Πώς?
Δηλαδή ο Πάγκαλος ενδέχεται να γίνει αθάνατος?
Δηλαδή αιωνίως θα μας λέει κοπρίτες και αυτός θα σκουρδουλιάζει γεύματα των 400 ευρώ?

Το τι προσπαθεί να περάσει ο σκηνοθέτης αυτό θα το κρίνει ο καθένας ανάλογα με το πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο που ζούμε.
Η Isabella Rossellini μια μάγισσα 380 ετών αν θυμάμαι καλά δείχνει 25 χρόνων και δίνει στην Meryl Streep και στην Goldie Hawn το ελιξίριο της αθανασίας.
Ο Bruce Willis νεκροθάφτης και το επάγγελμα σύζυγος και εραστής των παραπάνω αναλαμβάνει να συντηρεί τα νεκρά σώματα τους μιας και αυτά δεν μπορούν να πεθάνουν.
Ετσι μετά απο ατυχήματα έχασαν πόδια χέρια κεφάλια αλλά ζούσαν ενα μαρτύριο επιζητώντας το θάνατο.
Τέλος ο Bruce Willis πεθαίνει ευτυχισμένος απο γηρατειά ενώ οι δύο αθάνατες μένουν χωρίς συντηρητή δυστυχισμένες θα ζούν έτσι αθάνατες.

Σε μια αλλη ταινία στον Τρωικό πόλεμο ο Αχιλλέας λέει στην Βρισηίδα.
``Οι θεοί μας ζηλεύουν`` γιατί είμαστε θνητοί.
Όλα γύρω μας είναι τόσο όμορφα, γιατί ποτέ δεν θα υπάρξουν ξανά``.

Τέλος πιστεύω οτι ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση σήμερα να είναι αθάνατος.
Είναι τόσο άπληστος, μα τόσο άπληστος που αν σε περίπτωση αποκτήσει την αθανασία θα κάνει φρικτά πράγματα τόσο στους αλλους όσο και στη φύση.

Δ

Ποιος, ποια δεν θα ήθελε να ήταν αθάνατος, να μην πέθαινε; Όταν ήταν πιτσιρικάς, ο Ζοζέ Σαμαράγκου είχε ρωτήσει τη γιαγιά του εάν φοβάται που θα πεθάνει. Η γιαγιά του απάντησε: δεν φοβάμαι, λυπάμαι. Ένας φίλος είχε ρωτήσει επίσης την ετοιμοθάνατη ενενηντάχρονη γιαγιά του να του πει τι αισθάνεται τώρα που πεθαίνει, πως είναι να πεθαίνεις; Η γιαγιά του απάντησε: πως είναι όταν πεινάς και θες να φας λίγο ψωμάκι, πως είναι όταν διψάς και θέλεις να πιεις λίγο νεράκι, πως είναι όταν νυστάζεις και θέλεις να κοιμηθείς λιγάκι, έτσι θέλω κι εγώ το θάνατο. Όλοι μας έχουμε επιθυμήσει τον θάνατο, όλοι μας τον φοβόμαστε, όλους μας τρομοκρατεί, όλους μας αγχώνει – αν και δεν το καταλαβαίνουμε, όπως όταν τρέχουμε με μεγάλη ταχύτητα χωρίς λόγο αλλά με μεγάλη ηδονή: φεύγουμε από τον θάνατο και πάμε προς τον θάνατο. Και συχνά τον συναντάμε. . . όχι λόγω υπερβολικής ταχύτητας αλλά λόγω υπερβολικής επιθυμίας – άρα άγχους.

Ναι, δεν θέλουμε να πεθάνουμε, φοβόμαστε, λυπόμαστε. Θα θέλαμε να ήμασταν αθάνατοι. Μπορούμε όμως να γίνουμε αθάνατοι; Στο ερώτημα αυτό έχουν διατυπωθεί δυο απαντήσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν, μεταξύ αυτών και ο Κύριος με τους υπηρέτες του, πως μπορούμε – η επιστήμη και η τεχνολογία θα εντοπίσει τον θάνατο και θα τον εκτελέσει με συνοπτικές διαδικασίες. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι είμαστε μέρος της φύσης, ότι η φύση είναι πιο ισχυρή από μας, ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε αθάνατοι.
Ας υποθέσουμε όμως ότι γινόμαστε αθάνατοι. Πως θα ζούμε, πως θα είναι η καθημερινή μας ζωή; Θα κλάνουμε;
Σε προηγούμενο σημείωμα (Σωματική Αθανασία και Δύση, 29/09/10, κατ. Φιλοσοφία της Αθανασίας) υποστηρίξαμε στην άποψη ότι κατά τις προσεχείς δεκαετίες θα ξεσπάσει μια πολιτισμική διαμάχη με επίδικο αντικείμενο τη σωματική αθανασία. Μπορούμε να γίνουμε αθάνατοι και πως; Τι θα συμβεί εάν γίνουμε; Αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις, να ταχθούμε με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο. Είμαι βέβαιος ότι, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, θα έχετε προφανώς συνειδητοποιήσει ότι στο πόλεμο αυτό δεν μπορεί να υπάρξει ουδετερότητα. Η διαπίστωση αυτή με ενθαρρύνει να συνεχίσω την έρευνα γύρω από την αθανασία και να καταπιαστώ με το άκρως ενδιαφέρον ζήτημα πως θα ζούμε όταν θα γίνουμε αθάνατοι, σαν τους θεούς του Ολύμπου.. .
Είναι βέβαιο ότι δεν θα τρώμε και δεν θα πίνουμε· δεν θα τρώμε φασιανούς και αστακομακαρονάδες ούτε αποφάγια από τα σκουπίδια. Δεν θα πίνουμε ούτε σαμπάνια ούτε βρόμικο νερό. Δεν θα πεθαίνουμε ούτε από το πολύ φαγητό ούτε από τη πείνα, η οποία θα εξαλειφθεί επιτέλους από προσώπου Γης: τρώμε και πίνουμε για να μην πεθάνουμε, ο θάνατος μας κάνει και τρώμε. Στη περίπτωση αυτή, ο θάνατος είναι μια ζωοποιός δύναμη, μια μορφή ενίσχυσης της ζωής. Είμαι της γνώμης ότι δεν έχουμε κατανοήσει αυτή τη πλευρά του θανάτου. Ο θάνατος δεν είναι μόνο καταστροφή και εξουδετέρωση. Τις πρώτες μέρες της ζωής δεν υπήρχε θάνατος, η ζωή τον επινόησε για να μην αυτο-αφανισθεί. Έπρεπε να επινοηθεί ένας τρόπος επιστροφής των υλικών που συγκρατεί κάθε ζωντανός οργανισμός, ειδάλλως μια μέρα όλα θα εξαντλούνταν και η φαινομενικά αθάνατη ζωή θα εξέλιπε. Εάν δεν υπήρχε ο θάνατος, δεν θα υπήρχαν όχι μόνο όσοι και όσες επιθυμούν την αθανασία αλλά ούτε ο άνθρωπος εν γένει.
Είναι προφανές ότι δεν θα υπήρχε ιδιοκτησία· δεν θα υπήρχε πλούτος και φτώχεια, πλούσιοι και φτωχοί. Εάν κάποιος είχε πολύ χρυσάφι, όπως οι θεοί του Ολύμπου, θα μπορούσαμε να το αρπάξουμε: δεν θα υπήρχαν, επιτέλους, η θανατική ποινή, τα βασανιστήρια. Δεν θα υπήρχε πόνος και φόβος, η δικαιοσύνη, το έλεος και η τιμωρία θα ήταν άγνωστα. Θα ζούσαμε, επιτέλους, σε μια άκρως εξισωτική κοινωνία, σε μια κοινωνία χωρίς τάξεις, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Δεν θα πολεμούσαμε: τα πυρηνικά όπλα θα ήταν παντελώς άχρηστα.
Είναι βέβαιο ότι δεν θα εργαζόμαστε: εργαζόμαστε για να μην πεθάνουμε, ο θάνατος είναι ο έσχατος εργοδότης μας. Ο θάνατος μας παρακινεί (μας αναγκάζει, εάν το θέλετε) να καλλιεργούμε τη γη, να εκτρέφουμε ζώα, να υφαίνουμε και να ράβουμε ρούχα, να χτίζουμε σπίτια, να κατασκευάζουμε σιδηροδρόμους και αυτοκίνητα, να παρασκευάζουμε φάρμακα, νοσοκομεία και πανεπιστήμια.
Δεν θα πονάμε ούτε θα αρρωσταίνoυμε: ο πόνος και η ασθένεια είναι αγαθοί υπηρέτες του θανάτου. Μόνο οι πεθαμένοι δεν πονούν και δεν αρρωσταίνουν. Η λαϊκή θυμοσοφία το εκφράζει κάπως διαφορετικά: μόνο οι πεθαμένοι δεν κλάνουν. Θα είχαμε απαλλαγεί κι από το διαρκές, καθημερινό αδιόρατο άγχος και αβάσταχτο τρόμο του θανάτου, από το απόλυτο κενό.
Όπως στη κοινωνία του Ολύμπου, και στη δική μας, δεν θα υπάρχουν παιδιά: όποιος και όποια πρόλαβε και γεννήθηκε, καλώς! Γιατί να γεννηθούν παιδιά, αφού και αυτά είναι τέκνα του αγαθοποιού θανάτου – τους ενισχυτή της ζωής. Εάν οι οργανισμοί δεν ανακύκλωναν τα υλικά τους, θα είχαν εξαλειφθεί· με τον ίδιο τρόπο, θα είχαν εξαλειφθεί και εάν δεν αναπαράγονταν. Θάνατος και αναπαραγωγή είναι δυο πλευρές της ίδιας διαδικασίας. Και χωρίς αναπαραγωγή δεν θα υπήρχε έρωτας, καρδιοχτύπι, χαρά, στενοχώρια, κρασί, ξεφάντωμα και νύχτες ηδυπαθείς.
Δεν θα επικοινωνούμε, δεν θα συνάπτουμε σχέσεις, δεν θα ανταλλάσσουμε απόψεις, δεν θα μεταβιβάζουμε τη γνώση, μιας κι όλα αυτά τα κάνουμε για να μην πεθάνουμε: ο αγαθοποιός θάνατος μας εμπνέει. Θα ήμασταν όλοι εργένηδες, απόλυτα αυτάρκεις: δεν θα νοιαζόμασταν ούτε για τον εαυτό μας ούτε για τους άλλους, τους αδύναμους, τους γέρους, τα παιδιά, μιας και δεν θα υπήρχαν.
Δεν θα εργαζόμασταν, δεν θα τρώγαμε, δεν θα πίναμε, δεν θα κοιμόμασταν, δεν θα πονούσαμε, δεν θα αρρωσταίναμε, δεν θα κάναμε έρωτα, δεν θα ανατρέφαμε παιδιά, δεν θα επικοινωνούσαμε: δεν θα υπήρχε καμιά φυσική, προσωπική και κοινωνική ανάγκη να ικανοποιήσουμε. Δεν θα υπήρχε, μιας κι αυτή είναι υπηρέτρια του αγαθοποιού θανάτου. Τι σόι ζωντανά πλάσματα θα ήμασταν; Τι σόι κοινωνία θα ήμασταν; Τι θα κάναμε όλη τη μέρα; Θα τη βγάζαμε όλη τη μέρα στον καναπέ; Εάν ο Θεός υπάρχει, και είναι αθάνατος, θα πρέπει να είναι ολομόναχος. Τι κάνει όλη μέρα; Βαριέται ο αθάνατος; Όχι, κατά τη γνώμη μου. Βαριέται μόνο όποιος ζει: μόνο όποιος δεν ξέρει τι να κάνει μέχρι να αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο.
Είναι βέβαιο ότι η κατάσταση που περιγράφω θα προκαλεί μια απερίγραπτη αποστροφή στον υπέρμαχο της αθανασίας. Εάν γίνουμε αθάνατοι, θα γίνουμε και πανίσχυροι: οπότε, θα μπορούμε να τρώμε αστακούς και να πίνουνε σαμπάνια, να κάνουμε έρωτα, να κοιμόμαστε: θα κρατήσουμε μόνο την ηδονή, τη λύπη θα την εξορίσουμε. Έλα όμως που ο θάνατος είναι αδιαίρετος: είναι ταυτόχρονα αγαθοποιός και τρομακτική δύναμη. Η κοινωνία των θεών του Ολύμπου ήταν πιο ορθολογική: ήταν μια κοινωνία αθανάτων με την ηδονή και το λύπη του θνητού. Οι θεοί ήταν και θνητοί και αθάνατοι: έκλαιγαν, πονούσαν, τραυματίζονταν, έτρωγαν, θύμωναν, κοιμόντουσαν, ζήλευαν, έκαναν έρωτα . . .
Πάντως, έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που γινόμαστε αθάνατοι, που καταφέρνουμε να μην τρώμε, να μην πίνουμε, να μην κάνουμε έρωτα, να μην είμαστε πλούσιοι και φτωχοί, να μην αρρωσταίνουμε, να μην έχουμε ανάγκη τους άλλους: όταν είμαστε νεκροί. Μόνο ο νεκρός είναι α-θάνατος, δεν έχει το θάνατο μέσα του. Η υπόσχεση του θανάτου, με την οποία γεννιόμαστε, όπως έλεγε και ο Μπέκετ, μας εγκατέλειψε. Δεν λέμε «ησύχασε» για κάποιον που πεθαίνει; Εάν ο νεκρός είναι αθάνατος, ο αθάνατος είναι νεκρός, ανύπαρκτος, ανυπόστατος. Ισχύει τόσο για τον Ολύμπιους όσο και για τον Γιαχβέ, τον Θεό και Κύριο της Βίβλου. Κατά συνέπεια, εάν δεν μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία αθανάτων, δεν θα υπάρξει και κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δεν φοβούνται, δεν μεγαλώνουν παιδιά, δεν εργάζονται, έχουν καταργήσει την δικαιοσύνη. Δεν θα υπάρξει ποτέ μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα είναι απολύτως ξένοιαστοι, δεν θα υπάρξει κοινωνία χωρίς προβλήματα.
Με ποιους τρόπους θα μπορούσε να επιτευχθεί η αθανασία; Τι υποστηρίζουν οι υπέρμαχοι της; Σε ένα προσεχές σημείωμα θα εξετάσουμε τις προτάσεις τους: θα διαπιστώσουνε έκπληκτοι ότι, στη περίπτωση αυτή, η διάκριση μέσων και σκοπών παύει να υφίσταται.

Εμένα πάντως θα με συνάρπαζε η ιδέα της "Αθανασίας" ή καλλίτερα της "Αειζωίας" - κατα Αργύρη Τσακαλία. Και ο λόγος είναι ότι επεκτείνεις τις δυνατότητες του σώματός σου, περα από τα όρια που έχει επιβάλει η επίσημη Επιστήμη.

Δηλαδή είμαστε 6 δις άνθρωποι, έστω και ένας έχει προχωρήσει περα από το όριο των 150+, αλλά δεν νομίζω να τον βρείτε στο Μανχαταν ή στο Λονδίνο, αλλά σε κάποιο ξεχασμένο χωριό σε κάποιο βουνό, μακριά από τις πόλεις που μας "πεθαίνουν" μόνο και μόνο από την όψη τους.

Όμως, είναι τουλάχιστον ανεύθυνο να γράφει κάποιος γενικά, σχετικά με την Οδύσσεια ή την Ιλιάδα και για τις αναφορές που κάνει στην "Αθανασία", χωρίς να δείχνει κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο, έστω και παράλογο.....

Το όλο σκεπτικό μου φίλε Νικόμαχε , εστιάζεται σε αυτό που έχεις ως υπογραφή σου "Δυστυχία σου Ελλάς -Εδώ διαφωνώ ολίγον ... "Νεο-Ελλάς" θα έπρεπε για την ακρίβεια να λέει..- με τα τέκνα που γεννάς-....
Καλησπέρα φίλε μου!!!

Εδώ αγαπητέ αμοθεν,θα ήθελα σε παρακαλώ μια διευκρίνηση!
Οι Διογενείς (Ηρακλής, Θησέας ίσως και άλλοι) οι οποίοι
στην ουσία ήσαν εκκαθαριστές,το βλέπουμε μέσα από τους
άθλους που επιτέλεσαν, τι ρόλο έπαιξαν σε αυτές τις "διαφορές"
που λές;(εννοώ οι εκκαθαρίσεις).

quote:

---

Μην το κρατήσετε μυστικό και για το οφελος ολιγων, παλι θα καταστραφειτε.Ανηκει σε κάθε πολίτη-κάτοικο του πλανητη,θα είναι κοινο αγαθο.

---

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

Αφού επιτέλους ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΣ ότι βρισκόμαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία , τι άλλο πλέον μένει εμείς να προσθέσουμε..???

Αποκαλυφθήκαμε....

Τώρα , για να το δούμε και λίγο σοβαρά το θέμα...
Αλήθεια θεωρείς ότι είμαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία και απο ποιόν φίλε Άμοθεν..??

ΥΓ:"Επειδή εγώ γνωρίζω ότι δεν έχω πατρόνους και δεν είμαι ενταγμένος κάπου και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ΔΕΝ γνωρίζω τον φίλο Νικόμαχο και ούτε κανέναν άλλο εκτός δυό εξαίρετων συνδικτύων που είχα την τιμή να γνωρίσω...και δεν χρειάζεται να γίνει αναφορά ποιοί είναι και αυτό διότι δεν συμμετέχουν στην συζήτηση...αλλα και όταν συμμετέχουν είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί...θα ήθελα να μου πείς -διότι δεν γνωρίζω- ποιοί μας έχουν τοποθετήσει σε "διατεταγμένη υπηρεσία"...διαφορετικά θεωρώ ότι απλά συκοφαντείς και αυτό δεν σε τιμάει ως άνθρωπο"

Έχω το δικαίωμα σε ένα ανοιχτό φόρουμ -όπως και σύ και ο καθένας- να έχει τις απόψεις του και οι οποίες ωστόσο μπορούν να τεθούν στην κρίση του καθενός και να αξιολογηθούν αναλόγως...εμένα κάποιος μου κολλάει και ένσημα εδώ...

Θα μπορούσες κάλλιστα -και θα το καταλάβαινα- να χρησιμοποιούσες τον όρο "υποθέτω" αλλα διαπιστώνεις....ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙΣ..???

Πάντως , αν σε ενδιαφέρει η δική μου αλήθεια -πέρα για πέρα αλήθεια- σε διαβεβαιώ , ότι κάνεις λάθος...και μιας και μιλάς για ψυχίατρο και ψυχολογικά προβλήματα , θα μ'ενδιέφερε προσωπικά να μου αναλύσεις την ψυχασθενειά μου και θα σου απαντήσω αναλόγως...

Την καλημέρα μου!!!

Αγαπητέ αμοθεν.
Οτι έχει μια αρχή έχει και ενα τέλος
Συμπαντικός νόμος απαράβατος.

Το υλικό ανθρώπινο σώμα είναι κατασκευασμένο απο φθαρτά υλικά.
Δεν υπάρχει περίπτωση ενα μαγικό χαπάκι (νέκταρ-αμβροσία) να κάνει το σώμα του ανθρώπου άφθαρτο.
Τίποτε σε αυτόν τον κόσμο που γνωρίζουμε δεν είναι άφθαρτο συνεπώς και ο άνθρωπος στη σημερινή του μορφή δεν μπορεί να γίνει αθάνατος.

Η εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2 φαίνεται να πλησιάζει περισσότερο απο οτι η σύνθεση του DNA στην αθανασία μιας και απο τη θεωρία αυτή μπορεί κάποιος να συμπεράνει οτι η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη ή και το αντίθετο.
Ομως η ολική μετατροπή σε ενέργεια θα είχαμε κατά την εξαΰλωση της ύλης μαζί με αντιύλη.

Στην Ελληνική μυθολογία βρίσκουμε κάποιες αναφορές για το πως κάποιοι που κατείχαν την τέχνη της αθανασίας, αθάνατοι και οι ίδιοι μετέτρεψαν σε αθάνατους κάποιους θνητούς.
Συγκεκριμένα η θεά Δήμητρα προσπάθησε ανεπιτυχώς να μετατρέψει σε αθάνατο τον μικρό Δημοφώντα καίγοντας τις σάρκες του στη φωτιά.
Το ιδιο ακριβώς και με τη Θέτιδα και τον Αχιλλέα.

Κάποιοι λοιπόν ήταν αθάνατοι και όταν λέμε αθάνατοι τι ακριβώς εννοούμε? Δεν γερνούσαν απλά ή ήταν άφθαρτοι γιατί οι Ελληνες Θεοί δεν φαίνεται να ήταν άφθαρτοι καθώς έτρωγαν, έπιναν, πονούσαν, κλπ.
Οτι έχει μια αρχή έχει και ενα τέλος όταν αυτό είναι κατασκευασμένο απο φθαρτά υλικά.
Μύθος η αλήθεια?
Μια δεύτερη εκδοχή περί αθανασίας είναι μια ενεργειακή μορφή να μπορεί να καταλαμβάνει ενα θνητό σώμα και αυτό φαίνεται περισσότερο εφικτό στο μέλλον να μπορούμε να αποθηκεύσουμε την ενεργειακή μας μορφή σε ειδικά κατασκευασμένα αναλώσιμα σώματα.

quote:

---

ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ:
Μη ξεχνας,δεν απαευθυνεσαι σε παπαδοπαιδια που τρωνε οτι πει ο βοσκος καλογερος!

---

"Κυνηγήστε ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ & τα πιόνια τους. Αυτοί οι Γκάνγκστερ καίνε την Ελλάδα & τα παιδιά μας"

Αν κάπου σε πρόσβαλλα φίλε Άμοθεν , θα ήθελα να μου το δείξεις ... πού και πότε...
Το γεγονός , ότι καταθέτω/ουμε τις απόψεις μας , αυτό δεν συνιστά επιθετική ή άλλη συμπεριφορά εναντίον σου και σε προσωπικό επίπεδο και δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει επι προσωπικού ουδέποτε θέμα!!!
Για μένα , είσαι μια χαρά άνθρωπος και που έχεις το δικαίωμα να εκφράζεις τις όποιες ιδέες και απόψεις σου αλλα σε ένα ανοιχτό χώρο , έχω και έχεις το δικαίωμα να τοποθετείσαι/ούμε σε αυτές , όπως νομίζει ο καθένας!!!

Επαναλαμβάνω αυτό δεν συνιστά επιθετική συμπεριφορά ή προσβλητική...
Εσύ όμως , τοποθετήθηκες διαφορετικά...
Οκ!!!
Πάμε παρακάτω...