Στην κατασταση αυτη,στο σημειο της απολυτης σιωπης και εν δυναμει
ανυπαρξιας,ειδα ενα ΟΝΕΙΡΟ!
Και επειδη ηταν ονειρο κανεις δεν θα μπορει να πει κατι.
Ολοι βλεπουν ΟΝΕΙΡΑ.

...αφου λοιπον σταθεροποιηθηκε το αγνωστο φως και εξακολουθουσα
να νομιζω οτι ειμαι και εγω μερος του,σαν να ανοιξε ενα πεπλο,
μια κουρτινα και παρουσιασθηκε μπροστα μου ο ουρανος με ολα τα
γνωστα αστερια οπως τα ξερουμε.Με μια διαφορα ομως.Εγω δεν τα εβλεπα κοιταζοντας προς τα επανω,αλλα σαν να ημουν εκει σε καποιο σημειο.
Αρκετη ωρα παρακολουθουσα αυτη την μαγεια,που μπροστα της ωχρια
καθε παρατηρηση που εχω κανει με τηλεσκοπια,ως τωρα.
Ενα συμπαν ιδιο με αυτο που βλεπεις στον ουρανο,αλλα και συναμα
ζωντανο,ειχε κινηση,εβλεπα την κινηση των αστρων καθαρα.
Ταυτοχρονα στο μυαλο μου ερχονταν ονομασιες για το καθε ενα απο τα
αστρα που εβλεπα.Ξαφνικα και με καποιον πανικο,αντιλαμβανομαι οτι
κανενα δεν εχει,τις γνωστες ονομασιες που εχουμε δωσει εμεις.
Τα ονοματα σε ακαταληπτη τωρα γλωσσα,καταληπτη εκεινη την στιγμη.

Σαν,να κινηθηκε λιγο ο νους μου,απο εκεινη την γωνια που ειχε
κουρνιασει,θες η περιεργεια,θες το ξεθαρεμα,αρχισε να σκεπτεται
οτι δεν ειναι μονος εκει.Δεχεται καποιες συχνοτητες ας πουμε,τον
νοιωθω και αυτον κινητικο.Παλι αυτο το συναισθημα οτι ξερω κατι
που δεν φανταζομουν πριν.Ο νους κινηθηκε γιατι ενας αλλος μεγαλυτερος νους ηταν παρων καπου εκει.Αυτη την εντυπωση ειχα
αγνωστο πως.Το βλεμα μου,το υποκειμενικο βλεμα,στραφηκε προς το
σημειο που ηταν η Γη μας,σαν να ηξερε που να κοιταξει,παραλληλα
ειχε και εικονα απο τον υπολοιπο ουρανο.Δεν συνεβη αυτο που γινεται
στο συνειδητο,να βλεπουμε αυτο που μας τραβαει την προσοχη και να
αγνοουμε την υπολοιπη εικονα,που ο εγκεφαλος ομως καταγραφει.

Εκει σαν να ηταν ολα εστιασμενα.
Και αρχιζει μια εναλαγη,του πιο πανω σκηνικου,με το αρχικο μαυρο
πλαισιο,το απολυτο σκοταδι.Μια το συμπαν,μια η μαυριλα.
Σαν κλικ φωτογραφικης μηχανης.Και παλι η γνωση.Παλι ηξερα αγνωστο πως.Οταν εβλεπα τον ουρανο με την ΓΗ μεσα ηξερα οτι ηταν εικονικο.
Οταν εβλεπα τη μαυριλα ηξερα οτι ηταν πραγματικο.
Φοβερο συναισθημα.Σαν καποιος να ελεγε:σκεψου τον ουρανο,και νατος
ο ουρανος,κανε τον τραγωνο,και εγινε τετραγωνος.Κανε οτι πραγματικοτητα θελεις και θα γινει.
Ματριξ? γιατι οχι? ΟΝΕΙΡΟ ειπαμε ειναι!!!

Ο νους ο περιεργος,ηθελε να μαθει για την ΓΗ,το μερος που ως τωρα
νομιζε σπιτι του.Ετσι απο το πουθενα ο αλλος ο μεγαλος νους,του
προβαλε την ΓΗ σε μικρη αποσταση,ωστε να την εχει ορατη ολοκληρη.
Ενα αχνο φως σαν λευκη ομιχλη ξεκινουσε απο την Γη και κατεληγε
εκει στο σημειο παρατηρησης.Η σιωπηλη γνωση να ερχεται κατα κυμματα.
Μεσα σε αυτο το αχνο ομιχλωδες φως,σχηματα αρχισαν να εμφανιζονται
και να παιρνουν μορφη,βουνα,θαλασσες,ανθρωποι παλαιοι,μεσαιωνικοι,
νεοι,πολυχρωμα ρουχα,ολες οι φυλες,τσακωμοι,φασαρια,εκρηξεις,ολα
με γρηγορο ρυθμο σαν ταινια που την γυρναμε μπροστα με ταχυτητα.
Δεν προλαβαινα να στγκρατησω τιποτα.
Και παλιν αυτη η αγνωστη γνωση.Ολα αυτα ειναι εικονικα.Δεν εγιναν
ποτε.Ουτε καν αυτος ο πλανητης δεν υπαρχει.Να,κανε κλικ να δεις.
Αμεσως μαυριλα,τιποτα,σιωπη,ανυπαρξια.Κλικ παλι και ολα οπως πριν.
Ετσι απλα.Με ενα λογο,μια σκεψη.Οσο πιο πιστα μπορω περιγραφω.
Δεν ειναι ευκολο να πεις ενα ΟΝΕΙΡΟ ακριβως οπως το ειδες.

Νατην παλι η αγνωστη γνωση.οταν πας παλι εκει πισω,εκει θα μεινεις.
αν θελεις να ξαναρθεις εδω,προσπαθησε να το θελεις πολυ.
Εκει οσο εισαι εικονικος,θα αγαπας και την εικονα,θα την αγαπας και
θα την προσεχεις οπως εσενα.Μπορεις να γυρισεις εδω.Οχι μονος σου.
Πρεπει να ειναι πολλοι.Αλλοιως εκει θα μεινετε.
Ακαταλαβιστικο.Αλλα ΟΝΕΙΡΟ ηταν!Δεν τα καταλαβαινουμε ολα.

Και η γνωση συνεχιζεται.Αυτο το σωμα που εχεις εκει,ειναι η φυλακη
σου.Εκει σε εβαλαν να μενεις,σε εκεινο που λετε εγκεφαλο.
Το υπολοιπο σωμα ειναι για να τρεφει και να συντηρει το σπιτι σου.
Το εικονικο σπιτι σου.Τον εγκεφαλο.Δεν θα φυγετε ποτε με το σωμα
απο τον πλανητη σας.Ειναι η μεγαλη σας φυλακη.Αλλα μπορειτε να
δραπετευσετε,οπως απο ολες τις αλλες φυλακες.
Εχετε την εναλακτικη λυση των ενεργειακων σωματων που περιβαλουν
το φυσικο.Ανακαλυψτε τα,γνωριστε τις δυναμεις τους και αποδραστε.
Απο την ωρα της φυσικης γεννησης ως το φυσικο θανατο,ειστε εικονικοι.
Ψευτικοι.Παιζετε το παιχνιδι αλλων,μεγαλων σαν εμενα,φαινοταν να
λεει ο μεγαλος νους στο μικρο,τον δικο μου.Αλλων μεγαλων?
Ποιων αλλων?των δεσμοφυλακων της φυλακης?Γιατι?Τι καναμε?
...Σιωπη.
Και ξυπνησα!ΟΝΕΙΡΟ ειπαμε το ξαναλεω.

