| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
1900
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Cuba
1904 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 11/09/2004, 18:44:28
quote:
Η ΑΤΕΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ
Εγώ θα 'λεγα Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ
Tον ψίθυρο των άστρων
έπιασε η γκλάβα μου...
Αρμονία και χάος |
kost
Απενεργοποιημένος Λογαριασμός
3194 Μηνύματα |
Απεστάλη: 11/09/2004, 21:14:58
Εννοούμε το ίδιο πράγμα.Αντίφαση σημαίνει Πολλαπλότητα,συνεχής Μεταβολή,δηλαδή Ατέλεια,Αστάθεια.
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/09/2004, 07:29:51
quote:
Το ονόμασαν Χαμένο Παράδεισο.Επιτρέπετε όμως να είμαστε ακόμα νοσταλγοί Του?
Καλά έκανε και χάθηκε ο Παράδεισος. Και ποιος μπορεί να μας
βεβαιώσει πως ο Παράδεισος ανήκε (και) στους ανθρώπους; O Παράδεισος, χαμένος ή μη, μπορεί κάλλιστα να αναφέρεται στο ίδιο
το Θείο που για κάποιο ανεξήγητο λόγο άφησε τον Παράδεισό του
και ήρθε εδώ κάτω με μας...
Πιο παλιά σε κάποιο άλλο θέμα είχα γράψει το κάτωθι που το βρίσκω
κατάλληλο να ξαναπαραθέσω μιας και μιλάμε και για παράδεισο...
"Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Παράδεισο και στη Κόλαση αλλά εν τούτοις
εξακολουθούν να αμαρτάνουν με χαρά, και την τελευταία στιγμή
πριν πεθάνουν εξομολογούνται, παίρνουν άφεση αμαρτιών
(αν μετανιώσουν ειλικρινά). Τέτοιες είναι οι παιδικές μας συσκευές
με τις οποίες ξεφεύγουμε από την παιδικότητά μας!"
 Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
NADA
Μέλος 2ης Βαθμίδας
254 Μηνύματα |
Απεστάλη: 12/09/2004, 18:23:41
Κάθυ,
έχεις πολύ καλούς 'Συνοδοιπόρους' στο topic...
|
wendigo
Μέλος 3ης Βαθμίδας
561 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 01:04:09
Μου φαίνεται πως κάποιες φορές ταυτίζουμε τα σύμβολα και τους μύθους με τις πιο "εξωτερικές" εκφράσεις της θρησκείας που μας έχει διαμορφώσει (ακόμα κι αν δεν ήμαστε οπαδοί της). Στη χώρα μας ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός έχει χρωματίσει έντονα -κι αυτό είναι φυσικό- τη σκέψη μας όταν αναφερόμαστε στον Παράδεισο. Καμιά φορά αυτό μπορεί να περιορίσει την οπτική μας.
Μια άλλη οπτική ίσως μας απαλλάξει για λίγο από την περίεργη έννοια της αμαρτίας. Έστω ότι ο παράδεισος είναι η ενότητα με το Σύμπαν, το θείο, η πληρότητα του Εαυτού. Ο άνθρωπος ξεκίνησε ζώντας αυτή την ολότητα, όντας ένα με αυτή και νιώθοντας σαν το ψάρι στο νερό. Ή σαν τη γάτα μπροστά στο τζάκι. Ή, τέλος πάντων, σ'αυτή τη μακάρια ύπαρξη που θυμίζει τα ζώα, χωρίς τον διχασμό Εγώ - μη Εγώ, παρελθόν-παρόν-μέλλον και όλα τα άλλα που κάνουν το κεφάλι μας καζάνι.Τρώγοντας τον καρπό της Γνώσης μπήκε στα ζόρικα. Όπου γνώση μπορεί να θεωρηθεί η επίγνωση του εαυτού του σαν Εγώ ξεχωριστό από τον κόσμο, η αυτεπίγνωση και η αυτοσυνείδηση. Δεν μπορεί πια να ζει τη στιγμή, έχει γίνει ένα κουβάρι από φόβους για το μέλλον και ερωτήματα για το χθες, έχασε το αιώνιο Παρόν και έγινε δέσμιος του χρόνου όπως τον ζούμε οι άνθρωποι. Δεν είναι ένα με το Ένα. Νιώθει γυμνός, μόνος, ξεκομμένος συνεπώς ατελής. Γνωρίζει τον θάνατο και τον τρέμει(αυτόν τον υποτιμημένο μπαγάσα η γνώση του οποίου είναι υπεύθυνη για το 80% της σκέψης που έγινε ποτέ στον πλανήτη).Σωστή κόλαση, δηλαδή.
Καλείται να κάνει ένα μεγάλο κύκλο μέχρι να μάθει να ενώσει την Γνώση (που τον ξεβόλεψε γερά) με την ολότητα. Να ξαναβρεί τον Παράδεισο στον οποίο, όμως, θα εισέλθει πλέον και με την συνείδηση. Να βρει μια νέα ισορροπία. Ίσως να θυμηθεί (γιατί "αλήθεια" σημαίνει α + λήθη, η αναίρεση της λησμονιάς) πως τελικά δεν είναι μόνος και ατελής. Φαίνεται, όμως, πως ο δρόμος του είναι δύσκολος, γεμάτος πόνο, τυφλές δοκιμές και αρκετή ανοησία! Αυτή η οπτική του μύθου μας επιτρέπει να μην εστιάσουμε σε κάποιον Θεό-αφεντικό, σε αμάρτημα (ποιό αμάρτημα;), σε "τιμωρίες", καζάνια και μετάνοιες. Δεν μιλάμε για τον Κήπο με τις μάσες και τις ξάπλες αλλά για υπαρξιακές αλλαγές δραματικές. Και δεν μας ζητά κάποιος να ξαναβρούμε αυτόν τον Παράδεισο για να πάμε στους κόλπους (τι;) του Αβραάμ (ποιανού κυρίου;). Απλά τον ψάχνουμε αυτόν τον Παράδεισό μας γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, γιατί διψάμε γι αυτόν, γιατί είναι δικιά μας η αγωνία και η λαχτάρα να πάρουμε μια ανάσα και να μην νιώθουμε τόσο μη-θεοί! Δεν είναι όμως θεία και αυτή η πορεία; Δεν είναι άλλη μια έκφραση του θείου που αλλάζει;
ΥΓ: Προσπαθώ να καταλάβω αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Δεν έχω αποφασίσει.
ΥΓ2: Και ο όφις; Τι γίνεται με δαύτον, ποιός ήταν; Ε, ένα-ένα. Κάποιος θα πει και γι αυτόν!
How I found Godess and what I did to Her when I found Her. |
ALOS
Μέλος 3ης Βαθμίδας
754 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 03:29:54
απο την μεριά μου αναρωτιέμαι αφού ο Θεός μας έφτιαξε κατ'
εικόνα και κατ'ομοίωση και αφού οι αρχαίαοι θεοί ήταν όντως
έτσι και η Αθηνά έσερνε πρώτη το χορό στα Παναθήναια όπως
μία κοινή θνητή μήπως η γραμμή του Θεού με τον άνθρωπο είναι
παρεξηγημένη; Απο την άλλη ποιά είναι τα κριτήρια που θα
μπορούσαμε να πούμε κάποιον θεό; Να κάνει θαύματα; Και τί
είναι θαύμα για τον καθένα; Να πετάει να ανασταίνει ανθρώπους;
Αν αυτό όμως δεν είναι παρα μιά πολύ καλή ενεργειακή
συγκρότηση ενός που μπορεί να θεραπεύει όπως ο Ασκληπιός
και ο αιωρούμενος David Coperfield ο πρώην της Claudia ντε...
τότε και πάλι πώς ορίζεται ο θεός; Μήπως μικρίναμε την έννοιά
του για να νοιώθουμε εμείς καλύτερα ή μήπως είμαστε ήδη και
κοιτάμε ψηλά χαμηλά αριστερά και δεξιά αλλα καθόλου μέσα μας
να τον δούμε;
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 12:32:58
quote:
Κάθυ,
έχεις πολύ καλούς 'Συνοδοιπόρους' στο topic...
Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό...NADA
Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 12:34:16
quote:
ΥΓ2: Και ο όφις; Τι γίνεται με δαύτον, ποιός ήταν; Ε, ένα-ένα. Κάποιος θα πει και γι αυτόν!
Θα φθάσουμε κι εκεί, θα φθάσουμε...
Εκτός κι αν ο «1900» μας διαφωτίσει επί αυτού, ίσως... ο Κost. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 12:36:44
Alos, Καλησπέρα, και καλωσόρισες στη παρεούλα μας,
πρέπει να σου πω πως μου αρέσει που μπήκες έτσι δυναμικά
και μ’ ένα σωρό ερωτήσεις. quote:
Μήπως μικρίναμε την έννοιά του για να νοιώθουμε εμείς καλύτερα ή μήπως είμαστε ήδη και κοιτάμε ψηλά χαμηλά αριστερά και δεξιά αλλα καθόλου μέσα μας να τον δούμε;
Να, που εντόπισες ένα από τα προβλήματα του ανθρώπου, λοιπόν.
“Να κοιτάξουμε μέσα μας.”
Αλλά πως να το κάνουμε αυτό όταν ο νους είναι πιο μπροστά από
εμάς και μας περιμένει στην επόμενη γωνία; Aς ελπίσομε πως θα μεγαλώσει (κάποτε) κι ο νους και
θα εγκαταλείψει επιτέλους το βρεφοκομείο του, με περιφρόνηση... Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
ALOS
Μέλος 3ης Βαθμίδας
754 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 13:50:37
καλώς σας βρήκα και απο δώ Κάθυ...
άν ο νούς είναι ο "κλειστός" και αφού ο θεός μας τα
έδωσε όλα έχοντας έναν νού που προγραμματίζεται τότε
εμείς δεν είμαστε αυτοί που προγραμματιζόμαστε να
είμαστε περιορισμένοι; Εμείς δεν κάνουμε τους εαυτούς
μας ανίσχυρους; Εάν συμβαίνει αυτό τότε θα πρέπει να
αλλάξουμε ριζικά τον προγραμματισμό μας τις συνήθειές
μας και να φτάσουμε στο σημείο να μήν σκεφτόμαστε όπως
σαν φθαρτοί αλλα σαν άφθαρτοι και εν πολλοίς άμωμοι.
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 15:00:19
quote:
καλώς σας βρήκα και απο δώ Κάθυ...
άν ο νούς είναι ο "κλειστός" και αφού ο θεός μας τα
έδωσε όλα έχοντας έναν νού που προγραμματίζεται τότε
εμείς δεν είμαστε αυτοί που προγραμματιζόμαστε να
είμαστε περιορισμένοι; Εμείς δεν κάνουμε τους εαυτούς
μας ανίσχυρους; Εάν συμβαίνει αυτό τότε θα πρέπει να
αλλάξουμε ριζικά τον προγραμματισμό μας τις συνήθειές
μας και να φτάσουμε στο σημείο να μήν σκεφτόμαστε όπως
σαν φθαρτοί αλλα σαν άφθαρτοι και εν πολλοίς άμωμοι.
Ε, λοιπόν θα σου το πω...
Αρχίζεις και με προβληματίζεις!
Λες και είσαι μεσ' το μυαλό μου!
Κι είναι έτσι ακριβώς όπως το λες.
Αυτό που πρέπει να κάνομε, είναι να ξε-κάνουμε όλο αυτό
το νοητικό οικοδόμημα που έχομε χτίσει. Είναι σαν τα κουμπιά του πουκάμισου. Όταν κουμπώσεις το ένα λάθος
όλα θα πάνε λάθος, και θα πρέπει να τα ξεκουμπώσεις όλα και ν'
αρχίσεις από την αρχή, αν θες να είναι σωστό το κούμπωμα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
ALOS
Μέλος 3ης Βαθμίδας
754 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/09/2004, 16:48:18
άρα μήπως πρέπει να δούμε ποιοί και πώς το κτίσανε αυτό
το πνευματικό τείχος και απο πότε; Μήπως απο την ίδια την
μέρα της γέννησής μας; Μήπως και οι ίδιοι οι γονείς μας
άθελά τους μας χτίσαν τις ίδιες τις αλυσίδες της νοητικής
υποδούλωσης; Με τα δεν πρέπει δεν είναι σωστό είναι αμαρτία
είναι λάθος, τί θα πεί η κοινωνία, τί θα πεί ο κόσμος και
άλλα τέτοια σκοταδιστικά; Μήπως τελικά είναι τόσα πολλά αυτά
που δεν βλέπουμε τελικά τίποτα; Τί να πιάσουμε ώς θεμέλιο;
Και τί να γκρεμίσουμε χωρίς να γκρεμιστούμε; Τί να βγάλουμε
απο το "ξέρω" απο το "θέλω" και το "είμαι" που να είναι το
ψεύτικό μας "είναι" που φτιάχνει τον ΘΕΟ ;
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/09/2004, 13:16:42
Όταν λέμε πως το παν είναι μια θεία εκδήλωση, ακόμη και αυτό
που ονομάζομε μη-θείο, εννοούμε πως το παν είναι θείο στην ουσία
του, ακόμη κι αν το όποιο σχήμα, μας φέρνει σε αμηχανία ή μας απωθεί. Ή, να το βάλομε σε φόρμουλα, (που είναι πιο εύκολο για την
ψυχολογική μας έννοια των πραγμάτων), σε όλα τα πράματα υπάρχει
μια παρουσία, μια αρχέτυπη Πραγματικότητα -ο Εαυτός, το Θείο,
ο Θεός- που είναι εσαεί αγνό, τέλειο, ευδαίμων, άπειρο:
το άπειρό του δεν επηρεάζεται από τον περιορισμό των σχετικών
πραγμάτων. Η αγνότητά του δεν κηλιδώνεται από τις αμαρτίες μας
και τις κακίες μας. Την ευδαιμονία του δεν την εγγίζει ο πόνος
και η ταλαιπωρία μας. Η τελειότητά του δεν βλάπτεται από τα
ψεγάδια της συνείδησής μας, γνώσης, θέλησης, ένωσης.
Σε ορισμένες εικόνες των Ουπανισάντ η θεία ψυχή περιγράφεται
σαν τη μοναδική Φωτιά που μόνη της έχει εισέλθει σε όλα τα
σχήματα και σύμφωνα με το σχήμα όπως ο μοναδικός Ήλιος που φωτίζει
το παν αμερόληπτα και δεν επηρεάζεται από τα ελαττώματα της
όρασής μας.
Να μην ξεχνάμε και το πυρ του Ηρακλείτου, άλλωστε.
Αλλά αυτή η διαβεβαίωση δεν είναι αρκετή.
Αφήνει άλυτο το πρόβλημα.
Γιατί, εκείνο που είναι από μόνο του καθαρό, τέλειο, ευδαίμων,
άπειρο, θα έπρεπε όχι μόνο να ανέχεται αλλά φαίνεται και να
υποστηρίζει και να ενθαρρύνει στην εκδήλωσή του την ατέλεια
και το περιορισμό, την ακαθαρσία και ταλαιπωρία και το
ψεύδος και το κακό; Εάν, απλά, αφήσουμε αυτά τα δύο ασύμφωνα γεγονότα της ύπαρξης να
σταθούν αντίκρυ, οδηγούμαστε να συμπεράνομε πως δεν υπάρχει
κάποια πιθανή συμφιλίωση. Το μόνο που μπορούμε να κάνομε είναι
να προσκολληθούμε, όσο μπορούμε, σε μια βαθιά αίσθηση χαράς της
αγνής ουσιώδους Παρουσίας, και να πράξουμε ό,τι είναι το καλύτερο
με την εξωτερική α-συμφωνία, μέχρι να επιβάλλουμε στη θέση
της τον νόμο της θεϊκής αντίθεσης. Ή αλλιώς πρέπει, μάλλον, να ψάξουμε για μια απόδραση, και όχι για
την λύση. Επειδή, λέμε τώρα, πως μόνο η εσωτερική Παρουσία είναι
η Αλήθεια, και η εξωτερική α-συμφωνία είναι «ψεύδος» ή ψευδαίσθηση
που δημιουργήθηκε από ένα μυστηριώδες στοιχείο της Άγνοιας. Το πρόβλημά μας ως εκ τούτου, είναι να ανακαλύψουμε κάποιο τρόπο
απόδρασης από το ψεύδος του εκδηλωμένου κόσμου στην αλήθεια
της κρυμμένης Πραγματικότητας. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
ALOS
Μέλος 3ης Βαθμίδας
754 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/09/2004, 15:08:09
μα ακόμα και το "ψεύδος" δεν είναι μια έκφραση του θείου που
συμπεριλαμβάνεται στην αλήθεια; Αφού όλα είναι στο πάν στο
θείο...Μήπως εμείς θεοποιούμε αγιάζουμε ευ-λογούμε κακολογούμε
και με τον διαχωρισμό μας διαχωρίζουμε τον εαυτό μας απο αυτό
που πραγματικά του αξίζει;
|
wendigo
Μέλος 3ης Βαθμίδας
561 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/09/2004, 02:20:54
Από μια πλευρά συμφωνώ με τον ALOS. Αν όλα είναι έκφραση του θείου τότε οι δικοί μας διαχωρισμοί μπορεί να είναι παιδικοί και να μας απομακρύνουν από την κατανόηση των πραγμάτων. Ενδέχεται το Θείο να αποτελείται και από τον πόνο, το ψέμμα, και το ατελές. Να είναι ένας από τους "τρόπους του γίγνεσθαι" του.
Από την άλλη το ερώτημα της Κάθυ είναι, σε πρακτικό επίπεδο τουλάχιστον, καίριο. Έχω την αίσθηση πως ο εκδηλωμένος κόσμος είναι κάποιου είδους γρίφος, μια μυητική διαδικασία. Φαίνεται να περιέχει, για όποιον καταφέρει να τα βρει, τα στοιχεία που οδηγούν στην "αλήθεια της Κρυμμένης Πραγματικότητας". Ή τουλάχιστον αρκετά ερεθίσματα για να ξεκινήσει η έρευνα. Προσωπικά δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "απόδραση". Η παρατήρηση του εκδηλωμένου κόσμου -και πρωτίστως του ίδιου του εαυτού μας- μπορεί να μας οδηγήσει στα κλειδιά με τα οποία θα "αλλάξουμε πίστα". Και συμφωνώ, αυτά τα κλειδιά μπορεί να απαιτήσουν μια ριζική ανατροπή του νοητικού μας οικοδομήματος. Και την αναγνώριση της λογικής ως ένα σεβαστό αλλά περιορισμένο και πεπερασμένο εργαλείο.Μήπως είμαστε στα χνάρια μιας μετα-λογικής; Ενός λιγότερου γραμμικού τρόπου σκέψης, πιο χαοτικού ή πολυσυνειρμικού; Συγχωρείστε την ασάφεια της περιγραφής. Μπορεί να χρειάζεται μια ...μετα-γλώσσα για να αποδώσει την εικόνα.
How I found Godess and what I did to Her when I found Her.
|
Διας
Νέο Μέλος
16 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/09/2004, 13:04:01
quote:
άρα μήπως πρέπει να δούμε ποιοί και πώς το κτίσανε αυτό
το πνευματικό τείχος και απο πότε; Μήπως απο την ίδια την
μέρα της γέννησής μας; Μήπως και οι ίδιοι οι γονείς μας
άθελά τους μας χτίσαν τις ίδιες τις αλυσίδες της νοητικής
υποδούλωσης; Με τα δεν πρέπει δεν είναι σωστό είναι αμαρτία
είναι λάθος, τί θα πεί η κοινωνία, τί θα πεί ο κόσμος και
άλλα τέτοια σκοταδιστικά; Μήπως τελικά είναι τόσα πολλά αυτά
που δεν βλέπουμε τελικά τίποτα; Τί να πιάσουμε ώς θεμέλιο;
Και τί να γκρεμίσουμε χωρίς να γκρεμιστούμε; Τί να βγάλουμε
απο το "ξέρω" απο το "θέλω" και το "είμαι" που να είναι το
ψεύτικό μας "είναι" που φτιάχνει τον ΘΕΟ ;
Mηπως οι γονεις μας, αθελα τους, μας αλυσοδεσανε? Ναι! Ομως πως? Οταν μας εμππιστευτηκανε στα χερια ανεγκεφαλων ανθρωπων που θελουν να αποκαλουνται δασκαλοι, καθηγητες. Οταν απ' τα πεντε μας (που υποτιθεται οτι αρχιζουμε να σχηματιζουμε χαρακτηρα) γινομαστε δεκτες στειρων διδασκαλιων και κατα συνεπεια να διαμορφωνομαστε συμφωνα με τα ''θελω'' καποιον αλλων, τοτε ειναι που χτιζονται και τα τειχη που καθε αλλο παρα ανοιχτο μυαλο μας επιτρεπουν να εχουμε. Δεν λεω υπαρχουν και φωτισμενοι δασκαλοι, ομως ειναι σταγονα στον ωκεανο!
Οταν ενα παιδι σφυροκοπαται με δογματα και καθωσπρεπισμο απ' τα πεντε του, οταν μεχρι και το τελος της εφηβιας του οι αποκαλουμενοι καθηγητες το πλαθουνε οπως εκεινοι εχουν δασκαλευτει απο το συστημα που πρεσβευουν. Οταν μετα θα πρεπει να ακολουθησει ενα επαγγελμα ωστε να γινει χρησιμο μελος στο ιδιο το συστημα... Οταν τελος θα πρεπει να επιζησει μεσα σε αυτο το συστημα... ε, τοτε ρε παιδια που να μεινει χρονος για αναζητηση του Θειου? Το ιδιο το συστημα κανονιζει ωστε να μην εχει αλλη απασχοληση το μυαλο μας. Εξ αλλου τα ''σχολεια'' διδασκουν τον Θεο απο νωρις στα παιδια, ωστε αργοτερα να μην εχουν τετοιες ανησυχιες... ειναι ενα ειδος προληψης ''ατυχηματος''! Μερικες φορες αναρωτιεμαι σε τι κοσμο θα ειναι αναγκασμενα να μεγαλωσουν τα δικα μου παιδια! Ω, τι κοσμος μπαμπα! Μια μικρη παρεμβαση στο τοσο ενδιαφερον θεμα σας... ex MoonDragon 
''Confirmo o Deus potentissimus''
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/09/2004, 13:27:06
Καλησπέρα Δία,
μας κατακεραύνωσες με τους κεραυνούς σου!
Καλώς όρισες στη εσωτερική μας αναζήτηση και στο θέμα μας.
Πάντως είσαι ευπρόσδεκτος εσύ και και οι...κεραυνοί σου. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/09/2004, 13:29:50
quote:
μα ακόμα και το "ψεύδος" δεν είναι μια έκφραση του θείου που
συμπεριλαμβάνεται στην αλήθεια; Αφού όλα είναι στο πάν στο
θείο...Μήπως εμείς θεοποιούμε αγιάζουμε ευ-λογούμε κακολογούμε
και με τον διαχωρισμό μας διαχωρίζουμε τον εαυτό μας απο αυτό
που πραγματικά του αξίζει;
Καλησπέρα, Σαφώς και το κάνουμε αγαπητέ ALOS. και συντρέχουν πολλοί παράγοντες/καταστάσεις γι’ αυτό.
Ήδη η δική μας γενιά (σε μικρό, βέβαια, βαθμό) και περισσότερο
οι επόμενες θα τα καταφέρουν να απαγκιστρωθούν απ’ αυτό
το γρανάζι του διαχωρισμού. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/09/2004, 13:34:14
quote:
Μήπως είμαστε στα χνάρια μιας μετα-λογικής; Ενός λιγότερου γραμμικού τρόπου σκέψης, πιο χαοτικού ή πολυσυνειρμικού; Συγχωρείστε την ασάφεια της περιγραφής. Μπορεί να χρειάζεται μια ...μετα-γλώσσα για να αποδώσει την εικόνα.
Καλησπέρα Wendigo, Ο προβληματισμός σου δεν είναι καθόλου αστήριχτος.
Και ναι, συμφωνώ πως ίσως βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας
εποχής με ένα άλλος είδος «λογικής» που όμως δεν είμαστε ακόμη
σε θέση να προσδιορίσουμε κι ακόμη λιγότερο να συλλάβομε
την πραγματική της λειτουργία. Να φανταστούμε για λίγο πώς προβληματίστηκαν οι άνθρωποι της
εποχής εκείνης (χαμένης πια στο παρελθόν), όταν ήρθαν σε
επαφή με τις πρώτες ακτίνες του νου, φοβερό δεν βρίσκετε; Κι έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες πως η σημερινή γλώσσα είναι ένα
φτωχό εργαλείο για να μπορέσει να αποδώσει σωστά την εικόνα. Τολμώ να πω πως είναι κοντά η εποχή που η «μετα-γλώσσα» όπως
την ονομάζεις, (επίτρεψέ μου να σου πω πως, ήδη, σκέπτεσαι με
τις πρώτες της λέξεις) θα είναι γεγονός. Όπως γεγονός θα είναι
και η επόμενη νότα της μουσικής κλίμακας, άλλωστε...ίσως και να
είμαστε σε θέση να διακρίνομε περισσότερες διαβαθμίσεις του
ουράνιου τόξου. Υπάρχουν τόσες δυνατότητες μέσα μας που απλά, περιμένουν
να «εμφανιστούν». Υπομονή. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Διας
Νέο Μέλος
16 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/09/2004, 05:11:34
Σ' ευχαριστω για το καλωσορισμα αγαπητη Καθυ.
Θα προσπαθησω να συγκρατησω για λιγο τους κεραυνους μου.
quote:
Ο προβληματισμός σου δεν είναι καθόλου αστήριχτος.
Και ναι, συμφωνώ πως ίσως βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας
εποχής με ένα άλλος είδος «λογικής» που όμως δεν είμαστε ακόμη
σε θέση να προσδιορίσουμε κι ακόμη λιγότερο να συλλάβομε
την πραγματική της λειτουργία
Με χαροποιει ιδιαιτερα οταν ανακαλυπτω οτι υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι με το ιδιο οραμα!
Ναι, ενα οραμα για μια εποχη καινουρια! Μια εποχη που ο Θεος θα εχει ολα τα ονοματα, αλλα και ενα! Νομιζω οτι σιγα-σιγα ο ανθρωπος θα απαγκιστρωθει απο τα δεσμα των δογματων του. Οραματιζομαι μια εποχη που η λεξη θρησκεια θα υπαρχει ως ιστορικη αναφορα περασμενων αιωνων.
Μια εποχη που ο δυτικος πολιτισμος*, τουλαχιστον οπως τον γνωριζουμε, θα μεταβει σε ενα ανωτερο πνευματικο επιπεδο. Αυτο σιγουρα θα επιφερει και κοινωνικοπολιτικες αλλαγες! Δεν μιλαω για παγκοσμιοποιηση! Μιλαω για μια νεα αντιληψη. Οχι μετα-λογικη, οχι μετα-γλωσσα. Μια νεα αντιληψη του Κοσμου. Ενα βημα πιο κοντα στην Κοσμικη Αληθεια!
Δεν προφητευω... απλα εχω ενα οραμα! *Αναφερομαι στον δυτικο πολιτισμο οχι απο ρατσισμο! Απλα θεωρω πως μεσα στον πολιτισμο μας υπαρχουν οι θηλακες για την εξελιξη! ex MoonDragon
''Confirmo o Deus potentissimus''
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/09/2004, 14:02:55
Καλησπέρα σας, Θα μπορούσαμε, ίσως, να συμφωνήσουμε με τους Βουδιστές,
ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη εξήγησης, εφόσον υπάρχει αυτό το
πρακτικό γεγονός της ατέλειας και της μη-μονιμότητας των πραγμάτων
και δεν υπάρχει Εαυτός, Θείο, Θεός, επειδή και αυτά είναι
ψευδαίσθηση της συνείδησής μας: το μόνο πράγμα που είναι απαραίτητο
για την απελευθέρωση είναι να απαλλαγούμε από το επίμονο οικοδόμημα
των ιδεών και την επίμονη ενέργεια της δράσης που διατηρεί μια
συνέχεια στη ροή της μη-μονιμότητας.
Σε αυτό το δρόμο της απόδρασης πετυχαίνομε την αυτο-καταστροφή
μέσα στη Νιρβάνα.
Το πρόβλημα των πραγμάτων εξαφανίζεται από την δική μας
αυτο-εξαφάνιση.
Αυτό είναι ένας τρόπος απόδρασης, αλλά δεν φαίνεται σαν τον
αληθινό και μοναδικό τρόπο, ούτε υπάρχουν άλλες λύσεις, ολοσχερώς
ικανοποιητικές.
Είναι γεγονός πως με την απόρριψη της παράφωνης εκδήλωσης
από την εσωτερική μας συνείδηση, σα μια επιπόλαια εξωτερικότητα,
με την επιμονή μόνο στην άδολη και τέλεια Παρουσία, μπορούμε να
πετύχομε, ατομικά, μια βαθιά και μακάρια αίσθηση
αυτής της σιωπηλής θειότητας, μπορούμε να εισέλθομε στο άσυλο,
μπορούμε να ζήσουμε στο φως και στην έκσταση. Μια αποκλειστική εσωτερική συγκέντρωση στο Αληθινό, το Αιώνιο
είναι πιθανό, ακόμη μια αυτό-εμβύθιση με την οποία μπορούμε
να χάσουμε την α-συμφωνία ή να παραμερίσουμε την α-συμφωνία
του σύμπαντος. Αλλά κάπου μέσα μας βαθιά, υπάρχει μια ανάγκη για ολική συνείδηση,
υπάρχει στη Φύση μια μυστική συμπαντική αναζήτηση για την ολάκερη
Θειότητα, μια ώθηση προς κάποια ολοσχερή γνώση και τέρψη και δύναμη
ύπαρξης, υπάρχει η ανάγκη μιας ολάκερης ύπαρξης, μια
ολοσχερούς γνώσης, και αυτή η ακέραια θέληση μέσα μας δεν είναι
πλήρως ικανοποιημένη από αυτές τις λύσεις.
Ενόσω ο κόσμος δεν θα εξηγείται θεϊκά σε μας, το Θείο θα παραμένει
ατελώς γνωστό, επειδή ο κόσμος, επίσης, είναι Εκείνο και, ενόσω
δεν είναι παρόν στην συνείδησή μας και δεν κατέχεται από τις δυνάμεις
της συνείδησής μας, με την έννοια της θείας ύπαρξης, δεν θα
κατέχομε ολάκερη την Θειότητα. Είναι πιθανόν να αποδράσομε και διαφορετικά από το πρόβλημα...
Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
ALOS
Μέλος 3ης Βαθμίδας
754 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/09/2004, 17:10:31
Άρα όποιες και άν είναι οι μεταβλητές γύρω μας μήπως τελικά
εμείς δεν είμαστε αυτοί που πρέπει να αλλάξουμε και όχι το
"κατεστημένο" ; ΕΜΕΙΣ δεν το δι-αιωνίζουμε; Η κάθε παράμετρος
όπως γλώσσα, λογική κλπ. είναι στην πράξη χειρουργικά εργαλεία
περιορισμού. Μπαίνουν ακριβώς εκεί για να σταματήσουν μια
αίσθηση που δεν μεταφέρεται με τον λόγο. Μπαίνουν εκεί όταν
πάμε να εξηγήσουμε τα λογικά ανεξήγητα. Άν είμαστε όμως Θεικά στοιχεία, Ούτε μπορούμε να πούμε πώς, ούτε
λογικά να το εξηγήσουμε. Το κατεστημένο δείχνει να κυριαρχεί
ειδάλλως κολά ταμπέλες. Εσωτερικώς επιλέγουμε αφού Θεικά στοιχεία
και όχι εξωτερικά οριζόμενοι. Μια φράση όπως "Δέν θα είχες εξουσία
επάνω μου άν δεν σου είχε δωθεί απο "Ψηλά" είναι αρκετά
χαρακτηριστική, άν και αρκετά παραποιημένη. Η μεταλογική δεν είναι τίποτα άλλο απο την ενεργοποίηση των
αισθήσεων που κοιμούνται τις περισσότερες στιγμές της ζωής μας.
Και αυτά είναι μόνο το αποτέλεσμα της ανώτερης και εσωτερικής μας
ΠΡΟΘΕΣΗΣ!
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 16/09/2004, 23:18:20
quote:
Άρα όποιες και άν είναι οι μεταβλητές γύρω μας μήπως τελικά
εμείς δεν είμαστε αυτοί που πρέπει να αλλάξουμε και όχι το
"κατεστημένο" ; ΕΜΕΙΣ δεν το δι-αιωνίζουμε; Η κάθε παράμετρος
όπως γλώσσα, λογική κλπ. είναι στην πράξη χειρουργικά εργαλεία
περιορισμού. Μπαίνουν ακριβώς εκεί για να σταματήσουν μια
αίσθηση που δεν μεταφέρεται με τον λόγο. Μπαίνουν εκεί όταν
πάμε να εξηγήσουμε τα λογικά ανεξήγητα.
καλημέρα ALOS, Τότε, μια ηθικοχειρουργική
επέμβαση γίνεται επιτακτική! Να είσαι πάντα καλά και να μοιραζόμαστε
τις εποικοδομικές σκέψεις σου.
Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/09/2004, 14:51:50
quote:
Με χαροποιει ιδιαιτερα οταν ανακαλυπτω οτι υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι με το ιδιο οραμα!
Ναι, ενα οραμα για μια εποχη καινουρια! Μια εποχη που ο Θεος θα εχει ολα τα ονοματα, αλλα και ενα! Νομιζω οτι σιγα-σιγα ο ανθρωπος θα απαγκιστρωθει απο τα δεσμα των δογματων του. Οραματιζομαι μια εποχη που η λεξη θρησκεια θα υπαρχει ως ιστορικη αναφορα περασμενων αιωνων.
Μια εποχη που ο δυτικος πολιτισμος*, τουλαχιστον οπως τον γνωριζουμε, θα μεταβει σε ενα ανωτερο πνευματικο επιπεδο. Αυτο σιγουρα θα επιφερει και κοινωνικοπολιτικες αλλαγες! Δεν μιλαω για παγκοσμιοποιηση! Μιλαω για μια νεα αντιληψη. Οχι μετα-λογικη, οχι μετα-γλωσσα. Μια νεα αντιληψη του Κοσμου. Ενα βημα πιο κοντα στην Κοσμικη Αληθεια!
Δεν προφητευω... απλα εχω ενα οραμα!
*Αναφερομαι στον δυτικο πολιτισμο οχι απο ρατσισμο! Απλα θεωρω πως μεσα στον πολιτισμο μας υπαρχουν οι θηλακες για την εξελιξη!
Ένας νέος κόσμος γεννιέται. Ήμαστε καταμεσής στην μεταβατική
περίοδο στην οποία οι δύο κόσμοι αναμιγνύονται.
Ο παλιός επιμένει, αρκετά δυναμικός ακόμη, ακόμη να ελέγχει την
κοινή συνείδηση, αλλά ο νέος γλιστράει απαλά και ταπεινά
(εξωτερικά) δεν είναι ορατός ακόμη στον καθένα.... Αλλά εργάζεται, μεγαλώνει και μια μέρα θα είναι τόσο δυνατός
που θα επιβληθεί. Και το πρόβλημα δεν είναι ο ματεριαλισμός της εποχής μας,
καθώς συχνά φανταζόμαστε, επειδή οι επιστήμονες, αν επιδείξουν
λίγη ειλικρίνεια, θα είναι οι πρώτοι που θα φτάσουν στην Αλήθεια,
αλλά το πνευματικό μπετόν κάτω από το οποίο έχομε θάψει το Πνεύμα. Η μεγαλύτερη παγίδα του Σατανά δεν είναι το ψεύδος και το μίσος του
για τον κόσμο, (σαν τον Αττίλα ή τους Ναζί) είναι πολύ έξυπνος για
τέτοιες μικροπρέπειες, αλλά η παγίδα του είναι να βάλει στο χέρι
του ένα κόκκο αλήθειας και μετά να την διαστρεβλώσει ανεπαισθήτως. Τίποτε δεν είναι χειρότερο από μια αλλοιωμένη αλήθεια, γιατί το
ψεύδος γίνεται έτσι πανίσχυρο με τη μικρή σταγόνα αλήθειας που περιέχει.
Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
thoth
Ιδρυτικό Μέλος ESOTERICA.gr
Greece
3130 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/09/2004, 15:40:43
quote:
Και το πρόβλημα δεν είναι ο ματεριαλισμός της εποχής μας,
καθώς συχνά φανταζόμαστε, επειδή οι επιστήμονες, αν επιδείξουν
λίγη ειλικρίνεια, θα είναι οι πρώτοι που θα φτάσουν στην Αλήθεια,
αλλά το πνευματικό μπετόν κάτω από το οποίο έχομε θάψει το Πνεύμα.Η μεγαλύτερη παγίδα του Σατανά δεν είναι το ψεύδος και το μίσος του
για τον κόσμο, (σαν τον Αττίλα ή τους Ναζί) είναι πολύ έξυπνος για
τέτοιες μικροπρέπειες, αλλά η παγίδα του είναι να βάλει στο χέρι
του ένα κόκκο αλήθειας και μετά να την διαστρεβλώσει ανεπαισθήτως. Τίποτε δεν είναι χειρότερο από μια αλλοιωμένη αλήθεια, γιατί το
ψεύδος γίνεται έτσι πανίσχυρο με τη μικρή σταγόνα αλήθειας που περιέχει.
Πόσο κοντά στην αλήθεια !!! "ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ"
 |
wendigo
Μέλος 3ης Βαθμίδας
561 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/09/2004, 02:05:55
Χαιρετώ όλους τους φίλους που συνεισφέρουν στην κουβέντα αυτή.
Κάθυ, πιστεύω πως έχεις δίκιο να λες πως:"Ενόσω ο κόσμος δεν θα εξηγείται θεϊκά σε μας, το Θείο θα παραμένει
ατελώς γνωστό, επειδή ο κόσμος, επίσης, είναι Εκείνο και, ενόσω
δεν είναι παρόν στην συνείδησή μας και δεν κατέχεται από τις δυνάμεις
της συνείδησής μας, με την έννοια της θείας ύπαρξης, δεν θα
κατέχομε ολάκερη την Θειότητα." Έχω την εντύπωση πως ο Βουδισμός, όπως και οι άλλοι δρόμοι που προτείνει η Ανατολή, έχουν ένα έντονα βιωματικό χαρακτήρα. Θα έλεγα πως είναι δρόμοι της ψυχής και της καρδιάς περισσότερο απ'ότι του νου ή του Λόγου. Ομολογώ πως δεν είμαι συστηματικός μελετητής τους, αυτή είναι μια "απαίδευτη" αίσθησή μου.
Νομίζω πως η Δυτική (στην ουσία: η Ελληνική) προσέγγιση είναι πιο Λογο-ική ή της συνείδησης. Σαν γέννημα αυτής της παράδοσης νιώθω και εγώ πως η ψυχή μου διψά και για το βίωμα της ολότητας αλλά και για την συνείδησή της, την "ολοσχερή γνώση" της.
Ως εκ τούτου δεν συμφωνώ πως η γλώσσα και η λογική είναι "χειρουργικά εργαλεία περιορισμού" που έρχονται να "σταματήσουν την αίσθηση" (sorry ALOS!). Συμφωνώ πως έχουν τα όριά τους, πως έπονται τους βιώματος, πως έχουμε κι άλλα εργαλεία στη διάθεσή μας, και πως -όπως κάθε εργαλείο- χρησιμοποιούνται από πολλούς για να συσκοτίσουν τα πράγματα, αλλά ο νους λαχταράει όπως κι η καρδιά.
Ίσως να αποτελούν (και συγνώμη για την πολεμοχαρή παρομοίωση) το πεζικό του όντος. Έρχεται μετά την αεροπορία κι αφού έχει λάβει χώρα το καίριο χτύπημα. Αλλά δεν νοείται κατακτημένη περιοχή αν δεν έρθει αυτό. Δυστυχώς δεν μοιράζομαι την αισιόδοξη οπτική που θέλει μια νέα εποχή να ανθεί, τα δόγματα να χάνονται, κάποια πανανθρώπινη νέα αντίληψη να βρίσκεται στον ορίζοντα. Θα το ήθελα αλλά δεν βλέπω την γέννηση ενός νέου κόσμου. Απλά, παρατηρώντας τους ανθρώπους (και δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω) δεν εντοπίζω καμία τέτοια διάθεση. Νομίζω πως αυτοί που ενδιαφέρονται για ένα ακόμα επίπονο βήμα στο δύσκολο δρόμο προς την ολοκλήρωση είναι ελάχιστοι, όπως ελάχιστοι ήταν σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Και αυτό δεν το θεωρώ απογοητευτικό, απλά αναμενόμενο. Έτσι κι αλλιώς "There is no strength in numbers, have no such misconception". Να κάτι στο οποίο θα ήμουν χαρούμενος αν έχω άδικο.
ΥΓ: Παρεπιπτόντως, εξακολουθώ να σκέφτομαι τα περί μετα-λογικής και το πώς θα μπορούσε να απέχει από την καθιερωμένη αντίληψη των πραγμάτων (κι ας μην κατάφερα, προφανώς, να μεταφέρω την αίσθηση που θα ήθελα). Αν υπάρχει ενδιαφέρον θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε λίγο παραπάνω γι αυτό.
No Method, No Guru, No Teacher |
wendigo
Μέλος 3ης Βαθμίδας
561 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/09/2004, 18:03:48
Μια συντροφική συνεισφορά από κάποιον που τα είπε καλύτερα. Δεν το έχω μεταφρασμένο και δεν θα τολμούσα καν να σκεφτώ να το αγγίξω εγώ. Ας με συγχωρήσουν οι μη αγγλομαθείς:T.S. Eliot from Four Quartets
[Little Gidding] We shall not cease from exploration
And the end of all our exploring
Will be to arrive where we started
And know the place for the first time.
Through the unknown, remembered gate
When the last of earth left to discover
Is that which was the beginning;
At the source of the longest river
The voice of the hidden waterfall
And the children in the apple-tree
Not known, because not looked for
But heard, half-heard, in the stillness
Between two waves of the sea.
Quick now, here, now, always
A condition of complete simplicity
(Costing not less than everything)
And all shall be well and
All manner of thing shall be well
When the tongues of flame are in-folded
Into the crowned knot of fire
And the fire and the rose are one. No Method, No Guru, No Teacher |
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 24/09/2004, 15:36:29
Καλησπέρα σας, Μετα-λογική, λοιπόν...Όπως λέμε μεταφυσική, ή κάνω λάθος;
Η μεταλογική/μετα-διάνοια που προϋποθέτει συνείδηση.
Τότε, διαισθητικά μιλώντας, μια τριπλή αλλαγή συνείδησης,
χαρτογραφεί, ή είναι αναγκαία για το ταξίδι μας πάνω στη γη: ανακάλυψη της Ψυχικής Ύπαρξης = Έμφυτο Πνεύμα,
ανακάλυψη της Νιρβάνας= Υπέροχο Πνεύμα,
και ανακάλυψη της Κεντρικής Ύπαρξης= Συμπαντικό Πνεύμα. Η μετα-διάνοια, σπανίως, είναι και η κορυφαία επίτευξη της
ανθρώπινης συνείδησης. Είναι μια κοσμική συνείδηση, αλλά χωρίς να
χάνεται η ατομικότητα. Αντί να αποβάλλει το παν για να πετάξει ψηλά
σε ουράνια ύψη, η μετα-διάνοια έχει υπομονετικά ανέβει το κάθε
σκαλί της ύπαρξής της, ώστε ο πυθμένας παραμένει συνδυασμένος
με την κορυφή χωρίς διακοπή. Εκεί είναι ο κόσμος των θεών, η πηγή της έμπνευσης των μεγάλων
θεμελιωτών της θρησκείας. Εκεί είναι που όλες οι θρησκείες που
ξέρομε γεννήθηκαν, όλοι εξάγονται από μια υπερ-διανοητική εμπειρία
σε μία από τις αμέτρητες απόψεις.
Επειδή μια θρησκεία ή αποκάλυψη, μια πνευματική εμπειρία, ανήκει
σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, δεν έρχεται από τους κεραυνούς του
Θεού, ούτε έρχεται από το πουθενά, αυτοί που ενσαρκώνουν την
συγκεκριμένη αποκάλυψη δεν έχουν συλληφθεί από το τίποτε,
η μεταδιάνοια/υπερνούς είναι η πηγή τους. Αυτό ίσως να είναι η πραγματική σημασία της τριάδας της χριστιανικής
παράδοσης, Πατήρ-Υιός-Άγιο Πνεύμα. Η υπεδιανόηση θα εξακολουθούσε να απορεί αν υπάρχει κατιτίς και
πέραν αυτής της τριπλής ανακάλυψης.
Το να ανακαλύψουμε το ψυχικό ον, για παράδειγμα, είναι μια μεγάλη
αντίληψη,-γινόμαστε ενήμεροι της θειότητάς μας- αλλά αυτή η
θειότητα παραμένει περιορισμένη στο άτομο και δεν επεκτείνεται
πέραν του προσωπικού τοιχώματος που μας περιορίζει. Το να
ανακαλύψουμε την κεντρική ύπαρξη είναι μία αντίληψη που σε
περικυκλώνει- ο κόσμος γίνεται η ύπαρξή μας, αλλά χάνομε την
αίσθηση της ατομικότητας, πράγματι θα ήταν λάθος να νομίζουμε
πως κάποιος κύριος Τάδε να κάθεται στο μέσον της κοσμικής
συνείδησης και να χαίρεται το θέαμα- επειδή δεν υπάρχει πια
κύριος Τάδε.
Το να ανακαλύψεις το Υπέροχο είναι μια πολύ ανώτερη αντίληψη,
αλλά χάνομε και το άτομο και τον κόσμο- δεν υπάρχει τίποτε εκτός
από Εκείνο, παντοτινά έξω από το ανθρώπινο παιγνίδι.
Στην θεωρία, μπορούμε να πούμε πως Πατήρ, Υιός, Άγιον Πνεύμα
είναι ένα, -στην θεωρία μπορούμε να πούμε οτιδήποτε μας αρέσει-
αλλά στην πράξη, όταν τα βιώνουμε, η κάθε μια από αυτές τις αλλαγές
της συνείδησης μοιάζει να αποκόπτει τις άλλες με ένα τεράστιο
χάσμα.
Εφ’ όσον δεν θα βρίσκομε ένα πρακτικό τρόπο που να συμβιβάζει το
τριπλό χάσμα μεταξύ πανθεϊστή, ατομιστή, και μονιστή, δεν θα
υπάρξει εκπλήρωση, ούτε για το άτομο ούτε για τον κόσμο. Δεν είναι αρκετό να βρούμε το ατομικό μας κέντρο και να αφήσουμε
απέξω την ολότητα του κόσμου, ή να βρούμε την ολότητα του κόσμου
και να αφήσουμε απέξω το άτομο, και ακόμη λιγότερο να βρούμε την
υπέρτατη Ειρήνη όταν αμφότερα, κόσμος ατομικότητα θα διαλυθούν –
«Δεν θέλω να είμαι η ζάχαρη» αναφώνησε ο μεγάλος Ramakrishna
«Θέλω να τρώω ζάχαρη!». Σε αυτόν και χαώδη και βασανισμένο κόσμο, εδώ όπου πρέπει να
δράσουμε, να αντιμετωπίσουμε πράγματα, να γίνομε, χρειαζόμαστε
πρωταρχικά να υπάρχουμε.
Χωρίς αυτήν την ύπαρξη, το δικό μας γίγνεσθαι, η ύπαρξή μας
διαλύεται σε ένα μακάριο μηδέν. Και χωρίς μια ατομικότητα, τι θα
μας ενδιέφεραν οι καταπληκτικές αντιλήψεις, αφού δεν θα είμαστε
πια εκεί;
Τέτοιας φύσης είναι η αντιλογία που πρέπει να λύσουμε, όχι σε
φιλοσοφική βάση, αλλά με τους όρους της ζωής και της
δραστηριότητας.
Μέχρι τώρα, ένα τέτοιο συμβιβαστικό μονοπάτι φαίνεται ανύπαρκτο
ή άγνωστο, γι αυτό όλες οι θρησκείες και οι πνευματικοί έχουν τοποθετήσει τον υπερφυσικό Πατέρα στην κορυφή της ιεραρχίας,
έξω από αυτό το δύστυχο χάος, παρακινώντας μας να ψάξουμε
κάπου αλλού για την ενότητα την οποία προσδοκούμε.
Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
wendigo
Μέλος 3ης Βαθμίδας
561 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/09/2004, 03:58:22
Κάθυ άργησες αλλά χτύπησες πολλαπλά!
Δεν ξέρω αν είναι τόσο τρομερό το να χάσουμε την ατομικότητά μας. Αφού μέσω αυτής ορίζω τον εαυτό μου μέσα στον κόσμο (και άλλα τέτοια διχαστικά) φοβάμαι να τη χάσω. Αλλά είναι όντως μια "διάλυση στο μηδέν"; Αναιρείται έτσι η ύπαρξή μας; Σταματά το γίγνεσθαι; Έχουμε -εκτός από το φόβο και την ανασφάλεια- κάποια ένδειξη πως η ατομικότητά μας είναι προνομιακή κατάσταση κι όχι περιοριστική; Προήλθαμε από το μηδέν, και το αντιμετωπίζουμε ως εχθρό της ύπαρξής μας; Με ποιά στοιχεία;
Δεν ξέρω τις απαντήσεις, οι ερωτήσεις όμως μου φαίνονται βάσιμες και τις θέτω για σκέψη.Μετά-Λογική: Θα βάλω τον πήχη πιο κάτω, σε πιο κοντινά και προσιτά μονοπάτια. Κάνοντας απλά υποθέσεις και εικασίες.
Το να παρατηρούμε πολυσήμαντα την "πραγματικότητα" (που δεν ξέρω αν υπάρχει ή αν είναι μία). Το να τη σπάμε σαν γιαλί και να βάζουμε τα κομμάτια σε νέους συνδιασμούς. Το να βρίσκουμε νέα επίπεδα τάξης εκεί που μέχρι τώρα βλέπαμε μόνο το χάος. Το να ανιχνεύουμε το χάος εκεί που νομίζαμε πως υπάρχει κάποιου είδους τάξη. Το να βρίσκουμε άλλες σχέσεις πέραν του αιτίου-αιτιατού. Να αναρωτηθούμε για την ρίζα της συγχρονικότητας. Να την προκαλέσουμε. Να εντοπίζουμε πιθανά gestalt εκεί που βλέπαμε ασύνδετες μονάδες. Να υπονομεύσουμε την πλάνη της αντικειμενικότητας. Να ψυχανεμιστούμε την κβαντική φύση του κόσμου, της πραγματικότητας και του εαυτού μας.
Να μας δούμε "απ'έξω". Να δούμε το θέατρο του χώρου και του χρόνου, να βρούμε τι τα γεννά, ποιός ο ρόλος τους, σε ποιό βαθμό μας περιορίζουν.
Να αλλάζουμε σημεία αναφοράς. Να ψάχνουμε τις ανατροπές των νοητικών μας δομών. Τι θα μας έδειχνε τον δρόμο; Τα κοάν του Ζεν ίσως. Ή εκείνα τα περίεργα ανέκδοτα του τύπου:
"Ποιά η διαφορά μεταξύ ενός πουλιού; Έχει δυο πόδια εκ των οποίων το ένα" ή "Ποιά η σχέση μεταξύ ενός τρένου; Όλα τα βαγόνια έχουν την ίδια ταχύτητα. Ειδικά το τελευταίο".
Οι Monty Python στο "Νόημα της Ζωής". Η τεχνική cut-up σε κείμενα του Μπάροουζ. Τα "Ταχυδράματα" του Πάνου Κουτρουμπούση. Οι "Ανάποδες Ιστορίες" του Αχιλλέα Κυριακίδη. To χάος που αφήνει ο John Keel στο Mothman Prophecies. Ο τρόπος που γράφει ο Tom Waits. Το Principia Discordia.
Ο,τιδήποτε ανάλογο μπορείτε να προτείνετε.
Α, ναι, και το πιο σοβαρό: Το να μη χάνουμε το χιούμορ μας. Ειδικά όταν πονάει.
No Method, No Guru, No Teacher
|
Κάθυ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Australia
767 Μηνύματα |
Απεστάλη: 27/09/2004, 14:02:23
quote:
Μια συντροφική συνεισφορά από κάποιον που τα είπε καλύτερα. Δεν το έχω μεταφρασμένο και δεν θα τολμούσα καν να σκεφτώ να το αγγίξω εγώ. Ας με συγχωρήσουν οι μη αγγλομαθείς:
Καλησπέρα Wendigo,Να σ' ευχαριστήσω που μας παρέθεσες τους στίχους.
Είναι γεμάτοι φως.
Θα λυπηθώ αν υπάρχουν μερικά μέλη που δεν θα μπορούσαν
να το διαβάσουν εξ αιτίας της γλώσσας.
Έλεγα να επιχειρήσω μια μεταφρασούλα (αν μου το επιτρέπεις).
Νομίζω πως είμαι καλή στις μεταφράσεις, πεζών όμως κειμένων.
Όσον αφορά στίχους θα πρέπει να έχεις και κάποια λογοτεχνικό
ταλέντο.
Τι λες να το ρισκάρουμε; Όσο για τις σκέψεις σου πάνω στη μετα-λογική, και εξάλειψη
της ατομικότητας επιφυλάσσομαι να σου απαντήσω λίγο αργότερα. Αυτή που σας μιλάει από το...μέλλον
|
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 6 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΘΕΟΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΛΛΑ ΓΙΓΝΕΤΑΙ
