Το κατά πόσο αυτό που λέμε χρόνος (παρελθόν ,παρόν ,μέλλον) μπορεί να υπάρχει σαν μια πραγματικότητα ή μήπως είναι μια από τις πολλές ψευδαίσθησης που υπόκειται το περιορισμένο του ανθρώπινου εγκέφαλου .

Έχετε αναρωτηθεί το αν δεν υπήρχε τίποτα στο Σύμπαν ,θα υπήρχε η λεγόμενη ροή του χρόνου ή ακόμα αν σταματούσε η εξέλιξη (κίνηση) που διέπετε παντού μέσα στο σύμπαν ,θα συνέχιζε να ρέει ο χρόνος ;

Ο χρόνος (δημιουργήθηκε) την στιγμή της μεγάλης έκρηξης (Big Bang) ή προϋπήρχε πάντα (χωροχρόνος) ;

Αν ο χρόνος είχε κάποτε μία αρχή, τι υπήρχε πριν από το χρόνο ;

Και αν αυτό που λέμε χρόνος ,υπόκειται στον νόμο ,πως ότι έχει αρχή έχει και τέλος ;

Όπως καταλαβαίνεις xal ,αυτά είναι μόνο λίγα από τα ερωτήματα που μπορούμε να θέσουμε πάνω στο θέμα που ξεκίνησες και ειλικρινά δεν γνωρίζω αν μπορούμε να τα απαντήσουμε με απόλυτη σιγουριά .

Δε μπορώ να επεκταθώ παραπάνω γιατί είναι δύσκολο θέμα και θεωρώ πως είναι δύσκολο να βρεθούν έννοιες να τον αποδώσουν επαρκώς.

Φίλε elo, αν προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα που έθεσες θα τρελαθώ εντελώς!

In anticipation of my resurrection...

Και δεν είναι η σκέψη ένα δημιούργημα του χρόνου? Μήπως ο χρόνος είναι ένα δημιούργημα της σκέψης? Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πως η σκέψη βασίζεται στις αποθηκευμένες πληροφορίες της μνήμης, δηλαδή στο παρελθόν.

Όταν ερευνούμε ένα τέτοιο θέμα η σκέψη πιθανότατα να φτάσει σε ένα αδιέξοδο γιατί δεν βρίσκει ικανοποιητικές απαντήσεις ανατρέχοντας στη μνήμη. Ο άνθρωπος δηλαδή είναι εξαρτημένος ή όπως προτιμώ να λέω είναι παγιδευμένος στο χρόνο.

Συνεχώς ενεργεί με βάση το παρελθόν (σκέψη) ή το μέλλον που δεν είναι παρά μια προβολή του παρελθόντος.. Αν ο άνθρωπος ζούσε ολοκληρωτικά την κάθε στιγμή με όλο του το είναι που σημαίνει να ζεις στο παρόν και να μην αποθηκεύεις συνεχώς στη μνήμη, ίσως ο χρόνος να αποκτούσε διαφορετική σημασία, ίσως να ελευθερωνόμασταν από το χρόνο..

Προβληματίζεσαι σχετικά με:

quote:

---

Τι ειναι αλήθεια ο χρόνος? Ποιος θα μπορέσει να μου εξηγήσει ευκολα και σύντομα? ποιος θα μπορέσει να το συλλάβει με το νού, για να μπορέσει να το διατυπώσει με λέξεις? Και ομως, οταν μιλάμε, τίποτα δεν ειναι τόσο οικείο και γνώριμο όσο ο χρόνος?

---

Γνώθι σαυτόν

Είναι γεγονός ότι ακόμα και οι μεγαλύτερες διάνοιες της επιστήμης έχουν σταθεί με μεγάλη απορία μπροστά στο μυστήριο του χρόνου .
Εδώ θα ήθελα να γίνει σαφής ένας διαχωρισμός :
Απο τα μυνήματα που διάβασα παραπάνω κατάλαβα οτι υπάρχει μία σύγχυση οσο αφορά τα δύο είδη χρόνου που υπάρχουν .
Ποιά είναι τα είδη αυτά :

1) Ο υποκειμενικός χρόνος (χρονικός ρυθμός είναι πιό ακριβές), που αντιλαμβάνεται κάθε παρατηρητής και που εξαρτάται απο την διανοητική του κατάσταση , την ηλικία του , ακόμα και την ψυχική του διάθεση .

2) Ο "αντικειμενικός" χρόνος που εμφανίζεται στα φυσικά φαινόμενα και μπορεί να μετρηθεί απο κατάλληλα ρολόγια και επηρεάζει την μορφή των φυσικών νόμων .

Είναι σαφές οτι ο πρώτος είναι μιά προσπάθεια των ζωντανών οργανισμών να προσαρμόσουν την ύπαρξη τους στον δεύτερο .

Συνεπώς η σκέψη (?) δημιουργεί μόνο τον υποκειμενικό χρόνο .
Βάζω ερωτηματικό γιατί στην πραγματικότητα αυτή η προσομοίωση δεν γίνεται μέσω της σκέψης αλλά είναι μάλλον πολύ πιό σύνθετη εγκεφαλική λειτουργία στην οποία συμμετέχει και το ορμονικό σύστημα .

Το δεύτερο είδος χρόνου δηλαδή ο "αντικειμενικός" χρόνος είναι το πραγματικό μυστήριο .
Υπάρχουν βέβαια πολλοί (ακόμα και επιστήμονες ) που έχουν αμφισβητήσει οτι υπάρχει .
Κανείς όμως δεν κατάφερε να αποδείξει αυτόν τον ισχυρισμό γιατί οι ίδιοι οι φυσικοί νόμοι δηλώνουν την υπαρξή του .
Το πιό κλασικό παράδειγμα τέτοιου νόμου είναι ο Β' θερμοδυναμικός νόμος. (Η εντροπία) .

Ο μεγάλος Άλμπερτ Αινστάιν απέδειξε οτι ακόμα και ο "αντικειμενικός" χρόνος είναι σχετικός ( εξού και τα εισαγωγικά ) και εξαρτάται απο την θέση του παρατηρητή , την ταχυτητά του και την ισχύ του βαρυτικού πεδίου στο οποίο βρίσκεται .

Η σύγχρονη φυσική προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο θεωρώντας τον χρόνο σαν ένα είδος επιπλέον διάστασης στην οποία κάποιος μπορεί να κινηθεί μόνο προς μία (?) κατεύθυνση :
Απο το παρελθόν προς το μέλλον .
Ετσι χώρος και χρόνος ενώνονται σε μία οντότητα , τον χωροχρόνο και δεν έχει νόημα να μελετάμε τις δύο οντότητες ξεχωριστά γιατί οι μεταβολές της μιάς επηρεάζουν την άλλη .

Βεβαια είμαστε ακόμα πολύ μακριά απο το να δώσουμε οριστικές απαντήσεις για το πώς ο χωροχρόνος δημιουργήθηκε ή αν υπήρχε απο πάντα , και ποιοί ακριβώς νόμοι τον διέπουν .
Το μυστήριο παραμένει...

Αυτο που νομίζω οτι έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι , πως καταφέρνουν τα ζωντανά πλάσματα και αντιλαμβάνονται την ροή του χρόνου με τόσους διαφορετικούς τρόπους .

Οπως προανέφερα , είναι φανερό πως η αντιληπτότητα της ροής είναι εγκεφαλικό φαινόμενο και διαφέρει απο ζώο σε ζώο .
Υπάρχουν συνεπώς εκατομμύρια υποκειμενικοί χρονικοί ρυθμοί ,ένας για κάθε ζωντανό ον , που προσπαθούν να προσομοιώσουν τον ένα (?) και μοναδικό αντικειμενικό χρόνο , ο οποίος δεν έχει ρυθμό αλλά απλά είναι μία επιλέον διάσταση την οποία ο κάθε πλάσμα μπορεί να "διανύσει" με όποιο ρυθμό επιθυμεί , ώστε να προάγει την επιβίωση του .

Ελπίζω φίλη Xal να σε βοήθησα στους προβληματισμούς σου και κάθε σχόλιο ή απορία είναι ευπρόσδεκτη.

1)

quote:

---

Το κατά πόσο αυτό που λέμε χρόνος (παρελθόν ,παρόν ,μέλλον) μπορεί να υπάρχει σαν μια πραγματικότητα ή μήπως είναι μια από τις πολλές ψευδαίσθησης που υπόκειται το περιορισμένο του ανθρώπινου εγκέφαλου .

---

Ειπώθηκε πάρα πάνω:

Χρόνος είναι το μήκος μιας σκέψης!!!

Το πρόβλημα της πλειονότητας των ανθρώπων είναι ότι δεν σκέφτονται με εννοιολογικούς όρους της εσωτερικής φιλοσοφίας.
Οι άνθρωποι επί χιλιετηρίδες εξακολουθούν να έχουν εξωστρεφή προσέγγιση της πραγματικότητας.
Οι άνθρωποι γνωρίζουν εκατομμύρια πράγματα για ότι μπορούν να παρατηρήσουν μέσα από τις πέντε φυσικές αισθήσεις και τα διάφορα υψηλής τεχνολογίας σημερινά μηχανήματά τους, αλλά δυστυχώς ακόμη γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα σχετικά με τον εσωτερικό τους κόσμο!!!

Στην σημερινή εποχή γράφτηκαν χιλιάδες βιβλία εσωτερισμού αλλά οι άνθρωποι εξακολουθούν να αρνούνται να μελετούν βιβλία που κάνουν εκτενή σχετική αναφορά με τον εσωτερικό μας κόσμο. Τους λεγόμενους εσωτερικούς κόσμους, εκτός φυσικού πεδίου!!!
Αγνοούν τι είναι η Σκέψη!
Αγνοούν τι είναι η Συνείδηση!
Αγνοούν ποιά είναι η δομή και η σύσταση των συναισθημάτων μας, αφού δεν υπάρχει κανένα μηχάνημα που να καταγράφει πόσο τις εκατό είμαστε λυπημένοι, δυστυχισμένοι ή χαρούμενοι, …
Οι άνθρωποι επίσης αδυνατούν να κατανοήσουν τι είναι ο νους αφού επίσης δεν υπάρχει κανένα μηχάνημα που να καταγράφει την ποιότητα, την δομή και σύσταση της νοητικής ενέργειας.
Πάνω απ’ όλα δεν κατανοείται (σχεδόν) απ’ όλους τι είναι η ΥΠΑΡΞΗ!

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον εσωτερισμό και αρχίζουν να εμβαθύνουν στα θέματα της εσωτερικής σύστασης της υποκειμενικής μας πραγματικότητας, σιγά σιγά μαθαίνουν να δίνουν απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον άνθρωπο εδώ και χιλιετηρίδες.

Φυσικά δίδεται απάντηση σχετική και μ’ αυτό το σπουδαίο ερώτημα του τι είναι χρόνος … και χώρος.

Μας είναι γνωστό ότι όταν βρισκόμαστε στο κρεβάτι του πόνου, όταν βρισκόμαστε σε μία δυσάρεστη κατάσταση ο χρόνος μας φαίνεται ότι δεν περνάει με τίποτε. Αντιθέτως όταν ζούμε ευχάριστα ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Στην αρνητική υποκειμενική συναισθηματική κατάσταση η συνειδητοποίηση του χρόνου επιμηκύνεται (αυξάνεται), ενώ στην θετική επιβραδύνεται (ελαττώνεται).

Όταν βρεθούμε σε καθαρή αφηρημένη νοητική θέση, ανεξάρτητη από την φυσική, συναισθηματική και συγκεκριμένη νοητική κατάσταση, ο χρόνος δεν υφίσταται.
Η ταύτισή μας με τις αντικειμενικές και συναισθηματικές υλικές μορφές κυρίως, μας δημιουργεί την λεγόμενη αίσθηση του χρόνου.

Οι σημερινοί επιστήμονες ξοδεύουν εκατομμύρια εκατομμυρίων δολάρια για την έρευνα του υλικού κόσμου και ελάχιστοι είναι αυτοί που στρέφουν την σκέψη τους στην έρευνα του τι είναι η «ΣΚΕΨΗ», η «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ», η «ΥΠΑΡΞΗ».

Αυτοί που ασχολούνται με τον εσωτερισμό γνωρίζουν τι συμβαίνει μ’ αυτό τον παράγοντα που ονομάζουμε ΧΡΟΝΟ, πρώτα θεωρητικά και έπειτα βιωματικά.

Αναφέρω δύο σούτρες του Πατάντζαλι από το βιβλίο «Το Φως της Ψυχής».
------------------------------------

52. Ενορατική γνώση αναπτύσσεται με τη χρήση της διακριτικής ικανότητας όταν υπάρχει προσηλωμένη συγκέντρωση στις στιγμές και στη συνεχή διαδοχή τους.

Ειπώθηκε ότι η πλήρης κατανόηση του Νόμου των Κύκλων θα φέρει τον άνθρωπο σε υψηλό βαθμό μύησης. Αυτός ο Νόμος της Περιοδικότητας υπόκειται όλων των διαδικασιών της φύσης και η μελέτη του θα οδηγήσει τον άνθρωπο από τον κόσμο των αντικειμενικών αποτελεσμάτων σ’ εκείνον των υποκειμενικών αιτίων. Ειπώθηκε επίσης ότι o καθαυτός χρόνος είναι απλώς μια διαδοχή καταστάσεων συνείδησης κι αυτό αληθεύει για το άτομο, τον άνθρωπο ή το Θεό. Η αλήθεια αυτή υπόκειται των μεγάλων συστημάτων της νοητικής επιστήμης και της Χριστιανικής Επιστήμης στη Δύση και πολλών φιλοσοφιών της Ανατολής. Η σούτρα αυτή δίνει το κλειδί της σχέσης μεταξύ ύλης και νου, ή μεταξύ της ουσίας και της εμψυχώνουσας ψυχής της κι αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό όταν εξετασθούν τα λόγια ενός Ινδού σχολιαστή. Λέει:

“Όπως ένα άτομο είναι μια ουσία στην οποία η σμικρότητα φθάνει το όριο της, έτσι και η στιγμή είναι μια χρονική διαίρεση στην οποία η σμικρότητα φθάνει το όριο της. Η στιγμή είναι εκείνος ο χρόνος που χρειάζεται ένα άτομο για ν’ αφήσει τη θέση του στο χώρο και να φθάσει στο επόμενο σημείο. Η διαδοχή των στιγμών είναι η αδιάκοπη ως εκ τούτου λάμψη.”

Όταν μπορέσουμε ν’ αντιληφθούμε ότι ένα άτομο και μια στιγμή είναι ένα και το αυτό κι ότι πίσω τους βρίσκεται ο Αντιλαμβανόμενος ή Γνωρίζων αμφότερα, θα έχουμε το κλειδί όλων των καταστάσεων της καθαυτής συνείδησης και της φύσης της ενέργειας. Θα έχουμε επίσης φθάσει σε μια αληθινή κατανόηση του Αιώνιου Τώρα και στην ακριβή εκτίμηση της σημασίας του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Μας λένε εδώ ότι αυτή μπορεί να αποκτηθεί με το συγκεντρωμένο διαλογισμό στο χρόνο και τις μονάδες του.
Θα ήταν ίσως σκόπιμο να τονίσουμε εδώ ότι τα διάφορα είδη συγκέντρωσης που εξετάσθηκαν στο τρίτο αυτό βιβλίο, δεν εφαρμόζονται ούτε είναι κατάλληλα σε όλους τους τύπους ζηλωτών. Διαπιστώνεται ότι οι άνθρωποι εμπίπτουν σε επτά κύριους τύπους με διακριτικά χαρακτηριστικά και φύσεις και με συγκεκριμένες ποιότητες που τους προδιαθέτουν για ορισμένες συγκεκριμένες όψεις της Ατραπού της Επιστροφής. Ορισμένοι τύποι με μαθηματική κλίση και μια τάση στη θεία γεωμετρία και στις έννοιες του χώρου και του χρόνου, θα ακολουθήσουν με σύνεση τη μέθοδο ανάπτυξης ενορατικής γνώσης, που εξετάζεται σ’ αυτή τη σούτρα· άλλοι θα τη βρουν πολύ δύσκολη και θα στραφούν συνετά σε άλλες μορφές συγκεντρωμένου διαλογισμού.

54. Η ενορατική αυτή γνώση που είναι ο μεγάλος Λυτρωτής, είναι πανταχού παρούσα και παντογνώστρια και περιλαμβάνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον στο Αιώνιο Τώρα.

Το μόνο μέρος αυτής της σούτρα που δεν είναι σαφές, ακόμη και στον επιφανειακό αναγνώστη, είναι η σημασία των λέξεων Αιώνιο Τώρα κι αυτές δεν είναι δυνατό να κατανοηθούν ωσότου αναπτυχθεί η ψυχική συνείδηση. Ο μέσος σπουδαστής ωφελείται ελάχιστα όταν λέμε ότι o χρόνος είναι μια διαδοχή καταστάσεων συνείδησης κι ότι το παρόν χάνεται στιγμιαία στο παρελθόν και συγχωνεύεται με το μέλλον καθώς βιώνεται. Μοιάζει σαν να μιλάμε μια μυστηριώδη γλώσσα όταν λέμε ότι έρχεται ο καιρός κατά τον οποίο η όραση χάνεται στη θέα, κατά τον οποίο το σύνολο των προσδοκιών της ζωής γίνεται αντιληπτό σε μια στιγμή επίτευξης κι ότι αυτή διαρκεί για πάντα κι όταν υποδεικνύουμε κάποια κατάσταση συνείδησης στην οποία δεν υπάρχει διαδοχή γεγονότων ούτε διαδοχή αντιλήψεων. Κι όμως έτσι είναι και θα είναι. Όταν o ζηλωτής φθάσει στο στόχο του, γνωρίζει την αληθινή σημασία της αθανασίας του και την αληθινή σημασία της απελευθέρωσής του. Ο χώρος κι ο χρόνος καθίστανται γι’ αυτόν όροι άνευ νοήματος. Διαπιστώνει ότι η μόνη αληθινή Πραγματικότητα είναι η μεγάλη κεντρική ζωική δύναμη η οποία παραμένει αμετάβλητη και αμετακίνητη στο κέντρο των μεταβαλλόμενων πρόσκαιρων, εφήμερων μορφών.

“Εγώ ειμί” λέει η ανθρώπινη μονάδα και αυτοθεωρείται σαν ο εαυτός και ταυτίζεται με τη μεταβαλλόμενη μορφή. Χρόνος και χώρος είναι γι’ αυτήν οι αληθινές πραγματικότητες. “Εγώ ειμί ο” λέει o ζηλωτής κι επιζητεί να γνωρίσει τον εαυτό του όπως αληθινά είναι, μια ζώσα λέξη, τμήμα μιας κοσμικής φράσης. Γι’ αυτόν δεν υπάρχει πια χώρος· γνωρίζει τον εαυτό του σαν πανταχού παρόντα. “Εγώ ειμί ο Ων” λέει η ελεύθερη ψυχή, o λυτρωμένος άνθρωπος, o Χριστός. Ούτε χρόνος ούτε χώρος υπάρχουν γι’ αυτόν και η παντογνωσία και η πανταχού παρουσία είναι οι διακριτές του ποιότητες. ……

(Από το βιβλίο «Το Φως της Ψυχής» της Alice Bailey).
------------------------------------

Εύχομαι εποικοδομητικό στοχασμό

1)

quote:

---

Χρόνος είναι το μήκος μιας σκέψης!!!

---

quote:

---

Κάθε διαφωνία ευπρόσδεκτη

---

Think_Math δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχουμε διαφωνία ,απλά προσπαθούμε να κατανοήσουμε όσο μπορούμε κάποια πράγματα που δεν γνωρίζουμε ή δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο να τα γνωρίσουμε ,άλλωστε τρελαίνομαι να μαθαίνω….

quote:

---

Η ροή του χρόνου όπως την αντιλαμβανόμαστε είναι κατα πάσα πιθανότητα δημιούργημα του ανθρώπινου εγκεφάλου .
Στην υποθετική περίπτωση που αναφέρεις η ροή του χρόνου δεν έχει νόημα . Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν θα υπήρχε χρόνος , αφού είναι μία απο τις διαστάσεις του χωροχρόνου .

---

Και όμως η έννοια της κίνησης (ροή) είναι απόλυτα συνυφασμένη με τον χρόνο .
Δεν εννοείτε κίνηση χωρίς τον χρόνο ,φυσικά και το αντίθετο .
Αναφέρθηκα στην εξέλιξη (κίνηση) που διέπετε σε όλο το σύμπαν σαν μια αντίληψη της έννοιας του χρόνου .
Εξέλιξη ουσιαστικά σημαίνει τη βαθμιαία πρόοδο, από ατελέστερο τύπο σε τελειότερο και το ατελέστερο αυτό είναι και το πιο παλιό, αφού η εξέλιξή του γίνεται σταδιακά, με το χρόνο. Όλα στον κόσμο εξελίσσονται: το σύμπαν, ο άνθρωπος, τα ζώα, τα φυτά, η ποικιλόμορφη ύλη.

Φαντάσου το σύμπαν χωρίς ροή (κίνηση-εξέλιξη) τα πάντα σε χάος και αταξία ,χωρίς (δημιουργία) ,όπως και εσύ πολύ σωστά αναφέρεις «ο χρόνος είναι δημιούργημα του ανθρώπινου εγκεφάλου» ,χωρίς όμως νοήμονα ζωή ,αφού δεν θα υπάρχει (ροη,κινηση ,εξέλιξη) πως θα υπάρχει χρόνος –χώρος (ανθρώπινες αίσθησης)

Sorry φίλε μου αλλά επειδή τα ματάκια κλείνουν η συνέχεια αύριο .
Άντε καλό μας βράδυ …η μάλλον καλημέρα .

Θα ήθελα να ξέρεις ότι είμαι τεχνοκράτης εδώ και πολλά χρόνια, αλλά παράλληλα με την επαγγελματική μου ενασχόληση ασχολούμαι επίσης για πολλά χρόνια με την μελέτη της εσωτερικής φιλοσοφίας και θεωρητικά και βιωματικά.

Γνωρίζω ότι η σημερινή κλασσική επιστήμη έχει υλιστική δομή και δεν δέχεται την ύπαρξη του θεού (αφού δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή του) καθώς επίσης κάθε τι που έχει σχέση με τις αρχές του εσωτερισμού που αναφέρονται στους αόρατους υποκειμενικούς κόσμους.

Όσοι μελετούν εσωτερισμό για πάρα πολλά χρόνια δέχονται και κάνουν λόγο για την «εσωτερική επιστήμη.»
Όπως φαίνεται από το γραπτό σου δεν ασχολήθηκες με τον αποκρυφισμό και δεν μελέτησες (αρκετά) βιβλία εσωτερισμού, γιατί προφανώς έχεις επιστημονικές κλήσεις και τάσεις.

Στο θέμα «Τι είναι χρόνος?» κατέθεσα απόψεις που συνδέονται με τον εσωτερισμό και την μεταφυσική έτσι ώστε να καλυφθεί το θέμα από διάφορες οπτικές γωνίες. Γιατί μέσα στο «esoterica» υπάρχουν αρκετοί που ενδιαφέρονται για τις θέσεις και τις απόψεις του «εσωτερισμού».
Προφανώς εσύ ατομικά δεν δέχεσαι τις απόψεις και τις θέσεις του «εσωτερισμού» αφού αναφέρεις χαρακτηριστικά:

quote:

---

Οσο για τα βιβλία εσωτερισμού που αναφέρεις που δίνουν ,υποτίθεται, απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά , τα περισσότερα αναφέρουν εμπειρικές και προσωπικές απόψεις αυτών που τα γράφουν. Στηρίζονται δε τα περισσότερα , σε φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα που κατά την αποψή μου δεν εξηγούν τίποτα , δίνοντας ερμηνείες που είναι εν γένη αναπόδεικτες και υποθετικές .
Οριστική απάντηση για το τι είναι σκέψη , συνείδηση και συναίσθημα κατά την γνώμη μου θα πάρουμε μόνο αν γνωρίσουμε καλά την εγκεφαλική λειτουργία σε όλες τις παραμέτρους της μέσω της κλασσικής επιστήμης .

---

Γνώθι σαυτόν

Αυτό δεν σημαίνει όμως οτι :

1) Δεν μπορώ να κατανοήσω τον ορισμό που έδωσες για τον χρόνο αρκει να με βοηθήσεις λίγο , γιατί κάποια σημεία του είναι πολύ σκοτεινά για τους αδαείς όπως εγώ .
Δηλαδή πρέπει να έχω κάνει διαλογισμό για να καταλάβω ?

2) Δεν μπορώ να θεωρήσω οτι κάποιοι απο τους ισχυρισμούς της εσωτερικής φιλοσοφίας έχουν σοβαρά προβλήματα που αντιβαίνουν στην ορατή πραγματικότητα , όπως :

quote:

---

Αγαπητέ φίλε ο εσωτερισμός δέχεται εδώ και χιλιετηρίδες (εκατομμύρια χρόνια) ότι ο άνθρωπος ως ον και ως συνείδηση λειτουργεί πρωταρχικά εκτός φυσικού εγκεφάλου, … γι’ αυτό δέχεται την αθανασία και χιλιάδες άλλα πράγματα που για τους κλασσικούς επιστήμονες (όχι όλους τους επιστήμονες) … όλα αυτά είναι κοινώς «μπαρούφες» αφού δεν μπορούν να τα αποδείξουν. …

---

quote:

---

Τι ειναι αλήθεια ο χρόνος? Ποιος θα μπορέσει να μου εξηγήσει ευκολα και σύντομα? ...

---

Καλό!
Ποιος ήταν εκείνος (ο Αριστοτέλης νομίζω) που έλεγε ότι αν με ρωτήσεις αν ξέρω το χρόνο θα σου πως ότι τον ξέρω. Αν με ρωτήσεις τί είναι, θα σου πω ότι δεν ξέρω!

quote:

---

1) Δεν μπορώ να κατανοήσω τον ορισμό που έδωσες για τον χρόνο αρκει να με βοηθήσεις λίγο , γιατί κάποια σημεία του είναι πολύ σκοτεινά για τους αδαείς όπως εγώ .
Δηλαδή πρέπει να έχω κάνει διαλογισμό για να καταλάβω ?

---

quote:

---

Αφού επομένως μαθαίνει κάποιος εντελώς πρακτικά να ελέγχει τις σκέψεις του γιατί να μην ελέγχει και τον παράγοντα χρονο;

---

quote:

---

Αν είχες μελετήσει την βιβλιογραφία της Alice Bailey σίγουρα δεν θα είχες τις παραπάνω ερωτήσεις, … θα καταλάβαινες, … και αν δεν καταλάβαινες αμέσως με τον καιρό και τις συζητήσεις θα καταλάβαινες τα περισσότερα γιατί ο εσωτερισμός δίνει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματά μας. Φυσικά θα πρέπει να έχεις το κουράγιο και την θέληση για να καταλάβεις γιατί τίποτε δεν χαρίζεται στον καθένα αν δεν προσπαθήσει.

---

Ο ορισμός αυτός δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την κίνηση .
Και ασφαλώς ο χρόνος δεν " παράγεται " απο την κίνηση , αλλά ούτε το αντίθετο συμβαίνει .

Για να καταλάβεις τι εννοώ φαντάσου το σύμπαν σαν μία κινηματογραφική ταινία .
Ας πουμε οτι η ταινία παρουσιάζει ένα τοπίο . το τοπίο είναι οι γνωστές τρείς διαστάσεις του χώρου : ύψος - πλάτος - μήκος .

Και που είναι ο χρόνος ?
ο χρόνος απλά ειναι μία επιπλέον διάσταση μέσα στην οποία βρίσκονται όλα τα καρέ της ταινίας αυτής , τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο . Μπορείς να τα φανταστείς σαν μία μεγάλη ενωμένη κορδέλα. χοντρικά , το μήκος της κορδέλας είναι η διάσταση του χρόνου.

Ενας προσεκτικός παρατηρητής θα μπορούσε κοιτάζοντας δύο γειτονικά καρέ να εντοπίσει διαφορές που υποδηλώνουν κάποια κίνηση ενός σώματος , χωρίς να χρειάζεται να δεί την κίνηση αυτή , διότι η κίνηση είναι απλά συνέπεια των νόμων της φυσικής και χρειάζεται απλά την συμμετοχή του χρόνου (βασικά της ροής του) για να γίνει αντιληπτή , ΧΩΡΙΣ ομως ο χρόνος να αποτελεί βασικό αίτιο της .

Απλά η κίνηση εξελίσεται μέσα στην διάσταση του χρόνου όπως και στις υπόλοιπες 3 διαστάσεις .
Τώρα , για να γίνει η κίνηση αντιληπτή , κάποιος πρέπει να βάλει όλα τα καρέ της ταινίας σε ένα προβολικό μηχάνημα .
Ο ρυθμός με τον οποίο προβάλονται τα καρέ της ταινίας είναι η ροή του χρόνου , που κάνει εντέλει δυνατή την παρακολούθηση της κίνησης .

Αρα η κίνηση χρειάζεται τον χρόνο για να εκδηλωθεί , χωρίς φυσικά το αντίστροφο να ισχύει .

Το μεγάλο ερώτημα βέβαια εδώ νομίζω οτι καταλαβαίνεις πιό είναι :

Ποιό είναι φυσικά το προβολικό μηχάνημα .

1)Είναι κάποιος συμπαντικός μηχανισμός , ή μήπως :
2)Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ?

Προσωπικά πιστεύω οτι και τα δύο είναι σωστά σε διαφορετικά όμως επίπεδα:
Ο συμπαντικός μηχανισμός δημιουργεί την αντικειμενική ροή του χρόνου μέσα στην οποία εξελίσσονται τα φυσικά φαινόμενα , και ο εγκέφαλος δημιουργει την υποκειμενική ροή του χρόνου που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι και αποτελεί προσωμοίωση της πραγματικής χρονικής ροής .

Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που εκνευρίστηκες!

Ότι δεν καταλαβαίνεις συνηθίζεις να το χλευάζεις και να το κατηγορείς;

Ευτυχώς που δεν βρισκόμαστε στον μεσαίωνα γιατί πιθανότατα να έκανες εισήγηση στο δογματικό και φανατικό τμήμα της κλασικής επιστήμης να μας κάψουν στην πυρά, όλους εμάς που μελετούμε εσωτερισμό, φιλοσοφία, αστρολογία και φυσικά που αγαπούμε τον Θεό και δεχόμαστε την θετική υπόσταση της Θρησκείας.

Μήπως θα πρέπει να ασκηθείς στην ανοχή όλων των υπόλοιπων ανθρώπινων δραστηριοτήτων (πολιτική, θρησκεία, φιλοσοφία, τέχνη, οικονομία, γιατί όχι αστρολογία, κτλ.) εκτός του χώρου της επιστήμης και φυσικά τους μη επιστήμονες ανθρώπους που σε τελική ανάλυση είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να μην βάζουν στο κέντρο της σύντομης ζωής τους πάνω στην Γη τα θεωρήματα και τα πορίσματα της επιστήμης και φυσικά δέχονται τον παράγοντα χρόνο με το δικό τους σκεπτικό;
(Φυσικά μην ξεχνάς ότι συζήτησες για λίγο με ένα τεχνοκράτη).

Μήπως αγαπητέ μου μονοπωλείς την αλήθεια;
Μήπως εκπροσωπείς την επιστήμη; Σκέψου για λίγο! Εκπροσωπείς μόνον τον άτομό σου και φυσικά σε καμία περίπτωση κάποιο κλάδο, κι ακόμη περισσότερο όλους τους κλάδους της επιστήμης.
Στην επιστήμη της ψυχολογίας παραδείγματος χάριν δίδεται έμφαση στην υποκειμενικότητα και όχι την αντικειμενικότητα.
Εσύ για παράδειγμα είσαι πρωταρχικά ως προσωπικότητα και ως Ύπαρξη μία υποκειμενική πραγματικότητα ή μία αντικειμενική φαινομενική πραγματικότητα εξηρτημένη από τον παράγοντα χρόνο;

(Σύμφωνα με το λεξικό υποκείμενον είναι: Το πραγματικό όν που έχει την ικανότητα της σκέψης, της συνείδησης και της βούλησης και αποτελεί τον φορέα της δράσης και επιρροής. (Στην φιλοσοφία) Υποκείμενον είναι η ουσία που αποτελεί την βάση όλων των φαινομένων.
Αντικείμενο είναι: Κάθε τι που μπορούμε να αντιληφθούμε με τις αισθήσεις.)

Αν εσύ ως οντότητα αυτοπεριορίζεσαι μόνο ως ένα αισθητηριακό όν και δέχεσαι την φαινομενική αντικειμενική πραγματικότητα ως την αιτία των πάντων, σίγουρα δεν έχω να συζητήσω τίποτε μαζί σου.

Πάρα πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη σήμερα αυτοπροσδιορίζονται ως αντικείμενα αφού λατρεύουν την ύλη και έχουν άμεση ή έμμεση εξάρτηση από τον αντικειμενικό φαινομενικό (ούτως ή άλλως) χρόνο.
Γι’ αυτό και τον άνθρωπο τον αντιμετωπίζουν ως σάρκες και κόκαλα μόνο. … (οι άθεοι επιστήμονες, ευτυχώς όχι όλοι).
Υπάρχει και το δικαίωμα όμως όλων εκείνων που γνωρίζουν υποκειμενικά ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τον θάνατο και δέχονται την ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ως το πρωταρχικό μέλημα της ζωής τους και κανείς επιστήμονας δεν μπορεί να τους επιβάλει τις στενές του δογματικές θέσεις περί ζωής, αντικειμενικού χρόνου κτλ.

Η Σκέψη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σήμερα στον πλανήτη κινείται υπεράνω των πολιτικών, θρησκευτικών, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνικών, οικονομικών και φυσικά επιστημονικών δογμάτων και θεωριών και κανείς δεν θα τους επιβάλει τον στενό του οραματισμό.

Ευχαρίστως θα συνέχιζα να συζητώ μαζί σου αν είχες καλοπροαίρετη συμπεριφορά, αλλά δεν θα το κάνω γιατί έχεις διάθεση για αντιπαράθεση.

Πάντως σε χαιρετώ ευχόμενος να είσαι καλά.

quote:

---

Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που εκνευρίστηκες!
Ότι δεν καταλαβαίνεις συνηθίζεις να το χλευάζεις και να το κατηγορείς;

---

Επειδή δεν έχεις ασχοληθεί απ’ ό,τι φαίνεται καθόλου με τον εσωτερισμό, ίσως θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός με τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς. Το να λες κείμενα που στηρίζεται ο εσωτερισμός «άρες μάρες κουκουνάρες» επειδή απλά δεν τα καταλαβαίνεις δεν σε τιμά ιδιαίτερα. Είναι σαν να μας έγραφες για τη θεωρία της σχετικότητας και να σου γράφαμε ότι είναι αρλούμπες αυτά που έγραψε ο Αϊνστάιν κατά τη γνώμη μας. Απλά θα παραδεχόμαστε την άγνοιά μας και θα προσπαθούσαμε να βρούμε ανάλογα βιβλία για να καταλάβουμε τις θεωρίες του. Δεν είναι κακό να παραδέχεται κανείς την άγνοιά του για κάτι.

Ένα μικρό παιδί του νηπιαγωγείου δεν μπορεί να παρακολουθήσει μαθήματα και παραδόσεις στο Πανεπιστήμιο. Φυσικό είναι να του φαίνονται όλα ακαταλαβίστικα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ό,τι δεν καταλαβαίνει είναι αστεία.
Το ίδιο συμβαίνει και με την Εσωτερική Φιλοσοφία. Πάρα πολλά χρόνια την μελετούμε και όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον εσωτερισμό, φυσικό είναι να μην μπορούμε να μεταδώσουμε πληροφορίες απλά γρήγορα και εύκολα σε άσχετους, όπως εσύ δεν μπορείς να μεταδόσεις γνώσεις για την πυρηνική φυσική σε μαθητές του νηπιαγωγείου.

Γιατί θέλεις έτοιμη τροφή και έστω και από περιέργεια δεν ανοίγεις να διαβάσεις κάποιο βιβλίο της Alice Bailey. Να δεις τι γράφει. Πρέπει κανείς να είναι ανοικτός στη γνώση.
Θα μπορούσα να σου παραθέσω κείμενα από άλλο Διδάσκαλο της Σοφίας (εκτός απ’ Aυτόν που μετέδωσε την Διδασκαλία στην Alice Bailey) σχετικά με τη γνώση, και για τον χλευασμό αυτών που δεν καταλαβαίνουν και αρνούνται να δεχτούν τίποτε άλλο εκτός αυτών που δέχεται η επιστήμη. Μην ξεχνάς ότι κάθε τόσο οι διάφορες θεωρίες αλλάζουν και επαναπροσδιορίζονται.
Είμαι θετικών επιστημών αλλά ασχολούμαι χρόνια με τον εσωτερισμό.

Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι θέμα συνείδησης για να αποδεχθείς ή όχι τον εσωτερισμό. Αν είναι έτοιμος κάποιος συμβαίνει ένα γεγονός στη ζωή του, «αφορμή» του δίνεται και αν την καταλάβει, έχει καλώς. Αλλιώς υπάρχουν και άλλες ενσαρκώσεις για να ασχοληθεί με τη μεταφυσική.

Xαιρετώ και ευχαριστώ

quote:

---

Επειδή δεν έχεις ασχοληθεί απ’ ό,τι φαίνεται καθόλου με τον εσωτερισμό, ίσως θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός με τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς. Το να λες κείμενα που στηρίζεται ο εσωτερισμός «άρες μάρες κουκουνάρες» επειδή απλά δεν τα καταλαβαίνεις δεν σε τιμά ιδιαίτερα.

---

Σκαπανεας

Στο Τρισδιαστατο Σταυροδρομι Του Συμπαντος, Συναντιωνται οι Τυχες Του Κοσμου

Ο ΛΟΓΟΣ Ειναι Που Γεφυρωνει Τα Χασματα

Κάτι που παραμένει αναλλοίωτο, ίδιο το ονομάζουμε αθάνατο, αιώνιο, άχρονο. Αυτό γιατί δεν υπόκεινται σε καμία αλλαγή. Παραμένει ως έχει.

Τι είναι ο Χρόνος;
Ένα από τα πιό υπέροχα θέματα, με φιλοσοφικές, μεταφυσικές, επιστημονικές προεκτάσεις.

Θα δώσω πρώτα έναν πρόχειρο ορισμό :

Σαν χ ρ ό ν ο μπορούμε να ορίσουμε το μέγεθος που μας καθορίζει την αλληλουχία των γεγονότων . Παρόλο ότι ο ορισμός είναι διαβλητός, αφού περιέχει την έννοια του γεγονότος .

Ας βιώσουμε, τώρα, την αέναη ροή του χρόνου μέσα από το
« Τραγούδι του αγγειοπλάστη » του Henry Wandsworth Longfellow (αν και σε πολλούς μπορεί να είναι γνωστό):

« Το τραγούδι του αγγειοπλάστη »

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου! Γύρω – γύρω να γυρίζεις ,
δίχως μια στροφή να χάνεις , δίχως ήχο ν’αναδίνεις ,
έτσι όπως γυρνά κι’η γη μας μέσα στ’άπειρο ριγμένη .
Τούτος ο πηλός ο φρέσκος μ’άμμο κι’άσβεστο φτιαγμένος
του χεριού μου την ορμήνια ακολουθά υποταγμένος ,
κάποιος βλέπεις οδηγάει , κάποιος είν’ο οδηγημένος ,
μόνο που κι’αυτοί όπως όλοι είν’από πηλό πλασμένοι .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Ίδιο τίποτε μη μείνει
μα το κάθε τι ν’αλλάξει , νιο , παράξενο να γίνει
Τίποτε απ’ότι υπάρχει δεν μπορεί να σταματήσει ,
το φεγγάρι θα φουσκώσει , το φεγγάρι θα μικρύνει ,
η ομίχλη και το νέφος δίνουν της βροχής την κρήνη
κι’η βροχή νέφος κι’ομίχλη γρήγορα θα ξαναγίνει
και στου σήμερα τη θέση ταχειά τ’αύριο θα καθίσει .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Η ζωή μας είναι λίγη ,
ό,τι τώρα είναι μπουμπούκι φύλλο γρήγορα θα γίνει ,
ό,τι τώρα είναι φύλλο , γρήγορα θε να σαπίσει .
Άνεμος φυσά απ’τη δύση κι’από την ανατολή φυσάει ,
το πουλί μέσ’στη φωλιά του τα γαλάζι’αυγά κλωσσάει ,
που ταχειά θάχουνε ράμφος και καρδιά που θα χτυπάει
και καθένα θα πετάξει και μακριά θα φτερουγίσει .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Τούτο το σταμνί από χώμα
μι’αγγιξιά μπορεί να φτιάσει , μι’αγγιξιά να κάνει λυώμα ,
τότε το σταμνί θα γείρει και θα πεί στον αγγειοπλάστη :
Σαν τον άνθρωπο που κρίνει ότι τον ξέρει
Μα τι κάνεις , άνθρωπέ μου , δεν δουλεύει σου το χέρι ;
ένα κόσμο καμωμένο έτσι που δεν έχει ταίρι
από το Δημιουργό μας , το σοφώτατό μας Πλάστη .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Τάχ’ η φύση έτσι έχει σχεδιάσει ,
το παιδί να μεγαλώσει κι’άντρας πια να ωριμάσει
και ο άντρας να γεράσει , να ζαρώσει και ν’ασπρίσει .
Η γερή καρδιά της νιότης όλο αγάλλεται και ψάλλει
κι’έχει χαρωπούς τους χτύπους και φτερά στα πόδια βάζει ,
μα στα γερατιά του γρύλλου το τερέτισμα θα πάλλει
φέρνοντας όσα τη μέρα ο καθείς έχει θερίσει .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Όλ’οι ανθρώποι μαζεμένοι ,
ό,τι γλώσσα κι’αν μιλούνε , όπου ο καθείς κι’αν μένει ,
ή Καυκάσιοι ή Κόπτες ή Μαλαίσιοι ή άλλοι ,
όλοι όσοι τη μεγάλη τούτη γη την κατοικούνε ,
όσο κι’αν καθείς αξίζει , σ’όποιο τίτλο κι’αν ακούνε ,
είν’από το ίδιο αίμα όπου και να γεννηθούνε
κι’από τον πηλό τον ίδιο είναι καμωμένοι πάλι .

Γύρνα , γύριζε , τροχέ μου ! Ό,τι την αυγή έχει αρχίσει ,
πριν να πέσει το σκοτάδι πρέπει σίγουρα να κλείσει .
Αύριο μια άλλη μέρα την αυγή θα ξεπροβάλει ,
αύριο του φούρνου η φλόγα η καυτή που αντιφεγγίζει
την καρδιά βαθειά θα ψάχνει και το σώμα θα φλογίζει
και με δόξα η καταισχύνη το καθένα θα σφραγίζει
από τούτα ’δω τ’αγγεία , με πηλό φτιαγμένα πάλι .

Στάσου , στάσου , ω τροχέ μου ! Πριν το νοιώσουμε ακόμα
θα βρεθεί στη δύση ο ήλιος , βράδυ θα γενεί το γιόμα ,
πριν καλά το καταλάβεις , χτές το σήμερα θα γίνει
κι’ο καθένας θα πετάει πίσω του καθώς βαδίζει
όλα τα σπασμέν’ αγγεία που ο χρόνος του χαρίζει ,
που τα λυώνει και τ’αλέθει και σε σκόνη τα γυρίζει
κι’ως τα πόδια τα πατούνε μοναχά πηλός θα μείνει .

Henry Wandsworth Longfellow

Γιατί παρέθεσα τα προηγούμενα;
Ίσως γιατί αισθάνθηκα τον φουκαρά τον Χρόνο παραμελημένο, και σκέφθηκα ότι μπορεί να δοθεί ένα έναυσμα μ'αυτό τον τρόπο για να ασχοληθείτε ξανά μ'αυτόν.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Ας ξαναπροσπαθήσουμε να ενεργοποιήσουμε αυτό το υπέροχο θέμα .

Το στοιχείο του χρόνου όμως, δεν είναι άσχετο με το στοιχείο του χώρου. Έννοιες καθοριστικές μα και αλληλένδετες, ίσως και αξεχώριστες, αν τις δούμε κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης Φυσικής.

Θα αναφερθώ, πρώτα, στο θέμα "Χώρος - Χρόνος" σε σχέση με την έννοια του απείρου, που εκφράζει τις ακραίες τιμές και θέσεις που παίρνουν τα δύο αυτά φυσικά μεγέθη. Η εισαγωγή μου ας εκφρασθεί μέσα από τη Θεογονία του Ησιόδου:

"Πρώτα απ’όλα λοιπόν ήταν το Χάος και έπειτα η Γή
με την πλατιά αγκάλη, τόπος για τους ασφαλισμέ–
νους στον αιώνα, τους αθανάτους που διαφεντεύουν
τις χιονισμένες κορυφές του Ολύμπου και τα
Τάρταρα τα σκοτεινά, στα βάθη της Γής με τους
φαρδείς δρόμους. Και ο Έρως, ο ωραιότερος από
τους αθάνατους θεούς, αυτός που λύνει τα γόνατα
των θεών όλων και των ανθρώπων και δαμάζει μέσα
στα στήθη καρδιά και φρόνηση. Από το Χάος
γεννήθηκαν το Έρεβος και η μαύρη Νύχτα. Από τη
Νύχτα γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Μέρα. Τους
γέννησε από το Έρεβος σμίγοντας ερωτικά μαζί του".

Και ήδη έχω αρχίσει, στο προηγούμενό μου μήνυμα, από τον ορισμό της έννοιας του χρόνου. Θα προχωρήσω τώρα και στον ορισμό του χώρου. Αν και στην καθημερινή μας ζωή διαρκώς συναντάμε τις έννοιες αυτές, δεν είναι και τόσο απλό να τις ορίσουμε με τρόπο αυτάρκη και ανεξάρτητο.

Παρ’όλα αυτά ως χ ώ ρ ο θα ορίσω την έννοια που καθορίζει τη σχετική θέση των υλικών σωμάτων. Και αυτός ο ορισμός, όπως και ο προηγούμενος του χρόνου, είναι ασφαλώς διαβλητός, επειδή και αυτός περιέχει την έννοια του σώματος.

Ας δεχθούμε όμως για την ώρα αυτούς τους ορισμούς και ας αναζητήσουμε την ανάγκη που μας έδωσε τα κίνητρα να ασχοληθούμε με αυτές τις έννοιες.

Την πιο ικανοποιητική απάντηση, μας δίνει η επικρατέστερη θεωρία για τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Κατά τη θεωρία αυτή, αρχικά υπήρχε μια μέγιστη ενεργειακή συγκέντρωση που στη συνέχεια διασκορπίστηκε μετά από μιά μεγάλη έκρηξη, το λεγόμενο Big – Bang.

Πρέπει να αναφέρουμε ότι η συγκέντρωση της ενέργειας ήταν αυξημένη τόσο στην ποσότητα όσο και στην ποιότητά της.
Η τελευταία ήταν τέτοια ώστε το φωτόνιο να θεωρείται υποβιβασμένη ενεργειακή μορφή !!!

Αυτή λοιπόν είναι η αρχή του Σύμπαντος και μαζί, του χρόνου.

Ο χρόνος δεν έχει νόημα χωρίς το γεγονός και ως πρώτο γεγονός εμφανίζεται η πρώτη στιγμή ύπαρξης του Σύμπαντος.
Στη συνέχεια έχουμε την εξέλιξη του χώρου.

Φιλικά

Κηφεύς

Η ενέργεια, μέσα από τις διαδοχικές υποβαθμίσείς της μετέπεσε στην ύλη δημιουργώντας σώματα.

Τα σώματα αυτά υπάρχουν σε διακεκριμένες θέσεις το ένα ως προς το άλλο μέσα στο χώρο.

Έτσι η ενέργεια “υπέστη φθορά” και παρήγαγε την ύλη κι’ο άνθρωπος καθώς στέκεται ανάμεσα στα δύο, ενώ κατευθύνεται προς τη φθορά και το θάνατο, πασκίζει να κατακτήσει την τάξη, την ποιοτικά αναβαθμισμένη ενέργεια, την αθανασία.

Σ’αυτό εδώ το σημείο εισάγεται η έννοια του απείρου. Τα σώματα που κατά καιρούς δημιουργούνται ή χάνονται αποτελούν το Σύμπαν.

Ο χώρος που καταλαμβάνει το Σύμπαν στην ολότητά του είναι πεπερασμένος, ενώ ο χώρος αυτός καθ’αυτός είναι άπειρος.

Ας προσεχθεί η διαφορά στο λογοπαίγνιο αυτής της έκφρασης.

Έχει αποδειχθεί ότι το Σύμπαν διαρκώς διαστέλλεται, γεγονός που μας δείχνει ότι το Σύμπαν καταλαμβάνει συνεχώς νέο χώρο ο οποίος δεν μπορεί να αντλείται από το πουθενά. Έτσι, ενώ κάθε στιγμή ο χώρος που περιγράφει το Σύμπαν είναι καθορισμένος, υπάρχει χώρος έξω απ’αυτόν που είναι ελεύθερος.

Πραγματικά, πόσο δέος διακατέχει τον καθένα μας καθώς συγκρίνει το μέγεθος του εαυτού του με τα όρια του ανεξερεύνητου της άλλης άκρης του Σύμπαντος, εκεί που οι εικασίες λένε διάφορα, από την ύπαρξη της αντιύλης και του αντικατοπτρικού κόσμου μας καμωμένου απ’αυτήν, μέχρι τη λιγότερο συγκλονιστική άποψη της ύπαρξης πλανητών και πολιτισμών αναλόγων με αυτούς της Γής.

Και λέμε ότι όλα αυτά περικλείονται στην έννοια του απείρου και υποτασσόμαστε ονομάζοντας το Θεό που μας δημιούργησε,
Α Π Ε Ι Ρ Ο Ο Ν .

Άραγε θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς;

Θα γινόταν, ενώ δεχόμαστε ότι το άπειρο υπάρχει σπάζοντας τα όρια του Σύμπαντος, το ΟΝ που δημιούργησε όλα αυτά να είναι πεπερασμένο; Ασφαλώς όχι !

Έτσι λοιπόν, μέχρις εδώ έχουμε τη Δημιουργία των όσων μπορούμε να διακρίνουμε, των πάντων.

Φιλικά

Κηφεύς

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr