Δεν ήταν πάντα έτσι ο κόσμος που ζω...
Παλιά, θυμάμαι, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν υπήρχαν κουτάκια
στον κόσμο μου, και εγώ με τα αδέλφια μου τρυγυρνούσαμε από στόμα
σε στόμα ελεύθερες, τίποτε δε μας σταματούσε, δεν υπήρχε φράγμα
να μας κλείσει, κάτι να μας περιορίσει, να μας οριοθετήσει.
Πολύ πιό παλιά μάλιστα, ήμασταν τόσο πιό ελεύθερες, εμείς οι λέξεις,
που ούτε καν μπορούσε κάποιος να μετρήσει τα όριά μας. Εκτέινόμασταν
παντού, ήμασταν πάντα και παντού!

Κάποτε, κάποιος μάγος, ή έτσι τουλάχιστον γνωρίζω από κάποιες
μακρινές προγόνους μου, βρήκε έναν τρόπο να μας περιορίσει στο χώρο
και στο χρόνο. Βέβαια, αυτή η πρώτη του προσπάθεια δεν ήταν και
τόσο πετυχημένη, αφού ακόμη και έτσι, πάλι ήμασταν ελεύθερες.
Γιατί ο μάγος, περιόριζε μεν τη μορφή μας, αλλά δεν μπορούσε να
περιορίσει το περιεχόμενό μας. Έτσι, εμείς ξεφεύγαμε και ενώ ο μάγος
νόμιζε ότι μας έχει εκεί, εμείς εξαφανιζόμασταν και επανεμφανιζόμασταν
όποτε και με όποια μορφή θέλαμε!

Με την πάροδο του χρόνου όμως, εμφανίστηκαν κι άλλοι μάγοι, άλλοι
ήταν φίλοι μας, ήταν όντα γεμάτα καλοσύνη, και άλλοι ήταν εχθροί μας,
κακόβουλα όντα γεμάτα κακία! Τότε ήταν που αυτοί οι δεύτεροι,
ανακάλυψαν μια δύναμη σε εμάς και μας χρησιμοποιούσαν για να πετύχουν
τους δικούς τους, εγωιστικούς και κακόβουλους στόχους.
Μας έδεσαν πολλές μαζί σε περίεργα σχήματα και μας έστελναν για να
προξενήσουν κακό σε άλλα όντα. Εμείς δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε,
γιατί τα δεσμά ήταν πολύ ισχυρά. Κάποτε μάλιστα τα όντα-θύματα
αυτών των κακόβουλων μάγων τα έβαλαν μαζί μας και μας κατηγόρησαν
για ό,τι κακό είχε γίνει. Τότε εκείνοι μας περιόρισαν περισσότερο,
και μάλιστα έβαλαν πανίσχυρους νόμους, που όριζαν τα όριά μας, το
νόημά μας, και τη μορφή μας.

Πέρασαν χρόνια από τότε...
Σήμερα ή κατάσταση είναι διαφορετική. Δεν είναι βέβαια όπως εκείνα,
τα παλιά χρόνια της ελευθερίας μας, αλλά δεν είμαστε και τόσο
εγκλωβισμένες. Βέβαια, κάποιες από εμάς υποστηρίζουν ότι όχι,
είμαστε πιό πολύ εγκλωβισμένες, επειδή τα κακόβουλα όντα έχουν
βρεί τον τρόπο να μας επιβάλλουν συγκεκριμένα νοήματα και έτσι να μας
ελέγχουν. Ωστόσο, πάμε σήμερα παντού. Όπου κι αν βρεθεί κάποιος,
θα μας δει, πάντα βέβαια στο κουτάκι μας, αλλά είμαστε παντού!
Και ακόμη πιό μακριά από παντού, όπως έμαθα και από κάποιες αδελφές
μου, σε μέρη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, στο σκοτάδι και στο κρύο
του απείρου, λένε, μας στέλνουν τα όντα για να πιάσουν στην
κυριαρχία τους κι άλλα όντα!

Δεν ξέρω τι να πως για αυτές τις εξελίξεις...
Θέλω μόνο να εύχομαι να είναι για καλό. Θέλω να είμαι εγώ και
τα αδέλφια μου πάντα στη θέση να προσφέρουμε το καλό.
Ο μεγαλύτερος και προαιώνιος στόχος μας, και η μητέρα που μας έφτιαξε
είναι η ΣΟΦΙΑ. Αυτός είναι ο στόχος μας, να εκπέμπουμε σοφία.
Και μακάρι όλες από εμάς να βρεθούμε μέσα σε κουτάκια που να
βοηθούν τους ανθρώπους να φτάσουν στη μητέρα μας τη ΣΟΦΙΑ, που όπως
λένε οι παραδόσεις, το άλλο όνομά της είναι ΑΓΑΠΗ.

Και μακάρι και αυτό το γαλάζιο κουτάκι, μέσα από το οποίο
τώρα σας βλέπω και με βλέπετε,
με αυτούς τους περίεργους συντρόφους στην κορυφή και
τις φίλες λέξεις "Αποστολή Νέας Απάντησης", "Προεπισκόπηση" και
"Καθαρισμός Πεδίων", που βρίσκεται μέσα στο μεγαλύτερο βαθύ μπλέ
κουτάκι, που βλέπω να βασιλεύει η αδελφή μου "ESOTERICA", και στα
άλλα κουτάκια που βρίσκονται έξω από αυτά,
μακάρι λοιπόν αυτά όλα τα κουτάκια να βοηθήσουν ώστε εμείς οι λέξεις
να καταφέρουμε επιτέλους να φέρουμε σε όλο τον γνωστό και άγνωστο
κόσμο την ΑΓΑΠΗ -ΣΟΦΙΑ, τη μητέρα μας!

Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν 10 μέτρα γης. Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τόιχος μιας αυλής....

Εγώ...κλεισμένη σε ενα σώμα...κλεισμένο σε ενα δωμάτιο...κλεισμενο σε εναν πλανητη...κλεισμενο σε ενα συμπαν...κάπου στο άπειρο...

quote:

---

Τρέχω και βρίσκομαι πάντα στο ίδιο σώμα...με πιάνει λύσσα και θυμός και προσπαθώ να βγω από το σώμα μου...να πετάξω...τραβάω το δέρμα μου για να το σχίσω...πέρνω φόρα και πέφτω σε έναν τοίχο, χτυπάω και πέφτω κάτω!Πονάω...μου πέρνει ώρα να φροντίζω τις πληγές της φυλακής μου, που σχεδόν ξέχνω την κατάθλιψη που με χει κυριευσει...

Εγώ...κλεισμένη σε ενα σώμα...κλεισμένο σε ενα δωμάτιο...κλεισμενο σε εναν πλανητη...κλεισμενο σε ενα συμπαν...κάπου στο άπειρο...

...σε ενα κουτί...

---

Η ψυχή είναι αθάνατη και κάποτε θα βγει από το σώμα και θα πάει στον τόπο της
δημιουργίας της.
Εσύ εγώ ο δημιουργός και όλοι οι καλοί αυτού του κόσμου , θα είμαστε ελεύθερα πνεύματα ,που κανένα κουτί ,δεν θα μπορεί να τα φυλακίσει.

quote:

---

Το 1900 με μπερδεύει και δεν βγάζω νόημα

---

Ξέρω βέβαια ότι στον αέρα μιλάω και ότι δεν θα απαντήσεις διότι ρίχνεις μία απάντηση και φεύγεις...Ωστόσο σου αναγνωρίζω ότι χάρη σε εσένα ξεθάφτηκαν από το χρονοντούλαπο δεκάδες παλιά θέματα, ειδικά στην ξεχασμένη "Σοφία"...και το αλλόκοτα ενδιαφέρον αυτό φαινόμενο, το αστραπιαίο σάρωμα τόσων παλιών και ξεχασμένων θεμάτων, έχει έντονο το retro χρώμα του "ανάδρομου Ερμή" αυτών των ημερών...αυτό βέβαια κι αν ακούγεται αλλόκοτο (το αιώνιο παράπονό μου από το esoterica, κανείς να μην μιλάει τη γλώσσα της αστρολογίας, μα κανείς πια)...

http://www.youtube.com/watch?v=uWlBCoy2wh8&feature=related

Δύο θεμελιώδεις μυήσεις του Ερμή και της Αφροδίτης, κι εισέρχεσαι, στον καιρό του θερισμού σήμερα, μέσα στην καρδιά του χειμώνα, εισέρχεσαι στο χειμερινό ηλιοστάσιο και ο κάθε ένας καταλαμβάνει την θέση του μέσα στο αμπέλι του Κυρίου διότι η σοδιά είναι ώριμη και άφθονη.
Είθε ο αναζητητής ο οποίος γνωρίζει την εσωτερική του κατάσταση, που του παρέχει τη δυνατότητα να ενωθεί με όλα τα παιδιά του θερισμού, κι όλοι μαζι να φτάσουν στο σημείο να κατανοήσουν το κάλεσμα και ως παρατηρητές, να αντιληφθούν και να αναγνωρίσουν τα σημεία της εποχής κι αυτό να τους βοηθήσει να αναγνωρίσουν επίσης, έγκαιρα την Οδό!

Εύκολα θα αντιληφθείς ότι αυτή η διάρκεια των 2000 τελευταίων ετών αντιπροσωπεύει, κατά βάθος μια στιγμή και ότι τα 2000 αυτά χρόνια δεν πήγαν καθόλου χαμένα, διότι χάραξαν με ατελείωτες επαναλήψεις στην ψυχή εκατομμυρίων ατόμων ένα συγκεκριμένο πόθο, ετόιμασαν μια ορισμένη νέα ψυχή, κάτι το ατομικό.

Σήμερα ο αναζητητής «αίρει τους οφθαλμούς εις τα όρη» και παρατηρεί τα εσωτερικά βουνά να διαλύονται κι ότι προσφέρεται στον φυλακισμένο μια ισχυρή διέγερση για μια μεταγενέστερη πνευματική ανάπτυξη, σίγουρα ο Προμηθέας δεν είναι ακόμη λυμένος από τις αλυσίδες, αλλά η απελευθέρωση είναι κοντά και αν το ποθεί, την κρατεί στα χέρια.

Στη συνέχεια ο αναζητητής ήδη αναρριχήθηκε στο όρος, ωστόσο, αν μου επιτρέψεις αγαπητέ μου φίλε, θα επιμαρτηρήσω για ένα παλιό Ερμή και για ένα νέο Ερμή, ό πρώτος είναι της γήινης φύσης, και ο δεύτερος ο ερχόμενος ο Ερμής του ουράνιου ανθρώπου.
Βιώνοντας αυτή τη θεμελιώδη μεταστροφή, η μύηση του Ερμή, του πρώτου Επταπλόυ Κύκλου είναι γεγονός!

quote:

---

Η ΖΩΗ Σ' ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ Απεστάλη: 13/11/2003, 15:58:03

---

quote:

---

Η ζωή σ'ένα κουτί".
Διαβάζωντας αυτη τη φράση, γράψτε αυτό (ή αυτά) που σας έρχεται στο μυαλό.
Αφήστε ελεύθερη να δουλέψει μνήμη, φαντασία και παρατηρητικότητα!

Περιμένω εναγωνίως τη σκέψη σας.

---

Ο συμπαθέστατος 1900 είχε ανοίξει αυτο το θέμα το 2003, τότε όμως θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έρχεται στο νου μου σήμερα.
Δυστυχώς σκέφτομαι έναν άστεγο που για σπίτι του έχει ένα χαρτόκουτο μέσα στο κρύο :(

THE TRUE REVOLUTION IS IN MIND

quote:

---

Ένα καινούργιο μέλλον ανοίγεται μπροστά μας, η αγάπη μας για την αστρολογία η αγάπη των Πλανητών...

---

quote:

---

kost
Και η κορωνίδα των Επιστημών θα ξανααποκτήσει το χαμένο της στέμμα!

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

quote:

---

Και ποιά είναι αυτή?

η αστρολογία Κοστ?

---

ΠΩς ΟΜΩς ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΌ;
ΣΚΈΨΗ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗ ΕΊΝΑΙ ΕΓΛΩΒΙΣΜΈΝΕς ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!
Το γνωρίζεις καλά αυτό εσύ αυτό Κοστ με τον πρωτοπόρο-αναμορφωτή-επαναστάτη Υδροχόο ..είναι έτσι;

Το να έχω σύνδεση με την συμπαντική ΣΟΦΊΑ σημαίνει να είμαι συνδεδεμένος με το Απόλυτο Ον, να κατέχω την απόλυτη γνώση που είναι παρά τω Θεώ και από το Θεό, και σε συμφωνία με την προσωπική κατάσταση του Είναι.

Αυτός ο αγγελιοφόρος του Φωτός, μπορεί να προσεγγίσει το Θείο σχέδιο που αφορά την ανθρωπότητα και χωρίς διάμεσο, απευθείας να μεταβιβάσει ως νέος Ερμής μια τέτοια ύψιστη συμπαντική σοφία και γνώση διότι την κατέχει με όλη την σημασία του όρου, και είναι ένας μύστης του ήλιου για τον οποίο οι αρχαίοι έχουν κάνει μνεία.

Αυτός που εισδύει κατά τέτοιο τρόπο στο Φως του Ήλιου, το αφομοιώνει και το χρησιμοποιεί, οφείλει να πεθάνει κατά τη φύση, αυτό μας έγινε γνωστό όπως θυμάσαι με τον Μωυσή.

Μόλις η Γη της Επαγγελίας γίνεται ορατή, αυτό σημαίνει το τέλος για το γήινο άνθρωπο. Το ίδιο σημαίνει και για το Βαπτιστή Ιωάννη, όταν εμφανίστηκε η νέα κατάσταση ο Ιησούς, ο Ιωάννης έγραφε το τέλος της ιστορίας του.

Αν ερμηνεύσουμε τις διηγήσεις που έχουν μεταδοθεί για τον Σωκράτη και τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Αποστάτη, έχει λεχθεί και για τους δυο ότι έσυραν τα πέπλα από το ένα μέρος της ηλιακής σοφίας στο βέβηλο πλήθος και γι αυτό έπρεπε να πεθάνουν, ο δε αυτοκράτορας εξακολουθεί να ζει στην ιστορία ως Ιουλιανός ο Αποστάτης.

Όμως άποψή μου είναι, ότι ο Ιουλιανός και ο Σωκράτης δεν πέθαναν για τον λόγο που μνημονεύθηκε.

Δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να πεθάνουν κατά την παλαιά φύση, το παλαιό αδαμικό σκήνωμα καταστράφηκε, γιατί ο Ουράνιος Άνθρωπος είχε γεννηθεί και τιθόταν στην υπηρεσία του Φωτός, με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από αυτό.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πολύ καλά, ότι ο αφανισμός του παλιού Ερμή ανοίγει διάπλατα την θύρα στη νέα ζωή, όμως, με την προϋπόθεση όμως να πετάξει κάποιος όλη την παλιά (sorry, που το επαναλαμβάνω), θεωρητικολογία.

Για τη γέννηση όμως του Νέου Ανθρώπου θα πούμε πολλά!

quote:

---

Αν ερμηνεύσουμε τις διηγήσεις που έχουν μεταδοθεί για τον Σωκράτη και τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό τον Αποστάτη, έχει λεχθεί και για τους δυο ότι έσυραν τα πέπλα από το ένα μέρος της ηλιακής σοφίας στο βέβηλο πλήθος και γι αυτό έπρεπε να πεθάνουν, ο δε αυτοκράτορας εξακολουθεί να ζει στην ιστορία ως Ιουλιανός ο Αποστάτης.

---

πολλοί κατανοούν, ότι επείγει "τώρα" να κάνουμε την αλλαγή προς τα πάνω, διότι το τέλος αυτής της ταραγμένης εποχής στενεύει τα περιθώρια.
Δεν μπορούμε κάνουμε άλλωστε, τίποτε εμείς , η εύνοιά Του μας διανοίγει την διάνοια.

Να θυμηθούμε τις ταραγμένες εποχές που ζούσε ο Αβραάμ και ο Νώε, κατοικούσαν σε σκηνές, δεν έκτιζαν οικισμούς κι αυτό, γιατί περίμεναν την πόλη την έχουσα τα θεμέλια της οποίας τεχνίτης και δημιουργός Είναι, Εκείνος.

Ίδια ταραγμένη εποχή με την δική μας έζησε κι ο Νώε, κατεθλιβόμενος υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων, κατοικών μεταξύ αυτών έβλεπε και άκουγε και εβασάνιζε από ημέρα σε ημέρα την δίκαια αυτού ψυχή, για τα άνομα έργα αυτών.

Καλό θα είναι να συσχετίσουμε τον Ερμή με την «ψυχής αναγέννηση» κι αν λάβουμε υπόψην την Αποκάλυψη, ο αγγελιαφόρος Ερμής φτάνει να μιλήσει:

«Τάδε λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας ..και περπατάει μέσα στους εφτά χρυσούς λυχνοστάτες», με άλλα λόγια, η Σοφία θέλει να εκδηλωθεί σε όλη της την ευρύτητα.

Σπινθηροβόλος ο λύχνος του Νέου Ερμή τοποθετείται μπρος στον γήινο άνθρωπο, ένα Φως τον αγγίζει, τον προσκαλεί σε μια μάχη της οποίας το αποτέλεσμα είναι καθορισμένο εκ των προτέρων: η παλιά φύση και αυτοί που την κυβερνούν δε θα μπορέσουν να κλήρονομήσουν το Βασίλειο.

Στην Π. Δ, η μύηση του Ερμή περιγράφεται υπό την εξής μορφή: «να αναρριχάσαι στο όρος» που είναι ο Ερμής. Υπήρξε αδύνατο στον παλιό Μωυσή να εισέλθει στην υπεσχημένη χώρα.

Ο Θεός τον ανάρπασε και μόνο στον Ιησού του Ναυή επιτράπηκε να εισδύσει στους ταγμένους τόπους.
Οδηγός επιφορτισμένος ο Μωυσής να να κατευθύνει το λαό «έξω» από την κόλαση της σκοτεινής γηινης ζωής, ενώ ο Ιησούς του Ναυή κατευθύνει το λαό μέσα στη «Νέα Χώρα». Δύο μορφές βλέπουμε και στην Κ. Δ. Τον Ιωάννη που προαγγέλει και τον Ιησού που πραγματώνει.

Ο γήινος άνθρωπος με τη δύναμη του Χριστού πηγαίνει μέχρι τα όρια των μέσων που διαθέτει στη συνάντησή του με το Φως, για να εξαφανισθεί στη συνέχεια, θέτοντας το κεφάλι του στη λαιμητόμο για να ελευθερώσει τον Ουράνιο Άνθρωπο, που σημαίνει,

ανέβηκε ψηλα αναρριχήθηκε στο Όρος διδάχθηκε από τη μαρτυρία και από το νόμο της Νέας Ζωής και βαδίζει, συμφωνα με αυτό τον Ουράνιο Νόμο και προοδευτικά, (και μακριά από τη θάλασσα του κόσμου,)να συντρίψει την παλιά ζωή..για τον Ερμή..θα συνεχίσουμε..

(σημ. Τώρα βρισκόμαστε στη πλέον κατάλληλη ώρα για το εγχείρημα αυτό, σε μια άλλη ζωή ίσως όλα να είναι ..περισσότερο δύσκολα!)

πολλοί κατανοούν, ότι επείγει "τώρα" να κάνουμε την αλλαγή προς τα πάνω, διότι το τέλος αυτής της ταραγμένης εποχής στενεύει τα περιθώρια.
Δεν μπορούμε κάνουμε άλλωστε, τίποτε εμείς μόνο η εύνοιά Του μας διανοίγει την διάνοια.

Να θυμηθούμε τις ταραγμένες εποχές που ζούσε ο Αβραάμ και ο Νώε, κατοικούσαν σε σκηνές, δεν έκτιζαν οικισμούς κι αυτό, γιατί περίμεναν την πόλη την έχουσα τα θεμέλια της οποίας τεχνίτης και δημιουργός Είναι, Εκείνος.

Ίδια ταραγμένη εποχή με την δική μας έζησε κι ο Νώε, κατεθλιβόμενος υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων, κατοικών μεταξύ αυτών έβλεπε και άκουγε και εβασάνιζε από ημέρα σε ημέρα την δίκαια αυτού ψυχή, για τα άνομα έργα αυτών.

Καλό θα είναι να συσχετίσουμε τον Ερμή με την «ψυχής αναγέννηση» κι αν λάβουμε υπόψην την Αποκάλυψη, ο αγγελιαφόρος Ερμής φτάνει να μιλήσει:

«Τάδε λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας ..και περπατάει μέσα στους εφτά χρυσούς λυχνοστάτες», με άλλα λόγια, η Σοφία θέλει να εκδηλωθεί σε όλη της την ευρύτητα.

Σπινθηροβόλος ο λύχνος του Νέου Ερμή τοποθετείται μπρος στον γήινο άνθρωπο, ένα Φως τον αγγίζει, τον προσκαλεί σε μια μάχη της οποίας το αποτέλεσμα είναι καθορισμένο εκ των προτέρων: η παλιά φύση και αυτοί που την κυβερνούν δε θα μπορέσουν να κλήρονομήσουν το Βασίλειο.

Στην Π. Δ, η μύηση του Ερμή περιγράφεται υπό την εξής μορφή: «να αναρριχάσαι στο όρος» που είναι ο Ερμής. Υπήρξε αδύνατο στον παλιό Μωυσή να εισέλθει στην υπεσχημένη χώρα.

Ο Θεός τον ανάρπασε και μόνο στον Ιησού του Ναυή επιτράπηκε να εισδύσει στους ταγμένους τόπους.
Οδηγός επιφορτισμένος ο Μωυσής να να κατευθύνει το λαό «έξω» από την κόλαση της σκοτεινής γηινης ζωής, ενώ ο Ιησούς του Ναυή κατευθύνει το λαό μέσα στη «Νέα Χώρα». Δύο μορφές βλέπουμε και στην Κ. Δ. Τον Ιωάννη που προαγγέλει και τον Ιησού που πραγματώνει.

Ο γήινος άνθρωπος με τη δύναμη του Χριστού πηγαίνει μέχρι τα όρια των μέσων που διαθέτει στη συνάντησή του με το Φως, για να εξαφανισθεί στη συνέχεια, θέτοντας το κεφάλι του στη λαιμητόμο για να ελευθερώσει τον Ουράνιο Άνθρωπο, που σημαίνει,

ανέβηκε ψηλα αναρριχήθηκε στο Όρος διδάχθηκε από τη μαρτυρία και από το νόμο της Νέας Ζωής και βαδίζει, συμφωνα με αυτό τον Ουράνιο Νόμο και προοδευτικά, (και μακριά από τη θάλασσα του κόσμου,)να συντρίψει την παλιά ζωή..για τον Ερμή..θα συνεχίσουμε..

(σημ. Τώρα βρισκόμαστε στη πλέον κατάλληλη ώρα για το εγχείρημα αυτό, σε μια άλλη ζωή ίσως όλα να είναι ..περισσότερο δύσκολα!)

πολλοί κατανοούν, ότι επείγει "τώρα" να κάνουμε την αλλαγή προς τα πάνω, διότι το τέλος αυτής της ταραγμένης εποχής στενεύει τα περιθώρια.
Δεν μπορούμε κάνουμε άλλωστε, τίποτε εμείς μόνο η εύνοιά Του μας διανοίγει την διάνοια.

Να θυμηθούμε τις ταραγμένες εποχές που ζούσε ο Αβραάμ και ο Νώε, κατοικούσαν σε σκηνές, δεν έκτιζαν οικισμούς κι αυτό, γιατί περίμεναν την πόλη την έχουσα τα θεμέλια της οποίας τεχνίτης και δημιουργός Είναι, Εκείνος.

Ίδια ταραγμένη εποχή με την δική μας έζησε κι ο Νώε, κατεθλιβόμενος υπό της ασελγούς διαγωγής των ανόμων, κατοικών μεταξύ αυτών έβλεπε και άκουγε και εβασάνιζε από ημέρα σε ημέρα την δίκαια αυτού ψυχή, για τα άνομα έργα αυτών.

Καλό θα είναι να συσχετίσουμε τον Ερμή με την «ψυχής αναγέννηση» κι αν λάβουμε υπόψην την Αποκάλυψη, ο αγγελιαφόρος Ερμής φτάνει να μιλήσει:

«Τάδε λέγει ο κρατών τους επτά αστέρας ..και περπατάει μέσα στους εφτά χρυσούς λυχνοστάτες», με άλλα λόγια, η Σοφία θέλει να εκδηλωθεί σε όλη της την ευρύτητα.

Σπινθηροβόλος ο λύχνος του Νέου Ερμή τοποθετείται μπρος στον γήινο άνθρωπο, ένα Φως τον αγγίζει, τον προσκαλεί σε μια μάχη της οποίας το αποτέλεσμα είναι καθορισμένο εκ των προτέρων: η παλιά φύση και αυτοί που την κυβερνούν δε θα μπορέσουν να κλήρονομήσουν το Βασίλειο.

Στην Π. Δ, η μύηση του Ερμή περιγράφεται υπό την εξής μορφή: «να αναρριχάσαι στο όρος» που είναι ο Ερμής. Υπήρξε αδύνατο στον παλιό Μωυσή να εισέλθει στην υπεσχημένη χώρα.

Ο Θεός τον ανάρπασε και μόνο στον Ιησού του Ναυή επιτράπηκε να εισδύσει στους ταγμένους τόπους.
Οδηγός επιφορτισμένος ο Μωυσής να να κατευθύνει το λαό «έξω» από την κόλαση της σκοτεινής γήινης ζωής, ενώ ο Ιησούς του Ναυή κατευθύνει το λαό μέσα στη «Νέα Χώρα». Δύο μορφές βλέπουμε και στην Κ. Δ. Τον Ιωάννη που προαγγέλει και τον Ιησού που πραγματώνει.

Ο γήινος άνθρωπος με τη δύναμη του Χριστού πηγαίνει μέχρι τα όρια των μέσων που διαθέτει στη συνάντησή του με το Φως, για να εξαφανισθεί στη συνέχεια, θέτοντας το κεφάλι του στη λαιμητόμο για να ελευθερώσει τον Ουράνιο Άνθρωπο, που σημαίνει,

ανέβηκε ψηλα αναρριχήθηκε στο Όρος διδάχθηκε από τη μαρτυρία και από το νόμο της Νέας Ζωής και βαδίζει, συμφωνα με αυτό τον Ουράνιο Νόμο και προοδευτικά, (και μακριά από τη θάλασσα του κόσμου,) συντρίβει την παλιά ζωή..για τον Ερμή..θα συνεχίσουμε..

(σημ. Τώρα βρισκόμαστε στη πλέον κατάλληλη ώρα για το εγχείρημα αυτό, σε μια άλλη ζωή ίσως όλα να είναι ..περισσότερο δύσκολα!)

Εάν ο χριστιανισμός απέρριψε μία φορά την ελληνική Φιλοσοφία τότε θα έπρεπε να είχε απορρίψει 5 φορές την Π. Διαθήκη με το τόσο βίαιο και νεμεσητικό πνεύμα. Οι δε συμβολισμοί που υπάρχουν στην Π. Διαθήκη λανθασμένα ανάγονται κατ'εμέ σε ύψιστες θεολογικές αλληγορίες. Και ο Φίλων ο Ιουδαίος ήταν ο πρώτος που έκανε αυτό το λάθος στην προσπάθειά του να ωραιοποιήσει και να αγιοποιήσει το σκληρό πνεύμα της Βίβλου. Όχι ότι δεν υπάρχει καθόλου αλληγορία στα κείμενα αυτά όμως το όποιο αλληγορικό τους πνεύμα δεν είναι και αυτό που τους αποδόθηκε μεταγενέστερα.

Η Παλαιά Διαθήκη όμως περιγράφει την καρμική πορεία του Ισραήλ από την δουλεία της Αιγύπτου στην επάνοδο και κυριαρχία. Αφορά τη συμφωνία του Γιαχβέ με το Ισραήλ και τις υποσχέσεις που τού έδωσε για την είσοδο στη "Γη της Επαγγελίας", την επικράτηση σε βάρος γειτόνων λαών και την ιδιοκτησία αρκετών γύρω χωρών. Η εν λόγω "προφητεία" μάλιστα ύστερα από αρκετούς αιώνες επαληθεύτηκε και μάλιστα επεκτάθηκε σε σημείο πλέον να μιλάμε για μία "παγκόσμια (οικονομικού τύπου) κυριαρχία".

Ο οποίος σκοπός της παγκόσμιας αυτής κυριαρχίας δηλώνεται και σε κάποια σημεία της Βίβλου όπως πχ. στην εντολή εκείνη "εξαπλωθείτε στη γη και κατακυριεύστε την" ή γενικώς στο υλιστικό πνεύμα του Θεού που προτρέπει τους Ιουδαίους στον πλουτισμό. Γι'αυτό άλλωστε και ορισμένοι Εβραίοι παραδέχονται ότι ο από τα παλιά χρόνια "αντι-σημιτισμός" ήταν αποτέλεσμα του "σημιτισμού" και της εχθρικής διάθεσης του "περιούσιου λαού" προς τους υπόλοιπους. Μιλάμε εξάλλου για έναν ανταγωνιστικό και άκρως φιλόδοξο και επιδέξιο λαό προορισμένο από τη μοίρα είτε να κυριαρχεί είτε να καταστρέφεται εκεί που πηγαίνει! 50 μαζικοί διωγμοί ανά την ιστορία δεν είναι τυχαίο γεγονός...

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με την Κ. Διαθήκη, η οποία υποτίθεται διδάσκει ακριβώς τις αντίθετες αρετές (δηλαδή όχι μόνο να μην πλουτίζεις αλλά να δίνεις και την μισή σου περιουσία στους πτωχούς)? Δεν λέω, αρκετά τα χωρία όπου και ο Ιησούς των Ευαγγελίων δείχνει το παραδοσιακά ιουδαϊκό νεμεσητικό πνεύμα όμως κατά βάση η Κ. Διαθήκη διδάσκει την συγχώρεση ακόμα και του εχθρού ενώ η Παλαιά τη νέμεσι και ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Όπως και η Παλαιά Διαθήκη αφορά την εθνική θρησκεία και το εθνικό πνεύμα των Ιουδαίων, τη νομοθετική παράδοση, τη ζωή των προφητών και όχι κάποια υψηλού τύπου θεολογία. Παραδέχομαι βέβαια ότι δεν την έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρη όμως και να την διαβάσω δεν ξέρω κατά πόσο θα αλλάξει η γενική γνώμη που έχω σχηματίσει.

Το δε επιχείρημα ότι μέσω της Κ. Διαθήκης αναθεωρήθηκε η Π. Διαθήκη (ότι δηλαδή ο Ιησούς δεν ήρθε για να καταλύσει το νόμο αλλά για να τον συμπληρώσει, τονίζοντας δηλαδή όχι το γράμμα αλλά το πνεύμα του νόμου) ισχύει μόνο για τους χριστιανούς διότι οι Ιουδαίοι ποτέ δεν αποδέχτηκαν την Κ. Διαθήκη, ίσα-ίσα. Άρα γιατί οι χριστιανοί συγχέουν τόσο πολύ την παγκόσμια θρησκεία τους με μία αμιγώς εθνική θρησκεία?

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr