Έχεις απόλυτο δίκιο.

Μου έκανε εντύπωση, στην αρχή, ο τίτλος του θέματος:
"Ο Νους Κβαντικός υπολογιστής".
Ο λόγος ήταν ότι όχι μόνο είναι πολύ εντυπωσιακό και τεράστιο το θέμα, συγχρόνως όμως απαιτεί (αν θέλει κάποιος να το εξετάσει σε βάθος) να έχει καλή γνώση της Κβαντομηχανικής, ούτως ώστε να μπορεί να περιγράψει πρώτα τι είναι ο "κβαντικός υπολογιστής" και αφού το κάνει (πράγμα που είναι αρκετά δύσκολο) να ερευνήσει την σχέση του με τον ανθρώπινο νου.

Έδειξα, λοιπόν, ενδιαφέρον, ως προς τον τρόπο που θα επέλεγε ο θεματοθέτης να το προσεγγίσει.

Για να διευκολύνω την πιθανή συνέχεια του θέματος, παραθέτω, επιλεγμένες πληροφορίες από το Internet, που αφορούν τον Κβαντικό Υπολογιστή:

1) Ορισμός του τι είναι Κβαντικός υπολογιστής από την Βικιπαίδεια :

Κβαντικός υπολογιστής ονομάζεται οποιαδήποτε υπολογιστική συσκευή που κάνει χρήση χαρακτηριστικών κβαντομηχανικών ιδιοτήτων , όπως η αρχή της υπέρθεσης και της διεμπλοκής καταστάσεων για να πραγματοποιεί επεξεργασία δεδομένων .
Σε έναν κλασικό υπολογιστή , στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας είναι το bit , ενώ σε έναν κβαντικό υπολογιστή το qubit .
Η βασική αρχή της κβαντικής υπολογιστικής επιστήμης είναι το γεγονός ότι οι κβαντομηχανικές ιδιότητες της ύλης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση και τη δόμηση δεδομένων , καθώς και το γεγονός ότι μπορούν να επινοηθούν και να κατασκευαστούν μηχανισμοί βασισμένοι στην κβαντομηχανική για την επεξεργασία αυτών των δεδομένων .

Η κβαντική υπολογιστική επιστήμη βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο , ωστόσο τα αποτελέσματα των πειραμάτων που έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτό το πεδίο (με μικρό αριθμό qubits) είναι ενθαρρυντικά .

2) Ορισμός της αρχής της υπέρθεσης (κβαντική υπέρθεση των καταστάσεων) από την ιστοσελίδα Physics4u :

Σύμφωνα με την κβαντομηχανική , και ειδικότερα σύμφωνα με την εικόνα του Schrödinger , κάθε σύστημα περιγράφεται από μια κυματοσυνάρτηση η οποια είναι συνάρτηση της θέσης των σωματιδίων του συστήματος και του χρόνου .
Το τετράγωνο αυτής της συνάρτησης εκφράζει την πιθανότητα να βρεθεί το σύστημά μας στις συγκεκριμένες θέσεις την συγκεκριμένη χρονική στιγμή .

Η εξέλιξη της κυματοσυνάρτησης αυτής με το χρόνο – η οποία περιγράφεται από μια διαφορική εξίσωση , την εξίσωση Schrödinger – είναι ομαλή και συνεχής . Μια τέτοια εξέλιξη στα μαθηματικά λέγεται μοναδιαία (unitary) και έχει πολλές ενδιαφέρουσες ιδιότητες .

Μια από τις σημαντικότερες ιδιότητες της εξίσωσης του Schrödinger και της κυματοσυνάρτησης είναι ότι κάθε επαλληλία διαφορετικών συναρτήσεων που αποτελούν λύσεις της εξίσωσης Schrödinger για ένα συγκεκριμένο σύστημα , θα είναι επίσης λύση που θα παριστάνει την εξέλιξη του συστήματος .

Με άλλα λόγια ένα κβαντικό σύστημα που μπορεί να βρίσκεται ξεχωριστά σε δύο διαφορετικές καταστάσεις , μπορεί να βρίσκεται και σε ένα γραμμικό συνδυασμό αυτών των καταστάσεων .

Αυτή είναι η κβαντική υπέρθεση των καταστάσεων . Και μάλιστα , αν αρχικά το σύστημά μας βρίσκεται σε μια τέτοια υπέρθεση , ο μοναδιαίος τρόπος της εξέλιξής του υπαγορεύει ότι αν δεν μεσολαβήσει κάποια αλληλεπίδραση του συστήματος με το περιβάλλον , το σύστημα θα εξακολουθήσει να βρίσκεται σ’αυτή την υπέρθεση .

3) Ορισμός της αρχής της διεμπλοκής καταστάσεων από την ιστοσελίδα Physics4u :

Οι επιστήμονες της κβαντικής πληροφορίας αναζητούν τη σχέση μεταξύ κλασσικών και κβαντικών μονάδων πληροφορίας , τους νέους τρόπους επεξεργασίας της κβαντικής πληροφορίας, και την ουσιώδη σημασία ενός κβαντικού χαρακτηριστικού που λέγεται διεμπλοκή.
Συχνά η διεμπλοκή παρουσιάζεται σαν μια ιδιότητα «όλα ή τίποτα» , κατά την οποία τα κβαντικά σωματίδια είτε είναι διαπλεγμένα είτε δεν είναι .

Η επιστήμη της κβαντικής πληροφορίας μας αποκάλυψε ότι η διεμπλοκή είναι μια ποσοτική ιδιότητα σαν την ενέργεια. Άλλα συστήματα έχουν μικρή διεμπλοκή και άλλα μεγάλη . Όσο περισσότερη διαθέσιμη διεμπλοκή έχει ένα σύστημα , τόσο πιο κατάλληλο είναι για τη διαχείριση της κβαντικής πληροφορίας .

Παράλληλα οι ερευνητές έχουν αρχίσει να διατυπώνουν και τους πρώτους ισχυρούς νόμους που αφορούν τη διεμπλοκή .

Η πληροφορία δεν είναι καθαρά μαθηματική υπόθεση . Πάντα έχει και ένα φυσικό περιεχόμενο . Στην παραδοσιακή επιστήμη της πληροφορίας , το φυσικό περιεχόμενο ακολουθεί την κλασσική μη κβαντική φυσική . Η επιστήμη της κβαντικής πληροφορίας βάζει την πληροφορία σε κβαντική αντιμετώπιση .

Η βασική πηγή της κλασσικής πληροφορίας είναι το bit , το οποίο είναι πάντα είτε 0 είτε 1 .

Η κβαντική πληροφορία έρχεται πάντα σε κβαντικά bits ή qubits . Τα qubits μπορούν να υπάρχουν σε υπερθέσεις που περιέχουν συγχρόνως το 0 και το 1 . Μπορούν επίσης να διεμπλέκονται .

Ένα bit μπορεί να έχει μόνο μια εκ των δύο τιμών : 0 ή 1 . Μπορεί δε να παριστάνεται αφηρημένα από ένα βέλος που κοιτάζειεπάνω ή κάτω ή να αντιπροσωπεύεται από ένα διακόπτη τρανζίστορ που μπορεί να είναι ανοικτός ή κλειστός .

Ένα qubit , η κβαντική εκδοχή ενός bit , έχει πολλές περισσότερες καταστάσεις . Οι καταστάσεις μπορούν να παρασταθούν με ένα βέλος που δείχνει προς μια τοποθεσία επί της σφαίρας . Ο Βόρειος πόλος ισοδυναμεί με την κατάσταση 1 , ο Νότιος πόλος με το 0 . Οι άλλες τοποθεσίες είναι κβαντικές υπερθέσεις του 0 και του 1 .

4) Η θεωρία της ολογραφικής αρχής του Σύμπαντος από την ιστοσελίδα Physics4u :

Μια παράξενη θεωρία που λέγεται ολογραφική αρχή , λέει ότι το Σύμπαν είναι σαν ένα ολόγραμμα . Όπως το φως μας επιτρέπει να απεικονίσουμε ένα τρισδιάστατο είδωλο πάνω σε ένα επίπεδο φιλμ , έτσι και το φαινομενικά τρισδιάστατο Σύμπαν μπορεί να είναι ισοδύναμο με κάποια κβαντικά πεδία και φυσικούς νόμους , «σχεδιασμένους» σε μια τεράστια μακρινή επιφάνεια . Η φυσική των μαύρων τρυπών μας δίνει κάποια ένδειξη ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι αληθές . Η μέγιστη εντροπία ή πληροφορία αυτών των περίεργων αντικειμένων , είναι ανάλογη με την επιφάνειά τους , και όχι με τον όγκο τους . Ίσως λοιπόν και ολόκληρο το Σύμπαν να είναι σαν ένα γιγάντιο ολόγραμμα .
Όταν ρωτήσουμε κάποιον, από τι είναι κατασκευασμένος ο κόσμος; η πιο συνηθισμέναπάντηση που θα πάρουμε είναι: από ύλη και ενέργεια.
Για όποιον όμως έχει μια σχετική παιδεία στη μηχανική, τη βιολογία και τη φυσική, η πληροφορία είναι επίσης ένα πολύ σημαντικό συστατικό του κόσμου. Το ρομπότ στο εργοστάσιο αυτοκινήτων είναι κατασκευασμένο από μέταλλο και πλαστικό αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως χωρίς τις λεπτομερείς οδηγίες που θα του λένε ποιο μέρος πρέπει να κολλήσει και σε ποιο σημείο ακριβώς. Το ριβόσωμα μέσα σ΄ ένα κύτταρο του σώματός μας, είναι εφοδιασμένο με συνδυασμούς αμινοξέων και τροφοδοτείται με ενέργεια που ελευθερώνεται κατά τη μετατροπή του ΑΤΡ σε ADP, αλλά δεν μπορεί να συνθέσει πρωτεΐνες χωρίς την πληροφορία που μεταφέρει το DNA. Ομοίως, ένας αιώνας φυσικής μας δίδαξε ότι η πληροφορία είναι ένα βασικό συστατικό των φυσικών συστημάτων και διαδικασιών. Πράγματι, η τρέχουσα τάση που εγκαινιάστηκε από τον John A. Wheeler του πανεπιστημίου Princeton, είναι να θεωρούμε τον κόσμο ως αποτελούμενο από πληροφορία, με την ενέργεια και την ύλη ως πρόσθετα συστατικά του.
Η νεωτεριστική αυτή άποψη για τον κόσμο γεννά και νέα ερωτήματα. Η χωρητικότητα σε πληροφορία των μηχανικών μέσων αποθήκευσης, όπως είναι οι σκληροί δίσκοι, έχει αυξηθεί αλματωδώς. Πού θα σταματήσει αυτή η πρόοδος; Ποια είναι η τελική χωρητικότητα σε πληροφορία μιας συσκευής που ζυγίζει ας πούμε λιγότερο από ένα γραμμάριο, και καταλαμβάνει όγκο λιγότερο από ένα κυβικό εκατοστόμετρο; Πόση πληροφορία χρειάζεται για να περιγράψουμε ένα ολόκληρο Σύμπαν; Θα χωρούσε αυτή η περιγραφή στη μνήμη ενός υπολογιστή; Θα μπορέσουμε ποτέ,- όπως έθεσε το θέμα ο William Blake,- να δούμε όλον τον κόσμο σ' ένα κόκκο άμμου, ή κάτι τέτοιο αποτελεί μόνο μια ποιητική μεταφορά;
Κάποιες πρόσφατες εξελίξεις στη θεωρητική φυσική, απαντούν σε μερικά από αυτά τα ερωτήματα. Οι απαντήσεις που μας προσφέρουν, μπορεί να είναι σημαντικές ενδείξεις για την τελική θεωρία της πραγματικότητας. Μελετώντας τις μυστηριώδεις ιδιότητες των μαύρων τρυπών, οι φυσικοί έχουν συμπεράνει απόλυτα όρια για το μέγεθος της πληροφορίας που μπορεί να συγκρατήσει μια περιοχή του χώρου η μια ποσότητα ύλης και ενέργειας. Τα σχετικά αποτελέσματα υπαινίσσονται ότι το Σύμπαν μας το οποίο το αντιλαμβανόμαστε να έχει τρεις χωρικές διαστάσεις, μπορεί να έχει "περιγραφεί" σε μια δισδιάστατη επιφάνεια, σαν ένα ολόγραμμα. Η καθημερινή μας τότε αντίληψη για τον κόσμο ως τρισδιάστατο, μπορεί να είναι είτε μια βαθιά πλάνη, είτε απλά ο ένας από τους δύο εναλλακτικούς τρόπους να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Ένας κόκκος άμμου μπορεί να μην περιέχει όλο τον κόσμο αλλά μια τεράστια επίπεδη οθόνη ίσως να μπορεί.

ΥΓ.: Επαναλαμβάνω ότι όλα τα παραπάνω είναι επιλεγμένες παραθέσεις από το Internet. Εάν παρουσιασθεί ενδιαφέρον από πλευράς συνομιλητών τότε θα προχωρήσω σε προσωπικές απόψεις.

Φιλικά

Κηφεύς

Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά.

Φίλε Κηφεύς εννοείτε ότι πρέπει να προχωρήσεις σε προσωπικές απόψεις…

Απλά να συμπληρώσω και εγώ λίγα στοιχεία για το ολογραφικό σύμπαν, ώστε να γίνει λίγο περισσότερο κατανοητό για όσους δεν γνωρίζουν καλά τις απόψεις αυτές .

Το 1982 στο πανεπιστήμιο των Παρισιών, μια ομάδα ερευνητών υπό τη διεύθυνση του φυσικού alain aspect ανακάλυψαν πειραματικά ότι υπό ορισμένες συνθήκες τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους σχεδόν ακαριαία, ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει, κατά κάποιο τρόπο δηλαδή, κάθε σωματίδιο δείχνει σα να ξέρει τι κάνει το άλλο και να ανταποκρίνεται ανάλογα .

Το παράδοξο αυτό γεγονός έχει οδηγήσει πολλούς επιστήμονες, όπως τον φυσικό D. bohm ότι το φαινόμενο αυτό είναι μια απόδειξη πως τα πάντα μέσα στον σύμπαν των αισθήσεων μας δεν είναι παρά ένα κατασκευασμένο φάντασμα, ένα γιγαντιαίο και απίστευτα λεπτομερειακό ολόγραμμα και ο λόγος που τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει δεν είναι ότι στέλνουν πέρα δώθε κάποιου είδους μυστηριώδη μηνύματα, αλλά επειδή η χωριστικότητα τους είναι μια ψευδαίσθηση, υποστηρίζει μάλιστα ότι σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας τα σωματίδια αυτά δεν είναι παρά προεκτάσεις του ίδιου θεμελιακού κάτι .

«ένα ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία που γίνεται με τη βοήθεια ενός λέιζερ.
για να γίνει ένα ολόγραμμα, η φωτογραφική πλάκα φωτίζεται από μια δέσμη λέιζερ. παράλληλα. μια δεύτερη δέσμη ακτινών λέιζερ φωτίζει το υπό φωτογράφηση αντικείμενο και το ανακλώμενο φως της πέφτει κι αυτό στη φωτογραφική πλάκα. το πρότυπο παρεμβολής (η ανάμειξη δηλαδή των δυο ακτινών λέιζερ) αιχμαλωτίζεται έτσι στη πλάκα. όταν εμφανιστεί το φιλμ, αυτό που φαίνεται είναι ένας ακατανόητος στρόβιλος φωτεινών και σκοτεινών γραμμών. μόλις όμως το φιλμ φωτιστεί από μια άλλη δέσμη λέιζερ, εμφανίζεται μια τρισδιάστατη εικόνα του αρχικού αντικειμένου».

Τα σωματίδια στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από ολογραφικές εικόνες, δυο ψευδαισθήσεις δηλαδή του ίδιου αντικειμένου που δεν είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτό από τις ανθρώπινες αισθήσεις .
Σύμφωνα με αυτές τις απόψεις τα σωματίδια αυτά δεν είναι ανεξάρτητα, αλλά δυο ολογραφικές εικόνες μιας και μόνο συμπαντικής πραγματικότητας, κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ανεξαρτήτως χρόνου και απόστασης κάθε κομμάτι αυτού του σύμπαντος έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε άλλο αποτελεί τμήμα αυτού του σύμπαντος .

Ο λόγος που βλέπουμε τα σωματίδια σαν ξεχωριστά μεταξύ τους, είναι επειδή αντιλαμβανόμαστε μόνο ένα τμήμα τις πραγματικότητας τους .
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά επιμέρους τμήματα μιας ενότητας, αλλά εκφάνσεις μιας θεμελιακής ενότητας, που και αυτή με την σειρά της είναι τελικά το ίδιο ολογραφική και αδιαίρετη .

Ένα τέτοιο σύμπαν θα περιέχει και άλλα μάλλον εκπληκτικά χαρακτηριστικά, εάν η φαινομενική χωριστικότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι ψευδαίσθηση, αυτό σημαίνει ότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι απείρως αλληλένδετα.

Το φαινόμενο αυτό ανατρέπει την αντίληψη της δυτικής επιστήμης, ότι ο καλύτερος τρόπο για να κατανοήσουμε ένα φυσικό φαινόμενο είναι να το τεμαχίσουμε και να μελετήσουμε τα τμήματα του .

Η ολογραφία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πολλά γεγονότα μέσα στο σύμπαν πιθανότατα δεν μπορούν να μελετηθούν με αυτόν τον τρόπο .
Αν προσπαθήσουμε να τεμαχίσουμε κάτι που έχει κατασκευαστή ολογραφικά, δεν θα πάρουμε τα τμήματα που το απαρτίζουν, αλλά μικρογραφίες ολόκληρης τις ολογραφικής εικόνας

quote:

---

Ο λόγος ήταν ότι όχι μόνο είναι πολύ εντυπωσιακό και τεράστιο το θέμα, συγχρόνως όμως απαιτεί (αν θέλει κάποιος να το εξετάσει σε βάθος) να έχει καλή γνώση της Κβαντομηχανικής, ούτως ώστε να μπορεί να περιγράψει πρώτα τι είναι ο "κβαντικός υπολογιστής" και αφού το κάνει (πράγμα που είναι αρκετά δύσκολο) να ερευνήσει την σχέση του με τον ανθρώπινο νου.

Έδειξα, λοιπόν, ενδιαφέρον, ως προς τον τρόπο που θα επέλεγε ο θεματοθέτης να το προσεγγίσει.

---