ΧΑΙΡΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ!
http://clubs.pathfinder.gr/SYNTAKTIKO
ΚΑΙ...ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ...

Μα ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ? ΣΤΗΝ ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ!!!!! (και απο δαύτη....όση θες!)

Μα, είναι τόσο γελοία τα επιχειρήματα τους που νομίζω πρέπει και οι ίδιοι τους γράφοντας τα να κοιτιούνται στον καθρέφτη.

Τρέχουνε κάθε φορά ΚΑΤΑΪΔΡΩΜΕΝΟΙ και με τον ΠΑΝΙΚΟ αποτυπωμένο στίς απαντήσεις τους να περισώσουνε το κύρος του μύθου τους, αλλά δυστυχώς για αυτούς Ο ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ!

Και το δικό τους έχει πλέον εκκινήσει. Για αυτό και οι αντιδράσεις.

Αν παρόλα αυτά έχει κανένας τους στοιχεία που να αποδεικνύουνε την ύπαρξη μιας ολόκληρης πόλης που.....όλοι οι άλλοι της εποχής εκείνης δέν είδανε (!), αλλά ούτε και κανένας άλλος άνθρωπος ποτέ συνδέθηκε στα ιστορικά δρώμενα με το όνομα της (!!), τότε ΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΝΕ!

Κατα τα άλλα, με τα γνωστά τους πλαστογραφήματα, ε, ας το πάρουνε χαμπάρι ότι ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΔΕΝ ΕΡΩΤΑΤΑΙ ΜΟΝΟ Ο.....ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ!!!

Αϊντε, αϊντε.....

Εκεινο που θελω να επισημανω ειναι οτι, οι επικρινοντες το χριστιανικο φονταμενταλισμο δεν ειναι απαραιτητα και υποστηρικτες ενος αλλου δογματος.
Τουναντιον μαλλιστα, διακρινω ανησυχα πνευματα που, συγχρονιζομενα με τα αιτηματα των καιρων, επισημαινουν τα λαθη του παρελθοντος και αποκαλυπτοντας το μισαλλοδοξο και απανθρωπο ρολο των ιερατειων (συμπεριλαμβανομενων και των ιερατειων της αρχαιοτητας), γινονται διαυλοι των αξιων και ιδανικων που ευαγγελιζεται η εποχη του ανθρωπισμου που ανατελει.

Ας μη ξεχναμε ομως και το ιστορικο γεγονος του οτι, οταν η ανθρωποτητα βρεθηκε σε κοινωνικα αδιεξοδα, παντα στρεφονταν για ιδανικα, που θα της εδιναν μια νεα προοπτικη, στην αστειρευτη δεξαμενη αξιων και ιδανικων του Ελληνισμου.

Η Αναγεννηση και ο Διαφωτισμος, επιβεβαιωνουν του λογου το αληθες, αλλα παραλληλα μας υποδεικνυουν και τις λυσεις στα σημερινα αδιεξοδα που εχει επελθει η κοινωνια.

Δεν καλουμεθα να ξαναανακαλυψουμε τον τροχο. Καλουμεθα ομως να προσδιορισουμε τις αληθινες, τις ανθρωπιστικες αξιες και τα πανανθρωπινα ιδανικα που βλαστησαν και καρπησαν σαυτον εδω το χωρο κι αυτο δε νομιζω οτι μας κανει περηφανους, αλλα μας επιφορτιζει με μεγαλυτερο βαρος και ευθυνη απεναντι στους προγονους μας, απεναντι στο συνανθρωπο, απεναντι στην ανθρωποτητα.

Σ' αυτη την προσπαθεια που γινεται να αποκαλυφθουν οι πλανες και ο σκοτεινος ρολος των ιερατειων, δυστυχως ειμαστε υποχρεωμενοι να ασχοληθουμε πρωτα με τον -δικαιωματικα- πρωταγωνιστη σε διαστρεβλωσεις και εγκληματα χριστιανισμο, σε συναρτηση παντα με τον πατερα του και πρωτο διδαξαντα τη μισαλλοδοξια και μισανθωπισμο, τον ιουδαϊσμο.

Θα πρεπει να τονισουμε οτι, ο λαος του Ισραηλ εχει τη συμπαθεια μας, ως ο πρωτος και ο πιο στυγνα δυναστευομενος λαος ιστορικα απο το χειροτερο εξουσιαστικο ιερατειο που εμφανιστηκε στην ανθρωποτητα.

Θυματα και οι ιδιοι μιας μειοψηφιας απανθρωπων εξουσιαστων εχουν γινει τα αβουλα οργανα του.

Η γνωση που ερχεται με την εποχη που ανατελει, την εποχη του Υδροχοου, θα διαλυσει ολες τις σκοταδιστικες πτυχες, θα ανατρεψει ολες τις εξουσιαστικες δομες, θα αποκαλυψει ολες τις πλανες των επιβαλλομενων δογματων και θα αποκαταστησει ολες τις διαστρεβλωμενες ιστορικες αληθειες.

Ο ανθρωπος θα ξανααποκτησει την πραγματικη του αξια, οπως ιστορικα ελαβε στις Ελληνικες δημοκρατιες της αρχαιοτητας, ο ανθρωπισμος θα ειναι η κυριαρχη αξια της κοινωνιας και μια νεα κοινωνια ισοτητας, ελευθεριας και αδελφοτητας μεταξυ των εθνων και ολων των ανθρωπων θα εκαθιδρυθει στον κοσμο.

Η προνοια επιφορτησε με σημαντικο ρολο τον Ελληνισμο.
Μια που γεννησε και ανεπτυξε τις ανθρωπιστικες αξιες και τα πανανθρωπινα ιδανικα και μια τωρα που καλειται να τα μεταλαμπαδευσει σε ολακερη την ανθρωποτητα.

Η αγαπη προς τη μητερα-φυση, ο σεβασμος προς καθε μορφη ζωης, η γνωση του υπερτατου και ακαμπτου νομου της Νεμεσης που επερχεται σε καθε υβρη, η ελευθερη αναπτυξη και εκφραση καθε ανθρωπου, ειναι ο κορμος των αξιων του Ελληνισμου που αιτειται η ανθρωποτητα.

ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΦΟΙΒΟΣ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΣΕΤΑΙ

Ο Φοιβος, ο Απολλωνας, ο Κρισνα, ο Μιθρας, ο Χριστος, Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ.

Εχουμε απο την μια μερια της κυριες αναφορες απο τους συνγραφεις τον ευαγγελιον οι οποιες ειναι η παρακατω

1)ΚΑΙ ΕΛΘΩΝ ΚΑΤΩΚΗΣΕΝ ΕΙΣ ΠΟΛΙΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ ΔΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΗ ΤΟ ΡΗΘΕΝ ΔΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΟΤΙ ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΟΝΟΜΑΣΘΗ κατ Ματθαιον 2.23

2)ΕΝ ΔΕ ΤΩ ΜΗΝΙ ΤΩ ΕΚΤΩ ΑΠΕΣΤΑΛΗ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΣ ΠΟΛΙΝ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ κατα Λουκαν 1. 26

3)ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΥΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΑΥΤΩΝ ΝΑΖΑΡΕΤ κατα Λουκαν 2.39

Συμφωνα με τους ανωθεν η Ναζαρετ αναφερεται σαν πολη αρα εαν ειναι δυνατον να μην ειχε αναφερθει απο τους εκαστους ιστορικους της εποχης.
Τελικα το ολο θεμα ειναι μαλλον απλο διοτι οι συνγραφεις θελλοντας ντε και καλα να εκλπληρωθει η προφητεια τον κριτων που ειναι η παρακατω

ΔΙΟΤΙ ΙΔΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΣΥΛΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΥΙΟΝ ΚΑΙ ΞΥΡΑΦΙΟΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΒΗ ΕΠΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΥΤΟΥ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙΟΝ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΚ ΚΟΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ
ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝΗ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ ΕΚ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ
Κριται 13.5

πρωτη φορα στον Σαμψων ο οποιος φυσικα δεν τους βγηκε

ΕΦΑΝΕΡΩΣΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΞΥΡΑΦΙΟΝ ΔΕΝ ΑΝΕΒΗ ΕΠΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΜΟΥ ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΝΑΖΗΡΑΙΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΚ ΚΟΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΑΝ ΞΥΡΙΣΘΩ ΤΟΤΕ Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΦΥΓΕΙ ΑΠ ΕΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΩ Κριταις 16. 7

και χωρις να λαβουν υπ οψιν οτι Ναζηραιος σημαινη στα αραμαικα επισης και¨"εναρετος ανθρωπος " οταν αναφερεται με θρησκευτικη προεκταση!
Οι συνγραφεις γνωριζαν αριστα την Π.Δ αλλα ειχανε μαυρα μεσανυχτα απο ιστορικες τοπογραφιες και απο αραμαικα αλλα με το ζορι πραγματοποιησανε μια προφητεια , θεμα στο οποιο τους ειχε ξεμπροστιαση και ο Πορφυριος αλλα που αυτοι!! Το ποιημνιο να ναι καλα διοτι σε καθε αντιλογο

"ο δε θεος της ειρήνης συντρίψει τον Σαταναν υπο τους πόδας υμων εν τάχει. η χάρις του κυρίου ημων Ιησου μεθ' υμων. ρωμαιοι 16. 20"

πραγμα που εγινε εν μερει αλλα να που ο αντιλογος ξανασηκωθηκε στα ποδια του οπως θα κανει παντα!

Φιλικα

έτσι και χειρότερα φίλε μου!

Απο την μία η πελατεία (ποίμνιο) και απο την άλλη Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ε, κάνανε και λίγα λαθάκια οι καημένοι μοναχοί-συντάκτες στα μαύρα υπόγεια της Κωνσταντίνειας Θρησκείας....

Άραγε κα κλαίει κανείς ή να γελάει?

" Καιτοι βουλεται ο μοχθηρος Ευσεβιος ειναι τινα και παρ αυτοις εξαμετρα, και φιλοτιμειτε λογικην ειναι πραγματειαν παρα τοις εβραιοις, ης τουνομα ακηκοε παρα της Ελλησι" ..κατα χριστιανων 222Α

Τοσο του την ειχε δωση η παραχαραξη και χαλκευση απο αυτον!!
Το χειροτερο ομως ειναι οτι ακομη και σημερα με την πληθωρα στοιχειον που παραθετονται οι φιλτατοι σε αντιμετοπιζουν με τρεις τροπους
Α)
ποιοντας την νησσαν

β)
περι αλληλων τυρβαζοντες

γ)
χλευαζοντας (που τους ειναι και ο πιο προσφιλης)

Αη καλα και εις ανωτερα

φιλικα

1 At the first God made the heaven and the earth.

2 And when the woman saw that the tree was good for food, and a delight to the eyes, and to be desired to make one wise, she took of its fruit, and gave it to her husband.

3 But when the time had come, God sent out his Son, made of a woman, made under the law. That he might make them free who were under the law, and that we might be given the place of sons.

4 a)Truly I say to you, he who has faith in me has eternal life.
b) Martha said to him, I am certain that he will come to life again when all come back from the dead at the last day.
Jesus said to her, I am myself that day and that life; he who has faith in me will have life even if he is dead; And no one who is living and has faith in me will ever see death.

ΔΗΛΑΔΗ
1 ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, Ο ΑΚΤΙΣΤΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΤΙΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ...
2 ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ(ΚΑΚΟ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΛΠ.)…
3 ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΙΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ…
4 ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΡΟΓΕΥΟΜΕΘΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ...

β)

Φιλικα

quote:

---

matrx,

εάν θέλεις σε παρακαλώ μπορείς να εξηγήσεις λίγο καλύτερα το θέμα αυτό?

Ποιό είναι ακριβώς το ζητούμενο που εννοείς? Φαντάζομαι ότι αρκετοί θα μπορέσουνε να απαντήσουνε.

---

quote:

---

exoterica,

Τα...λάδια και τα βούτηρα που αναφέρεις δημιουργήθηκαν απο τους ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΣΑΣ, ωστε να αποδείξουνε διωγμούς αλλά και να σκεπάσουνε την δικιά τους ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ.
Αυτό που είναι ιστορικό γεγονός, και προκύπτει απο πάμπολες αναφορές, είναι ότι η νέα εξ ανατολών ορμώμενη και Ιουδαιόφερτη θρησκεία ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΣΕ ΑΝΗΛΕΩΣ ΤΟΥΣ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥΣ «ΕΘΝΙΚΟΥΣ». Δηλαδή τους Έλληνες……

Πάρτο χαμπάρι ότι ΚΑΝΕΝΑΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ» ΔΕΝ ΚΡΕΜΑΣΤΗΚΕ Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΜΕ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ «ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ». Αυτά είναι ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ ΣΑΣ.

Όταν οι Ρωμαίοι σκότωναν, σκότωναν μόνο για λόγους πολιτικούς. Ο λόγος που ορισμένοι οπαδοί του μεσσιανικού σας κινήματος εκτελέστηκαν είναι ότι ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΣΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΣΙΑΖΕΙ! Και είναι ευνόητο, διότι περι ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ επρόκειτο, και όχι περι της καραμέλας που πούλαγαν στο ποίμνιο τους για «Χριστούς» και πράσινα άλογα!

Και αν έχεις αντίρρηση τότε δώσε μου ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΗΓΗ ΠΟΥ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ» ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ. Ως και η σταύρωση του υποτιθέμενου Ιησου έγινε ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, και όχι για...θρησκευτικούς!

Και επειδή η συνηθισμένη «καραμέλα» που χρησιμοποιούνε, για να «αγιάσουνε» το άγος του ανθελληνισμού που καταπιέζει την συνείδηση τους και τα άτιμα τα «κιτάπια» είναι το ότι «δεν το κάναμε εμείς αλλά η εξουσία», ας παραθέσουμε ένα εξόχως αποκαλυπτικό κείμενο των «αποστόλων της αγάπης» για να καταλάβεις τι πάει να πεί... ΒΟΥΤΗΡΟ ΚΑΙ ΛΑΔΙ!

---

Επίσης ο Γκάιους Πούμπλιους Μπίους αναφέρει σε μια επιστολή προς τον Καίσαρα οτι οι Χριστιανοί είχαν την πολύ κακιά συνήθεια να διοργανώνουν Rave parties σε κάτι ύποπτα μέρη κάτω απο τη γή στα οποία έκαναν χρήση μανιταριών,λιβανιού και αντίδωρου ενώ χόρευαν στους εξωφρενικούς ρυθμούς "αλαλαζώντων κυμβάλων" που τα προμηθευόντουσαν απο την GOA...

Σε μια άλλη επιστολή του Σουλπίκιου του Καρχηδόνιου αναφέρεται πως η hip-hop σκηνή της Ρώμης είχε χωριστεί στο mainstream και το underground πριν το μεγάλο διαχωρισμό σε west coast και east coast.Δεν χρειάζεται να πούμε ποιοι αποτελούσαν την under-ground σκηνή. Στο μουσείο του Βατικανού υπάρχει ένα έκθεμα, ένα flyer της εποχής απο μια συναυλία κάποιων Public Enemy στις κατακόμβες του Τορίνο!!

Έσσεται Ημαρ συνέλληνες, στα τρία βιβλία το κανένα δώρο...προλάβετεεεεε!!!!

Δεν βρίζω φίλτατε κανέναν, απλά απαντώ στα μυθεύματα. Τους «διωγμούς» και τα κρεμάσματα στις πλατείες εσείς τα εγκωμιάζεται.

Γιατί σας ενοχλεί άραγε το ξεσκέπασμα?

Σας ενοχλεί όταν μέσω στοιχείων ανακαλύπτεται η πλάνη αλλά και η ασχετοσύνη των ανώνυμων πλαστογράφων μοναχών (γνωστοί και ως «ευαγγελιστές») περί του Εβραϊσμού, σας ενοχλεί επίσης και όταν αναδύεται ο ταρτουφισμός της δήθεν αλληγορικής ερμηνείας.

Κληρονομήσατε μέσω του «ελληνοποτισμένου» Εβραίου Φίλωνος την επικαλυμμένη πλάνη που ονομάσατε «αλληγορία», και αν εξαιρέσουμε τα ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, στηρίζετε συχνά πυκνά εκεί το όλο σας οικοδόμημα. Είναι για να κλαίει κανείς άραγε ή για να γελάει?

Διότι αυτή η προσπάθεια στο να γεφυρωθεί το εβραϊκό θρησκευτικό σύστημα, που και ο ίδιος σου σήμερα ασπάζεσαι, με τις ελληνικές φιλοσοφικές θεωρίες στηρίχθηκε σε σχολαστικά κατασκευάσματα τα οποία ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΟΥΤΕ ΙΧΝΟΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ.

Έτσι, υιοθετήσατε εκείνο το κατάντημα του Φίλωνος με την «αλληγορική» ερμηνεία της Π.Δ. όπου κάτω από κάθε λέξη της Εβραϊκής Γραφής νόμιζε πως «κρύβονταν» κάποια…απόκρυφη έννοια.

Τα χρήσιμα φυτά συμβόλιζαν μονομιάς τις ανθρώπινες αρετές, τα βλαβερά φυτά ήταν τα ελαττώματα του ανθρώπου, τα άνθη ήταν ο νους, τα φρούτα ήταν οι ικανότητες του ανθρώπου (σε…μπακάλικο μάλλον θα δούλευε!).
Ο Αδάμ συμβόλιζε τη γη και η Εύα τη ζωή. Η Βιβλική διήγηση για το ταξίδι του προπάτορα σας Αβραάμ από την Ούρ των Χαλδαίων στην Ιουδαία συμβόλιζε δήθεν το δρόμο που ακολουθεί η ανάπτυξη του σοφού καθώς περνάει από την κατανόηση των γήινων πραγμάτων στη μελέτη των ουράνιων σφαιρών.

Η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο συμβολίζει τη φυγή από τον υλικό κόσμο στον πνευματικό, η δε Αίγυπτος παριστάνει κατά την γνώμη του (!) τον αισθησιακό κόσμο, διότι το έδαφος της δε βρέχεται από ψηλά με βροχή αλλά από κάτω με τα νερά του Νείλου!

Όλοι αυτοί οι παραλογισμοί μίας διχασμένης προσωπικότητας δεν θα άξιζαν οποιασδήποτε καταγραφής και σοβαρού σχολιασμού υπό κανονικές συνθήκες (ας τον τρελό στην τρέλα του…), πλην όμως αποτέλεσαν….φιλοσοφικό υπόβαθρο τον 3ο αιώνα για το δόγμα σας!!
Ήτανε τότε λοιπόν όταν οι «Πατέρες» του ιουδαιοχριστιανισμού Κλήμης και Ωριγένης, με αυτή ακριβώς τη «φιλοσοφική μέθοδο» του Φίλων άρχισαν να ερμηνεύουν («αλληγορικά»!) την Κ.Δ. Τα παραδείγματα αυτής της σχολής πάμπολλα και τα αποτελέσματα (εκατοντάδες αιρέσεις και σφαγές ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΣΑΣ, μεσαίωνας και κυνήγι μαγισσών, ανελέητοι διωγμοί και εθνοκαθάρσεις αλλόθρησκων πολιτών, κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών κ.α.)….ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ!

Κατά τα άλλα, εσείς θέλετε να βλέπετε……κατακόμβες κυνηγημένων «άκακων και αγνών» ιουδαιοχριστιανών (!), να αρέσκεστε στις πομπώδεις φανταστικές διηγήσεις των πλαστογράφων-φονιάδων του δόγματος σας, και γενικότερα να ζείτε, πέρα από τον αρχικό, σε έναν ακόμα μύθο που σας έχουνε μπολιάσει τα μυαλά. Μάλιστα!

Αλήθεια, έχεις ποτέ σου αναρωτηθεί εάν σε αυτές τις κατακόμβες κρύβονταν πράγματι τέτοιου είδους και πιστεύω «χριστιανοί» που ΕΣΥ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ?

Είσαι σίγουρος ότι αυτοί που κρύβονταν σαν τα ποντίκια εκεί κάτω είχανε το ίδιο «πιστεύω» με σένα σήμερα? Είχανε π.χ. γνώση για τον «επίγειο μύθο»?

Έχεις να προσκομίσεις κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει θρησκευτικούς διωγμούς στην ΠΟΛΥ-ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ Ρωμαϊκή αυτοκρατορία? (εκτός των «κολλητών» ) Κανένα π.χ. αυτοκρατορικό διάταγμα, σαν αυτά που βγαίνανε το ένα μετά το άλλο από τις «αγιασμένες» οικουμενικές σας συνόδους?

Το θέμα δεν βρίσκεται φίλτατε στις…κατακόμβες της Ιταλίας (!), αλλά στις ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟ-ΧΡΙΣΤΗΚΕ «ΕΞ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ»….

quote:

---

Η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο συμβολίζει τη φυγή από τον υλικό κόσμο στον πνευματικό, η δε Αίγυπτος παριστάνει κατά την γνώμη του (!) τον αισθησιακό κόσμο, διότι το έδαφος της δε βρέχεται από ψηλά με βροχή αλλά από κάτω με τα νερά του Νείλου!

Όλοι αυτοί οι παραλογισμοί μίας διχασμένης προσωπικότητας δεν θα άξιζαν οποιασδήποτε καταγραφής και σοβαρού σχολιασμού υπό κανονικές συνθήκες (ας τον τρελό στην τρέλα του…), πλην όμως αποτέλεσαν….φιλοσοφικό υπόβαθρο τον 3ο αιώνα για το δόγμα σας!!
Ήτανε τότε λοιπόν όταν οι «Πατέρες» του ιουδαιοχριστιανισμού Κλήμης και Ωριγένης, με αυτή ακριβώς τη «φιλοσοφική μέθοδο» του Φίλων άρχισαν να ερμηνεύουν («αλληγορικά»!) την Κ.Δ. Τα παραδείγματα αυτής της σχολής πάμπολλα και τα αποτελέσματα (εκατοντάδες αιρέσεις και σφαγές ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΣΑΣ, μεσαίωνας και κυνήγι μαγισσών, ανελέητοι διωγμοί και εθνοκαθάρσεις αλλόθρησκων πολιτών, κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών κ.α.)….ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ!

Κατά τα άλλα, εσείς θέλετε να βλέπετε……κατακόμβες κυνηγημένων «άκακων και αγνών» ιουδαιοχριστιανών (!), να αρέσκεστε στις πομπώδεις φανταστικές διηγήσεις των πλαστογράφων-φονιάδων του δόγματος σας, και γενικότερα να ζείτε, πέρα από τον αρχικό, σε έναν ακόμα μύθο που σας έχουνε μπολιάσει τα μυαλά. Μάλιστα!

Αλήθεια, έχεις ποτέ σου αναρωτηθεί εάν σε αυτές τις κατακόμβες κρύβονταν πράγματι τέτοιου είδους και πιστεύω «χριστιανοί» που ΕΣΥ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ?

---

Ξανά μανά τα ίδια. Θα μας τρελάνεις Schwabe.

Ποιος σου είπε ότι την ερμηνεία του Φίλωνα την δέχτηκε ποτέ η επίσημη εκκλησία; Μακάρι να την δεχότανε. Αλλά αντίθετα η επίσημη εκκλησία έχει την ίδια νοοτροπία με εσένα να βλέπει ως κυριολεκτικές και όχι αλληγορικές τις διηγήσεις των Γραφών. Στο ίδιο καζάνι είστε αν δεν το έχεις καταλάβει.

Άντε να στο ξαναπώ μπας και τώρα έχεις ανοιχτά τα αυτιά σου. Κάθε ιερό κείμενο των αρχαίων θρησκειών είναι αλληγορικό και όχι κυριολεκτικό. Από τότε που αρχίζει να ερμηνεύεται κυριολεκτικά κάθε ιερό κείμενο αρχίζει ο εκφυλισμός της θρησκείας. Τον Πλάτωνα το διάβασες τι λέει για αυτό το θέμα στην Πολιτεία ή τον σνομπάρεις γιατί δεν υπέγραψε το... πολιτικό σου μανιφέστο;

Δεν μου λες η ελληνική μυθολογία είναι αλληγορική ή κυριολεκτική;

Κανονίζεις μήπως να πας καμιά βόλτα στον Καύκασο να βρεις τον Προμηθέα δεμένο; Ή σε πρόλαβε ο Ηρακλής και τον έλυσε;

Πιστεύεις ότι ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του ή κοιτάς στον Ουρανό μπας και δεις να πετάει η "μελανόπτερη ΝΥΞ";

Να δούμε τώρα θα μου δώσεις να καταλάβω ή θα μου πεις πάλι ότι είμαστε εκτός θέματος;

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

δέν θα συμφωνήσω μαζί σου φίλτατε. Και μάλιστα καθόλου!

Η Φιλωνική θεωρία υπήρξε το υπόστρωμα της νέας θρησκείας και συνεχίζει σήμερα, ελαφρώς διαφοροποιημένη, να υπάρχει μέσα στο σώμα του δόγματος. Τα παραδείγματα απλά πολλά.

Εξάλλου, οι "αλληγορίες" μήπως δέν είναι η προσπάθεια κατανόησης ενός Κόσμου που απλά σιωπά?

Το θέμα είναι βάση ποιάς κοσμοθεώρησης ερμηνεύουμε αλλά και εάν όντως μπορούμε να βάλουμε κάτω απο εναν οδοστρωτήρα ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ως "αλληγορικά". Γράφτηκαν όλα άραγε υπο αυτήν την έννοια ή απλά περιέγραψαν την συγκρότηση "φυλής" και το διαδικαστικό της?

Είσαι σίγουρος?

Ο εξελληνισμός του ιουδαϊσμού (ένεκα προσηλυτιστικών αναγκών) έπρεπε να παντρέψει ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ και συνάμα να "πείσει" για το "εξ αποκαλύψεως" δόγμα του. Εργο που δέν είχε καμία ανάγκη να επιτελέσει ο εβραϊσμός μιάς και δέν εξαπέλυσε καμία "οικουμενική αγάπη" ή οποιοδήποτε άλλο θρησκευτικό χωνευτήρι. Η "αλληγορική" στροφή ήτανε η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ" λοιπόν.

Πώς αλλιώς να παντρέψεις αδιανόητες έννοιες τάχα? Και το λέμε αυτό διότι π.χ. ο Θεός των Ελλήνων σοφών ήταν δεμένος με τον κόσμο, δεν δημιούργησε κυριολεκτικά τον κόσμο, αλλά δημιούργησε από την προϋπάρχουσα ύλη (Τίμαιος). Άρα ο δημιουργός είναι διακοσμητής.
Ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες να προϋποθέτεις ένα Θεό ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ. Εξάλλου, κατά τον Πλάτωνα, «Θεός ανθρώπω ου μείγνυται». (αν και δεν είμαι «οπαδός» του, πλην όμως αποτέλεσε την μαγιά της φιλωνικής / χριστιανικής θεώρησης…)

Για να χωνέψει ο Έλληνας το χριστιανικό Θεό ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΑΚΕΡΗ. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι μεγάλες δυσκολίες των εξελληνισμένων εβραίων προσηλυτιστών, κατά τον 2ο αιώνα, αφού ήτανε αδύνατον να γίνει αποδεκτό από την Ελληνική διάνοια ότι ο Θεός ή ο Υιός Θεού κατήλθε ως….άνθρωπος στη Γη! (Κέλσος π.χ.)

Όμως οι «Απόστολοι της αγάπης» είχανε ένα ακόμα πρόβλημα, και μάλιστα σοβαρότερο: έπρεπε να πείσουνε τους Εθνικούς ότι ο μυθικός Ιησούς υπήρξε Μεσσίας, Υιός θεού κατά φύση, και συνάμα…διαφορετικό πρόσωπο από το Θεό (!), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΩΣ……. ΠΟΛΥΘΕΪΣΤΕΣ!!!

Οι σχετικές σπαζοκεφαλιές που έλαβαν χώρα ήτανε πολλές, αποτέλεσμα αυτής της διαπάλης της διανόησης και από τον ορθολογισμό διαφόρων (Αέτιος, Σαβέλλιος, Παύλος Σαμοσατεύς κ.α.) είναι οι ερμηνείες που κατέληξαν για την ακατανόητη σχέση Θεού Πατρός και Υιού.
Εδώ πρέπει όμως να παρατηρήσουμε ότι το αδιέξοδο αυτό δεν το προσέγγισαν με αυστηρά χριστιανικά-βιβλικά κριτήρια (…θα ήτανε καμένοι από χέρι!) , αλλά βάση φιλοσοφικών προϋποθέσεων ΚΑΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΩΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ! ("ανύπαρκτος" λοιπόν ο Φίλων??)

Ίσως κατά αυτόν τον τρόπο να γίνεται ευκολότερα ορατή η πλάνη της εξελληνισμένης αυτής αίρεσης του ιουδαϊσμού αλλά και τα σύνορα όσων χρειάζονταν την αλληγορία απο όσους χρειάζονταν απλά μια ιστορική διαδρομή με ήρωες και εξηγήσεις για τις "θεϊκές κατασχέσεις".

Αποτέλεσμα αυτού ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ είναι το να βλέπουμε μεν στα Ευαγγέλια την αποδοχή του περίφημου ιουδαϊκού δεδομένου «Κύριος ο Θεός σου εις Κύριος», και περιορισμένη χριστολογική ορολογία (πάνω από 80 φορές ο Ιησούς αναφέρεται μεσσιανικά ως «υιός ανθρώπου» και ελάχιστες ως «υιός Θεού» ), ενώ στην Παύλεια θεολογία και στην υπόλοιπη Κ.Δ. υπάρχει πλουσιότερη ( «πρωτότοκος πάσης κτίσεως», «πρωτότοκος των νεκρών», «απαρχή των κεκοιμημένων», «ο αμήν») χωρίς όμως να ξεφεύγει από τα αρχικά πλαίσια.

Όροι που αντλούνται από την Ελληνική φιλοσοφία συναντώνται για πρώτη φορά στους «Πατέρες», προς υποστήριξη της μίας ή της άλλης άποψης (ορθόδοξης-αιρετικής). Ιδιαίτερα από τον 2ο αιώνα και μετά λέξεις όπως ουσία, υπόστασις, ενυπόστατον, φύσις, λόγος, πρόσωπον, σοφία, ομοούσιος, αειγεννής, αγεννητογεννής, θεάνθρωπος, εισάγονται (κλέβονται δηλαδή..) κατά κόρον, χωρίς όμως όλοι να συμφωνούν καν στο εννοιολογικό τους περιεχόμενο!
Και όλα αυτά μόνο για έναν λόγο: ΝΑ ΔΙΑΣΑΦΗΝΙΣΤΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ.

Βλέπεις, η νέα θρησκεία χρειάζονταν ένα «φαρδύ ένδυμα» όπου ο καθένας μπορούσε να χωρέσει εκεί, ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ.

Επομένως, πιστεύεις ότι η Φιλωνική σχολή δέν υιοθετήθηκε απο το δόγμα?

Με λίγα λόγια, νομίζω ότι συγκρίνεις και συγχέεις έννοιες και ιστορικές διαδρομές που είχανε εντελώς διαφορετική αποστολή, και άρα θα καταλήξουμε σε άδικα συμπεράσματα.

Να'σαι καλά.

Αντε να ξεκολάμε λίγο απο τα κεραμυδότουβλα και τα Ρασιοτουβλα των τελευταίων ετών...

Έτσι ε? πλαστογραφήσανε την ιστορία οι Χριστιανοί? Σκάψανε κατακόμβες έτσι για να αποδείξουμε ότι διωκότανε; Απαντηντησε μανάρι μου, μη βρίζεις;
Γιατί ανακαλύπτονται κατακόμβες στην Ιταλία;

[/quote]

301–302. Ο Πάρθος χριστιανός προσηλυτιστής Γρηγόριος, που αργότερα απεκλήθη “φωτιστής της Αρμενίας”, κατορθώνει, εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια μίας “θεομηνίας” την ανατολίτικη δεισιδαιμονία, να βαπτίσει χριστιανό τον βασιλιά της Αρμενίας Τιριδάτ Γ (τον “Μέγα”). Ο Τιριδάτ, εμπνεόμενος από τον Προφήτη Ελάϊα (Ηλία, “Θεός μου είναι ο Γιαχβέ”) στο Καρμίλλον όρος, διατάσσει την κατασφαγή του εθνικού ιερατείου και την μετατροπή όλων των Ναών του Μίθρα, της Αναϊτιδος, του Ορμούσδ και των διαφόρων Ελληνορωμαϊκών Θεών σε εκκλησίες ή οίκους κηρύγματος. Όλες οι θαυμαστές βιβλιοθήκες της Αρμενίας, ιδρυ-θείσες πριν από
αιώνες από τους Ελληνιστές ηγεμόνες της, πυρπολούνται ως.. “κιβωτοί δαιμονικής γνώσεως”. Ο Γρηγόριος στέφεται πρώτος επίσκοπος της χώρας και πλήθη προσηλυτιστών από τη Συρία συρρέουν στην Αρμενία η οποία μετατρέπεται πλέον στο πρώτο στην Ιστορία χριστιανικό Κράτος.
309. Σε επίδειξη δυνάμεως, οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί πυρπολούν το Ναό της Θεάς Φορτούνα.
312. Πρώτη και υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Στις 28 Οκτωβρίου, ο ηλιολάτρης Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος κατανικά τον επίσης εθνικό αντίπαλό του Μαξέντιο με χριστιανικά εμβλήματα στις ασπίδες των -κυρίως Γαλατών- στρατιωτών του. Οι ανατολικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δέχονται συνεχείς επιθέσεις του χριστιανού βασιλιά της Αρμενίας ως αντιπερισπασμό στην προσπάθεια του Μαξιμίνου Ντέα να διαλύσει τους χριστιανούς των περιοχών που διοικεί.
313. Δεύτερη υποκριτική προπαγανδιστική χρήση του Χριστιανισμού εν καιρώ πολέμου. Ένας δηλωμένος άθεος (ο Λικίνιος) κατανικά, στις 30 Απριλίου, τον εθνικό Αύγουστο της Ανατολής Μαξιμίνο Ντέα. Τα στρατεύματά του μπαίνουν ωστόσο στη μάχη ψάλλοντας το “Summe Sancte Deus !” (“Ώ Ανώτατε και Άγιε Θεέ!”). Ο ηττημένος Ντέα εκδίδει μετά από μερικές ημέρες το Διάταγμα της Νικομηδείας με το οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν απλώς στη Ρωμαϊκή εξουσία. Καταδιωκόμενος ωστόσο από τον Λικίνιο, ο Ντέα αυτοκτονεί μετά από 3-4 μήνες με δηλητήριο. Μετά τον θάνατό του, όλα τα γραπτά και τ’αγάλματά του καταστρέφονται από τον Λικίνιο και τους χριστιανούς. Το γελοίο της ιστορίας ωστόσο είναι ότι πέντε έτη αργότερα, ο υποτιθέμενος “των χριστιανών φίλος” Λικίνιος, θα ηττηθεί από τον ηλιολάτρη Κωνσταντίνο, πάλι στο όνομα του Θεού των χριστιανών αφού οι στρατιώτες του τελευταίου, κατά την μυθιστορία τουλάχιστον του Ευσεβίου, έψαλλαν το “Deus Summus Salvator !” (“Ω Θεέ Ανώτατε
Σωτήρα”). Πριν συγκρουσθούν πάντως μεταξύ τους, με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (για τη Δύση), το οποίο ήλθε να συμπληρώσει εκείνο της Νικομηδείας που είχε εκδώσει (για την Ανατολή) ο Μαξιμίνος Ντέα, οι Αύγουστοι Λικίνιος και Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος εγγυώνται και αυτοί πλήρη θρησκευτική ελευθερία σε όλους όσους υπακούουν στη Ρωμαϊκή εξουσία. Οι χριστιανοί, πολυάριθμοι πια και έχοντας προ πολλού σταματήσει τα κηρύγματά τους κατά της δημοσίας τάξεως και του στρατού, υποτίθεται ότι απολαμβάνουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους εθνικούς.
Αυτοί ωστόσο δεν αρκούνται εκεί, αλλά εκμεταλλεύονται την εύνοια του
Κωνσταντίνου, που ελέγχεται απολύτως από την αρνητική προς τις εθνικές λατρείες μητέρα του, για να καταστρέψουν ΟΛΕΣ τις άλλες λατρείες. Ο επίσκοπος Ειρηναίος είχε άλλωστε ήδη διακηρύξει ότι οι χριστιανοί “δεν χρειάζονται τους νόμους, διότι βρίσκονται πολύ υπεράνω αυτών”. Ο (“Άγιος”) Αντώνιος της Αιγύπτου, ιδρυτής του μοναχισμού, προτρέπει ήδη ανοικτά σε άμεσο αφανισμό του “ειδωλολατρικού” κόσμου με... φωτιά.
314. Αμέσως μετά την νομιμοποίησή της από τον ηλιολάτρη Ρω-μαίο αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, η Χριστιανική Εκκλησία αρχίζει την επίθεσή της κατά των θρησκειών των εθνι-κών. Η Σύνοδος της Αγκύρας ταυτίζει πτυχές της λατρείας της Θεάς Αρτέμιδος (Diana) με.. μαγεία και.. λατρεία του Σατανά των χριστιανών.
315. Στις 13 Αυγούστου (Ζωναράς Annales, Bibliotheca Hagiographica Graeca 365 και Χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ, 1) γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σε δώδεκα Εβραίους ραβίνους και τον εκ Ρώμης γνωστό “εξορκιστή” επίσκοπο Συλβέστρο για το αν ο αυτοκράτωρ και η μητέρα του Ελένη θα ασπασθούν την Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τον σχισματικό Χριστανισμό. Η θαυματοποιϊα του Συλβέστρου αποδεικνύεται πιο δυνατή
και εντυπωσιάσας την Ελένη γίνεται ο προσωπικός της “πνευματικός”.
319. Ο Κωνσταντίνος εκδίδει διάταγμα με το οποίο απαλλάσσει πλήρως την Εκκλησία από φόρους και τους χριστιανούς κληρικούς από στρατιωτικές υποχρεώσεις.
324. Ο Κωνσταντίνος ανακηρύσσει τον Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία της Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Στο ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών και καταστρέφονται όλα τα εκεί Ελληνικά Ιερά.
326. Με προτροπή της μητέρας του Ελένης, ο Κωνσταντίνος δολοφονεί τη σύζυγό του Φαύστα. Η Ελένη φεύγει με τους “πνευματικούς” της για την Ιερουσαλήμ, όπου, παρά το ότι οι νόμοι των Ιουδαίων προέβλεπαν την καύση όλων ανεξαιρέτως των σταυρών μετά τις θανατώσεις, η Ελένη, και όπως βεβαίως θα ισχυρισθεί η χριστιανική γραμματεία 114 χρόνια αργότερα, “ανακάλυψε” (με τη βοήθεια φυσικά..Εβραίων ραβίνων !!) άθικτο τον λεγόμενο “Τίμιο Σταυρό” που πάνω του είχε σταυρωθεί σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση ο ραβί Τζεσουά. Με προτροπή της
Ελένης, ο υιός της εκθεμελιώνει το Ιερό του Θεού Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας και χρησιμοποιεί τους κίονές του στην κατασκευή εκκλησιών. Επίσης, καταστρέφει τον Ναό της Θεάς Αφροδίτης πάνω στον υποτιθέμενο τάφο του ραβί Τζεσουά, αλλά και άλλους της ιδίας Θεάς όπως λ.χ. στην Αφάκα Λιβάνου, τη Μάμβρη, την Φοινίκη και τη Βααλβέκ (Ηλιόπολη).
330. Οι χριστιανοί λεηλατούν και πυρπολούν στο Bayeux το Ιερό του κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος και λυντσάρουν τους ιερείς του. Ο Κωνσταντίνος, σε ημερομηνία που τού υπέδειξαν οι αστρολόγοι (11 Μαϊου, “Ήλιος στον Τοξότη με επιρροές Καρκίνου, άρα μία πόλη θρησκευτική”) μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ανατολικά, στην ιδρυθείσα από αυτόν Κωνσταντινούπολη, την οποία διακοσμεί λεηλατώντας τα Ιερά των εθνικών.
331. Ο Κωνσταντίνος συνεχίζει τη καταλήστευση των Ιερών των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Παραβιάζονται τα θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως των “ειδωλολατρικών” Ναών.
335. Εγκαίνια της Εκκλησίας του.. “Αγίου Τάφου”, ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το

326-327. Για τον διάκοσμό του λεηλατούνται όλα τα εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως.. υπαίτιοι της κακήςσυγκομιδής εκείνου του έτους (..) όλοι οι “μάγοι και μάντεις”, και ανάμεσά τους μαρτυρεί ο νεοπλατωνι-κός φιλόσοφος Σώπατρος που είχε προσωπικά επιχειρήσει να επαναφέρει τον Κωνσταντίνο στον εθνισμό μέσω της φιλοσοφίας και είχε συγκεντρώσει πάνω του το μίσος των χριστιανών αυλικών.
337. Ο ετοιμοθάνατος Κωνσταντίνος βαπτίζεται από τον αρειανό επίσκοπο Ευσέβιο Νικομηδείας.
341. Ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Ιούλιος Κωνστάντιος κηρύσσει διωγμό “κατά των μάντεων και των Ελληνιζόντων”. Πολλοί εθνικοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
346. Μέγας διωγμός στην Κωνσταντινούπολη κατά των εθνικών. Ο ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται με την κατηγορία της “γοητείας” (μαγείας).
353. Έδικτο του Κωνσταντίου απαγορεύει επί ποινή θανάτου τη λατρεία δια θυσιών και αγαλμάτων.
354. Νέο έδικτο του Κωνσταντίου επαναλαμβάνει την απαγόρευση επί ποινή θανάτου της λατρείας δια θυσιών και αγαλμάτων και διατάσσει το σφράγισμα όλων των εθνικών Ιερών ή τη βεβήλωσή τους με παράδοσή τους σε χαρτοπαίκτες και πόρνες για κυβευτήρια ή πορνοστάσια. Ο επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος (Liberius) ορίζει τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία οι εθνικοί εόρταζαν παλαιότερα τη γέννηση του Θεού Ανικήτου Ηλίου (Sol
Invictus).
355. Χορηγείται από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Ιούλιο Κωνστάντιο πλήρης ασυλία των χριστιανών επισκόπων απέναντι στα όποια δικαστήρια.
354. Νέο έδικτο του Κωνσταντίου με το οποίο “επιβάλλει αύθις την ποινήν του θανάτου εις τους θύοντας.. και τα Ιερά και τους Ναούς τους μέν έκλεισε τους δε κατέσκαψε” όπως γράφει ο Λιβάνιος. Σε όλη την Αυτοκρατορία στήνονται ασβεστοκάμινα δίπλα στα εθνικά Ιερά όπου μετατρέπεται σε ασβέστη η γλυπτική και αρχιτεκτονική των “ειδωλολατρών”. Αρχίζουν οι πρώτες πυρπολήσεις μεγάλων
βιβλιοθηκών.
356. Ο Κωνστάντιος δια νόμου επιβάλλει το κλείσιμο όλων των «ειδωλολατρικών ναών». Ταυτόχρονα απαγορεύει φυσικά και τις θυσίες που ετελούντο σ' αυτούς. Η ποινή για τους παραβάτες είναι o θάνατος.
357. O Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου επί ποινή θανάτου όλες τις μαντικές
μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης και της Αστρολογίας. Σε επίσκεψή του στη Ρώμη σφραγίζει τον Ναό του Θεού Απόλλωνος, φυλακίζει τους ιερείς και αφαιρεί τον βωμό της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου. Η Θεά Νίκη (Βικτόρια) αποτελούσε από την εποχή του Διοκλητιανού (284-305) τμήμα της ανωτάτης Τριάδος (Jupiter, Hercules, Victoria) του Πανθέου των εθνικών.

359. Η λατρεία των Διοσκούρων κηρύσσεται εκτός νόμου ως.. “μαγική”, θανατώνονται οι ιερείς της και κλείνονται τα Ιερά της. Στη Σκυθόπολη της Συρίας στήνονται τα πρώτα “στρατόπεδα θανάτου”, οργανωμένα δηλαδή κέντρα βασανισμού και θανατώσεως των εθνικών.
360. Στο Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 360, ο 28χρονος Καίσαρ και Ύπατος Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, σπουδαγμένος στις φιλοσοφικές σχολές των Αθηνών (355) νικητής των Αλαμανών, των Σαλίων Φράγκων και των Χαμαβών στις τέσσαρες “Γαλατικές Εκστρατείες” του (356 - 359), στέφεται Αυτοκράτωρ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες.
361–363. Κήρυξη πλήρους ανεξιθρησκίας από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό που μπαίνει στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Δεκεμβρίου του 361. Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός (Invective versus Julianus, I 58-61) διαμαρτύρεται ότι στέρησε τους χριστιανούς της πόλεως από την.. χαρά του μαρτυρίου (..)
363. Ο Ιουλιανός διατάσσει την απομάκρυνση από τον Ναό του Απόλλωνος στη Δάφνη της Αντιοχείας του μιάσματος των λειψάνων του Αγίου Βαβύλα (επισκόπου Αντιοχείας που υποτίθεται ότι είχε μαρτυρήσει επί Δεκίου, αλλά στην πραγματικότητα είχε εκτελεσθεί από τον χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τον Άραβα επειδή, ως επιτίμιο για τη δολοφονία του Γορδιανού, του είχε αρνηθεί την “θεία κοινωνία”, Lieu, 1989, σελ. 48). Χριστιανοί εμπρηστές πυρπολούν τον Ναό μετά την απομάκρυνση των
λειψάνων. Στις 26 Ιουνίου, ο Ιουλιανός δολοφονείται άνανδρα από χριστιανό ακόλουθό του, ενώ πολεμά κατά των Περσών.
364. Ο νέος αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάσσει την πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αντιοχείας.
364. Στις 11 Σεπτεμβρίου εκδίδεται έδικτο με το οποίο απαγορεύεται η εθνική λατρεία επί ποινή θανάτου. Στα χρησιμοποιούμενα βασανιστήρια κατά των εθνικών προστίθεται ο κατακομματιασμός των πλευρών με σιδερένια άγκιστρα. Με θάνατο τιμωρούνται και οι σπλαχνοσκοπήσεις: sileat omnibus perpetuo divinandi curiositas (“για να πάψει διαπαντός η μαντική περιέργεια”). Με τρία διατάγματα (της 4ης Φεβρουαρίου, 9ης Σεπτεμβρίου και 23ης Δεκεμβρίου) ξανακατάσχονται οι περιουσίες των εθνικών Ιερών που είχαν επιστραφεί από τον Ιουλιανό και απαγορεύονται ακόμη και οι ιδιωτικές σπονδές, θυσίες και επωδές. Η Σύνοδος της
Λαοδικείας εισηγείται την ποινή του θανάτου για τους αστρολόγους και τους χριστιανούς που εορτάζουν τα Σάββατα.
365. Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν χριστιανούς στρατιώτες.
367. Ο εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει στη Ρώμη, με δικά του έξοδα και παρά τις διαμαρτυρίες του Πάπα, το Ιερό των Δώδεκα Ολυμπίων Θεών.
370. Ο αυτοκράτωρ Βάλης εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Ανατολική Αυτοκρατορία με κέντρο την Αντιόχεια (όπου μαρτυρούν ο πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οι ιερείς Ιλάριος και Πατρίκιος κ.ά.). Σωροί βιβλίων καίγονται στις πλατείες και θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες αθώοι άνθρωποι που απλώς αρνούνται να προδώσουν την λατρεία των προγόνων τους. Στα θύματα του διωγμού συμπεριλαμβάνονται και όλοι οι επιφανείς συνεργάτες του Ιουλιανού
(Ορειβάσιος, Σαλλούστιος, Πηγάσιος, κ.ά). Μετά από φρικτά βασανιστήρια
καίγεται ζωντανός ο φιλόσοφος Σιμωνίδης και αποκεφαλίζεται, στις 12 Μαρτίου, ο φιλόσοφος Μάξιμος.
370–371. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Βαλεντινιανός που “μισούσε τους
καλοντυμένους, τους μορφωμένους, τους πλούσιους και τους ευγενείς” (όπως υπογραμμίζει ο ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος), εξαπολύει μεγάλο διωγμό κατά των Ρωμαίων εθνικών. Χιλιάδες εξορίζονται, βασανίζονται ή θανατώνονται και όλων η περιουσία κατάσχεται και αποδίδεται στην Εκκλησία.
372. Ο κατεχόμενος από υστερικό φόβο προς την μαγεία αυτοκράτωρ Βάλης, εξουσιοδοτεί τον ανθύπατο Ασίας Φήστο να αφανίσει όλους τους εθνικούς και τα έργα τους. Έντρομοι οι άνθρωποι αρχίζουν και καίνε μόνοι τους τις βιβλιοθήκες τους για να γλυτώσουν. Οι υπόλοιποι παραδίδονται στους δήμιους.
373. Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας. Πρωτοχρησιμοποιείται ο όρος pagani (παγανιστές, άνθρωποι της υπαίθρου) ως ταπεινωτικός προσδιορισμός των εθνικών.
375. Ο “Άγιος” Μαρτίνος ολοκληρώνει την καταστροφή των εθνικών Ιερών της Γαλατίας και κτίζει πάνω στα ερείπια μοναστήρια. Οι χριστιανοί της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κλείνουν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου και ποινικοποιούν ακόμη και τις παράλληλες εκδηλώσεις τής εκεί λατρείας, συμπεριλαμβανομένων των θεατρικών παραστάσεων.
376. Ο άβουλος αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός επιτρέπει στην χριστιανική κοινότητα της Ρώμης να καταστρέψει πολλά Μιθραία και Ιερά των παραδοσιακών εθνικών λατρειών μέσα στην “Αιωνία Πόλη”, καταργεί το αφορολόγητο των κτήματων που ανήκουν στα “ειδωλολατρικά” ιερατεία, απαγορεύει την κληροδότηση νέων περιουσιών σε αυτά και κατάσχει όλη την κινητή τους περιουσία. Επίσης, υπό την καθοδήγηση των επισκόπων Αμβροσίου και Δαμάσου, διατάσσει τη νέα απομάκρυνση του
Βωμού της Νίκης από την αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου όπου τον είχε επανατοποθετήσει ο Ιουλιανός. Επίσης απαρνείται δημοσίως τον τίτλο του Pontifex Maximus, ως αξίωμα των “ειδωλολατρών”. Το αποκηρυχθέν αξίωμα ωστόσο ιδιοποιείται αμέσως ο επίσκοπος Δάμασος και από εκεί περνά έκτοτε στην Παποσύνη της Ρώμης.
378. Με νόμο του χριστιανού επάρχου του Πραιτωρίου Γράκχου και προγραφή όλων των ιερέων του Θεού Μίθρα, τα ανά την Αυτοκρατορία “Μιθραία” κατεστρέφονται από τους χριστιανούς με φωτιά και θάβονται.
379. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως υιοθετεί την 25η Δεκεμβρίου του επισκόπου Ρώμης Λιβερίου (354) για τον εορτασμό της γεννήσεως του ραβί Τζεσουά στις 25 Δεκεμβρίου.
380. Στις 27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής “σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί”. Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των εθνικών και να κτίσει επάνω στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται χριστιανοί. Καθοδηγούμενος από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος
επιτίθεται στο Ελληνικό Ιερό της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να
λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση, ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος αποκαλεί σε διάταγμά του “παράφρονες” όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της Εκκλησίας.
381. Με νέο νόμο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί πού θα επέστρεφαν στην Ελληνική θρησκεία θα ετιμωρούντο με στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Ο Μέγας Κωνσταντίνος έρχεται να ολοκληρώσει το έργο του Κωνστάντιου με την συστηματική λαφυραγώγηση των ιερών και των ναών των Ελλήνων. Έτσι πολλά φημισμένα έργα τέχνης πήραν τον δρόμο για τα χυτήρια και την καταστροφή. Ούτε οι ορειχάλκινες πύλες τους ούτε οι πλάκες της στέγης των γλύτωσαν. Στην συνέχεια ο Κωνσταντίνος θέλοντας να επισημοποιήσει ακόμα περισσότερο τις ενέργειές του προχώρησε και
στον διορισμό δύο επιτρόπων, που αντικειμενικός τους στόχος ήταν η δήμευση όλων των χρυσών αντικειμένων των ναών και η αφαίρεση ακόμα και της εξωτερικής επένδυσης των λατρευτικών αγαλμάτων και η δήμευση των κτημάτων των ναών.
381. Στις 2 Μαϊου, εκδίδεται από τον Θεοδόσιο ο νόμος κατά των “αποστατών” που τιμωρεί με πλήρη στέρηση ατομικών δικαιωμάτων όλους τους πρώην χριστιανούς που απογοητευμένοι από την χριστιανική μισαλλοδοξία αποκηρύσσουν μαζικά την κρατούσα θρησκεία και επιστρέφουν στην ανεκτική και καταφάσκουσα ζωή, την εθνική και
παραδοσιακή λατρεία.
381. Στις 21 Δεκεμβρίου, εκδίδεται έδικτο του Θεοδοσίου με το οποίο
απαγορεύεται κάθε θυσία ή απλή επίσκεψη σε εθνικούς Ναούς. Κύμα λεηλασιών, βεβηλώσεων, πυρπολήσεων και κάθε είδους καταστροφών σαρώνει από άκρου σε άκρο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τους Ναούς, τα μνημεία και τις Βιβλιοθήκες των εθνικών. Στην Κωνσταντινούπολη μετατρέπεται σε πορνοστάσιο ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης και σε αποθήκες οι Ναοί του Ηλίου και της Αρτέμιδος.
382. Στις χριστιανικές εκκλησίες καθιερώνεται το “αλληλούϊα” (hallelu-Jah) δηλαδή “δόξα στον Ιαχωβά”. Ο αυτοκράτωρ της Δύσεως Γρατιανός διατάσσει το σβύσιμο της “αιωνίας” Ιεράς Πυράς της Θεάς Βέστα και τον διωγμό των ιερειών της. Η μεγάλη περιουσία των φυλακισμένων Εστιάδων, μεταβιβάζεται στην Εκκλησία.
384. Οι εθνικοί Βέτιος Αγόριος Πραιτεξτάτος (έπαρχος Πραιτωρίου) και Αυρήλιος Σύμμαχος (έπαρχος άστεως), εξουσιοδοτημένοι από την Σύγκλητο, κάνουν έκκληση στον διάδοχο του Γρατιανού Βαλεντινιανό Β΄ να παλινορθώσει τον Βωμό της Νίκης. Ο επίσκοπος Αμβρόσιος απειλεί με αφορισμό τον νεαρό αυτοκράτορα και το αίτημα απορρίπτεται. Ο φωτισμένος Πραιτεξτάτος πεθαίνει από την θλίψη του λίγους μήνες
αργότερα. Ο Θεοδόσιος διορίζει ύπαρχο Ανατολής τον φανατικό Μάτερνο Κυνήγιο που επιστρατεύει, σε συνεργασία με τους ανά τόπους επισκόπους, στρατιές μοναχών και λαϊκών για την καταστροφή των εθνικών Ναών της βορείου Ελλάδος και της Μικράς Ασίας.
385–388. Οι Μάτερνος Κυνήγιος και επίσκοπος (“Άγιος”) Μάρκελλος, καταστρέφουν αμέτρητα Μικρασιατικά Ιερά. Ανάμεσά τους και ο Ναός της Εδέσσης, τα Καβείρεια Ίμβρου, ο Ναός του Απαμείου Διός, το Διδυμαίο Ιερό, όλα τα Ιερά της Παλμύρας, κ.ά. Στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθοπόλεως μαρτυρούν μυριάδες αθώοι άνθρωποι:
“Και από τα πιό απομακρυσμένα σημεία της Αυτοκρατορίας σέρνονταν δεμένοι με αλυσίδες αμέτρητοι πολίτες κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξεως. Και από αυτούς πολλοί πέθαιναν στη διαδρομή ή στις ανά τόπους φυλακές. Και όσοι κατόρθωναν να επιζήσουν, κατέληγαν στη Σκυθόπολη, μία απόκεντρη πόλη της Παλαιστίνης, όπου είχαν στηθεί τα όργανα των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων” γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος.
386. Νόμος της 16ης Ιουνίου απαγορεύει κάθε φροντίδα των έρημων εθνικών Ιερών. Νέες συλλήψεις εθνικών και πυρπολήσεις ιδιωτικών βιλιοθηκών.
387. Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα της Δύσεως Βαλεντι-νιανό οι τελευταίες εθνικές εορτές των Ρωμαίων. Ο επίσκοπος Μεδιολάνων (Μιλάνου) Αμβρόσιος αποκτά πλήρη πνευματικό έλεγχο πάνω στον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο.
388. Απαγορεύονται από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο όλες οι δημόσιες συζητήσεις για θρησκευτικά ζητήματα. Ο γηραιός ρήτωρ Λιβάνιος δικάζεται μαζί με άλλους εθνικούς για.. “μαγεία” αλλά αθωώνεται από τον εθνικό δικαστή Τατιανό. Μετά την αθώωσή του στέλνει στον Θεοδόσιο την έκκληση “Υπερ των Ιερών” με την οποία τον παρακαλεί να σταματήσει την καταστροφή των εθνικών Ναών.
389. Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν εθνικούς και πυρπολούν Βιβλιοθήκες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο
για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός. Ο ιερεύς του Διός, Ελλάδιος, γλυτώνει το λυντσάρισμα σκοτώνοντας 9 οχλοκράτες. Ο όχλος διαπομπεύει ανά ομάδες τους εθνικούς ιερείς σκοτώνοντάς τους στη συνέχεια με λιθοβολισμό. Τα ιερά σύμβολα και αγάλματα παραδίδονται στη χλεύη των χριστιανών περιφερόμενα πάνω σε γαϊδούρια προτού καταστραφούν. Δεκέμβριος του 390. Ο Γότθος στρατηγός Βοθέριχος, αρχηγός της βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί να επιβά-λει τον εκχριστιανισμό των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως. Αποτέλεσμα, η εξέγερσις του λαού πού ροσπαθούσε απεγνωσμένα να κρατήσει την ταυτότητα του. Η Γοτθική φρουρά της πόλεως στην αρχή αιφνιδιάζεται και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώνονται. Όταν όμως ο Θεοδόσιος πληροφορείται το συμβάν, με δόλιο τρόπο, τάχα για να εξευμενίσει τα οξυμένα πνεύματα, καλεί τον λαό της πόλεως στον ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν δήθεν ιπποδρομία. Εκεί μέσα μόνο σε 3 ώρες κατασφάζει με την βοήθεια των Γότθων πάνω από 7.000 (κατ' άλλους 15.000) Έλληνες, πού δεν ήθελαν να βαπτισθούν. Βέβαια κανονικά ή Εκκλησία καταδικάζει τον Θεοδόσιο για την γενοκτονία αυτή, για να προλάβει νέες ταραχές και γενικευμένη εξάπλωση της εξέγερσης σε όλη την αυτοκρατορία. Του επέβαλε την τιμωρία να μη μπορεί να μπει στην Εκκλησία για ένα χρονικό διάστημα και να μετανοιώσει για την πράξη του.

390. Οι μισάνθρωποι μοναχοί παραμένουν στις πόλεις και τρώνε τις περιουσίες των θυμάτων τους εθνικών, αλλά επεκτείνουν την κακοποιό δράση τους και στους μη εθνικούς. Στις 2 Σεπτεμβρίου επιχειρείται ανεπιτυχώς με διάταγμα του Θεοδοσίου η εκδίωξή τους από τις πόλεις της Μέσης Ανατολής.
391. Στις 24 Φεβρουαρίου έδικτο του Θεοδοσίου απαγορεύει κάθε επίσκεψη στους εθνικούς Ναούς αλλά και το απλό ακόμη.. κοίταγμα των αγαλμάτων. Νέος μεγάλος διωγμός σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Στην Αλεξάνδρεια, οι ελάχιστοι εθνικοί εξεγείρονται με επικεφαλής τον φιλόσοφο Ολύμπιο και κλείνονται στο Ιερό του Σεράπιδος. Οι χριστιανοί το καταλαμβάνουν με δόλο, το ισοπεδώνουν και πυρπολούν την ονομαστή Βιβλιοθήκη του που φιλοξενούσε τμήμα της θρυλικής συλλογής της
Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Τα ιερά σκεύη του Σεραπείου διαπομπεύονται στους δρόμους της Αλεξανδρείας.
392. Στις 22 Αυγούστου ανακηρύσσεται αυτοκράτωρ της Δύσεως στο Λούγδουνο από τους εθνικούς, ο ρήτωρ Φλάβιος Ευγένιος που αποκηρύσσει το βάπτισμά του κι επιστρέφει στην εθνική λατρεία. Στις 8 Νοεμβρίου ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος θέτει εκτός νόμου όλες τις μη χριστιανικές λατρείες, τις οποίες χαρακτηρίζει “εθνικές δεισιδαιμονίες” (gentilicia superstitio). Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των εθνικών Ναών που στη συνέχεια πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
392. Νέος νόμος από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Α'. Με αυτόν κηρύσσεται και πάλι εκτός νόμου η Ελληνική θρησκεία. Απαγορεύεται η λατρεία των οικογενειακών και οικιακών θεοτήτων, όπως και η μαντεία από τα σπλάγχνα των θυσιαζομένων ζώων. Έτσι ορίζεται, ότι για κάθε σπίτι στο όποιο θα εκαίετο θυμίαμα, θα επεβάλλετο η δήμευσίς του. Όμως φαίνεται, ότι δεν ήταν αρκετή η απαγόρευσις της ασκήσεως της Ελληνικής λατρείας, αλλά εθεωρείτο επικίνδυνη ακόμα και η παρακολούθησή της από
τρίτους. Σαν συνέπεια λοιπόν υπήρξε το γεγονός ότι, ακόμα και αυτοί που
παρακολουθούσαν σαν θεατές μια θυσία, τιμωρούντο.
392. Νέος μεγάλος διωγμός κατά των εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών από απόσπασμα “διωγμιτών” που αποβιβάσθηκε στο νησί. Καταστροφή του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των δικαστηρίων “κυλούν ρυάκια αίματος”, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος. Στην
Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος (“Άγιος”) Επιφάνειος και ο “Άγιος” Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου και της πυράς χιλιάδες εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν οριστικά τα Κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης. Το σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά:
“όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο νησί”. Στις μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη) ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των εθνικών κατά των διωγμητών, των χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β. Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να γκρεμίσουν το εκεί
άγαλμα του Ηρακλέους.

393. Ενδιαφέρουσα είναι η θέση που κράτησε ο Θεοδόσιος απέναντι στην Ιουδαϊκή θρησκεία. Το 393 μ.Χ. ορίζει, ότι η Ιουδαϊκή θρησκεία είναι ανεκτή και δεν επιτρέπεται η καταστροφή των ιουδαϊκών συναγωγών από Χριστιανούς. Είναι οπωσδήποτε απορίας άξιο, γιατί ο αυτοκράτωρ αυτός μετά από τόσα διατάγματα κατά των Ελλήνων αποφασίζει ταυτόχρονα την προστασία των Ιουδαίων της αυτοκρατορίας. Επί της βασιλείας του διαδόχου του Θεοδοσίου, του Αρκαδίου, συνεχίζεται το έργο των προκατόχων του. Τότε συμβαίνει και η μεγάλη επιδρομή του Αλάριχου κατά της Ελλάδος. Αυτός εισβάλλει αρχικά από την Μακεδονία στην Θεσσαλία καταστρέφοντας οτιδήποτε εύρισκε στον δρόμο του με σαφή προτίμηση στα αρχαία Ελληνικά οικοδομήματα. Συνοδοί του και σύγχρονοι εφιάλτες στην ανίερη αυτή του εκστρατεία πλήθη Χριστιανών μοναχών και ιερέων. Πηγές μας γι' αυτήν την φρικιαστική συμμαχία ο Ζώσιμος και ιστορικός Ευνάπιος, ο οποίος χαρακτηριστικά αναφέρει;
«τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσα ασέβεια». Τα «φαιά ιμάτια» είναι τα ράσα, που αργότερα άλλαξαν σε μαύρα.
393. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και ισοπέδωση όλων των βωμών της.
394. Πλήρης παλινόρθωση του Ρωμαϊκού Εθνισμού στη Δυτική Αυτοκρατορία. Ο Φλαβιανός, με το αξίωμα του υπάτου Ρώμης και υποστηριζόμενος ψυχικά από την ευσεβή σύζυγό του, αναβιώνει όλες τις καταργηθείσες από τους χριστιανούς λατρείες. Στην Όστια επαναλειτουργεί το Ιερό του Ηρακλέους. Στις 27 Μαρτίου, 1 Απριλίου και 28 Απριλίου έως 3 Μαϊου οι Ρωμαίοι ξαναεορτάζουν με μεγαλοπρέπεια
την Εορτή της Κυβέλης, την Εορτή της Βήνους Βερτικόρντια, τα Μεγαλήσια και τα Φλοράλια. Κατά χιλιάδες οι χριστιανοί επιστρέφουν στην εθνική Θρησκεία φοβούμενοι το οριστικό τέλος του Χριστιανισμού.
394. Και πάλι ο Θεοδόσιος καταργεί με νόμο τους Ολυμπιακούς αγώνες. Απαγορεύτηκε με βαρείες χρηματικές ποινές και αργότερα με την ποινή του θανάτου η Ελληνική θρησκεία, η είσοδος στους ναούς, οι θυσίες, η οποιαδήποτε πράξις λατρείας σύμφωνη με το Ελληνικό πνεύμα. Η εφαρμογή των νόμων αυτών, που κατάφωρα καταπατούσαν κάθε έννοια σεβασμού προς το θείο και την άσκηση λατρείας προς αυτό, έγινε με σκληρό και απεχθή τρόπο. Οι ίδιοι οι ιερείς της θρησκείας του Ναζωραίου, «της θρησκείας της αγάπης», ήταν αυτοί που πρωτοστατούσαν στο γκρέμισμα ιερών, στις δολοφονίες Ελλήνων και εν τέλει στον διασυρμό ενός τρόπου ζωής, του Ελληνικού. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο
Χριστιανός χρονογράφος Σωζόμενος: «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ’ εκείνο διεφθάρησαν (εδολοφονήθησαν), και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετέθησαν. Παραπλησίως δε διά την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους έσθητι δε εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος».
Ο Λιβάνιος μέσα από τον περίφημο λόγο του «περί ιερών» προσπαθούσε να συγκινήσει την σκληρή ψυχή του Θεοδόσιου. Όμως ο κύβος είχε ριφθεί. Ο Ελληνισμός ανέβαινε τον δικό του Γολγοθά. Η πορεία του μαρτυρίου είχε πλέον για τα καλά αρχίσει. Ένα πλήθος ναών πολύ γνωστών και λιγότερο γνωστών γκρεμίζεται εκ βάθρων σε όλη την αυτοκρατορική επικράτεια. Μοναχοί και επίσκοποι, όπως είπαμε και
παραπάνω, πρωτοστατούν στο έργο της καταστροφής και «χωρούσι τοίνυν διά των αγρών, ώσπερ χείμαρρος κατασύροντες διά των ιερών τους αγρούς». Χώροι απόδοσης σεβασμού προς το θείο μετατρέπονται ακόμα σε κυβευτήρια (χαρτοπαικτεία), πορνοστάσια ή αποθήκες. Εκ βάθρων γκρεμίζεται ο ναός του Σεράπιδος στην Αλεξάνδρεια, ο ναός του Διός στην Απάμεια. Πλήθος άλλων στην Συρία και την Αίγυπτο. Μόνο στην κυρίως Ελλάδα φαίνεται να υπήρξε μια μικρότερης ευτυχώς έκτασης καταστροφή λόγω του ισχυρού εθνικού αισθήματος των Ελλήνων, πού τους οδήγησε ακόμα και στην αμφισβήτηση της ισχυρής βυζαντινής εξουσίας και την
αντίσταση κατ' αυτής. Το τίμημα όμως ήταν μεγάλο.
394. Στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου συγκρούονται οι στρατοί των εθνικών (υπό τον Φλαβιανό) και των χριστιανών (υπό τον αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδόσιο) στην κοιλάδα του ποταμού Φρίγδου. Οι κατά πολύ ολιγώτεροι εθνικοί ηττώνται και κατασφάζονται. Ο αυτοκράτωρ Ευγένιος συλλαμβάνεται, βασανίζεται, αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του περιφέρεται πάνω σε παλούκι σε ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία για παραδειγματισμό. Ο Φλαβιανός αυτοκτονεί για να μην πέσει στα χέρια των χριστιανών.
395. Νόμοι της 22ας Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των εθνικών.
395. Ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει τις ορδές τών, υπό τον Αλάριχο, χριστιανών Γότθων προς τον Ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη φανα-τισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον Θεοδόσιο κατά των εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους εθνικούς Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς, τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα, τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την
Ολυμπία. Στην Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Η συνεργασία όμως μεταξύ βαρβάρων και Χριστιανών επεξετάθη ακόμα και σε αυτοκρατορικό επίπεδο. Έτσι στην αρχή κρατώντας τα προσχήματα αλλά στην συνέχεια αφαιρώντας τελείως το προσωπείο της δήθεν προστασίας των Ελληνικών πληθυσμών η
αυτοκρατορική εξουσία ολοκληρώνει το έργο του Αλάριχου διορίζοντας τον το 398 γενικό αρχηγό του Ιλλυρικού θέματος. Έτσι εκεί που απέτυχαν οι νόμοι του Αρκαδίου (γιατί και αυτός θεσμοθέτησε κατά των Ελλήνων) πέτυχε το ξίφος του Αλάριχου. Οι νόμοι αυτοί του Αρκαδίουε επανελάμβαναν το πνεύμα καταδίκης και αφανισμού του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος.
396. Αφαιρούνται από τους ιερείς και τους προϊσταμένους των Ελληνικών ναών όλα τους τα προνόμια. Ταυτόχρονα με την επιδρομή του Αλάριχου ο Αρκάδιος διατάσσει την ισοπέδωση («ες έδαφος φέρειν») και όχι απλά την καταστροφή όλων των ελληνικών ναών, επιβάλλοντας στην συνέχεια, το υλικό τους να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή άλλων οικοδομημάτων ούτως, ώστε να χαθούν παντελώς τα ίχνη τους. Ο Αλάριχος εν τω μεταξύ συνεχίζοντας τον περίπατο καταστροφής στην Ελλάδα φτάνει και στις Θερμοπύλες. Λίγο πριν φτάσει -και εδώ είναι το αποκαλυπτικό γεγονός της συμμαχίας αυτής– ανήγγειλε την άφιξη του στον ανθύπατο Αντίοχο και τον αρχηγό της φρουράς των Θερμοπυλών Γερούσιο, ζητώντας να αφήσουν ελευθέρα την δίοδο του στην υπόλοιπη Ελλάδα, πράγμα που αυτοί έκαναν. Έτσι οι βάρβαροι πάντα με την συνοδεία των μοναχών πλημμυρίζουν Φωκίδα, Λοκρίδα, Βοιωτία, Αττική
λεηλατούντες και κατασφάζοντες Έλληνες άνδρες, γυναίκες και παιδιά αδιακρίτως. Στην Αττική ισοπεδώνουν τον ναό της Δήμητρας και της Περσεφόνης στην Ελευσίνα θανατώνοντας και όλους τους ιερείς και πιστούς που βρίσκονταν εκεί με πρώτο τον Ιλάριο. Στην συνέχεια διασχίζουν την Μεγαρίδα και εισβάλλουν στην Πελοπόννησο, όπου συνεχίζουν το βανδαλικό τους έργο. Φυσικά οι βυζαντινές φρουρές τηρούσαν στάση θεατή. Πρώτα καταστρέφεται η Κόρινθος, υστέρα το Άργος και τελευταία η Σπάρτη, πόλεις άλλοτε ξακουστές μα υπό την βυζαντινή κατοχή αποδυναμωμένες, χωρίς προνόμια και στρατό, καταδικασμένες στην καταστροφή και τον όλεθρο. Η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων κατοίκων της Σπάρτης δυστυχώς δεν είχε άλλο
αποτέλεσμα παρά τον ένδοξο θάνατό τους. Στην συνέχεια καταστρέφοντας και πάλι τους Ελληνικούς ναούς και τα ιερά που εύρισκε στον δρόμο του ο συρφετός των αμαθών και τυφλωμένων από μίσος ισοπεδώνει τον ναό του Διός στην Νεμέα, τα Αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας, τα περίλαμπρα ιερά της Ολυμπίας. Και οι καταστροφές θα συνεχίζονταν, εάν οι προσωπικές φιλοδοξίες ενός Γότθου στρατηγού, του Στιλίχωνος, δεν τον έκαναν να παρακούσει τις εντολές του Αρκαδίου και να αποβιβαστεί στο Λέχαιο της Κορίνθου, όπου με μικρές σχετικά δυνάμεις μπόρεσε να κατατροπώσει τον Αλάριχο και να αποδείξει τελικά πόσο εύκολη θα ήταν, εάν κάποιοι ήθελαν, η εξ αρχής αποτροπή της βαρβαρικής εισβολής και η αποφυγή
της τρομακτικής καταστροφής που προκλήθηκε σε όλη την Ελληνική επικράτεια και τον πολιτισμό.
396. Νόμος της 23ης Μαρτίου, απαγορεύει σε ολόκληρη της Ανατολική Αυτοκρατορία ακόμη και την απλή παρατήρηση “ειδωλολατρικών” τελετών.
396. Στις 7 Δεκεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Φλαβίου Αρκαδίου, εξισώνει την εθνική λατρεία με προδοσία κατά του Κράτους. Οι τελευταίοι εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες καθαιρούνται και φυλακίζονται.
397. Νέος νόμος του Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση όλων των εθνικών Ναών της Ανατολικής Αυτοκρατορίας που τυχόν στέκουν ακόμη όρθιοι.
398. Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των εθνικών. Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους εθνικούς Ναούς της πόλεώς του. Σε Δύση και Ανατολή αμέτρητα φιλοσοφικά και επιστημονικά βιβλία του προχριστιανικού κόσμου εξαφανίζονται στην
πυρά. Ο εκχριστιανισμένος Βάνδαλος στρατηγός Στιλίχων πρωτοστατεί σε
καταστροφές εθνικών Ιερών και σφαγές ιερέων και θρησκευτών. Με διάταγμα του Αρκαδίου εξουσιοδοτούνται οι τοπικές αρχές να ξυλοκοπούν τους φανατικούς μοναχούς που συνηθίζουν να επιτίθενται, ν’αποσπούν από τα χέρια των στρατιωτών και να λυντσάρουν τους συλλαμβανόμενους εθνικούς.
399. Νέος νόμος (13 Ιουλίου) του αυτοκράτορος Αρκαδίου απαιτεί την ισοπέδωση και των ελαχίστων πλέον Ναών των εθνικών που εδώ κι εκεί έστεκαν ακόμη όρθιοι, κυρίως σε αγροτικές περιοχές. Ανάμεσα σε άλλα Ιερά ισοπεδώνονται και οι Δελφοί. Στη Βόρειο Αφρική οι διώκτες Ιόβιος και Γαυδέντιος κτυπούν όλα τα αστικά κέντρα των εθνικών, καταστρέφουν τους Ναούς, καίνε τις βιβλιοθήκες και θανατώνουν τους ιερείς.

400. Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το Μαντείο του Διονύσου των Βεσσών και εκχριστιανίζει με τη βία όλη την γύρω περιοχή.
401. Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και αγάλματα. Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ΄ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν εθνικοί.
402. Ο στρατηγός Στιλίχων καίει στη Ρώμη τα περίφημα Σιβυλλικά Βιβλία.

405. Ο Ιωάννης ο λεγόμενος “Χρυσόστομος”, στέλνει ορδές ροπαλοφόρων μοναχών να σαρώσουν τα “είδωλα” (Ναούς, αγάλματα και βωμούς) όλης της Παλαιστίνης.
406. Ο Ιωάννης “Χρυσόστομος” συγκεντρώνει χρήματα από θεομανείς προσήλυτες για τις εργασίες διαλύσεως των εθνικών Ναών. Το ίδιο έτος διατάσσει την εκθεμελίωση και πυρπόληση του θαυμαστού Ναού της Εφεσίας Αρτέμιδος. Στην Σαλαμίνα της Κύπρου οι “Άγιοι” Επιφάνειος και Ευτύχιος συνεχίζουν τις καταστροφές των Ιερών και την κατασφαγή όσων αρνούνται να βαπτι-σθούν.
407. Νέος νόμος ανανεώνει την ποινικοποίηση κάθε μη χριστιανικής τελετής.
408. Ανεβαίνει στον θρόνο ο Θεοδόσιος ο Β', πολλοί Έλληνες πίστεψαν ότι ίσως θα περιόριζε, αν όχι θα σταματούσε τους φοβερούς διωγμούς εναντίον τους, αλλά η συνέχεια δεν τους δικαίωσε στο ελάχιστο. Αποτέλεσμα της ανθελληνικής πολιτικής και αυτού του αυτοκράτορα ήταν η κατάργηση στην Αθήνα του Αρείου Πάγου, του θεσμού των θεσμοθετών και των υπολοίπων Ελληνικών δικαστηρίων. Στην Σπάρτη ομοίως καταργήθηκαν όλοι οι πολιτειακοί θεσμοί. Οι ναοί εξακολουθούν να
καταστρέφονται και το 429 με νέο διάταγμα ορίζεται, ότι μπορούν να
μετατρέπονται και σε χριστιανικές εκκλησίες. Στην συνέχεια απαγορεύεται και πάλι η τέλεσις ιεροτελεστιών και εορτών, και με εμπρησμό καταστρέφεται ολοσχερώς ο ναός του Διός στην Ολυμπία.
408. Κοινός νόμος των Αρκαδίου και Ονωρίου διατάσσει την αφαίρεση του κάθε είδους γλυπτού διακόσμου από τα αρχαία μνημεία ή από τα συντρίμμια των εθνικών Ναών. Ακόμη και οι ιδιώτες οφείλουν να παραδώσουν όλα τ’αγαλματίδια που τυχόν έχουν στην κατοχή τους. Ο Στιλίχων ληστεύει στη Ρώμη τον χρυσό του Ναού του Καπιτωλίου Διός. Νέοι διωγμοί και καταστροφές Βιβλιοθηκών υπό την άμεση εποπτεία των ανά τόπους επισκόπων. Οι δικαστές που φαίνονται επιεικείς προς τους
“ειδωλολάτρες” μετατρέπονται αυτομάτως σε κατηγορούμενους. Στην πόλη Καλάμα της σημερινής Αλγερίας, η σκληρότητα των διωγμών προκαλεί μεγάλη εξέγερση του πληθυσμού με πυρπολήσεις εκκλησιών η οποία όμως πνίγεται στο αίμα υπό την εποπτεία του “Αγίου” Αυγουστίνου.
409. Επαναλαμβάνεται η επί ποινή θανάτου απαγόρευση όλων των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας.

410. Ο αυτοκράτωρ Ονώριος κηρύσσει νεό διωγμό κατά των εθνικών. Στο σχετικό διάταγμά του αναφέρει: “Ας μάθουν λοιπόν όλοι αυτοί που δρούν ενάντια στους αγίους νόμους ότι η εμμονή τους στην αιρετική δεισιδαιμονία, τού να ασκούν λατρεία σε απόμακρα μαντεία, τιμωρείται με εξορία ή αίμα, ώστε να μην ξανατολμήσουν να συγκεντρωθούν σε τέτοια μέρη για τις εγκληματικές τους δραστηριότητες”
410. Στις 24 Αυγούστου, ο Αλάριχος καταλαμβάνει μετά από προδοσία την Ρώμη και επί τρείς ημέρες λεηλατεί τους θησαυρούς της, καταστρέφει τα έργα τέχνης και τα βιβλία των εθνικών και κατασφάζει τους κατοίκους της “Αιωνίας Πόλεως”. Το χάλκινο άγαλμα της Θεάς Βίρτους (Ανδρείας) καταστρέφεται στο χυτήριο από τους φανατικούς μοναχούς.
415. Λίγο πριν το Πάσχα, κατά προτροπή του επισκόπου Κυρίλλου, η εθνική φιλόσοφος Υπατία δολοφονείται με άγριο τρόπο από τον χριστιανικό όχλο της Αλεξανδρείας. Οδηγείται στην πατριαρχική εκκλησία του “Αγίου Μιχαήλ”, όπου οι χριστιανοί την κόβουν κομμάτια και περιφέροντάς τα στους δρόμους της πόλεως, τα καίνε τελικά μαζί με τα συγγράμματα της φιλοσόφου σε μία τεράστια πυρά στη θέση Κυναρών. Στις 30 Αυγούστου εκδίδεται έδικτο που απαιτεί να συλλαμβάνονται και να
σταυρώνονται ή να καίγονται ζωντανοί όλοι οι εθνικοί ιερείς της Βορείου
Αφρικής.
416. Στις 7 Δεκεμβρίου, καθαιρούνται όλοι οι μη χριστιανοί στρατιωτικοί,
αυλικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και δικαστικοί. Ο μοναχός Υπάτιος, επονομαζόμενος “Η Σπάθα του Θεού”, περιοδεύει την Βιθυνία και εντοπίζει “κρυφούς” λάτρεις των αρχαίων Θεών, τους οποίους εξοντώνει μαζί με τις οικογένειές τους δίχως μεσολάβηση δίκης.
421. Ισοπεδώνεται το μεγάλο Ιερό της Κελαιστίδος στην Καρχηδόνα. Νέες σφαγές εθνικών σε ολόκληρη την Βόρειο Αφρική.
423. Στις 8 Ιουνίου, ο αυτοκράτωρ της Ανατολής Θεοδόσιος ο επονομαζόμενος “Μικρός”, εκδίδει νόμο του με τον οποίο τιμωρείται με φυλάκιση και βασανιστήρια η παραδοσιακή λατρεία, η οποία χαρακτηρίζεται “λατρεία των δαιμόνων”.
429. Δήωση του Παρθενώνος των Αθηνών και μέγας διωγμός των εκεί.. “οπαδών των δαιμόνων”.
431. Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, εισάγεται στις εκκλησίες.
435. Νέος νόμος του Θεοδοσίου απειλεί στις 14 Νοεμβρίου με θάνατο όλους τους “αιρετικούς” και εθνικούς της Αυτοκρατορίας. Μόνο ο Ιουδαϊσμός γίνεται αποδεκτός ως νόμιμη θρησκεία, αν και καθίσταται αδύνατη η σχέση ή απλή επικοινωνία μεταξύ χριστιανών και Ιουδαίων. Σε περίπτωση κρυφού μικτού γάμου η χριστιανή γυναίκα θανατώνεται ως.. μοιχαλίδα. Με τον ίδιο νόμο ορίζεται ο εξαγνισμός και στη συνέχεια χρήση ως εκκλησία του κάθε Ναού των εθνικών που δεν έχει ακόμη γκρεμισθεί.
438. Έδικτο του Θεοδοσίου, υπενθυμίζει στις 31 Ιανουαρίου την ύπαρξη της θανατικής ποινής για τιμωρία της “ειδωλολατρίας” την οποία κατηγορεί μάλιστα ως.. αιτία ενός προσφάτου λιμού !!

440–450. Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα, την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448. Ο Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα “αντιχριστιανικά” βιβλία. Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
450. Καταστρέφονται όλοι οι Ναοί και οι Βιβλιοθήκες της Αφροδισιάδος της οποίας το όνομα αλλάζει σε Σταυρούπολις.
451. Στις 4 Νοεμβρίου, νόμος του αυτοκράτορος Θεοδοσίου ανανεώνει όλους τους προηγούμενους που προέβλεπαν ποινή θανάτου για τους “ειδωλολάτρες”.
457-474. Βασιλεία του Λέοντος Α΄, νέοι διωγμοί κατά των Ελλήνων. Ένας από αυτούς, τους Έλληνες, και ο Ιάκωβος, μέγας γιατρός, ο οποίος, ενώ, όπως μας πληροφορούν οι ιστορικοί, ήταν αποκλεισμένος από κάθε δημόσιο λειτούργημα και κάθε δημόσια τιμή, επειδή ακριβώς ήταν Έλληνας, κέρδισε την συμπάθεια του αυτοκράτορα κατορθώνοντας να τον θεραπεύσει από ισχυρό πυρετό. 0 Ιάκωβος δολοφονήθηκε. Άλλο σημαντικό πρόσωπο ο φιλόσοφος Ισοκάσιος από την Κιλικία, ο οποίος, αφού είχε παλαιότερα μεγάλες θέσεις στην αυτοκρατορική διοίκηση
φτάνοντας μέχρι και το αξίωμα του κοιαίστορος, κατηγορήθηκε και αυτός ως Έλληνας. Αφού καθαιρέθηκε χωρίς δίκη απ' το αξίωμα του, προσήχθη σε δίκη. Γυμνός και δεμένος πισθάγκωνα ο μέχρι προ τίνος ισχυρός άνδρας της αυτοκρατορικής αυλής θα έπρεπε τώρα να λογοδοτήσει για την κατηγορία ότι ήταν Έλληνας. Ο έπαρχος Πουσαίος τότε του είπε: «Βλέπεις πως κατάντησες, Ισοκάσιε;». Και αυτός απάντησε: «Βλέπω και δεν απορώ, γιατί περνώ ανθρώπινες συμφορές. Αλλά δίκασέ με δίκαια και καθαρά, όπως δικάζαμε κάποτε μαζί». Όρθιοι τότε όλοι οι παρευρισκόμενοι χειροκροτούσαν επευφημώντας τον Ισοκάσιο, βλέποντας πως
ολόκληρη η κατηγορία εναντίον του είχε αυτόματα καταπέσει. Με τις λέξεις «δίκαια και καθαρά» έδωσε στον Πουσαίο και στους υπολοίπους να καταλάβουν το αστήριχτο της κατηγορίας. «Είμαι Έλληνας», τους είπε, «είναι αλήθεια τόσο μεγάλο έγκλημα;».
474. Νέος αυτοκράτορας εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή, ο Ζήνων. Επί της βασιλείας του το 484 έχουμε την επανάσταση του Λεόντιου, ο οποίος μαζί με τον Ίλλο, αρχηγό του στρατού, και τον Παμπρέπιο, Αθηναίο φιλόσοφο, επιδιώκει την ανατροπή της Χριστιανικής θρησκείας και την επαναφορά του αρχαίου θρησκεύματος. Είναι μια απ' τις τελευταίες απεγνωσμένες προσπάθειες του Ελληνισμού να επιζήσει, να σταθεί και πάλι στα πόδια του, προσπάθεια που ασχέτως με την τελική της ατυχή έκβαση αποδεικνύει ότι παρά τους συνεχείς και ανελέητους διωγμούς το
ηθικό του Ελληνικού λαού δεν έλεγε να ενδώσει στις απειλές και διώξεις. Το 488, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της επαναστάσεως, έχουμε την θανάτωση και των τελευταίων από τους υποκινητές της. Δεύτερη απόπειρα κατά της βυζαντινοχριστιανικής εξουσίας έχουμε με τον φιλόσοφο
Σεβηριανό, τον οποίο μάταια ο Ζήνων προσπαθούσε να πείσει να δεχθεί τα ύπατα των αξιωμάτων, αφού όμως σε αντάλλαγμα θα δεχόταν να βαπτισθεί. Απεναντίας ο Σεβηριανός προσπάθησε να πείσει τον Ζήνωνα να ανορθώσει την ελληνική θρησκεία και τον Ελληνισμό στην αρχική τους θέση, πράγμα που ίσως θα πετύχαινε μαζί με άλλους Έλληνες φιλοσόφους, που είχαν γίνει πλέον αναπόσπαστο τμήμα της αυλής
και συμβουλάτορες του Ζήνωνος, εάν τελικά δεν υπερίσχυε η μερίδα των αντιπάλων ιουδαιοχριστιανών αυλικών, που έπεισαν τον αυτοκράτορα να προχωρήσει ακόμα και σε νέο διωγμό κατά των Ελλήνων. Έτσι έχουμε την καταδίωξη του Σεβηριανού, Ηραίστιου, Ζώσιμου, Γαζαίου, Γεσσίου, Αγαπίου και πολλών άλλων φιλοσόφων και μη. Στην περίπτωση δε του Γεσσίου έχουμε και την θανατική του καταδίκη.
457–491. Σποραδικοί διωγμοί εθνικών στην Ανατολική κυρίως Αυτοκρατορία (αφού η Δυτική κατελύθη το 476). Ανάμεσα σε χιλιάδες ανωνύμους μάρτυρες θανατώνονται ο ιατρός Ιάκωβος και ο φιλόσοφος Γέσσιος, ενώ φυλακίζονται οι Σεβηριανός, Ηραίστιος, Ζώσιμος, Ισίδωρος κ.ά. Την ίδια εποχή, ο προσηλυτιστής Κόνων κατασφάζει τους “pagani” της νήσου Ίμβρου, ενώ άλλοι προσηλυτιστές εξοντώνουν τους τελευταίους λάτρεις του Διός Λαβρανίου στη Φασούλα της Κύπρου και της
Ίσιδος στην Αίγυπτο.
482–488. Πνίγονται στο αίμα οι τελευταίες εξεγέρσεις των εθνικών της Μικράς Ασίας.
486. Στην Αλεξάνδρεια γενικεύονται οι διαπομπεύσεις και μαρτυρικές θανατώσεις των “κρυφών” εθνικών ιερέων. Δολοφονούνται διάφοροι εθνικοί στρατιωτικοί, όπως λ.χ. ο νικητής των Βανδάλων στρατηγός Μαρκελλίνος.
494. Ο Πάπας Γελάσιος αφορίζει τους εορταστές των Λουπερκαλίων. Σφραγίζονταιόλοι οι ακόμη όρθιοι αρχαίοι Ναοί της Δύσεως.
500. Η χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το
συγκεκριμένο έτος θα γίνει η.. συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η ρωμαϊκή κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια. Ο γνωστός συγγραφέας McCabe (στο “History’s Greatest Liars”, σελ. 27) κάνει μία εκπληκτική σύγκριση ανάμεσα στον Ρωμαϊκό κόσμο των εθνικών και σε εκείνον των χριστιανών
του Μεσαίωνος: “Στη Ρώμη του τετάρτου αιώνος, αντιστοιχούσαν τρείς ελεύθεροι χειρώνακτες σε έναν σκλάβο.. αλλά από το 500 έως το 1100 η συντριπτική πλειοψηφία των χειρωνακτών της Ευρώπης ήσαν δουλοπάροικοι.. Στη Ρώμη, οι εργάτες των πόλεων μπορούσαν ν’ απολαύσουν δωρεάν εκπαίδευση, φθηνή διασκέδαση, φθηνή τροφή, υπέροχα λουτρά και γυμναστήρια, εορτές και αργίες για τουλάχιστον
200 από τις 365 ημέρες του έτους. Από το 500 έως το 1100, οι εργάτες της
Ευρώπης δεν είχαν κανένα από τα παραπάνω αγαθά, ούτε ελευθερία, ούτε προστασία από τον νόμο. Στην παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες είχαν ισονομία και ίση κοινωνική αντιμετώπιση με τους άνδρες. Από το 500 έως το 1100 τις αντιμετώπιζαν όπως τα ζώα. Οι παγανιστές Ρωμαίοι παρήγαγαν μία μεγάλη βιβλιογραφία, οικοδόμησαν εκπληκτικά κτίρια ακόμη και στις περιφέρειες, καθώς και υδραγωγεία, γέφυρες, υπέροχες οδούς, θέατρα κ.τ.λ. Από το 500 έως το 1100 σχεδόν κανένα βιβλίο δεν παρήχθη, τουλάχιστον σημαντικό ώστε να διαβάζεται και
σήμερα, σχεδόν κανένα ζωγραφικό έργο ή γλυπτό ή οικοδόμημα που να είναι σήμερα αξιοθέατο. Οι Ρωμαίοι διέθεταν βιβλιοθήκες μέχρι και 500.000 τόμων. Από το 500 έως το 1100 δεν υπήρχαν πάνω από 600 τόμοι σε ολόκληρη την Ευρώπη..”
500. Το “ειδωλολατρικό” θυμίαμα γίνεται για πρώτη φορά δεκτό στις εκκλησίες των χριστιανών.
515. Ο αυτοκράτωρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αναστάσιος διατάσσει την κατασφαγή των εθνικών της πόλεως Ζοάρα της Αραβίας και την εκθεμελίωση του εκεί Ιερού του Θεού Θεανδρίτου. Το βάπτισμα γίνεται υποχρεωτικό επί ποινή θανάτου, ακόμη και για όσους δηλώνουν ήδη χριστιανοί. Μετά τον Ιουστίνο (518-527), ο οποίος καταργεί το 521 τους 'Ολυμπιακούς Αγώνες της Αντιοχείας, την σκυτάλη παραλαμβάνει το 527 ο Ιουστινιανός (527-565), ένας απ' τους μεγαλύτερους διώκτες του Ελληνισμού. Επί της βασιλείας του συμβαίνει η περίφημος «Στάσις του Νίκα», που τόσο έχουν παραποιηθεί τα πραγματικά αίτια που την προξένησαν. Οι Πράσινοι και οι Βένετοι αποτελούσαν τις δύο σημαντικότερες από τις ιπποδρομιακές φατρίες της Κωνσταντινούπολης. Η τρίτη ήταν οι Ρούσσοι. Ο Ιουστινιανός είχε ταχθεί εξ αρχής κατά των Πρασίνων, τους οποίους παλαιότερα υποστήριζε ο Αναστάσιος (491-518), ο οποίος είχε εκδηλωθεί ως ο μοναδικός ίσως έως τώρα Βυζαντινός αυτοκράτορας προστάτης του Ελληνισμού, πλην φυσικά του Ιουλιανού, αποκρούοντας την επίθεση του Γότθου Βιταλιανού, που προασπίζοντας
την Ορθοδοξία και την Σύνοδο της Χαλκηδόνας, όπως έλεγε, είχε επιτεθεί το 514 κατά του Αναστασίου αλλά υπέστη συντριπτική ήττα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Αναστάσιος είχε και την βοήθεια του Έλληνα φιλοσόφου Πρόκλου, που τον είχε εφοδιάσει με το περίφημο «υγρό πυρ». Οι Πράσινοι είχαν ταχθεί κατά του Χριστιανισμού στο σύνολο τους και επιζητούσαν μια λογικότερη και Ελληνίζουσα θρησκεία ταυτόχρονα με την εξάλειψη των σκληρών μέτρων και το σταμάτημα των διωγμών του Ιουστινιανού κατά των Ελλήνων. Όρισαν αρχηγό τους τον Υπάτιο, ανηψιό του ελληνίζοντος Αναστασίου και αφού πήραν αργότερα με το μέρος τους και τους Βένετους, απελευθέρωσαν όλους τους κρατουμένους από τις φυλακές και στην συνέχεια τις πυρπόλησαν. Ύστερα έκαψαν την χαλκή πύλη του παλατιού και την Αγία Σοφία. Και οι επιτυχίες θα συνεχίζονταν,
εάν τελικά τεράστια λάθη στρατηγικής των επαναστατών δεν οδηγούσαν τον Ιουστινιανό από την ταπεινωτική πανωλεθρία στην ανέλπιστη νίκη και σωτηρία αυτού και του δόγματος που πρέσβευε. Καταστολή της εξέγερσης, εκτέλεση του Υπατίου και του αδελφού του, γενικές σφαγές και νέοι διωγμοί κατά των Ελλήνων από τους βυζαντινούς και τους βαρβάρους Ερούλους. 40.000 νεκροί αρχικά, κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, γκρέμισμα των ναών. Η μάχη, που θα μπορούσε να είχε σημάνει
την αναγέννηση του Ελληνισμού, είχε χαθεί. Τα αποτελέσματα: Ανανέωσις όλων των νόμων κατά των Ελλήνων με την προσεπιβολή της ποινής του θανάτου. Αφαίρεση των κτημάτων των Ελλήνων και των Ελληνικών
ναών υπέρ της Χριστιανικής θρησκείας και του δημόσιου ταμείου. Το 529 κατάργηση της φιλοσοφικής σχολής των Αθηνών. Γράφει ο Μαλαλάς γι’ αυτό: «Θεσπίσας πρόσταξιν (ο Ιουστινιανός) έπεμψεν εν Αθήναις κελεύσας μηδένα τολμάν διδάσκειν φιλοσοφίαν και αστρονομίαν». Ακόμη αφαίρεσε και τους μισθούς των δασκάλων όπως και το δικαίωμα να διδάσκουν: «Απαγορεύομε να ασκούν διδασκαλία αυτοί που πάσχουν απ' την ιερόσυλη τρέλλα των Ελλήνων» (Ιουστινιάνειος Κώδικας Ι, 11, 10). Ο όρος Έλληνας τώρα παίρνει καθαρά πλέον τον χαρακτηρισμό που επί αιώνες προσπαθούσαν να κρύψουν επιμελώς οι Χριστιανοί: «Επειδή τίνες εύρηνται εκ των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχόμενοι πλάνη...» (Ιουστινιάνειος Κώδικας Α',11). Και συνεχίζει ο Μαλαλάς (Προς Ιουστινιανόν λόγος, 15): «Διωγμός γαρ γέγονε Ελλήνων μέγας και πολλοί εδημεύθησαν, εν οις ετελεύτησαν Μακεδόνιος, Ασκληπιόδωρος, Φωκάς ο Κρατερού και Θωμάς ο κοιαίστωρ. Και έως τούτου πολύς φόβος γέγονε, εθέσπισε δε ο αυτός βασιλεύς, ώστε μη πολιτεύεσθαι τους Ελληνίζοντας». Ούτε πολιτικά δικαιώματα λοιπόν και αργότερα απαγόρευσις και στο να στρατεύονται. Έτσι ούτε συμμετοχή στα κοινά ούτε μεταβίβαση της
περιουσίας τους. Το 546 στην Κωνσταντινούπολη φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και γιατροί με την κατηγορία ότι ήσαν «Έλληνες». Το 562 επακολουθεί νέος διωγμός και, όπως λέει ο Μαλαλάς, «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύθηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο Ελληνικών βιβλίων στον “Κυνήγιον” μαζί με εικόνες των θεών». Αλλά και ο Προκόπιος μιλώντας σχετικά αναφέρει για τον Ιουστινιανό: «ηθέλησε καταλύειν το
των ρητόρων αξίωμα». Αντιπρόσωπος του επικρατούντος αυτού φανατισμού της εποχής εκείνης τώρα στον χώρο της εκκλησιαστικής μουσικής ο περίφημος Ρωμανός ο Μελωδός, αυτός που τα κοντακιά του πλημμυρίζουν από ανθελληνικό μένος τις ελληνορθόδοξες εκκλησίες
ακόμα και σήμερα. Στον ύμνο «εις Πεντακοστήν» ψάλλει χαρακτηριστικά:
«Τι φυσώσιν και βαμβεύουσιν οι Έλληνες;
Τι φαντάζονται προς Άρατον τον τρισκατάρατον;
Τι πλανώνται προς Πλάτωνα;
Τι Δημοσθένην στέργουσιν τον ασθενή;
Τι μη νοούσιν Όμηρον, όνειρον αργόν;
Τι Πυθαγόραν θρυλλούσι τον δικαίως φιμωθέντα;»
528. Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα όλοι οι “καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την ειδωλολατρίαν” και απαγορεύσει να διδάσκουν “οι πάσχοντες από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων” δηλα-δή οι εθνικοί.
529. Με έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
532. Μία ακόμη χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος θα γίνει η.. συντέλεια του Κόσμου. Ο μοναχός Ιωάννης Ασιακός, επικεφαλής ενόπλων ομάδων προσηλυτιστών, αρχίζει γενοκτονία κατά των Μικρασιατών εθνικών.
540. Η Ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως “γνώση του Διαβόλου” και τα συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη θεραπευτική μέθοδο την.. αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την επιβίωση των “αιρέσεων” και της “ειδωλολατρίας”. Ο όχλος τρέχει πανικόβλητος να
εκκλησιασθεί. Ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης σαρώνει τις χριστιανικές πόλεις της Συρίας. Την μόνη πόλη που δεν καταστρέφει ή λεηλατεί είναι η Χαρράν (ελληνιστί Κάρρες), της οποίας οι κάτοικοι είχαν παραμείνει πεισματικά εθνικοί.
542. Ο Γιουτπράδα-Ιουστινιανός αναθέτει καθήκοντα αυτοκρατορικού προσηλυτιστού (“επισκόπου τιτουλαρίου”) στον Ιωάννη Ασιακό. Επί 35 ολόκληρα χρόνια ο τελευταίος εφαρμόζει μαζικούς και βιαίους εκχριστιανισμούς των εθνικών της Φρυγίας, Καρίας και Λυδίας και κτίζει 99 εκκλησίες και 12 μοναστήρια πάνω στα συντρίμμια των εθνικών Ιερών.
545 – 546. Ο Ιωάννης Ασιακός εξοντώνει εκατοντάδες εθνικούς της
Κωνσταντινουπόλεως. Τα θύματα της χριστιανικής παραφροσύνης σταυρώνονται (“φουρκίζονται”), κόβονται κομμάτια ή πνίγονται στην θάλασσα μέσα σε σάκκους, και σε πολλές περιπτώσεις τα έντερά τους περιφέρονται ως.. τρόπαια στους δρόμους από τον χριστιανικό όχλο (Mac Mullen, “Christianity & Paganism..”, σελ. 176-177, σημ. 89). Πολλοί ευγενείς εθνικοί γλυτώνουν την βάπτιση ή το μαρτύριο αυτοκτονώντας. Οι χριστιανοί βεβηλώνουν τα πτώματά τους και τους πετούν στους
σκουπιδότοπους.
550. Στην Κυρηναϊκή και τη Σίβα, σφάζονται οι τελευταίοι λάτρεις του Άμμωνος Διός.
556. Ο Ιουστινιανός στέλνει στην Αντιόχεια τον φοβερό ιεροεξεταστή Αμάντιο που συλλαμβάνει, βασανίζει και θανατώνει τους τελευταίους εθνικούς της πόλεως και καίει όλες τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες.
560. Ο ευνούχος Αρμένιος στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ναρσής, νικά τους εθνικούς Βλέμυες και καταστρέφει το τελευταίο Ιερό της Ίσιδος στη νησίδα Φιλά του Νείλου.
562. Μετά από διορία τριών μηνών για εγκατάλειψη των πατρογονικών λατρειών, ο Ιουστινιανός διατάσσει μαζικές συλλήψεις, διαπομπεύσεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις και εκτελέσεις Ελλήνων εθνικών στην Αθήνα, την Αντιόχεια, την Παλμύρα και την Κωνσταντινούπολη. Στην πλατεία του Κυνηγίου της τελευταίας, καίγονται σε τεράστιες πυρές χιλιάδες βιβλία και πολλά ιδιωτικά αγάλματα (Ι. Μαλάλας “Χρονογραφία”). Οι συντεχνίες και οι οικογένειες καθίστανται αποκλειστικά υπεύθυνες για τις θρησκευτικές αντιλήψεις των μελών τους. Το ίδιο και οι αφέντες για τις αντιλήψεις των δούλων τους.
566. Η Σύνοδος της Τούρ απαγορεύει τον εορτασμό της ημέρας του ρωμαϊκού Θεού Ιανού (την 1η Ιανουαρίου).
570. O Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Ιουστίνος Β΄ τυπώνει νομίσματα με ένα πτερωτό πλάσμα, το “γκένιους” της Κωνσταντινουπόλεως, πάνω από το κεφάλι του αντί του καθιερωμένου σταυρού. Η Εκκλησία ξεσηκώνει εναντίον του τον όχλο των ανατολικών επαρχιών διαδίδοντας ότι ίσως είναι “αποστάτης”.
578–582. Επί αυτοκράτορος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Τιβερίου, οι χριστιανοί διώκτες φυλακίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν εκατοντάδες επιφανείς Έλληνες τους οποίους υποπτεύονται για Εθνισμό. Ο επικεφαλής των περιβόητων “διωγμητών” Θεόφιλος, κατασφάζει ή σταυρώνει όλους τους τελευταίους εθνικούς της Ηλιοπόλεως (Βααλβέκ).
580. Έφοδος των “διωγμητών” της Αντιοχείας σε μυστικό Ναό του Θεού Διός. Ο ιερεύς αυτοκτονεί επί τόπου, αλλά συλλαμβάνονται αρκετοί θρησκευτές και ανάμεσά τους ο ύπαρχος Ανατόλιος. Οι κρατούμενοι βασανίζονται και στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη για να δικαστούν (και σε αυτό το χρονικό σημείο τοποθετούν οι μη χριστιανοί ερευνητές την απαρχή του ιεροεξετασμού). Ο χριστιανικός όχλος της
Κωνσταντινουπόλεως, ερεθισμένος από τις μυστικές δίκες, λυντσάρει στους δρόμους διάφορους, πραγματικούς ή υποτιθέμενους, εθνικούς. Οι Αντιοχείς εθνικοί καταδικάζονται σε θάνατο και ρίχνονται στα θηρία του Ιπποδρόμου που όμως δεν δείχνουν πρόθυμα να τους κατασπαράξουν. Οι χριστιανοί τους θανατώνουν τελικά με σταύρωση. Τα πτώματά τους σύρονται από τον όχλο στους δρόμους της πόλεως και πετάγονται άταφα στους σκουπιδότοπους.
583. Νέοι διωγμοί κατά των εθνικών από τον Αυτοκράτορα Μαυρίκιο.
586. Το ιερό σύμβολο των εθνικών, ο Σταυρός, ως χριστιανικό πλέον σύμβολο, τοποθετείται πάνω στα κωδωνοστάσια των εκκλησιών.
590. Σε όλη την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι καταδότες της Εκκλησίας “ανακαλύπτουν” συνεχώς “συνωμοσίες” των εθνικών. Νέες εκτελέσεις με παλουκώματα, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Στον παπικό θρόνο ανεβαίνει ο Πάπας Γρηγόριος ο λεγόμενος “Μέγας” (590- 604), που θα κάψει σε λίγο την Βιβλιοθήκη του Παλατίνου Απόλλωνος “για να μη στερήσει τους πιστούς η θύραθεν σοφία της από την Βασιλεία των Ουρανών..”
600. Η Χριστιανική Εκκλησία, δια στόματος Πάπα Γρηγορίου, αναγγέλλει για μία ακόμη φορά τη.. συντέλεια του κόσμου. Τρομοκρατημένοι πάμπολλοι δουλοκτήτες και γαιοκτήμονες χαρίζουν την περιουσία και τους δούλους ή δουλοπάροικούς τους στην Εκκλησία και ντύνονται μοναχοί.
601. Ο Αυτοκράτωρ Μαυρίκιος διατάσσει τον βίαιο εκχριστιανισμό της Χαρράν (Κάρρες). Ανάμεσα σε δεκάδες μάρτυρες εθνικούς, σταυρώνεται και ο επικεφαλής της στρατιωτικής δυνάμεως της πόλεως Ακίνδυνος μετά από κατάδοση συνεργατών του. Ο Πάπας Γρηγόριος διατάσσει τον εξαγνισμό όλων των “ειδωλολατρικών” τόπων λατρείας και συστήνει αργή και συστηματική δράση των προσηλυτιστών ώστε να μην προκαλέσει βίαιες αντιδράσεις: “Δεν μπορεί ν’ανέβει κανείς στην κορυφή ενός όρους με ένα μόνο άλμα, αλλά χρειάζεται να το κάνει σιγά και μεθοδικά, βήμα
προς βήμα.. Πρέπει να προσέξουμε πρώτα από όλα να μην εξοργίσουμε τους ειδωλολάτρες και να μη καταστρέφουμε τους ναούς τους. Πρέπει να καταστρέφουμε μόνο τα είδωλα και έπειτα να ραντίζουμε το μέρος με αγιασμό και να τοποθετούμε μέσα του άγια λείψανα.. Αν οι ναοί αυτοί είναι καλοκτισμένοι, μάς συμφέρει να τους μετατρέπουμε απλώς από χώρο λατρείας των δαιμόνων σε χώρο λατρείας του αληθινού Θεού”.
609. Νέες σφαγές εθνικών στην Αγγλία, την Ιλλυρία, την Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία. Το Ρωμαϊκό Πάνθεον μετατρέπεται σε Εκκλησία της “Σάντα Μαρία Ροτόντα”.
692. Η “Εν Τρούλλω” ή “Πενθέκτη” Σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως, καταδικάζει τον εορτασμό των Καλενδών, των Βρουμαλίων, των Ανθεστηρίων, καθώς και τις διονυσιακές πομπές και τις μεταμφιέσεις.
Εκεί έχουμε την μαρτυρία από τους ίδιους τους αντιπροσώπους της Εκκλησίας, ότι μεσούντος του 7ου αιώνος έχουμε πλείστα «εθνικά κατάλοιπα». Είναι πράγματι συγκινητικό μετά από 400 χρόνια διωγμών κατά των Ελλήνων και του Ελληνισμού να υφίστανται ακόμα εκείνη την εποχή Έλληνες πού κράτησαν την συνείδηση και την ψυχή τους καθαρά ελληνική μέσα σ’ αυτό το άλογο παραλήρημα φανατισμού και την
αποθέωση της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και του σκοταδισμού. Έτσι αυτή η σύνοδος απαγόρευσε την προσφορά «γάλακτος και μέλιτος» στις θυσίες κατά τον εορτασμό των «Βοτών» προς τιμήν του Πάνος, κατά την εορτή των «Βρουμαλίων» προς τιμήν του Διονύσου, όπως και αυτήν των «Καλάνδων», απ’ όπου και προήλθαν τα σημερινά κάλαντα: «Τας ούτω καλουμένας Καλάνδας και τα λεγόμενα Βοτά και τα καλούμενα Βρουμάλια καθάπαξ εκ της των πιστών πολιτείας περιαιρεθήναι βουλόμεθα» (62ος κανών). (Η ίδια γιορτή των Βρουμαλίων απαγορεύεται και με τον 9ο κανόνα της συνόδου της Ρώμης το 743 μ.Χ.). Με την εμφάνιση της δυναστείας των Ισαύρων και την έξαρση της διαμάχης μεταξύ
εικονολατρών και εικονοκλαστών έχουμε μια καινούργια διαμορφούμενη
πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι μόνο θρησκευτικής υφής αλλά και κοινωνικοπολιτικής, καθώς ουσιαστικά εκφράζεται μέσα απ’ την διαμάχη των Ελληνικών επαρχιών της αυτοκρατορίας, που ασπάζονται τις εικόνες επηρεαζόμενες απ’ την προγενέστερη παράδοση του Ελληνισμού και των ανατολικών επαρχιών, που με ολότελα διαφορετική ψυχοσύνθεση και επηρεαζόμενες απ’ την ανεικονικότητα
Μωαμεθανισμού και Ιουδαϊσμού τις αντιμάχονται. Αυτή είναι η μάχη που θ’ αποφασίσει τελεσίδικα για το ποια θα είναι στο εξής η φυσιογνωμία αυτού του πολυεθνικού οργανισμού, που ονομάζεται «Βυζαντινή
αυτοκρατορία» ή καλύτερα «Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος». Το θύμα, όπως πάντα, η Ελλάδα. Έτσι στο σύγγραμμα «Χρηστομάθειας εκ του Στράβωνος Γεωγραφικών» αναφέρεται: «Πάσαν Ήπειρον και Ελλάδα σχεδόν και Πελοπόννησον και Mακεδovίαv Σκύθαι Σλαύοι νέμονται». Πρόκειται, για εσκεμμένη τελεία εγκατάλειψη του Ελληνικού χώρου ως έρμαιου στη διάθεση των βαρβάρων; Ο Κωνσταντίνος ο Ε΄και οι υπόλοιποι εικονοκλάστες αυτοκράτορες κυρίως έβλεπαν αυτήν την εξαφάνιση του
Ελληνικού στοιχείου ως ουρανόπεμπτο δώρο και αντίρροπο στις εικονολατρικές αυτές ανταρτικές διαθέσεις των Ελλήνων. Πολλοί εδώ θα βιαστούν να διαχωρίσουν τους εικονολάτρες αυτοκράτορες και να
τους αναγορεύσουν σωτήρες και θεματοφύλακες του Ελληνισμού. Δυστυχώς οι πράξεις τους οδηγούνταν από φιλοδοξία και μόνο και χρησιμοποιούσαν τις προσδοκίες και τα οράματα ενός λαού, του Ελληνικού, στην προσπάθειά τους να κυριαρχήσουν και να εξουσιάσουν. Έτσι και πάλι οι Έλληνες αισθάνθηκαν προδομένοι βλέποντας την
Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία ένθερμο οπαδό των εικόνων και «γνήσιο», δυστυχώς όπως αποδείχτηκε μόνο στα χαρτιά, τέκνο της Ελληνίδας γης, να προδίδει, το ίδιο της το όνομα, την ίδια της την πατρίδα στο όνομα του δογματισμού και της εξουσίας. Με την Ζ΄ Οικουμενική σύνοδο της Νικαίας το 787 μ.Χ. η Ιερά Σύνοδος ορίζει χαρακτηριστικά: «Τοις τα ελληνικά δεξιούσι μαθήματα, και μη διά παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις ώστε και ετέρους, ποτέ μεν λάβρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταίς και
διδάσκειν ανενδοιάστως ΑΝΑΘΕΜΑ». Αυτή ακριβώς η περικοπή, αύτη η προσβολή του Ελληνικού ονόματος, του πολιτισμού και της σοφίας βρίσκεται ακόμα μέχρι σήμερα στο «Τριώδιο» και διαβάζεται την «Κυριακή της Ορθοδοξίας».

έχεις άραγε καταλάβει ΤΙ προσπάθησες να πεις? Εγώ πάντως όχι.

Η προσέγγιση είναι διττή, και εάν αποκοληθείς έστω για λίγο απο την αεικίνητη σου στάση τότε θα καταλάβεις τι γράφω. Απαραίτητο πάντως δέν είναι.

Η αναφορά στούς Ελληνες φιλοσόφους, και την κοσμοθεώρηση την συγκεκριμένη, αφορά στην ανάδειξη της πλάνης και της οικειοποίησης απο τους εξελληνισμένους εβραίους της διασποράς και τα γνωστά φερέφωνα σους. Απλό είναι το θέμα.

Το ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά απόψεων (κοσμοθεώρησης) στους υπολοίπους, αλλά και ότι δέν αποτελούνε όλα και όλοι παράδειγμα προς μίμηση στην συγκεκριμένη τους έκφραση ("Θείο"), αυτό είναι θα έλεγα αυτονόητο.

Όμως αυτή ακριβώς η διαρκής αναζήτηση/απόρριψη συμβόλων και συμβολισμών έφερε και την φιλοσοφική διάσταση που συζητάμε και σήμερα, αλλά και αποτέλεσε τα δεκανίκια της χριστολογίας.

Είπαμε, θεομαχία (αμφισβήτηση/απόρριψη/ανυπακοή κ.α.) και απο την άλλη πλευρά ΘΕΟΔΟΥΛΕΙΑ με προσωπείο εικίνητο ΚΑΙ ΑΛΑΘΗΤΟ.

Τα υπόλοιπα σου τα (γνωστά πλέον..) σχόλια τα θεωρώ ανάξια σχολιασμού...

Καταρχήν, ξαναλέω ότι η αντίληψή σου για την έννοια του Θείου στην αρχαία Ελλάδα είναι μονομερής και μεροληπτική. Ο Πλάτωνας λέει στον "Τίμαιο" τόσα πολλά πράγματα πριν φτάσει στον Θεό-Δημιουργό που χρειάζεται να ανοίξουμε ειδικό topic για να τα σχολιάσουμε. Εσύ τσουπππ... έφτασες αμέσως στον Θεό-Δημιουργό με μια παρθενογένεση, που πλάθει τον κόσμο από την προϋπάρχουσα ύλη. Ποια ύλη; Και πως ήρθε στην ύπαρξη η ύλη; Αυτό το έχεις διαβάσει; Ή ο "Τίμαιος" σου, έχει λειψές σελίδες;

Λέει ο Πλάτωνας, πιο πριν:

quote:

---

«Εάν λοιπόν αυτά είναι έτσι, πρέπει να ομολογήσουμε ότι πρώτο υπάρχει το είδος το οποίο έχει πάντοτε μορφή αμετάβλητη, δεν γεννιέται και δεν φθείρεται καθόλου, δεν εισδέχεται μέσα του άλλο τίποτε από αλλού, ούτε το ίδιο μεταβάλλεται σε άλλο τίποτε, δεν είναι αντιληπτό ούτε με την όραση ούτε με άλλη αίσθηση, εκείνο δηλαδή το οποίο έλαχε στην νόηση να θεωρεί. Δεύτερο ένα άλλο είδος, ομώνυμο και όμοιο με το προηγούμενο, αισθητό, γεννητό το οποίο βρίσκεται διαρκώς σε κίνηση, γεννιέται σε έναν ορισμένο τόπο και πάλι εξαφανίζεται από εκεί, δύναται δε να γίνεται καταληπτό από την δόξα ενωμένη με την αίσθηση. Τρίτο δε το είδος του χώρου, ο οποίος υπάρχει πάντοτε, δεν επιδέχεται φθορά και παρέχει τόπο σε όλα όσα γεννιούνται, ο ίδιος δε δεν είναι αντιληπτός παρά με ένα είδος συλλογισμού νόθου, τον οποίον δεν συνοδεύει η αίσθηση και ο οποίος είναι δύσκολα πιστευτός.» ΠΛΑΤΩΝ, Τίμαιος 52a,b.

«Αυτός λοιπόν είναι δι' ολίγων ο συλλογισμός ο οποίος προκύπτει από τις υποθέσεις που έκανα, ότι δηλαδή υπάρχει το απόλυτο ον και ο χώρος και εκείνο που γεννιέται, τρία διαφορετικά πράγματα πριν γεννηθεί ο ουρανός.» ΠΛΑΤΩΝ, Τίμαιος 52d.

---

Το απόλυτο ον τι είναι; Ύλη; Δεν νομίζω! Και όμως ο Θεός-Δημιουργός έρχεται αργότερα. Εάν θέλεις να συνεχίσουμε μια θεολογική συζήτηση πάνω στην αντίληψη του Θείου στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία με μεγάλη μου χαρά αλλά μην πετάμε σκόρπιες γνώσεις (και μάλλον αμάσητες) από εδώ κι από εκεί. Αυτά περί Θεού προς το παρόν.

Μετά δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχουν οι αλληγορίες των μύθων με την προσπάθεια των Χριστιανών να κατασκευάσουν μια βιαστική θεολογική ορολογία που να μην υστερεί των Εθνικών; Μα η απόδειξη ότι η Χριστιανική Εκκλησία επέλεξε την εξωτερική όψη και ακρωτηρίασε την εσωτερική (την οποία προσπάθησε να εξηγήσει ο Φίλωνας), είναι όλη αυτή η προσπάθεια να εξηγηθούν με άσχετες ορολογίες (κλεμμένες από τον Νεοπλατωνισμό) τα μυστήρια των πρώτων εσωτεριστών Χριστιανών (που πλέον είχαν αποπεμπφθεί από την Εκκλησία).

Όλα αυτά φίλε μου ήταν απόδειξη όχι ότι ο Φίλωνας είχε άδικο αλλά ότι ο Φίλωνας είχε δίκιο, γιατί η Εκκλησία προσπάθησε να βολέψει τεχνητά στο εξωτερικό και στεγνό "κλουβάκι" της όλα τα παράλογα που προέκυψαν από τον ακρωτηριασμό της από την μυστηριακή της πηγή. Και σε αυτό όχι μόνο δεν θα διαφωνήσω αλλά μελετώντας τα ίδια τα βιβλία της Θεολογικής Σχολής μπορώ να έχω και αποδείξεις για τον πανικό και παραλογισμό που είχαν αυτοί οι πρώτοι εντεταλμένοι από την εξουσία θεολόγοι.

Αλλά ξαναλέω τι σχέση έχουν αυτά που μου λες με αυτά που σε ρωτάω; Θα μου πεις εάν η αρχαία ελληνική μυθολογία είναι κυριολεκτική ή αλληγορική; Και εάν είναι αλληγορική ποιος μπορεί να την ερμηνεύσει και με ποιον τρόπο; Και εάν είναι αλληγορική γιατί να μην είναι αλληγορική και η Παλαιά Διαθήκη; Ποιος θα το κρίνει αυτό; Εσύ; Και με ποιο κριτήριο; Με τον ορθολογισμό; Και πόσο ορθολογιστική είναι τότε η ελληνική μυθολογία;

Περιμένω ακόμα απαντήσεις.

"ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"

πριν μιλήσουμε για τα στοιχεία τρίτων, που η εξέλιξη τους αλλά και η βίαιη επικράτηση του ασιατικού δόγματος επάνω τους ήδη τα λέει όλα, ας δούμε αλλά και ας απαντηθούνε απλές ερωτήσεις πρώτα.

1) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ ΝΑΖΑΡΕΤ? ΠΟΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝΕ? ΣΤΟΙΧΕΙΑ!

2)ΤΑ ΓΑΜΑΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΒΡΗΚΕΣ? Περιμένω ακόμα την απάντηση...

Εδώ λοιπόν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας σε πράγματα τόσο απλά, να δεχθούμε όλα τα κατασκευάσματα της αχαλίνωτης σας φαντασίας, και κατα τα άλλα.....μιλάτε για τα στοιχεία των άλλων!!

τελικά ΚΑΙ ο χρόνος σας είναι επιλεκτικότατος στην κατανομή του (πέραν της ιστορικής πραγματικότητας) φίλτατη. Διότι πριν λίγες ημέρες σε είδα να δικαιολογείς την πανταχού παρουσία σου λόγω....των δύο εργασιών που παράλληλα εργάζεσαι. Πόσο γρήγορα μεταβάλλονται οι επιλογές τελικά για δες....

Πάντως, για την ιστορία, να'σαι απολύτως σίγουρη δέν συνομιλείς με κανέναν αργόσχολο.

Στο προκείμενο.

Απάντηση για την Ναζαρέτ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ. Απλά πράγματα και χωρίς να χαριεντίζεσαι με δήθεν στοιχεία απο...εγκυκλοπαίδειες!

Επειδή λοιπόν εσύ μελετάς "σοβαρές και ανεξάρτητες πηγές" (!) του τύπου "Νέον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν της Αγίας Γραφής", θέλεις να το πάρουμε και στα σοβαρά ως....."στοιχείο"?

Για σοβαρέψου λέω εγώ και αν η εθελοτυφλία και ο παλιμπαιδισμός, σας έχει διαβρώσει και την τελευταία σταγόνα λογικής τότε να απευθύνεστε καλύτερα σε κατηχητικά σχολεία ή σε κανένα μοναστήρι ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Δηλαδή το λεξικό του Κωνσταντινίδη ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ? Γράφει φίλτατη ότι ΠΡΕΠΕΙ να γράφει το κάθε λεξικό!
Όσο για τις αναφορές των χριστιανών αρχαιολόγων που παραθέτεις (δηλαδή με λίγα λόγια ΟΧΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ!!!) απλά θα σου πω ότι δέν θέλω να κουράσω το φόρουμ, αλλά μπορώ να σου αναφέρω σωρεία αρχαιολόγων που ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΝΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ.

Αντι να προσπαθείς απεγνωσμένα να κρατηθείς απο γελοίες αναφορές, καλά θα κάνεις να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα.

Πόλη Ναζαρέτ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ! Εχεις να μας υποδείξεις κανένα? Αϊντε ντε!

ΟΥΤΕ Η Π.Δ. που είναι ιδιαιτέρως ακριβολογική απο γεωγραφική άποψη, ούτε όμως και τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας δέν κάνουν λόγο γι'αυτήν! Εχεις να παρουσιάσεις λοιπόν τίποτα εκτός απο προσωπικές απόψεις "ερευνητών" με την Βίβλο στο δεξί τους χέρι?

Πάμε όμως και λίγο πιο βαθιά: ούτε το Ταλμούθ αλλά ούτε και ο Φλάβιος Ιώσηπος δέν κάνουνε κουβέντα για μια "πόλη ναζαρέτ"! Εχουνε μήπως και εδώ να μας πούνε τίποτα τα...συνταρακτικά στοιχεία απο τα αραχνιασμένα λεξικά που διαβάζεις?

Πείτε λοιπόν ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στον κοσμάκη, εξηγείστε του ότι η φράση "ότι ναζωραίος κληθήσεται" ερμηνεύτηκε ΛΑΘΟΣ απο τους άσχετους με την εβραϊκή γλώσσα και έθιμα πλαστογράφους μοναχούς της Κωνσταντίνειας χριστολογίας σας, και ίσως σας συγχωρήσουνε για την απάτη σας.

Άνθρωποι του θεού ήταν ΟΙ ΝΑΖΗΡΑΙΟΙ! Ο θεσμός του Ναζηραίου καθιερώθηκε με ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ. Κάθε άνδρας ή γυναίκα μπορούσε να κάνει ευχή Ναζηραίου, για να αφιερωθεί στο Γιαχβέ για κάποιο διάστημα ή και για ολόκληρη τη ζωή του. Κατά την διάρκεια της αφιέρωσης τους απαγορευόταν στους Ναζηραίους να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, και γενικά να πίνουν ή να τρώνε οτιδήποτε προέρχεται από αμπέλι, από τον φλοιό μέχρι και τον πυρήνα του καρπού. Απαγορευόταν επίσης να κόβουνε τα μαλλιά τους ή να ξυρίζονται (επίσης, Αριθμοί κεφ. ΣΤ’).

Άκου..."Πόλη (και πόλη μάλιστα, ούτε καν χωριό!) Ναζαρέτ"!

Αν είχατε στοιχεία Skorpina, θα τα δείχνατε, και δεν θα κρυβόσασταν πίσω απο λεξικά και προσωπικές εκτιμήσεις δήθεν αρχαιολόγων.
Αν είχατε εστω ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ απο το Ταλμούθ, τον Ιώσηπο, την Παλαιά Διαθήκη, τα Ρωμαϊκά αρχεία της εποχής η οποιουδήποτε άλλου χρονικογράφου ιστορικού, ΘΑ ΤΑ ΔΕΙΧΝΑΤΕ!

Η Ναζαρέτ εμφανίστηκε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ τον 8ο αιώνα περίπου, έτσι για να καλύψει ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΚΕΝΟ. Όπως έγινε δηλαδή και με τον δήθεν "Πανάγιο Τάφο", τις....επιλεκτικές φωτιές, και λίγο παλαιότερα το ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ!

Με λίγα λόγια, θεωρώ ανάξια σχολιασμού τα "στοιχεία" που παραθέτεις (λεξικά που εξυπηρετούν τις γνωστές θέσεις!) και για μία ακόμη φορά σε προκαλώ να μας γνωστοποιήσεις ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ!

Επίσης, για να μαθαίνεις, εάν το επίθετο "ναζωραίος" προσδιόριζε καταγωγή, τότε θα γράφονταν ως "ναζαρηνός"!

Την πιστη αυτη οι Εβραιοι τη θεωρουσαν ασεβεια και οι Ελληνες ΑΝΟΗΣΙΑ (μωρια).

Ας σου ξανα-υπενθυμισω λοιπον τα λογια του θεωρητικου του δογματος, "Αγιου Τερτυλλιανου"....

"Ο γιος του θεου σταυρωθηκε.Δεν ειναι ντροπη

επιδη ειναι ΑΙΣΧΟΣ!

Και πεθανε ο γιος του θεου,

πραγμα που πρεπει να το πιστεψουμε απολυτα,

επειδη ειναι ολοτελα ΑΝΟΗΤΟ!

Και ενταφιασμενος αναστηθηκε,

πραγμα αξιοπιστο

επειδη ειναι ΑΔΥΝΑΤΟ!

Π ι σ τ ε υ ω επειδη ειναι Π Α Ρ Α Λ Ο Γ Ο " ! ! ! ! ! ! ! ! !

Πιστευεις επειδη ειναι ολοτελα ανοητο!

Δεν δικαιουσαι να μιλας λοιπον για ΑΝΟΗΣΙΑ!

Edited by - Πασχαλης on 03/01/2004 12:07:48

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr