Tη μια πιστεύω πως πέθανε κ τελοσπάντων
αν αναπνέει ακόμα σκέφτομαι να του δώσω τη χαριστική βολή...

Tην άλλη τον βρίσκω να μου χτυπάει με μανία το παράθυρο τις νύχτες
για να μπει... μερικές τον αφήνω, άλλες παίρνει το πασπαρτού
κ κάνει τη δουλειά από μόνος του...

Όπως κ να'χει... Δεν τον ελέγχω τον κύριο...

Va(l)nta
Διχασμένη προσωπικότητα
+ Mοναδική απόγονος
Thoth Tρισμέγιστου

Καλή μου πρασι-νεραίδα VALDA
τον έρωτα δεν τον ελέγχεις αλλά δεν σε ελέγχει και εκείνος...
την αγάπη δεν την εξουσιάζεις αλλά δεν σε εξουσιάζει και εκείνη...
την καρδιά δεν την αγγίζεις μα σε αγγίζει αυτή!
Τον έρωτα τον νιώθεις...
Την αγάπη την ζείς...
Την καρδιά σου απλώς την ακούς να χτυπά γοργά...όταν δεις το αγαπημένο πρόσωπο!

Ο έρωτας πέθανε..? Μα τι είναι αυτά που λέτε...είμαι ακόμα ζωντανός

Και ο έρωτας πρόβαλε ξαφνικά από το παράθυρο...
Με κοίταξε και μου έκλεισε το μάτι...
Χαμογέλασα και του είπα: έλα εδώ...
Και ήρθε να του κλέψω ένα φιλί!

Δημιουργία του Κύβου το ποίημα...
Δεν έχει ρήμα...
...αλλά είναι ποίημα!

K στο'πε ο Pάμογλου ψηλό μου παλικάρι να στο δώσει το κράνος!!

H είναι παρενέργειες από το προηγούμενο χτύπημα;

Kατά τα άλλα σωστά τα λες, κ το ποίημα μια χαρά..

Xμμ...κ όσο πας μοιάζεις όλο κ πιο πολύ στον πατέρα...

Eκείνος τεράστια σταυρόλεξα κ συ τεράστια υπογραφή...

Εντάξει η υπογραφή τώρα..?

Eμένα δεν λες τίποτα που τις στέλνω 2-2 τις απαντήσεις;

K σε προτιμώ με υπογραφή..απλά πιο μικρή

Και ένα ποίημα για το θέμα μας και τους υπόλοιπους φίλους γλυκομίλητη αδερφούλα μου...

Ο έρωτας ποτέ δεν ρωτά...
Και κλέβει καρδιές κάθε βράδυ...
Μπαίνει και βγαίνει κρυφά...
Αφήνοντας πίσω ένα χάδι!

Έλα εδώ... που πας... έλα εδώ σου λέω...
Νάτος ο έρωτας...

:))))))))))))))))

μα ετσι θα του δωσεις ψυχη να συνεχισει :))))...κανε το ,ισως χασεις την καρδια σου ,μα θα εχεις κερδισει τα φτερα του :))))

κυβε συνεχισε ,το χτυπημα στο κεφαλι δεν ειναι τιποτα μπροστα στα χτυπηματα της καρδιας:)))))))))))))))

σας λατρευω

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Nόμιζα πως τον είχα αποκεφαλίσει τον μικρό θεό...
K ως άλλη Λερναία Ύδρα ξαναπέταξε κεφάλι...

Πόσο "λογικό" είναι να ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο ξανά κ ξανά;
Πότε θα δω "ολόκληρο το πακέτο" για να καταλάβω αν με καλύπτει ή όχι;

Nα ερωτεύεσαι τον ίδιο άνθρωπο ξανά κ ξανά...
Για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά...
Πολυτάλαντο ον... στον δικό μου τον δρόμο έπρεπε να πέσεις;

*K όταν μαζί με την "εκ νέου αποκάλυψη" σου έρχεται κ μια προειδοποίηση;
...αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.... που ανήκει πιο πολύ στο "σπίτι" μου...
Πάω για τα όνειρα...

quote:

---

Πονάει ο άτιμος...Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν πέθανε ακόμη όπως πολλοί νομίζουμε, αλλά που να πάρει πονάει...

---

Λάρα Κροφτ -η αποθέωση!!!
click ^

“Αυτός που δεν ακούει τα όνειρά του, δεν ακούει την ψυχή του...Και είναι φοβερό...
Γιατί η ψυχή θλίβεται τόσο πολύ από μας, που μια μέρα αποφασίζει να μας εγκαταλείψει”.
...................................................................΄Αγνωστου¨

...και τοτε πεθαινει ο Ερωτας.. Πεθαινει μονον Οταν εμεις τον Σκοτωσουμε....

ομως οταν κουραστεις απο το "παιχνιδι" του ,ειναι η ωρα εκεινου για να σε "αποτελειωσει" ,ειτε στελνοντας σου ενα υπεροχο δωρο ,ενα "ονειρο" ,ειτε αρχιζει να σε κυνηγαει εκεινος ....

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

quote:

---

ομως οταν κουραστεις απο το "παιχνιδι" του ,
ειναι η ωρα εκεινου για να σε "αποτελειωσει" ,
ειτε στελνοντας σου ενα υπεροχο δωρο ,ενα "ονειρο" ,
ειτε αρχιζει να σε κυνηγαει εκεινος ....

---

Ακολουθοντας την φορα που περνουν
τα Ηλιοτροπια σηκωνεις περιηγητικα το κεφαλι ανακατευοντας
μεθυστικα τα αρωματα και τις χθεσινοβραδινες ορμονες.

Βαθιες -σχεδον εξαισια απολαυστικες- και κυκλικες,
ατελειωτες.

Και απτους μικρους σου πορους, τους παιδεμενους
και αχορταγους στα χαδια, ξεφευγουν χρωματα που θυμιζουν
τη φωτια.

Γράφει η λίλιθ στην αρχή...
ήτανε μιά φορά,
τριαντάφυλλο η καρδιά μου...
ο έρωτας φτερούγιζε και άφηνε τη γύρη του.
ήτανε μιά φορά,
μα τώρα δεν υπάρχει!
το χώμα και οι ρίζες μου, μακριά πολύ μακριά...
τα φύλλα μου μαραίνονται μέρα με την μέρα...
τα πέταλα μου χάνονται και πέφτουν ένα-ένα...
όταν οι αναμνήσεις σου είναι πιό νοσταλγικές από το παρόν,
όταν κοιτάς πίσω σου και θυμάσαι τον έρωτα,
τότε ο έρωτας πέθανε..

K είναι αλήθεια κ το ξέρεις..
στο είπα τόσες κ τόσες φορές
λίγο πριν κοιμηθούμε κ αφού είχαμε σκαλίσει
τα ίδια κ τα ίδια, μη βρίσκοντας διέξοδο..
ο έρωτας πέθανε..
η αγάπη όμως..
αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Eίναι τόσο παράξενο..
μα σε θυμήθηκα σήμερα, την ώρα που κάπνιζα το πρώτο μου τσιγάρο..
Παράξενο που σε θυμήθηκα..
γιατί κάποτε δεν σε ξέχναγα ποτέ...
Zούσες στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ότι κ αν έκανα,
όπου κ αν ήμουν, πάντα εκεί, πάντα μαζί μου,
τόσα ταξίδια, έφευγα, έφευγες, κ πάλι πίσω
τόσα σταυροδρόμια βρεθήκαν στις πορείες μας
μόνο κ μόνο για να τα ξαναπούμε...

Aνησυχώ για σένα...
γιατί βρήκα ένα μέρος να ξεκουραστώ, ένα δωμάτιο που με κάνει να γελάω
κ να βλέπω τα πράγματα αλλιώς..
κ συ σταμάτησες στη μέση του δρόμου...
απλά κοκκάλωσες στη μέση του δρόμου...
ξεκίνησες για κάπου γλυκιέ μου..
συνέχισε...

Όπως κ να'χει σ'αγαπώ...
ο έρωτας πέθανε, αλλά όπως κ να'χει σ'αγαπώ...

quote:

---

Όπως κ να'χει σ'αγαπώ...
ο έρωτας πέθανε, αλλά όπως κ να'χει σ'αγαπώ...

---

quote:

---

ήτανε μιά φορά,
τριαντάφυλλο η καρδιά μου...
ο έρωτας φτερούγιζε και άφηνε τη γύρη του.

ήτανε μιά φορά,
μα τώρα δεν υπάρχει!

το χώμα και οι ρίζες μου, μακριά πολύ μακριά...
τα φύλλα μου μαραίνονται μέρα με την μέρα...
τα πέταλα μου χάνονται και πέφτουν ένα-ένα...

όταν οι αναμνήσεις σου είναι πιό νοσταλγικές από το παρόν,
όταν κοιτάς πίσω σου και θυμάσαι τον έρωτα,

τότε ο έρωτας πέθανε...
και κάνεις μνημόσυνο!

είναι αλήθεια αυτό?

λιλιθ -η πρωτη γυνέκα

click ^

---

ΑΦΡΟΔΙΤΗ..[-].

δεν εξηγείται με λόγια....ίσως με πράξεις.....

Λόγια, λέξεις, εικόνες, αναμνήσεις, απωθημένα, όνειρα..
Τι να γεμίσουν τούτη την μέρα της θλίψης?

σαν να χαμογέλασες μόλις με είδες -δεν είμαι και σίγουρη...
εσύ, μόνο ιδέες, εικόνες και λέξεις αγαπημένες που αλλάξαμε,
ένα επιφανειακό ταίριασμα έμοιαζε -δεν είμαι και σίγουρη...

σαν να σε ψάχνω με τα μάτια μου στους διαδρόμους -δεν είμαι και σίγουρη...
εσύ, μόνο μιά φευγαλέα μορφή, ένα όνομα στην απεραντοσύνη,
θυμάμαι ένα πρόσωπο, κόμη, χέρια, φωνή -δεν είμαι και σίγουρη...

σαν κάτι που ήταν; που είναι; που θάναι; -δεν είμαι και σίγουρη...
εσύ, ένα πρόσωπο, μία έννοια, ένα σχήμα στον ορίζοντα,
κάτι σημαντικό ή ασήμαντο -δεν είμαι και σίγουρη...

πόση δύναμη και πόση αδυναμία,
πόση γνώση και πόση απειρία,
πόση έλλειψη και πόση υπερβολή,
έχει του Έρωτα η πρώτη αναλαμπή!

και λαχταράς να αφήνεσαι σαν κύμα,
που σκάει στα στήθη του γιά ένα του φιλί,
κι εξερευνείς παράτολμη μαγεία
που κάνει αιώνια εκείνη τη στιγμή...

πόση βούληση, πόση μοιρολατρεία,
πόση χαρά, πόση μελαγχολία,
πόση βιασύνη και πόση αναμονή,
έχει του Έρωτα η πρώτη αναλαμπή!

και λαχταράς να αφήνεσαι σαν κύμα,
που σκάει στα στήθη του γιά ένα του φιλί,
κι εξερευνείς παράτολμη μαγεία
που κάνει αιώνια εκείνη τη στιγμή...

ειμαι ερωτευμενος με τα παντα σημερα,με το χιονι,με οσες/οσους με πληγωσαν,ακομη και με'μενα χααχχαχααχχαχαχααχαχαχχαχαχαα

χαιρομαι γιατι ειπα σε μια ψυχουλα,ποσο πολυ την συμπαθω,ποσα πολλα νοιωθω,που δεν μπορω να τα περιγραψω...χαιρομαι που μπορεσα να το "εκφρασω" και ας μην την εχω συναντησει,πως θα ειμαι διπλα της,ως φιλος,ως ανθρωπος,ως μανος.

νοιωθω υπεροχα που εζησα την στιγμη να της το γραψω σε μηνυμα,νοιωθω υπεροχα που ειστε ολοι και ολες διπλα μου,πραγματικα εχω να νοιωσω ετσι παρα πολυ καιρο.

θα ειμαι διπλα της,διπλα σας :)))))))))))))))

σημερα θα κρατησω την λευκη μερα στο μυαλο μου,για να μην νοιωσω σημερα λυπη:)))))))))))))))))))))))))))

με απεραντο σεβασμο και αγαπη,ο μανος σας

Είμαι βαθιά ερωτευμένος με κάποια που δεν επέτρεψε ποτέ μέσα της αυτό το συναίσθημα να ανθίσει...

Σε λίγο θα την δω για τελευταία φορά.

Γνωρίζω ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος με το τέλος αυτού του συναισθήματος. Καταλαβαίνω ότι, έρωτας είναι ...θα περάσει και θα ξανάρθει κάποτε με άλλο πρόσωπο. Ξέρω ότι αυτή την στιγμή είμαι δέσμιος στα μεταξένια νήματα ενός ερωτευμένου νου - μια απατηλή εγκεφαλική δραστηριότητα που δεν την ορίζει -ακόμα- η λογική.
Όμως...

ότι κι αν διάβασα εδώ, ότι και να αναγνωρίζω πίσω από τα φαινόμενα, δεν μπορώ να αγνοήσω την ανίκητη δύναμη του Έρωτα -του ανεκπλήρωτου- που τώρα οργισμένος, άϋπνος και διψασμένος όρμησε εναντίον μου...

Βάζει φωτιά στο στήθος μου - πονάει το μυαλό μου, κάνει τα πόδια μου μολύβι και ξεσηκώνει θύελλες στα βάθη της ψυχής μου...
Μοιάζει ο χρόνος να έχει σταματήσει, ο κόσμος να είναι ασήμαντος, το φως του ήλιου τόσο σκοτεινό...
Κι αγιάτρευτος αυτός ο πόνος, ο γλυκόπικρος, που με καταπίνει ολόκληρο...

Ένα μόνο έχω να μοιραστώ μαζί σας: ΠΡΟΣΟΧΗ ο Έρωτας μάγος & σύμμαχος του χθες, εύκολα γίνεται ο αδίστακτος φονιάς σου σήμερα -αν είσαι απρόσεκτος όπως εγώ...
Και όσοι "φτωχύναν" σαν κι εμένα κάποτε, μην το ξεχάσουν το μάθημα αυτό κι ελεύθερα να απαιτήσουν από την Ζωή μια δεύτερη, μα δίκαιη, ευκαιρία...

Να κάτι τελικά που δεν ήθελα να ξαναζήσω στην υπόλοιπη ζωή μου...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr