Το παρακάτω το έλαβα στο e-mail μου, το παραθέτω χωρίς σχόλια...

"Αν φυτεύεις για ένα χρόνο, φύτεψε ρύζι.
Αν φυτεύεις για πέντε χρόνια, φύτεψε δέντρα..
Αν φυτεύεις για το μέλλον.εκπαίδευσε ανθρώπους."
Κινέζικη παροιμία

Ο αποστολέας του email είναι εθελοντής δασοπυροσβέστης, και το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από έναν από τους συναδέλφους του!

21/8/2007

"Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σισμανόγλειο» με αναπνευστικά προβλήματα."

Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη λογική της δημοσιογραφίας..

Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν πρόλαβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε οτι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα.. Θα ήθελα να ξεχάσω τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες φλόγες να μας ζώνουν από παντού Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη, Θα ήθελα να τους ξεχάσω όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας Θα ήθελα να ξεχάσω αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν εκτεθειμένους στις φλόγες Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά Θα ήθελα να ξεχάσω αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν

Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύρισαν Μα δεν θα ξεχάσω τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη για αυτούς περιοχή Μα δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και κοροιδεύουν τους Εθελοντές. Μα δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ, για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα. Μα δεν θα ξεχάσω οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500 μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου. Μα δεν θα ξεχάσω την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά και καλοσύνη. Σας ευχαριστώ.

Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου. Η απορία μου είναι οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες; πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω; πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου...

πραγματικά συγκλονιστική η μαρτυρία του εθελοντή δασοπυροσβέστη....

Είναι απίστευτο και θλιβερό μόνο και μόνο να σκεφτείς ότι υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι έπιναν καφέ και άλλοι που χάζευαν μέσα από την "ασφάλεια" των αυτοκίνητων τους ενώ ο πύρινος κλοιός έσφιγγε και εκμηδένιζε την Ελληνική φύση.

Τέτοιες στιγμές, φαντάζομαι, τους θεούς μας να κλαίνε.

Θέλει να ξεχάσει, λέει...μα πως μπορεί κανείς να ξεχάσει κάτι τέτοιο.

Πόσα συγνώμη πρέπει να πούμε στην φύση για να μας συγχωρέσει;

Και πότε θα αποφασίσουμε πραγματικά και με συνείδηση της απόφασης μας να γίνουμε καλύτεροι;

quote:

---

Λίγη στάχτη στα μαλλιά...

---

Για μένα πιο σοκαριστικά ίσως απ'όλα -όπου και αν τα συναντάω ή τα αντιλαμβάνομαι- είναι η απίστευτη κοινωνική αναλγησία και αδιαφορία μας, ο άκρατος, αδηφάγος, ατομισμός μας και βασικά η τεράστια ανοησία μας να θεωρούμε ότι αυτά που συμβαίνουν στους γύρω μας, αυτά που συμβαίνουν στο "διπλανό χωριό", σε άλλες περιοχές της χώρας, στο τροπικό δάσος μίας άλλης ηπείρου... δεν μας αφορούν και κυρίως ότι δεν μας επηρεάζουν και δεν τα επηρεάζουμε!

Σε μία τέτοια στιγμή της Ιστορίας της ανθρωπότητας, με τόσα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα, με τόσο μεγάλη δυνατότητα να επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι -ή να μάθουμε να επιλέγουμε ελεύθερα- μέσα από τις χιλιάδες πηγές πληροφόρησης, γνώσης και μόρφωσης, αυτή η "συμπεριφορά" ξεπερνάει κατά πολύ την απλή περίπτωση του στρουθοκαμηλισμού και θέτει υποψηφιότητα να αποτελέσει το μεγαλύτερο ορόσημο της Ανθρώπινης Βλακείας. Αν βέβαια υπάρξουν κάποιοι σε ένα καλύτερο μέλλον για να το μνημονεύουν...

Και να με συγχωρέσουν οι συμμετέχοντες και οι αναγνώστες που χρησιμοποιώ το πρώτο πληθυντικό, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι είναι το πιο δίκαιο να πούμε ότι "εμείς, όλοι μαζί, τα κάνουμε αυτά", γιατί ακόμα και αν κάποιοι έχουμε μία διαφορετική νοοτροπία, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό που συναντάει κανείς πιο συχνά -ως συμπεριφορά, στάση, νοοτροπία- σε μία κοινωνία χρωματίζει αναπόφευκτα ολόκληρη την κοινωνία και μεταβιβάζει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και σε αυτούς που αντιλαμβάνονται πιο σωστά και υγιώς την πραγματικότητα.

Γιατί απλά: "Αυτός που γνωρίζει, πάντα έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Αυτός είναι που μπορεί ουσιαστικά να κάνει κάτι, γιατί αυτός είναι που διαθέτει την ικανότητα της διάκρισης μεταξύ του Σωστού και του Λάθους."

Ο Πραγματικός Αναζητητής της Γνώσης
είναι ένας απαράμιλλος Ακροβάτης του φευγαλέου ορίου
ανάμεσα στον Δογματισμό και το Μηδενισμό.
----------------------
Ζούμε, μέσα στην πλέον αποτρόπαια εποχή,
ίσως τη μεγαλύτερη ευκαιρία για Ελευθερία
που έχει ποτέ εμφανιστεί!

ΦΩΤΙΕΣ
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΔΑΣΩΝ

Οι πυρκαγιές στα μεσογειακά δάση της χώρας μας επηρεάζουν γενιές και γενιές Ελλήνων από την αυγή του πολιτισμού μας. Παρ' όλα αυτά, ακόμη και σήμερα, 3,500 χρόνια μετά, δεν έχουμε μάθει να ζούμε με αυτές. Τις θεωρούμε ένα παροδικό φαινόμενο - το οποίο θα εκλείψει μόνο όταν ο άνθρωπος αλλάξει συμπεριφορά απέναντι στο δάσος -, και έτσι κανείς μας δεν προετοιμάζεται γι' αυτές.

"Είμαστε μοναδικά όντα φωτιάς σ' ένα μοναδικό πύρινο πλανήτη" Stephen Pyne

Αύγουστος του 1989. Μόλις είχα επιστρέψει από την εθελοντική συμμετοχή μου στην κατάσβεση μιας πυρκαγιάς που έκαψε σχεδόν όλο το βόρειο τμήμα της Σιθωνίας στη Χαλκιδική. Η αγωνία μου για ένα πενθήμερο ήταν μεγάλη, επειδή η φωτιά απειλούσε, μαζί με τα δάση, να εξαφανίσει και τις πειραματικές επιφάνειες που χρησιμοποίησα για το διαδακτορικό μου, λίγες εβδομάδες πριν από την επίσημη παρουσίασή του. Τελικά, η εμπειρία των συναδέλφων μου από το Δασαρχείο Πολυγύρου έσωσε το κυρίως δάσος και μαζί μ' αυτό, τρία χρόνια ατελείωτων καταγραφών, στατιστικών επεξεργασιών και συμπερασμάτων.

Πρώτη μου δουλειά μόλις έφθασα στο σπίτι ήταν να απαλλαγώ από τα καπνισμένα ρούχα μου και να κεράσω τον εαυτό μου μια παγωμένη μπίρα, τη μόνιμη φαντασίωση κάθε εμπλεκόμενου σε δασική πυρκαγιά. Στην τηλεόραση οι φωτιές είχαν και πάλι τη θερινή τιμητική τους. Η ρουτίνα των ειδήσεων και η φοβερή κούραση με είχαν σχεδόν αποκοιμίσει, όταν συνέβη ένα γεγονός καθοριστικό για τη μετέπειτα επιστημονική μου διαδρομή. Ο Τέρενς Κουΐκ - όταν ήταν στον ΑΝΤ1 - είχε καλέσει τον καθηγητή και δάσκαλό μου Σπύρο Ντάφη για να συζητήσουν το θέμα των πυρκαγιών. Ένας από τους διαπρεπέστερους καθηγητές της Δασολογίας και γνώστης της οικολογίας των ελληνικών οικοσυστημάτων, ο Σπύρος Ντάφης, εξηγούσε, με τη συνηθισμένη ηρεμία του, τα αίτια των πυρκαγιών, όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε: "Και μετά τις πυρκαγιές, κ. καθηγητά, τι πρέπει να κάνουμε;" "Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην κάνουμε τίποτε, απλώς να προστατέψουμε το δάσος από τη βοσκή και τους καταπατητές", απάντησε, ήρεμα πάντα, ο καθηγητής.

Ο Τέρενς Κουΐκ σχεδόν έπεσε από το κάθισμά του, τόση ήταν η έκπληξή του. Γαλουχημένος, όπως όλοι μας, με το μύθο της αναγκαιότητας των μεταπυρικών αναδασώσεων δεν ήθελε να πιστέψει τα λόγια του καλεσμένου του. "Μα είναι δυνατό, κ. καθηγητά, να το λέτε εσείς αυτό!!! Ένας ειδικός! Ένας καθηγητής πανεπιστημίου! Είναι δυνατό να μην αναδασώσουμε τις καμένες εκτάσεις; Πώς μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα; Υπάρχει επιστημονική εμπειρία... υπάρχει έρευνα..."

Ο καθηγητής μου ένιωσε, είμαι βέβαιος, ακριβώς ό,τι κι εγώ πολλές φορές τα κατοπινά χρόνια: Ορισμένες αλήθειες πρέπει να λέγονται με προσοχή΄ ο κίνδυνος να εκτεθείς είναι μεγάλος εάν αυτό που λες δεν γίνεται απόλυτα κατανοητό.

"Στην Ελλάδα κανείς δεν μελέτησε τι συμβαίνει έπειτα από μια πυρκαγιά", απολογήθηκε ο Σπύρος Ντάφης. "Εύχομαι αυτό να γίνει σύντομα..."

Έτσι βρέθηκα να μελετώ την οικολογία των δασικών πυρκαγιών. Η εξειδίκευσή μου στη φυτοκοινωνιολογία, δηλαδή στη μελέτη των κοινωνικών σχέσεων που αναπτύσσουν τα φυτά τόσο μεταξύ τους όσο και σε σχέση με το περιβάλλον τους, αποτέλεσε τη βάση για μια βαθύτερη κατανόηση της σχέσης των φυτών με το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών.

Θερμά, ξηρά καλοκαίρια και μέτρια βροχεροί, ήπιοι χειμώνες χαρακτηρίζουν το μεσογειακό κλίμα. Απαντά στη Μεσογειακή λεκάνη, στην Καλιφόρνια, στη Χιλή, στο νοτιοδυτικό άκρο της Αφρικής και της Αυστραλίας, μεταξύ του 30ού και του 40ού παραλλήλου του βόρειου και νότιου ημισφαιρίου. Στις περιοχές αυτές η προσπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία είναι ίση με την ανακλώμενη. Τα ψυχρά ρεύματα των δύο ημισφαιρίων διασχίζουν τις θάλασσες που τις βρέχουν. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι, αν εκλείψουν τα ρεύματα αυτά, το μεσογειακό κλίμα θα εξαφανιστεί. Σ' αυτές τις τόσο απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, που δεν είχαν καμία χλωριδική επαφή, αναπτύσσεται ένας πανομοιότυπος τύπος βλάστησης, γνωστός ως "αείφυλλη σκληρόφυλλη βλάστηση". Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Τα φυτά που συνθέτουν τη βλάστηση στις περιοχές με μεσογειακό κλίμα πρέπει να επιβιώσουν στη μακριά άνομβρη θερινή περίοδο. Σιγά σιγά, άριχσε να σχηματίζεται στο μυαλό μου το εκπληκτικό παζλ της μεσογειακής βλάστησης: Λεπτές ισορροπίες εκατομμυρίων χρόνων, ασύλληπτες λογικές επιβίωσης, προσαρμογές στις αντιξοότητες. Μια ισχυρή θέληση για ζωή από όντα που δεν διαθέτουν εγκέφαλο, δεν περπατούν ούτε αισθάνονται όπως τα ζώα και ο άνθρωπος.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αειφυλλία. Αν τα είδη που συνθέτουν τις μεσογειακές φυτοκοινωνίες ήταν φυλλοβόλα, θα χρειάζονταν κάθε άνοιξη έως και 5πλάσια ποσότητα νερού για την παραγωγή νέων φύλλων. Ως αείφυλλα, εξοικονομούν τεράστιες ποσότητες νερού, που το χρησιμοποιούν τους θερινούς μήνες.

Άλλη προσαρμογή είναι η σκληροφυλλία. Για να μειώσουν την απώλεια νερού από τους επιδερμικούς πόρους (εφυμενική διαπνοή), τα φυτά συγκεντρώνουν κάτω από την επιδερμίδα των φύλλων τους αδιάβροχες κηρώδεις ουσίες που τους προσδίδουν χαρακτηριστική σκληρότητα. Έτσι παγιδεύουν το νερό, που αλλιώς θα εξατμιζόταν κατά τη διάρκεια των υψηλών θερινών θερμοκρασιών.

Η διαπνοή είναι μια απαραίτητη φυσιολογική δραστηριότητα των φυτών που συμμετέχει στη μεταφορά νερού και διαλυμένων ανόργανων στοιχείων από τις ρίζες προς τα φύλλα. Προκειμένου να μην εξαντληθεί το εδαφικό νερό στη διάρκεια του καλοκαιριού, τα μεσογειακά φυτά κλείνουν τα στόματα των φύλλων - από τα οποία διαχέεται η υγρασία στο περιβάλλον - κατά τις θερμές ώρες. Μεταπίπτουν δηλαδή σε θερινή νάρκη, μειώνοντας στο ελάχιστο τη βιολογική τους δραστηριότητα.

Μια φυτοκοινωνία αναπτύσσεται σε ανοιχτούς χώρους. Εκατομμύρια σπόροι διάφορων ετήσιων φυτών μεταφέρονται με τον άνεμο. Παπαρούνες, μαργαρίτες, αγριοφράουλες κάνουν το μοναδικό ταξίδι της ζωής τους με τη μορφή των σπόρων, πριν ριζώσουν κάπου. Αν φύτρωναν όλοι, κάθε φυτό θα απαιτούσε μέρος του ελάχιστου εδαφικού νερού για να αναπτύξει τη βιομάζα του. Αντιμέτωπες με αυτό τον κίνδυνο, οι μεσογειακές φυτοκοινωνίες ανέπτυξαν δύο αμυντικούς μηχανισμούς. Ο πρώτος είναι η μεγάλη πυκνότητα των θάμνων, που, κυριολεκτικά, κρύβουν τον ήλιο από το έδαφος και δεν επιτρέπουν στους νέους σπόρους να φυτρώσουν. Ο δεύτερος, μια εκπληκτική προσαρμογή, η αλληλοπάθεια. Ορισμένοι μεσογειακοί θάμνοι τροφοδοτούν το έδαφος με ουσίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ριζικού συστήματος των ετήσιων φυτών. Γι' αυτό δεν υπάρχουν στα μεσογειακά οικοσυστήματα τα συνήθη ετήσια φυτά άλλων δασικών τύπων.

Η πυκνότητα των θάμνων και η αλληλοπάθεια, όμως, επιδρούν και στους σπόρους των ίδιων των μεσογειακών θάμνων και πεύκων' ενώ οι θάμνοι πολλαπλασιάζονται με πρεμνοβλάστηση και ριζοβλάστηση, τα πεύκα δεν διαθέτουν τέτοια ικανότητα. Κάτω από αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, οι σπόροι τους που πέφτουν στο έδαφος δεν επιβιώνουν. Τα μεσογειακά πεύκα αδυνατούν να ανανεωθούν, εκτός και εάν υπάρξει προσωρινή απελευθέρωση του εδάφους από τον ανταγωνισμό των πυκνών θάμνων και την αλληλοπάθεια που προκαλούν. Η φύση δεν διαθέτει ούτε πριόνια ούτε τσεκούρια. Την ευκαιρία αυτή θα τους προσέφερε μόνο μια πυρκαγιά.

Μπορεί η φύση να μετατρέψει το θάνατο σε ζωή, την καταστροφή σε δημιουργία; Μπορεί ο Φοίνικας να μην ήταν μύθος; Τα δέντρα δεν έχουν πόδια για να τρέξουν, ούτε φτερά για να πετάξουν, δεν ανοίγουν φωλιές στο έδαφος για να προφυλαχθούν. Πώς θα εκμεταλλεύονταν το γυμνό έδαφος που δημιουργούσε η φωτιά, αφού θα ήταν και τα ίδια θύματά της; Καθώς οι έρευνές μας προχωρούσαν και συνδυάζονταν με τα αποτελέσματα των άλλων συναδέλφων μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ξετυλιγόταν το κουβάρι των νέων μας γνώσεων πάνω στην απίστευτη δυναμική αντίδραση της φύσης.

Οι θερινές καταιγίδες με αστραπές και κεραυνούς είναι συχνές στα μεσογειακά κλίματα. Η πιθανότητα πρόκλησης πυρκαγιάς στην κατάξερη βλάστηση είναι μεγάλη. Ο καθηγητής των Δασικών Πυρκαγιών Δημήτρης Καϊλίδης υπολόγισε ότι, χωρίς τον άνθρωπο, κάθε πευκοδάσος καιγόταν τουλάχιστον μία φορά κάθε 100 με 150 χρόνια από κεραυνό. Με τη διαδικασία της φυσικής επιλογής τα σκληρόφυλλα αείφυλλα φυτά ανέπτυξαν και άλλες προσαρμογές, δημιουργώντας μια ιδιόμορφη βλάστηση εξαιρετικής αντοχής στις πυρκαγιές: την πυρόφυτη βλάστηση.

Υπάρχουν δυο βασικές μορφές πυρόφυτων. Τα παθητικά πυρόφυτα ανέπτυξαν ιδιαίτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες αλλά και στις ίδιες τις φλόγες, ως αποτέλεσμα ποικίλων μηχανικών και χημικών διεργασιών. Ορισμένα είδη αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες χάρη στον παχύ φλοιό τους (φελλοφόρος δρυς), άλλα αναφλέγονται δύσκολα γιατί έχουν πολύ σκληρό ξύλο (ίταμος και κάποιες δρύες) ή υψηλή περιεκτικότητα μεταλλικών στοιχείων στο ξύλο τους (αλμυρίκι). Η κουκουναριά ρίχνει τα χαμηλά κλαδιά της, δημιουργώντας ομβρελοειδή κόμη πολλά μέτρα πάνω από το έδαφος, όπου καμιά φλόγα δεν τη φθάνει. Μερικές πτέριδες και άλλα φυτά προφυλάσσουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα κάτω από το έδαφος.

Αντίθετα, τα ενεργητικά πυρόφυτα συνήθως καίγονται εύκολα, αλλά η βλαστητική ανάπτυξή τους ευνοείται από την πυρκαγιά. Το πουρνάρι παράγει μετά τη φωτιά παραβλαστήματα και ριζοβλαστήματα από τη βάση του κορμού και τις ρίζες αντίστοιχα. Η κουμαριά, τα ρείκια, οι άρκευθοι, το φυλίκι, ο σχίνος και άλλα δημιουργούν ριζώματα που μοιάζουν με ρόζο και βρίσκονται σε αδράνεια επί πολλά χρόνια. Μετά τη φωτιά, τα ριζώματα ξυπνούν από το λήθαργό τους και δίνουν μέσα σε λίγες ημέρες τα πρώτα βλαστάρια με τη μορφή παραβλαστημάτων. Η ταχύτητα αύξησης των παραβλαστημάτων και των ριζοβλαστημάτων είναι πολύ μεγάλη. Στο τέλος της επόμενης από την πυρκαγιά βλαστητικής περιόδου φθάνουν σε ύψος μέχρι και 60% του μητρικού φυτού.

Πάνσοφη η φύση, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Η σουσούρα, ένα είδος ρεικιού που βρίσκεται στα πιο φτωχά και ξηρά εδάφη της χώρας μας και ενοχοποιείται για το φαινόμενο της αλληλοπάθειας, παραμένει βιολογικά ανενεργή δύο-τρία χρόνια μετά τη φωτιά, δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στα νεαρά φυτά της πεύκης να ριζώσουν και να αναπτυχθούν.

Τέλος, υπάρχει και η υποομάδα των ενεργητικών πυρόφυτων με διασπορά σπόρων που διεγείρονται από τη φωτιά. Σ' αυτήν ανήκουν τα θερμόβια πεύκα, ιδίως η χαλέπιος, που μαζί με την τραχεία και την κουκουναριά σχηματίζουν τα μεσογειακά πευκοδάση μας. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα μεγαλειώδη επίδειξη της δυνατότητας προσαρμογής που διαθέτει το φυτικό βασίλειο. Σε όλα σχεδόν τα φυτά, οι ώριμοι καρποί πέφτουν στο έδαφος' στα θερμόβια πεύκα, όμως, το 30% των ώριμων κώνων παραμένει κλειστό στο δέντρο από 5 ως και 10 χρόνια. Αν ξεσπάσει πυρκαγιά, διεγείρονται ειδικοί μηχανισμοί και τα κουκουνάρια ανοίγουν, διασκορπίζοντας μερικές χιλιάδες σπόρους σε έκταση 4 στρεμμάτων γύρω από κάθε δέντρο. Καθώς τα δέντρα βρίσκονται σε αποστάσεις μικρότερες από 10 μέτρα μεταξύ τους, φαντάζεστε την πυκνότητα των νέων φυτών...

Από την πρώτη στιγμή που ένα νέο μεσογειακό δάσος αρχίζει τη μεταπυρική διαδικασία φυσικής αναγέννησης, ετοιμάζεται για την επόμενη πυρκαγιά. Σ' αυτό βοηθούν και πάλι οι μεσογειακές κλιματικές συνθήκες: στη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους οι τιμές θερμοκρασίας και υγρασίας είναι εντελώς ακατάλληλες για την επιβίωση των σαπροφυτικών μυκήτων που αποσυνθέτουν την οργανική ύλη. Έτσι συσσωρεύονται στο έδαφος τόνοι από ξηρές βελόνες, φύλλα, κλαδιά, νεκρούς θάμνους και δέντρα: μια βιομάζα ιδιαίτερα εύφλεκτη, λόγω και της θερινής ξηρότητας, η οποία απλώς περιμένει τον κεραυνό, την ανθρώπινη αμέλεια ή τον εμπρησμό για να εκδηλωθεί ξανά το φαινόμενο. Τα μεσογειακά πεύκα είναι φωτόφιλα΄όταν τα χαμηλότερα κλαδιά δεν φωτίζονται, αχρηστεύονται και ξηραίνονται, δεν πέφτουν όμως από τα δέντρα. Χρόνια ολόκληρα κρέμονται νεκρά κλαδιά με ξηρές βελόνες κοντά στο έδαφος. Έτσι, μια απλή έρπουσα φωτιά μετατρέπεται εύκολα σε επικόρυφη, άρα και με δυναμικότερη προοπτική εξέλιξης. Εξάλλου τα πεύκα είναι διαποτισμένα με την εύφλεκτη ρητίνη, όπως εύφλεκτα είναι και τα αιθέρια έλαια των θάμνων που εμπλουτίζουν το δασικό μικροπεριβάλλον. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών πυρκαγιών, τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκεντρωμένη καύσιμη βιομάζα και τόσο η εκδήλωση του φαινομένου πιο βίαιη.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ώριμο μεσογειακό δάσος που κάηκε και προστατεύθηκε, χωρίς να αναγεννηθεί με φυσικό τρόπο. Αντίθετα, σε περιοχές που δεν κάηκαν τον τελευταίο αιώνα τα πεύκα λιγοστεύουν κάθε χρόνο, χωρίς δυνατότητα αναγέννησης.

Οι δασικές πυρκαγιές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη διατήρηση των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Απλώς, η οικολογική τους σημασία δεν έγινε μέχρι σήμερα κατανοητή επειδή τα αποτελέσματά τους συγχέονται με τη μεταπυρική οικονομική δραστηριότητα του ανθρώπου, ιδιαίτερα με την υπερβόσκηση και την οικοπεδοποίηση που οδηγούν σε αποδάσωση. Σ' αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε με το φίλο και συνεργάτη δρα Γιώργο Τσιουρλή, ειδικό στη μεσογειακή οικολογία, ύστερα από μελέτη αμέτρητων μοντέλων εξέλιξης των οικοσυστημάτων των πευκοδασών με αποκλεισμό της φωτιάς. Η ισχυρότατη οικολογική σχέση μεταξύ πυρκαγιών και μεσογειακών οικοσυστημάτων εξηγεί γιατί οι πυρκαγιές δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ο άνθρωπος είναι ακόμη τεχνολογικά αδύναμος απέναντι στα φυσικά φαινόμενα, όπως οι σεισμοί, οι πλημμύρες ή οι δασικές πυρκαγιές. Τα μεσογειακά οικοσυστήματα θα αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια αλλαγής του αιώνιου κύκλου φωτιάς-αναγέννησης.

Έντονη είναι η ανησυχία για τις επιπτώσεις των πυρκαγιών στην πανίδα των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Οι έρευνες, σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν συμφωνούν ως προς τις εκτιμήσεις, επειδή κάθε πυρκαγιά διαφέρει από τις υπόλοιπες σε ένταση, συχνότητα, διάρκεια, μορφή κ.λπ. Γενικά όμως, με βάση τη λογική, θα έλεγα ότι, εάν οι φωτιές επηρέαζαν σοβαρά την πανίδα, πολλά ζώα θα αποτελούσαν μουσειακά είδη στη χώρα μας εδώ και αιώνες. Έρευνες στις ΗΠΑ έδειξαν ότι, με το ξέσπασμα δασικής πυρκαγιάς, τα ρακούν απλώς έτρεχαν μακριά της και στη συνέχεια, ούτε απέφευγαν ούτε προτιμούσαν περισσότερο από ό,τι συνήθως τις περιοχές που είχαν καεί. Σε πειράματα στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης διαπιστώσαμε ότι κατά τη διάρκεια καύσης βελονοτάπητα οι θερμοκρασίες κάτω από την επιφάνεια του εδάφους είναι ιδιαίτερα ανεκτές από τα περισσότερα ζώα που ζουν ή φωλιάζουν εκεί΄ τα μυρμήγκια ή τα σκουλήκια, μάλιστα, συνέχιζαν τη δραστηριότητά τους κάτω από τις φλεγόμενες βελόνες.

Όλοι οι ερευνητές συμφωνούμε ότι το οικολογικό πρόβλημα που δημιουργείται τις τελευταίες δεκαετίες δεν οφείλεται τόσο στις πυρκαγιές όσο, κυρίως, στην αυξημένη συχνότητά τους. Εξαιτίας του ανθρώπου, ένα μεσογειακό δάσος δεν καίγεται πλέον μία φορά τον αιώνα, αλλά πολύ συχνότερα.

Κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες του δασολογικού χώρου μετείχαν στο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Δασολογικής Εταιρίας στην Καλαμάτα, τον Φεβρουάριο του 1992, όπου παρουσίασα τα πρώτα αποτελέσματα των μετρήσεών μας. Πώς θα δέχονταν ότι όλα όσα γνωρίζαμε πριν από δύο χρόνια για τις πυρκαγιές είχαν ανατραπεί; "Εάν υπερπροστατεύσουμε το μεσογειακό δάσος από τη φωτιά, φοβόμαστε ότι θα μοιάσουμε στη μητέρα που, στην προσπάθεια να προστατέψει το παιδί της από το κρύο, το σφίγγει τόσο δυνατά πάνω της ώστε τελικά το πνίγει". Θερμό χειροκρότημα ακολούθησε το τελικό συμπέρασμα της εισήγησής μου. Η αρχή είχε γίνει και ήταν πετυχημένη.

Το 1994 ξεκίνησε, με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή της Δασολογικής Σχολής Νίκο Στάμου, το μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα "Science for Stability". Στους πολύπλευρους στόχους του κυριαρχούσε η ίδρυση του πιο σύγχρονου εργαστηρίου δασικών πυρκαγιών στη χώρα μας στο Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης. Τη διεύθυνσή του ανέλαβε ο ειδικός πυρκαγιολόγος Κώστας Καλαμποκίδης. Φορτωμένος με πολλές εμπειρίες από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο όπου δίδασκε, ο Κώστας ήρθε ειδικά γι' αυτό το πρόγραμμα. Ακολούθησαν τρία ακόμη ερευνητικά προγράμματα, όπως αυτό για τη μεταπυρική συμπεριφορά του περιαστικού δάσους της Θεσσαλονίκης, με επιστημονικούς υπεύθυνους τον Στέλιο Γκατζογιάννη και τον Αλέξη Καραλίβανο. Η συμμετοχή μου στα προγράμματα αυτά μου προσέφερε, πέρα από τις εμπειρίες, το κέρδος της συνεργασίας με λαμπρούς επιστήμονες. Έπρεπε να καταγράψουμε τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας, χωρίς προκαταλήψεις ούτε προς το ανθρώπινο δυναμικό ούτε προς το φαινόμενο των πυρκαγιών.

Χρόνο με το χρόνο στην Ελλάδα ο κρατικός μηχανισμός προγραμματίζει, σχεδιάζει και εκτελεί την αντιπυρική προστασία της χώρας, διαθέτοντας δισεκατομμύρια δραχμές, αξιόλογο και έμπειρο ανθρώπινο δυναμικό και δασοπυροσβεστικά μέσα καθόλου ευκαταφρόνητα σε ποιότητα και ποσότητα. Κι όμως, κάθε χρόνο οι δασικές πυρκαγιές ολοκληρώνουν, απρόσκοπτες σχεδόν, το προγραμματισμένο από τη φύση έργο τους. Απομένουν, έτσι, στο τέλος του καλοκαιριού κατάκοπες και απογοητευμένες οι δασοπυροσβεστικές υπηρεσίες να αναζητούν τι έφταιξε κάθε φορά και ο περιορισμός του φαινομένου αναβάλλεται για την επόμενη χρονιά, να απολογούνται οι επικεφαλής για τις εκτάσεις που καίγονται, λες και ευθύνονται αυτοί για την ανθρώπινη αδυναμία ελέγχου των θεομηνιών, χωρίς ποτέ να επιβραβευθούν για τις εκτάσεις που σώζουν. Όταν, δε, καίγεται κάποιο "επώνυμο" περιαστικό δάσος, η κριτική που ασκείται στις υπηρεσίες ξεπερνά κάθε όριο.

Κανείς δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει την έξαρση των πυρκαγιών στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Παρά την ανάπτυξη του φιλοδασικού αισθήματος, οι φωτιές αυξάνουν χρόνο με το χρόνο. Τι προκάλεσε την αύξηση του αριθμού τους;

Μέχρι και την περίοδο του Μεσοπολέμου, τα περιοικιστικά δάση υπήρξαν τροφοδότες καύσιμης ύλης των τοπικών κοινωνιών. Πολλά δέντρα, αλλά κυρίως εύφλεκτοι θάμνοι, απομακρύνονταν έγκαιρα μέσα από τα δάση και καίγονταν ελεγχόμενα, στις θερμάστρες, στα τζάκια και στους φούρνους. Έτσι, το κάψιμο της καλαμιάς ή των κλαδιών σπάνια έβρισκε δρόμο διαφυγής στα γύρω δάση και όταν συνέβαινε αυτό, η επέμβαση ήταν άμεση: Εκείνη την εποχή ερασιτέχνες ή επαγγελματίες υλοτόμοι, βοσκοί, ρητινοσυλλέκτες, μελισσοκόμοι και πολλοί άλλοι κυκλοφορούσαν συνεχώς στο δάσος.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο Πόλεμο, το κύμα φυγής στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας ερήμωσε την ύπαιθρο και οι ανάγκες σε ξύλο μειώθηκαν, ενώ χάθηκαν οι χιλιάδες ευκαιριακοί δασοπροστάτες. Ταυτόχρονα, το πετρέλαιο θέρμανσης και ο ηλεκτρισμός μείωναν την ανάγκη ξύλευσης όσων παρέμεναν στην επαρχία. Έτσι, τεράστιες ποσότητες εύφλεκτης βιομάζας, που κανείς δεν χρειαζόταν, άρχισαν να συσσωρεύονται γύρω από τους γειτονικούς στα δάση οικισμούς.

Η απότομη, άναρχη επέκταση των πόλεων σύντομα δημιούργησε προβληματικές συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους τους. Κλεισμένοι σε διαμερίσματα μικρά, ανήλια και χωρίς αέρα, αισθάνθηκαν την επιθυμία να επιστρέψουν στην ύπαιθρο. Φυσικά, ελάχιστοι γύριζαν στον τόπο τους, αφού οι θέσεις εργασίας είχαν συγκεντρωθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδίως του Λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης. Έτσι ξεκίνησε μια, χωρίς προηγούμενο, οικοπεδοποίηση κάθε διαθέσιμης έκτασης στις περιαστικές περιοχές. Και όταν οι νόμιμες εκτάσεις τελείωσαν, άρχισε το παράνομο εμπόριο γης που απελευθέρωναν οι τυχαίες ή μη πυρκαγιές. Η έλλειψη δασικού κτηματολογίου, τα κενά των νόμων, η απροθυμία των Αρχών για λήψη ριζικών μέτρων, οι συνεχείς νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων δημιούργησαν τους εμπρηστές, που εμπορεύονταν τη γη που δεν τους ανήκε. Η συνεχής υποβάθμιση της ζωής στην πόλη δημιούργησε την ανάγκη απόκτησης και μιας δεύτερης θερινής κατοικίας σε μια από τις απέραντες παραλιακές εκτάσεις της χώρας. Σύντομα χιλιάδες σπίτια άρχισαν να κτίζονται μέσα ή κοντά στα παραθαλάσσια δάση. Όσοι δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τη δική τους πρώτη ή δεύτερη κατοικία μέσα στα πεύκα, περιορίστηκαν σε τακτικές εκδρομές στα δάση, όπου η χρήση της ψησταριάς ανέκαθεν αποτελούσε βασική έκφραση αναψυχής.

Οι νέοι μόνιμοι κάτοικοι και οι περιστασιακοί εκδρομείς είχαν κάθε λόγο να προστατέψουν το δάσος, αφού κάθε πυρκαγιά έθετε σε κίνδυνο την περιουσία, ακόμη και τη ζωή τους. Οι εμπρησμοί από δόλο μειώθηκαν, οι φωτιές όμως αυξήθηκαν. Αγνοώντας τις πραγματικές οικολογικές σχέσεις φωτιάς-μεσογειακού δάσους και, κυρίως, την ευκολία και τα αίτια που προκαλούν την έκρηξη μιας πυρκαγιάς, οι νεόκοποι λάτρεις των περιαστικών και παραθαλάσσιων δασών δεν ήξεραν ότι κυριολεκτικά "έπαιζαν με τη φωτιά". Το δάσος σήμερα, εκτός από τους εμπρηστές, αντιμετωπίζει και εκατομμύρια καύτρες που μεταφέρουν τα καλοκαιρνά μελτέμια από τις χιλιάδες καμινάδες των ψησταριών ή από το κάψιμο των ξερών χόρτων.

Όποιος κτίζει κοντά σε δάσος υποθηκεύει την ασφάλεια του σπιτιού του. Είναι εξίσου επικίνδυνο με το κτίσιμο σε χειμάρρους, σεισμογενή ρήγματα ή στην άμμο της παραλίας. Η φωτιά, ως φαινόμενο, θα εκδηλώνεται πάντα με την ίδια σφοδρότητα όσο κι αν ο άνθρωπος βελτιώσει τα μέσα δασοπυρόσβεσης που διαθέτει, είτε υπάρχουν εμπρηστές είτε όχι. Είναι βέβαιο ότι, εάν αυτή η σκληρή αλήθεια είχε ειπωθεί πριν από καιρό, πολλές νόμιμες ή παράνομες οικοπεδοποιήσεις δασικών εκτάσεων θα είχαν αποτραπεί.

Βλέπουμε καθημερινά πόσο εύκολα καίγονται τα "επώνυμα", υψηλής προστασίας περιαστικά δάση. Εκατομμύρια πολίτες και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός απλώς παρακολουθούν το φαινόμενο, ανήμποροι να αντιδράσουν. Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε τι δυνατότητες προστασίας παρέχονται στα ανώνυμα δάση μας, τα μονίμως κακοδιαχειρισμένα και εγκαταλειμμένα, που ούτε δεξαμενές νερού διαθέτουν στην περιοχή τους ούτε κοντινή δύναμη πυρόσβεσης ούτε είναι στόχος προτεραιότητας για τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα. Και όμως, μέσα και γύρω από τα δάση αυτά δίνονται διαρκώς άδειες οικοδόμησης, χωρίς να απαιτείται αντιπυρική μελέτη, χωρίς να εξηγεί κανείς στους ανυποψίαστους πολίτες τους κινδύνους που διατρέχουν, όταν μάλιστα εμπλουτίζουν εξωτερικά τις οικίες τους με κάθε είδους ξύλινες κατασκευές για να τις δέσουν με το περιβάλλον.

Μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα αποτελεί η παγιωμένη άποψη ότι πίσω από κάθε φωτιά υπάρχει και μια οργανωμένη ομάδα εμπρηστών. Δυστυχώς, κανείς δεν αμφιβάλλει πια ότι, ακόμη και δίπλα στο σκουπιδότοπο, τη φωτιά την ανάβουν αποσταθεροποιητές ή οικοπεδοφάγοι, βοσκοί ή ψυχοπαθείς.

Η συνεχής αναφορά σε εμπρηστές ξεκίνησε, δικαιολογημένα, από τη δράση των καταπατητών της αττικής γης. Οι επιστημονικές καταγραφές του καθηγητή Νίκου Στάμου, όμως, δείχνουν ότι τη δεκαετία 1983-1992, από τις 13,196 πυρκαγιές, οι εξακριβωμένοι και οι πιθανοί εμπρησμοί ανέρχονταν σε 2,351 (18%). Ένα ποσοστό 75% των πυρκαγιών οφείλεται σε αμέλεια... Όμως, οι κρατικές υπηρεσίες, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητα των αντιπυρικών μέτρων, καλλιέργησαν το μύθο ότι κάθε φωτιά οφείλεται σε εμπρησμό. Το αποτέλεσμα ήταν να πιστέψουν όλοι ότι για να κάψεις ένα δάσος πρέπει να είσαι επιστήμονας-εμπρηστής, με αυξημένες γνώσεις στην τοπογραφία, τη σύνθεση της βλάστησης, την πρόβλεψη του καιρού και να διαθέτεις εμπρηστικούς μηχανισμούς τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό φυσικά είχε τρομακτική επίδραση στην αύξηση των πυρκαγιών. Ο αποπροσανατολισμένος πολίτης είναι πεπεισμένος ότι, εφ΄όσον δεν έχει δόλο, δεν μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά. Έχουμε μετατραπεί σε μια εφησυχάζουσα κοινωνία που δεν προσέχει ούτε πού πετά ένα αναμμένο τσιγάρο. Αξίζει να σημειώσω ένα περιστατικό προς μίμηση. Ένα ζευγάρι νέων, πάνω σε μια μοτοσικλέτα, στον περιφερειακό της Κατεχάκη είδε έναν οδηγό να πετά το τσιγάρο του έξω από το παράθυρο. Τον πλησίασαν και ευγενικά του είπαν πόσο εύκολα μπορεί η πράξη του να προκαλέσει πυρκαγιά. Ο οδηγός σταμάτησε και έσβησε το τσιγάρο του. Η αξιέπαινη αντίδραση όσων συμμετείχαν στο συμβάν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα πως εμείς οι ίδιοι μπορούμε να βοηθήσουμε στην προστασία των δασών μας.

Η ιδέα των εμπρηστών πολλές φορές προκάλεσε την υστερική αντίδραση των διωκτικών Αρχών και τη σύλληψη οποιουδήποτε καταγγέλλεται ότι κυκλοφορεί ύποπτα στο δάσος. Κι όμως, μέσα στα ίδια δάση, οι ίδιοι οι καταγγέλλοντες καίνε τα ξερά χόρτα τους ή ανάβουν ψησταριές ενώ επικρατούν θερμοκρασίες πάνω από 35ο C και άνεμοι ισχυρότεροι από 7 μποφόρ, χωρίς κανείς να τους κάνει έστω μια παρατήρηση.

Στην πυρόπληκτη Ελλάδα, μεγάλο μέρος του προβλήματος θα έλυνε η σωστή πληροφόρηση. Η εκπαίδευση στο θέμα των δασικών πυρκαγιών θα δημιουργήσει πολίτες που θα γνωρίζουν και θα είναι σε θέση να ζουν με τις φωτιές, ανθρώπους που δεν θα τις προκαλούν αλλά και δεν θα τις φοβούνται.

Σε καλύτερα οργανωμένες χώρες εκπονούνται συνεχώς ολοκληρωμένα προγράμματα ενημέρωσης των πολιτών και εκπαίδευσης των μαθητών - κάτι που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει και εδώ από τις πρώτες τάξεις του σχολείου -, εκδίδονται, καθημερινά, δελτία επικινδυνότητας για πρόκληση πυρκαγιάς, και πληροφορίες για τις ενέργειες που πρέπει να αποφεύγονται σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες. Στη χώρα μας, εκτός από ανούσια τηλεοπτικά σποτάκια που διαφημίζουν τον τρόπο εκπαίδευσης των πυροσβεστών ή πόσους υπολογιστές έχει το συντονιστικό κέντρο, τίποτε σημαντικό δεν γίνεται. Και δεν θα 'θελα να σχολιάσω ότι ενώ ολόκληρη η Ελλάδα καιγόταν, αυτά συνέχισαν να προβάλλονται.

Κανείς δεν πληροφορεί τους πολίτες τι πρέπει να κάνουν κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς. Ούτε πώς θα απεμπλακούν σε περίπτωση αποκλεισμού ούτε πώς θα διαφυλαχθούν οι περιουσίες ούτε πώς θα βοηθήσουν στο έργο της κατάσβεσης. Ο αυτοσχεδιασμός χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση κάθε πυρκαγιάς. Γι' αυτό, ακόμη και στις μικρότερες πυρκαγιές επικρατεί συνήθως το χάος. Είναι ίσως φοβερό, αλλά ακόμη και επαγγελματίες πυροσβέστες ελάχιστα γνωρίζουν πώς πρέπει να πράξουν την ώρα της φωτιάς. Παρασύρονται από τρομοκρατημένους πολίτες και υποχωρούν σε ικεσίες ή απειλές, εγκαταλείποντάς τους οποιουδήποτε στοιχειώδεις σχεδιασμούς.

"Φωτιά στο δάσος!" Ποιος είναι ο καταλληλότερος φορέας να αναλάβει την προστασία του; Μέχρι και το 1997 την ευθύνη της δασοπυρόσβεσης είχε η Δασική Υπηρεσία, η οποία χρεώθηκε την αποτυχία της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών. Την επόμενη χρονιά, και με συνοπτικές διαδικασίες, η ευθύνη αυτή ανατέθηκε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην οποία μεταφέρθηκε ολόκληρος ο εξοπλισμός και μεγάλος αριθμός υπαλλήλων. Αντίθετα, ο προληπτικός σχεδιασμός παρέμεινε αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας. Κατά πόσο είναι σωστή αυτή η πολιτική απόφαση, μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Ωστόσο, αιφνιδίασε πολλούς, καθώς είχε προηγηθεί ομόφωνο πόρισμα της Βουλής, η οποία, ύστερα από μακροχρόνια έρευνα και αφού ζήτησε τη γνώμη πολλών επιστημόνων, είχε καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις που εστιάζονταν στην οργάνωση ανεξάρτητου φορέα δασοπροστασίας.

Με τη μεταβίβαση της ευθύνης άρχισε μια νέα περίοδος στην ιστορία της δασοπυρόσβεσης. Νέοι άνθρωποι, νέες νοοτροπίες, νέες τεχνικές. Παράλληλα, παροπλίστηκαν δασικοί υπάλληλοι με εμπειρία δεκαετιών και μαζί με αυτούς ένα τεράστιο κατασβεστικό δυναμικό, οι υλοτόμοι, που τους ακολουθούσαν στο δάσος και ταχύτατα άνοιγαν αντιπυρικές ζώνες και στις πιο δύσβατες περιοχές.

Εάν συγκρίνουμε τις τεχνικές που εφαρμόζουμε σήμερα με αυτές των προηγούμενων χρόνων, πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι ότι και οι δύο φορείς αντιμετωπίζουν τις φωτιές στο χώρο που γνωρίζουν καλύτερα: οι δασικοί μέσα στο δάσος' οι πυροσβέστες έξω από αυτό, κοντά στους δρόμους και τα σπίτια. Το δεύτερο, ότι και οι δύο φορείς χρησιμοποιούν τα μέσα που ξέρουν καλύτερα: οι δασικοί το τσεκούρι και το πριόνι, ανοίγοντας αντιπυρικές ζώνες' οι πυροσβέστες τη μάνικα και το νερό, χρησιμοποιώντας φυσικά ανοίγματα για να μπουν στο δάσος. Η διαφορά νοοτροπίας σχετίζεται και με την αποτελεσματικότητα της αεροπυρόσβεσης. Οι ρίψεις νερού απλώς καθυστερούν τη φωτιά. Απαιτείται η παρουσία επίγειων δυνάμεων που θα εκμεταλλευθούν την ανακοπή της ταχύτητας. Είναι αυτονόητο ότι καλύτερα αποτελέσματα θα δώσει ο μηχανισμός που κινείται μέσα στο δάσος.

Σε όλα αυτά υπάρχει μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί, ειδικά όταν έχει την πολιτική ευθύνη προστασίας του δασικού πλούτου της χώρας. Όταν οι δασικοί έσβηναν τη φωτιά μέσα στα δάση, στόχευαν να την κρατήσουν μακριά από τους οικισμούς. Πολύ συχνά οι καύτρες ξεπερνούσαν όλα τα μέτρα και έφθαναν μέχρι τα σπίτια, όπου όμως έβρισκαν μια ξεκούραστη και με καλό ηθικό πυροσβεστική υπηρεσία που λειτουργώντας στο φυσικό της χώρο προστάτευε ζωές, κατοικίες και περιουσίες. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας φαίνονται στις καταγραφές των ζημιών από τις φωτιές. Μέχρι και το 1997 καίγονταν μόνο μεμονωμένα σπίτια κι αυτό σπάνια. Τα τρία τελευταία χρόνια κάηκαν ολόκληροι οικισμοί.

Θολώνει το νου η ενημέρωση που παρέχεται στους πολίτες κάθε φορά που μια δασική πυρκαγιά βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα ΜΜΕ, με τη λειτουργική αρχή τους ότι η κακή είδηση πουλά περισσότερο, τροφοδοτούν το συναίσθημα με εικόνες καμένων δέντρων, ζώων, σπιτιών... Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα ρεπορτάζ είναι ότι δεν υπάρχει αύριο μετά τη φωτιά. Η λογική εγκαταλείπεται, το προγονικό ένστικτο αυτοσυντήρησης θεριεύει. Με μόνο δασοπυροσβεστικό όργανο την κλάρα, με σαγιονάρες και φανελάκια, οι άνθρωποι ρίχνονται ακόμη και στο μέτωπο της φωτιάς, περιοχή μέγιστου κινδύνου. Η απειλή από τις φλόγες και τις ρίψεις νερού των αεροπλάνων αγνοείται στην προσπάθεια να σωθεί έστω και ένα δέντρο.

Ακόμη και οργανωμένες ομάδες εθελοντών δασοπυροσβεστών στερούνται και το βασικό εξοπλισμό, που θα τους προσφέρει στοιχειώδη ασφάλεια. Χωρίς οργανωμένους χώρους υποδοχής, χωρίς ένταξη των εθελοντών σε ομάδες, χωρίς τη συνοδεία ομαδάρχη, χωρίς ασύρματο και φαρμακείο, ζητείται η εμπλοκή των πολιτών στην προσπάθεια κατάσβεσης. Έχουν χαθεί άνθρωποι μέσα στις φλόγες και αυτό έγινε αντιληπτό μόνο όταν ανησύχησαν οι οικείοι τους. Το κράτος οφείλει είτε να οργανώσει με καλύτερο συντονισμό την εθελοντική προσφορά στη δασοπυρόσβεση είτε να την απαγορέψει. Θα πρέπει να θεωρηθεί ποινικό αδίκημα η έκκληση για βοήθεια σε άτομα που εκτίθενται σε πραγματικό κίνδυνο δίχως την παραμικρή πρόβλεψη για την ασφάλειά τους.

Οι φωτιές έκαιγαν ακόμη στο Σέιχ-Σου της Θεσσαλονίκης, όταν ανακοινώθηκαν από τα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών τα μέτρα αποκατάστασης της βλάστησης. Αναγγέλθηκαν αλλαγές στον τύπο της βλάστησης, κυρίως η αντικατάσταση της εύφλευκτης πεύκης από δύσφλεκτα πλατύφυλλα φυλλοβόλα δέντρα, η άμεση αποψίλωση και αναδάσωση κ.α. Οι προτάσεις αυτές υλοποιήθηκαν, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο. Η ζημιά που έκανε η φωτιά ωχριά μπροστά στη μη αναστρέψιμη καταστροφή που ήδη έγινε στο οικοσύστημα.

Η παραπληροφόρηση διέπει και τις μεταπυρικές πρωτοβουλίες. Ο ακροατής, που δεν έχει καμιά επιστημονική γνώση για τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, βομβαρδίζεται από τηλεοπτικές συζητήσεις για τις επιπτώσεις της φωτιάς στο περιβάλλον και στην υγεία όλων μας, όπου περισσεύει η καταστροφολογία. Νιώθει ότι η ζωή του θα τελειώσει μέσα σε πλημμύρες εξαιτίας των δασών που κάηκαν. Είναι φοβαρό για τα παιδιά-ακροατές από τη μία να τους ζητάμε να μορφωθούν περισσότερο για να ζήσουν καλύτερα στο μέλλον, και από την άλλη να ακούν ότι στο χώρο που ζουν δεν υπάρχει αυτό το μέλλον.

Παγιδευμένοι σ' αυτό το κλίμα, οι πολίτες ζητούν την άμεση λήψη μέτρων, ασκώντας ισχυρή πίεση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που στη συνέχεια μεταφέρεται στην κυβέρνηση' η τελευταία, αντί να λειτουργήσει ως βαλβίδα εκτόνωσης της κατάστασης, μεταφέρει με τη σειρά της την πίεση στις Δασικές Υπηρεσίες. Οι εντολές αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων έχουν μόνο ποσοτικές παραμέτρους. Ποτέ ποιοτικές. Κανέναν δεν ενδιαφέρει τι φυτεύεται, αρκεί οι φυτεύσεις να καλύπτουν μεγάλη έκταση. Στο πληγωμένο από τη φωτιά οικοσύστημα καλούνται τα σχολεία, οι φορείς, οι σύλλογοι, οι πολίτες γενικά, να συμμετάσχουν σε άχρηστες και πολλές φορές επιζήμιες αναδασώσεις. Αγνοείται απ' όλους ότι η φύση έχει προστατέψει και έχει φυλάξει πλούσιο αναγεννητικό υλικό, που είναι έτοιμο να ξαναδημιουργήσει το δάσος. Βαριά μηχανήματα, προκειμένου να ανοίξουν χώρους φύτευσης, ξηλώνουν τους θάμνους, που θα παραβλάσταιναν σύντομα και θα προστάτευαν άμεσα το έδαφος. Οι σπόροι των πεύκων σκεπάζονται με το χώμα του οργώματος ή συνθλίβονται από τις ρόδες των οχημάτων. Στη θέση των ντόπιων, άριστα προσαρμοσμένων, φυτών τοποθετείται ό,τι διαθέσιμο έχουν τα κρατικά φυτώρια, όπως αγγελικές, πικροδάφνες, πυράκανθοι, που προορίζονται για τα πάρκα ή τις αυλές των σπιτιών και είναι τελείως ακατάλληλα για δασικά οικοσυστήματα.Ο φόβος των πλημμυρών οδηγεί στην υπερβολή των αντιπλημμυρικών έργων. Υπερεκτιμώντας την προστασία που προσφέρουν τα δάση από τις πλημμύρες, φορείς όπως η Δασική Υπηρεσία και οι Οργανισμοί Αποχέτευσης κατασκευάζουν φράγματα λίγα μόλις μέτρα μακρύτερα το ένα από το άλλο. Ωστόσο, τα φράγματα οικολογικά κάνουν το μικρότερο κακό. Μεγαλύτερο προκαλούν τα αντιδιαβρωτικά έργα. Για την προστασία του εδάφους από τη διάβρωση σε περίπτωση ισχυρής βροχής τοποθετούνται τα τελευταία χρόνια χιλιάδες μέτρα ξηρών κλαδιών, που προέρχονται από τα καμένα δέντρα, ή και ολόκληρων κορμών. Τα κλαδοπλέγματα και τα κορμοδέματα, όπως ονομάζονται, τοποθετούνται σε γραμμές, κατά μήκος των χωροσταθμικών καμπυλών, σε απόσταση 10 μέτρων περίπου η μία γραμμή από την άλλη. Οι εμπνευστές τους θεώρησαν ότι, όταν η αναγέννηση του οικοσυστήματος αρχίσει από μόνη της να προστατεύει το έδαφος, τα κλαδοπλέγματα, ως οργανική ύλη, θα έχουν αποσυντεθεί. Δεν υπολόγισαν, όμως, ότι οι σαπροφυτικοί μύκητες δυσκολεύονται να αναπτυχθούν στις ιδιαίτερα θερμές και ξηρές μεσογειακές κλιματικές συνθήκες. Όταν υπάρχουν κλαδοπλέγματα που τρία χρόνια μετά την τοποθέτησή τους δεν έχουν ακόμη χάσει της ξηρές βελόνες τους, πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να διαλυθεί ένα κλαδί πάχους 2 έως 3 εκατοστών; Έτσι, τοποθετούνται στα δάση μας χιλιάδες μέτρα ξηρής, ιδιαίτερα εύφλευκτης ύλης σε διάταξη καύσης. Το 1998 μεγάλο μέρος της Πεντέλης ξανακάηκε μέσα σε τρία χρόνια, καθώς η φωτιά εκμεταλλεύτηκε αυτές τις κατασκευές για την εξάπλωσή της. Σε 17,000 στρέμματα διπλοκαμένου δάσους η υποβάθμιση του οικοσυστήματος είναι μη αναστρέψιμη. Πραγματική καταστροφή.

Πρέπει, τέλος, να αναφερθούν και οι πρωτόγνωρες για την Ελλάδα φωτιές που κατάκαψαν μεγάλα τμήματα της Πίνδου και του Μαίναλου. Δυστυχώς, η επιστημονική καταγραφή δεν έχει ακόμη μελετήσει αυτές τις πυρκαγιές, γιατί είναι σπανιότατες. Ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι και στην περίπτωση αυτή, η φύση θα κάνει τη δουλειά της με τον τρόπο που αυτή γνωρίζει. Όπως έκανε πάντα.

"Ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα, χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, και ας μεταφέρουμε τις γνώσεις που αποκτούμε έξω από αυτή την αίθουσα. Υπάρχουν εκατομμύρια αυτιά που είναι πρόθυμα να μας ακούσουν". Ο άνθρωπος που μιλά με τόση θέρμη στην ημερίδα στη Θεσσαλονίκη ξέρει καλά τι λέει. Ο Γιώργος Ευτυχίδης, συντονιστής στο δίκτυο ΠΥΡ-ΣΟΣ - στο οποίο συμμετέχουν οι σημαντικότεροι Έλληνες επιστήμονες που ασχολούνται με το θέμα των δασικών πυρκαγιών - είναι άριστος γνώστης του φαινομένου. Ο κόσμος σήμερα είναι ευαισθητοποιημένος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή για τα δάση μας. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ενδιαφέρον ώστε να τον ενημερώσουμε. Η φωτιά είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη διατήρηση των μεσογειακών οικοσυστημάτων και αποτελεί επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Αυτοί που διατυπώνουν δημόσιο λόγο πρέπει να εκπαιδεύσουν τους πολίτες να ζουν με τις φωτιές, εκφραζόμενοι με περισσή ευαισθησία και κυρίως γνώση. Δεν γίνονται καλύτεροι οι τρομοκρατημένοι πολίτες. Χρειάζεται επίσης γενναιότητα. Είναι δύσκολο να λες δημόσια ότι πρέπει να μειωθούν οι αναδασώσεις, ότι ο εμπλουτισμός με φυλλοβόλα είναι μια εγκληματική οικολογικά ενέργεια, ότι με τα κλαδοπλέγματα είναι σαν να τοποθετείς μπαρούτι στο δάσος που αναγεννιέται, ότι η Πολιτεία πρέπει να σταματήσει τη δαπάνη δισεκατομμυρίων για άχρηστες παρεμβάσεις, δίνοντας οικονομικό κίνητρο σε όσους επωφελούνται ώστε να προκαλέσουν νέες πυρκαγιές.

Τα ελληνικά δάση επιβίωσαν σε μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε ένας υψηλού βαθμού πολιτισμός, ο οποίος βασίστηκε πολύ στην ξυλεία. Οι Έλληνες μεγαλούργησαν σαν θαλασσοκράτορες χρησιμοποιώντας ξύλινα πλοία. Το ξύλο βοήθησε να κτιστεί η Ακρόπολη και τ' άλλα θαυμαστά μνημεία. Τα δάση επιβίωσαν από δεκάδες πολεμικές επιχειρήσεις με εισβολείς και εμφύλιους πολέμους. Άντεξαν και προστάτεψαν τον κατατρεγμένο λαό κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Κι όμως, αυτά τα δάση κινδυνεύουν στις μέρες μας με αφανισμό, από το ζήλο και την αγάπη που τους δείχνει η σημερινή ευημερούσα κοινωνία μας.

Κείμενο: Παύλος Κωνσταντινίδης (Ερευνητής του ΕΘ.Ι.Α.ΓΕ)

Πηγή: Γαιόραμα (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2001)

Οπωσδήποτε ο κος Κωνσταντινίδης φαίνεται να ανήκει στην κατηγορία αυτή των ανθρώπων που γνωρίζουν και επειδή γνωρίζουν νιώθουν την ευθύνη και σύμφωνα μ'αυτή πράττουν. Είμαι σίγουρος ότι η παραπάνω μελέτη/παρουσίαση αποτελεί μέρος της αλήθειας γύρω από τις δασικές πυρκαγιές στην χώρα μας και το πιθανότερο, μεγάλο μέρος της.

Της αλήθειας η οποία αποσιωπάται ή αμβλύνεται σε ισχύ επηρεασμού προς χάριν μικροπολιτικών και κερδοσκοπικών σκοπιμοτήτων...

Πολλές είναι οι κεντρικές ιδέες του κειμένου και πολλά τα "διδάγματα" προς όλους μας, που θα μπορούσε κάποιος να σταχυολογήσει από αυτό!

Θα ήθελα να σταθώ όμως για την ώρα στα εξής... "πιθανά"... συμπεράσματα:

- Αν δεν καταφέρουμε να απεγκλωβιστούμε από την παρανοϊκή παγίδα του να στηρίζουμε μία -υποτίθεται πολιτική- διαδικασία που επιτρέπει σε εδραιωμένους ή υποψήφιους πολιτικούς "άρχοντες" να ενδιαφέρονται κυριότερα για το πως θα εκλεγούν ή θα επενεκλεγούν, πριν τις εκλογές και καθ'όλη τη διάρκεια της θητείας τους, θέτοντας σε κίνδυνο και σμπαραλιάζοντας επί δεκαετίες τον μηχανισμό και τη δομή του κράτους και της κοινωνίας και αν δεν καταλάβουμε ότι η πραγματική μας θέση ως Συνειδητοί Πολίτες δεν είναι να αποτελούμε τον τροφοδότη και το υλικό με το οποίο παίζεται αυτό το γελοίο παιγνίδι... τότε δυστυχώς δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει κάτι σοβαρό για το μέλλον αυτής της χώρας και αυτού του έθνους, κάτι που να είναι αντάξιο της Ιστορίας την οποία εξυμνούμε...
Αν δεν τα κάνουμε αυτά θα εξακολουθήσουμε να αποτελούμε το "νόμισμα" ένος χαμερπούς εμπορίου χειραγώγησης. Και το "πλιάτσικο" αυτής της "μαύρης αγοράς" θα είμαστε πάλι εμείς, οι συνειδήσεις μας και η χώρα στην οποία ζούμε.

- Το να Ενδιαφέρομαι δε σημαίνει σίγουρα να δρω σπασμωδικά ή να εκφράζομαι υστερικά και μεγαλόσχημα όταν κάτι πληγώσει το συναίσθημά μου και μόνο.
Αυτό εξάλλου -το συναίσθημα- θα ακολουθήσει τους αναμενόμενους κύκλους του. Θα μαλακώσει, θα σκεδαστεί και θα "ξεχαστεί". Με την βοήθεια δε του "βρυκολακισμού" των περισσότερων μέσων ενημέρωσης αυτό θα γίνει γρηγορότερα, ασφαλέστερα, καθοδηγούμενα, ανώδυνα...
Το να Ενδιαφέρομαι σημαίνει να επιθυμώ πραγματικά για να αποκτήσω την γνώση, την αντίληψη και τα μέσα ώστε να μπορώ να κάνω κάτι ΣΥΝΕΧΩΣ! Να το επιθυμήσω βαθιά, να το αποφασίσω, να γίνει έμπρακτη επιλογή μου και να συμβάλλω όπως μπορώ ώστε και άλλοι άνθρωποι να δουν ότι μπορούν και αυτοί να Ενδιαφέρονται.

Το να Ενδιαφέρομαι σημαίνει να Αλλάξω...

Ο Πραγματικός Αναζητητής της Γνώσης
είναι ένας απαράμιλλος Ακροβάτης του φευγαλέου ορίου
ανάμεσα στον Δογματισμό και το Μηδενισμό.
----------------------
Ζούμε, μέσα στην πλέον αποτρόπαια εποχή,
ίσως τη μεγαλύτερη ευκαιρία για Ελευθερία
που έχει ποτέ εμφανιστεί!

Ας θυμηθούμε ότι η φωτιά συμβολίζει την ύψιστη κάθαρση! Παρατηρώντας τις εστίες της πύρινης λαίλαπας σχηματικά ή γεωμετρικά, οι υποψιασμένοι έλαβαν μηνύματα δυσνόητα στους πολλούς.

Αν και η Ελλάδα βρίσκεται σε κύκλο ανόδου στην ιστορική της πορεία, πέρα από καλές ή κακές διακυβερνήσεις, τώρα δέχεται ένα είδος πολέμου, η κήρυξη του οποίου δεν είναι αναίτια ούτε και άστοχη. Είναι σαν να πρέπει να θυσιαστεί η ομορφιά της χώρας μας στο βωμό ενός απώτερου μυστήριου και ενδεχομένως μυστικιστικού σκοπού. Έπειτα από αυτή την εθνική τραγωδία όλα θα αλλάξουν, όχι όμως αμέσως. Η αναγέννηση θα ακολουθήσει τη φοβερή αυτή κάθαρση, αλλά θα πάρει καιρό. Η χώρα μας βρίσκεται στο μέσο αντίθετων συμφερόντων της Δύσης με την Ανατολή. Θα μπορούσαν οι μεγάλες πυρκαγιές να σηματοδοτούν και το ξεκίνημα ενός νέου ψυχρού πολέμου σε διεθνές επίπεδο; Πάντως, υπάρχουν και σενάρια που άπτονται εννοιών που καταλήγουν σε διάφορους «-ισμούς». Η φωτιά αυτή ήταν απόδειξη μιας «υδροχοϊκής συνωμοσίας», μιας απόδειξης ζήλιας, ίσως και μίσους, για τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας, για την παράδοση αλλά και για τον πολιτισμό της.

Η καρμική όμως τιμωρία των ιθυνόντων αλλά και των πρακτικών εμπρηστών θα είναι ανύποπτη. Ο χρόνος θα το αποδείξει. Όσο για τους εφιάλτες, πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το ελληνικό πνεύμα δεν πεθαίνει, όμως, ποτέ και η φύση κόντρα στις όποιες ανθρώπινες παρεμβάσεις θα ξαναγεννηθεί. Με δυο λόγια, η μεγάλη φωτιά σε όλη την επικράτεια δείχνει ότι βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο όπου διεξάγονται υπόγεια (Πλούτωνας) διάφοροι πολιτικοί, οικονομικοί, θρησκευτικοί και ιδεολογικοί πόλεμοι.

Δυστυχώς, και πάλι επιβεβαιώνεται η δύσκολη ατραπός που διαβαίνουμε κάθε τέλος Αυγούστου και αρχές Σεπτεμβρίου. Αρκεί να θυμηθούμε το πολύνεκρο ατύχημα της κυπριακής αεροπορικής εταιρείας Ήλιος, τη βύθιση του ρωσικού υποβρυχίου «Κουρσκ», το σεισμό του 99, τους Δίδυμους Πύργους κ.ά.

Χωρίς να θέλω να μπω στη διαδικασία του Αυτός φταεί,...,όχι

εκείνος φταίει..., οι Επιστήμονες έχουν μεγάλη Ευθύνη για τα Δεινά

αυτού του τόπου, και αυτό λόγω της σιωπή τους. Το να διατυπώσω ένα

συμπέρασμα που έβγαλα σε ένα συνέδριο μετά από τη μελέτη της σχετικής

βιβλιογραφίας ή πειραμάτων δεν έχει κανένα νόημα αν μένει μόνο στη

βάση της αναφοράς.

Ερευνητικά και κόντρα ερευνητικά προγράμματα και τίποτα δε γίνεται

γιατί η μελέτη γίνεται για την προσωπική αναγνώριση και όχι για το

Καλό της Ανθρώπινης Κοινωνίας.

Δε θα αναφρθώ σε περιπτώσεις περιβαλλλοντολόγων που καταστρέφουν με

τις μελέτες τους τα οικοσυστήματα για να εκδόσουν περισσότερα

papers.

Βολεμένοι σε μια θέση απολαμβάνουν τη Γνώση που

απέδειξαν πως κατέκτησαν επιδεικνύοντας τα papers τους και

βουλώνοντας πολλές φορές το στόμα απλών ανθρώπων όπως χωρικών που

ζούν σε ένα δάσος επειδή δεν έχουν πτυχίο αγνοώντας ή ιδιοποιώντας τη

πολύτιμη γνώση τους που έχουν από τη διαβίωση σε ένα δάσος.

Γιατι το να διατυπώσεις μια θέση, να προειδοποιήσεις για έναν κίνδυνο

σημαίνει ότι πρέπει να ξεβολέψεις κάποιους ανθρώπους από τη θέση και

τον ρόλο που ως τώρα με κόπους ετών κατόρθωσαν αν μπούν και αυτό

ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ; ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΓΓΙΞΕΙ ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΠΟΥ ... ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΡΟΠΑΛΟΥ
[Δημοσιεύτηκε στις 4/9/2007 - 11:41:00 πμ] [Συντάκτης:γράφει ο Γιώργος Αδαλής]

Γιατί η θεωρία των "οικοπεδοφάγων" δεν μπορεί να σταθεί παρά τις προσπάθειες μερίδας των διαμορφωτών της κοινής γνώμης; Γιατί τοποθετήθηκε ο Πέτρος Μολυβιάτης στην επιτροπή διαχείρησης κρίσεων; Γιατί μέχρι σήμερα δεν ΤΟΛΜΑΜΕ καν να αναλύσουμε την περίπτωση που Παγκόσμιοι Κολοσσοί κατακαίουν την Ευρώπη; ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΔΑΛΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

13 Ιουνίου 2007. Μόλις λίγο πριν την έναρξη των μεγάλων πύρινων μετώπων στην Αττική και δύο μήνες πριν την Εθνική μας Τραγωδία με τους 15 νεκρούς. Σας παραθέτω λοιπόν δύο φράσεις και σας καλώ να τις αποτυπώσετε για την συνέχεια του σημερινού άρθρου.
«Η πολιτική μας καθοδηγείται από το γεγονός ότι πλέον δεν έχουμε την πολυτέλεια -για να μην πω την τρέλα- να αντιμετωπίζουμε την ανάπτυξη και το περιβάλλον ως διαφορετικά μεταξύ τους πεδία»
Κώστας Καραμανλής

«Αυτές είναι οι Θερμοπύλες της δικής μας γενιάς. Αυτή είναι η δική μας ώρα να αντιδράσουμε. Αυτοί που δεν ασχολούνται με το να γεννηθούν, πεθαίνουν. Και αυτή είναι μόνον η αρχή της αναμέτρησης. Εχουμε μόνο δέκα χρόνια μπροστά μας για να σώσουμε το περιβάλλον. Μετά δεν θα έχουμε την ευκαιρία. Ο πλανήτης μας είναι σε κατάσταση επείγουσας ανάγκης».
Αλ Γκορ

Φυσικά, το ότι οι Θερμοπύλες κατάφεραν να αποφύγουν τον όλεθρο αποτελεί ένα θαύμα, μιας και οι εμπρηστές είχαν βάλει στόχο ακόμη και την Ιστορία μας αφού προσπάθησαν να κάψουν ακόμη και την Αρχαία Ολυμπία. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αυτή η Εθνική καταστροφή , σχέδιο οικοπεδοφάγων. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν καλά , αρκετοί δημοσιογράφοι , οι οποίοι παρουσιάζουν κάποια «στοιχεία» για να πείσουν τον Ελληνικό λαό ότι μπροστά μας έχουμε μια οργανωμένη ομάδα Οικοπεδοφάγων που προσβλέπουν στην εκμετάλλευση των οικοπέδων της περιοχής που θα περάσει η Ιωνία Οδός. Εδώ και πολλές μέρες παρουσιάζεται ένας χάρτης από όπου θα περάσει η Ιωνία Οδός. Οι δημοσιογράφοι παρουσιάζουν την άποψή του, στηρίζοντάς την στο γεγονός ότι οι νομοί που επλήγησαν περισσότερο είναι αυτοί που θα περάσει η Ιωνία οδός η οποία συνδέει την Δυτική Ελλάδα από την Ηλεία μέχρι και την Θεσπρωτία .

Ο συλλογισμός όμως αυτός , αν και στηρίζεται σε «λογικά» επιχειρήματα εν τούτοις τολμώ να πω ότι απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Για συγκεκριμένους λόγους τους οποίους και σήμερα παρουσιάζουμε.

Και αποτολμάμε σταχυολόγηση κάποιων στοιχείων, με σκοπό να συγκεντρώσουμε τις πραγματικές επιδιώξεις των εμπρηστών!

Μια ανάλυση γιατί ΔΕΝ μπορεί να είναι έργο «οικοπεδοφάγων»

Η Ιωνία Οδός είναι «παραλιακή» και διασχίζει πράγματι τους νομούς Ηλείας και Αχαΐας ενώ φτάνει μέχρι και τα όρια της Μεσσηνίας. Το ζητούμενο όμως είναι ότι για την Ιωνία Οδό, οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης έχουν γίνει ήδη και οι τιμές της γης που θα απαλλοτριωθεί έχουν ήδη εξαχθεί από ειδικούς πίνακες του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ακομη και ένα κτήμα καμένο, στην περίπτωση που ζητηθεί να αγοραστεί από εργολάβο ή κάποιον ιδιώτη, δεν θα έχει διαφορετική αξία από αυτή που θα έχει ένα κτήμα που δεν είναι καμένο. Αρα δεν μπορούμε να μιλάμε για τα οικόπεδα που έχουν απαλλοτριωθεί στον άξονα του δρόμου που προβλέπει η μελέτη κατασκευής.

Γιατί λοιπόν να κάψει ένας οικοπεδοφάγος , ένα οικόπεδο , του οποίου η αξία του δεν μεταβάλλεται αν είναι καμένο ή όχι.

Για παράδειγμα, πόσο κοστίζει ένα οικόπεδο δίπλα σε μια Εθνική Οδό που προορίζεται για βενζινάδικο αν είναι καμένο και τι διαφορά θα μπορεί να έχει η τιμή του αν δεν είναι καμένο; Αρα δεν συζητάμε για οικόπεδα όμορα της χάραξης της Εθνικής Οδού που ονομάζετε Ιώνια Οδός !

Ειδικά στην περίπτωση της Δημόσιας Γης, εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα , διότι η Γη που ανήκει σε Δήμους ή Νομαρχίες ή γενικότερα σε Δημόσιους Φορείς , για να πουληθεί (εκποιηθεί ) χρειάζεται ειδικό Προεδρικό Διάταγμα. Ποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας λοιπόν θα υπέγραφε ένα τέτοιο διάταγμα; Αρα δεν συζητάμε για αγοραπωλησίες Δημόσιας Γης !

Ένα άλλο ισχυρό επιχείρημα ενάντια στην περίπτωση των «οικοπεδοφάγων-εμπρηστών» αποτελεί και η τοποθεσία των πυρκαγιών. Η Ιωνία οδός, δεν περνάει μέσα από φαράγγια και βουνά αλλά είναι παραλιακή σε χαμηλό υψόμετρο. Με εξαίρεση ορισμένα μέτωπα στην Ηλεία και ένα μικρό στην Αχαϊα, όλα τα άλλα μέτωπα ήταν σε βουνά πολύ μακριά από τις δυτικές παραλίες της Πελοποννήσου. Ειδικά εκεί που θρηνήσαμε θύματα, η Ιωνία Οδός, όχι απλά δεν μπορείς να την δεις με τα κιάλια, αλλά οι φλόγες για να φτάσουν εκεί πρέπει να περάσουν πέντε με δέκα βουνά. Δεν μπορεί οι οικοπεδοφάγοι να έβαλαν φωτιές στην κεντρική Πελοπόννησο για να κάψουν την Δυτική !

Για ποιες καταπατήσεις οικοπεδοφάγων συζητάμε, όταν κάηκαν ολόκληρα βουνά στα οποία όχι δεν μπορείς να χτίσεις αλλά ούτε καν δρόμος δεν υπάρχει για να μεταβείς! Συνεπώς τι καταπατήσεις να γίνουν σε βουνά για τα οποία ουδείς οικοπεδοφάγος ξέρει καν που πέφτουν στο χάρτη και ουδείς ενδιαφέρεται να επενδύσει σε αυτή τη γή;

Ένα άλλο σημείο που η «άποψη των Οικοπεδοφάγων» δεν αντέχει σε κριτική, είναι αυτό της διασποράς των μετώπων. Τι δουλειά έχει η Ιωνία οδός για παράδειγμα με τη Νότια Εύβοια! Ποια οικόπεδα ήθελαν οι εμπρηστές να οικειοποιηθούν στην κατακαμένη Εύβοια; Και τι σχέση μπορούν να έχουν οι φωτιές στην υπόλοιπη Ελλάδα με την Ιωνία οδό; Εκτός της Εύβοιας εστίες υπήρχαν και μέσα στην Αττική και μάλιστα σε περιοχές απ όπου δεν μπορεί να περάσουν δρόμοι ή να ανεγερθούν κατοικίες πολύ απλά γιατί είναι δημόσια γη !

Τι δουλειά μπορεί να έχει η Ιωνία οδός με τις πυρκαγιές στην Καβάλα, στην Ξάνθη , στη Κόρινθο, στη Φλώρινα στην Χίο στην Κρήτη (όπου υπήρχαν και συλλήψεις εμπρηστών) και σε ένα σορό άλλα μέρη;

Είναι γεγονός ότι οι οικοπεδοφάγοι, αποτελούν μια μεγάλη μάστιγα για τα δάση μας. Και μπορεί να υπήρξαν και κάποιες εστίες μέσα στο καλοκαίρι που να ήταν εμπρησμοί από οικοπεδοφάγους. Αλλά όταν θέλουμε να καταλογίσουμε ευθύνες πρέπει να συζητούμε σε βάσεις σταθερές και όχι σε συνειρμούς που μπορεί να βολεύουν αλλά δεν αντέχουν σε κριτική.

Παλιότερα μπορεί να υπήρχαν καλοκαίρια με πολλές φωτιές σε ολόκληρη την Ελλάδα. ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ όμως, δεν υπήρχε οργανωμένη προσπάθεια αποσυντονισμού της Πυροσβεστικής. Οι ίδιοι οι ρεπόρτερ των καναλιών που βρέθηκαν στα μέτωπα της φωτιάς είναι σε θέση να βεβαιώσουν ότι ενώ οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής έσβηναν το βράδυ τις φωτιές σε ένα βουνό, την ίδια στιγμή ξεσπούσε ένα μέτωπο σε ένα διπλανό βουνό ενώ παράλληλα ξεσπούσε μια εστία σε ένα άλλο νομό της Ελλάδος. Αυτό γινόταν διαρκώς επί τρία 24ωρα. Αρα ποιος θα αποφάσιζε να στείλει ΟΛΕΣ μα όλες τις δυνάμεις πυρόσβεσης σε ένα νομό τη στιγμή που σε κάποιον άλλο ξεκινούσε το μαρτύριο.

Καταλήγοντας με την θεωρία των «οικοπεδοφάγων», αλήθεια ποιος πιστεύει ότι ένας οικοπεδοφάγος θα τολμούσε να κάψει τον Κρόνιο Λόφο στην Ολυμπία. Δηλαδή πρέπει να υποβιβάσουμε το επίπεδο της νοημοσύνης μας για να πιστέψουμε ότι οι οικοπεδοφάγοι ήθελαν να στρέψουν την Παγκόσμια κοινή γνώμη εναντίον της Ελλάδας; Γιατί, η θεωρία των «οικοπεδοφάγων» προβλέπει ότι θα χτιστούν ξενοδοχεία και κατοικίες. Μπορεί κάποιος οικοπεδοφάγος να πιστέψει ότι θα χτιστεί ποτέ σπίτι ή Ξενοδοχείο στον Κρόνιο Λόφο της Ολυμπίας ή τέλος πάντων να καταπατήσει την Ιερή αυτή περιοχή; Την στιγμή που γύρω-γύρω από την Αρχαία Ολυμπία άρχισαν να ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο τα πύρινα μέτωπα, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι κάποιος οικοπεδοφάγος φρόντισε ώστε να ρεζιλευτεί στο Παγκόσμιο στερέωμα η περιοχή που … θέλει να καταπατήσει; Δεν είναι δηλαδή ηλίθιο ακόμη και σήμερα να συζητάμε ότι όλα αυτά αποτελούν σχέδια οικοπεδοφάγων ;

Σύμφωνα με κάποια παραπλήσια θεωρία, μεγιστάνες από τις ΗΠΑ βρέθηκαν κοντά στα μέτωπα των πυρκαγιών τις τελευταίες μέρες και έκλεισαν συμφωνίες για ανέγερση κατοικιών και ξενοδοχείων! Προσωπικά δεν έχω στοιχεία για το αντίθετο ή να έχω λόγους να πιστεύω το αντίθετο. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να φτάσουμε να κατηγορούμε κάποιους επιχειρηματίες ότι κατέκαψαν την Ελλάδα με σκοπό να αγοράσουν φτηνότερα τα οικόπεδα είναι τουλάχιστον ανόητο μόνο και μόνο που λέγεται ή γράφεται. Και ας υποθέσουμε ότι όντως οι μεγαλοεπιχειρηματίες αυτοί βρέθηκαν στην Ελλάδα, και έκλεισαν κάποιες συμφωνίες για περιοχές στην Πελοπόννησο. Τώρα μετά από αυτή την καταστροφή, πιστεύετε ότι οι επενδυτές αυτοί θα αγοράσουν έστω και ένα στρέμμα στην Πελοπόννησο ; Είναι τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο, να διαθέτεις πακτωλό χρημάτων για επενδύσεις σε κτήρια και εξοπλισμό, γιατί θέλεις να επενδύσεις σε τουριστικές ενέργειες, και να «κολάς» αν θα αγοράσεις το στρέμμα 3.000€ ή 2.000€. Και να καταστρέφεις τελικά αυτό που θα πουλήσεις αργότερα που δεν είναι άλλο παρά το περιβάλλον και το πράσινο για να επιτυχείς καλύτερες τιμές ή για να καταπατήσεις μια ολόκληρη περιοχή στο «τζάμπα»! Αλήθεια, ποιος ξενοδόχος και πότε στην Ελλάδα έχτισε ξενοδοχείο σε καταπατημένη περιοχή στο βουνό;

Το ξαναγράφω λοιπόν. Ο οικοπεδοφάγος είναι επιχειρηματίας. Δεν μπορεί ένας ή μια ομάδα οικοπεδοφάγων να θέλησαν να κατακάψουν ολόκληρη την Ελλάδα! Δεν έχει κάποια βάση μία τέτοια συζήτηση. Ο οικοπεδοφάγος θα κάψει μια πλαγιά. Αντε ένα βουνό! Δεν θα μετατρέψει την Ελλάδα σε Κρανίου Τόπο, γιατί πολύ απλά, οι εκτάσεις που θα αγοράσει μετά , ποτέ δεν θα αποκτήσουν την αξία που είχαν πριν τις φωτιές! Τι άλλο να γράψει κάποιος για να επιστήσει την προσοχή των Αρχών, σε ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα ;

Και τέτοιες ομάδες δεν έχουν οι οικοπεδοφάγοι που εν πολλοίς μάλιστα έχουν ευνοηθεί ΤΟΣΟ από τις Κυβερνήσεις το ΠΑΣΟΚ όσο και από της ΝΔ.

Το τελευταίο αυτό , είναι ίσως και το σπουδαιότερο. Τι έχουν ζητήσει άραγε οι οικοπεδοφάγοι από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και δεν έχει γίνει; Πόσοι νόμοι ψηφίστηκαν με το «νερό να περνάει κάτω από το άχυρο»; Θα διακινδύνευαν τώρα , όλα τα προνόμια τους, μπροστά σε μια γενικευμένη κατακραυγή της κοινής γνώμης; Είναι ή δεν είναι τώρα πιο δύσκολο για όποια Κυβέρνηση και αν προκύψει από τις εκλογές να κάνει τα χατίρια των οικοπεδοφάγων;

Αν τώρα η Κυβέρνηση αντέδρασε σωστά ή όχι αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα! Προσωπικά , είτε Πρωθυπουργός ήταν ο Παπανδρέου, είτε η Παπαρήγα, είτε ο Καρατζαφέρης είτε ο Αλαβάνος είτε ο ... Σαρκοζί , στην Ελλάδα θα γινόταν αυτό που έγινε. Πολύ απλά διότι ως Κράτος, όλοι οι μηχανισμοί είναι πολυδιασπασμένοι με σκοπό να αποτελούν Βιλαέτι του κάθε υπουργού ή του κάθε διορισμένου κρατικού Λειτουργού. Πιστεύω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι τοπικοί άρχοντες παρά το Κράτος. Διότι στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε και μιλάμε για την ανυπαρξία του Κράτους αν το θέμα είναι Πανελλαδικό. Αν το θέμα είναι τοπικό τότε μιλάμε για την ανυπαρξία του Νομάρχη. Αλλά αλήθεια, ΠΟΥ ήταν οι αντιπυρικές ζώνες των Νομαρχών και των Δημάρχων ; Σήμερα που κάηκε η γη τους, είναι αλήθεια ότι ποτέ στο μέλλον δεν θα τους απασχολήσει η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών ! Βλέπετε η φωτιά ποτέ δεν ανάβει στις στάχτες !

Οι πληροφορίες που είχαμε για τον τρόπο και τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι εμπρηστές δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν. Ουδείς από τους δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες του άρθρου , δεν αντέδρασε τουλάχιστον σε ότι αφορά στα μέσα που χρησιμοποιούν οι εμπρηστές.

Καταλήγοντας είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι το έκανε η 17Ν, ή κάποια παρακρατική ομάδα, ή κάποια μυστική υπηρεσία. Ακόμη πιο εύκολο για μερικούς είναι να πουν ότι το έκανε το ΠΑΣΟΚ ή οι αναρχικοί των Εξαρχείων για πολιτικούς λόγους .

Κάποιοι άλλοι επιμένουν να λένε ότι το έκαναν οι οικοπεδοφάγοι.

Ενώ αρκετοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι απόρροια των κλιματολογικών αλλαγών !!!

Το ζητούμενο πλέον δεν είναι να βρεθεί το ΠΩΣ έγινε αυτή η καταστροφή. Το πώς, το γνωρίζει πολύ καλά τόσο η Κυβέρνηση όσο και τα κόμματα ! Η μέθοδος πλέον είναι γνωστή και δύσκολα αντιμετωπίσιμη !

Το ζητούμενο είναι το ΠΟΙΟΙ βρίσκονται πίσω από τους εμπρησμούς που κατέστρεψαν την χώρας μας.

Σήμερα, σίγουρα ουδείς μπορεί να πει έστω ένα όνομα. Ουδείς δικαιούται να κατηγορήσει κόμματα ως υπεύθυνους για τη φωτιά. Αλλά αλήθεια τι μπορεί να πει κανείς στους συγγενείς των 65 ανθρώπων που σήμερα δεν ζουν ανάμεσά μας; Τι μπορεί να πει κανείς στον πατέρα που έχασε την γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά του. Τι μπορεί να πει κανείς στον γονιό του δασοπυροσβέστη που τον είδε καμένο μέσα σε ένα νεκροτομείο;

Σίγουρα όχι αυτά που λέει η Κυβέρνηση και η Αντιπολίτευση. Σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς το όνομα του δολοφόνου! Αλλά κάτι όμως μπορούμε να ψελλίσουμε μετά από τον όλεθρο αυτό !

Οι εμπρηστές είναι πάνω από 10
Οι εμπρηστές ανήκουν σε μια οργανωμένη ομάδα. Με αρχηγό και εκτελεστές.
Οι εμπρηστές διέθεσαν αρκετά χρήματα για την αγορά εξοπλισμού.
Οι εμπρηστές διαθέτουν γνώσεις τοπογραφίας και έχουν πρόσβαση σε μοντέλα μετεωρολογικών προγνώσεων
Οι εμπρηστές ήθελαν να σκοτώσουν.
Οι εμπρηστές δεν ήθελαν να καταστρέψουν απλά. Ήθελαν να σκοτώσουν.
Οι εμπρηστές δεν θέλουν να αποκομίσουν κέρδη . Θέλουν να καταστρέψουν.
Οι εμπρηστές φέτος κινήθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας.
Οι εμπρηστές είναι κράμα από Ελληνες και αλλοδαπούς φονιάδες.
Οι Εμπρηστές συντονίζονται και δρουν κυρίως νύχτα.
Οι εμπρηστές έχουν θέσει από την Ανοιξη σε εφαρμογή το σχέδιό τους.
Οι εμπρηστές γνώριζαν ότι θα βρουν απροετοίμαστο τον Κρατικό Μηχανισμό.
Οι Εμπρηστές θα χτυπούσαν την Ελλάδα όποια Κυβέρνηση και αν υπήρχε.
Οι εμπρηστές χτύπησαν όπου ΔΕΝ υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες.
Οι εμπρηστές χρησιμοποίησαν μέσα υψηλής τεχνολογίας.

Οι εκτελεστές κυρίες και κύριοι , πέρασαν ανάμεσα στα καραβάνια των δύστυχων λαθρομεταναστών.

Οι εκτελεστές κατέκαψαν την Ε.Ε. από Δυσμάς προς Ανατολάς. Πρώτα η Πορτογαλία μετά η Ισπανία μετά η Ιταλία μετά η Ελλάδα και μετά η Βουλγαρία και η Ρουμανία.

Κατά την γνώμη μου ένα καλό ερώτημα είναι , πόσο ωφελήθηκε άραγε από τη ζημιά αυτή , το διεθνές κύκλωμα ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΩΝ και πόσο πρόκειται να αυξηθούν οι αφίξεις λαθρομεταναστών τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια , τώρα που ολόκληρη η μεσόγειος έχει καεί και όλες οι κρατικές υπηρεσίες ασχολούνται με τις καταστροφές !!!

Δεν συζητάμε φυσικά ότι το διεθνές δίκτυο δουλεμπόρων κατέκαψε την Ελλάδα. Αλλά επιτέλους, πρέπει να αρχίσουμε να προσέχουμε όλους αυτούς που μας Κυβερνούν καθώς και την σημειολογία των κινήσεών τους.

Δημιουργήθηκε λοιπόν μια Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσης αναφορικά με τις φωτιές!

Η επιλογή του Πρωθυπουργού ήταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικών κ. Πέτρος Μολυβιάτης, μια επιλογή που ξάφνιασε πολλούς! Ένα στέλεχος που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις σχέσεις της χώρας μας με το Εξωτερικό από τότε που Πρωθυπουργός ήταν ο αείμνηστος Κώστας Καραμανλής. Γιατί άραγε ο σημερινός Πρωθυπουργός τοποθέτησε ένα στέλεχος από το υπουργείο Εξωτερικών για να διαχειριστεί μια κρίση που αφορά καθαρά το υπουργείο ... Εσωτερικών;

Αλήθεια τι εμπειρία έχει ο Πέτρος Μολυβιάτης από θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Από θέματα Δημοσίας Τάξης; Από θέματα πυρόσβεσης ; Από θέματα αντιμετώπισης της ανθρώπινης πίκρας , οργής και του αβάσταχτου πόνου που δημιούργησε η απώλεια των 65 αδικοχαμένων ψυχών;

Ο Καραμανλής σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε, είχε πληροφόρηση για οργανωμένο σχέδιο εμπρηστών. Αν οι εμπρηστές ήταν από την εσωτερική τρομοκρατία, τότε λογικό θα ήταν σε αυτή την επιτροπή να τοποθετούσε κάποιο έμπειρο στέλεχος της ΝΔ που έχει περάσει από το υπουργείο Δημοσίας Τάξης . Αν ήταν από τον χώρο των Αναρχικών ισχύει πάλι το ίδιο.

Το ότι τοποθέτησε στην θέση αυτή τον Πέτρο Μολυβιάτη, ο Πρωθυπουργός απέστειλε στην ουσία ένα μήνυμα ότι ο «εχθρός» προέρχεται από το Εξωτερικό. Και φυσικά δεν γίνεται λόγος για Αλ Κάιντα μιας και ο Π. Μολυβιάτης δεν έχει εμπειρία σε θέματα διεθνούς τρομοκρατίας. Αντίθετα , ήταν αυτός που επί των ημερών του υλοποιήθηκαν μερικά πολύ μεγάλα έργα όπως ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη καθώς και αγωγός Καρατζάμπεη – Κομοτηνή. Η εμπειρία του Πέτρου Μολυβιάτη σχετίζεται όχι τόσο με τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα αλλά όσο με τις ΕλληνοΑμερικανικές Σχέσεις!

Αυτές είναι μερικές πραγματικότητες στις οποίες αξίζει να σταθούμε και να θεμελιώσουμε μια συζήτηση, μακριά από «φωνές» και «υστερίες» του τύπου το ΠΑΣΟΚ έβαλε τις φωτιές ή το αμίμητο ότι οι οικοπεδοφάγοι κατέκαψαν την Ελλάδα, μόνο και μόνο γιατί διανύουμε περίοδο εκλογών και όλοι αναζητούν πολιτικά άλωθι. Φυσικά, ακόμη και η εκδοχή ότι αυτοί που κατέκαψαν τον άγνωστο Στρατιώτη, δηλαδή οι αναρχικοί , οργάνωσαν όλο αυτό το σχέδιο δεν αντέχει σε κάποια κριτική.

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να αναρωτηθούμε, ποια τεράστια οικονομικά συμφέροντα θίχτηκαν από την αλλαγή πλεύσης της Ελληνικής Πολιτικής προς τον Ενεργειακό τομέα με δημιουργία ενός ισχυρού ενεργειακού κόμβου στη Βόρεια Ελλάδα ; Μήπως η ίδια αλλαγή πλεύσης στα εξοπλιστικά προγράμματα του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας, έθιξε τεράστια συμφέροντα Αμερικανικών κολοσσών;

Γιατί άραγε εδώ στην Ελλάδα, θα πρέπει να εξετάζουμε τα πάντα , ακόμη και εκδοχές που δεν αντέχουν καν σε κριτική, αλλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΡΗΤΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΡΟΠΑΛΟΥ, ακόμη και να σκεφτόμαστε , ότι οι εμπρησμοί μπορεί να αποτελούν απόρροια της στροφής της Ελληνικής Πολιτικής προς την «Ρωσική Αρκούδα»; Αν ισχύει κάτι τέτοιο φυσικά, δεν απαλλάσσει την Κυβέρνηση από το βάρος που φέρει για τα 65 θύματα της Εθνικής μας Τραγωδίας. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την πλημμελή αντιμετώπιση του προβλήματος τα πρώτα δύο 24ωρα.

Είναι μια ευκαιρία όμως, να ξεκινήσουμε από σήμερα, να σκεφτόμαστε ότι μια δημοσιογραφική έρευνα, σχετικά με τον ρόλο που μπορεί να διαδραμάτισαν τεράστιοι οικονομικοί κολοσσοί , στους εμπρησμούς των δασών μας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη, ίσως να οφείλεται στην απόφαση πολλών Ευρωπαίων Ηγετών να ακολουθήσουν τη Ρωσία στο μεγάλο άλμα της στην αγορά της Ενέργειας. Ενώ αναμένεται σε Παγκόσμιο επίπεδο η Ρωσική Πολεμική Βιομηχανία, αντλώντας κεφάλαια από τα έσοδα από την Αγορά της Ενέργειας , να ανακάμψει και πάλι , απειλώντας την Αμερικανική μονοκρατορία !!!

Τουλάχιστον, ας αρχίσουμε να συζητάμε αυτή την εκδοχή και ας μη φοβόμαστε !!!

[Συντάκτης:γράφει ο Γιώργος Αδαλής]

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!!!!!!
--ΚΑΫΜΕΝΕ ΓΙΕ ΜΟΥ ΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!!!!!

Καιρος ειναι να γινει μια αλλαγη, να συνειδητοποιησουμε ΟΛΟΙ μας... τι συμβαινει πια, οτι ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ μας για αυτην την κατασταση...

Δεν υπαρχουν αθωος... μονο ΕΝΟΧΟΙ ΚΑΙ ενοχές...

Τις μέρες των μεγάλων πυρκαϊών, βρεθήκαμε τυχαία σε περιοχή της Κορινθίας όπου είχε ξεσπάσει μεγάλη φωτιά.

Εκεί που πηγαίναμε (σε χωματόδρομο) προς το μέτωπο της φωτιάς, σε κάποιο σημείο βρεθήκαμε σε ένα μικρό ξέφωτο και σε σταυροδρόμι. Την ώρα που σκεφτόμασταν κατά πού να πάμε, ξαφνικά βλέπουμε μπροστά μας στρατιωτικά οχήματα.

Ηταν από τζιπ και καναδέζες μέχρι ερπυστριοφόρα, γκρέιντερ, μπουλντόζες κλπ και κάμποσοι φαντάροι πεζοί με φτυάρια και αλυσοπρίονα .

Μπροστά, σε ένα τζιπ όρθιος ένας ανώτατος αξ/κός, μάλλον ταξίαρχος.

Σταματήσαμε πιο πέρα και περιμέναμε.
Σε ένα λεπτό κι ενώ οι «πολεμιστές» συζητούσαν κι έδειχναν τους γύρω λόφους, να σου απ’ την άλλη μεριά τέσσερα πυροσβεστικά οχήματα, που πήγαιναν προφανώς προς το μέτωπο της φωτιάς.
Σταματούν κι αυτοί αναγκαστικά αφού το δρόμο τον είχαν κλείσει οι στρατιωτικοί κι αρχίζει ο εξής καταπληκτικός διάλογος:

Ο αξ/κός πυροσβεστικής μετά από σύντομους χαιρετισμούς λέει στον ταξίαρχο να κάνει στην άκρη για να περάσουν και να πάνε προς τη φωτιά.
Ο ταξίαρχος τον γράφει κανονικά, μα κανονικότατα, ανεβαίνει στο τζιπ και όρθιος, απευθυνόμενος στους άλλους αξ/κούς και δοκίμια που ήταν γύρω του λέει:

«Θέλω, από εκείνο το καλύβι (δείχνοντας κάνα χιλιόμετρο πέρα σε ένα λόφο) μέχρι εκείνους τους βράχους (δείχνοντας στην αντίθετη κατεύθυνση κάμποσα χιλιόμετρα μακρυά) και σε πλάτος 50 μέτρα, να μη μείνει Χριστός.
Θέλω να βλέπω μόνο χώμα. Το καταλάβαμε;»
Μικρή σιωπή από όλους κι αμέσως ο ίδιος ουρλιάζοντας:
«ΤΩΡΑ!»

Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται.
Ξεκινάνε τρέχοντας οι μισοί κατά τη μία κατεύθυνση και οι μισοί κατά την άλλη, κόβοντας, σκάβοντας, καταπατώντας, μέσα σε έναν πανικό σκόνης και φασαρίας κι αρχίζουν να κατεβάζουν δέντρα και να ισοπεδώνουν ο,τι έβρισκαν μπροστά τους.

Ο πυροσβέστης έμεινε άφωνος (όπως κι εμείς) και μετά από λίγο πλησιάζει τον ταξίαρχο κι αρχίζει να διαμαρτύρεται και να φωνάζει σε έντονο ύφος.

Μεταξύ διαφόρων μπινελικίων ακούσαμε κάτι για «άδεια για κοπή δέντρων»(!), ότι δεν τους αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους και διάφορα τέτοια.

Ο ταξίαρχος τον άκουγε κοιτώντας τους δικούς του που δούλευαν, γράφοντάς τον δλδ πάλι και, αφού άναψε τσιγάρο (!), του λέει ήρεμα:

«Ακου να δεις, άμα θέλεις και μπορείς, ξαναλέω αν μπορείς, πήγαινε σε κάνα χωριό να σβήσεις κάνα χόρτο και να σώσεις κάνα γέροντα ή κάνα σπίτι. Αντε, που μου ήρθες εδώ μέσα με τρία αμάξια να σβήσεις αυτό το πράμα. Αμα πάλι δε θες, κάτσε εδώ και δες πώς σβήνονται οι φωτιές. Εγώ έχω πιο σημαντικά πράματα να κάνω,έχω να προστατέψω ένα στρατόπεδο με της Παναγίας τα πυρομαχικά, το κατάλαβες;»

Με τα πολλά, έφυγαν οι πυροσβέστες και πλησιάσαμε κι εμείς και πιάσαμε την κουβέντα με τον ταξίαρχο.
Ανάμεσα στα άλλα μας είπε ότι αυτό με τα πυρομαχικά ήταν παραμύθι αλλά και ότι δε σβήνεται αυτή η φωτιά με τρία-τέσσερα πυροσβεστικά αμάξια και 15 ανθρώπους κι ότι αυτός που τους έστειλε εκεί (τους πυροσβέστες) ήταν μαλάκας γιατί τους έστελνε ή να καούν και οι ίδιοι ή να κάνουν χαβαλέ.
Διαλέγεις λοιπόν ένα σημείο και φτιάχνεις μια σίγουρη αντιπυρική ζώνη και σταματάς τη φωτιά.

Τέλος, άναψε άλλο ένα τσιγάρο και μας λέει «άμετε στο καλό ρε σεις, να κάνουμε κι εμείς καμμιά δουλειά και μην καπνίζετε μέσα στο δάσος».

1. Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.)
2. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
3. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ)
4. Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ)
5. Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.)
6. Δημοκρατική Αναγέννηση
7. Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α.Σ.Κ.Ε)
8. Δημοκρατική Παγκόσμιος Ελλάς κατέρχεται μόνο στην Α' και Β' Αθηνών
9. Έλληνες Οικολόγοι
10. Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Β. (ΕΑΜ Β.)
11. Ένωση Κεντρώων
12. Ενωτική Αντικαπιταλιστική Αριστερά (ΕΝΑΝΤΙΑ)
13. Ενωτικό Ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Κίνημα, κατέρχεται μόνο στο νομό Αιτωλοακαρνανίας
14. Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα
15. Κόμμα Φιλελευθέρων
16. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό - Λενινιστικό)
17. Λευκό
18. Μέτωπο Ριζοσπαστικής Αριστεράς - ΜΕ.Ρ.Α.
19. Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μ - Λ ΚΚΕ)
20. Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία, κατέρχεται μόνο στην Α' Αθηνών και στο νομό Δράμας
21. Νέος Φασισμός
22. Οικολόγοι Εναλλακτικοί
23. Οικολόγοι Πράσινοι
24. Όραμα Τοπικά Κοινοβούλια
25. Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (ΟΑΚΚΕ)
26. Οργή Λαού (Ο.ΛΑ.) με Δημοψηφίσματα - Άμεση Δημοκρατία
27. Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.), κατέρχεται μόνο στη Β' Αθηνών
28. Φιλελεύθερη Συμμαχία
29. Φως - Αλήθεια - Δικαιοσύνη

Εσεις τι θελετε ?

quote:

---

Εσεις τι θελετε ?

---

Φιλικα Κανενας.

quote:

---

Εγω θα ηθελα ενα πιο αναλογικο συστημα ωστε να γινονται κυβερνησεις με συνασπισμους μηπως και βαλουν μυαλο ολοι τους.

---

Εν οίδα ότι ουδέν είδα!

Αν δεν υπαρξει αυτοδυναμια... παμε ξανα σε εκλογες!!!

"Τι μου θυμιζει... τι μου θυμιζει???"

Την ασταθεια και τις απανωτες εκλογες της περιοδου 1960-1965... και ολοι ξερουμε (εστω οι περισσοτεροι) που κατεληξε!!!!

quote:

---

Την ασταθεια και τις απανωτες εκλογες της περιοδου 1960-1965... και ολοι ξερουμε (εστω οι περισσοτεροι) που κατεληξε!!!!

---

Εμένα μου την δίνει γιατί μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ πεταμένα, χώρια που η χώρα υπολειτουργεί σε τέτοιες καταστάσεις....

Ας παραθέσω και κάτι που μου ήρθε σήμερα με email

ο αγγλικό άρθρο βρίσκεται στη σελίδα: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=757320

Η Ελλάδα κάτω από επίθεση τουριστικών καρτέλ

Την τελευταία βδομάδα του Αυγούστου η Ελλάδα υπέστη μια τις από πιο αποτροπιαστικές καταστροφές στην ιστορία της.

Η Δυτική και η Νότια Πελοπόννησος, η Νότια Εύβοια, αλλά και ορισμένα προάστια της Αθήνας, καταστράφηκαν ολοσχερώς από πυρκαγιές. Εξήντα πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους (μια μάνα απανθρακώθηκε μαζί με τα τέσσερα ανήλικα παιδιά της, θυμίζοντας σκηνικό αρχαίας τραγωδίας), αρκετοί ακόμα και τώρα αγνοούνται, χωριά εξαφανίστηκαν από το χάρτη και εκατομμύρια στρέμματα δασικής και αγροτικής γης μεταβλήθηκαν σε στάχτες και αποκαΐδια.

Πέρα από την απώλεια (πάρα πολλών) ανθρώπινων ζωών, η καταστροφή που προκάλεσαν οι εμπρηστές θα έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες, που θα αρχίσουν να φαίνονται σε βάθος χρόνου. Ο αφανισμός των δασών θα προκαλέσει γενική αύξηση της θερμοκρασίας, πλημμύρες το χειμώνα, διάβρωση του εδάφους και κατολισθήσεις. Επιπλέον οι κατεστραμμένες περιοχές θα σημαδευτούν από ραγδαία αύξηση της ανεργίας, τεράστια εσωτερική μετανάστευση του ντόπιου πληθυσμού στην Αθήνα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις, ενώ ολόκληρη η Ελλάδα θα υποστεί γενική πτώση της αγροτικής παραγωγής, καθώς οι περιοχές αυτές ήταν σημαντικές παραγωγοί λαχανικών, φρούτων και, κυρίως, ελαιόλαδου.

Αναμφίβολα λοιπόν πρόκειται για ένα τεράστιο έγκλημα.

Ένα έγκλημα όμως που δεν φαίνεται να είναι και τόσο... ακούσιο. Οι περίπου 290 εστίες φωτιάς που ξέσπασαν σε Πελοπόννησο και Εύβοια για κάθε πολίτη καλής πίστης, για κάθε πολίτη ο οποίος δεν έχει (ή δεν επιθυμεί να έχει) «γραμμή» από κόμματα ή κομματίδια, παραπέμπουν ευθέως σε ένα οργανωμένο σχέδιο εμπρησμού.

Ποιος έβαλε 290 εστίες φωτιάς; Γριές και γέροι 70-80 χρονών που συνελήφθησαν από τις επίσημες ελληνικές αρχές; Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ), για να κερδίσει πόντους στις εκλογές; Μήπως... αναρχοαυτόνομοι, ξένος δάκτυλος, τρομοκράτες;

Μόνο έλληνες του εξωτερικού μπορούν να «χάψουν» τα διάφορα μυθεύματα που ψιθυρίζονται τον τελευταίο καιρό. Όσοι ζουν στην Ελλάδα κατάλαβαν, ένιωσαν, υποψιάστηκαν τι μπορεί να συμβαίνει.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Ποιος ή ποιοι μπορεί να είχαν συμφέρον να γίνουν στάχτη και αποκαΐδια εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα ελληνικών δασικών εκτάσεων;

Μήπως αυτός ή αυτοί που θα αποκόμιζαν και το μέγιστο δυνατό όφελος από μια τέτοια ολοσχερή καταστροφή; Ας εξετάσουμε προσεκτικά όλα τα δεδομένα...

Η Ιονία Οδός

Η κατασκευή νέου αυτοκινητόδρομου στην Πελοπόννησο με την ονομασία «Ιονία Οδός» (συγκεκριμένα το νότιο τμήμα της Ιονίας Οδού, καθώς η Ιονία εκτείνεται επίσης στην Κεντρική και στη Νότια Ελλάδα), που συνδέει τις τέσσερις μεγαλύτερες πόλεις της, Κόρινθο, Πάτρα, Πύργο και Καλαμάτα, εμφανίστηκε ως σχέδιο το 1996, αλλά δεν υλοποιήθηκε αμέσως λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, οι οποίοι απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών πόρων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υποσχέθηκε το 2004 να ξεκινήσει σύντομα την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου. Τελικά η κατασκευή του δημοπρατήθηκε τον Ιούλιο του 2007 στις ελληνικές και πολυεθνικές κατασκευαστικές εταιρείες Vinci - Ελλ. Τεχνοδομική - TEV, Άκτωρ, J&P Avax, Hochtief και Αθηνά και είχε δρομολογηθεί να ξεκινήσει αμέσως, με την προοπτική να ολοκληρωθεί το 2011 [i] .

Η Ιονία Οδός θα εξασφάλιζε οδική πρόσβαση στις τεράστιες τουριστικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζονταν στη δυτική Πελοπόννησο, καθώς και σε εκείνες που σχεδιαζόταν να κατασκευαστούν, και επομένως η ολοκλήρωσή της δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από τον απαιτούμενο χρόνο.

Το μόνο πρόβλημα που ανέκυπτε ήταν μερικά «ενοχλητικά» δάση, βιότοποι και οικοσυστήματα, αλλά και ορισμένοι οικολόγοι ή τοπικοί ακτιβιστές. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Ηλεία Γιώργος Κοντογιάννης δήλωνε το 2004: «Πεποίθηση της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι ότι η Ιονία Οδός πρέπει να προχωρήσει με πολύ γρήγορο ρυθμό ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες καθυστερήσεις των τελευταίων ετών» [ii].

Η Ιονία είχε αρχικά προγραμματιστεί να περάσει από μέρη υψίστης περιβαλλοντικής σημασίας, όπως η λίμνη Καϊάφα στην περιοχή της Ζαχάρως, η οποία μάλιστα είχε συμπεριληφθεί και στον ευρωπαϊκό περιβαλλοντολογικό κατάλογο Natura 2000, χαρακτηριζόμενη ως περιοχή «υψηλής προστασίας». Όπως μάλιστα επισήμαινε τον Ιούλιο ο πρόεδρος του Συλλόγου Περιβαλλοντικής Προστασίας Ζαχάρως Κώστας Αγραπιδάς: «Ο συνδυασμός χερσαίου και λιμναίου οικοσυστήματος, καθώς και η ταυτόχρονη συνύπαρξή τους με τις αρχαιότητες, τους μυθολογικούς τόπους και την ιαματική πηγή, καθιστά το οικοσύστημα Καϊάφα ένα μοναδικό σύμπλεγμα, το οποίο έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος και τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους».

Παρά τις αφόρητες πιέσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, το νομαρχιακό συμβούλιο Ηλείας, στο οποίο υπάγεται η προαναφερθείσα περιοχή, αρνήθηκε να παραχωρήσει τη λίμνη Καϊάφα για την κατασκευή της Ιονίας Οδού. Σύμφωνα ωστόσο με τους ισχυρισμούς του κ. Αγραπιδά, υπήρχε δυνατότητα εναλλακτικής χάραξης της Οδού, ώστε να μη διέρχεται από την περιοχή. Ενδεχομένως όμως να ήταν μεγαλύτερη σε μήκος (και σε κόστος) [iii] . Τελικά το υπουργείο ενέδωσε στα (αλλεπάλληλα) αιτήματα των κατοίκων και αποφάσισε στις 24 Ιουλίου να ακολουθήσει άλλη χάραξη για την Ιονία, προκειμένου να μη διέρχεται από τη λίμνη και να μη θίγεται έτσι το ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής [iv] .

Ωστόσο τα σχέδια άλλαξαν: μόλις ένα μήνα αργότερα η περιοχή γύρω από τη λίμνη Καϊάφα κάηκε ολοσχερώς. Όλως δε τυχαίως, οι εστίες των περισσότερων πυρκαγιών που ξέσπασαν συμπίπτουν απόλυτα με το αρχικό σχέδιο χάραξης της Ιονίας Οδού...

Αρκεί κανείς να συγκρίνει την εικόνα της φλεγόμενης Πελοποννήσου από δορυφόρο της NASA με το αρχικό σχέδιο της Ιονίας Οδού και θα βγάλει ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Τι είδους συμπέρασμα θα είναι αυτό;
Πολύ απλά, το ότι οι κατασκευαστές της Ιονίας Οδού τώρα θα έχουν αντιμετωπίσουν την ελάχιστη δυνατή αντίσταση στην εκμετάλλευση της κατεστραμμένης περιοχής.

«Επενδύσεις» στα αποκαΐδια

Η λίμνη Καϊάφα είχε όμως έλξει το ενδιαφέρον και άλλων «επενδυτών». Το 2003 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Γεωργακόπουλος κατηγορήθηκε ότι πίεζε την Κτηματική Υπηρεσία Ηλείας -απ' όπου και εκλέγεται- να αποχαρακτηρίσει τη λίμνη Καϊάφα από προστατευόμενη περιοχή για να την παραχωρήσει σε μεγάλα τουριστικά τραστ, με σκοπό την ανέγερση ξενοδοχειακών συμπλεγμάτων αλλά και γηπέδων γκολφ.

Ο ίδιος είχε παρουσιάσει μια έκθεση στην οποία προτεινόταν μια επένδυση 150 εκατομμυρίων ευρώ για τον «εκσυγχρονισμό» των ιαματικών λουτρών και την κατασκευή άλλων εγκαταστάσεων στην περιοχή . Παράλληλα, δεν παρέλειπε κάθε λίγο και λιγάκι να αποκαλεί τους οικολόγους που αντιδρούσαν στα σχέδια αυτά «οικοτρομοκράτες» [vi] .

Τώρα λοιπόν που ο πανέμορφος αυτός βιότοπος γύρω από τη λίμνη έχει κατακαεί, οι «επενδυτές» (και οι πολιτικοί ατζέντηδές τους) δεν προβλέπεται να αντιμετωπίσουν και πολλά γραφειοκρατικά εμπόδια ή τους ενοχλητικούς «οικοτρομοκράτες» για να την αποχαρακτηρίσουν.

Πέρα όμως από τη λίμνη Καϊάφα, και άλλα μέρη της Δυτικής Πελοποννήσου, μέσα (ή δίπλα) από τα οποία θα περάσει η Ιονία Οδός, θεωρούνται ιδανικά για την ανάπτυξη τουριστικών επιχειρήσεων. Στη Μεσσηνία λ.χ. πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ πρόκειται να επενδυθούν για την κατασκευή έντεκα μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων πέντε αστέρων, πολυτελών εξοχικών βιλών, μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενός συνεδριακού κέντρου, καθώς και τεσσάρων (τεράστιων) γηπέδων γκολφ. Ο κύριος επενδυτής στην περιοχή αυτή φαίνεται ότι είναι ο εφοπλιστής Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, επικεφαλής της εταιρείας Costamare Shipping SA., με έδρα τον Παναμά, αλλά και ισχυροί διεθνείς επιχειρηματικοί όμιλοι. Η πολυεθνική Kempinski, που δραστηριοποιείται κυρίως στη ΝΑ Ασία, πρόκειται να αναλάβει την εκμετάλλευση των μονάδων θαλασσοθεραπείας και σπα, ενώ μεγάλο αμερικανικό γραφείο έχει αναλάβει την εκμετάλλευση των γηπέδων γκολφ [vii] . Ο εν λόγω επιχειρηματίας λέγεται ότι έχει απαλλοτριώσει τεράστιες εκτάσεις αγροτικής γης με ελιές -πολλές φορές χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών της-, αλλά και εκτάσεις σε περιοχές δίπλα στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (επίσης προστατευόμενη από τη Natura 2000), παραβιάζοντας, όπως ακούγεται, ανοιχτά το νόμο. Τα λιγοστά «γραφειοκρατικά» προβλήματα σε σχέση με τις άδειες από την Αρχαιολογική και τη Δασική Υπηρεσία που παρέμεναν ξεπεράστηκαν το 2005, ύστερα από μια επίσκεψή του στο προεδρικό μέγαρο και τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή...

Παράλληλα ο ίδιος εξασφάλισε επιχορήγηση(!) 45% από το κράτος για τις «επενδύσεις» του [viii] . Και προφανώς τώρα, που μεγάλο μέρος της Μεσσηνίας καταστράφηκε ολοσχερώς από τις πυρκαγιές, θα έχει πλέον τη δυνατότητα να επεκτείνει τις επιχειρήσεις του στις κατεστραμμένες περιοχές, απαλλοτριώνοντας μάλιστα και την απαιτούμενη γη σε εξευτελιστικές τιμές...

Ένα άλλο μέρος στη Δυτική Πελοπόννησο που θεωρούνταν «κελεπούρι» εδώ και καιρό από τους «επενδυτές» είναι το Κατάκωλο Ηλείας. Ως παράδειγμα αναφέρουμε ότι στα τέλη Αυγούστου ο διεθνής επιχειρηματικός όμιλος World Trade Center Group έστειλε τον αντιπρόεδρό του, David Η. Lee, στην Ηλεία να επικυρώσει μια συμφωνία με κρατικούς και τοπικούς παράγοντες για την «ανάπτυξη» της περιοχής [ix] .

Αλλά και για την περιοχή γύρω από την αρχαία Ολυμπία είχαν γίνει συζητήσεις πιθανής τουριστικής εκμετάλλευσης. Πλήθος εγχώριων και ξένων «επενδυτών» είχαν προτείνει την αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου με το να χτιστούν σύγχρονα στάδια, ξενοδοχεία και άλλες εγκαταστάσεις. Επίσης είχαν προτείνει ακόμα και τη χρήση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων [x] . Ένας από τους λόγους για τους οποίους μέχρι τώρα δεν μπορούσε να γίνει εφικτή η εφαρμογή αυτών των σχεδίων ήταν ότι η περιβάλλουσα περιοχή απλώς τύχαινε να είναι δάσος. Μετά τη φωτιά ωστόσο, την Ολυμπία δεν την περιβάλλει πια δάσος. Το εμπόδιο αυτό έπαψε να υφίσταται...

Κατά τα άλλα, είναι τοις πάσι γνωστό ότι η Δυτική Πελοπόννησος έχει μερικές από τις πιο μαγευτικές ακτές σε όλη τη χώρα. Αρκετοί επίσης γνωρίζουν ότι οι κάτοικοί της είναι από αρχαιοτάτων χρόνων παραδοσιακά προσηλωμένοι στις ιδιοκτησίες τους και ουδέποτε θα επιθυμούσαν να αντίκριζαν μια μέρα τη γη τους να την εκμεταλλεύονται τουριστικά πολυεθνικές «αναπτυξιακές» εταιρείες.

Έχοντας λοιπόν γνώση αυτού του στοιχείου οι τουριστικοί «επενδυτές», αντιλαμβάνονταν ότι για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την περιοχή έπρεπε πρώτα να καταστραφεί οποιαδήποτε πιθανή αντίδραση στα σχέδιά τους.

Ο ρόλος των Γερμανών

Ο Ταΰγετος και ο Πάρνωνας κάηκαν. Ποιος μπορεί να είχε συμφέρον να καούν τα βουνά;

Στις παρακείμενες τοπικές κοινωνίες ήταν από καιρό τοις πάσι γνωστό ότι ισχυρός γερμανικός όμιλος συμφερόντων επιθυμούσε διακαώς να κατασκευάσει πάνω στα δύο αυτά όρη χιονοδρομικά κέντρα και σαλέ. Οι Γερμανοί ενδιαφέρονταν επίσης και για την εκμετάλλευση του Γράμμου στη Βόρεια Ελλάδα, ο οποίος κάηκε μερικώς τον Ιούλιο...

Το γερμανικό κεφάλαιο ήταν παράλληλα δραστήριο στη Δυτική Πελοπόννησο και στην Εύβοια, αγοράζοντας τεράστιες εκτάσεις γης είτε μέσω ιδιωτών είτε μέσω offshore εταιριών. Μία από τις ανάδοχες γερμανικές εταιρίες για την κατασκευή της Ιονίας Οδού, η Hochtief, ανήκει στον κ. Καϊτέλ.

Το γεγονός ότι ο τελευταίος είναι γιος του ομώνυμου και διαβόητου στρατηγού των ναζιστών δεν φαίνεται να βαρύνει και πολύ στη συνείδηση των αρμοδίων: οι περισσότεροι εξάλλου απ' αυτούς είχαν από καιρό αντιληφθεί, νομοτελειακά και με μια δόση μοιρολατρίας, ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να απέτυχε να υποτάξει την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κατάφερε όμως το 2007. Χωρίς στρατιωτικές εισβολές, τανκς και βαρέα όπλα, μόνο με μερικές φωτιές, με πακτωλό μάρκων και με τη βοήθεια των σύγχρονων δοσιλόγων, των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας: των κεντρικών και τοπικών αρμοδίων της δημόσιας διοίκησης.

Δεν θα 'πρεπε ίσως εδώ να αγνοηθεί και ο -επίσης σημαντικός- ρόλος Βρετανών και Αμερικανών. Έχοντας σχεδόν «καταλάβει» την Κέρκυρα και την Κρήτη με ξενοδοχεία και γήπεδα γκολφ, άρχισαν να ορέγονται και την Πελοπόννησο. Έτσι, αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις γης και τώρα ετοιμάζονται να τις «αξιοποιήσουν» τουριστικά.

Το λόμπι του γκολφ

Ένα από τα ισχυρότερα μπλοκ συμφερόντων -αν όχι το ισχυρότερο- από αυτά που επιθυμούν διακαώς την τουριστική «ανάπτυξη» των ελληνικών ακτών είναι κι εκείνο των κατασκευαστών γηπέδων γκολφ. Η τεραστίου μεγέθους περιβαλλοντική καταστροφή που θα προκαλέσει η κατασκευή τέτοιων γηπέδων (από τη σπατάλη νερού, τη χρήση μεγάλων ποσοτήτων λιπασμάτων και τη διατάραξη των παρακείμενων οικοσυστημάτων) δεν φαίνεται να απασχολεί και πολύ την κυβέρνηση. Τουναντίον, κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να παραχωρηθούν τεράστιες εκτάσεις γης της υπαίθρου σε «επενδυτές» γκολφ.

Έτσι, ο υπουργός Δημόσιων Έργων Γιώργος Σουφλιάς δήλωνε το Μάιο του 2007 σχετικά με το ζήτημα των γηπέδων γκολφ: «Η Ελλάδα έχει μόνο(!) έξι γήπεδα, ενώ η Γαλλία πάνω από 500, η Ιταλία πάνω από 200, η Ισπανία πάνω από 300 και η Πορτογαλία 36». Παράλληλα άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας, που όλως τυχαίως είναι και πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Γκολφ, είχε δηλώσει δημόσια το 2005: «Είναι αναγκαία(!) πολύ περισσότερα γήπεδα γκολφ».

Επιπλέον αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, πριν από τις εκλογές του 2004, υποστήριζε την επέκταση της βιομηχανίας γκολφ στην Ελλάδα, ενώ μετά τις εκλογές, τις οποίες έχασε, δεν αντιπολιτεύτηκε καθόλου την πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα αυτό [xi] .

Κατά τα άλλα, όλες οι περιβαλλοντικές μελέτες και εκθέσεις, που προειδοποιούσαν για την καταστροφή που θα προκαλούσαν τα γήπεδα γκολφ, αγνοήθηκαν παντελώς.

«Ποιος παρακάμπτει μελέτες για χάρη της τουριστικής ανάπτυξης;» διαμαρτυρόταν έντονα τότε η Ελένη Μπριασούλη, καθηγήτρια στο τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. «Νομίζουν ότι θα γεμίσουν έτσι τα ξενοδοχεία; Το 70% του παγκόσμιου τουρισμού χειραγωγείται από έναν οργανισμό ( σ.σ.: Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού). Αυτοί προωθούν το σύμπλεγμα του γκόλφερ και εκβιάζουν κι εμάς να αποδεχτούμε αυτό το μοντέλο. Έτσι έγινε και με τις πισίνες». Ποιο σύμπλεγμα τουρίστα εννοούσε ακριβώς η Ελένη Μπριασούλη; «Το μοντέλο αυτό του τουρισμού είναι ο ξένος που έρχεται και τα κάνει ό-λ-α μέσα στην τουριστική εγκατάστασή του. Δεν βγαίνει έξω, δεν καταναλώνει τίποτα ντόπιο! Και φυσικά τα πάντα παράγονται και κατασκευάζονται από μεγάλες εταιρείες» [xii] .

Η μεγάλη ακτογραμμή της Δυτικής Πελοποννήσου φάνταζε ιδανική για την ανέγερση γηπέδων γκολφ. Από το 2005 κιόλας, η Διεθνής Ομοσπονδία Γκολφ ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξη ότι το 2006 και 2007 θα γινόταν το μεγάλο «μπαμ» για το γκολφ [xiii].

Υπήρχε όμως ένα κώλυμα. Ποιο ήταν αυτό; Μέχρι στιγμής ντόπιοι και οικολόγοι αγωνίζονταν σκληρά εναντίον αυτής της «προοπτικής». Τώρα όμως που οι κατεστραμμένες από την πυρκαγιά περιοχές δεν έχουν περιβαλλοντική αξία, αυτό το «μπαμ» δεν προβλέπεται να συναντήσει και πολύ μεγάλη αντίσταση...

Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, ο ίδιος ο Πέτρος Δούκας εμφανίστηκε στην τηλεόραση δυο μέρες μετά την καταστροφή και προσπάθησε να... απαλύνει τον πόνο των κατοίκων των πληγεισών περιοχών με την υπόσχεση ότι ένα μεγάλο αναπτυξιακό τουριστικό σχέδιο (κατασκευή γηπέδου γκολφ...) θα αρχίσει να υλοποιείται αμέσως!

Τα δε ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, παρουσίαζαν το σχέδιο αυτό ως «ευεργεσία»...

Συνενοχή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το 2004 που ανέλαβε την εξουσία, αφιέρωσε εαυτόν στην κατεύθυνση της τουριστικής «αξιοποίησης» της ελληνικής υπαίθρου και των ακτών της, με σκοπό να αυξηθεί η ετήσια εισροή τουριστών στην Ελλάδα.

«Υπάρχουν ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι που ενδιαφέρονται να αγοράσουν θερινή κατοικία στην Ελλάδα» ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα των κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι συνήθιζαν να αναφέρονται στον τουρισμό ωσάν να είναι η «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» [xiv] .

Ως εκ τούτου, το υπουργεία Δημόσιων Έργων και Τουρισμού επεξεργάστηκαν ένα σχέδιο τουριστικής «ανάπτυξης», υπό την ονομασία «Νέο Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», το οποίο φυσικά προσέφερε αφειδώς γη και ύδωρ στα τουριστικά καρτέλ. Σύμφωνα με το προαναφερθέν σχέδιο, ένας «επενδυτής» μπορεί να αγοράσει γη οπουδήποτε και απλώς ονομάζοντας την επένδυσή του «τουριστική» να πάρει γενναία επιδότηση και να χτίσει τέσσερις φορές περισσότερη έκταση από όση ένας ιδιώτης - με τον όρο βέβαια να πουλήσει το 70% των κατοικιών σε ιδιώτες και να λειτουργήσει το υπόλοιπο 30% ως ξενοδοχείο.

Έχει επίσης τη δυνατότητα να χτίσει σε περιβαλλοντικά προστατευόμενες περιοχές ή βραχονησίδες, αρκεί να τις ονομάσει «τουριστικές»! Μήπως φαντάζει ολίγον τι τριτοκοσμική αυτή η κατάσταση;

Όχι αδίκως, αν λάβουμε υπόψη ότι τέτοιου είδους καταστάσεις συμβαίνουν σε χώρες όπου παρατηρείται παντελής απουσία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, τα οποία θα κατοχύρωναν τις δασικές εκτάσεις και τους βιοτόπους και θα έκοβαν τυχόν πιθανές «ορέξεις» [xv] .

Και η Ελλάδα, αν και έχει λάβει από την ΕΕ τα αναγκαία κονδύλια, δεν έχει προχωρήσει ακόμα στην εκπόνησή του...

Ωστόσο, προκειμένου αυτό το σχέδιο «ανάπτυξης» να είναι απόλυτα επιτυχές, έπρεπε να λάβει χώρα και μια γενικότερη αναθεώρηση της χωροταξίας στην Ελλάδα. Εν ολίγοις να μπορούν να δοθούν άδειες εκχέρσωσης δασικών εκτάσεων.

Έτσι, το 2007 η κυβέρνηση εισηγήθηκε στη Βουλή μια συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα με την οποία το Άρθρο 24 (εγγυάται την πλήρη απαγόρευση οικοδόμησης σε δασικές εκτάσεις) πρακτικά καταργούνταν. Η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε έντονα την αναθεώρηση και παρεμπόδισε την επικύρωση της αναθεώρησης, αποσύροντας μάλιστα και τους βουλευτές του από την ψηφοφορία. Λίγα χρόνια πριν, είχε εξελιχθεί η ίδια σκηνή, αλλά με... ανάποδους ρόλους: το 2003, που το ΠΑΣΟΚ κατείχε την εξουσία, προσπάθησε να περάσει πανομοιότυπη μεταρρύθμιση, αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας αρνήθηκε να την υποστηρίξει...

Το Άρθρο 24 τελικά δεν καταργήθηκε, οι υποψήφιοι εμπρηστές όμως έπαιρναν το πρώτο «πράσινο φως» για να αρχίσουν να υλοποιούν τα σχέδιά τους.

Παράλληλα, το υφυπουργείο Περιβάλλοντος, που τυγχάνει να υπάγεται στο υπουργείο Δημόσιων Έργων και είναι υπεύθυνο για την απορρόφηση των κρατικών κονδυλίων ως προς την προστασία δασών και βιοτόπων, μόνο ενέργειες προς όφελος του περιβάλλοντος δεν έκανε. Τα περισσότερα από τα -ήδη πενιχρά- κονδύλια για την περιβαλλοντική προστασία τα έστελνε πίσω(!) στο υπουργείο Δημόσιων Έργων, για να υποστηριχτούν διάφορα υπό κατασκευήν έργα. Η μόνιμη επωδός που ψιθυριζόταν σαν δικαιολογία για αυτό ήταν: «Το Υφυπουργείο Περιβάλλοντος δεν είναι σε θέση να τα αξιοποιήσει όλα» [xvi] ...

Και ένας άλλος όμως παράγοντας φαίνεται ότι βάρυνε καταλυτικά στο πρόσφατο ολοκαύτωμα: ο παραγκωνισμός της Πυροσβεστικής. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στη δικαιοδοσία του οποίου υπάγεται η εν λόγω υπηρεσία, δεν προχώρησε στις απαιτούμενες προσλήψεις προσωπικού, προτιμώντας να προσλάβει χιλιάδες νέους αστυνομικούς (πιο αναγκαίους, φαίνεται...) αλλά και... αγροφύλακες.

Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Πυροσβεστικό Σώμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βύρων Πολύδωρας έσπευσε να μεταθέσει αξιωματικούς που ήταν μέλη του κυβερνώντος κόμματος σε θέσεις-κλειδιά, οι οποίοι δυστυχώς αποδείχτηκαν αν όχι παντελώς ανίκανοι, τουλάχιστον ανεπαρκείς, στην αντιμετώπιση των πολυάριθμων πυρκαγιών που εκδηλώθηκαν [xvii] . Παράλληλα το υπουργείο φρόντισε να αχρηστεύσει εντελώς και το ρόλο της Δασικής Υπηρεσίας στη δασοπυρόσβεση, παραχωρώντας τον αμιγώς στην Πυροσβεστική, σε μια υπηρεσία που δεν γνώριζε πώς να προσανατολιστεί μες στα δάση αν δεν υπήρχε επαρκής χαρτογράφηση...

Η ώρα είχε πια φτάσει

Τα τουριστικά καρτέλ είχαν από νωρίς «διαγνώσει» όλη αυτήν την ατμόσφαιρα ανεπάρκειας. Και ενθαρρυμένα από το εκρηκτικό κοκτέιλ «υψηλότατες θερμοκρασίες - ισχυροί άνεμοι» των τελευταίων ημερών, διαισθάνθηκαν ότι ήρθε η ώρα τους...

Δεν έμενε πια τίποτα άλλο παρά να βρεθούν και οι φυσικοί αυτουργοί (ίσως οικονομικά εξαθλιωμένοι, με ελαφρώς ελαστική συνείδηση, μετανάστες, τοπικοί παρίες ή γενικώς φτωχοδιάβολοι ή ακόμα -ποιος ξέρει;- και έμμισθοι πράκτορες), των οποίων οι τραπεζικές καταθέσεις θα αυξάνονταν με μερικές χιλιάδες ευρώ. Την κατάλληλη στιγμή τα εμπρηστικά σχέδια μπήκαν σε πλήρη εφαρμογή...

Αποδιοπομπαίοι τράγοι

Μόλις μαίνονταν οι πρώτες φωτιές, όλοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για τους συνήθεις οικοπεδοφάγους που καίνε κομμάτια δασικών εκτάσεων κάθε χρόνο με σκοπό να χτίσουν μετά σ' αυτές. Όταν όμως ξέσπαγαν ολοένα και νέες φωτιές, που στην κυριολεξία κατέκαψαν ολόκληρα χωριά και σκότωσαν δεκάδες ανθρώπους, πολλοί άρχισαν να υποψιάζονται ότι κάτι σάπιο συμβαίνει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας...

Ήταν εμφανές ότι η Ελλάδα δεχόταν επίθεση. Αυτό το πρόσεξε και η κυβέρνηση. Από ποιους όμως; Έπρεπε να βρεθεί γρήγορα ο φταίχτης. Κα ι εφόσον η Πυροσβεστική και η πολιτική της ηγεσία αποδείχθηκαν παντελώς ανίκανες, η ΝΔ επιχείρησε να αξιοποιήσει τον όλεθρο που προκάλεσαν τα καρτέλ προς... όφελός της!

Δύο μέρες μετά την πύρινη κόλαση, ο Πρωθυπουργός, ακολουθώντας παραινέσεις επικοινωνιακών του συμβούλων, εμφανιζόταν στην τηλεόραση φορώντας ένα απλό μπουφάν (όπως ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου) και δήλωνε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει «οργανωμένη τρομοκρατική απειλή».

Και αν ο ίδιος ούτε καν διανοήθηκε να κατονομάσει δημοσίως τους αληθινούς τρομοκράτες, των οποίων την ταυτότητα προφανώς γνωρίζει, κυβερνητικά μεγαλοστελέχια έβγαιναν υπογείως και κατάγγελναν είτε πασοκικές συνωμοσίες είτε δάκτυλο ξένης χώρας... Ορισμένοι μάλιστα έφτασαν μέχρι το (φαιδρότατο) σημείο να υπονοήσουν ότι τις πυρκαγιές τις έβαλαν άτομα του αναρχοαυτόνομου χώρου, «για να αποσταθεροποιήσουν τη Δημοκρατία»!

Τα δε προσκείμενα στην κυβέρνηση ΜΜΕ επινοούσαν κάθε μ νέους «εχθρούς»: Τούρκους, Αλβανούς, Σκοπιανούς.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ έσπευσε αμέσως να καταδικάσει όλα αυτά τα σενάρια, σαν θεωρίες συνωμοσίας, αλλά, μην μπορώντας (ή μη θέλοντας) να κατονομάσει το ποιος μπορεί να είναι αυτός που βάζει... 290 εστίες φωτιάς ταυτοχρόνως φρόντισε να ρίξει όλο το φταίξιμο στην κυβέρνηση κατηγορώντας την για ανικανότητα. Η αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με τα πανίσχυρα τουριστικά καρτέλ ίσως άλλωστε να του κόστιζε μεγάλες μερίδες ψηφοφόρων στις επικείμενες εκλογές...

Εν τω μεταξύ η Αστυνομία και οι υπαγόμενες σ' αυτήν μυστικές υπηρεσίες έδειξαν ότι θα έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να εντοπιστούν οι αυτουργοί του εγκλήματος. Αποτέλεσμα; Η σύλληψη μιας ηλικιωμένης γυναίκας στη Ζαχάρω για πρόκληση πυρκαγιάς ενώ μαγείρευε στην αυλή της, ενός Αλβανού μετανάστη που επαγγέλθηκε παραπλανητικά ότι είχε βάλει φωτιές με σκοπό να εκδικηθεί τους Έλληνες εργοδότες που τον είχαν κακομεταχειριστεί, αλλά και ενός 62χρονου με ψυχολογικά προβλήματα, παλιού στελέχους του ΠΑΣΟΚ ( σ.σ.: βρέθηκε επιτέλους ο ένοχος!), που συνελήφθη στην Αρεόπολη Λακωνίας και ο οποίος εξαναγκάστηκε, όπως αργότερα έγινε γνωστό, να ομολογήσει ότι ήταν ένας από τους εμπρηστές [xviii] ...

Πολλοί άρχισαν να αναρωτιούνται μήπως στην περίπτωση αυτή η Αστυνομία δεν δρούσε κατ' ανάγκην με τη (γνωστή) ανικανότητά της, αλλά ίσως να της είχε ανατεθεί μια αποστολή θόλωσης των νερών...

Ο τραγικός επίλογος

Μέρα με τη μέρα, όσο βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία στη δημοσιότητα, καθίσταται ολοένα και πιο εμφανής ο «ύποπτος» ρόλος των τουριστικών καρτέλ σ' αυτήν την υπόθεση.

Όλη δε η Πελοπόννησος βοά πια ότι τουριστικά μπλοκ της Δ. Ευρώπης (και της Αμερικής), με τη συνεργασία Ελλήνων επιχειρηματικών αντιπροσώπων και την ανοχή ντόπιων πολιτικών, από καιρό προσπαθούν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε τεράστιο τουριστικό θέρετρο για πλούσιους Ευρωπαίους (και Αμερικανούς) και τους κατοίκους της σε σερβιτόρους.

Αν όμως σκόπευαν να την αξιοποιήσουν, γιατί να φτάσουν στο σημείο να την... κάψουν;

Την απάντηση μας τη δίνει, πάλι, η ίδια η Πελοπόννησος, οι... ιθαγενείς της οποίας δεν έδειχναν και πολύ σύμφωνοι σ' ένα τέτοιο σχέδιο. Το μόνο που δεν ήθελαν οι Πελοποννήσιοι θα ήταν να ξυπνήσουν μια μέρα και να δουν εκποιημένη τη γη τους, κοψοχρονιά, σε μια πολυεθνική και τους εαυτούς τους σε ρόλο σύγχρονων ειλώτων.

Ασκήθηκαν λοιπόν πιέσεις - οικονομικές και άλλου τύπου. Κι αυτές όμως δεν απέδωσαν. Και όταν πια κρίθηκε ότι όλες οι προσπάθειες ναυάγησαν, ένα πράγμα μόνο φαινόταν ότι θα έσωζε τα σχέδια των «επενδυτών»: μια τυχαία πύρινη λαίλαπα...

Η οποία ήρθε.

Μέχρι στιγμής, τα ευρωαμερικανικά καρτέλ φαίνεται ότι έχουν πετύχει το στόχο τους: ερήμωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδας.

Θα καταφέρουν να ερημώσουν και την υπόλοιπη χώρα;

Ο μόνος που μπορεί να απαντήσει σ' αυτό είναι ο ίδιος ο (πληγείς) λαός:

Θα ξαναπάρει στα χέρια του τη γη που του ανήκει ή θα παραδοθεί αμαχητί στις τουριστικές βιομηχανίες που έ-ρ-χ-ο-ν-τ-α-ι οσονούπω σε Ολυμπία, Ζαχάρω, Ταΰγετο και Πάρνωνα;

Αυτός θα αποφασίσει...

καμιά καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη

ΚΑΛΟ Σ-Κ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!!!!!!
--ΚΑΫΜΕΝΕ ΓΙΕ ΜΟΥ ΤΙ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!!!!!

quote:

---

Έλα παραείσαι υποψιασμένος....
Εκτός και είπε τίποτα κανένας γέροντας

---

Δεν υποψιαζομαι κατι, ή οτι θα γινει κατι... απλως λεω για την γενικοτερη ασταθεια που υπαρχει, τουλαχιστο τα τελευταια 18 χρονια! (απο το 1989 και μετα)... με συνεπεια στις τεραστιες καταστροφες, στα πολλα "μετωπα" (Κυπριακο, Τουρκικο, Σκοπιανικο κτλ)...

Μαρακι8... δεν ειναι μονο 65 οι νεκροι... το συνολον ειναι 75 (οι 10 απο τις φωτιες του Ιουλιου)... Απο οτι φαινεται... καποιοι ξεχνανε (κυριως πολιτικοι-δημοσιογραφοι) και δυστυχως... θα ξεχαστουν και αλλα πολλα!

Γιατι, αμα αρχισουμε τις απανωτες εκλογες, ωστε να βρεθει η αυτοδυναμια... τοτε ειναι που θα ερθει το αποτελειωτικο χαος στην Ελλαδα

quote:

---

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ, ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΔΕ ΤΟ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΠΟΥ, ΤΟ ΕΙΠΕ ΟΜΩΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΠΕΦΤΕΙ ΕΞΩ

---

Εν οίδα ότι ουδέν είδα!

quote:

---

Καλησπέρα σε όλους

Να το πω εγώ απολύστερα, όπως το διαλαλώ εδώ και κάποια χρόνια; το αργότερο το 2050 (αν δεν έχει προκύψει φυσικά κάποιο πολύ μεγαλύτερο από τα βαλκανικά μας πλαίσια γεγονός), με την πολιτική, τη διπλωματία, την ηγεσία που έχουμε, η Ελλάδα θα είναι ίσαμε το 50% (σε έκταση) αυτής που είναι σήμερα.
Και χαρακτηρίστε με όπως θέλετε... πάταξον μεν, άκουσον δε.

Φιλικά
Κωστάκης

Εν οίδα ότι ουδέν είδα!

---

Ποιο πολυ "προ-βλεπω" οτι η Ελλαδα, θα "χασει" εδαφη... λογο του Φαινομενου του Θερμοκηπιου-αυξηση της θερμοκρασιας-αυξηση των υδατων

αυτα που συμβαινουν στην μεσογειο και οχι μονο,προσωφετος ειναι το αποτελεσμα του μικρο-σε-βιου ανθρωπου..
αφου απομακρυνθηκαμε ο ενας απο τον αλλο τωρα αναβουμε και καμια φωτια για πλακα.
και ουτε ενας μα ουτε ενας δεν σκεφταται λογικα,παναθρωπινα που λεμε.ουτε τον εαυτο μας δεν αγαπαμε πως να νιωσουμε το τι χανεται απο το φυσικο μας περιβαλον.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr