7. ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗΣ ΟΡΓΟΝΗΣ
Όταν ο Wilhelm Reich, M.D., (1897-1957) μετακόμισε απ' την Ευρώπη στην Σκανδιναβία και στην Αμερική, άφησε πίσω του μια σειρά από εξαγριωμένους ειδικούς σε κάθε πεδίο που εξερεύνησε, στην ψυχιατρική, την πολιτική, τη σεξολογία, τη βιολογία, τη μικροσκοπία και την έρευνα για τον καρκίνο.
Η δουλειά του οδήγησε σε μια ενοποιητική ανακάλυψη, μία δίχως μάζα,
παλλόμενη ζωτική ενέργεια, την οποία ονόμασε οργόνη, επειδή την ανακάλυψε σε ζωντανούς οργανισμούς πριν ανακαλύψει ότι διαποτίζει επίσης την γήινη ατμόσφαιρα.
Η ζωή του Reich τελείωσε στη φυλακή μετά από μια παρατεταμένη σύγκρουση με την Επιτροπή Τροφής και Φαρμάκων (FDA) των Η.Π.Α. Τα βιβλία και οι σημειώσεις του κάηκαν από ομοσπονδιακούς υπαλλήλους, επειδή η FDA είχε ξεσηκώσει ένα ζήτημα εναντίον της χρήσης για θεραπεία του συσσωρευτή οργόνης του. Ο συσσωρευτής είναι ένα κουτί φτιαγμένο από στρώματα οργανικών και ανόργανων υλικών· πειράματα με αυτόν παρουσιάζουν ανώμαλα αποτελέσματα. Μια ασυνήθιστη αύξηση της θερμοκρασίας μέσα στον συσσωρευτή, υποδεικνύει περιορισμούς στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής. Άσχετα αν η συγκεντρωμένη οργόνη μπορεί να δώσει λύση σε προβλήματα υγείας, ο συσσωρευτής προκαλεί ανοικτά την κατεστημένη επιστήμη.
www.esoterica.gr
http://www.orgonomy.gr/ (ελληνικη ιστοσελιδα αλλα υπο ανανεωση)
Η Αυγή της Συνείδησης : η άποψη του Ράιχ
Σύμφωνα με τον Ράιχ, το Σύμπαν είναι ένας απέραντος ωκεανός κοσμικής οργονοενέργειας. Δεν υπάρχει κενό διάστημα η ενέργεια διαπερνά τα πάντα. Είναι παντού. Είναι πραγματική. Όπως κι οι άλλες μορφές ενέργειας είναι μη υλική, αλλά παρ' όλ' αυτά πραγματική. (Ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι δευτερογενής μορφή της πρωταρχικής οργονοενέργειας, ένα παράγωγο). Στην πρωτογενή της κατάσταση, η οργονοενέργεια είναι απαλλαγμένη από μάζα και υπάρχει με τη μορφή αυτών που ο Ράιχ ονόμασε “στροβιλιστικά κύματα”. Η μετάβαση απ' τη μη ύλη στην ύλη γίνεται όταν αυτά τα στροβιλιστικά κύματα υπερτεθούν και πιαστούν το ένα πάνω στο άλλο. Η σπειροειδής διαδρομή που διαγράφουν στο χώρο γίνεται μια κλειστή τροχιά. Σχηματίζεται μια μεμβράνη κι εκεί μέσα τώρα, εγκλωβίζεται ένα μικρό κομμάτι πρωταρχικής ενέργειας. Η περιορισμένη πια ενέργεια έχει δύο κύριες ιδιότητες, κίνηση και μεταβολισμό. Αυτό που δίνει τη γέννηση στη συνείδηση, την αντίληψη και την αίσθηση στο ζωντανό, είναι η κινούμενη ενέργεια εγκλωβισμένη σε μια μεμβράνη. Επομένως, η συνείδηση είναι η υποκειμενική επίγνωση ενός αντικειμενικού ενεργειακού φαινομένου, δηλαδή του παλμικού χορού ενός μικρού κομματιού περιορισμένης κοσμικής ενέργειας. Με λiγα λόγια, η επίγνωση είναι λειτουργικά ταυτόσημη με την ενέργεια που κινείται μέσα σε μια μεμβράνη.
Η συνείδηση υπάρχει πολύ πριν υπάρξουν αισθητήρια όργανα ή σχηματιστεί ο εγκέφαλος. Είναι πρωτοπλασματική επίγνωση, η οποία επενδύει ακόμα και τις πιο πρωταρχικές μορφές ζωής, όπως η αμοιβάδα. Καθώς η ζωή εξελίσσεται σε ακόμα πιο πολύπλοκες μορφές, όπως τα δικά μας σωματικά όργανα, κι αυτά επίσης έχουν τη δική τους συνείδηση. Ο Ράιχ είναι πολύ σαφής σ' αυτό: “Κάθε πλασματική ύλη αντιλαμβάνεται είτε έχει αισθητηριακά νεύρα είτε όχι. Η αμοιβάδα δεν έχει αισθητηριακά ή κινητικά νεύρα, κι όμως αντιλαμβάνεται”. Επίσης παρατηρεί, “Τα μεμονωμένα όργανα, είναι ζωντανά όντα με δική τους δραστηριότητα, με δικές τους αισθήσεις και λειτουργίες” (4).
Ένα πολύ καλό παράδειγμα πρωτοπλασματικής επίγνωσης είδα τυχαία σ' ένα φιλμ στην τηλεόραση που έδειχνε τα πειράματα του Κληβ Μπάξτερ με λακτοβάκιλλους, τους οργανισμούς που υπάρχουν στο γιαούρτι.
Ο Μπάξτερ έχει γίνει γνωστός από τα πειράματα του την επίγνωση των φυτών, όπως καταγράφεται απ' ένα πολυγράφο ή ανιχνευτή ψεύδους. Χρησιμοποιώντας μια παρόμοια καταγραφική διάταξη, μετέφερε σ' ένα άλλο δοχείο ένα μικρό δείγμα λακτοβάκιλλων, από μια συνηθισμένη καλλιέργεια γιαούρτης που είχε στο εργαστήριο. Στη συνέχεια απομόνωσε τη θυγατρική αποικία σ' ένα άλλο δωμάτιο και έδωσε στη μητρική αποικία μια ποσότητα γάλακτος, κάτι που αποτελεί πραγματική γιορτή για τους λακτοβάκιλλους. Στο μεταξύ, η απομονωμένη θυγατρική αποικία έδινε πολύ συνηθισμένα σήματα ζωής στον πολυγράφο. Ακριβώς τη στιγμή που το γάλα έφτασε στη μητρική αποικία, ο πολυγράφος στη θυγατρική αποικία τρελάθηκε και έδειχνε τρομακτικές αποκλίσεις από τη βασική γραμμή. Φαινόταν να έχει "πιάσει" τη διεγερμένη αντίδραση της μητρικής αποικίας, όντας σημαντικά μακρύτερα απ' αυτήν.
Επομένως, η πρώτη ιδιότητα της κοσμικής οργονοενέργειας – η κίνηση - παράγει, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, τη συνείδηση στο ζωντανό οργανισμό.
Η δεύτερη ιδιότητα, ο μεταβολισμός, έχει μεγάλης έκτασης λειτουργικές συνέπειες, τόσο στο ζωντανό χώρο όσο και στο μη ζωντανό (19). Στη μεταβολική λειτουργία, η οργονοενέργεια δείχνει μια ορισμένη νομοτέλεια. Ο Ράιχ μιλάει για θάνατο και γέννηση οργονικών μονάδων. Λέει πώς σχηματίζονται οργονικές μονάδες με συγκέντρωση και ότι πεθαίνουν με διύλιση στον οργονοενεργειακό ωκεανό. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες γύρω απ' αυτό στη διαθέσιμη βιβλιογραφία. Παρουσιάζεται σαν μια έννοια ανακύκλωσης, στην οποία δεν χάνεται ποτέ οργονοενέργεια : είτε σχηματίζεται, είτε διαλύεται μέσα στην κοσμική ενεργειακή θάλασσα.
Όταν η οργονοενέργεια περνάει απ' την κατάσταση της μη-ύλης στην ύλη, η ιδιότητα του μεταβολισμού, όπως και της κινητικότητας, διατηρείται και μεταβάλλεται σε μια νέα σειρά συνθηκών. Ας το εξετάσουμε με βάση τον άνθρωπο και την ατμόσφαιρά του.
Όλες οι ζωντανές υπάρξεις, μαζί κι ο άνθρωπος, αποτελούνται από τέσσερα βασικά δομικά συστατικά υδρογόνο, οξυγόνο, άνθρακα και άζωτο. Το ίδιο ισχύει και για την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Υπάρχουν δυο βασικοί φορείς της οργονοενέργειας, το νερό και το οξυγόνο, που δημιουργεί η ίδια η οργονοενέργεια. Η οργόνη μπαίνει μέσα στο σύστημά μας με διάφορους τρόπους : Εισπνέουμε οξυγόνo, που είναι φορέας της οργόνης παίρνουμε με την τροφή νερό και υγρά, που είναι επίσης φορείς, επίσης απορροφούμε οργόνη με άμεση ακτινοβολία από το ατμοσφαιρικό οργονοενεργειακό περίβλημα.
Τι συμβαίνει στην οργονοενέργεια μέσα στο σώμα; Περνάει μέσα από μια μεταβολική διεργασία ανάλογη μ' αυτή που συμβαίνει στην ατμόσφαιρα (αν και όχι ταυτόσημη, μια και είμαστε ζωντανά συστήματα). Μ' άλλα λόγια, η οργόνη μεταβολίζεται σ' ένα απόβλητο που ονομάζεται ΝΤΟΡ. Το όνομα προέρχεται απ' τα αρχικά των αγγλικών λέξεων για τη θανατηφόρο οργονική ακτινοβολία (Deadly Orgone Radiation DOR = ΝΤΟΡ, ΣτΜ), επειδή αντιπροσωπεύει μια τοξική μορφή οργονοενέργειας, την ακινητοποιημένη, νεκρή, στατική ενεργειακή μορφή. Είναι ένας μεταβολίτης, ένα προϊόν διάσπασης της ΟΡ (οργονοενέργειας). Έτσι, σαν μια φυσική μεταβολική διεργασία, η ΟΡ μετασχηματίζεται σ' ένα τελικό προϊόν, τη ΝΤΟΡ.
Σ' ένα σώμα με ικανότητα για πλήρη παλμό, η ΝΤΟΡ αποβάλλεται φυσιολογικά με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, εκφορτίζεται με τα κόπρανα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα κόπρανα αποτελούν τη ΝΤΟΡ, γιατί η ΝΤΟΡ, όπως η ΟΡ, εξακολουθεί να είναι μη-υλική. Είναι ενέργεια, όχι ύλη (παρ' όλο που μπορεί, όπως η ΟΡ, να έχει ορατές εκδηλώσεις). Επίσης η ΝΤΟΡ φεύγει και με το διοξείδιο του άνθρακα, στην εκπνοή, όπως και με τον ιδρώτα και τις αέριες εκκρίσεις του σώματος.
Αν ο πλασματικός παλμός είναι ελαττωματικός, το σώμα δεν μπορεί ν' αποβάλλει εντελώς τη ΝΤΟΡ. Μένει έτσι στο σύστημα και γίνεται βάση τόσο για τις σωματικές όσο και τις συγκινησιακές αρρώστιες. Στη συνέχεια, ακολουθεί αυτό που ο Ράιχ ονόμασε “αντίδραση αποκλεισμού”. Η ΝΤΟΡ γίνεται αισθητή σαν ξένο σώμα, ένας ξένος εισβολέας, όπως πράγματι είναι, και το σύστημα προσπαθεί να απομονώσει αυτή τη μουχλιασμένη ΟΡ αντιδρά και ερεθίζεται ενάντια στη ΝΤΟΡ, την κυνηγά και προσπαθεί να την εγκολπώσει ή να την αποκόψει απ' το υπόλοιπο σύστημα. Γίνεται κάτι ανάλογο με τη δραστηριότητα των λευκών αιμοσφαιρίων, τα οποία περιβάλλουν και καταβροχθίζουν τα βακτήρια.
Ένας ασθενής μπορεί να υποκύψει στη μάχη αυτή μεταξύ ΝΤΟΡ και ΟΡ με ένα από τους εξής δυο τρόπους : Η οργονοενέργεια τρελαίνεται στην προσπάθειά της να πολεμήσει την τοξική ΝΤΟΡ και, στην πορεία, ο ασθενής μπορεί να πάρει φωτιά (π.χ., υψηλός πυρετός). 'Η, οι άμυνες του σώματος δεν μπορούν να παρατάξουν αρκετή ΟΡ, και η τοξική ΝΤΟΡ κερδίζει και σκοτώνει το σώμα (π.χ., μαζική σηψαιμία). Τόσο ο υπεραποκλεισμός όσο και ο ανεπαρκής αποκλεισμός μπορούν να είναι μοιραίοι.
Στην ατμόσφαιρα, μπορεί να διαδραματιστεί μια παρόμοια μάχη. Όταν ένα σύννεφο ΝΤΟΡ εμφανίζεται στον ουρανό, γρήγορα το περιβάλλει μια φωταύγεια, που είναι η ατμοσφαιρική ΟΡ η οποία αντιδρά στο σύννεφο. H ΟΡ διεγείρεται και ερεθίζεται από τη ΝΤΟΡ και προσπαθεί να την περιβάλει και να την εγκολπώσει. Η μάχη μπορεί να πάει και προς τις δυο μεριές. Μερικές φορές το σύννεφο διαλύεται, μερικές φορές κερδίζει η ΝΤΟΡ, πράγμα που εξαρτάται απ' την ποιότητα του ατμοσφαιρικού παλμού.
Έτσι, τόσο ο άνθρωπος, όσο και ο πλανήτης του, είναι πεδία μάχης στην πύλη μεταξύ ΟΡ και ΝΤΟΡ. Η ειρωνεία είναι πως αυτό που θα έπρεπε να είναι ένας ακίνδυνος φυσικός μεταβολίτης, ένα παραπροϊόν, μπορεί να γίνει μια θανατηφόρα τοξίνη, όταν ο παλμός καταθέσει τα όπλα. Αν η ΝΤΟΡ παραμείνει για πολύ καιρό, μπορεί ν' αλλάξει και από μια μη-υλική ενέργεια, να γίνει μια υλική ουσία που ο Ράιχ ονόμασε “μέλανορ”, και παραδείγματά της είναι η σήψη, η μούχλα. η γάγγραινα, οι βάκιλοι Τ κτλ.
Σχετικά με την ίδια τη λειτουργία της θωράκισης, ο Ράιχ πίστευε πως η χαρακτηρολογική θωράκιση, είναι αποκλεισμένη ενέργεια ΝΤΟΡ. Είναι ένα δυναμικό μπλοκάρισμα, μια λίμναση της ενέργειας που χαρακτηρίζεται από χρόνιο σπασμό στο μυϊκό σύστημα και περιορισμένη κυκλοφορία της ΟΡ. Η διαδικασία είναι ένας φαύλος κύκλος. Όσο αυξάνει η λίμναση (ΝΤΟΡ), τόσο λιγότερη πλασματική κινητικότητα υπάρχει. Με την απώλεια όμως της τελευταίας, η σωματική λίμναση της ΝΤΟΡ γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Αυτό οδηγεί σε περισσότερη λίμναση, περισσότερο αποκλεισμό (ΟΡ εναντίον ΝΤΟΡ), και παραπέρα απώλεια του παλμού. Υπάρχει μια βαθμιαία και σταθερή αποδιοργάνωση του βιοσυστήματος. Η ενοποιημένη λειτουργικότητα χάνεται και το ενεργειακό σύστημα κομματιάζεται σε χαμηλότερα επίπεδα οργάνωσης.
πηγη:
http://www.orgonomy.gr/mistikismos.htm
"Warning - misuse of the Orgone Accumulator may lead to symptoms of orgone overdose. Leave the vicinity of the accumulator and call the 'Doctor' immediately!"
That would be the controversial Doctor Wilhelm Reich, father of orgone energy (also known as chi or life-energy) and the science of orgonomy. Wilhelm Reich developed a metal-lined device named the Orgone Accumulator, believing that the box trapped orgone energy that he could harness in groundbreaking approaches towards psychiatry, medicine, the social sciences, biology and weather research.
Wilhelm Reich's discovery of orgone began with his research of a physical bio-energy basis for Sigmund Freud's theories of neurosis in humans. Wilhelm Reich believed that traumatic experiences blocked the natural flow of life-energy in the body, leading to physical and mental disease. Wilhelm Reich concluded that the libidinal-energy that Freud discussed was the primordial-energy of life itself, connected to more than just sexuality. Orgone was everywhere and Reich measured this energy-in-motion over the surface of the earth. He even determined that its motion affected weather formation.
In 1940, Wilhelm Reich constructed the first device to accumulate orgone energy: a six-sided box constructed of alternating layers of organic materials (to attract the energy) and metallic materials (to radiate the energy toward the center of the box). Patients would sit inside the accumulator and absorb orgone energy through their skin and lungs. The accumulator had a healthy effect on blood and body tissue by improving the flow of life-energy and by releasing energy-blocks.
.
ενημερωτικη ιστοσελιδα:
http://www.orgone.org/
εδω πουλανε ετοιμο εξοπλισμο:
http://www.orgonelab.org/cgi-bin/shop.pl/page=naturalenergy.htm
εδω εχει οδηγιες για τα παντα:
http://www.orgone.org/requipment/oracs/orgonacc00.htm
τα σχεδια του Ραϊχ:
http://www.orgone.org/articles/ax2001-grnfld-aa.htm
.
και μην ξεχναμε οτι ο ογονοσυσσωρευτης χρειαζεται οργονη για να λειτουργησει, που σημαινει οτι αποδιδει οταν βρισκεται μακρυα απο πολεις, καλωδια ρευματος, κτλ.
τα βουνα ειναι οι προτιμοτερες τοποθεσιες.
ναστε καλα!
.
ου μαθειν δει τους μυστας αλλα παθειν www.johnniebegood.gr
Ο συσσωρευτής οργόνης του Βίλχελμ Ράϊχ.
Απεστάλη: 04/10/2005, 23:00:47
