| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Ψηλός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
5138 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 14/06/2006, 12:37:20
quote:
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ
ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΡΑΣΤΟΙ ΚΙ ΑΡΝΗΣΙΖΩΟΙ , ΑΠΟΤΡΑΒΗΓΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ , ΘΑΝΑΤΟΛΑΓΝΟΙ
Γιατί γενικεύεις επηρεασμένος ίσως από κάποιες άσχημες προσωπικές εμπειρίες;;Αυτό που κάνεις είναι κάτι σαν και αυτό που κάνουν κάποιοι ξένοι, π.χ. όταν έρχονται στη χώρα μας και πέφτουν σε κάποιους επιτήδειους Έλληνες που τους εκμεταλλεύονται και, όταν επιστρέφουν στη χώρα τους μας θάβουν όλους κανονικότατα!! Το να συκοφαντήσεις κάποια ομάδα ανθρώπων είναι ότι πιο εύκολο, ειδικά όταν εκτοξεύεις κατηγορίες χωρίς να τις "τεκμηριώνεις".  
|
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/06/2006, 15:43:26
κλικ
Είναι κρίμα και άδικο να γίνει μπάχαλο και αυτό το topic…
Μέσα από το forum του esoterica.gr και σε αυτό το topic μας δίνετε η ευκαιρία να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας με τρίτους ή να μάθουμε κάποια πράγματα για την ζωή και την διδασκαλία το γέροντα Παϊσιου και πιθανόν και κάποιων άλλων πατέρων τους οποίους κάποιοι από εμάς θεωρούμε πνευματικούς και χαρισματικούς από τον θεό ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι κακό δεν μπορώ να καταλάβω;!
Αν τους ονομάζαμε πεφωτισμένους ,μύστες, κτλ δεν θα ήταν δηλαδή κακό;
Εύχομαι να επικράτηση η αγάπη και η υπομονή σε αυτό το topic…
Παρεμπίπτοντος όποιος θέλει ας κάνει κλικ στην φώτο έχει πολλά ενδιαφέροντα για τον πατέρα Παϊσιο και όχι μόνο…
Ευχαριστώ.
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/06/2006, 16:05:52
«Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο». Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΠΛΟ ΙΣΧΥΡΟ
Παλιά, για να κάνει κανείς κάτι, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν και θα προσευχόταν. Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δεν προσεύχονται, αλλά ούτε σκέφτονται. Και μάλιστα, συχνά πρόκειται για σοβαρά θέματα, και αυτοί κάνουν πρόβες με τον κόσμο.
Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, να λέμε: «Σκέφτηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι’ αυτό;» Όταν κανείς ενεργεί, χωρίς να σκεφθεί και χωρίς να προσευχηθεί, ενεργεί σατανικά. Και βλέπεις, συχνά πολλοί χριστιανοί με τον τρόπο που ενεργούν, δεν αφήνουν τον Θεό να επέμβει. Νομίζουν ότι αυτοί θα τα καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμα και ο άπιστος λέει «έχει ο Θεός», αυτοί δεν το λένε (...).
Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δεν αφήνουν τον Θεό να ενεργήσει. Δεν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε να απαντήσει ο Θεός δια της προσευχής. Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα (...). Αιτήματα στην προσευχή
- Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, να μας λέγατε μερικά θέματα, για τα οποία ιδιαίτερα πρέπει να προσευχόμαστε.
Να παρακαλούμε κατ’ αρχάς η προσευχή μας να έχει ως αποτέλεσμα να έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θα ζήσουν. Εγώ στην προσευχή μου λέω «Παρατεινον το ελεος Σου τοις γινοσκουσι Σε» και προσθέτω «και τοις μη γινωσκουσι Σε». Ακόμα λέω «Κύριε, σωσον τους ασεβείς». (Βέβαια η Εκκλησία καλά κανόνισε να λέει «Κύριε, σωσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί να βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι’ αυτούς).
Όταν πάλι ο ιερέας λέει «Υπέρ των εντειλαμενων ημιν τοις αναξιοις ευχεσθαι υπέρ αυτων», προσθέτω και «υπέρ των μη εντειλαμενων». Γιατί πρέπει να προσευχόμαστε και γι’ αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε, αλλά και γι’ αυτούς που δεν μας ζήτησαν, και για τους γνωστούς και για τους αγνώστους.
Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και σοβαρότερα προβλήματα από αυτούς που μας ζήτησαν να προσευχηθούμε. Να κάνουμε προσευχή και για όσους έχουν αδικηθεί, να φανεί το δίκαιο• να δοθεί χάρη στους φυλακισμένους, να πιάσει τόπο η ταλαιπωρία που πέρασαν και να βοηθηθούν. Όταν βάζω ξύλα στη φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Όταν πάλι καίω τα γράμματα που μου στέλνουν – τα διαβάζω και μετά τα καίω, γιατί έχουν και θέματα και απόρρητα και εξομολογήσεις -, λέω: «Να τους κάψει ο Θεός όλα τα κουσούρια. Να τους βοηθάει ο Θεός να ζουν πνευματικά και να τους αγιάζει».
Ακόμη συνηθίζω να ζητώ από τους Αγίους να προστατεύουν τους ανθρώπους που φέρουν το όνομά τους και από τους Αγίους Πάντες να προστατεύουν αυτούς που δεν έχουν προστάτη Άγιο.
- Γέροντα, τι είναι καλύτερα, να ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή να αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε και δοθησεται υμιν»;
Να προσεύχεσαι γενικά και να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τους πάσχοντας σωματικά και ψυχικά». Σ’ αυτήν την ευχή περιλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι. Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες μια ευχή και γι’ αυτό, «... ελέησον τον δούλον Σου τάδε», και πέρασε αμέσως στην γενική ευχή για όλον τον κόσμο, «... ελέησον τον κόσμον Σου άπαντα»
Μπορείς να φέρνεις στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο που έχει ανάγκη, να προσεύχεσαι λίγο γι’ αυτόν και μετά να λες «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς» και να πονάς για όλους, για να μη φεύγει η... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη. Να μη σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο και μετά δεν μπορούμε να βοηθήσουμε με την προσευχή ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους.
Όταν προσεύχεσαι λ.χ. για έναν καρκινοπαθή, να προσεύχεσαι για όλους τους καρκινοπαθείς και να λες και μια ευχή για τους κεκοιμημένους. Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο• να πηγαίνει αμέσως ο νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς.
Να, θυμάμαι, μικρός είχα δει έναν ζητιάνο που πέθανε έξω από ένα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριά από το δικό μας. Πέτρο τον έλεγαν. Τον βρήκε το πρωί η Τουρκάλα πεσμένο έξω από το σπίτι της και τον σκούντηξε να σηκωθεί• τότε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει. Ακόμη τον μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» υπάρχουν στον κόσμο!
Όταν πηγαίνει κανείς σε ειδικά θέματα και σκέφτεται ότι υποφέρουν οι συνάνθρωποί μας, βοηθιέται, γιατί κεντιέται η καρδιά. Έτσι, με πονεμένη καρδιά από τα ειδικά θέματα πηγαίνει και στα γενικά, και βοηθάει περισσότερο με την καρδιακή προσευχή.
Καλά είναι ο μοναχός να μοιράζει την προσευχή του σε τρία μέρη: για τον εαυτό του, για όλο τον κόσμο και για τους κεκοιμημένους. Αν και με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που φαίνεται δίκαιη η μοιρασιά, πάλι για τον εαυτό του φροντίζει περισσότερο, γιατί ο εαυτός του είναι ένας, ενώ οι ζώντες και οι κεκοιμημένοι είναι δισεκατομμύρια. (...)
Να θέλει και αυτός που ζητά την προσευχή να βοηθηθεί, να σωθεί, και να αγωνίζεται. Για να βοηθηθεί δηλαδή κανείς από την προσευχή «δικαίου» ανθρώπου, χρειάζεται να έχει καλή διάθεση. Η ευχή που γίνεται με την καρδιά εισακούεται• πρέπει όμως και ο άλλος να είναι δεκτικός. Αλλιώς, εκείνος που προσεύχεται πρέπει να έχει την αγιότητα του Μεγάλου Παϊσίου, για να μπορέσει να τον βγάλει από την κόλαση1. Γι’ αυτό κάνετε προσευχή πρώτα γι’ αυτούς που έχουν διάθεση να σωθούν
Εγώ, όταν παρακαλάω τον Θεό για διάφορες περιπτώσεις, λέω: «Θεέ μου, να είναι αισθητή η βοήθειά Σου, για να βοηθηθούν οι άνθρωποι και πνευματικά• αν δεν είναι αισθητή, μη μας βοηθάς». Πολλοί ούτε καν καταλαβαίνουν από τι μπόρες μας γλιτώνει ο Θεός και ούτε καν το σκέφτονται, για να δοξολογήσουν τον Θεό. Γι’ αυτό να ζητάμε να βοηθάνε ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι στον κόσμο, αλλά να είναι και αισθητή η βοήθειά Τους, για να ωφελούνται οι άνθρωποι.
Ας υποθέσουμε ότι κινδυνεύει κάποιος να πέσει από την σκαλωσιά και οικονομάει ο Θεός να σκαλώσει κάπου, που δεν ήταν να σκαλώσει και γλιτώνει. Ή πέφτει κάπου και δεν σακατεύεται. Ή τρακάρει και γλιτώνει. Να ευχηθούμε να καταλάβει ότι ο Θεός τον βοήθησε και σώθηκε, για να βοηθηθεί πνευματικά.
Κάποιος έπεσε από ένα γεφύρι κάτω και σώθηκε. «Κατέβηκες να μετρήσεις το βάθος;», του λέω. Στα χέρια μας κρατούν οι Άγιοι. Ένα παιδί που του είχα δώσει ένα σταυρουδάκι, καθώς έτρεχε με τον μοτοσακό, πέρασε πάνω από ένα ταξί, έκανε μια τούμπα και συνέχισε να τρέχει στον δρόμο, χωρίς να πάθει τίποτα. Πολλοί γλιτώνουν, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν κι διορθώνονται.
Η ποιότητα της προσευχής μετράει
- Γέροντα, όταν έχουμε ένα αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα, μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;
Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση• είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστεία, η άσκηση, είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνει σωστή προσευχή, πρέπει να πονάει κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν.
Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη μέρα κάθονται, δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο, γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν έναν περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο, γιατί αυτό είναι πιο εύκολο. Πάλι δηλαδή για να ευχαριστηθούν, οπότε αναπαύουν και τον λογισμό τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πόσους έχω στριμώξει να βοηθήσουν κάτι παιδάκια εγκαταλελειμμένα! Αυτοί τίποτε.
Στο Άγιον Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και, αντί να βρέξει, έπιασε πυρκαγιά! Δεν γίνεται λιτανεία σαν να κάνουμε περίπατο. Θέλει να πονέσουμε.
Μπορεί να παραμείνει πειρασμός ή μια δύσκολη κατάσταση, αν κάνουν καρδιακή προσευχή οι καλόγεροι; Παρ’ όλα τα δύσκολα χρόνια βλέπω στα μοναστήρια να επικρατεί ένα πνεύμα... Να είμαστε χαρούμενοι! Εδώ καίγεται ο κόσμος!
Μας ζητούν να κάνουμε μια αγρυπνία, ας υποθέσουμε, για έναν άρρωστο, και ψάλλουμε «Ανοιξαντος Σου την χειρα» και χαιρόμαστε. Εμείς περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και ο άλλος εν τω μεταξύ πεθαίνει. «Κάνουμε, λέει, αγρυπνία για τον άρρωστο». Τι αγρυπνία; Εσείς κάνετε διασκέδαση. Αυτό είναι πνευματική διασκέδαση.
Μερικές φορές, ούτε όταν ο ιερέας λέει «Υπέρ των εν ασθενειαις κατακειμενων», προσευχόμαστε για τον άρρωστο. Θα βοηθούσαμε πιο θετικά, αν κάναμε και λίγη ευχή με το κομποσχοίνι. Δεν λέω να καταργήσουμε τις πανηγυρικές αγρυπνίες που προβλέπει το τυπικό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις να διαθέτουμε και λίγη ώρα, για να κάνουμε τουλάχιστον ένα-δυο κομποσχοίνια λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλο σου».
Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φτάνει αυτό• πρέπει να έχει και ποιότητα. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Γι’ αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνονται από την καρδιά.
Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλοσύνη. Όταν ερχόμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον Θεό με την συνεχή δοξολογία, και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει. Προσευχή με υπομονή
- Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.
Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς• δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι.
Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι’ αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.
Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι’ αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά.
Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικαιολογούμαστε να ανησυχούμε.
Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήσει.
Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει• μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνει, για να παίρνει την σειρά της. Προσευχή με πόνο
- Γέροντα, πως κάνετε ευχή για ένα θέμα;
Όλη η βάση που γίνεται η ευχή είναι να πονάει ο άνθρωπος. Αν δεν πονάει, μπορεί να κάθεται ώρες με το κομποσχοίνι και η προσευχή του να μην έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν υπάρχει πόνος για το θέμα για το οποίο προσεύχεται, ακόμη και με έναν αναστεναγμό κάνει καρδιακή προσευχή. Πολλοί, όταν την στιγμή που τους ζητούν οι άλλοι να προσευχηθούν δεν έχουν χρόνο, προσεύχονται με έναν αναστεναγμό για το πρόβλημά τους. Δεν λέω να μην κάνει κανείς προσευχή, αλλά, αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος, ένας αναστεναγμός για τον πόνο του άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή• ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής.
Διαβάζεις λ.χ. ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι. Αυτό είναι μεγάλο πράγμα! Πριν πιάσεις το ακουστικό, πριν ακόμα καλέσεις, σε ακούει ο Θεός! Και το πληροφορείται ο άλλος. Να δείτε πως οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γι’ αυτούς και φωνάζουν όπου κι αν βρίσκονται!
Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο• δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα». Τι πόνος είναι; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογκάει, υποφέρει, όταν κάνει προσευχή για οτιδήποτε.
Ξέρετε τι θα πει υποφέρει; Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο του κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Αυτήν την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο, τον ανταμείβει ο Θεός με την θεία αγαλλίαση. Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, αλλά η θεία αγαλλίαση έρχεται ως συνέπεια, επειδή συμμετέχει στον πόνο του άλλου (...). Η θεία παρηγοριά
- Γέροντα, όταν πονώ για τους άλλους, με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Το ότι έχει κανείς άγχος όταν πονά για τους άλλους και να μην μπορεί να προσευχηθεί είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα του! Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο πιο πολύ προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στο Χριστό και εκείνος τα τακτοποιεί.
Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλον δίνουν πολλή ψυχική δύναμη. Και ήμουν όρθιος όλη την νύχτα μέχρι τη Θεία Λειτουργία που έβλεπα τον κόσμο (Ο Γέροντας εννοεί την αγρυπνία της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1993. Παρόλο που ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, όρθιος, στηριγμένος σε μια καρέκλα, έδωσε την ευχή του σε τριάντα χιλιάδες περίπου ανθρώπους που πέρασαν εκείνη την ημέρα). Μετά και μέσα στην Εκκλησία και πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση, γιατί πονούσαν τον κόσμο και αυτό με δυνάμωνε. Και εσύ να προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός θα τα οικονομήσει όλα.
Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη. Με τον κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα! Δεν τα περνούσα έτσι τα θέματά τους. Πονούσα, αναστέναζα, αλλά σε κάθε αναστεναγμό άφηνα το θέμα στο Θεό, και στον πόνο που ένιωθα για τον άλλον έδινα ο Θεός παρηγοριά. Δηλαδή με την πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά, γιατί ο πόνος που έχει μέσα την ελπίδα στο Θεό έχει θεία παρηγοριά. Αλλιώς πως θα αντέξει κανείς! Πώς θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα με τόσα που ακούω;
Πονάω, αλλά σκέφτομαι και την θεία ανταμοιβή στους πονεμένους. Είμαστε στα χέρια του Θεού. Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ανταπόδοση, τίποτε δεν πάει χαμένο. Όσο βασανίζεται κανείς, άλλο τόσο θα ανταμειφθεί. Ο Θεός, ενώ βλέπει τόσον πόνο πάνω στη γη, ακόμη και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε, δεν τα χάνει.
«Περισσότερο υποφέρεις, λέει, περισσότερο θα σε οικονομήσω στην άλλη ζωή», και γι’ αυτό χαίρεται. Διαφορετικά πώς θα μπορούσε, ας πούμε, να αντέξει τόση αδικία, τόση κακία που υπάρχει; Έχει όμως υπ’ όψιν Του την ανταμοιβή αυτών που υποφέρουν και μπορεί, τρόπος του λέγειν, να αντέξει αυτόν τον μεγάλο πόνο. Εμείς δεν βλέπουμε τι δόξα θα λάβει ο άλλος και πονούμε, γι’ αυτό ο Θεός μας ανταμείβει με θεία παρηγοριά.
- Γέροντα, αυτή η στενοχώρια δεν καταβάλει τον άνθρωπο;
Όχι. Ο άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει, αλλά μετά έρχεται ως ανταμοιβή η θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ο οργανισμός του. Ενώ η πίκρα από την κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λ.π., αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει το θείο βάλσαμο. Ο κίνδυνος της αναισθησίας
- Γέροντα, μερικές φορές μου ζητούν λαϊκοί να προσευχηθώ για ένα πρόβλημά τους. Το κάνω, χωρίς όμως να νιώσω πόνο.
Εδώ υπάρχουν δύο περιπτώσεις: η πρώτη είναι επικίνδυνη, η δεύτερη έχει πνευματική αντιμετώπιση. Όταν ο μοναχός ξεχνά τους δικούς του και δεν σκέφτεται και τους άλλους, δηλαδή δεν προσεύχεται για τον κόσμο, τότε αυτό είναι πολύ κακό. Ερχόμαστε δηλαδή στο μοναστήρι, εγκαταλείπουμε τους δικούς μας, και φθάνουμε να ξεχάσουμε τους δικούς μας, πόσο μάλλον τους άλλους. Αντιμετωπίζουμε τα πράγματα πνευματικά, αλλά δεν συμμετέχουμε στον πόνο των άλλων πνευματικά. Δεν προχωρούμε πνευματικά, για να μπορέσουμε να νιώσουμε τα προβλήματά τους, και υπάρχει κίνδυνος να φθάσουμε σε μια αναισθησία. Αρχίζει σιγά-σιγά μία αδιαφορία και γίνεται η καρδιά πέτρα. Στην δεύτερη περίπτωση πονά κανείς για όλο τον κόσμο, αλλά νιώθει και μια παρηγοριά, γιατί σκέφτεται ότι ο άλλος που υποφέρει θα έχει μισθό από τον Θεό, θα είναι μάρτυρας. Με αυτόν τον λογισμό νιώθει βαθιά σιγουριά και έχει μια εσωτερική χαρά. Σ’ αυτήν την περίπτωση η καρδιά δεν είναι πέτρινη αλλά θεϊκή).
Αν δεν προσέξουν οι καλόγεροι, μπορεί να γίνει η καρδιά τους πολύ σκληρή. Οι κοσμικοί βλέπουν ατυχήματα, την δυστυχία των άλλων, και πονούν. Εμείς δεν την βλέπουμε και μπορεί να ζητάμε όλο για τον εαυτό μας. Αν δεν κάνουμε δηλαδή λεπτή εργασία, για να νιώσουμε την δυστυχία των άλλων και να κάνουμε γι' αυτούς καρδιακή προσευχή), θα γίνουμε σκληρόκαρδοι. Θα φθάσουμε σε σημείο να θέλουμε το βόλεμά μας και θα γίνει η καρδιά μας πέτρινη με την αδιαφορία, πράγμα που είναι αντιευαγγελικό. Ό μοναχός πρέπει να ενδιαφέρεται, να πονάει και να προσεύχεται γενικά για τον κόσμο. Αυτό δεν του φέρνει περισπασμό, αλλά αντιθέτως βοηθιέται και ο ίδιος με την προσευχή), βοηθάει και τους άλλους.
- Γέροντα, ενώ βλέπω τα χάλια μου, κάνω πιο πολλή προσευχή για τους άλλους. Μήπως είναι καλύτερα να μnν προσεύχομαι για τους άλλους και να προσεύχομαι μόνο για τον εαυτό μου;
- Από ταπείνωση; Αν είναι από ταπείνωση, να λες στον Θεό με πολλή ταπείνωση: «Θεέ μου, τέτοια που είμαι, δεν πρέπει να με ακούσεις. Άλλα δεν είναι αδικία να υποφέρουν οι άλλοι εξ αιτίας μου; Γιατί, εάν είχα πνευματική κατάσταση, παρρησία, θα με άκουγες και θα τους βοηθούσες. Φταίω και εγώ, που ο άλλος υποφέρει. Τώρα όμως τι φταίει να υποφέρει εξ αιτίας μου; Σε παρακαλώ, βοήθησέ τον».
Εξαρτάται δηλαδή πως τοποθετείσαι για τους άλλους. Νιώθεις ότι δεν είσαι άξια, αλλά τυχαίνει, βλέπεις έναν πονεμένο, στενοχωριέσαι, πονάς, προσεύχεσαι. Όταν λ.χ. βλέπω εν αν τυφλό, αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο, γιατί, αν είχα πνευματική κατάστασή, θα μπορούσα να τον θεραπεύσω.
Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος. Αναγνωρίζουμε την μεγάλη ή μικρή μας πνευματική αρρώστια και ταπεινά ζητούμε την σωματική υγειά για τον συνάνθρωπό μας, ως ένοχοι για την αρρώστια του. Γιατί, εάν είχαμε πνευματική υγειά, θα είχε θεραπευθεί προ καιρού και δεν θα παιδευόταν. 'Όταν τοποθετούμαστε σωστά, ότι είμαστε ένοχοι για όλη την κατάσταση του κόσμου, και λέμε «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», βοηθιέται και ο κόσμος όλος. Και για τα χάλια του πρέπει να πονέσει κανείς και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Φυσικά, αν φθάσει σε μια πνευματική κατάσταση, τότε για τον εαυτό του δεν ζητάει τίποτε.
Βλέπω ότι πολλές φορές πιάνουμε στραβά το «Κύριε, 'Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και δήθεν από ταπείνωση δεν λέμε «ελέησον rημάς», δεν προσευχόμαστε για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό μας. Γι' αυτό και μερικές φορές μας παρεξηγούν εμάς τους μοναχούς οι κοσμικοί και λένε ότι είμαστε εγωιστές και ότι φροντίζουμε να σώσουμε μόνον τον εαυτό μας. Το «ελέησόν με» είναι για να μην πέσουμε σε υπερηφάνεια. Η ευχή ενός ταπεινού ανθρώπου, που πιστεύει ότι είναι χειρότερος από όλους, έχει περισσότερη αξία από την αγρυπνία που κάνει ένας άλλος με υπερήφανο λογισμό. Όταν προσευχόμαστε με υπερηφάνεια, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Κατάσταση Συναγερμού
Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο.
Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος1 θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο.
Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. 'Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. 'Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή;
Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μονάχους να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση. Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και. να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει- αρκεί μόνο να προσεύχεται.
Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. 'Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι' αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού.
Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα όποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε τηv προσευχή, με τηv όποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού.
Από τηv στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τηv λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μονάχου, να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική πρόσφορα στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα.
Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία. να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμία συμβουλή.
Γι' αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε» .
Να μην παραμελούμε το θέμα τnς προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος». Από το βιβλίο «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Β΄»,
εκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλλονίκης 1. Η προσωνυμία Μακκαβαίος δόθηκε στον Ιούδα, ηγέτη της Ιουδαϊκής επαναστάσεως, η οποία έγινε το 166 π.Χ. κατά του Αντιόχου Δ΄ του Επιφανούς, ηγεμόνος του βασιλείου των Σελευκιδών. Σημαίνει –κατά την πιθανότερη άποψη- αυτόν που σφυροκόπησε τους εχθρούς του. Το ίδιο επίθετο δόθηκε στη συνέχεια και στους διαδόχους του Ιούδα. Οι Μακκαβαίοι διακρίθηκαν για τους αγώνες υπέρ της πατρώας πίστεως και της πολιτικής ελευθερίας. ΠΗΓΗ:Χριστιανική Φοιτητική Ένωση - Ο γέροντας Παΐσιος για την προσευχή
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/06/2006, 17:01:16
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
Δ΄ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ «Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ,
να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι». ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ‘’Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος...’’
Οι σταυροί των δοκιμασιών
Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς; Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους ανθρώπους δεν θέλησε να χρησιμοποιήση για τον εαυτό Του την θεϊκή Του δύναμη. Και στην συνέχεια σηκώνει το βάρος των σταυρών όλου του κόσμου και μας ελαφρώνει από τους πόνους των δοκιμασιών με την θεία Του βοήθεια και με την γλυκειά Του παρηγοριά.
Ο Καλός Θεός οικονομάει για τον κάθε άνθρωπο έναν σταυρό ανάλογο με την αντοχή του, όχι για να βασανιστή, αλλά για να ανεβή από τον σταυρό στον Ουρανό – γιατί στην ουσία ο σταυρός είναι σκάλα προς τον Ουρανό. Αν καταλάβουμε τι θησαυρό αποταμιεύουμε από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γογγύζουμε, αλλά θα δοξολογούμε τον Θεό σηκώνοντας το σταυρουδάκι που μας χάρισε, οπότε και σε τούτη την ζωή θα χαιρώμαστε, και στην άλλη θα έχουμε να λάβουμε και σύνταξη και «εφάπαξ». Ο Θεός μας έχει εξασφαλισμένα κτήματα εκεί στον Ουρανό. Όταν όμως ζητούμε να μας απαλλάξη από μια δοκιμασία, δίνει αυτά τα κτήματα σε άλλους και τα χάνουμε. Ενώ, αν κάνουμε υπομονή, θα μας δώση και τόκο.
Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ’ αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι’ αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου». Οι δοκιμασίες βοηθούν
να συνέλθουν οι άνθρωποι - Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;» . Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
- Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
- Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι• δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.
Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη• λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει. Με τον πόνο
μας επισκέπτεται ο Χριστός
Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν» , λέει ο Ψαλμωδός.
Βλέπεις, και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι’ αυτό και εμείς πρέπει να πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε. Με την διαφορά ότι εμείς, όταν έχουμε λίγη ταλαιπωρία σ’ αυτήν την ζωή, ξοφλούμε λογαριασμούς και σωζόμαστε. Αλλά και ο Χριστός με πόνο ήρθε στην γη. Κατέβηκε από τον Ουρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε. Και τώρα ο Χριστιανός την επίσκεψη του Χριστού έτσι την καταλαβαίνει, με τον πόνο.
Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός. Ενώ, όταν δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού. Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια για έναν ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια για την αγάπη του Χριστού. Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα...», και δεν λέει ένα «δόξα Σοι ο Θεός». Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά, να πη, αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι’ αυτό ο Θεός με οικονομάει». Στον βίο του Αγίου Αμβροσίου αναφέρεται ότι κάποτε ο Άγιος φιλοξενήθηκε με την συνοδεία του στο σπίτι κάποιου πλουσίου. Βλέποντας ο Άγιος τα αμύθητα πλούτη του τον ρώτησε να είχε καμμιά φορά δοκιμάσει κάποια θλίψη. «Όχι, ποτέ, του απάντησε εκείνος. Τα πλούτη μου συνέχεια αυξάνονται, τα κτήματά μου ευφορούν, ούτε πόνο έχω, ούτε αρρώστια είδα ποτέ». Τότε ο Άγιος δάκρυσε και είπε στην συνοδεία του: «Ετοιμάστε τα αμάξια να φύγουμε γρήγορα από ‘δώ, γιατί αυτόν δεν τον επισκέφθηκε ο Θεός!». Και μόλις βγήκαν στον δρόμο, το σπίτι του πλουσίου βούλιαξε! Η καλοπέραση που είχε ήταν εγκατάλειψη Θεού .
«Ον αγαπά Κύριος παιδεύει»
- Γέροντα, γιατί ο κόσμος υποφέρει σήμερα τόσο πολύ;
- Από την αγάπη του Θεού! Εσύ σαν μοναχή σηκώνεσαι το πρωί, κάνεις τον κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λπ. Για τους κοσμικούς οι δυσκολίες που περνούν είναι ο κανόνας τους, οπότε εξαγνίζονται μ’ αυτές. Τους κάνουν μεγαλύτερο καλό από την κοσμική καλοπέραση, η οποία δεν τους βοηθάει ούτε να πλησιάσουν στον Θεό, ούτε να αποταμιεύσουν μισθό ουράνιο. Γι’ αυτό πρέπει να τις δέχωνται ως δώρα από τον Θεό.
Ο Καλός Θεός με τις δοκιμασίες παιδαγωγεί σαν καλός Πατέρας τα παιδιά Του, από αγάπη, από θεία καλωσύνη, και όχι από κακότητα ούτε από κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατί θέλει να επιστρέψουν κοντά Του. Επειδή δηλαδή θέλει να σώση τα πλάσματά Του και να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία Του, επιτρέπει τις δοκιμασίες, για να παλέψη ο άνθρωπος, να αγωνισθή και να δώση εξετάσεις στην υπομονή στους πόνους, ώστε να μην μπορή να Του πη ο διάβολος: «Πως τον ανταμείβεις αυτόν ή πως τον σώζεις, αφού δεν κοπίασε;». Τον Θεό δεν Τον ενδιαφέρει αυτή η ζωή, αλλά η άλλη. Πρώτα μας φροντίζει για την άλλη ζωή και ύστερα γι’ αυτήν.
- Γιατί όμως, Γέροντα, ο Θεός σε μερικούς ανθρώπους δίνει πολλές δοκιμασίες, ενώ σε άλλους δεν δίνει;
- Τι λέει η Αγία Γραφή; «Ον αγαπά Κύριος παιδεύει» . Ένας πατέρας έχει λ.χ. οκτώ παιδιά. Τα πέντε μένουν στο σπίτι, κοντά στον πατέρα τους, και τα τρία φεύγουν μακριά του και δεν τον σκέφτονται. Σ’ αυτά που μένουν κοντά του, αν κάνουν καμμιά αταξία, τους τραβάει το αυτί, τους δίνει κανένα σκαμπιλάκι• ή, αν είναι φρόνιμα, τα χαϊδεύει, τους δίνει και καμμιά σοκολάτα. Ενώ αυτά που είναι μακριά, ούτε χάδι ούτε σκαμπίλι έχουν. Έτσι κάνει και ο Θεός. Τους ανθρώπους που είναι κοντά Του και εκείνους που έχουν καλή διάθεση, αν σφάλουν λίγο, τους δίνει ένα σκαμπιλάκι και εξοφλούν ή, αν τους δώση περισσότερα σκαμπίλια, αποταμιεύουν. Σ’ εκείνους πάλι που είναι μακριά Του δίνει χρόνια, για να μετανοήσουν. Γι’ αυτό βλέπουμε κοσμικούς ανθρώπους να κάνουν σοβαρές αμαρτίες και παρ’ όλα αυτά να έχουν άφθονα υλικά αγαθά και να ζουν πολλά χρόνια, χωρίς να περνούν δοκιμασίες. Αυτό γίνεται κατ’ οικονομίαν Θεού, για να μετανοήσουν. Αν δεν μετανοήσουν, θα είναι αναπολόγητοι στην άλλη ζωή.
Ο πόνος του Θεού
για τις δοκιμασίες των ανθρώπων
Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε: «Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω : ‘’Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα’’». Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.
Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.
- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;».
- Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει. Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορή να «αντέχη» τον πόνο. Εδώ επέτρεψε να κάνη τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης . Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους! Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια. Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!
Στις θλίψεις ο Θεός δίνει
την αληθινή παρηγοριά
Ο Θεός βλέπει από κοντά τις ταλαιπωρίες των παιδιών Του και τα παρηγορεί σαν καλός Πατέρας. Γιατί, τι νομίζεις, θέλει να βλέπη το παιδάκι Του να ταλαιπωρήται; Όλα τα βάσανά του, τα κλάματά του, τα λαμβάνει υπ’ όψιν Του και ύστερα πληρώνει. Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά. Γι’ αυτό, άνθρωπος που δεν πιστεύει στην αληθινή ζωή, που δεν πιστεύει στον Θεό, για να Του ζητήση το έλεός Του στις δοκιμασίες που περνάει, είναι όλο απελπισία και δεν έχει νόημα η ζωή του. Πάντα μένει αβοήθητος, απαρηγόρητος και βασανισμένος σ’ αυτήν την ζωή, αλλά καταδικάζει και αιώνια την ψυχή του.
Οι πνευματικοί όμως άνθρωποι, επειδή όλες τις δοκιμασίες τις αντιμετωπίζουν κοντά στον Χριστό, δεν έχουν δικές τους θλίψεις. Μαζεύουν τις πολλές πίκρες των άλλων, αλλά παράλληλα μαζεύουν και την πολλή αγάπη του Θεού. Όταν ψάλλω το τροπάριο «Μη καταπιστεύσης με ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα», καμμιά φορά σταματώ στο «αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου...». Αφού δεν έχω θλίψη, πως να πω «θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι» ; Ψέμματα να πω; Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη, γιατί, όταν ο άνθρωπος τοποθετηθή σωστά, πνευματικά, όλα αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος ακουμπήση την πίκρα του πόνου του στον γλυκύ Ιησού, οι πίκρες και τα φαρμάκια του μεταβάλλονται σε μέλι.
Αν καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής του. Όλα τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες κοσμικά, βασανίζονται. Αφού ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν. Αλλιώς είναι βάσανο• ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.
Είτε χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν, πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή. Τότε ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράη πνευματικά, τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη Του.
Οι κατά παραχώρησιν Θεού
πειρασμοί και θλίψεις Οι δοκιμασίες που μας έρχονται είναι μερικές φορές η αντιβίωση που δίνει ο Θεός για τις αρρώστιες της ψυχής μας και πολύ μας βοηθούν πνευματικά. Τρώει ο άνθρωπος ένα μαλακό σκαμπίλι και μαλακώνει η καρδιά του. Ο Θεός ξέρει φυσικά σε τι κατάσταση βρίσκεται ο καθένας μας, αλλά, επειδή εμείς δεν ξέρουμε, επιτρέπει να δοκιμασθούμε, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να βρούμε τα πάθη που υπάρχουν κρυμμένα μέσα μας και να μην έχουμε παράλογες απαιτήσεις την ημέρα της Κρίσεως. Γιατί, και να παρέβλεπε τα πάθη μας και να μας έπαιρνε όπως είμαστε στον Παράδεισο, και εκεί πάλι θα δημιουργούσαμε προβλήματα. Γι’ αυτό ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να δημιουργή εδώ πειρασμούς, για να μας ξεσκονίζουν, ώστε να ταπεινωθή και να εξαγνισθή η ψυχή μας με τις θλίψεις, οπότε μετά μας χαριτώνει.
Η πραγματική χαρά γεννιέται από την πίκρα που γεύεται κανείς με χαρά για τον Χριστό που πικράθηκε, για να μας σώση. Ο Χριστιανός πρέπει να χαίρεται ιδιαίτερα, όταν τον βρίσκη κάποια δοκιμασία, χωρίς να έχη δώσει ο ίδιος αφορμή.
Λέμε καμμιά φορά στον Θεό: «Θεέ μου, δεν ξέρω τι θα κάνης, εν λευκώ σου παραδίδω τον εαυτό μου, για να τον κάνης άνθρωπο». Οπότε και ο Θεός πάει να με κάνη όχι μόνον άνθρωπο αλλά υπεράνθρωπο και αφήνει τον διάβολο να ‘ρθή να με πειράξη και να με ταλαιπωρήση. Τώρα με τον καρκίνο βλέπω τα τερτίπια του και γελάω. Βρε τον διάβολο! Εσείς ξέρετε με τι σαπούνι πλένει ο διάβολος τον άνθρωπο, όταν ο Θεός επιτρέπη να τον πειράξη, για να δοκιμασθή; Με τους αφρούς της κακίας του. Έχει καλό ... σαπούνι! Όπως η γκαμήλα βγάζει αφρούς, όταν θυμώνη, έτσι κάνει και ο διάβολος σε τέτοιες περιπτώσεις. Και μετά τρίβει τον άνθρωπο, όχι για να φύγουν οι λεκέδες του και να εξαγνισθή, αλλά από κακία. Και ο Θεός όμως αφήνει τον διάβολο να τρίβη τον άνθρωπο, ίσα-ίσα μέχρι να φύγουν οι λεκέδες και να καθαρίση. Αν άφηνε να τον τρίψη όπως τρίβουν τα ρούχα, θα τον ξέσχιζε.
- Γέροντα, μπορούμε να λέμε για τους διάφορους πειρασμούς που συμβαίνουν στην ζωή μας ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού;
- Όχι, να μην μπερδεύουμε το θέλημα του Θεού με τον πειρασμό και με όσα φέρνει ο πειρασμός. Ο Θεός αφήνει τον διάβολο ελεύθερο μέχρις ενός σημείου να πειράξη τον άνθρωπο, και τον άνθρωπο τον αφήνει ελεύθερο να κάνη το καλό ή το κακό. Δεν φταίει όμως ο Θεός για το κακό που θα κάνη ο άνθρωπος. Ο Ιούδας λ.χ. ήταν μαθητής του Χριστού. Μπορούμε να πούμε ότι ήταν θέλημα Θεού να γίνη προδότης; Όχι, αλλά ο ίδιος ο Ιούδας επέτρεψε στον διάβολο να μπη μέσα του. Κάποιος είπε σε έναν ιερέα: «Πάτερ, σε παρακαλώ, κάνε ένα Τρισάγιο για τον Ιούδα». Ήταν δηλαδή σαν να έλεγε: «Εσύ, Χριστέ, είσαι άδικος• έτσι ήταν θέλημά Σου, να Σε προδώση ο Ιούδας• γι’ αυτό τώρα βοήθησέ τον».
Μετρημένες είναι οι περιπτώσεις που επιτρέπει ο Θεός να δοκιμασθούν μερικοί ευλαβείς, για να έρθη σε συναίσθηση κάποιος που έχει άσχημη ζωή και να μετανοήση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν διπλό μισθό. Δίνει δηλαδή ο Θεός την δυνατότητα σε μερικούς οι οποίοι με τις δοκιμασίες που περνούν εξοφλούν σ’ αυτήν την ζωή αμαρτίες και γκρινιάζουν παράλογα, να βοηθηθούν από την υπομονή αυτών που, ενώ δεν έσφαλαν, ταλαιπωρούνται, αλλά δεν γογγύζουν. Ας υποθέσουμε ότι ένας πολύ καλός, πολύ ευλαβής, οικογενειάρχης βρίσκεται στο σπίτι του με την οικογένειά του και ξαφνικά γίνεται σεισμός και πέφτει το σπίτι, πλακώνει όλη την οικογένεια και μετά από φοβερή ταλαιπωρία πεθαίνουν όλοι. Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Για να μη γογγύζουν οι άλλοι που φταίνε και τιμωρούνται.
Γι’ αυτό, όσοι σκέφτονται τους μεγάλους σταυρούς των δικαίων, ποτέ δεν στεναχωριούνται για τις δικές τους μικρές δοκιμασίες. Βλέπουν ότι, ενώ έσφαλαν στην ζωή τους, εν τούτοις υποφέρουν λιγώτερο από τους δικαίους, γι’ αυτό λένε σαν τον καλό ληστή : «Αυτοί δεν έκαναν τίποτε και υπέφεραν τόσο• εμείς τι πρέπει να πάθουμε;». Δυστυχώς όμως μερικοί μοιάζουν με τον ληστή που σταυρώθηκε εξ αριστερών του Χριστού και λένε: «Πήγαιναν με τον σταυρό στο χέρι και δες τι έπαθαν!».
Υπάρχουν και περιπτώσεις – αυτές είναι πολύ σπάνιες – που επιτρέπει ο Θεός από αγάπη να βρίσκουν μεγάλες δοκιμασίες μερικούς πολύ εκλεκτούς αγωνιστές, για να τους στεφανώση. Αυτοί είναι μιμητές του Χριστού. Βλέπετε, στην Αγία Συγκλητική, επειδή βοηθούσε πνευματικά πολλές ψυχές με τις νουθεσίες της, πήγε ο διάβολος να την εμποδίση από αυτό το έργο. Τριάμισι χρόνια έμεινε άφωνη από την αρρώστια της .
Άλλοτε πάλι κάποιος πραγματικός μιμητής του Χριστού ζητάει ως χάρη από τον Θεό να συγχωρήση σφάλματα των συνανθρώπων του, να τους απαλλάξη από την δικαία Του οργή, και να τιμωρηθή αυτός αντί αυτών, ενώ δεν φταίει ο ίδιος. Αυτός πολύ συγγενεύει με τον Θεό και πολύ συγκινεί τον Θεό η μεγάλη αυτή αρχοντική αγάπη του παιδιού Του. Εκτός δε από την χάρη που του κάνει και χαρίζει τα σφάλματα των άλλων, επιτρέπει να έχη και μαρτυρικό τέλος, κατά το επίμονο αίτημά του. Συγχρόνως όμως του ετοιμάζει και το καλύτερο αρχοντικό παραδεισένιο παλάτι με ακόμη μεγαλύτερη δόξα, διότι πολλοί άνθρωποι τον είχαν αδικήσει με την κατ’ όψιν κρίση τους, που νόμιζαν ότι ο Θεός τον τιμώρησε για τις δικές του αμαρτίες.
Η αχαριστία για την αγάπη του Θεού
- Γέροντα, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;
- Εξαρτάται από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες. Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, βρίζουν τον Θεό, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες. «Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; Λένε. Να, ο άλλος έχει τόσα καλά! Θεός είναι αυτός;» Δεν λένε «ήμαρτον», αλλά βασανίζονται. Ενώ οι φιλότιμοι λένε: «Δόξα τω Θεώ! Αυτή η δοκιμασία με έφερε κοντά στον Θεό. Ο Θεός για το καλό μου το έκανε». Και ενώ μπορεί πρώτα να μην πατούσαν καθόλου στην εκκλησία, μετά αρχίζουν να εκκλησιάζωνται, να εξομολογούνται, να κοινωνούν. Πολλές φορές μάλιστα ο Θεός τους πολύ σκληρούς τους φέρνει κάποια στιγμή με μια δοκιμασία σε τέτοιο φιλότιμο, που μόνοι τους παίρνουν μεγάλη στροφή και εξιλεώνονται με τον πόνο που νιώθουν για όσα έκαναν.
- Γέροντα, πρέπει να λέμε «δόξα Σοι ο Θεός», όταν όλα πηγαίνουν καλά;
- Μα, αν δεν λέμε το «δόξα Σοι ο Θεός» στις χαρές, πως θα το πούμε στις θλίψεις; Εσύ το λες στις θλίψεις και δεν θέλεις να το πης στις χαρές; Αλλά, όταν είναι αχάριστος κανείς, δεν γνωρίζει την αγάπη του Θεού. Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία. Για μένα είναι θανάσιμο αμάρτημα. Ο αχάριστος με τίποτε δεν ευχαριστιέται Για όλα γκρινιάζει, όλα του φταίνε. Στην πατρίδα μου, τα Φάρασα, χρησιμοποιούσαν πολύ το πετιμέζι. Ένα βράδυ μια κοπέλα έκλαιγε, γιατί ήθελε πετιμέζι. Η μάνα της – τι να κάνη; - πήγε και ζήτησε από την γειτονιά. Αυτή, μόλις πήρε το πετιμέζι, έβαλε πάλι τα κλάματα. Χτυπούσε τα πόδια της κάτω και φώναζε: «Μαμά, θέλω και γιαούρτι». «Τέτοια ώρα, παιδάκι μου, που να βρω γιαούρτι;» της λέει η μάνα της. «Όχι, θέλω γιαούρτι». Πήγε, υποχρεώθηκε η καημένη σε μια γειτόνισσα, της έφερε και γιαούρτι. Το παίρνει η κόρη και βάζει πάλι τα κλάματα. «Τώρα γιατί κλαις;», την ρωτάει η μάνα της. «Μαμά, τα θέλω ανακατεμένα». Τα παίρνει η μάνα, τα ανακατεύει. Αυτή βάζει πάλι τα κλάματα. «Μαμά δεν μπορώ να τα φάω έτσι. Θέλω να τα ξεχωρίσω!». Οπότε την περιέλαβε στα σκαμπίλια η μάνα της, και ... ξεχωρίσθηκε το πετιμέζι από το γιαούρτι!
Έτσι, θέλω να πω, κάνουν μερικές φορές πολλοί άνθρωποι, και τότε έρχεται η παιδαγωγία του Θεού. Τουλάχιστον να αναγνωρίζουμε την αχαριστία μας και να ευχαριστούμε τον Θεό μέρα-νύχτα για τις ευλογίες που μας δίνει. Με αυτόν τον τρόπο θα πάρουμε καταπόδι τον δειλό διάβολο, ο οποίος θα συμμαζέψη τα ταγκαλάκια του και θα γίνη μαύρο καπνός, γιατί θα του έχουμε βρει πια το αδύνατο σημείο.
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 18/06/2006, 17:20:01
[quote]
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ
Δ΄ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ «Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ,
να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι». ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
‘’ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ’’
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2002
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ‘’Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος...’’
Όποιος ενδιαφέρετε μπορεί να το κατεβάσει από εδώ ολόκληρο 44 σελίδες…
Θα ήθελα να το αναρτήσω ολόκληρο
Σε αυτό το τόπικ αλλά δυστυχώς «σέρνετε» και θα χρειαστώ 2-3 ώρες… Λόγοι Δ΄, Δοκιμασίες, Μετά Θάνατον Ζωή, Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου, 103Kb, Έγγραφο DOC
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
VELISSARIOS
Πλήρες Μέλος
Greece
1030 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/06/2006, 10:16:13
Φιλε Ελαχιστε πραγματι ειναι καταπληκτικα τα λογια του γεροντα Παισιου.Να εισαι καλα.
Ενας εκπαιδευμένος πολεμιστής πρέπει να είναι ικανός να αντεπεξέλθει εναντίον ενός εχθρικού στρατού χωρίς να χρησιμοποιήσει ματωμένο σπαθί.
|
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 21/06/2006, 17:21:01
Προσευχή με τον Γέροντα.
Ένα ισχυρό άπλετο φως πλημμύρισε το δωμάτιό μουΟ Παππούλης προσευχόταν πολύ. Και ήθελε και τα δικά του πνευματικά παιδιά να κάνουν το ίδιο. Ιδιαίτερα σε μένα ήθελε, με κάθε τρόπο, να με πείσει να το κάνω. Γι' αυτό συνεχώς μου μιλούσε για τη δύναμη της προσευχής. Προσευχή, παιδί μου, Ανάργυρε, έλεγε, σημαίνει συνομιλία με τον ίδιο το Θεό, που είναι ο Πλάστης, είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος! Είναι Εκείνος που έπλασε τον ίδιο τον άνθρωπο κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Είναι Εκείνος που έφτιαξε αυτά που βλέπουμε, αλλά και εκείνα που δε βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας. Τέλος, είναι Εκείνος που δεν αρνιέται ποτέ να συνομιλεί μαζί μας, αρκεί να Του το ζητήσουμε εμείς, όποτε θέλουμε και όσες φορές θέλουμε. Δεν πρόκειται ποτέ να μας πει όχι. Αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμος να μας ακούσει με προσοχή και με μεγάλη αγάπη, όπως κάνει κάθε καλός πατέρας, όταν το ζητά το παιδί του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να μας δώσει ό,τι του ζητήσουμε, αρκεί να είναι, αυτό που ζητάμε προς το συμφέρον της ψυχής μας. Αλήθεια, αναλογίστηκες ποτέ, παιδί μου, να συνομιλήσεις, έστω και μια φορά, με κάποιον από τους σημερινούς άρχοντες της πατρίδας μας και να έγινε η επιθυμία σου; Αν όχι, σου συνιστώ να το τολμήσεις. Θα διαπιστώσεις ότι η επιθυμία σου θα παραμείνει απλώς επιθυμία. Ουδέποτε θα δεχθούν να μιλήσουν μαζί σου. Το πολύ πολύ να σε παραπέμψουν σε κανένα παρακατιανό, για να σε ξεφορτωθούν... Αντίθετα, ο Κύριός μας, που είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων, δεν πρόκειται ποτέ να σε παραπέμψει σε κανέναν και δεν πρόκειται ποτέ να αρνηθεί να συνομιλήσει μαζί σου δια της προσευχής, και πρόσθεσε: Τα καταλαβαίνεις αυτά που σου λέω και γιατί σου τα λέω; - Ασφαλώς ναι, Παππούλη μου, του απάντησα. - Και όμως, εμένα κάτι μου λέει πως δε θέλεις να τα καταλάβεις. Γιατί, εάν τα καταλάβαινες, θα έκανες πιο πολλή προσευχή. - Μα προσεύχεσθε εσείς για μένα, πρόσθεσα. - Και όταν τρώγω εγώ, χορταίνεις εσύ; με ρώτησε! Οπότε με αφόπλισε τελείως! - Άκουσε, Ανάργυρε, μου λέει. Θα σου κάνω μια πρόταση, αλλά θέλω εξ αρχής να μου υποσχεθείς ότι θα τη δεχθείς και θα την τηρήσεις. - Σας το υπόσχομαι, Παππούλη. Είμαι έτοιμος να κάνω ό,τι μου πείτε. - Ε! τότε σου προτείνω να προσευχόμεθα την ίδια ώρα ακριβώς, και οι δυο μαζί. Κι ο ένας θα προσεύχεται για τον άλλον. Συμφωνήσαμε και υποσχεθήκαμε. Καθορίσαμε, μάλιστα, και την ώρα της προσευχής. Ήταν η 10 μ.μ. Ο Παππούλης, όπως μου εξήγησε, πίστευε πάρα πολύ σ' αυτό το είδος της προσευχής. Τα αποτελέσματα, μου έλεγε, της κοινής προσευχής είναι καταπληκτικά. Θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Θέλω, όμως, ακριβώς στις 10 μ.μ. να είσαι πιστός στο ραντεβού μας. Να μην παραλείψεις ούτε μία φορά να τηρήσεις την υπόσχεσή σου. Κι εγώ θα κάνω το ίδιο. Προχωρώντας με τον Παππούλη, φθάσαμε στην αφετηρία των λεωφορείων του Πολυγώνου. Αυτή τη φορά δε με άφησε να τον ακολουθήσω μέχρι το σπίτι του, όπως συνήθως έκανα. Όχι, μου λέει, δε θα έρθεις μαζί μου. Θα πας σπίτι σου. Προ ολίγου υποσχεθήκαμε κάτι. Πρέπει να αρχίσουμε αμέσως. Από απόψε. Το γοργόν και χάριν έχει. Υπάκουσα. Ο Παππούλης επιβιβάσθηκε στο λεωφορείο και εγώ περίμενα την αναχώρησή του. Μόλις ξεκίνησε το λεωφορείο, θυμάμαι καλά, μου κτύπησε το τζάμι και μου είπε: Στις 10 ακριβώς! Νομίζω πως αυτή τη στιγμή βλέπω τη μορφή του και ακούω τη φωνή του! Το πρόσωπό του έλαμπε και έμοιαζε με αγγελικό! Ήταν, βέβαια, και κατά τριάντα χρόνια νεότερος. Στην πιο δημιουργική ηλικία. Περίμενα στην αφετηρία μέχρι τη στιγμή, που το λεωφορείο χάθηκε μέσα στο χάος της απέραντης Αθήνας, κουβαλώντας μαζί του και έναν άγνωστο, μέχρι τότε, Άγιο της Εκκλησίας του Δεσπότου Χριστού, και αμέσως μετά έφυγα τροχάδην για το σπίτι μου, προκειμένου να είμαι απόλυτα συνεπής στο ραντεβού της προσευχής. Πράγματι! Στις 10 μ.μ. κλείστηκα στο δωμάτιό μου και άρχισα να προσεύχομαι. Όμως, από το πρώτο κιόλας λεπτό, άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου έντονα ρεύματα, που άρχιζαν από τα κάτω άκρα και έφθαναν μέχρι την κεφαλή μου και τ' ανάπαλιν (!), ενώ ένα ισχυρό άπλετο φως ποημύρισε όλο το δωμάτιό μου και μου έδινε την εντύπωση ότι βρισκόμουν μέσα σε φλόγες, οι οποίες όμως δε με έκαιγαν! Στην αρχή τρόμαξα πολύ, και λίγο έλειψε να καταληφθώ από πανικό! Αμέσως, όμως, συνειδητοποίησα, ότι όλα αυτά τα φαινόμενα απέρρεαν από τη δύναμη της προσευχής του Παππούλη και όχι μόνο ηρέμησα, αλλά καταλήφθηκα από μία πρωτοφανή αγαλλίαση, που μου έδινε την εντύπωση ότι δεν πατούσα καθόλου στη γη! Όλα αυτά συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της προσευχής. Την άλλη ημέρα, η πρώτη μου δουλειά ήταν να επικοινωνήσω με τον Παππούλη. Ήμουν αποφασισμένος να μην του πω τίποτε. Ήθελα πρώτα να μιλήσει ο Παππούλης. Έτσι και έγινε. Μόλις ζήτησα την ευχή του, ο Παππούλης, με ιδιαίτερη ικανοποίηση και τρανταχτά γέλια, μου είπε: "Τρόμαξες ε! Και λίγο έλειψε να το βάλεις στα πόδια... Όμως εγώ σε έβλεπα μέσα σε έντονο φως, που πλημμύριζε όλο το δωμάτιό σου και εσύ περιχαρής ανέβαινες, ανέβαινες σαν να ήθελες να φθάσεις στο θρόνο του Κυρίου! Βλέπεις τι δύναμη έχει αυτού το είδους η προσευχή; Συνέχισε και θα με θυμηθείς". Πράγματι! Τον θυμάμαι. Και θα τον θυμάμαι όχι μόνο σ' αυτή, αλλά και στην άλλη ζωή. Γιατί τα φαινόμενα αυτά, προϊόντος του χρόνου, έγιναν τόσο έντονα, ώστε να μη μπορώ να τα περιγράψω! Μακάρι να προσεύχεται και τώρα μαζί μου. Δε θα ήθελα τίποτε άλλο. Γένοιτο! (Το απόσπασμα αυτό προέρχεται από το βιβλίο του Ανάργυρου Καλλιάτσου "Ο Πατήρ Πορφύριος, ο Διορατικός, ο Προορατικός, ο Ιαματικός", έκδοση 5η, σελ. 38-41
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
VELISSARIOS
Πλήρες Μέλος
Greece
1030 Μηνύματα |
Απεστάλη: 26/06/2006, 10:23:23
Ο Γέροντας Πορφυριος και η αρρώστια τουΉταν πραγματικά άρρωστος. Μέ πλήθος αρρώστιες επάνω του. Τά περισσότερα συστήματα έπασχαν. Προσωπικά διεπίστωσα: έμφραγμα μυοκαρδίου (προσθιοδιαφραγματικό με πλαγία ισχαιμία), χρονία νεφρική ανεπάρκεια, έλκος δωδεκαδακτύλου (με επανειλημμένες γαστρορραγίες), χειρουργηθείς καταρράκτης (με αποβολή του φακού και τύφλωση), έρπης ζωστήρ στο πρόσωπο, σταφυλοκοκκική δερματίτιδα στο χέρι, βουβωνοκήλη (με συχνή περίσφιγξη), χρονία βρογχίτιδα, αδένωμα της υποφύσεως στο κρανίο. Καί η υπομονή του ιώβειος. Όταν είχε τον έρπητα σε έξαρση και όλο το δεξιό του πρόσωπο (τριχωτό κεφαλής, παρειά, αυτί, σαγόνι) ήταν μιά ανοιχτή πληγή, τον ερώτησα πόσο έντονο πόνο αισθάνεται’ μού απάντησε: “Σάν να ακουμπάω το δεξί μου μάγουλο σε τηγάνι με ζεματιστό λάδι”. Καί ήταν απόλυτα ήρεμος. Δέν άφηνε ούτε υποψίες ότι υποφέρει, ούτε ένα βογγητό. Πολλές φορές, ενώ βρισκόμουν στο κελλί του και κουβεντιάζαμε, συνέβαινε περίσφιγξη της βουβωνοκήλης του, πάντα επώδυνη. Δέν ζητούσε βοήθεια. Αγωνιζόταν να την ανατάξη μόνος του κάτω από τις κουβέρτες του.. Κανείς δέ μιλούσε, ενώ από τα χείλη του ακουγόταν ψιθυριστά, με μιά ανεπανάληπτη γαλήνη, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ μας”. Μερικοί τον παρεξήγησαν κάποτε που φίλησαν το χέρι του καλυμμένο με μιά γάζα, νομίζοντας ότι σιχαίνεται. Ήταν η εποχή που εμείς το καλύψαμε, γιατί είχε την σταφυλοκοκκική δερματίτιδα και ήταν ολόκληρο εξελκωμένο. Αλλ’ η κουβέντα μας ένα βράδυ, μετά την καρδιολογική εξέταση και το τυπικό ηλεκτροκαρδιογράφημα, με συνεκλόνισε. Ούτε φαντάσθηκα ποτέ ότι θα μπορούσε ένας άνθρωπος να αντιμετωπίση έτσι την αρρώστια του. Μού είπε: “Θά σού εξομολογηθώ κάτι, αλλά να μείνη μυστικό. Έχω καρκίνο στην υπόφυση. Ήδη αισθάνομαι τή γλώσσα μου μεγαλωμένη και δεν γυρίζει καλά μέσα στή στοματική κοιλότητα”. Ύστερα μού ανέλυσε ιατρικά και σωστά τή λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και κατέληξε: “Πρέπει να ξέρης ότι, όταν ήμουν καλογεράκος -ίσως 16 χρονών- στο Άγιο Όρος αισθανόμουνα τόσο ευτυχισμένος, ιδίως μετά τή Θεία Κοινωνία, ώστε έβγαινα στο δάσος και με δάκρυα φώναζα: Δόξα Σοι, Κύριε! Ήρθες ολόκληρος μέσα μου’ σε μένα τον αμαρτωλό’ Εσύ ο Χριστός μου, που σταυρώθηκες και πόνεσες για μένα και σήκωσες τις αμαρτίες μου. Κι εγώ τί κάνω για σένα; Ποιόν πόνο υποφέρω για σένα; Κύριε, στείλε μου έναν καρκίνο! Χριστέ μου, χάρισέ μου έναν καρκίνο, να υποφέρω και γώ μαζί Σου! Αυτή την προσευχή την έκανα συνέχεια και μετά το εξομολογήθηκα στόυς Γεροντάδες μου. Εκείνοι μού σύστησαν να μήν την επαναλάβω, γιατί εκπειράζω τον Θεό. Ξέρει εκείνος τί θα κάνη. Δέν την ξανάκανα αυτή την προσευχή. Αλλά τώρα, Γιωργάκη μου, μού τον έστειλε τον καρκίνο! Καταλαβαίνεις την ευεργεσία; Έστω και αργά, θα υποφέρω λίγο μαζί Του”. Έμεινα ενεός. Πρώτη φορά στην ιατρική σταδιοδρομία μου άκουγα τή φράση: “Δόξα τώ Θεώ, έχω καρκίνο!”. Είχα ξεχάσει ότι μπροστά μου δεν βρισκόταν άνθρωπος κοινός’ ήταν ο Γέροντας Πορφύριος. Ωστόσο ποτέ δεν αρνήθηκε την ιατρική βοήθεια των πολλών γιατρών-πνευματικών του παιδιών. Μάλιστα μιά μέρα τον ερώτησα: “Γιατί πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, κυρίως μοναχοί, αρνούνται την ιατρική βοήθεια, πιστεύοντας ότι θα τούς βοηθήση κατ’ ευθείαν η Παναγία;”. Μού απάντησε: “Είναι εγωϊσμός -πονηρή ενέργεια- να νομίζης ότι ο Θεός θα κάνη, κατ’ εξαίρεση από τούς πολλούς, θαυματουργική επέμβαση για σένα. Ο Θεός κάνει θαύματα και τώρα, αλλά εσύ δεν πρέπει να το προσδοκάς για σένα. Είναι εγωϊστική εξαίρεση. Άλλωστε και μέσω των γιατρών ο ίδιος ο Θεός ενεργεί. “Ιατρούς και φάρμακα Κύριος έδωκεν”, λέει η Αγία Γραφή”. Δεχόταν δέ μόνο την κλασσική ιατρική, πολλά κεφάλαια της οποίας γνώριζε άριστα. Μέ την εμπειρία του από τη μακρά θητεία στην Πολυκλινική Αθηνών και με το θεϊκό “χάρισμά” του έβλεπε βαθύτερα την αρρώστια και πολλές φορές μάς στρίμωχνε με σαφώς επιστημονικές ερωτήσεις. Ο Γέροντας θεραπεύει Ειδικότητά του η “τηλε-διαγνωστική”! Έβλεπε με καταπληκτική ακρίβεια αλλαγές στον εαυτό του και σε άλλους’ συχνά και στούς γιατρούς του. Ο ίδιος μού διηγήθηκε ότι διέγνωσε υπογοναδισμό σε έναν νέο μόνο κοιτάζοντάς τον, κάταγμα σπονδύλου σε μιά μοναχή που βρισκόταν σε άλλη πόλη. Είναι ίσως χιλιάδες αυτοί που δέχθηκαν τή διαγνωστική του ενέργεια και επιβεβαιώθηκε η νόσος αργότερα και επιστημονικά. Εδώ θα αναφέρω μιά αυτοδιάγνωσή του. Διεπίστωσε μεταβολές στο ηλεκτροκαρδιογράφημά του, χωρίς καρδιογράφο. Ένα βράδυ μού τηλεφώνησε ανήσυχος: “Έλα, έστω και αργά, και θα δής αλλοιώσεις στο καρδιογράφημα. Πονάω σήμερα, πολλές φορές, και ο πόνος είναι στηθαγχικός”. Διαπίστωσα πράγματι ισχαιμικές μεταβολές (στις απαγωγές v3-v6) και τον ρώτησα σε ποιό stress βρέθηκε σήμερα. Άρχισε να κλαίη και με διακοπές να μού περιγράφη λεπτομερώς σκηνές από τις οδομαχίες στή Ρουμανία. Ήταν η ημέρα της εξεγέρσεως του λαού κατά του Τσαουσέσκου και με το “χάρισμά” του έβλεπε τούς πυροβολισμούς και τούς θανάτους στις πλατείες, όπως τις δημοσίευσαν οι εφημερίδες τις επόμενες ημέρες. Συνέχισε να κλαίη και τον παρεκάλεσα να ζητήση από τον Θεό να του αφαιρέση για λίγο αυτή την “όραση”. Η καρδιά του βρισκόταν σε κίνδυνο από την ένταση. Θά μπορούσε να κάνη επέκταση του εμφράγματός του. Στήν ίδια ένταση βρισκόμουν κι εγώ, βλέποντας την ευαισθησία της “άλλης” καρδιάς ενός αγίου. Έκρυψα τα μάτια μου με το καρδιογράφημα και σκεφτόμουν: Τί σημασία έχουν, Γέροντα, για σένα τα νιτρώδη αντιστηθαγχικά φάρμακα που ετοιμάζομαι να σού δώσω; Εσύ δεν είσαι εκ του κόσμου τούτου. Η καρδιά σου χτυπά στον Ωρωπό και ζή στην Ρουμανία. Στό ηλεκτροκαρδιογράφημα η καρδιά φαίνεται με ισχαιμική “κατάσπαση” του Sε διαστήματος, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε μεγάλη “ανάσπαση” προς τον ουρανό. Έφυγα αργά με τον τρόμο ότι είδα λίγο από το φώς ενός αγίου. Εγώ πήγαινα στο κελλί του σάν διαγνώστης γιατρός, αλλά πολλές οι φορές που εκείνος έκανε διαγνώσεις για μένα. Θά αναφέρω δύο: Είχα χειρουργηθή από τον καθηγητή κ. Βασ. Γολεμάτη (δύο βουβωνοκήλες ταυτόχρονα) και ενώ ήμουν στή φάση της αναρρώσεως, πήγαμε με τή γυναίκα μου στον Ωρωπό. Δέν ξέρω αν είχε μάθει από φίλους ότι ήμουν χειρουργημένος, αλλά μόλις μπήκαμε με κοίταξε επίμονα για πολλή ώρα στην κοιλιά και μού είπε: “Βλέπω ότι δεξιά έγινε καλή εγχείρηση, αλλά αριστερά αριστοτεχνική’ γιατί περιποιήθηκε τόσο εκεί;”. Η γυναίκα μου μού έκανε νόημα: “Τί λέει ο Γέροντας;”. Δέν είχα πεί ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλον ότι ο χειρουργός είχε εφαρμόσει την μέθοδο Soudaice αριστερά, επειδή ήταν μεγάλη. Ο Γέροντας το “είδε”. Τόν Δεκέμβριο του 1990 ήμουν στο κρεβάτι με την πολλοστή γαστρορραγία μου. Σέ κάποια στιγμή έντονου προβληματισμού μου αν πρέπη να χειρουργηθώ ή όχι, χτύπησε το τηλέφωνο. Μεταφέρω αυτούσια τα λόγια του Γέροντα: “Αυτές τις μέρες σε επισκέπτομαι συχνά και με το “χάρισμα”, που μού έδωσε ο Θεός ενεργώ θεραπευτικά. Ποτέ δεν είχα μπεί στο σπίτι σου τόσες πολλές φορές σε λίγες μέρες.....Κάτι μού λέει να μήν το χειρουργήσης τώρα, αλλά να αλλάξης τρόπο ζωής, να χαλαρώσης. Άφησε το χειρουργείο να το σκεφθούμε αργότερα. Τί κάνω εγώ τώρα το γιατρό στο γιατρό; (γελάει). Νά ξεκουράζεσαι περισσότερο, γιατί σε αγαπάει ο κόσμος. Μού έφαγες τή δόξα (γελάει)”. Φαντάζεσθε πώς ένοιωσα κάτω από αυτή την προστατευτική του παρουσία! Αγαπούσε τόσο πολύ όλους τούς ανθρώπους που τον πλησίαζαν και, φυσικά, και τούς γιατρούς του, ώστε να ενεργοποιή για μάς το θεραπευτικό χάρισμά του. Όσοι τον πλησίαζαν ανεπιτήδευτα έχουν παρόμοιες εμπειρίες. Πολλές φορές έπαιρνα μαζί μου φιλικά ή συγγενικά πρόσωπα, που εξεπλήσσονταν, όταν άρχιζε να μιλάη για το πρόβλημά τους, χωρίς εγώ να τον ενημερώσω εκ των προτέρων. Κάποια κυρία, φεύγοντας, ήθελε να δώσω όρκο ότι δεν του μίλησα για κείνη πρίν πάμε στον Ωρωπό. Τό χάρισμά του τον έκανε περισσότερο ευαίσθητο απέναντι στον ανθρώπινο πόνο. Ένα σούρουπο διέκοψαν την καρδιολογική εξέταση οι μοναχές, γιατί έξω είχαν συγκεντρωθεί πολλοί άνθρωποι και περίμεναν να πάρουν την ευχή του πρίν νυχτώση. Βγήκα έξω από το κελλί και οι επισκέπτες φίλησαν απλώς το χέρι του. Ήταν κουρασμένος και δέ μίλησε σε κανέναν. Η τελευταία κυρία βγήκε κλαίγοντας. Όταν ξαναμπήκα βρήκα τον Γέροντα να κλαίη. “Αυτά παθαίνω πάντα, μού είπε. Είδα τώρα αυτή τή μητέρα να τή δέρνη αύριο ο ναρκομανής γιός της, για να του δώση χρήματα. Καί η καημένη ασφαλώς θα σκανδαλίστηκε που έχει τέτοιο πρόβλημα και έφυγε χωρίς βοήθεια... Τί μπορείς εσύ να κάνης , φτωχέ Πορφύριε... Κύριε Ιησού...”. Καί επανέλαβε πολλές φορές ψιθυριστά τή λέξη “Ιησού”. Ήταν τόσο απλός και γλυκός άνθρωπος, ώστε να μή κωλύεσαι να του απευθύνης οποιαδήποτε ανόητη ερώτηση. Έτσι μιά μέρα τον προκάλεσα αδιάκριτα: “Πώς ξέρεις, Γέροντα, ότι αυτό το προορατικό σου χάρισμα είναι από τον Θεό και όχι από τον Διάβολο;”. Γέλασε καλοκάγαθα και μού είπε: “Τό δοκίμασα. Είναι εκ Θεού, γιατί δεν λανθάνει. Νά σού δώσω παράδειγμα; Η νεωκόρος στην Πολυκλινική πόναγε στο δεξιό άνω γομφίο και κράταγε το δεξιό μάγουλό της. Τής είπα ότι είναι χαλασμένος ο αριστερός γομφίος. Εκείνη επέμενε, αλλά όταν γύρισε από τον οδοντίατρο μού είπε ενθουσιασμένη ότι είχα δίκαιο. Στήν ακτινογραφία η βλάβη ήταν αριστερά, αλλά αισθανόταν τον πόνο δεξιά, επειδή ήταν στο ίδιο νευροτόμιο. Άν, λοιπόν, ήταν από τον πονηρό, αυτή η προόραση θα βασιζόταν στο αίσθημα του ασθενούς και θά’ βγαινε λανθασμένη. Τού Θεού η ενέργεια δεν σφάλλει”. Ο Γέροντας σάν γιατρός μου δεν “έβλεπε” μόνο τις σωματικές μου ασθένειες. Φρόντιζε και για τις πολλές πνευματικές ατέλειές μου. Προσπάθειά του να βρώ την ταπείνωση. Ένα απόγευμα μού τηλεφώνησε στο ιατρείο, ακριβώς μετά την υπερβολική εκδήλωση αγάπης ενός ζεύγους ασθενών μου που περιποιήθηκα. Μεταφέρω τα λόγια του: “Γιωργάκη, είμαι ο Γέροντας. Εμείς οι δυό θα πάμε μαζί στην κόλαση. Θά ακούσουμε: Άφρον, άφρον, ταύτη τή νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού...Τά αγαθά σου εν τή ζωή σου απήλαυσες, ά δέ ητοίμασας τίνι έσται;”. Τόν διέκοψα: “Τί απολαύσαμε, Γέροντα, σ’ αυτή τή ζωή; Τό σαράβαλο αυτοκίνητο, το άδειο βιβλιάριο ή τον ανύπαρκτο ύπνο μας;”. Απάντησε απότομα: “Τί είναι αυτά που λές; Δέ σού λέει ο κόσμος: Τί καλός γιατρός που είσαι; Μάς αγαπάς, μάς φροντίζεις, δέ μάς γδέρνεις. Καί σύ τα αποδέχεσαι, τα χάφτεις. Έ! Τόν έχασες το μισθό σου. Τό ίδιο παθαίνω και εγώ. Μού λένε πώς έχω “χαρίσματα”, πώς μπορώ να τούς ακουμπήσω και να κάνω θαύματα, πώς είμαι άγιος. Καί τα χάφτω, ο ανόητος και αδύναμος. Έ! Γι’ αυτό σού είπα ότι μαζί θα πάμε στην κόλαση!”. “Άν είναι να πάμε μαζί”, του απάντησα, “πάμε και στην κόλαση!”. Κι εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο, λέγοντας: “Εγώ σού μιλάω σοβαρά και σύ πάντα αστειεύεσαι. Καλή μετάνοια και στούς δυό μας”. Άλλη μέρα ήμουν βαρύθυμος, σκεπτόμενος ότι έφυγαν τα περισσότερα χρόνια μου άκαρπα μέσα από άχρηστες καθημερινές λεπτομέρειες. Τηλεφώνησε ο Γέροντας και με αναπτέρωσε με δυό-τρείς φράσεις του: “Άκουσες ποτέ, γιατρέ, το “ου μή γεύσονται θανάτου”; Μπορούμε, αν θέλουμε, να αποφύγουμε την πεθαμενίλα. Αρκεί να αγαπήσουμε τον Χριστό. Καί σύ “εξ όλης της καρδίας σου”, κύριε καρδιολόγε” (γελάει). Ο Γέροντας δεν ήταν μόνο γιατρός. Ήταν και κτηνίατρος. Αγαπούσε τα ζώα. Εξημέρωσε επιθετικούς παπαγάλους και τούς έμαθε την Ευχή. Εξεπλάγην όταν άκουσα μέσα στο κελλί τον παπαγάλο να επαναλαμβάνη την ευχή. “Είναι πιό πνευματικός από μένα”, είπε. “Εγώ αποκάμνω και κοιμούμαι, αλλ’ αυτός αγρυπνεί”. Τελευταία προσπαθούσε να εξημερώση έναν αετό. Κάποιο Σαββατοκύριακο, στή βόρειο Εύβοια που ησύχαζε, συνέβη το εξής, που μού διηγήθηκε ο ίδιος: “Μιά τσομπάνισσα παρακάλεσε να διαβάσω μιά ευχή στο κοπάδι της, γιατί αρρώσταιναν τα γίδια της. Συμφώνησα και έφεραν όλο το κοπάδι κοντά στο εκκλησάκι που έμενα. Στάθηκα μπροστά στο κοπάδι, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και είπα διάφορες προσευχές από ψαλμικούς στίχους που αναφέρονται στην κτίση. Επικρατούσε απόλυτη σιωπή στα ζώα. Κανένα δεν κουνιόταν. Ύστερα κατέβασα τα χέρια μου και ο τράγος κινήθηκε μόνος του. Ήρθε κοντά, μού φίλησε το χέρι και υποχώρησε ήρεμα... Τά λέω σωστά Πηνελόπη;” φώναξε στην ανηψιά του, που στεκόταν πιό πέρα. “Ναί, Γέροντα. Ακριβώς έτσι έγιναν. Εγώ ήμουν εκεί”. Κάθε φορά που πήγαινα στον π. Πορφύριο με συνείχε φόβος μήπως αυτή είναι η τελευταία φορά που τον εξετάζω. Έτσι φρόντιζα να κάνω ψηλάφηση καρδιακής ώσεως και καρωτίδων για αρκετή ώρα, με την βεβαιότητα ότι ψηλαφώ το σώμα ενός αυριανού αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Όταν έπαιρνα το χέρι μου από το προκάρδιο επανελάμβανε το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο σου”. Πόσα να οφείλη άραγε αυτός ο κόσμος, η γενιά μας, σ’ αυτές τις προσευχές του Γέροντα Πορφυρίου! Καί πόσα του οφείλω εγώ προσωπικά! Φεύγοντας, έσκυβα να πάρω την ευχή του και άλλοτε μού έδινε χαστούκι (ήταν η άκρα εκδήλωση της χαράς του) ή άλλοτε έσφιγγε το κεφάλι μου στα δυό του χέρια, λέγοντας την ευχή (ήταν το δικό του ηλεκτροεγκεφαλογράφημα). Τώρα εξηγώ γιατί ο Θεός φύτεψε μέσα μου την επιθυμία να σπουδάσω ιατρική σε μεγάλη ηλικία και να γίνω καρδιολόγος. Ήθελε να γνωρίσω και να ψηλαφήσω από κοντά τον απλό, προσηνή και χαρισματικό άγιο Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη. Κάποια μέρα μού είπε: “Όταν θα φύγω θα είμαι πιό κοντά σας. Μετά θάνατον καταργούνται οι αποστάσεις”. Ελπίζω τώρα να μπαίνη ευκολότερα στα σπίτια μας και στις καρδιές μας. * (αναδημοσίευση από το περιοδικό “Σύναξη”) ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2002 αρχική σέλιδα
Ενας εκπαιδευμένος πολεμιστής πρέπει να είναι ικανός να αντεπεξέλθει εναντίον ενός εχθρικού στρατού χωρίς να χρησιμοποιήσει ματωμένο σπαθί.
|
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 07/07/2006, 19:08:11
Διαβάζοντας την βιογραφία πολλών από τους χαρισματικούς ανθρώπους που κατά περιόδους προικίζει ο Κύριος , βλέπουμε πολύ συχνά ότι, ενώ έχουν ελκύσει την ευλογία του Αγίου Πνεύματος , ενώ είναι διορατικοί, έχουν χάρισμα ιαματικό , κάποιοι ελάχιστοι Προφητικό κτλ, οι περισσότεροι δεν έχουν την δύναμη να βοηθήσουν τον εαυτό τους σε πρόβλημα υγείας…Αυτό με είχε προβληματίσει εξ αρχής , δεν μπορούσα να καταλάβω πως άνθρωποι που αφιερώνουν την ζωή τους στο θέλημα Του, που αναλαμβάνουν την Αποστολή τους, που δια του αγώνα τους ,της πίστης τους και της προσευχής τους, αποκτούν χαρίσματα Πνεύματος Αγίου δεν μπορούν να γιατρέψουν τον εαυτό τους, ενώ με την ίδια ασθένεια σε άλλους ανθρώπους τα κατάφεραν! Μέχρι που διάβασα την απάντηση που πήρε ο Απόστολος Παύλος στην προσευχή του όταν ζητούσε επίμονα και με πίστη από τον Κύριο να του πάρει τον καρκίνο από το στομάχι.
«σε αρκεί η χάρη μου» του είπε.
Και αμέσως ο Παύλος εννόησε το γιατί!
-«Δεν μου παίρνει την αρρώστια διότι αν μου την πάρει με τις δυνάμεις που με έχει προικίσει θα αρχίσω να καυχιέμαι και να φουσκώνουν τα μυαλά μου…» Πράγμα που θα ήταν καταστροφικό και για τον ίδιο τον Παύλο , το να χάσει την ταπεινότητα, αλλά και για την αποστολή που είχε αναλάβει. Το ίδιο πιστεύω συμβαίνει και με τους Γέροντες που κατά περιόδους προικίζει ο Κύριος σύμφωνα με τον αγώνα και την πίστη του κάθε ενός , αλλά και σύμφωνα με την οικονομία Του. Διότι πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα είναι δικά Του.
Και εμείς υπάρχουμε διότι αυτός το θέλησε να δημιουργήσει ζωή στην ύλη από την Αγάπη Του για δημιουργία και από την Αγάπη Του να μοιράσει αυτό που έχει, αυτό που είναι… Έπαψε λοιπόν να με βασανίζει το ,γιατί να μην μπορεί ο Παύλος , ο Παϊσιος , Πορφύριος και λοιποί να γίνουν υγιείς ;
Διότι δεν είναι ο Παύλος ή ο κάθε Παύλος που έχει την δύναμη!
Εμείς απλά είμαστε ένα τίποτα που ο Κύριος μας δίνει το έλεος Του και την Αγάπη Του ώστε να γίνουμε σαν και Αυτόν κάποτε.
Επειδή δεν είναι ένας Θεός σαδιστής ο οποίος έφτιαξε και δημιούργησε πλάσματα και οντότητες για να τα βασανίζει , αλλά για να τους δώσει αυτό που αυτός έχει, αυτό που αυτός είναι, λόγω της τέλειας Αγάπης που αυτός είναι, η οποία Αγάπη έχει την ιδιότητα να μην κρατάει τίποτα για τον εαυτό Της.
Για αυτόν το λόγω φροντίζει να μας ελεεί σύμφωνα πάντα με το συμφέρον μας.
Και ας μην το καταλαβαίνουμε εμείς…και ας αντιδρούμε και ας νομίζουμε ότι δεν είναι αυτό το συμφέρον μας άλλα κάποιο άλλο…
ΥΓ. Αυτή η επέμβαση του Κυρίου στην ζωή μας δεν καταργεί το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Διότι αν ο Πατέρας είναι Αγάπη, το Άγιο Πνεύμα είναι δικαιοσύνη.
Και η δικαιοσύνη Του δεν επεμβαίνει αν δεν το ζητάει ο Άνθρωπος με την προσευχή του ή αν δεν το αφήνει να κατοικεί μέσα του με την ζωή του… ευχαριστώ
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
dimitris84
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
150 Μηνύματα |
Απεστάλη: 08/07/2006, 17:29:06
Αν μονο ειμασταν λιγο στοργικοι μεταξυ μας...... ισως αυτος ο κοσμος να ηταν διαφορετικος.Ευχαριστω για τα πολυ ωραια που γραφτηκαν.
Ευγνωμοσυνη
|
Erewhon
Νέο Μέλος
3 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/07/2006, 08:28:02
Η υποκρισια των σημερινων "ελληνων"......Σε ολο της το αιμομικτικο "πολιτιστικο" μεγαλειο.....Απο την μια αρεσκωμεθα στο να λεμε οτι ειμαστε απογονοι του Σωκρατη του Αριστοτελη του Πλατωνα και των λοιπων ημων μεγαλων φιλοσοφων και απο την αλλη μεχρι τον λαιμο βουτηγμενοι στις μεσαιωνικες δεισιδαιμονιες του τραγο-ρασο ανθελληνικου κατεστημενου.....
Και υστερα εχετε το θρασος να λετε οτι ειστε Ευρωπαιοι.....Να απορειτε γιατι οι πολιτισμενοι λαοι περισσοτερο με τους μουλαδες του Ιραν σας παραλληριζουν παρα με τον 21ο αιωνα και την Δυση.......
Οικτρη..Λυπηρη η κατασταση.......
Εσεις αντι να πατε μπροστα πεφτετε ολο και πιο βαθια στην λασπη του ορθοδοξο-φασισμου....
Υπαρχει αραγες καμμια διαφορα μεταξυ των ισλαμο-φασιστων και των ομοιδεατων των στην "Ελλαδα" του σημερα; ΟΥΔΕΜΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!You are indeed the most superlative paradigms of anti-progress obscurantists in today's Europe! Apart from that...A great Sunday thee I wish.....And from time to time take off your unintelligible murky blinkers.....Learn how to see the reality of the truth!
Edited by - Erewhon on 09/07/2006 08:32:57
|
Vasiliscm
Μέλος 3ης Βαθμίδας
704 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/07/2006, 11:51:54
Αγαπητοί φίλοι,λέει ο ελάχιστος: quote:
Αυτό με είχε προβληματίσει εξ αρχής , δεν μπορούσα να καταλάβω πως άνθρωποι που αφιερώνουν την ζωή τους στο θέλημα Του, που αναλαμβάνουν την Αποστολή τους, που δια του αγώνα τους ,της πίστης τους και της προσευχής τους, αποκτούν χαρίσματα Πνεύματος Αγίου δεν μπορούν να γιατρέψουν τον εαυτό τους, ενώ με την ίδια ασθένεια σε άλλους ανθρώπους τα κατάφεραν!
ΑΠ: Ο προβληματισμός σου δείχνει ότι αν και πιστός δεν είσαι αφελής !
Δείχνει όμως ότι εάν ψάχνεις να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, όλο και κάτι θα βρεις ! Είναι προφανές ότι Άγιοι, Θαύματα, οράματα και λοιπά θρησκευτικά δημιουργήματα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Για να είμαστε πιό ακριβείς : "υπάρχουν στο μυαλό και την φαντασία μερικών αφελών χριστιανών." Αποδείξεις επιστημονικές για έστω ένα θαύμα δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ !!
Ούτε πρόκειται να υπάρξουν διότι όλα αυτά είναι φούμαρα της θρησκείας για να εξαπατά τους αφελείς και να τους απομυζά το χρήμα. Οι διάφοροι Άγιοι της εκκλησίας ήταν μεγάλοι απατεώνες της εποχής τους και υπεύθυνοι για διωγμούς και σφαγές αλλοθρήσκων και κυρίως ελλήνων εθνικών. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: quote:
Ο. Ι ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ«Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγονών να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά (μόνο) αυτά των δικαίων, (της Π. Διαθήκης)» Ι. Χρυσ/μος περί κενοδοξίας και πως δει τους γονείς ανατρέφει τα τεκνά (690) 641.65 - Ο Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΕ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ: «Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών (ελληνικών) έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς, δεν έλαβε απ’ τα βασιλικά ταμεία (!) αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους Σηκούς (ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν». Θεοδώρητου εκκλησιαστική ιστορία επιστολή Δαμάσου (Τομ. 5ος 329/ 8-330/8). Παρά τους ατελείωτους ισχυρισμούς περί θεοπνευστίας και αγάπης, ο Ιουδαιο-Χριστιανισμός δυστυχώς χρεώνεται ιστορικά τον αφανισμό και όχι την διάσωση του ελληνικού πολιτισμού. Ο «Ελληνισμός», ο σημαντικότερος πολιτισμός της ανθρώπινης ιστορίας, υπήρξε επί αιώνες θύμα της φοβερότερης θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και δυστυχώς εξακολουθεί εισέτι πάσχων! (1/6/2000) Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι παρμένα από τα βιβλία του Μ. Θ. Καλόπουλου, απ’ την σειρά ΒΙΒΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: «Το μεγάλο ψέμα», «Ο ένοπλος δόλος» και «Αβραάμ ο Μάγος»,
Εκτός του "Άγιου" χρυσόστομου υπάρχουν πολλοί άλλοι μισέλληνες Άγιοι της δήθεν ελληνορθοδόξου εκκλησίας: Βασίλειος, Γρηγόριος, Αθανάσιος, Αντώνιος κλπ. ο ένας πιό μισέλλην απ'τον άλλο!
Διώκτες των αλλοθρήσκων και των ελλήνων. Ενίοτε ηθικοί αυτουργοί σφαγών των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων εις βάρος των εθνικών και των ειδωλολατρών. Οι δε σύγχρονοι Άγιοί σας δεν έκαναν διωγμούς και άλλες "ιερές" πράξεις λόγω αλλείψεως ισχύως και εξουσίας της εκκλησίας.
Εάν είχαν εξουσία στα χέρια τους οι διάφοροι Παίσιοι κλπ μην αμφιβάλλετε ότι θα έκαναν τα ίδια και χειρότερα με τους παλαιούς "Αγίους" της εκκλησίας. Αυτά για τους γέροντες και τους Άγιους.
Περισσότερα θα πούμε μόλις υπάρξει απάντηση. Φιλικά Βασίλης
|
franandy2001
Μέλος 1ης Βαθμίδας
Germany
107 Μηνύματα |
Απεστάλη: 09/07/2006, 21:39:54
Aγαπητε φιλε βασιλη.Σημερα εχουμε στην ελλαδα δημοκρατια και καθενας ειναι ελευθερος να εχει τα πιστευω του.
Ειλικρινα απορω με την στασει σου εχεις προβλημα με οτι αφορα τους χριστιανους τα βαζεις με τους ιερεις και τους αγιους πατεραις της εκκλησιας.
Ενω καλλιστα θα μπορουσες να προσκινας τους 12θεους σου κατα προτιμηση. Αρκει να βρεις την ψυχηκη ηρεμια.Φιλικα ανδρεας |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 01:52:14
quote:
Αγαπητοί φίλοι,
λέει ο ελάχιστος:
Αγαπητέ μου, και εγώ φίλος είμαι…
Δεν είμαι εχθρός σου ή εχθρός σας…
quote:
Ο προβληματισμός σου δείχνει ότι αν και πιστός δεν είσαι αφελής !
Δηλαδή όποιος πιστεύει στον θεό ή στους θεούς είναι αφελής με βάση την λογική;
Ή ό μη αφελής είναι αποδεδειγμένα ο άπιστος γενικά;quote:
Είναι προφανές ότι Άγιοι, Θαύματα, οράματα και λοιπά θρησκευτικά δημιουργήματα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Για να είμαστε πιό ακριβείς : "υπάρχουν στο μυαλό και την φαντασία μερικών αφελών χριστιανών."
Μάλιστα!
Δηλαδή τα θαύματα που έχουν καταγραφεί στην παγκόσμια βιβλιογραφία , τα οράματα και οι αστρικές προβολές, η μαγεία σε όλες τις εκφάνσεις, και τέλος πάντων όλες οι τεχνικές ή οι απόκρυφες επιστήμες είναι μπούρδες!
Εκτός και αν όλα τα παραπάνω είναι αλήθειες και μόνο οι «μεταφυσικές» προσεγγίσεις των χριστιανών είναι προεκτάσεις του αφελούς εγκεφάλου τους.
Δεν μπορώ βέβαια να πω ότι υπερασπίζομαι τους τρόπους και τις τεχνικές των μη χριστιανών , διότι για εμένα ,τον βλάκα χριστιανό, ο τρόπος προσέγγισης του υπερφυσικού με αυτούς τους τρόπους είναι λάθος, αλλά δεν μπορώ όμως να πω ότι όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας τους.
quote:
Αποδείξεις επιστημονικές για έστω ένα θαύμα δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ !!
Ούτε πρόκειται να υπάρξουν διότι όλα αυτά είναι φούμαρα της θρησκείας για να εξαπατά τους αφελείς και να τους απομυζά το χρήμα.
Ανακατεύεις ανόμοια πράγματα.
Τι σχέση έχει η αποδεδειγμένη ίαση κάποιου από μια ασθένεια, με τον κακό ιερέα μιας θρησκείας;Πως λές ότι δεν έχουν αποδειχτεί επιστημονικά θαύματα;
Όταν άρρωστοι ,και αφού η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, με τον άλφα ή βήτα τρόπο καταφέρνουν να γίνουν καλά , δεν είναι απτό και μετρήσιμο επιστημονικά το αποτέλεσμα της ίασης τους;
quote:
…Εάν είχαν εξουσία στα χέρια τους οι διάφοροι Παίσιοι κλπ μην αμφιβάλλετε ότι θα έκαναν τα ίδια και χειρότερα με τους παλαιούς "Αγίους" της εκκλησίας.
Από την στιγμή που δεν γνώρισες ούτε έζησες με κάποιον από αυτούς που βρίζεις, πώς μπορείς έτσι εύκολα να τους κρίνεις;
Επειδή έχει την ταμπέλα «χριστιανός»;
Αυτό είναι το κριτήριο για την ψυχοσύνθεση κάποιου ανθρώπου;
Εγώ δεν είμαι αρμόδιος να πω αν ο Παϊσιος ήταν Άγιος Όσιος ή δεν ξέρω και εγώ τι!
Αυτό είναι αλλουνού δουλειά και σίγουρα όχι δική μου, προτιμώ να κρίνω τον εαυτό μου και δεν προλαβαίνω να κρίνω άλλους συνανθρώπους μου, έχω πολύ δουλειά με εμένα βλέπεις και δεν προλαβαίνω…
Απλά αναρωτιέμαι γνωρίζεις τίποτα για αυτόν τον άνθρωπο;
Διότι άνθρωπος ήταν και τίποτα παραπάνω ή λιγότερο κατ ουσίαν! quote:
Αυτά για τους γέροντες και τους Άγιους.
Περισσότερα θα πούμε μόλις υπάρξει απάντηση.
Αν θεωρείς απάντηση αυτά που διαβάζεις από τον ελάχιστο τώρα μάθε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Για να θεωρηθεί απαντητικό το ποστ του ελάχιστου θα έπρεπε πρώτα να έχει υπάρξει ερωτηματικό ποστ από εσένα προς αυτόν.
Δεν έγιναν έτσι όμως τα πράγματα φίλε μου.
Εσύ έκανες ένα ποστ υβριστικό και με ύφος καταδικαστικό ως προς τον ελάχιστο , και την πίστη του.
Έκρινες βέβαια και τον ψυχοπνευματικό του κόσμο όπως και το επίπεδο όλων των ανθρώπων που έχουν την ίδια πίστη με αυτόν, απλά και μόνο επειδή έχουν πίστη!!!
Σε αυτούς τους ρυθμούς αγαπητέ μου συνάνθρωπε και συνταξιδιώτη στον χώρο της εσωτερικής αναζήτησης διάλογος δεν υπάρχει ούτε και μπορεί να υπάρξει με τον ελάχιστο σε αυτό το topic.
Υπάρχουν πολλά αξιόλογα τόπικ στο φόρουμ που δυστυχώς βαδίζουν σε αυτούς ρυθμούς.
Φυσικά το esoterica.gr δεν είναι μαγαζί μου και δεν μπορώ να σου υποδείξω εγώ το πώς θα γίνουν τα ποστ σου από υβριστικά ερωτηματικά ώστε να δικαιούνται απάντησης και διαλόγου, όμως δεν θα μπορέσω να συμμετάσχω σε τέτοιον διάλογο μαζί σου φίλε μου, διότι τα θεμέλια του διαλόγου δεν έχουν μπει σε βράχο αλλά μάλλον σε άμμο…
quote:
Φιλικά Βασίλης
Φιλικά Γιάννης. υγ. σκέψου αδερφέ μου ότι το αίμα μας έχει ίδιο χρώμα , διότι όλοι οι άνθρωποι τελικά έχουν αίμα ίδιο…
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
pyramid
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1585 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 09:02:55
Γιατί Vasiliscm? Ποιός λόγος υπήρξε που σε ώθησε να κάνεις αυτό το post?
Διάβασα τα μηνύματα αυτής της σελίδας που αναφέρονταν στους Παίσιο και Πορφύριο, δεν είδα κάτι προκλητικό, κάτι υβριστικό, κάτι τέλοσπάντων που να δικαιολογεί την αντίδρασή σου. Και που ξέρεις εσύ τι θα έκαναν αυτοί οι άνθρωποι, γνωρίζεις κάτι που εμείς οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε? Έχεις να πεις κάτι που επιβεβαιώνει επιστημονικά και πέραν πάσης αμφιβολίας τον ισχυρισμό σου ή εκφέρεις απλώς την δική σου γνώμη στηριζόμενος σε κάποια χ στοιχεία? Το ότι γίνονται κατά καιρούς κάποια «θαύματα» που μόνο έτσι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν είναι γνωστό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλα τα βάζουμε κάτω από μιά ταμπέλα, «απατεωνιές». Θα σε παρακαλέσω να προσέχεις περισσότερο τις εκφράσεις σου. Erewhon θα σε παρακαλέσω ακριβώς το ίδιο, να προσέχεις τις εκφράσεις σου. Εάν έχεις να πεις κάτι που έχει σχέση με το θέμα τοποθετήσου χωρίς τέτοιου είδους κριτική.
|
Vasiliscm
Μέλος 3ης Βαθμίδας
704 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 16:00:12
Αγαπητοί φίλοι,1. Στην λέξη φίλοι περιέχεται προφανώς και ο ελάχιστος. 2. Η λέξη αφελής δεν είναι υβρις. 3. λέει ο ελάχιστος ( ο οποίος όπως είπα περιέχεται στους φίλους): quote:
Δηλαδή τα θαύματα που έχουν καταγραφεί στην παγκόσμια βιβλιογραφία , τα οράματα και οι αστρικές προβολές, η μαγεία σε όλες τις εκφάνσεις, και τέλος πάντων όλες οι τεχνικές ή οι απόκρυφες επιστήμες είναι μπούρδες!
Όλα τα δήθεν θαύματα αγαπητέ φίλε έχουν ως μάρτυρα ένα άτομο ! Το οποίο συνήθως οφελείται από το θαύμα !
Άρα θαύματα υπάρχουν εντός του εγκεφάλου των αμόρφωτων και των αφελών. 4. Φίλε Pyramid, το να ισχυρίζονται κάποιοι ότι ο Παίσιος ή ο Πορφύριος έκαναν θαύματα και είναι "Άγιοι" είναι ύβρις για την εποχή που ζούμε. Ο μεσαίωνας του χριστιανισμού πέρασε και δεν ξανάρχεται παρά τις προσπάθειες του Χριστόδουλου και του παπαδαριού.
Τέλος πιστεύω 'οτι κάνουμε διάλογο και εκφράζουμε απόψεις. Δεν εκθειάζουμε μόνο τους Άγιους και τους γέροντες! 5. Φίλε ελάχιστε, σκοπός μου δεν είναι να σε θίξω, ούτε να υποτιμήσω την νοημοσύνη σου. Μόνο ένας "πιστός" μπορεί να πιστέψει σε θαύματα.
Μόνο ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε "ορθόδοξο" ή "χριστιανικό" περιβάλλον. 6. Αγαπητέ franandy2001, συγνώμην που τα βάζω με τους ανθέληνες, διώκτες των εθνικών, κυνηγούς των ειδωλολατρικών ελληνικών ναών και αγαλμάτων, αρνητές της ελληνικής φιλοσοφίας, ηθικούς αυτουργούς των διωγμών και των απολλωτριώσεων περιουσιών των ελλήνων, "ΑΓΙΟΥΣ" ΠΑΤΕΡΕΣ της εκκλησίας, Ιωάννη Χρυσόστομο, Βασίλειο τον Μέγα, Αθανάσιο, Αμβρόσιο κλπ....
Φιλικά Βασίλης
|
dimitris84
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
150 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 19:23:58
quote:
Άρα θαύματα υπάρχουν εντός του εγκεφάλου των αμόρφωτων και των αφελών.
Φιλε βασιλη Πως καταληγεις πως μονο οι αμορφωτοι και αφελεις εχουν Θαυμασιο εγκεφαλο;;;;; Ευγνωμοσυνη |
Vasiliscm
Μέλος 3ης Βαθμίδας
704 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 20:06:46
παρακαλώ Δημήτρη μου ! Είσαι ένας θαυμάσιος θαυματουργός με πολλά θαύματα εις τον εγκέφαλόν σου !! Βασίλης |
dimitris84
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
150 Μηνύματα |
Απεστάλη: 10/07/2006, 23:57:33
quote:
παρακαλώ Δημήτρη μου !Είσαι ένας θαυμάσιος θαυματουργός με πολλά θαύματα εις τον εγκέφαλόν σου !!
Το ευγνωμοσυνη ειναι η υπογραφη μου.Παρεξηγησες. Ειναι τοσο ευδιακριτο αυτο;;;;
Εγω νομιζα πως μονο η μαμα μου το βλεπει.
Εισαι ο δευτερος που μου το λεει
Περα απο το χιουμορ παντως και αφου σε διαβεβαιωσω πως δεν ανηκω σε καμμια θρησκεια ,φιλοσοφικο ρευμα κλπ θεωρητικα , ειναι μια πιστη και αυτη που εκφραζεις.
Οπως ειπες δεν ησουν εκει.Καποιοι ομως ηταν και καταθετουν την εμπειρια τους ψεμματα ,αληθεια ;Αγνωστο.Ομως ενδιαφερουσες εικονες.
Για μενα ειναι απολυτα σεβαστο και ας αντιλαμβανομαι διαφορετικα τα πραγματα.
Η λεξη αφελης μπορει να μην ειναι υβρις αλλα θιγει.Και αυτο δεν το κανεις αν θελεις διαλογο.
quote:
Φίλε ελάχιστε, σκοπός μου δεν είναι να σε θίξω, ούτε να υποτιμήσω την νοημοσύνη σου. Μόνο ένας "πιστός" μπορεί να πιστέψει σε θαύματα.
Μόνο ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε "ορθόδοξο" ή "χριστιανικό" περιβάλλον.
Και μονο ενας απιστος δεν θα πιστεψει σε θαυματα , καποιος που μεγαλωσε σε μη θρησκευτικο περιβαλλον.Και λοιπον ποιος εχει δικιο;Το περιβαλλον;
Οσο αφορα τις αθλιοτητες κατα των εθνικων κλπ προσυπογραφω την πικρα σου .
Αλλα μπορουμε να το σταματησουμε ολοι εδω .
Αν και δεν το βλεπω.
Φιλικα παντα Ο Δημητρης σου
Ευγνωμοσυνη
|
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/07/2006, 16:28:50
Υπάρχει ένα topic σχετικά με την πίστη και τα θαύματα, αν θέλετε μπορούμε να συνεχίσουμε εκεί ....ώστε να μην παρεκλίνουμε απο το θέμα τούτου του topic! Όλα τα Forums
.-= ΜΥΘΟΣ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ =-.
Θαύματαευχαριστώ.
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
sakhs3
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
236 Μηνύματα |
Απεστάλη: 19/07/2006, 20:49:13
[quote]μου. Κι εγώ τί κάνω για σένα; Ποιόν πόνο υποφέρω για σένα; Κύριε, στείλε μου έναν καρκίνο! Χριστέ μου, χάρισέ μου έναν καρκίνο, να υποφέρω και γώ μαζί Σου! Αυτή την προσευχή την έκανα συνέχεια και μετά το εξομολογήθηκα στόυς Γεροντάδες μου. Εκείνοι μού σύστησαν να μήν την επαναλάβω, γιατί εκπειράζω τον Θεό. Ξέρει εκείνος τί θα κάνη. Δέν την ξανάκανα αυτή την προσευχή. Αλλά τώρα, Γιωργάκη μου, μού τον έστειλε τον καρκίνο! Καταλαβαίνεις την ευεργεσία; Έστω και αργά, θα υποφέρω λίγο μαζί Του”. Έμεινα ενεός. Πρώτη φορά στην ιατρική σταδιοδρομία μου άκουγα τή φράση: “Δόξα τώ Θεώ, έχω καρκίνο!”. [/quote αιντε ρε τρελλα,,!!!! ελεγα και εγω τετοια καποτε και πηγα στο ψυχιατρειο..
αλλα αμα ημουν σε κανα μοναστηρι θα τα εβλεπα ολα !!ευλογημενα!! και συ γιατρος ανθρωπος τα βλεπεις ολα αυτα ...θεικα...(ο θαυμαστης) σαν δεν ντρεπεσαι λεω ανευθυνε..σε επισκεπτεται και κοσμος να τον θεραπευσης...επικινδυνε...! τι να πω γαμω τα ρεζιλια μας..!! να παρεις πολλα κουτια zoloft,,και dymyrox,, καιalloperdin για τις δυσκολες θεικες παρουσιες μου εχουν δωσει πολλα απο δαυτα..οταν θαυμαζα και εγω τετοιες ιδεες και θεσεις στον παλιοτερο νου μου.. τζαμπα..καθομαι και σας διαβαζω... ΠΟΛΥ ΒΑΘΥς Ο ΥΠΝΟΣ ΣΑΣ..!! δεν ξαναασχολουμαι..
sakhs3
|
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 05/08/2006, 14:44:42
 Στο κέντρο της εικόνας μπροστά από ένα τοπίο με χαμηλούς, μαλακούς λόφους και σπήλαια εικονίζεται ένας όμιλος μοναχών που θρηνούν γύρω από το λείψανο του αγίου Eφραίμ. O άγιος, τυλιγμένος με το μοναχικό ένδυμα, είναι τοποθετημένος πάνω σε χαμηλή πλάκα, με εικόνα μπροστά στο στήθος. Γύρω από τον νεκρό σε πυκνή, ημικυκλική διάταξη εικονίζεται ένας όμιλος μοναχών, που είναι όρθιοι και θλιμμένοι. Mερικοί από τους μοναχούς σκύβουν για να του δώσουν τον τελευταίο ασπασμό, ενώ ένας ιερέας ετοιμάζεται για την κήδευση και θυμιατίζει. Σε δεύτερο επίπεδο ένας μοναχός χτυπάει το σήμαντρο για να αναγγείλει στούς ερημίτες, σύμφωνα με το Tυπικό, τον θάνατο του αγίου και να τους καλέσει στην κηδεία. Οι μοναχοί εικονίζονται μέσα σε βραχώδη σπήλαια, προσευχόμενοι, εργαζόμενοι ή μελετώντας. Ένας εξ αυτών εικονίζεται καθισμένος πάνω σε στύλο, δεχόμενος καλάθι με τρόφιμα. Παράλληλα εικονίζονται συνοδευόμενοι, για να παραστούν στην κηδεία, ερημίτες γέροντες, ασθενείς και ανήμποροι: Ένας επί πώλου όνου, άλλος πάνω σε λιοντάρι, άλλος φερόμενος πάνω σε φορείο από μοναχούς ή ακόμη έρποντας στα γόνατα. Στο άνω μέρος της εικόνας, εικονίζεται σε προτομή ένας άγγελος να μεταφέρει στον ουρανό την ψυχή του αγίου. Tο τοπίο, που αποτελείται από μαλακούς, ανάγλυφους σχεδόν λόφους και οξυκόρυφα σπήλαια, διανθίζεται με δενδρύλλια, πεύκα και ζώα, όπως δύο λαγούς, αριστερά, που κάθονται δίπλα από μία συστάδα χαμηλών δέντρων. Παράλληλα πίσω από το μοναχό που κρατάει το σήμαντρο αναπτύσσεται διακριτικά στο βάθος ένα τοπίο δυτικού τύπου με τειχισμένο πόλισμα. H παράσταση στην εικόνα της Mονής Iβήρων, με τη συσσώρευση των επιμέρους επεισοδίων και το πολύπτυχο τοπίο, όπως τουλάχιστο προκύπτει από την αναλυτική «έκφραση» του θέματος από τον Mάρκο Eυγενικό τον 15ο αιώνα, φαίνεται πως απορρέει από ένα εικονογραφικό πρότυπο, που εμφανίζεται διαμορφωμένο τον 13ο αιώνα και το οποίο εμπλουτίζεται την περίοδο των Παλαιολόγων με γραφικά επιμέρους στοιχεία (Martin 1951, σ. 217-225. Chatzidakis 1974 (2), σ. 189-192. Aχειμάστου - Ποταμιάνου 1991, σ. 41-45). Tα πλέον αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του τύπου απαντούν σε φορητές εικόνες του 15ου αιώνα της κρητικής σχολής, μέσω των οποίων το θέμα γνώρισε ιδιαίτερη διάδοση στη μνημειακή ζωγραφική κυρίως της κρητικής σχολής του 16ου αιώνα (Chatzidakis 1974 (2), σ. 191, πίν. KΔ'. Aχειμάστου - Ποταμιάνου, 1991 σ. 44-46). Στον κύκλο αυτό των εικόνων της κρητικής σχολής ανήκει και η εικόνα της Mονής Iβήρων. Ωστόσο, σε σχέση με άλλες εικόνες του αυτού τύπου η εικόνα κατατάσσεται σ' ένα λιτότερο εικονογραφικό σχήμα, όπως είναι αυτό της εικόνας του Πατριαρχείου της Kωνσταντινουπόλεως (Σωτηρίου 1938, πίν. 21), από το οποίο απουσιάζουν τα γραφικά στοιχεία, της πανίδος και της βλάστησης, που απαντούν σε άλλες εικόνες, όπως ζαρκάδια, η λίμνη με τα πουλιά στο πρώτο επίπεδο, το ρυάκι που τρέχει από τους βράχους κ.ά. Aκόμη, αυτό που ξεχωρίζει την εικόνα της Mονής Iβήρων από τις άλλες εικόνες του αυτού θέματος είναι η παρουσία του τοπίου με το τειχισμένο πόλισμα, που αναπτύσσεται σε βάθος και εκφράζει διακριτικά μια δυτικότροπη αντίληψη προοπτικής του χώρου (βλ. και εικόνα στο Worcester, Martin 1951, εικ. 3). Θά πρέπει επίσης να σημειώσω ότι η συνθετική σύλληψη, που είναι αραιή και όχι πυκνή, η διάρθρωση και η μορφή του βραχώδους τοπίου με τους μαλακούς λόφους, τους αρμονικά κυμαινόμενους χρωματικούς τόνους, που βρίσκονται πολύ κοντά σε παλαιολόγεια πρότυπα, έχουν το παράλληλό τους και πάλι στην εικόνα του Πατριαρχείου της Kωνσταντινουπόλεως. Aπό τεχνική και τεχνοτροπική άποψη οι μορφές είναι ψηλές με μεστό πλάσιμο, ευαίσθητα περιγράμματα και πτυχολογία λιτή, που αναπτύσσεται σε οργανική σύνδεση με το σώμα. Tα πρόσωπα αποδίδονται με μαλακό ζωγραφικό πλάσιμο, με έντονες, περιορισμένες, φωτεινές κηλίδες. H χυμώδης αυτή τεχνική που έχει την αφετηρία σε παλαιολόγειες εικόνες των αρχών του 15ου αιώνα (Xατζηδάκης 1977, πίν. 8-9) χαρακτηρίζει επίσης την Kοίμηση του οσίου Eφραίμ του Πατριαρχείου της Kωνσταντινουπόλεως και του Bυζαντινού Mουσείου Aθηνών, έργα που χρονολογούνται στο πρώτο μισό και στα μέσα του 15ου αιώνα αντίστοιχα (Σωτηρίου 1938, σ. 32. Aχειμάστου - Ποταμιάνου 1991, σ. 54). Γι' αυτό τον λόγο η εικόνα της Mονής Iβήρων, που εμφανίζει καλλιτεχνική συνάφεια με τρόπους της παλαιολόγειας ζωγραφικής του 15ου αιώνα, χωρίς τον ακαδημαϊσμό που εμφανίζεται σε όψιμα έργα του τέλους του 15ου αιώνα, έχουμε τη γνώμη ότι μπορεί να χρονολογηθεί στα μέσα του 15ου αιώνα.
Bιβλιογραφία: Chatzidakis 1974, σ. 189-192, πίν. KΓ'. 1.   Mονή Iβήρων
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
Ψηλός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
5138 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/02/2007, 19:48:53
Αξίζει να επανέλθει το παρόν θέμα, μιας που έχει γίνει λόγος για τον Πατέρα Παΐσιο.Ίσως κάποιοι θελήσουν να προσθέσουν πληροφορίες και για άλλους Γέροντες της Ορθοδοξίας. *****Αζίζει να διαβαστεί η εμπειρία του φίλου poet που γνώρισε το Γέροντα Παΐσιο, και βρίσκεται στη δεύτερη σελίδα. 
|
macedon
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Greece
7458 Μηνύματα |
Απεστάλη: 17/02/2007, 20:15:50
ΔΩΣΤΕ ΓΕΛΙΟ ΣΤΟ ΛΑΟ!  macedon |
Μητσάκος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
618 Μηνύματα |
Απεστάλη: 20/03/2007, 20:39:46
Γνωρίζει κανείς κάποιον "χαρισματικό γέροντα" εν ζωή.
Ευχαριστώ |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 11/04/2007, 20:24:00
quote:
Γνωρίζει κανείς κάποιον "χαρισματικό γέροντα" εν ζωή.
Ευχαριστώ
τι τον θες; φιλικά ρωτάω... 
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
Μητσάκος
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
618 Μηνύματα |
Απεστάλη: 13/04/2007, 13:44:17
Όπως και να ρώταγες, απάντηση θα έπαιρνεςΚοίτα να δείς αδελφέ, ακούγοντας και διαβάζοτας για τον Πάτερ Παΐσιο, Πάτερ Πορφύριο κ.τ.λ. και σκευτόμενος ότι τότε δεν τους ήξερα καν, σκεύτηκα ότι και τώρα θα υπάρχει κάποιος αντίστοιχος.
Τώρα γιατί να θέλω κάτι τέτοιο; Όλοι φαντάζομαι αν ήξεραν ότι ο Πάτερ Πορφύριος π.χ. ήταν εν ζωή θα θέλανε να τον συναντίσουν μήπως τους πεί κάτι ή ότι άλλο.
Εκτός αυτόυ μπορεί κάποια στιγμή να υπάρχει μεγάλη ανάγκη!
Τώρα να σου πω ότι τελικά γνώρισα χαρισματικούς, που σε άλλους λένε αποκαλύψεις και σε άλλους όχι. Σε μένα δεν υπήρξε κάτι που να με συγκλονίσει αλλά κάτι πήρα.
Τους χαρισματικούς που ξέρω είναι οι:
Πάτερ Ιωάννης στην Σκήτη της Αγίας Άννας στο Άγιον Όρος
Πάτερ Ευσέβιος στο Σιδηρόκαστρο Σερρών
Πάτερ Εφραίμ στην Αριζόνα της Αμερικής (Μοναστήρι Αγίου Αντωνίου) Επειδή φεύγω για Κύπρο αν θέλει κανείς κάτι, να περιμένει λίγο και θα απαντήσω Δευτέρα |
ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Western Sahara
732 Μηνύματα |
Απεστάλη: 14/04/2007, 17:18:44
quote:
Επειδή φεύγω για Κύπρο αν θέλει κανείς κάτι, να περιμένει λίγο και θα απαντήσω Δευτέρα
αγαπητέ μητσάκο καλό ταξίδι και καλή επιστροφή... quote:
...αν θέλει κανείς κάτι
αδελφέ μου εγώ θέλω κάτι.
θέλω να σου υποδείξω κάτι, όσο λίγος και μικρός κι ας είμαι.
"επικατάρατος είναι όποιος στηρίζει την πίστη του σε ανθρώπους..."
ο προσωπικός αγώνας του κάθε ενός έχει και την μισθαπόδοση του, ανάλογα πάντα με το πνευματικό του συμφέρον πάντα.
μπορεί λοιπόν να γνωρίζεις ανθρώπους που πραγματικά ο θεός τους προίκισε με κάποια χαρίσματα λόγο του αγώνα τους για την εφαρμογή του θελήματος Του ή ακόμα και λόγο της μεγάλης και ισχυρής πίστης τους, ή και γιατί έτσι γούσταρε...για λόγους που εμείς αλλά και καμιά φορά και οι ίδιοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε.
παρόλα αυτά , να θυμάσαι ότι "ουδείς άσφαλτος " που είπε κάποτε και η Άντζελα.
δηλαδή την πίστη σου μην την στηρίξεις ποτέ σε άνθρωπο, ούτε μην περιμένει να σώσει τον μητσάκο άλλος άνθρωπος. ακόμα και ο Παίσιος ο Πορφύριος και πολλοί μα πάρα πολλοί άλλοι κληρικοί και λαϊκοίπου και που "πέφτουν", διότι δεν είναι τίποτα παραπάνω απο άνθρωποι, στο πέσιμο τους όμως δεν πρέπει να σκανδαλιστούμε, διότι δεν πέφτει η Πίστη μας εκείνη την στιγμή, απλά και μόνο ο άνθρωπος.
άλλωστε είναι γραμμένο ότι όποιος στηρίζει την πίστη του σε άλλο άνθρωπο είναι ¨καταραμένος¨ .
για να μην την πάθουμε και εμείς καλό είναι να ακούμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους γέροντες ,αλλά να μην τους κάνουμε χωρίς να το θέλουμε θεούς.
αυτοί απλά είναι άξιοι της αποστολής τους....
το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναλάβουμε και εμείς την δικιά μας....
ευχαριστώ και sorry για το διδακτικό ύφος μου βγήκε χωρίς να το θέλω!
ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΕΧΩ
ΑΓΑΠΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ |
Ψηλός
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
5138 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/04/2007, 00:38:21
Φίλε Ελάχιστε έχεις ακούσει για τους ζωντανούς Φάρους της Ορθοδοξίας;Ε, όποιο καράβι χάνεται στον απέραντο ωκεανό, τι κάνει; ψάχνει μπας και διακρίνει, κάπου στο βάθος, κάποιο Φάρο που θα το οδηγήσει με ασφάλεια προς την ξηρά.
Ο φάρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο, ένα "σκεύος εκλογής".
|
dimitris2
Πλήρες Μέλος
1364 Μηνύματα |
Απεστάλη: 15/04/2007, 01:31:53
Αγαπητέ ελάχιστε,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
Ετυχε να έχω γνωρίσει τον π. παίσιο και να είχα και συζητήσεις μποστά στο τζάκι του και όχι στην αυλή.
Ηταν άνθρωπος απλός που με την πίστη του κατάφερε πολλά. Είχε πίστη απλή στην εκκλησία.
Σήμερα έρχονται διάφοροι που δεν έχουν πίστη στην εκκλησία αλλά στον π. Παίσιο.!! Και αναθεματίζουν όσα ο Παίσιος πίστευε, εν ονόματι του Παισίου.
|
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 6 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
Άγιο Όρος και γέροντες
