ESOTERICA.gr Forums !

ESOTERICA.gr Forums !
Κεντρική Σελίδα | Προφίλ | Εγγραφή | Ενεργά Θέματα | Μέλη | Αναζήτηση | FAQ
Όνομα Μέλους:
Password:
Επιλογή Γλώσσας
Φύλαξη Password
Ξεχάσατε τον Κωδικό;
 Όλα τα Forums
 .-= Η ΨΥΧΗ =-.
 Ποίηση από τους άδοξους ποιητές των αιώνων,και όχι μόνο...
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Σελίδα: 
από 6
Συγγραφέας Προηγούμενο Θέμα Θέμα Επόμενο Θέμα  
nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 03/02/2006, 20:51:56  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Φυσικά ο τίτλος του τόπικ είναι επηρεασμένος από το ποίημα του Καρυωτάκη..
Εδω θα ήθελα να αφήσουμε ποιήματα από τους λεγόμενους "καταραμένους" ποιητές...και όχι μόνο...
Ποιητές που βούτηξαν στα πιο μοναχικά λημέρια του μυαλού τους ώστε να μας ταξιδέψουν σε μέρη παράξενα...σε μέρη που ακόμη και οι θεοί θα ζήλευαν...
Καρυωτάκης...Μποντλέρ...Γκαίτε...Πόε...Μπάϊρον...

Θα ξεκινήσω με Γκαίτε λοιπόν...
από το έργο του,ΦΑΟΥΣΤ

Ο ΚΥΡΙΟΣ :τον Φάουστ τον γνωρίζεις?

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :το δόκτορα?

Ο ΚΥΡΙΟΣ :το δούλο μου!

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :αλήθεια!ναι,για σας παράξενα δουλεύει.
Από τη γη,ο τρελός,ούτε φαί ούτε ποτό γυρεύει.
Τον καίει λαχτάρα και μακριά τόνε τραβα,
γίνετε τρέλα και θαρρώ τη μισοξέρει,
από τον ουρανό ζητά πανώριο αστέρι
και από τη γη την ύψιστη της ηδονής χαρά.
Κί όμως μήδε τα κοντινά,μήδε τα μακρυσμένα
δεν του μερώνουνε τα στήθια του τα ταραγμένα.

Ο ΚΥΡΙΟΣ :αν με τη σύγχυση παλεύει τώρα,
το φωτεινό το δρόμο μου θ'ακολουθήσει.
Το ξέρει ο κυπουρός,όταν το δέντρο πρασινίσει
πως θάρθουνε τ'άνθη,θάρθει του καρπού η ώρα.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ :βάζετε στοίχημα πως θα τον χάσετε?
Την αδειά μόνο δώστε μου και ξέρω
σιγά σιγά με τα νερά μου να τον φέρω.

Ο ΚΥΡΙΟΣ :όσο θα ζεί αυτός πάνω στη γη,
δοκίμαζέ τον,δε στο απαγορεύω
λάθη θα κάνει όποιος παλεύει και μοχθεί.

..................



I'm really sorry...

Edited by - nossoforos on 03/02/2006 22:23:24

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 03/02/2006, 21:30:15  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Καρυωτάκης...
"Μπαλάντα στούς άδοξους ποιητές των αιώνων"

Από θεούς και ανθρώπους μισημένοι,
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλεν.τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκό με <<Τιμωρίες>> την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που'ναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι,
και αν οι Μποντλέρ έζησαν νεκροί,
η αθανασία τους είναι χαραγμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που'ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,
στην τραγικήν απάτη τους δοσμένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που΄ναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροι:
<<Ποιός άδοξος ποιητής>> θέλω να μου πούνε
<<την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που΄ναι?>>

............


I'm really sorry...

Edited by - nossoforos on 03/02/2006 21:36:38

Edited by - nossoforos on 03/02/2006 22:23:55Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 03/02/2006, 22:19:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μίλτον...
"Χαμένος Παράδεισος"

Τι και αν χάσαμε την μάχη?
Δεν χάθηκαν όλα,η αδάμαστη θέληση,
και η προσήλωση στην εκδίκηση,το αθάνατο μίσος,
και το κουράγιο ποτέ να μην υποκύψω ή να παραδοθώ.
Και τι άλλο μπορεί να σημαίνει το να μην παραδοθώ?
Ότι η δόξα ποτέ δεν θ'απομακρύνει από μένα
την οργή ή τη δυναμή της...

..........

Πόσο μισώ τις ακτίνες σου ήλιε,σου λέω
ότι πώς ήμουν πρίν πέσω μου θυμίζουν,
τη δόξα που κάποτε επάνω από τη δική σου σφαίρα είχα,
μέχρι που η αλαζονεία και πιότερο η φιλοδοξία με πέταξε κάτω
να πολεμώ στον ουρανό
με τον ασύγκριτο βασιλιά του Ουρανού...


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 03/02/2006, 22:47:04  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
H.F.Lovecraft...
Θα καταδυθούμε στις μαύρες αβύσσους...
Στο λημέρι των βυθησμένων...
Όπου θα ζούμε μέσα σε θαύματα και δόξα...
Για πάντα...


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 10:55:30  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μαρία Πολυδούρη...
(Έλα μαζί μου...)

Έλα μαζί μου, αφού ήθελες ν’ αναίβης
σε τούτη την απόκοσμη κορφή.
Μονάχα μη θελήσεις να κατέβης,
δεν είνε πουθενά μια επιστροφή.

Την πλάνα ανησυχία σου θα πληρώσης
όχι, σαν άλλοτε, με χαλασμό.
Τώρα πρώτη φορά θα παραδώσης
και το στερνό σου ακόμα στοχασμό.

Και τότε πια, τα μάγια θα λυθούνε.
Θα μείνουμε μονάχοι στην ερμιά.
Τα γύρω σ’ ένα γύρο θα χαθούνε
και θάμαστε σαν κρεμαστά κορμιά.

Τα χέρια μας μονάχα τα μαλλιά μας
θ’ αγγίζουνε στο φοβερό κενό.
Σαν άνεμος θα πέρνη τη μιλιά μας
και θάναι τάχα εμπόδιο κοινό,

ενώ μέσα στα λόγια μας θα πνέη
της ίδιας της ψυχής μας ο χαμός.
(Και μ’ όλα αυτά να μοιάζουμε σα νέοι
κι’ ούτε κι’ αυτός να λείπη ο στολισμός!)


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 10:57:50  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μαρία Πολυδούρη...
Σ’ ένα νέο που αυτοκτόνησε

Αυτόν τον καταδίωκε ένα πνεύμα
στις σκοτεινές εκτάσεις της ζωής του.
Οι ασχολίες του, οι χαρές του, σ’ ένα νεύμα
προσχήματα γινόνταν της ορμής του.

Τα ωραία βιβλία, η σκέψη, ένα ορμητήριο
λίγες στιγμές. βίαιος στον έρωτά του.
Ύστερα γέμιζε η όψη του μυστήριο
και τίποτε δεν ταίριαζε κοντά του.

Ένας περίεργος ξένος επλανιόταν
αναμεσόμας, μ’ όψη αλλοιωμένη.
Την υποψία μας δε μας την αρνιόταν
πως κάτι φοβερό τον περιμένει.

Ήταν ωραίος παράξενα, σαν κείνους
που ο Θάνατος τους έχει ξεχωρίσει.
Δινόταν στους φριχτότερους κινδύνους
σαν κάτι να τον είχε εξασφαλίσει.

Ένα πρωί, σε μια κάρυνη θήκη
τον βρήκαμε νεκρό μ’ ένα σημάδι
στον κρόταφο. Ήταν όλος σα μια νίκη,
σα φως που ρίχνει γύρω του σκοτάδι.

Είχε μια τέτοια απλότη και γαλήνη,
μια γελαστή μορφή ζωντανεμένη!
Όλος μια ευχαριστία σα νάχε γίνει.
Κ’ η αιτία του κακού σημαδεμένη.


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 12:03:16  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Κλάρκ Άστον Σμίθ...
"το καταφύγιο της ομορφίας"

Από τόπους των οραμάτων μου
εκεί που ο ήλιος σβύνει πέρα
ατελείωτη σκληρή βροχή δέρνει απειλητικά την μέρα.
Κι από την νύχτα τ'αστέρια σου μοιραία θ'αφανιστούν.
Ομορφιά,δίπλα μου θα σταθείς,
όταν η μέρα κι η νύχτα θα χαθούν?

Άστεγος,σε πύλες σκοτεινές κι απελπισμένος.
θα μου αρνηθείς την προσευχή σου καταφύγιο να βρώ?
και προσπερνώντας την πόρτα του τύμβου
που είμαι κοιμισμένος
με μίσος τον εραστή θ'αποστραφείς όταν εγώ θα σε καλώ?
Αλίμονο,τι έχω εγώ να σου προσφέρω?
παγερούς διαδρόμους του νου,
υγρά δωμάτια της μνήμης που θα κατοικήσεις?
μαζί με θλίψεις και σκέψεις απλανείς...

Κι η ιστορία μου τελείωνει
στο τελευταίο των αισθήσεων οχυρό
που καταρρέει από την ακατανόμαστη απειλή
κι οικοδεσπότης εγώ....
φίλος γίνομαι με το αχόρταγω σκουλήκι.


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

kswtikoula
Μέλος 3ης Βαθμίδας

Greece
676 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 12:26:24  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kswtikoula  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος kswtikoula  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ...

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ'όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ'ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά'

κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι,
κι αν ξέρω πως ποτέ δεν θα ειπωθεί'

κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθειά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλον ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογυάλι,
μου λέει για κάποια που ζησα ζωή!


Κώστας Καρυωτάκης

Θα αλλάξει η ζωή μας μου είπες...
Δεν άλλαξες όμως εσύ...
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 12:49:00  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Γιώργος Παυλόπουλος...
"τα αντικλείδια"

Η ποιήση είναι μια πόρτα ανοιχτή!.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε.Όμοως μερικοί
κάτι βλέπουν,το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνοουνε να μπούν.
Η πόρτα τότε κλείνει.Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει.Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιός το έχει.Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια.Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πιά.Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να δούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατελείωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν'ανοίξουμε την πόρτα της ποίησης.

ΜΑ Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ...


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 13:59:03  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Κώστας Καρυωτάκης

Πρέβεζα

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,
για να ζυγίσει, μια "ελλιπή" μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 14:04:36  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Κώστας Ουράνης

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μεσ' στην κρύα μου κάμαρα, όπως έζησα μόνος'
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τον κούφιο τον θόρυβο που ανεβάζει ο δρόμος

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
μέσα σ'επιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία,
θα με βρουν στο κρεββάτι μου. θε ναρθεί ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία.

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "-Τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Εχει μέρες που χάθηκε!..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "-Μ' αυτός έχει πεθάνει".

Μια στιγμή θα κοιτάξουνε ο καθένας τον άλλον,
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι,
θε να που: Τ' ειν' ο άνθρωπος!... Χτες ακόμα ζούσε!"
Και βουβά το παιγνίδι τους θ' αρχινήσουνε πάλι.

Κάποιος θάναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένη,
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, πούχε κάποτ' εκδώσει
συλλογήν με ποιήματα πολλά υποσχομένην".

Κι αυτός θάναι ο στερνός της ζωής μου επιτάφιος.
Θα με κλάψουνε βέβαια μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσιους παπάδες
όπου θάναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου.

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη στο πολύβοο Παρίσι,
και μια Κίττυ θαρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα -και νεκρό θα με βρίσει.

.
.
.
ΥΓ : Καλημέρα...όοοοοοολο αισιοδοξία!!!

Edited by - durden_alie on 04/02/2006 14:05:29Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 14:28:52  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Blas de Otero

Me queda la palabra

Si he perdido la vida, el tiempo,
todo lo tire como un anillo al agua.
Si he perdido la voz en la maleza,
me queda la palabra .

Si he sufrido la sed, el hambre,
todo lo que era mio y resulto ser nada.
Si he segado las sombras en silencio,
me queda la palabra .

Si abri los ojos para ver el rostro
puro y terrible de mi patria.
Si abri los labios hasta desgarrarmelos,
me queda la palabra.

.
.
.
.
.
Και, για τη μετάφραση...

.
.
Μου απομένει η λέξη

Αν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα
όσα έριξα, σαν δαχτυλίδι στο νερό,
αν έχω χάσει τη φωνή μες στ' αγριόχορτα,
μου απομένει η λέξη.

Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα
όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα,
αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά,
μου απομένει η λέξη.

Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο
το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου,
αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω,
μου απομένει η λέξη.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 14:29:11  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
Καλημέρα...όοοοοοολο αισιοδοξία!!!

Χα,χα,χαααα!
καλημέρα φίλε...

Λόρδος Μπάϊρον...
"Κάιν:Ένα μυστήριο"

Σου λέω ότι το ερπετό δεν ήταν τίποτα παραπάνω
από ένα απλό ερπετό...ρώτα τα Χερουβείμ
που φυλάγουν το δένδρο του πειρασμού.
Όταν χιλιάδες εποχές θα έχουν περάσει πάνω από τις
νεκρές σου στάχτες και τον σπόρο σου,
ο σπόρος του κόσμου εκείνου μπορεί με στολίδια να ντύσει
το παλαιότερο σφάλμα στο μύθο,και να μου δώσει
τη μορφή που περιφρονώ,όπως περιφρονώ όλους
όσους τον προσκυνάνε,
αυτόν που έφτιαξε τα πράγματα να υποκλίνονται
μπροστά στη βλοσυρή,μοναχική αιωνιότητά του...
Αλλά εμείς που βλέπουμε την αλήθεια,πρέπει να την πούμε.
Οι γονείς άκουσαν αυτό το σερνόμενο πράγμα,
κι έπεσαν...


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 14:41:47  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
"Ο κύκλος μυστηρίου του Τσέστερ"

Τώρα που βλέπω πόσο όμορφο σε έφτιαξα
και σε έχω εξυψώσει τόσο
και να,σε τοποθετώ δίπλα στον θρόνο μου,
η αγάπη μου για σένα είναι τόσο θερμή
μην πέφτεις σε απόγνωση...
Μην αγγίζεις το θρόνο μου χωρίς συγκατάθεση.
Όλη την ομορφιά σου θα φανερώσω,
και η αλαζονεία δεν πρέπει να είναι ο σκοπός σου.

..................

Στούς ουρανούς θα ανέβω.
πάνω από τα άστρα του θεού θα υψώσω τον θρόνο μου
και θα καθήσω πάνω στο βουνό της συνάντησης
στα πιό απομακρυσμένα μέρη του βορρά.
...Θα κάνω τον εαυτό μου να μοιάζει με τον Ύψιστο.


I'm really sorry...

Edited by - nossoforos on 04/02/2006 14:42:41Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

kswtikoula
Μέλος 3ης Βαθμίδας

Greece
676 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 15:11:14  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kswtikoula  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος kswtikoula  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Πως με κοιτάζει έτσι
αυτό το άσπρο κομμάτι χαρτί
πως με κοιτάζει έτσι το φεγγάρι...
Πως θροϊζει μέσα μου
αυτόν τον παγωμένο χάρτη στο βυθό
πως με κοιτάει έτσι το φεγγάρι...
Ποιανού καιρού το λυπημένο δάχτυλο
κρυμμένο πίσω από δάση και βουνά
δείχνει παντού και πουθενά
τι θέλει το φεγγάρι...
Ποιανού αλόγου τρελαμένου το χλιμίντρισμα
κάνει τόση απήχηση μέσα μου
μου διογκώνει το Εγώ μου...
Ποιανής σελήνης έκλειψη
ποιου φεγγαριού η χάση
μαζί σηκώνει μέσα μου
άμπωτη και παλίρροια δίδυμες αδερφές μου...
πως με κοιτ...
Πως σκύβει έτσι πάνω στο στόμα μου να δει
αν ανασαίνω ο Καρυωτάκης...

Κατερίνα Γώγου

Την αισιόδοξη καλησπέρα μου!

Θα αλλάξει η ζωή μας μου είπες...
Δεν άλλαξες όμως εσύ...
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

kswtikoula
Μέλος 3ης Βαθμίδας

Greece
676 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 15:34:20  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους kswtikoula  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος kswtikoula  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Ποιος Ξέρει

Καμιάν απο τις πίκρες μου δε γνώρισες
τις πίκρες μου τις άσωστες τις μαύρες
και στων ματιών μου μες στο φεγγοβόλημα
τα δάκρυα μου στεγνωμένα τα 'βρες

Εσύ μονάχα το γλυκό χαμόγελο
καμάρωσες στα χείλη μου απλωμένο
και έχεις μες στων ματιών μου το ξαστέρωμα
τον πόθο σου τρελά καθρεφτισμένο

Με γνώρισες να γέρνω στην αγάπη σου
σα πεταλούδα στ' άλικο λουλούδι
και να σκορπίζω όσο η καρδιά μου δίνονταν
μεθυστικό το ερωτικό τραγούδι.

Μαρία Πολυδούρη

Θα αλλάξει η ζωή μας μου είπες...
Δεν άλλαξες όμως εσύ...
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Dying_Incubus
Συντονιστής

Tuvalu
13482 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 15:54:12  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους Dying_Incubus  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μια έκφανση της ποίησης που μου αρέσει!
Παρόλα αυτά, θα πρότεινα τη μεταφορά του topic σε κάποια άλλη κατηγορία μιάς και δε νομίζω οτι έχει τόση μεγάλη σχέση με το Παράξενο!

In anticipation of my resurrection...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 16:38:15  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Φίλε dying incubus,
εγώ λέω να αφήσεις ένα ποίημα!
Ξέρεις εσύ,αυτά με την γοτθική ατμόσφαιρα...

Όσον αφορά την μεταφορά του θέματος,
φίλε μου όλα τα παραπάνω ποιήματα έχουν να κάνουν με το παράξενο...
Εκτός αυτού,νομίζω ότι "στολίζει" αρκετά την κατηγορία παράξενο.
Νομίζω ότι τα ποιήματα που αφήνω αντιπροσωπεύουν απόλυτα τον όρο "παράξενο".
Τι να πω,εσείς ξέρετε.



I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 16:52:15  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

...Και καθώς ήσηχη θα κοιμάσαι εδώ
έρποντας θα έρθω σε σένα
τη ζωή και το αίμα να σου πιώ
και έτσι θα τρέμεις για μένα
κι εγώ θα σε φιλώ
και τοο κατώφλι του θανάτου θα διαβείς
με φόβο,μες στην κρύα μου αγκαλιά
και θέλω μόνο αυτό να σε ρωτήσω
πρίν μαζί σου να πετάξω
ποια μάνα θα σου δείξει αυτά
που έχω εγώ να σου διδάξω?.

August Ossenfelder...
"Der vampir"


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 17:13:57  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

"ΚΑΡΚΟΣΑ"

Σε ακτές μυστικές του ουρανού
Φτάνουν τα συννεφένια κύμματα από αλλού
Και δύο ήλιοι δίδυμοι στην λίμνη κρύβονται
Κι οι σκιές παντού απλώνονται
...στην ΚΑΡΚΟΣΑ

Παράξενη είναι η νύχτα που μαύρα άστρα την φωτίζουν
Κι αλλόκοτα φεγγάρια στους ουρανούς της τριγυρήζουνν.
Μα ακόμα πιο παράξενη είναι
...η χαμένη ΚΑΡΚΟΣΑ

Τραγούδια που οι Υάδες θα τραγουδήσουν
Και μεσ’στον άνεμο παντού θα ηχήσουν
Και τα κουρελιασμένα του βασιλιά τα ρούχα θα κυμματίσουν
Τραγούδια που πριν ακουστούν θα σιγήσουν
...στη θαμπή ΚΑΡΚΟΣΑ

Η φωνή είναι νεκρή
Το τραγούδι της ψυχής μου πεθαίνει
Ατραγούδιστο πεθαίνει
Και σαν δάκρυ κρυφά
Θα ξεψυχήσει και θα παγώσει
...στην μυστική ΚΑΡΚΟΣΑ...



I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 17:58:13  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Μποντλέρ...
"το ανεπανόρθωτο"

Την παλιά Τύψη, τη βαριά, μπορούμε να την πνίξουμε,
που ζεί, σαλεύει και στριφογυρνά,
που θρέφεται απο μας σαν το σκουλίκι απο τα πτώματα
και σαν την κάμπια απ' τη βελανιδιά;
Μπορούμε την ανήλεη την Τύψη να την πνίξουμε;
Σε ποιο κρασί, ποιο φίλτρο, σε ποιο βότανο,
θα πνίξουμε τον παλιό τούτο εχθρό,
τον καταστεπτικό σαν την εταίρα και τον λαίμαργο,
και σαν μυρμήγκι υπομονετικό;
Σε ποιο κρασί; Ποιο φίλτρο; Σε ποιο βότανο;
Πές το, αν το ξέρεις, ω πες το, ωραία μάγισσα,
σ' αυτό το πνεύμα απ' αγωνία γεμάτο,
σ' αυτόν που ξεψυχάει κι οι λαβωμένοι τον τσακίζουνε,
που' ναι απ' το πέταλο του αλόγου κάτω,
πες το, αν το ξέρεις, ω πες το, ωραία μάγισσα,
σ' αυτόν που ξεψυχά κι ο λύκος τον μυρίζεται
και το κοράκι τον παραμονεύει,
σ' αυτόν τον τσακισμένο στρατιώτη, αν πρέπει ανέλπιδα
τον τάφο του και το σταυρό του να γυρεύει
σ' αυτόν που ξεψυχά κι ο λύκος τον μυρίζεται!
Μπορούμε ένα ουρανό, μαύρο σαν λάσπη, να φωτίσουμε;
Μπορούμε να ξεσκίσουμε σκοτάδια,
πηχτά πιο κι απ' την πίσσα, δίχως αστέρια, ξημερώματα και βράδυα;
Μπορούμε ένα ουρανό, μαύρο σαν λάσπη, να φωτίσουμε;


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

amalia
Διαχειριστής

Greece
10782 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 20:01:54  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους amalia  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
nossoforos
όντως τα ποιήματα που έχουν παρατεθεί εδώ, αποτελούν ένα στολίδι για την κατηγορία του ΠΑΡΆΞΕΝΟΥ.
Ωστόσο, μιας και θεωρώ πως ένα στολίδι αναδύκνειται ακόμα περισσότερο όταν ενταχθεί με τρόπο αρμονικό και ταιριαστό σε ένα γενικότερο σύνολο, πιστεύω πως η μετακίνησή του θέματος αυτού στην ενότητα "Η ΨΥΧΗ" θα φωτίσει όλα τα θέματα ακόμα περισσότερο.

κλικ me
Ποτέ μην δεχτείς τα σύνορα του ανθρώπου!
Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες: ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 21:46:24  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
William Blake

And Did Those Feet in Ancient Time

And did those feet in ancient time
Walk upon England's mountains green?
And was the holy Lamb of God
On England's pleasant pastures seen?

And did the Countenance Divine
Shine forth upon our clouded hills?
And was Jerusalem builded here
Among these dark satanic mills?

Bring me my bow of burning gold!
Bring me my arrows of desire!
Bring me my spear! O clouds, unfold!
Bring me my chariot of fire!

I will not cease from mental fight,
Nor shall my sword sleep in my hand,
Till we have built Jerusalem
In England's green and pleasant land.

.
.
.
ΥΓ :

quote:
μετακίνησή του θέματος αυτού στην ενότητα "Η ΨΥΧΗ" θα φωτίσει όλα τα θέματα ακόμα περισσότερο.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 22:12:53  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
quote:
όντως τα ποιήματα που έχουν παρατεθεί εδώ, αποτελούν ένα στολίδι για την κατηγορία του ΠΑΡΆΞΕΝΟΥ.
Ωστόσο, μιας και θεωρώ πως ένα στολίδι αναδύκνειται ακόμα περισσότερο όταν ενταχθεί με τρόπο αρμονικό και ταιριαστό σε ένα γενικότερο σύνολο, πιστεύω πως η μετακίνησή του θέματος αυτού στην ενότητα "Η ΨΥΧΗ" θα φωτίσει όλα τα θέματα ακόμα περισσότερο.

No problemo...


I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 22:16:45  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Αυτός,περήφανος πάνω από τους υπόλοιπους
ξέχωρος σε μορφή και χειρονομίες
σαν πύργος υψωνόταν,κι η όψη του δεν είχε χάσει ακόμη
όλη την πρότερή της λάμψη,ούτε κι έμοιαζε
πιο κάτω απ'τους αρχαγγέλους,κατεστραμμένος και με την περίσσια
δόξα του σκοτεινιασμένη:'οπως όταν ο ήλιος που ανατέλλει
κοιτά χωρίς τις ακτίνες του
μέσα απ'του ορίζοντα το θολό αέρα,ή πίσω απ'το φεγγάρι
με έκλειψη αμυδρή,αχνό φως χύνει
στα μισά έθνη,και με το φόβο της αλλαγής
σαστίζει τους μονάρχες.Αν και τόσο σκοτεινός,έλαμπε
παραπάνω από όλους τους Αρχαγγέλους:αλλά το προσωπό του
είχε χαραχτεί από τις βροντές,και στο μαραμένο μαγουλό του
οι έγνοιες ήταν γραμμένες,κάτω όμως από το μέτωπο
του ατρόμητου κουράγιου και της τρανής περηφάνιας,περίμενε την εκδίκηση...
Μίλτον...
"Χαμένος Παράδεισος"



I'm really sorry...Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 22:17:51  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ.Ο Μιχαήλ και
Οι αγγέλοι αυτού του πολεμήσαι μετά του δράκοντος
και ο δράκων επολέμησε και οι αγγέλοι αυτού,και ουκ ισχύσεν
ουδε τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ...
Και εβλήθη ο δράκων,ο όφις ο μέγας,ο αρχαίος ,
ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς,ο πλανών την οικουμένην όλην,
εβλήθη εις την γην,και οι αγγέλοι αυτού μετ’αυτου εβλήθησαν...



I'm really sorry...

Edited by - nossoforos on 04/02/2006 22:19:41Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

nossoforos
Μέλος 2ης Βαθμίδας


295 Μηνύματα
Απεστάλη: 04/02/2006, 22:30:07  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους nossoforos  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Και σημείον μέγα ώφθη εν τω ουρανώς γυνή
περιβεβλημένη τον ήλιον,και η σελήνη υποκάτω των ποδών
αυτής,και επι της κεφαλής αυτης στέφανος αστέρων δώδεκα,
και εν γαστρί έχουσα και κράζει ωδίνουσα και βασανιζομένη τεκείν...



I'm really sorry...

Edited by - nossoforos on 04/02/2006 22:34:29Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 05/02/2006, 03:01:29  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Charles Baudelaire

Les Litanies de Satan

Ô toi, le plus savant et le plus beau des Anges,
Dieu trahi par le sort et privé de louanges,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Ô Prince de l'exil, à qui l'on a fait tort
Et qui, vaincu, toujours te redresses plus fort,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui sais tout, grand roi des choses souterraines,
Guérisseur familier des angoisses humaines,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, même aux lépreux, aux parias maudits,
Enseignes par l'amour le goût du Paradis,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Ô toi qui de la Mort, ta vieille et forte amante,
Engendras l'Espérance, — une folle charmante!


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui fais au proscrit ce regard calme et haut
Qui damne tout un peuple autour d'un échafaud.


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui sais en quels coins des terres envieuses
Le Dieu jaloux cacha les pierres précieuses,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi dont l'oeil clair connaît les profonds arsenaux
Où dort enseveli le peuple des métaux,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi dont la large main cache les précipices
Au somnambule errant au bord des édifices,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, magiquement, assouplis les vieux os
De l'ivrogne attardé foulé par les chevaux,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, pour consoler l'homme frêle qui souffre,
Nous appris à mêler le salpêtre et le soufre,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui poses ta marque, ô complice subtil,
Sur le front du Crésus impitoyable et vil,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui mets dans les yeux et dans le coeur des filles
Le culte de la plaie et l'amour des guenilles,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Bâton des exilés, lampe des inventeurs,
Confesseur des pendus et des conspirateurs,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Père adoptif de ceux qu'en sa noire colère
Du paradis terrestre a chassés Dieu le Père,


Ô Satan, prends pitié de ma longue misère!


Prière


Gloire et louange à toi, Satan, dans les hauteurs
Du Ciel, où tu régnas, et dans les profondeurs
De l'Enfer, où, vaincu, tu rêves en silence!
Fais que mon âme un jour, sous l'Arbre de Science,
Près de toi se repose, à l'heure où sur ton front
Comme un Temple nouveau ses rameaux s'épandront!

.
.
.
.
.

The Litany of Satan


O you, the wisest and fairest of the Angels,
God betrayed by destiny and deprived of praise,


O Satan, take pity on my long misery!


O Prince of Exile, you who have been wronged
And who vanquished always rise up again more strong,


O Satan, take pity on my long misery!


You who know all, great king of hidden things,
The familiar healer of human sufferings,


O Satan, take pity on my long misery!


You who teach through love the taste for Heaven
To the cursed pariah, even to the leper,


O Satan, take pity on my long misery!


You who of Death, your mistress old and strong,
Have begotten Hope, — a charming madcap!


O Satan, take pity on my long misery!


You who give the outlaw that calm and haughty look
That damns the whole multitude around his scaffold.


O Satan, take pity on my long misery!


You who know in what nooks of the miserly earth
A jealous God has hidden precious stones,


O Satan, take pity on my long misery!


You whose clear eye sees the deep arsenals
Where the tribe of metals sleeps in its tomb,


O Satan, take pity on my long misery!


You whose broad hand conceals the precipice
From the sleep-walker wandering on the building's ledge,


O Satan, take pity on my long misery!


You who soften magically the old bones
Of belated drunkards trampled by the horses,


O Satan, take pity on my long misery!


You who to console frail mankind in its sufferings
Taught us to mix sulphur and saltpeter,


O Satan, take pity on my long misery!


You who put your mark, O subtle accomplice,
Upon the brow of Croesus, base and pitiless,


O Satan, take pity on my long misery!


You who put in the eyes and hearts of prostitutes
The cult of sores and the love of rags and tatters,


O Satan, take pity on my long misery!


Staff of those in exile, lamp of the inventor,
Confessor of the hanged and of conspirators,


O Satan, take pity on my long misery!


Adopted father of those whom in black rage
— God the Father drove from the earthly paradise,


O Satan, take pity on my long misery!


Prayer


Glory and praise to you, O Satan, in the heights
Of Heaven where you reigned and in the depths
Of Hell where vanquished you dream in silence!
Grant that my soul may someday repose near to you
Under the Tree of Knowledge, when, over your brow,
Its branches will spread like a new Temple!

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 05/02/2006, 04:13:39  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)
Samuel Taylor Coleridge

The Rime of the Ancient Mariner

Introduction

Facile credo, plures esse Naturas invisibiles quam visibiles in rerum universitate. Sed horum omnium familiam quis nobis enarrabit ? et gradus et cognationes et discrimina et singulorum munera ? Quid agunt ? quae loca habitant ? Harum rerum notitiam semper ambivit ingenium humanum, nunquam attigit. Juvat, interea, non diffiteor, quandoque in animo, tanquam in tabulâ, majoris et melioris mundi imaginem contemplari : ne mens assuefacta hodiernae vitae minutiis se contrahat nimis, et tota subsidat in pusillas cogitationes. Sed veritati interea invigilandum est, modusque servandus, ut certa ab incertis, diem a nocte, distinguamus. - T. Burnet, Archaeol. Phil., p. 68

.
.
.
.
Translation :

I can easily believe, that there are more invisible than visible Beings in the universe. But who shall describe for us their families? and their ranks and relationships and distinguishing features and functions? What they do? where they live? The human mind has always circled around a knowledge of these things, never attaining it. I do not doubt, however, that it is sometimes beneficial to contemplate, in thought, as in a Picture, the image of a greater and better world; lest the intellect, habituated to the trivia of daily life, may contract itself too much, and wholly sink into trifles. But at the same time we must be vigilant for truth, and maintain proportion, that we may distinguish certain from uncertain, day from night.

Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 05/02/2006, 04:14:20  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Part I


An ancient Mariner meeteth three Gallants bidden to a wedding-feast, and detaineth one.

It is an ancient Mariner,
And he stoppeth one of three.
`By thy long beard and glittering eye,
Now wherefore stopp'st thou me ?

The Bridegroom's doors are opened wide,
And I am next of kin ;
The guests are met, the feast is set :
May'st hear the merry din.'

He holds him with his skinny hand,
`There was a ship,' quoth he.
`Hold off ! unhand me, grey-beard loon !'
Eftsoons his hand dropt he.

The Wedding-Guest is spell-bound by the eye of the old seafaring man, and constrained to hear his tale.

He holds him with his glittering eye--
The Wedding-Guest stood still,
And listens like a three years' child :
The Mariner hath his will.

The Wedding-Guest sat on a stone :
He cannot choose but hear ;
And thus spake on that ancient man,
The bright-eyed Mariner.

`The ship was cheered, the harbour cleared,
Merrily did we drop
Below the kirk, below the hill,
Below the lighthouse top.

The Mariner tells how the ship sailed southward with a good wind and fair weather, till it reached the Line.

The Sun came up upon the left,
Out of the sea came he !
And he shone bright, and on the right
Went down into the sea.

Higher and higher every day,
Till over the mast at noon--'
The Wedding-Guest here beat his breast,
For he heard the loud bassoon.

The Wedding-Guest heareth the bridal music ; but the Mariner continueth his tale.

The bride hath paced into the hall,
Red as a rose is she ;
Nodding their heads before her goes
The merry minstrelsy.

The Wedding-Guest he beat his breast,
Yet he cannot choose but hear ;
And thus spake on that ancient man,
The bright-eyed Mariner.

The ship driven by a storm toward the south pole.

`And now the STORM-BLAST came, and he
Was tyrannous and strong :
He struck with his o'ertaking wings,
And chased us south along.

With sloping masts and dipping prow,
As who pursued with yell and blow
Still treads the shadow of his foe,
And forward bends his head,
The ship drove fast, loud roared the blast,
The southward aye we fled.

And now there came both mist and snow,
And it grew wondrous cold :
And ice, mast-high, came floating by,
As green as emerald.

The land of ice, and of fearful sounds where no living thing was to be seen.

And through the drifts the snowy clifts
Did send a dismal sheen :
Nor shapes of men nor beasts we ken--
The ice was all between.

The ice was here, the ice was there,
The ice was all around :
It cracked and growled, and roared and howled,
Like noises in a swound !

Till a great sea-bird, called the Albatross, came through the snow-fog, and was received with great joy and hospitality.

At length did cross an Albatross,
Thorough the fog it came ;
As if it had been a Christian soul,
We hailed it in God's name.

It ate the food it ne'er had eat,
And round and round it flew.
The ice did split with a thunder-fit ;
The helmsman steered us through !

And lo ! the Albatross proveth a bird of good omen, and followeth the ship as it returned northward through fog and floating ice.

And a good south wind sprung up behind ;
The Albatross did follow,
And every day, for food or play,
Came to the mariner's hollo !

In mist or cloud, on mast or shroud,
It perched for vespers nine ;
Whiles all the night, through fog-smoke white,
Glimmered the white Moon-shine.'

The ancient Mariner inhospitably killeth the pious bird of good omen.

`God save thee, ancient Mariner !
From the fiends, that plague thee thus !--
Why look'st thou so ?'--With my cross-bow
I shot the ALBATROSS.


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

durden_alie
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"

Turkey
1532 Μηνύματα
Απεστάλη: 05/02/2006, 04:15:15  Εμφάνιση Προφίλ  Επισκεφθείτε την Προσωπική Σελίδα του Μέλους durden_alie  Στείλτε ένα Yahoo! Μήνυμα στο Μέλος durden_alie  Απάντηση με Παραπομπή (Quote)

Part II

The Sun now rose upon the right :
Out of the sea came he,
Still hid in mist, and on the left
Went down into the sea.

And the good south wind still blew behind,
But no sweet bird did follow,
Nor any day for food or play
Came to the mariners' hollo !

His shipmates cry out against the ancient Mariner, for killing the bird of good luck.

And I had done an hellish thing,
And it would work 'em woe :
For all averred, I had killed the bird
That made the breeze to blow.
Ah wretch ! said they, the bird to slay,
That made the breeze to blow !

But when the fog cleared off, they justify the same, and thus make themselves accomplices in the crime.

Nor dim nor red, like God's own head,
The glorious Sun uprist :
Then all averred, I had killed the bird
That brought the fog and mist.
'Twas right, said they, such birds to slay,
That bring the fog and mist.

The fair breeze continues ; the ship enters the Pacific Ocean, and sails northward, even till it reaches the Line.

The fair breeze blew, the white foam flew,
The furrow followed free ;
We were the first that ever burst
Into that silent sea.

The ship hath been suddenly becalmed.

Down dropt the breeze, the sails dropt down,
'Twas sad as sad could be ;
And we did speak only to break
The silence of the sea !

All in a hot and copper sky,
The bloody Sun, at noon,
Right up above the mast did stand,
No bigger than the Moon.

Day after day, day after day,
We stuck, nor breath nor motion ;
As idle as a painted ship
Upon a painted ocean.

And the Albatross begins to be avenged.

Water, water, every where,
And all the boards did shrink ;
Water, water, every where,
Nor any drop to drink.

The very deep did rot : O Christ !
That ever this should be !
Yea, slimy things did crawl with legs
Upon the slimy sea.

About, about, in reel and rout
The death-fires danced at night ;
The water, like a witch's oils,
Burnt green, and blue and white.

A Spirit had followed them ; one of the invisible inhabitants of this planet, neither departed souls nor angels ; concerning whom the learned Jew, Josephus, and the Platonic Constantinopolitan, Michael Psellus, may be consulted. They are very numerous, and there is no climate or element without one or more.

And some in dreams assuréd were
Of the Spirit that plagued us so ;
Nine fathom deep he had followed us
From the land of mist and snow.

And every tongue, through utter drought,
Was withered at the root ;
We could not speak, no more than if
We had been choked with soot.

The shipmates, in their sore distress, would fain throw the whole guilt on the ancient Mariner : in sign whereof they hang the dead sea-bird round his neck.

Ah ! well a-day ! what evil looks
Had I from old and young !
Instead of the cross, the Albatross
About my neck was hung.


Μετάβαση στην Κορυφή της Σελίδας

Το Θέμα καταλαμβάνει 6 Σελίδες:
  1  2  3  4  5  6
 
 Νέο Θέμα  Απάντηση στο Θέμα
 Εκτυπώσιμη Μορφή
Μετάβαση Σε:

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr

Μετάβαση Στην Κορυφή Της Σελίδας
0.15625
Maintained by Digital Alchemy