Γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκε και τι σήμαινε η λέξη αυτή κατά τους αρχαίους;

Πως μπορούμε να γίνουμε σαφείς χαρακτηρίζοντας κάποιο λαό βάρβαρο,
αν δεν ορίσουμε αυτήν την λέξη βάσει ετύμου και γνωρίσουμε κατ' επέκταση
την αρχική της έννοια;

quote:

---

Ωό Απεστάλη: 11/08/2007, 15:09:15: Αναφέρεται συχνά πυκνά η λέξη βάρβαρος.

Γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκε και τι σήμαινε η λέξη αυτή κατά τους αρχαίους;

---

Λουκάς

Φίλε OANNHSEA
στην ερώτηση μου περί της ερμηνείας της λέξης Σουμέριοι απάντησες:

Για την σουμερία θα πρέπει να ψάξετε και να βρείτε τα βιβλία του Ντέλιτζ (πρώτη έκδοση του 1914...0)- βέβαια δεν έχω κατορθώσει να τα βρω ούτε και εγώ...

Να ένα λεξικό ακόμα
http://www.sumerian.org/sumerlex.htm

Σουμέριος = πολιτισμένος άνθρωπος...

Φίλε ΕΡΙΩΠΙΣ

στην ερώτηση μου περί Μηρού απάντησες:

Μ Η Ρ Ο Σ

Αγαπητέ φίλε, τα πολύ ολίγα που γνωρίζω για την χώρα των Μηρών είναι ότι κάποτε ονόμαζαν ένα μέρος του σημερινού Σουδάν και της Αιθιοπίας «χώρα του Μηρού». Επίσης «χώρα του Μηρού» ονόμαζαν και την σημερινή Υεμένη και ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της Μεσοποταμίας δηλαδή το σημερινό Νότιο Ιράκ.

Η παράδοση θέλει τους κατοίκους αυτών των περιοχών απογόνους των αρχαίων Ατλάντων. Με πιο απλά λόγια Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Το ετυμολόγημα «Μήρι» ή “Meri” δηλώνει προέλευση απ’ την θάλασσα. Το όνομα “she-meri” στην πρωτοαραβικές γλώσσες μεταφράζεται σε «άτομο Μηριακής καταγωγής» και μαρτυρούσε πάντοτε την αλλογενή προέλευση. Οι Άραβες για παράδειγμα τους θεωρούσαν ξένους.
Το “She-meri” οι Έλληνες το κατέγραψαν Σουμήριος ή Σουμέριος. Το ετυμολόγημα “Meri” επίσης εννοεί «πριγκιπική ή αριστοκρατική καταγωγή» εξ ου και το Εβραϊκό όνομα “Amir” πιθανότατα και το “Emir” που σημαίνουν πρίγκιπας.

Ο Όμηρος για παράδειγμα οφείλει και αυτός το όνομά του στην χώρα των Μηρών.

Οι «Ομηρίτες» επίσης, της Αραβικής χερσονήσου, οφείλουν το όνομά τους στον «Μηρό». Σήμερα τους ονομάζουν “Omarites”.
Τέλος, τα ονόματα ‘Ομαρ και Ομέρ πηγάζουν απ’ το ίδιο ετυμολόγημα, όπως και το βιβλικό όνομα «Μέρντοχ» ή «Μαρντούχ».

Μιρ, Μερ, Μαρ και τα τρία μαρτυρούν καταγωγή απ’ την θάλασσα, ή πριγκιπική καταγωγή ή έχουν την έννοια του ξένου «κυρίου» δηλ. του ξένου αφέντη.

Εύχομαι φίλε μου να σε βοήθησα λιγάκι.

(Πολύ με βοήθησες Λουκά και σε ευχαριστώ πολύ!)

Σας παραθέτω την ερμηνεία της πρότασης

<<Μερόπων γένος ανδρών>> και <<Μέροπες βροτοί>>

από Όμηρο εδώ:
http://rapidshare.com/files/49426621/__927___956___942___961___959___965____924___941___961___959___960___949___962_.rar.html

Και οι δύο σας την ίδια ερμηνεία δίνετε από διαφορετικό οπτικό πεδίο ο καθένας.

<<Μερόπων γένος ανδρών>> και <<Μέροπες βροτοί>>

από Όμηρο εδώ:

Ο Όμηρος λέγει «μερόπων γένος ανδρών» και «μέροπες βροτοί» η «μέροπες άνθρωποι», η δε λέξις μέροψ εξηγείται συνήθως εκ του μείρομαι και οψ, ο μερίζων (αρθρών) την φωνήν, ο έχων έναρθρον φωνήν και τίθεται ως επίθετον των ανθρώπων. Μέροψ ήτο και το κύριον όνομα του ηγεμόνος της Περκότης, παρ’ Όμήρο δε επίσης, αναφέρεται και τις αρχαίος βασιλεύς της νήσου Κώ, εξ ου οι κάτοικοι της νήσου ωνομάσθησαν Μέροπες.
Αλλά μ.ρ.α. και μ.ρ.j. ήτοι μάρα, μέρο και μέρου η μάρου σημαίνει ως ρήμα μεν είμαι υγιής και καλώς έχων και εύρωστος άνθρωπος, ως ουσ. δε σημαίνει τον έχοντα αυτάς τας ιδιότητας, τον αρρενωπόν, τον ανδρείον, θαρραλέον, και τον πλήρη υγείας και δράσεως άνθρωπον και έτι γενικώτερον πάντα άνδρα ευρισκόμενον έν την ακμή της δράσεως του, το δε θηλυκόν μάρ-του η μέρ-του σημαίνει τα αυτά επί γυναικός και ως ουσιαστικόν την ακμήν της ανδρικής ηλικίας, το θάρρος και την γενναιότητα.
Μέρου και μέρ-του είναι κυρίως επίθετα, αποδιδόμενα ουχί εις πάντα άνθρωπον αλλά τους ανθρώπους περιωπής και επί ανδρός μεν σημαίνει το ανδρείος, ακμαίος, επί δε γυναικάς την δέσποιναν.
Εν τη Ελληνική το μέρ-οψ (γεν.-οπος) δεν είναι σύνθετος, Αλλά απλή λέξις, της καταλήξεως -οψ ούσης απλής καταλήξεως άνευ ιδιαιτέρας σημασίας τίνος, όπως συμβαίνει και με πολλάς άλλας ακόμη Ελληνικάς λέξεις.
Εκ του Μέροψ εγένετο και η Μερόπη, σημαίνουσα την δέσποιναν, την κυρίαν.
Της αυτής ρίζης είναι τα της Λατινικής mas γεν. maris, ο άρρην κατ’ αντίθ. προς το femina=γυνή, εξ ου masculinus ο αρσενικός και ο ανδροπρεπής, ανδρείος, ρωμαλέος και ως ρήμα mar-ito=εκδίδωμι ανδρί την θυγατέρα μου, υπανδρεύω και mar-ita η γαμετή, η σύζυγος mar-itus ο ανήρ και Mars-Martis ο θεός του θάρρους, της ανδρείας και του πολέμου, ο Άρης. Mar-ius όνομα κύριον…

Τα έγραψα ξανά διότι η εικόνα που παρέθεσα έχει χαθεί από το rapidshare.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr