Πρόκειται περί προφανούς αλήθειας . Ας αναλογισθούμε όμως τις συνέπειές της .

Στην επιστήμη θεωρείται σύνηθες , αλλά και επιβεβλημένο , οι παρατηρητές να τοποθετούν τον εαυτό τους εκτός του συστήματος το οποίο μελετούν , ειδάλλως αποτελούν μέρος του και , επομένως , αδυνατούν να διαμορφώσουν εντελώς αντικειμενική άποψη .

Επίσης με τις ενέργειες και τις επιλογές τους ενδέχεται να επηρεάζουν το σύστημα , δηλαδή η ίδια η παρουσία τους δεν αποκλείεται να αλλοιώνει την αντίληψή τους γι’αυτό .

Προς τούτο , καταβάλλεται προσπάθεια να μελετώνται κατά το δυνατόν περιπτώσεις συστημάτων στις οποίες η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο σύστημα και τον παρατηρητή να καθορίζεται με σαφήνεια . Στη φυσική και την αστρονομία κάτι τέτοιο είναι εφικτό με αποτέλεσμα αυτές να χαρακτηρίζονται «αυστηρότερες» ως επιστήμες .

Θεωρούνται πιο αντικειμενικές και αξιόπιστες από τις κοινωνικές επιστήμες , διότι ο παρατηρητής μοιάζει να τίθεται εύκολα εκτός του υπό μελέτη συστήματος . Στις «ηπιότερες» κοινωνικές επιστήμες οι ίδιοι οι επιστήμονες αναπόφευκτα αποτελούν μέλη της κοινωνίας την οποία μελετούν .

Βρίσκονται , βέβαια τρόποι να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις και , καλώς ή κακώς , μεγάλο μέρος της μεθοδολογίας των κοινωνικών επιστημών βασίζεται στην άποψη ότι σε όσο μεγαλύτερο βαθμό αποστασιοποιείται ο παρατηρητής από το σύστημα τόσο πιο επιστημονική καθίσταται η μελέτη .

Όλα τα παραπάνω είναι ωραία και καλά στις περιπτώσεις όπου υπάρχει η δυνατότητα να απομονωθεί το υπό μελέτη σύστημα — παραδείγματος χάριν , μέσα σε ένα θάλαμο κενού ή έναν δοκιμαστικό σωλήνα .

Τι επιλογές διαθέτουμε , όμως , όταν το σύστημα που επιθυμούμε να κατανοήσουμε είναι ολόκληρο το Σύμπαν ;

Ζούμε μέσα στο Σύμπαν . Με άλλα λόγια οι κοσμολόγοι αποτελούν μέρος του συστήματος που μελετούν .

Οφείλουμε να αναρωτηθούμε αν η διαπίστωση αυτή δημιουργεί προβλήματα . Η απάντηση είναι θετική . Ίσως πρόκειται για την πιο μεγάλη πρόκληση , καθώς και την πιο σκοτεινή όψη της κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας .

Στην πραγματικότητα , μέρος του προβλήματος δεν σχετίζεται καθόλου με την κβαντική θεωρία , αλλά γεννάται από το συνδυασμό δύο ανακαλύψεων που θεωρούνται από τις σημαντικότερες των αρχών του 20ου αιώνα .

Η πρώτη ανακάλυψη είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός .

Και η δεύτερη ότι , καθώς φαίνεται , το Σύμπαν δημιουργήθηκε πριν από πεπερασμένο χρόνο .

Σήμερα , το εν λόγω διάστημα εκτιμάται περίπου σε 14 δισεκατομμύρια έτη — πάντως , η ακριβής τιμή δεν έχει σημασία .

Οι δύο ανακαλύψεις μαζί , μας λένε ότι δεν μπορούμε να δούμε ολόκληρο το Σύμπαν , παρά μόνο ό,τι βρίσκεται στην περιοχή που εκτείνεται γύρω μας σε ακτίνα 14 δισεκατομμυρίων ετών φωτός — απόσταση , δηλαδή , την οποία διανύει το φως σε 14 δισεκατομμύρια έτη .

Επομένως , η επιστήμη δεν μπορεί , κατ’αρχήν , να μας απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση .

Με κανέναν τρόπο δεν θα μάθουμε , ας πούμε , πόσες γάτες περιέχει το Σύμπαν ούτε και πόσους γαλαξίες .

Το πρόβλημα είναι απλό : Δεν υπάρχει παρατηρητής ο οποίος να βλέπει ολόκληρο το Σύμπαν .

Gaetan de Lavilléon, Marie Masako Lacroix, Laure Rondi-Reig & Karim Benchenane

Received 29 July 2013 Accepted 09 February 2015 Published online 09 March 2015

Hippocampal place cells assemblies are believed to support the cognitive map, and their reactivations during sleep are thought to be involved in spatial memory consolidation. By triggering intracranial rewarding stimulations by place cell spikes during sleep, we induced an explicit memory trace, leading to a goal-directed behavior toward the place field. This demonstrates that place cells' activity during sleep still conveys relevant spatial information and that this activity is functionally significant for navigation.

περισσότερα εδώ:

http://www.nature.com/neuro/journal/vaop/ncurrent/full/nn.3970.html

Γάμησέ τα Κηφέα. Γάμησέ τα...

quote:

---

DSM :

Explicit memory creation during sleep demonstrates a causal role of place cells in navigation

Gaetan de Lavilléon, Marie Masako Lacroix, Laure Rondi-Reig & Karim Benchenane

Received 29 July 2013 Accepted 09 February 2015 Published online 09 March 2015

Hippocampal place cells assemblies are believed to support the cognitive map, and their reactivations during sleep are thought to be involved in spatial memory consolidation. By triggering intracranial rewarding stimulations by place cell spikes during sleep, we induced an explicit memory trace, leading to a goal-directed behavior toward the place field. This demonstrates that place cells' activity during sleep still conveys relevant spatial information and that this activity is functionally significant for navigation.

περισσότερα εδώ:

http://www.nature.com/neuro/journal/vaop/ncurrent/full/nn.3970.html

Γάμησέ τα Κηφέα. Γάμησέ τα...

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

---

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά

Σύμφωνα με την κλασική θεώρηση για τη λογική , το αν μια πρόταση μπορεί να κριθεί αληθής ή ψευδής είναι κάτι απόλυτο — εξαρτάται μόνο από την πρόταση και όχι από τον παρατηρητή που εκφέρει την κρίση .

Ωστόσο , εύκολα αντιλαμβανόμασθε ότι μια τέτοια θεώρηση αποτυγχάνει στην περίπτωση του Σύμπαντος .

Τα αίτια της αποτυχίας σχετίζονται στενά με όσα μόλις είπαμε , δηλαδή ότι ένας παρατηρητής λαμβάνει φως από μέρος μόνο του Σύμπαντος και , επιπλέον , το ποιο μέρος βλέπει εξαρτάται από τη θέση του ιδίου στην ιστορία του Σύμπαντος .

Αντιθέτως , οι παρατηρητές που βρίσκονται περισσότερο από 14 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας δεν θα έχουν λάβει καμιά πληροφορία η οποία να τους επιτρέπει ακόμη και να υποψιαστούν την ύπαρξη ενός τέτοιου φαινομένου .

Οφείλουμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι η δυνατότητά μας να αποφανθούμε για την αλήθεια ή το ψεύδος μιας πρότασης εξαρτάται σε κάποια έκταση από τη σχέση ανάμεσα στον παρατηρητή και το υποκείμενο της πρότασης .

Επιπλέον , παρατηρητές που θα ζήσουν στη Γη σε 1 δισεκατομμύριο χρόνια από σήμερα θα βλέπουν πολύ μεγαλύτερο μέρος του Σύμπαντος , διότι θα είναι ικανοί να κοιτάξουν 15 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά τους αντί για τα δικά μας 14 δισεκατομμύρια .

Θα αντιλαμβάνονται όλα όσα και εμείς αλλά και πολύ περισσότερα , διότι θα βλέπουν μακρύτερα .

Πολλοί κοσμολόγοι , άλλωστε , υποστηρίζουν ότι η διάμετρος του Σύμπαντος υπερβαίνει τα 100 δισεκατομμύρια έτη φωτός .

Άρα δεν έχουμε λόγο να αποκλείσουμε την ύπαρξη νοήμονα παρατηρητή σε τέτοια απόσταση από εμάς . Το μέρος του Σύμπαντος , όμως , που αντιλαμβάνεται εκείνος δεν παρουσιάζει κοινές περιοχές με το μέρος του Σύμπαντος που βλέπουμε εμείς .

Κατά συνέπεια , ο κατάλογος των προτάσεων που εκείνος μπορεί να αποφανθεί αν είναι αληθείς ή ψευδείς διαφέρει εντελώς από τον αντίστοιχο δικό μας .

Επομένως , μια λογική που θα βρίσκει εφαρμογή στην κοσμολογία επιβάλλεται να έχει δομηθεί με τρόπο ώστε το ποιες προτάσεις μπορούν να κριθούν αν είναι αληθείς ή όχι να εξαρτάται από τον παρατηρητή .

Αντίθετα με την κλασική λογική , η οποία υποθέτει πως οποιοσδήποτε παρατηρητής δύναται να εκφέρει κρίση για την αλήθεια ή το ψεύδος οποιασδήποτε πρότασης , η ζητούμενη λογική θα πρέπει να εμπεριέχει εξάρτηση από τον παρατηρητή .

Έχει συμβεί κατ’επανάληψη στην ιστορία της φυσικής επιστήμης , όταν οι φυσικοί συνειδητοποιούν την ανάγκη τους για καινούργια μαθηματικά , να ανακαλύπτουν ότι οι μαθηματικοί τους έχουν προλάβει και τα έχουν ήδη εφεύρει .

Τούτο συνέβη με τα μαθηματικά που χρειάσθηκαν για την κβαντική θεωρία και για τη σχετικότητα . Το ίδιο έχει συμβεί και στην παρούσα περίπτωση .

Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα , οι μαθηματικοί , για δικούς τους λόγους , εξερεύνησαν μια ολόκληρη συλλογή μορφών λογικής εναλλακτικών προς την καθιερωμένη λογική που μάθαμε στο σχολείο .

Ανάμεσά τους και μια μορφή λογικής την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «λογική του ενεργού κοσμολόγου», διότι ενσωματώνει όλα τα χαρακτηριστικά που περιγράψαμε προηγουμένως .

Αναγνωρίζει , δηλαδή , το γεγονός ότι κάθε συλλογισμός σχετικά με τον Κόσμο πραγματοποιείται από παρατηρητές που ανήκουν στον Κόσμο , καθένας από τους οποίους διαθέτει περιορισμένη και αποσπασματική πληροφόρηση σχετικά με αυτόν , και την οποία έχει αποκομίσει από όσα παρατηρεί γύρω του .

Το αποτέλεσμα είναι οι προτάσεις να μη χαρακτηρίζονται μόνο αληθείς ή ψευδείς , αλλά ενδεχομένως να φέρουν εναλλακτικούς χαρακτηρισμούς , όπως , «δεν μπορούμε τώρα να πούμε αν αληθεύει , αλλά ίσως το καταφέρουμε στο μέλλον» .

Μια τέτοια κοσμολογική λογική εξαρτάται επίσης εγγενώς από τον παρατηρητή , διότι αναγνωρίζει ότι κάθε παρατηρητής αντιλαμβάνεται διαφορετικό τμήμα του Κόσμου .

Στις πρώτες της μορφές ονομαζόταν « ιντουισιονιστική λογική » .

Κάποιες περισσότερο εξεζητημένες εκδοχές της , που μελετήθηκαν πιο πρόσφατα , είναι γνωστές συλλογικά ως «θεωρία τόπων» .

Ως μαθηματικός φορμαλισμός , η θεωρία τόπων δεν είναι εύκολη .

Πρόκειται ίσως για το δυσκολότερο μαθηματικό ζήτημα που έχει βρεθεί ως τώρα .

Απ’όσα γνωρίζω σχετικά , η Φωτεινή Μαρκοπούλου - Καλαμάρα , η οποία έχοντας διακρίνει την ανάγκη της κοσμολογίας για μια διαφορετική , μη καθιερωμένη λογική , βρήκε ότι η θεωρία τόπων πληρούσε τις προϋποθέσεις καταλληλότητας .

Πάντως , παρά τις δυσκολίες , τα βασικά της θέματα κατανοούνται αβίαστα , διότι περιγράφουν την πραγματική μας κατάσταση στον Κόσμο και όχι απλώς ως κοσμολόγων .

Εδώ , στον κόσμο της πραγματικότητας , σχεδόν πάντοτε κάνουμε συλλογισμούς βασιζόμενοι σε ατελή πληροφόρηση .

Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με προτάσεις , των οποίων η αλήθεια ή το ψεύδος δεν μπορεί να κριθεί με βάση τη διαθέσιμη γνώση .

Εξάλλου , στις μορφές της κοινωνικής και πολιτικής μας ζωής αναγνωρίζουμε , ρητά πολλές φορές , ότι διαφορετικοί παρατηρητές έχουν πρόσβαση σε διαφορετική πληροφορία .

Τέλος , κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο η αλήθεια ή το ψεύδος των προτάσεων σχετικά με το μέλλον να επηρεάζεται από τις επιλογές του παρόντος .

Οι παραπάνω διαπιστώσεις έχουν πολύ βαθιές συνέπειες για ένα ολόκληρο πλήθος ζητημάτων .

Υποδεικνύουν πως για να κρίνουμε την ορθολογικότητα των αποφάσεών μας δεν χρειάζεται να απαιτήσουμε την ύπαρξη κάποιου υπερφυσικού παρατηρητή ο οποίος γνωρίζει τα πάντα : αρκεί οι διαφορετικοί παρατηρητές να εκθέτουν με ειλικρίνεια όσα βλέπουν .

Εφόσον ακολουθείται ο κανόνας αυτός , διαπιστώνουμε ότι όλοι όσοι διαθέτουν επαρκή πληροφόρηση , ο καθένας για να αποφασίσει αν κάτι είναι αληθές ή ψευδές , καταλήγουν στην ίδια απόφαση .

Συμπεραίνουμε ότι η λογική της θεωρίας των τόπων , ή της κοσμολογίας , είναι η κατάλληλη επιλογή για την κατανόηση και του ανθρώπινου κόσμου .

Αυτή αποτελεί την ορθή βάση για την οικονομία , για την κοινωνιολογία και για την πολιτική επιστήμη .

Απ’όσο γνωρίζω , κανένα από τα συγκεκριμένα γνωστικά πεδία δεν έχει επιχειρήσει να τοποθετήσει τη θεωρία τόπων ως βάση του αντικειμένου του .

Ας μην εκπλησσόμαστε πάντως αν αμφότερες , η κοσμολογία και η κοινωνιολογία , μας δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση .

Πρόκειται ακριβώς για τις δύο επιστήμες που δεν μπορούν να διατυπωθούν λογικά παρά μόνο εάν χτίσουμε στα θεμέλιά τους το απλό γεγονός ότι όλοι οι πιθανοί παρατηρητές αποτελούν μέρος του συστήματος το οποίο μελετούν .

Έχοντας κατά νου τις παραπάνω σημαντικές παρατηρήσεις , ας επιστρέψουμε στο πρόβλημα της ενσωμάτωσης της κβαντικής θεωρίας στην κοσμολογία .

Ήδη ακούω τις διαμαρτυρίες του αναγνώστη : « Αρκετά με παιδεύει η κβαντική θεωρία από μόνη της . Τώρα μου ζητάτε να σκεφθώ πώς να την εφαρμόσω στον Κόσμο ως σύνολο ! Πώς θα βγάλω άκρη ; »

Κατανοητό , αλλά , όπως θα αναλύσω , η διαδικασία εφαρμογής της κβαντικής θεωρίας στη μελέτη του Σύμπαντος ως όλον , όχι μόνο δεν δυσχεραίνει την κατανόηση της κβαντικής φυσικής αλλά τη διευκολύνει .

Οι αρχές που εξετάσαμε , μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν το κλειδί για την κατανόηση της κβαντικής θεωρίας .

Επειδή η κβαντική θεωρία συγκρούεται με τις καθιερωμένες μας ιδέες για τη σχέση ανάμεσα στη θεωρία και τον παρατηρητή , μας προκαλεί σύγχυση .

Πράγματι , πρόκειται για τόσο αινιγματική θεωρία , ώστε να μην έχουμε καταλήξει ως τώρα σε μία κοινώς αποδεκτή φυσική ερμηνεία της .

Υπάρχουν πολλές και διάφορες απόψεις γύρω από το τι πραγματικά ισχυρίζεται η κβαντική θεωρία για την πραγματικότητα και για τη σχέση της με τον παρατηρητή .

Οι ίδιοι οι θεμελιωτές της , όπως ο Αϊνστάιν , ο Bohr , ο Heisenberg και ο Schrödinger , δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν στα εν λόγω ζητήματα .

Όσο για τη σημερινή κατάσταση , δεν είναι καλύτερη , καθώς τώρα πια κυκλοφορούν επιπλέον απόψεις , οι οποίες ξεπερνούν τη φαντασία των ιδιοφυών εκείνων πρωτοπόρων .

Σήμερα δεν υπάρχει περισσότερη συμφωνία επί της ερμηνείας της κβαντικής θεωρίας απ’ό,τι την εποχή της πρώτης σχετικής διαμάχης ανάμεσα στον Αίνστάιν και τον Bohr , τη δεκαετία του 1920 .

Aυτή θα είναι η εξίσωση, που θα αντικαταστήσει σύντομα, την αρχαία ιστορία της Ε=m.c(2).

Στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, διαφέυγει από τον ομιλητή ότι ο χρόνος επί του προκειμένου έχει να κάνει και με την αντίληψη μέσω του ηλεκτρονικού υπολογιστή που έχουμε στο κεφάλι μας, αν και παραδέχομαι ότι αυτό με τα πολλά εγώ μου άρεσε. Οταν το πρόγραμα μπαίνει στο auto, ο χρόνος σαφώς θα φαίνεται να περνάει γρηγορότερα, καθώς οι άχρηστες είτε μπαίνουν στον temporary bin, είτε σε επανάληψη ίδιου συμβάντος ξανά και ξανά ενεργοποιείται η αυτοματοποιημένη διαδικασία, αφού τα cookies είναι εκεί και περιμένουν.

Οσον αφορά το παράδοξο των διδύμων, κανείς δεν μας λέει αν συναντήθούνε ξανά στο μέλλον ποια θα είναι η πραγματική έκβαση του γεγονότος, αφού το παρατηρούμε σαν τρίτο πρόσωπο, και αδυνατούμε να το δούμε μέσα από τα μάτια ενός εκ των δυο διδύμων. Αυτό με τα πολλά εγώ παραπάνω νομίζω βοηθάει στο τι θέλω να πω.

Τέλος, δεν νομίζω ότι υπάρχει χρόνος, τουλάχιστον όπως τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Μάλλον σαν μια "τέταρτη (πέμπτη έκτη)" διάσταση στην οποία "ακουμπάμε" μεν, αδυνατούμε να την δούμε σαν εξωτερικοί παρατηρητές δε, αφού βρισκόμαστε εντός αντιληπτικά. Η αρχή και το τέλος δηλαδή, είναι πάνω στο ίδιο "τραπέζι", αλλά εμείς αντιλαμβανόμαστε μοναχά ένα σημείο κάθε φορά, αυτό που εφάπτεται της αντίληψης μας. Κάπως έτσι https://www.youtube.com/watch?v=vrqmMoI0wks

Ελπίζω να μην κουράζω, πυροβολήστε με ελεύθερα. Τώρα λέω να δω και το υπόλοιπο.

Μετά Τιμής...ο μικρός Κθούλου

https://www.youtube.com/watch?v=0aRi4R01CZM

Ο Κηφέας έγραψε:

quote:

---

Δίχως μέχρι στιγμής να έχω αναφερθεί καθόλου στην κβαντική θεωρία προσπάθησα να πείσω ότι και μόνο η ενασχόληση με την κοσμολογία απαιτεί εκ βάθρων αναθεώρηση της επιστημονικής μας μεθοδολογίας — αναθεώρηση που αγγίζει μέχρι και τα θεμέλια της λογικής .

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

quote:

---

Heretic

Ο Κηφέας έγραψε:

quote:

---

Δίχως μέχρι στιγμής να έχω αναφερθεί καθόλου στην κβαντική θεωρία προσπάθησα να πείσω ότι και μόνο η ενασχόληση με την κοσμολογία απαιτεί εκ βάθρων αναθεώρηση της επιστημονικής μας μεθοδολογίας — αναθεώρηση που αγγίζει μέχρι και τα θεμέλια της λογικής .

---

Επειδή βλέπω ένα τσουνάμι μαλακίας να πλησιάζει, θεώρησα σκόπιμο να κάνω την συγκεκριμένη παραπομπή. Έτσι, αν και όταν ο Κηφέας αποφασίσει να περιγράψει πέντε πράγματα, όποιος αρχίσει τις παπαριές, να έχει και μιαν ιδέα περί του αντικειμένου.

Ακριβώς όπως την περιγράφεις.

---

α) Για το κύτταρο το μικρότερο δομικό συστατικό της έμβιας ύλης.

β) Το άτομο το μικρότερο σωματίδιο ενός χημικού στοιχείου.

γ) Το φωτόνιο, το μικρότερο σωματίδιο για εμένα όπου μεταφέρει το φως.

Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι κάθε υλικός οργανισμός έχει δομικά υλικά όπου δομούν και απαρτίζουν το κάθε σώμα.

Τι σημαίνει όμως δομικό υλικό, ξέρουμε για παράδειγμα σε ένα κτήριο σκάβουμε και βάζουμε γερά στην γη θεμέλια, μετά βάζουμε την λάσπη τα τούβλα κτλ.... Εμείς βέβαια κρίνουμε εκ του αποτελέσματος μάλλον όσοι δεν γνωρίζουμε, απλά πάμε να μπούμε μέσα, να κατοικίσουμε ή ακόμα απλά να περάσουμε από εκεί και το μόνο μου μας ενδιαφέρει είναι το να μας προστατέψει από τα καιρικά φαινόμενα, να είναι όμορφο κτλ...

Οπότε και βλέπουμε μια εικόνα απλά, ένα κτήριο δηλαδή που μας παρέχει προστασία και σιγουριά, χωρίς να σημαίνει ότι χάνονται τα πρωταρχικά του στοιχειά η δομή του.

Από αυτό το κτήριο θα περάσουν διάφοροι άνθρωποι, ο υδραυλικός θα το δει διαφορετικά, ο ηλεκτρολόγος το ίδιο, ο αρχιτέκτονας, ο οικοδόμος, ο εργολάβος, ο κηπουρός , ο ιδιοκτήτης και ο ενοικιαστής, όλοι θα δουν διαφορετικά και με την δική τους οπτική ένα απλό κτήριο.

Κάπως έτσι λειτούργει για εμένα το σύμπαν, δηλαδή τα πάντα υπάρχουν και δεν χάνονται από το ποιο μικρό σωματίδιο, μέχρι τους πυλώνες κτλ... απλά καλύπτονται και αν καταστραφούν η ξανά φτιάχνονται η αντικαθιστούνται από άλλους μπορει και καλυτερους, άρα βλέπουμε την ποιο απλή κίνηση για εμένα, ζωή=ενέργεια, θάνατος=ενέργεια, θα μου πείτε θάνατος ενέργεια ναι, γιατί ή θα δημιουργηθεί κάτι άλλο ή αν όχι δεν σημαίνει ότι δεν πέρασε από εκεί, συνεχεις αναγέννηση του προτύπου θα το ελεγα.

Κάπως έτσι φαντάζομαι και το σύμπαν να καμουφλάρεται γιατί δεν ξέρουμε που να κοιτάξουμε η γιατί αν θέλετε ο καθένας το βλέπει διαφορετικά, χωρίς όμως να σημαίνει ότι οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι και αυτοί ολογραφικοί.

quote:

---

Νομίζω Heretic, πως είναι πρέπον να ανοίξεις εσύ ένα τέτοιο θέμα, περί ψευδοεπιστήμης.Θα χαρώ να διαβάσω τις απόψεις σου και να συμμετέχω.

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

---

Έτσι οι φυσικοί μπορούν και τη χρησιμοποιούν χωρίς προβληματισμό , κι’ ας μη συμφωνούν μεταξύ τους στην ερμηνεία της . Ίσως ακούγεται περίεργο , αλλά έτσι γίνεται .

Ο μέσος αναγνώστης , όμως , δεν γνωρίζει τα απαραίτητα μαθηματικά για να στηριχθεί .

Έχοντας στη διάθεσή του μόνο ιδέες και αρχές , σίγουρα θα απελπίζεται με τη διαπίστωση ότι οι διάφοροι φυσικοί στα βιβλία τους προσφέρουν ο καθένας και μία διαφορετική εκδοχή των θεμελίων της κβαντικής φυσικής .

Η κβαντική κοσμολογία αποδεικνύεται αρωγός μάλλον παρά εμπόδιο στην προσπάθειά μας , επειδή , όπως θα δούμε , μας περιορίζει το πεδίο των πιθανών ερμηνειών της κβαντικής θεωρίας .

Αν παραμείνουμε πιστοί στις αρχές που εισάγαμε προηγουμένως , θα πρέπει είτε να απορρίψουμε πολλές από τις ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην κβαντική μηχανική είτε να παραιτηθούμε από κάθε φιλοδοξία εφαρμογής της στο χώρο και το χρόνο .

Η αρχή σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει τίποτα έξω από το Σύμπαν , μαζί με την αρχή ότι στο μέλλον θα γνωρίζουμε περισσότερα , πράγματι μας προσφέρουν μια νέα οπτική , απλούστερη , αλλά και πιο λογική σε σύγκριση με πολλές παλαιότερες ιδέες .

Ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της κβαντικής θεωρίας στην κοσμολογία , έχει αναδυθεί πρόσφατα μια νέα ερμηνεία της κβαντικής θεωρίας , την οποία και επιθυμώ να κοινοποιήσω στη συνέχεια .

Η συνηθισμένη κβαντική θεωρία εφαρμόζεται στην περιγραφή των ατόμων και των μορίων .

Στην αρχική της μορφή , όπως αναπτύχθηκε από τον Bohr και τον Heisenberg , ο Κόσμος θεωρείται χωρισμένος σε δύο μέρη .

Στο ένα βρίσκεται το υπό μελέτη σύστημα , το οποίο περιγράφεται στη γλώσσα της κβαντικής φυσικής , ενώ στο άλλο μέρος ζει ο παρατηρητής , μαζί με οτιδήποτε όργανα μέτρησης χρειάζονται για τη μελέτη του συστήματος .

Ο εν λόγω διαχωρισμός του Κόσμου είναι ουσιώδης για την ίδια τη δομή της κβαντικής μηχανικής , στην καρδιά της οποίας βρίσκεται ένα θεμελιώδες αξίωμα , η “αρχή της υπέρθεσης” .

Κατ’αρχάς , ας τη διατυπώσουμε . Σύμφωνα με την αρχή της υπέρθεσης , λοιπόν , αν ένα κβαντικό σύστημα δύναται να βρεθεί σε μία από δύο καταστάσεις , A και B , οι οποίες χαρακτηρίζονται από διαφορετικές ιδιότητες η καθεμία , τότε μπορεί να βρεθεί και σε έναν οποιονδήποτε γραμμικό συνδυασμό τους , aA + bB , όπου a και b τυχαίοι αριθμοί . Κάθε τέτοιος συνδυασμός ονομάζεται υπέρθεση και είναι διαφορετικός από φυσική άποψη .

Τι ακριβώς εννοούμε ;

Πρώτα πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε τι εννοούν οι φυσικοί όταν μιλούν για «καταστάσεις» .

Τούτη η λέξη και μόνο εμπεριέχει όλο σχεδόν το μυστήριο της κβαντικής θεωρίας .

Χοντρικά , θα λέγαμε ότι η κατάσταση ενός συστήματος αποτελεί τη θεσεογραφία του σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή .

Αν , για παράδειγμα , το σύστημα που μελετάμε είναι ο αέρας του δωματίου , η κατάστασή του κάποια χρονική στιγμή θα περιλαμβάνει τη θέση καθώς και το μέτρο και την κατεύθυνση της ταχύτητας κάθε μορίου αέρα .

Εάν πάλι το σύστημά μας είναι το χρηματιστήριο , η κατάστασή του σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή θα προσδιορίζεται από τις τιμές όλων των μετοχών τη στιγμή αυτή .

Θα λέγαμε ότι , τρόπον τινά , η κατάσταση ενός συστήματος περιλαμβάνει το σύνολο της πληροφορίας που απαιτείται για την πλήρη περιγραφή του συστήματος σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή .

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με τη χρήση της παραπάνω ιδέας στην κβαντική θεωρία , διότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να μετρήσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου .

Συγκεκριμένα , η αρχή της απροσδιοριστίας του Heisenberg μας επιτρέπει να μετρήσουμε ταυτόχρονα και με ακρίβεια είτε τη θέση του σωματιδίου είτε την κατεύθυνση και το μέτρο της ταχύτητάς του , αλλά όχι αμφότερα .

Μη σας απασχολεί το γιατί προς το παρόν . Αποτελεί μέρος του μυστηρίου — και για να είμαστε ειλικρινείς , κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πώς εμφανίζεται . Ας δούμε όμως τις συνέπειες της αρχής της απροσδιοριστίας .

Εφόσον αποκλείεται ο ταυτόχρονος προσδιορισμός της θέσης και της ταχύτητας ενός σωματιδίου , ο ορισμός που δώσαμε προηγουμένως για την «κατάσταση ενός συστήματος» δεν μας εξυπηρετεί .

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υφίσταται , με μια εξιδανικευμένη έννοια , η ακριβής κατάσταση του σωματιδίου , δηλαδή εκείνη που περιλαμβάνει και τη θέση και την ταχύτητά του , θα πρόκειται για οντότητα την οποία , σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας , ποτέ δεν θα παρατηρήσουμε .

Έτσι στην κβαντική θεωρία τροποποιούμε την έννοια της κατάστασης , ώστε η πληρότητα της περιγραφής που μας παρέχει να υπόκειται στον περιορισμό που θέτει η αρχή της απροσδιοριστίας .

Εφόσον αδυνατούμε να μετρήσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου , οι πιθανές καταστάσεις του θα περιλαμβάνουν είτε την περιγραφή της ακριβούς θέσης του είτε της ακριβούς ταχύτητάς του , όχι όμως και των δύο ταυτόχρονα .

quote:

---

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υφίσταται , με μια εξιδανικευμένη έννοια , η ακριβής κατάσταση του σωματιδίου , δηλαδή εκείνη που περιλαμβάνει και τη θέση και την ταχύτητά του , θα πρόκειται για οντότητα την οποία , σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας , ποτέ δεν θα παρατηρήσουμε .

Έτσι στην κβαντική θεωρία τροποποιούμε την έννοια της κατάστασης , ώστε η πληρότητα της περιγραφής που μας παρέχει να υπόκειται στον περιορισμό που θέτει η αρχή της απροσδιοριστίας .

Εφόσον αδυνατούμε να μετρήσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου , οι πιθανές καταστάσεις του θα περιλαμβάνουν είτε την περιγραφή της ακριβούς θέσης του είτε της ακριβούς ταχύτητάς του , όχι όμως και των δύο ταυτόχρονα .

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Είναι πολλοί οι φυσικοί που δεν την πολυπιστεύουν . Ωστόσο επιμένουν να τη χρησιμοποιούν , διότι συνιστά αναπόσπαστο μέρος της κβαντικής θεωρίας , δηλαδή της μοναδικής θεωρίας που ξέρουν ότι εξηγεί επιτυχώς τις κύριες παρατηρήσεις σχετικά με τα άτομα , τα μόρια και τα στοιχειώδη σωματίδια .

Όταν επομένως αναφέρομαι σε άτομα , προκειμένου να μην έρχομαι σε σύγκρουση με την αρχή της απροσδιοριστίας , θα πρέπει να εκλαμβάνω την έννοια της κατάστασης ως οντότητας που προσδιορίζεται μόνο από μέρος της αναζητούμενης πληροφορίας .

Εδώ συναντάμε και την πρώτη δυσκολία σχετικά με τις καταστάσεις .

Καθώς μια κατάσταση περιέχει μόνο μέρος της πληροφορίας σχετικά με το σύστημα , θα πρέπει να ακολουθείται κάποια συγκεκριμένη λογική κατά την επιλογή της πληροφορίας στην οποία θα περιοριστούμε .

Η αρχή της απροσδιοριστίας , ενώ μας θέτει περιορισμούς στην αναζητούμενη πληροφορία , δεν μας καθοδηγεί στο θέμα επιλογής της πληροφορίας αυτής που θα συμπεριληφθεί στη μελέτη μας και εκείνης που θα εξαιρεθεί .

Διάφοροι λόγοι μπορεί να οδηγήσουν σε συγκεκριμένες επιλογές .

Άλλοι θα σχετίζονται με την ιστορία του συστήματος και άλλοι με το θεωρούμενο πλαίσιο μελέτης του — για παράδειγμα με το πώς συνδέεται ή συσχετίζεται με άλλα πράγματα μέσα στο Σύμπαν .

Μπορεί πάλι να πρόκειται καθαρά για επιλογή του παρατηρητή .

Κάθε διαφορετική ποσότητα που επιλέγουμε να μετρήσουμε , και ενίοτε κάθε διαφορετικό ερώτημα που επιλέγουμε να θέσουμε σχετικά με το σύστημα , ενδέχεται να έχει επίδραση στην κατάσταση .

Σε κάθε περίπτωση , η κατάσταση ενός συστήματος δεν αποτελεί απλώς μια ιδιότητα του ίδιου του συστήματος σε δεδομένη χρονική στιγμή , αλλά περιλαμβάνει και εξωτερικά στοιχεία που σχετίζονται είτε με το παρελθόν του είτε με το παρόν πλαίσιο μελέτης του .

quote:

---

αλλά περιλαμβάνει και εξωτερικά στοιχεία που σχετίζονται είτε με το παρελθόν του είτε με το παρόν πλαίσιο μελέτης του .

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

quote:

---

Σερ Κηφέα

Πρόκειται για ένα θέμα που εξ ορισμού αυτοαποδεικνύεται λανθασμένο.
Επειδή δεν μπορούμε ( ακόμη ) να παρατηρήσουμε ταυτόχρονα την ορμή και την θέση ενός σωματιδίου, αυτό δεν σημαίνει ότι το σωματίδιο δεν υπάρχει, δεν έχει συγκεκριμένη πορεία, ταχύτητα και θέση.

Απλά εμείς και η τεχνολογία μας, δεν μπορούμε.

Δεν μας το απαγορεύει καμία Αρχή της Απροσδιοριστίας, επειδή η "αρχή" είναι υπόθεση και ένδειξη ανθρώπινης αδυναμίας, ενώ η θέση και η ορμή ενός σωματιδίου, είναι πραγματική.

Η τροποποίηση της κβαντικής θεωρίας και η ενσωμάτωσή της, στην συγκεκριμένη αρχή, είναι σαν να βάζεις τα πόδια σου σε ένα παπούτσι.

Κανείς δεν είναι σε θέση να "περιφράξει" το σύμπαν με Αρχές και Σταθερές, κοσμολογικές και μη, επειδή απλά δεν μπορεί να φέρει σε πέρας τις εξισώσεις του.

Η πραγματική κβαντική θεωρία, δεν υπόκειται σε κανέναν γνωστό φυσικό νόμο, αλλά αντιθέτως παραβιάζει πολλούς από αυτούς.

Ας κάνουμε μια υπόθεση:

Ενα φωτόνιο ή ένα ταχυόνιο, ταξιδεύει στο σύμπαν ανενόχλητο από οποιαδήποτε ανθρώπινη παρατήρηση.Ενα άλλο φωτόνιο που το ακολουθεί ή "πλέει" μαζί του, γνωρίζει ανά πάσα στιγμή την θέση και την ορμή του "συνοδοιπόρου" του.Οταν θα έχουμε την δυνατότητα, να 'διαβάζουμε" πλήρως τις πληροφορίες που θα λαμβάνουμε μέσω της κβαντικής εμπλοκής, τότε θα γνωρίζουμε την θέση και την ορμή ταυτόχρονα, του υπό παρατήρηση σωματιδίου.

Τι θα την κάνουμε τότε την Αρχή της Απροσδιοριστίας?

Ας κάνουμε δεύτερη υπόθεση:

Αν απλώσουμε μια ταινία καταγραφής, από την Γη στην Σελήνη και καταγράφουμε ότι περνά μπροστά της, θα μπορούμε σε πραγματικό χρόνο, να έχουμε την ορμή και την ταχύτητα?
Ναι θα μπορούμε.
Επειδή τα σωματίδια της ταινίας, θα "βλέπουν" τα κινούμενα αδελφάκια τους.

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πιθανής παρατήρησης, οι οποίοι αναμένεται στο μέλλον να αναπτυχθούν.

Η Φυσική φίλτατε Κηφέα, προχωρά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά οι ανακοινώσεις γίνονται με ταχύτητα...χελώνας.

Είναι πολλά και "αχώνευτα" αυτά που ανακαλύπτονται.
Συνομωσιολογία θα πεις.
Ισως στην επιστήμη της φυσικής υπάρχει, η δεύτερη μετά την οικονομία μεγάλη συνομωσιολογία και μυστικότητα.

---

.
.
.
" Υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος, και ο ...δικός μου τρόπος! "

Σε αντίθεση με τον Σερ Κηφέα, με "έπιασες" πλήρως και εμπεριστατωμένα.Χαίρομαι πολύ για αυτό.

quote:

---

Κηφεύς

Ενδέχεται επίσης να δυσκολεύονται πολλοί να το συλλάβουν , επειδή ο νους τους επαναστατεί : Πώς θα προχωρήσουμε στη λογική διερεύνηση των συνεπειών μιας αρχής , εν προκειμένω της απροσδιοριστίας , όταν η πρώτη μας αντίδραση απέναντί της είναι η δυσπιστία ;

---

ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΟΥ ΕΛΛΑΣ
ΜΕ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΣ.

Τι σημαίνει άραγε το ότι , αν ένα σύστημα μπορεί να βρεθεί στην κατάσταση A ή στην κατάσταση B , τότε μπορεί να βρεθεί και σε γραμμικούς συνδυασμούς τους , τους οποίους γράφουμε aA + bB , όπου a και b αριθμοί ;

Ας εξετάσουμε καλύτερα ένα παράδειγμα . Ας θεωρήσουμε ένα ποντίκι . Από την οπτική γωνία μιας γάτας , υπάρχουν δύο είδη ποντικιών — τα νόστιμα και τα άνοστα . Η διαφορά τους αποτελεί μυστήριο για εμάς , να είστε όμως σίγουροι ότι κάθε γάτα μπορεί να τα ξεχωρίζει . Το πρόβλημα έγκειται στο ότι , για να το καταφέρει , πρέπει πρώτα να το γευτεί .

Σύμφωνα με την κοινή γατήσια εμπειρία , κάθε ποντίκι είναι είτε νόστιμο είτε άνοστο .

Για την κβαντική θεωρία , όμως , μια τέτοια αντιμετώπιση της πραγματικότητας θεωρείται πολύ χονδροειδής .

Ένα αληθινό ποντίκι , εν αντιθέσει προς την εξιδανικευμένη εκδοχή που προσφέρει η νευτώνεια φυσική , θα βρίσκεται γενικά σε μια κατάσταση που δεν θα είναι ούτε καθαρά νόστιμη ούτε καθαρά άνοστη .

Θα έχει μια πιθανότητα , ας πούμε 80% , αν το γευτεί κάποιος , να το βρεί νόστιμο και 20% να το βρει άνοστο .

Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία , μια τέτοια ενδιάμεση κατάσταση δεν έχει καμία με την επιρροή του «ποντικοφάγου» — το ποντίκι πραγματικά δεν είναι ούτε νόστιμο ούτε άνοστο . Η εν λόγω κατάσταση μπορεί να εντοπίζεται οπουδήποτε στο συνεχές ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις «αμιγών» κβαντικών καταστάσεων και χαρακτηρίζεται από τη συγκεκριμένη τάση της να είναι νόστιμη και την τάση της να είναι άνοστη .

Με άλλα λόγια , αποτελεί υπέρθεση δύο καταστάσεων — της αμιγώς νόστιμης και της αμιγώς άνοστης , περιγράφεται δε μαθηματικά προσθέτοντας ένα ορισμένο ποσό της μία κατάστασης σε ορισμένο ποσό της άλλης .

Η αναλογία της καθεμιάς σχετίζεται με την αντίστοιχη πιθανότητα ότι το καημένο το ποντίκι , όταν φαγωθεί , θα αποδειχθει νόστιμο ή όχι .

Ομολογουμένως , οι παραπάνω συλλογισμοί ακούγονται τρελοί , και τριάντα - τριάνταπέντε χρόνια αφότου τους εμπέδωσα αδυνατώ να τους μεταδώσω δίχως μια αίσθηση επιφύλαξης .

Σίγουρα θα υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψουμε τι ακριβώς συμβαίνει ! Όσο και αν ντρεπόμαστε να το παραδεχθούμε , κανένας ως τώρα δεν έχει βρει έναν πιο κατανοητό αλλά και κομψο τρόπο να το καταφέρει . (Εναλλακτικές λύσεις βρίσκονται , αλλά ή κατανοητές και άκομψες ή το αντίστροφο) .

Υπάρχουν εντούτοις πολλές πειραματικές ενδείξεις υπέρ της αρχής της υπέρθεσης , συμπεριλαμβανομένου του πειράματος Einstein - Podolsky - Rosen (EPR) και του πειράματος των δύο σχισμών .

Όσοι αναγνώστες ενδιαφέρονται μπορούν να αναζητήσουν λεπτομέρειες σε πολλά δημοφιλή βιβλία .

Το πρόβλημα με την κβαντική θεωρία είναι ότι δεν συμβαδίζει με την καθημερινή εμπειρία . Όλες οι προσλαμβάνουσές μας είναι είτε έτσι είτε αλλιώς — Α ή Β , νόστιμο ή άνοστο . Ποτέ δεν βιώνουμε συνδυασμούς του τύπου a × (νόστιμο) + b × (άνοστο) .

Η κβαντική θεωρία μας ανταπαντά ότι το αντικείμενο της παρατήρησης θα είναι νόστιμο για ένα ποσοστό χρόνου και άνοστο για τον υπόλοιπο χρόνο .

Οι σχετικές πιθανότητες παρατήρησης του καθενός από τα δύο ενδεχόμενα δίνονται από τα σχετικά μεγέθη των a<2> και b<2> . Εδώ βρίσκεται ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο που πρέπει απαραιτήτως να ξεδιαλύνουμε προτού προχωρήσουμε : Όταν λέμε ότι το σύστημα βρίσκεται στην κατάσταση aA + bB , δεν εννοούμε ή Α ή Β με κάποια πιθανότητα να είναι Α και μια άλλη να είναι Β . Το τελευταίο είναι αυτό που βλέπουμε ως παρατηρητές , αλλά δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα .

Η υπέρθεση aA + bB δύναται να έχει ιδιότητες που ούτε το νόστιμο ούτε το άνοστο έχουν από μόνα τους .

quote:

---

Η υπέρθεση aA + bB δύναται να έχει ιδιότητες που ούτε το νόστιμο ούτε το άνοστο έχουν από μόνα τους .

---

There is no Dark Side of the Moon really. In fact it is all Dark.

Στη γλώσσα της κβαντικής θεωρίας θα περιγράφαμε τη γάτα μας λέγοντας ότι έχοντας γευτεί το ποντίκι , το βρήκε είτε νόστιμο είτε άνοστο .

Σύμφωνα όμως με την κβαντική θεωρία , η γάτα δεν θα βρίσκεται σε μια καθορισμένη κατάσταση τέρψης ή απαρέσκειας , αλλά θα έχει μεταβεί σε μια υπέρθεση των δύο καταστάσεων , η οποία και αντικατοπτρίζει τις δυνατές καταστάσεις του ποντικιού .

Η γάτα επομένως θα «αιωρείται» σε μια υπέρθεση της κατάστασης «τέρψης» (νόστιμο ποντίκι) και της κατάστασης «απαρέσκειας» (άνοστο ποντίκι) .

Οπότε , ναίμεν η γάτα αισθάνεται τον εαυτό της σε μια καθορισμένη κατάσταση , όμως υπό το φως της κβαντικής θεωρίας εγώ πρέπει να τη βλέπω σε υπέρθεση .

Τι θα συμβεί , λοιπόν , όταν παρατηρήσω εγώ τη γάτα ;

Σίγουρα θα εισπράξω είτε ένα γουργουρητό είτε ένα γρατσούνισμα δυσφορίας .

Ωστόσο , θα μεταβώ ξεκάθαρα στη μία από αυτές τις δύο καταστάσεις ;

Φαντάζομαι πως θα βίωνα ή τη μία ή την άλλη .

Αδυνατώ να φανταστώ τι θα σήμαινε άραγε να δοκίμαζα κάτι διαφορετικό , παρεκτός τη μία ή την άλλη χωριστά .

Εάν όμως περιγράφομαι στη γλώσσα της κβαντικής θεωρίας , όπως το ποντίκι και η γάτα , έτσι και εγώ θα βρίσκομαι σε υπέρθεση δύο διαφορετικών καταστάσεων .

Στη μία από αυτές το ποντίκι ήταν νόστιμο , η γάτα χαρούμενη κι εγώ άκουσα το γουργουρητό ικανοποίησή της . Στην άλλη , το ποντίκι ήταν άνοστο , η γάτα δυσαρεστημένη κι εγώ έχω να γιατρέψω τη γρατσουνιά της .

Αυτό που καθιστά τη θεωρία μας συνεπή είναι ότι οι διαφορετικές καταστάσεις των τριών μας είναι συσχετισμένες .

Η δική μου ευχαρίστηση πάει μαζί με την τέρψη της γάτας και με τη νοστιμιά του ποντικιού .

Αν ένας παρατηρητής ρωτήσει και εμένα και τη γάτα , οι απαντήσεις μας θα συμπίπτουν , και θα συμφωνούν ακόμη και με την εμπειρία του παρατηρητή αν δοκιμάσει και ο ίδιος το ποντίκι .

Κανένας μας όμως δεν θα βρίσκεται σε καθορισμένη κατάσταση .

Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία , όλοι μας βρισκόμαστε σε μια υπέρθεση δύο συνόλων συσχετισμένων δυνατών καταστάσεων .

Το προφανές παράδοξο έχει επομένως τη ρίζα του στο ότι η μεν δική μου εμπειρία λέει ή το ένα ή το άλλο , η κβαντική περιγραφή όμως που μου γίνεται από κάποιον άλλο παρατηρητή με θέτει τις περισσότερες φορές σε μια υπέρθεση η οποία δεν ταυτίζεται με τη δική μου εμπειρία .

Το περιθώριο επίλυσης του μυστηρίου είναι αρκετό .

Σύμφωνα με ένα ενδεχόμενο , απλώς σφάλλω όταν θεωρώ αδύνατη την υπέρθεση νοητικών καταστάσεων .

Πράγματι , η εφαρμογή του συνήθους κβαντομηχανικού φορμαλισμού σε εμένα , ως φυσικό σύστημα , αυτό μας δείχνει .

Αν όμως ένας άνθρωπος μπορεί να βρίσκεται σε υπέρθεση κβαντικών καταστάσεων , δεν θα πρέπει να ισχύει το ίδιο και για τον πλανήτη Γη ;

Για το ηλιακό σύστημα ;

Το Γαλαξία ;

Δεν θα έπρεπε άραγε να αποτελεί φυσικό ενδεχόμενο το να βρίσκεται ολόκληρο το Σύμπαν σε υπέρθεση κβαντικών καταστάσεων ;

Κατά την προσωπική μου γνώμη , η «συμβατική κλασική κοσμολογία» , δεν σημείωσε επιτυχία . Ίσως πρόκειται για πολύ σκληρή κρίση εκ μέρους μου . Εξάλλου , πολλοί επιστήμονες του πεδίου , τους οποίους σέβομαι , διαφωνούν με τη γνώμη μου αυτή . Οι δικές μου απόψεις πάνω στο ζήτημα έχουν διαμορφωθεί τόσο μέσα από το στοχασμό όσο και από την όποια εμπειρία μου .

Έτυχε μάλιστα να ρίξω μια ματιά στην ανακάλυψη των λύσεων των εξισώσεων που ορίζουν την ίδια την «κβαντική θεωρία της κοσμολογίας» .

Ονομάζονται εξισώσεις Wheeler – DeWitt ή «εξισώσεις κβαντικών συνδέσμων» . Έχουν ως λύσεις κβαντικές καταστάσεις που προορίζονται να περιγράψουν ολόκληρο το Σύμπαν .

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 , μία ομάδα επιστημόνων με πυρήνα τους Ted Jacobson , τον Carlo Rovelli και τον Lee Smolin , βρήκαν άπειρες σε πλήθος λύσεις για τις εν λόγω εξισώσεις , γεγονός άκρως εκπληκτικό , δεδομένου ότι ελάχιστες εξισώσεις της θεωρητικής φυσικής λύνονται επακριβώς .

Κάποια μέρα λοιπόν το Φεβρουάριο του 1986 , εργαζόμενοι στη Σάντα Μπάρμπαρα , οι Ted Jacobson και Lee Smolin , ξεκίνησαν να αναζητούν προσεγγιστικές λύσεις των εξισώσεων της κβαντικής κοσμολογίας , οι οποίες στο μεταξύ είχαν απλοποιηθεί χάρη στα αποτελέσματα δύο άλλων επιστημόνων , του Amitaba Sen και του Abhay Ashtekar .

Ξαφνικά , στη δεύτερη ή την τρίτη απόπειρά τους να μαντέψουν , αντιλήφθηκαν ότι η έκφραση που είχαν γράψει στο μαυροπίνακα μπροστά τους έλυνε τις εξισώσεις επακριβώς .

Προσπαθούσαν να προσδιορίσουν έναν όρο που αποτελούσε μέτρο του σφάλματος των αποτελεσμάτων τους , μα δεν εντόπισαν τέτοιον όρο .

Και ενώ στην αρχή έψαχναν να βρουν το λάθος τους , εντελώς ξαφνικά διεπίστωσαν ότι η έκφραση που είχαν γράψει έκανε διάνα :

Ήταν μια ακριβής λύση των πλήρων εξισώσεων της κβαντικής βαρύτητας .

Επρόκειτο για το πρώτο βήμα σε ένα ταξίδι που διήρκεσε δέκα χρόνια — άλλοτε χαλαρά , άλλοτε εντατικά και εκνευριστικά χρόνια — μέχρι να κατανοήσουν τι ακριβώς είχαν ανακαλύψει σε εκείνα τα λίγα λεπτά .

Ανάμεσα στις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν ήταν και οι συνέπειες του γεγονότος ότι στην κβαντική κοσμολογία ο παρατηρητής βρίσκεται μέσα στο Σύμπαν .

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι σε όλες τις συνήθεις ερμηνείες της κβαντικής θεωρίας ο παρατηρητής υποτίθεται πως είναι έξω από το παρατηρούμενο σύστημα .

Στην κοσμολογία , ωστόσο , αποκλείεται τέτοια δυνατότητα .

Τούτη είναι η αρχή μας και , όπως έχω ήδη τονίσει , η ουσία του όλου ζητήματος . Αν δεν τη λάβουμε υπόψη , ό,τι κι αν κάνουμε θα είναι άσχετο με μια πραγματική θεωρία της κοσμολογίας .

Λίγο αργότερα κατάλαβαν : έχοντας ασχοληθεί δεκάδες φορές με τις πέντε-έξι δυνατές τοποθετήσεις , αρχίζεις και βρίσκεις το παιχνίδι βαρετό . Κάτι έλειπε .

Δεν θα έλεγαν λοιπόν ότι ενθουσιάστηκαν με την προοπτική να αναλάβουν το συγκεκριμένο πρόβλημα . Πράγματι , το να λύνουν εξισώσεις αντί να εξερευνούν τα θεμέλια αποτελούσε εσκεμμένη στρατηγική που προσδοκούσαν ότι θα τους οδηγούσε σε ουσιαστική πρόοδο . Είχαν ξοδέψει πολύ καιρό κατά τα φοιτητικά τους χρόνια με το βλέμμα καθηλωμένο στη γωνιά του δωματίου τους , ρωτώντας ξανά και ξανά τον εαυτό τους , τι ήταν αληθινό στον κβαντικό κόσμο .

Όλα καλά καμωμένα σ’εκείνο το στάδιο . Τώρα όμως ήθελαν να κάνουν κάτι πιο θετικό . Από την άλλη , η κατάσταση που είχε ανακύψει ήταν διαφορετική :

Είχαν εξαγάγει αστραπιαία άπειρο πλήθος απολύτως αυθεντικών λύσεων των πραγματικών εξισώσεων της κβαντικής βαρύτητας .

Κι’ αν κάποιες φαίνονταν πολύ απλές , οι περισσότερες ήταν υπερβολικά πολύπλοκες — τόσο πολύπλοκες όσο και ο πιο μπερδεμένος κόμπος που μπορείτε να φαντασθείτε (διότι πράγματι είχαν σχέση με το δέσιμο κόμπων) .

Κανείς ποτέ δεν είχε χρειασθεί ή , πολύ περισσότερο , δεν είχε κατορθώσει να αναλογισθεί τη σημασία των εξισώσεων αυτών , παρά σε πολύ δραστικές προσεγγίσεις .

Σε τέτοιες προσεγγίσεις όλη η πολυπλοκότητα και το θαύμα του Σύμπαντος περικόπτεται και φυλακίζεται σε μία η δύο μεταβλητές — όπως το πόσο μεγάλο είναι και το πόσο γρήγορα διαστέλλεται .

Πολύ εύκολα όμως ξεχνάει κανείς τη θέση του και αφήνεται στη φαντασίωση πως βρίσκεται έξω από το Σύμπαν , έχοντας περιαγάγει την ιστορία του Σύμπαντος σε ένα παιχνίδι τόσο απλό όσο το γιογιό (Στην πραγματικότητα , απλούστερο κι από το γιογιό , διότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε θεωρητικά ένα πραγματικό γιογιό . Οι εξισώσεις τις οποίες χρησιμοποίησαν στο μοντέλο που αισιόδοξα αποκάλεσαν «κβαντική κοσμολογία» ισοδυναμούσαν , τηρουμένων των αναλογιών με την περιγραφή ενός εντελώς ηλίθιου γιογιό που μπορεί να πηγαίνει μόνο πάνω - κάτω και ποτέ μπρος - πίσω ή δεξιά - αριστερά) .

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr