αλλά .... ας υποθέσουμε ότι .... έχω σχέση μόνο ....με τον ΥΛΙΚΟ (με κεφαλαία ... παρακαλώ).....πλούτο... ακόμα να με πείσεις γιατί θα πρέπει να τον μοιραστώ μαζί με τους άλλους...

Τουλαχιστον, είναι από τους λιγους φιλους, που ξερει που ανηκει.

Γραφει, Υλισμος με κεφαλαια, και σε ρωτα γιατι καρντασι μου, να τον μοιραστω με αλλους?

Αυτό δεν κανουν ολοι?

Ειδες εσυ μηπως, καποιο χριστιανο, να πραττει διαφορετικα?

Α μην μου αναφερεις τωρα κατι φυγοδικους σε κατι αγια ορη, γιατι και εκεινοι θελουν την πνευματικοτητα και το θεο για την παρτυ τους.

Τι αλλαζει....οταν το θελω η δεν θελω... κυριαρχει?

Ξερω πως για διαφορους λογους και στους δυο σας ειμαι συμπαθεις εως υποφερτος, και στους φιλους παντα κατι (αφηνω), με τον τροπο μου φυσικα...

Σημερα θα σας πω ένα παραμυθι.

Ηταν μια φορα και ένα καιρο ενας Ανθρωπος, (το Α με κεφαλαιο αλλα γιωργος), που για τον αλφα η βητα λογο, γεννηθηκε διαφορετικος.

Οσο περνουσε ο καιρος, ανακαλυπτε πραγματα που ξεφευγαν από τους περισσοτερους, εως οτου, καπου στα τριαντα του, εμφανισθηκε σε μια λιμνη, μπρος σε ψαραδες, και τους μιλησε.

Αυτοι, τοτε, που κατι περιμεναν, μολις τον ακουσαν, πεταξαν δυχτια και ψαρια, και τον ακολουθησαν. Μαζι με αυτους, ενωθηκαν και αλλοι, οχι πολλοι, μα αρκετοι ώστε να μπορουν οπου πηγαιναν να φιλοξενουνται.

Ο Ανθρωπος, για τον οποιο μιλαμε, ειχε και κατι διαφορετικο, φενεται μαλιστα, πως οπου και να πηγαινε να ξεχυλιζε από δαυτο, ετσι εκανε τους υπολοιπους ανθρωπους που δεν ειχαν, να αισθανονται πολύ ομορφα.

Συν τις αλλης, αυτό που ξεχιλιζε σε αυτόν, ειχε φενεται και αλλα θαυματουργα χαρισματα, όπως να θεραπευει αρρωστιες, να εξορκιζει διαφορες δυναμεις, και αλλα τετοια εντυπωσιακα και αγνωστα στους περισσοτερους.

Οι ανθρωποι, που από αυτό που ειχε δεν ειχαν, τον ρωτησαν τι ηταν, και τους ειπε το ονομα του... Αγαπη.

Τους εδειχνε και ανοιγε καθημερινως την καρδια του, μα όπως ηταν τοτε και σημερα συνηθησμενοι, να γεμιζουν την καρδια τους με πραγματα του Νου, τους ηταν πολύ δυσκολο να καταλαβουν τι τους ελεγε.

Μαλιστα, για να κρυψουν αυτή τους την αδυναμια, και να συνεχισουν ανενοχλητοι να γεμιζουν τις καρδιες τους με εντυπωσεις, ειπαν….εισαι γιος του θεου.

Τι να κανει ο Ανθρωπος, τετοια ηθελε ο κοσμος τοτε, συνεχισε να μιλαει και να κανει θαυματα, μα (ο κοσμος) συνεχισε να αγνοει τι είναι Αγαπη, μιας και οι εντυπωσεις, τα παθη, οι αναμνησεις, αυτα με τα οποια θρεφεται ο Νους, αφενος τους εκρυβαν την αγαπη, αφετερου μιας και από φυσης τους (οι εντυπωσεις) συγκρουοντουσαν, δημιουργουσαν ένα κυριαρχημενο καθως προβληματισμενο, και ανελευθερο ΝΟΥ.

Η βασικη λειτουργια/συνηθεια του ΝΟΥ, ειναι να κραταει καθε ευχαριστη εντυπωση, και να απεφευγει, την κάθε δυσαρεστη.

Ετσι, όποια παραβολη, οτι και να τους ελεγε ο Ανθρωπος, οι περισσοτεροι, εξακολουθησαν να ζουν στην μικρη αποθηκη του νου τους, με τον ιδιο το νου να δημιουργει προβληματα, μην μπορωντας να διακρυνει, πως ζουσε χωρις αγαπη.

Τι σκεφθηκε λοιπον ο Νους?

Αφου δεν μου ανηκει, ας προσπαθησω να χρησημοποιησω την Αγαπη

Αμ δε! Τους ειπε.

Γιατι? Τον ρωτησαν.

Γιατι ο Νους, είναι το πεδιον του υπολογισμου, της κυριαρχιας, του φοβου, της συγκρισης, του φθονου, της ζηλειας και της περιφανειας,
που λειτουργει με εντυπωσεις, μαλιστα τις ευχαριστες τις αντιλαμβανεται σαν ορεξεις, και, κυριαρχειται συνεχως απο δαυτες και από τις αναμνησεις, τους ειπε με πολλους τροπους

Αυτές είναι οι λειτουργιες του…εντελως αγεφυρωτες με την Αγαπη που σας μιλω...

Τους ελεγε τοσα, με διαφορους τροπους, πως οταν κυριαρχει ο Νους, δεν υπαρχει θεση για Αγαπη, και όταν καποιος σκεφτεσαι τον πλουτο, υλικο πλουτο ισως και να βρει, μα εκεινη… δεν αγοραζεται.

Ετσι, στους περισσοτερους, ακομα και στους πλουσιους, η αγαπη ειναι κατι αγνωστο, κατι που πρεπει να αποχτυθει, να λατρευθει. Γινεται το ιδεωδες, κατι που πρεπει να πιστεψουμε.

Βλεπετε πως ο νους συνεχιζει το πιαχνιδι των εντυπωσεων?…

ποσο μα αγαπας καλε μου?

Α…Δεν μου πειρες ακριβο βραχιολι, δεν με αγαπας και τετοιες προσωπικες αποφανσεις,

μα η αγαπη δεν είναι ουτε προσωπικη ουτε απροσωπη.

Ισως να είναι μια κατασταση του ΕΙΝΑΙ, που σε εκεινο τον Ανθρωπο ηταν στη φυση του, και για τους περισσοτερους από εμας, είναι μονο ιδεα, πιστευω, εντυπωση….

Και για να τελειωσω το παραμυθι,

οι ανθρωποι μετα από λιγο καιρο, δεν αντεξαν εκεινο τον ανθρωπο, και τον καθαρισαν.

Και συνεχισαν να ζουν οι μεν χωρις αγαπη, στο ονομα του Ανθρωπου κυριαρχισαν οι εντυπωσεις, και ο Ανθρωπος….

quote:

---

Οταν αγαπάς τον Ανθρωπο ...τους αγαπάς όλους κι όχι μόνο αυτους που έχουν ταυτόσημες ιδέες με τις δικές σου...αλλά όλοι εμείς είμαστε μακράν αυτού , πολύ μακριά....

---

Γιώργος
…λέω.. να δοκιμάσω να φτιάξω σπανακόπιτα με χαλούμι .. αύριο.. λέτε να πετύχει…

quote:

---

Και για να τελειωσω το παραμυθι,

---

Και όμως το παραμύθι συνεχίζεται ..

όταν σχεδόν 2000 χρόνια από τον Άνθρωπο .. γεννήθηκε σε μια πολύ αυστηρή, πολιτισμένη και προπαντός Ανθρώπινη κοινωνία … ένας "όχι και τίποτα ιδιαίτερο…" μικρός …. που τον λέγανε , Αλέξη ….

Ο μικρός Αλέξης …λοιπόν … αποφάσισε να γίνει μαγόπουλο …. … …. ταξιδέψε .. διάβασε.. δημιούργησε … έγραψε… δοκίμασε ντράγκς… γυναίκες… άνδρες… μαθητές… και δασκάλους…… έβαλε τον Νου του να δουλέψει.. και να «τον δουλέψει»… «έφαγε μερικές» .. και «έριξε άλλες τόσες» .. και γενικώς έκανε το κέφι του… καταλήγοντας στο
Αγάπη είναι ο νόμος, αγάπη υπό τη θέληση

Γιώργος
και το παραμύθι ακόμα συνεχίζεται..

quote:

---

…λέω.. να δοκιμάσω να φτιάξω σπανακόπιτα με χαλούμι .. αύριο.. λέτε να πετύχει…

---

Το δύσκολο σημείο είναι το επίπεδο συνείδησης .
Ποτέ μία συνείδηση δεν μένει ίδια, εκτός και αν πρόκειται για ένα νεκρό , η ένα άτομο μη αφυπνισμένο .
Πάντα ένα υγιές άτομο , προσπαθεί να διευρύνει την συνείδησή του .
Αυτός ο νόμος είναι αποδεκτός από κάθε άτομο, που ασχολείται σοβαρά με την εσωτερική αναζήτηση .

Ο πλανήτης γη ανήκει ισόποσα και ισότιμα σε κάθε άτομο .
Δεν υπάρχει δημιουργός , οι δημιουργοί ,ούτε εσωστρεφή άτομα που να διεκδικούν την κυριαρχία του .
Υπάρχουνε άτομα εξωστρεφή ,που η εξουσία της ύλης η του πλανήτη , τους εκφράζει συνειδησιακά .

Την διαφορά αντίληψης μεταξύ των ατόμων την δημιουργούνε τα διαφορετικά συνειδησιακά επίπεδα , μεταξύ αυτών .
Αυτά εξαρτώνται και διαμορφώνονται , αναλόγως με την ακτίνα στην οποία ανήκει ένα άτομο .
Σχετίζονται επίσης και με την σοβαρότητα με την οποία ένα άτομο προσεγγίζει την εσωτερική αναζήτηση , αν δηλαδή μελετά εσωτερική φιλοσοφία , η όχι .

Με διαφορετικά λόγια , όποιος έχει συνειδητοποίηση την αθανασία της ψυχής , ασχολείται περισσότερο με τα πνευματικά θέματα και την κατάκτηση πνευματικών αγαθών ,παρά με τον υλισμό και τα υλικά αγαθά .

Αντί επιλόγου .
Δεν μπορώ να πείσω κανέναν για οτιδήποτε , πόσο μάλλον περισσότερο όταν πρόκειται για περιορισμένη επικοινωνία την οποία προσφέρει ένα φόρουμ .
Αυτόν που έπεισα για όσα γράφω , είναι ο ίδιος ο εαυτός μου .
Ο καθένας πείθεται για οτιδήποτε , όταν έθει η κατάληλη στιγμή συνειδητότητας και αυτή με την σειρά της κατακτιέται δεν έρχεται μόνη της .
Κατακτιέται με προσπάθειες , όπως για παράδειγμα η συνεχής προσπάθεια να απαντήση κάποιο άτομο , για τον σκοπό τον οποίο πρέπει να υπηρετήσει η ατομική του ύπαρξη,σε αυτόν τον κόσμο.

Παράδειγμα .
Προσωπικά είχα συνειδητοποιήσει πρόσφατα , ότι πρέπει να εξελιχθώ προς την φυτοφαγία .
Αυτήν την στιγμή έχω διανύσει περίπου δύο μήνες .
Ανακαλύπτω με μεγάλη χαρά, ότι αυτός ο τρόπος διατροφής με ικανοποιεί , περισσότερο απο τον παλαιό .
Τι να πω στους συνανθρώπους γύρω μου , σταματείστε να τρώτε κρέας ,γιατί ο πλανήτης μας καταστρέφεται ανεπανόρθωτα ?
Εσωτερειστείτε με σοβαρότητα ,γιατί αλοιώς κοροιδεύεται τον ίδιο τον εαυτό σας ?
Αγαπείστε περισσότερο τα πνευματικά θέματα και τα αγαθά, απο τα υλικά ?

Απλά προσπαθώ να προσφέρω στον κόσμο ,αυτό το φως που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου και αν αυτό αγγίξει κάποιους εύχομαι να τους κάνει καλό όπως εμένα .

quote:

---

Απλά προσπαθώ να προσφέρω στον κόσμο ,αυτό το φως που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου και αν αυτό αγγίξει κάποιους εύχομαι να τους κάνει καλό όπως εμένα .

---

Γιώργος
ποια μικρή θεότητα θα βασανίσουμε σήμερα...

Α-Ω μου δίνεις την εντύπωση οτι εχεις την αντιληψη οτι κατέχεις μια ιδιαίτερη γνώση και μάλιστα με αποδείξεις....την οποία και κουράστηκες να προσπαθείς να μεταδώσεις θεωρώντας την ως μη προσβάσιμη.

Οπως λέει και μια αγαπημένη φίλη και δασκάλα, αυτό που όλοι κάνουμε είναι η προβολή της προσωπικότητας μας. Γιατί να μην το παραδεχθούμε και αυτό?

Λες

quote:

---

Ο καθένας πείθεται για οτιδήποτε , όταν έρθει η κατάληλη στιγμή συνειδητότητας και αυτή με την σειρά της κατακτιέται δεν έρχεται μόνη της .
Κατακτιέται με προσπάθειες , όπως για παράδειγμα η συνεχής προσπάθεια να απαντήση κάποιο άτομο , για τον σκοπό τον οποίο πρέπει να υπηρετήσει η ατομική του ύπαρξη,σε αυτόν τον κόσμο.

---

quote:

---

Το γεγονός οτι εσένα σε κάνουν ευτυχισμένο οι απόψεις σου, ο τρόπος ζωής σου και διατροφής σου δεν σημαίνει οτι θα είναι και ιδανικά για ενα άλλο, επειδή δεν ξέρουμε τι διαδρομή πρέπει στην κάθε ψυχή...δεν είναι ετσι?

---

Φίλε αναγνώστη όταν κόβεις το λάχανο, μαρούλι , καρότο ,σέλεριε για να φτιάξεις μία υπέροχη πικάντικη σαλάτα ,θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτά τα λαχανικά ,υποφέρουνε στο έπακρο .
Με αυτήν την συνειδητότητα η απόλαυση της βρώσιμης σαλάτας , θα αποκτήσει άλλο χαρακτήρα .
Από καθαρά υλική , θα διαμορφωθεί σε καθαρά πνευματική .
Ως μέγιστη των απολαύσεων σε επίπεδο βρώσης , χαρακτηρίζεται η συνειδητότητα την οποία μπορεί να κατακτήσει κάθε άτομο , κατά την οποία θα τρέφεται μόνον από ηλιακή πράνα .
Εκεί πλέον σε εκείνο το σημείο , ο άνθρωπος πέρασε από την υλική διάσταση στην πνευματική .

Ας μην πάμε όμως τόσο μακριά .
Ο καθένας μας έχει τα αγαπημένα του γεύματα .
Η απόλαυση την οποία μπορούμε να αποκτήσουμε κατά την βρώσιν αυτών , έχει δοθεί .

Ένα γεύμα μπορεί να γίνει μία απόλαυση .
Σίγουρα οι απολαύσεις είναι αμέτρητες στον τομέα της διατροφής .
Θεωρητικά μπορούμε να απολαμβάνουμε την ζωή, μέσα από την καθημερινή διατροφή μας .
Στην πράξη μπορούμε να ανιχνεύσουμε πάνω από 10.000 μυρωδιές .
Οι γευστικοί κάλυκες με τους οποίους ανιχνεύουμε την γεύση, είναι τοποθετημένοι στην πάνω επιφάνεια της γλώσσας και περιέχουνε μικροσκοπικά τριχίδια της γεύσης .

Οι 4 βασικές γεύσεις που αισθάνονται οι κάλυκες ,σε διαφορετικά μέρη της γλώσσας είναι , το πικρό ,το ξινό ,το αλμυρό και το γλυκό .
Οι γεύσεις είναι προγραμματισμένες και όσες και αν ανακαλύψει ο άνθρωπος , προ υπήρχανε υπό μορφή προδιαγραφών στο εργαστήριο , στο οποίο δημιουργήθηκε .

Η πνευματικές απολαύσεις σε σύγκριση με τις υλικές , είναι ακόρεστες ( δεν υπάρχει κορεσμός ) .
Αυτό το γεγονός , μπορεί ο καθένας να το αμφισβητήσει .
Αν όμως είναι περίεργος και θελήσει να εισχωρήσει σαυτόν , θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την συνείδηση του .
Κάθε επίπεδο το οποίο μπορούμε να κατακτήσουμε , προϋποθέτει πνευματική εργασία και αυτή είναι μία , δηλαδή η σκέψη .
Η διαφορά άλλωστε μεταξύ ενός σκεπτόμενου και μη σκεπτόμενου ατόμου , δεν υφίσταται στην σκέψη αλλά στον τρόπο με τον οποίο το άτομο σκέφτεται .
Ο τύπος συνείδησης κάθε ατόμου μπορεί να είναι δεδομένος ,αλλά επιπρόσθετα καλλιεργείται και εξελίσσετε ,μέσω της σκέψεως .

quote:

---

Σε ποιο επίπεδο έχετε φτάσει την συνειδητότητά σας , το έχετε αναρωτηθεί ?

