Περιμένω εναγωνίως τη σκέψη σας.

quote:

---

"Η ζωή σ'ένα κουτί".
Διαβάζωντας αυτη τη φράση, γράψτε αυτό (ή αυτά) που σας έρχεται στο μυαλό. Περιμένω εναγωνίως τη σκέψη σας.

---

Η ΖΩΗ + Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΛΟΙΠΟΝ....

ΔΕΝ ΞΑΝΑΒΑΛΑ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΣΕ ΚΟΥΤΙ.

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ , ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ, "ΤΙΠΟΤΑ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΖΕΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΙΣΜΕΝΟ".

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Πριν 2 χρόνια μετανάστες στο κέντρο της Aθήνας που βρίσκαν καταφύγιο σε χαρτόκουτα...
Kάτι φωτογραφίες που τράβηξε ένας φίλος στην Iνδία, άνθρωποι που κυριολεκτικά ζούσανε μέσα σε καλύβες-κουτιά...
Tα ξενοδοχεία-στυλ νεκροτομείο- που έχουν οι Iάπωνες...

Xμ..να καλωσορίσω την cruela... έτσι με φωνάζουν οι κολλητοί μου...
Σαν να καλωσορίζω τον εαυτό μου νιώθω...

*Aπό την άλλη... αν δεν το πάρεις κυριολεκτικά..
όλοι σε ένα κουτί δεν ζούμε; O καθένας στο δικό του...
Mαζευόμαστε μέσα μας, πολλές φορές τόσο κουλουριασμένοι
που θα μπορούσαμε να χωρέσουμε κ στο θανατηφόρο σπιρτόκουτο του(;) Traveller...

ΚΑΛΗ ΜΟΥ VALNTA !! ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ + ΜΕ ΔΡΕΠΑΝΙ...

ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΕΡΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΣΩ (ΤΣΣΤΣΣΣ) ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ Η ΕΛΕΥΣΗ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟ + ΜΙΚΡΟ ΚΟΣΜΟ, ΜΑΣ ΕΙΣΑΓΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ. ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

ΓΕΛΑΩ ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΚΛΑΙΩ...

ΑUM

Εν πρώτης, μου βγάζει κάποιες πολεοδομικές σκέψεις: Τις μεγαλουπόλεις, και τη ζωή μέσα στα διαμερίσματα, που είναι σαν κουτιά. Μου θυμίζει και την Αγγλία, που είναι ακόμα περισσότερο κουτί style, αφού τα περισσότερα σπίτια, δεν έχουν καν μπαλκόνια!

Εν δεύτερης, (και σημαντικότερης)
σκέφτομαι το βιβλίο του Αλντους Χάξλεϋ, "ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ".
Οπου, με τη γέννησή μας η αντίληψή του καθενός από εμάς, τοποθετείται σε ένα κουτί (σαν τον σκοτεινό θάλαμο μίας φωτογραφικής μηχανής), με μία μικρή τρυπίτσα μπροστά. Αυτή μας επιτρέπει να έχουμε την συνήθη "ανθρώπινη" αντίληψη στον περιβάλλοντα φυσικό κόσμο. Αν αφαιρεθεί το κουτί, ή αν η τρύπα ξαφνικά γίνει τεράστια, τότε το φιλμ θα καεί. Η όπως λέει η μαμά μου: "αγάλια - αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι - παιδί μου..."

Απο ένα μόνο σημείο μπορεί κανείς να μπει και να βγει στο πέτρινο καβούκι. Το σημείο αυτο ο Παπαλάνγκι το ονομάζει είσοδο, όταν μπαίνει στην καλύβα και έξοδο όταν βγαίνει. Παρ' όλο που και τα δύο είναι ένα και το ίδιο πράγμα. Στο σημείο αυτό λοιπόν υπάρχει μια μεγάλη σανίδα που πρέπει κανείς να τη σπρώξει με δύναμη για να μπορέσει να μπει στην καλύβα. Ακόμη όμως βρίσκεται στην αρχή και θα πρέπει να σπρώξει πολλές ακόμη σανίδες ώσπου να βρεθεί πραγματικά μέσα στην καλύβα.

Στις καλύβες τώρα συμβαίνει να κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι απ' όσοι ζουν σ' ένα μόνο χωριό της Σαμόας και γι' αυτό πρέπει κανείς να ξέρει ακριβώς το όνομα της Αϊγκα ( οικογένειας ) που θέλει να επισκευτεί. Γιατί κάθε Αϊγκα έχει για τον εαυτό της ένα ιδιαίτερο μέρος του πέτρινου μπαούλου, ή επάνω ή κάτω ή στο κέντρο, αριστερά, δεξιά ή στη μέση....
...Συχνά δεν ξέρουν τα ονόματά τους κι αν συναντηθούν στην τρύπα της εισόδου, χαιρετιούνται μόλις και μετά βίας ή μουρμουρίζουν μέσα απο τα δόντια τους κάτι στον άλλον σαν κάτι εχθρικά έντομα. Σαν να τους εξοργίζει το ότι είναι υποχρεωμένοι να ζουν τόσο κοντά ο ένας στον άλλον...

...Αν τώρα η Αϊγκα μένει πάνω, κάτω ακριβώς απο τη στέγη της καλύβας, θα πρέπει κανείς να σκαρφαλώσει σε πολλά κλαδιά, ζιγκ-ζαγκ ή στριφογυριστά, μέχρι να φτάσει στο σημείο όπου είναι γραμμένο στον τοίχο το όνομα της Αϊγκα. Κι εκεί βλέπει κανείς μπροστά του κάτι που μοιάζει με γυναικεία ρώγα, την οποία πιέζει μέχρι ν' ακουστεί μια κραυγή που καλεί την Αϊγκα να έρθει. Αυτή κοιτάζει μέσα απο μια μικρή στρογγυλή τρύπα μήπως είναι κανένας εχθρός, κι αν δεν είναι ανοίγει...

...Η πραγματική καλύβα τώρα είναι χωρισμένη με πολλούς πέτρινους όρθιους τοίχους, και σπρώχνοντας πολλές σανίδες προχωρά κανείς απο μπαούλο σε μπαούλο, ενώ αυτά γίνονται όλο και μικρότερα. Κάθε μπαούλο - που ο Παπαλάνγκι το ονομάζει δωμάτιο - έχει μια τρύπα, αν είναι μεγαλύτερο έχει και δύο ή και περισσότερες, απ' όπου μπαίνει φως...

...Ενας Σαμοανός σύντομα θα έσκαγε μέσα σε ένα τέτοιο μπαούλο γιατί απο πουθενά δεν μπαίνει φρέσκο αεράκι όπως συμβαίνει σε κάθε καλύβα της Σαμόας...

...Συνήθως όμως ο αέρας που μπαίνει απ' έξω δεν είναι πολύ καλύτερος, και δύσκολα καταλαβαίνει κανείς πώς ένας άνθρωπος καταφέρνει εδώ να επιζήσει και πώς δεν γίνεται απο τη νοσταλγία πουλί, πώς δεν του φυτρώνουν φτερούγες ώστε να μπορέσει να πετάξει μακρυά, εκεί όπου είναι ο αέρας και ο ήλιος. Ο Παπαλάνγκι όμως αγαπά τα πέτρινα μπαούλα του και δεν αντιλαμβάνεται πια την καταστροφικότητά τους...

...Ενα τρίτο μπαούλο είναι για τα γεύματα και για να κάνουν σύννεφα καπνού, ένα τέταρτο για τις προμήθειες, στο πέμπτο μαγειρεύουν και στο τελευταίο και το μικρότερο πλένονται. Αυτό είναι και το πιό ωραίο. Οι τοίχοι είναι σκεπασμένεοι με μεγάλους καθρέφτες, το πάτωμα είναι στρωμένο με χρωματιστές πέτρες και μες στη μέση βρίσκεται μια μεγάλη πιατέλα απο μέταλλική πέτρα μέσα στην οποία τρέχει λιασμένο ή άλιαστο νερό. Σ' αυτήν την πιατέλα, που είναι τόσο μεγάλη, μεγαλύτερη ακόμη και απο τον τάφο ενός φύλαρχου, μπαίνει κανείς για να καθαριστεί και να ξεπλύνει απο το σώμα του την πολλή σκόνη των πέτρινων μπαούλων...

...Πότε πότε ο Παπαλάνγκι εγκαταλείπει το ιδιωτικό του μπαούλο όπως το ονομάζει, για να χωθεί σ' ένα άλλο μπαούλο, που προρορίζεται για τις δουλειές του, τις οποίες θέλει να κάνει ανενόχλητος, χωρίς την παρουσία γυναικών και παιδιών...

...Μερικοί θα νοσταλγούν ίσως πολύ το δάσος και τον ήλιο και το άφθονο φως. Αυτό ωστόσο, θεωρείται γενικά αρρώστεια που θα πρέπει κανείς να καταπολεμήσει μέσα του. Αν κάποιος δεν είναι ευχαριστημένος μ' αυτήν την πετροζωή, οι άλλοι λένε οτι πρόκειται για έναν αφύσικο άνθρωπο, που θα πει: αυτός δεν ξέρει τι έχει ορίσει ο θεός για τον άνθρωπο...

...Αυτά τώρα όλα μαζί: τα πέτρινα μπαούλα με τους πολλούς ανθρώπους, οι ψηλές σχισμάδες ( δρόμοι ) που τραβούν προς τα εδώ και προς τα εκεί σαν χιλιάδες ποτάμια, οι άνθρωποι εκεί μέσα, ο θόρυβος και το βουητό, η μαύρη σκόνη και ο καπνός πάνω απ' όλα αυτά,...- όλα αυτά αποτελούν αυτό που ο Παπαλάνγκι ονομάζει "πόλη". Είναι δική του δημιουργία, είναι πολύ περήφανος γι' αυτήν....

...Να είναι άραγε ο Παπαλάνγκι περήφανος για τις πέτρες που έχει μαζέψει; Δεν ξέρω. Ο Παπαλάνγκι είναι ένας άνθρωπος με εντελώς δική του λογική. Κάνει πολλά που δεν έχουν νόημα και τον αρρωσταίνουν, κι όμως τα εξυμνεί και τραγουδά τραγούδια γι' αυτά του τα κατορθώματα..."
-----------------------

Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα απο μια μαρτυρία ενός "άγριου" φύλαρχου απο το νησί Τιαβέα του Ειρηνικού. Ενας "απολίτιστος", ο φύλαρχος Τουιάβιι, ήρθε στην ευρώπη στις αρχές του αιώνα και κατέγραψε όσα είδε να συμβαίνουν, με σκοπό να τα πεί στους υπηκόους του.
Ο Παπαλάνγκι είναι ο ευρωπαίος, ο σύγχρονος άνθρωπος. ( Απόσπασμα απο την εισαγωγή ).
---------------------

Απο το βιβλίο " Ο Παπαλάνγκι"

Τέλος πάντων.

Αυτά είδε ο "άγριος" στις αρχές του 1900.
Φανταστείτε να ερχόταν σήμερα...

quote:

---

αποσπάσματα απο μια μαρτυρία ενός "άγριου" φύλαρχου απο το νησί Τιαβέα του Ειρηνικού. Ενας "απολίτιστος", ο φύλαρχος Τουιάβιι, ήρθε στην ευρώπη στις αρχές του αιώνα και κατέγραψε όσα είδε να συμβαίνουν, με σκοπό να τα πεί στους υπηκόους του.
Ο Παπαλάνγκι είναι ο ευρωπαίος, ο σύγχρονος άνθρωπος. ( Απόσπασμα απο την εισαγωγή ).
---------------------

Απο το βιβλίο " Ο Παπαλάνγκι"

---

Πολύ καλό φιλε/η "parasito". Σίγουρα θα 'ναι το επόμενο βιβλίο που θα πάρω! Σ' ευχαριστώ!

Φίλε parasito, όση ώρα διάβαζα το απόσπασμα που μας παράθεσες, νόμιζα πως η περιγραφή αναφερόταν σε κάποιου είδους έντομο/σκαθάρι, που έχει καταδικάσει τον εαυτό του να ζει σε σκοτεινά μπαούλα...

τι να πω
απλά καταπληκτικό, και απόλυτα ταριαστό με τον τίτλο του τόπικ.

quote:

---

έντομο/σκαθάρι, που έχει καταδικάσει τον εαυτό του να ζει σε σκοτεινά μπαούλα...

---

Edited by - 1900 on 19/11/2003 02:16:29

προσωπικα η λεξη κουτι μου φερνει στο μυαλο το κουτι της πανδωρας και οτι μερικα πραγματα καλυτερα να μενουν κλειστα σε καποιο κουτακι

επισης
το σωμα μας ειναι ενα κουτι το οποιο περιεχει την ψυχη μας και ομως νοιωθει κανενας την ψυχη του εγκλωβισμενη μεσα του να παρακαλαει να βγει εξω?

και
η σκεψη μας ειναι και αυτη κλεισμενη σε ενα κουτι στο πανω μερος του σωματος μας και ομως ειναι ελευθερη να πεταξει οποτε το θελησει

με αυτα θελω να πω οτι οταν βαλουμε κατι στο κουτι αυτο δεν εξαφανιζεται υπαρχει και μερικες φορες επηρεαζει και ας μην το βλεπουμε

πολλες φορες εμεις οι ιδιοι κλεινουμε σε κουτακια οτι μας ενοχλει/δεν θελουμε να βλεπουμε

δεν ξερω αν με καταλαβαινετε αν οχι δεν πειραζει.......

Don't try to take our dreams away
from us
We will never be like you

ΦΙΛΙΚΑ

quote:

---

ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΒΟΥΚΙ

---

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

Μπορεί να σε φυλακίζει αλλά μπορεί και να σε προστατεύει από κάτι που δεν αντέχεις.

Με το που ερχόμαστε στη ζωή τοποθετούμαστε σε κουτιά-κελιά.
Αρχικά η οικογένεια, έπειτα το σχολείο, η κοινωνία, ο κόσμος μας.

Όλα αυτά μας περιορίζουν, άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο.

Κάποια στιγμή, οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται την ύπαρξη τους και προσπαθούν να τα υπερβούν. Και πολλοί τα καταφέρνουν.

Ωστόσο, οι περισσότεροι ξεχνούν ότι το σημαντικότερο κουτί-κελί είναι αυτό που συγκρατεί-περιορίζει το μυαλό και τις αισθήσεις τους.

Όλα τα προηγούμενα κουτιά ουσιαστικά αυτό που κάνουν είναι να δημιουργούν στο μυαλό, τις αισθήσεις και την ψυχή μας περιορισμούς και όρια, πρέπει και απαγορεύεται, ικανότητες και αδυναμίες. Αυτή η διαδικασία ξεκινάει από την πρώτη μας επαφή με τη ζωή και διαρκεί μέχρι την τελευταία μας. (ίσως και μετά,δεν ξέρω).
Γι αυτό και είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει ότι σε πρώτη φάση αυτό που "ΕΙΝΑΙ" ουσιαστικά είναι αυτό που κάποιοι "ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ" άλλοι με δόλο κι άλλοι κατα λάθος. Ο άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση της επιλογής.

Όταν το συνειδητοποιήσει, τότε έχει κάνει το πρώτο βήμα για να ξεφύγει.

Το επόμενο είναι να γκρεμίσει το "ΕΙΝΑΙ" του. Όλα αυτά που υπάρχουν βαθιά μέσα του, είτε λέγονται αρχές, είτε πιστεύω, είτε συλλογικές μνήμες κτλ. Κι αυτό γιατί όλα αυτά δημιουργήθηκαν σε στιγμές όπου εκείνος δεν μετείχε, δεν έκρινε το τι άλλοι τοποθετούσαν μέσα σε αυτόν. Η διαδικασία του γκρεμίσματος είναι επώδυνη και διαρκής. Αλλά είναι και απαραίτητη.

Μόνο όταν ο άνθρωπος αδειάσει, μπορεί να δει και να αισθανθεί με ανοιχτό μυαλό και τότε μπορεί να αρχίσει να ψάχνει. Τότε αποχτά την δυνατότητα της επιλογής. Τότε καταλαβαίνει ότι ακόμα κι αν η αλήθεια είναι μια, οι τρόποι με τους οποίους ο καθένας την αντιλαμβάνεται και οι δρόμοι με τους οποίους ο καθένας φτάνει σε αυτή είναι πολλοί και ποτέ ίδιοι. Μαθαίνει την ανεκτικότητα μαζί με την κριτική. Και τότε αρχίζει και οικοδομεί το δικό του, προσωπικό "ΕΙΝΑΙ".

Μήπως όμως αυτό που οικοδομεί τότε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα καινούργιο κουτί;

quote:

---

Μήπως όμως αυτό που οικοδομεί τότε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα καινούργιο κουτί;

---

quote:

---

Οπότε ένα κουτί που συνεχώς γκρεμίζεται, δεν υφίσταται.

---

For my life
Still ahead
Pity me...

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

αν διαλεξω το κουτι Α ,ειναι η υπαρξη μου,αν διαλεξω το κουτι Β,ειναι η ευτυχια μου,αν διαλεξω την ΚΟΥΡΤΙΝΑ ,ειναι η μοναξια μου...

αραγες εχω επιλογες για να διαλλεξω ;;;; ΄

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Το κουτί είναι ΕΝΑ και τα 'χει ΟΛΑ
Πάρτο και δε θα χάσεις!...

Αντε και το επόμενο μπουκάλι κερασμένο απο μένα σ'όλη τη παρέα
Να 'στε καλά φίλοι μου

quote:

---

ομορφο θεμα ,αλλα ποιο να διαλεξω ;;;; το κουτι Α ;;,το κουτι Β ;;, η την ΚΟΥΡΤΙΝΑ ;;; :)))))

---

"Ποιό το αληθινό μέγεθος της σκιάς σου;"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr