ESOTERICA.gr Forums ! - Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΣΟΦΙΑ =-.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 28/10/2007, 11:37:05 Η δική μου γνώμη: Το καλό και το κακό πιστεύω πως εκπροσωπούν ένα κοσμικό-μητρικό δίπολο μέσα στο οποίο εντάσσονται όλες οι εκδηλώσεις. Κανείς δεν μπορεί να ορίσει κάτι ως "καλό" αν ταυτόχρονα και υποχρεωτικά δεν έχει προσδιορίσει και το αντίθετό του. Για παράδειγμα, κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει το νερό ως κρύο αν ταυτόχρονα δεν έχει στο μυαλό του την έννοια του ζεστού. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα δίπολα όπως η χαρά-λύπη, νείκος-φιλότης, αγάπη-μίσος, αμαρτία-αγιοσύνη κλπ (περισσότερα περί αμαρτίας στη συνέχεια). Πολλοί λένε πως στο σύμπαν υπάρχει μόνον το καλό και ότι το κακό δεν υπάρχει αλλά είναι απλά η έλλειψη του καλού. Όμως, όπως γνωρίζουμε, δεν υπάρχει τίποτα στο σύμπαν που να μην προσδιορίζεται και να ταυτοποιείται. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να μιλάμε απλά για έλλειψη του καλού αλλά αυτή την έλλειψη να την αφήνουμε "κενή" και να μη την προσδιορίζουμε. Δεν υπάρχει "κενό" στο σύμπαν. Κατά συνέπεια, αν θέλουμε να ορίσουμε το καλό, πρέπει υποχρεωτικά να ορίσουμε και το αντίθετό του. Θυμίζω και πάλι πως το μητρικό δίπολο καλό-κακό, δεν συνδέεται απαραίτητα με το διαβολικό κακό ή με κάτι άλλο σχετικό, απλά το τελευταίο εντάσσεται στο γενικότερο-μητρικό δίπολο. Μου έρχεται στο μυαλό η πολύ σοφή ρήση "sine diabolo, nullus dominus" (χωρίς τον διάβολο, δεν υπάρχει θεός)... Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως το σύμπαν λειτουργεί με κάποιους συγκεκριμένους νόμους που ως αποτέλεσμα έχουν τη μηδενική εντροπία. Από τη στιγμή που δημιουργηθεί μία "καλή" πράξη (θετική εντροπία), κάπου γεννάται και η αντίθετή της "κακή" πράξη (αρνητική εντροπία) και ως αποτέλεσμα αυτών έχουμε την απόλυτη αρμονία στο σύμπαν. Φυσικά μία καλή πράξη μπορεί να γεννήσει μία δυσανάλογα κακή πράξη, όμως στο γενικό σύνολο δημιουργείται μία απόλυτη αρμονία με μηδενική εντροπία. * πιο πάνω αναφέρθηκα στην αμαρτία ως μέρος ενός διπόλου. Το έχω επισημάνει σε αυτό το φόρουμ πολλές φορές και αναφέρομαι φυσικά στην έννοια του προπατορικού αμαρτήματος, όπως αυτό εκφράζεται στις αναφορές της π.δ. Συγκεκριμένα, η ένστασή μου έχει σχέση με το εννοιολογικό αδιέξοδο που καταλήγει κάποιος όταν προσπαθεί να προσεγγίσει μονοσήμαντα την έννοια της αμαρτίας των πρωτόπλαστων. Ας μην ξεχνάμε πως στον κήπο της Εδέμ όπου ζούσαν ο Αδάμ και η Εύα, το κακό ήταν ανύπαρκτο (όπως αναγκαστικά ανύπαρκτο ήταν και το καλό όπως θα δούμε παρακάτω). Έτσι, λοιπόν, είχαμε στα "παλιά" εκείνα χρόνια, δύο "ανθρώπους" οι οποίοι κάποια στιγμή έλαβαν μία εντολή από τον δημιουργό τους. Η εντολή ήταν να μην φάνε από το δέντρο της Γνώσεως γιατί θα πράξουν αμαρτία και θα πεθάνουν. Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε με την εύλογη ερώτηση που έπρεπε να κάνουν οι πρωτόπλαστοι προς τον δημιουργό τους: Τι σημαίνει θα πεθάνω; Τι σημαίνει αμαρτία; Ας μην ξεχνάμε πως οι πρωτόπλαστοι πριν τη βρώση του απαγορευμένου καρπού ήταν αθάνατοι και φυσικά δεν γνώριζαν ούτε τι θα πει αμαρτία-κακή πράξη, ούτε τι θα πει καλή πράξη. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να μιλάμε για αμαρτία, για προπατορικό αμάρτημα γιατί οι πρωτόπλαστοι έθεσαν εαυτούς μπροστά σε μία πράξη, τον χαρακτήρα της οποίας αγνοούσαν παντελώς! Από τη στιγμή που δεν γνώριζαν τι σημαίνει "αμαρτάνω" (=κάνω μία "κακή" πράξη), ούτε τι σημαίνει κάνω μία "καλή" πράξη, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πως αμάρτησαν ενσυνείδητα, παρά μόνον ότι απλά επιτέλεσαν μία καθημερινή πράξη, αυτή της βρώσης ενός καρπού. Θεωρώ λοιπόν πως άδικα τους "χρεώθηκε" το προπατορικό αμάρτημα (αλλά και η "ρετσινιά" της κληρονομημένης αμαρτίας σε όλη την μετέπειτα ανθρωπότητα), μιας και αγνοούσαν παντελώς την έννοια της αμαρτίας. Τελικά γιατί δεν αναλύθηκε αυτό το εννοιολογικό πρόβλημα του προπατορικού αμαρτήματος; R + C A - Lux e Tenebris - Ω
Γιώργος Πλήρες Μέλος 970 Μηνύματα	Απεστάλη: 28/10/2007, 21:39:50 χμ...αμαρτάνω σημαίνει .. χάνω τον στόχο ... αστοχώ... δεν τα καταφέρνω... πεθαίνω σημαίνει .. δεν τα κατάφερα.. να παραμείνω ζωντανός.... (με φάγανε μπαμπέσικα...?)... λέμε.....ότι ...οι πρωτόπλαστοι ήταν αθάνατοι ... ωραία ?.. ναι .....αλλά.....εάν δεν το γνωρίζεις .. "δεν είσαι.." για να το γνωρίσεις όμως .. θα πρέπει να ¨ανοίξουν οι οφθαλμοί " όπως λέει ο όφις στην Εύα ... να γίνεις δηλ παρατηρητής.... με το που γίνονται όμως παρατηρητές .. έρχονται και αντιμετωπίζουν και γνωρίζουν την παντοδύναμη διττότα .. ή το μητρικό δίπολο ... που υπάρχουν όλες οι εκδηλώσεις και είναι αυτή η αποτυχία (αμαρτία τους) να ακούσουν τις εντολές του θεού.. που γίνεται και η επιτυχία τους από την άλλη να γνωρίσουν την αθανασία .. και "να είναι" ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ....αθάνατοι ο παρατηρητής δίνει σημασία σε κάτι με "την ματιά του"... και εδώ βρίσκεται το παιχνίδι κατά την γνώμη μου... ... στην λέξη ΣΗΜΑΣΙΑ και όχι στην λέξη ΚΑΚΟΥ (μη ξεχνάμε....το θέμα ονομάζεται Η σημασία του κακού...) και αυτό γενικά ..πιστευω......στο κακό ή καλό μπορούμε μόνο... να δώσουμε σημασία ... και αυτό είναι μια τεράστια .....δημιουργική δύναμη... που μας κάνει και εμάς.....συνδημιουργούς..... θεούς ...όπως εξάλλου μας υποσχέθηκε ο όφις...αλλά και μας αναφέρει ο Πλωτίνος "ότι οι θεοί δημιουργούν με την θέαση...." ίσως τελικά ... ο θεούλης να μας έβαλε επίτηδες μια "αποτυχία" στον δρόμο μας ..για να μας οδηγήσει στην επιτυχία .... (ε...πάντα μαθαίνεις περισσότερα από τα λάθη σου... ... ) Γιώργος αθάνατος και δεν το γνωρίζεις .. ή θάνατος και τον γνωρίζεις.....διττότητα is α μπίτς!!!
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 29/10/2007, 01:09:53 Αυτό μου θυμίζει τη γνωστή (γελοία) φράση, ο θεός μας δίνει τις δυσκολίες στη ζωή μας για να δομικάσει την πίστη μας... Όπως βλέπεις φίλε Γιώργο, οτιδήποτε θέλουμε να συνδέσουμε με τις πράξεις των πρωτόπλαστων, προϋποθέτει την ενσυνείδητη επιτέλεση μίας πράξης. Είναι αυτό που λέμε με απλά λόγια "ξέρω τι κάνω", έχω συνείδηση των πράξεών μου. Αυτό φυσικά ήταν ασύμβατο και άσχετο με την προ-βρώσης φύση των πρωτόπλαστων και κατά συνέπεια είναι άδικο να τους φορτώνει κάποιος την αρχική αμαρτία. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η ένστασή μου. R + C A - Lux e Tenebris - Ω Edited by - Trithemius on 29/10/2007 01:11:36
Γιώργος Πλήρες Μέλος 970 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2007, 02:03:52 καλά.... εάν δεν σου αρέσει... και έχεις ενστάσεις ... χμ.. για δοκίμασε κάτι ποιο γνωστικιστικό .. ....ίσως τελικά όφις να μας ώθησε επίτηδες σε μία αποτυχία ..για να μας οδηγήσει στην επιτυχία... Γιώργος δεν είναι κακό να δοκιμάζεις...
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2007, 07:12:25 Το θέμα δεν είναι τι μου αρέσει αλλά τι ισχύει. Η όλη διαδικασία εμβόλιμης σκέψης του δημιουργού πράγματι δεν μου κάθεται καλά και αυτό γιατί (για άλλη μια φορά) χρωματίζουμε τον δημιουργό (αν δεχτούμε πως ορίζεται ως τέτοιος) με αμιγώς ανθρωπομορφικά κριτήρια. Η "γνωστικιστική" σου προσέγγιση (την προτιμώ από την αμιγώς ιουδαϊοχριστιανική) είναι ενδιαφέρουσα αλλά έχει και σαφείς Ροδοσταυρικές καταβολές γιατί σύμφωνα με μία τρίτη ερμηνεία του συμβόλου του ρόδου και του σταυρού, για να ανθίσει το ρόδο (πνευματική εξέλιξη), πρέπει πρώτα να "σταυρωθείς" (τριβή και δράση στον υλικό κόσμο μέσα από διάφορες δυσκολίες-άθλους κατά το αρχαιοελληνικό πρότυπο). Απλώς, σε όλη τη διαδικασία αλληλεπίδρασης πρωτόπλαστων-θεού-όφεως, βλέπω πως το γεγονός της "αμαρτίας" περνά από εξόφθαλμα ανθρωπομορφικές ιδιότητες για τον δημιουργό και τον όφι. Ας μην ξεχνάμε πως πριν από το προπατορικό αμάρτημα, η οπτική των πρωτόπλαστων για τον κόσμο που τους περιέβαλε ήτο εντελώς διαφορετική σε σχέση με τα "μεθεόρτια"... R + C A - Lux e Tenebris - Ω
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2007, 07:16:41 Να συμπληρώσω επίσης πως αμαρτία, όπως σωστά επισήμανε ο φίλος Γιώργος σημαίνει "χάνω τον στόχο μου" και συγκεκριμένα αφορά σε "πνευματική αστοχία". Πείτε μου τώρα εσείς, πως θα μπορούσαν οι πρωτόπλαστοι να κατανοήσουν αυτόν τον όρο, "τέλειοι" όντες και απαλλαγμένοι από καταστάσεις και ροπές που θα οδηγούσαν σε μια τέοια "αστοχία", έτσι ώστε προ της βρώσης του απαγορευμένου καρπού να έχουν συνείδηση της αμαρτίας τους και του τι επρόκειτο να κάνουν. Επιτέλους ας τους αθωώσει κάποιος, έτσι για να γλυτώσουμε κι εμείς R + C A - Lux e Tenebris - Ω
Γιώργος Πλήρες Μέλος 970 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2007, 19:15:14 εχμ.. το πρωπατορικό "αμάρτημα" ειναι ένας μύθος ... και στους μύθους δεν τίθεται θέμα του ῾τι ισχύει῾ παραπάνω μίλησες ... για "γενικότερο-μητρικό δίπολο" ... οπότε.... έχουμε να κάνουμε με το πρωπατορικό δίπολο ( αμαρτία - ευστοχία).... μήπως θα έπρέπε να εξετάσουμε ....και σε τι έχουμε πετύχει...? και ίσως να το θεωρίσουμε "καλὀ" αλλά .....ανεξαρτήτως όμως ... την αμαρτία ...ή την κατανόηση ...κλπ... θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση... γιατι τελικά η Εύα έδωσε σημασία στα λεγόμενα του όφι .. αντί να υπακούσει στην εντολή του θεού δημιουργού... ποιά δύναμη βρίσκεται απο πίσω...? και γιατί πρὠτα ... στην γυναίκα και όχι στον άνδρα... Γιώργος τελικά ..έχω αρχίσει και απολαμβάνω τον ρόλο του sugar-daddy ...(έλα.. να βλέπω τις "πινελιές ομορφίας" στην πίστα.. παρακαλώ..)
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 30/10/2007, 21:47:23 Κανονικά θα έπρεπε να σου απαντήσει η... Εύα Πάραυτα, σου απαντώ πως στην ουσία, η Εύα δεν ήξερε τι έκανε, δεν είχε συνείδηση της πράξης της γιατί αγνοούσε παντελώς την "υφή" και τον ορισμό των συνεπειών που θα αντιμετώπιζε. Με απλά λόγια "ξέχασε" να ρωτήσει τον δημιουργό της "τι εννοείς θα πεθάνουμε;". Έτσι λοιπόν ο όφις εκμεταλλεύτηκε την άγνια της Εύας και έκανε τα... "γνωστά". Οκ, εξηγήσεις μπορούμε να βρούμε πολλές, ένα όμως είναι το σίγουρο: η υπόθεση του προπατορικού αμαρτήματος "μπάζει" πολύ R + C A - Lux e Tenebris - Ω
Dying_Incubus Συντονιστής Tuvalu 13482 Μηνύματα	Απεστάλη: 31/10/2007, 11:02:28 Η αλήθεια είναι πως ο συγκεκριμένος μύθος του προπατορικού αμαρτήματος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσον αφορά τους συμβολισμούς που μπορεί να κρύβει. Καταρχάς ο όφις σε πολλούς μύθους διαφόρων λαών θεωρείται σύμβολο σοφίας και γνώσης. Στην προκειμένη περίπτωση έγινε αιτία για να μεταδοθεί στον άνθρωπο η γνώση του Καλού και του Κακού, του έδωσε δηλαδή την ικανότητα να διακρίνει το Κακό και το Καλό κι ίσως τα δίπολα που αναφέρετε. Πριν γίνει αυτό, ο άνθρωπος ήταν ευτυχισμένος αλλά είχε άγνοια. Μήπως αυτό είναι ένα σημείο που θα πρέπει να εστιαστούμε; Η γνώση προκαλεί πόνο επειδή η συνείδηση μας διευρύνεται κι αναγνωρίζει ολοένα και περισσότερες εμπειρίες ενώ η άγνοια μας κάνει μακάριους τους πτωχούς τω πνεύματι; Το μήλο επίσης είναι - μεταξύ άλλων - και σύμβολο αθανασίας, στους πρωτόπλαστους όμως επέφερε σταδιακά τον θάνατο και τον φυσικό πόνο. Σχετικά με το ρήμα "αμαρτάνω", ο Γιώργος έδωσε πράγματι έναν σωστό ορισμό. Αμαρτάνω = χάνω τον στόχο μου. Οι πρωτόπλαστοι αμάρτησαν, έχασαν τον στόχο τους. Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι που μου γεννά λοιπόν μια απορία. Ποιός ήταν ο στόχος εκείνος τον οποίο έχασαν; quote: ποιά δύναμη βρίσκεται απο πίσω...? και γιατί πρὠτα ... στην γυναίκα και όχι στον άνδρα... Νομίζω πως η εβραϊκή κοινωνία - τουλάχιστον όπως περιγράφεται μέσα από τη μυθολογία τους - είχε την γυναίκα κάπως υποβιβασμένη. Παρόλα αυτά, έτσι για να σας τσιγκλίσω λιγάκι, θυμηθείτε λίγο και τη Λίλιθ, την πρώτη γυναίκα του Αδάμ. Κάποιες κακές γλώσσες πάλι λένε ότι δεν ήταν ο Σατανάς που μεταμορφωμένος σε φίδι εξαπάτησε την Εύα αλλά η Λίλιθ που ζήλεψε το ζευγάρι... *In anticipation of my resurrection...*
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 31/10/2007, 16:11:26 Αν θέλεις τη δική μου γνώμη, οι πρωτόπλαστοι ΔΕΝ είχαν κάποιον στόχο, απλά ζούσαν. Εναλλακτικά, θα μπορούσα να απαντήσω πως οι πρωτόπλαστοι είχαν στόχους και επιδιώξεις που ανήκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ποιότητας, υφής και ταυτότητας, σε σχέση με τα ανθρώπινα δεδομένα. Από τη στιγμή που θέλουμε να αξιολογήσουμε τον στόχο-σκοπό που τυχόν είχαν στη ζωή τους, πρέπει να τον δούμε με τα δικά τους μάτια (προ πτώσης) και κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να γίνει μέσα από τα ανθρώπινα φίλτρα και δυνατότητες κατανόησης. Νομίζω πως κάθε απόπειρα επεξήγησης του γεγονότος της "πτώσης" οδηγεί σε εννοιολογικό αδιέξοδο. Πάραυτα, νομίζω πως στους χριστιανούς κάποιοι οφείλουν μία εξήγηση ή τουλάχιστον μία ομολογία του αδιεξόδου στο οποίο οδηγούνται (εφόσον φυσικά "ψάξουν" το θέμα). R + C A - Lux e Tenebris - Ω Edited by - Trithemius on 31/10/2007 16:24:20
τζιτζικας Μέλος 1ης Βαθμίδας 104 Μηνύματα	Απεστάλη: 31/10/2007, 23:43:06 Η Ευα, οπως και ο Αδαμ, εγνωριζε μετα πασης ακριβειας την εντολη του Θεου. Τουτο φαινεται καθαρως εκ του οτι η Ευα αντιτασσει εις το πρωτον ψευδος του διαβολου, την εντολην ως ειχε παραδοθει υπο του Θεου. Δεν κανει λαθος στο μετρημα, καιτοι υποκινουμενη τεχνηκως υπο του οφεως εις προκαταληψιν και συγχυσην της εντολης. Φυλαττει την εντολην ως εχει και ποιηται διαφοραν ψευδούς ειδησεως και πραγματικοτητος. Η Ευα, στην πρωτη σκηνη του διαλογου, εισαγει οριον. Επομενως εχει λογικην συνειδησην, περιορισμενη εστω εις μεμακρυσμενην περιοχην της ψυχης. Ελεγχει την πρωτη πληροφορια που της διδει ο οφις και ξεχωριζει σαφως την μη εγκυροτητα της. Στη συνεχεια ομως αδυνατει κατα τον λογον και δεν ξεχωριζει την δευτερη πληροφορια του οφεως, καιτοι η πληροφορια αυτη ευρισκετο εις πληρην λογικην αντιθεσην μετα της εντολης. Διατι ;; Σημειωτεον οτι ο οφις εις το προσκηνιον, δεν εδωσε ουδεμιαν εντολην στους πρωτοπλαστους του φαγειν. Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!
Dying_Incubus Συντονιστής Tuvalu 13482 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2007, 10:01:44 Φίλε Trithemius, ο μύθος των πρωτόπλαστων όντως μπορεί να σε οδηγήσει σε αδιέξοδο. Από τη μία έχουμε την αμαρτία, την απόκλιση δηλαδή από τον στόχο. Από την Παλαιά Διαθήκη δεν έχουμε κάποια ένδειξη ότι αυτοί είχαν κάποιον στόχο. Θα μπορούσε να ισχύει κι αυτό που αναφέρεις: quote: Εναλλακτικά, θα μπορούσα να απαντήσω πως οι πρωτόπλαστοι είχαν στόχους και επιδιώξεις που ανήκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ποιότητας, υφής και ταυτότητας, σε σχέση με τα ανθρώπινα δεδομένα. Εάν το επίπεδο αυτό θεωρείται ανώτερο από τα ανθρώπινα δεδομένα, πολύ εύκολα δεν την πάτησαν, βρε παιδί μου; Συμφωνώ ότι δεν γίνεται να είμαστε σε θέση να δούμε όλες τις παραμέτρους όσο προσεγίζουμε το μύθο μέσα από τα δικά μας μάτια. Όμως μερικά πράγματα (το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού που οδηγεί στην αμαρτία και τον θάνατο, το κακό φίδι) με ξενίζουν λιγάκι... *In anticipation of my resurrection...*
Polemarhos Νέο Μέλος 2 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2007, 16:45:56 Εγώ προτιμό το καλό...
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 01/11/2007, 16:56:49 quote: Η Ευα, οπως και ο Αδαμ, εγνωριζε μετα πασης ακριβειας την εντολη του Θεου. Τουτο φαινεται καθαρως εκ του οτι η Ευα αντιτασσει εις το πρωτον ψευδος του διαβολου, την εντολην ως ειχε παραδοθει υπο του Θεου. Δεν κανει λαθος στο μετρημα, καιτοι υποκινουμενη τεχνηκως υπο του οφεως εις προκαταληψιν και συγχυσην της εντολης. Φυλαττει την εντολην ως εχει και ποιηται διαφοραν ψευδούς ειδησεως και πραγματικοτητος. Η Ευα, στην πρωτη σκηνη του διαλογου, εισαγει οριον. Επομενως εχει λογικην συνειδησην, περιορισμενη εστω εις μεμακρυσμενην περιοχην της ψυχης. Ελεγχει την πρωτη πληροφορια που της διδει ο οφις και ξεχωριζει σαφως την μη εγκυροτητα της. Στη συνεχεια ομως αδυνατει κατα τον λογον και δεν ξεχωριζει την δευτερη πληροφορια του οφεως, καιτοι η πληροφορια αυτη ευρισκετο εις πληρην λογικην αντιθεσην μετα της εντολης. Διατι ;; Σημειωτεον οτι ο οφις εις το προσκηνιον, δεν εδωσε ουδεμιαν εντολην στους πρωτοπλαστους του φαγειν. Ας δούμε λίγο το βιβλικό κείμενο (Γένεση, κεφ. 3): 1 Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου; 2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα, 3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε. 4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· 5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν. 6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον. 7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα. 8 Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὅ τε ᾿Αδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου. 9 καὶ ἐκάλεσε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ᾿Αδὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ᾿Αδάμ, ποῦ εἶ; 10 καὶ εἶπεν αὐτῷ· τῆς φωνῆς σου ἤκουσα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐφοβήθην, ὅτι γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. 11 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Θεός· τίς ἀνήγγειλέ σοι ὅτι γυμνὸς εἶ, εἰ μὴ ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες; 12 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αδάμ· ἡ γυνή, ἣν ἔδωκας μετ᾿ ἐμοῦ, αὕτη μοι ἔδωκεν ἀπὸ τοῦ ξύλου, καὶ ἔφαγον. 13 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῇ γυναικί· τί τοῦτο ἐποίησας; καὶ εἶπεν ἡ γυνή· ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον. 14 καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ὄφει· ὅτι ἐποίησας τοῦτο, ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ ἀπὸ πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· ἐπὶ τῷ στήθει σου καὶ τῇ κοιλίᾳ πορεύσῃ καὶ γῆν φαγῇ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. 15 καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν. 16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. 17 τῷ δὲ ᾿Αδὰμ εἶπεν· ὅτι ἤκουσας τῆς φωνῆς τῆς γυναικός σου καὶ ἔφαγες ἀπὸ τοῦ ξύλου, οὗ ἐνετειλάμην σοι τούτου μόνου μὴ φαγεῖν, ἀπ᾿ αὐτοῦ ἔφαγες, ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· ἐν λύπαις φαγῇ αὐτὴν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 18 ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι, καὶ φαγῇ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ. 19 ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου, ἕως τοῦ ἀποστρέψαι σε εἰς γὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθης, ὅτι γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ· 20 καὶ ἐκάλεσεν ᾿Αδὰμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων. 21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς. 22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς. Και ερωτώ: 1. Που είναι το φεύδος του όφεως; 2. Η Εύα πουθενά δεν φαίνεται να την "κατάφερε" ο όφις να φάει από τον απαγορευμένο καρπό. Πουθενά δεν υπάρχει σύγχυση της Εύας στο συγκεκριμένο περιστατικό (Αντίθετα και ευκόλως, η Εύα αδιαφορεί για την εντολή του θεού και τρώει από τον καρπό ιδία βουλήσει. 3. Που διαφαίνεται πως η Εύα "ελέγχει" την εντολή του όφεως; Αν είναι όντως έτσι, τότε γιατί θυσίασε εν γνώσει της την αθανασία της; 4. Ποιές ήταν οι δύο πληροφορίες που έδωσε ο όφις; 5. Αν οι πρωτόπλαστοι ήδη γνώριζαν (=κατανοούσαν) όπως λες την εντολή του θεού, τότε αυτό σημαίνει πως το δίπολο καλό-κακό ΗΔΗ υπήρχε στην Εδέμ πριν το περιστατικό με τον όφι. Καταλαβαίνεις όμως πως κάτι τέτοιο ακυρώνει ολόκληρη τη βάση και αιτία ύπαρξης του χριστιανισμού; Άλλωστε, στο χωρίο 5 διαφαίνεται ξεκάθαρα πως οι πρωτόπλαστοι είχαν ΠΑΝΤΕΛΗ άγνοια του καλού και του κακού, γιατί ο όφις λέει στην Εύα πως ΑΝ και μόνον ΑΝ θα φάνε από τον απαγορευμένο καρπό, τότε μόνον θα ανοιχθούν οι οφθαλμοί τους (άραγε ποιά η φύση των "οφθαλμών" στους οποίους αναφερόταν ο όφις;). Όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα πως το καλό και το κακό θα το γνώριζαν οι πρωτόπλαστοι μόνον όταν θα έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό και όχι πιο πριν. Αν εδώ δεν υπάρχει εννοιολογικό πρόβλημα, θα ήθελα πολύ να μάθω την "άλλη" εξήγηση. R + C A - Lux e Tenebris - Ω Invoke often Edited by - Trithemius on 01/11/2007 17:07:07
τζιτζικας Μέλος 1ης Βαθμίδας 104 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/11/2007, 01:50:39 quote: quote: Η Ευα, οπως και ο Αδαμ, εγνωριζε μετα πασης ακριβειας την εντολη του Θεου. Τουτο φαινεται καθαρως εκ του οτι η Ευα αντιτασσει εις το πρωτον ψευδος του διαβολου, την εντολην ως ειχε παραδοθει υπο του Θεου. Δεν κανει λαθος στο μετρημα, καιτοι υποκινουμενη τεχνηκως υπο του οφεως εις προκαταληψιν και συγχυσην της εντολης. Φυλαττει την εντολην ως εχει και ποιηται διαφοραν ψευδούς ειδησεως και πραγματικοτητος. Η Ευα, στην πρωτη σκηνη του διαλογου, εισαγει οριον. Επομενως εχει λογικην συνειδησην, περιορισμενη εστω εις μεμακρυσμενην περιοχην της ψυχης. Ελεγχει την πρωτη πληροφορια που της διδει ο οφις και ξεχωριζει σαφως την μη εγκυροτητα της. Στη συνεχεια ομως αδυνατει κατα τον λογον και δεν ξεχωριζει την δευτερη πληροφορια του οφεως, καιτοι η πληροφορια αυτη ευρισκετο εις πληρην λογικην αντιθεσην μετα της εντολης. Διατι ;; Σημειωτεον οτι ο οφις εις το προσκηνιον, δεν εδωσε ουδεμιαν εντολην στους πρωτοπλαστους του φαγειν. Ας δούμε λίγο το βιβλικό κείμενο (Γένεση, κεφ. 3): 1 Ο δε όφις ήν φρονιμώτατος πάντων των θηρίων των επί της γής, ών εποίησε Κύριος ο Θεός. και είπεν ο όφις τή γυναικί· τι ότι είπεν ο Θεός, ου μη φάγητε από παντός ξύλου τού παραδείσου; 2 και είπεν η γυνή τώ όφει· από καρπού τού ξύλου τού παραδείσου φαγούμεθα, 3 από δε τού καρπού τού ξύλου, ό εστιν εν μέσω τού παραδείσου, είπεν ο Θεός, ου φάγεσθε απ’ αυτού, ου δε μη άψησθε αυτού, ίνα μη αποθάνητε. 4 και είπεν ο όφις τή γυναικί· ου θανάτω αποθανείσθε· 5 ήδει γάρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν. 6 και είδεν η γυνή, ότι καλόν το ξύλον εις βρώσιν και ότι αρεστόν τοίς οφθαλμοίς ιδείν και ωραίόν εστι τού κατανοήσαι, και λαβούσα από τού καρπού αυτού έφαγε· και έδωκε και τώ ανδρί αυτής μετ’ αυτής, και έφαγον. 7 και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο, και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν, και έρραψαν φύλλα συκής και εποίησαν εαυτοίς περιζώματα. 8 Καί ήκουσαν της φωνής Κυρίου τού Θεού περιπατούντος εν τώ παραδείσω το δειλινόν, και εκρύβησαν ό τε Αδάμ και η γυνή αυτού από προσώπου Κυρίου τού Θεού εν μέσω τού ξύλου τού παραδείσου. 9 και εκάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ· Αδάμ, που εί; 10 και είπεν αυτώ· της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος εν τώ παραδείσω και εφοβήθην, ότι γυμνός ειμι, και εκρύβην. 11 και είπεν αυτώ ο Θεός· τις ανήγγειλέ σοι ότι γυμνός εί, ει μη από τού ξύλου, ού ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν, απ’ αυτού έφαγες; 12 και είπεν ο Αδάμ· η γυνή, ήν έδωκας μετ’ εμού, αύτη μοι έδωκεν από τού ξύλου, και έφαγον. 13 και είπε Κύριος ο Θεός τή γυναικί· τι τούτο εποίησας; και είπεν η γυνή· ο όφις ηπάτησέ με, και έφαγον. 14 και είπε Κύριος ο Θεός τώ όφει· ότι εποίησας τούτο, επικατάρατος σύ από πάντων των κτηνών και από πάντων των θηρίων των επί της γής· επί τώ στήθει σου και τή κοιλία πορεύση και γήν φαγή πάσας τας ημέρας της ζωής σου. 15 και έχθραν θήσω ανά μέσον σού και ανά μέσον της γυναικός και ανά μέσον τού σπέρματός σου και ανά μέσον τού σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και σύ τηρήσεις αυτού πτέρναν. 16 και τή γυναικί είπε· πληθύνων πληθυνώ τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου· εν λύπαις τέξη τέκνα, και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου, και αυτός σου κυριεύσει. 17 τώ δε Αδάμ είπεν· ότι ήκουσας της φωνής της γυναικός σου και έφαγες από τού ξύλου, ού ενετειλάμην σοι τούτου μόνου μη φαγείν, απ’ αυτού έφαγες, επικατάρατος η γη εν τοίς έργοις σου· εν λύπαις φαγή αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου· 18 ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φαγή τον χόρτον τού αγρού. 19 εν ιδρώτι τού προσώπου σου φαγή τον άρτον σου, έως τού αποστρέψαι σε εις γήν γήν, εξ ής ελήφθης, ότι γη εί και εις γήν απελεύση· 20 και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων. 21 Καί εποίησε Κύριος ο Θεός τώ Αδάμ και τή γυναικί αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς. 22 και είπεν ο Θεός· ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, τού γινώσκειν καλόν και πονηρόν· και νύν μη ποτε εκτείνη την χείρα αυτού και λάβη από τού ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα. 23 και εξαπέστειλεν αυτόν Κύριος ο Θεός εκ τού παραδείσου της τρυφής εργάζεσθαι την γήν, εξ ής ελήφθη. 24 και εξέβαλε τον Αδάμ και κατώκισεν αυτόν απέναντι τού παραδείσου της τρυφής και έταξε τα Χερουβίμ και την φλογίνην ρομφαίαν την στρεφομένην φυλάσσειν την οδόν τού ξύλου της ζωής. R + C A - Lux e Tenebris - Ω Invoke often Edited by - Trithemius on 01/11/2007 17:07:07 quote: Και ερωτώ: 1. Που είναι το φεύδος του όφεως; Αγαπητε Trithemius, Ειλικρινα, διακρινεις ή δεν διακρινεις μεσα στο βιβλικο κειμενο που εδωσες, ποιο είναι το ψευδος ;; Δεν αμφιβαλλω ότι βλεπεις που είναι το ψεμμα διοτι είναι ολοφανερο και με στεναχωρεις. quote: 2. Η Εύα πουθενά δεν φαίνεται να την "κατάφερε" ο όφις να φάει από τον απαγορευμένο καρπό. Πουθενά δεν υπάρχει σύγχυση της Εύας στο συγκεκριμένο περιστατικό (Αντίθετα και ευκόλως, η Εύα αδιαφορεί για την εντολή του θεού και τρώει από τον καρπό ιδία βουλήσει. Ιδια βουλησει, ναι. Η αδιαφορια δεν συναγεται ρητως από το κειμενο αλλα ως υποθεσις μπορει να υποστηριχθη. Ετσι νομιζω. Γενικως το συναισθημα της αδιαφοριας είναι ηδη κακια, διοτι εξισωνει λογικην στασην κρισεως και αλογην επιθυμιαν. quote: Που διαφαίνεται πως η Εύα "ελέγχει" την εντολή του όφεως; Αν είναι όντως έτσι, τότε γιατί θυσίασε εν γνώσει της την αθανασία της; Εδώ δεν διαφαινεται ;; « 2 και είπεν η γυνή τώ όφει· από καρπού τού ξύλου τού παραδείσου φαγούμεθα, 3 από δε τού καρπού τού ξύλου, ό εστιν εν μέσω τού παραδείσου, είπεν ο Θεός, ου φάγεσθε απ’ αυτού, ου δε μη άψησθε αυτού, ίνα μη αποθάνητε..» Ο οφις δεν διδει ρητην εντολην. Δεν αποφαινεται. Ουτε καν προτεινει φιλικα στους πρωτοπλαστους να παρουν και να φαγουν από τον καρπο, (διοτι φιλος της αληθειας ο οφις, ψευδης ο Θεος). Αν ο οφις επραττε ετσι, μαλλον θα αποτυγχανε. Ξερει τι κανει. Παντος νοηματος κατοχος. Την βουληση του ανθρωπου δεν μπορει να την παραβιασει. Εμεις οι ιδιοι συγκαταβαινομε. Αν δεν πουμε εμεις το ναι, δεν γινεται τιποτα. Αλλα γιατι η Ευα θυσίασε εν γνώσει της την αθανασία της και εμεις θυσιαζομε εν γνωσει μας τω θανατω ;; quote: 4. Ποιές ήταν οι δύο πληροφορίες που έδωσε ο όφις; Η πρωτη : «και είπεν ο όφις τή γυναικί· τι ότι είπεν ο Θεός, ου μη φάγητε από παντός ξύλου τού παραδείσου;» και η δευτερη : « 4 και είπεν ο όφις τή γυναικί· ου θανάτω αποθανείσθε· 5 ήδει γάρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν.» quote: 5. Αν οι πρωτόπλαστοι ήδη γνώριζαν (=κατανοούσαν) όπως λες την εντολή του θεού, τότε αυτό σημαίνει πως το δίπολο καλό-κακό ΗΔΗ υπήρχε στην Εδέμ πριν το περιστατικό με τον όφι. Καταλαβαίνεις όμως πως κάτι τέτοιο ακυρώνει ολόκληρη τη βάση και αιτία ύπαρξης του χριστιανισμού; Άλλωστε, στο χωρίο 5 διαφαίνεται ξεκάθαρα πως οι πρωτόπλαστοι είχαν ΠΑΝΤΕΛΗ άγνοια του καλού και του κακού, γιατί ο όφις λέει στην Εύα πως ΑΝ και μόνον ΑΝ θα φάνε από τον απαγορευμένο καρπό, τότε μόνον θα ανοιχθούν οι οφθαλμοί τους (άραγε ποιά η φύση των "οφθαλμών" στους οποίους αναφερόταν ο όφις;). Όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα πως το καλό και το κακό θα το γνώριζαν οι πρωτόπλαστοι μόνον όταν θα έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό και όχι πιο πριν. Αν εδώ δεν υπάρχει εννοιολογικό πρόβλημα, θα ήθελα πολύ να μάθω την "άλλη" εξήγηση. Οι πρωτοπλαστοι εγνωριζον την εντολη. Δεν εγνωριζον εις την φυσην τους, υπαρξην καλου και κακου και διαφοράν, ότι όλα λιαν καλως. Πως εγνωριζον καλον και κακον ;; Μεσω της εντολης. Όχι εξ εμπειριας και εν τη καρδια αυτων, αλλα εκ διανοιας. Κατανοουσαν, δεν αποδιδει καλα. Σημαινει, εννοουσαν εντελως. Μικρο παιδι και νηπιο εννοει αλλα δεν εννοει πληρως. Ειχαν την πληροφοριαν ότι αν αγγιξετε αυτό και φαγετε από αυτό θα πεθανετε. Οι πρωτοπλαστοι εν τω παραδεισω, δεν εχρειαζοντο γνωσην καλου και κακου, για να τους αποδοθει ΠΑΝΤΕΛΗ αγνοια. Διοτι ειχαν δημιουργηθει τελειοι, πλην η θεωσις των εμελλε ενεργουσα δια των ιδιων και ελευθερως. Η δια βιας αρετη, αναξιος και μισητο στολιδι. Εάν οι πρωτοπλαστοι ηδη εγνωριζον εκ της δημιουργιας καλο και κακο, τοτε ο δημιουργος καλος και κακος. Ο οφις δεν λεει αν και μονο αν, δεν επιβαλει ορον και βετο αλλα εμφανιζεται διαβεβαιωνων εμπιστευτικως, όπως γινεται στα κατ' ονομα δημοκρατικα κρατη. Το «ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού» μεταφραζετε την ημερα, καθ ην ημερα κλπ. Η διαβεβαιωσις του οφεως είναι όμως υποθεσις που συγκινει την Ευα. Εγγιζει αορατως ευαισθητον χορδην, χωρις να ενοχλει. Ανεπαισθητως υψωνει τον μυστικον ποθον της ψυχης για θεωση, υποσχομενη αμμεσην και πραγματικην καταστασην βιωσεως. Κυριως διαφημιζει ισοθειαν. Τουτο εφαντασθη η Ευα, πλην θεωσην ανευ Θεου δεν γινεται. Προκειται περι ψευδης αισθησεως. Λεγεις ότι οι πρωτοπλαστοι θα γνωριζαν τι εστι καλο και κακο, τοτε μόνον όταν θα έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Οχι πιο πριν. Αυτη ειναι η αποψη του οφεως. Ποιο είναι το εννοιολογικο προβλημα, δεν εννοω καλως, εξηγησε λιγο. Οι πρωτοπλαστοι ποτε δεν εγνωρισαν κάτ' ουσιαν τι εστι καλο και κακο, ουδεις γνωριζει, απαντες ερευνουμε. Εμπειριες προσωρινες καλου και κακου γνωριζομε. Οι πρωτοπλαστοι εξεπεσαν και εξοριστησαν του Παραδεισου επειδη παρεβησαν την εντολη και οχι επειδη εφαγον τον καρπο. Ο καρπος αυτος που εδοκιμασαν ητο η κτιστη φυση τους, δηλ. το εκ του μηδενος. Ολη τη μερα ψελνω,πανω στο δενδρο!
elo Συντονιστής Greece 3417 Μηνύματα	Απεστάλη: 02/11/2007, 20:55:28 Μιας και αναφερθήκατε στον κήπο της Εδέμ και στον Αδάμ και την Εύα, υπάρχει και μια διαφορετική υπόθεση που αναφέρεται στο Ζόχαρ (λαμπρότητα) που αν θυμάμαι καλά είχε ως βάση το όραμα του Ιεζεκιήλ τον 6ο αιώνα πχ . Κατά αρχή υπάρχει ένα ερώτημα για το ποιος έδιωξε ποιον από τον κήπο ; Ο θεός τους πρωτόπλαστους ή οι πρωτόπλαστοι τον θεό ; Αναφέρει ότι είμαστε ακόμα μέσα στον κήπο της Εδέμ, όμως δεν το συνειδητοποιούμε γιατί έχουμε εκδιώξει τον θεό . Έχουμε χάσει την επαφή μας με τον εσωτερικό πνευματικό μας κόσμο . Όπως και πολύ ενδιαφέρων έχει η ερμηνεία που δίνει το Ζόχαρ πως ο θεός έχει δυο όψης Αρσενικό και Θηλυκό και ο σκοπός του ανθρώπου είναι να ενώσει τις δυο φύσης του θεού σε μια και αυτό το καταφέρνεις μόνο διαμέσου της αγάπης και της αρετής ( μήπως υπάρχει ομοιότητα και στην ιστορία του Αδάμ και της Εύας με τον θεό ως αρσενικό και θηλυκό ) . «Με την διέγερση κάτω υπάρχει παρόμοια διέγερση και πάνω . Το Αρσενικό με το θηλυκό ενώνονται, ο πόθος υπερισχύει…οι κόσμοι ευλογούνται και πάνω και κάτω ευφραίνονται» Τα ανθρώπινα όντα μπορούν να επηρεάσουν τον θεό με τις καλές του πράξεις, εναντιθέσει η αδυναμία και το κακό των ανθρώπων μπορεί να δημιουργήσει χάος, μπορεί να ενδυναμώσει το κοσμικό κακό . Μια εντελώς διαφορετική άποψη από την εβραϊκή Καμπάλα …
Dying_Incubus Συντονιστής Tuvalu 13482 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/11/2007, 12:31:40 Φίλε elo, διαβάζοντας το μήνυμα σου μου έρχεται στο νου το ερώτημα εάν ο Θεός είναι μέρος του Σύμπαντος ή εάν είναι κάτι πέρα από αυτό ως εξωτερικός παρατηρητής. quote: Όπως και πολύ ενδιαφέρων έχει η ερμηνεία που δίνει το Ζόχαρ πως ο θεός έχει δυο όψης Αρσενικό και Θηλυκό και ο σκοπός του ανθρώπου είναι να ενώσει τις δυο φύσης του θεού σε μια και αυτό το καταφέρνεις μόνο διαμέσου της αγάπης και της αρετής ( μήπως υπάρχει ομοιότητα και στην ιστορία του Αδάμ και της Εύας με τον θεό ως αρσενικό και θηλυκό ) . Αυτό είναι ένα σημείο που μπορεί να μας θυμίσει τον όρο Σεκινά. Μέσα από την αραμαική μετάφραση της Βίβλου ο όρος αυτός υποδήλωνε την παρουσία του Θεού στους ανθρώπους ενώ από κάποιους φιλοσόφους του Μεσαίωνα η Σεκινά θεωρήθηκε ως μια ξεχωριστή θηλυκή οντότητα ενώ μέσα από κάποια καββαλιστικά συστήματα η Σεκινά θεωρήθηκε ως σύζυγος του Θεού, η παρουσία της οποίας μπορεί να βοηθήσει στην επανένωση του ανθρώπου με το Θείο. Εν πάσει περιπτώσει, σχεδόν στα πάντα μπορούμε να αντικρύσουμε τις όψεις του θηλυκού και του αρσενικού, τις οποίες θα πρέπει να δούμε μέσα από μια ευρύτερη έννοια. Τα δίπολα πχ συναισθηματικών και νοητικών καταστάσεων λέγεται ότι αποτελούν θηλυκές κι αρνητικές όψεις, στην Φύση έχουμε έντονες αυτές τις δύο όψεις κι ότι αυτό που χρειάζεται η ένωση αυτών των δύο όψεων με σκοπό να επέλθει η ισορροπία κι η αρμονία. Σε κάποιες εσωτερικές διδασκαλίες λέγεται ότι η Ψυχή δεν είναι ούτε αρσενική ούτε θηλυκή, αποτελεί απλά μια έκφραση του Θείου η οποία ολοκληρώνεται όταν μπορεί να συνθέσει και να ενώσει - ακόμη και τις θηλυκές κι αρσενικές όψεις. *In anticipation of my resurrection...*
oros777 Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 317 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/11/2007, 13:03:32 Αγαπητοί φίλοι Αναρωτηθήκατε πάνω στο κείμενο της γραφής: quote: 4 και είπεν ο όφις τή γυναικί· ου θανάτω αποθανείσθε· 5 ήδει γάρ ο Θεός, ότι ή αν ημέρα φάγητε απ’ αυτού, διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γινώσκοντες καλόν και πονηρόν. 6 και είδεν η γυνή, ότι καλόν το ξύλον εις βρώσιν και ότι αρεστόν τοίς οφθαλμοίς ιδείν και ωραίόν εστι τού κατανοήσαι, και λαβούσα από τού καρπού αυτού έφαγε· και έδωκε και τώ ανδρί αυτής μετ’ αυτής, και έφαγον. 7 και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο, και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν, και έρραψαν φύλλα συκής και εποίησαν εαυτοίς περιζώματα. ………………………………… 20 και εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων. 21 Καί εποίησε Κύριος ο Θεός τώ Αδάμ και τή γυναικί αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς. 22 και είπεν ο Θεός· ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, τού γινώσκειν καλόν και πονηρόν· και νύν μη ποτε εκτείνη την χείρα αυτού και λάβη από τού ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα. 23 και εξαπέστειλεν αυτόν Κύριος ο Θεός εκ τού παραδείσου της τρυφής εργάζεσθαι την γήν, εξ ής ελήφθη. Θα ήθελα να σας ρωτήσω γιατί άραγε προσπαθείτε να ξανά ανακαλύψετε την Αμερική ενώ αυτή ήδη έχει ανακαλυφθεί (και υπάρχει καταγραμμένη μέσα στα βιβλία της εσωτερικής φιλοσοφίας;). Με λίγα λόγια αν διαβάζατε εσωτερισμό θα γνωρίζατε ότι αναφέρονται τα εξής σχετικά με τους οφθαλμούς «7 και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο,»: -------------------------------- Ο Τρίτος Οφθαλμός κέντρο κεφαλής Θέληση. Άτμα. Ο οφθαλμός του Πατρός, της Ενάδας. ΣΑΜΠΑΛΛΑ. Η πρώτη όψη της θέλησης ή δύναμης και σκοπού. Συνδέεται με την επίφυση. Ο Δεξιός Οφθαλμός κέντρο άζνα Αγάπη. Βούδδι. Ο οφθαλμός του Υιού, της Ψυχής. ΙΕΡΑΡΧΙΑ. Η δεύτερη όψη της αγάπης-σοφίας. Συνδέεται με την υπόφυση. Ο Αριστερός Οφθαλμός κέντρο λαιμού Ενεργός Νοημοσύνη. Ο οφθαλμός της Μητρός, της προσωπικότητας. ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. Η τρίτη όψη της νοημοσύνης. Συνδέεται με τον καρωτιδικό αδένα ……………………………… Στο άμεσο μέλλον, όταν η πλανητική μας ζωή θα είναι κάπως ηρεμότερη, το όλο ζήτημα της Όρασης και της καταγραφής από τον οφθαλμό των εσώτερων κόσμων θα πάρει τεράστια ώθηση και καταστάσεις – ως τώρα αδιανόητες – θ’ αποκαλυφθούν. Ο άνθρωπος θα εισέλθει σε μια νέα ζωή και σε μια ανώτερη εποχή κατανόησης. Η διδασκαλία που αφορά την ίριδα του οφθαλμού αποτελεί μια ένδειξη γι’ αυτό. Γιατί να μη διαβάσουμε λίγο στον οφθαλμό και να σημειώσουμε τις αποκρυφιστικές του αντιστοιχίες με το δημιουργημένο κόσμο και με το όλο πρόβλημα του φωτός; Τα μάτια και η ψυχή σχετίζονται στενά – και μιλώντας στη γλώσσα του αποκρυφισμού – ο δεξιός οφθαλμός είναι ο αντιπρόσωπος της ψυχής και συνεπώς ο πράκτορας του βούδδι, ενώ ο αριστερός οφθαλμός είναι ο αντιπρόσωπος της προσωπικότητας και ο πράκτορας του κατώτερου συγκεκριμένου νου. Θα βρείτε ενδιαφέρον να διαβάσετε ό,τι βρίσκεται στη Μυστική Δοξασία και σε άλλα βιβλία (περιλαμβάνοντας τα δικά μου) για το θέμα αυτό· θα σας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει εδώ ένα πεδίο έρευνας που μέχρι τώρα είναι κλειστό και μια διδασκαλία που δικαιολογεί προσεκτική μελέτη για χάρη της ομάδας, αν όχι γι’ άλλο λόγο. ……………………………… Στον τέλειο άνθρωπο βρίσκονται συνεπώς οι εξής διανομείς ή πράκτορες διανομής ενέργειας: 1. Ο οφθαλμός της ψυχής πράκτορας της Πνευματικής Τριάδας Θέληση. 2. Ο τρίτος οφθαλμός πράκτορας της ψυχής Αγάπη. 3. Ο δεξιός οφθαλμός διανομέας βουδδικής ενέργειας. 4. Ο αριστερός οφθαλμός μεταβιβαστής καθαρής μανασικής ενέργειας. 5. Το κέντρο άζνα εστιακό και κατευθυντήριο σημείο για όλες αυτές τις ενέργειες. Στο μαθητή και τον άνθρωπο που αρχίζει να λειτουργεί σαν ψυχή θα έχετε: 1. Τον τρίτο οφθαλμό διανομέα ψυχικής ενέργειας. 2. Το δεξιό οφθαλμό πράκτορα για την αστρική ενέργεια. 3. Τον αριστερό οφθαλμό πράκτορα για την κατώτερη νοητική ενέργεια. 4. Το κέντρο άζνα εστιακό σημείο των τριών αυτών ενεργειών. Στο μέσο άνθρωπο η κατάσταση είναι η εξής: 1. Ο δεξιός οφθαλμός πράκτορας για την αστρική ενέργεια. 2. Ο αριστερός οφθαλμός πράκτορας για τη νοητική ενέργεια. 3. Το κέντρο άζνα σταθμός διανομής. (Από το βιβλίο της «Εσωτερικής Θεραπευτικής»). -------------------------------- quote: 22 και είπεν ο Θεός· ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, τού γινώσκειν καλόν και πονηρόν· και νύν μη ποτε εκτείνη την χείρα αυτού και λάβη από τού ξύλου της ζωής και φάγη και ζήσεται εις τον αιώνα. 23 και εξαπέστειλεν αυτόν Κύριος ο Θεός εκ τού παραδείσου της τρυφής εργάζεσθαι την γήν, εξ ής ελήφθη. «ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, τού γινώσκειν καλόν και πονηρόν·» Δηλαδή Αδάμ αφού ανοιχθούν οι εσωτερικοί οφθαλμοί σου θα γίνεις ένας από εμάς!!!!!!!!! Δηλαδή ένα υπερανθρώπινο ον!!!!!!! Μήπως όμως ακόμη οι άνθρωποι επιθυμούν και εξακολουθούν να φέρονται ανόητα και δεν επιθυμούν να προχωρήσουν την ατραπό της ανέλιξης που βρίσκεται μπροστά τους (διερχόμενοι από το ανθρώπινο Βασίλειο) και που είναι το επόμενο Βασίλειο του Θεού – των Θεών; Οι άνθρωποι κάποτε βρισκόταν στον παράδεισο ως ελεύθερες Μονάδες, … για κάποιο άγνωστο λόγο εκατομμύρια Μονάδες έπεσαν (η γνωστή μας πτώση), στα κατώτερα επίπεδα των μορφών, για να αποκτήσουν γνώσεις που δεν είχαν, κατόπιν μετά την πτώση, αρχίζει η επιστροφή (μέσον μυήσεων), από εκεί που ξεκίνησαν. … Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε θρησκευτικό κείμενο επιδέχεται μία εξωτερική και μία εσωτερική ερμηνεία. Αν κάποιοι μελετήσουν Εσωτερική Φιλοσοφία σε βάθος είναι φυσικό να αρχίσουν να τους αποκαλύπτονται τα εσωτερικά μηνύματα των θρησκευτικών κειμένων. Όπως μας είναι γνωστό στα ζώα ο νοητικός παράγων λειτουργεί υποτυπωδώς. Οι πρώτες δύο ανθρώπινες φυλές πριν από την Λεμουρία δεν διέφεραν πολύ από τα ζώα. Έπειτα όταν κατά την ατομικοποίηση γονιμοποιήθηκε ο ανθρώπινος νους, ο άνθρωπος απέκτησε αυτοσυνείδηση και σιγά σιγά με την παρέλευση των χιλιετηρίδων άρχισε να διακρίνει μεταξύ του αγαθού και του πονηρού. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί στο ανθρώπινο Βασίλειο που μέσον των μυήσεων ανοίγονται γοργά οι εσωτερικοί οφθαλμοί τους και προχωρούν ολοταχώς προς το Βασίλειο του Θεού … «ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών». … Σας χαιρετώ φιλικά ευχόμενος εποικοδομητικό στοχασμό. Γνώθι σαυτόν
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/11/2007, 19:38:27 quote: Με λίγα λόγια αν διαβάζατε εσωτερισμό θα γνωρίζατε ότι αναφέρονται τα εξής σχετικά με τους οφθαλμούς «7 και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο,» Εντάξει φίλε oros777, μη μας τη λες έτσι. Πιστεύω πως όλοι μας εδώ μέσα κάτι έχουμε διαβάσει, δε νομίζεις; Μην ξεχνάς πως δεν υπάρχει έντυπος καθολικός εσωτερισμός (δηλ. που ανταποκρίνεται σε όλους). Αν εσένα σε έλκει ο ανατολικός εσωτερισμός, κανένα πρόβλημα, εμένα όμως με αφήνει σχεδόν αδιάφορο (χωρίς να υποβιβάζω την αξία του). Έτσι λοιπόν είναι πολύ πιθανό (κι ευτυχώς), άλλον εσωτερισμό να διαβάζεις εσύ και άλλον εγώ ή κάποιος τρίτος. Φιλικά. quote: «ιδού Αδάμ γέγονεν ως είς εξ ημών, τού γινώσκειν καλόν και πονηρόν·» Δηλαδή Αδάμ αφού ανοιχθούν οι εσωτερικοί οφθαλμοί σου θα γίνεις ένας από εμάς!!!!!!!!! Δηλαδή ένα υπερανθρώπινο ον!!!!!!! Νομίζω πως η "μετάφραση" δεν είναι ακριβής, γιατί: 1. Στο σημείο αυτό, ο "Θεός" δηλώνει ένα συμπέρασμα που προκύπτει από την πράξη του Αδάμ. Δεν απευθύνεται στον Αδάμ σε δεύτερο πρόσωπο, δεν του δίνει κάποια συμβουλή ή προτροπή. 2. Η αντιστοίχηση του ανοίγματος των οφθαλμών με κάτι "ανατολικοφερές" πιστεύω πως δεν είναι επιτυχής γιατί προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε ένα ιουδαϊκό κείμενο με όρους ανατολικού εσωτερισμού. Πρέπει να δούμε το κείμενο με αμιγώς ιουδαϊκό "μάτι". Να σημειώσω εδώ (και δεν θα ξεφύγω άλλο) πως στο ιουδαϊκό κείμενο, στο χωρίο που αναφέρθηκε πιο πάνω, γίνεται αναφορά στον θεό μεν αλλά στον πληθυντικό δε. Πρόκειται για άλλο ένα παράδοξο που πέρασε "ελαφρά". End of discussion... R + C Invoke Often
oros777 Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 317 Μηνύματα	Απεστάλη: 03/11/2007, 23:03:29 Αγαπητέ Trithemius Κατά την άποψή μου και φυσικά κατά την άποψη εκατοντάδων χιλιάδων που μελετούν σύγχρονα εσωτερικά κείμενα, το μεγαλύτερο αμάρτημα και πρόβλημα της ανθρωπότητας, είναι η χωριστικότητα! Δεν υπάρχει Ανατολικός και Δυτικός εσωτερισμός γιατί ο Εσωτερισμός είναι Ένας, ή μάλλον υπάρχει στα κεφάλια αυτών που ακόμη επιθυμούν να χωρίζουν τους ανθρώπους, σε παρατάξεις, σε κόμματα, σε Έθνη, σε Θρησκείες κτλ. Ο Θεός ήταν και είναι Ένας και για την δική μας μικρή Γη δεν μπορούμε να σκεφτούμε άλλον από τον Ηλιακό Λόγο, που φυσικά είναι ένας Ζωντανός Οργανισμός. …… και αυτή η ιδέα ακούγεται και γίνεται αποδεκτή, συνεχώς όλο και περισσότερο, σε όλη την ανθρωπότητα. Η Πλανητική Ιεραρχία ήταν πάντοτε Μία, σε όλη την ιστορία και τα Άσραμς των Διδασκάλων είχαν και έχουν μαθητές σε όλες τις χώρες του κόσμου ανεξάρτητα από την γεωγραφική τοποθεσία. Στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, καθώς επίσης και τον Βουδισμό υπάρχουν δόγματα που απευθύνονται και αφορούν όλους τους ανθρώπους σε όλη την Γη. Το αν οι Ιουδαίοι, ή οι Χριστιανοί κατά το παρελθόν (ακόμη και σήμερα) οικειοποιήθηκαν τα δόγματα και θέλησαν να τα προβάλουν ως δικά τους, αυτό κυρίως οφείλεται στην χωριστικότητα των ιερατείων και την ιδιοτέλειά τους. Οι ιστορίες σχετικά με τον Αδάμ κτλ. απευθυνόταν στον κόσμο μίας άλλης χρονικής περιόδου και δεν γνωρίζουμε κατά πόσο ορισμένα απ’ αυτά τα κείμενα δεν έχουν αλλοιωθεί και δεν παραποιήθηκαν, γιατί πολλά απ’ αυτά σήμερα, σε πολλά σημεία τους, είναι εντελώς έξω από την πραγματικότητα. Οι θρησκείες γράφτηκαν κυρίως και απευθυνόταν στους ανθρώπους που είχαν συναισθηματική ιδιοσυγκρασία, δηλαδή απευθυνόταν στην πλειονότητα, ενώ οι διάφορες φιλοσοφίες απευθυνόταν σε όσους κυριαρχούσε το νοητικό στοιχείο, δηλαδή σε πολύ λιγότερους. quote: Νομίζω πως η "μετάφραση" δεν είναι ακριβής, γιατί: 1. Στο σημείο αυτό, ο "Θεός" δηλώνει ένα συμπέρασμα που προκύπτει από την πράξη του Αδάμ. Δεν απευθύνεται στον Αδάμ σε δεύτερο πρόσωπο, δεν του δίνει κάποια συμβουλή ή προτροπή. 2. Η αντιστοίχηση του ανοίγματος των οφθαλμών με κάτι "ανατολικοφερές" πιστεύω πως δεν είναι επιτυχής γιατί προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε ένα ιουδαϊκό κείμενο με όρους ανατολικού εσωτερισμού. Πρέπει να δούμε το κείμενο με αμιγώς ιουδαϊκό "μάτι". Αγαπητέ φίλε φυσικά έχεις δικαίωμα «να νομίζεις», … όπως επίσης και το άτομό μου να νομίζει σε κάτι διαφορετικό και κάποιος άλλος σε κάτι άλλο, … σκέφτηκες όμως την πιθανότητα να υπάρχουν άλλα Άτομα που δεν είναι άνθρωποι αλλά Υπεράνθρωποι οι οποίοι δεν νομίζουν, αλλά ξέρουν; Εκτός φυσικά και αν δεν δέχεσαι ότι υπάρχουν Αυτά τα Όντα που έχουν απείρως περισσότερες γνώσεις και βιωματικές εμπειρίες από εμάς, τα θνητά όντα. Σε χαιρετώ φιλικότατα Γνώθι σαυτόν
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/11/2007, 11:18:11 Φίλε oros777, παρόλο που αναφέρεσαι σε κάτι που κι εγώ δέχομαι, το ότι η Πηγή/Θεός κλπ είναι ένας (1) και κοινός για όλους, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο καθένας που αποφασίζει να επικοινωνήσει με το θείο, πρέπει να το κάνει με τα μέσα που του φαίνονται οικεία. Δηλαδή, δεν μπορείς να περιμένεις από έναν νοτιοαμερικανό να χρησιμοποιήσει την ιουδαϊκή θεολογία το ίδιο επιτυχώς με κάποιον εβραίο προς επίτευξη αυτής της "σύνδεσης". Ακόμη και βιβλία που πραγματεύονται επικλήσεις, σύνδεση και επικοινωνία με τον HGA κλπ, αναφέρουν ρητά πως ο τελετουργός ΔΕΝ πρέπει ποτέ να εγκαταλείψει τα θρησκευτικά πιστεύω του προκειμένου να ασχοληθεί με τέτοιες πρακτικές. Εγώ πάντως έχω στο μυαλό μου το εξής: ο δρόμος προς την ένωση με το θεό αποτελείται από ένα φως που μπορεί να ξεχωρίσει όπως τα χρώματα της ίριδος. Είναι στη δική σου διάκριση το ποιό "χρώμα" θα ακολουθήσεις, ένα όμως είναι το σίγουρο: όλα τα χρώματα οδηγούν στον ίδιο θεό... Σχετικά με την ομάδα "υπερανθρώπων", προφανώς αναφέρεσαι στη ΜΛΑ. Δεν έχω λόγους να πιστεύω πως δεν υπάρχει, αλλά όσο δεν ανήκω σε αυτήν (όπως κι εσύ) αναγκαστικά θα "νομίζω" και δεν θα "γνωρίζω". Θέλεις να πεις ότι η ερμηνεία που δίνεις στη "μεταστοιχείωση" των πρωτόπλαστων αποτελεί συμπέρασμα που εκφράζει η ΜΛΑ; R + C Invoke Often
oros777 Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 317 Μηνύματα	Απεστάλη: 04/11/2007, 21:50:35 Αγαπητέ Trithemius quote: Trithemius Εγώ πάντως έχω στο μυαλό μου το εξής: ο δρόμος προς την ένωση με το θεό αποτελείται από ένα φως που μπορεί να ξεχωρίσει όπως τα χρώματα της ίριδος. Είναι στη δική σου διάκριση το ποιό "χρώμα" θα ακολουθήσεις, ένα όμως είναι το σίγουρο: όλα τα χρώματα οδηγούν στον ίδιο θεό... Φυσικά έτσι είναι όπως το λες, μόνο που οι περισσότεροι που ασχολούνται με τον ΕΝΑ εσωτερισμό δεν γνωρίζουν ότι οι Ψυχές μας ανήκουν σ’ αυτές τις διαφοροποιημένες επτά χρωματικές ομάδες, καθώς επίσης ότι ως Αθάνατες Συνειδήσεις είμαστε μέλη του Βασιλείου του Θεού. Υπάρχουν πάρα πολλές χιλιάδες άνθρωποι σήμερα παγκοσμίως που εν συνειδήσει γνωρίζουν σε ποια χρωματική ομάδα Ψυχής ανήκουν και τον ρόλο τους στις παγκόσμιες υποθέσεις. Όλοι αυτοί είναι μέλη του Βασιλείου του Θεού και λειτουργούν πίσω από την σκηνή, συνήθως απρόσωπα, μέσα στην καθημερινότητα. Άλλωστε οι περισσότεροι άνθρωποι προορίζονται κάποτε να γίνουν Υπεράνθρωποι. Ρίξε μια ματιά στο θέμα της «Ηλιακής και Πλανητικής Ιεραρχίας» και νομίζω ότι θα καταλάβεις για το τι εννοώ. Δεν θα ήθελα να αναφέρω άλλα, γιατί θα βρεθούμε εκτός θέματος. Μέσα στις περισσότερες από τις λεγόμενες εσωτερικές ομάδες παγκοσμίως επικρατεί ακόμη το κακό στον βαθμό που συμπεριφέρνονται και λειτουργούν χωριστικά, έναντι των υπόλοιπων πνευματικών ομίλων. Για το κακό, οι άνθρωποι, γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα, ιδίως για την προέλευσή του. Πάντως υπάρχουν εκτενείς αναφορές σε διάφορα κείμενα του Εσωτερισμού. Οι άνθρωποι όμως σήμερα τείνουν να ξεχάσουν την διάκριση του Καλού από το κακό, ή του Αγαθού από το πονηρό, γιατί ζουν εντελώς μηχανικά. Γιατί έτσι τους θέλει το σύστημα. … Οι ανθρώπινες ομάδες που έχουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στην παγκόσμια χωριστικότητα είναι κυρίως οι Πολιτικές και οι Θρησκευτικές ομάδες. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για χωριστικότητα στους χώρους της Τέχνης, της Επιστήμης, της Εκπαίδευσης, του Διεθνούς Εμπορίου, … κτλ. Αυτές οι ομάδες υπόκεινται σε άλλου είδους κακά. Εμείς ως ανθρώπινα όντα θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας τα άμεσα κακά που βρίσκονται στην πράξη, στην καθημερινότητα, γιατί αλλιώς θα τείνουμε να θεωρητικολογούμε μόνον. Το εμπόριο ναρκωτικών είναι κακό. Το εμπόριο όπλων επίσης είναι κακό. Η παιδεραστία είναι κακό. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία είναι επίσης κακό. Το να ζουν οι άνθρωποι του Τρίτου Κόσμου με ένα ή δύο – τρία δολάρια την μέρα είναι ένα πολύ μεγάλο παγκόσμιο κακό. Το να καταστρέφουν οι διάφοροι επιχειρηματίες, λόγω της υλικής απληστίας τους, με τα λύματα των εργοστασίων τους τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες, είναι επίσης μέγιστο κακό. Χιλιάδες τέτοια παγκόσμια, εθνικά, κοινωνικά και ατομικά κακά θα βρούμε να ταλανίζουν την σκέψη δισεκατομμυρίων ανθρώπων στην καθημερινότητα. Το κακό στην σκέψη πάρα, μα πάρα πολλών ανθρώπων, είναι όμως δυσδιάκριτο. Γιατί νομίζετε συμβαίνει αυτό; Μα απλούστατα γιατί οι άνθρωποι δεν σκέφτονται. Νομίζουν ότι σκέφτονται, αλλά η σκέψη τους συνεχώς τριγυρίζει στην ικανοποίηση των ακόρεστων επιθυμιών τους!!! Σκέφτονται με αφετηρία το στομάχι τους και τα γεννητικά τους όργανα κατά το πλείστον! Δεκάδες εκατομμύρια καθημερινά σε όλο τον κόσμο λένε την «Κυριακή Προσευχή» (το Πάτερ ημών). Πόσοι απ’ αυτούς νομίζετε ότι έχουν σκεφτεί τι εννοούμε με την φράση «και μη εισενεγκης ημάς εις πειρασμον αλλα ρυσαι ημάς από του πονηρού; (και μη φέρης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ελευθέρωσον ημάς από του πονηρού). Νομίζετε ότι γνωρίζουν, ή μήπως απλά παπαγαλίζουν ένα πανίσχυρο μάντραμ το οποίο όμως δεν έχει καμία ισχύ όταν το λένε παπαγαλίστικα; Ποιος αλήθεια είναι ο πονηρός στο περιβάλλον μας, στην καθημερινότητα; Μήπως και εμείς συμμετέχουμε στην πονηριά; Ποια είναι η διάκριση του πονηρού από τον έξυπνο, ή μήπως στην σκέψη των περισσοτέρων εξομοιώνονται οι έννοιες; Ποιος (ή ποιοι;) είναι αυτός που μας υποβάλει τον πειρασμό; Αλήθεια μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των πονηρών; Χαιρετώ φιλικότατα Γνώθι σαυτόν
Llyr Νέο Μέλος 3 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/03/2008, 08:29:15 Καλημέρα σας. Πρώτη φορά στην παρέα σας. Πολύ ενδιαφέρον θέμα και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις από όλους. Θα επανέλθω αργότερα εκθέτοντας και κάποιες δικές μου σκέψεις. Και πάλι καλημέρα.
Trithemius Μέλος 2ης Βαθμίδας Greece 306 Μηνύματα	Απεστάλη: 13/04/2008, 13:57:34 Φίλε oros777, ρωτάς για το "προφίλ" του πονηρού... Κατά τη γνώμη μου το προφίλ του δεν μπορεί να προσδιοριστεί μονοσήμαντα, καθώς κάθε πράξη κι ενέργεια ενός πονηρού ανθρώπου σχετίζεται με μία αλληλουχία επιδιώξεων. Υπάρχουν οι πονηροί που είναι κακόβουλοι αλλά και οι πονηροί που είναι καλοπροαίρετοι. Οι τελευταίοι θα έλεγα πως καταφέρνουν τεχνιέντως να καθοδηγήσουν ανθρώπους και καταστάσεις προς την επίτευξη ενός προσωπικού οι συλλογικού οφέλους. Πραγματικά τα στοιχεία που θα μας έκαναν να απφανθούμε απαίδευτα για τη φύση του πονηρού, είναι δυσδιάκριτα, όπως επίσης είναι καμιά φορά δυσδιάκριτα τα χαρακτηριστικά μίας πράξης, έτσι ώστε να την αξιολογήσουμε ως καλή ή κακή. Τις περισσότερες φορές, μία πράξη ορίζεται ως καλή ή κακή εκ του αποτελέσματός της. Δεν θέλω να εμπλεκώ σε χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, ωστόσο θα αναφέρω μόνον το παράδειγμα ενός στρατιώτη που σκοτώνει τους αντιπάλους του. Μπορεί αλήθεια να καταδικάσει κάποιος τον Ανδρούτσο επειδή έσφαζε Τούρκους; Εγώ πάντως όχι... Από την άλλη ο φόνος θεωρείται "γενικότερα" κακή πράξη και μάλιστα ποινικοποιείται εδώ και πολλά χρόνια. Κατανοούμε λοιπόν πως απαραίτητο στάδιο πριν την τελική αξιολόγηση μιας πράξης ως καλή ή κακή, είναι το να έχουμε στοιχεία για τα αποτελέσματά της αλλά και για την αιτία που την προκάλεσε. Άντε να αναφέρω ακόμη ένα παράδειγμα. Μία φαρμακοβιομηχανία κυριολεκτικά θησαυρίζει με την παραγωγή ενός νέου φαρμάκου πουκαταπολεμά τον διαβήτη. Κανείς δεν αποκλείει πως ο ιδιοκτήτης της φαρμακοβιομηχανίας παρήγαγε το φάρμακο για να πλουτίσει και δεν τον ενδιαφέρει αν αυτό θα το κάνει μέσω ενός φαρμάκου ή με εμπόριο ναρκωτικών. Μπορεί άραγε κάποιος να πει πως η επιχείρησή του παράγει κάτι που είναι κακό; Σίγουρα όχι, όμως οι σκοποί του, ανήθικοι όντες, δεν παύουν να παράσχουν ένα συλλογικό όφελος! Πρέπει λοιπόν να κάνουμε τον απαραίτητο διαχωρισμό μεταξύ του διπόλου "καλό-κακό" (που κατά τη γνώμη μου είναι το μητρικό-αρχετυπικό δίπολο του οποίου τα υπόλοιπα δίπολα αποτελούν τμήματα) και του διπόλου "ηθικό-ανήθικο". Ο διαχωρισμός είναι σαφής και απαραίτητος. R + C A.E.T.E.R.N.I.T.A.S.