Φίλε μου,
μάλλον θα σε χαρακτήριζα "οδοστρωτήρα"!!!

Το να είναι κανείς ανήσυχος ως άνθρωπος κι ως προσωπικότητα είναι προτέρημα. Τον αλήτη τον γουστάρω. Τον απροσκύνητο τον θαυμάζω! Αλλά τον κατ' επίφασιν αντίθετον, τον αμφισβητούντα δια την αμφισβήτηση..???!!!
Νομίζω ότι τον Καζαντζάκη δεν είναι εύκολο να τον προσεγγίσει κανείς χωρίς σοβαρή κι πειθαρχημένη μελέτη του όλου έργου του και της ιδιόμορφης ευρηματικής γλώσσας που χρησιμοποιεί.
Θεωρώ το θέμα πολύ σοβαρό, πολυεπίπεδο κι ως εκ τούτου τεράστιο σε όγκο κι έκταση. Βέβαια και πολύ ενδιαφέρον. Αλλά αν αποφασίσουμε να το κάνουμε θα πρέπει να το χωρίσουμε σε θεματικές ενότητες. Αλλιώς νομίζω γενικολογώντας θα αναλωθούμε σε ..αφοριτικές αρλούμπες...

Οσο για το ζύγη και τον ζυγό...χαχαχα μου άρεσε είσαι υπερβατικός οδοστρωτήρας φίλε μου...
Άλλο το ζυγίζω κι άλλο το ζεύω, άλλο Βούδας άλλο Κούδας, κι άλλος ο ανοιχτομάτης κι άλλος ο αυγουλομάτης, όπως λέει κι ο κολητός σου ο Μανώλης.

Φίλε μου, κάνε τα ταξίδια σου, όπως όλοι μας άλλωστε, όπου κι όπως σ' αρέσει. Είτε ως βαπόρι είτε ως βδέλα είτε ως μύγα και λέγε τα δικά σου τραγούδια. Άλλωστε....

Η ΕΛΛΑΔΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΜΟΝΟΛΟΓΩΝ...{Σεφέρης}

Και εν τέλει όπως λέει κι ο Καζαντζακης

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ. ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΣΕΙ.

Νάσαι καλά
Φιλία κι εκτίμηση
lorenzo

Κι αυτό που κάνεις τώρα ρε ανισόρροπε Deva τι είναι ?, ρωτάει το τζίνι*...

Τα δέοντα,
Deva Parinito

Υ.Γ Το τζίνι - admin, δεν πιστεύω να υπάρχει κανένα μέλος του esoterica με τέτοιο username? - το τζίνι λοιπόν είναι ένα καινούργιο μέλος του esoterica, (παρακαλώ, καλωσορίστέ το) που "εφευρέθηκε" για να μπορώ να το βρίζω άνετα, γιατί ενίοτε μου σπάει τα νεύρα με τις βλακώδης απορίες του. Δεν έχει λογαριασμό, ούτε δίνει λογαριασμό σε κανέναν και μπορεί να αλλάζει ονόματα, όποτε γουστάρει, - αν βρεθεί δηλ. κανένας τύπος και το πλαστογραφήσει - μπορεί να πέρνει διάφορες μορφές, σαν τα πολυμορφικά καρς, και γενικώς είναι ένα τσογλάνι που το έχει βάλει αμέτι μοχαμπέτι να μου κάνει την ζωή δύσκολη. Μια από τις αποστολές του είναι, να με ρωτάει ό,τι δεν μπορείτε να με ρωτήσετε εσείς, ό,τι δεν μπορείτε να μου πείτε εσείς, καθ' ότι... σέβεστε το ρόλο σας και το φόρουμ που σας φιλοξενεί. Αυτό όμως είναι τελείως ξεδιάντροπο, ένας σιχαμερός προδώτης, γιατί έχει συνάψει "ιερή" συμμαχία μαζί σας, χωρίς εσείς να το γνωρίζετε...

Προτού απαντήσω στην ερώτηση που μου κάνει αυτό το σπαστικό τζίνι, ας περιμένω μια απάντηση από τον admin, αν μπορώ να το χρησιμοποιώ στο φόρουμ...

Ας μην ξεκινήσουμε έτσι φίλε μου. Άφησε, σε παρακαλώ, κατά μέρος τους "οδοστρωτικούς" χαρακτηρισμούς. Θες να πεις την γνώμη σου για τον Καζαντζάκη, πες την. Πάρε μια φράση, όποια θέλεις εσύ, χώρισε την Ασκητική σε υποενότητες όπως λες, και κάνε μια ανάλυση επί του θέματος.Εσύ, ως τώρα μας παραθέτεις μόνο κείμενα. Εντάξει, την έχουμε κι εμείς την "Ασκητική" στο σπίτι μας, ωραία. Εσύ τώρα, ήρθες στο θέμα, για να παραθέσεις την Ασκητική και να μου πεις "κάνε φίλε μου τα ταξίδια σου"? Αυτό ήθελες να πεις ? 'Η να μας πεις δηλ. πως είναι πολύ σοβαρό το θέμα και πρέπει να το δούμε "έτσι" και πρέπει να το δούμε "αλλιώς"... Γιατί δεν μας λες πως το βλέπεις εσύ ? Κατ' αρχήν, αφού εσύ είσαι, ας το πούμε, "ειδήμων" πάνω στον Καζαντζάκη, (είσαι ? δεν ξέρω, ρωτάω γιατί βλέπω καταιγισμό κειμένων από μέρους σου) γιατί δεν μας λες τι εννοεί ο Καζαντζάκης με αυτή την φράση : "Να πεθαίνεις και να λες, θάνατος δεν υπάρχει" ? Αυτό δεν είναι το θέμα μας lorenzo δηλ ? Μα και τι να κάνουμε δηλ? Αυτήν την φράση διάλεξε η amalia, ε, πάνω σ' αυτήν μιλάμε. Θες να πάρουμε μια άλλη ? Πάρε όποια θες εσύ φιλαράκι μου. Δηλ. θες να μας πεις πως είναι υπερβατικός ο λόγος του Καζαντζάκη ? Ωραία, συμφωνώ και βγάζω και πανό.

Πετάς εκεί μια κουβέντα του Σεφέρη, "Η Ελλάδα είναι η χώρα των παράλληλων μονολόγων", άσχετο τελείως με το θέμα, και 'ντάξει, όποιον πάρει ο χάρος. Κατ' αρχήν ποιος σου είπε πως εγώ είμαι Έλληνας ? Δηλ. αυτό είναι το θέμα μας ? Ωραία, πες ότι εγώ συμφωνώ με τον Σεφέρη. Δεν θα μπορούσα δηλ. να το πω εγώ αυτό για το Καζαντζάκη ? Ο Καζαντζάκης δηλ. δεν κάνει μονόλογο ? Ίσα ίσα, αυτός είναι που μονολογεί με τον εαυτό του.

Δηλ. ανοίξτε ρε παιδιά ένα θέμα "Ασκητική" και αντιγράψτε όλο το βιβλίο του δάσκαλου άμα θέλετε. Τουλάχιστον, να διαβάσουν και κάποιοι που δεν το έχουν αυτό το βιβλίο, να μελετήσουν, να ερευνήσουν και να έρθουν εδώ να μας πουν την γνώμη τους. Την γνώμη τους όμως, όχι να πουν κουβέντες όπως "αμφισβήτηση για αμφισβήτηση." Κατ' αρχήν, εγώ δεν καταλαβαίνω γρι από αυτήν την φράση σου. Δηλ. τι θελεις να πεις, πως εγώ αμφισβητώ τον Καζαντζάκη, μόνο και μόνο για να φαίνεται πως τον αμφισβητώ ? Αυτό θες να πεις ? Ξεκάθαρα πες το φίλε μου, τι φοβάσαι ? Αφού το μήνυμά σου απευθύνεται προσωπικά σε μένα, πες μου ό,τι έχεις να μου πεις, και μην αφήνεις έτσι να πλανόνται εντυπώσεις στο φόρουμ. Άσε δηλ. που εγώ, δεν τον αμφισβητώ. Κάνω μια προσωπική παρατήρηση, και την παραθέτω, αναλύοντας όλη την συλλογιστική διαδικασία που ακολουθώ, για να είναι όσο τον δυνατόν ορθή και βάσιμη. Και όχι μόνο αυτό αλλά προσπαθώ να συνδέσω και κάποιες άλλες διδασκαλίες, συστήματα, όπως θέλεις πες το, για να πλησιάσω όσο τον δυνατό καλύτερα τον Καζαντζάκη.

Εσύ τι κάνεις δηλ ? Δεν καταλαβαίνω τίποτε. Τι θέλεις να μας πεις ? Εσύ, ούτε καν ακουμπάς τον Καζαντζάκη. Έχεις την "Ασκητική" δίπλα σου, αλλά δεν κάνεις άσκηση μέσα σου. Αντιγράφεις την "Ασκητική". Ε, ωραία, καλά κάνεις. Είναι σαν να βρήκες ένα πανάκριβο και όμορφο φυλαχτό κι αντί να το πάρεις και να το φορέσεις στον λαιμό σου, κάθεσαι και το κοιτάς και λες "Α, τι ωραίο φυλαχτό! Δείτε το παιδιά !".

Μερικές φορές, δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει σε τούτο το φόρουμ. Η amalia με προσκάλεσε στο θέμα, να πω την γνώμη μου. Ήρθα, την είπα. Τέλος. Υπάρχουν τόσα άλλα μηνύματα πριν τα δικά μου. Δηλ. εγώ τι έπρεπε να κάνω ? Να πιαστώ από μια φράση που είπε ο τάδε, και να αρχίσω να του λέω για τον Σεφέρη ? Εσύ lorenzo, στέλνεις ένα μήνυμα, θαρρείς δηλ. - ξέρω' γω ρε φίλε μου ? - μου λες "Άντε, βγάλτ' τον Τσάκι Τσαν να παίξουμε ξύλο". Μερικές φορές και 'γω κάνω διάλογο με τα μέλη, αν θα παρατηρήσεις όμως, πάντα ρωτάω. Μερικές φορές πάλι, ρωτάω κι απαντάω μόνος μου. Εσύ, τι κάνεις απ' αυτά στο συγκεκριμένο μήνυμά σου? Έχεις καμιά απορία πάνω σε αυτά που είπα ? Θες να με ρωτήσεις κάτι ? Ρώτα με φίλε μου και θα σου απαντήσω.

Σε εκτιμώ, σε θεωρώ παλικάρι, τι άλλο να σου πω?

Είναι ποιητικό αυτό ? Είναι λογοτεχνικό αυτό ? Lorenzo, εσύ μπορείς να μας το εξηγήσεις ? Γιατί εγώ μπορώ να το κάνω.

Αυτό δεν το λες έτσι, άϊντε, κι όποιον πάρει ο χάρος. Είναι μεγάλο τσαμπουκαλίκι αυτό. Κάνει λάθος που μιλάει έτσι. Όχι επειδή δεν λέει την αλήθεια, αλλού είναι το λάθος... κι άμα θες ρώτα με να στο πω κιόλας. Θα μπορούσες εσύ να μιλήσεις έτσι lorenzo ? Για σκέψου το φίλε. Άμα βγω εγώ τώρα και σου πω "Είμαι ο νόμος", εσύ τι θα νομίσεις για μένα ? Ότι κάνω υπέρβαση ? Θα πεις : "ε, εντάξει, φέρ'τε κανα ζουρλομανδύα στο παλικάρι." Το δέχεσαι όμως απ' τον Καζαντζάκη. Μήπως γιατί δεν μπορείς να το πεις εσύ ? Μήπως επειδή θα ήθελες να το έλεγες ? Μήπως γιατί σ' αρέσει που το λέει κάποιος άλλος ? και εντάξει, ας πιάσουν αυτόν...? Επειδή δηλ. χρησιμοποιεί το "όξω", είναι λόγιος ?

Αυτό, αυτός το λέει κι όταν θέλει να διώξει κάποιον από το δωμάτιο του. Έτσι του μιλάει : Όξω...

Deva Parinito

Νομίζω πως σε τούτο το σημείο, ο Καζαντζάκης, επειδή θεωρεί τον εαυτό του στρατευμένο, γι' αυτό αναφέρει την πειθαρχία ως ανώτατη αρετή. Για έναν στρατιωτικό, η πειθαρχία είναι η ανώτατη αρετή. Άμα πας δηλ. στον θείο μου, που είναι στρατηγός ε.α, και μάλιστα από 'κείνους τους παλιούς, ξέρεις, τους "σκληροπυρηνικούς" και τον ρωτήσεις : "Ποιά είναι η ανώτατη αρετή για τον άνθρωπο ?", θα σου πει : "H πειθαρχία", κόβω το κεφάλι μου δηλ. γι' αυτό.

Κι ο Καζαντζάκης, είναι στρατιώτης. Σε μερικά σημεία, - δες αν θέλεις - αναφέρει και την λέξη "Στρατηγός". Πιθανόν, υποθέτω, επειδή, αλλάζει τους ρόλους... πότε γίνεται Στρατηγός, πότε στρατιώτης.

Πότε Βούδας, πότε Κούδας δηλ. κι όχι όπως λέει ο φίλος μας : "άλλο Βούδας, άλλο Κούδας". Ε, ναι, φυσικά, άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η μαγκιά όμως είναι να γίνεσαι πότε το ένα, και πότε το άλλο. Έτσι lorenzo?

Τα δέοντα,
Deva

Τι να πρωτοσχολιάσω αγαπητέ μου???

Του συμβαίνουν εκείνη την στιγμή που τα γράφει ή του έχουν συμβεί κατά την διάρκεια της παρατήρησης του "εγώ" του. Ούτε φιλοσοφεί. Δεν είναι φιλόσοφος. Ούτε λόγιος. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί, είναι αυτή που μιλάει. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, στο καφενείο, στην πλατεία, στο τραπέζι του φαγητού. Κάνει κάποια "ποιητικά άλματα", ναι, αλλά αυτό που θέλει να πει, το λέει στα ίσα. Δεν "μασάει". .

Πράγματι δεν "μασάει"!!! Όλα "αμάσητα" μπαμ! και κάτω..
Τι φιλοσοφίες και κουραφέξαλα, λόγια καθημερινά που ακούς σε κάθε καφενείο πλατεία ή εστιατόριο.
Και σιγά την γλώσσα! Δε πα να "γέννησε" τόσες λέξεις... σιγά το πράμμα τώρα! Που βλέπεις τον ποιητικό λόγο? Και σιγά την υπέρβαση

Δείτε τι λέει :

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Είμαι η θεωρία κι η πράξη. Είμαι ο νόμος. Όξω από μένα τίποτα δεν υπάρχει

Είναι ποιητικό αυτό ? Είναι λογοτεχνικό αυτό ? Lorenzo, εσύ μπορείς να μας το εξηγήσεις ? Γιατί εγώ μπορώ να το κάνω

.....κι άμα θες ρώτα με να στο πω κιόλας

Ευχαριστώ για την προσφορά σου - άλλωστε την ζήτησα πρίν απ' αυτό το κείμενο, αλλά όπως κλείνεις ....ποιητικά κι "αμάσητα" με αποστόμωσες

........: Όξω...

Νάσαι καλά ..κι ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο που αφιέρωσες στην ταπεινότητα μου...

ΔΕ ΣΚΑΒΑΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΛΙΓΝΙΤΗ...ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ...ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΙΚΟΥΣ ΦΡΟΝΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΜΟΝΟΚΟΥΠΕΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΥΣΕ ΣΤΑ ΓΕΛΙΑ.

ΜΑ ΕΜΕΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΟ...ΕΜΕΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ...ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ.

ΠΟΙΟΥΣ...ΜΩΡΕ ΖΟΡΜΠΑ; ΤΟΝ ΡΩΤΟΥΣΑ.
ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...ΛΕΕΙ...ΤΙ ΔΑΙΜΟΝΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει

ΕΓΩ...ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ...ΚΟΙΤΑΖΩ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ...ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΜΑΙ.

ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ,ΠΟΤΕ ΔΕ ΛΕΩ...ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.
ΟΧΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΣ; ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΩ.

ΣΩΠΑΣΕ ΜΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΦΩΝΑΞΕ ΠΑΛΙ
ΟΧΙ...ΔΕ ΘΑ ΑΠΛΩΣΩ ΕΓΩ ΣΤΟ ΧΑΡΟ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΜΟΥ ΣΑΝ ΑΡΝΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ
ΣΦΑΞΕ ΜΕ ΑΓΑ ΜΟΥ ΝΑ ΑΓΙΑΣΩ.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ;
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΖΟΡΜΠΑ ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑ...ΚΑΙ ΝΤΡΑΠΗΚΑ ΣΑ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΠΡΑΜΑ...ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟ ΕΞΗΓΗΣΩ.

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΕΚΑΜΕ Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΓΟΥΡΛΩΣΑΝ.
ΣΩΠΑΣΕ ΛΙΓΟ...ΑΞΑΦΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕ
ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ; ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ;
ΑΜΑ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΑΤΟ ΤΙ ΛΕΝΕ;

ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΡΩΤΑΣ ΖΟΡΜΠΑ ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΑ.

ΝΑ ΤΗ ΒΡΑΣΩ ΤΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΑΜΕ Ο ΖΟΡΜΠΑΣ ΧΤΥΠΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΓΑΝΑΧΤΗΣΗ ΤΟ ΠΟΔΙ ΣΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ.

quote:

---

Ξεκίνησα από ένα σκοτεινό σημείο, τη Μήτρα, οδεύω σε ένα άλλο σκοτεινό σημείο,το Μνήμα.

---

"...Μέσα στα σύνορα τούτα, ο νους είναι ο νόμιμος απόλυτος μονάρχης. Καμιά άλλη εξουσία στο βασίλειο του δεν υπάρχει.
Αναγνωρίζω τα σύνορα τούτα, τα δέχουμαι μ' εγκαρτέρηση, γενναιότητα κι αγάπη, κι αγωνίζουμαι μέσα στην περιοχή τους άνετα σα να 'μουν ελεύτερος..."

Γιατί ο Καζαντζάκης στο πρώτο χρέος δέχεται σύνορα, ενώ στο δεύτερο τα απορρίπτει;
Μα στο πρώτο χρέος, αυτός που μιλάει είναι ο νους, ο βασιλιάς της διαδικότητας, ο εκφραστής των μορφών στον φυσικό κόσμο. Και για τις μορφές πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει θάνατος και γέννηση.

Στο Κυμβάλλειο, στην πέμπτη αρχή, περιγράφεται αυτός ο νόμος που διέπει τις μορφές ως εξείς:

"Η αρχή του ρυθμού
Το Παν ρέει μέσα και έξω. Κάθε πράγμα έχει τη διάρκειά του. Κάθε πράγμα εξελίσσεται και κατόπιν εκφυλίζεται. Η ταλάντωση του εκκρεμούς εκδηλώνεται σε όλα. Ο χρονος της αιώρησής του προς τα δεξιά είναι ίσος με το χρόνο της αιώρησής του προς τα αριστερά. Ο ρυθμος είναι σταθερός."

Στο δεύτερο χρέος ωστόσο, ο Καζαντζάκης προχωράει πέρα από το νου, στην καρδιά. Και μιλάει γιαυτήν.
Αναφέρθηκα στην αρχή του θέματος, για το ποια άραγε είναι η καρδιά για την οποία μιλάει ο Καζαντζάκης.
Σε κάποιο μήνυμά σου γράφεις πως:

quote:

---

Όπως καταλαβαίνετε, εγώ δεν διαφωνώ με τον Καζαντζάκη. Διαφωνώ, συγκεκριμένα, ειδικά, ακριβώς, και μόνο σε τούτη την φράση του. Τώρα, αν κάποιος πιαστεί από αυτήν την δική μου επισήμανση, και φτιάξει μια θεωρία που θα ανατρέπει τον Καζαντζάκη, καλά θα κάνει ή μάλλον, μπορεί να το κάνει κι αυτό, είναι δικαίωμά του. Εγώ, με τούτη την παρατήρησή μου, δίνω στον καθένα μας ένα δικαίωμα να αμφισβητήσει τον Καζαντζάκη, η μάλλον να τον ερευνήσει προσεχτικότερα. Ο Καζαντζάκης εμφανίζει σε πολλά σημεία του έργου του, μια οριακή άρνηση, που κατ' εμέ, ερμηνεύεται ως κατεύθυνση σε άκρο ακριβώς γιατί υποκινείται μόνο από το συναισθηματικό του κέντρο, την καρδιά.
Αυτό είναι μια προσωπική παρατήρηση, την οποία καταθέτω ως γνώμη στην κουβέντα μας, χωρίς να θέλω να θίξω εγώ τον Καζαντζάκη ούτε κανέναν άλλον δηλ. που ασπάζεται τις θέσεις του Καζαντζάκη.

---

κλικ me
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Ο ΝΟΥΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ...ΦΟΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΟΥ...ΦΟΝΕΥΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ...Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΧΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ.

quote:

---

Πρέπει να πας πέρα από το νου, για να διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει θάνατος.

---

Η ερώτησή σου, αφορά το σύνολο των ανθρώπων ?

Τα δέοντα,
Deva Parinito

Στο νοητό κόσμο ? Amalia, ο Καζαντζάκης καταλήγει σ' αυτό που έχεις κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Καρδιά! Ποιον "νοητό" κόσμο ? Αυτός είναι διαφορετικός για τον καθένα μας. Αυτό που είναι όμως κοινό για όλους τους ανθρώπους, είναι η καρδιά. Γι' αυτό, σε ρωτάω κάπου, "ε, μην μου πεις πως είσαι άκαρδη ?"

quote:

---

Μήπως πίσω από τον σκοτεινό μεσότοιχο του νου, κρίβεται ο εσωτερικός μας διδάσκαλος και ο νοητός κόσμος;

---

Edited by - Deva_Parinito on 19/05/2005 20:11:38

Δεν διαφωνώ. Αλλά αφού θάνατος και ζωή είναι ένα, και θάνατος δεν "υφίσταται", τότε δεν "υφίσταται" και ζωή...

Deva

Πέρα από τον νου, βρίσκεται το παρά του νου, η παράνοια δηλ.

Ξέρεις πως τον ονομάζω εγώ αυτόν τον κόσμο καλή μου ? Κόσμο των φαντασιώσεων. Ο πραγματικός κόσμος, αφήνει τα παιδάκια στην Σομαλία να πεθαίνουν την στιγμή που τα γράφεις εσύ αυτά. Ο πραγματικός κόσμος, αλληλοσφαγιάζεται στην Λωρίδα της Γάζας. Μήπως κι αυτά, ανήκουν σε κανα κόσμο "ιδεών", Amalia. Αυτά δεν είναι ο "πραγματικός κόσμος"?

Αν θεωρείς πως ο νοητός κόσμος είναι και πραγματικός, τότε δεν διαφέρεις διόλου από κάποιον που ονειρεύεται. Καλά κάνεις, δεν λέω, είναι καλό να ονειρεύεσαι, αλλά η ζωή δεν είναι όνειρο.

Σ' ευχαριστώ και πάλι για τα μηνύματά σου.

Deva Parinito

Να σκοτώσει το νου του δηλ. Αυτό μας λέει η Μπλαβάτσκυ. Και τότε, αν σκοτώσει το νου του, ποιος θα είναι ? Ένας που δεν θα 'χει νου. Ένας ανόητος δηλ. Ωραία μας τα λέει ετούτη.

Μάλλον εσένα πρέπει να σκοτώσουνε Μπλαβάτσκυ, που λες τέτοιες μπούρδες.

Deva Parinito

Amalia, κοίταξε σε παρακαλώ ξανά την πρότασή σου, πολύ προσεχτικά. Διαιρείς τον νου σε υπερβατικό και λογικό.

Ποιος είναι ο "υπερβατικός" νους για σένα ? Αυτός που σκοτώνει (σύμφωνα με την Μπλαβάτσκυ), το "λογικό" του εαυτού του ?

Αν ναι, τότε πως είναι ο δεύτερος υπεύθυνος για τον πρώτο ? Αφού ο δεύτερος είναι... τέζα! Τι σόϊ υπευθυνότητα να έχει δηλ? Και για ποιο πράγμα να είναι υπεύθυνος ? Αφού πάει αυτός, τον έφαγε η μαρμάγκα...

Ξαναδές την πρότασή σου. Ξαναδές κι αυτό που λέει η Μπλαβάτσκυ. Το μυαλό σου μοιάζει με κουβάρι, καλή μου. Έχω βάσιμες και ισχυρές ενδείξεις πως μπερδεύεις τον "υπερβατικό νου" με τον "υπερβατικό λόγο". Ο Καζαντζάκης, δεν έχει υπερβατικό νου. Έχει υπερβατικό λόγο. Ο Λόγος δεν έχει καμία σχέση με την λογική, με τον νου. Ο Λόγος είναι υπαρξιακός. Η λογική δεν είναι. Η λογική, είναι μια θεωρία προσέγγισης της αλήθειας, και το έχω ξαναπεί αυτό. Ο Λογός είναι η ίδια η αλήθεια! Η λογική είναι κατηγόρημα της νόησης, του νου. Ο Λόγος διαφέρει. Είναι υπαρξιακός. Ο Καζαντζάκης λέει την αλήθεια! Και την λέει, όχι επειδή έχει υπερβατικό νου, αλλά επειδή ό,τι γράφει, του έχει συμβεί κατά την διάρκεια της παρατήρησης του "εγώ" του. Αυτά είδε ο άνθρωπος, αυτά λέει. Δεν είναι φαντασίες αυτά. Μπορεί, κάποιος άλλος που θα πάρει την απόφαση να αρχίσει να παρατηρεί τον εαυτό του, να δει κάποια άλλα πράγματα. Το ερώτημα είναι : "Θα έχει το θάρρος να τα πει, όπως τα λέει ο Καζαντζάκης?". Θέλω να πω, αν κάποιος παρατηρώντας τον εαυτό του, δει πως είναι ο νόμος, θα βγει να το γράψει σε ένα βιβλίο ? Θα βγει στο κόσμο να το πει ? Κι αν όχι, γιατί ? Ο Καζαντζάκης, έχει πολλές ομοιότητες με τον Ζορμπά που αναφέρει κάποιος φίλος. Έχει τον ίδιο τσαμπουκά με αυτόν. Την ίδια καρδιά.

Ο πρώτος όμως ΦΟΒΑΤΑΙ τον θάνατο, ο δεύτερος, όχι.

Τα δέοντα,
Deva Parinito

Ο νους-πνεύμα,
συμφωνώ, δεν πεθαίνει ποτέ.

Διάβασε σε παρακαλώ ξανά, τα δύο αποσπάσματα του Καζαντζάκη.
Το πρώτο και το δεύτερο χρέος.
Στο πρώτο χρέος, μιλάει για τον νου/νόηση. Αυτόν που μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα με ένα πρίσμα αντιθέσεων.

Όμως ο νους/πνεύμα, ξεπερνάει τις αντιθέσεις.
Τις ενώνει.

Η λέξη "νους" μπορεί να μας οδηγήσει σε λεκτικές παγίδες που υπονομεύουν την κατανόησή μας, εάν δεν φανούμε ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Μπορεί και οι δύο να μιλάμε για το νου, αλλά να εννοούμε δύο διαφορετικά πράγματα.
Εγώ προτιμώ, την ανάλυση του ανθρώπου, όπως προκύπτει από το δυτικό εσωτερισμό θεοσοφικών κυρίως καταβολών:

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
-Σώμα
-Ενέργεια/αιθερικό διπλό
-Αστρικός φορέας (έδρα των συναισθημάτων)
-Νους επιθυμιών (κάμα-μάνας)

ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ
-Υπερβατικός νους (νους/πνεύμα, μάνας)
-Διαίσθηση (βούδι)
-Βούληση (άτμα)

Επίσης βασιζόμενοι στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, μπορούμε να διαχωρίσουμε 4 κόσμους:

Ο νους, μετέχει και στον ψυχικό κόσμο, αλλά και στον κόσμο του νου.
Στην πραγματικότητα είναι ένας.
Δεν διαχωρίζεται σε υπερβατικό και δυαδικό.
Όσο αυτός έλκεται από την επιθυμία, τόσο βλέπει τα πράγματα με αντιθέσεις.
Όσο έλκεται από το πνεύμα, μπορεί να δει τα πράγματα με πιο καθαρή μορφή.

quote:

---

Ο νους, μετέχει και στον ψυχικό κόσμο, αλλά και στον κόσμο του νου.
Στην πραγματικότητα είναι ένας.
Δεν διαχωρίζεται σε υπερβατικό και δυαδικό.
Όσο αυτός έλκεται από την επιθυμία, τόσο βλέπει τα πράγματα με αντιθέσεις.
Όσο έλκεται από το πνεύμα, μπορεί να δει τα πράγματα με πιο καθαρή μορφή.

---

..

Στον ψυχικό μας κόσμο, δεν ειναι ΔΥΟ?

Μετέχει στο (ΝΟΥ/ΨΥΧΗΣ) με κεφαλαία?

Η δυαδικότητα, μηπως δεν είναι του ΝΟΥ/ΨΥΧΗΣ…, μα του νου/ψυχης με μικρά?

quote:

---

Όσο αυτός έλκεται από την επιθυμία, τόσο βλέπει τα πράγματα με αντιθέσεις.
Όσο έλκεται από το πνεύμα, μπορεί να δει τα πράγματα με πιο καθαρή μορφή.

---

Ναι, είναι.

Ας δούμε λοιπόν και κάτι άλλο.

quote:

---

Από το Κυμβάλλειο:
"Αρχή της πολικότητας
Το Παν είναι διπλό. Κάθε πράγμα έχει δύο άκρες. Το όμοιο και το ανόμοιο έχουν την ίδια ερμηνεία. Οι αντίθετοι πόλοι έχουν την ίδια φύση, αλλά διαφορετικούς βαθμούς. Τα άκρα αγγίζονται. Όλες οι αλήθειες δεν είναι παρά μισές αλήθειες. Όλα τα παράδοξα μπορούν να συμφιλιωθούν."

---

Edited by - Deva_Parinito on 20/05/2005 21:50:43