| Συγγραφέας |
 Θέμα  |
|
Γιώργος
Πλήρες Μέλος
970 Μηνύματα |
 Απεστάλη: 29/05/2007, 03:27:32
quote:
Ωστόσο, για μένα το να αποκτήσω φωτεινό σώμα θα έχει σημασία μόνο αν μπορεί να προσφέρει κάτι σε έναν πεινασμένο ή έναν ασθενή που περνώ από δίπλα του – έστω κι αν αυτό το κάτι είναι μόνο η ελπίδα. Αυτού του είδους του βίωμα ή η σκέψη είναι για μένα «απόκτηση ορμής σε συγχρονικότητα με το γίγνεσθαι».
και ....δεν θα μπορούσες να προσφέρεις.. ...με το να γίνεις ένας άριστος καθρέπτης...? γιατί ...το "παιχνίδι" όπως το έχω καταλάβει είναι μεταξύ ΦΩΣ και Καθρέπτη .... .....ίσως θα μπορέσουμε να σώσουμε πολύ περισσότερο κόσμο έτσι και καταφέρουμε να δουν τα "μούτρα" τους στον καθρέπτη μας.. quote:
Ένα πως άλλαζαν τα ίδια τα κύτταρα. Γινόσουν λίαν ευαίσθητος σε διάφορες μεταβολές, και όταν πλησίαζες άτομο, (ήσουν κοντά του), αισθανόσουν άμεσα πως ένιωθε.Το άλλο (κάτι που δεν προσδιόρισα), κατι σαν φυσικο σωμα, (που δεν εβλεπα), άφηνε το ίδιο το σώμα. Αν έμπαινα στη ροή κάποιας συνήθειας, γύρναγε, μα ήταν σαν να είχα πασπαρτού, (αφού το αισθανόμουν), καθόμουν η κινιόμουν μαζί του, και ξανά έφευγε. Για την τροφή. Προσωπικά δεν πεινάω πλεον ποτέ. Αν την αισθανθώ,(πεινα) είναι γιατί στο τραπέζι κάποιος πεινάει.
και ...αυτό ακριβώς εννοώ με την απόκτησή συγχρονικότητας με το συνολικό ρεύμα του Γιγνεσθαι... (και όχι την απόκτησή κάποιας super duper τελειότητας ...) όσο για την αγάπη.. που αναφερόμαστε.. νομίζω ότι είναι Wilber που το ονομάζει "πείνα οντολογική"
και αυτό πιστευώ οτι είναι- αυτή ή πανίσχυρη και παγκόσμια πείνα του Γίγνεσθαί ....("του να γίνουμε κάτι".. Θεοί .. Δαίμονες Μαγόπουλα...ή "ο γκόμενος της μαρίας" ...) που οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν Έρως. από τους πρώτους θεούς(ενέργειες) μαζί με το Χάος και την Νύχτα.. απο τους οποίους γεννήθηκαν όλοι οι άλλοι θεοί...
Γιώργος
.. ΠΛΑΤΩΝΑ καλώς ήρθες στο club .. των μυημένων... να σου δείξω που είναι το μπαρ.. η κουζίνα...η τουαλέτες .. και η έξοδος κινδύνου..  
|
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 08:07:29
quote:
Αγαπητέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ,Είναι τιμή μου που στα τόπικ μου βρίσκεις την ευκαιρία να ταυτίζεσαι με Εκείνο που δεν έχει κίνηση, με τη σιωπηλή δόνηση του Είναι. Σε άλλα τόπικ πάλι βλέπω ότι δημιουργούνται αντιπαραθέσεις και μπαίνει σε κίνηση ο νους, όσο μάταιη κι αν είναι αυτή η κίνηση. Προσωπικά, αποφεύγω να συστήνω σε άλλους τι να κάνουν κι αν το κάνω έρχομαι από την ατέλεια του εγωισμού μου και όχι επειδή γνωρίζω κάτι παραπάνω. Στο συγκεκριμένο που αναφέρεσαι, δεν σου συνέστησα κάτι, απλά σου θύμισα τι έγραφες πριν από μερικούς μήνες. Δέχομαι ότι εξελισσόμενος πιθανόν να άλλαξες γνώμη, η θεώρησή σου να διευρύνθηκε. Ίσως πάλι να μη θυμάμαι καλά.
Αγαπητη Χριστινα, Μερικες φορες, προς χαριν της κατανοησης οι αντιπαραθεσεις είναι αναπόφευκτες, και αν προσεξες γινονται και σε αυτο το τοπικ, βεβαια με λεπτοτερο και ευγενεστερο τροπο. Ο τροπος που αντιδρα καποιος, (η επιγνωση αυτης της κινησης) και φυσικα όχι μονο εδώ μεσα, μα γενικωτερα στη ζωη, είναι ο καλυτερος δασκαλος που προσωπικα βρηκα μεχρι σημερα. Τουλαχιστον λεει πάντα, που (βρίσκομαι) Όπως έγραψε και η φιλη ΡωΡ, χρειάζεται εσωτερική ταπεινότητα να το αναγνωρίσουμε, μα σε εκείνο το Τοπικ, θα διαπίστωσες και μόνη σου, πως Ταύτιση με τις ιδέες (κάποιου θεού η κάποιου άγιου), διαφέρουν ελάχιστα από την (ταύτιση κάποιας ομάδας, η κάποιου ηγέτη). Σε ορισμένους δείχνουν ανωριμότητα, σε άλλους πάλι πνευματικότητα. quote:
Χαίρομαι ωστόσο ειλικρινά για όλα αυτά τα θαυμαστά που σου έχουν συμβεί και σου συμβαίνουν. Ξέρεις ποιο είναι το τελικό συμπέρασμα που θα ήθελα πραγματικά να βγει από αυτό το τόπικ; Ότι όλα είναι πιθανά. Απλά είμαι ξεροκέφαλη και θέλω να μην υπάρχουν κενά σε ό,τι πρεσβεύω...
Θαυμαστά? Δες κάτι Χριστίνα, έτσι απλά όπως το γράφω. Έχω την εντύπωση πως αυτή είναι η φυσιολογική μας ανθρώπινη φύση. Θαυμαστή! Όχι κάτι προσωπικό. Το πρόβλημα ίσως είναι εκεί ακριβώς, πως θέλουμε το θεό και τη φύση (όπως και τη γυναίκα) στα δικά μας καλούπια, στις δικές μας προσδοκίες. Εγώ πάντως την γυναίκα, την αφήνω ελεύθερη! quote:
Το να περάσεις από την 4η διάσταση στην 5η βιωματικά, χρειάζεται το
«φωτεινο σώμα». Και αυτό δεν γίνεται μόνο από διάβασμα. Σε βεβαιώνω…
Για το διάβασμα αγαπητή Βάσω, το καταλαβαίνω. Απλά οι ορολογίες με μπερδεύουν, πχ 5η βιωματικά είναι η ένωση σε αυτό που ονομάζεις εγώ με τον πνευματικό Νου? Η εννοείς να αφήσεις (συνειδητά) το σώμα? quote:
Η «ανάσα» που αναφέρω δεν περιγράφεται με λόγια. Εγώ την νιώθω όπως
περιέγραψα, σαν κάτι λεπτοφυέστερο από συμπαγές, αλλά σίγουρα την νιώθω με τις φυσικές αισθήσεις, δεν είναι απλά σκέψη. Μπορεί να είναι και έτσι όπως το λες εσύ, ευδαιμονία, αν η ευδαιμονία σου δίνει την εντύπωση της ουσίας!
Μαλλον το ιδιο λεμε. Πιο νεος εκανα πειραματα, παρατυρουσα τον εαυτο/σωμα, σε διαφορες καταστασεις.
Αυτή η (ουσία) αναζωογονεί, είναι ΖΩΗ.
Στο (βαθυ) υπνο είναι εκει, σε γεμιζει. Όταν ανοιγεις τα ματια σου, παιρνεις ενεργεια μεσω μπαταριας, (ψυχο/εαυτος). Όταν τα παρα ανοιξεις..εχω την εντυπωση πως πανε περίπατο όλες οι διαστάσεις, και όλες οι θεωρίες, μα μπορεί να κάνω λάθος, για αυτό που και που κοιτάζω και προς το, quote:
Γιώργος
.. ΠΛΑΤΩΝΑ καλώς ήρθες στο club .. των μυημένων... να σου δείξω που είναι το μπαρ.. η κουζίνα...η τουαλέτες .. και η έξοδος κινδύνου..
κατά το Γιώργη ευαγγέλιο..
Edited by - ΠΛΑΤΩΝΑΣ on 29/05/2007 08:13:20
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 10:24:38
quote:
Για το διάβασμα αγαπητή Βάσω, το καταλαβαίνω. Απλά οι ορολογίες με μπερδεύουν, πχ 5η βιωματικά είναι η ένωση σε αυτό που ονομάζεις εγώ με τον πνευματικό Νου? Η εννοείς να αφήσεις (συνειδητά) το σώμα?
Ναι, Πλάτωνα, αυτό εννοώ! Με τον πνευματικό νου, που εγώ ονομάζω διάννοια! ΄Ομως έχεις δίκιο, οι ορολογίες μπερδεύουν...όμως όλοι κατανοούμε τι λέγεται...΄Ετσι? Το να αφήσω συνειδητά το σώμα, είναι μια πονεμένη ιστορία...που συνδέεται με τα νεανικά μου χρόνια και τώρα γελάω με την απειρία, που έκρυβε όμως τόση λαχτάρα! Η ζωή μας σαν πραγματικότητα είναι και η απόλυτη γειώση, αγαπητέ μου Πλάτωνα. Ζούμε σαν "φυσιολογικοί" άνθρωποι ε?
Γιατί μου έχει τύχει κι αυτό, με αυτά που λέω, να νομίζει κάποιος ότι είμαι "φευγάτη"...
΄Ομως και χαίρομαι, και γελάω, και νιώθω, και συμμετέχω, και μοιράζομαι, και ερωτεύομαι...όλα όσα προδιαθέτουν ότι η ζωή είναι ένα αληθινό "παιχνίδι", που εγώ κατάργησα τους όρους του!΄ Φαντάζομαι να με καταλαβαίνεις...
γιατί συμφωνώ τόσο πολύ με αυτό που γράφεις [quote]Έχω την εντύπωση πως αυτή είναι η φυσιολογική μας ανθρώπινη φύση. Θαυμαστή! /quote] Δεν έχω να πω τίποτα άλλο πια, μετά από αυτό! |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 11:34:34
Καλημέρα αγαπημένοι μου φίλοιΣυγχωρήστε με αν δεν αναφερθώ σε όλα τα ποστ, αλλά θέλω λίγο χρόνο για να σκεφτώ βαθύτερα όσα έχετε γράψει. Δεν με ενδιαφέρει να δώσω απαντήσεις για να δώσω απαντήσεις, με ενδιαφέρει η αλήθεια των όσων έχουν γραφτεί και ακόμη περισσότερο με ενδιαφέρει να δω τις σκιές μου σε σχέση με όλα αυτά... Θέλω μόνο να αναφερθώ σε συγκεκριμένες θέσεις του A.Kircher, της pyramid και της Ρωρ λίγο εκτενέστερα. Έχω την τιμή να συνδιαλέγομαι με ξεχωριστούς ανθρώπους εδώ μέσα, αρκετούς από τους οποίους γνωρίζω και προσωπικά. Ο A.Kircher είναι για μένα λαμπερό παράδειγμα ανθρώπου που δεν δίστασε να διυλίσει τα πιστεύω του στην ακαδημαϊκή του καριέρα, διδάσκοντας στο πανεπιστήμιο θέματα και γράφοντας άρθρα που άπτονται όλων των όψεων της μεταφυσικής. Τον θαυμάζω για το θάρρος του γιατί εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω με την ευκολία και τη φυσικότητα που το κάνει εκείνος. Ξέρω καλά ότι δεν είχε σκοπό να μεμφθεί προσωπικά κανέναν, αγαπημένη μου Βάσω, κυρίως να μεμθεί τον άλλον γι' αυτό που πιστεύει. Όμως τόσο ο A.Kircher όσο και η pyramid αναδεικνύουν μια παράμετρο που σίγουρα έχει προβληματίσει, αν όχι βασανίσει, πολλούς: την εμπορευματοποίηση της πνευματικότητας. Όταν γράφω εδώ και κάτι ποστ ότι η αντίληψη της Ρωρ διαφέρει από την κρατούσα, εννοώ κυρίως αυτό. Η Βάσω παρακινείται από τη διάθεση για προσφορά προς τον πλησίον, ωστόσο έξω το συγκεκριμένο θέμα έχει γίνει εμπόριο. Δηλαδή, έλεος, "Ascension and romantic relationships" ή "Beginners' guide to the path of ascension";;;!!! Υπάρχει ένα ρεύμα, μια τάση που έχει την αλήθεια της ή δεν την έχει, αυτό δυστυχώς είναι άσχετο, γιατί το μόνο που ενδιαφέρει είναι να γραφτούν/να πλασαριστούν (και να πουληθούν φυσικά) βιβλία, τεχνικές και σεμινάρια που υπόσχονται ανάληψη σε τρεις μήνες. Πώς να μη γίνει δύσπιστος κανείς δηλαδή; Όταν πάλι η pyramid γράφει ό,τι γράφει για τον Kevin Core, καλή μου Βάσω, αυτό που ουσιαστικά λέει είναι κάτι πολύ βαθύτερο από το ότι αντέγραψε παλιότερα κείμενα. Αυτό που λέει είναι ότι ο κόσμος δεν έχει ανάγκη από άλλες θεωρίες και μεθόδους, αν χρειάζεται κάτι αυτό είναι το παράδειγμα, το καλό παράδειγμα αυτού που διδάσκει την όποια μέθοδο. Κι όταν κοιτάς έναν "δάσκαλο", αναπόφευκτα τον περνάς από κόσκινο για να δεις αν σε δουλεύει ή όχι, πόσο μάλλον που ζούμε σε ένα περιβάλλον άκρατα εμπορευματοποιημένης πνευματικότητας. Ενόσω λοιπόν τεντώνουμε τη συνειδητότητά μας να φθάσει στην Πηγή του Παντός ή μας προκύπτει εντελώς φυσικά η ένωση μαζί Του, είναι εντέλει ωφέλιμο να πάψουμε να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας; Δεν ξέρω, άλλο ένα ερώτημα προς απάντηση… Με πολλή αγάπη,
Unseen
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 12:26:30
Aγαπημένη μου Χριστίνα, δεν αισθάνθηκα θιγμένη από αυτό που είπε ο φίλος A.Kirchen. Λυπάμαι αν φάνηκε έτσι.
Περισσότερο, έκπληξη μου προκάλεσε...Θεωρώ ότι ο καθένας που συμμετέχει εδώ συμβάλλει στην γνώση όλων μας, μέσα από προσωπικές εμπειρίες και θεωρώ ότι δεν ταιριάζει η υπερβολή των συναισθημάτων, ότι κι αν σου προκαλεί η εμπορευματοποίηση της πνευματικότητας. Η "αναγούλα" που αισθάνεται κάποιος γι' αυτήν, τον κάνει να διαχωρίζεται αυτόματα και να μένει άπρακτος στην ουσία. Δεν χρειάζονται οι άνθρωποι απλές δηλώσεις. Χρειάζονται να νιώθουν ότι τους λες αλήθεια. ΄Ομως μερικες φορές χρειάζονται και την εμπορευματοποίηση, αυτό έχω καταλάβει. Αλλιώς δεν εκτιμούν ότι "λαμβάνουν". Και εμένα, προσωπικά, λίγο με ενδιαφέρει αν το εκτιμούν. Η προσωπική μου αξία είναι "δίνω", όχι "δίνω για να το εκτιμήσουν". ΄Ετσι μπορώ να επιτρέψω σε όλα να υπάρχουν...ακόμα και στην εμπορικότητα του πνεύματος, αφού αυτή είναι μια πραγματικοτητα της ζωής μας, σκέψου... Η διαφορά του "επιτρέπω" με το "αποδέχομαι" είναι μεγάλη.
Επιτρέπω μεν...χωρίς κριτική, δεν "αποδέχομαι" δε, νιώθωντας απλά την αλήθεια και εκδηλώνοντάς την, μέσα από την ζωή μου! Δεν φτάνει αυτό? Και θεωρώ ότι η "αγάπη" δίνεται στην βάση και όχι σ' αυτό που πολλοί όνομάζουν "πνευματική ελίτ". Η βάση έχει ανάγκη να της μιλήσεις απλά και κατανοητά, για να αισθανθεί την αλήθεια. ΄Οχι να την διαβάσει, αλλά να την αισθανθεί αρχικά.
Δυστυχώς η "εσωτερική" γλώσσα είναι "δύσπεπτη"... Δεν διαχωρίζομαι σημαίνει για μένα "δεν βρίσκω λόγο να πολεμήσω πια, αλλά χιλιάδες λόγους να αγαπήσω..."
΄Ομως ας μην επιτρέψουμε σ' αυτό που συμβαίνει με την ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, με το ρεύμα, με την μόδα, με ότι εξωτερικό πάει να μοιάσει σε "εσωτερικό", να κατευθύνει τις δικές μας διαδρομές.
Η ανάληψη δεν είναι θέμα εμπορευματοποίησης.
΄Οπως και ο Ανώτερος Εαυτός μας δεν είναι.
Ας μην καταλύουμε "πνευματικες αξίες" στο όνομα της "βαθιά νυχτωμένης ανθρωπότητας"! Κρίμα είναι...
Γι' αυτό λέω συνέχεια όχι γνώση μόνο από βιβλία ή φυσικούς δασκάλους. Σιώπή και μόνο αυτή είναι ο πραγματικός μας δάσκαλος. Ναι Χριστίνα μου, έχεις δίκιο για τον "δάσκαλο" που οδηγεί ένα σεμινάριο. ΄Ετσι νιώθεις την ενέργειά του, και εμπιστεύεσαι ή δεν εμπιστεύεσαι αυτά που σου λέει...Κι αυτό ισχύει για όλα!
Γνωρίζεις έτσι κι αλλιώς την αλήθεια βαθιά μέσα σου και έτσι δεν μπορείς να παραπλανηθείς. ΄Η τουλάχιστον... για πολύ!
Δεν κατάλαβα ότι αυτό εννοούσε η φίλη pyramid.΄Γιατί -πιστεύω- για να νιώσεις την αλήθεια ενός "δασκάλου" πρέπει να ερθεις σε επαφή μαζί του και μετά να βγάλεις συμπεράσματα. Δεν τα βγάζεις από αυτά που γράφει σε ένα site. Σίγουρα πολλά από αυτά που γράφονται σε ένα site αντικατοπτρίζουν όχι μονο την δική σου αλήθεια, αλλά και άλλων που συνταυτίζονται. Τώρα αν ό ένας είναι απλά "διάσημος", όπως η Fortune, ε τι να κάνουμε? Δεν σημαίνει τίποτα η συνταύτιση, εκτός από συνταύτιση. Η τελειότητα είναι ακόμα και μέσα στο "λάθος"!
Γιατί ότι το μυαλό μας θεωρεί "λάθος", είναι απλά η πληρότητα της τελειότητας που τα περιέχει όλα! Αυτή είναι η τρίτη διάσταση! με αγάπη
Βάσω
|
Γιώργος
Πλήρες Μέλος
970 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 12:56:24
quote:
quote:
Γιώργος
.. ΠΛΑΤΩΝΑ καλώς ήρθες στο club .. των μυημένων... να σου δείξω που είναι το μπαρ.. η κουζίνα...η τουαλέτες .. και η έξοδος κινδύνου..
κατά το Γιώργη ευαγγέλιο..
επιστολές...αγαπητέ μου... επιστολές.....
Γιώργος
because ...ο - καθρέπτης- Παυλος ....had all the fun..!! |
A. Kircher
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
USA
1626 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 16:42:37
Γειά χαρά σε όλους!Φίλτατη Χριστίνα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ευχαριστώ και την αγαπητή Βάσω για την κατανόηση της και για το ότι δεν με παρεξήγησε. Φυσικά να πω και πάλι ότι διαχωρίζω την πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται εδώ με αυτά που ήθελα να στηλιτεύσω. Η αλήθεια είναι πως το προηγούμενο ποστ μου ήταν κάπως παρορμητικό και ίσως υπερβολικό. Είμαι σίγουρος πως ο κάθε ειλικρινής αναζητητής της αλήθειας έχει σαν στόχο στην έρευνα αλλά και στην ατομική και ομαδική προσπάθεια του για εξέλιξη και καλυτέρευση τον διαχωρισμό της ήρας από το στάρι, και η διάκριση είναι ο γνώμονας με βάση τον οποίο βαδίζουμε αυτό το δύσκολο αλλά και δημιουργικό μονοπάτι της αυτογνωσίας. Δεν λέω τίποτα καινούργιο αλλά και ξέρω πως αυτό δεν περιμένετε να το ακούσετε από μένα. Απλά πιστεύω πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή και δυστυχώς η πλάνη είναι ένας εχθρός που ίσως έχουμε υποτιμήσει. For the record, όπως λέμε και εδώ, να πω πως έχω και εγώ συμμετάσχει σε σεμινάρια, ομάδες και σχολές κατά κόρον και έχω αγοράσει βιβλία με το τσουβάλι κάποια ανάλογα με αυτά που ανέφερα και αρκετά πολύ διαφορετικά. Και έχω καταλήξει και εγώ μετά από πολλά χρόνια εσωτερικής αναζήτησης στο παρακάτω που αναφέρει η Βάσω. quote:
Γι' αυτό λέω συνέχεια όχι γνώση μόνο από βιβλία ή φυσικούς δασκάλους. Σιώπή και μόνο αυτή είναι ο πραγματικός μας δάσκαλος.
Ελπίζω μέσα από αυτήν την συζήτηση εδώ να ανακαλύψω κάποια νέα πράγματα που δεν γνωρίζω αλλά και να συμβάλω θετικά με τις λίγες εμπειρίες μου στην δύσκολη αναζήτηση όλων μας. Θα λέιψω για μερικές μέρες για κάποιο ταξίδι αλλά θα τα πούμε σύντομα. Να 'στε όλοι καλά! 
Edited by - A. Kircher on 29/05/2007 16:46:40
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 29/05/2007, 17:48:46
Αγαπητέ Kirchen,
Φυσικά και δεν σε παρεξήγησα! Φυσικά και ένιωσα την αγανάκτησή σου για όλα αυτά που δεν σου αρέσουν.
Χαίρομαι πολύ που μπορούν οι άνθρωποι να μοιράζονται, χωρίς ιδιοτέλεια... Θα σου πω κάτι ακόμα που έχω μάθει...
Που στηρίζεται σ' αυτό που λες quote:
Απλά πιστεύω πως χρειάζεται μεγάλη προσοχή και δυστυχώς η πλάνη είναι ένας εχθρός που ίσως έχουμε υποτιμήσει.
Η πλάνη πολλές φορές είναι o καλύτερος δάσκαλος στην ίδια σου την ζωή. Για τότε μόνο βλέπεις πόσο στραβά την έχεις πάρει...
Αν βέβαια έχεις την ειλικρίνια και την αγνότητα να το παραδεχτείς. Υποθέτω όμως ότι όλοι εδώ μέσα έχουμε αφήσει το μοντέλο "εγώ" και κατευθυνόμαστε στην αλήθεια της ζωής. Οπότε μην φοβάσαι, κάθε ψέμμα θα το νιώσεις πρώτα, προτου το ενστερνιστείς.
Μα κι ακόμα αν δεν το νιώσεις αμέσως...θα έρθει η ζωή σου να στο θυμίσει! Με κάθε τρόπο! καλό ταξίδι
με αγάπη
Βάσω
|
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 09:49:12
quote:
Γι' αυτό λέω συνέχεια όχι γνώση μόνο από βιβλία ή φυσικούς δασκάλους. Σιώπή και μόνο αυτή είναι ο πραγματικός μας δάσκαλος.
Γεια σας, Χρειάζεται και εκεί όμως προσοχή. Συνήθως η εξωτερική ομορφιά σε όλες τις αποχρώσεις, διώχνει προβλήματα και σύγκρουση, και αυτό για τους περισσότερους εκτός του ότι νοιώθουν ξαλαφρωμένοι, ο νους τους γίνεται για λίγο ήσυχος. Είναι όμορφα να περπατάς σε αμμουδιές και στα βουνά, μα οι περισσότεροι από εμάς, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου γυρνούν στις δουλειές και υποχρεώσεις τους, και έτσι δημιουργείται το Όνειρο, σαν ιδέα... τι όμορφη που είναι η Σαντορίνη! Ο νους γυρνά σε κάθε τι τον έκανε να νιώσει μια κατάσταση ηρεμίας, ησυχίας, και αν είναι δύσκολη σαν προσβαση η Σαντορίνη, τα αποζητά στο πιοτό, σε ουσίες, στο Σεχ, στο Χριστό, σε αναλήψεις η και στις ιδέες, πράγμα που κάνουμε οι περισσότεροι και αναρωτιέμαι, είναι ποτέ σιωπηλός ο Νους μας, όταν χρειάζεται πάντα κάποιο Μέσο προς την επίτευξη του? Αν τα μέσα γίνουν σπουδαία για μας, όχι μόνο ταυτιζόμαστε, όχι μόνο προσκολλόμαστε, μα γίνονται ψυχολογικές ανάγκες και μας κυριαρχούν, σε τέτοιο βαθμό, ώστε ποικιλοτρόπως να αλληλο τρωγόμαστε, η και να καταστρέφει ο ένας τον άλλο, και αυτό δεν το λέω σαν (Πλάτωνας), μα αν το προσεξετε, είναι ένα γεγονός στη Ζωή. Αν η σιωπή προέρχεται από διάφορους ερεθισμούς, από έλεγχο, από ευχαρίστηση, από εντυπώσεις, χρειάζεται το μέσον, η σιωπή δεν είναι άλλο, από ένα αποτέλεσμα. Με ορισμένους τα έχω ξανασυζητήσει, για τους ίδιους αυτό μετράει, μα πέρα από το αποτέλεσμα, θετικό είναι η αρνητικό, αισθάνομαι πως δεν είναι ζωντανή. Έτσι αναπόφευκτα οι περισσότεροι είμαστε πιασμένοι σε σκέψεις, που είναι μνήμη, που είναι ο ψυχολογικός χρόνος, με τα αυτόματα συμπεράσματα του, συνειδητά και μη. Παύλος, για κάποιον FUN για άλλον ΦΩΣ, ΑΝΑΛΗΨΗ, για κάποιους αλήθεια για άλλους ψέμα. Αν δούμε πως ο εαυτός κυριως είναι μνήμες (ευχάριστες και δυσάρεστες) και βάση αυτών λειτουργούμε, (το αποτέλεσμα είναι οι σκέψεις), τότε οι ιδέες μας κυβερνούν. Τι στην ευχή δεν πάει καλά θα με ρωτήσετε. Όταν πάμε να κανουμε κατι, (σαν δραση), που επεται της ιδεεας, υπαρχει συγγρουση! Ο λόγος είναι πως αφενός οι ιδέες κυβερνούν την ΔΡΑΣΗ, αφετέρου η ίδια η ιδέα δημιουργεί το αντίθετο της. Τώρα η ερώτηση που ακολουθεί είναι δίκοπο μαχαίρι. Η κατάλληλη ανταπόκριση στη ζωή, είναι η ιδεα η η ΔΡΑΣΗ? Αφού στους περισσότερους κυβερνούν οι ιδέες την δράση, θα απαντήσετε οι ιδέες, και το καταλαβαίνω, μιας και εκεί νοιώθουμε (και έχουμε) ασφάλεια. Να ομως γιατί ο Νους κυριαρχεί, και οι σκεψεις/ιδέες… γίνονται φρένο. Μα όταν κινδυνεύουμε, οι ιδεες/σκεψεις πάνε περίπατο, και εκεί δρούμε ολικα! Κατά παράξενο τρόπο, ένα βρέφος το πετάτε στην πισίνα, δεν πνίγετε, ξέρει και κολυμπάει, ενώ ένα παιδάκι 6 χρονών (εχει δημιουργηθεί ο εαυτός), πνίγεται. Ο φόβος το έπνιξε, είναι το αποτέλεσμα που δημιουργήθηκε, σαν εαυτός. Το βρέφος έχει σαν DEFAULT, τη δημιουργική σιωπή, που είναι ιδεα/δραση αδιαίρετη, που είναι εξυπνάδα, που είναι το πραγματικό, η ζωή στο παρόν! Αν το παρόν, οι δουλείες μας , οι άμεσες σχέσεις μας, είναι ευχάριστες, δημιουργικές, τότε υπάρχει πραγματικά ομορφιά, ζούμε συγχρόνως, σε όλες τις ΣΑΝΤΟΡΙΝΕΣ του κόσμου, και ανάληψη η όχι, μας είναι εντελώς αδιάφορη.
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 10:42:55
Καλημέρα αγαπημένοι μου φίλοι Προτού αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία, θα ήθελα να γράψω κάτι γενικό για τη Βάσω κι εμένα. Ο μεταξύ μας διάλογος είναι για μένα σχεδόν διάλογος με τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί πριν από λίγους μήνες η ουσία αυτών που λέει η Βάσω ήταν η ουσία και των δικών μου λόγων. Στο μεσοδιάστημα κάτι προέκυψε, κάτι που με απομάκρυνε/με αποσυντόνισε από αυτόν τον εξελικτικό σταθμό. Η ειρωνεία είναι ότι έβλεπα τη σταδιακή απομάκρυνση αλλά ήμουν σίγουρη ότι είναι αδύνατον να συμβεί. Ίσως λοιπόν ήταν η αλαζονεία μου, ίσως πάλι ήταν (όπως έγραψε κάπου η Βάσω) η επιθυμία και ο φόβος που με έστειλαν πίσω. Έτσι όμως έγινε και έτσι βρέθηκα να ζω τη μικρή αυτή ιστορία "πτώσης", γεμίζοντας την απόσταση με ερωτήσεις. Είμαι ειλικρινά ευγνώμων για τις καταθέσεις όλων σας, κυρίως της Βάσως. Χωρίς ίσως να το συνειδητοποιείτε με βοηθάτε πραγματικά πολύ… Μέσα σε όλα τα σημαντικά που γράφτηκαν εδώ, έγραψε κάτι ο Γιώργος λίγο πιο πάνω: quote:
και…δεν θα μπορούσες να προσφέρεις…με το να γίνεις ένας άριστος καθρέπτης…?
Έχεις δίκιο, Γιώργο μου, θα μπορούσα. Κι εγώ κι εσύ και ο καθένας μας. Καθώς γινόμαστε άριστοι καθρέπτες, γινόμαστε αυτό που έγραφα παραπάνω: ζωντανό παράδειγμα. Γινόμαστε σημεία έμπνευσης και ελπίδας για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Μου άρεσε επίσης αυτό που έγραψες ότι "το παιχνίδι είναι μεταξύ φωτός και καθρέπτη". Θα το κρατήσω ως σημείο διαλογισμού.Καλέ μου ΠΛΑΤΩΝΑ, εξαιρετικό και το δικό σου τελευταίο ποστ, όπως και τα προηγούμενα. Παιδιά, μου θυμίζετε πράγματα που για κάποιο λόγο είχα (ξε)χάσει. Ναι, η φυσιολογική μας ανθρώπινη φύση είναι θαυμαστή και ναι, όπως λέει ο Tryfield αυτός είναι ένας λόγος να αισθανόμαστε αιώνια ευγνωμοσύνη στο υπέρτατον Ον που μας έκανε την τιμή και το δώρο της ζωής να σαρκωθούμε. Ωστόσο, όπως γράφεις ΠΛΑΤΩΝΑ, μόνοι μας φτιάχνουμε τις δομές που μας εγκλωβίζουν, μόνοι μας και τους δρόμους διαφυγής. Και τα φτιάχνουμε όλα αυτά με τα τούβλα και το τσιμέντο της μνήμης, των πεποιθήσεων και των προγραμματισμών μας. Και καθώς προσθέτουμε επαληθεύσεις στον αυτοτροφοδοτούμενο βρόχο των πεποιθήσεων και των προγραμματισμών μας (καθώς έχουμε την τάση να θεωρούμε αυτόματα ως σωστό ό,τι συμφωνεί με το ήδη υφιστάμενο προσωπικό σύστημα πεποιθήσεων και αξιών μας), οι δομές ενισχύονται και αποκτούν δική τους ζωή. Τα έχουμε ξαναπεί όλα αυτά, αλλά *η επανάληψη κάνει καλό στην ψυχή* όπως λένε και οι Άγγλοι. Φυσικά καθένας μας μπορεί να κάνει τις δικές του κατηγοριοποιήσεις της ψυχής, του εγώ ή του ανώτερου εαυτού. Προσωπικά θεωρώ ως "εγώ" το κομμάτι του εαυτού που παρακινείται σε δράση, που για να προσδιοριστεί χρειάζεται να κάνει κάτι ώστε να αποκτήσει ταυτότητα σε σχέση με αυτό (είμαι ορειβάτης, είμαι καλός μάγειρας, δίνω ελεημοσύνη άρα είμαι καλός άνθρωπος). Ασφαλώς η προσδιοριστική δράση γεννά όχι μόνο την αντίδραση αλλά και την αντίφαση. Όμως στο σημείο του Είναι, στο σημείο της ένωσης της συνείδησης με τον ανώτερο εαυτό μας, η δράση δεν έχει σημασία ως τρόπος προσδιορισμού, γιατί απλά γίνεται αυτόματη. Και επίσης είναι ασήμαντη γιατί στο Είναι χωρά χωρίς κριτική και χωρίς ποιοτικό προσδιορισμό κάθε είδους δράση και υπάρχει η τέλεια αποδοχή πως όλα βοηθούν στην εξελικτική διαδικασία (είναι κάτι ανάλογο με αυτό που έγραψε η Βάσω για την πλάνη στην απάντησή της προς τον A.Kircher). Τελικά, όντως δεν έχει και τόση σημασία αν υπάρχει ανάληψη ή όχι… Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μπορούμε να ζούμε στη Σαντορίνη της ψυχής μας γνωρίζοντας πως είναι και η Σαντορίνη του σύμπαντος…
|
pyramid
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1585 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 10:43:47
Αγαπητή Ρωρ σχετικά με τον Kevin Core ήδη έγραψε η Unseen και έχεις καταλάβει τι εννοούσα.
Δεν έχω καμία δουλειά με τον δρόμο του συνανθρώπου μου και προσπαθώ να μην κρίνω, όμως φέρω ευθύνη για την ζωή μου και θα εξετάσω εξαντλητικά τα λόγια του ατόμου που δηλώνει έτοιμος να καθοδηγήσει, εάν τώρα δεν αντέξει στο τσεκάρισμα τι να κάνουμε, αυτά έχει η ζωή.
Βεβαίως το ότι δεν θα αντέξει στο δικό μου τσεκάρισμα δεν σημαίνει και κάτι. Πιθανόν εγώ να κραδαίνομαι εξαιρετικά χαμηλά, να προβάλλω την προσωπικότητά μου επάνω του και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος.Συμφωνώ ότι πρέπει να έρθεις σε επαφή με έναν δάσκαλο και μετά να κρίνεις αλλά αυτή η επαφή μπορεί και να μην είναι προσωπική.
«Εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί», λόγος-κραδασμοί-συντονισμός, είναι γνωστά. Δεν εννοούσα συνταύτιση, είπα αντιγραφή και εννοούσα αντιγραφή. Κατάλαβα τι εννοείς με την λέξη ψυχή, πάντα υπάρχει ένα μπέρδεμα στις ορολογίες.
Εγώ εννοούσα την ψυχή πνεύμα, άλλωστε και η προσωπικότητα ψυχή είναι. Unseen μου σχετικά με το κατά πόσο είναι ωφέλιμο να πάψουμε να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να βλέπουμε, πως αλλιώς θα διαπιστώσουμε την τυφλότητά μας και πως θα προχωρήσουμε? Πριν αρκετό καιρό θεωρούσα ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον εσωτερισμό είναι ελάχιστοι μπροστά στα δις της Γης, όμως μιά ωραία πρωϊα αντιλήφθηκα ότι ή τυφλή είμαι ή τυφλή. Όντως όσοι θεωρούν, αλαζονικά όντα, ότι κάτι κάνουν είναι ελάχιστοι όμως όλος ο κόσμος ασχολείται με την ζωή. Ευτυχώς που κοιτούσα γύρω μου, αλλιώς τον ύπνο του δικαίου.
Δεν βλέπω μαύρα τα πράγματα με την ανθρωπότητα, πιστεύω ότι οι άνθρωποι δουλεύουν, αλλού εντοπίζω το πρόβλημα. Δυστυχώς θεωρώ ότι η πλειονότητα των εσωτεριστών είναι ένα σοβαρό αίτιο που καθυστερεί την εξέλιξη των ανθρώπων. Εγώ λέω ας αφήσουμε τον κόσμο στην ησυχία του, ας δουλέψουμε όσο περισσότερο μπορούμε με τον εαυτό μας και εάν κάποιος χρειάζεται κάτι θα βρει την άκρη, δεν είναι ανάγκη να τον βοηθήσουμε για να πέσει στον γκρεμό πέφτει και μόνος του. Όταν δουλεύουμε εμείς παρασύρεται και το περιβάλλον μας στην δουλειά, είναι σαν να έχεις βάλει ένα ποτάμι στο σπίτι σου που στο διάβα του καθαρίζει τα πάντα. Βλέπεις την διαφορά, είναι τόσο εμφανής, νιώθεις τέτοια ευγνωμοσύνη, τέτοια ευλογία....
Όλα εν σοφία εποίησε, πως όμως θα το δει κάποιος εάν δεν κοιτάζει γύρω του?
Και στο πλαίσιο του όλα εν σοφία εποίησε να πω ότι τελικά και οι εσωτεριστές βοηθούν στην εξέλιξη, υπό άλλη οπτική. Και εκεί ξαφνικά βλέπεις ότι δεν έχεις τίποτα να συζητήσεις, είτε πεις το ένα είτε πεις το άλλο όλα οδηγούν στην πηγή. Και τι έγραψα, ανούσια πράγματα, απλές κουβέντες. Ας είναι, αυτή είναι η προσωπικότητα, ο Βασιλιάς της Γης. Βέβαια Χριστινάκι πιστεύω ότι δεν εννοούσες ακριβώς αυτό, αλλά αφού έκανες την ερώτηση την τροποποίησα λίγο στο μυαλό μου για να πω και τα δικά μου.
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 10:44:40
Αγαπημένη μου Βάσω,Δεν θέλω να υπερασπιστώ την pyramid, αλλά κοίτα πού βρέθηκα. Το σεμινάριο που παρακολούθησα τον περασμένο Νοέμβριο, στο οποίο με οδήγησε πραγματικά η συγχρονικότητα και ήταν ομολογουμένως εξαιρετικό, στον νου μου υπονομεύτηκε από τις ανακολουθίες της δασκάλας μου. Μίλησε για θαυμαστά και αληθινά πράγματα και, μέσα σε όλα, μίλησε και για την ανάγκη να μηδενίσουμε (να "σκοτώσουμε" το είπε) το εγώ μας. Εντάξει, είναι μια άποψη την οποία θα μπορούσα να δεχθώ, έλα όμως που είδα πολλές φορές αυτήν την ίδια να έρχεται από το εγώ της στη διάρκεια του σεμιναρίου… Είναι λοιπόν πολύ να ζητήσει κανείς από αυτόν που αναλαμβάνει το ρόλο του δασκάλου να έχει συνέπεια στην έκφραση; Οποιαδήποτε εκπόρευση από ένα σημείο αλήθειας δεν θα έπρεπε αυτόματα να συνεπάγεται συνέπεια στην εκδήλωση; Ειδάλλως δεν πρόκειται για εκπόρευση από ένα σημείο αλήθειας… Πάμε παρακάτω, έλα μαζί μου, ξέρω ότι σου λέω πράγματα που έχεις ήδη σκεφτεί και ίσως άλλα που δεν έχεις σκεφτεί, αλλά ξέρω επίσης ότι είσαι δυνατή, πιο δυνατή από μένα και μπορείς να τοποθετηθείς με ασφάλεια ως προς όλα όσα γράφω. Κι έχω την ανάγκη να είσαι έτσι δυνατή γιατί μέσα από εσένα μπορώ να δω εμένα καλύτερα (οι καθρέπτες που έλεγε ο Γιώργος πιο πάνω)… Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται "new mental birth". Αντίθετα με όσα πιστεύουμε, δεν έχουν ειπωθεί και γραφτεί όλα. Υπάρχουν μέρη στο σύμπαν που η ανθρώπινη διάνοια δεν έχει επισκεφθεί ακόμη, μέρη που κρύβουν εκπλήξεις και υποσχέσεις για την ανθρώπινη εξέλιξη. Ένας πραγματικός πρωτοπόρος του πνεύματος θα πρέπει να μπορεί να πηγαίνει τη σκέψη παραπέρα, να προάγει την ανθρώπινη σκέψη, καταλαβαίνεις; Το αναμάσημα και η ανακύκλωση παλιών θεωριών δεν είναι απαραίτητο ότι σηματοδοτεί τη συνταύτιση, μπορεί να δηλώνει απλά πνευματική ένδεια, καταλαβαίνεις τους ενδοιασμούς των σκεπτικιστών; Που δεν είναι μόνο των σκεπτικιστών, αλλά γενικά των σκεπτόμενων ανθρώπων… Και είναι καλό, πολύ καλό και ωφέλιμο να μπορεί κανείς να αφουγκράζεται αυτό που του λέει ο άλλος, την αμφιβολία του άλλου, γιατί από τη λύση της μπορεί να ωφεληθεί και ο ίδιος, να γίνει ολόκληρος, χωρίς κενά. Για όλα τα υπόλοιπα που γράφεις, δεν μπορώ παρά να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με την ουσία τους… Με πολλή αγάπη,
Χριστίνα
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
pyramid
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
1585 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 10:46:57
Θα αντιγράψω ένα εξαιρετικό απόσπασμα, ελπίζω να σας αρέσει, του Saint Yves d’ Alveydre, για την ψυχή.Ω τι Ίλιγγος! Μήπως πρόκειται για τον κατώτερο τετραπλό κύκλο των ανερχόμενων και κατερχόμενων ψυχών, τον ρευστό, σπινθηροβόλο ωκεανό, επάνω στον οποίο πνέει η αύρα της Αγάπης, ενώ στο βάθος του κραυγάζουν η Γέννηση και ο Θάνατος? Μήπως πρόκειται για ...? Αλλά τι ήθελα να πω?
Τι συνέβη? Τραγούδα, κόρη των Θεών!
Ακούστε! Μια μεγάλη ταραχή, ένας ίλιγγος, μιά ζάλη, ένα παράξενο βάρος, ένας απόμακρος μαγνητισμός, μια γλυκιά και φοβερή έλξη, μια επωδός από τ΄αστέρια, ένα σύνθημα, μια κραυγή από σφαίρα σε σφαίρα, ένας συγκλονιστικό αποχαιρετισμός στην ανώτερη ζωή, στους πολυαγαπημένους, μια προσευχή, μια μεγαλοπρεπής επικήδεια τελετή, ένας τελευταίος ασπασμός, ένας τελευταίος εναγκαλισμός, ένας όρκος ότι δεν θα ξεχάσει και θα επανέλθει, ένα Πνεύμα με φτερα στις φτέρνες που παίρνει την Αθάνατη και την οδηγεί προς τον βάραθρο, η απεραντοσύνη εκεί ψηλά που κλείνει, η απεραντοσύνη εκεί κάτω που ανοίγει με πάταγο, ο θορυβώδης ωκεανός των γενεών, οι άβυσσοι των ψυχών που έρχονται ή φεύγουν από τα βάθη ή τα ύψη της ατμόσφαιρας ενός άλλου άστρου, η ηλεκτρική μάχη παθών και γήϊνων ενστίκτων.... και μετά, τι? .........................
.........................
......................... Μετά τα ιλιγγιώδη αμφιθέατρα των λευκών ορέων, μετά την εκτυφλωτική μαγεία των παγετώνων και των αβύσσων, να που έρχεται η απεραντοσύνη των απαλών κυματισμών των πράσινων λόφων, η αφρώδης ροή των χειμάρρων, ο ελικοειδής ρους των θορυβωδών ποταμων και των μεταλλικών φλεβών, το λίκνισμα των εύηχων δασών, η κυκλική απεραντοσύνη των χλοερών αγρών, όπου τρέχουν και παίζουν τα κάθε λογής ανασκιρτήματα.
Είναι ο πλανήτης Γη, μια από τις χιλιάδες κοιτίδες του βασιλείου του Ανθρώπου, του αθάνατου και θνητού υιού του Θεού των θεών... ..........................
.......................... Η Αθάνατη σταματά απότομα, προσηλώνεται στην λαμπρότητα των άστρων και μετρά την απόσταση που διέτρεξε, την απόσταση που τη χωρίζει από τους ουρανούς.....
....Που βρίσκομαι? Ουρανός, γη, όλα εξαφανίστηκαν, αλλά μια ακαταμάχητη έλξη με κρατά αιχμάλωτη.
Αθάνατη ψυχή, ιδού η μητέρα σου!
Στο όνομα του Θεού, στο όνομα της Φύσεως, στο όνομα του Ιόντ και του Χεβάχ, ιδού η ζώσα πατρίδα σου εδώ κάτω.
Ενώσου μαζί της με όλες τις μαγικές Δυνάμεις της ζωής!
Σε αποχαιρετώ! ............................
............................ Δεν θα ξαναζήσει πλέον παρά μονάχα μέσω της Γνώσεως!.....
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 11:02:08
Καλή μου pyramid,Μόλις είδα το μήνυμά σου. Παρακαλώ, εκφράσου ελεύθερα, τα δικά σου είναι σε πολλά σημεία και δικά μου άλλωστε... Χαίρομαι επίσης τον αυτοσαρκασμό σου, έχουμε μπόλικη δόση από αυτόν και οι δύο... Σε φιλώ
Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 11:15:42
Aγαπητέ Πλάτωνα,Πολύ σωστά όλα όσα γράφεις και νιώθεις. Δεν μπορούσα να απομονώσω κάτι και να το επεξεργαστώ περισσότερο, όπως γίνεται συνήθως. ΄Όλα αυτά είναι ή μάλλον ήταν και δικές μου ανησυχίες και αμφισβητήσεις, αφού όλοι πάντα περνάμε από αυτές, όσα κι αν έχουμε βρει. Σκεφτόμουν παλαιότερα, μήπως όλη αυτή η σιωπή, που φέρνει σιγανούς παλμούς επιγνώσεων ήταν η δική μου «πλασματική ευφορία» για να αποδράσω…από έναν κόσμο βασανιστικό! Με «ταλαιπωρούσε» πολύ αυτήν η διαδρομή, αλλά όμως (είναι χαρακτηριστικό μου αυτό) όσο με ταλαιπωρούσε, τόσο βαθύτερα έμπαινα σ’ αυτήν για να την φωτίσω.
Διαπίστωσα ότι ο δικός μου λαβύρινθος είναι το σημείο που γινόμουν αληθινή. Εκεί μέσα στην αρχή «πονούσα», «φοβόμουν», όμως ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΣΑ!!! Σήμερα, γνωρίζω ότι ο χάρτης μου έχει σχεδόν χαρτογραφηθεί…Αναγνωρίζω τα σημεία του και έχω φτάσει πια σ’ αυτήν την δόνηση, να μην μετακινώ τα όριά του, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη «όρια»…Απλά, σήμερα, προσθέτω νέες διαδρομές, που όμως –σήμερα μόνο- δεν ακυρώνουν τις παλιές, σαν μη γνήσιες… ΄Ετσι γνωρίζω, πάντα για μένα, μάλλον καλύτερα αναγνωρίζω τον δικό μου χάρτη, που περιέχει όλες τις διαδρομές μου, ακόμα και αυτές που κάποια στιγμή αρνήθηκα. Γνωρίζω, ότι η «Σαντορίνη» δεν είναι απόδραση πια, ότι η σιωπή δεν είναι η φαινομενική μου αλήθεια, ούτε η πλασματική μου ευφορία! Γνωρίζω την «πλασματική ευφορία», γιατί έχω γνωρίσει για τα καλά και την «πλασματική δυστυχία»!!! Γνωρίζω την ηθική του «ανήθικου», γιατί έχω γνωρίσει για τα καλά, την ανηθικότητα του «ηθικού». Γνωρίζω την ευθεία «της πλάνης», γιατί έχω γνωρίσει για τα καλά την ανισότητα της «αλήθειας»! ΄Όλα αυτά περιέχονται μέσα στην σιωπή, που δεν ξέρω αν είναι πια ακινησία του νου μου, γιατί –όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ- νιώθω να γεννήθηκα έτσι! Χωρίς να ακυρώνω τον εαυτό μου, χωρίς να ακυρώνω τίποτα από εμένα, απλά νιώθω όλα αυτά να εμπεριέχονται σε μένα! Η μεγαλύτερη επιβεβαίωση για την ΖΩΗ εδώ στην 3η διάσταση, είναι η ίδια η ζωή. Που, πραγματικά, εγώ τουλάχιστον, δεν μπορώ πια να την «ξεγελάσω»… Ξέρω τι νιώθω, πριν καλά καλά δημιουργηθεί το συναίσθημα «νιώθω». Η ανάληψη δεν είναι για μένα στόχος του μέλλοντος, αλλά η αλήθεια της στιγμής μου. Η αλήθεια του σήμερα, όταν μιλάω, όταν αγγίζω, όταν νιώθω, όταν γελάω.
Η αλήθεια του «ενώνομαι», η αλήθεια του ζω «παντού», σήμερα, τώρα, παρέα με το φως, που όμως δεν αλλοιώνει την εικόνα , αλλά την κάνει πραγματική. ΄Όχι αυτήν που θα ήθελα να δω, αλλά αυτήν που πραγματικά «βλέπω». ΄Ετσι μπορώ να διαμορφώνω την Βάσω κάθε φορά σύμφωνα με την εικόνα που αντιλαμβάνομαι, την δημιουργώ κάθε φορά από την αρχή, γιατί έτσι είναι η ζωή μου εδώ στην 3η διάσταση πια. Αυτό είναι και η απόλυτη γείωση, γιατί δεν μπορείς να διαμορφώνεις την «ύλη», δεν μπορείς να φωτίζεις τα κύτταρα, να τα καθαρίζεις από μνήμες και πρότυπα, για να μείνει καθαρά ο πυρήνας της γνώσης, αν δεν μπορείς να δημιουργείς εδώ στην 3η διάστασή. Αν δεν μπορείς να «παίζεις» με την ύλη, δεν έχεις ελευθερία. Και φυσικά φοβάσαι… Το συναισθημα της δέσμευσης, ο φόβος…Μήπως χάσουμε την συνείδηση, μήπως χάσουμε την εμπειρία.
΄Όμως τίποτα δεν χάνεται, όταν συνειδητά γίνεσαι ο δημιουργός σου. ΄Ετσι μόνο νιώθεις, σιγουρεύεσαι για την θεϊκή σου ιδιότητα, και μετά συμμετέχεις «στο παιχνίδι» ορίζοντας εσύ τους όρους σου. Και αυτό ονομάζω εγώ «θαύμα»… Αν όλο αυτό είναι «πλάνη» και «ψευδαίσθηση», μόνο όταν «αποχωρήσω» θα το αισθανθώ…Εδώ στην 3η διάσταση, αυτό που η λογική απορρίπτει, εγώ ονομάζω θαύμα. Εσύ δεν ξέρω πως το λες…΄Όμως όταν μετά από κάθε «επικοινωνία», ανοίγει το ραδιόφωνο μόνο του, αν το επεξεργαστώ με την λογική, μάλλον θα τρελαθώ…Οπότε το αφήνω, σαν συναίσθημα, που όμως δεν ορίζει και την συνειδητότητά μου. Γιατί αυτήν την ορίζω ΕΓΩ.
Τίποτα άλλο δεν θα πάρω μαζί μου όταν αποφασίσω να «αποχωρήσω», εκτός από την αλήθεια που βίωσα. Και το πόσα ψέματα είπα (άθελά μου) στον εαυτό μου… Γι’ αυτό μοναδικά λέω…οι διαδρομές μας είναι διαφορετικές, αλλά όμως οδηγούν στο εξής ΕΝΑ…στον ΕΑΥΤΟ!!!
Με αγάπη
Βάσω
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 12:21:21
quote:
Μίλησε για θαυμαστά και αληθινά πράγματα και, μέσα σε όλα, μίλησε και για την ανάγκη να μηδενίσουμε (να "σκοτώσουμε" το είπε) το εγώ μας
Aχ, αγαπημένη μου Χριστίνα, πόσο με λυπούν τέτοια σεμινάρια!
Το να «σκοτώσεις» το εγώ σημαίνει, για μένα πάντα, «φυτό». Και είναι κάτι που επεξεργάστηκα συγκεκριμένα, για να ξεπεράσω…Με πολλή έντονη «διδασκαλία».
Βλέπεις οι ανατολικές φιλοσοφίες, μιλούν για το «εγώ», σαν θανατηφόρο δαχτυλίδι, που σφίγγει τον «λαιμό» της ύπαρξης και στραγγαλίζει την αλήθεια της!
Νιρβάνα, σατορι και ότι άλλο…΄Όμως αυτήν την φιλοσοφία, ενώ ήταν η αρχή όλων μας πιστεύω, εγώ την απέρριψα… Καμία νιρβάνα, μόνο δράση…συνειδητή δράση…με επίγνωση των ρόλων….
Το εγώ χρειάζεται, δεν μπορούμε να φανταστούμε πόσο. Το ένστικτο που αντιπροσωπεύει αυτή η υλική συνειδητότητα, είναι και ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ. Αλλιως θα ερχόμαστε σαν «άγγελοι», σαν «θεοί»…και τότε τι νόήμα θα είχε όλο αυτό? Το εγώ δεν είναι η καλύψη του πνεύματος. Το σώμα είναι…
Το εγώ είναι ο απαραίτητος βοηθός του. Βοηθός του όμως!!! ΄Όχι ο θεός του!
Η ένωση με το Πνεύμα (ανώτερος Εαυτός), δεν «σκοτώνει» σε καμία περίπτωση το εγώ. Γιατί η ένωση δεν φέρνει και το τέλος της ζωής…Η ένωση φέρνει την επίγνωση του τι μπορείς να κάνεις ακόμα με το «εγώ». Χριστινάκι, «εγώ» γελάω, «εγώ» αγαπάω, «εγώ» μεγαλώνω τα παιδιά μου, αλλά «ΕΓΩ» γνωρίζώ ποιος είμαι, «ΕΓΩ» δρω, «ΕΓΩ» νιώθω, «ΕΓΩ» ΕΙΜΑΙ!!! Και εκεί τέλος! Από αυτό το «τέλος», ξεπηδά μια καινούργια αρχή, η αρχή της συνειδητότητας που διευρύνεται για να φτάσει σε «απάτητα» μονοπάτια…Τα μονοπάτια που έχουμε χαράξει μέσα από τα λάθη του εγώ, που έρχεται τώρα ξανά ενωμένο με ΟΛΑ, να αναγνωρίσει μέσα σ’ αυτά τα λάθη, την απόλυτη συμμετοχή του σ’ αυτήν την πορεία. Γιατί αυτή η πορεία το διεύρυνε…αυτή η πορεία έκανε το απλό μικρό μας εγώ, ΕΓΩ! Δεν είναι «αμπελοφιλοσοφίες» αυτό που λέω…είναι η δική μου εμπειρική διαδρομή, που την πέρασα –όχι χωρις πόνο, αληθεια- αλλά τώρα νιώθω τόσο ευγνωμοσύνη γι’ αυτόν τον πόνο! Και γι’ αυτό τώρα, μόνο τώρα, μπορώ να την εκδηλώσω…Και η εκδήλωση της ευγνωμοσύνης μου, είναι η ροή της αγάπης από το κέντρο της καρδιάς μου προς όλους και όλα! Η ροή της αγάπης συμπεριλαμβάνει όλες τις εκδηλώσεις, όλες τις σκέψεις, όλα τα συναισθήματα της «αγάπης χωρίς όρους», της βαθιάς συγχώρεσης για όσους δεν γνωρίζουν και της επίγνωσης των αδυναμιών και των λαθών μας σαν ανθρωπότητα. Και είμαι εδώ και στα λάθη, και στο ψέμα, και στην ανηθικότητα, που προσπαθώ να μετασχηματίσω σε ΖΩΗ…αν τα καταφέρνω, αν έχω καταφέρει κάτι, δεν το γνωρίζω εγώ, αλλά οι άλλοι, γιατί εγώ απλά έχω δηλώσει την πρόθεση! Δεν επεξεργάζομαι τίποτα πια με την σκέψη…νιώθω πολύ έντονα όμως! Και έτσι πορεύομαι…Αλήθεια, ψέμα ποιος ξέρει? Το σίγουρο όμως είναι (επανέρχομαι στο τόσο σημαντικό θέμα) ότι μέσα από τα σεμινάρια, οι περισσότεροι δάσκαλοι οριοθετούν και οι ίδιοι το εγώ τους. Και εκεί οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί…μακριά από την επιρροή τους. Παίρνουμε την γνώση και την επεξεργαζόμαστε, δεν την ακολουθούμε… Αν ήταν οι δάσκαλοι να γνωρίζουν τόσο καλά την ανάληψη, την αλήθεια της ύπαρξης, την αλήθεια της θεότητας, θα ήταν εύκολο για όλους μας…Μα δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό.
Χρειάζεται να χαράζουμε τις δικές μας διαδρομές, αλλιώς θα ήταν σαν να «αντιγράφουμε» τις διαδρομές του άλλου. Και όπως στο σχολείο, κάθε αντιγραφή σε έφερνε στην επόμενη τάξη…για να βγεις τελικά από το λύκειο «κούτσουρο»!!! Ο Κέβιν είναι μια περίεργη προσωπικότητα. Πριν τον γνωρίσω είχα ακούσει γι’ αυτόν διάφορα. Δεν ήθελα καν να τον γνωρίσω…Από το ότι συνεργάζεται με «σκοτεινούς» αγγέλους, μέχρι ότι μπορείς να φανταστείς.
΄Όμως χωρίς να πω ότι το έκανα με απόλυτη διάθεση, αποφάσισα να συμμετάσχω στο σεμινάριο που έκανε στην Αθήνα, 13-D Chamballa. Aυτό το σεμινάριο δεν μου πρόσθεσε γνώση, αλλά έφερε σε μένα χίλιες επιβεβαιώσεις…Δεν ξέρω αν τις είχα ακόμα ανάγκη, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. ΄Ότι είπε για την «ύπαρξη», δεν ήταν κάτι ξένο προς την δική μου επίγνωση. ΄Ότι είπε για τις διαστάσεις, δεν ήταν κάτι που δεν είχα εγώ πρώτη αναγνωρίσει.
Στο σεμινάριο συμμετείχαμε 6 άτομα. Τρία από αυτά, δεν κατάφεραν να φθάσουν στην «αύλη» συνειδητότητα που υπάρχει σαν Εαυτός μας στην 8η διάσταση. Δεν μπόρεσαν να «αφομοιώσουν» το σεμινάριο. ΄Αρχισαν να μπερδεύονται και να ανησυχούν…Γιατί προσπαθούσαν να το «ακολουθήσουν» κατά γράμμα. Τους είπα να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο απλά να βιώσει, χωρίς σκέψεις, χωρίς αναλύσεις και να μεινουν σ’ αυτό που αναγνωρίζουν σαν δική τους αλήθεια. Αυτό τους βοήθησε πολύ να γειωθούν και να «ακούσουν» τουλάχιστον. Σε κάθε σεμινάριο υπάρχει η αγωνία της ταύτισης…Γιατί εγώ δεν μπορώ? Γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω? ΄Ολη η γνώση πρέπει να επεξεργαστεί από το «εγώ» και να περάσει σαν δόνηση στην συνείδηση. Και εκεί παίζει ρόλο πόσο το «εγώ» έχει ανεβασμένες δονήσεις. Αν οι δονήσεις δεν είναι πολύ ανεβασμένες, η γνώση που λαμβάνεται ακολουθείται κατά γράμμα! Αν οι δονήσεις είναι ανεβασμένες, μέσα από την προσωπική εργασία, τότε η γνώση αξιολογείται και διυλίζεται, πριν αφομοιωθεί. Γι’ αυτό είπα ότι η «πλάνη» μερικές φορές είναι ο καλύτερος δάσκαλος στην ζωή μας.
Γιατί την γνώση δεν την ακολουθείς…την παίρνεις σαν εφόδιο, σαν κίνητρο, για να πας παραπέρα…Είναι ένα μικρό βοτσαλάκι, που σε βοηθά να «δημιουργήσεις» την «πέτρα» που θα χτίσεις τον δικό σου εσωτερικο «ναό». Και μόνο έτσι έχει αξια. Αγαπητή Pyramid, κατανοώ απόλυτα αυτό που λες… quote:
Δυστυχώς θεωρώ ότι η πλειονότητα των εσωτεριστών είναι ένα σοβαρό αίτιο που καθυστερεί την εξέλιξη των ανθρώπων
Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, αυτό που αισθάνομαι εγώ. Ο εσωτερισμός δεν είναι για να δηλώσεις ότι «εγώ ξέρω», αλλά για να βιώσεις «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ»
Εκεί είναι οι διαφορά των εσωτεριστών και αλίμονο σε ποιόν θα πέσεις….!!!!
Σας φιλώ
Με αγάπη
Βάσω
|
ΣΑΜΑΝΟΣ
Νέο Μέλος
Greece
5 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 12:26:30
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ UNSEEN, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΣΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΝΟΙΞΕΙ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.. ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΘΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗΣΑΜΑΝΟΣ |
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 30/05/2007, 12:42:04
Αγαπημένε μου ΣΑΜΑΝΕ,Είμαι ειλικρινά συγκινημένη που σε βλέπω να γράφεις εδώ. Κι αν τούτο το τόπικ έγινε η αιτία να γράψεις, είναι ακόμη μεγαλύτερη τιμή για μένα. Θα χαρώ ιδιαίτερα να δω τις απόψεις σου εδώ. Με πολλή αγάπη,
Unseen ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
ΠΛΑΤΩΝΑΣ
ΜΕΛΟΣ "Forums ESOTERICA"
Switzerland
3558 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/05/2007, 07:45:06
quote:
Και καθώς προσθέτουμε επαληθεύσεις στον αυτοτροφοδοτούμενο βρόχο των πεποιθήσεων και των προγραμματισμών μας (καθώς έχουμε την τάση να θεωρούμε αυτόματα ως σωστό ό,τι συμφωνεί με το ήδη υφιστάμενο προσωπικό σύστημα πεποιθήσεων και αξιών μας), οι δομές ενισχύονται και αποκτούν δική τους ζωή.
Πολύ Όμορφα καλή μου φίλη. Αυτό έχει αυτοματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό, που μπαίνει σε κίνηση, σαν ψυχολογικός χρόνος, συνεχώς ο εαυτός μας. Είναι η κίνηση που λέει, (αύριο θα γίνω πλούσιος, αύριο θα φωτισθώ, φοβάμαι στο σκοτάδι… κλπ κλπ) και συνάμα ενα ξεχωριστό χώρο, αυτό που η φίλη Βάσω ονομάζει (εγώ) με μικρά γράμματα, που βλέπει μέσα από εικόνες και συμπεράσματα τους άλλους, και διατηρεί η και ενισχύει όπως γράφεις την δική του εικονα. Φίλη Βάσω, αντιλαμβάνομαι αρκετά από όσα γράφεις, έχεις μάλιστα ανεπτυγμένο συγγραφικό ταλέντο, που και αναγνωρίζω. Προσωπικά έχω έρθει σε επαφή με πράγματι διαφορετικούς ανθρώπους, (δάσκαλους για σένα), μα δεν παρακολούθησα ποτέ κάποιο σεμινάριο. Απλά συζήτησα μαζί τους. Αν και γράφεις πως το σεμιναριο ήταν επιβεβαίωση, σαν γνώση δεν πρόσθεσες κάτι, αν έχεις την καλοσύνη και φυσικά το θέλεις, βοήθησε να καταλάβω τι γράφεις. quote:
΄Ότι είπε για την «ύπαρξη», δεν ήταν κάτι ξένο προς την δική μου επίγνωση. ΄Ότι είπε για τις διαστάσεις, δεν ήταν κάτι που δεν είχα εγώ πρώτη αναγνωρίσει.
Στο σεμινάριο συμμετείχαμε 6 άτομα. Τρία από αυτά, δεν κατάφεραν να φθάσουν στην «αύλη» συνειδητότητα που υπάρχει σαν Εαυτός μας στην 8η διάσταση.
Πως συνειδητοποιείς σε τι διάσταση βρίσκεσαι? Κατάφεραν να φθάσουν, το κατάφεραν προϋποθέτει προσπάθεια, μα η προσπάθεια, δεν είναι στο χώροχρόνο?
quote:
Δεν μπόρεσαν να «αφομοιώσουν» το σεμινάριο. ΄Αρχισαν να μπερδεύονται και να ανησυχούν…Γιατί προσπαθούσαν να το «ακολουθήσουν» κατά γράμμα. Τους είπα να αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο απλά να βιώσει, χωρίς σκέψεις, χωρίς αναλύσεις και να μεινουν σ’ αυτό που αναγνωρίζουν σαν δική τους αλήθεια. Αυτό τους βοήθησε πολύ να γειωθούν και να «ακούσουν» τουλάχιστον.
Σε κάθε σεμινάριο υπάρχει η αγωνία της ταύτισης…Γιατί εγώ δεν μπορώ? Γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω?
Φίλη Βάσω, αυτό που δεν καταλαβαίνω, δεν είναι κάτι για σένα που έχεις π.χ αναρωτηθεί, που εχεις αφιερώσει χρόνια να καταλάβεις πως λειτουργείς, μα κάποιον (τυχαίο) που παρακολουθεί ένα σεμινάριο και περνάει σε διαστάσεις λες και βρίσκεται σε ασανσέρ. Με συγχωρείτε κύριε, πάτε στον όγδοο, εγώ κατεβαίνω στον έβδομο! Θα έγραφε με χιουμορ, ο φίλος μας ο Γιώργος!
quote:
΄Ολη η γνώση πρέπει να επεξεργαστεί από το «εγώ» και να περάσει σαν δόνηση στην συνείδηση. Και εκεί παίζει ρόλο πόσο το «εγώ» έχει ανεβασμένες δονήσεις. Αν οι δονήσεις δεν είναι πολύ ανεβασμένες, η γνώση που λαμβάνεται ακολουθείται κατά γράμμα! Αν οι δονήσεις είναι ανεβασμένες, μέσα από την προσωπική εργασία, τότε η γνώση αξιολογείται και διυλίζεται, πριν αφομοιωθεί. Γι’ αυτό είπα ότι η «πλάνη» μερικές φορές είναι ο καλύτερος δάσκαλος στην ζωή μας.
Όταν λες διυλίζεται, θες να πεις καταγραφείς ότι χρήσιμο, και π.χ κάποιος σε λεει βλάκα, αυτό η συνείδηση δεν το καταγράφει? quote:
Γιατί την γνώση δεν την ακολουθείς…την παίρνεις σαν εφόδιο, σαν κίνητρο, για να πας παραπέρα…Είναι ένα μικρό βοτσαλάκι, που σε βοηθά να «δημιουργήσεις» την «πέτρα που θα χτίσεις τον δικό σου εσωτερικο «ναό». Και μόνο έτσι έχει αξια.
Εδώ βασουλα, ελπίζω να μην φάμε τα μουστάκια μας! Χρονοδουλιες βλέπω στο μενού σου, σεβαστές, μα πορεύομαι σε εφαπτόμενη, μεταξύ γνωστού και άγνωστου… Φιλάκια,  Πλάτωνας
|
galazia_sfaira
Μέλος 3ης Βαθμίδας
Greece
544 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/05/2007, 09:58:29
quote:
Η ένωση με το Πνεύμα (ανώτερος Εαυτός), δεν «σκοτώνει» σε καμία περίπτωση το εγώ. Γιατί η ένωση δεν φέρνει και το τέλος της ζωής…Η ένωση φέρνει την επίγνωση του τι μπορείς να κάνεις ακόμα με το «εγώ».
Aγαπημενοι θέλω να σας καταθέσω πριν τοποθετηθώ κατι απλο.Επειδή μεγαλωνω μωρα απο τα 19 μου,αδυνατώ να εκφραστω ΄γραπτα και προφορικά οπως εσεις,παλια δε οταν εγραφα κατι στο τελος εβαζα κι ενα "ταπεινά".Ας εινα καλα ο Lorenzo που λεγοντας μου δυο κουβεντες με εκανε να κατανοήσω οτι ο καθενας "Μπορει και ξερει"με διαφορετικό τροπο.Επισης ποτε πριν δεν ένοιωσα την αναγκη να μοιράσω τις αποψεις μου γιατι παλευα μονη μου μεχρι να βρω τον εαυτο μου.Αντιθετα τωρα το μοιρασμα εγινε τροπος ζωής και τωρα κατανόησα γιται τοσο καιρο διδασκόμουν,για να μοιράσω .......
Επανερχομαι στο θεμα κυρίως σχολιάζοντας αυτα που νοιώθω οτι μεα κουμπαν οπως τα λογια της Βασως.
Η μεγαλυτερη επιγνωση ειναι ακριβως αυτη,η επιγνωση απενατνι στο εγω.Δενσημαινει οτι το καταργείς αλλα λαμβανεις θεση συνειδητά,οποια κιανα ειναι αυτη,απεναντι στο εγω,κι αυτο σου δινει το δικαίωμα της επιλογής.Επιλλεγεις συνειδητά να βιώσεις και πονο ,αν αυτο σε φερενει αντιμετωπο με το θεριό μεσα σου.ΑΥτο ειναι ελευθερία,αλλα ταυτοχρονα ΖΩΗ. quote:
Τα μονοπάτια που έχουμε χαράξει μέσα από τα λάθη του εγώ, που έρχεται τώρα ξανά ενωμένο με ΟΛΑ, να αναγνωρίσει μέσα σ’ αυτά τα λάθη, την απόλυτη συμμετοχή του σ’ αυτήν την πορεία. Γιατί αυτή η πορεία το διεύρυνε…αυτή η πορεία έκανε το απλό μικρό μας εγώ, ΕΓΩ!
O εαυτός μας ειναι τοσο η σκιά μας όσο και το φως.Δενθα μποροσυα να καταλαβω τιειμαι αν δεν αντιλαμβανομουν το "κουμάσι"που φερνω μεσα μου,δεν θα μπορουσα να βρω λυση αν δεν ειχα κουραγιο να δώ το θεριό μεσα μου.Μεσω όλων αυτων των αντιθεσεων ,μεσω αυτης της διτότητας ΜΕ κατανόησα Με αποδεχθηκα και ΕΙΜΑΙ.
Και αυτο που ΕΙΜΑΙ δεν λαμβανει χωρα μέσω λογικής και εινα απαλλαγμενο απο φοβο.Αφήνομαι στην ροή συμφωνα με τα σημαδια.Και κει γινονται θαυματα. [b] Και είμαι εδώ και στα λάθη, και στο ψέμα, και στην ανηθικότητα, που προσπαθώ να μετασχηματίσω σε ΖΩΗ…αν τα καταφέρνω, αν έχω καταφέρει κάτι, δεν το γνωρίζω εγώ, αλλά οι άλλοι, γιατί εγώ απλά έχω δηλώσει την πρόθεση! Δεν επεξεργάζομαι τίποτα πια με την σκέψη…νιώθω πολύ έντονα όμως! Και έτσι πορεύομαι…Αλήθεια, ψέμα ποιος ξέρει?[b]οπως και ναχει σημασία εχει οτι ειναι η δικη μου αληθεια ....και ηαληθεια ειναι αυτη που ο καθενας εχει μεσα του,η αληθεια και η πραγματικότητα του!
[/quote]
Τωρα μεσα στο θεμα εξω απο το θεμα ......δυσλεκτική ειμαι περαν των αλλων κατανοείστε με!
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/05/2007, 10:04:07
Καλημέρα φίλοι μουΑγαπημένη μου Βάσω, quote:
Aχ, αγαπημένη μου Χριστίνα, πόσο με λυπούν τέτοια σεμινάρια!
Θα σου πω τώρα κάτι που ούτε καν υποψιάζεσαι. Αυτοί που οργάνωσαν το σεμινάριο εδώ στην Ελλάδα, τους οποίους τους γνωρίζεις, ενθουσιάστηκαν τόσο από τη γνωριμία σας που σε ανέφεραν ως η Ελληνίδα Lesbia (έτσι λένε την Ισπανίδα). Κουράγιο, καθένας μπορεί να αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως επιθυμεί…Ωστόσο το σεμινάριο ήταν πράγματι καλό. Για μένα δεν έχει τόση σημασία πια η πληροφορία, εκτός εάν έχει κάτι το πραγματικά πρωτότυπο να συνεισφέρει, έχει σημασία η ουσία πίσω από την πληροφορία. Το γεγονός ότι μπορεί κανείς να ζήσει αυτό που πρεσβεύει, να το υιοθετήσει πρώτος, ας πούμε. Διαφορετικά δεν είναι παρά "χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον" (που λέει και ο Παύλος ο οποίος φοριέται πολύ σε διάφορα τόπικ που βλέπω τελευταία…) και δεν με ενδιαφέρει να τον ακούσω. Εσύ μου μιλάς για την ανάληψη σαν κάτι απόλυτα φυσικό και μπορεί να μην βρίσκω στην καρδιά μου τον τρόπο να καταλάβω ή να ασπαστώ αυτό που μου λες, όμως σέβομαι το βίωμα και την πίστη σου γιατί μπορώ να δω ότι είναι αληθινά για σένα. Κι αν είναι αληθινά για σένα, τότε μπορεί να είναι αληθινά για όλους, γιατί όλοι εντέλει είμαστε πράγματι ένα. Κι αν μη τι άλλο, ο καθένας μας "γράφει" στο συλλογικό κάτι (συνείδηση, πεδίο ή αρχείο, όπως θέλεις πες το) εξίσου. Κι αν η δική μου ελεύθερη βούληση μπορεί να μπει σε εφαρμογή για κάτι, ο,τιδήποτε, τότε επιλέγω να ενισχύσει κάτι που μπορεί να εμπνεύσει τον άνθρωπο ή – γιατί όχι; - να δημιουργήσει μια νέα δυνατότητα, μια νέα πραγματικότητα… Έτσι και η Lesbia έλεγε "να σκοτώσουμε το εγώ" αλλά εννοούσε βασικά να διαθέσουμε το δοχείο που αποτελούμε στους αναληφθέντες δασκάλους να το εμφορήσουν και να λειτουργήσουν μέσα από μας. Μας είπε πράγματα που δεν έχω ξανακούσει ή σκεφτεί, για παράδειγμα, ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο μας το σώμα σαν εκκρεμές, σαν βιοεκκρεμές, όποτε νιώθουμε ότι χρειαζόμαστε απαντήσεις άνωθεν. Μας είπε να ζωγραφίζουμε μαντάλα και να βλέπουμε το αποτέλεσμα: ποιες γραμμές είναι δικές μας και ποιες είναι αποτέλεσμα της "ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας" μας με τα πνευματικά πεδία. Είναι τόσο απλά πράγματα που φαίνονται χαζά, αλλά μετά από μελέτες κειμένων επί κειμένων επί 18 χρόνια τώρα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η βαθύτερη σοφία βρίσκεται στην απλότητα. Και δεν λέω ότι η πληροφορία που έδωσε η Lesbia ήταν σωστή ή δεν ήταν, λέω όμως ότι μου έδειξε έναν δρόμο, ένα νέο μοτίβο σκέψης που μπορεί να χρησιμοποιήσω με διαφορετικούς τρόπους, πιο κοντινούς στη δική μου αλήθεια. Ωστόσο, έχεις δίκιο όταν λες ότι quote:
μέσα από τα σεμινάρια, οι περισσότεροι δάσκαλοι οριοθετούν και οι ίδιοι το εγώ τους. Και εκεί οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί…μακριά από την επιρροή τους. Παίρνουμε την γνώση και την επεξεργαζόμαστε, δεν την ακολουθούμε…
Το ξέρω αυτό, το έχω βιώσει και σαν "δάσκαλος" και σαν "μαθητής". Έτσι πρέπει να είναι. Όμως συνήθως δεν γίνεται έτσι, γιατί όλοι επειγόμαστε να βρούμε τη φόρμουλα, τη λύση ή τη μέθοδο που θα μας ανεβάσει με το ασανσέρ που λέει και ο Πλάτωνας στα ουράνια. Και πώς αλλιώς αφού ζούμε στην εποχή της γρήγορης κατανάλωσης και των τρελλών ρυθμών – αυτή είναι μια παράμετρος της κατάρας του χρόνου στην οποία αναφέρεται ο φίλος μας.Πράγμα που μας φέρνει πίσω στο θέμα του αν θα πρέπει να προσπαθούμε συνειδητά να ανοίξουμε τα μάτια μας σε ό,τι συμβαίνει γύρω. Υπάρχουν δάσκαλοι που σου λένε να μη διαβάζεις εφημερίδες και να μη βλέπεις τηλεόραση γιατί δεν ωφελούν την προσωπική εξέλιξη. Και πράγματι, είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να επιτρέπει και να συντονίζεται μόνο με ωφέλιμες δονήσεις, κυρίως στα αρχικά στάδια τις προσπάθειάς του. Έτσι βέβαια καταλήγουμε κάποια στιγμή να ζούμε σε έναν αυτοαναφορικό μέρος και, ιδίως αν και ο κύκλος μας αποτελείται από άτομα στο ίδιο μήκος κύματος, εντέλει σε ένα κουκούλι. Αυτό το κουκούλι γίνεται έπειτα ο κόσμος μας και τεκμαίρουμε εσφαλμένα ότι έτσι είναι όλος ο κόσμος. Έλα όμως που δεν είναι. Γι' αυτό πιστεύω ότι είναι κρίσιμο να μπορεί κανείς να ξαναεπισκέπτεται τον έξω κόσμο όταν αισθανθεί ότι έχει κατακτήσει το σημείο της προσωπικής του δύναμης – διαφορετικά θα βρεθεί να ζει σε μια πλάνη που, όσο ωραία ή χρήσιμη κι αν είναι, τον απαξιώνει, τον εμποδίζει να προσφέρει το μέγιστο που μπορεί. Πέραν αυτού, ολόκληρο το ταξίδι της φώτισης είναι μια τέτοια εκ νέου επίσκεψη παλιών πραγμάτων. Όλα όσα μας αφορούν, οι διαπροσωπικές μας σχέσεις, οι σκέψεις μας, οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε αποκτούν διαφορετικό νόημα και διαφορετικό φως ανάλογα με τον εκάστοτε σταθμό της εξέλιξής μας - και ξαφνικά βρισκόμαστε σα να καταλαβαίνουμε και να ζούμε από την αρχή, για τον σωστό λόγο, τα πάντα. Άλλη μια σημασία της εκ νέου επίσκεψης… Με πολλή αγάπη,
Unseen ΥΓ Galazia sfaira μου, τι γλυκιά, τι υπέροχα ανθρώπινη που είσαι, όπως πάντα... ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** Edited by - Unseen on 31/05/2007 10:09:38 |
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/05/2007, 22:40:23
A, αγαπητέ Πλάτωνα, γέλασα με το post σου!
Μην χάνουμε το χιούμορ μας στον βωμό μιας «σεβαστής» πνευματικότητας ε?
Χαίρομαι τόσο πολύ όταν μπορούμε και να γελάμε με τις "χαζομάρες" μας…(σε παρακαλώ μην το παρεξηγήσεις αυτό ε?)Ας κάνω όμως τις απαιτούμενες διευκρινήσεις… «Δάσκαλος», που το βάζω πάντα σε εισαγωγικά, είναι εκείνος που έχει εδραιώσει μια αλήθεια μέσα του και είναι έτοιμος να την μεταδώσει. Η διαφορά είναι ότι το έχει δηλώσει. Αλλιώς «δάσκαλος» είσαι και εσύ για μένα!! Ε?? Θα ήθελα να κάνω τις διευκρινήσεις που ζητάς. ΄Η τουλάχιστον θα προσπαθήσώ… ΄Ότι με οδήγησε εμένα στην κατανόηση, δεν είχε να κάνει με «συμβούλια» αιθερικά, με «συμμαχίες» και «πολέμους» στα επίπεδα που βρισκόμουν, ψάχνοντας να βρω τον Εαυτό μου και την Πηγή μου. ΄Ενιωθα κάθε φορά ολοένα και πιο «μεγάλο» τον Εαυτό μου, προσεγγίζοντας ένα ακόμα «μέρος» μου, που ήταν πιο λεπτοφυές. Μέσα σ’ αυτό το «μεγάλο» ερχόταν κάθε φορά και μια «μύηση» που είχε να κάνει με κάποιο «κέντρο» μου και «τοποθετούσε» ή καλύτερα «ξεκλείδωνε» ένα μέρος από την συνειδητότητα, και της «επέτρεπε» να «ανέβει» παραπάνω. Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω κατανοητή, Πλάτωνα, αλλά γίνονταν «αυτόματα» (?? Βλέπεις ακόμα και εγώ βάζω ερωτηματικό) κάποιες διεργασίες στην συνειδητότητά μου, που έφερναν άμεση κατανόηση στο εδώ και τώρα.
Οι διαστάσεις ήταν επίπεδα που η δική μου κατανόηση αντιλαμβανόταν, και κάθε φορά, σε κάθε επίπεδο, είχα και ένα σύμβολο, με το οποίο μπορούσα να πάω παραπέρα! Το «παραπέρα» ήταν όλο και πιο λεπτοφυής δόνηση, τόσο όμως ισχυρή που έκανε το σώμα μου να "τρέμει"!
Καμία σημασία δεν θα είχε αυτό για μένα, θα το θεωρούσα απλά έναν διευρυμένο διαλογισμό, αν κάθε φορά που «επέστρεφα», δεν μπορούσα να «τοποθετήσω» όλη αυτήν την διεργασία, στην διάσταση που βρισκόμουν. Και επίσης, καμία σημασία δεν θα είχε αυτό για μένα, αν μετά από κάθε επιστροφή, δεν είχα και μια «τρανταχτή» επιβεβαίωση, ότι αυτό δεν ήταν «όνειρο». Θα ήθελα να κατανοήσεις, πολύ περισσότερα, από όσα μπορώ να περιγράψω, Πλάτωνα. Οι διαδρομές μου ήταν «επιδοτούμενες»…Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δεν θα ήθελα να το συζητήσω δημόσια. Η «καθοδήγηση» παίρνει για τον καθένα μας τεράστιες διαστάσεις, και δεν είναι ένα θέμα που θα ήθελα να το θέσω σε «αντιπαράθεση». Το σημαντικό για μένα είναι πάντως, ότι με όλες αυτές τις διαδρομές ένιωσα σαν «θεϊκός» άνθρωπος, χωρίς να εξαιρώ το επίπεδο που βρίσκομαι. Στο σεμινάριο πήρα τις δικές μου επιβεβαιώσεις, γιατί ο Κέβιν ήταν της ίδιας άποψης για το θέμα του «δράματος» που χρειάζονται οι άνθρωποι για να ξεχωρίσουν τα επίπεδα (ή διαστάσεις) όπως θέλεις πές το! Η γνώση, για μένα πάντα, είναι «αφομοιώσιμη» όταν έρθει μέσα από βίωμα.
Γι’ αυτό ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω, πως γίνεται να «εκπαιδεύεις» τον νου και να τον κάνεις να σκέφτεται θετικά, αν πρώτα δεν αναγνωρίσεις «αυτό που σκέφτεται» και σε πια σφαίρα ανήκει η συγκεκριμένη σκέψη… ΄Όταν βρέθηκα κάποια στιγμή στην 4η διάσταση, η βιωματική μου εμπειρία ήταν πλούσια σε «μάχες»…και ήταν και το πιο δύσκολο διάστημα για μένα, γιατί εκεί είχα τοποθετήσει πολλές επιθυμίες, φόβους και ενοχές…που ζητούσαν από μένα ενέργεια. Μην φανταστείς λοιπόν, ότι έπαιρνα ασανσέρ, όπως πολύ χαριτωμένα, λες!
Κάθε «συμβάν» των διαστάσεων αυτών, ερχόταν στο φυσικό επίπεδο και έτσι μόνο εγώ μπορούσα να το καταγράψω και να το επεξεργαστώ. Και για να σου πω ένα παράδειγμα…
Η μεγάλη μου απορία πάντα ήταν, γιατί πρέπει τόσο πολύ να ξεχνάμε…Γιατί πρέπει μέσα από πόνο και φόβο, να φθάνουμε στην κατανόήση του Εαυτού. Ποιος είναι ο Εαυτός? Τι είναι αυτό το θεϊκό μέρος, που εγώ δεν το βλέπω σε κανέναν άνθρωπο? Πως μπορώ να αγαπήσω? Πως μπορώ να συγχωρέσω?
΄Ολες οι απαντήσεις προσανατολίζονταν στο να μου «αποδείξουν», να μου «διευκρινίσουν», να με «τοποθετήσουν» πάνω από την λογική μου και να με κάνουν να τις επεξεργαστώ στην ζωή μου…
Μια από αυτές τις απαντήσεις, αναφέρω και σε προηγούμενο post. ΄Όμως το συγκλονιστικότερο (επειδή μάλλον ήμουν «μπουμπούνας» και ξεροκέφαλη ίσως) ήταν για κάποια περίοδο να βλέπω τους ανθρώπους όλους με μια άλλη φωτεινή όψη, που αυτήν την στιγμή δεν είμαι σε θέση να στην περιγράψω. Δεν έκανα καμία προσπάθεια γι’ αυτό…Ερχόταν τόσο φυσικά, όπως σαν να βλέπω με τα μάτια μου ανοιχτά, εσένα πχ. απέναντί μου. Αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσω το θεϊκό μέρος των ανθρώπων, που ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούσαν να αντιληφθούν (και αμφιβάλλω αν το αντιληφθούν ποτέ, κάποιοι).
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να μην μπορώ πια να κρίνω αυτό που "κρυβόταν" πίσω από αυτό που "έβλεπα". Σταματώντας την κριτική, επεξεργάστηκα τον θυμό. ΄Οταν δεν πλησιάζεις "θυμωμένα" τους ανθρώπους, τότε κι εκείνοι δεν αντιπαραθέτουν "θυμό" και είναι ένα θαύμα για μένα, πως μπορώ να είμαι καλά με όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, χωρίς προσπάθεια...(ποιός εγώ!!!). Ακόμα και με τους θυμωμένους... Μην φανταστείς, ότι "καταπίνω" τον θυμό! Φυσικά και θυμώνω! Αλλά όταν θέλω εγώ, και όχι όταν θέλουν οι άλλοι! Δεν πολεμάω πια! Δεν υπάρχει λόγος... Νιώθω την έκπληξή σου, Πλάτωνα, και φυσικά δεν μιλάω γι’ αυτά που έχω εγώ βιώσει, αφού ο νους μας έρχεται στην θέση να «απορρίψει», ότι δεν έχει καταγεγραμμένα σαν αρχεία! ΄Όμως δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο να σου περιγράψω την δική μου «γνώση», αν δεν σου πω ορισμένες λεπτομέρειες, ακόμα και αν ξέρω, ότι θα γελάσεις…΄Όπως καταλαβαίνεις, αυτά που σου γράφω δεν «διαπραγματεύονται», απλά στα γράφω για να κατανοήσεις τι εγώ εννοώ γνώση και τι «γνώση»…! Και φυσικά και για μένα δεν θα είχαν καμία ουσία, αν όλα αυτά δεν πραγματοποιούσαν στην ζωή μου, εδώ στην 3η διάσταση, μια απίστευτη αλλαγή της ίδιας μου της ζωής…Μια τεράστια, συγκλονιστική αλλαγή του τρόπου αντιμετώπισης του ίδιου μου του εαυτού αρχικά, των ανθρώπων γύρω μου και της αλήθειας που εγώ είχα λανθασμένα οριοθετήσει σαν ζωή…
Μόνο αυτό είχε αξία για μένα…γιατί κατανόήσα, ότι οτιδήποτε «μάθω», δεν θα είχε κανένα όφελος για μένα ή για κανέναν, αν δεν μπορούσα να ζω με «ευλογία»…!!! ΄Ετσι λοιπόν άρχισε η «επεξεργασία» της γνώσης που αποκόμιζα, και ένιωθα οτιδήποτε «ψεύτικο» να «διϋλίζεται» αυτόματα, και να παραμένει σαν απλή γνώση.
΄Όταν αυτή η «γνώση» βρισκόταν «προ των πυλών» για εκδήλωση, τότε γινόταν στην ζωή μου βιωματικά. Με παράδειγμα. Αυτά που «μάθαινα» μέσα από βιβλία ή με συζητήσεις, ένιωθα να απορρίπτονται από τον Εαυτό μου και να «επεξεργάζονται» σύμφωνα με την δική μου «αλήθεια». Τοποθετούσα λέξεις, που συνέχιζαν όσα κομμάτια ήταν για «απόρριψη», αν δεν ήταν όλα. Δεν ξέρω, σου έδωσα ίσως να καταλάβεις την έννοια «διϋλίζω»?
Δεν ήταν για τις απλές καθημερινές λέξεις, όπως αυτή που αναφέρεις, «βλάκας», αλλά ήταν για βαθύτερες αλήθειες, που έρχονταν και έρχονται μπροστά μου, από άλλους ανθρώπους. Υπάρχει για μένα η συνταύτιση και η μη συνταύτιση. Καμία κριτική. Καμία αντιπαράθεση…
Τι να αντιπαραθέσω άλλωστε? Το μόνο που –τώρα μόνο- μπορώ να αντιπαραθέσω είναι η ίδια μου η ζωή. Που κι αυτό «παίζέται», αν κάποιος δεν με ήξερε πριν. Οι άλλοι, Πλάτωνα, που δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν, όπως λέω, δεν κατάφεραν γιατί δεν ήξεραν πώς να «διαχειριστούν» την γνώση. ΄Ισως θεωρούν, ότι κάνοντας ένα σεμινάριο θα «φωτιστούν», αλλά όμως αυτό είναι και η μαγεία. Είναι η λαχτάρα των ανθρώπων να μάθουν, γιατί να το σχολιάσω? Απλά, ήθελα να τους βοηθήσω, να μείνουν στην δική τους αλήθεια, σε όποιο επίπεδο κι αν βρισκόταν εκείνη.
Ανώτερος Εαυτός , πχ., με μάτια, μύτη και μαλλιά. Αυτή ήταν η αλήθεια τους εκείνη την στιγμή και δεν μπορούσαν να τον βρουν μέσα στην πιο λεπτοφυή δόνηση που κάνει τις μορφές να γίνονται φως! Είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρουν. Ας ξεκινήσουν οι άνθρωποι από κάπου…έστω και αν αυτό το «κάπου» είναι ένας Ανώτερος Εαυτός, με ανθρώπινη μορφή! Γιατί πρέπει να θεωρώ, ότι δεν πρέπει να λάβουν μέρος σε ένα σεμινάριο, νομίζοντας ότι θα πάρουν το «ασανσέρ», όπως λες. Ας το πάρουν, Πλάτωνα, και ας βγουν στον δεύτερο, αντί στην ταράτσα! Σημασία έχει να το πάρουν…
quote:
Εδώ βασουλα, ελπίζω να μην φάμε τα μουστάκια μας
Ειλικρινά δεν κατάλαβα, τι σε ενόχλησε…Θα ήθελες να μου πεις? Πληροφοριακά σου αναφέρω…ότι εγώ το μουστάκι μου το ξύρισα!!!
(μετά από τόσα χαμόγελα, νομίζω ότι ούτε εσύ θα έχεις όρεξη για να φας μουστάκια...) με αγάπη
Βάσω |
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 31/05/2007, 23:11:06
Aγαπημένη μου Χριστίνα,Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτό που σου είπαν για μένα…γιατί αφενός δεν μπορώ να το αξιολογήσω (δεν ξέρω ποια είναι αυτή η «δασκάλα» και τι πρεσβεύει), αφετέρου δεν πάει το μυαλό μου σε ποιόν αναφέρεσαι…
΄Όπως και να είναι όμως, δεν αλλάζει η άποψή μου, για το πόσο προσεχτικός πρέπει να είναι αυτός που μεταφέρει γνώση. Το λέω σε όλους και ζητώ και συγκεκριμένες διευκρινήσεις πάντα, όταν κάτι λέγεται σαν δεδομένο «αυτό να κάνετε…».
Επειδή κι εγώ, όπως κι εσύ, έχω βρεθεί και σαν μαθητής και σαν «δάσκαλος» απέναντι στους ανθρώπους, θεωρώ ότι οφείλουμε σαν «μεν» να μην «τρώμε» ότι μας σερβίρουν, και σαν «δε» να προσέχουμε την κάθε λέξη… Γιατί καλά όλα τα «εσωτερικά», τα βιώματα, οι εμπειρίες, η ζωή μας όμως είναι εδώ!
Και έμαθα μέσα από αυτό που εγώ θεωρώ «διδασκαλία», από αυτόν που εγώ θεωρώ «διδάσκαλο», όπως και να τον λένε, ή να το λένε οι άλλοι, να φέρνω σε «εκδήλωση» την ουσία της διδασκαλίας αυτής στην ζωή μου, στην ζωή μας. Αυτό προέκυψε, όταν αναρωτήθηκα, από πού πηγάζει η παρόρμησή μου να ψάξω, από πού προήρθε? Προήρθε από την ήδη «αφυπνισμένη» μου συνείδηση? Και γιατί σε μένα έτσι, και στους άλλους αλλιώς? Σε τι διαφέρω? Γιατί?
΄Όλα αυτά «απαντήθηκαν» σταδιακά, μέσα από επίπονες διαδικασίες…έκλαψα πολύ Χριστίνα, σύρθηκα, γνώρισα τον άθλιο εαυτό μου…γνώρισα τον φοβισμένο εαυτό μου, γνώρισα τον εαυτό που έβαζε «τρικλοποδιές» και με γύριζε πίσω. Κοινώς, πέρασα από όλα αυτά τα στάδια που περνά ένας φυσιολογικός άνθρωπος…Αλλά ήταν σαν να ήξερα, ότι δεν είναι αλήθεια αυτό! Κάπου αλλού βαθύτερα ήταν η αλήθεια μου, η αλήθεια μας. Ξεκίνησα να «ανεβαίνω» ψηλά. Να ψάχνω μέσα στο «λυκόφως». Μέσα σε πεδία που δεν ξέρω κι εγώ πως βρέθηκα…Να κατεβαίνω και να «τοποθετώ» στον εαυτό μου ότι φωτεινό είχα ανακαλύψει…Και να τους βάζω δίπλα-δίπλα…ο ένας άθλιος, ο άλλος φωτεινός. Εκεί γινόντουσαν και οι «διεργασίες». Αγάπη!!! Δεν μπορώ να σου πω, τι διαδικασία πέρασα για να κατανοήσω τι είναι η «αγάπη», «ντουβάρι» ο νους μου! Αλλά βέβαια, που να αγαπήσω εμένα, έτσι όπως ήμουν!!! Λογικό… Πώς να μεταφέρω όλα αυτά εδώ? ΄Οσο και να θέλω…δεν μπορώ!
Κι ας λέει ο αγαπητός Πλάτωνας ότι διακρίνει συγγραφικό ταλέντο. Αυτό προέκυψε, όταν δήλωσα την πρόθεση να γίνω κατανοητή. ΄Όταν έδωσα έγκριση να καταγράφονται μέσα από μένα «μηνύματα». ΄Όταν δήλωσα πρόθεση, ότι λέω να είναι μόνο αλήθεια, η αλήθεια που εγώ νιώθω και βιώνω. Η ζωή μας εδώ είναι επιλογή μας. Αυτό είναι η μεγάλη μου αλήθεια. Και σύμφωνα με αυτήν μου την επιλογή, γνωρίζω ότι σ’ αυτήν την διάσταση μπορώ να έχω και την ευθύνη της. Αυτό ήταν το σημαντικότερο κίνητρο για μένα να οριοθετήσω το ΕΓΩ, συμπεριλαμβάνοντας και το εγώ! ΄Ετσι έφτασα στην «θεότητα», στο ΕΙΜΑΙ., ολοκληρωμένη μέσα από την κατανόηση του «ανήκω», όχι σαν ανάγκη, αλλά σαν απόλυτη ελευθερία. Την ζω αυτήν την ελευθερία πια! Εδώ και τώρα, για σήμερα, για κάθε ημέρα. Επιλέγω να ΕΙΜΑΙ, Συγνώμη που αναφέρομαι σε εμένα. ΄Όμως αυτό σημαίνει, βιώνω την δημιουργία μου! ΄Ότι λέω, δεν προέρχεται από βαθιές φιλοσοφικές αλήθειες που διάβασα. Δεν θυμάμαι τίποτα από όσα έχω διαβάσει…Αλήθεια.
Διάβασα αυτό που έλεγε ο Πλάτωνας για την Ουράνια Προφητεία…προσπάθησα να θυμηθώ που έλεγε για την «ανάληψη»…Δεν τα κατάφερα. Πρέπει μάλλον να το ξαναδιαβάσω. ΄Όμως τώρα τα βιβλία για μένα λειτουργούν αλλιώς.
΄Όταν χρειάζομαι να στηρίξω την εμπειρία μου, ανοίγω ένα βιβλίο και πέφτω στο σωστό μέρος, στην σωστή παράγραφο, σε αυτά τα λόγια που ενισχύουν τα δικά μου. Περίεργο ε? Δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο, αλλά έχω μάθει πια να μένω σε σεβασμό σε ότι η λογική μου δεν μπορεί ακόμα να επεξεργαστεί. Και έτσι πιστεύω στα «θαύματα», που τα μεγαλύτερα συμβαίνουν στην ζωή μου! Που αν δεν ήμουν τόσο ξεροκέφαλη, δεν θα τα έλεγα «θαύματα», αλλά επιλογές, από τον Εαυτό μου. Η έννοια "ανάληψη", μου δόθηκε με την «πρώτη επαφή», που δεν ήξερα καν τι θα πει. Σαν έννοια, στην αρχή, σαν διαδικασία αργότερα, σαν στόχος του σήμερα, στο τέλος. ΄Ολη η διαδικασία έγινε σε μένα μέσα σε απίστευτη δονητική συχνότητα, που αν δεν ήμουν συνειδητή την ώρα που γινόταν, θα το θεωρούσα ένα «όνειρο». ΄Όμως δεν ξέρω, αλήθεια, πως γίνεται και για άλλους. Δεν ξέρω….΄Οσο και αν έχω ρωτήσει, δεν έχω πάρει απάντηση. Και δεν παίρνω απάντηση, όταν η ερώτηση δεν είναι «ώριμη» για απάντηση. Αυτό έχω αντιληφθεί. Που σημαίνει, ή ότι εγώ δεν μπορώ να την κάνω κατανοητή, ή ότι η διαδικασία για την ανάληψη προκύπτει για τον καθένα στην κατάλληλη στιγμή, όταν είναι έτοιμος να την βιώσει, χωρίς «σκονάκια»!! Αυτό που γνωρίζω για μένα τουλάχιστον, είναι ότι η διαδικασία αυτή ακολουθεί την δικιά μας απόφαση και αυτήν την εσωτερική αφοσίωση, που σε κάνει να συμμετέχεις στις αποφάσεις του Εαυτού, ακόμα και με το μικρό σου εγώ, που έχει πια βρει την πραγματική του αξία, τον πραγματικό του ρόλο, που είναι από την μια η επιβίωση στην 3η διάσταση, και από την άλλη η στήριξη του Πνεύματος, στον ουσιαστικό του ρόλο, αυτόν της εκδήλωσης. Και στην επιβίωση, δεν κλείνεις τα μάτια. Συμμετέχεις στην ζωή, δεν είσαι επισκέπτης. Το ότι δεν σου αρέσει να βλέπεις τηλεόραση, είναι γιατί εκεί η ζωή διακωμωδείται, ο πόνος γίνεται πρωτοσέλιδο, άλλος κλαίει και άλλος κερδίζει χρήματα από αυτό. Γιατί εγώ να συνεισφέρω σ’ αυτήν την ιδιοτέλεια?
Δεν χρειάζεται να «δω» την ζωή μέσα από την τηλεόραση. Ανοίγω τα μάτια και την βλέπω γύρω μου, δίπλα μου. Και είμαι εδώ…όχι μέσα από το γυαλί, αλλά συνειδητά εδώ. Μου είναι όλα τόσο γνώριμα, που δεν χρειάζομαι τον Χατζηνικολάου να μου τα γνωρίσει…Προτιμώ να «αγγίξω» αυτήν την ζωή, με τις δικές μου αισθήσεις, και όχι με τις δικές του, που πίσω τους κρύβουν μόνο κέρδος!!
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται τον οίκτο μας, αλλά την αγάπη μας!!!
Δεν μπορώ να σκεφτώ τι άλλο θα μπορούσε να βοηθήσει την σκέψη σου. ΄Ισως στην πορεία βρούμε κι άλλα σημεία, που αυτήν την στιγμή δεν έρχονται στην μνήμη μου, αφού σ’ αυτήν πια είναι καταγεγραμμένα όλα σαν δεδομένα. ΄Όπως σου είπα, σαν να ήμουν πάντα έτσι.
Το δικό σου «πισωγύρισμα» μου θυμίζει το δικό μου. Μόνο που, όπως σου είπα, εγώ δεν είχα κανέναν να το συζητήσω…Μα ήμουν κοντά, πολύ κοντά! Σε βοηθά ίσως? Και σημειώνω την μεγάλη αλήθεια που είπες quote:
Κι αν είναι αληθινά για σένα, τότε μπορεί να είναι αληθινά για όλους
Που εμένα μου ήρθε έτσι: «Αν μπορεί ένας, μπορούν όλοι!! Άλλο, αν δεν θέλουν…»
Με αγάπη
Βάσω
|
toxotis
Πλήρες Μέλος
Greece
1256 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 04:57:12
Επιτέλους κατάφερα να κάνω μία πρώτη ανάγνωση των όσων γράφτηκαν μέχρι τώρα σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα. Κατ' αρχήν να πω, πως κάπου με "τρομάζει" η ιδέα της ανάληψης... Αν κρίνω από την αίσθηση που μου προκαλέί αυτή η σκέψη, θα θεωρούσα πως μάλλον ανήκω στην κατηγορία αυτών που δεν είναι ακόμη έτοιμοι. Να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω διαβάσει πολλά πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, απλά έχω μιά κάποια "εικόνα". Νιώθω πως πράγματι κάτι πολύ σημαντικό θα συμβεί στα χρόνια που θα βρισκόμαστε ακόμη εν ζωή. Νιώθω πως υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια σε αυτό, αφού και οι επιστημονικές θέσεις μιλούν για τέτοιες "κοσμογονικές αλλαγές" -δεν αναφέρομαι φυσικά σε καταστροφολογίες και τα περί συντέλειας του κόσμου. Μιλάω για ανύψωση των δονήσεων.
(Αν και πολύ πιθανόν όσοι δεν καταφέρουν να "ανυψώσουν" τις δονήσεις τους προσαρμοζόμενοι στις νέες συνθήκες της Νέας Γης, να βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να "βιώνουν" καταστροφές...) Μιλάω για αλλαγή-διεύρυνση της συνειδητότητας... Ωστόσο η ανάληψη -ως συνειδητή "επιλογή" με βρίσκει πλήρως "απροετοίμαστη". Ανακαλύπτω στις σκέψεις μου πως θα προτιμούσα να μην κάνω καμία σχετική "συνειδητή επιλογή". Θα προτιμούσα να αφήσω να συμβεί, ότι είναι να συμβεί. Όχι "παθητικά" περιμένοντας. Δεν εννοώ κάτι τέτοιο. Απλά με ενδιαφέρει άμεσα να διευρύνω τη συνείδηση μου, να αισθανομαι τις λεπτότερες δονήσεις, να "ανέβω" σκαλί, να προσφέρω μέσα μου, δίπλα μου, και γύρω μου, και δεν με ενδοιαφέρει άμεσα αν θα "συμμετέχω στην ανάληψη" ή όχι. (όμως πως αυτό "δένει" με το γεγονός, πως καμία "ομάδα ψυχών" δεν μπορεί να "φύγει" προς ανώτερα πεδία, αν όλα τα μέλη της δεν έχουν τελειώσει με τις ασκήσεις τους στο σχολείο της υλικής υπόστασης?... Ίσως να μην έχει άμεση σχέση με την ανάληψη, αλλά...) Με ενδιαφέρει να ανεβάσω τις δονήσεις και τη συνειδητότητα μου μετέχοντας σε ένα κόσμο καλύτερο (?) διαφορετικό πάντως.
Το λέω αυτό με βάση τη σκέψη πως, όσοι ανεβάσουν τις δονήσεις τους είναι σαν να "φεύγουν" από την πίσω πόρτα που αφήνει ανοιχτή η ίδια η Γη και δεν θα μείνουν πίσω πέφτοντας θύματα των καταστροφών, αλλά αυτό δεν σημαίνει και αυτομάτως ανάληψη. Ίσως απλά αλλαγή διάστασης...
Με ενδιαφέρει όμως και με απασχολεί η οικογένεια μου, τι θα γίνει με τα παιδιά μου που ίσως να μην έχουν τον χρόνο να κάνουν την "εσωτερική τους διαδρομή" αν συμβούν οι μεγάλες αλλαγές όσο ακόμη αυτά είναι μικρά, τι θα γίνει με τον άντρα μου που δεν έχει το χρόνο για "εσωτερική εργασία" αφού η κύρια απασχόληση του δεν του αφήνει καθόλου χρόνο, τι θα γίνει με τους αγαπημένους μου ανθρώπους που δεν αισθάνονται ακόμη την ανάγκη για εσωτερική εργασία, παρόλο που η ανθρωπιά τους ως ποιότητα είναι... δεδομένη θα έλεγα. Τι θα γίνει με...
-δεν με ανησυχούν αυτά, αλλά με βάζουν σε πολλές σκέψεις, σίγουρα/πιθανόν να υπάρχει ένα "σχέδιο" που περιλαμβάνει όλες τις "εκδοχές" και όπως είπε αρχικά η Χριστίνα τον μόνο που μου αναλογεί να σώσω είναι ο εαυτός μου -είναι όμως έτσι ακριβώς?... Από την άλλη θυμάμαι τον εαυτό μου από την ηλικία των 9 χρόνων ήδη, να κάνω σκέψεις του τύπου "δεν είμαι ικανή για να αγαπίσω "αληθινά"... Βλέπω μετά την πορεία μου μέχρι σήμερα και σταματώ σε κάποια σημάδια και αλλαγές... Εδώ και πάρα πολλά χρόνια σπάνια βλέπω όνειρα. Πίστευα πως απλά δεν τα θυμάμαι.
όμως δεν καταλαβαίνω απόλυτα τι ακριβώς σημαίνει στην εδώ συζήτηση μας, να μην βλέπετε όνειρα? Επίσης νιώθω πως την τελευταία χρονιά ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες "μπαίνω" στο πετσί των άλλων. "Βιώνω" τον πόνο τους, αν πονούν. "Βιώνω" τα συναισθήματα τους, ακόμη και δίχως να πουν λέξη ή να δείξουν το παραμικρό. "Βιώνω" την αγωνία, τη χαρά ή την αμηχανία τους... έχει να κάνει με αλλαγή των δονήσεων? δεν ξέρω πάντως βλέπω αλλαγές. Επίσης με απασχολεί το "πως" θα γίνει η μετάβαση στη νέα συχνότητα. Τι θα γίνει μέ όσους αγαπημένους δεν περάσουν στις νέες συχνότητες? -όχι πως το έχω δεδομένο για μένα, αλλά λέμε θεωρητικά τώρα...-
ξαφνικά δεν θα τους "βλέπουμε"? Μαζικά θα διαχωριστεί η ανθρωπότητα στα δύο ή στα τρία? Και πιο πρακτικά σε τι θα με βοηθίσει μια ανάληψη, αν είναι "συμμετέχοντας σε αυτή" να βρεθώ δίχως τους οικείους μου?...
Θα έχουμε συνείδηση, θα βιώσουμε τη διαδικασία αυτή μαζικά? ατομικά? θα διαρκέσει πολλά χρόνια η μετάβαση? θα γίνει αυτόματα?
Και γιατί σώνει και ντε να θέλω να προχωρήσω σε "ανάληψη μου σε αυτή τη ζωή" ή "στην Αυτογνωσία και τη Θέωση σε αυτή τη ζωή και όχι σε κάποιο απώτερο μέλλον" όπως το περιγράφει ο Γαβριήλ Σιμονέτος, στα ΔΩΡΕΑΝ -για να μην λέμε πως γίνεται μόνο εμπορευματοποίηση της πνευματικότητας- σεμινάρια-συναντήσεις για τους "εραστές της πνευματικότητας", όπου γίνεται (!!!) θεωρητική ανάλυση και πρακτική
εφαρμογή του διαλογισμού ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ (η οποία είναι όπως εξηγεί η μέθοδος που οδηγεία στην αυτογνωσία και τη Θέωση σε αυτή τη ζωή...) Πολλά ερωτήματα έθεσα μάλλον...
και ώρα να κοιμηθώ και λιγάκι ΥΓ σίγουρα συμφωνώ πως αυτή η διαδικασία ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να αφήνει κανέναν "έξω" αλλά τι γίνεται με όσους συνειδητά δεν μαίνουν στη διαδικασία του να είναι "μέσα σε αυτή"? Τι γίνεται με αυτούς που δεν τους επιτρέπει η "βιοπάλη" να μπούν στη διαδικασία? Τι γίνεται με τα θύματα που αναφέρθηκαν παραπάνω? Ώρες ώρες
αναρωτιέμαι μήπως όλοι εμείς που θεωρούμε δεδομένη την διαδικασία που συντελείται είμαστε
αυτοί που βρίσκονται σε πλάνη?
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 07:37:00
Καλημέρα σε όλουςΑγαπημένη μου Βίκη,
«Τα παιδιά θα εισέλθουν μαζί μου στην Βασιλεία των Ουρανών»
Αυτό είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο. Η αγνότητα και η χριστότητα είναι που σε οδηγεί, ή, καλύτερα, σε παρακινεί να αναζητάς αυτήν την «Βασιλεία των Ουρανών»
Και να ανακαλύπτεις σιγά σιγά τον δρόμο προς τα εκεί. Μπορεί να είναι πλάνη, όπως λες! Φυσικά και δεν πίστεψαν όλοι τον ΄Ανθρωπο, γι’ αυτό και τον σταύρωσαν. Γιατί θεωρούσαν ότι είναι σε πλάνη… Η ιστορία, λίγο πολύ, επαναλαμβάνεται… ΄Όμως, θεωρώ ότι εδώ είναι η Βασιλειά των Ουρανών. Αν μπορείς να μετασχηματίσεις την ζωή σου και αν μπορεί αυτός ο μετασχηματισμός να βοηθήσει ανθρώπους γύρω σου, να κάνουν το ίδιο. Η ανάληψη δεν είναι για να «σωθείς» όπως λες. Τουλάχιστον εγώ δεν την έχω αντιληφθεί έτσι… ΄Όταν φθάσεις σε αυτό το σημείο, δεν θα θεωρείς οικογένεια μόνο την δική σου, ούτε παιδιά σου μόνο τα δικά σου. Δεν θα ανησυχείς λιγότερο για τους οικείους, απ’ ότι για τους άλλους. Είναι η συμπαντική εισφορά! Η συμπαντική ενέργεια της αγάπης. Ουσιαστικά, δεν ανησυχείς για κανέναν. Δεν θέλεις να φοβίσεις τους «ανυποψίαστους», απλά τους δίνεις κίνητρα να γίνουν «υποψιασμένοι». Δεν φοβάσαι, γιατί γνωρίζεις…και σέβεσαι τις επιλογές όσων θέλουν να μείνουν! Από πού κατάλαβες ότι δεν θα δοθεί δικαίωμα σ’ αυτούς που επιλέγουν να μείνουν, να βιώσουν αυτήν την διαδικασία αργότερα? Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο? Ποιος θα μπορούσε να πει «όσοι μπόρεσαν, μπόρεσαν, οι άλλοι…λυπάμαι!» Το αντίθετο, θα έλεγα, έρχεται στην δική μου αντίληψη. Πολλοί που θα μπορέσουν την συγκεκριμένη στιγμή (που δεν ξέρουμε πότε θα είναι) να περάσουν στην άλλη διάσταση, θα γυρίσουν "πίσω" για να βοηθήσουν τους υπόλοιπους.
Η "δράση" δεν τελειώνει, η έννοια του Ανώτερου υπάρχει μόνο στην φαντασία μας. Το να είσαι σε κάποια άλλη διάσταση, δεν σημαίνει συγκεκριμένα "ανωτερότητα", σημαίνει "γνωρίζω". Αλλιώς, μου θυμίζει το "όνειρο", για έναν κόσμο ειρηνικό, γεμάτο αγάπη...Εδώ δεν μιλάμε όμως για "όνειρο". Μιλάμε για πραγματικότητα.
Δεν είναι η 5η διάσταση, ο πλασματικός κόσμος της ευφορίας...
Είναι ο "κόσμος" του Είμαι! Και αυτό, για μένα, σημαίνει "Είμαι παντού"... Αν το δούμε λίγο «ονειρικά», το θεϊκό σχέδιο δεν μπορεί να είναι ατελές! Δεν μπορεί να αποκλείει, γιατί τότε είναι σαν να «τιμωρεί». Και η τιμωρία ανήκει στην ατέλεια, και όχι στην τελειότητα της θεότητας. Αλλά, ακριβώς για όλα αυτά που λες, εγώ προσωπικά δεν θα μιλούσα δημόσια για την ανάληψη…Γιατί τότε είναι σαν να θέλω να φοβίσω, να τρομάξω και να επιβάλλω… Ας μείνει «όνειρο» η ανάληψη…Κάτι που απλά κάποιοι το έγραψαν σε βιβλία! Πριν φθάσεις σ’ αυτό το σημείο, έχεις απομακρυνθεί με χίλιους τρόπους από το «μοντελάκι» της ζωής που «τρομοκρατείται» με τον θάνατο, που αγκαλιάζει μια χούφτα ανθρώπων, που παλεύει και αγωνίζεται να αποδείξει ότι ζει…Μόνος του κανείς προετοιμάζεται για την «ανάληψη», που ουσιαστικά συντελείται εδώ, σ’αυτήν την διάσταση. Η ανάληψη δεν είναι η απόδραση…Αλίμονο αν το δει κανείς έτσι!
Τότε έχει μπει για τα καλά στον «διαχωρισμό», που ουσιαστικά καλείται να ξεπεράσει. Με αγάπη
Βάσω
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 09:20:09
Καλημέρα αγαπημένοι μου φίλοι και καλό μήνα quote:
΄Όλα αυτά «απαντήθηκαν» σταδιακά, μέσα από επίπονες διαδικασίες…έκλαψα πολύ Χριστίνα, σύρθηκα, γνώρισα τον άθλιο εαυτό μου…γνώρισα τον φοβισμένο εαυτό μου, γνώρισα τον εαυτό που έβαζε «τρικλοποδιές» και με γύριζε πίσω.
Αγαπημένη μου Βάσω, έχω γυρίσει πίσω μερικές φορές στη ζωή μου. Στην αρχή γύριζα πίσω εξαιτίας ανασφαλειών που αφορούσαν τον υλικό κόσμο (την 3η διάσταση με τη δική σου ορολογία). Αργότερα γύριζα πίσω κάθε φορά που απογοητευόμουν από μια διδασκαλία την οποία είχα ενστερνιστεί και της είχα δώσει όλη μου την ύπαρξη. Γύριζα πίσω κάθε φορά που απογοητευόμουν από τον εαυτό μου για πράγματα που είναι σημαντικά για μένα. Είχα φτάσει δύο φορές στο σημείο να αμφισβητήσω την ίδια την ύπαρξη του Θεού και να νιώσω έτσι όπως εύχομαι να μη νιώσει ποτέ κανένας άνθρωπος – εντελώς μόνη, πίσω από αδιαπέραστους τοίχους. Όμως το τελευταίο διάστημα είχα κατορθώσει επιτέλους να βρεθώ στο σημείο της κατανόησης πέρα από τη χωριστικότητα και τον φόβο, να βρεθώ στο σημείο του "Είμαι". Φανταζόμουν ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να με κλονίσει πια από αυτό το σημείο, όμως να που γύρισα άλλη μια φορά πίσω. Και ξέρεις γιατί γύρισα πίσω αυτή τη φορά; Γιατί ενώ μιλούσα για αγγέλους, σφαίρες, ψυχικές οικογένειες, γήινα μαθήματα, επίπεδα του Θεού και το κβαντικό όραμα του κόσμου, οι άνθρωποι γύρω μου έρχονταν σε μένα με το απλό και καθημερινό πρόβλημά τους: τις σχέσεις τους, τον βιοπορισμό τους, την υγεία τους. Και δεν υπήρχε κάτι από την αλήθεια μου που να μπορεί να τους βοηθήσει να αλλάξουν την πραγματικότητά τους, κάτι που να είναι απτό γι' αυτούς, κατανοητό. Όσο κι αν τους εξηγούσα ότι η σκέψη τους είναι που γεννά την πραγματικότητά τους, δεν μπορούσαν να το δουν πρακτικά. Και αναρωτήθηκα τι αξία έχει ένα όραμα του κόσμου που αγκαλιάζει τα πάντα και φθάνει μέχρι τον πυρήνα της ύπαρξης αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον να ζήσει καλύτερα εδώ. Ένιωσα λοιπόν την ανάγκη να σταματήσω και να γυρίσω πίσω συνειδητά αυτή τη φορά, ώστε να μπορέσω να ξαναπερπατήσω τον δρόμο πιο προσεκτικά, να χαρτογραφήσω τα σημεία, τα σταυροδρόμια, να καταγράψω παραδείγματα που θα μπορούσαν να έχουν νόημα για κάποιον άλλον. Πίστευα, μέσα στην αλαζονεία μου, ότι δεν υπάρχει τρόπος να χάσω τον δρόμο. Όμως, γυρίζοντας πίσω, αισθάνθηκα ορφανή, αισθάνθηκα περίπου όπως στην περιγραφή της pyramidκαι τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να βρω τον δρόμο προς το σημείο του "Είμαι" ξανά… Χθες μου έστειλε ένα mail ο Angus, ένας παλιός φίλος από εδώ. Διαβάζει το τόπικ και μου θύμισε κάτι που του είχα πει παλιά, ότι δεν έχει σημασία πόσο μακριά φεύγεις από το κέντρο σου, σημασία έχει να μπορείς να επιστρέφεις ξανά. "Πόσο σοφά λόγια", μου έγραψε, "δεν θα τα ξεχάσω ποτέ". Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να ακούω πιο πολύ τον εαυτό μου καμιά φορά. quote:
Η ζωή μας εδώ είναι επιλογή μας. Αυτό είναι η μεγάλη μου αλήθεια. Και σύμφωνα με αυτήν μου την επιλογή, γνωρίζω ότι σ’ αυτήν την διάσταση μπορώ να έχω και την ευθύνη της. Αυτό ήταν το σημαντικότερο κίνητρο για μένα να οριοθετήσω το ΕΓΩ, συμπεριλαμβάνοντας και το εγώ! ΄Ετσι έφτασα στην «θεότητα», στο ΕΙΜΑΙ., ολοκληρωμένη μέσα από την κατανόηση του «ανήκω», όχι σαν ανάγκη, αλλά σαν απόλυτη ελευθερία. Την ζω αυτήν την ελευθερία πια! Εδώ και τώρα, για σήμερα, για κάθε ημέρα. Επιλέγω να ΕΙΜΑΙ
Κι εγώ θα το επέλεγα ξανά και ξανά, αλλά νιώθω ότι δεν μπορώ στην τωρινή μου συγκυρία. Ο νους μου κατανοεί την αλήθεια των όσων γράφεις και η μνήμη μου την επιβεβαιώνει, αλλά αυτό που λέμε κι εσύ κι εγώ δεν έχει να κάνει με νοητικές διεργασίες, ή βρίσκεται κανείς στο σημείο του "Είμαι" ή δεν βρίσκεται, είναι απλό! Κι εγώ δυστυχώς δεν βρίσκομαι εκεί τώρα...quote:
΄Όμως δεν ξέρω, αλήθεια, πως γίνεται και για άλλους. Δεν ξέρω….΄Οσο και αν έχω ρωτήσει, δεν έχω πάρει απάντηση. Και δεν παίρνω απάντηση, όταν η ερώτηση δεν είναι «ώριμη» για απάντηση. Αυτό έχω αντιληφθεί. Που σημαίνει, ή ότι εγώ δεν μπορώ να την κάνω κατανοητή, ή ότι η διαδικασία για την ανάληψη προκύπτει για τον καθένα στην κατάλληλη στιγμή, όταν είναι έτοιμος να την βιώσει, χωρίς «σκονάκια»!!
Θα σου ξαναπώ ότι έτσι όπως περιγράφεις εσύ προσωπικά την ανάληψη, δεν βλέπω να διαφέρει από την εξέλιξη μιας φωτισμένης ψυχής μετά τον θάνατο του υλικού σώματος, σύμφωνα με τις περισσότερες γραφές. Το ότι δεν έχει κανείς κάτι να σου απαντήσει, πάλι, ψυχανεμίζομαι δυστυχώς ότι οφείλεται στην αντιγραφή που έλεγε πάλι η pyramid πιο πάνω. Δεν έχουν να πουν κάτι από την εμπειρία τους, απλά αντιγράφουν και νομίζουν ότι ξέρουν, ενώ το μόνο που βλέπουν είναι το μετείκασμα της εμπειρίας κάποιων που προηγήθηκαν.quote:
αυτήν την εσωτερική αφοσίωση, που σε κάνει να συμμετέχεις στις αποφάσεις του Εαυτού, ακόμα και με το μικρό σου εγώ, που έχει πια βρει την πραγματική του αξία, τον πραγματικό του ρόλο, που είναι από την μια η επιβίωση στην 3η διάσταση, και από την άλλη η στήριξη του Πνεύματος, στον ουσιαστικό του ρόλο, αυτόν της εκδήλωσης
Τι υπέροχο είναι αυτό που έγραψες, βρε Βάσω… Αυτό ακριβώς θέλω να πω κι εγώ όταν μιλάω για συνέπεια στην έκφραση: τη στήριξη του Πνεύματος στον ουσιαστικό του ρόλο της εκδήλωσης. Η ευθύνη για την προσωπική μας εξέλιξη είναι τόσο πολυδιάστατη… Πόσο χαίρομαι που μιλάμε την ίδια γλώσσα!quote:
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται τον οίκτο μας, αλλά την αγάπη μας!!!
Κι ο εαυτός μας το ίδιο…quote:
Το δικό σου «πισωγύρισμα» μου θυμίζει το δικό μου. Μόνο που, όπως σου είπα, εγώ δεν είχα κανέναν να το συζητήσω…
Εγώ όμως είμαι πιο τυχερή. Έχω εσένα και όλους τους αγαπημένους φίλους που γράφουν εδώ. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων...Με πολλή αγάπη,
Χριστίνα ΥΓ. Toxotάκι μου καλώς ήρθες στο θέμα… σε ευχαριστώ για τις ουσιαστικές ερωτήσεις σου. Μεταξύ άλλων κρατώ αυτήν "όμως πως αυτό "δένει" με το γεγονός, πως καμία "ομάδα ψυχών" δεν μπορεί να "φύγει" προς ανώτερα πεδία, αν όλα τα μέλη της δεν έχουν τελειώσει με τις ασκήσεις τους στο σχολείο της υλικής υπόστασης?" και θα επανέλθω με την πρώτη ευκαιρία. ***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. ***** |
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 10:26:10
[quoteΚαι ξέρεις γιατί γύρισα πίσω αυτή τη φορά; Γιατί ενώ μιλούσα για αγγέλους, σφαίρες, ψυχικές οικογένειες, γήινα μαθήματα, επίπεδα του Θεού και το κβαντικό όραμα του κόσμου, οι άνθρωποι γύρω μου έρχονταν σε μένα με το απλό και καθημερινό πρόβλημά τους: τις σχέσεις τους, τον βιοπορισμό τους, την υγεία τους. Και δεν υπήρχε κάτι από την αλήθεια μου που να μπορεί να τους βοηθήσει να αλλάξουν την πραγματικότητά τους, κάτι που να είναι απτό γι' αυτούς, κατανοητό. Όσο κι αν τους εξηγούσα ότι η σκέψη τους είναι που γεννά την πραγματικότητά τους, δεν μπορούσαν να το δουν πρακτικά. Και αναρωτήθηκα τι αξία έχει ένα όραμα του κόσμου που αγκαλιάζει τα πάντα και φθάνει μέχρι τον πυρήνα της ύπαρξης αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει κάποιον να ζήσει καλύτερα εδώ.]
Eίναι σημαντικό αυτό που είναι η δική μου θεωρία, γιατί στηρίζει αυτό που είπες!. Και γνωρίζω αγαπημένη μου Χριστίνα, ότι ερχόμαστε σε αντίθεση σ’ αυτό.
Θεωρώ ότι για να «θεραπεύσεις», είτε με τον λόγο, είτε με τα χέρια, πρέπει να έχεις την Χάρη…όπου χάρη δεν σημαίνει τίποτα άλλο, από την πλήρη επίγνωση της «θεραπείας» που μπορείς να επιφέρεις, μέσα από την δική σου ευθυγράμμιση με το πνεύμα.
Το ρέικι το διδάσκω μόνο τα δύο τελευταία χρόνια. ΄Όταν πια ήμουν σίγουρη για το τι μπορώ εγώ και το τι μπορούν οι άλλοι.. Βρίσκω τις σωστές αναλογίες σε κάθε «θεραπεία», που δεν με αφήνει απογυμνωμένη από την αλήθεια μου, γιατί ΕΙΜΑΙ σταθερά στην πορεία του «ανήκω» στην ηθική τάξη του σύμπαντος, με πλήρη ελευθερία ανάπτυξης. ΄Ετσι δεν με δεσμεύει η δυσκολία των ανθρώπων, ούτε με αποπροσανατολίζει από την δική μου πορεία. Σημασία έχει –και πολύ μεγάλη μάλιστα- να μην φοβάσαι…Αν «πρεσβεύεις» το Φως, μόνο Φως στέλνεις…και αυτό είναι η καλύτερη «θεραπεία» των ανθρώπων. Αφού όμως προηγουμένως έχεις φροντίσει για την δική σου. Τίμια και ειλικρινά! Αγνά και σίγουρα!
΄Όταν λέω «ρώτησα» για απαντήσεις, δεν εννοώ άνθρωπο.. ΄Όχι ότι απέκλεισα, ή αποκλείω, την ανθρώπινη ιδέα για την ανάληψη, αλλά θα ήθελα κάτι πιο βαθύτερο σαν απάντηση, και αυτό το «βαθύτερο», το παίρνω μόνο από μία Πηγή!
Και εκεί όμως…σιωπή!
quote:
Πίστευα, μέσα στην αλαζονεία μου, ότι δεν υπάρχει τρόπος να χάσω τον δρόμο. Όμως, γυρίζοντας πίσω, αισθάνθηκα ορφανή, αισθάνθηκα περίπου όπως στην περιγραφή της pyramidκαι τώρα φοβάμαι. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να βρω τον δρόμο προς το σημείο του "Είμαι" ξανά…
Εμένα συνέβαινε το αντίθετο. Φοβόμουν τόσο πολύ μην τον χάσω…που τον έχασα!!! ΄Ετσι σαν πρωταρχική αιτία όλων των δρόμων, όλων των σκέψεων και των πεποιθήσεων είναι ο φόβος να γίνει αγάπη! Δεν έχουμε πια δικαιολογιες για άλλη επιλογή…Και αυτή είναι η δική μου αλήθεια, τόσο ουσιαστική, που έχει διαμορφώσει όλη μου την ζωή!!! quote:
Εγώ όμως είμαι πιο τυχερή. Έχω εσένα και όλους τους αγαπημένους φίλους που γράφουν εδώ. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων...
[/quote]
Εγώ να δεις…πόσο τυχερή είμαι, γιατί όλοι πρέπει να θυμόμαστε, ότι η αλλαζονεία του «έχω φτάσει», σε φέρνει πάλι στην αρχή της αναζήτησης.
Και εσύ μου δίνεις τόση αγάπη, μέσα από το ότι δείχνεις πόσο «ευάλωτη» είσαι, που πραγματικά δεν μπορείς να το καταλάβεις πόσο μεγάλη αγάπη εισπράττω εγώ από αυτό!!!
Με πολύ αγάπη
Και ευγνωμοσύνη
Βάσω
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 11:26:36
Καλή μου toxotis,quote:
Νιώθω πως πράγματι κάτι πολύ σημαντικό θα συμβεί στα χρόνια που θα βρισκόμαστε ακόμη εν ζωή.
Τι πιο σημαντικό από την ίδια τη Ζωή; Προσωπικά δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να δίνουμε τόση βαρύτητα σε κάτι που δεν ξέρουμε καν τι είναι; Ας κάνουμε καθένας το έργο που του αναλογεί και αν συμβεί κάτι σπουδαίο στην πορεία… το ίδιο δεν λες κι εσύ;quote:
Απλά με ενδιαφέρει άμεσα να διευρύνω τη συνείδηση μου, να αισθανομαι τις λεπτότερες δονήσεις, να "ανέβω" σκαλί, να προσφέρω μέσα μου, δίπλα μου, και γύρω μου, και δεν με ενδοιαφέρει άμεσα αν θα "συμμετέχω στην ανάληψη" ή όχι. (…) Με ενδιαφέρει να ανεβάσω τις δονήσεις και τη συνειδητότητα μου μετέχοντας σε ένα κόσμο καλύτερο (?) διαφορετικό πάντως.
Κι εμένα το ίδιο, καλή μου.quote:
όμως πως αυτό "δένει" με το γεγονός, πως καμία "ομάδα ψυχών" δεν μπορεί να "φύγει" προς ανώτερα πεδία, αν όλα τα μέλη της δεν έχουν τελειώσει με τις ασκήσεις τους στο σχολείο της υλικής υπόστασης?"
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται πολύ από το πλαίσιο ή τη σχολή μέσα από την οποία το προσεγγίζεις. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η όποια "ομάδα" (ή "οικογένεια") ψυχών ωφελείται εξίσου τόσο από κάποιον που επιτυγχάνει την ανάληψη όσο και από κάποιον που δρα στα πυκνότερα τμήματα της ύλης. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να "αναληφθούν" όλα τα μέλη μαζί ή να επιτύχουν όλα μαζί τη φώτιση. Ταυτόχρονα, υπό μία έννοια όταν ένα μέλος επιτυγχάνει, επιτυγχάνουν όλα. Φαίνεται σαν παράδοξο, αλλά είμαι σίγουρη ότι μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ.Για τα υπόλοιπα σου έγραψε πολλά πράγματα η Βάσω ήδη…
|
Unseen
Πλήρες Μέλος
Greece
1331 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 11:27:39
Αγαπημένη μου Βάσω,Με βάζεις σε μεγάλες σκέψεις. Λες να έπεσα στην παγίδα της θυμαπάτης ότι θα σώσω τον κόσμο; Μα κοίτα… από παιδί έχω συνυφασμένη την έννοια της προσφοράς στην ίδια την ίνα της ύπαρξής μου, είναι κάτι σαν ένστικτο, δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, είναι ο βασικός τόνος της ψυχής μου. Και ξέρω κι άλλους ανθρώπους που παρορμούνται απ' αυτήν, με την ίδια παιδική αφέλεια και εγκατάλειψη. Ο,τιδήποτε με αφορά καίρια περιστρέφεται γύρω από αυτήν την έννοια και όταν έφθασα στο σημείο όπου αισθάνθηκα επιτέλους πλήρης αγάπης και δύναμης, θεώρησα ότι μπορώ να την πραγματώσω με ασφάλεια. Αλλά, όχι… Καταλαβαίνω λοιπόν αυτό που μου λες. Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κανείς να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να δώσει στους άλλους το δικαίωμα να επιλέξουν για τη ζωή τους όταν οι ίδιοι θα είναι έτοιμοι καθώς και το περιθώριο να ετοιμαστούν. Από κει και πέρα πρέπει ίσως κι εγώ να παλέψω με τα ταμπού μου, τα ταμπού των λέξεων για παράδειγμα. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να διανοηθεί ότι μπορεί να λάβει τη Χάρη και να μη λάβουν ταυτόχρονα τη Χάρη όλοι οι άλλοι άνθρωποι, γιατί δεν βλέπω τι ουσιαστική διαφορά μπορεί να έχω από τους υπολοίπους. Δεν θέλω να δω καμία διαφορά τη στιγμή που έχω επίγνωση του γεγονότος ότι είμαστε όλοι σαν κόκκοι άμμου και ότι κανένας κόκκος, όσο πιο μεγάλος ή πιο γυαλιστερός αν είναι, δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα στην έρημο ή σε μια παραλία. quote:
Και εσύ μου δίνεις τόση αγάπη, μέσα από το ότι δείχνεις πόσο «ευάλωτη» είσαι, που πραγματικά δεν μπορείς να το καταλάβεις πόσο μεγάλη αγάπη εισπράττω εγώ από αυτό!!!
Κι όμως, καταλαβαίνω και σε ευχαριστώ. Πραγματικά χαίρομαι που μπόρεσα να αφεθώ να εκφράσω τα ερωτήματά μου, την αγωνία μου εντέλει, χωρίς να με ενδιαφέρει η κριτική των άλλων ή το τσαλάκωμα της "εικόνας" μου… είναι απελευθέρωση και θεραπεία για μένα.Με πολλή αγάπη,
Χριστίνα
***** Συγχώρεση. Αγάπη. Ευλογία. *****
|
Ρωρ
Μέλος 2ης Βαθμίδας
Greece
215 Μηνύματα |
Απεστάλη: 01/06/2007, 13:56:46
quote:
Καταλαβαίνω λοιπόν αυτό που μου λες. Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει κανείς να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, σημαίνει όμως ότι θα πρέπει να δώσει στους άλλους το δικαίωμα να επιλέξουν για τη ζωή τους όταν οι ίδιοι θα είναι έτοιμοι καθώς και το περιθώριο να ετοιμαστούν.
Ναι, έτσι ακριβώς, να αποστασιοποιηθείς από το τι θεωρείς εσύ καλύτερο για τον άλλον! Να φύγεις από την δική σου «οπτική». Αυτό είναι θεϊκή ιδιότητα, η ταπείνωση και η ευσπλαχνία, με σοφία. Αλλιώς μπαίνουμε στην διαδικασία, να θέλουμε να είμαστε «οι σωτήρες» των ανθρώπων, όμως για να «εισπράξουμε» εμείς τα οφέλη, τελικά???
Η δοτικότητα είναι χαρακτηριστικό της θεϊκής μας φύσης, αγαπημένη μου Χριστίνα. Που όταν η ανθρώπινη συνείδηση αφυπνίζεται, έρχεται αυτό το χαρακτηριστικό και ζητάει επιτακτικά να ικανοποιηθεί, να ολοκληρωθεί…Πριν όμως την «νιώσουμε» απόλυτα, δεν ξέρουμε και να την εκτιμήσουμε. ΄Ετσι «η σωτηρία» των ανθρώπων φαντάζει για εμάς το έργο μας επί της γης.
Και βέβαια, ερχόμαστε στο σημείο να μας πουμε:
«Δεν βλέπεις την τύφλα σου, που θέλεις να σώσεις και τον κόσμο?»
Έτσι για να γελάσουμε λίγο, να μην ξεχνιόματε. Αυτή είναι η ανάληψη τελικά. Εδώ, σήμερα…γι’ αυτό και αιώνια!
Μέσα στην ζωή, όχι έξω από αυτήν! ΄Όχι απόδραση, αλλά συνειδητοποίηση. ΄Όχι σωτηρία, αλλά γνώση. Πολλά φιλιά
με αγάπη
Βάσω
|
|
| Το Θέμα καταλαμβάνει 5 Σελίδες: |
|
|
|
|
|
ESOTERICA.gr Forums !
|
© 2010-11 ESOTERICA.gr
|
|
|
|
ΑΝΑΛΗΨΗ: Αλήθεια ή πλάνη;