---

quote:

---

Η πνευματικές απολαύσεις σε σύγκριση με τις υλικές , είναι ακόρεστες ( δεν υπάρχει κορεσμός ) .
Αυτό το γεγονός , μπορεί ο καθένας να το αμφισβητήσει .
Αν όμως είναι περίεργος και θελήσει να εισχωρήσει σαυτόν , θα πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά με την συνείδηση του .
Κάθε επίπεδο το οποίο μπορούμε να κατακτήσουμε , προϋποθέτει πνευματική εργασία και αυτή είναι μία , δηλαδή η σκέψη .
Η διαφορά άλλωστε μεταξύ ενός σκεπτόμενου και μη σκεπτόμενου ατόμου , δεν υφίσταται στην σκέψη αλλά στον τρόπο με τον οποίο το άτομο σκέφτεται .
Ο τύπος συνείδησης κάθε ατόμου μπορεί να είναι δεδομένος ,αλλά επιπρόσθετα καλλιεργείται και εξελίσσετε ,μέσω της σκέψεως .

---

"Life is Real Only Then, When I Am"

quote:

---

alfa-omega - Σκοπος της ανθρωπότητος (απο τον ηλιακό λόγο ) είναι να γίνουμε όλοι ηλιακοί πίτρις και μετά να εξελιχθούμε σε πλανητικό λόγο

---

Αν και θα έλεγα ότι ο πρωτεύων σκοπός του ανθρώπου/οτητας είναι να γίνει «αναζητητής» του εαυτού του, ώστε να μπορεί να προσφέρει στο σύνολο στην εδώ ζωή,... θα ήθελα να γίνεις λίγο ποιο κατανοητός σε αυτά που γράφεις …

Απέχω μακράν απο αυτήν την διατύπωση .

Αγαπητέ Gurdjieff ότιδήποτε γίνεται κατανοητό απο εμάς , σε σχέση με το ΟΛΟΝ ,έχει έμεση σχέση με την ψυχή .
Αν αποκλείσουμε την ψυχή , θα παραμείνουμε στην προσωπικότητα ,αυτήν που διαμορφώσαμε σε αυτήν την ενσάρκωσή μας .

Δεν πρέπει κάποιος να αντιληφθεί , ότι εκτός απο το φυσικό σώμα μας , υπάρχει και το ασρικό και το νοητικό ,για να μην αναφερθώ και στο πνευματικό ( και χαθούμε )το οποίο αστρικο είναι αναξάρτητο απο το αιθερικό (φυσικό ) σώμα μας ;

Με ποιον τρόπο , μπορούμε να το εμπεδώσουμε στην πράξη ?
Δεν θα έπρεπε κάποτε , να ασχολούμαστε περισσότερο με την ψυχή και λιγώτερο με την προσωπικότητα ?

Συμφωνώ βέβαια (και πως άλωστε θα μπορούσα να διαφωνήσω ) αγαπητέ elo ,ότι η μελέτη του εαυτού μας , πρέπει να προηγηθεί .
Πως άλωστε θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε και να ελέγξουμε τα πάθη της σαρκός μας ώστε να καλλιεργήσουμε πνευματικές αρετές όπως για παράδειγμα η ταπεινότητα ?

Η διαφοροποίηση της αρετής ως έξης από τα πάθη
Σύμφωνα με τον φιλόσοφο τα συμβαίνοντα στην ανθρώπινη ψυχή είναι τρία: τα πάθη, δηλαδή τα συναισθήματα που συνδέονται με την ηδονή ή τον πόνο, οι δυνάμεις ή ικανότητες μέσω των οποίων είμαστε σε θέση να βιώνουμε τα συναισθήματα και οι έξεις, ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τα πάθη, έτσι ώστε να είμαστε καλώς ή κακώς διακείμενοι προς αυτά. Αποκλείοντας τα πάθη και τις δυνάμεις –κάπως αυθαίρετα και με βάση τον κοινωνικό έπαινο ή τον ψόγο, δηλαδή κοινωνικές δυνάμεις μεταβλητές- ο Αριστοτέλης καταλήγει ότι οι αρετές είναι έξεις. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι οι αρετές δεν είναι πάθη, γιατί δε μας επαινούν ή μας κατηγορούν για τα συναισθήματα, αλλά για τις αρετές ή τα ελαττώματά μας. Επίσης, γινόμαστε ακούσια συναισθηματικοί, όταν μας καταλαμβάνουν τα πάθη, ενώ οι αρετές απαιτούν συνειδητό σκοπό και συνεπώς εκούσια διαχείριση. Τέλος, τα πάθη μας συγκινούν, ενώ οι αρετές όχι.
Οι αρετές δεν μπορούν να είναι δυνάμεις, γιατί δε μας επαινούν, ούτε μας κατηγορούν επειδή έχουμε την ικανότητα (δυνατότητα) να βιώνουμε τα συναισθήματα. Επίσης, οι δυνάμεις προσδίδονται στον άνθρωπο από τη φύση, ενώ οι αρετές είναι προϊόν εθισμού. Το συμπέρασμα, βέβαια, δια της μεθόδου του αποκλεισμού είναι ότι οι αρετές είναι έξεις, γεγονός που καθορίζει και το γένος της ουσίας της αρετής. Το ζήτημα είναι αν, διακρίνοντας τα είδη και το γένος της αρετής, μας οδηγεί ο φιλόσοφος στην ουσία της έννοιας της αρετής καθεαυτήν . Αμφίβολο, εκτός αν συμφωνήσουμε ότι το κέντρο βάρους της φιλοσοφίας του είναι η «έννοια του γίγνεσθαι ως πραγμάτωση της ουσίας μέσα στα φαινόμενα»!
Βάσει των παραπάνω η αρετή είναι μια επίκτητη και όχι εγγενής ποιότητα ενδεικτική της ψυχοσύνθεσής μας, που αποκαλύπτεται ή εκδηλώνεται σε δεδομένους τύπους συμπεριφοράς. Συμπεραίνοντας ότι η αρετή είναι κατάσταση του χαρακτήρα, έχουμε καθορίσει τι είδους πράγμα είναι αρετή. Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Αριστοτέλης δε λαμβάνει υπόψιν του τις αναμνήσεις, τις εικόνες, τις ικανότητες και άλλα περιεχόμενα του νου, αντίθετα από τον δάσκαλό του, πιθανώς επειδή εστιάζεται σε εκείνα τα περιεχόμενα που συνδέονται με τα συναισθήματα. Τα συναισθήματα είναι καταστάσεις του νου που εμπεριέχουν κάποιο συναίσθημα. Αλλά δεδομένου ότι περιλαμβάνουν και γνωστικές πτυχές, θα μπορούσαν λογικά να επηρεαστούν, κάτι που φαίνεται ότι ο φιλόσοφος θεωρεί κρίσιμο για τον καθορισμό της πορείας των ενάρετων ενεργειών.
Η αρετή λοιπόν είναι έθος ή επίκτητη ικανότητα επιλογής και το κεντρικό χαρακτηριστικό της -όπως θα δούμε- είναι η μεσότητα ή τήρηση του μέσου, όπως καθορίζεται από τον λόγο. Ο φιλόσοφος, βέβαια, δεν αρκείται στον προσδιορισμό του γένους της αρετής, ως έξη, αλλά τη συνδέει με την έννοια του έργου που επιτελεί. Χρησιμοποιεί την έννοια αρετή ως δηλωτική της αξίας εμψύχων και αψύχων όντων κατά τη στιγμή της τελείας και ολοκληρωμένης μορφής τους. Η αξία ενός πράγματος εξαρτάται από το έργο που επιτελεί. Έτσι, καθετί που δημιουργείται από τη φύση έχει δυναμική και σκοπό να επιτελέσει ένα συγκεκριμένο έργον. Η επίτευξη του έργου είναι ουσιαστικά και η εκπλήρωση του σκοπού της ύπαρξης. Προκειμένου να αποδείξει τη θέση του, χρησιμοποιεί το παράδειγμα του οφθαλμού, που γίνεται ενάρετος όταν βλέπει καλά και του ίππου, που γίνεται ενάρετος όταν τρέχει γρήγορα ή μεταφέρει με επιτυχία τον αναβάτη στο πεδίο της μάχης. Ο άνθρωπος, μέσω της αρετής που επιδεικνύει στην παραγωγή έργων, γίνεται αγαθός και τελειοποιείται για να περατώσει το έργο για το οποίο είναι ταγμένος σε σχέση με την κάθε αρετή.
Η αρετή επομένως, κατά τον Αριστοτέλη, δεν είναι φυσική προδιάθεση αλλά είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης και συνειδητής δραστηριότητας, που γίνεται εν τέλει σταθερή ιδιότητα της ψυχής με την επίμονη άσκηση και τον εθισμό. Όλα αυτά βέβαια σε σχέση με την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη, ο οποίος στο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής του έχει τη σχετική δυνατότητα να ασκεί την ελεύθερη βούλησή του. Για τους δούλους τα ανδράποδα δηλαδή και τους χειρώνακτες η επίδειξη της αρετής έγκειται στην υπακοή τους στην κεφαλή του οίκου.

Η θεωρία του Αριστοτέλη για τη μεσότητα και η εφαρμογή της
Η αναζήτηση της αρετής είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη, όπως φαίνεται, με την έννοια της μεσότητας καταρχήν, του έθους, της ευδαιμονίας και της φρόνησης. Αλλά τι εννοεί ο Αριστοτέλης όταν χρησιμοποιεί τις συγκεκριμένες έννοιες; Ο φιλόσοφος υποστηρίζει ότι ένας δίκαιος και σώφρων άνθρωπος είναι εκείνος που ενεργεί δίκαια και με σώφρονα τρόπο. Επίσης, υποστηρίζει ότι μπορούμε να γίνουμε δίκαιοι και σώφρονες πράττοντας απλώς το δίκαιο και το σώφρον. Πρέπει όμως να είναι κανείς ήδη δίκαιος και σώφρων προκειμένου να δρά με σωφροσύνη και δικαιοσύνη; Αν ναι, τότε περνάμε σε ένα φαύλο κύκλο αιτίου και αιτιατού, που μοιάζει πολύ με τη λαϊκή διλημματική ρήση «αν γέννησε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα». Ο Αριστοτέλης έντεχνα σπάζει αυτόν τον κύκλο και επιλύει το πρόβλημα. Ο γραμματικός δεν είναι απλά εκείνος που μιλά ορθά, γιατί αυτό μπορεί να γίνει και τυχαία, αλλά εκείνος που κατέχει τη γραμματική γνώση, όπως και ο μουσικός. Οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει να μιλά σωστά ή να αρχίζει να παίζει μουσική πριν γίνει μουσικός. Αλλά για να είναι μουσικός ή γραμματικός οφείλει να κατέχει την ανάλογη γνώση –που έρχεται μέσω της επαναληπτικής δυναμικής του έθους και φυσικά της επιλογής ή προαίρεσης.
Όταν Αριστοτέλης μιλούσε για τις ηθικές αρετές, μιλούσε ουσιαστικά για τον ανθρώπινο χαρακτήρα, έτσι όπως διαμορφώνεται μέσω της δράσης. Θεώρησε ότι ο χαρακτήρας δεν είναι εγγενές χαρακτηριστικό, αλλά αποτέλεσμα της μάθησης μέσω της επαναλαμβανόμενης εμπειρίας. Βασικά, η ηθική φιλοσοφία του θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση «η αρετή είναι το μέσο μεταξύ δύο άκρων». Αλλά, όταν Αριστοτέλης μιλά για την αρετή ως μέσον, δε σκέφτεται τον μαθηματικό μέσο όρο, παρά το μαθηματικό του παράδειγμα. Δεν μπορούμε να καθορίσουμε την υπερβολή, το μέσον και την έλλειψη με μαθηματικούς κανόνες, καθώς τούτες οι ποιότητες εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από το χαρακτήρα του εκάστοτε συναισθήματος ή πράξης που εξετάζουμε. Η ορθή διαχείριση των ανθρώπινων πράξεων βρίσκεται πάντα κάπου ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη, αλλά αυτό δεν είναι αντικειμενικό ή αντικειμενικά λειτουργικό κριτήριο. Είναι σχετικό και όχι απόλυτο. Τούτη η σχετική μεσότητα ερμηνεύεται ή εξετάζεται ανάλογα με την περίσταση. Συνεπώς το σχετικό δεν είναι αυθαίρετο –και τούτο έχει πιθανώς ιδιαίτερη σημασία- άλλα κάτι που πρέπει να καθοριστεί σε συμφωνία με την πραγματική κατάσταση και τη στιγμή. Σε ορισμένες περιπτώσεις πιθανώς χρειάζεται να κλίνει κανείς προς την πλευρά της υπερβολής ή το αντίθετο. Εδώ χρειάζεται να τονιστεί ότι δεν μπορούμε να εκλάβουμε το αριστοτέλειο δόγμα της μεσότητας ως παρότρυνση ή εξύμνηση της μετριοπάθειας στην ηθική ζωή, καθώς σε ό,τι αφορά στην ουσία της –και όχι στον ορισμό της μόνον- η ίδια η αρετή φαίνεται να είναι μια υπερβολή, μια ακρότητα.
Ο Αριστοτέλης, συνεχίζοντας τη θεωρία του για τη μεσότητα και τις εφαρμογές της στην πραγματική ζωή, προβαίνει στη διαπίστωση ότι δεν εμπίπτει στη σφαίρα επιρροής της μεσότητας κάθε πράξη και κάθε πάθος. Μιλώντας για πάθη όπως η επιχαιρεκακία, η αδιαντροπιά και ο φθόνος θεωρεί ότι είναι κοινώς αποδεκτά ως αρνητικά και ποταπά. Επίσης, ως προς τις πράξεις δηλώνει ότι δεν εμπεριέχουν στην εκδήλωσή τους το καλό ή το κακό ούτε διαφοροποιούνται σε σχέση με τον τρόπο, τον χρόνο ή τον σκοπό. Επιπλέον, τονίζει ότι η υπερβολή ή η έλλειψη που προκύπτει από την αναζήτηση της μεσότητας -ως προς τα πράγματα και ως προς εμάς- δεν μπορεί να εμπεριέχεται στη διαδικασία αναζήτησης της μεσότητάς των πραγμάτων. Ως ακραίες καταστάσεις τόσο η έλλειψη όσο και η υπερβολή είναι αρνητικές. Έτσι σε ό,τι αφορά σε αρετές όπως είναι η σωφροσύνη ή η ανδρεία, δεν μπορεί να αναζητηθεί η μεσότητά τους, γιατί η όποια απόκλιση από τη μεσότητα τείνει ή προς την έλλειψη ή προς την υπερβολή, με αποτέλεσμα η αρετή να μετατρέπεται σε κακία και να χάνει την ισορροπία της.

Ο αριστοτελικός ορισμός της αρετής
Η υψηλότερη ανθρώπινη δυνατότητα είναι η γνώση και όλες οι άλλες ανθρώπινες δυνατότητες προέρχονται από αυτή την κεντρική ικανότητα. Η αρετή στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Αριστοτέλη συνδέεται αξεδιάλυτα με την ανθρώπινη σοφία, στην οποία εντοπίζει ο φιλόσοφος το ύψιστο ανθρώπινο δυναμικό. Εάν η αρετή είναι γνώση και μελέτη, η υψηλότερη ανθρώπινη γνώση είναι η γνώση για την ίδια τη γνώση. Υπό αυτή την έννοια η θεωρητική μελέτη της ανθρώπινης γνώσης, την οποία αποκαλεί ο Αριστοτέλης θεωρείν, δηλαδή «ενατένιση», είναι η υψηλότερη ανθρώπινη δυνατότητα και ευδαιμονία, και εδώ πιστεύουμε πως ο Αριστοτέλης βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με το δάσκαλό του.
Αν και καθοδηγείται από τη σαφή νοησιαρχία και τον ηθικό ευδαιμονισμό της εποχής του, τον οποίο ακολουθεί ως ένα σημείο, διαφοροποιείται όμως ως προς την ηθική έννοια της αρετής με την ιδέα του έθους. Οι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση είναι αντίθετη προς τη γέννησή τους. Μπορεί εκ φύσεως να είναι επιδεκτικός ο άνθρωπος στις αρετές, αλλά μπορεί να τελειωθεί σε αυτές μόνο με τη διαδικασία του έθους. Οι διανοητικές και οι ηθικές αρετές αντιπροσωπεύουν τα είδη της ουσίας της αρετής.
H εναγώνια αυτή αναζήτηση των φιλοσόφων για την έννοια της αρετής δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από αναζήτηση των διαφορετικών λειτουργιών της ψυχής, μιας έννοιας που υπεισέρχεται με διάφορους τρόπους τόσο στους πλατωνικούς διαλόγους όσο και στην αριστοτέλεια θεώρηση. Ακόμη και ο όρος ευδαιμονία, ο τελικός σκοπός της επιστημονικής έρευνας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη εμπεριέχει στο συστατικό του δαίμων, την ιδέα της ψυχής.
Η συστηματική μελέτη της έννοιας της αρετής στον Αριστοτέλη απαιτεί επί της ουσίας πραγματευτική ικανότητα και σαφείς θεμελιακές γνώσεις στο αντικείμενο της φιλοσοφίας, κάτι εγείρει πολλά ερμηνευτικα ζητήματα. Από τα παραπάνω, ωστόσο, μπορούμε να συνοψίσουμε με σχετική ασφάλεια πως η αρετή είναι τμήμα του καθορισμού της ευτυχίας και είναι εν μέρει διανοητική, εν μέρει ηθική. Η διανοητική αρετή ενθαρρύνεται με τη διδασκαλία και απαιτεί εμπειρία και χρόνο. Η ηθική αρετή είναι το αποτέλεσμα του έθους. Διατηρώντας κατά νου ότι η αναζήτηση του Αριστοτέλη δεν είναι μόνον θεωρητική αλλά και πρακτική, βλέπουμε ότι ο έσχατος σκοπός της έρευνάς του είναι το πώς μπορεί να γίνει ο άνθρωπος ενάρετος. Τούτο το επιτυγχάνει με τον κανόνα του μέσου, ενός μέσου όμως που είναι κατ’ ανάγκην σχετικό για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και καθορίζεται από τη λογική και τη φρόνηση του ατόμου.
Ο ορισμός του Αριστοτέλη για την αρετή «ως μέσον ανάμεσα σε δύο ακρότητες» είναι σχετικός και ρευστός -όπως και η ίδια η φύση της ηθικής επιστήμης- και δεν αποδίδει την καθαρή ουσία της έννοιας της αρετής. Καθορίζει μεν σε πρακτικό επίπεδο τον τρόπο επίτευξής της, αλλά της αποδίδει τον ευκαιριακό χαρακτήρα του εκάστοτε χωρικού και χρονικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο επιδιώκεται και από το οποίο απορρέει ταυτόχρονα.

quote:

---

Με ποιον τρόπο , μπορούμε να το εμπεδώσουμε στην πράξη ?
Δεν θα έπρεπε κάποτε , να ασχολούμαστε περισσότερο με την ψυχή και λιγώτερο με την προσωπικότητα ?

---

quote:

---

alfa-omega - Δεν θα έπρεπε κάποτε , να ασχολούμαστε περισσότερο με την ψυχή και λιγώτερο με την προσωπικότητα ?

---

Εξαρτάται φίλε alfa-omega το πώς προσδιορίζει/ερμηνεύει ο καθένας μας, τον όρο ψυχή .
Από την άλλη όμως και η «προσωπικότητα» δεν είναι ένα κομμάτι της ψυχή μας;

quote:

---

Εξαρτάται φίλε alfa-omega το πώς προσδιορίζει/ερμηνεύει ο καθένας μας, τον όρο ψυχή .
Από την άλλη όμως και η «προσωπικότητα» δεν είναι ένα κομμάτι της ψυχή μας;

---

quote:

---

Η απάντηση είναι η ακόλουθη :
Σκοπος της ανθρωπότητος (απο τον ηλιακό λόγο ) είναι να γίνουμε όλοι ηλιακοί πίτρις και μετά να εξελιχθούμε σε πλανητικό λόγο .

---

Γιώργος
πλάκα έχει ... να μου πεί τώρα.. μπαα...!! δεν παίζει ... Τίποτα ...

Ο άνθρωπος δεν παύει να είναι ένα δισυπόστατο ον (για όποιων το δέχεται), η ψυχή/εγώ για να εκδηλώσει/βιώσει η ύλη τις θείες ιδιότητες μέσα της, έχει ανάγκη τον Νου (Πνεύμα) ώστε το σώμα (ύλη/εγκέφαλος) να μετατρέψει τα ερεθίσματα που δέχεται με τις αισθήσεις, σε γνώση….

Τίποτε δεν εχει μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία φιλε μου, όλα είναι απαραίτητα και η ύλη και το πνεύμα, αρκεί το ένα να μην «υπάρχει» εις βάρος του αλλού…

quote:

---

quote:

---

Η απάντηση είναι η ακόλουθη :
Σκοπος της ανθρωπότητος (απο τον ηλιακό λόγο ) είναι να γίνουμε όλοι ηλιακοί πίτρις και μετά να εξελιχθούμε σε πλανητικό λόγο .

---

χμ.. ενδιαφέρον ακούγεται..

να ρωτήσω κάτι.. ώραία όλα αυτά με τα ηλιακά και τα πλανητικά ....με τις μαυρες τρύπες .. όμως ... τι "παίζει.."

εσωτερικός μιλώντας... πάντα...!!!

Γιώργος
πλάκα έχει ... να μου πεί τώρα.. μπαα...!! δεν παίζει ... Τίποτα ...

---

quote:

---

Τίποτε δεν εχει μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία φιλε μου, όλα είναι απαραίτητα και η ύλη και το πνεύμα, αρκεί το ένα να μην «υπάρχει» εις βάρος του αλλού…

---

Αν υπήρχε ελεύθερη βούληση ( απελευθέρωση απο την ύλη και τα πάθη της ),θα είχαμε όλοι ταυτόσημη πνευματική συνείδηση .

quote:

---

α σου απαντήσω μέσω ενός κειμένου της ΛΕΥΚΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ που απέστειλε στις 19/10/2002 στο esoterica.gr .
Μαύρες Τρύπες υπάρχουν πολλές σε κάθε διάγραμμα του Σύμπαντος. Είναι βασισμένες πάντα πάνω στις διακυμματικές ενέργειες, όχι πάνω στην στρεβλωμένες ενέργειες. Γι΄αυτό και έχουν την δύναμη να διαπερνούν την αντιύλη να απελευθερώνουν την μάζαν της ύλης και να την κάνουν νηματιδιακό ΦΩΣ Οι στρέβλωση της ενέργειας αποδίδεται μόνο στις διαβαθμισμένες λειτουργικές ενέργειες της διακεκομμένης ενέργειας. Μια κινούμενη διακεκομμένη ενέργεια που κινείται έχει διαλείψεις αδυναμίας και δεν μπορεί να συνεχίση και να αυξήση τα χημικά συστατικά διότι κάπου τα χάνει. Γι΄αυτό και Μαύρες Τρύπες υπάρχουν μόνο όπου υπάρχουν ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ενώνουν από την τέταρτη διάσταση και άνω. Από την Γήϊνη Διάσταση μέχρι την ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, δεν υπάρχουν Μαύρες Τρύπες. Υπάρχουν ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΡΟΦΙΓΓΕΣ χαμηλοτέρων ακτίνων νηματιδιακών διακυμματικών ακτίνων ΦΩΤΟΣ, διότι υπάρχει ακόμα κάποια αραιοποιημένη χημική ποσότητα πύκνωσης (βεβαρυμένης ύλης) και δεν του δίνει την επιτάχυνση που χρειάζεται ένα σώμα. Δηλαδή να διαπεράση με αύξηση της διαπεραστικής ταχύτητας και διαμέσου της μαύρης τρύπας να απελευθερώση την μάζαν χημικών αερίων και να τα κάνουν νηματιδιακό Φως εκλεπτυσμένης ουσίας. ΙΩΑΝΝΑ

Και μία παραπομπή σε ένα θέμα που ασχολήθηκε με αυτές :
http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=3114&ARCHIVE=

---

Υ.Γ άραγε θα μας πει άραγε ….κανείς .. τι λένε και οι "διδάσκαλοι τις Σοφίας…" για τις μαύρες τρύπες…?

quote:

---

α σου απαντήσω μέσω ενός κειμένου της ΛΕΥΚΗΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑΣ που απέστειλε στις 19/10/2002 στο esoterica.gr .
Μαύρες Τρύπες υπάρχουν πολλές σε κάθε διάγραμμα του Σύμπαντος. Είναι βασισμένες πάντα πάνω στις διακυμματικές ενέργειες, όχι πάνω στην στρεβλωμένες ενέργειες. Γι΄αυτό και έχουν την δύναμη να διαπερνούν την αντιύλη να απελευθερώνουν την μάζαν της ύλης και να την κάνουν νηματιδιακό ΦΩΣ Οι στρέβλωση της ενέργειας αποδίδεται μόνο στις διαβαθμισμένες λειτουργικές ενέργειες της διακεκομμένης ενέργειας. Μια κινούμενη διακεκομμένη ενέργεια που κινείται έχει διαλείψεις αδυναμίας και δεν μπορεί να συνεχίση και να αυξήση τα χημικά συστατικά διότι κάπου τα χάνει. Γι΄αυτό και Μαύρες Τρύπες υπάρχουν μόνο όπου υπάρχουν ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ενώνουν από την τέταρτη διάσταση και άνω. Από την Γήϊνη Διάσταση μέχρι την ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, δεν υπάρχουν Μαύρες Τρύπες. Υπάρχουν ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΡΟΦΙΓΓΕΣ χαμηλοτέρων ακτίνων νηματιδιακών διακυμματικών ακτίνων ΦΩΤΟΣ, διότι υπάρχει ακόμα κάποια αραιοποιημένη χημική ποσότητα πύκνωσης (βεβαρυμένης ύλης) και δεν του δίνει την επιτάχυνση που χρειάζεται ένα σώμα. Δηλαδή να διαπεράση με αύξηση της διαπεραστικής ταχύτητας και διαμέσου της μαύρης τρύπας να απελευθερώση την μάζαν χημικών αερίων και να τα κάνουν νηματιδιακό Φως εκλεπτυσμένης ουσίας. ΙΩΑΝΝΑ

Και μία παραπομπή σε ένα θέμα που ασχολήθηκε με αυτές :
http://www.esoterica.gr/forums/topic.asp?TOPIC_ID=3114&ARCHIVE=

--------------------------------------------------------------------------------

Dude..!!!?

… μου πήρε 4 χρόνια στο Εσωτερικα .. για να καταλάβω ότι ο γραπτός λόγος θα πρέπει είναι μια μορφή ψυχεδέλιας

---

Αλήθεια πολύ θα ήθελα να το ''εξηγησει''κάποιος..
Για να πω την αλήθεια μου, το μόνο που αντελήφθην ήταν το <<Ιωάννα>>

quote:

---

Γιώργος - Σε αυτή πάντως .. από ότι λένε …η σπανακόπιτα μου «υπέφερε στο έπακρο»
Ρε μπας και είναι αυτή η δαιμονική.. και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι..!!!

---

…..πράγματι, αν έχει και πολύ τυρί, πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ένα διαβολικό ή να πω ένα κολάσιμο έδεσμα .

quote:

---

Τότε όμως φίλε Alfa omega, δεν θα υπήρχε παρά μια
κοινή συνείδηση...
Και εγώ πιστεύω ότι το ζητούμενο είναι και ήταν η προσωπικότητα καθενός ξεχωριστά, άσχετα από την μια κοινή συνείδηση…
Κοινώς, ζητούμενο είναι οι 7 δις προσωπικότητες κι όχι να ενωθούν όλες σε ένα… Από κει ερχόμαστε,τον ένα Θεό, εκεί να πηγαίναμε πάλι;…
Ποιό το νόημα;...

---

quote:

---

Ουφ! Ευτυχως υπάρχει άλλος ένας...
Και εγω οταν το είδα είχα την ίδια απορία...

Αλήθεια πολύ θα ήθελα να το ''εξηγησει''κάποιος..
Για να πω την αλήθεια μου, το μόνο που αντελήφθην ήταν το <<Ιωάννα>>

---

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr