Το καλό και το κακό ως έννοιες νομίζω πως υπάρχουν για να απλουστεύουν τους κανόνες με τους οποίους ενεργεί ο άνθρωπος ή μια κοινωνία αλλά ταυτόχρονα να δίνουν και ένα νόημα στην ζωή του (δηλαδή να πράττει το καλό).

Δεν θα ‘λεγα ότι ο άνθρωπος γεννιέται καλός ή κακός, αλλά ανάλογα με τις πράξεις του κρίνεται. Όμως ούτε μια πράξη είναι κατ’ ανάγκη κακή ή καλή αλλά εξαρτάται από την πρόθεση ή σκοπό για τον οποίο γίνεται, από τον άνθρωπο {Γιατί, Θέλουμε??}.
Για παράδειγμα το να κόψεις το χέρι για να μην προχωρήσει η γάγγραινα παραπέρα είναι καλό, γιατί διαφορετικά θα πεθάνεις. Θα σου προκαλέσει πόνο, αλλά τελικά για το καλό σου. Έτσι ούτε η πρόκληση πόνου, ούτε ο ίδιος ο πόνος είναι κατ’ εμέ, κακό από μόνο του, Unseen

Είναι όμως η συνέχιση της ζωής «καλό»?

Αν παρατηρήσεις τον πλανήτη αφ υψηλού και την ζωή που υπάρχει χωρίς τον άνθρωπο, δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις για παράδειγμα το λιοντάρι κακό, που σκοτώνει μια αντιλόπη, ούτε τον κεραυνό που χτυπάει ένα δέντρο και αρπάζει φωτιά το δάσος ή σκοτώνει κάποιο ζώο, γιατί απλούστατα δεν έχουν άλλη επιλογή.
Θα παρατηρήσει επίσης κανείς, πως όλα τα πλάσματα θέλουν να ζήσουν. Αν τα τραυματίσεις παλεύουν για να κρατηθούν στην ζωή.
Άρα ό λόγος για τον οποίο δεν θέλεις να προχωρήσει η γάγγραινα μάλλον είναι καλός.
Αν πεθάνει ο άνθρωπος παύει να υφίσταται το καλό και το κακό, τουλάχιστο στον κόσμο μας.
Αν πάλι καταπολεμηθεί το κακό, δεν θα υπάρχει πια μέτρο σύγκρισης για το καλό, άρα θα είναι κάτι "ουδέτερο" (το αντιλαμβάνομαι, κάτι σαν τον κόσμο χωρίς τον άνθρωπό που έγραψα πάνω).

Όσο όμως και να ξεφεύγεις από τις διάφορές γάγγραινες τελικά, θα πεθάνεις. Είναι νόμος της φύσης αυτό και θέλημα Θεού, ο Οποίος μάλλον δεν εννοούσε πως θα αποκτήσουμε την αιώνια ζωή, στον κόσμο αυτό. Έτσι η προσπάθεια να βρούμε το χάπι που θα μας κάνει "αθανάτους" αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού αλλά και σε αυτό της φύσης, γιατί πρέπει να γίνεται η ανακύκλωση των χημικών στοιχείων από τα οποία αποτελούμαστε
Δηλαδή… είναι καλό να πεθαίνεις τελικά (από την γάγγραινα ας πούμε) και να μην κόψεις το χέρι, πάλι καλό είναι.
Εδώ υπάρχει αντίφαση, να κόψεις τελικά το χέρι ή όχι? Ποιο από τα δύο είναι καλό και ποιο κακό?

Το να επιλέξουμε να πεθάνουμε μη κόβοντας το χέρι, όταν υπάρχει γιατρειά, είναι σαν να αυτοκτονούμε άρα κακό σύμφωνα τον χριστιανισμό. Το να μην ζήσουμε «αιώνια» έχοντας ανακαλύψει το χάπι της αθανασίας, είναι πάλι σαν να αυτοκτονούμε, άρα πάλι κακό.
Πια θα πρέπει να είναι η επιλογή μας

{Εδώ πάλι θα θέσω το ερώτημα για ποιο λόγο θέλουμε να ζήσουμε περισσότερο, αφού όπως στην αρχή είπα, το καλό η το κακό εξαρτάται από τα κίνητρα κι όχι από την αυτή καθ’ αυτή ενέργεια μας (ελπίζω πάντως όχι για να αυξηθεί το όριο σύνταξης )}

Ή μήπως ισχύει το "Μέτρον Άριστον" όπως έλεγαν οι προγονοί μας

Ποιος καθορίζει το μέτρο όμως? Εμείς? Το περιβάλλον? Η ανώτερη δύναμη?

Εγώ από τα παραπάνω, κλίνω προς το τρίτο και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω

Όταν ο άνθρωπος δημιουργεί ζωή, τεκνοποιεί δηλαδή, μοιάζει λίγο με τον Θεό.
Σε κάθε οικογένεια υπάρχουν ξεχωριστοί «μικροκανόνες» ας πούμε εκτός από τα ιδανικά της κάθε κοινωνίας, τους οποίους θέτουν οι γονείς και θέλουν να τους ακολουθούν τα παιδιά τους, εξηγώντας τους πως αυτό που κάνουν είναι κακό ή καλό.
Έτσι στον μικρόκοσμο της οικογένειας η ανώτερη δύναμη είναι ο γονιός και αυτός καθορίζει στο το παιδί τι είναι καλό ή κακό. (Π.χ. βλέπε γενίτσαροι ή ένα παιδί που από βρέφος μεγαλώνει στην ζούγκλα.)

Έτσι, θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί, βάζουμε κανόνες στα παιδιά μας ως «μικροί Θεοί»,(και εν’ τέλει γιατί δημιουργούμε οικογένειες, κοινωνίες, πολιτισμούς...,) πριν φορτώσουμε όλα τα κακά που υπάρχουν στον κόσμο, στις ανώτερες δυνάμεις.

Δεν έχω κάνει οικογένεια ακόμα και δεν μπορώ να έχω άποψη. Όχι πως θα μάθω όταν κάνω, αλλά νομίζω πως η αλήθεια είναι γύρω μας και για κάποιον λόγο δεν την βλέπουμε.

Πράγματι κι εγώ αυτή την αίσθηση έχω, ότι οι απαντήσεις είναι πολύ απλές και μπροστά στα μάτια μας. Όμως, τυφλή καθώς είμαι κι εγώ, δεν μπορώ να τις διακρίνω…

Νομίζω ότι αυτό που προκύπτει από τη θέση σου είναι πως το καλό και το κακό είναι κάτι σαν αίσθηση η οποία είναι καθαρά αποτέλεσμα ανθρώπινης αξιολόγησης και πως αντικειμενικά καλό και αντικειμενικά κακό (π.χ. στη φύση) δεν υπάρχουν. Ασφαλώς η ζωή είναι «καλό», αλλά και ο θάνατος από την άλλη δεν είναι «κακό» και πάμε πάλι γύρω γύρω απ’ την ουρά μας. Δεν μπορώ όμως να πω ότι δεν συμφωνώ μαζί σου.

Κι εκεί που έχουμε τουλάχιστον αποφασίσει ότι είναι το κλούβιο μας το κεφάλι που τα φταίει όλα, τσουπ! Αναγνωρίζουμε την έλευση δυνάμεων που είναι ανώτερες από μας και που μας κάνουν… τι άραγε; Και μόνο το γεγονός ότι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε παραπέμπει σε δυνάμεις που είναι πέρα από τη βούληση, τις επιθυμίες ή τη συνείδησή μας. Ή η τεκνοποίηση ας πούμε.

Η διαδικασία της τεκνοποίησης από το σεξ μέχρι τον τοκετό είναι μια μαγική διαδικασία, στην οποία η βούλησή μας έχει ελάχιστη επίδραση. Δεν λέμε για παράδειγμα «τώρα θα αρχίσει η διάσπαση και ο πολλαπλασιασμός του γονιμοποιημένου ωαρίου», απλά συμβαίνει - και τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το πάρουμε είδηση. Επίσης, δεν δίνουμε εμείς εντολή στην καρδιά μας να χτυπήσει, στους πνεύμονές μας να αναπνεύσουν. Δεν προκαλούμε συνειδητά τη βροχή, την ξηρασία, τις πλημμύρες. Όλες αυτές οι δυνάμεις που δρουν ανεξάρτητα από τη βούλησή μας διεκδικούν μέσα μας ίση θέση με τους θεούς. Κι έτσι εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω τις ανιμιστικές διαθέσεις των προγόνων μας.

Υπάρχουν λοιπόν καλό και κακό ως διακριτές οντότητες; Ή είναι μια υποκειμενική, ψευδής αίσθηση που μας κόλλησε στο λαιμό όταν φάγαμε το προπατορικό μήλο και νιώσαμε για πρώτη φορά τι θα πει φόβος;…

Αγαπητέ τζίτζικα,

Το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος (πάνω από 80%) φέρεται σύμφωνα με τους επιστήμονες να αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Επομένως, το σκοτάδι δεν είναι απλά η απουσία του φωτός. Υπάρχει ανεξάρτητα, έχει οντότητα.

Καλημέρα
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Φυσικά κι υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες δε μπορούμε να ασκήσουμε κανένα έλεγχο, όμως γιατί αυτές τις θεωρούμε καλές ή κακές ενώ μπορεί πολύ απλά αυτές να είναι φάσεις ενός κύκλου.
Η ξηρασία κι η υγρασία είναι απλά δύο από τις εκδηλώσεις της Φύσης.
Παρόλα αυτά, κι η μία κι η άλλη λαμβάνουν είτε θετικό είτε αρνητικό χαρακτήρα ανάλογα με το αν ανταποκρίνονται στα δικά μας standards ή όχι.
Το ίδιο συμβαίνει και με το κρύο και την ζέστη, τις εποχές κλπ.
Όλες αυτές οι φάσεις όμως εναλλάσσονται συνεχώς κι αυτό είναι κάτι που μας ικανοποιεί.
Όταν έχουμε πχ κρύο για πολύ καιρό αρχίζουμε να αποζητούμε την ζέστη.
Όταν εκδηλώνεται η ζέστη για πολύ καιρό, αποζητούμε την δροσιά.

Δεν ξέρω αν μπορεί να αλλάξει η κοσμοθέαση μας όσον αφορά το "καλό" και το "κακό" κι αν αυτό μπορέσει ποτέ να γίνει, με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
Μήπως με το να μην έχουμε ως σημείο αναφοράς τον άνθρωπο αλλά να μπορέσουμε να βγούμε λίγο έξω από αυτήν την κατάσταση?
Λέτε?

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

Κι εκεί που έχουμε τουλάχιστον αποφασίσει ότι είναι το κλούβιο μας το κεφάλι που τα φταίει όλα, τσουπ! Αναγνωρίζουμε την έλευση δυνάμεων που είναι ανώτερες από μας και που μας κάνουν… τι άραγε;

---

Αναγνωρίζω τις ανώτερες δυνάμεις γιατί είμαστε και εμείς ανώτερες δυνάμεις σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ζώα και τα παιδιά μας.

Τι θέλεις να πεις μ’ αυτό? Εσύ κάνεις κάτι στα κατώτερά σου όντα?
Το ανώτερο ον δεν είναι κατ’ ανάγκη αόρατο.

quote:

---

Η διαδικασία της τεκνοποίησης από το σεξ μέχρι τον τοκετό είναι μια μαγική διαδικασία, στην οποία η βούλησή μας έχει ελάχιστη επίδραση. Δεν λέμε για παράδειγμα «τώρα θα αρχίσει η διάσπαση και ο πολλαπλασιασμός του γονιμοποιημένου ωαρίου», απλά συμβαίνει - και τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το πάρουμε είδηση.

---

Το να κάνουμε ή όχι παιδί εξαρτάται από εμάς, δεν είμαστε άβουλοι σε αυτό. Εμένα μου φαίνεται πιο μαγικό και παράξενο οι λόγοι για τους οποίους αποφασίζει κανείς, να κάνει οικογένεια - παιδιά, κι όχι η καθ’ αυτή μίτωση που συμβαίνει στο γονιμοποιημένο ωάριο.

quote:

---

Υπάρχουν λοιπόν καλό και κακό ως διακριτές οντότητες; Ή είναι μια υποκειμενική, ψευδής αίσθηση που μας κόλλησε στο λαιμό όταν φάγαμε το προπατορικό μήλο και νιώσαμε για πρώτη φορά τι θα πει φόβος;…

---

Απ’ αυτό.

Όταν λέμε στο 3χρονο παιδί μας μην πας στο δάσος γιατί υπάρχει ο κακός λύκος και θα σε φάει, μην παίζεις με το μαχαίρι είναι βαβά, ούτε να παίζεις με την πρίζα, δεν του λέμε ενσυνείδητα ψέματα. Γιατί είναι γελοίο να πούμε ότι το άβουλο μαχαίρι, η πρίζα ή ο λύκος είναι κακοί. Εξάλλου συμφωνήσαμε σε αυτό πιο πάνω, ότι η φύση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.
Δεν το κολλάμε στο λαιμό του παιδιού μας όπως λες?
Δεν θα κάτσεις να αναλύεις στο παιδί τώρα όλο τον βιολογικό κύκλο του λύκου ή το τι είναι ο ηλεκτρισμός, απλά του λες ότι είναι κακό και ποντάρεις στον φόβο του παιδιού που του κόλλησες ή ίδια. Έτσι αντίστοιχα, το παιδί που πράττει το θέλημά σου είναι καλό, ενώ το άλλο είναι κακό.

Τελικά μήπως είμαστε κακοί που εκμεταλλευόμαστε την άγνοια του παιδιού φοβίζοντας τον με ψέματα του τύπου ο λύκος είναι κακός.
Και αφού στην φύση, όπως συμφώνησες μαζί μου, ο θάνατος και πόνος δεν είναι κακός, παρόλα αυτά δεν θέλουμε να πεθάνει το παιδί μας. Πράγμα παράλογο.

Τέτοια οντότητα η οποία ενεργεί που να κάνει συνέχεια κακό εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει. Ούτε ξέρω κάποιον που να έχει έρθει από άλλο κόσμο. Αν υπάρχει τέτοιο όν που είναι πάντα κακό θα αναρωτιόμουνα:
σε ποιόν κάνει κακό και για ποιο λόγο
Γιατί αν κάνει κακό σε κάποιους μοιραία κάνει καλό σε κάποιους άλλους, κάποιους δηλαδή ικανοποιεί. Διαφορετικά δεν θα είχε λόγο να κάνει το οτιδήποτε (να ενεργεί). Άρα δεν θα ήταν απόλυτα κακός.

Στην περίπτωση που κάνει το κακό μόνο για να ικανοποιήσει τον εαυτό του, δηλαδή μόνο για το δικό του καλό, αυτός θα ονομαζόταν Εγωιστής.
Έτσι θα μπορούσα να πω πως ο εγωισμός, είναι αντικειμενικά, «κακό».

quote:

---

Το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος (πάνω από 80%) φέρεται σύμφωνα με τους επιστήμονες να αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Επομένως, το σκοτάδι δεν είναι απλά η απουσία του φωτός. Υπάρχει ανεξάρτητα, έχει οντότητα.

---

Τι είναι η σκοτεινή ύλη

...perche io sono libero

Εκανες τοσο κοπο να με κοψεις φετες φετες, εβαλες και λιγο μαρουλι αλλα η γευση δεν είναι νοστιμη. Πλακα σου κανω, μη με παρεις από κακο ματι, δεν εχω τιποτα μαζι σου. Λες τοσο λιγα, που δεν μπορω να καταλαβω. Με οδηγεις σε απαντησεις, βασιζομενος εξ ολοκληρου σε υποθεσεις και εικασιες. Θα σου κανω μια ερωτηση. Το περιφημο αποφθεγμα του Σωκρατη «εν οιδα ότι ουδεν οιδα», ποιο εκ των δυο παρεχει : γνωση ή αγνωσια ;; Δηλ. τι διδασκει στον μαθητη, να γνωριζει ή να αγνοει ;;

Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!

“Αυτό που προσπαθώ να προσδιορίσω στη θέση σου είναι κατά πόσον συμφωνεί με την άποψη ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως κακό ουσιαστικά είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου και άρα κεκαλυμμένη ευλογία……”
Η θεση μου δεν συμφωνει πρωτιστως με την φραση «ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως κακό ουσιαστικά είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου» διοτι η φρασις αυτή αφηνει μεγαλα περιθωρια παρερμηνειας. Σχεδιαζει Θεος κακον τι ή παραλαμβανει αυτό από άλλη εκτος αυτου πηγην ;; Πως αγαθος σχεδιαζει κακον ;; Σχεδιον περι το κακον σχεδιαζει κακος ή και αντι-θεος. Θεος αγαθος σχεδιαζει σχεδιον σωτηριας από το αντιλαμβανομενο από εμας κακο. Η θεση μου συμφωνει με την αποψη, προυπαρξεως σχεδιου λυτρωσεως της ανθρωπινης φυσεως εκ του κακου, καθοδηγουμενου εν χρονω από χερι θεικο και πραγματοποιουμενο εν πληρη ελευθερια του προσωπου.
Το διαλογιζομενο και σκεπτομενο κακο δεν δεσμευεται από εξωτερικους τυπους και επιταγες. Ο ανθρωπος είναι φυσει ελευθερος, ώστε περιορισμος μεχρι εκμηδενισεως του κακου, προερχομενος από εξωτερικες ενεργειες και εντολες και λαμβανων χωρα εις το εσωτερικον του ανθρωπου, ισοδυναμει με περιορισμον ελευθερας φυσεως. Και μεσα σε φυλακη, ο ανθρωπος δεν παυει να είναι ελευθερος. Καλο ανευ υπαρξεως κακου, δεν εχει νοημα ουτε αξια.

« …επίσης, ότι αφού στην θεϊκή, ανώτερη όψη μας είμαστε άφθαρτοι δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να μας βλάψει – δεν υπάρχει επομένως κακό ουσιαστικά, όλα είναι ένα θέατρο που παίζεται για διάφορους λόγους…….»
Ναι, ο κοσμος είναι σκηνη θεατρου, οι ηρωες είναι πραγματικοι και η παρασταση αληθινη. Το κακο υπαρχει πραγματικα, και μπορει να μας βλαψει. Δεν εχει όμως ουσιαστικη υπαρξη δηλ. δεν εχει ίδιαν (=δικη του) ουσια. Ουσια του κακου είναι η νοθευμενη ουσια του αγαθου. Δεν υφισταται εξ αρχης ουσια κακη. Ο καρκινος είναι υγιες κυτταρο το οποιο ασθενει και νεκρωνεται. Υπαρχει το αγαθον και βαθμιδες επιτηδευσεως, διαφθορας και καταστροφης του αγαθου, που ονομαζομε κακον. Δηλ ελλειψην του αγαθου, είναι το κακο.

«Επίσης προσπαθώ να προσδιορίσω αν κατά τη γνώμη σου ο άνθρωπος γεννιέται και καλός και κακός ή μόνο καλός, οπότε το κακό είναι απλά μία, ας πούμε, αρρώστια όπως η ιλαρά που περνάει σε κάποια φάση της (αιώνιας) ζωής του.»
Ναι, ο ανθρωπος γεννιεται και καλος και κακος. Στο παιδι το κακο, εχει ριζαν επιπολαία και ρηχην. Ριζιδια ελαχιστου μηκους, δεν εχουν πιασει ακομη, δεν εχουν προλαβει να «καλλιεργηθουν.» Δηλ. το κακο δεν παει βαθια και δεν εχει δυναμη βαθους να στηριξη το ατομο.

«Τέλος, προσπαθώ να καταλάβω αν κατά τη γνώμη σου το κακό είναι μια συμπαντική δύναμη ή αν είναι κάτι τοπικό, κάτι που εντοπίζεται στο ανθρώπινο είδος και στον συγκεκριμένο πλανήτη.»
Είναι συμπαντικο, εφ’ οσον δεχομεθα ανθρωπον κοσμον δευτερον εν μικρω μεγα, μικρογραφια του συμπαντος. Τον συγκεκριμένο πλανήτη, τους πλανητες, το ανθρωπινο ειδος, όλα αυτά τα βλεπει ο ανθρωπος.

«….. Ο πόνος, για παράδειγμα. Τι γίνεται τόσος συσσωρευμένος πόνος; Πού καταγράφεται, πού πηγαίνει; Έχω την εντύπωση ότι, αν μπορούσαμε να απομακρυνθούμε από τον πλανήτη τόσο ώστε να ακούμε τον απόηχο της συνολικής δραστηριότητας της ανθρωπότητας σ’ αυτόν, θα ακούγαμε έναν διαρκή θρήνο. Ακόμη και στις πολιτισμένες κοινωνίες και χώρες, οι άνθρωποι πονούν, πληγώνονται και βασανίζονται. Τι γίνεται λοιπόν με όλον αυτόν τον πόνο; Δεν συνιστά από μόνος του κακό;»
Δινεις μια αποδεκτη γενικη και αφηρημενη περιγραφη του πονου. Το χαλασμενο δοντι μου καλα πονα και με ειδοποιει να το βγαλω, για να μην εχω σοβαροτερα προβληματα. Ετσι δεν παει ;; Το μη χειρον βελτιστον ;; Ο πονος αφ εαυτου γιατι να συνιστα κακο ;; Ωραια η εικονα που εφτιαξες, με τον πλανητη. Είναι όμως αληθινος ή ψευτικος ο θρηνος αυτος ;; Μηπως είναι παγιδα, για να πεσεις κι εσυ μεσα ;; Οι ανθρωποι χωρις να το θελομε, από αγνοια ή από αμελεια, πεφτομε σε μια παγιδα, περνα ο καιρος, συνηθιζομε, φτιαχνομε τη ζωη μας να μας αρεσει και μετα αντε να βγεις από κει μεσα. Θες μια δευτερη ζωη.

«Ξέρεις, αγαπητέ μου τζίτζικα, εάν ισχύουν κάποιες διδασκαλίες και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πραγματικά φωτεινές υπάρξεις που βρέθηκαν να δημιουργούν τα όρια στην εσχατιά του σύμπαντος, προκειμένου το Είναι να γνωρίσει τον Εαυτό Του, αυτό που θα ήθελα να πω όταν επιστρέψω στα άυλα πεδία είναι: «ε λοιπόν δεν αξίζει τον κόπο».
Εγω θα ηθελα να πω πολύ χειροτερα πραγματα @#6Ι*%^*9, εσυ εισαι αγγελος.
«Νιώθω τόσο βαρύ όλο αυτό που περνά η ανθρωπότητα συλλογικά και καθένας άνθρωπος ατομικά που έχω πάψει να βρίσκω κάποιο νόημα. Τι θεϊκό σχέδιο και τι παιχνίδι… δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιου είδους επιλογές, δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται η ζωή σαν πόνος. Αλλά είναι ίσως η οργή μου που μιλάει.»
Ουτε εγω βρισκω καποιο νοημα. Εσυ θρήνει εαυτόν και μερίμνα. Αν μπορεις ωφελησε και καποιον αλλον που θελει να ωφεληθει ή που εχει αναγκη. Μονο την ψυχη σου μπορεις να σωσης. Για την ψυχη των αλλων, ως προς την τελικη σωτηρια, δεν μπορουμε τιποτα απολυτως.

Το μεγαλύτερο μέρος του σύμπαντος (πάνω από 80%) φέρεται σύμφωνα με τους επιστήμονες να αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Επομένως, το σκοτάδι δεν είναι απλά η απουσία του φωτός. Υπάρχει ανεξάρτητα, έχει οντότητα.
Ναι, αλλα οι επιστημονες βλεπουν και διαπιστωνουν ότι το μεγαλυτερο μερος του συμπαντος φερεται να αποτελειται από σκοτεινη υλη. Αν δεν εβλεπον, πως θα διαπιστωναν σκοτεινη υλη ;; Και πως βλεπουν ;; Στο φως του ηλιου δεν βλεπουν ;; Το φως φωτιζει την υπαρξη σκοτεινης υλης. Το φως δειχνει ότι υπαρχει καπου στο συμπαν ελλειξη φωτος δηλ.σκοταδι. Χωρις φως, δεν υπαρχει σκοταδι. Χωρις φωτεινη υλη, δεν υπαρχει σκοτεινη υλη.

quote:

---

τζιτζικας: Λες τοσο λιγα, που δεν μπορω να καταλαβω. Με οδηγεις σε απαντησεις, βασιζομενος εξ ολοκληρου σε υποθεσεις και εικασιες.

---

quote:

---

Αυτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Σωκράτη, δεν ήταν για τους μαθητές αλλά για τον έναν και μοναδικό δάσκαλο της Λογικής!!!

---

Αγαπητέ el.elyon, προσωπικά διαφωνώ μ' αυτό που λες σ' αυτό το σημείο που σου επεσήμανα.
Προφανώς ο Σωκράτης έφτασε στο σημείο να αντιληφθεί αυτό που πιθανότατα θέλει να πει ο τζιτζικας και να έφθασε στο σημείο να κατέχει ένα νοητικό πιο εξελιγμένο από τους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
Γιατί όμως οι μαθητές/αναζητητές της Γνώσης να μην διαλογιστούν επάνω σ' αυτό και να πάρουν ένα παράδειγμα?

Δεν συμφωνώ λοιπόν στο ότι ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Σωκράτη, αυτός απλά έφτασε σε μια Α συνειδητοποίηση.
Το έργο του ήταν να το μεταφέρει...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

quote:

---

τζιτζικας: Θα σου κανω μια ερωτηση. Το περιφημο αποφθεγμα του Σωκρατη «εν οιδα ότι ουδεν οιδα», ποιο εκ των δυο παρεχει : γνωση ή αγνωσια ;;

---

Παρείχε στον Σωκράτη και τα δυο: 1) εν οιδα = γνώση, 2) ουδεν οιδα = αγνωσία !!!!!!!

---

Μια σοφία που δεν έχει να κάνει ούτε με θεούς, αλλά και ούτε με τίποτε άλλο πάνω από τα άνθρωπο, αλλά καθαρά με την ανθρώπινη φύση μας .
Ο Σωκράτης είναι ο πρώτος σοφός που κατέβασε την φιλοσοφία από τον ουρανό στην γη, για αυτό και πάνω από όλα τον ενδιέφερε ο ίδιος ο άνθρωπος .

Δεν πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι από την φύση του κακός, αλλά ότι η άγνοια του ίδιου μας του εαυτού, μας κάνει να γινόμαστε (κακοί), για αυτό και μέσω τις «Μαιευτικής» προσπαθούσε να κάνει τον άνθρωπο τίμιο, ηθικό και δίκαιο, αλλά και να φανερώσει σε όλους τους (γνώστες) την πραγματική άγνοια τους .

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχουν αυτά που γράφω με το συγκεκριμένο θέμα ;
Και όμως, σκεφτείτε πως αν είχαμε προσπαθήσει όλοι μας να κάνουμε μια ειλικρινή ακούραστη εξερεύνηση του εαυτού μας, πόσο διαφορετικά θα ήτανε τα πράγματα τώρα ;

Και όπως έλεγε και ο ίδιος “ουδείς εκών κακός”

quote:

---

quote:

---

Αυτό ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Σωκράτη, δεν ήταν για τους μαθητές αλλά για τον έναν και μοναδικό δάσκαλο της Λογικής!!!

---

Αγαπητέ el.elyon, προσωπικά διαφωνώ μ' αυτό που λες σ' αυτό το σημείο που σου επεσήμανα.
Προφανώς ο Σωκράτης έφτασε στο σημείο να αντιληφθεί αυτό που πιθανότατα θέλει να πει ο τζιτζικας και να έφθασε στο σημείο να κατέχει ένα νοητικό πιο εξελιγμένο από τους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
Γιατί όμως οι μαθητές/αναζητητές της Γνώσης να μην διαλογιστούν επάνω σ' αυτό και να πάρουν ένα παράδειγμα?

Δεν συμφωνώ λοιπόν στο ότι ήταν αποκλειστικό προνόμιο του Σωκράτη, αυτός απλά έφτασε σε μια Α συνειδητοποίηση.
Το έργο του ήταν να το μεταφέρει...

In anticipation of my resurrection...

---

quote:

---

quote:

---

quote:

---

τζιτζικας: Θα σου κανω μια ερωτηση. Το περιφημο αποφθεγμα του Σωκρατη «εν οιδα ότι ουδεν οιδα», ποιο εκ των δυο παρεχει : γνωση ή αγνωσια ;;

---

Παρείχε στον Σωκράτη και τα δυο: 1) εν οιδα = γνώση, 2) ουδεν οιδα = αγνωσία !!!!!!!

---

Αγαπητε el.elyon

Λες οτι παρείχε στον Σωκράτη και τα δυο, γνώση και αγνωσία. Δηλ αφ ενος ο Σωκρατης και γνωριζε και δεν γνωριζε και αφ ετερου ο Σωκρατης ειχε γνωση ενος πραγματος ( εν οιδα ) και πληρη αγνωσια ολων των υπολοιπων (ουδεν οιδα .) Ετσι ειναι ;;

Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!

---

quote:

---

Το μαντείο είχε πει ότι ο Σωκράτης είναι ο σοφότερος!!!!!!!?

---

Αγαπητέ el.elyon, ερώτηση σου δεν έχει κάποια συνάγεια με την απάντηση που έγραψα εχθές στο θέμα.
Δεν ανέφερα κάπου για μαντείο οπότε θα πρότεινα να διαβάσεις ξανά το μήνυμα μου επειδή ίσως να μην κατάλαβες τι είπα.

Όσον αφορά το αν μια συζήτηση για τον Σωκράτη είναι εντός θέματος ή εκτός, στα πλαίσια που εξετάζουμε την θεώρηση που αυτός είχε για το Κακό είναι εντός θέματος.
Οπότε, φίλε μου elo, το τελευταίο σου μήνυμα κι οι σκέψεις που εξέφρασες - οι οποίες με βρίσκουν σύμφωνο - έχουν σχέση με το θέμα...

In anticipation of my resurrection...

quote:

---

quote:

---

Το μαντείο είχε πει ότι ο Σωκράτης είναι ο σοφότερος!!!!!!!?

---

Αγαπητέ el.elyon, ερώτηση σου δεν έχει κάποια συνάγεια με την απάντηση που έγραψα εχθές στο θέμα.
Δεν ανέφερα κάπου για μαντείο οπότε θα πρότεινα να διαβάσεις ξανά το μήνυμα μου επειδή ίσως να μην κατάλαβες τι είπα.

In anticipation of my resurrection...

---

quote:

---

el.elyon - Ο Σωκράτης ήταν ο σοφότερος γιατί γνώριζε ότι δεν είναι Σοφός!!!

---

Μπράβο el.elyon, ειλικρινά με εκπλήσσεις .

Δεν συζητάμε για τον Σωκράτη καθώς το θέμα συζήτησης είναι για την σημασία του κακού.
Οι αναφορές στον Σωκράτη - όπως ξαναέγραψα - είναι σχετικές με το θέμα στον βαθμό που παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με το τι αποδεχόταν εκείνος ως "κακό" και την αντίληψη που είχε για αυτό.

In anticipation of my resurrection...

Ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση που οφείλεται σε ένα προσωπικό ζήτημα.

Αγαπητέ μου libero,

quote:

---

Τι θέλεις να πεις μ’ αυτό? Εσύ κάνεις κάτι στα κατώτερά σου όντα?

---

Ας το πάρουμε από την αρχή. Θεωρείς ότι δεν υπάρχει αυθύπαρκτο κακό, αλλά το κακό ορίζεται ως έλλειψή του αντιθέτου του, δηλ. ως έλλειψη/απουσία του καλού. Αυτό το φαινόμενο είναι κάτι που απαντάται παντού στο σύμπαν (αφού ο άνθρωπος είναι μικρογραφία του σύμπαντος), αλλά δεν το έχει προκαλέσει ο Θεός που είναι ον καλό και αγαθό. Έτσι υποστηρίζεις.

Και σε ρωτώ τώρα εγώ: ποιος έχει δημιουργήσει λοιπόν αυτό το φαινόμενο; Ποιος, ο οποίος να μπορεί μάλιστα να το εφαρμόσει σε συμπαντικό επίπεδο; Ο αντι-θεός; Και ποιος τον δημιούργησε αυτόν; Ή μήπως είναι και αυτός άναρχος;

Ή μήπως η διάκριση καλού και κακού δεν είναι παρά μια ανθρώπινη ιδιότητα, όπως συζητάμε και με τον libero; Είναι δηλαδή μια ατελής λογική εφαρμογή της ατελούς ικανότητας διάκρισης/κατηγοριοποίησης ενός ατελούς όντος;

Σχετικά με τον πόνο. Δεν θα ήθελα να μπω στη συζήτηση για το αν είναι ωφέλιμος ή όχι. Το ζήτημα για μένα είναι ότι είναι υπαρκτός και ότι πάρα πολλές άμυνες, πάρα πολλά προσωπεία, πάρα πολλές επιθέσεις και εντέλει το σύνολο της αρνητικότητας οφείλονται στον συσσωρευμένο πόνο (τις πληγές καθενός) και τον φόβο του πόνου. Το να μην βλέπει κανείς τον πόνο γύρω του, ίσως σημαίνει ότι είναι πολύ εφησυχασμένος.

Τέλος, κάτι για το σκοτάδι. Στο φως του ήλιου μπορεί να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας, είναι όμως στο σκοτάδι που βλέπουμε πιο μακριά. Γιατί, το φως του ήλιου (που είναι κοντά μας) θαμπώνει τα άστρα (που είναι ήλιοι σε απόσταση χιλιάδων ετών φωτός), τα οποία μπορούμε να δούμε μόνο τη νύχτα, δηλ. στο σκοτάδι. Μάλιστα, όσο πιο σκοτεινός ο ουρανός, τόσο πιο μακριά μπορούμε να δούμε. Φαινόμενα, αγαπητέ μου… τα φαινόμενα απατούν.

Αγαπητέ μου elo,

Ευχαριστώ για την υπενθύμιση («ουδείς εκών κακός»), τη χρειαζόμουν…

Καλό μεσημέρι.
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

quote:

---

Αγαπητέ μου libero

---

quote:

---

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Δεν το κολλάμε στο λαιμό του παιδιού μας όπως λες? … Τελικά μήπως είμαστε κακοί που εκμεταλλευόμαστε την άγνοια του παιδιού φοβίζοντας τον με ψέματα του τύπου ο λύκος είναι κακός.
--------------------------------------------------------------------------------

Έχεις απόλυτο δίκιο. Όταν όμως γίνεις κι εσύ γονιός με το καλό θα διαπιστώσεις ότι είναι πρακτικά αδύνατον να μην κολλήσεις στο λαιμό του παιδιού σου τέτοιους πολωτικούς φόβους (καλό-κακό), χωρίς να διακινδυνεύσεις να δημιουργήσεις ένα περιθωριακό πλάσμα. Κι έτσι, νομίζω ότι τη διαφορά κάνουν οι αξίες που μεταδίνεις στο παιδί σου, το πώς θα το κάνεις να αισθάνεται ασφαλές ακόμη και αν ο κόσμος γύρω του δεν είναι, όλα αυτά που θα το κάνουν έναν θετικό, αισιόδοξο, επίμονο άνθρωπο που θα θελήσει κάποτε να αναζητήσει τον εαυτό του και την αλήθεια. Και ίσως να φτάσει σε συμπεράσματα που εμείς δεν μπορούμε. Μακάρι…

---

Μισητή μου Unseen,
εδώ βρίσκεται είναι η απάντηση για το, γιατί υπάρχει καλό και κακό. Δεν χρειάζεται να "δούμε" κάποιο κακό ON ψάχνοντας στο υπερπέραν, αρκεί να ερμηνεύσουμε γιατί διαιωνίζουμε εμείς οι άνθρωποι, αυτές τις έννοιες.

...perche io sono libero

Νομιζω σωστα χρεωσες τον λογαριασμο μου, η σουμα είναι ενταξει, αυτά υποστηριζω, επισης η μεθοδικη ανασυνταξη που εκανες στη μεταξυ μας συζητηση, ηταν ότι επρεπε.

Συναπτω και τα ακολουθα. Αυτό το οποιον οριζεται, είναι το αγαθον. Το κακον, καιτοι χρησιμοποιουμε διαφορα ονοματα ενεχοντα αυτοτελη προσδιορισμο, κατ’ ουσιαν δεν οριζεται. Ρωτησε, τι εστι κακον ! Ολες οι απαντησεις θα περιγραφουν κατηγοριες του αγαθου με καποια ανωμαλια, δηλ. ρωτας, πες μου κατι που θεωρεις κακο και σου λενε κατι που δεν είναι καλο. Πυρετος ειναι η υπερβαση της φυσιολογικης θερμοκρασιας του σωματος, φλυαρια ειναι εκτενης, επιμονος, και ανευ ουδενος περιεχομενου συνομιλια κλπ κλπ. Περιγραφουν το μη ον, το οποιον στην ουσια ουτε υπαρχει, ουτε οριζεται, ουτε κατηγορειται, ουτε διαψευδεται. «Το δε ον ειναι, και το μη-ον μη ειναι, αληθες.» (Αρστ.) Αναζητουμε να βρουμε ουσιαν και ορισμον του κακου, και χανομε την ουσια του αγαθου. Διοτι αυτό λεγεται κακο, να χανεις την ουσια του αγαθου. Σιγουρα χανομε τον χρονο μας, αλλοτε απολαυστικως κατα το πλειστον βλακωδώς. Ελαχίστη ωφελεια, αλλά μεγίστης σημασιας, η αυτογνωσια και η διαιωνιση του ειδους.
Συνοψιζω κι εγω για να μην μπερδευτεις. Το κακο δεν ειναι αυθυπαρκτο, δεν εχει δικη του δυναμη (αυτοδυναμια), προιον μεταλλαξεως, αντιθετο στο αγαθο, στερηση (έλλειψη/απουσία ) του αγαθου. Μολις γινει κατι καλο, την ιδια στιγμη εμφανιζεται η δυνατοτητα τροπης εις το κακον. Μολις ερωτευθεις (προσωπον, ιδεα, πραγμα) εχεις μισησει κιολας. Αμα τη αρχη και το τελος, κάθε αρχη εχει τελος, κάθε γεννηση εχει θανατο, κάθε θεση εχει αντιθεση, κάθε πραγμα εχει αρνηση. Δεν γινεται διαφορετικα, καλο και κακο υπαρχουν και τα δυο μαζι αχωριστα και ασυγχυτα. Σωμα και σκια του σωματος. Ταδε εφη η ανασκαφθεισα πραγματικοτης.

Ρωτας ποιος δημιουργησε τον αντι-θεο, που προξενει το φαινομενο αυτό, μαλιστα σε ολο το συμπαν. Εσυ τι λες, ποιος ;; Ο αντι-θεος ο ιδιος παρηγαγε τον εαυτον του, δηλ. ως κτισμα δια της προσωπικης θελησεως εκτισε τον τροπο της υπαρξεως του.

Η διακριση καλου και κακου είναι ανθρωπινη ιδιοτητα, συμφωνω. Το ατελες ον διακρινει ατελως, τελειωθεντος μεν του οντος τελειωθεισης δε της διακρισεως. Δεν καταλαβα καλα, μπορεις να εξηγησεις λιγο ;;

Προσωπεια, επιθεσεις και αρνητικοτητα οφειλονται κατ’αρχας στο φραγμα του Εγω, το οποιον εξ ορισμου δεν είναι δυνατον ποτέ να αναγνωριση και αρνειται να αναγνωριση την υπαρξη πονου στον εαυτον του. Όχι λεει, πονος για μενα δεν πρεπει να υπαρχει, διοτι μεγαλειο και πονος δεν συμβαδιζουν, το ένα απωθει και διωχνει το άλλο. Πονος δεν πρεπει να υπαρχει και γι αυτό δεν υπαρχει, σε αυτό αλλωστε με εχει προλαβει το καθεστως με την ευνοια του. Να η συσσωρευση πονου που λεγεις, πονος καταπιεσμενος, σωρος από σκουπιδια, μικροβια, αποστημα, ανοδος και εξοδος του αποστηματος στην επιφανεια. Το εγω προφυλασσει τον γυαλινο κοσμο του, φροντιζει τα ειδωλα του να είναι καθαρα, αθικτα, ατρομα, απολυτα εξαρτηματα, ενι λεξει ενυπνιασμενα (=υπνωτισμενα.) Χαρουμενα και ελευθερα, δηλ. εννοειται ελευθερια να διαλεξεις το μεγαλειο της πτωσεως που ταιριαζει. Αν αρνηθεις την ελευθερια αυτη, απ πεταμα εκει μαζι με τα σκουπιδια. Προκειμενου ο ανταγωνισμος και η κυριαρχια επι της πραγματικοτητος, το εγω θα φαινεται ακαταμαχητο, ευπορο, ελκυστικο, παντογνωστικο, αυξητικο, απροσβλητο, υπερανω ελαττωσεως και αδυναμιας. Τωρα τι δουλεια εχει ο πονος ;; Αστον αυτό στον σωρο πανω. Αλλα να που καιγονται τα δεντρα, ανεξηγητον. Βεβαιως αυτά εννοειται επικρατουν παντοτε σχετικως.

Τελος κατι για το σκοταδι. «Νυξ μελαινα χρυσεων αστρων τροφε.» Συμφωνοι.
Θελεις να πης μαλλον, ότι στον καθαρο νυκτερινο ουρανο βλεπομε ένα μακρυνο αστερι. Βλεπομε δηλ. μακρυνο φως. Τα ματια μας δεχονται το μακρυνο φως από τα αστρα, γι αυτό βλεπομε. Όταν εχει συννεφια τη νυχτα, χωρις φως από τα αστερια, μεσα στο σκοταδι δεν βλεπομε πιο μακρυα. Σε ένα σκοτεινο δωματιο δεν βλεπομε πιο μακρυα, απλα δεν βλεπομε τιποτα. Διοτι λες ότι είναι μεσα στο σκοταδι που βλεπομε πιο μακρυα.
Η αποσταση ειτε ειναι μερα ειτε είναι νυχτα είναι η ιδια, δεν αλλαζει. Τη μερα το μακρυνο αστερι δεν φαινεται (λογω ηλιακου φωτος.) Γι αυτό δεν το βλεπομε και όχι γιατι τη μερα δεν μπορουμε να δουμε τοσο μακρυα οσο τη νυχτα. Στο σκοταδι δεν βλεπομε τιποτα, στο απολυτο σκοταδι δεν βλεπομε απολυτως τιποτα. Διαφορετικα καταληγεις σε ατοπο : αιτια που βλεπομε είναι το σκοταδι και αιτια που δεν βλεπομε ειναι ο ηλιος.

quote:

---

τζιτζικας: Μολις ερωτευθεις (προσωπον, ιδεα, πραγμα) εχεις μισησει κιολας.

---

"Ο κακόλογος σκοτώνει την τιμή ενός ανθρώπου, ενώ ο φονιάς τη ζωή, αλλά επειδή η τιμή είναι ανώτερη από τη ζωή, η κακολογία είναι σοβαρότερη από τον φόνο, γιατί ο φονιάς σκοτώνει με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του μόνο τους ζωντανούς, ενώ ο κακόλογος με μια κουβέντα του και με μεγάλη ασφάλεια σκοτώνει και ζωντανούς και πεθαμένους".

Σωκράτης

"Το καλό πρέπει να βρίσκεται πάντοτε στη μέση, ανάμεσα στον άνθρωπο και το κακό. Και τότε όλες οι ενέργειες που βγαίνουν από το κακό, πριν φτάσουν στον άνθρωπο, θα περάσουν μέσα από το καλό, και το καλό ξέρει πώς να τις αντιμετωπίσει".

Πέταρ Ντένωφ

Ευχαριστώ για τη βοήθειά σου στη σκέψη μου.

Δεν διαφωνώ καθόλου με όσα γράφεις, αντιθέτως. Συμφωνώ για τον ορισμό του κακού ως απόκλιση από το καλό, για τη δυνατότητα τελείωσης του ανθρώπου, καθώς και για το ότι στο σκοτάδι της νύχτας είναι εντέλει το φως των άστρων που βλέπουμε.

Το μόνο σημείο που δεν κατάλαβα είναι το ότι ο αντί-θεός δημιούργησε τον εαυτό του, πώς το εννοείς αγαπητέ μου;

Καλημέρα
Unseen

Στον κόσμο του Πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή.

Αρνουμενος δημιουργον και τελειωτην του συμπαντος, εκηρυξε εαυτον.

quote:

---

quote:

---

τζιτζικας: Μολις ερωτευθεις (προσωπον, ιδεα, πραγμα) εχεις μισησει κιολας.

---

Όταν είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου…….

quote:

---

τζιτζικας: Αμα τη αρχη και το τελος, κάθε αρχη εχει τελος, κάθε γεννηση εχει θανατο, κάθε θεση εχει αντιθεση, κάθε πραγμα εχει αρνηση. Δεν γινεται διαφορετικα, καλο και κακο υπαρχουν και τα δυο μαζι αχωριστα και ασυγχυτα. Σωμα και σκια του σωματος. Ταδε εφη η ανασκαφθεισα πραγματικοτης.

---

Μάλιστα, κάθε αρχή έχει τέλος, αλλά το κάθε τέλος δεν έχει αρχή?
Κάθε γέννηση έχει θάνατο, αλλά ο θάνατος δεν έχει γέννηση?

Το καλό και το κακό δεν υπάρχουν και τα δυο μαζί, το καλό και το κακό δεν είναι ΕΝΑ!!!!!!!

Η Αγάπη δεν είναι ΕΝΑ με το μίσος!
Η Αλήθεια δεν είναι ΕΝΑ με το ψέμα!
Η Δικαιοσύνη δεν είναι ΕΝΑ με την αδικία!
Η Ειρήνη δεν είναι ΕΝΑ με το πόλεμο!
Η Ελευθερία δεν είναι ΕΝΑ με τα δεσμά!
Η Πίστη δεν είναι ΕΝΑ με την άρνηση!
Η Χαρά δεν είναι ΕΝΑ με την λύπη!
Η Σοφία δεν είναι ΕΝΑ με την μωρία!
Η Ελπίδα δεν είναι ΕΝΑ με την απαισιοδοξία!
Το Φως δεν είναι ΕΝΑ με το σκοτάδι!
Το Καλό δεν είναι ΕΝΑ με το κακό……!!!!!!!

Καλημέρα σας και όχι κακημέρα!!!!!!!

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

---

quote:

---

τζιτζικας: Μπορει να είναι κι ετσι, αλλα δεν συμπληρωνεις την σκεψη σου για να καταλαβομε καλυτερα τι εννοεις. Όταν είσαι ερωτευμένος με την Μαρια, δηλ. με αυτό το άλλο προσωπο που δεν είναι ο εαυτος σου, τοτε τι γινεται ;; Αποκλειεται εκ των προτερων το μισος ;;

---

quote:

---

quote:

---

τζιτζικας: Λεγεις, καλο και κακο δεν είναι ένα. Συμφωνοι. Αλλα τι είναι, δύο ;;

---

quote:

---

τζιτζικας: Είναι οι δυο οψεις του νομισματος.

---

Ποιο είναι το νόμισμα?

quote:

---

τζιτζικας: Όταν λες ότι «Το Καλό δεν είναι ΕΝΑ με το κακό» μαλλον εννοεις την πραξην, την ενεργεια, δηλ.την στιγμη κατά την οποια διαπραττεται καποιο καλο. Οποτε ναι, εχεις δικιο, δεν είναι ένα με το κακο. Δηλ. μου χαριζεις 100 ευρω, (ευχαριστω) δεν είναι το ιδιο με το να μου παρεις 100 ευρω (που να τα βρω.) Θα ελεγα καλο και κακο, δεν είναι το ιδιο.

---

Σου παρουσίαζα ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό!

Προς το παρόν αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι το Καλό δεν είναι ΈΝΑ με το κακό!
Θα περιμένω να μου πεις ποιο είναι το νόμισμα για σένα…..

quote:

---

τζιτζικας: Καλημερα είναι ευχη, προσμονη. Προσφωνεις ευλογως και φανερωνεις διαθεση. Δεν προλεγεις αυτά που θα συμβουν, καλά ή ασχημα.

---

Άρα ευχόμαστε το Καλό! Θέλουμε το καλό!
Άρα το Καλό δεν είναι ΕΝΑ με το κακό!
Η ευχή δεν είναι ΕΝΑ με την κατάρα!

Καλημέρα αγαπητέ τζίτζικα!

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

---

quote:

---

τζιτζικας: Βρες κατι που να είναι μονο καλο ή μονο κακο !! Το καλο δεν μπορεις να το βρεις μονο του, δηλαδη μοναχό του, αλλα παντα παρεα με κατι κακο, αυτό καλειται τροπή.
Δηλ. αν υπαρχει το καθένα μονο του και αποκλειστικα για τον εαυτον του, δηλωνομε αγνωσια, χαρακτηριστικο βλακος και σοφου, εις τον πρωτον πνευματικης τυφλωσεως εις τον ετερον πνευματικης οξυτητος.

---

ΠΑΝΤΑ ΦΙΛΙΚΑ el.elyon.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Καλον το της ψυχης σωτηριον, κακον το της ψυχης ολεθριον. "Το μεν σωζει το δε απολλυσι και ανατρεπει". Καλον ειναι αυτο που σωζει την ψυχη του ανθρωπου, κακον αυτο που οδηγει τον ανθρωπο στην απωλεια.
Στην ομολογουμενως ωφελιμοτάτη συζητηση με την Unseen προτιθεμένη φιλικως υπερ της αληθειας, εδειχθη οτι το κακον ειναι στερησις του αγαθου. Η υπαρξις του κακου εν τω κοσμω δεν φανερωνει ουσιαν, το κακον στερειται το αυτοπροσδιοριστον της ουσιας, με την σημασια που αποδιδει ο Σπινοζα στην ουσια, δηλ. "αυτο το οποιον υπαρχει εν εαυτω και νοειται δι' εαυτου". Το κακον δεν αυτοπροσδιοριζεται, δια τουτο και απεριοριστον. Δεν υπαρχει περιορισμος, ουτε στο κακο ουτε στο ψεμμα.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr