Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πιστεύω ότι έχει άμεση συνάρτηση με το πως εξετάζουμε και προσεγγίζουμε τον εαυτό μας.
Αν τον κοιτάμε στον καθρέφτη για ένα δευτερόλεπτο, για ένα λεπτό ή για περισσότερο χρονικό διάστημα ίσως να μην παρατηρήσουμε κάποια αξιόλογη μεταβολή αλλά να τον αντιλαμβανόμαστε με τα μάτια μας όπως και πριν.
Παρόλα αυτά, σε βιολογικό επίπεδο συντελούνται διάφορες αλλαγές.
Έχουμε τη ροή του αίματος, τη μετάδοση της πληροφορίας από το αισθητήριο όργανο του ματιού στον εγκέφαλο, τον θάνατο κάποιων κυττάρων μας και την δημιουργία άλλων, την διαδικασία της πέψης - εάν έχουμε καταναλώσει κάποια τροφή - κλπ.
Αυτές οι διεργασίες όμως - έστω κι αν δεν τις παρατηρούμε με το μάτι αλλά γνωρίζουμε ότι εκτελούνται - υποδηλώνουν κάποια αλλαγή, κάποια κίνηση, κάποια μεταβολή οι οποίες μας καθιστούν "διαφορετικούς" σε σχέση με το πριν.

Αν προσεγγίσουμε το θέμα συνειδησιακά, μπορούμε να σκεφτούμε ότι μέσα σε κάποια δευτερόλεπτα δεχόμαστε κάποιες πληροφορίες από το περιβάλλον μας, οδηγούμαστε σε κάποιες σκέψεις, αποκωδικοποιούμε διάφορα εξωτερικά συναισθήματα και μαθαίνουμε κάτι το καινούριο ή το γνώριμο σε εμάς.
Κι αυτό λοιπόν υποδηλώνει μια μεταβολή, μια αλλαγή που μας καθιστά διαφορετικούς από την στιγμή πριν την βίωση τους.

Θα μπορούσες πάντως να επισκεφθείς και τα θέματα που σου υπέδειξε ο elo, κάτι μου λέει ότι θα σου φανούν αρκετά ελκυστικά.

In anticipation of my resurrection...

Θέτεις ένα πολύ μεγάλο ερώτημα της ανθρωπότητας.

Θα μπορούσε ενδεχομένως να σου απαντήσει κάποιος πως πραγματικότητα είναι οτιδήποτε αντιλαμβάνεσαι σε υποκειμενικό επίπεδο.
Αυτομάτως όμως θα γεννιόταν ένα άλλο μεγάλο ερώτημα:

"Κι ότι αντιλαμβάνομαι ως πραγματικό - αληθινό, είναι σίγουρα ένα αληθινό γεγονός;
Μπορώ να αντιληφθώ τα πάντα με τα αισθητήρια όργανα μου;"

Θα μπορούσε πάλι να ειπωθεί ότι η πραγματικότητα είναι το σύνολο όλων αυτών των πραγμάτων τα οποία υφίστανται ή έχουν υπάρξει σε αντικειμενική βάση.

Κι εδώ θα μπορούσαν να προκύψουν άλλα ερωτήματα:

"Υπάρχει όντως αντικειμενική πραγματικότητα;
Αν ναι, πως ορίζεται και τι είναι πραγματικά;
Είναι αυθύπαρκτη ή είναι η συνισταμένη πολλών υποκειμενικών πραγματικοτήτων που στο πέρασμα του χρόνου παγιώθηκαν;"

Θα μπορούσε πάλι κάποιος να πει πως ο κόσμος που ζούμε κι αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι ένα Matrix.
Ο Ηράκλειτος ίσως να έλεγε ότι είναι απατηλός κι ο Πλάτωνας ότι βρισκόμαστε στο σπήλαιο (μύθος του σπηλαίου) κι ότι η Αλήθεια βρίσκεται στον Κόσμο των Ιδεών κι όχι στον Κόσμο των Αισθήσεων που βρισκόμαστε αυτή την στιγμή.

Δεν είναι λοιπόν ένα μπέρδεμα αυτή η πραγματικότητα;

In anticipation of my resurrection...

Χμμμ ... νομίζω πως αν μπορούσες να το κάνεις αυτό, δεν θα πληκτρολογούσες. Δηλ. θα έχανες την στιγμή. Ο νους δεν μπορεί να εργαστεί έτσι όπως το εννοείς (αν κατάλαβα δηλ. καλά). Για να γίνει αυτό , νομίζω πως θα έπρεπε να διαιρεθεί. Να γίνει δυο κομμάτια δηλ. αλλά κάτι τέτοιο είναι θαρρώ αδύνατο.

Σ' αυτό νομίζω το ερώτημα, υπάρχει απάντηση από την Επιστήμη, που λέει πως τα αισθητήρια όργανα του ανθρώπου (π.χ μάτι, αυτί κτλ) είναι όργανα ατελή δηλ. δεν μπορούν να αντιληφθούν ολόκληρο το εύρος των συχνοτήτων των πηγών τους (οπτικό και ακουστικό αντίστοιχα). Συνεπώς, με τα αισθητήρια όργανά μας, αυτά που έχουμε δηλ. τώρα και με αυτά που γεννηθήκαμε, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αντιληφθούμε τα πάντα. Αν π.χ το μάτι μας έβλεπε τόσο μικρά σωμάτια όσο είναι τα μόρια ή τα άτομα της ύλης, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτε, δεν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ούτε το σχήμα, ούτε το χρώμα του αντικειμένου. Θα τα βλέπαμε όλα σαν μόρια. Νομίζω, πως καλώς τα αισθητήρια όργανά μας είναι ατελή και καλώς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα πάντα με αυτά. Ευτυχώς δηλ. !

Και αν ο εγκέφαλος μας δημιουργούσε μια νέα κατάσταση αντίληψης και όρασης (αισθήσεις) ;
Μια καινούργια κατάσταση Συνειδητότητας …

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεργάζεται με τα ανθρώπινα αισθητήρια όργανα. Το μάτι - ως όργανο - έχει - ας πούμε - κάποια "τεχνικά χαρακτηριστικά". Αν το εργαλείο που είναι το μάτι, δεν είναι κατασκευασμένο για κάποια πράγματα, με ποιο τρόπο ο εγκέφαλος θα συνεργαστεί μαζί του ;

Αν ο εγκέφαλος μας δημιουργούσε μια νέα κατάσταση αντίληψης και όρασης, τότε νομίζω πως τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά και ο κόσμος μας δεν θα ήταν όπως τον ξέρουμε. Μπορεί να μην μιλούσαμε καν, να μην γράφαμε καν αλλά να επικοινωνούσαμε μέσω π.χ ανταλλαγής ηλεκτρικών φορτίων. Είναι μια υπόθεση.

Πάντως, με τα σημερινά ανθρώπινα αισθητήρια όργανα, με τα μάτια και τα αυτιά που έχουμε σήμερα οι άνθρωποι, όσο και να θέλουμε, την υπεριώδη π.χ ακτινοβολία και τους υπερήχους δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε.

Αγαπητέ zip

Όχι μόνον τα αισθητήρια όργανα, αλλά και ολόκληρος ο οργανισμός ενός έμβιου όντος, διαφέρει από τα των άλλων εμβίων όντων.

Έτσι δεν θα έλεγα ότι τα αισθητήρια όργανα του ανθρώπου είναι ατελή αλλά διαφορετικά.

Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι μας εντυπωσιάζουν τα στενά όρια μέσα στα οποία λειτουργούν τα αισθητήρια όργανα ή γενικώτερα ο οργανισμός του ανθρώπου. Δηλαδή:

Το ότι μέσα στο φάσμα των εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου από το απόλυτο μηδέν μέχρι τη θερμοκρασία του ηλιακού πυρήνα ή του κέντρου μιάς πυρηνικής έκρηξης , επιβιώνουμε μέσα σε μια περιορισμένη ζώνη από 50 περίπου βαθμούς .

Μέσα στο φάσμα των εκατομμυρίων γιγακύκλων συχνότητας , με την οποία η κυματική ενέργεια εμφανίζεται στη φύση , βλέπουμε μέσα σε λίγους μεγακύκλους κι’ακούμε μέσα σε λίγους χιλιοκύκλους.

Κι’οι διαστάσεις μας είναι ασήμαντες μπροστά στα τρισεκατομμύρια έτη φωτός των συμπαντικών αποστάσεων κι’ο βίος μας βραχύτατος μπροστά στα δισεκατομμύρια έτη της ηλικίας του Σύμπαντος .

Έτσι , αν κάποια – οποιαδήποτε – από το πλήθος των παραμέτρων που διέπουν τη ζωή μας και παίρνουν μέρος στις περίπλοκες ηλεκτροχημικές και βιολογικές διαδικασίες , που την συντηρούν σαν φυσικό φαινόμενο , μεταβληθεί έστω και ελάχιστα , δεν μπορούμε να επιβιώσουμε .

Η υπερβολική ζέστη ή το κρύο , το πολύ έντονο φως ή και το σκοτάδι , η ραδιενέργεια , η μολυσμένη ατμόσφαιρα , η πτώση από σημαντικό ύψος , τα μηχανικά κτυπήματα , ο δυνατός θόρυβος ή και η απόλυτη σιωπή κ.τ.λ. μπορούν να μας προκαλέσουν από δυσφορία μέχρι άμεση απειλή της ίδιας της ύπαρξής μας .

Συνεπώς έστω και λίγο αν διέφεραν τα αισθητήρια όργανά μας ή γενικώτερα τα διάφορα όργανά μας από αυτά που έχουμε τώρα, δεν θα είμαστε άνθρωποι αλλά, διαφορετικά έμβια όντα.

Μήπως, όμως, συμπεραίνεις κάτι άλλο από τα παραπάνω που δεν έχω σκεφθεί;

Φιλικά

Κηφεύς

Και όμως zip γνωρίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον όχι με τα μάτια αλλά με τον εγκέφαλο .

Ο εγκέφαλος μας «διαβάζει» την πραγματικότητα μέσα από εικόνες (αισθήσεις) και διαλέγει αυτό που είναι «περιορισμένο» στο δικό μας γνωστικό πεδίο ή για να γίνω ποιο κατανοητός στην δικιά μας αντίληψη .

Πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε την διαδικασία που οι ακτίνες όπως έρχονται από τα φωτιζόμενα αντικείμενα, φτάνουν στην κυρτή επιφάνεια του ματιού μας, περνάνε από την κόρη και εστιάζονται στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, κάνοντας όλα τα «αντικείμενα» να εμφανίζονται ανάποδα και ανάστροφα …..

Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί αφού τα πράγματα εμφανίζονται ανάποδα και ανάστροφα, εμείς τα βλέπουμε ορθά ;
ίσως γιατί ο εγκέφαλος έχει «εκπαιδευτεί» έτσι, ώστε να βλέπει αυτά τα αντικείμενα όπως τα «βλέπει» πραγματικά …..

Θυμάμαι ένα πείραμα από έναν επιστήμονα που έκανε το εξής .( θα ψάξω να βρω το άρθρο για να το κοπιάρω για περισσότερα στοιχεία… )

Έκλεισε το ένα του μάτι με ένα μαύρο πανί, στο άλλο μάτι προσάρμοσε ένα φακό ο οποίος είχε την ιδιότητα να αντιστρέφει όλα τα αντικείμενα, για μέρες ολόκληρες έβλεπε όλα τα αντικείμενα γύρω του ανάποδα, μετά από αρκετό διάστημα ο εγκέφαλος του προσαρμόστηκε στα καινούργια αυτά δεδομένα και ενώ μέσω του φακού έβλεπε τα πάντα ανεστραμμένα, άρχισε να τα βλέπει πάλι κανονικά σαν να μην φόραγε τον φακό .

Μετά από αρκετές μέρες και αφού έβλεπε κανονικά έβγαλε τον φακό, βέβαια εδώ όλοι θα περιμέναμε να συνεχίσει να βλέπει τα πράγματα κανονικά .

Όμως αυτό δεν συνέβη εν αντιθέσει άρχισε να βλέπει τα πάντα γύρω του ανεστραμμένα και αυτό συνεχίστηκε για αρκετό διάστημα, μέχρι που ο εγκέφαλος προσαρμόστηκε στην καινούργια «κατάσταση» και άρχισε να βλέπει τα πράγματα πάλι κανονικά .

Βοήθησε με λίγο Zip, υπάρχει κάτι λάθος σε αυτό που έγραψα ή μήπως σου φαίνεται παρατραβηγμένο το πείραμα….

quote:

---

αλλά επεκτείνεται και στη μετατροπή αυτών σε ηλεκτρικά σήματα κατανοητά για τον εγκέφαλο.

οι ακτίνες φωτός που αντανακλώνται από αυτό διαπερνούν τον φακό του ματιού μας, ο οποίος δημιουργεί την αντεστραμμένη προβολή του αντικειμένου στον αμφιβληστροειδή χιτώνα (στο πίσω μέρος του ματιού μας). H ενεργοποίηση των ραβδίων και των κωνίων έχει ως αποτέλεσμα (με τον μηχανισμό που περιγράψαμε παραπάνω) την αποστολή μηνυμάτων, μέσω του οπτικού νεύρου, σε μια περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται LGN (lateral geniculate nucleus).

Από εκεί σήματα τα οποία αφορούν λεπτομέρειες του αντικειμένου φτάνουν σε συγκεκριμένες περιοχές του οπτικού φλοιού (ο οποίος εντοπίζεται στο πίσω μέρος του κρανίου) και στη συνέχεια αποστέλλονται σε περιοχές όπου η επεξεργασία της πληροφορίας επιτρέπει τη συνειδητή αντίληψη του αντικειμένου με όλες τις λεπτομέρειές του (π.χ., το σχήμα, το χρώμα, την κίνησή του...)

---

Εσύ αντιθέτως λες : Ο εγκέφαλος μας «διαβάζει» την πραγματικότητα μέσα από εικόνες (αισθήσεις) και διαλέγει αυτό που είναι «περιορισμένο» στο δικό μας γνωστικό πεδίο ή για να γίνω ποιο κατανοητός στην δικιά μας αντίληψη.

Δεν νομίζω πως διαλέγει τίποτε ο εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος παίρνει αυτό που του "σερβίρουν" τα όργανα. Δεν είναι σε θέση να διαλέξει. Να επεξεργαστεί, ναι, όχι όμως να διαλέξει. Συνεπώς - κατά την άποψή μου - δεν τίθεται θέμα διαλογής εικόνων όπως λες, αλλά θέμα κατασκευής του οργάνου που δέχεται και μεταφέρει τις πληροφορίες / ερεθίσματα στον εγκέφαλο. Η επιστήμη λοιπόν - και πάλι κατά την άποψή μου - είναι ξεκάθαρη πάνω στο ερώτημα "Μπορώ να αντιληφθώ τα πάντα με τα αισθητήρια όργανα μου;" γιατί απαντάει πως συγνώμη φίλε αλλά τα όργανά σου δεν μπορούν να αντιληφθούν τα πάντα ή αν θες, δεν είναι κατασκευασμένα, δεν είναι φτιαγμένα για να αντιλαμβάνονται τα πάντα. Το μάτι σου πιάνει αυτές τις συχνότητες, το αυτί σου αυτές κ.ο.κ. Αν είχες ένα πιο "εξελιγμένο" μάτι, τότε ο εγκέφαλός σου - πιθανόν - να μπορούσε να επεξεργαζόταν με κάποιο τρόπο αυτήν την συχνότητα ώστε εσύ να την αντιλαμβάνεσαι, να την βλέπεις δηλ. Νομίζω είναι πάρα πολύ απλό.

Αγαπητέ φίλε Κηφεύς

Δεν διαφωνώ διόλου με την τοποθέτησή σου, όμως δεν νομίζω πως μας ενδιαφέρουν τα άλλα έμβια όντα. Η ερώτηση "Μπορώ να αντιληφθώ τα πάντα με τα αισθητήρια όργανα μου;" δεν νομίζω πως απευθύνεται π.χ στον σφυροκέφαλο καρχαρία. Γιατί ο σφυροκέφαλος καρχαρίας - πληροφοριακά - έχει 7 αισθήσεις και όχι 5 όπως ο άνθρωπος. Για τον σφυροκέφαλο καρχαρία, οι αισθήσεις ενός ανθρώπου είναι ατελής. Κι όχι μόνο ατελής δηλ. αλλά και λίγες αφού αυτός εκτός του ότι ακούει - πολύ καλύτερα από τον άνθρωπο - εκτός του ότι μυρίζει - πολύ καλύτερα από τον άνθρωπο π.χ μια σταγόνα αίματος την μυρίζει από χιλιόμετρα - εκτός του ότι βλέπει - πολύ καλύτερα από τον άνθρωπο - εκτός του ότι η γεύση και η αφή του είναι πολύ ανώτερες από τον άνθρωπο, έχει ακόμη μια γραμμή αίσθησης - πλευρική - που λείπει από τον άνθρωπο καθώς και ένα σύστημα εντοπισμού θέσης στο εμπρόσθιο ρύγχος του παρόμοιο με τα σύγχρονα συστήματα GPS που του επιτρέπει να προσδιορίζει την θέση του σε σχέση με το γήϊνο μαγνητικό πεδίο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως ο σφυροκέφαλος καρχαρίας - σε θέμα αντίληψης της πραγματικότητας (όποια κι αν είναι αυτή)- είναι πολύ ανώτερος από τον άνθρωπο. Όμως δεν συζητάμε για τον σφυροκέφαλο καρχαρία και η ερώτηση δεν απευθύνεται σ' αυτόν.

Αγαπητέ φίλε,

Κανένας εντυπωσιασμός - κατά την άποψή μου πάντα. Γιατί αν μας εντυπωσιάζουν αυτά που αναφέρεις, τότε για το παράδειγμα του σφυροκέφαλου καρχαρία, τι να αισθανθούμε ; Δέος ; Έκπληξη ;

Το ότι επιβιώνουμε μέσα σε τόσα πράγματα που σωστά αναφέρεις, δεν θα πρέπει - κατ' εμέ - να μας ενυπωσιάζει (μας εντυπωσίαζε παλιότερα, όμως με την έρευνα έχουμε μετατρέψει αυτόν τον εντυπωσιασμό σε γνώση) γιατί απλά, γνωρίζουμε πλήρως πως επιβιώνουμε. Π.χ για το θέμα της θερμοκρασίας, γνωρίζουμε πως η θέση του πλανήτη είναι τέτοια ώστε στην ατμόσφαιρα και στο έδαφός του - και με την βοήθεια του στρώματος του όζοντος - οι θερμοκρασίες που μπορούν να εμφανιστούν είναι μέχρι της τάξεως που αναφέρεις.

Η άποψή μου είναι πως ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει και σε άλλες συνθήκες, όπως π.χ οι υπερβαρικές. Βέβαια, αυτό επιτυγχάνεται με κάποια μέσα αλλά δεν νομίζω πως τίθεται τόσο μεγάλο θέμα για το αν θα επιβιώσει. Η επιβίωση του ανθρώπου απειλείται - κατ' εμέ - μόνο από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Αν υπήρχε νερό για τρισεκατομμύρια χρόνια, ο άνθρωπος δεν θα πάθαινε τίποτε, θα ζούσε τρισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι δηλ. να έπινε και την τελευταία σταγόνα.

Συνεπώς και σύμφωνα με τα όσα πολύ σωστά παρέθεσες σχετικά με την λειτουργία του ματιού, ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να δημιουργήσει καμία νέα κατάσταση ΑΝ δεν υπάρχει και το απαραίτητο όργανο που θα του δώσει την πληροφορία ή το ερέθισμα προς επεξεργασίαν.

Ωστόσο, όταν ο εγκέφαλος δεν τροφοδοτείται από ερεθίσματα, βρίσκει κάποιον τρόπο να αυτο-τροφοδοτηθεί. Και το κάνει αυτό, γιατί πρέπει πάσει θυσία να λειτουργήσει κάπως. Αυτή η αυτο-τροφοδοσία γίνεται όχι από αίσθηση αλλά από σκέψη. Τελευταίες έρευνες πάνω στον καθορισμό του τι ακριβώς είναι η σκέψη και πως ερμηνεύονται τα οράματα, τα όνειρα κτλ, αναφέρουν πως ακόμη και μόνο από την σκέψη είναι δυνατόν να παραχθούν παρόμοια ηλεκτρικά σήματα ικανά να τροφοδοτήσουν τον εγκέφαλο, σήματα και ερεθίσματα τα οποία δεν προέρχονται από κάποιο αισθητήριο όργανο αλλά από από τον ίδιο! Έτσι, ο άνθρωπος νομίζει πως αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα, νομίζει πως βλέπει κάποια πράγματα, ενώ στην πραγματικότητα ο ίδιος ο νους του τα δημιουργεί.

"Μαρτυρίες" όπως "είδα να βρίσκομαι σε ένα σύννεφο" ή "άκουσα μια δυνατή φωνή να με καλεί προς το μέρος της", προέρχονται από ανθρώπους που έχουν κληθεί - πειραματικά - να σκεφτούν μια εικόνα ενός ουρανού με σύννεφα ή να σκεφτούν το άκουσμα μιας δυνατής φωνής αντίστοιχα. Αυτό σημαίνει πως οι άνθρωποι αυτοί με - ο ψυχολογικός όρος είναι "εμμονή" - αυτές τις εμμονές τους κατάφεραν να δημιουργήσουν για τον εγκέφαλό τους ερέθισμα όμοιο με αυτό που δημιουργούν τα αισθητήρια όργανά τους. Αυτό όμως, όσο ελκυστικό κι αν φαίνεται, σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την λειτουργία των αισθητήριων οργάνων, τα οποία στον άνθρωπο έχουν πρωταρχικό ρόλο για τον καθορισμό της αντιληπτικής του ικανότητας.

Με αυτόν τον τρόπο ένας εγκέφαλος "εκπαιδεύεται" στο να "αντιλαμβάνεται" χωρίς την βοήθεια των αισθητήριων οργάνων του. Όμως αυτός ο τρόπος, εκτός του ότι είναι αρκετά επικίνδυνος, απέχει πολύ από την πραγματική αντίληψη γιατί στην ουσία αυτό το όποιο για εκείνον τον άνθρωπο είναι εικόνα, είναι στην πραγματικότητα, φαντασία, όνειρο και εν τέλει ... αυταπάτη.

quote:

---

Μια καινούργια κατάσταση Συνειδητότητας …

---

Edited by - zip on 18/08/2008 20:24:18

Ελα μου ντε! Και όπως λέει και ο Γκουρτζίεφ, λέμε ψέμματα συνέχεια και στον ίδιο μας τον εαυτό.

quote:

---

Ωστόσο, όταν ο εγκέφαλος δεν τροφοδοτείται από ερεθίσματα, βρίσκει κάποιον τρόπο να αυτο-τροφοδοτηθεί.

---

Όπως είπαμε παραπάνω, μια σημαντική δυσκολία για να αντιληφθούμε αυτό που ονομάζουμε "πραγματικότητα" είναι η αδυναμία του νου μας να αντιληφθεί το ταυτό-χρονο. Και αυτή η αδυναμία του εγκεφάλου μας είναι ο λόγος που αναρρωτιόμαστε τι εν τέλει είναι ο χρόνος ή γιατί είναι τόσο παράξενος. Η αιτία που δεν καταλαβαίνουμε την ουσία του χρόνου και του ταυτόχρονου πρέπει να αναζητηθεί στην εσφαλμένη ερμηνεία που δίνουμε για τον χρόνο, επηρρεασμένοι από πολλά φιλοσοφικά νοήματα και από παλιές παραδόσεις ή ακόμη ακόμη και από την ίδια την επιστήμη της θεωρητικής Φυσικής που χρησιμοποιεί τον χρόνο στα μαθηματικά της.

Ένας στερεότυπος ορισμός για τον χρόνο είναι "ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη".πηγή : Βικιπαίδεια

Ας δούμε λίγο τον παραπάνω ορισμό. Τι σημαίνει άραγε "μη χωρικό γραμμικό συνεχές" ; Πρόκειτε για μια έκφραση απεικόνισης της έννοιας που προκύπτει από την γραφική παράσταση του χρόνου στα μαθηματικά. Ο χρόνος στα μαθηματικά είναι γραμμικός δηλ. απεικονίζεται με μια ευθεία δηλ. ένα σύνολο σημείων κατ' επέκτασην ένα σύνολο γεγονότων. Ως έννοια ο χρόνος δεν είναι χώρος, δηλ. δεν καταλαμβάνει χώρο στο συνεχές. Παρά τούτο, η κλασική Φυσική βάζοντας τον χρόνο στα μαθηματικά της, προσδίδει σ' αυτόν χαρακτήρα χωρικής μεταβλητής στους λογισμούς της αφού τον εκλαμβάνει ως διάσταση δηλ. απόσταση δύο τουλάχιστον σημείων. Ο χαρακτήρας αυτής της χωρικής μεταβλητής προκύπτει από την συσχέτιση του χρόνου με την κίνηση. Η κίνηση είναι η μεταβολή του σημείου από το ένα άκρο της απόστασης στο άλλο, η μεταφορά του πάνω στην διάσταση δηλ.

Ο άνθρωπος και κατ' επέκτασην ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να εννοήσει τον χρόνο αν δεν τον συσχετίσει με την κίνηση. Η Βικιπαίδεια χαρακτηριστικά αναφέρει :

quote:

---

Οι καθημερινές εμπειρίες αποδεικνύουν πως ο χρόνος "κυλάει" με τον ίδιο πάντα ρυθμό και μόνο προς μια κατεύθυνση - από το παραλθόν προς το μέλλον. Η κίνηση γενικότερα ούτε μπορεί να διακοπεί αλλά και ούτε να αντιστραφεί στην έννοια του χρόνου.

---

Γιατί στην πραγματικότητα, τίποτε δεν είναι.

Μια ακόμη τεράστια δυσκολία στο να αντιληφθούμε την πραγματικότητα είναι αυτό το "είναι". Πρέπει να κατανοήσουμε πως σ' αυτό το γραμμικό συνεχές που συνηθίσαμε να το ονομάζουμε "χρόνο", η έννοια του "είναι" δεν υφίσταται. Τίποτε δεν μπορεί να είναι, αφού όλα κινούνται, όλα γίνονται, όλα μεταβάλλονται, όλα αλλάζουν και όλα, τα πάντα ρει όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος. Το είναι υπάρχει μόνο στην γλώσσα μας. Στην ύπαρξη δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος επιμένει να αποδίδει στον εαυτό του, στους άλλους και στα γεγονότα, την έννοια του "είναι", γιατί αν δεν το κάνει, πολύ απλά ... θα τρελαθεί. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό, πολύ ανθρώπινο να μην αντιλαμβάνεται αυτό το "είναι", αφού στην ουσία δεν υπάρχει.

Οχι κατα την δική μου. Τελικά σε τι μας χρησιμεύει να δούμε την πραγματικότητα όπως υποτίθεται οτι είναι? Θα γίνει καλυτερη η ζωή μας ? πες μου...

Επίσης αν καταστρέψουμε αυτό το είναι....πράγμα επικίνδυνο...με ποιανού το είναι θα πορεύόμαστε?
Θα εμπιστευτείς το είναι του ''δασκάλου'' του γκουρού κλπ?

Zip, εχουν κάνει λάθος οι μεταφράσεις σε αυτό το σημείο κι αν υπάρχει κάποιος που το υποστηρίζει τότε κυνηγάει μια χίμαιρα.
Χωρίς την προσωπικότητα δεν μπορούμε να ζήσουμε...
Εχουμε αυτή την προσωπικότητα, την οποία εμείς διαλέξαμε , την ζωή που επιθυμούμε και το μονο που εχουμε να κάνουμε για να είμαστε ολόκληροι και σταθεροί είναι να ανασύρουμε τα στοιχεία του υποσυνείδητου που μας εμποδίζουν να εκφραστούμε.

Οι φόβοι, οι παρορμήσεις, τα αρχέτυπα , η διαμόρφωση μας ..ολα οσα δημιουργούν την μορφοποιητική σκέψη, την μηχανικότητα...αυτα θέλουν ξεσκόνισμα και οχι η κατάργηση αυτού που είμαστε.

zip ίσως ήταν λάθος η επιλογή της λέξεως «διαλέγει», άλλωστε δεν έχουμε καμία διαφορετική άποψη ότι ο άνθρωπος έχει περιορισμένη αντίληψη, δηλαδή αισθήσεις .

Άλλωστε κάθε τι που αντιλαμβάνεται (επεξεργάζεται) ο εγκέφαλος, το αντιλαμβάνεται έτσι, γιατί κατά αυτόν τον τρόπο έχουν δομηθεί οι λειτουργίες μας (αισθήσεις), αν είχαν δομηθεί διαφορετικά θα είχαμε εντελώς διαφορετική «οπτική γωνία» ή για να το πω καλύτερα, αντίληψη των πραγμάτων .

Συνεπώς κυρίαρχο ρόλο εδώ παίζει το πώς έχει δομηθεί το μυαλό μας (εγκέφαλος) για να καταλάβουμε το κάθε τι που μας περιβάλει .

Βέβαια εδώ υπάρχουν και κάποια αλλά θέματα που έχουν ενδιαφέρων προς έρευνα ….

Το φαινόμενο της συναισθησίας .
Η ανάποδη σύνδεση των κέντρων του εγκέφαλου, δηλ. το να «βλέπεις» και να «μυρίζεις» τον ήχο, το να «ακούς» το φως (χρώματα) και το ποιο ενδιαφέρων να γεύεσαι χρώματα και ήχους .

Το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού .
Παράδειγμα, η γνωστή μας έρημος, η όαση, τα τρεχούμενα νερά, και τέλος η απογοήτευση όταν αντιλαμβάνονται το παιχνίδι που τους έπαιξε η όραση τους (αισθήσεις) .

Και το ποιο σπουδαίο από όλα η νόηση, ο νους .

Εκτός από της αισθήσεις μας υπάρχει και νους, αυτόν τον νου θα πρέπει να κινητοποιήσουμε για να καταλάβουμε αυτό που μας περιβάλει όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι όπως το αντιλαμβανόμαστε στην πραγματικότητα, βάση των περιορισμένων ανθρώπινων αισθήσεων μας .

Πραγματικό δεν είναι μόνο ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, αλλά αυτό που είναι πέρα από της αισθήσεις μας πέρα από της εικόνες, καθρεπτίσματα κάποιου πράγματος που υπάρχει έξω από της αισθήσεις μας .

quote:

---

zip -Εσύ αντιθέτως λες : Ο εγκέφαλος μας «διαβάζει» την πραγματικότητα μέσα από εικόνες (αισθήσεις) και διαλέγει αυτό που είναι «περιορισμένο» στο δικό μας γνωστικό πεδίο ή για να γίνω ποιο κατανοητός στην δικιά μας αντίληψη.

---

Δεχόμαστε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών που επεξεργάζονται ο εγκέφαλος μέσω των τα αισθητήριων οργάνων μας, αν θυμάμαι καλά (με κάθε επιφύλαξη) περίπου στα 400 bits/sec, αλλά αυτά που αντιλαμβανόμαστε, κρατάμε, είναι μόνο τα 2000 από αυτά, σε κάθε στάδιο επεξεργασίας των πληροφοριών ο εγκέφαλος επεξεργάζεται επιλεκτικά ποια θα μεταφερθούν στο υποσυνείδητο (αποθήκη) και ποιες πληροφορίες θα μεταφερθούν στο συνειδητό, ώστε τελικά αυτό που θα φτάσει στην συνείδηση μας είναι αυτό που θα μας είναι ποιο χρήσιμο .

quote:

---

zip -Η καινούργια κατάσταση Συνειδητότητας, δεν μπορεί να δημιουργηθεί από τον εγκέφαλο γιατί όπως είπαμε, ο εγκέφαλος δεν μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει τίποτε. Χρειάζεται ερεθίσματα - πληροφορίες προς επεξεργασίαν. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα νέα ερεθίσματα, οι νέες πληροφορίες, δεν μπορεί να υπάρξει και νέα κατάσταση Συνειδητότητας.

---

Άραγε όλοι αυτοί οι γνωστοί μας αρχαίοι φιλόσοφοι (Παρμενίδης, Ηράκλειτος ,Πλάτωνας και Αριστοτέλης, Λεύκιππος και Δημόκριτος, κλπ) που καταφέρανε και αντιληφθήκανε, συνειδητοποιήσανε το ψευδές παιχνίδι των αισθήσεων, τι ερεθίσματα μπορεί να είχαν στην τότε εποχή τους ;

Αλλά και στην εποχή μας όταν καθημερινώς η επιστήμη μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από αυτή των αισθήσεων μας….

nst, δεν ξέρω αν θα γίνει καλύτερη η ζωή μας. Νομίζω όμως πως θα γίνουμε καλύτεροι εμείς. Τουλάχιστον, θα πάψουμε να απορούμε για κάποια πράγματα, ίσως δηλ. Ίσως - ποιος ξέρει ; - να πάψουμε να μαλώνουμε, να κάνουμε πολέμο, ίσως σταματήσει η πείνα, δεν ξέρω, πάντως κάτι άλλο θα συμβεί απ' αυτό που ζούμε τώρα. Κάτι καλύτερο, κάτι που θα είναι πιο φυσικό. Αλήθεια, γιατί με ρωτάς κάτι τέτοιο ;

quote:

---

Επίσης αν καταστρέψουμε αυτό το είναι....πράγμα επικίνδυνο...με ποιανού το είναι θα πορεύόμαστε?

---

Δεν ξέρω φίλε μου, τι να σου πω ;

quote:

---

Αλλά και στην εποχή μας όταν καθημερινώς η επιστήμη μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από αυτή των αισθήσεων μας…

---

Εγώ δεν νομίζω πως οι αισθήσεις μας μας λένε ψέμματα. Αυτό που μας λένε είναι κατά την άποψή μου, αυτό που πρέπει να μας πουν. Δηλ. κάνουν καλά την δουλειά τους, άσχετα αν δεν κάνουν κάτι περισσότερο που ίσως θα θέλαμε.

Σίγουρα δεν λένε ψέματα, απλά «παρουσιάζουνε» την μια πλευρά της ανθρώπινης υλικής… αλήθειας…..

quote:

---

zip - Δηλ. εσύ θεωρείς πως η νέα Συνειδητότητα θα έρθει μέσω του νοητικού κέντρου ; Σωστά κατάλαβα ;

---

Εξαρτάται, το τι εννοούμε όταν μιλάμε για Συνειδητότητα, το πόσο νέα μπορεί να είναι αυτό που λέμε Συνειδητότητα, αλλά και το που «τοποθετεί» ο καθένας μας αυτό που λέμε Νου/νόηση…..

Edited by - elo on 20/08/2008 22:24:52