Ποια είναι η πίτα και ποιος είναι ο σκύλος?

quote:

---

Amalia: Γιατί για να έχεις πραγματικά τον Χριστό στην καρδιά, θέλει πολύ μα πολύ κόπο. Βέβαια, όταν μπει ο Χριστός στην καρδιά μπορείς να τον πεις και Βούδα, και Κρίσνα και δε θα σου κρατήσει καμιά κακία - υποψιάζομαι.

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Η πίτα είναι αυτή

και ο σκύλος είναι αυτός

quote:

---

Καλοπροαίρετα .
Άλφα εις το ωμέγα .

Άξιον τέκνον της εκκλησίας!!!

Ψηλέ, δε ξέρω αν είσαι χριστιανός, "χριστιανός" ή χριστιανίζων, άλλά είσαι πανέξυπνος.

Καλός είναι, λεβέντης...

Χριστιανός... μουλωχτός!

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

ο χριστος ειπε οτι ηρθε για να συμπληρωσει τον νομο καιοχι να τον αλαξει
ο νομος λοιπον δεν δεχετε ουτε βουδα ουτε δια ουτε τιποτε
οποτε απο την στιγμη που εσυ δεχεσε τον χριστο η καρδια σου δεν χωραει ουτε βουδα αλλα και ουτε μπορεις να πεις τον χριστο βουδα ,κουδα

απο εκει και περα το τι υποψιαζεσαι ειναι ακυρο

quote:

---

Ψηλός: ****Λοιπόν, πώς με βλέπεις; είμαι χριστιανός ή "χριστιανός";

---

Κανεις δεν εμαθε σκοποβολη πυροβoλωντας το κεφαλι του

Μεγάλη σημασία έχει το πως προσεγγίζεις τα πράγματα και ποιές πλευρές τους μπορείς να αντικρύσεις.
Έτσι λοιπόν μπορείς να θεωρήσεις το Νόμο ως το Μωσαϊκό Νόμο ή να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι άλλο μπορεί να αντιπροσωπεύει αυτός ο Νόμος.

Μπορεί πάλι ένας ανθρώπινος νους να λειτουργήσει εντελώς χωριστικά και να δεχθεί τον Ιησού απορρίπτοντας τον Βούδα και τον Δία κτλ κτλ.
Μπορεί πάλι να λειτουργήσει συνθετικά και να βρει πως αλληλοσυμπληρώνει η μια διδασκαλία την άλλη...

Κι η καρδιά κάποιου μπορεί να "χωρέσει" πάρα μα πάρα πολλά όταν ο νους κάποιου δεν της επιβάλλει όρια και περιοριστικούς κανονισμούς.

In anticipation of my resurrection...

μπορει και να σαλπαρω με πλοιο φορτηγο

τα μπορει και τα τι θελει η καρδια δεν εχουν να κανουν με αυτα που ειπε το καθε προσωπο
ο χριστος συμφωνα παντα με τις επισημες γραφες* ειπε οτι ηρθε να συμπληρωσει τον μωσαικο νομο

οποτε ειτε δεχεσε αυτα που επισημα ειναι σε ισχυ η οχι

ο νους του καθενος μπορει να ξεχηλωσει και να διαμορφωσει οπως θελει το καθε τι
ετσι εγω θελω να πιστευω οτι ο σουπερμαν φωραει το βρακι πανω απο το κολαν του γιατι ο πικατσου ειναι κιτρινος

οταν μια διδασκαλια λεει οτι το καλυτερο χρωμα ειναι το κοκκινο
η δεχεσε την διδασκαλια η την αποριπτεις δεν λες συμφωνα με τον ταδε το καλυτερο ειναι το κοκκινο συμφωνα με τον αλλον ειναι το λευκο ετσι και εγω συμφωνω και με τους δυο
το καλυτερο ειναι το ροζ
ειναι απλα τα πραγματα

Πολλές φορές έχω γράψει ότι ποτέ δεν άρεσε να μπαίνω σε (πνευματικά )καλούπια και ταμπέλες .
Πάντα προσπαθούσα να γνωρίσω ,να αναρωτηθώ και να προβληματιστώ ,σε όσα μου επέτρεπε το περιορισμένο της ανθρώπινης μου αντίληψης .
Ποτέ δεν οριοθέτησα ότι γνωρίζω ,ότι το αυτό πιστεύω είναι καλύτερο από εκείνο ,αλλά πολλές φορές αναρωτήθηκα το πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι ερευνούν ,αλλά σύγχρονος προσπαθούν να επιβάλουν και τα πιστεύω τους .

Gigeni όσο για αυτά που αναφέρεις …

quote:

---

οταν μια διδασκαλια λεει οτι το καλυτερο χρωμα ειναι το κοκκινο
η δεχεσε την διδασκαλια η την αποριπτεις δεν λες συμφωνα με τον ταδε το καλυτερο ειναι το κοκκινο συμφωνα με τον αλλον ειναι το λευκο ετσι και εγω συμφωνω και με τους δυο
το καλυτερο ειναι το ροζ
ειναι απλα τα πραγματα

---

Τίποτε δεν είναι απλό .
Το απλό έρχεται όταν προσπαθούμε να γνωρίσουμε και να πιστέψουμε σε κάτι (θρησκεία) για τον λόγο ότι ο άνθρωπος πάντα ένοιωθε την ανάγκη (ανασφάλεια) να στηριχθεί σε κάτι ανώτερο από αυτόν .
Βλέπεις είναι εντελώς διαφορετικό το να σέβεσαι αυτό το ανώτερο ,από το να αφήνεσαι να καθορίζει Αυτό την ζωή σου (και μην μου πεις ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι πιστοί ).

Όπως και εντελώς διαφορετικό είναι το να προσπαθείς να κατανοήσεις την ουσία της κάθε γνώσης και διδασκαλίας ,για να μπορέσεις να γνωρίσεις το Εγώ σου (ηθική).
Βέβαια όλα αυτά είναι η προσωπική μου αντίληψη.

"εκείνοι που δε θέλουν να δηλώσουν ότι δεν τους πολυπάει το σπορ του χριστιανού (νηστείες, μετάνοιες και τα σχετικά) και προτιμούν να στρίβουν αλά γαλλικά δηλώνοντας πως μέσα τους βαθιά πιστεύουν, αλλά δεν επιβάλλουν στους εαυτούς τους το σύνολο των κανόνων της χριστιανικής πίστης. Αν τύχει, ανάβουν και καμιά λαμπάδα όταν τα πράγματα πάνε στραβά..."

Υπάρχει κάτι που δεν κατάλαβες στα παραπάνω;

quote:

---

Εσύ Amalia ποιον Χριστό έχεις στην ‘καρδιά’ σου, τον Βούδα, τον Κρίσνα η τον Ιησού Χριστό?

---

Ψυχή μου,
Μην ονειρεύεσαι την αιωνιότητα,
αλλά εξάντλησε το χώρο του δυνατού!

Όσο για την ουσία, αυτή είναι πολύ δύσκολο να μεταδοθεί (δε μιλάμε για να επιβληθεί βέβαια) εύκολα. Το μόνο που μπορεί κανείς να κάνει, είναι να δώσει κάποια ερεθίσματα, ώστε να μπορέσει ο απέναντί του μέσω βιωμάτων να φτάσει σε ένα σημείο μεγαλύτερης κατανόησης της ουσίας. Ή αλλιώς, να γνωρίσει το Εγώ του. Στην πραγματικότητα ο στόχος δεν είναι να κατανοήσουμε κάτι συγκεκριμένο ή να βρούμε κάποια δεδομένη αλήθεια. Αλλά να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να δούμε τα πράγματα από μία θέση λίγο πιο ψηλά, από αυτήν που είμασταν πριν αρχίσουμε την περιπέτεια της αναζήτησης. Και να μη σταματήσουμε ούτε εκεί, αλλά να συνεχίσουμε να αναζητούμε.

Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ αυτού που έχει φτάσει σε έναν Α βαθμό μικρής κατανόησης των πραγμάτων και έχει σταματήσει εκεί, και σε κάποιον ο οποίος έχει φτάσει σε έναν Β βαθμό μεγαλύτερης κατανόησης και επίσης παραμένει στις πεποιθήσεις του. Το ζήτημα είναι να εξακολουθεί κανείς να ερευνά, μέσα του και έξω του.

Ώρα σου καλή!

Δεν ανέφερα στο μήνυμα μου να προσδίδεις σε μια φιλοσοφική θεώρηση ή σε μια πρόταση το νόημα που βολεύει εσένα.
Είπα να προσπαθείς να δεις τι άλλο μπορεί να κρύβεται πίσω από τα προφανή.
Αυτά που κρύβονται δεν είναι απαραίτητο ότι θα σου αρέσουν ή θα σε βολεύουν κιόλας.

quote:

---

οταν μια διδασκαλια λεει οτι το καλυτερο χρωμα ειναι το κοκκινο
η δεχεσε την διδασκαλια η την αποριπτεις δεν λες συμφωνα με τον ταδε το καλυτερο ειναι το κοκκινο συμφωνα με τον αλλον ειναι το λευκο ετσι και εγω συμφωνω και με τους δυο
το καλυτερο ειναι το ροζ
ειναι απλα τα πραγματα

---

Αυτό κατάλαβες εσύ από τα λεγόμενα μου?
Λυπάμαι αλλά προσωπικά ποτέ δε μπόρεσα κι ούτε βρήκα το λόγο να προσεγγίζω μεμονωμένα τα πράγματα.
Ένας άνθρωπινος νους - όπως έγραψα και στο προηγούμενο μήνυμα μου - μπορεί να λειτουργεί εντελώς χωριστικά ή περισσότερο σύνθετα.
Προτιμώ να κάνω το δεύτερο όσο μπορώ.
Η θεωρία ότι το κόκκινο χρώμα είναι το καλύτερο δεν αναιρεί για μένα ούτε ότι το κίτρινο είναι πολύ σημαντικό χρώμα ούτε σημαίνει ότι θα επιλέξω το πορτοκαλί.
Κι επειδή τα πράγματα είναι όντως πολύ απλά, δεν βρίσκω κανένα λόγο στο να τα κάνω πιο δύσκολα με το να τα χωρίζω...

quote:

---

Πολλές φορές έχω γράψει ότι ποτέ δεν άρεσε να μπαίνω σε (πνευματικά )καλούπια και ταμπέλες .
Πάντα προσπαθούσα να γνωρίσω ,να αναρωτηθώ και να προβληματιστώ ,σε όσα μου επέτρεπε το περιορισμένο της ανθρώπινης μου αντίληψης .

---

Φίλε μου elo, δεν υπάρχει και λόγος να βάζεις καλούπια ή να φορτώνεις το νου σου με τέτοιου είδους δεσμά.
Πολλές στιγμές σκέφτομαι ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά κι είναι μπροστά στα μάτια μας ενώ εμείς κάνουμε σβούρες για να εξηγήσουμε, να στοχαστούμε βαθιά, να μπερδευτούμε ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος.
Υπάρχουν τόσες σκοπιές που μας δίνονται για να προσεγγίσουμε κάτι κι εμείς αντί να τις δούμε ως ένα σύνολο τις βλέπουμε μεμονωμένες και σπαταλάμε χρόνο για να δούμε ποιά είναι η σωστότερη...

In anticipation of my resurrection...

Γεια σας,

Τι να συμβαίνει στην αναζήτηση, όταν το μέσα δεν είναι διαφορετικό από το έξω?

Αυτό είναι ένα σημείο, που όσο το βλέπουμε θεωρητικά, το μέσα ζητά εκπλήρωση, (ολοκλήρωση) και ο δρόμος που γνωρίζει, είναι αυτός που οδηγεί προς τα έξω.

Σε αυτό το σημείο, ας προσεξουμε την (προσευχή / έκκληση του Σωκράτη) προς το Παν,

Αγαπητέ Παν* και εσείς οι άλλοι Θεοί που είστε σε αυτό το μέρος

* Παν, γιος του ΕΡΜΗ, είναι συνδεδεμένος με τις Νύμφες, (επομένως τις τοπικές θεότητες) μιας και τις ακολουθεί. Μα στον Κρατύλο, 408.Δ, Παν σημαίνει, ΛΟΓΟΣ** που δείχνει το όλο, (αλήθεια και ψέμα) ***

επιτρέψτε να γίνω όμορφος μέσα, και όλα όσα είναι (έχω)** έξω, να είναι (έχω)** σε αρμονία (να συμφωνούν),με όσα είναι μέσα. Να θεωρώ πλούσιο τον Σοφό, και τον χρυσό που διαθέτω, κανείς άλλος να μην δύναται να πάρει, παρά μόνο ο εγκρατής.

Ο χρυσός φυσικά είναι η Σοφία, και εδώ αν κοιτάξουμε προσεχτικά, κρύβονται ταυτόχρονα δυο όμορφες ενδείξεις.

Ο Εγκρατής (Φιλόσοφος) τείνει στη Σοφία, (διαθέτει Σοφία, μα έχει επίγνωση της απεραντοσύνης της), και σε αυτό το σημείο, ΕΙΝΑΙ σε θέση να βλέπει τον Σοφιστή, (η τον Πιστό) στον αγώνα τους με την επιφανειακή γνώση, (και τον επιφανειακό θεό)

Αν λοιπόν κάποιος σαν συνείδηση, φτάσει να δει πως το ίδιο το περιεχόμενο της (οι σκέψεις), δεν είναι διαφορετικό από την ίδια, (σαν συνείδηση) τότε ισως σταματά και η ερευνα, (η αναζήτηση της μεγαλύτερης κατανόησης), μιας και η διαυγεια/κατανοηση, αν βρισκόταν σε όλο και ψηλότερο σημείο, Α, Β, Γ κτλ, θα χρειαζόταν συνεχώς να την διατηρείτε...

μα αν βλέπαμε πως το μέσα δεν είναι διαφορετικό από το έξω, τότε η διαύγεια ΕΙΝΑΙ, δεν διατηρείτε. (υπάρχει)

*** Παν αιπολος....(αληθεια ψεμα) Ο Πλατωνας συνδεει την ΤΡΑΓΙΚΗ φυση μας με τον ΤΡΑΓΟ, και καταδικαζει την ΤΡΑΓΩΔΙΑ, (σαν ψεμα)

Μια στιγμή μόνο θέλει Αμαλία. Να δεις καθαρά πως ζεις σε Σύγκρουση, να αντιληφθείς πως ανταποκρινόμαστε στη ζωή μερικώς. Έτσι γεννιέται ο εαυτός μας, μέσω συγκρούσεως, είναι η συγκέντρωση της συνειδήσεως, το εγώ, η μνήμη, που σαν ανταπόκριση, (είναι μια αποθήκη) λεκτικοποιει (σκέφτεται) και κατασκευάζει σύμβολα (εικόνες).

Το πρόβλημα είναι, πως προσεγγίζουμε συνεχώς τη Ζωή ονομάζοντας την, ακόμα και σε βαθμό διαφορετικού επιπέδου όπως γράφεις, υπάρχει καταγραφή, θέλεις σαν ιδέα, θέλεις σαν συμπέρασμα και συνήθως, σαν προκατάληψη.

Π.χ Βλέπεις κάποιο σαν τον Πλάτωνα, μυώδη και με φαρδιές πλάτες και σκέφτεσαι, αυτός πνεύμα…α πα πα… μπετατζής! Εγώ πάλι, αντικρίζοντας και διαβάζοντας Μπλατβατσκυ, σκέφτομαι αγαπητή, άραγε, πόσα κιλά κάρμα να κουβαλάει... η μαντάμ?

Ας μην ξεφεύγουμε από τη ροή, μιας και σου έγραψα πως θέλει μια στιγμή, (στο παρελθόν, είχα γράψει κάτι για την φύση, θυμάσαι?????) εκεί μπορείς να παρατηρήσεις τον εαυτό σου, το πως το παρελθόν μας, συναντά το ΝΕΟ, τη ΖΩΗ.

Μα οι αποθήκες της μνήμης, (ο εαυτός μας σαν συνείδηση) δεν το καταλαβαίνει στην καθημερινότητα, το πως οι ανταποκρίσεις του παρελθόντος, δεν συναντούν το ΖΩΝΤΑΝΟ *(για αυτό και η σύγκρουση).

Μέσα στην ομορφιά της φύσης, όταν όλα τα προβλήματα που μας απασχολούν σε διάφορα επίπεδα χαλαρώνουν, σε εκείνο το διάστημα που ανταποκρίνεσαι και ονομάζεις….(μεταξύ)…. είναι το πειραματίζεσθαι. Όταν πειραματίζεσαι, χάνεται ο πειραματιζόμενος και το αντικείμενο της πείρας, και αυτό είναι μακράν της σύγκρουσης.

Όταν λοιπόν αυτές οι στιγμές (πειραματίζεσθαι) βρουν θέση εκεί που τώρα υπάρχει σύγκρουση, (συμπυκνωμένος εαυτός) τότε τελειώνει η σύγκρουση, τελειώνει η λεκτικοποιηση (σαν σκέψεις), και είναι κάτι ανεξάντλητο.

Αγαπητε Α>Ω,

δεν ξεφύγαμε και τόσο από το θέμα του Γηγενή, μιας και όσο αφορά τον Χριστιανισμό, πρωτύτερα του Χριστού, αρκετοί φιλόσοφοι μίλησαν όχι μόνο για αυτά, μα και για άλλα πολλά. Ο Απ. Παύλος δεν αγαπούσε τους φιλοσόφους, και ο λόγος ήταν, πως όταν τους μίλησε, (για τον Πατέρα που έστειλε τον Υιό), οι περισσότεροι εκ των φιλόσοφων, τον χτύπησαν στην Πλάτη, σαν να του έλεγαν…

*

*ΜΕ ΕΞΕΠΛΗΞΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ , ελαβα σήμερα ένα αρκετά χρήσιμο μάθημα ?.

ΝΑ ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΩ , (έστω και αστιευόμενος).

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι ποιος είναι χριστιανός κατά την άποψη σου?

quote:

---

Amalia: Όλους τους έχω el.elyon, "πολλοί καλοί χωράνε"!

---

Αυτό το κατανοώ εκ πείρας.
Κι εμένα όταν με βλέπει κάποιος και μείνει στην εξωτερική μου εμφάνιση δεν θα πάει καν το μυαλό του ότι έχω σχέση με εσωτερισμό κτλ.

Από την άλλη όμως νομίζω ότι δεν παίζει και πολύ μεγάλο ρόλο αυτό αλλά άλλα πράγματα.
Το θέμα είναι τι γίνεται όταν κάποιος ανοίγει το στόμα του και μιλάει, πως προσεγγίζει τα πράγματα και τι διαδρομές μπορεί να κάνει ο νους του.

In anticipation of my resurrection...

Φιλαράκια με καλύψατε απόλυτα ,οπότε δεν υπάρχει λόγος να συμπληρώσω τίποτε σε αυτά που γράψατε ….

quote:

---

ΠΛΑΤΩΝΑΣ- επιτρέψτε να γίνω όμορφος μέσα, και όλα όσα είναι (έχω)** έξω, να είναι (έχω)** σε αρμονία (να συμφωνούν),με όσα είναι μέσα. Να θεωρώ πλούσιο τον Σοφό, και τον χρυσό που διαθέτω, κανείς άλλος να μην δύναται να πάρει, παρά μόνο ο εγκρατής.

---

Για άλλη μια φορά φίλε μου θα σε ευχαριστήσω για τα υπέροχα κείμενα (ουσία ) που δίνεις ,που πραγματικά αγγίζουν το άγνωστο εγώ μου .

Το δεύτερο, δεν το βρίσκω και τόσο εύκολο. Αλλά αντίθετα με την "απογοήτευση" που διακρίνω ότι εκφράζεται στην άποψή σου:
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΖΩΜΕΘΑ , ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΖΥΓΙΖΕΙ ΙΣΩΣ (μερικά εκατομμύρια χρόνια)
εγώ δεν βρίσκω την όλη υπόθεση καθόλου άσχημη! Ναι, εκατομμύρια χρόνια να ζεις και να μαθαίνεις! Που θα βρεις καλύτερα;

Επιπλέον αγαπητέ alfa-omega, εγώ δεν πιστεύω πως ακόμα κι αν κάποια ατομική συνείδηση, φτάσει στο σημείο να ταυτίσει το Εγώ της με την προσωπικότητά της, ότι θα έχει φτάσει στο τέλος του δρόμου. Απλά πιθανόν να αλλάξει επίπεδο - ή "πίστα" στο παιχνίδι της Ζωής.
Το που, πότε και πως άρχισε και που/πότε/πως τελειώνει αυτή η ιστορία, πιστεύω ότι είναι δύκολο να το μάθει κανείς. Προσωπικά όταν το σκέφτομαι, νιώθω κάπως σαν... αμοιβάδα!

Ήταν που λες όλοι αυτοί μαζεμένοι στην καρδιά μου (βασικά για να μην υπερβάλλω κιόλας, μέσα μέσα στην καρδιά μου και με την Πραγματική Έννοια της έκφρασης αυτής δεν ήταν και ακόμα δεν είναι, απλά βρισκόντουσαν στην αυλή) και συζητούσανε.

"Αγαπάτε αλλήλους" λέει ένα πρωϊ ο Χριστός και κοιτάζει με νόημα τον Βούδα, κάνοντας ένα βήμα μπροστά να μπει στην καρδιά, αλλά στην ουσία πήρε τη θέση του Βούδα που ήταν μπροστά από αυτόν στην ουρά.
Ο Βούδας συνοφρυώθηκε...
"Κάτσε ρε φίλε Χριστέ" - του λέει. "Εγώ δηλαδή που μου παίρνεις τη θέση, δεν είμαι αλλήλος;"
Τους βλέπει ο Κρίσνα και πλησιάζει.
"Είναι η επιθυμία και ο σύντροφός της ο θυμός, παιδιά του ράζα που σπιλώνουν τα πάντα, που καταβροχθίζουν τα πάντα. Μάθετε ότι τούτοι είναι ο μεγάλος εχθρός της ψυχής που πρέπει να νικηθεί!" τους λέει με στόμφο.
Βούδας και Χριστός τον κοίταξαν. Επιθυμούσαν και οι δυο να έχουν την πρώτη θέση στην ουρά και αυτό τους είχε γεμίσει θυμό. Ο Κρίσνα είχε δίκιο και άλλωστε, γιατί να κάθονται να μαλώνουν στην ουρά και να μην πάνε κι αυτοί παρέα μαζί του, που βοηθούσε τον Αλλάχ και τον Μωάμεθ, που έψαχναν σε κάτι τσελεμεντέδες συνταγές για πιλάφια;
Κοιτάζουν με δισταγμό μπροστά στην ουρά, κατά τη μεριά του Όσιρι, που κουβαλούσε παρέα με την Ίσιδα τη νεκρική του σαρκοφάγο (σκεφτόντουσαν να δωροδοκήσουν τον πορτιέρη) και πλησίασαν:
"Δε βοηθάμε τον Αλλάχ και το Μωάμεθ με τα πιλάφια;" πρότειναν χαμογελώντας.
Η ώρα ήταν περασμένη και Θεοί και Φωτισμένοι είχαν αρχίσει να κουράζονται στην ορθοστασία. Είπανε λοιπόν να κάνουνε όλοι παρέα και να συζητήσουνε για τα πιστεύω τους. Που ξέρεις; Μπορεί και να συμφωνούσαν...

Εκεί λοιπόν τους έχω, στην αυλή έξω από την καρδιά. Για να είμαι ειλικρινής, πότε πότε σκέφτομαι να ενδώσω στη δωροδοκία του αιγυπτιακού ζεύγους, αλλά εκεί που πάω να το αποφασίσω, με συνεπαίρνουν τα λόγια μια του Χριστού, μια του Βούδα, όλων γενικά (και των ενσαρκώσεων του Βούδα) και λέω να προσπαθήσω, να φτιάξω την καρδιά μου μεγαλύτερη, μπας και χωρέσουν όλοι.

Μα σαν μπουν, μου φαίνεται πως δε θα είναι πια πολλοί, αλλά ένας.

Γιατί να ψάξεις, o κάθε Βούδας δεν το ήξερε να σου το πει?
Που και πως έψαξες και έμαθες ότι Βούδας σημαίνει ‘φωτισμένος’? ‘Φωτισμένος’ από ποιον και γιατί?

quote:

---

amalia: Αυτό το τελευταίο βοήθησε αρκετά την κατάσταση, μιας και έτσι μπορούσε κάθε φωτισμένος να αποκαλείται Βούδας.

---

Πίστη σε τι, πίστη σε ποιον?

Όσον αφορά την πίστη μου...
Δεν ξέρω τι εννοείς να την αναβαθμίσω. Δεν ξέρω καν, ποια πίστη εννοείς:
Την πίστη στο Θεό; Το χριστιανικό Θεό; Το Θείο γενικότερα; Τον ασύληπτο συμπαντικό Νόμο; Το τοποχρονικό πιστεύω μου, που αποτελεί ένα βήμα μόνο, μέχρι να σχηματιστεί ένα νέο και ευρύτερο πιστεύω κ.ο.κ;

Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι θεωρήσεις που αφορούν την ολοκληρωτική καταδίκη ή λύτρωση κατά τη διάρκεια μιας ζωής (ένας άλλος τρόπος για να αναφερθεί κανείς στη μεταθανάτια κόλαση και παράδεισο στην ουσία, ή επίσης τον γνωστό μύθο του καλού και του κακού) δεν με καλύπτουν. Ούτε επίσης η εξάρτησή τους από την πίστη σε κάποια συγκεκριμένη - συνήθως και προσωποποιημένη - θεϊκή οντότητα.

οριαννα
αρκετους απο τους κανονες τους εχουν θεσπησει ανθρωποι αλλα οι ανθρωποι αυτοι λεγανε οτι οτι θεσπισαν ηταν θεοπνευστο
υπαρχουν και κανονες που τους εχει θεσπισει ο χριστος
εξαλου ο ιδιος ο χριστος ειπε οτι δεν ηρθε για να αλλαξει τους νομους
αρα τους δεχτηκε και αυτους που ειχαν θεσπησει οι ανθρωποι ως σωστους

quote:

---

Οι κανόνες που μας ανέφερες ήταν εφικτοί στις συντηρητικές κοινωνίες του παρελθόντος, τότε που τα κορίτσια παντρεύονταν 15 ετών ήταν δυνατόν να είναι παρθένες (για τα αγόρια δεν ίσχυε ποτέ αυτός ο περιορισμός).

---

Ποια είναι η θεία δύναμη που σου αποκαλύφθηκε?