ESOTERICA.gr Forums ! - "Να πεθαίνεις και να λες, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!" Ν. Καζαντζάκης

/-- 14 Χρόνια ESOTERICA Forums ! --\
! 2001 - 2015 !

** Ευτυχισμένος Νέος Χρόνος **
Δημιουργικό, με μεγαλύτερη Κατανόηση και
περισσότερη Γνώση το 2016 !

Χ Ο Ρ Η Γ Ε Ι Ε Σ

Ad space

ESOTERICA.gr Forums !

Όνομα Μέλους:	Password:	Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;

Όλα τα Forums

.-= Η ΣΟΦΙΑ =-.

"Να πεθαίνεις και να λες, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!" Ν. Καζαντζάκης

Νέο Θέμα

Απάντηση στο Θέμα

Εκτυπώσιμη Μορφή

Σελίδα:

Συγγραφέας	Θέμα
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/05/2005, 22:34:18 quote: Τέλος,πήρες πολλές από τις φράσεις μου και τις ανάλυσες μία - μία, προσπαθώντας να βρεις το σφάλμα. Την ουσία την πήρες; Αν δεν πάρω τις φράσεις σου μία-μία, να τις μελετήσω και να δω, τι λες, πως θα μπορέσω να σε καταλάβω ? Δεν προσπαθώ να βρω σφάλμα σε κανέναν Amalia. - Deva, το σφάλμα το δικό σου δεν το βλέπεις ? ρωτάει το τζίνι. - Τζίνι, σπάσε! Παίρνω μόνο από όσους έχουν να μου δώσουν και δίνω σε όσους μου ζητήσουν να τους δώσω. Αυτό που κάνω, είναι να μιλάω και να γράφω, χωρίς αποκλειστικά να με ενδιαφέρουν, οι ακροατές και οι αναγνώστες μου. Μην με τραβολογάς λοιπόν. Δεν κοπιάζω για σένα, αλλά για όσους με εννοούν. - Ε, Deva, συνθέτεις αινίγματα και γρίφους. Δεν διευκρινίζεις τίποτε και δεν απαντάς στην ερώτηση που σου κάνω. - Γιατί δεν ενδιαφέρομαι για σένα καθόλου. - Μα, τότε, και κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα ενδιαφερθεί για σένα. - Κι εγώ λέω, πως κι αυτοί που ενδιαφέρονται κι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται, να αρχίσουν να θρηνούν όλοι, από έφηβοι και πάνω. - Deva, αυτό το κακό, δεν απέχει πολύ απ' την μελαγχολία... Τα δέοντα, Deva Parinito και το τζίνι του... Edited by - Deva_Parinito on 20/05/2005 22:39:57
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/05/2005, 23:32:10 "Nα πεθαίνεις και να λές θάνατος δεν υπάρχει" Παράλογο το προφανές.. Γιατί φαντάζει παράλογο όμως? Γιατί θάνατος = φόβος μπρός το ακατάλυπτο, το ανεξήγητο. Γιατί μάθαμε, ότι δεν καταλαβαίνουμε να το φοβόμαστε!!! Γιατί μας έμαθαν, να φοβόμαστε το "άγνωστο"!!! Γιατί παραγεμίσανε, τα πάντα με θάνατο!!! Πως? με τον Μεγάλο Κριτή, Τιμωρό ημών των αμαρτωλών!!! ΄ Κι αμαρτωλούς μας βάφτισαν απο τα γενοφάσια μας ΌΛΟΥΣ!!!.. {Αχ βρε Αδάμ κι Εύα ΤΙ ΜΑΣ ΚΆΝΑΤΕ!!!} Γιατί? μα για να μας έχουν δούλους!!! Κλαίνε οι άνθρωποι τους νεκρούς. Γιατί? Γιατί μάθανε στη ζητιανιά και στο ρουσφέτι!!!! Λυπήσουμε Κύριε τον "αμαρτωλό δούλο" σου όταν έρθεις εν τη βασιλεία σου παρακαλάς κατεργάρη ετερόφωτε φουκαρά όπως σε δασκάλεψαν να κάνεις οι "μεσάζοντες" νταβατζήδες σου!!! ΒΡΕ ΟΥΣΤ!!!! Ο Θεός άν υπάρχει Θεός όπως λές και πιστεύεις σούδωσε έναν υπέροχο πλανήτη να ζήσεις κι εσύ "ζήτουλα," "κακομοίρη", "φουκαρά" ανθρωπάκο τι ψάχνεις???? και γιατί το ψάχνεις??? Και μη μου πείς απο Αγάπη, απατεώνα της δεκάρας παραδόπιστε μονοφαγά που έχεις "ξεζουμίσει" κι ΑΦΑΝΊΣΕΙ ότι βρεθηκε στο δρόμο σου!!! Τόσο δύσκολο είναι να ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΣ την Ομορφιά και την Αθωότητα που σε περιβάλλει... Παντού ψάχνεις την "πουστιά" γιατί έτσι σούμαθαν οι π...ς που σε "μορφώσανε" και σε παραμορφώσανε!!!! Είδες παμπόνηρε ότι δεν μπορείς να "εξαφανίσεις" τίποτα απλώς να μεταλλάξεις κι ύστερα είδες τον θάνατο σου κι έκλασες μέντες!!! Κι άρχισες το γλύψιμο, τα παρακάλια και τις προσευχές για να εξευμενίσεις το Αγνωστο Υπέρτερο σου...{λές τώρα εσύ..} Μαγκιά και δεν μασσάω σημαίνει αντρειά. Κι αντρειά σημαίνει σύνεση και ταπεινότητα όχι δουλικότητα, αποδοχή, παραδοχή, επιμονή κι άποψη δική σου κι όχι του όχλου, της αγέλης!!! Μοναχικό το μονοπάτι, κακοτράχαλο αλλά και το ισιάδι κάποιους μας κουράζει!!! Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας Όταν κοιτάζεις επίμονα την άβυσσο η άβυσσος κοιτάζει εξίσου επίμονα πίσω σε σένα Fr. Nietzsche
Moz Μέλος 3ης Βαθμίδας 666 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/05/2005, 23:52:19 H αποδόμηση ΔΕΝ προηγείται της δόμησης... και στο λόγο και στην «πράξη». (Deva, «τα δέοντα», πρωτίστως στο τζίνι.) οξω-τέρικα... URUA!©Moz
Moz Μέλος 3ης Βαθμίδας 666 Μηνύματα	Απεστάλη: 20/05/2005, 23:59:45 quote: ΒΡΕ ΟΥΣΤ!!!!... lorenzo, ΕΓΡΑΨΕΣ!!! (+)
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 10:34:00 quote: τι ψάχνεις???? και γιατί το ψάχνεις??? Τι άλλο ψάχνω στην ζωή, δεν το 'χω βρει ακόμα / τούτα και 'κεινα τα 'χω δει, στο νου μου και στο σώμα./ Αλήτης γύρναγα παντού, στα μέσα και στα έξω / και πέφτω στο γκρεμό του νου, στην άκρη! μην σε βρέξω! Μ' αυτά που μου 'δωσε εμένα η ζωή, μου τα 'χει δώσει όλα / κι ας είναι ακόμα σκορπιστά, γιατί δεν βρήκα κόλλα./ Κι αν περισσεύει κάτι τι, στο λέω είμαι πλήρης/ πάρ' το για μπουρμπουάρ εσύ, μην νοιώθεις κακομοίρης. Τι άλλο ψάχνω στην ζωή, εμένα δεν με νοιάζει / όλα τα πλήρωσα στη γη, στον Άδη ο ήλιος λιάζει! / Μου 'δωσε ό,τι μου 'δωσε και στο παιχνίδι, παίχτη / μ' έκανε και δεν θα 'θελα, να με βρει πλεονέχτη. Τα δέοντα, Deva Parinito
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 10:55:37 quote: H αποδόμηση ΔΕΝ προηγείται της δόμησης... Moz, η δόμηση και η απόδομηση είναι ένα και το αυτό! Κανένα δεν προηγείται κανενός. Deva
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 10:58:19 quote: κάποιους μας κουράζει!!! Lorenzo, μην χάνεις το κουράγιο σου φίλε μου. Τα σέβη μου, Deva
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 11:06:55 - E, Deva, γιατί κλαις ? - Κλαίω για σένα... Salluti, Deva Parinito και το τζίνι του...
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 11:14:33 - Τώρα πάλι, γιατί γελάς ? - Γιατί αυτά που τώρα συμβαίνουν, δεν τα θεωρώ σοβαρά. Γελάω για σένα... Salluti, Deva Parinito και το τζίνι του...
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 11:20:34 - Τώρα ? Γιατί δεν μιλάς ? - Γιατί βρήκα την κόλλα. Ζήτω! Σας χαιρετώ, Deva Parinito και το τζίνι του...
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 13:52:55 quote: "Εγώ, η Κραυγή, είμαι ο Κύριος ο Θεός σου! Δεν είμαι καταφύγι. Δεν είμαι σπίτι κι ελπίδα. Δεν είμαι Πατέρας, δεν είμαι Γιος, δεν είμαι Πνέμα. Είμαι ο Στρατηγός σου!" [...] "Που πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι όλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!" Σκύβω κι αφουκράζουμαι την πολεμική τούτη Κραυγή στα σωθικά μου. Αρχίζω και μαντεύω το πρόσωπο του Αρχηγού, ξεκαθαρίζω τη φωνή του, δέχουμαι με χαρά και με τρόμο τις σκληρές εντολές του. Ένα και δυο το φανταράκι/ μαζί με όλους στην γραμμή/ σαράντα δυο κιλά στην πλάτη/ και μιαν αγάπη μακρινή/ Πετούν δειλά τώρα οι γλάροι/ σκόνη, καψόνι, καψιμί. Ένα και δυο, διατάζει ο Χάρος/ πρέπει να μάθει τον εχθρό/ μα αυτός μαθαίνει πως η Λίτσα/ βρήκε έναν πιο καλό γαμπρό/ την επομένη, όντας σκνίπα, δεν χαιρετάει τον Στρατηγό. Ένα και δυο, το φανταράκι/ ξεφτέρι στην σκοποβολή/ έμαθε να!, τον χρόνο πάνω στο ντουβάρι/ γραμμή, γραμμή, πως να σκοτώνει με καρφί... Τα δέοντα, Deva Edited by - Deva_Parinito on 21/05/2005 14:05:11
ryche ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Greece 1765 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 13:58:27 quote: Το λάθος του Καζαντζάκη, είναι πως δεν φτάνει στο στόχο. Όλα είναι θολά γι' αυτόν. Βρίσκεται στο μονοπάτι, και γι' αυτό λέει πως ο θάνατος δεν υπάρχει, ο θάνατος δεν είναι θάνατος γι' αυτόν. Μια πικνή ομίχλη σκεπάζει το βλέμμα του. Παλεύει, ναι, κάνει μια τεράστια εσωτερική πάλι εντός του, καταρίπτει τον εαυτό του, επικαλείται βοήθεια, μα γι' αυτόν ο θάνατος, δεν είναι θάνατος, δεν μπορεί να τον δεχτεί. Πεθαίνει και λέει : "Όχι, δεν πέθανα, δεν υπάρχει θάνατος." Αλίμονο, πόσο κοροϊδεύει τον εαυτό του... Deva χαιρε! Εδώ Μanu. Τα συγχαρητηρια μου.Θέλει κότσια για μια τέτοια δήλωση.Προφανώς τα έχεις. Θαρρω οτι την ζωη πρεπει να την περνουμε ως εχει.Να την δεχόμαστε χωρίς να της πηγαίνουμε κόντρα,μιας και εκει ξεκινάνε ολες οι συγκρούσεις.Υπερβατικός νους;Ο Καζαντζακης στο πιο σοβαρό υπαρξιακό προβλημα του ανθρώπου λυγίζει.Και αυτο είναι θεωρώ που τον κανει Μεγάλο και Ανθρώπινο. Σκεψου.Ψυχολογοι,σεξολογοι,νευροψυχολογοι και αλλοι τοσοι δημιουργηματα μιας κοινωνιας που Αρνειται τον Θανατο.Απο το τελειωμα μιας σχεσης ως πιο σοβαρα οπως η απωλεια αγαπημενου προσωπου.Αδυνατουμε να δεχτουμε το Φυσικο γεγονος του Θανατου.Αποστειρωμενοι στις τερατουπολεις μας,γνωριζοντας πλεον τι θελει ο θεουλης απο εμας(θρησκειες)εχοντας λυσει τα μυστηρια του συμπαντος(επιστημη) και παρεξηγοντας τον Χριστουλη οτι Αναστηθηκε και βλεποντας Τον να αλλαζει το περιβαλλον του(θαυματα) ανακαλυψαμε την τεχνολογια και κανουμε και εμεις θαυματα και ελεγχουμε την φυση και Ξαφνικα...Τσουπ.Ερχεται ο θανατος και μας παιρνει τις ψευδαισθησεις μας. Απο θεοι στο τιποτα. Εκει που ολα τα ελεγχουμε με ενα κουμπι ερχεται ο θανατος και παταει το δικο του.Και δικιο εχεις οταν λες πως τι να πει κανεις σε αυτες τις μανες που χασαν τα παιδια τους;Τιποτα δεν πρεπει να πει κανεις.Αν εχεις χασει εστω και ενα κοντινο σου προσωπο γνωριζεις πολυ καλα οτι η σιωπη ειναι αυτη που συμπληρωνει την απουσια του και την δικη σου αμηχανια μπροστα σ'αυτο το τετελεσμενο γεγονος. Και ανακαλυπτεις με τον καιρο οτι "οτι του ειπες" του το ειπες... 'οτι εκανες μαζι του" το εκανες,οσο τον αγαπησες τον αγαπησες..η μνημη δεν κρατα κανεναν ζωντανο..κραταει εμας με την ψευδαισθηση οτι τον διατηρουμε ζωντανο.. Τι απομενει; Εμενα μου εμαθε να ζω μεσα στην στιγμη.Με οσους εχω τριγυρω μου να ειμαι παρων οσο πιο πολυ μπορω.Αυτο και μονο αυτο. και μια τελευταια σκεψη. Γιατι κανουμε οτι κανουμε; Γιατι γραφουμε π.χ εδω ομορφα λογια,πανεξυπνες ατακες,ποιηματα και βαρυγδουπα φιλοσοφικα σχολια; Ισως γιατι κατα βαθος γνωριζουμε οτι εμεις δεν θα επιβιωσουμε,και ετσι δημιουργουμε κατι περα απο εμας για να μεινουμε "ζωντανοι" μετα τον θανατο μας...μα η αληθεια και αυτο το γνωριζουν ολοι οι δημιουργοι/καλλιτεχνες ειναι οτι τα ανθρωπινα εργα οταν "βγουν" απο σενα αποκτουνε δικη τους ζωη.Σε ξεπερνανε και σε αφηνουν πισω.Αποστασιοποιουνται. Ο Καζαντζακης αν ηταν ακομα εδω θα εβλεπε οτι τα εργα του δεν ειναι πια δικα του.Δεν ειναι πια "αυτος".Γιατι αυτος εχει Αλλαξει.Μπορει μοναχα να δει τον πεπερασμενο του εαυτο.Μπορει δηλαδη να δει τον θανατο οντας ζωντανος.Τον θανατο του. Η ιδια η δημιουργια ειναι Θανατος.Πεθαινεις εσυ για να δωσεις ζωη σε κατι αλλοΜα συνηθως μενουμε με την ψευδαισθηση οτι ζουμε και μεις μεσα σ'αυτο που δημιουργησαμε. ειμαι το πτωμα του χθεσινου μου εαυτου... ειμαι η νεκρη γνωμη που ειχα χθες και αλλαξε...
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 14:17:21 quote: Ισως γιατι κατα βαθος γνωριζουμε οτι εμεις δεν θα επιβιωσουμε, Ακριβώς. Πρέπει να κατανοήσουμε πως από την στιγμή που γεννιόμαστε, αρχίζει ο θάνατός μας. Μπένουμε στην σειρά για να πεθάνουμε. Ό,τι είναι ζωντανό, πεθαίνει. Αυτός είναι ο Νόμος! Μόνο οι νεκροί, δεν πεθαίνουν ποτέ. Όταν πεθάνει ο άνθρωπος / καθόλου μην τον κλαίτε/ ευχές μην ξαναγεννηθεί/ μονάχα αυτές να λέτε... Χαίρε Manu! Τα σέβη μου, Deva Edited by - Deva_Parinito on 21/05/2005 14:20:12
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 16:01:05 Lorenzo, στο http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=5871 απαντώντας χαρακτηριστικά στον pixeldream, λες : quote: lorenzo: Η μόνη αποδεδειγμένη αλήθεια είναι ο θάνατος. Ξέρεις κάποια άλλη? Αποδεδειγμένη κιόλας... Για πες μας τι εννοείς? Τα δέοντα, Deva Parinito Edited by - Deva_Parinito on 21/05/2005 16:02:21
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 21/05/2005, 22:33:03 quote: Αποδεδειγμένη κιόλας... Για πες μας τι εννοείς? Γιατί???? Επειδή βαριέσε να διαβάσεις όλη την τοποθέτηση μου, ή είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις και θέλεις να σου το διευκρυνίσω??? Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας Όταν κοιτάζεις επίμονα την άβυσσο η άβυσσος κοιτάζει εξίσου επίμονα πίσω σε σένα Fr. Nietzsche
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 00:10:00 quote: Γιατί???? Γιατί φίλε lorenzo, βλέπω πως πολύ αγαπάς τον Καζαντζάκη. Τόσο πολύ μάλιστα που λες πως ο θάνατος είναι η μόνη αποδεδειγμένη αλήθεια. Ο Καζαντζάκης μάλλον διαφωνεί μαζί σου. Τουλάχιστον, αφού τόσο τον εκτιμάς, έχε τον και λιγάκι στο νου σου, όταν αποφασίζεις να μιλήσεις για κάτι. Αλλά μην στενοχωριέσαι. Δεν είσαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που δεν ξέρει τι λέει. Απο μένα πάντως, είσαι καλοδεχούμενος στο http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=6219 Αρκετά τα όσα μας είπες εδώ. Καταλάβαμε... Deva Parinito Edited by - Deva_Parinito on 22/05/2005 00:19:26
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 02:46:20 ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ...ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΟΡΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ. ..
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 11:47:14 quote: Δεν είσαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που δεν ξέρει τι λέει. Δεν είσαι δυστυχώς ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που "σκοτώνει" τον πλούτο της γλώσσας μας επειδή θεωρεί τα γράμματα αριθμούς και τις λέξεις εξισώσεις θαμπωμένος απ' το προφανές. Ίσως σε μιάν άλλη ζωή, όταν πεθάνει το σαρκίο που "φοράς" σ' αυτήν, όταν τα λουλούδια του τώρα θα έχουν πεθάνει και θάχουν αντκατασταθεί από άλλα, όταν κάποια αστέρια θάχουν πεθάνει κι όταν το αντί για την γάτα σου που θάχει πεθάνει θάχεις σκύλο που κι αυτός θα πεθάνει, μετά απο πολλά χρόνια όταν όταν της φύσης γύρω μας τα νεκρά τότε πλάσματα θάχουν γίνει σκόνη ίσως βαρεθείς το ισιάδι και καταλάβεις ότι η ισοπέδωση κι ή επιφανειακή, επίπεδη θεώρηση, κουράζει το βλέμμα, θολώνει την σκέψη, στρεβλώνει την όραση και ζεις μια εικονική πραγματικότητα που μόνος σου δημιούργησες κι αυτοεγκλωβίστικες για να χεις την χαρά να "βασιλεύεις" και να κυβερνάς τον "άδειο κόσμο" της ψευδαίσθησης του ξερώλα! ΧΑΙΡΕ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας Όταν κοιτάζεις επίμονα την άβυσσο η άβυσσος κοιτάζει εξίσου επίμονα πίσω σε σένα Fr. Nietzsche
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 12:42:51 quote: Δεν είσαι δυστυχώς ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που "σκοτώνει" τον πλούτο της γλώσσας μας επειδή θεωρεί τα γράμματα αριθμούς και τις λέξεις εξισώσεις θαμπωμένος απ' το προφανές. Ίσως σε μιάν άλλη ζωή, όταν πεθάνει το σαρκίο που "φοράς" σ' αυτήν, όταν τα λουλούδια του τώρα θα έχουν πεθάνει και θάχουν αντκατασταθεί από άλλα, όταν κάποια αστέρια θάχουν πεθάνει κι όταν το αντί για την γάτα σου που θάχει πεθάνει θάχεις σκύλο που κι αυτός θα πεθάνει, μετά απο πολλά χρόνια όταν όταν της φύσης γύρω μας τα νεκρά τότε πλάσματα θάχουν γίνει σκόνη ίσως βαρεθείς το ισιάδι και καταλάβεις ότι η ισοπέδωση κι ή επιφανειακή, επίπεδη θεώρηση, κουράζει το βλέμμα, θολώνει την σκέψη, στρεβλώνει την όραση και ζεις μια εικονική πραγματικότητα που μόνος σου δημιούργησες κι αυτοεγκλωβίστικες για να χεις την χαρά να "βασιλεύεις" και να κυβερνάς τον "άδειο κόσμο" της ψευδαίσθησης του ξερώλα! ΧΑΙΡΕ οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! Χωρίς ισοπέδωση και καταστροφή, δεν υπάρχει δημιουργία. Πάψε να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου. Βγάλε το δοκάρι που έχεις στα μάτια σου, και μετά βγάζεις και την ακίδα που έχει ο άλλος στο δικό του. Όταν μιλάς, να ξέρεις τι λες. Αν ξέρεις τι λες, θα θυμάσαι και τι είχες πει στο παρελθόν. Αν είσαι παρόν την ώρα που μιλάς, η μνήμη σου θα γίνει φίλος με σένα και δεν θα σε προδώσει ποτέ. Άστ' αυτά, "οδοστρωτήρας", "ξερώλας", δεν μου κάνεις τίποτε. Εγώ πιστεύω σε σένα. Ό,τι κι αν λες τώρα εσύ. Είμαι φίλος σου κι ό,τι κι αν σου λέω, το λέω επειδή είσαι έξυπνος άνθρωπος και θα το καταλάβεις. Γεια χαρά, Deva Parinito
amalia Διαχειριστής Greece 10782 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 14:41:04 "Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!" Γειά σας. Γειά σου Deva, lorenzo. Όπως έγραψα και στα προηγούμενα μηνύματά μου, περί πολλών οπτικών που μπορεί να δει κάποιος μία αλήθεια, χωρίς αυτή να πάψει να είναι τέτοια... Είχα δώσει μία άλλη ερμηνεία για την επίμαχη φράση, ενώ συγχρόνως συμφώνησα με την εμπνευσμένα δοσμένη ερμηνεία του Deva. Γεφυρώνονται οι ερμηνείες; Ο Καζαντζάκης, γράφει "να πεθαίνεις" Μήπως με τις δύο αυτές λέξεις, εννοεί να αποδέχεσαι ότι πεθαίνεις; Να μην προσπαθείς να ακυρώσεις μία αλήθεια, κάτι που η ίδια η φύση σου δείχνει σε κάθε της κίνηση; Κάθε στιγμή, κάτι πεθαίνει και κάτι νέο γεννιέται. Κι ενώ είσαι μάρτυρας πολλών μορφών που πεθαίνουν, ωστόσο δε βλέπεις μέσα σ' αυτές το θάνατο, αλλά τη ζωή, η οποία αλλάζει συνεχώς μορφές, ανθίζει, μαραίνεται, ρίχνει σπόρους, ξαναγεννιέται κ.ο.κ. Και τελικά όλοι αυτοί οι "μικροί θάνατοι" είναι θάνατος; Η ζωή; Και ακόμα μία οπτική, που σχετίζεται με την πορεία του κάθε ανθρώπου και τους καθημερινούς μας "δράκους": "Αν... Αν μπορεις να κρατιεσαι νηφαλιος, σαν ολοι τριγυρω τα ‘χουν χαμενα και φταιχτη σε κραζουν για τουτο… Αν μπορεις να πιστευεις σε σενα, σαν ολοι για σενα αμφιβαλλουν, μα και ν’ ανεχεσαι εσυ ν’ αμφιβαλλουν για σενα… Αν μπορεις να προσμενεις, χωρις ν’ αποκανεις ποτε καρτερωντας… Κι αν, σα σε μπλεξουνε ψευτες, εσυ σε ψευτιες δεν ξεπεσεις… Κι αν μισημενος, κρατεις την ψυχή σου κλεισμενη στο μισος, μα χωρις και να δειχνεις ποτε περισση καλοσυνη κι ουδε παρά πολύ συνετος στις κουβεντες σου να’ σαι… Αν μπορεις να ονειρευεσαι, διχως ωστοσο να γινεις των ονειρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα, μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου… Αν μπόρεις ν΄άνταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ηττα και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτους ολοιδια… Αν μπορείς, να υποστείς μιαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις, διαστραμμένη απ’ αχρειους, να γινει για βλακες παγιδα… Κι αν της ζωης σου το εργο, μπορεις να το βλεπεις συντρίμια, και να σκυβεις ξανα, να το χτιζεις ξανα, με φθαρμένα εργαλεία… Αν μπορείς να σωριαζεις μια στιβα τα κερδη, το βιος σου, και σε μια ζαρια να ρισκαρεις τα πάντα, μια κ’ έξω, και να χανεις, και παλι ν’ αρχιζεις απ’ τ’ αλφα, διχως ποτε μια κουβεντα να πεις για τα κερδη που πανε… Αν μπορεις ν’ αναγκασεις τα νευρα, τους μυς, την καρδιά σου, να δουλευουν ακομα για σε κι αφου σπασουν, και αφου παραλυσουν, κι ετσι μπορεις να κρατησεις ακομα, σα μέσα σου πια δεν υπαρχει τιποτα – ξον απ’ τη θεληση που τους προσταζει: «Βαστατε!»… Αν, με τα πληθη μιλώντας, φυλαξεις την πασα αρετη σου… Κι αν, με Ρηγαδες παρεα, δεν χασεις το νου σου… Κι αν ουτε εχτροι, μα ουτε φιλοι ακριβοι, να σε πληξουν μπορουνε… Κι αν λογαριαζεις τους παντες, αλλά και κανεναν περισσια… Κι αν μπορεις να διατρεχεις στο κάθε λεφτο, που αδυσωπητο φευγει, όλο τον δρόμο που πρεπει να γίνεται μες στους εξηντα τους χτυπους, - τοτε δική σου θα’ ναι όλη η Γη, κι ότι μέσα της κλείνει, και – τρανοτερο! – τοτε πια γενηκες Αντρας, παιδι μου!" Ρυντγυαρ Κιπλινγκ " Μήπως ο ποιητής πιο πάνω, μας λέει να είμαστε γενναίοι και έτοιμοι να πεθάνουμε κάθε στιγμή, χωρίς όμως να παραιτηθούμε από τη ζωή; Σαν τον χρόνο - αναφέρθηκες σ' αυτόν στα προηγούμενα μηνύματά σου Deva. Το παρόν, η κάθε στιγμή πεθαίνει. Για να δώσει τη θέση του στο μέλλον, που κι αυτό θυσιάζεται με τη σειρά του στο βωμό του παρόντος. Κι από μία αιώνια ακολουθία θανάτων, ο χρόνος χειροκροτά τη ζωή. Έτσι, πεθαίνοντας κάθε στιγμή, δεν συνειδητοποιούμε πως Θάνατος δεν υπάρχει; κλικ me Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΠΛΩΤΙΝΟΣ Πρώην Συνεργάτης Greece 1491 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 16:09:50 Δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο της διαφαινόμενης αντιπαράθεσης. (Μπορεί και να μην θέλω να τον αντιληφθώ). Ο μόνος που μπορεί να μας εξηγήσει τι πραγματικά πίστευε για αυτά που έγραφε είναι ο ίδιος ο Καζαντζάκης. Όλοι γινόμαστε τιμητές και ερμηνευτές του, με βάση τα δικά μας κριτήρια και σταθμά. Όπως σωστά αναφέρει το αγαπητό μέλος ryche: quote: Ο Καζαντζακης αν ηταν ακομα εδω θα εβλεπε οτι τα εργα του δεν ειναι πια δικα του.Δεν ειναι πια "αυτος".Γιατι αυτος εχει Αλλαξει Τα πάντα είναι γίσνεσθαι τα πάντα ρεί, έτσι δεν είναι Deva?. Οι χθεσινές μου σκέψεις με έχουν οδηγήσει σε καινούργιες. Αυτός είναι θάνατος η στασιμότητα, κάθώς το χειρότερο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να σταματήσει να σκέφτεται… quote: ....ό,τι κι αν σου λέω, το λέω επειδή είσαι έξυπνος άνθρωπος και θα το καταλάβεις... «Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»
lorenzo Πλήρες Μέλος 1432 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 16:20:05 Κάποτε δεν σου λέω τώρα, γιατί το βλέπω κομμάτι χλωμό, θα σταματήσεις να μικραίνεις ότι σε υπερβαίνει και να το κάνεις στα μέτρα σου όχι για να το καταλάβεις, αλλά για να το υποτιμήσης. Αλλά όπως λέει κι ακόμη ενας Τσέχος "χαζοφιλόσοφος" σαν τον Καζαντζάκη κι αυτός ξεπερασμένος τώρα πια απο τους "νεόκοπους αμπελοφιλοσοφούντας": << Ο "ξερώλας" είναι ανίκητος>>. " Χωρίς ισοπέδωση και καταστροφή, δεν υπάρχει δημιουργία." Ισοπέδωση = καταστροφή = τέλεια Ισοπεδωτική Αντίληψη και υπέρτατη εννοιολογική ερμηνεία της δεινοπαθούσας Ελληνικής Γλώσσας... Ανίκητον το πνεύμα σας αγαπητέ κατ' επίφασην αμφισβητία... Αν με "αγαπάτε" όπως δηλώνετε τόσον ασμένως χωρίς να κάνετε τον κόπο να με διαβάσετε, διαβάστε τουλάχιστον την δημιουργό του θέματος η οποία προσπαθεί κι αυτή ματαίως φοβούμαι να σας πει το εξής απλό: άλλο το προφανές κι άλλο το "νοούμενο". "Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός" Βλέπεις το τυρί αλλά όχι τη φάκα, άς το δάχτυλο, δες το φεγγάρι που σου δείχνει! Ωραία περιγράφεις το "δάχτυλο", δε λέω, αλλά εδώ μιλάμε για το φεγγάρι!!! Κι εγώ σ' αγαπώ γιατί σε καταννοώ και σ' αποδέχομαι κι όχι επειδή σου κάνω την χάρη.. δηλ. κουβέντα να γίνεται όπως κάνεις εσύ... Όποιος σκοπεύει να παλέψει με τέρατα πρέπει να φροντίσει να μη γίνει ο ίδιος τέρας Όταν κοιτάζεις επίμονα την άβυσσο η άβυσσος κοιτάζει εξίσου επίμονα πίσω σε σένα Fr. Nietzsche
ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Switzerland 3558 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 17:13:26 Ρε Πλωτίνε, δεν ντρέπεσαι λίγο? Τι είναι αυτά που γράφεις? Θα γυρνάνε τα κοκάλα του παππού σου βρε αχαΐρευτε! Ακούς εκεί…. quote: κάθώς το χειρότερο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να σταματήσει να σκέφτεται… ΦΦΦΤου σου, και πάλι ΦΦΦΦτου σου! Συχίστηκα! Αφού ρε ο παππούς, το λέει καθαρά… Το ΕΝΑ δεν είναι ΣΚΕΨΗ….. (VI 7, 36-37) Το Καλό, δεν σκέφτεται ούτε επιθυμεί τίποτα, πάνω από τον εαυτό του! (Δηλ, το καλό) (VI 7, 40) Αδιάβαστε!!! Απρόκοφτε…!!!! θα ζητήσω να σε αφορίσουν από τη Φιλοσοφική κοινότητα…. Βλάσφημε…Υλιστή!
ΠΛΩΤΙΝΟΣ Πρώην Συνεργάτης Greece 1491 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 18:11:03 quote: Το ΕΝΑ δεν είναι ΣΚΕΨΗ….. (VI 7, 36-37) Εγώ όμως δεν είμαι το.. Εν (α, )φίλε Πλάτωνα...Για τμήμα του.., το συζητάμε, καθώς: «..κάτι από αυτό (το Έν) υπάρχει μέσα μας. Και μάλιστα δεν υπάρχει τόπος όπου αυτό να μην υπάρχει, σε όσα μπορούν να συμμετέχουν τούτου. Διότι οπουδήποτε κι αν θέσεις αυτό που είναι ικανό να το συλλάβει μπορείς εκεί να συλλάβεις το πανταχού παρόν. Είναι σαν μία φωνή που γεμίζει έναν κενό χώρο. Κάθε άνθρωπος που θα στήσει αυτί σε ένα οποιοδήποτε σημείο αυτού του χώρου, θα συλλάβει την φωνή ολόκληρη, κι όμως όχι ολόκληρη.» Εννεάδες ΙΙΙ, 8, 9. Τα σέβη μου στην κοινότητα..!! «Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»
ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" Switzerland 3558 Μηνύματα	Απεστάλη: 22/05/2005, 20:45:54 Δεν εισαι ΕΝ(Α)? Το Δυο ( / )…. και… πληρώνει, ……και τους καφέδες, Next Time.
Deva_Parinito Πλήρες Μέλος 1157 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/05/2005, 00:02:25 quote: Και τελικά όλοι αυτοί οι "μικροί θάνατοι" είναι θάνατος; Η ζωή; quote: Έτσι, πεθαίνοντας κάθε στιγμή, δεν συνειδητοποιούμε πως Θάνατος δεν υπάρχει; Αυτό δεν είναι συνειδητότητα καλή μου. Είναι ψευδαίσθηση, αυταπάτη, εικονική πραγματικότητα. Αφού πεθαίνουμε, πως δεν υπάρχει ο θάνατος ? Η πραγματικότητα είναι πως πεθαίνουμε κάθε στιγμή, και μέσα από τούτο τον θάνατο γεννιόμαστε ξανά. Το μόνο που μπορείς να συνειδητοποιήσεις μέσα από τον θάνατο, είναι η ύπαρξη της ζωής, όχι η ανυπαρξία του θανάτου. Μέρα με την ημέρα, το "εγώ" μας αλλάζει, ο εαυτός μας γίνεται διαφορετικός. Χθες θεωρούσαμε κάτι κακό, σήμερα, το ίδιο μας φαίνεται καλό. Το χθεσινό κακό πέθανε, για να δώσει, όχι ανύπαρκτο κακό, αλλά υπαρκτό καλό. Για να δώσει ζωή στο καλό. Το χθεσινό κακό υπήρχε όμως και θα υπάρχει. Γιατί ότι υπήρχε, δεν μπορεί να πάψει να υπάρχει. Μόνο την ζωή μπορείς να συνειδητοποιήσεις μέσα από τον θάνατο. Όχι την ανυπαρξία του. Και είναι πολύ όμορφο αυτό, πίστεψέ με... Amalia μου, θα πω μια άποψή μου ακόμη και δεν θα ξαναγράψω στο θέμα. Σ' ευχαριστώ που με κάλεσες και που με διάβασες, όπως σε διάβασα κι εγώ. Όλα αυτά τα λογικά ερωτήματα που θέτεις, προέρχονται ακριβώς επειδή διαχωρίζεις τον θάνατο από την ζωή. Όλοι αυτοί οι "μικροί θάνατοι" που λες, που εγώ θα τους ονόμαζα "μικρές νεκραναστάσεις", συμβαίνουν ακριβώς γιατί ο θάνατος δεν μπορεί να διαχωριστεί από την ζωή. Όπως υπάρχει η ζωή, υπάρχει και ο θάνατος. Θανατώνοντας μια επιθυμία μας, δίνουμε ζωή σε μια άλλη καινούργια. Αυτό εννοώ λέγοντας πως αν δεν υπάρχει καταστροφή, δεν υπάρχει και δημιουργία. Είναι το ίδιο και το αυτό. Αν δεν καταστρέψεις, πως θα δημιουργήσεις ξανά ? Μοιάζει με τους πόνους ενός τοκετού. Η ζωή εμφανίζεται μέσα από τρομερό πόνο. Αν είσαι μάνα, θα το γνωρίζεις καλά αυτό. Τι "καταστροφές" συντελούνται μέσα στα σπλάχνα μιας γυναίκας? Κι όμως, μέσα από τούτη την επίπονη διαδικασία, μέσα από φωνές, βογγητά και σπαραχτικούς πόνους, ξεπετάγεται η ζωή. Η καταστροφή και η δημιουργία είναι το ίδιο και το αυτό. Η ζωή και ο θάνατος είναι το ίδιο και το αυτό. Πεθαίνεις για να ξαναγεννηθείς. Έτσι μόνο υπάρχει η συνέχεια. Διαφορετικά, αν χαθεί, αν δεν υπάρχει το ένα από τα δύο μέλη, η συνέχεια διακόπτεται. Νομίζω πως καταλαβαίνεις, μα κάτι σε κάνει διστακτική. Η λογική σου ίσως, δεν ξέρω. Η λογική πάντα διαχωρίζει. Είναι μια πόρνη η λογική, που πάει πάντα με όποιον την πληρώνει. Δες την ημέρα και την νύχτα. Η ημέρα είναι ο θάνατος της νύχτας και η νύχτα είναι ο θάνατος της μέρας. Πως μπορείς να βάλεις όρια στην μέρα και στην νύχτα ? Λίγο λίγο, χάνεται η μέρα κι έρχεται η νύχτα, και το χάραμα, συμβαίνει το αντίθετο. Μπορείς να πεις, πως επειδή "πέθανε" η νύχτα, άρα δεν υπάρχει κιόλας ? Αφού σε λίγες ώρες πάλι θα ξανάρθει. Θα είναι μια άλλη νύχτα, ναι, μα υπαρκτή, θα σου φέρει πάλι το σκοτάδι της, μα και την ομορφιά της. Γιατί, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, ακόμη και στον θάνατο μπορείς να βρεις ομορφιά. Κι αν του το πεις κιόλας, ε, εκεί είναι που θα φρικάρει τελείως το παλικάρι. Σκέψου να πας σε μια κηδεία, να εκφωνήσεις επικήδειο δηλ. και να αρχίσεις να εξυμνείς τον θάνατο και να λες πως ακόμη και σ' αυτόν υπάρχει ομορφιά. Ώ ρε τι έχει να γίνει! Χάπια, ηλεκτροσόκ, κρύα ντουζ και τέτοια, τέλος πάντων. Ότι απορία έχουμε, ό,τι αμφιβολία έχουμε, ό,τι δίλλημα αντιμετωπίζουμε στην ζωή μας, προέρχεται από τούτο τον διαχωρισμό που κάνει η λογική μας. Και πως αλλιώς να γινόταν διαφορετικά ? Αφού η ίδια η φύση το κάνει αυτό. Νομίζω πως πρέπει να δώσουμε και μια μεταφορική έννοια στον θάνατο. Η καταστροφή είναι κι αυτή ένας θάνατος. Η άγνοια, η ασυνειδητότητα, ο πόλεμος, το μίσος, και τόσα άλλα που ξεχνώ, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "θάνατοι" των αντιθέτων τους. Μέσα όμως από αυτούς τους "μικρούς θανάτους", όπως σωστά λες, "ανασταίνονται", πέρνουν ζωή και υπόσταση, όλα τα αντίθετά τους. Η γνώση, η συνειδητότητα, η ειρήνη, η αγάπη. Αν δεν υπάρχει το ένα, δεν υπάρχει και το άλλο. Όποιος άνθρωπος μπορεί να το κατανοήσει αυτό, κι όχι μόνο να το κατανοήσει, αλλά να το αισθανθεί, να το αφουγκραστεί, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Ούτε την ζωή, ούτε τον θάνατο. Ξέρει πως ζει για να πεθάνει, και πεθαίνωντας θα ζήσει. Δεν χρειάζεται να αρνηθεί τίποτε. Δεν χρειάζεται να πει "δεν υπάρχει το ένα", γιατί ταυτοχρόνως, εξαφανίζεται και το άλλο. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται δεκτικός. Τα αποδέχεται όλα. Και τους όμορφους χαρακτηρισμούς των άλλων μα και τους άσχημους. Το θαύμα, το θαυμαστό, το μυστήριο, η αυτογνωσία, ο θεός, αυτό το "υπερβατικό", που θεωρείς εσύ Amalia, ή πέσ' το, ονόμασέ το όπως εσύ θέλεις, μπορεί να εμφανιστεί μονάχα σ' έναν τέτοιο άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που μπορεί να δεχτεί τα πάντα. Και την αγάπη και το μίσος. Όλα τούτα αποτελούν το Όλο. Για να μπορέσει ένας άνθρωπος να δεχτεί το Όλο μέσα του, πρέπει να αδειάσει εντελώς. Ο κάθε άνθρωπος είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Μπορεί μια σταγόνα να δεχτεί μέσα της τον ωκεανό ? Για να γίνει αυτό, πρέπει να έχει τεράστια χωρητικότητα, να μπορεί να "συγκρατεί" τον ωκεανό. Γελάω τώρα, γιατί μου 'ρχονται στο μυαλό οι "μαύρες τρύπες". Κάπως έτσι συμβαίνει και με αυτές. Και για σκέψου, από όλα τα μυστήρια του σύμπαντος, μονάχα μέσα σε μια "μαύρη τρύπα", δεν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Κι όμως, υπάρχει μια θεωρία, που λέει πως ολόκληρο το σύμπαν ξεκίνησε από μια "μαύρη τρύπα", θα την γνωρίζεις υποθέτω. Κάπου λέω πως ο άνθρωπος, πρέπει να γίνει "μωρός". Εννοώ φυσικά, και πως πρέπει να γίνει δεκτικός, προσαρμοστικός. Δες ένα μωρό παιδί. Τι προσαρμοστικότητα έχει, πόσο δεκτικό είναι. Όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει που λέμε. Δέχεται, αποδέχεται τα πάντα, σαν σφουγγάρι, αναπτύσσεται ταχύτατα. Γεννιέται "άδειο", σαν λευκό χαρτί, κι αρχίζει σιγά σιγά να εμπλουτίζεται, να γνωρίζει, να καταλαβαίνει, να φτιάχνει το βιβλίο της ζωής του. Κι όχι μόνο της δικής του, αλλά ολόκληρης της ανθρωπότητας, γιατί μεγαλώνοντας, πέρνει, καταλαμβάνει, μαθαίνει τον κόσμο και αποτελεί κι αυτό ένα μέρος του κόσμου, του Όλου, του συνόλου. Οι ερμηνείες μας δεν ξέρω αν γεφυρώνονται Amalia. Αυτό που ξέρω και μπορώ να σου πω, είναι πως ακόμη και τούτο το φόρουμ, είναι και το ίδιο μια "γέφυρα", όλων των μελών του, με όλες τις διαφορετικές οπτικές, με όλους τους διαφορετικούς κόσμους, με όλα τα διαφορετικά και παράλληλα σύμπαντα. Μοιάζει και αυτό με "μαύρη τρύπα", έχει δεκτικότητα, και χωρητικότητα, πυκνότητα κι ενότητα. Αν συμφωνείς κι εσύ μ' αυτό το τελευταίο που λέω, τότε είναι σαν να συμφωνείς με όλα όσα είπα πριν. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν, να κατανοήσουν και να νιώσουν, πως αυτά που τους ενώνουν είναι ισχυρότερα και περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. Πρέπει να μάθουν να συγκλίνουν και όχι να αποκλίνουν. Εγώ δεν μιλάω έτσι, για να γίνεται κουβέντα. Δεν είμαι εδώ, σε τούτο το φόρουμ γι' αυτό. Όσοι κατάλαβαν και συμπεραίνουν τούτο για μένα, πάλι λάθος κάνουν. Και πάντα λάθος θα κάνουν για μένα. Πολύ απέχουν από εμένα. Εγώ ζω, αναπνέω, πολύ διαφορετικά από αυτούς. Σ' ευχαριστώ και πάλι για την πρόσκληση, όπως ευχαριστώ και όλα τα παιδιά που συμμετείχαν σε τούτο το θέμα. Ήταν συναρπαστικό! Τα σέβη μου και... δεν χανόμαστε. Τίποτε δεν χάνεται. Τα πάντα ρει, τα πάντα ρει, γι' αυτό ο κόσμος να σωθεί μπορεί. Τα πάντα ρει, τα πάντα ρει, το τραγουδάνε κι οι νεκροί... Deva Parinito Edited by - Deva_Parinito on 23/05/2005 00:55:20
amalia Διαχειριστής Greece 10782 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/05/2005, 02:21:41 quote: Νομίζω πως καταλαβαίνεις, μα κάτι σε κάνει διστακτική. Η λογική σου ίσως, δεν ξέρω. Η λογική πάντα διαχωρίζει. Είναι μια πόρνη η λογική, που πάει πάντα με όποιον την πληρώνει. Deva... Αφού δεν διαφωνώ βρε μαζί σου! Σου είπα πως έχασες την ουσία. Ήταν αυτή... κλικ me Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/05/2005, 02:24:09 Deva_Parinito quote: Αφού πεθαίνουμε, πως δεν υπάρχει ο θάνατος ? ΥΠΑΡΧΕΙ...ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ...ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ. quote: Η πραγματικότητα είναι πως πεθαίνουμε κάθε στιγμή, και μέσα από τούτο τον θάνατο γεννιόμαστε ξανά. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ...ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ...ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ..."ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ";...ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ...ΙΣΩΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ...ΤΟ ΦΙΔΙ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥ ΠΙΣΩ...ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΤΙ ΝΕΚΡΟ;...ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΧΡΗΣΤΟ...ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕΙ. quote: Η ημέρα είναι ο θάνατος της νύχτας και η νύχτα είναι ο θάνατος της μέρας. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ/ΜΕΡΑ...ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ...ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ...ΣΑΝ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ/ΑΥΤΙΑ. quote: Αν δεν υπάρχει το ένα, δεν υπάρχει και το άλλο. ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. quote: Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν, να κατανοήσουν και να νιώσουν, πως αυτά που τους ενώνουν είναι ισχυρότερα και περισσότερα από όσα τους χωρίζουν. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ...ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑΡΙΘΜΑ ΚΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ..."δεν υπάρχει το ένα", γιατί ταυτοχρόνως, εξαφανίζεται και το άλλο. quote: Ο κάθε άνθρωπος είναι μια σταγόνα στον ωκεανό. Μπορεί μια σταγόνα να δεχτεί μέσα της τον ωκεανό ? Για να γίνει αυτό, πρέπει να έχει τεράστια χωρητικότητα, να μπορεί να "συγκρατεί" τον ωκεανό. ΜΑ ΚΑΙ Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΑΓΟΝΑ. ΠΛΩΤΙΝΟΣ quote: Ο μόνος που μπορεί να μας εξηγήσει τι πραγματικά πίστευε για αυτά που έγραφε είναι ο ίδιος ο Καζαντζάκης. Όλοι γινόμαστε τιμητές και ερμηνευτές του, με βάση τα δικά μας κριτήρια και σταθμά. ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ...ΠΡΙΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ. amalia quote: καθημερινούς μας "δράκους" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΡΑΚΟΙ...ΜΟΝΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΓΩΙΣΜΟΙ. "The sparks will keep on falling And I hate you now" ..
pixeldream ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA" 1606 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/05/2005, 02:25:25 ΣΠΑΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ. ..
amalia Διαχειριστής Greece 10782 Μηνύματα	Απεστάλη: 23/05/2005, 17:43:49 quote: quote: καθημερινούς μας "δράκους" ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΡΑΚΟΙ...ΜΟΝΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΓΩΙΣΜΟΙ. Ώρες ώρες pixeldream, δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί κολλάς τόσο πολύ στις λέξεις. Οι δράκοι είναι τα ελαττώματά μας. Μία βαθιά τους ρίζα είναι ο εγωϊσμός. κλικ me Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!