Ισως πω και την συνεχεια ισως οχι.Ολα θα τα λεμε?

Ευχαριστως να σου απαντησω.
Εξωαισθητικα φαινομενα,εννοω ολα γενικα τα Ψ φαινομενα
οπως τηλεπαθεια,τηλεσκοπια,ψυχοκινηση,διαισθηση.
απο το 1930 γινονται ερευνες και πειραματα και μαλιστα
επισημα,εκτος απο ερευνητες και απο ψυχιατρους.
Και με συμμετοχη κρατικων υπηρεσιων.
Δεν μπορουμε να τα αγνοησουμε.Ειναι γεγονοτα αποδεδειγμενα.
Καιν ο Γιουνγκ προσπαθησε να τα ερμηνευσει με την θεωρια του
των Αρχετυπων.Ο ιδιος διετυπωσε και τη θεωρια του λεγοντας
οτι η εξωαισθητικη αντιληψη ισως οφειλεται στην επικοινωνια
του υποσυνειδητου/ασυνειδητου με το συλλογικο υποσυνειδητο,
αλλα οχι στον εγκεφαλο.Σε εναν νοητο χωρο.Σε ενα χωρο που βρισκεται
αποθηκευμενη ολη η ανθρωπινη γνωση απο καταβολης κοσμου.
Και μαλιστα ειναι προσβασιμος σε καθε υποσυνειδητο.
Δηλαδη με αλλα λογια οικουμενικη γνωση.
Δεν ειναι μονο ο Γιουνγκ,υπαρχουν και αλλες θεωριες.
Αλλες λενε για δυο υποσυνειδητα,ενα μεσα στον εγκεφαλο και ενα
υπερυποσυνειδητο σε καποιον αυλο κβαντικο κοσμο.
Ολες ομως οι θεωριες συγκλινουν σε ενα.
Ερευνουν εξωαισθητικα φαινομενα.Αρα υπαρχουν.

Σωστα τοποθετεισαι οσον αφορα τα βιολογικα στοιχεια και πως
αυτα επηρεαζουν τον νου.Ειναι υπαρκτα και ευκολα υπολογισιμα
αφου οι επιπτωσεις τους ειναι εμφανεις.
Δεν μιλω για αυτα.

Το βλεμμα οπως λες δεν ειναι απαραιτητο να χρησιμοποιει το ματι
ως οργανο.Ναι συμφωνω.Οι μπροστινοι μετωπιαιοι λοβοι αποθηκευουν
τις πληροφοριες που λαμβανουν απο τα ερεθισματα των 5 αισθησεων
και τροφοδοτουν τον εγκεφαλο και τα λοιπα γνωστ.
Ομως εκεινος ο αλλος νους δεν χρειαζεται ματι η βλεμα να δει κατι.
Απλα το βλεπει.Αγνωστο ακομη πως.Αγνωστη η διαδικασια και τα οργανα
που χρησιμοποιει αν τα χρησιμοποιει.Αυτο απο μονο του δεν ειναι
εξωαισθητικο?Περαν των 5 αισθησεων?
Οταν καποιος βλεπει ενα ονειρο δεν το κανει με τα ματια του.
Με εκεινο το βλεμα το αλλο που λες,το κανει.

Περιμενω την ερμηνεια για εκεινο του Σοπενχαουερ.
Εστω και κατα προσεγγιση.

quote:

---

Πλατωνα
Μαλλον προσπαθεις μεσω της επιστημονικης οδου,της ηδη
αναγνωρισμενης απο την ψυχιατρικη,να ερμηνευσεις φαινομενα
ενος κοσμου χωρις υλη,χωρις κανεναν γνωστο νομο.
Κι αν κανεις καποιο μεγαλο,πολυ μεγαλο λαθος?
Αν εισαι σε σωστη μεν νοητικη κατασταση,αλλα σε λαθος
μονοπατι?
Αν δεν ερμηνευσες σωστα τα λογια του ΥΠΗΡΕΤΗ?
Αν τα ξαναμελετησεις και δεις κατι αλλο που θελει να
μεταδωσει?
Αληθεια μπορει να υπαρξει και αλλη ερμηνεια στα λογια του
εκτος απο αυτη που δινεις?

---

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 13/02/2011 23:43:07

Καλησπερα.
Μην στενοχωριεσαι που δεν καταλαβαινεις την γλωσσα μου.
Ειναι απλο.Οταν μιλω σοβαρα,μη δινεις σημασια καμμια.
Πιθανον δεν πρεπει να κανω,αλλα μονο να δεχομαι κριτικες.
Μαλλον και τον Εαρινο δεν θα καταλαβαινεις.
Επξηγηματικο τροπο επιλεγει ο συνδικτυος και καλα κανει.
Σκεψου οτι με σεντονια που ξετυλιγουμε δεν μας καταλαβαινουν
οπως εσυ.Αν ειμαστε και λιγολογοι...φαντασου!
Ο τροπος εκφρασης του καθενος ειναι επολογη του.
Επι του θεματος εχεις κατι να πεις?
Οχι?Μηπως για αυτο δεν με καταλαβαινεις?
Δεν πειραζει,δε λεω και κατι σπουδαιο.

quote:

---

Ο Εαρινός μια απ' τα ίδια... μπλα μπλα μπλα

Αυτά είχα να πω.

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 13/02/2011 23:43:07

---

Εμείς έχουμε προϊστορία στις κόντρες Ντοτόρο μου , ωστόσο μου είσαι συμπαθής και το γνωρίζεις...χαλάρωσε λοιπόν...
Ο φιλος Νικόδημος , προσπάθησε κατα το όσο δυνατόν μπορούσε να δώσει μιαν απάντηση στο ερώτημα που του έθεσα...και έφθασε στο συμπέρασμα , ότι μάλλον υπάρχει η εξω-αισθητική αντίληψη...
Προσωπικά τον ευχαριστώ αλλα δυστυχώς δεν μπορώ να προσεγγίσω πράματα με έστω και ισχυρές ενδείξεις που θέλουν να αποδείξουν διαφόρους θεωρίες και που μέχρι να αποδειχθούν για μένα θα παραμείνουν απλώς και μόνον εικασίες...ωστόσο είναι πασιφανές ότι γνωρίζει πολύ καλά πολλές αρχές και νόμους που διέπουν την ανθρώπινη ψυχή και ψυχολογία και απλά ζητάει και κάτι παραπέρα και αυτό δεν είναι καθόλου κακό..το αντίθετο μάλιστα και αν πρόσεξες ο τρόπος που διατυπώνει κάθε σκέψη του , δείχνει και τον σεβασμό στον απέναντί του και την μη-απόλυτότητά του...πράγμα που δεν συμβαίνει με σένα!!!

Στο έχω ξαναπεί , αν έχεις κάποιο στοιχείο φέρτο...αλλα δεν έχεις και εκνευρίζεσαι άδικα..!!!

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

Edited by - Εαρινός on 14/02/2011 00:16:46

Σκέφθηκα ότι είναι μια φράση που σημαίνει ότι εκφράζει μια δράση (π.χ. μέτρηση) .

Δεν σου κρύβω δε ότι το μυαλό μου πήγε στη θεωρία της Απροσδιοριστίας του Heisenberg.

Με την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής από τον Heisenberg αναδύθηκε αυτή η περίφημη αρχή της απροσδιοριστίας , σύμφωνα με την οποία υπάρχει κάποιο όριο στην ακρίβεια των μετρήσεων,ένα όριο ενσωματωμένο στη φύση .

Ας φαντασθούμε ένα αντικείμενο , όπως ένα ηλεκτρόνιο που κινείται μέσα στο χώρο . Κατά την κλασική φυσική έχει θέση και ορμή (ορμή είναι το γινόμενο της μάζας επί την ταχύτητα) , που μπορούμε να τις μετρήσουμε και τις δυο ταυτόχρονα .

Απλουστευμένη η αρχή του Heisenberg λέει ότι είναι αδύνατο στο υποατομικό βασίλειο να γνωρίζει κανείς ταυτόχρονα και με ακρίβεια την θέση και την ορμή του ηλεκτρονίου .

Αν επιθυμεί να μετρήσει την ακριβή θέση κάποια στιγμή , τότε η ορμή του ηλεκτρονίου (ή , πράγμα ισοδύναμο , η ταχύτητά του) δεν μπορεί να γίνει γνωστή με οποιαδήποτε βεβαιότητα . Και αντιστρόφως .

Ο Niels Bohr αντιμετώπισε τα διλήμματα που έθετε η μέτρηση με τον εξής τρόπο: Η προσέγγισή του , που την ενστερνίστηκαν οι περισσότεροι ενεργοί φυσικοί , έγινε γνωστή ως ερμηνεία της Κοπεγχάγης της κβαντικής μηχανικής , από την πόλη όπου εργάστηκε και έζησε .

Η βασική της θέση είναι ότι η περιγραφή που δίνομε για τον μικροσκοπικό κόσμο μειονεκτεί εξαιτίας της ατέλειας της γλώσσας μας , η οποία στηρίζεται στις πληροφορίες που μας παρέχουν οι αισθήσεις μας.

Ο κόσμος έχει ένα κλασικό τμήμα , αποτελούμενο από την πράξη μέτρησης , και ένα κβαντικό , το αντικείμενο που μετράμε . Μ’ άλλα λόγια , ο κόσμος που παρατηρούμε φαίνεται να είναι ανεξάρτητα πραγματικός , αιωρείται όμως πάνω από ένα “μη πραγματικό” μικροσκοπικό κόσμο .

Δεν υπάρχει διαφυγή απ’ αυτόν τον περιορισμό . Συνεπώς δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα περιγράψουμε τις κβαντικές διαδικασίες όπως είναι πραγματικά .

Έτσι την αντιλήφθηκα φίλε Εαρινέ την έννοια της φράσης “εξω-αισθητική αντίληψη”. Βέβαια δεν διεκδικώ το "αλάθητο" ... !

Ξέρω τουλαχιστον πως τα επόμενα θα βρουν τόπο.

Όταν κάποιος με ρωτήσει, Πλάτωνα τι είναι κάτι, και δεν έχω απάντηση, δεν σπατάλω το χρόνο μου να δώσω και καλα απάντηση. Λεω δεν γνωριζω. Στοπ. Ίσως η ερώτηση να με σπρώξει να βρω την αιτία που τίθεται κάποιο ερώτημα, και εκει έχω πάντα περισσοτερες πιθανότητες.

Γιατί ο άνθρωπος βλέπει όνειρα σαν του νικομαχου, μάλιστα όχι στην καθημερινή του ζωη, μα σε κάποιο βουνό, μακρυά απο την καθημερινότητα?
Γιατί να βλέπει την γη και τα αστέρια, και το πρωί ξυπνωντας να σκεφθεί βρέ τι εμπειρία που πέρασα, τι είδαν τα ματια μου έστω και στον ύπνο τους.  Και μετα αναρωτιόμαστε, μα τοτε και ο Άγιος στο βουνό που βλέπει τον Χριστό και τους αγγέλους. Γιατί ο βουδιστης μοναχός βλέπει τον Βουδα και μωαμεθανος τον προφήτη.

Ο νικομαχος, ο χριστιανός Άγιος, ο βουδιστης, ο μωαμεθανος, με τι ασχολούνται την ημέρα. Ο εγκέφαλος τους, το μυαλο τους, με τι ασχολείται?

Απο την ώρα που ανοιγουμε τα ματια μας, το μυαλο μας συνεχώς ασχολείται με κάτι. Ταυτίζεται συνεχώς, αυτο κάνει ο εαυτος μας. 
Γιατί?
Γιατί αν δεν το κάνει, αισθάνεται σαν να μην υπάρχει. 
Άρα για να μην αισθάνεται πως δεν υπάρχει, κάνει συνεχώς κάτι. Η δουλεια, Το βιβλίο, η τηλεόραση, το σπορ, οι γυναικες, σεχ, παιδιά, φαντασία, ο γκουρού, ο ψυχαναλυτης,  όλα αυτα, ο νους δεν σταματά να ασχολείται, ακόμα και όταν πάει για ύπνο, συνεχίζει το έργο. 
Αυτα τον ταιζει καθημερινα ο άνθρωπος.
Κάποια στιγμη, νους είναι φθείρεται και όπως όλα τα πράγματα, πριν τον βαρεσει ανεπανωρθωτα, κλινεται σε Ένα δωμάτιο η αν μπορει σε κάποιο βουνό, και αφήνει στην άκρη, ότι μέχρι στιγμής ταυτιζοταν. 
Το μυαλο που μέχρι εκείνη τη στιγμη ταυτιζοταν, έπαιρνε διλαδη καθημερινά το  στρεσ του, βρίσκεται σε μια κατάσταση, σαν να μην είναι!
Ω και ιδού το θαύμα, να ο Χριστός στον Άγιο, αφου αυτόν θέλει, να τα αστέρια και οι εξηγήσεις στο νικομαχο, να ο βουδας να χαμογελά, να ο προφήτης να ευλογαει τον ταλιμπανο, που θα πέσει σε κάποιο κτηριο, πιστός στο κορανι.

Φαίνονται σκληρά τα λόγια μου, ειδικά για τον πιστο, μέχρι να αναλογιστεί στη ζωητου, τι είναι πραγματικά θρησκεία. 

Για μένα θρησκεία, είναι η ζωη χωρίς εγω. 

Μια τέτοια ζωη, είναι μια ζωη αχρονη, προς όλα. Δεν είναι πως δεν ζεις, είσαι ζωντανός 100/100. Δεν ζεις στη μνήμη, στο μεταφραστή του μυαλού που μιλάει συνεχώς, ότι και να κάνει.

Η μη ταύτιση με κάτι είναι το αχρονο, σα συνείδηση είσαι σταθεροποιημενος, αταραχος, δεν έχεις ψυχικές τραμπαλες και ψυχαναλυτικα παυσίπονα, έτσι έαρινε,  γιατί κατάλαβες τι είναι η σκέψη, πως λειτουργει ο νους, γιατί ταυτίζεσαι, γιατί βλέπει τα όνειρα, και Ένα σωρό κουταμαρες που κάνει καθημερινά, απλά γιατί φοβατε να πάει σε βάθος μέσα του,γιατί φοβατε πως εκει... δεν υπάρχει.

Και αυτος ο φόβος, γεναει όλες αυτές τις εμπειρίες, στην προσπάθεια του να ξεπεράσει τη φυλακή που ζει, και  στην άγνοια, που μεσα του επικρατεί.

Αγαπητέ φίλε Πλάτωνα πόσα πράγματα κρύβονται πίσω από αυτήν την τόσο ωραία πρόταση.

Να συμπληρώσω..όχι επειδή υπάρχει κάποια ανάγκη ή έληψη σε αυτά που έγραψες, απλά συνοδεύω με την ¨φωνή μου το τραγούδι σου¨.

Αυτά που κρύβονται είναι όλα αυτά που φοβόμαστε να χάσουμε και που νομίζουμε ότι είμαστε. Έτσι η πραγματική θρησκεία γίνεται ένας θάνατος. Ο θάνατος αυτών που δεν είμαστε.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ

Φίλε Πλάτωνα μου κάνει πράγματι εντύπωση αυτό που λες.
Τι δηλαδή θεωρείς ότι προκαλεί ο άνθρωπος να δει αυτό με το οποίο προηγουμένως ήταν ταυτισμένος;

Και πες ότι οκ πράγματι συμβαίνει αυτό. Αν ο άγιος δει τον τάδε, και συνομιλήσει μαζί του και μάθει πράγματα από αυτόν που δε γνώριζε, εξηγείται αυτό ως ψευδαίσθηση;

(εξάλλου Πλάτωνα ξέρεις τι λέει η Αγία Γραφή... Δοκιμάζετε τα πνεύματα...)

-Η μη ταύτιση με κάτι είναι το αχρονο, σα συνείδηση είσαι σταθεροποιημενος, αταραχος, δεν έχεις ψυχικές τραμπαλες και ψυχαναλυτικα παυσίπονα, έτσι έαρινε, γιατί κατάλαβες τι είναι η σκέψη, πως λειτουργει ο νους, γιατί ταυτίζεσαι, γιατί βλέπει τα όνειρα, και Ένα σωρό κουταμαρες που κάνει καθημερινά, απλά γιατί φοβατε να πάει σε βάθος μέσα του,γιατί φοβατε πως εκει... δεν υπάρχει.

Και αυτος ο φόβος, γεναει όλες αυτές τις εμπειρίες, στην προσπάθεια του να ξεπεράσει τη φυλακή που ζει, και στην άγνοια, που μεσα του επικρατεί.

Επειδή έχω πολύ δουλειά αυτή την στιγμή και δεν μπορώ να τοποθετηθώ , το απόγευμα θα έχεις τις απόψεις μου στα σχολιά σου...

quote:

---

Δεν εχεις προσέξει, πως δεν υπαρχει επικοινωνία με άτομα που διακατέχονται απο πιστεύω, δόγματα, και λοιπές πεποιθήσεις παντός τύπου?

Ε με αυτα τα άτομα δεν υπάρχει επικοινωνία. Όσο και να μιλήσεις μαζυ τους, όσο και να προσπαθήσεις, θα γυρίσουν στη μνήμη τους, στα πιστεύω τους, εκει καταλήγει η συζήτηση.

---

Παμε παλι στην γνωστη πλεον περιοχη του πουθενα,οπου τα
παντα υπηρχαν και δεν υπηρχαν.Αναλογα την παρατηρηση.

Ξανα το ιδιο συναισθημα,της αγαλιασης,του εναρμονισμου,
των υψηλων δονησεων,εκεινου του χωρου του φωτος,με τον
μικρο νου μου.Η ιδια εντυπωση,οτι ο μεγαλος νους,ειναι εκει.
Ο μικρος χοροπηδησε απο την προσμονη.Μα τι λεω? Ο μικρος κι
εγω?Δυο ειμασταν εκει?
Μαλλον καποιος μας ειχε χωρισει.Ο μικρος νους,προεκταση,τμημα
του μεγαλου,εκει εξω.Και ο αλλος ο επιφανειακος,εγω.Δηλαδη τι?
Πηρα την συνειδηση μαζι μου,εκει εξω?Απιστευτο.Ημουν συνειδητα
εκει.Παρατηρητης.Αυτο ειναι,το ηξερα.

Ειπαμε λοιπον,λεει ο μεγαλος,χωρις φωνη,μεσα σε απολυτη σιωπη,
οτι αυτος ο κοσμος ειναι ψευτικος,εικονικος.Ειδες ποσο ευκολα
τον ανοιγεις και τον κλεινεις?
Τον παρατηρεις και υπαρχει.Δεν τον παρατηρεις και χανεται.
Αυτον τον κοσμο,δεν τον δημιουργησα εγω,λεειο μεγαλος νους στον
μικρο.Ειναι κατασκευη,αλλων νοοων σαν εμενα,λιγοτερο ισχυρων,
αλλα τμηματα μου και αυτοι,οπως εσυ.Με βουληση να κανετε οτι
θελετε.Αυτοι οι αλλοι,ειναι πιο παλαιοι απο σενα και για αυτο
νομιζεις οτι ειναι και πιο ισχυροι.Λαθος.Εσυ εισαι πιο ισχυρος
αλλα δεν το ξερεις.Και αυτοι φροντιζουν να μην το μαθεις.Αυτα τα
παλαια τμηματα μου,οπως και μερικα νεα οπως εσυ,θελουν να παρουν
την θεση μου και να γινουν αυτα συμπαντικα.Κυριαρχα.Ουτοπια.

Αυτοι οι παλαιοι νομιζοντας θα αποδυναμωσουν την δημιουργια εμου
του συμπαντικου νου,βασανιζουν εσας τα νεα κομματια μου.
Ο μικρος ο δικος μου ετοιμαζοταν να ρωτησει,ποιος,ποτε,που,τι,
αλλα ο μεγαλος τον προλαβε.Δεν ειναι για σενα ακομη αυτα.Εσυ να
ξερεις οτι εισαι δυνατος και μπορεις να γινεις δυνατοτερος και
απροσβλητος απο αυτους,αρκει να το θελεις.Φευγω και σε αφηνω να
παιξεις λιγο.
Εχω σαστισει.Τι γινεται εδω? Αυτος,εγω,ο μικρος,μπερδεμα μεγαλο.
Ο μικρος ομως δεν φαινεται να εχει αμφιβολιες για το τι πρεπει
να κανει.Ξαφνικα βρισκομαστε πανω σε εναν κοσμο.Βουνα,πεδιαδες,
ποταμια,θαλασσες,το γνωστο γηινο τοπιο.Ερημια ομως.Δεν υπαρχει
εμβιο ον.Ο μικρος νους,εβλεπε μαλλον μεσα απο μενα,εγω δεν ειχα
μορφη,ουτε καν σωμα.
Ο μικρος λεει:Τι θελεις τωρα να κανω για σενα,να αλλαξω το τοπιο?
Ναι λεω.Βαλε μια βιλα εκει στο υψωμα.Και αμεσως,σαν θαυμα,να μια
βιλα,με εμας μεσα.Με μια σκεψη απλα.Αρχισε να μου αρεσει το
παιχνιδι.Βαλε επιπλα ειπα.Αμεσως εγινε.Σαν το τζινι στο λυχναρι.
Ασχοληθηκα λιγο με την βιλα βαζοντας και βγαζοντας πραγματα,ετσι
ευκολα που ηταν!
Βαρεθηκα σε λιγο,ηθελα και αλλα.Φτιαξε δρομο του ειπα.Και αυτος
ο μικρος νους,αμεσως.Να ενας φαρδυς δρομος.Κανε μου και μια Πορσε.
Να και το αμαξι.Μπηκα και αρχισα να τρεχω.Μεχρι και τον αερα που
σφυριζε ακουγα.Ξαφνικα,σαν να εφαγα σφυρια στο κρανιο.Σταματησα.
Ρε βλακα,μου λεει ο μικρος,αυτα ειναι ψευτικα,εγω σου τα εφτιαξα!

Πω,πω τι δυνατη κατραπακια ηταν αυτη η αληθεια?Ποσες απανωτες
σκεψεις πυροδοτησε!Εκει εσβησαν ολα.
Ξαφνικα,παλι,ειμασταν πισω στο φωτεινο μερος,του αγνωστου,της
σιωπης,του δεους.Προσπαθουσα να συγκρινω την ζωντανη εικονικη
πραγματικοτητα που μολις βιωσα,με αυτην στην Γη.Ιδιες και
απαραλαχτες.Αυτη η αισθηση με ακολουθει απο τοτε.
Εντονη η ρηση:ματαιοτης ματαιοτητων τα παντα ματαιοτης.Που ομως?
Εκει πισω στον πλανητη φυλακη.Οχι εδω που ημουν.Δεν θελω να φυγω,
να γυρισω πισω,ειπα.Βεβαιως,μου λεει ο μικρος,μπορεις να μεινεις.
Απλα ζητησε το,επιλογη σου ειναι.Ειναι σωστη η λαθος.Εσυ θα πεις.
Τυχερος εισαι που γλυτωσες,ελα πες το,θελεις να μεινεις εδω?
Διεκρινα καποια επιτιμητικη χροια στην ερωτηση του.Αμεσως σκεφθηκα.
Και οι αλλοι σαν εμενα?Πως θα γλυτωσουν?θα ειναι τυχεροι?Δεν πρεπει
να μαθουν?Τοτε το καταλαβα.Επρεπε να γυρισω πισω,να μιλησω σε
οσους μπορω,σε οσους θελουν να ακουσουν.Καποιος,εστω ενας δυο θα με
ακουσουν.

Να και ο μεγαλος εκει τωρα.Αμεσως παραγκωνισθηκα και αρχισαν να
τα λενε οι δυο τους.Πως τα ελεγαν αυτοι και εγω τα ακουγα,ειναι
ακομη μυστηριο.Παλι στον ουρανιο φοντο η Γη.Αυτη ειναι η φυλακη
σας,αρχισε ο μεγαλος,δεν θα φυγετε ποτε απο αυτην,μονοι σας.
Επιτηδες τα σωματα σας ειναι κατασκευασμενα απο γηινα υλικα,για
να σας κρατουν εκει.Αυτοι οι αλλοι νοες,ολα τα εκαναν για να σας
εχουν υπο ελεγχο.Τιποτα δεν ειναι πραγματικο εκει,εκτος απο σας,
τα τμηματα μου και τους δεσμοφυλακες σας.

Ειστε αθανατοι και εσεις και αυτοι.Με μια μικρη διαφορα.Εσεις δεν
το γνωριζετε.Μονο λιγοι απο σας το ξερουν.Και σας το εχουν πει.
Απο τις παλαιες εκεινες μερες εως τωρα.Σας το εχουν και γραμμενο.
Και οι αλλοι κανουν οτι μπορουν για να μην το προσεξετε.Εσεις ομως
κλεινετε τα ματια του νου σας.Και ο Τρισμεγιστος και ο Πλατωνας και
ο Σωκρατης και ο Σινταρτα και ο Χριστος σας το ειπαν.

Κοιτα εκει,γυρισα και εγω ασυναισθητα,ηταν παλι εκεινο το φως το
ομιχλωδες,οπου μεσα του αιωρουνταν κατι σκιες.
Αυτα ειναι τμηματα μου,ειπε ο μεγαλος,με βουληση οπως και εσυ.
Τελειωσε ο υλικος τους χρονος και περιπλανωνται εκει στην ομιχλη
που οι ιδιοι με την βοηθεια εκεινων των αλλων,δημιουργησαν.
Περμενουν!! τι??
Αλλοι ψαχνουν τον παραδεισο,αλλοι περιμενουν να ενσαρκωθουν παλι,
αλλοι περιμενουν καποιον να τους κρινει,αλλοι περιμενουν τον
αγγελο να τους παει σε αλλη διασταση!
Κουταμαρες.Τιποτα δεν θα γινει απο αυτα.Αυτα που οι αλλοι σας
βαζουν να πιστευετε.
Εκει θα καθονται μεχρι να ξυπνησουν μονοι τους και να ζητησουν
απλα να ενωθουν με το συμπαντικο ειναι τους.
Εσυ ομως ξερεις.Θα ερθεις κατευθειαν εδω να με βρεις και να γινεις
παλι το Ενα.

Εκει πισω που θα παω,πως θα γλυτωσω απο αυτους τους αλλους?
Και αμεσως ηξερα την απαντηση.Ειναι ευκολο και δυσκολο μαζι.
Να κανω στα αλλα τμηματα του συμπαντικου Ενα,οτι θα ηθελα να κανουν
και αυτα σε μενα.Ευκολω να το σκεφθω.Δυσκολο στην πραξη.Εδω ειναι
ο αγωνας.
Και με τους αλλους,τους δεσμοφυλακες,τι θα κανω με αυτους?
Απλα δεν θα πιστευεις τιποτα,αφου ολα ειναι εικονικα και ψευτικα.
Δεν θα ζητας θεσεις,πλουτο,δεν θα προσεχεις τις ειδησεις τους,δεν
θα λατρευεις τις θρησκειες τους,δεν θα γινεσαι οπαδος,δεν θα ψηφιζεις
τους πολιτικους τους,δεν θα τρως τα μεταλαγμενα τους,δεν θα
επιστευεσαι τους επιστημονες τους και διαφορα αλλα τετοια.
Ευκολο στη σκεψη.Στην πραξη ομως?Αλλος αγωνας εδω.

Και ξυπνησα...παει και αυτο το ΟΝΕΙΡΟ...

Και οπως ειπα,ΟΝΕΙΡΟ ηταν και αυτο λεω.

Λεει ο καλος συνδικτυος Πλατωνας.
Δηλαδη και ο καλος μας φιλος εχει μια θρησκεια.
Αυτη του προβαλλομενα παραγκωνισμενου ΕΓΩ.
Φυσικα κανεις δεν μπορει να υπαρξει χωρις το εγω του.
Χωρις τον νου του,την προσωπικοτητα του.
Μαλλον εννοει ο φιλος μας οτι ναι μεν εχουμε εγω,
αλλα δεν το προβαλουμε σαν να λεμε:εγω ειμαι και σεις
δεν υπαρχετε,η,εσεστε εμου.
Και ετσι ισως ειναι το σωστο.

Παρακολουθωντας κανεις τα ποστ του εν λογω φιλου μας,
τι αλλο εκτος απο το εγω του βλεπει?
Το εγω του Πλατωνα λεει αυτο ειναι,εκεινο ετσι,το αλλο
αλλοιως.
Το εγω του Πλατωνα λεει,οτι ο Αγιος βλεπει τον Χριστο,
ο Νικομαχος τα αστρα,ο μουτζαχεντιν τον αλλαχ και παει
λεγοντας.
Το εγω του Αγιου λεει οτι το εγω του Πλατωνα δεν ξερει τι
του γινεται.Και αντιστροφως.

Το εγω του Πλατωνα λεει οτι ο νους των ανθρωπων κατα την
διαρκεια της μερας πρεπει να ασχολειται με κατι και να
ταιζεται,να βλεπει,να ακουει,κατι να κανει.
Τα εγω των ανθρωπων τι λενε για αυτο?
Συμφωνουν η διαφωνουν?

Το εγω του Πλατωνα λεει οτι η μη ταυτιση με κατι ειναι
το αχρονο.
Το εγω του Αλλου λεει οτι η ταυτιση με κατι ειναι το
αχρονο.
Το εγω του Νικομαχου λεει οτι δεν ειναι τιποτα απο
αυτα.Το αχρονο ειναι εξω απο τον εγκεφαλο.

Ολα τα εγω κατι λενε,λοιπον.
Και πως θα το πουν αν δεν προβληθουν?
Και πως θα το πουν αν ζουν χωρις να υπαρχουν?

Αρα το εγω του Νικομαχου λεει οτι μια ζωη χωρις
εγω ειναι ενα εγω χωρις ζωη!!!

ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Συνοδευει με την φωνη το τραγουδι!
Τη φωνη της γνωσης.Οχι τη φωνη του τραγουδιου.
Αυτα που φοβομαστε κρυβονται να μην τα χασουμε
και που νομιζουμε οτι ειμαστε.
Και ναι ο θανατος ειναι η θρησκεια γιατι οδηγει
στην αθανασια.
Σοφιες αληθινες δασκαλε.

Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι..

Άλλο αυτό που Είμαστε και άλλο αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Τα εγώ είναι κάτι που δεν είμαστε πραγματικά. Μπορουμε να Είμαστε χωρίς εγώ. Απλή συνειδητότητα.

Ταυτισμένοι με τα εγώ είμαστε περήφανοι, λάγνοι, ζηλόφθονοι, τεμπέληδες, οργισμένοι, άπληστοι, λαίμαργοι.. ζητούμε δικαίωση, νιώθουμε θιγμένοι κ.α. Πολλά αρνητικά συναισθήματα και ελαττώματα ζητούν ικανοποίηση με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όλα αυτά είναι τα δηλητήρια και αυτά τα δηλητήρια δεν είμαστε Εμείς.

Η αποτάυτιση από αυτά τα δηλητήρια είναι μια χωρίς εγώ κατάσταση που μας επιτρέπει να Είμαστε και τα πράγματα να Είναι ζώντας με μια ατομικότητα που είναι ταυτόχρονα ξεχωριστή αλλα και όχι. Όταν ξεπεραστεί και αυτή η ατομικότητα …τότε μόνο ΕΙΝΑΙ!

Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι..

Άλλο αυτό που Είμαστε και άλλο αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Τα εγώ είναι κάτι που δεν είμαστε πραγματικά. Μπορουμε να Είμαστε χωρίς εγώ. Απλή συνειδητότητα.

Ταυτισμένοι με τα εγώ είμαστε περήφανοι, λάγνοι, ζηλόφθονοι, τεμπέληδες, οργισμένοι, άπληστοι, λαίμαργοι.. ζητούμε δικαίωση, νιώθουμε θιγμένοι κ.α. Πολλά αρνητικά συναισθήματα και ελαττώματα ζητούν ικανοποίηση με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Όλα αυτά είναι τα δηλητήρια και αυτά τα δηλητήρια δεν είμαστε Εμείς.

Η αποτάυτιση από αυτά τα δηλητήρια είναι μια χωρίς εγώ κατάσταση που μας επιτρέπει να Είμαστε και τα πράγματα να Είναι ζώντας με μια ατομικότητα που είναι ταυτόχρονα ξεχωριστή αλλα και όχι. Όταν ξεπεραστεί και αυτή η ατομικότητα …τότε μόνο ΕΙΝΑΙ!

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ΕΙΡΗΝΗ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ
-----------------------------------------------------------------

Με την τοποθετηση αυτη αλλαζει η θεωρηση της αντιληψης,του εγω, αλλα
μου γεννα και αλλα ερωτηματα συναμα.
Διορθωστε τα λαθη μου στην παρακατω θεση:
Απλη συνειδητοτητα μπορουμε να ειμαστε εδω?
Σε αυτον τον τρισδιαστατο κοσμο?
Σαφως αντιλαμβανομαι την εννοια,αλλα ο χωρος εφαρμογης της,
κατα την γνωμη μου,ειναι εκει εξω απο τον εγκεφαλο.
Και για να την συνανταμε πρεπει να πηγαινουμε εμεις εκει.Κατι
που μπορουμε να κανουμε ευκολα σε κατασταση απλης χαλαρωσης,
ακομη και οταν εκπεμπουμε εγκεφαλικα κυμματα Α.

Ταυτισμενοι θεωρω ειμαστε εξ αναγκης και κατασκευης με τα παντα.
Υλικα και πνευματικα.
Χρησιμοποιω την λεξη ταυτιση με την πραγματικη της εννοια.
Και,επειδη τα υλικα ειναι πρωτονια και ηλεκτρονια,αρα και το
φυσικο σωμα μας,εμεις ειμαστε εξ αναγκης ταυτισμενοι ακομη και
με μια πετρα.Πρωτονια και τα δυο.
Επειδη το εγω και καθε αλλη πνευματικη δραστηριοτητα,οπως οι
ιδεες,ειναι προσωπικες για τον καθενα,ετσι ο καθενας θελοντας
και μη ειναι ταυτισμενος με τον δικο του νου.
Και δεν μπορει το ενα να προβληθει χωρις το αλλο.
Δεν μπορει το σωμα να εκφραστει,να ακουστει,χωρις τον νου και
δεν μπορει ο νους να ακουσθει,χωρις το σωμα.Σε φυσικο επιπεδο παντα.

...ζωντας με μια ατομικοτητα που ειναι ταυτοχρονα ξεχωριστη αλλα
και οχι.

Και εδω εχω δυσκολια ερμηνειας.
Η ξεχωριστη θα ειναι η οχι.Ενα απο τα δυο.Τουλαχιστον εδω στον
φυσικο κοσμο.Δεν μπορουν να συμβαινουν ταυτοχρονα και τα δυο.
Στον κβαντικο ναι,εκει εξω ναι.
Αλλα οταν συνδιαλεγομαστε με οποιονδηποτε τροπο με αλλους εδω
στις τρεις διαστασεις μας,μου ειναι αδυνατον να κατανοησω το
πιο πανω αποσπασμα της ατομικοτητας.
Να ειναι αλλου ξεχωριστη και αλλου οχι ναι το αντιλαμβανομαι.
Το ταυτοχρονο με δυσκολευει.

Θα ηθελα να ξερω.

Ξαναλέω δε ξέρω αν ρωτάμε το ίδιο.

Ξαναλέω δε ξέρω αν ρωτάμε το ίδιο.

Πάντως ΤΩΡΑ σε κατάλαβα απείρως καλύτερα!
--------------------------------------------------------------

Ντοτορε mio

Σιγουρα δεν ρωταμε το ιδιο.Ο ανθρωπος πραγματι ειναι 0 και 1,
δηλαδη πληροφορια για καποιον συγκεκριμενο παρατηρητη,αλλα ποτε
ταυτοχρονα.Ποτε 0 και ποτε 1 και συνδυασμους αυτων.
Μπορεις να εισαι λειτουργικος και να εισαι στο 0,γιατι εδω το 0
αντιπροσωπευει πληροφορια σε κατι υλικο,ενα μηχανημα,οχι σε
αλλον ανθρωπο.Μπορεις να μιλας σε ενα μικροφωνο και εισαι
λειτουργικος.Το μικροφωνο μεταδιδει σε ενα σι-ντι την φωνη σου με
ο και 1.
Η δικη μου ερωτηση αφορα ταυτοχρονη κατασταση δυο διαφορετικων
εννοιων,οπως η λεξη ξεχωριστος και οχι ξεχωριστος.

Είμαι κουρασμένος για να γράψω, μόλις Γύρισα, μα το λάθος είναι η προσεγκισηπου έχουμε προς (το αχρονο) θεωροντας το έξω, η στην διάσταση μας. Εμείς και το σύμπαν ειμαστε μέσα του, δεν γίνεται να πάμε προς τα εκει, και σε λίγα χρόνια νικομαχε (αν προλάβουμε) θα δεις μια καινούργια θεωρία, που θα λεει πως το σύμπαν όλο είναι μια εικονιτσα..του αχρονου. Έτσι η συνηδειση όταν πλησιάζει προς τα εκει, εσωκλειει παρατηρη και παρατηρουμενο, στη συμπαντικη μορφη, υπάρχει αυτο που είναι, όχι ο παρατηρητής, και όταν υπάρχει ο παρατηρητής, υπάρχει το παρατηρουμενο.δες το σαν τρεις πισίνες η μια μέσα στην άλλη, μόνο που η αχρονη δεν έχει σχήμα, εινα αδημιουργητη, δεν είναι στο χρόνο κλπ. Αν οι δυο ανακυκλώνονται, μένει να καταλάβουμε (αν) τι (παίζει) το αχρονο.

Σκέψεις δεν ήθελες?

@ ζιπ ...το έχω σκεφθεί.

Ηταν δυο λογια ωραια και σωστα.
Τζαμπα λογομαχουσαμε.
Αφου τα ιδια λεμε.
Επεμενα οτι το αχρονο δεν υφισταται
ουτε στον εγκεφαλο,ουτε στον υλικο κοσμο.
Εκει εξω ονομαζω το μερος.
Αυτη η θεωρια που λες υπαρχει ηδη απο 30ετιας.
Δεν ειναι καινουργια για μενα.
Και βεβαια μπορει να επαληθευτει.
Ολα ειναι πιθανα.

Όταν ο νους σταματά να κινείται και να παράγει σκέψεις και η συνείδηση είναι ενεργή, τότε τα όρια της λογικής ξεπερνιούνται.

Η λογική μπορεί να πει 0+1=1 ή κάτι άλλο, αλλα αυτό δεν παύει να είναι μια σκέψη του νου. Η συνείδηση δεν είναι του νου και για αυτό είναι υπέρλογη. Όταν κάποιος μεταφέρει κάτι υπέρλογο στα πλαίσια της λογικής τότε ακούγεται παράλογο.

Αν αυτήν την στιγμή μπορούμε να είμαστε συνειδητοί δηλ να έχουμε την «επίγνωση της ευδαιμονικής σιωπηλής αίσθησης του παρατηρητή» και κοιτάξουμε ένα αντικείμενο χωρίς να διαμορφώνεται μια νοητική εντύπωση για το τι είναι το αντικείμενο.. τότε, το αντικείμενο θα ¨αποκτήσει¨ μια παρουσία..μια αίσθηση παρουσίας που δεν μπαίνει σε κάποιο νοητικό πεπερασμένο καλούπι.. μια ζώσα παρουσία που στο ¨βάθος¨ της ουσίας της δεν είναι κάτι διαφορετικό από το Είναι.

Έτσι η «επίγνωση της ευδαιμονικής σιωπηλής αίσθησης του παρατηρητή» που είναι μια συνειδητή παρουσία, έχοντας επίγνωση του εαυτού της από την ίδια την επίγνωση της(ατομικότητα)... και επειδή τα όρια σε αυτή την ¨κατάσταση¨ είναι πιο ¨διάχυτα¨.. τότε ,αυτή η ατομικότητα ¨νιώθει¨ όπως το κύμα στον ωκεανό που κοιτά τα αλλα κύματα που είναι πάλι ο ωκεανός. Αυτό είναι μια περιγραφή για το ταυτόχρονα ξεχωριστή αλλα και όχι.Είναι ένα κύμα ανάμεσα σε αλλα κύματα, αλλα τα κύματα δεν είναι ξέχωρα από τον ωκεανό.

Αυτά για τώρα..

quote:

---

Φίλε Νικόμαχε, το 0 και το 1 δεν αφορούν την λογική των υπολογιστών δεν το προσέγγισα με αυτή την άποψη αλλά θεωρώντας το 0 ως άχρονο και το 1 ως κάτι που ανήκει στο χρόνο(αν τα λέω σωστά-γιατί δεν έχω συνηθίσει να μιλάω στη γλώσσα του Πλάτωνα)

---

Edited by - ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ on 15/02/2011 00:58:11

quote:

---

Οχι Ντοτορε μου

παλι δεν ειναι σωστο.Δεν μπορει,οτι χαρακτηρισμο και να δωσουμε στο αχρονο,να συνυπαρχει με τον χρονο.Η το ενα η το αλλο η και τα δυο
εναλαξ.
Παρακολουθησε την ερμηνεια του ΕΝΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ στην τελευταια του
παραγραφο για το κυμα.
Πλησιαζει στην τελειοτητα η περιγραφη που δινει,χωρις να ειναι
τελεια,γιατι αν δεν το νοιωσεις δεν μπορεις να το μεταφερεις.
Δεν υπαρχουν λεξεις.

---

Αυτά. Καλό βράδυ. Τα λέμε

quote:

---

Deva Parinito, 10/7/2005

Όταν κοιμόμαστε στο μαξιλάρι κάποιου άλλου, μερικές φορές βλέπουμε τα όνειρά του. Για παράδειγμα, αν ένα παντρεμένο ζευγάρι αλλάξει πλευρές στο κρεβάτι, για ένα διάστημα ο άνδρας θα βλέπει τα όνειρα της γυναίκας και η γυναίκα του άνδρα. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει σε ένα κρεβάτι ξενοδοχείου για τον απλούστατο λόγο ότι δεν κοιμάται κανείς εκεί για αρκετό διάστημα ώστε να αφήσει ψυχικό αποτύπωμα. Η σύνδεση που δημιουργείται είναι με το κρεβάτι ή με τον χώρο που βρίσκεται από κάτω του ? Ίσως έλκουμε διανευρολογικά μπιτ πληροφοριών από τον κάτω κόσμο, και με αυτά πλάθουμε τα όνειρα με τον ίδιο τρόπο που το μέταλλο έλκει μόρια οξυγόνου από τον αέρα και σχηματίζει σκουριά. Τα όνειρα, λοιπόν, μπορεί να είναι μια μορφή ψυχικής οξείδωσης. Κάθε πρωί, το λαδωμένο κουρέλι της εγρήγορσης μας σκουπίζει και μας καθαρίζει. Αργά ή γρήγορα όμως, σκουριάζουμε σε βάθος οπότε χάνουμε ελαστικότητα, αγωγιμότητα και σαφήνεια μορφής, παθαίνουμε άνοια ή τρελαινόμαστε, σβήνουμε. Αν χρησιμοποιούσαμε το κουρέλι πιο εντατικά, αυτό μπορεί να μην συνέβαινε. Και γι’ αυτό το μήνυμα των μοναχών Ζεν – το μήνυμα όλων των μυστικιστών παντού – ήταν και είναι :

---

Να έχουμε όλοι μια όμορφη μέρα...

Η διαδρομή είναι που φέρνει την ευτυχία, όχι ο προορισμός.
Το καφέ της χαράς, της αγάπης, της ζωής!

quote:

---

Πλάτωνα καλημέρα...

-Η μη ταύτιση με κάτι είναι το αχρονο, σα συνείδηση είσαι σταθεροποιημενος, αταραχος, δεν έχεις ψυχικές τραμπαλες και ψυχαναλυτικα παυσίπονα, έτσι έαρινε, γιατί κατάλαβες τι είναι η σκέψη, πως λειτουργει ο νους, γιατί ταυτίζεσαι, γιατί βλέπει τα όνειρα, και Ένα σωρό κουταμαρες που κάνει καθημερινά, απλά γιατί φοβατε να πάει σε βάθος μέσα του,γιατί φοβατε πως εκει... δεν υπάρχει.

Και αυτος ο φόβος, γεναει όλες αυτές τις εμπειρίες, στην προσπάθεια του να ξεπεράσει τη φυλακή που ζει, και στην άγνοια, που μεσα του επικρατεί.

Επειδή έχω πολύ δουλειά αυτή την στιγμή και δεν μπορώ να τοποθετηθώ , το απόγευμα θα έχεις τις απόψεις μου στα σχολιά σου...

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

---

Tην καλησπέρα μου σε όλη την "Ροκ-άδικη" παρέα.....
Κατ'αρχάς θα ήθελα να επισημάνω ότι πολλοί όροι πέφτουν στο "τραπέζι" με κατακλυσμιαίο τρόπο...Ταυτίσεις...όνειρα...συνείδηση ... άχρονο...κοκ!!!
Κατ'αρχάς θα κάνω μια κεντρική επισήμανση , λέγοντας ότι η απαρχή του λάθους -κεντρικό λάθος- είναι ότι σαν αναφερόμαστε στον άνθρωπο...αναφερόμαστε ωσάν να μιλάμε σε μια μονάδα ή ένα ενικό πρόσωπο...μολονότι είναι αποδεδειγμένο -ψυχολογικά- ότι ο άνθρωπος είναι καταστατικά διηρημένος , ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο μέρος του και εκεί βρίσκεται ο λόγος που δεν εμφανίζεται η αρμονία εντος του....αλλα και αυτό που αίρει την αρμονία σε σχέση με τους υπολοίπους γύρω του.

Αναφερόμαστε δε συχνά -δεν λέω ότι είναι κακό- σε μεταφυσικές ανησυχίες και προσεγγίσεις...και φέρνω στην μνήμη μου κάποια λόγια - επισημάνσεις του Heidegger και ο οποίος εισάγει την διάκριση μεταξύ -Rede- λόγος...και Gerede -Φλυαρία-...μια διάκριση που ο Lakan υιοθέτησε για να διατυπώσει την δική του διάκριση μεταξύ "πλήρους λόγου" -parole pleine- και "κενού λόγου" -parole vide-...όπου στην πλήρη λόγο αρθρώνεται η συμβολική διάσταση της γλώσσας ενώ στον κενό λόγο εμφανίζεται η φαντασιακή διάσταση της γλώσσας...

Ο πλήρης λόγος ονομάζεται επίσης και και "Αληθινός λόγος" , αφού εντοπίζεται πιο κοντά στην αινιγματική αλήθεια της επιθυμίας του υποκειμένου...στον δε κενό λόγο το υποκείμενο αλλοτριώνεται απο την επιθυμία του -υπάρχει ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε επιθυμία και αίτημα-...και μοιάζει να μιλά ματαίως για κάποιον που...δεν μπορεί να γίνει ένα με την ανάληψη της επιθυμίας του.

Και έχει σημασία να καταδειχθεί ότι δεν είναι ποτέ δυνατή η άρθρωση στον ΛΟΓΟ...ολόκληρης της αλήθειας για την επιθυμία μας και αυτό εξαιτίας μιας θεμελιακής ασυμβατότητας ανάμεσα στην επιθυμία και τον λόγο...

Το ερώτημα που εκ των πραγμάτων προκύπτει είναι το κατα πόσο αυτό που αισθανόμαστε και προσπαθούμε να το ομιλήσουμε...είναι τοπικού χαρακτήρα αλήθεια ή μια αλήθεια πραγματική-οικουμενική και εξηγούμε:"Υπάρχει κανείς σε τούτο τον κόσμο που έχει την αίσθηση ... ότι ακόμα και αυτά καθ'εαυτά τα όνειρα δεν είναι ταυτισμένα και χτισμένα απο τοπικού χαρακτήρα σύμβολλα και εικόνες ή εμπειρίες και παραστάσεις που απορρέουν απο αυτά"???

Για να το κάνω και λίγο πιο απλό..."Θεωρούμε ότι ένας Χριστιανός π.χ θα ονειρευθεί ουδέποτε , τον Βούδα ή τον Μανιτού"???

....έχουμε την αίσθηση , ότι στο όνειρο μπορεί να συμμετάσχουν φιγούρες ή οτιδήποτε άλλο που ουδέποτε γνωρίσαμε ή ακόμα και είδωλα που αποτελούν αποτέλεσμα "κοπτοραπτικής"???

Ας εξετάσουμε λοιπόν πρωτίστως την "αλήθεια" και την δομή της και μετά να εξετάσουμε το "πόση αλήθεια" μπορούμε να αντιληφθούμε και να ομιλήσουμε...

Κατα την ταπεινή άποψή μου , πάμε ταξίδι στ'ανοιχτά και με το ένα πόδι σε ιστιοφόρο και το άλλο σε ταχύπλοο...προσπαθώντας νοερά να βρούμε τον λόγο της ταλαιπωρίας μας...και των βασάνων που προκύπτουν απο αυτήν μας την επιλογή...που αντί να μας ηρεμήσει και να επιφέρει εντός μας την "αταραξία" που επιθυμούμε , επιφέρει τα εντελώς αντίθετα...να μην μιλήσω δε για "παραλήρημα" και "παράνοια"....κάτι που εν'τέλλει σε διαφορετικό μέτρο και ποσότητα έχουμε όλοι μας..

Μείνε μέσα στο παιχνίδι...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr