ο έρωτας πέθανε...παλιά μέσα στη λήθη ενός χρόνου μακρινού, που μόνο σαν παράξενη ανάμνηση κάποια φορά ξύπνησε. μιά χλωμή γυναίκα πάνω σε ένα κρεββάτι, δε νιώθει λύπη, ούτε πόνο γιά αυτό που αφήνει πίσω της...

την πρώτη φορά ήταν δυό ξένα, ανεξιγνίαστα κομμάτια από κάρβουνο.
εκείνη, σιωπηλή, γεμάτη απορίες, αλλά χωρίς επιθυμία φωνής. γιά μιά απειροελάχιστη στιγμή της φάνηκε ότι μέσα στο σκοτάδι των ματιών του κάτι κινήθηκε, μιά σκιά, όμως τόσο ανεπαίσθητη που χάθηκε πριν μπορέσει να κουνήσει τα βλέφαρά της... σαν μιά στιγμή ονείρου, ίσως ψευδαίσθηση, που δημιούργησε η επιθυμία της.
το είδε άλλη μιά φορά, σε αυτή του την συγκλονιστική ολότητα. μόνο γιά μιά στιγμή το αντάμωσε σε ένα απειροελάχιστο και ανομολόγητο πετάρισμα των βλεφάρων τους...

ύστερα ήρθε η βαρύτητα της πραγματικότητας και έπεσε σαν πέπλο ραμμένο από χιλιάδες μικρούς μαγνήτες πάνω της, και κοιμήθηκε...

ο Έρωτας πέθανε!!!
πριν ακόμη γεννηθεί, ένα παιδί εν δυνάμη στη μήτρα, αδύναμο.

ο έρωτας πέθαινε μέρα με την μέρα, χανόταν, και αυτή τυλιγμένη στο βαρύπεφτο πέπλο της τριγυρνούσε σα χαμμένη. διάβαινε και στο δρόμο της αντάμωνε ύλη ξένη προς τ' όνειρό της. σιγά-σιγά άρχισε να ξεχνά εκείνα τα μάτια και να ταυτίζεται με είδωλα που τριγυρνούσαν γύρω της. και οι ψευδαισθήσεις της φαίνονταν τόσο πραγματικές, που ο κόσμος που την αντάμωνε έπαιφτε στην παγίδα της πλάνης. ίσως και αυτός, ανάμεσα στους άλλους να έκανε το ίδιο...

δεν ξέρει ποιά δύναμη μέσα της κατάφερε να αποτινάξει το πέπλο. το μόνο που θυμάται είναι, ότι αυτό ήταν πολύ βαρύ. όμως δεν υπήρχε άλλη λύση, γιατί μέσα στο πέπλο δεν ένιωθε πιά σχεδόν καθόλου την ύπαρξή της.

τώρα το πέπλο σηκώθηκε...
δε φοβάται να νιώσει, δε φοβάται να πονέσει, δε φοβάται να κλάψει, δε φοβάται τίποτε!

θέλει μόνο να του πει, ότι ο έρωτας της ψυχής είναι αιώνιος και παντοδύναμος. ότι νιώθει απελευθερωμένη...

άνοιξε τα χέρια σου.
τώρα κλείστα σφιχτά.

τι ωραία και ζεστά που είναι εδώ μέσα, θα ήθελα να μείνω γιά πάντα...

καλημέρα, σου στέλνω μια ακτίδα φωτός...

μιλήσατε για τον ανεκπλήρωτο έρωτα αλλα θα ήθελα να αναφέρω και μια αλλη περίπτωση που πονάει αρκετα και μου είχε συμβεί πριν περίπου ένα χρόνο...
μιλαω για την περίπτωση όπου γνωρίζεις καλά ένα άτομο , το αγαπάς , ξέρεις ότι μιάζεται , ξέρεις ότι αν δεχτεί την αγάπη σου θα είστε υπέροχα , ξέρεις ότι το μόνο που χρειάζεται είνια να σου δώσει μία ευκαιρία να του ανοίξεις την καρδια σου...
αλλα δεν σου δίνει αυτή την ευκαιρία που λαχταράς τόσο ...
θέλεις να του πεις τόσα υπέροχα πράγματα , να μιλήσεις ανοιχτα να περιγράψεις τί νιωθεις , αλλα ποτε δεν σου δίνεται αυτη η ευκαιρία ...
το μόνο που ζητας απεγνωσμενα , είναι μία ευκαιρία...
μια ευκαιρία να σε γνωρίσει και μετα ας σε απορρίψει...

βέβαια ξέρω τί θα πει καποιος...
"εμείς δημιουργουμε τις ευκαιρίες"
σωστό , αλλα πρέπει να υπάρχει και κάτι ελάχιστο από την άλλη πλευρα ...
η ζωή δεν είναι σαπουνόπερα ...
δεν μπορείς στα καλα καθούμενα να πιασεις τονάλλον στο δρόμο και να αρχίζεις να του μιλας ...
το πιθανότερο είναι πως θα κάνειςτην κατάσταση χειρότερη .

συγνωμη αν διεκοψα τη ροή του θεματος ...

Ανακάλυψα πριν πολύ καιρό, πως ο έρωτας είναι ένας κύκλος…. που σε ορισμένους ανοίγει και κλείνει μαζί, σε άλλους ανοιγοκλείνει σε διαφορετικούς χρόνους…και σε μερικούς δεν ανοίγει ποτέ! Θεωρώ τυχερό οποιο/α τον γνωρίζει….μιας και μοιάζει πολύ…. με ένα μεγαλύτερο και πληρέστερο κύκλο….. της αιώνιας Αγάπης!

Αυτή δεν έχει ένα είδωλο στα μάτια…..δεν είναι τυφλή…. είναι ανοιχτή….και προπαντός ΖΩΝΤΑΝΗ!

360 μοίρες οι ακτίνες σου…. χαμογέλασε στη ζωή….πορευόμαστε μαζί….με ότι αγαπάς!

Ζησε το πανεμορφο Νησι....[:)

quote:

---

Το ανεκπλήρωτο... έχει την φλόγα του! Αν το Ζήσεις ολικά, χωρίς άλλες φυγές….
Κοιτα τι συμβαίνει….!!!

quote:

---

μιά φίλη χθες με έκανε να κλάψω, όταν είπε ότι είσαι πνεύμα...
πνεύμα ντυμένο στην ύλη, μα τα μάτια σου είναι πύλες του απείρου...
άκουσε μιά φωνή σε ένα δωμάτιο και κατάλαβε...και με βοήθησε να καταλάβω.
κάθε βράδυ σου στέλνω μιά ακτίδα φωτός.

---

Καλή μου Λιλιθ…. μου λες σε παρακαλώ τι θέλεις να πεις με τα παραπάνω????
Φαίνεται πως με αφορούν… και φυσικά θα απαντήσω…

(για να μου στέλνεις ακτίνες Φώτος…μάλλον δεν είμαι από τα καλά πνεύματα…. ντυμένο στην ύλη!!!)

Πριν γράψεις ότι γράψεις, σου υπενθυμίζω πως μίλησα (πνευματικά) με ελάχιστα άτομα ….και με αυτούς… υπήρξε ψυχική επαφή….….άντε και ένας ΥΛΙΚΟΣ καφές!!! (Αυτοί το ξέρουν!)

Με τους περισσότερους βρέθηκα απέναντι σε… ΠIΑΤΑ… ΜΠΥΡΕΣ…..υπονοούμενα, ΕΡΩΤΟ (ΕΠΑΡΣΕΙΣ/ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ!)***

Για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα…ο έρωτας ΖΕΙ!!!!

---

Να μην σε αφήσω να αγωνιάς… δεν είναι επί προσωπικού επιπέδου. Απλά ορισμένα Βιώματα γίνονται αρχές κατανόησης παιχνιδιών….. που παίζει ο ΕΑΥΤΟΣ/ΝΟΥΣ μας….

Το ότι με αφορά…. ήταν στο Πνευματικό επίπεδο… και εκεί αναφέρθηκα….Για τα άλλα έσω/εξω βιώματα μας… μάλλον το ΑΧΛΑΔΟΤΥΡΟ είναι πιο ενδεικτικό.

Το τι αξίζει περισσότερο από ότι Ρώτας? Μάλλον για τον εαυτό του…..ο καθένας το ξέρει!

Κάποια μου έδειξε ένα σκυλάκι που κυλιόταν ανέμελο στην άμμο! Το χαμόγελο της το συνόδευε…. και άγγιζε με την περίσσεια ομορφιά της…. σε βάθος την ψυχή μου!

Κάποιος πολύ παρεξηγημένος στο εσωτερικά… μου άνοιξε την ψυχή του. Η Ακρόπολη έλαμπε μαζί με τα εκφραστικά και πανέμορφα μάτια του!

Κάποια με ακούμπησε λέγοντας κάτι από τη ζωή της. Ήμουν τα παιδία της, ήμουν η πίκρα της, ήμουν δίπλα της…. μαζί της.

Κάποιος αγνάντευε την θάλασσα, μα η συζήτηση ήταν σοβαρή όπως και ο ίδιος. Σε μια άλλη συζήτηση, μια άλλη βραδιά κοιταχτήκαμε. Μια ματιά…. και είπαμε τόσο πολλά…

Κάποιος με αγκάλιασε μόλις γνωριστήκαμε. Φόραγε ένα κόκκινο μπλουζάκι, ήταν χαρούμενος, είχε λίγα μαλλιά…. και μεγάλη καρδιά!

Μπορώ να γράψω τόσο πολλά Αποστόλη…. Μα πάω για μπάνιο!

Μας αγγιζει,μας γοητευη,μας μεθα και καποιες φορες μας ποναει...
ολ αυτα ειναι μεσα στο παιχνιδι της ζωης!

σας φιλω απο το ηλιολουστο Ελσινκι

ΟΜ

Γιώργος
… με το αδαμάντινο στομάχι

quote:

---

So peaceful as the moon shines
Within my dreams I see
The glow of your perfection
Always here with me

Upon the stars and moonbeams
Each one that falls from high
I gather them while dreaming
Not one of them gets by

No matter where I go now
While sleeping or awake
We travel to the places
Where angels bring daybreak

Each dream a perfect ending
To happiness we share
My arms are now around you
Love's beauty so aware

See you in the morning
When sun will shine so bright
You'll be right beside me
My heart will just ignite

Dreams are made for sharing
Together we will be
Holding on to treasures
For all eternity.

---

Edited by - kapodistria on 10/08/2003 22:20:32

οταν ο χρονος ολοκληρωσει το εργο του,
οταν ο ερωτας γυρισει στον θρονο του,
δεν θα κλαψω,δεν θα δακρυσω για'σενα,
ενας κοινος θνητος ειμαι,
θα μεινω μονος ,με τις αναμνησεις μου.

οταν ο ηλιος ,δωσει την θεση του,
οταν στο σουρουπο αγναντευει η ψυχη μου,
τον οριζοντα πορτοκαλι και γαλαζιο χρωμα να φοραει,
βγες και κοιτα,μεσα σε εκεινα τα χρωματα,
θα δεις το προσωπο μου να σου χαμογελαει.

δικο μου ΕΜΜ.ΜΠ.
με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Yes it's a hard life
In a world that's filled with sorrow
There are people searching for love in ev'ry way
It's a long hard fight
But i'll always live for tomorrow
I'll look back on myself and say i did it for love
Yes i did it for love - for love - oh i did it for love

~Γρηγόρης~

quote:

---

Τόσο γαλήνια ,καθώς λάμπουν οι φεγγαροαχτίδες,
μές τα όνειρά μου νοιώθω,
μια αίσθηση ζεστασιάς, της δικής σου
Τελειότητας, ολόγυρα από μένα…
Επάνω τα αστέρια στο φεγγαρόφωτο
πέφτουν σαν καταρράκτες από ψηλά,
αν και μέσα στο όνειρό μου,
το ένα μετά το άλλο τα μαζεύω..
Δεν με νοιάζει που πάω τώρα,
αν κοιμάμαι αν είμαι ξύπνια,
ταξιδεύουμε για μέρη
όπου οι άγγελοι φέρνουν το ξημέρωμα…
Κάθε όνειρο ένα απαράμιλλο τέλειωμα,
την ευτυχία μας μοιράζει…
Τα χέρια μου είναι τώρα γύρω σου
σε μία σχέση ερωτική…
Σε βλέπω το πρωινό
όταν ο ήλιος λάμπει φωτεινός,
είσαι κοντά μου και
η καρδιά μου θα φωτοβολήσει..
Όνειρα θα πλάθω να τα μοιράζομαι
με σένα που είμαστε μαζί,
κρατώντας αυτό τον θησαυρό
Έως την αιωνιότητα….

---

Edited by - kapodistria on 19/01/2004 18:23:15

quote:

---

Yes it's a hard life
In a world that's filled with sorrow
There are people searching for love in ev'ry way
It's a long hard fight
But i'll always live for tomorrow
I'll look back on myself and say i did it for love
Yes i did it for love - for love - oh i did it for love[/i]

~Γρηγόρης~

---

αυτη ειναι η αληθεια,τα κινητρα για την για την ανανεωση και αναπτερωση της εσωτερικης αυρας και γαληνης ,που διοχετευει ολο μας το ειναι.
η γαληνη που ζηταμε στην εσωτερικη υποσταση μας,για να μπορεσει να διοχετευτει και στον εξωτερικο χωρο μας,να μπορεσει να επεκταθει αυτη η αυρα και να βγει προς τα εξω,ειναι ο ερωτας και η αγαπη.
ναι ειμαι και νοιωθω ερωτευμενος,με την φυση,με τους ανθρωπους ,οταν τους βλεπω να χαμογελουν σα μικρα παιδια,ξεγνοιαστα ,με το δειλινο ,με την αυγη ,με τα δεντρα,θελω να το φωναζω ,να το εξωτερικευσω ,ξερω πως ο ανεμος θα στειλει την απαντηση μεσω της ηχους(δεν ξερω αν το ειπα καλα,συγνωμη) μου.
θα συμφωνησω μαζι σας σε ολα,δεν υπαρχουν συνορα ουτε τελος,μοναχα αρχη ξανα και ξανα,ακουραστα ,ουτε για τον ερωτα ,ουτε για την αγαπη.
σας ευχαριστω φιλοι μου που ειστε εδω για'μενα,για ολους ,να προσεχετε τους εαυτους σας
με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

quote:

---

But i'll always live for tomorrow
I'll look back on myself and say i did it for love

---

'

quote:

---

ναι ειμαι και νοιωθω ερωτευμενος,με την φυση,με τους ανθρωπους ,οταν τους βλεπω να χαμογελουν σα μικρα παιδια,ξεγνοιαστα ,με το δειλινο ,με την αυγη ,με τα δεντρα,θελω να το φωναζω ,να το εξωτερικευσω ,ξερω πως ο ανεμος θα στειλει την απαντηση μεσω της ηχους

---

...και γιατί δε το κάνεις φίλε μου?...
Να το φωνάξεις σε αυτούς που αγαπάς...
Δεν αρκεί να ξέρουμε οτι αγαπάμε κάποια άτομα...
Τι όμορφο συναίσθημα όταν κοιτάζεις κάποιον στα μάτια και του λές τελείως λιτά και απλά "Σ' Αγαπώ!"...
Ανοίγουν οι ουρανοί και σας αγκαλιάζουν...

~Γρηγόρης~

Once you were wild, don't let them tame you

Edited by - reptilesalonica on 12/08/2003 01:32:06

ΜΕ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ.... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

quote:

---

καλησπερα φιλοι μου,χαιρομαι γιατι ειστε εδω και ερωτευμενοι:)))
εμενα δεν με ειδε η πανσεληνος,ισως γιατι δεν ειχε κινητρα,ισως γιατι δεν ηθελε να με στεναχωρησει.
οι αναμνησεις ειναι πολυ γλυκες,παραλληλα πολυ μοναχικες.
η σεληνη τοσο ομορφη ,γιατι εβλεπε ολον αυτο τον ερωτα και την αγαπη που υπαρχει.
καλο βραδακι φιλοι μου,με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

---

Edited by - kapodistria on 15/08/2003 16:15:51

quote:

---

θα ηθελα να πω απο ενα σ'αγαπω στον ξαδερφο μου ανδρεα κ.(στρατιωτης απο τροχαιο ),στον πολυ καλο φιλο μου κωστα π.(τεχνικο υπολογιστων και μουσικο,απο τροχαιο),στον φιλο μου γιωργο κ.(εικονοληπτη ,τον προδωσε η καρδια του),στον φιλο μου στρατο (απο καρκινο),παιδια δεν σας ξεχνω .

---

ΜΕ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ (ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ)ΠΑΝΤΑ... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά--
έτσ' οι επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν Χωρίς ν' αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.

Κωνσταντίνος Καβάφης (1896-1933)

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αίματα * με πορφύρωσαν
Και χαρές ανείδωτες * με σκιάσανε
Οξειμώθηκα μες στη * νοτιά
* των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο
Στ’ ανοιχτά του πελάγου * με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες * και μου ρίξανε
Αμαρτία μου νά ‘χα * κι εγώ
* μιαν αγάπη
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε * μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της * μές στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια * στιγμή
* να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο
Κι απο τότε γύρισαν * καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες * ξεφωνίζοντας
"Ο που σ’ είδε, στο αίμα * να ζεί
*και στην πέτρα"
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο
Της πατρίδας μου πάλι * ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα * και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα * με φώς
* ξεπληρώνω
Μακρινή Μητέρα * Ρόδο μου Αμάραντο
Απο το Αξιον Εστί, Οδυσσέαs Ελύτης (1911-1996)

Ερωτ' ανίκητε στον πόλεμο
που κάνεις χτήμα σου όπου πέσεις
που στ' απαλά τα μάγουλα
της κορασίδας νυχτερεύεις
και γυρνάς πάνω απο τα πέλαγα
και στους πιό απόμερους τους τόπους,
δεν σου ξεφεύγει εσένα ούτε θεός
ούτε κανείς απ' τους λιγόζωους ανθρώπους
κι όποιον θα πιάσεις γίνεται τρελός.
Αντιγόνη, Χορός
Σοφοκλής (496- 406 Π. Χ.)

καλο ξημερωμα φιλοι μου:)))
με σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΠΡΩΙΟΥ
-------------------

ΕΔΩ ΑΣ ΣΤΑΘΩ.ΚΙ'ΑΣ ΔΩ ΚΑ ΓΩ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΛΙΓΟ.
ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΙΟΥ ΚΙ'ΑΝΕΦΕΛΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΛΑΜΠΡΑ ΜΑΒΙΑ,ΚΑΙ ΚΙΤΡΙΝΗ ΟΧΘΗ,ΟΛΑ
ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΦΩΤΙΣΜΕΝΑ.

ΕΔΩ ΑΣ ΣΤΑΘΩ.ΚΙ'ΑΣ ΓΕΛΑΣΘΩ ΠΩΣ ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΑ
(ΤΑ ΕΙΔ'ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ ΠΡΩΤΟΣΤΑΘΗΚΑ)
ΚΙ ΟΧΙ ΚΙ'ΕΔΩ ΤΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΜΟΥ,
ΤΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ,ΤΑ ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ.

ΜΕ ΦΙΛΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΑΝΤΑ.... ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ.

καταρχήν, στο φίλο μου Ramoglou, νομίζω ότι οφείλω μιά εξήγηση, λόγω του ότι διαβάζοντας το μήνυμά του, μετά την απουσία μου, μου φάνηκε ότι μπερδεύτηκε κάπως...νομίζοντας ότι σε αυτό το φόρουμ εξωτερικεύτηκαν κάποιες κάπως προσωπικές σκέψεις, που θα ταίριαζαν καλύτερα σε ένα email...

σίγουρα τα 4 προηγούμενα μηνύματά μου έχουν αφορμή σκέψεις και συναισθήματα που βίωσα εγώ προσωπικά. όμως, τα βιώματα ήταν η αφορμή, ώστε να γράψω τις σκέψεις μου στο φόρουμ, θέλοντας να τις αφιερώσω σε όλα τα άτομα, που θα ένιωθαν ότι τους εκφράζουν. από τις απαντήσεις που διάβασα, κατάλαβα ότι τα λόγια μου κατάφεραν να μιλήσουν σε κάποιους από εσάς.

νομίζω, ο φίλος Πλάτωνας, ένιωσε να ταυτίζεται με κάποια από τα λόγια μου... έγινε ένας καθρέφτης, που πήρε τα λόγια και τα ταξίδεψε μακρύτερα...και άλλοι φίλοι, καθένας με τον τρόπο του...

αυτό που μου έκανε όμως περισσότερο εντύπωση είναι, ότι τα μηνύματά μου εκλήφθησαν ως λυπητερά και απαισιόδοξα. ίσως και λόγω του τίτλου του φόρουμ -ο έρωτας πέθανε- να έγινε κάτι τέτοιο...

αν μπορούσα να αλλάξω τον τίτλο, θα έγραφα Ο ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!

δεν υπάρχει ούτε θλίψη, ούτε λύπη, ούτε πόνος, ούτε απαισιοδοξία, παρά μόνο ρομαντισμός, νοσταλγία, και έκφραση ψυχής.

τα λόγια, πιστεύω, λυτρώνουν, γιατί υλοποιούν το ανέκφραστο.
το βαθύ συναίσθημα που νιώθουμε όταν παρακολουθούμε έναν χορευτή σε κατάσταση έκστασης πάλεται μεταξύ χαράς και λύπης, στα δύο άκρα, και η υπέρβαση των ορίων, ονομάζεται πλήρωση, μιά κατάσταση που δεν έχει χροιά θετική ή αρνητική.

ο Φοίνικας, το μυθικό Αιγυπτιακό πουλί των αλχημιστών, είναι ο ΕΡΩΤΑΣ... ο θάνατός του προκαλείται από εσωτερική φλόγα, γίνεται στάχτη... μα δες! μέσα από τη στάχτη ο Φοίνικας ξαναγεννιέται... ο θάνατος είναι απαραίτητος γιά την αναγέννηση...

όσο γιά αυτά τα δύο "ανεξιγνίαστα κομμάτια από κάρβουνο", τα αγαπημένα... σα να τα βλέπω ν' αγναντεύουν ένα αγκυροβολημένο, μα ξεχασμένο πλοίο μέσα στη θάλασσα, που κάθε απόγευμα ο ήλιος έβαφε πορτοκαλί... μα όχι πιά, γιατί το πλοίο έφυγε... μα εγώ θα το θυμάμαι πάντα στη σκέψη μου, όπως το έβλεπα να ανατέλει από τον ορίζοντα σαν ένα πλοίο φάντασμα, κάτι που είναι και δεν είναι...

quote:

---

Με τους περισσότερους βρέθηκα απέναντι σε… ΠIΑΤΑ… ΜΠΥΡΕΣ…..υπονοούμενα, ΕΡΩΤΟ (ΕΠΑΡΣΕΙΣ/ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ!)***

---

αυτή...που τα κατάφερε!

Κατάφερες και μ’ έβαλες σε πειρασμό, και να ‘μαι λοιπόν κι εγώ, ο άχρωμος, άοσμος κι άγευστος να αγγίζω το ποιητικό σου θέμα.

Και πως θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά άλλωστε, όταν η φράση του τίτλου σου μου τριβελίζει ακατάπαυστα το μυαλό τον τελευταίο καιρό;

«Ο Έρωτας πέθανε»…..«Ο Έρωτας πέθανε»…..«Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα», όπως λέει και το τραγούδι, και πολλά άλλα μαύρα και θανατερά πλημμυρίζουν το νου μου.

Όμως, μήπως πίσω από όλη αυτή τη θλίψη βρίσκεται ο Υπέροχος Εαυτούλης μου; Μήπως «ο Έρωτας πέθανε» επειδή τον σκότωσα με τα ίδια μου τα χέρια; Μήπως τον έπνιξα μέσα σε μια παραζάλη αυτοκτονικής τρέλας; Μήπως αυτό; Μήπως εκείνο;

Ερωτήματα σκληρά, βασανιστικά, αλλά τόσο αληθινά…

Ξέρω, ξέρω…είναι η φάση που περνάω τέτοια…Ας είναι! Θα περιμένω μαζί με όλους σας την αναγέννηση του Φοίνικα…Μόνο που εύχομαι το πρόσωπό του να είναι το ίδιο με το γλυκό πρόσωπο των ονείρων μου…

quote:

---

Όμως, μήπως πίσω από όλη αυτή τη θλίψη βρίσκεται ο Υπέροχος Εαυτούλης μου; Μήπως «ο Έρωτας πέθανε» επειδή τον σκότωσα με τα ίδια μου τα χέρια; Μήπως τον έπνιξα μέσα σε μια παραζάλη αυτοκτονικής τρέλας;

---

Γκιβμιεκίς -η πρωτη γυνέκα

click ^

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr