Κάνε λιγάκι υπομονή να βρουν περισσότερα στην Ρωσία-εγώ αναμένω πολλά να έρθουν στο φως κάποτε από εκει,και ειδικότερα στο Καζακστάν-και θα έχουμε στοιχεία να πούμε περισσότερα.
Σίγουρα ο μύθος κρύβει αλήθεια μέσα του και ίσως να μην περιορίζεται μόνο στην μητριαρχική κοινωνία που προϋπήρχε της σημερινής πατριαρχικής.

Όταν φοράς το προστατευτικό στήθους (απαραίτητο πριν εκτελέσεις βολή με τοξο,διοτι η χορδή έχει την τάση να σέρνεται με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο στήθος και να χτυπάει κυρίως στην θηλή) το οποίο σφίγγει την αριστερή πλευρά του στερνού το στήθος μοιάζει κομμένο.
Δεν είναι ομως,γιατι δεν θα ασχολούταν καμία γυναίκα σήμερα(και τότε) με την τοξοβολία αν ήταν να υποστεί μαστεκτομή.

φιλικά

---

quote:

---

Ο σκελετός μιάς γυναίκας ύψους 2 μέτρων θαμμένης με την ασπίδα της και το σπαθί και τα εγχειρίδια της ανακαλυφθηκε στην Αγγλία στο Lincolnshire.
Παράλληλα υπάρχουν και οι έρευνες της Jeannine Davis-Kimball στην Νότιο Ρωσσία όπου και ανακάλυψε αρκετούς τάφους γυναικών , θαμμένες και αυτές με τον οπλισμό τους.

---

"Οι νομάδες που είναι γνωστοί με το όνομα Sauromatians έθαβαν τους νεκρούς τους εδώ, γύρω στο 600 πΧ. σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Sauromatians ήταν απόγονοι των Αμαζόνων και των Σκυθών, που ζούσαν βόρεια της Αζοφικής Θάλασσας.

Οι γυναίκες της Pokrovka δεν μπορεί να είναι οι Αμαζόνες των ελληνικών μύθων -οι οποίες λεγόταν ότι ζούσαν πιό δυτικά- αλλά μπορεί να ήταν μία από τις πολλές παρόμοιες μοναδικές φυλές που κατοικούσαν τις Ευρασιατικές στέπες την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου."

Για λεπτομέρειες πάνω στις ανασκαφές στην πόλη Pokrovka της Ρωσσίας (σύνορα με το Καζακστάν)

http://www.csen.org/WomenWarriors/Statuses_Women_Warriors.html
http://www.archaeology.org/9701/abstracts/sarmatians.html
http://www-lib.usc.edu/~retter/amazons1.html

------------------------

------------------------

Το ξέρω, έχουν περάσει 9 μήνες, αλλά με ενδιαφέρει πολύ!!!

Μέλος 1ης Βαθμίδας
....., ξερεις οτι αμαζωνες λεγονταν επειδη εκοβαν τον ενα τους μαστο(α στερητικο μαζων που βγαινει απο τον μαστο)για να μπορουν χρησημοποιουν τοξο ευκολα.

Νομίζω ότι δεν είναι αυτό.....
Οι θρύλοι γι´ αυτές είναι πολλοί. Ο πιο διαδεδομένος αναφέρει ότι από μικρές καυτηρίαζαν το δεξί τους στήθος για να χειρίζονται καλύτερα το τόξο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η παρεξήγηση προέρχεται από την ετυμολογική ανάλυση του ονόματος «Αμαζών»: η «α-μαζός», δηλαδή αυτή που της λείπει ο ένας μαστός.

ΌΜΩΣ η σωστή ετυμολογία της λέξης ήταν μάλλον διαφορετική και κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το «αμάζώσαι»: «εκείνες που ζουν μαζί», όπως ακριβώς έκαναν οι γυναίκες πολεμιστές.

_______________________________________________________

Το 1542, μια ομάδα Ισπανών στρατιωτών με επικεφαλής τον Φρανθίσκο ντε Ορελιάνα βρισκόταν σε εξερευνητική αποστολή στη Βραζιλία, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Στις όχθες ενός ποταμού κυκλώθηκε από μια ομάδα πολεμιστών, που είχαν για αρχηγό τους μια πανέμορφη γυναίκα. «Ήταν ψηλή, μυώδης, ορμητική, και το μοναδικό ρούχο πάνω της ήταν ένα κομμάτι ύφασμα». Έτσι την περιέγραψε στο ημερολόγιό του ο Γασπάρ ντε Καρβαχάλ, ο χρονικογράφος της αποστολής. Μόλις ξεπέρασαν την αρχική τους έκπληξη, οι Ισπανοί συνειδητοποίησαν ότι αντίκριζαν μια Αμαζόνα. Σε ανάμνηση αυτής της συνάντησης, το ποτάμι ονομάστηκε Ποταμός των Αμαζόνων (Αμαζόνιος).

Με το παραπάνω συμβάν αναβίωσε ο μύθος των Αμαζόνων, ένα από τα πιο συναρπαστικά μυστήρια της αρχαιότητας, το οποίο εξακολουθεί να σαγηνεύει. Ποικίλες μαρτυρίες για την ύπαρξή τους απαντώνται σε διαφορετικούς λαούς και εποχές. Οι Κινέζοι χρονικογράφοι μιλούν για χώρες κατά μήκος της Κασπίας Θάλασσας και γειτονικές με την Ινδία, τις οποίες διοικούσαν γυναίκες. Πλούσιες σε θρύλους γυναικών πολεμιστών είναι και οι παραδόσεις του Κουρδιστάν και των Βαλτικών Χωρών. Από την πλευρά τους, οι Πορτογάλοι εξερευνητές το 16ο αιώνα αναπολούσαν συναντήσεις με φυλές Αμαζόνων στην Αιθιοπία και στη Ζιμπάμπουε. Ο μύθος των Αμαζόνων δεσπόζει στην Ασία μεταξύ της Κασπίας Θάλασσας και του Εύξεινου Πόντου. Μετά τον Όμηρο, αμέτρητοι είναι οι ιστοριογράφοι και οι ποιητές που μίλησαν για ένα λαό γυναικών πολεμιστών «δυνατών όπως οι άντρες». Όλα αυτά ήταν αλήθεια ή ψέμα;

Μια αρχαιολογική αποστολή που πραγματοποιήθηκε στα σύνορα της Ρωσίας και του Καζακστάν έφερε στο φως, κοντά στην πόλη Πακρόβκα, μια σειρά από πενήντα θολωτούς τάφους που χρονολογούνται από το 4ο αιώνα π. Χ. Στους γυναικείους τάφους οι αρχαιολόγοι, εκτός από κοσμήματα και κτερίσματα, ανακάλυψαν όπλα, βέλη και στρατιωτικά εμβλήματα. Δίπλα στους γυναικείους σκελετούς βρέθηκαν τυπικά σύμβολα εξουσίας: περιδέραια, ιερές πέτρες και αντικείμενα θρησκευτικών τελετών. Πολλοί σκελετοί τους είχαν στραβές γάμπες, χαρακτηριστικό «επαγγελματιών» ιππέων. Οι ιδιαιτερότητες όμως δε σταματούν εδώ. Επιπλέον, κοντά στους αντρικούς σκελετούς βρέθηκαν σκελετοί βρεφών. Ούτε ένας τους δε βρέθηκε θαμμένος δίπλα σε γυναίκες, ένδειξη ότι η ανατροφή των παιδιών ήταν αποκλειστικά αντρική υποχρέωση. Η Τζανίν Ντέιβις Κίμπαλ, διευθύντρια του Κέντρου Μελετών των Νομάδων της Ευρασίας και υπεύθυνη των ανασκαφών στην Παρκρόβκα, είναι πιο επιφυλακτική: «Ο Ηρόδοτος, μιλώντας για τις Αμαζόνες, εντόπισε την επικράτειά τους δυτικότερα, στη σημερινή Νότια Ρωσία, κατά μήκος της Αζοφικής Θάλασσας. Οι σκελετοί που ανακαλύψαμε στους τάφους δεν ανήκουν βέβαια στις Αμαζόνες του Ηροδότου, αλλά κατά πάσα πιθανότητα σε άντρες και γυναίκες του λαού των Σαυροματών» - λαός που έζησε γύρω στον 4ο αιώνα π. Χ. στη ζώνη που περικλείεται από τους ποταμούς Βόλγα και Ντον και ο οποίος, σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, καταγόταν απευθείας από τις Αμαζόνες.

Η γυναικεία Ευρώπη

Η παραπάνω ανακάλυψη ξανάδωσε πνοή στη θεωρία που υποστηρίχθηκε από τη Λιθουανή επιστήμονα Μαρίγια Τζιμπούτας, με τη γνώμη της οποίας συμφωνούν και Έλληνες μελετητές, όπως ο Παναγής Λεκατσάς. Σύμφωνα μ´ αυτή τη θεωρία, πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια αναπτύχθηκε στην Ευρώπη ένας μητριαρχικός πολιτισμός βασισμένος στην αγροτική παραγωγή και στην αρχή της ισότητας. Αυτή η αρχαϊκή κοινωνία έσβησε πιθανόν με την κάθοδο των ινδοευρωπαϊκών φύλων, γύρω στο 3.500 π. Χ. Συνεπώς, οι Αμαζόνες θα ήταν ό,τι απέμεινε από τη γυναικοκρατούμενη Αρκαδία.

Πολεμιστές και σαμάνοι

Ποιες ήταν και από πού έρχονταν οι γυναίκες που βρέθηκαν θαμμένες μαζί με τον πολεμικό εξοπλισμό ο οποίος παραδοσιακά προορίζεται για άντρες; Σε ό,τι αφορά στην καταγωγή τους, ο Ηρόδοτος είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός. Ο Έλληνας ιστορικός, που έζησε τον 5ο αιώνα π. Χ., εξιστορεί τη μάχη ανάμεσα στους Έλληνες που οδηγούσε ο Ηρακλής και στις Αμαζόνες. Στο τέλος της σύγκρουσης οι νικητές στρατιώτες ισοπέδωσαν τη Θεμίσυρα, την πρωτεύουσα του βασιλείου των θηλυκών πολεμιστών, και πήραν αιχμάλωτες στα πλοία τους τις εχθρούς που επέζησαν Όμως, οι γυναίκες εκείνες δεν έφταναν ποτέ στην Αθήνα. Κατάφεραν να διαφύγουν: επωφελήθηκαν μιας θαλασσοταραχής και αποβιβάστηκαν στις ακτές της Μικράς Ασίας. Από την επιμειξία τους με τους Σκύθες γεννήθηκε ο λαός των Σαυροματών. Παρ´ όλα αυτά, οι νεαρές Αμαζόνες δεν εγκατέλειψαν τις πολεμοχαρείς συνήθειές τους. Ο Ηρόδοτος εξηγεί ότι κάθε φορά διεκδικούσαν δυναμικά τα «αντρικά» πολεμικά τους δικαιώματα από τους Σκύθες συντρόφους τους

«Εμείς τοξεύουμε, ρίχνουμε το ακόντιο και καβαλάμε το άλογο. Ποτέ δε μάθαμε τις γυναικείες δουλειές. Οι Σκύθες γυναίκες σας, αντίθετα, δεν πάνε στο κυνήγι ούτε πουθενά αλλού, παρά κυκλοφορούν μόνο με άμαξες και αφιερώνουν το χρόνο τους στις γυναικείες ασχολίες». Σύμφωνα και με άλλες μαρτυρίες, στο λαό των Σαυροματών οι γυναίκες πολεμούσαν δίπλα στους άντρες και δεν μπορούσαν να παντρευτούν αν δεν είχαν σκοτώσει στη μάχη τουλάχιστον τρεις εχθρούς. Ο νομαδικός τρόπος ζωής δικαιολογεί τέτοιου είδους ήθη και έθιμα. Όπως εξηγεί η Τζανίν Ντέιβις Κίμπαλ, οι υποχρεώσεις των γυναικών στους νομαδικούς λαούς ήταν πιο πολύπλοκες από εκείνες των αντρών συντρόφων τους. «Όφειλαν να προετοιμάζουν το φαγητό, να ανατρέφουν τα παιδιά και να προσέχουν τα ζώα. Επίσης, μάθαιναν να ιππεύουν και να χειρίζονται τα όπλα. Συχνά αναλάμβαναν το ρόλο του σαμανού και του θεραπευτή, μια θέση εξουσίας».

Ίχνη της ισότητας των δύο φύλων στο χειρισμό των όπλων συναντιούνται και σε άλλους ευρασιατικούς λαούς. Γυναίκες-πολεμιστές αναφέρονταν και πριν από τον Ηρόδοτο. Ο Όμηρος τις μνημονεύει στην Ιλιάδα, συμπεριλαμβάνοντας τις Αμαζόνες στον κατάλογο όσων συμμάχησαν με τους Τρώες εναντίον των Αχαιών

Δείτε επίσης ένα κειμενάκι που σχετίζεται με τις Αμαζόνες της Νοτίου Αμερικής, σε μία μεταγενέστερη εποχή από αυτή του Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα:

Το 1641 ο Ιησουΐτης Κριστόμπαλ ντε Ακούνα μας περιγράφει ότι ταξιδεύοντας εν πλω στον ποταμό Αμαζόνιο, φτάνει κάποιος σε ένα βουνό μέσα στη ζούγκλα με την ονομασία Τακαμιάμπα˙ εκεί ζουν Αμαζόνες. Η ύπαρξη αυτών των γυναικών, με τις οποίες ήρθε αντιμέτωπος σε μία προγενέστερη εποχή ο Ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα και ονόμασε τον ποταμό «Αμαζόνιο» γι’ αυτό το λόγο, έκανε κάποιους Άγγλους της Ελισαβετιανής Περιόδου να πιστέψουν ότι οι συγκεκριμένες γυναικείες πολεμόχαρες φυλές ήταν απόγονοι των Αμαζόνων της Τροίας, διότι φαίνονταν να μοιάζουν ως προς τις συνήθειές τους με αυτές του ελληνικού μύθου. Θεωρήθηκε ότι είχαν μεταναστεύσει εκεί μετά την ήττα τους στον Τρωικό Πόλεμο. Ας δούμε όμως τι μας λέει ο Κριστόμπαλ ντε Ακούνα:

Φίλε 3ADA, πιστεύω ότι οι Αμαζόνες θα πρέπει μάλλον να λάτρευαν κάποια γυναικεία θεότητα, και η λατρεία της Μεγάλης Θεάς είναι ένα από τα σήματα κατατεθέν αυτών των μητριαρχικών φυλών. Οι όποιες αναφορές ή λατρείες αρσενικών θεοτήτων θα πρέπει να τους αποδόθηκαν σε μεταγενέστερες εποχές, όταν η πατριαρχία άρχιζε σιγά-σιγά να παίρνει τα ηνία και να καταστέλει τον κάθε είδους μητριαρχικό θεσμό που υπήρχε στους κόλπους της προγενέστερης μητριαρχικής κοινωνίας.
Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι οι Αμαζόνες είναι η μακρινή ανάμνηση της παλιάς μητριαρχίας και ότι οι αναφορές των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων σε αυτές πρέπει να ήταν απομεινάρια μητριαρχικών φυλών της Μεσο- & Νεολιθικής Εποχής ή της Εποχής του Χαλκού. Φυσικά όλα αυτά είναι εικασίες και ο μύθος των Αμαζόνων παραμένει ακόμα ένα ανεξερέυνητο και απροσπέλαστο μυστήριο της αρχαιότητας, όπως και πολλά άλλα (βλ. π.χ. Ατλαντίδα, Λεμούρια κ.α.)

Γνωρίζω επίσης ότι οι Αμαζόνες ζούσαν και με άντρες, των οποίων ο ρόλος ήταν όπως και αυτός των γυναικών της Κλασικής Εποχής, δηλ. ήταν υποδουλωμένοι στις Αμαζόνες και λειτουργούσαν ως σκλάβοι ή υπηρέτες. Υπήρχαν επίσης στους κόλπους της μητριαρχικής κοινωνίας ιερείς-χορευτές-πολεμιστές (όπως π.χ. οι Κορύβαντες στον λαό των Φρύγων, ή οι Κάβειροι στη Λήμνο) οι οποίοι ήταν οι πιστοί ακόλουθοι της Θεάς ή βασίλισσας ή ιέρειας. Άρα και γι' αυτές δεν θα ήταν περίεργο το "θαύμα" της Κλασικής Εποχής, όπου οι γυναίκες είχαν υποδεέστερο ρόλο και οι άντρες ζούσαν και συναναστρέφονταν μόνοι τους στις παλαίστρες και τις στοές χωρίς να υπολογίζουν την αξία των γυναικών;

Όσον αφορά τώρα τον τρόπο αναπαραγωγής των Αμαζόνων, οι σκλάβοι ή υπηρέτες τους χρησιμοποιούνταν γι' αυτό το λόγο, ή καθώς λέγεται οι Αμαζόνες, μία φορά το χρόνο παρευρίσκονταν με άντρες γειτονικών βάρβαρων λαών και είχαν μία όμορφη ερωτική περίπτυξη κάτω από το σεληνόφως... κρατούσαν δε τα κορίτσια που γεννιόνταν στη φυλή τους και επέστρεφαν στους πατέρες τους ή σκότωναν ή ακρωτηρίαζαν για να τα έχουν ως υπηρέτες στο μέλλον τα αρσενικά βρέφη.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ, ΕΙΧΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥ.
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΒΕΒΑΙΑ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΥΛΗΣ ΑΜΑΖΟΝΩΝ.

Dear Attis Χωρίς να είμαι 100 % σίγουρη νομίζω ότι λάτρευαν την Γη (η λατρεία της συνδέεται με την προελληνική μορφή της χθόνιας αιγαιακής Θεάς-Μητέρας), καθότι γένους θυληκού και αρχή/μητέρα των παντών αντιπροσώπευε όλη τους την σκέψη...

Μπορεί να κάνω και λάθος όμως, αφού θυμάμαι και το όνομα ΑΤΤΑΡΤΗ...

________________________________________________________________

CYBERMASTER
---------------------------------------------
NAI ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ???
ΓΙΑΤΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΖΩΗ???

Αυτό δεν νομίζω πως στέκει ως ερώτηση!! Είναι σαν να ρωτάμε για ποιο λόγο υπήρχε η κοινωνία των Σπαρτιατών...

Το γιατί να επιλέξουν όμως τέτοιου είδους ζωή την εποχή που οι γυναίκες δεν ήταν καθόλου ελέυθερες νομίζω ότι είναι πασιφανές..Είχαν ελευθερία κινήσεων και κυρίως την ελευθερία του λόγου και της σκέψης. Αντιμετωπίζοντας ως ίσες και γενικά δεν έσκυβαν το κεφάλι σε κανέναν.

Σχέσεις των Αμαζόνων με τη λατρεία και με τους θεούς
Οι θεότητες με τις οποίες οι Αμαζόνες συνδέονται στενά στη λατρεία και στους μύθους είναι ο Άρης και η Άρτεμις. Ο Διόδωρος τις ονομάζει συντρόφους της Αρτέμιδος στο κυνήγι (4,16) και αναφέρει ότι πρόσφεραν θυσίες στην ταυροπόλο Άρτεμι (2,46). Η στενή σχέση των Αμαζόνων με τη θεά του θανάτου εξηγείται από τη μυθική τους ουσία, διότι όπως η Άρτεμις, έτσι κι αυτές φέρνουν τον θάνατο και φονεύουν τους άνδρες· έτσι εξηγείται και η σχέση των Αμαζόνων με την ταφική λατρεία και τα επιτύμβια μνημεία. Η σχέση των Αμαζόνων με τον Απόλλωνα είναι σκοτεινή και μάλλον χαλαρή.

Στην πόλη Πύρριχο στη Λακωνία μαζί με την Άρτεμι τιμούσαν και τον Αμαζόνιο Απόλλωνα, του οποίου λατρευτικό ομοίωμα είχε αφιερωθεί από τις νύμφες του Θερμώδοντος (Παυσ. 3,25,3). Όταν ο Ηρακλής τέλειωσε με επιτυχία την εκστρατεία του στον Θερμώδοντα, αφιέρωσε τα λάφυρα του στον Απόλλωνα, στους Δελφούς (Εύρ. Ίων 1145 κ.έ.). Η Αιολική πόλη Γρύνεια πήρε την ονομασία της από την Αμαζόνα Γρύνη, πού τη βίασε εκεί ο Απόλλων (Σερβίου, Σχόλ. εις Αίν. 4, 325). Όπως η σχέση του Απόλλωνος με τις Αμαζόνες έτσι και η σχέση του Διονύσου με τις νύμφες είναι άλλοτε φιλική και άλλοτε εχθρική (Παυσ. 7,2,7). Στην Αθήνα, στον λόφο του Αρείου Πάγου βρισκόταν το ιερό των Αμαζόνων (το Αμαζόνειον), στην περιοχή των τάφων τους και σωζόταν στήλη με την επιγραφή: ΑΜΑΖΟΝΙΣ ΣΤΗΛΗ. Γνωρίζουμε επίσης ότι πριν από τα «Θησεία», γιορτή αφιερωμένη στον Θησέα, οι Αθηναίοι θυσίαζαν στις Αμαζόνες (Πλουτ. Θησ. 27, «η τε γινομένη πάλαι θυσία ταις Αμαζόσι προ των Θησείων»).

Οι Αμαζόνες υπήρξαν αγαπητό θέμα της εικονιστικής τέχνης και της ζωγραφικής. Ήδη από το τέλος του 7ου π.Χ. αιώνα και τα μέσα του 6ου π.Χ. αιώνα υπάρχουν μελανόμορφα αγγεία με παραστάσεις των αγώνων των Αμαζόνων με τον Ηρακλή, τον Θησέα και τον Αχιλλέα.

Γνωστή είναι η ερυθρόμορφη κύλικα του ζωγράφου της Πενθεσίλειας (από την Αμαζόνα πήρε το όνομα και ο ζωγράφος) που βρίσκεται στο Μόναχο και απεικονίζει τον Αχιλλέα να σκοτώνει την Πενθεσίλεια, καθώς και ο κρατήρας του ζωγράφου των Νιοβιδών με παράσταση Αμαζονομαχίας, που βρίσκεται στο Παλέρμο. Ονομαστά ήταν τα αγάλματα της τραυματισμένης Αμαζόνας των τεσσάρων καλλιτεχνών του 5ου π.Χ. αιώνα: του Πολυκλείτου (αντίγραφο η Αμαζών του Καπιτωλίου), του Κρησίλα, του Φειδία και του Φράδμονος. Αμαζονομαχία παριστανόταν στην ασπίδα της Παρθένου Αθηνάς στον Παρθενώνα, στην Ποικίλη Στοά (του Πολυγνώτου, Μίκωνος ή Παναίνου), στον θρόνο του χρυσελεφάντινου Δία στην Ολυμπία, στον ναό του Απόλλωνος της Φιγαλείας (σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο), στον ναό του Ασκληπιού της Επιδαύρου, στο Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, στον ναό της Λευκοφρυηνής Αρτέμιδος στη Μαγνησία (επί Μαιάνδρω), στο ηρώο της Λυκίας (σήμερα μουσείο της Βιέννης), σε σαρκοφάγους, όπως π.χ. στη σαρκοφάγο του Μ. Αλεξάνδρου (Μουσείο Κων/πόλεως) και σε πλήθος αγγεία του 4ου π.Χ. αιώνα, από τα οποία μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι: η πελίκη του Αμβούργου (μέσα 4ου π.Χ. αιώνα), όπου παριστάνεται ο φόνος της Πενθεσίλειας και μία υδρία στο Λένινγκραντ που δείχνει μια νικήτρια Αμαζόνα επάνω σε λευκό άλογο, στο κέντρο του πεδίου της μάχης, ενώ δεξιά και αριστερά της αγωνίζονται άλλες Αμαζόνες. Την προτίμηση αυτή από την αττική τέχνη του 5ου και του 4ου π.Χ. αιώνα στο θέμα της Αμαζονομαχίας, δηλ. του αγώνα των Ελλήνων εναντίον ενός ασιατικού έθνους, αποδίδει η σύγχρονη έρευνα στο γεγονός ότι οι παραστάσεις Αμαζονομαχίας θεωρήθηκαν από τους Έλληνες της κλασικής περιόδου ως συμβολικές παραστάσεις του ιστορικού αγώνα των Ελλήνων εναντίον των Περσών.

quote:

---

Μόλις βρήκα κάτι...
διαβάστε το:

---

Αγαπητή Domina.Lilith, με πρόλαβες... είχα κι εγώ σκοπό να παραθέσω αυτά τα στοιχεία... είναι πολύ όμορφες πληροφορίες όντως...

quote:

---

ΑΤΤΙΣ...
ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΡΟΥΣΛΑΝΑ ΚΑΙ ΛΑΡΑ.
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΗΛΥΚΟ, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΥΝΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΜΑΖΟΝΑ.
ΕΙΝΑΙ ΑΜΑΖΟΝΑ.
ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΑΖΟΝΕΣ, ΗΤΑΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΕΑΣ.

---

Αγαπητή/έ ΑΖΩΕΛ, οι Αμαζόνες είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο και αφού το ανοίξαμε είναι και καλό να το συνεχίσουμε.

Εγώ προσωπικά δεν είπα ότι το απόλυτο θηλυκό παίζει και ντύνεται σαν αμαζόνα. Είναι φυσικά αμαζόνα, όπως και συ είπες, και αν φυσικά κατάλαβα καλά τι εννοείς και τι θέλεις να πεις.

Αμαζόνα μπορεί να γίνει οποιαδήποτε γυναίκα και ο όρος αυτός αντιπροσωπεύει την ανεξάρτητη και ελεύθερη γυναίκα, την δυναμική πολεμίστρια, την αθλήτρια, τη βασίλισσα, την ιέρεια, τη Μεγάλη Θεά, τη μητέρα μας, την αδερφή μας, την ερωμένη μας, τη φίλη μας, τη συνάδελφό μας, την καθημερινή γυναίκα που αγωνίζεται να επιβιώσει, όπως κι όλοι μας μέσα σ' αυτόν τον σκληρό κόσμο, την γυναίκα που έχουν περιγράψει οι μύθοι και οι θρύλοι όλων των λαών και πολιτισμών από την αρχαιότητα μέχρι τις ημέρες μας. Από τις αρχαίες αμαζόνες της Ανατολής & της Ελληνικής Μυθολογίας, έως τις σύγχρονες αμαζόνες όπως οι Άγγελοι του Τσάρλι, η Ζίνα, η Ρουσλάνα, η Λάρα Κροφτ κ.α. Αν το καλοσκεφτείς πάντως οι Αμαζόνες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας ανέρχονται περίπου σε 3.000.000.000/ δηλ. ο μισός πληθυσμός της Γης που είναι γυναίκες, και οι οποίες περισσότερες ίσως δεν έχουν ανακαλύψει τη δύναμη που έχουν μέσα τους και την αποτίναξη του αντρικού ζυγού από τη ζωή τους. Αμαζόνα μπορεί να γίνει οποιαδήποτε γυναίκα.

Αλήθεια εσένα το μυαλό σου όταν σκέφτεσαι τις Αμαζόνες που πηγαίνει; Θα ήθελα πολύ να μάθω. Τι εννοείς με την έννοια αμαζόνα και τι σκέφτεσαι όταν ακούς αυτή τη λέξη; Και αλήθεια, αν δεν αποκαλέσουμε αμαζόνα τη Ρουσλάνα, τότε ποιόν;

Βάζοντας επίσης τη φωτογραφία της Λάρα Κροφτ, μίας σύγχρονης γυναίκας-πολεμίστριας, και από κάτω τη φράση "απόλυτο θηλυκό", εννοώ μάλλον μία γυναίκα η οποία συνδυάζει τη γυναικεία ομορφιά, εξυπνάδα, καπατσοσύνη, ψυχικά χαρίσματα (Απόλυτο Θηλυκό) και την ρώμη (Αμαζόνα). Και η Μπουμπουλίνα ήταν αμαζόνα ή γυναίκα-πολεμίστρια (πες το όπως θέλεις) αλλά δεν ήταν, κατά τη γνώμη μου το Απόλυτο Θηλυκό, καθώς δεν ήταν και ιδιαίτερα γνωστή για την εκθαμβωτική ομορφιά της. Ο ορισμός της λέξης "αμαζόνα" έχει πάρει με το περασμα του χρόνου άλλες διαστάσεις και έχει επιδεχθεί άλλες ερμηνείες, έχει αλλοιωθεί δηλ. η αρχική της σημασία, πολλές φορές σχετιζόμενη λανθασμένα από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης με τις... ομοφυλόφιλες γυναίκες!

Συνήθως, όταν σκεφτόμαστε τις Αμαζόνες, το μυαλό μας πηγαίνει στις αρχέτυπες αμαζόνες της αρχαιότητας, τις τελευταίες πολεμίστριες της Μεγάλης Θεάς όπως λες κι εσύ, και τον θεσμό της μητριαρχίας ο οποίος σιγά-σιγά έχανε ολοένα έδαφος κάτω από τα πόδια του, ώστε στο τέλος να κυριαρχήσουν τα διάφορα πατριαρχικά καθεστώτα με τη γνωστή σε όλους μας μορφή στην εποχή μας. Κάτι το οποίο, όπως υποστηρίζουν και διάφοροι "μητριαρχολόγοι" όπως η Μαρίγια Τζιμπούτας ή η Τζανίν Ντέιβις-Κίμπαλ, πρέπει να συνέβη τη δεύτερη ή τρίτη χιλιετία π.Χ. περίπου. Η Λάρα Κροφτ ή η Ζαν Ντ' Αρκ ή η Μπουμπουλίνα είναι πιο σύγχρονες αμαζόνες και έδρασαν πιο ατομικευμένα απ' ότι οι (ν)ομαδικές αρχέτυπες αμαζόνες της αρχαιότητας, οι οποίες είτε σε παλιές εποχές είτε στη σύγχρονη εποχή, είτε ομαδικά είτε ατομικευμένα, δεν σχετίζονταν ούτε πρέπει να εξακολουθούν να σχετίζονται μάλλον και πολύ με τον ποιητικό κύκλο της Σαπφούς από τη Λέσβο.

Επιτρέψτε μου εδώ να παραθέσω και κάποιες άλλες ερμηνείες που έχουν δοθεί για τη λέξη αμαζόνα:

Η πλέον κοινή εξήγηση μας λέει ότι η λέξη είναι ελληνική και σημαίνει «χωρίς στήθη, άστηθες», παραπέμπει δε, πιθανώς, στην προαναφερθείσα συνήθεια των Αμαζόνων να κόβουν το ένα στήθος κατά την παιδική ηλικία για να μπορούν να τραβάνε ανεμπόδιστα τη χορδή του τόξου προς τα πίσω ή για να μεταφέρουν όλη τους τη δύναμη στο δεξί ώμο και χέρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν για να χειρίζονται τα όπλα. Μπορεί, φυσικά, να παρουσιάζονταν άστηθες, είτε επειδή έδεναν και πίεζαν το ένα τους στήθος μ’ ένα φαρδύ λουρί από δέρμα ή ύφασμα για να μην τους στέκεται εμπόδιο, όπως κάνουν καμιά φορά και οι σημερινές τοξοβόλοι, είτε γιατί ήταν απλώς τόσο καλά γυμνασμένες στο δοξάρι, ώστε ο ώμος και οι μύες της πλάτης τους να αναπτύσσονται σε τέτοιο βαθμό που να ελαχιστοποιούνται τα στήθη τους.

Η δεύτερη κατά σειρά πιο διαδεδομένη εξήγηση της λέξης «Αμαζόνα» μας λέει ότι είναι αρμένικη και σημαίνει «γυναίκες της σελήνης». Αυτό οδηγεί σ’ έναν ολόκληρο κόσμο πιθανοτήτων ως προς την απαρχή τους σαν ιέρειες διαφόρων θεοτήτων της σελήνης. Ο Ντόναλντ Σόμπολ πιστεύει ότι το όνομα θα μπορούσε να αναφέρεται στην ινδική θεά Ούμα και παραδίδει τη σύναψη Ούμα Σούνα=«παιδιά της Ούμα». Η Άμαστρις (μία πρώιμη αποικία στη Μαύρη Θάλασσα) γίνεται έτσι «γυναίκες της Ούμα» (Στρι=γυναίκα). Μια άλλη ετυμολόγηση της λέξης θα μπορούσε να είναι φοινικική από το Αμ=«μητέρα» και Άζον ή Άδον=«κυρίαρχος», από όπου παράγεται το Αμάζον=«μητέρα-κυρίαρχος». Ο Σόμπολ υποθέτει ότι οι Αμαζόνες θα μπορούσαν να είναι γυναίκες της Εφέσου, οι οποίες «παράτησαν το θέρισμα για τον πόλεμο», ετυμολογώντας από το αμάω=«θερίζω» και το ζώναι= «ζώνες». Ή όπως λέει και η φίλη Domina.Lilith: Όμως η σωστή ετυμολογία της λέξης ήταν μάλλον διαφορετική και κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το «αμαζώσαι»: «εκείνες που ζουν μαζί», όπως ακριβώς έκαναν οι γυναίκες πολεμιστές.

quote:

---

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ, ΕΙΧΕ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥ.
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΒΕΒΑΙΑ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΥΛΗΣ ΑΜΑΖΟΝΩΝ.

---

Κι επειδή ανέφερες και αυτό το περιστατικό, βρήκα κάτι γι' αυτό:

Τον 4ο αιώνα π.Χ. η Θάληστρις, μία αμαζόνα από την Υρκανία του Καυκάσου, άκουσε ότι ένας μεγάλος ήρωας και στρατηγός γύριζε από την Ινδία όπου είχε εκστρατεύσει και περνούσε από την περιοχή της: το όνομά του ήταν Μέγας Αλέξανδρος. Αποφάσισε τότε να πάει να τον βρει με διακόσιους περίπου στρατιώτες, επιθυμώντας να συνευρεθεί μαζί του και να αποκτήσει μία παντοδύναμη κόρη. Πέρασαν μαζί δεκατρείς μέρες κυνηγώντας λιοντάρια και κάνοντας έρωτα, αλλά δυστυχώς η Θάληστρις πέθανε λίγο αργότερα και δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό της: το παιδί δεν γεννήθηκε ποτέ. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτή η ιστορία δεν είναι παρά ένας μύθος και ότι η πραγματική Θάληστρις ήταν μία νομάδα βασίλισσα του πολέμου από τη Βακτριανή, η οποία προσφέρθηκε στο Μέγα Αλέξανδρο από τον πατέρα της.

Amazons are back again!

Edited by - Attis on 18/03/2005 20:55:00

Edited by - Attis on 18/03/2005 20:58:03

πόσοι γνωρίζεται το τάγμα του πελεκυ?
Ιδρύθηκε το 1149
Επανδρωμένο (αδόκιμος όρος για την περίπτωση ,το ξέρω) να το πω καλύτερα στελεχωμένο από γυναίκες ιππότες?

-----

Για πές!!

----

Κατέκτησε την Κορέα το 201 οδηγώντας η ίδια το ναυτικό και το στρατό της.

Είχε απαγορεύσει την λεηλασία και τους βιασμούς στις πόλεις που καταλάμβανε.

Στέκομαι ιδιαίτερα στην Ιαπωνία γιατί οι γυναίκες υπερασπιζόταν τα φρούρια των αντρών τους όταν έλειπαν σε πόλεμο.

Όπως και οι σπαρτιάτισσες.

Δούλευαν πολύ καλά το μαχαίρι και ένα είδος κονταριού που στην άκρη είχε κυρτή μακριά λεπιδα, ιδανικο όπλο για την αντιμετώπιση ιππέων.
Γυμνάζονταν πολύ στο τόξο και στην ιππασία.

Ξακουστή ήταν μια πριγκίπισσα Ιταγκακι που οδήγησε χωρίς φόβο 3000 πολεμιστές ενάντιων 10.000 χιλιάδων εχθρων.

Να πω και για άλλες αμαζονες του «αδύναμου» φύλου?

----

Αν θέλεις δώσε κανένα Link...

merci

----

quote:

---

Αν θέλεις βιβλία να σου προτείνω με χαρά.

---

Ω, φίλε τυχερούλη, μετά χαράς!

Έχω διαβάσει λίγα βιβλία για τις Αμαζόνες. Θα ήταν όμορφο να μας πρότεινες μερικά!

Η θεά Άρτεμις

Elshtain ,Jean Bethke: WOMEN AND WAR , Basic books ,New York ,1987

Δείτε αυτά τα δυο.
Όσο για δικτυακές διευθύνσεις απευθυνθείτε στο μέλος «ψαχτηρι» ,την Όστρια.

-----

Πάντως, αφού έγινε η αρχή, επιτρέψτε μου να σας προτείνω κι εγώ 2-3 βιβλία για τις Αμαζόνες ή την Μητριαρχία γενικότερα:

- Οι τελευταίες Αμαζόνες, Stephen Pressfield, Εκδόσεις Πατάκη
- Η Μητριαρχία και η σύγκρουσή της με την ελληνική Πατριαρχία, Παναγής Λεκατσάς, Εκδόσεις Καστανιώτη
- On the trail of the Women Warriors: The Amazons in Myth and History, Lyn Webster Wilde, Εκδόσεις Thomas Dunne Books
- Die verlorene Geschichte der Amazonen (H χαμένη Ιστορία των Αμαζόνων), Gerhard Poellauer, Εκδόσεις ΕΒΟΟΚS.AT

Το τελευταίο βιβλίο κυκλοφορεί μόνο στα γερμανικά και είναι γραμμένο από έναν αυστριακό αρχαιολόγο που ασχολείται με την αρχαιολογία των Αμαζόνων & της μητριαρχίας. [Κάτι σαν την Τζανίν Ντέιβις-Κίμπαλ, της οποίας το βιβλίο δεν έχω ακόμη αξιωθεί να διαβάσω].

υ.γ. Ξεκίνησα κάποτε να διαβάσω κι ένα βιβλίο της Μαρίγια Τζιμπούτας στα ελληνικά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Αρχέτυπο" με τίτλο "Η επιστροφή της Μεγάλης Θεάς", αλλά το βρήκα αρκετά βαρετό, χρήσιμο μεν, αλλά βαρετό θα έλεγα... και το παράτησα...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr