασδήποτε επιπλέον παρεξήγησης.

Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσετε στις απόψεις σας! Είναι απόλυτα φυσιολογικό και απόλυτα κατανοητό οι απόψεις των ανθρώπων να διαφέρουν. Πολλές φορές όμως ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουμε τις απόψεις μας δεν αφήνει περιθώρια στους άλλους να τις αποδεχτούν!

Εκφράζοντας την άποψη μας επιθετικά ή απόλυτα, το μόνο που εισπράττουμε είναι η απόρριψη. Κανένας δεν είναι αναγκασμένος να αποδεχτεί την άποψη μας και σαφώς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τον αναγκάσουμε να την αποδεχτεί. Την εκθέτουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και εάν πείσουμε κάποιους ανθρώπους για αυτήν, έχει καλώς. Διαφορετικά η άποψη των άλλων θα πρέπει να είναι επίσης σεβαστή και από εμάς.

Εάν δείτε ότι δεν υπάρχει διάθεση για εξεύρεση μιας λύσης τουλάχιστον ξέρετε ότι προσπαθήσατε. Το επόμενο βήμα, εάν το πρόβλημα εξακολουθήσει να υφίσταται και να επηρεάζει την διάθεση σας και την απόδοση σας, είναι να το αναφέρετε στον άμεσα προϊστάμενο σας ο οποίος θα αναλάβει και την ευθύνη της επίλυσης του.

Οι εντάσεις και οι διαφωνίες είναι πολύ συνηθισμένες σε ένα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον. Η αντιμετώπιση τους με το σωστό τρόπο ενδυναμώνει τη θέση μας και βελτιώνει την εικόνα μας προς προϊστάμενους και υφισταμένους. Είναι σοφό να μην αφήνουμε ανοιχτές διενέξεις στον εργασιακό μας χώρο, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις οι διαστάσεις που παίρνουν είναι δυσανάλογες της αιτίας που τις προκάλεσε και πιθανό να λειτουργήσουν εναντίον μας.

lorenzo μου συμφωνώ με την επισημάνσεις σου ιδίως τις σχετικές με την συμπεριφορά και το ύφος της συζήτησης.
Αλλά ο τρόπος που θα λυθεί (ή δεν θα λυθεί) το πρόβλημα, υπαγορεύευται συνήθως από το ίδιο πρόβλημα. Οταν το πρόβλημα αφορά την ίδια την δουλειά και δεν είναι μόνο δικό σου, δεν λύνεται με τετ α τετ συνάντηση εκτός χώρου εργασίας.
Τέλος πάντων το παραπάνω παράδειγμα ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση και δεν είναι από αυτές που θα συναντήσει συνήθως ο καθένας στην δουλειά του.

Ας ξαναγυρίσουμε στις ερωτήσεις.

quote:

---

Τι είδους ψυχικά χαρίσματα πρέπει να έχει κάποιος ή να να μην έχει για να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εξουσίας που κατέχει?

---

Με κίνδυνο πάντως να ακουστώ και πάλι απαισιόδοξος ίσως, νομίζω ότι τίθεται κι ένα μεγάλο ζήτημα ως προς το κατά πόσο τα όποια ψυχικά χαρίσματα του "υποψηφίου ηγέτη" εξαφανίζονται...άμα τη καταλήψη της καρέκλας--είτε αμέσως είτε μετά τη μεσολάβηση κάποιου χρονικού διαστήματος!

Παίζει ρόλο άραγε το "γνήσιον" των χαρισμάτων ή ο χρόνος παραμονής στην "καρέκλα" αυτός καθαυτός; Έχω γενικά την άποψη ότι όσο μικρότερη η παραμονή σ' αυτή--με κάποια όρια φυσικά--τόσο καλύτερα! Αλλά και πάλι, ακόμη κι αυτό το "ιδανικό" μοντέλο εξακολουθεί να έχει σημεία από τα οποία..."μπάζει"...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr