quote:

---

Psychopompos

Αξιοσημείωτο είναι πως σε γενικές γραμμές όλοι μας διακατεχόμαστε από το αίσθημα ότι δεν σφάλλουμε και ότι αυτά που λέμε και κάνουμε είναι σωστά και δίκαια, ειδικά όταν διαπληκτιζόμαστε με άλλους.

---

Απόρροια του εγγενούς εγωισμού που όλοι έχουμε ως άτομα. Ανάλογα με το βαθμό εγωισμού που διακρίνει τον καθένα μας επηρεάζεται και η αξιολόγηση των προσωπικών μας πράξεων και εκτιμήσεων ως "σωστές" και "δίκαιες". Ωστόσο είναι πραγματικά χρήσιμο για την καλύτερη κατανόηση των αιτίων δημιουργίας ενός καυγά να προσπαθήσουμε να έρθουμε στην θέση της "άλλης πλευράς" κατά τη διάρκεια ενός διαπληκτισμού ή μετά απ'αυτόν. Ετσι διακρίνουμε καθαρότερα την συνολική εικόνα του συμβάντος, αντιλαμβανόμαστε το πώς βλέπει ο "άλλος" τα πράγματα και μπορούμε να προλάβουμε ανάλογες συγκρούσεις στο μέλλον ή να σταματήσουμε την τρέχουσα σύγκρουση πριν κλιμακωθεί σε μη αναστρέψιμο σημείο.

Φυσικά η παραπάνω διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

quote:

---

Psychopompos

Ακόμα και αν φτάσουμε να λογοφέρουμε άσχημα και να πιαστούμε στα χέρια ακόμα, το κάνουμε με πλήρη πεποίθηση ότι έχουμε δίκιο.

---

Εκτός από περιπτώσεις που ενώ αναγνωρίζουμε ότι έχουμε άδικο, η εξέλιξη των γεγονότων μας αναγκάζει να εμπλακούμε στον καυγά διότι η άλλη πλευρά δεν γνωρίζει πού πρέπει να σταματήσει τις επικρίσεις και την επίθεση (φραστική ή σωματική) εις βάρος μας.

quote:

---

Psychopompos

Κανείς λοιπόν δεν πιστεύει κατά βάθος ότι είναι ανόητος.

---

Προφανώς λόγω του εγωισμού μας αλλά και της υποκειμενικής χροιάς που χαρακτηρίζει αρκετές περιπτώσεις "ανοησίας". Για να χαρακτηρίσουμε κάποιον ανόητο και να έχει βασιμότητα η θέση μας, θα πρέπει να γνωρίζουμε πολλές περιπτώσεις που οι πράξεις ή η συμπεριφορά του συγκεκριμένου ατόμου το έχουν φέρει σε δύσκολη θέση απέναντι σε άλλους ανθρώπους ή κοινωνικές ομάδες, περιπτώσεις που ζήμιωσε (με τη συμπεριφροά και τις πράξεις του) τον εαυτό του ενώ μπορούσε σχετικά εύκολα να αποφύγει το στραπάτσο κτλ.

Αν μάλιστα συμφωνεί με τη συγκεκριμένη κρίση μας το σύνολο των ανθρώπων που τον έχουν γνωρίσει και έχουν συναναστραφεί μαζί του, μπορούμε να πούμε ότι ενισχύεται η βασιμότητα του χαρακτηρισμού μας προς τον εν λόγω άνθρωπο αφού η ανοησία του συγκεκριμένου ατόμου δεν είναι μια κατάσταση που "βλέπουμε μόνο εμείς".

Βέβαια και πάλι χρειάζεται προσοχή στις κρίσεις, αφού μερικές φορές η γνώμη μας επηρεάζεται υπερβολικά από την γνώμη τρίτων, ειδικά αν αυτοί διαθέτουν πειστικό ύφος, μαεστρία στη γλώσσα και γλαφυρότητα στις περιγραφές και μπορεί να διαμορφωθεί μια κατάσταση "ντόμινο" όπου μια πραγματική κατάσταση θα έχει υπέρμετρα διογκωθεί μέσα από αλλεπάλληλες υπερβολές, συμπαρασύροντας την προσωπική μας κρίση για κάποιον σε ένα ισοπεδωτικό και ταυτόχρονα άδικο ερμηνευτικό σχήμα.

quote:

---

Psychopompos

Πόσες φορές δεν πιάσαμε τους εαυτούς μας να παραφέρονται; Πόσες φορές δεν χάσαμε το κεφάλι μας σε συμπλοκές με τους άλλους; Πόσες μικρότητες, περιορισμούς, ανακρίβιες, αισχρότητες δεν ξεστομίσαμε και κάναμε;

---

Μάλλον αρκετές. Ομως αξίζει να αναρωτηθούμε....Οι έντονες συμπεριφορές και τα προσωπικά ξεσπάσματα που μας βγάζουν από μέσα αισχρούς χαρακτηρισμούς, υπερβολικές διατυπώσεις, ανακρίβειες ή ακόμα και μικρότητες...μήπως τελικά είναι συνυφασμένες με την ίδια την ανθρώπινη φύση? Μήπως δηλώνουν απλά ότι είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα και αδυναμίες? Ο άνθρωπος είναι φυσιολογικό να χαρακτηρίζεται από τις προσωπικές του ευαισθησίες οι οποίες όταν θίγονται τον οδηγούν στο ξέσπασμα με όλα τα σχετικά επακόλουθα. Ακόμα όμως και στις μικρότητες που ξεστομίζονται από κάποιον, λανθάνει μια εσωτερική πραγματικότητα που συνδέεται με την ψυχική του κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι αποδεκτές κοινωνικά και ηθικά οι χυδαιότητες και οι μικρότητες στο έπακρο αλλά νομίζω απέχουν από το να τις χαρακτηριστουμε "ανοησία" με την πρώτη ευκαιρία που θα τις ακούσουμε να εκφράζονται.

quote:

---

Psychopompos

Υπάρχει λοιπόν κανείς λόγος να είμαστε έξυπνοι;

---

Θα αναδιατύπωνα το ερώτημα ως εξής: "Υπάρχει λοιπόν κάποιος λόγος να προσπαθούμε να είμαστε έξυπνοι?" Κι αυτό διότι αφ'ενός η εξυπνάδα του καθενός γενικά στη ζωή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί από ένα στιγμιαίο πυροτέχνημα χωρίς διάρκεια αλλά απαιτεί συνεχή επεξεργασία και φιλτράρισμα των μηνυμάτων που λαμβάνουμε καθημερινώς, αφ'ετέρου το πόσο έξυπνος είναι κάποιος θα φανεί όταν πλέον θα έχει ολοκληρώσει τις κύριες δραστηριότητες του κοινωνικού και προσωπικού του βίου, όταν δηλαδή θα πραγματοποιεί την προσωπική του "ανασκόπηση" αξιολογώντας πού πέτυχε και πού απέτυχε. Ο χρόνος δείχνει τελικά πόσο έξυπνος ήταν κάποιος.

Οσο για το ερώτημα θα πω ότι η εξυπνάδα είναι απαραίτητο συστατικό της προσωπικής, κοινωνικής και επαγγελματικής πρόδου που εξασφαλίζει(αν και όχι πάντοτε) την ευτυχία. Αν αξιοποιείς έξυπνα τις ευκαιρίες, γνωριμίες, συγκυρίες και καταστάσεις που προκύπτουν στην πορεία της ζωής σου, αυξάνεις τις πιθανότητες να προκόψεις και να ευτυχήσεις.
Επίσης σε μια κοινωνία όπου η απάτη, η δολιότητα και η εκμετάλλευση αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, η προσπάθεια καλλιέργειας και διατήρησης μιας στοιχειώδους ευστροφίας σαφώς απαιτείται για να εξουδετερώνουμε τις παραπάνω τάσεις όταν μας προσεγγίζουν και να μην μετατρεπόμαστε σε κορόιδα ή υποχείρια κακόβουλων στοιχείων και κάθε λογής τσαρλατάνων. Σίγουρα η εμπειρία και η διαρκής ενημέρωση βοηθούν στην καλλιέργεια ευστροφίας.

quote:

---

Michael Design

Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος.

---

Για να είμαστε ακριβέστεροι, στους καυγάδες και στις αντιπαραθέσεις έχουν μερίδιο ευθύνης συνήθως και οι δύο πλευρές. Επίσης μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις που και οι δύο έχουν δίκιο(ή άδικο) αλλά η άγνοια για κάποια παράμετρο που συνδέεται άμεσα με την αιτία του προβλήματος, τους ωθεί (μοιραία) στη σύγκρουση.

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Edited by - Agnostic on 30/11/2008 16:08:19

quote:

---

quote:

---

Michael Design

Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος.

---

Για να είμαστε ακριβέστεροι, στους καυγάδες και στις αντιπαραθέσεις έχουν μερίδιο ευθύνης συνήθως και οι δύο πλευρές. Επίσης μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις που και οι δύο έχουν δίκιο(ή άδικο) αλλά η άγνοια για κάποια παράμετρο που συνδέεται άμεσα με την αιτία του προβλήματος, τους ωθεί (μοιραία) στη σύγκρουση.

---

Εύστοχες οι παρατηρήσεις σου Agnostic. Σαφώς σε μια αντιπαράθεση έχουν ευθύνη όλοι όσοι συμμετέχουν. Οι εξυπνότεροι όμως διαθέτουν προφανώς μεγαλύτερη αντιληπτικότητα, μπορούν να διακρίνουν πιο εύκολα τις παραμέτρους ενός θέματος και άρα τους τρόπους επίλυσης του. Επίσης μπορούν να διακρίνουν την μειωμένη αντίληψη της άλλης πλευράς ως προς το ζήτημα και άρα να κατανοήσουν πως το να επιμένουν σε μια διένεξη μαζί του δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα δεν λύνει το θέμα. Άρα και η ευθύνη τους είναι μεγαλύτερη. Οι έξυπνοι άνθρωποι ξέρουν να ξεχωρίζουν τον στόχο και στόχος δεν είναι το να έχουν δίκιο αλλά να επιλύσουν ένα θέμα. Αυτό νομίζω ότι είναι και το νόημα του ρητού που παρέθεσα.

Δεν είναι θέμα νοημοσύνης αλλα παιδείας (κατ' εμέ).

quote:

---

αλλά η άγνοια για κάποια παράμετρο που συνδέεται άμεσα με την αιτία του προβλήματος, τους ωθεί (μοιραία) στη σύγκρουση.

---

http://www.youtube.com/watch?v=5vJuMfjiw5Y

quote:

---

Και αυτο γιατι και οι δύο εχουν πεισει τον εαυτό τους για την αποψη τους ενω υποσυνειδητα γνωρίζουν την αλήθεια. Ή μπορει να μην εχουν πεισει τον εαυτό τους αλλα επειδη ανεκαθεν πχ μισουσαν την ιστορια εξ αιτιας καποιου κακου καθηγητη που είχαν να εχουν την ταδε αποψη. Εξ αιτιας δηλαδη των αρνητικων ψυχικών υπολειμμάτων για το ταδε θεμα.

---

Ναι βέβαια Dr Jekyll Mr Hyde, είναι αλήθεια αυτό και θα ήθελα να μείνω λίγο σε αυτή την άποψη, καθότι η αντίδραση πάντα έχει υποσυνείδητη μορφή και ενώ γνωρίζουμε πολλές φορές στις δράσεις μας ότι είναι κάτι λάθος και το αποφεύγουμε, στις αντιδράσεις μας παραγκωνίζουμε αυτή τη λογική και συμπεριφερόμαστε ως απλά υποκείμενα, με υποκειμενική θεώρηση και υποκειμενικά συναισθήματα. Αυτό συμβαίνει ακριβώς εξαιτίας των αρνητικών ψυχικών υπολειμμάτων - όπως πολύ σωστά αναφέρεις - και που όλοι οι άνθρωποι κουβαλάνε στο ψυχισμό τους, επειδή ποτέ δεν ξεκαθάρισαν τον ψυχολογικό τους κόσμο από τέτοια κατακάθια. Και οποσδήποτε αυτά θα μαζεύονται και θα μαζεύονται... Και όλο περισσότερο θα μας καθιστούν υποχείρια της υποανθρώπινης αχρειότητας και ασυδοσίας, όσο συνεχίζουμε να ζούμε με τη πλάτη γυρισμένη σε αυτή την ωμή πραγματικότητα των γεγονότων...

Νομίζω πως κάποια κλειδιά για το θέμα που αναπτύσσεται έχει ήδη δοθεί από τους συμμετέχοντες.

Όπως λες κι εσύ, μια παγίδα είναι η πεποίθηση μας ότι εμείς έχουμε δίκιο, ότι η δική μας άποψη είναι η ορθή κι αυτή που πρέπει να υπερισχύσει έναντι των υπολοίπων που εκφράζονται σε ένα ζήτημα, ότι η επιθυμία μας πρέπει πάσει θυσία να ικανοποιηθεί κι ότι σε μια λογομαχία ή μια σύγκρουση το δίκιο είναι με το μέρος.
Υπάρχει η τάση να δικαιολογούμε τον εαυτό μας για το κάθετί αλλά έχουμε ένα μοναδικό τρόπο στο να κλείνουμε τα μάτια στην πιθανότητα του να έχουμε σφάλλει, να έχουμε αδικήσει έναν συνάνθρωπο μας, να έχουμε κάνει μια λάθος εκτίμηση ή να έχουμε επιτρέψει στον εαυτό μας να έχει ανεξέλεγκτες επιθυμίες.
Όλα αυτά είναι ένα δείγμα ότι έχουμε μάθει να λειτουργούμε πολύ χωριστικά, με πολύ μικρή διάθεση να δούμε και τα πράγματα γύρω μας αλλά κι εμάς σε σχέση με τους συνανθρώπους μας μέσα από μια θεώρηση που να επιτρέπει την σύνθεση και την ενότητα.

Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με συναισθήματα, με ένστικτα, με επιθυμίες, με τον εγωισμό και την αντίληψη της ταυτότητας του κι όλα αυτά τα έχει για κάποιο λόγο.
Δεν γίνεται να απαλλαγεί από αυτά και δεν υπάρχει λόγος να απαλλαγεί εν τέλει από αυτά.
Αυτό όμως που χρειάζεται είναι να βρει τους τρόπους και την μέθοδο να τα θέτει υπό έλεγχο κι όχι να αφήνεται στο να τον ελέγχουν αυτά.
Ακόμη κι ο εγωισμός δεν είναι κάτι κατ' ανάγκην αρνητικό, αρνητικό γίνεται από την στιγμή που γίνεται ανεξέλεγκτος, θολώνει την κρίση μας και μας οδηγεί σε δράσεις που βλάπτουν τόσο εμάς όσο και τους συνανθρώπους μας.

Ο Odysseus_nemo αναφέρει κάτι πολύ βασικό και συνάμα πολύ σωστό:

quote:

---

Υπάρχει και μια άλλη παράμετρος : κατά πόσο ξέρουμε να κάνουμε διάλογο και βέβαια κατά πόσο θέλουμε να ακούσουμε τον άλλον ή να επιβληθούμε σε αυτόν.

---

Πολλές φορές απλά δεν ακούμε τον συνάνθρωπο μας διότι θέλουμε να ακούσουμε μόνο αυτό το οποίο θα ικανοποιήσει κάποια επιθυμία μας.
Όταν δεν το ακούμε, τότε ή κλείνουμε τα αυτιά μας ή οδηγούμαστε σε μια σύγκρουση με τον συνάνθρωπο μας.
Η ανικανότητα να κάνουμε έναν σωστό και πολιτισμένο διάλογο με τον συνάνθρωπο μας είναι ένα δείγμα ότι δεν έχουμε μάθει να κάνουμε διάλογο με εμάς τους ίδιους.
Γινόμαστε καθρέπτες αυτού που μας είναι γνώριμο κι εύκολο.

Έχουμε την τάση να "απλωνόμαστε" και να κυριαρχούμε στο περιβάλλον γύρω μας, στην φύση, στην κοινωνία, σε ένα σύστημα στο οποίο ανήκουμε και στους υπόλοιπους ανθρώπους.
Ζητάμε από όλο το σύμπαν να αλλάξει και να γυρίσει κι ανάποδα ακόμη προκειμένου να ικανοποιηθεί μια τάση ή μια επιθυμία μας αλλά πολλές φορές δεν καταβάλλουμε την παραμικρή προσπάθεια να μετακινηθούμε έστω και στο ελάχιστο από την θέση που πεισματικά υποστηρίζουμε ή έχουμε συνηθίσει να υποστηρίζουμε...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με συναισθήματα, με ένστικτα, με επιθυμίες, με τον εγωισμό και την αντίληψη της ταυτότητας του κι όλα αυτά τα έχει για κάποιο λόγο.
Δεν γίνεται να απαλλαγεί από αυτά και δεν υπάρχει λόγος να απαλλαγεί εν τέλει από αυτά.

---

!!!!!!!!!!! ......

quote:

---

Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με συναισθήματα, με ένστικτα, με επιθυμίες, με τον εγωισμό και την αντίληψη της ταυτότητας του κι όλα αυτά τα έχει για κάποιο λόγο.
Δεν γίνεται να απαλλαγεί από αυτά και δεν υπάρχει λόγος να απαλλαγεί εν τέλει από αυτά.

---

Χμμ.. είσαι σίγουρος?

κοιτα τι εγραψα στο θεμα:http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=2170&whichpage=4&ARCHIVE=

quote:

---

Καλη η ελευθερία.. καλυτερη ακομα η ευτυχια..

Μημπως η ελευθερια ταυτιζεται με την ευτυχια?
Μημπως δλδ η ευτυχια ειναι αυθυπαρκτη οντοτητα, που αρκει να ειμαστε ελεύθεροι για να τη ζησουμε, κ δεν χρειαζονται να προσπαθουμε για να την αποκτησουμε??

Ελευθερια απο τα παθη μας.. την κάθε μας επιθυμία..

Εξαρτηση μόνο απ τις βιολογικες και συναισθηματικές μας αναγκες..
Και όταν λέω συναισθηματικες..
Εννοω την αναγκη για αγαπη?

Μημπως η ευτυχια ειναι αυθηπαρκτη?
Μημπως η ελευθερία ΕΙΝΑΙ η ευτυχία εν τελει?

---

Λεω δλδ οτι η ελευθερία απο τα πάθη μας κ τον εγωισμό μας έχει να κανει με το ποσό της ευτυχίας μας.. ειναι αντιστροφος αναλογα πράματα.. με άλλα λόγια οσο αυξάνονται τα πάθη μας τόσο μειωνεται η ευτυχία μας..

quote:

---

Το να καταλάβουμε μια ανοησία μας, είναι κάτι το έξυπνο, ή τουλάχιστον είναι μια καλή αρχή για να αρχίσουμε να γινόμαστε εξυπνότεροι.

---

Σωστη..

http://www.youtube.com/watch?v=nourmU6OSSQ&feature=related

Αγαπητέ Dr Jekyll Mr Hyde, δε μου αρέσει να δηλώνω σιγουριά για πολλά πράγματα, προτιμώ να αφήνω τις πιθανότητες ανοιχτές.
Η πεποίθηση λοιπόν που έχω δομήσει ως τώρα είναι ότι δεν γίνεται και δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσει να απαλλαγεί από κάτι που έχει από την ανθρώπινη φύση του.
Αντιθέτως, μπορεί να τα ελέγξει.
Είναι άλλο πράγμα η απαλλαγή κι άλλο ο έλεγχος.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρεί κανείς την συμπεριφορά του απέναντι στα γεγονότα της ζωής. Αξιοσημείωτο είναι πως σε γενικές γραμμές όλοι μας διακατεχόμαστε από το αίσθημα ότι δεν σφάλλουμε και ότι αυτά που λέμε και κάνουμε είναι σωστά και δίκαια, ειδικά όταν διαπληκτιζόμαστε με άλλους. Ακόμα και αν φτάσουμε να λογοφέρουμε άσχημα και να πιαστούμε στα χέρια ακόμα, το κάνουμε με πλήρη πεποίθηση ότι έχουμε δίκιο. Διδάχθηκα στη ζωή μου πως σε κάθε συμπλοκή τέτοιου είδους, οι μόνοι υπαίτιοι και υπεύθυνοι είμαστε εμείς οι ίδιοι... Μου πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσω... Κανείς λοιπόν δεν πιστεύει κατά βάθος ότι είναι ανόητος. Όλοι μας κατά βάθος πιστεύουμε ότι είμαστε έξυπνοι. Δεν είναι κακό αυτό. Πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα; Όλοι λοιπόν είμαστε έξυπνοι αλλά πόσες φορές δεν κάναμε βλακείες στη ζωή μας; Πόσες φορές δεν πιάσαμε τους εαυτούς μας να παραφέρονται; Πόσες φορές δεν χάσαμε το κεφάλι μας σε συμπλοκές με τους άλλους; Πόσες μικρότητες, περιορισμούς, ανακρίβιες, αισχρότητες δεν ξεστομίσαμε και κάναμε; Υπάρχει λοιπόν κανείς λόγος να είμαστε έξυπνοι; Βέβαια μπορεί κάποιος να πει: είπε κανείς ότι είναι έξυπνος; Εγώ προσωπικά έχω αναρωτηθεί πάνω σε αυτό. Θα ήθελα την άποψή σας...

---

Γιώργος
έχετε προσέξει πώς όλοι ταυτίζονται χρονικά και ψυχολογικά …με την στιγμή .. όταν αρχίσουν και πέφτουν σφαλιάρες

quote:

---

εγω πιστευω παντως οτι η εξυπναδα με την κυριολεκτικης της υποσταση πηγαζει απο την κοινη λογικη.αρα λοιπον ενας λογικος φαιρεται κ εξυπνα

---

Μῆνιν ἄειδε θεὰ...

quote:

---

Δεν υπάρχει μόνο ένα είδος εξυπνάδας (ή καλύτερα νοημοσύνης), αλλά πολλά. Κάποιοι που είναι έξυπνοι σε έναν τομέα, μπορεί να είναι ανόητοι σε άλλον τομέα. Επίσης, πολλές φορές οι άνθρωποι φερόμαστε έξυπνα ή ανόητα. Το να καταλάβουμε μια ανοησία μας, είναι κάτι το έξυπνο, ή τουλάχιστον είναι μια καλή αρχή για να αρχίσουμε να γινόμαστε εξυπνότεροι.

---

Δεν θα πω ότι ένας άνθρωπος είναι πιο έξυπνος σε κάποιον τομέα ενώ σε κάποιον άλλο δεν είναι τόσο έξυπνος (), αλλά είναι πολύ λογικό μέσω της εξάσκησης του και της προσήλωσης του σε ένα αντικείμενο να αναπτύξει πιο εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητες ενώ σε κάποιον άλλον όχι.
Ίσως είναι μια έμφυτη ροπή που τον ωθεί προς κάποιον τομέα, ίσως ένα έμφυτο ταλέντο ή ίσως μια έντονη επιθυμία του να ασχοληθεί με αυτό το αντικείμενο.

Σχετικά με το παράδειγμα που έφερες για έναν άνθρωπο ο οποίος μπορεί να τα πηγαίνει πολύ καλά στον εργασιακό τομέα κι όχι τόσο καλά στον προσωπικό, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο να καταξιωθούν επαγγελματικά, να αποκτήσουν μια καλή καριέρα, περισσότερα χρήματα, αναγνωρισιμότητα κλπ.
Αυτά όλα φυσικά είναι ωφέλιμα στον βαθμό που δεν γίνονται αυτοσκοποί και λειτουργούν απλά ως μέσα για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου και την εξέλιξη του.
Όταν όμως χάνεται το μέτρο, αργά ή γρήγορα θα φανούν κάποιες αρνητικές συνέπειες.

Η έλλειψη καλών και δυνατών διαπροσωπικών σχέσεων, ίσως είναι μια από τις αρνητικές αυτές συνέπειες.

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Σχετικά με το παράδειγμα που έφερες για έναν άνθρωπο ο οποίος μπορεί να τα πηγαίνει πολύ καλά στον εργασιακό τομέα κι όχι τόσο καλά στον προσωπικό, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο να καταξιωθούν επαγγελματικά, να αποκτήσουν μια καλή καριέρα, περισσότερα χρήματα, αναγνωρισιμότητα κλπ.
Αυτά όλα φυσικά είναι ωφέλιμα στον βαθμό που δεν γίνονται αυτοσκοποί και λειτουργούν απλά ως μέσα για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου και την εξέλιξη του.
Όταν όμως χάνεται το μέτρο, αργά ή γρήγορα θα φανούν κάποιες αρνητικές συνέπειες.

Η έλλειψη καλών και δυνατών διαπροσωπικών σχέσεων, ίσως είναι μια από τις αρνητικές αυτές συνέπειες.

---

Μπορεί να οφείλεται και εκεί αλλα είναι και θέμα εξυπνάδας θα σου πω ένα άλλο παράδειγμα πόσοι πετυχημενοι επαγγελματίας σε οποιαδήποτε επάγγελμα έχουν
Χάσει περιούσιες στον τζόγο ? αν είσαι έξυπνος ξέρεις ότι οι πιθανότητες να χάσεις
Είναι πολύ μεγαλύτερες απ το κερδίσεις άρα το πιθανότερο είναι ότι θα χάσεις και
Πρέπει αν όχι να μην παίξεις τουλάχιστον να είσαι εγκρατείς παρόλα αυτά όμως
Πάνε και παίζουν περιούσιες .
Άρα το να πούμε ότι κάποιος είναι έξυπνος εξαρτάται από πολλές συνισταμένες
Και όχι μονο από μια .

quote:

---

Μπορεί να οφείλεται και εκεί αλλα είναι και θέμα εξυπνάδας θα σου πω ένα άλλο παράδειγμα πόσοι πετυχημενοι επαγγελματίας σε οποιαδήποτε επάγγελμα έχουν
Χάσει περιούσιες στον τζόγο ? αν είσαι έξυπνος ξέρεις ότι οι πιθανότητες να χάσεις
Είναι πολύ μεγαλύτερες απ το κερδίσεις άρα το πιθανότερο είναι ότι θα χάσεις και
Πρέπει αν όχι να μην παίξεις τουλάχιστον να είσαι εγκρατείς παρόλα αυτά όμως
Πάνε και παίζουν περιούσιες .

---

Αν είσαι έξυπνος, όντως το καταλαβαίνεις.
Τι γίνεται όμως όταν είσαι άπληστος;

Κι η απληστία είναι μια κατάσταση η οποία μπορεί δυνητικά τουλάχιστον να τυφλώσει κι έναν χαζό κι έναν έξυπνο άνθρωπο.
Κυρίως τον δεύτερο...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Αν είσαι έξυπνος, όντως το καταλαβαίνεις.
Τι γίνεται όμως όταν είσαι άπληστος;

Κι η απληστία είναι μια κατάσταση η οποία μπορεί δυνητικά τουλάχιστον να τυφλώσει κι έναν χαζό κι έναν έξυπνο άνθρωπο.
Κυρίως τον δεύτερο...

---

Κώστας Αξελός
Παρίσι 1992
ΕΡΤ 2

http://oliveoil.homedns.org

quote:

---

---

quote:

---

Τα λάθη που κάνει ο κάθε άνθρωπος είναι ένα στοιχείο το οποίο συνθέτει- μαζί με άλλα - την προσωπικότητα του.
Δεν χρειάζεται ούτε να τα "ξορκίζει", ούτε να νιώθει άσχημα για αυτά αλλά ούτε και να θυμώνει με τον εαυτό του.
Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να στοχαστεί επάνω σ' αυτά, να τα αναλύσει και να πάρει όλα όσα έχουν να τον διδάξουν προκειμένου να γίνει λίγο πιο συνειδητός και "σοφός".

---

Σωστή η παρατήρησή σου. Αλλά γιατί ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναλύσει τα λάθη του; Δηλαδή, τι ψάχνει να βρει όταν τα αναλύει;

Αγαπητέ φίλε yekill, θα προσπαθήσω να απαντήσω λέγοντας,
ότι τα λάθη μας δείχνουν, την κατάσταση του είναι μας.
Μας λένε ότι ως εκεί φτάσαμε, αυτό λένε..
Τώρα η υπέρβαση αλλά και η κατάσταση της τελειότητας, έρχεται όταν κάποιος,
μπορεί να ανακρίνει τους πάντες, αλλ’ αυτός από κανέναν, να μην ανακρίνεται,
Mπορεί να συμβεί αυτό;
H απάντηση ειναι καταφατική.
Με την απαραίτητη προϋπόθεση τη μαθητεία και τη σπουδή , συν το ετοιμάζομαι καθ’ εκάστην,
βρίσκομαι με τα αισθητήρια γεγυμνασμένα, δηλαδή, παρατηρώ τον εαυτό μου,
κι ακόμα πιο συνειδητός, λέγοντας: «γνωρίζω που ακουμπώ το χέρι μου αυτή την στιγμή»
ή θυμάμαι το εαυτό μου αδιάλειπτα, συνεχόμενα, ή θυμάμαι που ακούμπησα την ομπρέλα μου,
δεξιά ή αριστερά, πριν περάσω την πόρτα, διότι είμαι, στο εδώ και στο τώρα.
Το ένα λοιπόν, είναι η συνειδητότητα και το άλλο η ..αγάπη ..δηλαδή..μαθαίνω να αγαπώ τον εαυτό μου,
Διότι μέχρι στιγμής δεν τον αγαπώ πραγματικά, συνειδητά , αλλά μηχανικά..
Λαμβάνω το Λόγο της Αγάπης που λέει,- όχι- «η αγάπη μακροθυμεί»,
Άλλα ο Nίκος μακροθυμεί, (στο όνομα της αγάπης βάλε το όνομά σου.π.χ.)
Ο Γιώργος αγαθοποιή, ο Μιχάλης δεν φθονεί , δεν αυθαδιάζει, δεν απαίρεται,
Δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτού, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακό,
Δεν χαίρει εις την αδικία, συγχαίρει δε εις την αλήθεια,
Παντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Διότι τα πάντα θα καταργηθούν και το μόνο που θα πάρουμε όταν υψωθούμε ψηλα,
Θα είναι η αγάπη..
«διότι όπου είναι το σώμα, εκεί θα συναχθούν οι αετοί».
(ελπίζω να βοήθησα)

quote:

---

Έχεις δίκιο αλλά πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ελέγξει αυτά τα λάθη ή να παραδειγματιστεί απ' αυτά; Πιστεύω ότι όσο ζει και υπάρχει θα τα επαναλαμβάνει πολλάκις κι ας ξέρει ότι θα ζημιωθεί. Ποτέ δεν θα μάθω γιατί συμβαίνει αυτό, μήπως ξέρεις εσύ;

---

Πιστεύω ότι αυτή είναι μια διαδικασία καθαρά υποκειμενική η οποία δε μπορεί να μπει σε καλούπια και νόρμες.
Ο κάθε άνθρωπος γνωρίζει κάποια από τα λάθη του, γνωρίζει τις πιθανές αιτίες που τον οδηγούν σε αυτά καθώς και τις πιθανές συνέπειες αυτών των επιλογών.
Αυτό που έχω καταλάβει εγώ ως άνθρωπος από την δική μου πορεία ως τώρα είναι ότι για να αντιμετωπίσω τα όποια λάθη μου αποτελεσματικά και να κατορθώσω να μην τα επαναλάβω στο μέλλον, θα πρέπει αφενός να κατανοήσω ότι βλάπτουν εντέλει είτε εμένα είτε τους ανθρώπους γύρω μου οπότε και θα θελήσω να εξαλείψω αυτή την συνέπεια κι αφετέρου με το να οραματιστώ και να προγραμματίσω νοητά τα πιθανά αποτελέσματα από τη μη υλοιποίηση των λαθών μου.
Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι η αναγνώριση, μετά έρχεται η περισυλλογή ως προς το τι μπορεί να συμβεί εάν αποφύγω στο μέλλον αυτά τα λάθη μου και τέλος, είναι η θέληση να πολεμήσω με τον ίδιο μου τον εαυτό ώστε να καταφέρω να του επιβληθώ.

quote:

---

Σωστή η παρατήρησή σου. Αλλά γιατί ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναλύσει τα λάθη του; Δηλαδή, τι ψάχνει να βρει όταν τα αναλύει;

---

Πιστεύω ότι μπορεί να ανακαλύψει πολλά για τον ίδιο του τον εαυτό μέσα από μια τέτοια διαδικασία.
Μπορεί να ρίξει λίγο περισσότερο φως στις αιτίες που τον οδηγούν στη λήψη των λανθασμένων αποφάσεων κι επιλογών του, στις επιδιώξεις του, στα όποια πάθη του κι από την άλλη είναι και μια πρόκληση να κάνει ένα βήμα ώστε να τα υπερνικήσει όλα αυτά.

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr