quote:

---

Μάλιστα.

Πρώτα απ'όλα η πίστη είναι που δημιουργεί ή αλλιώς αφήνει τον πιστό να δει.

Η ερώτηση,ως απόρροια της έλλειψης γνώσης σε κάποιο θέμα σχετίζεται με το επιστητό,το γνωστό που λες.

Η σκέψη αποδείξαμε πριν πως είναι κι αυτή σχετική με το επιστητό,το γνωστό.

Άρα φίλε μου,ρωτάς αν μπορεί ο άνθρωπος να αναζητά κάτι που ήδη ξέρει.Η πίστη στην άποψη νομίζω ότι ουσιαστικά αναιρεί την ανάγκη να ρωτήσει κάτι η φωτιά.

Από την άλλη η αμφιβολία είναι που κάνει τη φωτιά αδηφάγο και ποτέ δεν είναι αρκετή.Γιατί υπάρχει περίπτωση να σβήσει.

Θέλω να πω και ελπίζω να ψιλαφίζω έστω αυτό που θες να μου πεις ότι η αμφιβολία για αυτό που γνωρίζουμε είναι που γεννά την ερώτηση-σκέψη και εκεί δίνεται η απάντηση πάνω στο ήδη γνωστό.Και στόχος αυτής της ροής είναι η επιβεβαίωση της άποψης μας,η εδραίωση της πίστης μας.

Κάνω ό,τι μπορώ να σε κατανοήσω καλέ μου φίλε

---

.........

Όποτε και αν θες συνεχίζουμε...αυτή ήταν η τελευταία μου απάντηση...Αν κάνω λάθος στην κατανόηση όσων μου λες πέστο μου.Καλησπέρα κύριοι!

............

Γεια σου Προμηθέα,

Την διάβασα την απάντηση σου,  μα θα ήταν καλύτερα να προχωρήσουμε προσεκτικά, δεν είναι εύκολες οι έννοιες. Π.χ η φωτια που έγραψα ήταν μεταφορικό. Μπορούσα να πω, ο ηλιος τι θα ρωτήσει τον ήλιο, η το νερό το νερό.

Οι ερωτήσεις και ,το πως θετονται, έχουν μεγάλη σημασία. 

Ότι λοιπον εγραψα, ήταν για να καταλάβουμε, πως ότι αφορά το Θεό, η την αληθεια, είναι κομμάτι δύσκολο. 

Ο καθένας θα παρουσιάσει τα προσωπικά του πιστεύω, και αυτο που εχει παρατηρηθεί, είναι σαν ψαχνεις για απαντησεις, ειναι πιο πιθανο, κατι σαν να βρεθείς π.χ στο Μοναστηράκι, που ο κάθε μαγαζατωρας, να σε καλλει στο μαγαζί του.

Το επόμενο βήμα λοιπόν, είναι πως για να πάμε σε βάθος, αυτο που εξετάζουμε, αν είναι μέσα απο την εμπειρία μας, δικιά μας η κάποιου Βουδα, Χριστού, βεορ η δεν ξέρω τι, 
πρέπει να μας απασχολήσει. 

Εχει να κάνει με το γίγνεσθαι?
δεν εχει? 

Ισως με ένα παράδειγμα, δεις τι θέλω να πω. 

Τέτοιο καιρο πέρυσι, ήμουν στην νήσο μαουριτσιους. (στην άλλη άκρη του ημισφαιρου) 
μου έκανε εντύπωση μόλις έφθασα, το έμβλημα τους, 
ένα πουλί που το ονόμαζαν dodo 
και που η τελευταία φορα που το είδαν, ήταν το 1622.

Τι είχε γίνει?

Υπήρχαν χιλιάδες τέτοια στο νησί, απο τις μαρτυρίες των ολλανδών εξερευνητων.
 Αυτα ήσαν πρωτα πετουμενα, (κάτι σαν πελεκανοι) και ζούσαν στην Αυστραλία, μα καποια χρονια, μα ψαχνοντας για θερμοτερο κλημα στη Αφρική, περασαν πάνω απο το νησί, και έκαναν στάση. 

Εκει βρήκαν Άφθονη τροφή, και κλημα στα μέτρα τους, (δεν κάνει σχεδόν ποτε κρύο), και άρχισαν να τρώνε τόσο που με το χρόνο παχυναν, δεν χρησιμοποιούσαν τα φτερά τους, ατροφησαν, και μεσα σε λίγες δεκαετίες απο πετουμενα έγιναν πατουμενα. 

Κάποια στιγμη, άλλαξαν οι συνθήκες στο νησι, αυξήθηκαν τα φυδια οι κυνηγοί, κλπ κλπ, και ηρθε η ολική τους εξαφάνιση. Αν είχαν διατηρήσει αυτο που η φύση (η θεός) τα είχε προικησμενα, ισως ζούσαν και σήμερα. 

Γιατί σου έγραψα το παράδειγμα της εξέλιξης?

Πρωτα για να καταλάβουμε, πως ο dodo δεν εξελίχθηκε, και για να καταλάβουμε πως η εξέλιξη εξωτερικά είναι (κάι για μας) αναγκαία.

 Ο κυνδινος βρίσκεται στη χρήση της εξέλιξης και της ανάπτυξης για εμάς. (πυρηνικά, ρύπανση, δηλητήρια σε τροφές, μεταλλάξεις, κλπ κλπ)

Και τώρα γυρνώ πάλι στην ουσία, της συζήτησης.

Αν εξωτερικά η εξέλιξη μας, είναι αναγκαία, γιατί την μεταφεραμε και εσωτερικά?

Στην ουσία, τι είναι το εγω?
Π.χ δεν περνάω καλα τώρα, μα στον παράδεισο θα ανταμειφθω.
Θα γίνω μια μέρα πλούσιος. 
Θελω να γνωρισω το θεο. 
Θελω να θεωσω. 

Δεν είναι όλα αυτα, η κίνηση του εγω? 
(πρόσεχε, δεν λέμε υπάρχει η δεν υπάρχει θεός)

 αναρωτιόμαστε μόνο αν,

Α) γινεται να το φέρουμε στην εμπειρία μας, 
Β) αυτο που φέρνουμε, ( η νομιζουμε πως φέραμε) δεν είναι μια ακόμα κίνηση του εγω, επομένως ψυχολογικος χρόνος)

Και η φάση Προμηθέα, είναι πως και ακόμα στα (θεϊκά) ας τα πούμε έτσι, βρίσκουμε ιεραρχίες, 
δυνατοτερους και ισχυρωτερους, και παει λέγοντας. 

Η επομενη ερωτηση που τίθεται, ειναι η εξεις. 

Τι θα γινόταν στην συνηδειση, αν έβαζε στην άκρη όλα αυτα.?

Δεν το ρωτώ με την έννοια, τα πολέμω, 
απλά σαν άνθρωπος αναρωτιέμαι, αφού όλα αυτα δεν έφεραν τίποτα εσωτερικά, και συνεχίζω να υποφερω, (βαρέθηκα τα καλέσματα του κάθε μαγαζατωρα και τις αλήθειες που προσφέρουν)
γιατί μέσα μας, κάπου, να μην υπάρχει μια αστερευτη πηγή, που να μην χρειάζεται προσευχές, παρακάλια, που δεν ψάχνει για θεους ούτε και γινεται εμπειρία, και προπαντως δεν είναι κάτι προσωπικο. 

Γινεται να την κανείς στον εαυτο σου αυτη την ερώτηση σοβαρά, τώρα.?

Τα λέμε φίλε,

Ένα ιδιαιτερο χαιρετισμό,
Σε τρέχαγυρευε, αδμιν, Αμαλία.

Για το φίλο Λουπους. (πρόσεξαν πως αν δεν βριζεις, δεν τα σβήνουν. Εγω παντως σε διαβάζω)

quote:

---

Ο καθένας θα παρουσιάσει τα προσωπικά του πιστεύω, και αυτο που εχει παρατηρηθεί, είναι σαν ψαχνεις για απαντησεις, ειναι πιο πιθανο, κατι σαν να βρεθείς π.χ στο Μοναστηράκι, που ο κάθε μαγαζατωρας, να σε καλλει στο μαγαζί του.
 
...απλά σαν άνθρωπος αναρωτιέμαι, αφού όλα αυτα δεν έφεραν τίποτα εσωτερικά, και συνεχίζω να υποφερω, (βαρέθηκα τα καλέσματα του κάθε μαγαζατωρα και τις αλήθειες που προσφέρουν)
γιατί μέσα μας, κάπου, να μην υπάρχει μια αστερευτη πηγή, που να μην χρειάζεται προσευχές, παρακάλια, που δεν ψάχνει για θεους ούτε και γινεται εμπειρία, και προπαντως δεν είναι κάτι προσωπικο. 

Γινεται να την κανείς στον εαυτο σου αυτη την ερώτηση σοβαρά, τώρα.?

---

Αν όντως όλα "εν σοφία εποίησε" -Το οτιδήποτε φέρεται ως Δημιουργός-, δεν μένει παρά να θεωρήσουμε όπως εξ'αλλου πρώτος ο Αριστοτέλης , ότι όντως υπάρχουν εν δυνάμει στοιχεία εντός μας , τα οποία με προσωπική εργασία μπορούμε να καταστήσουμε εν ενεργεία....

Ακόμα και εν σοφία να μην εποίησε και και αποδεχθούμε την Θεωρία ότι ο άνθρωπος ως πνευματική οντότητα εξελίσσεται -και όντως εξελίσσεται,ασχέτως των αδυναμιών του- δεν μένει παρά να υποθέσουμε , ότι πέραν κάθε αμφιβολλίας , υπάρχουν όλα εκείνα τα στοιχεία και οι δυνάμεις εντός του , που του επιτρέπουν ενεργοποιώντας τες και να παρατηρήσει αλλα και να μελετήσει καλύτερα το περιβάλλον του αλλα και τον ίδιο του τον εαυτό , προωθώντας εν'τέλλει ο ίδιος την πρόοδό του αλλα και την εξέλιξή του.

Μελέτη και έρευνα όμως ξεκινούν πάντα απο την αμφισβήτηση των πάντων , διότι ποιός άραγε θα εκινείτο προς αυτήν την κατεύθυνση εφόσον είχε παγιωμένες αντιλήψεις εντός του για οτιδήποτε ???

Και εφόσον δεν αμφισβητεί κάποιος άνθρωπος το οτιδήποτε γύρω του -με την καλή έννοια- και θεωρεί ότι έτσι είναι τα πράματα -όπως αυτός θεωρεί ή έχει αποδεχθεί - δεν συνιστά αυτό προκατάλλειψη???

Και σαν κάποιος είναι προκατειλλημένος -Δογματικός φερ'ειπείν- ποιά είναι η εν ζωή κύρια ενασχόλησή του???

Είναι η διερεύνηση και ο έλεγχος της ορθότητας όλων όσως θεωρεί ως σωστά ή η συνεχής προσπάθεια να συντηρήσει αλλα και να υπερασπίσει το σύνολο των "ιδεών" του , ως απόλυτα σωστές και ορθές..???

Η αμφισβήτηση ή η προκατάλλειψη συνδέεται -αλλα και είναι- με την ελευθερία και την δημιουργία του πλαισίου κείνου αναφοράς , το οποίο μπορεί να ρίξει τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους ???

Μπορούμε απο την άλλη μεριά να υποθέσουμε , ότι οι παγιωμένες αντιλήψεις -περί όλων των πραγμάτων- ότι σαν "αμφισβητούνται" και δοκιμάζονται και ελέγχονται σε σχέση με νένα στοιχεία που προκύπτουν για την ορθότητά τους , ότι αυτό αποτελεί ύβρη και έλλειψη σεβασμού , έναντι της πλειοψηφίας..???

Και αν αυτό όντως είναι έτσι , άραγε όλα όσα αφήσαμε -ως ανθρωπότητα-πίσω μας ως αναληθή και ανακριβή- , θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτό ως ύβρις και έλλειψη σεβασμού απο εκείνα τα φωτεινά πνεύματα έναντι όλων εκείνων των ανθρώπων που κάποτε σθεναρά αλλα και με οργή τα υπερασπίζονταν..???

Μήπως τελικά , η περιορισμένη αντίληψή μας και ο φόβος για την αποδοχή του καινούργιου , μπορεί να θεωρηθεί ως ο λόγος για τις σημερινές -αλλα και χθεσινές- παραδρομές του συναισθήματος και της συμπεριφοράς μας..???

Αναρρωτιέμαι , απο τι απειλούμαστε .... αν "όχι" απο τον ίδιο μας τον εαυτό..???

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Edited by - Εαρινός on 12/12/2010 13:32:46

quote:

---

απλά σαν άνθρωπος αναρωτιέμαι, αφού όλα αυτα δεν έφεραν τίποτα εσωτερικά, και συνεχίζω να υποφερω, (βαρέθηκα τα καλέσματα του κάθε μαγαζατωρα και τις αλήθειες που προσφέρουν)
γιατί μέσα μας, κάπου, να μην υπάρχει μια αστερευτη πηγή, που να μην χρειάζεται προσευχές, παρακάλια, που δεν ψάχνει για θεους ούτε και γινεται εμπειρία, και προπαντως δεν είναι κάτι προσωπικο. 

Γινεται να την κανείς στον εαυτο σου αυτη την ερώτηση σοβαρά, τώρα.?

---

Γεια σου Πλάτωνα!

Απαντάω λίγο αργοπορημένα στην ερώτησή σου.Την τελευταία θεωρώ ουσιαστική καθώς οι άλλες νομίζω ότι σε οδήγησαν σε αυτήν.

Η ψυχή και η σκέψη νομίζω συμφωνούμε ότι είναι οι δίοδοι για να χαρακτηρισθεί κάτι το οποίο συλλάβαμε από τον εξώκοσμό μας ως εμπειρία.Σε κάθε άνθρωπο,τα βιώματα άρα και οι εμπειρίες διαφέρουν και αυτό προσδίδει μια μοναδικότητα-διαφορετικότητα σε κάθε ψυχή-πνεύμα-άνθρωπο.Από αυτό λογικά προκύπτει και το προσωπικό στοιχείο της εμπειρίας.
....................

Σε γενικές γραμμές συμφωνούμε, όσο αφορά την προσωπική εμπειρία. 
...........................
Προμηθέας 

Η προσωπική εμπειρίσ λοιπόν είναι που διαμορφώνει την άποψη,την αντίληψη-κοσμοθεωρία-ιδεολογία κάθε ανθρώπου.Και μιας και μιλάμε για το Θεό,μέσω των προσωπικών του εμπειριών αποκτά τη "γνώση" όπως πιστεύει ο ίδιος περί υπάρξεως του θεού κσι διαμορφώνει την φύση του με τον τρόπο που καλύπτονται οι απαιτήσεις του.
.......................
Εδω πρέπει να προσέξουμε. Συμπληρωνω σε οτι γραφεις. Αν έχουμε απαιτήσεις που διαμορφωνονται απο κάποια μας ανάγκη, δεν θα ξεφύγουμε.?
 Αν π.χ η ζωη μου είναι γεμάτη σύγχυση, και βρω καταφύγιο στην προσευχή και στο Θεό, δεν θα πει πως αναγκαστικα υπάρχει θεός, μα η ανάγκη μου τον εδημιουργησε.
"...........................
Προμηθέας 
Και αντιστοίχω,αφού για εκείνον πλέον ο θεός υπάρχει και έχει μια συγκεκριμένη υπόσταση,αναζητά την επικοινωνία μαζί του.
.............................
Βλέπεις Προμηθέα, ξεκινάμε απο ένα μη γεγονός, για να καταλήξουμε σε κάτι που ικανοποιεί κάποια ανάγκη μας.
........................
Προμηθέας 
Κι αυτό φίλε μου θα γίνει με την προσευχή,με τις παρακλήσεις,με τον αγώνα του να γίνει καλός άνθρωπος ώστε να ανταμοιφθεί στην άλλη ζωή αφού αυτή η ζωή είναι μια δοκιμασία.
.............................

Αυτη λοιπόν είναι η διαδικασία, μα ξεχάσαμε να γράψουμε, πως αν δεν είχαμε πληροφωριες για την άλλη ζωη, μέσα μας, ο ψυχολογικος χρόνος του π.χ σήμερα δεν περνω καλα, μα ο θεός θα με ανταμοιψει κάπου αλλου, δεν θα είχε καν αρχίσει. 
................................
Προμηθέας.
Λίγο πολύ νομίζω ότι έτσι αρχίζει να χτίζεται η πίστη σε κάποιον θεό μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου.Υπάρχουν υπαρξιακά κενά μέσα στον άνθρωπο,εκείνος τα συνειδητοποιεί και ξάφνου αισθάνεται την ανάγκη να τα καλύψει.Καθημερινά αυτή η ψυχή δέχεται μηνύματα από τον κοινωνικό περίγυρο που καλούνται να του διαμορφώσουν την θεώρησή του για το θείο.(είτε είναι τα μαγαζάκια του Μοναστηρακίου,είτε είναι μια πιο εκ των έσω διαδικασία)
....................
Αυτη λοιπόν η πίστη, επουδενι πρέπει να είναι η πίστη, που μίλησε ο Χριστός.
 
Αν γινεται να μετακοινησει βουνά....(τα βουνά πρέπει να είναι κάπου μέσα μας, γιατί και για την αγάπη, στην καρδιά έλεγε να κοιτάξουμε.)
............................

Προμηθέας 
Αυτή η πηγή τώρα που μου λες φίλε Πλάτωνα,νομίζω ότι υφίσταται...αλλά όχι εν ενεργεία μέσα μας. 
................................

Θα είναι καλα να το εξετάσουμε, χωρίς να φτάνουμε γρηγορα σε συμπεράσμα. Θα το εξέτασω παρακάτω.

....................
Προμηθέας 

Αν ενεργοποιείται αυτό γίνεται λίγο πριν το θάνατο ή γενικά σχετίζεται με το θάνατο.

...................

Μα γιατί το θετεις ...σε εμπειρία και στο χρόνο? 

...................
Προμηθέας 
Γιατί ό,τι κι αν πίστεψε κάποιος,ό,τι κι αν εκπροσώπησε στη ζωή,στο τέλος πιστεύω ότι η ουσία γίνεται γνωστή.Και η ουσία δεν είναι το αν ο θεός μου λέγεται Γιαχβέ,Αλλάχ,Ιησούς,Δίας,Βούδας,Σατανάς και τι εκπροσωπεί καθείς εξ αυτών. Η ουσία πιστεύω ότι έγγυται στην πίστη αυτή καθεαυτή.
....................

Εγραψες ο θεός μου. 

Βλέπεις τον κυνδινο της ταυτισης? αυτού του ιδους η πίστη, δεν είναι διαφορετική απο του Ταλιμπάν, που μια μέρα θα τον οδήγηση σε έγκλημα, για ένα ΜΗ ΓΕΓΟΝΟΣ.

.......................

Προμηθέας 

Δλδ,θέλω να πω ότι κάτι είναι πιο πραγματικό όταν δεν έχει όνομα,όταν δεν έχει μορφή και όταν δεν είναι εκφρασμένο στον έξω-υλικό κόσμο.Πόσες φορές το έχουμε δει αυτό;Όταν γεννιέται μια άποψη και εκφράζεται,αυτόματα δημιουργείται και άλλη μία που διαφωνεί με την προηγούμενη.Και ότι λέγεται,πιστεύεται κλπ....από τη στιγμή που υπάρχει ένα αντίθετό του,έστω ένα,τότε δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε αληθές αλλά μάλλον το αντίθετο.

Όμως,νομίζω ότι αυτά χάνουν την αξία τους όταν χάνεται και η επαφή μας με το παιχνίδι.Τι νόημα να έχουν τα επίθετα και οι ιδιότητες με τις οποίες μας είχαν χαρακτηρίσει σε όλο το φάσμα της ζωής μας;Κανένα απολύτως καθώς η υστεροφημία...κι αυτή πεθαίνει κάποια στιγμή.Θέλω να καταλήξω στο ότι θεός και κάθε άλλη ιδιότητα υπάρχει όσο υπάρχει το εγώ μας που είναι ουσιαστικά και το υποκείμενο εκείνο που τον αναζητά.Δεν θα το μεταφράσω ως εγωισμό το ΕΓΩ αλλά ως τον ψυχικό μας κόσμο όπως επηρεάζεται από τη πραγματικότητα.

Αυτά...προς το παρόν...Περιμένω παρατηρήσεις.

.......................

Είναι σαν να γράφεις Προμηθέα, έχοντας στο μυαλο συγχρόνως και τον δυπλα σου, και για ένα νέο μόλις 20 ετών, είναι κάτι όμορφο. :)))

Θα τα δούμε μαζι στη συνέχεια, ειδικά αυτο τον ψυχισμό που εγραψες.

".................................

Εαρινος

Αν όντως όλα "εν σοφία εποίησε" -Το οτιδήποτε φέρεται ως Δημιουργός-, δεν μένει παρά να θεωρήσουμε όπως εξ'αλλου πρώτος ο Αριστοτέλης , ότι όντως υπάρχουν εν δυνάμει στοιχεία εντός μας , τα οποία με προσωπική εργασία μπορούμε να καταστήσουμε εν ενεργεία....
...........................................

Φίλε έαρινε, 

Ο Αριστοτέλης, έκανε την ακριβεστερη περιγραφή, όσο αφορά το θείο, με το κινούν ακίνητο. Αυτο τουλάχιστον βλέπω, μα πριν προχωρήσουμε, και συνδεθούμε με όσα έγραψε και ο Προμηθέας, ας δούμε κάτι όλοι.

Αν ΕΣΥ εγω και ο Προμηθέας, βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο, και στο τραπέζι υπάρχει ένα βάζο, είμαστε σίγουροι πως στην ερώτηση, τι υπάρχει πάνω στο τραπέζι, θα απαντήσουμε και οι τρεις, υπάρχει ένα βάζο.

Αυτο είναι ένα γεγονός και για τους τρεις μας, το οποίο δεχόμαστε.

Αν κάποιος απο τους τρεις μας, πει, υπάρχει ένα βάζο, μα πάνω στο βάζο, κάθεται ένας δαιμονακος, και αυτός που το βλέπει είναι ένας, και ειναι γεγονός,  δεν είναι διλ. Δημιούργημα της φαντασιας του, για τους άλλους δυο είναι μη γεγονός.
 Δεν το βλέπουν.

Τώρα, αν είμαστε πεποισμενοι για κάτι, και δεν ανοιχτουμε στο ατομο που βλέπει τον δαιμονακο, να εξηγηθεί, η να αφησουμε μια πιθανότητα, πως τα δικα μας ματια, δεν φτάνουν το φάσμα του φίλου μας, θα δημιουργηθεί σίγουρα παρεξήγηση. 

Μα για ένα πράγμα είμαστε και οι τρεις σίγουροι. 
Πως υπάρχει πάνω στο τραπέζι ένα βάζο.
 Για αυτο μπορούμε να μιλήσουμε και οι τρεις, για το δαιμονακο μόνο ένας, που για αυτόν είναι γεγονός, για τους άλλους δυο ΜΗ ΓΕΓΟΝΟΣ.

Έτσι κάπως συμβαίνει και με το θείο, και είμαι σιγουρος πως κανεις δεν μπορεί να πει με σιγουριά, πως ο Αριστοτέλης έφθασε να γράψει για το θείο, κάτι που σύγχρονα βίωσε, η έφθασε  με τη νοηση. 

Ας γυρίσουμε ομως σε μας, απλούς ερευνητές.

Το όνομα βάζο, και το βάζο,
 έχουμε ονομασία, και πραγματικο αντικείμενο. 

Η ονομασία δεν είναι το αντικείμενο. 

Κατα ίδιον τροπο, λειτουργει ο εαυτός μας σαν παρατηρητής με το παρατηρουμενο. 

Μέσα μας έχουμε, αυτο που ονομάζουμε εαυτο, που είναι ότι περιέχει. 
Λέξεις, εικόνες, μνήμη, συναίσθημα, φαντασία, φόβος, γνώσεις, πάθη, καλοσύνη, κακιά, κλπ κλπ κλπ.

Αυτο, το όλο, είναι μια κίνηση, που εμείς το αντιλαμβανομαστε σαν κάτι που μας μιλάει. Κι είναι τέτοια η συνέχεια που εχει, τέτοια η παρουσία του, που μας συνοδεύει σταθερά τόσο στο ξυπνιο όσο και στον ύπνο με τα όνειρα. Ισως για λίγο στον υπνο μας αφήνει, και εδω είναι που για λίγο, αυτη η πηγή φίλε Προμηθέα, εναρμονιζει την ανακατοσουρα μας. 

Απο αυτές τις παρατηρήσεις, ορισμένοι κατάλαβαν, πως η πηγή είναι δυνατή όχι μόνο για λίγα δευτερόλεπτα, και αυτο θα πει πως κατάλαβαν αρκετα πως λειτουργει ο εαυτός.

Τώρα, επειδή δεν είναι και τόσο δύσκολο σαν σύλληψη, μα σαν πραγμάτωση, θα πούμε και κάτι άλλο. 

Ο εαυτός μας για να δει το βάζο, (το πραγματικο) και όχι την ιδέα, εχει ανάγκη απο ησυχία. 
Κοιταχτε το βάζο σας η ένα οποιδηπτε αντικείμενο. Δεν είναι δύσκολη η παρατήρηση  δίχως παρατηρητή? 

Τώρα η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο ότι ο εαυτός μας, δεν είναι κάτι επίπεδο, μα εχει διάφορα επίπεδα, είναι διλ. φτιαχμενος στο χρόνο. Επίπεδα θα πει, πως ο εαυτός μας συνεχώς προσθέτει εμπειρίες, γνώση, κλπ κλπ. 

Και αυτα τα διάφορα επίπεδα, είναι συνεχώς σε κίνηση, όχι μόνο επιφανειακά, μα και βαθειά μέσα μας, για αυτο το πρώτο βήμα μας προς την ελευθερια είναι η κάθαρση απο ότι κουβαλάμε, που με τα χρόνια εγινε συνήθεια, και είναι σχεδόν αδύνατο να εμφανισθεί η πηγή, σαν κάτι φυσιολογικό.

Αν φερναμε τον Αριστοτέλη σήμερα (ενα μυαλο τετραπερατο) μπροστά σε μια τηλεόραση, 
χωρις να γνωριζει την εξέλιξη, 
ποια νομίζεται θα ήταν η πρώτη του εντύπωση. Φυσική, η μεταφυσική?

quote:

---

Ο εαυτός μας για να δει το βάζο, (το πραγματικο) και όχι την ιδέα, εχει ανάγκη απο ησυχία. 
Κοιταχτε το βάζο σας η ένα οποιδηπτε αντικείμενο. Δεν είναι δύσκολη η παρατήρηση  δίχως παρατηρητή? 

Τώρα η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο ότι ο εαυτός μας, δεν είναι κάτι επίπεδο, μα εχει διάφορα επίπεδα, είναι διλ. φτιαχμενος στο χρόνο. Επίπεδα θα πει, πως ο εαυτός μας συνεχώς προσθέτει εμπειρίες, γνώση, κλπ κλπ. 

Και αυτα τα διάφορα επίπεδα, είναι συνεχώς σε κίνηση, όχι μόνο επιφανειακά, μα και βαθειά μέσα μας, για αυτο το πρώτο βήμα μας προς την ελευθερια είναι η κάθαρση απο ότι κουβαλάμε, που με τα χρόνια εγινε συνήθεια, και είναι σχεδόν αδύνατο να εμφανισθεί η πηγή, σαν κάτι φυσιολογικό.

Αν φερναμε τον Αριστοτέλη σήμερα (ενα μυαλο τετραπερατο) μπροστά σε μια τηλεόραση, 
χωρις να γνωριζει την εξέλιξη, 
ποια νομίζεται θα ήταν η πρώτη του εντύπωση. Φυσική, η μεταφυσική?

Το ίδιο συμβαίνει σε όποιον βγει απο τη συνήθεια, χιλιετηριδων.

---

Edited by - promitheus90 on 12/12/2010 22:18:18

Είναι γεγονός ότι ΚΑΙ ο Αριστοτέλης επηρεάσθηκε απο τον δάσκαλό του τον Πλάτωνα και αναφέρθηκε και στα "τα περί ψυχής"...

Ωστόσο -γνώμη μου- έχω την αίσθηση , ότι αγνοούσε αρκετά πράγματα περί του υποκειμένου άνθρωπος και μολονότι ως γενική αναφορά μπορώ να δεχθώ , ότι για την εποχή του ήταν θαυμαστή .... εν τούτοις υπήρξαν και "αστοχίες' ως προς τις παρατηρήσεις του που ενδεχομένως και να μην υπήρχαν , αν δεν ηταν επηρεασμένος απο τον δασκαλό του τον Πλάτωνα...αυτή είναι άποψή μου και τιθέμενη πάντα στην βάσανο της κριτικής...

Με το βάζο τώρα και το επικαθήμενο "Διαβολάκο" , έχω να παρατηρήσω τα εξής...

Το βάζο -όπως λές- το βλέπουμε -υποτίθεται όλοι- αλλα τον "Διαβολάκο" ένας...ωστόσο -και δώ θα κάνω την επισήμανσή μου- το τι σημαίνει το βάζο για τον καθένα μας ξεχωριστά , μόνο εμείς οι ίδιοι το γνωρίζουμε και εξηγούμαι...

Καθε τι εντυπωμένο εντός μας , έχει καταχωρηθεί με έναν συναισθηματικό μανδύα και για κάποιον άνθρωπο η εικόνα ενός βάζου μπορεί να επιφέρει όμορφα συναισθήματα και όμορφες αναμνήσεις και για κάποιον άλλο ίσως το εντελώς αντίθετο...και σε κάποιον άλλο σύγχυση και συναισθηματική αλλα και "νοητική" αταξία...

Είμαι σιγουρος ότι αντιλαμβάνεσαι τι εν-νοώ και δεν θα προχωρήσω σε επιμέρους ανάλυση...ωστόσο θα παρατηρήσω την προσπάθειά σου για μια όσο το δυνατόν καλύτερη ανάλυση των γεγονότων και οφείλω να ομολογήσω , ότι είναι αξιοπρόσεκτη..!!!

Edited by - Εαρινός on 12/12/2010 22:45:15

Αυτή την εντύπωση έχω για το ρόλο που έχει ο εαυτός και το εγώ στο matrix που βρισκόμαστε.Αλλά παρ'όλα αυτά δυσκολεύομαι να εκφράσω το ποιος είναι ο ρόλος του θείου και της πίστης σε όλο αυτό καθώς και το πώς το προσδιορίζεις εσύ φίλε μου Πλάτωνα.

...................

Προμηθέα, ας μην υποπεσουμε στο λάθος, να θελουμε να προσδιωρισουμε τα πάντα. Δεν γράφω γιατί θέλω να σε οδήγηση κάπου, γράφω πρωτα απο όλα  γιατί με ρωτάς και μαθαίνω μάζυ σου. 
Για το θείο πέραν του κινούν ακίνητο, που ΕΙΝΑΙ, δεν έχω άλλο να γράψω, η αν γράψω ωφειλω να πω τι προκαλει στον εαυτο, 
πως ανανεώνεται, είναι γεμάτος ενέργεια, δεν του λυπεί τίποτα, μαθαίνει συνεχώς, κάτι σαν φως του εαυτού.
 Η πίστη, (όταν είναι αυτο), δεν χρειάζεται.

".................

Πλάτωνα...
Είναι γεγονός ότι ΚΑΙ ο Αριστοτέλης επηρεάσθηκε απο τον δάσκαλό του τον Πλάτωνα και αναφέρθηκε και στα "τα περί ψυχής"...

Ωστόσο -γνώμη μου- έχω την αίσθηση , ότι αγνοούσε αρκετά πράγματα περί του υποκειμένου άνθρωπος και μολονότι ως γενική αναφορά μπορώ να δεχθώ , ότι για την εποχή του ήταν θαυμαστή .... εν τούτοις υπήρξαν και "αστοχίες' ως προς τις παρατηρήσεις του που ενδεχομένως και να μην υπήρχαν , αν δεν ηταν επηρεασμένος απο τον δασκαλό του τον Πλάτωνα...αυτή είναι άποψή μου και τιθέμενη πάντα στην βάσανο της κριτικής...

Έαρινε, χρειάζεται να διαβάσεις όλο το έργο του Πλάτωνα, για να καταλάβεις πως τα περισσωτερα που έγραψε, ήταν (γνώση) που έπρεπε να μεταδωθει. Ένα μυαλο σαν του αριστοτελη, που κάθεται 20 χρόνια δυπλα στο δάσκαλο, και φεύγει μόνο μετα το θάνατο του, Κάτι όφελει να μας πει. Δεν τον ονομάζεται θεϊκό γιατί του έκανε κομπλιμενταλ όπως και ο Πλάτωνας τον ονομάζουμε, ο ΝΟΥΣ. 

Ο Πλάτωνας μετέφερε αρκετούς μύθους, μα η σκέψη του είναι κυριως μέσα απο τη φωνή και σκεψη του Σωκρατη και του Αθηναίου. 

..................
Εαρινος

Με το βάζο τώρα και το επικαθήμενο "Διαβολάκο" , έχω να παρατηρήσω τα εξής...

Το βάζο -όπως λές- το βλέπουμε -υποτίθεται όλοι- αλλα τον "Διαβολάκο" ένας...ωστόσο -και δώ θα κάνω την επισήμανσή μου- το τι σημαίνει το βάζο για τον καθένα μας ξεχωριστά , μόνο εμείς οι ίδιοι το γνωρίζουμε και εξηγούμαι...

Καθε τι εντυπωμένο εντός μας , έχει καταχωρηθεί με έναν συναισθηματικό μανδύα και για κάποιον άνθρωπο η εικόνα ενός βάζου μπορεί να επιφέρει όμορφα συναισθήματα και όμορφες αναμνήσεις και για κάποιον άλλο ίσως το εντελώς αντίθετο...και σε κάποιον άλλο σύγχυση και συναισθηματική αλλα και "νοητική" αταξία...

Είμαι σιγουρος ότι αντιλαμβάνεσαι τι εν-νοώ και δεν θα προχωρήσω σε επειμέρους ανάλυση...ωστόσο θα παρατηρήσω την προσπάθειά σου για μια όσο το δυνατόν καλύτερη ανάλυση των γεγονότων και οφείλω να ομολογήσω , ότι είναι αξιοπρόσεκτη..!!!

.................

Ότι και να προκαλεί αερινε, είναι μια αντίδραση. Αυτο προσπαθω να πω, να καταλάβουμε την αυτόνομη αντίδραση  μέσα, πως λειτουργει, πως εχει δημιουργηθει μια διανοητική μόνο προσεγκιση της ζωης. 

quote:

---

Πλάτωνας

Είναι σαν να έχεις μέσα ένα μεταφραστή, (ο εαυτός) που απόκτησε ξεχωρη Ταυτοτητα. Όταν σου μιλάει κάποιος και αφερεισαι, είναι σαν να είσαι παρών απών. Όσο περισσότερο αφυπνιζεσαι, στο τωρα, τόσο περισσότερο εναρμονιζεσαι στη ζωη. Επιπλεον, αυτο που οι ψυχαναλυτες ονομάζουν υποσυνηδειτο, (ο άγνωστος εαυτός) όσο αφυπνιζεται, τόσο σου διηγηται ότι δεν θυμάσαι.

---

Τώρα,περί αγάπης...έτσι φαίνεται για να'μαι δω και να συζητάω για όλα αυτά.Ελπίζω μόνο μερίδιο αυτής της αγάπης να έχω και γω ο ίδιος.Αλλά νομίζω ότι η αγάπη πάνω κάτω μας κατευθύνει όλους σε τέτοιες σκέψεις...που δεν χωρίζουν αλλά γκρεμίζουν εμπόδια ανάμεσά μας.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr