Οι δράσεις μας ακουλουθούν τις σκέψεις μας. Οι δυστυχίες έρχονται
να επιβεβαιώσουν τις προσδοκίες του απαισίοδοξου,
ενώ ο αισιόδοξος συναντά μπροστά του περισσότερες νίκες...

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ είναι μια μέθοδος νοητικής ενίσχυσης,
μια μέθοδος εφαρμογής της θέλησης.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ σχετίζεται με τη δημιουργική φαντασία
και περιέχει τεχνικές οραματισμού που στοχεύουν στην νοητική
επιρροή για την εξέλιξη μιας κατάστασης.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ μπορεί να συσχετισθεί σε κάποιο βαθμό
με τη μαγεία -ίσως ένα πολύ προκαταρκτικό στάδιο αυτής.

Βασικά εργαλεία / προϋποθέσεις του Δημιουργικού Οραματισμού
είναι η Συγκέντρωση, η Πειθαρχία, η Επανάληψη, η Στόχευση,
η Πίστη, μεταξύ άλλων.

Πώς και ποιοί κάνουν δημιουργικό οραματισμό;
Όλοι μας, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, μέσα από τις σκέψεις μας,
τις επιθυμίες μας, τις προσδοκίες μας, τον προγραμματισμό μας...

Η εξάσκηση της συνείδησης στον ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ, μπορεί να
κάνει θαύματα.

Ένα παράδειγμα:
Κάθε πρωί, μόλις ξυπνάμε χαμογελάμε, ανοίγουμε το παράθυρο,
καλημερίζουμε τον ήλιο και τον ευχαριστούμε για την ευεργετική
δράση του. Από την καρδιά μας φωνάζουμε: "εύχομαι η σημερινή
ημέρα να μου φέρει ευλογία, χαρά, ευτυχία".

Με αυτόν τον τρόπο βάζουμε την Πρώτη Σκέψη της ημέρας στην
υπηρεσία της νοητικής αισιοδοξίας. Ανεξάρτητα με το τί θα συμβεί,
τη δεδομένη ημέρα, αυτό δεν χρειάζεται να μας απασχολεί ιδιαίτερα,
επαναλαμβάνουμε ένα νοητικό προγραμματάκι που σιγά-σιγά εισχωρεί
όλο και πιό βαθιά μέσα μας και μας επηρεάζει θετικά.
Ολοένα και περισσότερο θα βλέπουμε μέρα με τη μέρα η σκέψη μας
να ενσαρκώνεται και θα εισπράτουμε τη χαρά που ζητήσαμε...

---------------------------------------------------------
Σε αυτό το θέμα προτείνω να συζητήσουμε εμπειρίες
και προτάσεις σχετικά με τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ.
Έχουμε ποτέ συνειδητά οραματισθεί; Έχουμε παρατηρήσει την επίδραση
θετικών ή αρνητικών σκέψεών μας στην εξέλιξη μιας κατάστασης;
Σκεφτόμαστε ή γνωρίζουμε τρόπους / ιδέες / τεχνικές οραματισμού;

Αν και κάθετί μπορεί ουσιαστικά να χρησιμεύσει ως βάση για
οραματισμό, φτάνει βέβαια να έχει τις προϋποθέσεις που
προαναφέρθηκαν -Συγκέντρωση, Πειθαρχία, Επανάληψη, Στόχευση,
Πίστη, μεταξύ άλλων- δεν είναι για όλους εύκολο να σχεδιάσουν
έναν οραματισμό. Εδώ λοιπόν μπορούμε να συγκεντρώσουμε ιδέες,
προτάσεις, τεχνικές ώστε να κάνουμε τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ
μια ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ πιό εφικτή για περισσότερους!

8etikes diloseis -skepseis klp

exei sigoura thetikotati epidrasi stin psuxologia [ara kai sto
1o vima mias eytyxismenis zois]

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη συνεργασία

quote:

---

Σε αυτό το θέμα προτείνω να συζητήσουμε εμπειρίες
και προτάσεις σχετικά με τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ.
Έχουμε ποτέ συνειδητά οραματισθεί; Έχουμε παρατηρήσει την επίδραση
θετικών ή αρνητικών σκέψεών μας στην εξέλιξη μιας κατάστασης;
Σκεφτόμαστε ή γνωρίζουμε τρόπους / ιδέες / τεχνικές οραματισμού;

---

quote:

---

omws exei ena arnitiko
meta apo ligo kairo eidika an den se <<paei >> to periballon
o oramatismos peftei se atonia kai ksexnietai

---

Στον κόσμο των Η/Υ η ανάπτυξη της τεχνιτής νοημοσύνης επιτυγχάνεται
εν μέρη με την επανάληψη μικρών προγραμμάτων από τον προγραμματιστή.
Ο Η/Υ "μαθαίνει" από την εξωτερική επανάληψη ενός προγράμματος
ή μιας εντολής και αργότερα μόνος του -χωρίς το αρχικό ερέθισμα-
πραγματοποιεί την εντολή.

Η διαδικασία αυτή -και στις 2 περιπτώσεις- συνήθως περιγράφεται
ως σχηματισμός αυλακίων ή διαδρόμων που με την επανάληψη γίνονται
βαθύτεροι και έτσι γίνονται υποδοχείς "σκέψης", ολοένα και πιό
συχνά με τη χρήση. Η διαδικασία αυτή μπορεί να παρομοιασθεί με το
σχηματισμό της κοίτης ενός ποταμού στη φύση. Στην αρχή το νερό κιλά και
σχηματίζει μικρά αυλάκια. Με την πάροδο του χρόνου κάποια αυλάκια
γίνονται πιό βαθιά, οπότε περισσότερο νερό κιλά σε αυτά. Κάποτε
2-3 αυλάκια ενώνονται στο βαθύτερο αυλάκι κλπ. ώσπου έχουμε μετά από
πολύ καιρό το σχηματισμό της κοίτης του ποταμού. Το νερό πλέον
κατευθύνεται πάντα στην κοίτη αυτή.

Στον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχουν οι "νευρώνες", των οποίων οι
"συνάψεις" (συνδέσεις) δημιουργούν τη σκέψη. Οι πιό χρησιμοποιημένες συνάψεις,
αυτές που επαναλαμβάνουμε συχνότερα, γίνονται κυριες συνάψεις και
εμείς τείνουμε να σκεπτόμαστε συχνότερα πάνω σε αυτές.
Στα ζώα έχουν γίνει πολλά πειράματα επανάληψης και είναι πλέον
επιστημονική γνώση ότι η επανάληψη διαμορφώνει τη μελλοντική
συμπεριφορά του ζώου.

Είδαμε λοιπόν με κάποια παραδείγματα ότι η Επανάληψη διαμορφώνει
και ενισχύει τρόπους σκέψεις, συνήθειες, συμπεριφορές.

Στο ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ με την επανάληψη ενισχύουμε
το αντικείμενο στο οποίο οραματιζόμαστε.
Φαίνεται δε από τα παραπάνω ότι όσο πιό
πολλές επαναλήψεις έχουμε, τόσο πιό ενισχυμένο είναι το αποτέλεσμα.
Αυτό είναι εν μέρη σωστό, μέχρι κάποιον αριθμό επαναλήψεων. Από
εκεί και πέρα, για την ενίσχυση παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες,
όπως αυτοί που αναφέρονται ως προϋποθέσεις εδώ.
Όπως αναφέρθηκα και στο προηγούμενο μήνυμα, η επιτυχία του
οραματισμού εξαρτάται και από την πειθαρχία, δλδ. από την ακριβή
εκτέλεση της άσκησης, όταν η επιθυμητή πειθαρχία υπερβαίνει τις
δυνάμεις μας, σταματάμε την άσκηση και δεν έχουμε το ποθούμενο
αποτέλεσμα.
Έτσι διαλέγουμε μια άσκηση με ένα ικανοποιητικό αριθμό επαναλήψεων,
ώστε να επιτύχουμε την καταγραφή και ενίσχυση της σκέψης, αλλά
αριθμό τέτοιον, που να μπορούμε σχετικά εύκολα να πειθαρχίσουμε.

Έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχει ένα σημείο -"κατώφλι"- στο οποίο
ένας τρόπος σκέψης ή μια συμπεριφορά αλλάζει, μετά τη δράση της
διδασκαλίας (η επανάληψη του οραματισμού εδώ λειτουργεί ως διδασκαλία)
και γίνεται μάθηση, δλδ. οικειοποιείται από τον ασκούμενο.
Ο στόχος του οραματισμού είναι να ξεπεράσουμε αυτό το κατώφλι.

Στη συνέχεια θα δούμε ότι για να τα καταφέρουμε θα χρειαστεί να
επιστρατεύσουμε και άλλες "δυνάμεις" ή προϋποθέσεις, όπως η
πίστη, η στόχευση κ.α. που θα αναφέρουμε στη συνέχεια.

Η στόχευση είναι προϋπόθεση που κάνει το Δημιουργικό Οραματισμό
αποτελεσματικό. Σχετίζεται με τη συγκέντρωση, αν και περιέχει ακόμη
το στοιχείο της Βούλησης. Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος που οραματίζεται,
αφού έχει συγκεντρώσει τα 4 στοιχεία / σώματά του στο σημείο του
οραματισμού, καλείται να στοχεύσει χρησιμοποιώντας ένα πέμπτο
στοιχείο, το Τέλεσμα, (που ποιεί το απο-τελεσματικό).

Συγκέντρωση χωρίς βούληση δεν παράγει τίποτε!
Μοιάζει σα να προετοιμάζουμε το τέλειο όραμα, αλλά παραμένουμε
ασύνδετοι με αυτό, σα θεατές χωρίς συμμετοχή. Τότε, μπορεί ο
οραματισμός να καταλήξει σε φαντασίωση και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.

Η βούληση, το Τέλεσμα, η Στόχευση είναι η απόφαση για ενεργό
συμμετοχή, είναι η απόφαση για τη μάχη. Ο τοξότης που στοχεύει
φτάνει στο ανώτερο σημείο στόχευσης τη στιγμή που ετοιμάζεται
να εκτοξεύσει το βέλος προς το στόχο.

Σε μια άσκηση Δημιουργικού Οραματισμού, αφού έχουμε καθορίσει με
σαφήνεια το αντικείμενο (συγκέντρωση), έχουμε επιλέξει τους κανόνες
τους οποίους καλούμαστε να εκτελέσουμε (πειθαρχία), χαράξουμε με
σαφήνεια την πορεία που θα ακολουθήσουμε (επανάληψη),
είμαστε έτοιμοι να πάρουμε την τελική θέση, τη θέση στόχευσης.
Αποφασίζουμε ότι θέλουμε κάτι και το κάνουμε. Πίσω από όλα τα
προηγούμενα βρίσκεται η ακρίβεια, η οξυτητα, η καθαρότητα, η δύναμη
της βούλησης.

Και ακόμη η στόχευση, η ενεργοποίηση της βούλησης, το Τέλεσμα
σηματοδωτεί τη στιγμή της Επιλογής. Επιλέγουμε τη δράση μας και δεν
υπάρχει πισωγύρισμα...

Λίλιθ, «γλυκειά μου Συλβί, σας βρίσκω εξαιρετικά δημιουργική και τολμηρή»*... (Κοινώς, εύγε!... Επιτέλους ένα θέμα «ουσίας»!... Κατά τα άλλα, όλα καλά;)

((Ποιος λείπει; Ποιος λείπει, ποιος λείπει;... Φιλόσοφε, που είσαι χαμένος;))

Περί ασκήσεων και άλλων τινών «κβαντικών», κάπου αναφέρθηκε η Ατμα σε τέτοιες, αν «καλώς και ορθώς ενθυμούμαι». (Οι έχοντες «μαζοχιστικές τάσεις», ας ανατρέξουν στο ευρετήριο «του μαρτυρίου» - Εγώ «δεν»... και θα με συγχωρέσετε.)

Στοχεύω Εντός μου,
είναι το μυστικό αντικείμενο της στόχευσης.
Με τον Δημιουργικό Οραματισμό δεν κάνουμε άλλο παρά να
στοχεύσουμε τη μετάλλαξη της δικής μας νόησης.
Δεν έχουμε δυνατότητα να αλλάξουμε τίποτε έξω από εμάς,
αν δεν αλλάξουμε τον τρόπο που νοούμε τα έξω από εμάς.

Αν καταλάβουμε αυτή την ιδέα, τότε πολλές πόρτες θα ανοιχτούν
μπροστά μας!
Ζητάμε να λάβουμε από εμάς, ζητάμε να "συνομωτήσει το σύμπαν
μαζί μας", όπως έλεγε και ο Coello, να ακολουθήσει τη δική
μας θέληση. Ουσιαστικά ζητάμε από εμάς, να αντιληφθούμε τη
δύναμη του υποκειμένου, να αντιληφθούμε ότι δεν είμαστε εμείς
που κινούμαστε μέσα στο Χώρο και το Χρόνο, αλλά ότι είναι
ο Χώρος και ο Χρόνος, που κινούνται γύρω, κάτω, πέρα από εμάς...
Εμείς είμαστε το Τέλεσμα, και γύρω μας το απο-τέλεσμα.

Αυτή είναι μια αλήθεια που γίνεται φανερή από πλήθος παραδείγματα
γύρω μας. Από το παράδειγμα του Ήρωα, που μόνος του πολεμά και
αλλάζει την Ιστορία, από τον "πολιτικό" που διαμορφώνει το
μέλλον μιας πολιτείας, από όλα τα συστήματα, που είναι φτιαγμένα
από Ανθρώπους, που με τη βούλησή τους διαμορφώνουν καταστάσεις,
πρώτα στη νόησή τους και έπειτα απόλυτα υλοποιημένες.

Γιατί στον κόσμο τον εκδηλωμένο, την παρούσα στιγμή ο Άνθρωπος
είναι ο δημιουργός -κατ' είκόνα και ομοίωση...- και η ύλη είναι
το δημιούργημα. Και αυτό ισχύει στο πεδίο της ύλης, στο πεδίο
της ψυχής και στο πεδίο της νόησης.
----------------------------------

Χαίρε Moz, καιρό είχα να σε διαβάσω!
Καλοσήρθες στο εργαστήρι της Δόκτορ Καλιγκάρι

<Για να εφαρμόσουμε την πειθαρχία πρέπει να επιλέξουμε την άσκηση έτσι ώστε να μπορούμε να πειθαρχήσουμε σε αυτή. Αν για παράδειγμα (?)
(?) για 3 μήνες είναι πιό πιθανό να πειθαρχήσουμε.>

και

< Η βούληση, το Τέλεσμα, η Στόχευση είναι η απόφαση για ενεργό συμμετοχή, είναι η απόφαση για τη μάχη. Ο τοξότης που στοχεύει φτάνει στο ανώτερο σημείο στόχευσης τη στιγμή που ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το βέλος προς το στόχο.>

(Το περί τοξότη που στοχεύει είναι «της τέχνης του Πολεμιστή»;)

Περί προϋποθέσεων, θεωρώ ως Απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση (κοινώς... ουκ άνευ) την ΑΝΑΓΚΗ. Τα υπόλοιπα (η Συγκέντρωση, η Πειθαρχία, η Επανάληψη, η Στόχευση, η Πίστη) είναι ΕΡΓΑΛΕΙΑ.

Πειθαρχία είναι να ακολουθήσεις πιστά αυτό που έβαλες ως κανόνα, για να εκπληρώσεις τον στόχο σου. Το πόσο ψηλά θα βάλεις τον πήχυ, εξαρτάται από την ΕΠΙΓΝΩΣΗ του εαυτού.

Περί θεμιτών και αθέμιτων, βάσει κοινών μέτρων και σταθμών θεωρώ, πως είναι ΣΧΕΤΙΚΟ. Το θέμα είναι, η δική «σου» δράση, αν δεν μπορεί να συμπλέει με τη δράση του άλλου, τουλάχιστον ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ...
Θέλει προσοχή στην επιλογή (δηλ. Πρόθεση), διότι όπως είπες,
<Επιλέγουμε τη δράση μας και δεν υπάρχει πισωγύρισμα...>

Από το τρίπτυχο της αγαπητής spirit, εξαιρώ την ελπίδα...

Εντέλει θεωρώ ότι ο καλύτερος «δρόμος» είναι να ενσωματώνεις στην καθημερινότητά σου, όχι ασκήσεις, αλλά συνήθειες (πχ κηπουρική) που λειτουργούν ως τέτοιες, βοηθούν στην συγκέντρωση κι επιπλέον «λειαίνουν τις γωνίες» της ψυχής.

((«Δόκτορ», θα κάθομαι στο βάθος του δωματίου. Αν έχω επιπλέον απορίες θα μΆ ακούσεις... Καλή συνέχεια.))

Η Πίστη
Η Πίστη υπερβαίνει σε κάποιο βαθμό τη λογική.
Είναι μια γέφυρα μεταξύ του γνωστού και του άγνωστου.

Είναι μια γέφυρα μεταξύ της καρδιάς και του υπέρ-λογου (όχι παράλογου).
Εκ των υστέρων βέβαια, η λογική μας έρχεται να καλύψει το χάσμα
μεταξύ καρδιάς και υπέρλογου με διάφορους τρόπους, εξετάζοντας
τα φαινόμενα σε μια ακολουθία αίτιου - αποτελέσματος.

Οραματίζομαι π.χ. ότι σε 1 ώρα θα καταφέρω να μάθω απέξω
ένα κείμενο 1000 λέξεων. Αυτό για εμένα σήμερα είναι υπέρλογο,
και άγνωστο, επειδή δεν το έχω ξανακάνει και επειδή η λογική μου λέει
ότι είναι κάτι το ανέφικτο (με 2-3 αναγνώσεις να θυμάμαι κατά λέξη
το περιεχόμενο του κειμένου). Από τη θέση που βρίσκομαι, αγνοώ
τη μέθοδο που θα μπορούσα να ακολουθήσω ώστε να φτάσω στον
επιδιωκώμενο στόχο, οπότε επιστρατεύω την πίστη. Εστιάζω στο
αποτέλεσμα, στο Τέλος και όχι στη διαδικασία. Όταν όμως θα τα
καταφέρω, τότε θα μπορώ να επανεξετάσω τις νοητικές διαδικασίες
που έκανα, τους άλλους παράγοντες που συνετέλεσαν, με λίγα λόγια
να περιγράψω με τη λογική το τί ακριβώς συνέβηκε.

Αν θέλουμε να υπερβούμε αυτό που κατανοούμε, δηλαδή τουλάχιστον
το Τώρα μας, αναγκαστικά θα χρειαστούμε την Πίστη.

Moz γειά χαρά σου!
Δεν πολυκατάλαβα την ερώτησή σου,

quote:

---

Καλή μου «Δόκτορ Καλιγκάρι», ωραία μέχρις εδώ, εξήγησέ μου, ωστόσο, πώς «δένουν» μεταξύ τους τα ακόλουθα, γιατί κάτι δεν κατάλαβα.

<Για να εφαρμόσουμε την πειθαρχία πρέπει να επιλέξουμε την άσκηση έτσι ώστε να μπορούμε να πειθαρχήσουμε σε αυτή. Αν για παράδειγμα (?)
(?) για 3 μήνες είναι πιό πιθανό να πειθαρχήσουμε.>

και

< Η βούληση, το Τέλεσμα, η Στόχευση είναι η απόφαση για ενεργό συμμετοχή, είναι η απόφαση για τη μάχη. Ο τοξότης που στοχεύει φτάνει στο ανώτερο σημείο στόχευσης τη στιγμή που ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το βέλος προς το στόχο.>

(Το περί τοξότη που στοχεύει είναι «της τέχνης του Πολεμιστή»;)

---

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

quote:

---

Αν θέλουμε να υπερβούμε αυτό που κατανοούμε, δηλαδή τουλάχιστον
το Τώρα μας, αναγκαστικά θα χρειαστούμε την Πίστη.

Moz γειά χαρά σου!
Δεν πολυκατάλαβα την ερώτησή σου,

quote:

---

Καλή μου «Δόκτορ Καλιγκάρι», ωραία μέχρις εδώ, εξήγησέ μου, ωστόσο, πώς «δένουν» μεταξύ τους τα ακόλουθα, γιατί κάτι δεν κατάλαβα.

<Για να εφαρμόσουμε την πειθαρχία πρέπει να επιλέξουμε την άσκηση έτσι ώστε να μπορούμε να πειθαρχήσουμε σε αυτή. Αν για παράδειγμα (?)
(?) για 3 μήνες είναι πιό πιθανό να πειθαρχήσουμε.>

και

< Η βούληση, το Τέλεσμα, η Στόχευση είναι η απόφαση για ενεργό συμμετοχή, είναι η απόφαση για τη μάχη. Ο τοξότης που στοχεύει φτάνει στο ανώτερο σημείο στόχευσης τη στιγμή που ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το βέλος προς το στόχο.>

(Το περί τοξότη που στοχεύει είναι «της τέχνης του Πολεμιστή»;)

---

θα μπορούσες να μου την επαναδιατυπώσεις;
Τί ακριβώς θέλεις να σου διευκρινήσω;

---

---εγω τωρα γιατι καταλαβα...;--

quote:

---

εξήγησέ μου, ωστόσο, πώς «δένουν» μεταξύ τους τα ακόλουθα, γιατί κάτι δεν κατάλαβα.

---

--αν κατι δεν καταλαβαινουμε κατι ξαναδιαβαζουμε/το πιο συνετο ακριβοδικαιο +ανευ ασκοπων επαναληψεων---

Ωραιο θεμα Λιλιθ,
αληθεια εχεις προσεξει το θεμα του αγαπημενου Ryche, στη Σοφια...
"Πρακτικη φιλοσοφια";
ειναι ακριβως το ιδιο πραγμα με το θεμα εδω στην ψυχη(αληθεια γιατι στην ψυχη;),απλα εχεις αλλο τιτλο...
αν οχι δες το,οι κβαντικες ασκησεις που αναφερει ο φιλος Μοζ ειναι εκει μεσα...

καλη συνεχεια
Φως εν σκοτει!

cprtght@tm@2005

quote:

---

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΜΕ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΣΗΜΕΙΑ...

ΑΛΛΑ Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ????

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ

---

Φιλε μου Αβαταρ ο προβληματισμος σου λεει μιαν αληθεια...
ποιος θα εχει λιγο χρονο(φυσικα ηρεμο)ωστε να νοιωσει "ανθρωπος" και ν' αφεθει στον δημιουργικο οραματισμο...
οταν ολα τον αφηνουν με σκυμενο κεφαλι...

κι υστερα λεω για τη μη-σκεψη...!(αντε να γλυτωσεις τα σχολια περι σαλοτητος...)
ας φτασει το "ον" να γινει ανθρωπινο~
μετα να καταφερει οραματιστει δημιουργικα~και καποτε ισως περασει και στον διαλογισμο...(=δηλαδη εκεινο το κενο αναμεσα στις λεξεις...)
---προσωπικα δεν εχω πια χρονο να τους περιμενω...απλα -σημαινω και συνεχιζω ...//και ευχομαι σε αντιθεση με τον φιλο Μοζ...να εγινα εξισου..κατανοητη.Ρ---

φως εν σκοτει!

cprtght@tm@2005

quote:

---

ΑΛΛΑ Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ
ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ????

---

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Όπως γράφω και σε προηγούμενα μηνύματα, δεν μπορούμε να τα βάλουμε
με την πρώτη με Δράκους, αλλά μπορούμε σιγά-σιγά να κερδίζουμε
μικρές μάχες.

Οι καθημερινές αντιξοότητες είναι διδασκαλίες. Τίποτε από όλα
αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δε θα κρατήσουν για πάντα, βρίσκονται
στο Υπάρχειν και όχι στο Είναι. Βρίσκονται για να μπορέσουμε
εμείς να πάρουμε μαθήματα. Και πίσω από όλα αυτά είναι το Θείο
Σχέδιο που μας αφορά. Αυτό Θέλει να Θέλουμε και να μπορούμε
να έχουμε Απο-Τέλεσμα μέσα από την δική μας έκφραση της Θέλησης,
εφόσον είναι σε συμφωνία με το Θεϊκό Σχέδιο.

Το να μη προσπαθούμε με όλα τα μέσα, σε όλα τα επίπεδα για να
αλλάξουμε τη ζωή μας, το περιβάλλον μας, είναι λάθος.
Το να προσπαθούμε μόνο με οραματισμό να αλλάξουμε τη ζωή και το
περιβάλλον προϋποθέτει τη συνεργασία όλων των σωμάτων μας.
Το υλικό σώμα θα δράσει με τους νόμους της ύλης.
Το ψυχικό σώμα θα δράσει με τους νόμους της ψυχής.
Το νοητικό σώμα θα δράσει με τους νόμους του νού.
Όλα μαζί, ενισχυμένα από τη Βούληση, δηλαδή τον ενεργοποιημένο
δύαυλο με το Θείο, θα φέρουν το καλύτερο αποτέλεσμα.

Ακόμη και ένα μικρό λιθαράκι θετικότητας, ακόμη και μια τοσοδούλα
επιτυχία, μετρά. Είναι βέβαια, όπως γράφεις, δύσκολο να συντονιστούμε
με όλα αυτά, μέσα από δυσμενείς συνθήκες, αλλά αυτή είναι η
δοκιμασία μας. Θα προσπαθήσουμε.
Όχι με βία, όταν θα είμαστε έτοιμοι.
Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην Ευκαιρία, θα μας βρει...

Τα 4 στοιχεία είναι τα υλικά από τα οποία δομείται ο κόσμος μας,
είναι το 4 στοιχεία του Απο-τελέσματος. Μπορεί να αναφέρονται στα
4 συστατικά στοιχεία της ύλης, αλλά μπορεί να αντιπροσωπεύουν και
τα 4 κατώτερα επίπεδα, τα εξαρτώμενα από το Ανώτερο Εγώ, το οποίο
ουσιαστικά τα εξαρτά, δηλαδή ύλη, συναίσθημα, αιθέρας, σκέψη.
Το πέμπτο στοιχείο, ανώτερο Εγώ, Τέλεσμα, Αιθέρας κλπ. είναι η
κορυφή της πυραμίδας, ενώ τα 4 στοιχεία οι πλευρές της.

Στο Δημιουργικό Οραματισμό καλούμαστε να ενσαρκώσουμε μια Θέληση
με την εφαρμογή της Βούλησης πάνω στα εξαρτώμενα σώματα. Αν το
φανταστούμε, μοιάζει σα να κατεβάζουμε από πάνω προς τα κάτω μια
ενέργεια, όπως π.χ. γειώνεται το ηλεκτρικό ρεύμα μέσα από τα
καλώδια.
Προκειμένου να γίνει η καταβίβαση της ενέργειας μέχρι χαμηλά,
στην ύλη, είναι απαραίτητη η συνεργασία και εναρμόνιση όλων των
σωμάτων, των φορέων της ενέργειας.
Η Θέληση γίνεται Σκέψη, κατακτά το νοητικό επίπεδο, και ο οραματισμός
εδώ στοχεύει να μετασχηματίσει σε σαφή και καθαρή σκέψη τη Θέληση.
Το συναίσθημα οφείλει να ακολουθήσει τη σκέψη, πρέπει να είναι θετικό
και δημιουργικό.
Το πρανικό ή αιθερικό, που ελέγχει την ενέργεια της ύλης πρέπει και
αυτό με τη σειρά του να πάρει τη μορφή της σκέψης, μαζί με το
θετικό συναίσθημα που τη συνοδεύει.
Τέλος, η ύλη, το σώμα πρέπει να δεχτεί όλες αυτές τις διαδικασίες
μέσα του, υλοποιημένες.

Οραματιζόμαστε λοιπόν το σκοπό σε όλα τα επίπεδα, με όλα τα σώματα
σε αρμονική συνεργασία, συμμετοχή.
Η Θέληση θέτει, η σκέψη συγκεκριμενοποιεί και περιγράφει, η ψυχή
αισθάνεται και δέχεται θετικότητα, ο αιθέρας σχηματοποιεί και η ύλη
ακολουθεί πέρνοντας τις ενέργειες από πάνω.

Αν επιθυμώ π.χ. να οραματιστώ τη θεραπεία από μια αρρώστια,
σκέπτομαι και οπτικοποιώ τη θεραπεία, γεμίζω ευγνωμοσύνη, χαρά
και θετικότητα από τη θεραπεία, νιώθω ζωντανή και υγειής και τέλος
αγγίζω το σώμα μου μεταβιβάζοντας σε αυτό την πεποίθηση της
θεραπείας του.

quote:

---

θα μπορούσες να μου την επαναδιατυπώσεις;
Τί ακριβώς θέλεις να σου διευκρινήσω;

---

είναι ένας πόλεμος με αγνά κίνητρα,
ένας πόλεμος που αποσκοπεί στη δική μας
απελευθέρωση.

αυτό δε σημαίνει ότι η προσωπικότητα είναι
"κακή", αλλά καθώς αναφέρεται και στη Μπαγκαβάτ Γκίτα,
υφίσταται ένας ιερός πόλεμος μεταξύ ατομικότητας και
προσωπικότητας, προκειμένου να αποκατασταθεί
η ορθή τάξη για την αρμονική διέλευση της ενέργειας.
Η ορθή τάξη υπαγορεύει να υπάρχει κάποιος που να
άρχει των σωμάτων μας, και όχι να κυριαρχεί η ασυδωσία.

αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα πάψουμε να είμαστε φυσικοί,
αυθόρμητοι, άνθρωποι με τα ελλατώματά μας, αλλά ότι θα
έχουμε συνείδηση και αυτοέλεγχο και όποτε κρίνει το Εγώ,
ότι είναι απαραίτητη μια στάση, τα σώματα ακολουθούν.

Καλή -η- νύχτα!
-αυτό το 2ο για το πρωϊνό ξύπνημα...

Οι πρώτες πρωϊνές ώρες, μετά τον ύπνο είναι ώρες κατάλληλες για
οραματισμό. Ο νους είναι ξεκούραστος και καθαρός από σκέψεις.
Ιδιαίτερα αν ξυπνάμε νωρίς το πρωί -δλδ. πρίν τις 8.00 π.μ. είναι
η πιό κατάλληλη στιγμή για τον οραματισμό.
Εκείνη τη στιγμή η ζωογόνα ενέργεια του Ήλιου ξυπνά και αρχίζει
την πορεία της στον ουρανό. Η ενέργεια είναι σε στάδιο αύξησης και
ο οραματιστής συντονιζόμενος με αυτήν μπορεί να ενισχύσει την
εργασία του.
Ακόμη οι τελευταίες στιγμές πριν τον ύπνο είναι ώρες που μπορούμε
να οραματιστούμε. Εφόσον οι ενασχολήσεις της ημέρας έχουν πλέον
απομακρυνθεί από τη σκέψη μας, εφόσον προετοιμάζουμε τον εαυτό μας
για μια διαδικασία ησυχίας και χαλάρωσης, και μόνο τότε, αφού
δλδ. έχουμε μεταβεί σε μια κατάσταση εσωτερικής σιωπής, τότε
εκμεταλευόμαστε το πλεονέκτημα του καθαρού μυαλού.

Οι δύο αυτές ώρες που ανέφερα, μετά το πρωϊνό ξύπνημα και πριν το
βραδυνό ύπνο έχουν ακόμη ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό, που μπορούμε
να επιστρατεύσουμε: Με τον ύπνο η συνείδησή μας μεταβαίνει από το
επίπεδο το υλικό στο άστρικό επίπεδο, ή σε κάποιες περιπτώσεις και σε
υψηλότερα επίπεδα. Εκείνες τις στιγμές, στο μεσοδιάστημα μεταξύ
ύπνου και ξύπνιου, η συνείδηση βρίσκεται σε μια ρευστή κατάσταση,
πολύ δεκτική και κινούμενη εύκολα. Η θέση της θέλησης μέσα σε αυτή
την κατάσταση, την κατατάσσει σε πολλά επίπεδα, όχι μόνο στο
επίπεδο της εργρήγορσης. Με άλλα λόγια τοποθετούμε το μήνυμα του
οραματισμού στο συνειδητό και το υποσυνείδητο.
Αν οραματιζόμαστε τη δραστηριοποίηση της θέλησής μας για κάποιο
σκοπό αυτές τις στιγμές, λίγο πριν τον ύπνο και λίγο μετά το ξύπνημα,
τότε ολόκληρη η ημέρα βρίσκεται κάτω από τις οδηγίες της θέλησης
με τον πιό δραστικό τρόπο.
Ακόμη, σε άλλες ώρες της ημέρας πάντα είναι σημαντικό να είναι ώρες
που το μυαλό είναι καθαρό και όχι εγκλωβισμένο σε άγχη και άλλες
ασχολίες. Βέβαια, για τη χαλάρωση και την ηρεμία του νου υπάρχουν
και κάποιες ασκήσεις σωματικής / νοητικής χαλάρωσης, που είναι καλό
να συνοδεύουν τον οραματισμό, αλλά σίγουρα η επιλογή της πιό
κατάλληλης στιγμής είναι πάντα σημαντική.

Όλα τα παραπάνω που αφορούν την κατάσταση του σώματός μας σε
σχέση με το περιβάλλο αποσκοπούν:
1) στην ελλάτωση της απόσπασης από εξωτερικά βίαια ερεθίσματα,
κατά κύριο λόγο αρνητικής φύσης
2) στην ενίσχυση του περιβάλλοντος μέσα από μαλακά, θετικά
ερεθίσματα, τα οποία διεισδύουν μέσα από τις αισθήσεις μας
στο σώμα μας με ήπιο τρόπο.
3) στην αποφυγή της αποχαύνωσης του σώματός μας μέσα σε ηδονικά
ερεθίσματα, που μας απομακρύνουν από την εστίαση στο στόχο της
άσκησης.

Γενικά το περιβάλλον γύρω μας είναι καλό να είναι όσο το δυνατόν
αρμονικό. Αυτό θα μας βοηθήσει στη συγκέντρωση αλλά ακόμη και στο
να μπορούμε να γινόμαστε κατά τη διάρκεια του οραματισμού αγωγοί
θετικών ενεργειών από το περιβάλλον μας.

Για τον ίδιο λόγο είναι ακόμη σημαντικό λίγο πριν το διαλογισμό
να έχουμε απομακρύνει από το νου μας ή το συναίσθημά μας αρνητικές
σκέψεις, κακίες, πάθη, άγχη κλπ. Ακόμη, όπως θα δούμε στη συνέχεια
οι ασκήσεις σωματικής, ψυχικής και νοητικής αρμονίας θα μας
βοηθήσουν να έρθουμε πιό κοντά στην επιδιωκώμενη κατάσταση αρμονίας.

Στάδιο πρώτο: σώμα
Εδώ στοχεύουμε στην ηρεμία του σώματος. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με
βαθιές αναπνοές, εισπνέοντας από τη μύτη και εκπνέοντας από το στόμα.
Την ώρα που αναπνέουμε οραματιζόμαστε ευθυγράμμιση, ηρεμία, ευεξία,
αρμονία την ώρα της εισπνοής, ενώ την ώρα της εκπνοής οραματιζόμαστε
να φεύγουν από το σώμα μας οι διασπαστικές ενέργειες. Είναι
σημαντικό να κάνουμε τις αναπνοές καθιστοί με όρθια τη σπονδυλική
στήλη και όχι ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μας, όπου είναι πιθανό με τη
χαλάρωση να κοιμηθούμε. Δεν επιτρέπεται να κοιμηθούμε επειδή η
κατάσταση του ύπνου είναι μια συνειδησιακή κατάσταση που δεν μπορούμε
να ελέγξουμε με τη θέληση, στο στάδιο αυτό τουλάχιστον.
Μπορούμε να κάνουμε και όρθιοι τις αναπνοές αν επιθυμούμε, αν και
είναι καλύτερα να τις κάνουμε καθιστοί σε μια καρέκλα ή σε στάση
γονατιστή ή οκλαδόν για τον οραματισμό.
Στις αναπνοές μπορούμε ακόμη να οραματιζόμαστε ότι με την εισπνοή
γινόμαστε δυνατοί, παίρνουμε θετική, λευκή ενέργεια, ενώ με την
εκπνοή διώχνουμε αρνητική γκρίζα ενέργεια, τα υπολήματα της κούρασης
και του καθημερινού εκνευρισμού.
Μετά τις αναπνοές, που μπορεί να είναι 10 - 15, οραματιζόμαστε από
πάνω το κεφάλι μέχρι κάτω τα πόδια όλο το σώμα να χαλαρώνει σιγά
σιγά. Περνάμε με τη σκέψη μας ένα-ένα τα μέλη του σώματός μας από
πάνω προς τα κάτω και τα οραματιζόμαστε χαλαρωμένα. Στο τέλος
θα νιώθουμε μεν το σώμα μας, αλλά θα νιώθουμε αυτό ήρεμο και πράο.

Ηρεμία της ψυχής: υπάρχουν πολλές τεχνικές οραματισμού, που
αναφέρονται στην επίτευξη της ψυχικής ηρεμίας. Στις περισσότερες
από αυτές παρατηρούμε ως κοινό στοιχείο τον οραματισμό χρωμάτων,
συνήθως το λευκό, και το αρχέτυπο του Ωραίου.
Όσον αφορά το πρώτο, το λευκό, αυτό μπορούμε να το βάλουμε στην
ψυχική προετοιμασία με πολλούς τρόπους: ντυνόμαστε στα λευκά,
περπατούμε σε λευκά σύννεφα, παρατηρούμε τα λευκά σύννεφα,
βρισκόμαστε σε ένα λιβάδι γεμάτο λευκές μαργαρίτες κάτω από το φως
του ήλιου, κλπ. Τα υπόλοιπα χρώματα είναι επίσης βοηθητικά,
τα οραματιζόμαστε συνήθως σε φυσικά τοπία πολύ όμορφα και κάποιες
φορές φανταζόμαστε να βρισκόμαστε και δίπλα στο νερό, που είναι
βέβαια πολύ σχετικό με την ψυχή. Έτσι, ο μυστικός κήπος με τα
λουλούδια δίπλα στη λίμνη, μπορεί να είναι μια τέτοια εικόνα.
Αυτή μπορεί να έχει προκύψει από κάτι που είδαμε, από κάτι που
ονειρευτήκαμε, ή από σύνθεση πολλών στοιχείων πραγματικότητας και
ονείρου. Πάντα η εικόνα μας θα είναι λουσμένη στο φως, εμείς
θα οραματιζόμαστε τον εαυτό μας μέσα σε αυτή σε μια κατάσταση
ηρεμίας και ευεξίας. Όλο το σκηνικό θα είναι πολύ όμορφο και γαλήνιο.
Εκεί, αφήνουμε το συναίσθημα να ηρεμήσει, να εναρμονισθεί με τη φύση
γύρω του, και σιγά-σιγά να τυλιχθεί στο λευκό.

Ψυχική ανάταση: εδώ αναφερόμαστε στο συντονισμό της ψυχής με
θετικές, ανώτερες ενέργειες, κοντά στο αρχέτυπο του αγαθού.
Ο Σαραϊνταριάν στην Επιστήμη του Διαλογισμού και στη Συμφωνία του
Ζωδιακού περιγράφει διαλογισμούς για συντονισμό με το αγαθό και
επισημαίνει την πολύ ουσιαστική αξία τους. Αναφέρεται σε προσευχές
που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όταν στοχεύουμε να "εξαγνίσουμε
τους φορείς έκφρασής μας, έτσι ώστε αυτοί να μην δημιουργούν
εμπόδια και να μη διαστρεβλώνουν τις ενέργειες και τις εντυπώσεις".

"Οι υιοί των ανθρώπων είναι ένα και εγώ είμαι ένα με αυτούς.
Ζητώ ν' αγαπώ, όχι να μισώ.
Ζητώ να υπηρετώ, όχι να απαιτώ οφειλόμενη υπηρεσία.
Ζητώ να θεραπεύω, όχι να βλάπτω.
Είθε ο πόνος να φέρει την οφειλόμενη ανταμοιβή φωτός και αγάπης.
Είθε η ψυχή να ελέγχει την εξωτερική μορφή,
και τη ζωή και όλα τα γεγονότα,
και να φέρει στο Φως την Αγάπη
που υπόκειται στα συμβάντα του χρόνου.
Ας έλθει το όραμα και η ενόραση
ας αποκαλυφθεί το μέλλον
ας εκδηλωθεί η εσωτερική ενότητα και
ας παρέλθουν οι εξωτερικές διαιρέσεις
ας επικρατήσει η αγάπη
όλοι οι άνθρωποι ας αγαπούν".

από τη Συμφωνία του Ζωδιακού

Με το συντονισμό της ψυχής μας σε υψηλά επίπεδα, έχουμε προετοιμάσει
και αυτό το φορέα για τον οραματισμό.
Ωστόσο, γίνεται σιγά-σιγά φανερό, ότι με αυτή μας τη δραστηριότητα,
προσδιορίζουμε μια καινούργια στάση για εμάς. Δίνουμε υποσχέσεις
για λευκή προδιάθεση και λευκή δράση. Γινόμαστε κανάλια ώστε να
διοχετεύονται θετικές ενέργειες από ψηλά. Τί γίνεται όμως, όταν
όλα αυτά τα ενεργοποιούμε επειδή επιδιώκουμε ένα πολύ εγωιστικό
αποτέλεσμα, όταν ο οραματισμός μας δε συντονίζεται με αυτές τις
θετικές ενέργειες, τις οποίες έχουμε επικαλεσθεί;

Εδώ υπάρχει ένα θέμα ουσίας: Η επιλογή του αντικειμένου, του
στόχου του οραματισμού πρέπει κατά το δυνατόν να είναι μέσα στα
πλαίσια του αγαθού. Ο στόχος στον οραματισμό είναι να ρυθμίσουμε
τον εαυτό μας και όχι να επηρεάσουμε εξωτερικές καταστάσεις. Αυτό
το δεύτερο δε συνεργάζεται με όλα τα προηγούμενα, τουλάχιστον
στο παρόν θέμα που συζητούμε. Έτσι, η σχέση υπόσχεσης / στόχου
πρέπει να συνειδητοποιείται στον οραματισμό, με την εξής ερώτηση:

Σε τί θα με βοηθήσει ο στόχος που έβαλα στο να είμαι με όλα μου
τα σώματα πιό κοντά στο αγαθό;
Οφείλουμε να έχουμε σαφή απάντηση
σε αυτό το ερώτημα, προκειμένου να προχωρήσουμε...

quote:

---

Βλέπω καλά ή είναι οφθαλμαπάτη; (!)
Αυτό θα πει, Δόκτωρ, δημιουργικός οραματισμός...
(Θα επανέλθω)

---

Edited by - λίλιθ on 25/05/2005 14:44:45

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr