Μετά την έκρηξη της Τετάρτης (προχθές δηλαδή) στην Σαμάρα του Ιράκ που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του ιερού τεμένους των Σιιτών όπου βρίσκεται ο τάφος του Hassan al-Askari, που θεωρείται απόγονος του Μωάμεθ και 11ος Ιμάμης, στην λίστα των 12.Από την telegragh του Λονδίνου
Μέσα σε λίγες ώρες, φύγαμε από το σπίτι για να βρούμε καταφύγιο. Η κατάσταση θα χειροτερέψει
από τον Ahmad Ali στην Βαγδάτη
(Filed: 23/02/2006)
"Εμαθα την είδηση της έκρηξης από την τηλεόραση τρώγοντας πρόγευμα με τα παιδιά μου. Μέχρι το μεσημέρι είχαμε πακετάρει τα πιό σημαντικά υπάρχοντά μας και φύγαμε για να βρούμε καταφύγιο στο σπίτι ενός συγγενή.
Η γυναίκα μου δεν αντέδρασε. Ηξερε και αυτή τι σήμαινε η καταστροφή του τεμένους.
Μένουμε σε μία μικτή γειτονιά της Βαγδάτης, από Σουνίτες και Σιίτες. Σήμερα το βράδυ θα έχουμε αιμοτοχυσία και αντίποινα και αυτή την φορά δεν πρόκειται να καθήσουμε μέσα ελπίζοντας ότι θα είμαστε τυχεροί και οι σφαίρες δεν θα μπουν μέσα από τα παράθυρά μας. Αυτή την φορά φεύγουμε, επειδή η κατάσταση θα είναι πολύ άσχημη.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ήδη προβλήματα εδώ. Ενας γείτονας πυροβολήθηκε έξω από το σπίτι του λίγες μέρες πριν. Πρόσφατα κατέβηκα στα μαγαζιά και ο δρόμος ήταν κλειστός: πέντε αρματωμένοι άντρες πυροβολούσαν εναντίον ενός εκ των σιίτικων μαγαζιών. Οι ιδιοκτήτες των υπολοίπων μαγαζιών άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους και άψυχα σώματα κοίτονταν στον δρόμο.
Τέτοιες καταστάσεις είναι συνηθισμένες. Τις συνηθίζουμε και εμείς είτε πρόκειται για τον Ιρακινό στρατό που κλείνει όλους τους δρόμους πρόσβασης ώστε να λεηλατήσουν με την ησυχία τους μερικά σπίτια, είτε τα αμερικάνικα ελικόπτερα που πετούν από πάνω το βράδυ.
Αλλά φοβάμαι ότι αυτό θα είναι ακόμα χειρότερο. Μπορεί να είναι αυτό που όλοι φοβόμαστε, το ξεκίνημα του πολέμου των σεκτών που θα καταστρέψει την χώρα μου και το μέλλον των παιδιών μου.
Οι Σιίτες έχουν τρελλαθεί εξαιτίας αυτής της καταστροφής. Εγώ είμαι Σουνίτης και φοβάμαι ότι αν δεν πάω κάπου όπου θα είμαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που μπορούν να με προστατεύσουν, τότε μπορεί να βγάλουν τον θυμό τους πάνω μου.
Δεν ήμασταν μόνοι στους δρόμους. Υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα με οικογένειες μέσα. Ακόμα πιό αναπάντεχο, ήταν η θέαση πολλών οπαδών του/της Moqtada al-Sadr με τα μαύρα πουκάμισα και τα Καλάσνικοφ στους ώμους, σε αρκετές γωνίες των δρόμων.
Υπήρχαν και αστυνομικοί μαζί τους, αλλά απλώς στεκόντουσαν εκεί μαζί τους στα σημεία ελέγχου, δεν τους έλεγαν να πάνε στο σπίτι τους.
Εχω ξαναβρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση στο Najaf αλλά ποτέ στην Βαγδάτη. Η γυναίκα μου τρόμαξε. "Μυρίζει εμφύλιο πόλεμο" είπε.
Στο σπίτι των συγγενών μου όλοι ήσαν νευρικοί. Δεν είχαμε νέα από τα ξαδέρφια μας στο Najaf. Ελεγαν ότι η πόλη είχε αποκλειστεί και κανείς δεν μπορούσε να μπει ή να βγει. Ενας φίλος από την Basra είπε ότι η πόλη έμοιαζε με πόλη-φάντασμα, δεν υπήρχε κανείς στους δρόμους.
Ενας ανηψιός μου τηλεφώνησε να μας πει ότι μόλις έγινε μάρτυρας της δολοφονίας ενός Σουνίτη. Ηταν στο τέμενος Yalani όταν οπλισμένοι άντρες άρχισαν να πυροβολούν εναντίον του. Μετά, ένας από αυτούς πήρε τον Ιμάμη και τον πυροβόλησε δύο φορές στο κεφάλι. Είπε ότι ήταν νεαροί Mahdi, στρατός από νεαρούς (teenagers) με όπλα. Ολοι οι ειρηνικοί Ιρακινοί τους φοβούνται αυτές τις μέρες.
Προσπάθησα να παίξω με τα παιδιά μου για να τα προφυλάξω από να συνειδητοποιήσουν πόσο νευρικοί είμαστε όλοι, αλλά ο κόσμος μιλάει και τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Αλλο ένα τέμενος δέχτηκε επίθεση από 40 οπλισμένους άντρες. Στην πόλη Sahr, ένα μεγάλο μέρος της γειτονιάς των Σιιτών, απέναντι από εκεί που βρίσκομαι τώρα, χιλιάδες Σιίτες κάνουν πορεία στους δρόμους. Στις ειδήσεις λένε ότι πολλοί έχουν Καλάνισκοφ.
Αυτή δεν είναι η πόλη που ξέρω. Είχα φίλους και συναδέρφους Σιίτες. Η οικογένειά μου παντρεύτηκε με οικογένειες Σιιτών. Τώρα φοβάμαι πολύ να μείνω στο σπίτι μου. Ισως να αισθανθούμε ασφαλείς και να γυρίσουμε πίσω όταν τα πράγματα γίνουν πιό ήρεμα. Αλλά σήμερα το βράδυ είμαστε πρόσφυγες. Πώς φτάσαμε ως εδώ; "
http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2006/02/23/wirq123.xml&sSheet=/news/2006/02/23/ixhome.html
'We are either alone in the universe or we are not. Both ideas are overwhelming'
-Arthur C. Clarke-