Πρόλογος
Γνωρίζοντας ήδη τις πιο διαδεδομένες απόψεις σχετικά με το "επέκεινα", μας γεννάται φυσιολογικά και το πρώτο κύμα αμφιβολιών. Αμφισβητούμε κάθε πραγματική διάσταση κάθε θεωρίας/ άποψης με το επιχείρημα ότι "ωραία και λογικά ακούγονται όλα αυτά, αλλά πέρα απ' αυτά τι; γιατί να τα πιστέψω δίχως αποδείξεις; παραμόνο με θεωρίες;
Και όμως, υπάρχουν και οι αποδείξεις, εμπειρίες ανθρώπων που επικοινώνησαν είτε κατά την διάρκεια είτε μετά από την βίωση μεταθανάτιων εμπειριών. Παρακάτω θα συναντήσετε ένα περιορισμένο λόγω χώρου δείγμα από τις εκατοντάδες καταγραφές μεταθανάτιων εμπειριών. Μάλιστα μερικές απ' αυτές αυτό-επιβεβαιώνονται και ανατρέπουν κάθε λογική άμυνα που έχουμε βάλει εμείς να μας προστατεύει από την ανησυχία που δημιουργεί η ιδέα του θανάτου.
Παρακάτω, λοιπόν, παραθέτω τις χαρακτηριστικότερες εξ' αυτών προσδοκώντας να παρακινήσω το ενδιαφέρον σας προς μια προσπάθεια προσωπικής έρευνας. Μια έρευνα που ξεκινώντας την μέσα από βιβλία σοκαρισμένος κατέληξα να συναντώ τρομακτικές ομοιότητες ανάμεσα στις καταγεγραμμένες μεταθανάτιες εμπειρίες και σε εμπειρίες που μου περιέγραφαν γνωστοί μου σχετικά με τον θάνατο συγγενικών τους προσώπων. Και αυτό ήταν μια επιβεβαίωση από εμένα προς τον εαυτό μου, διότι το απρόσωπο των εμπειριών που διάβαζα σε βιβλία έγινε αληθινό όταν το συνάντησα, πλέον, μπροστά μου και το όλο θέμα τότε απέκτησε πραγματικά αληθινή έκταση για μένα.

Καταγραφές εμπειριών
"Στις 2 και 3 του Νοέμβρη του 1870, έχασα από οστρακιά τα δύο μεγαλύτερα αγόρια μου, τον Ντέιβιντ Έντουαρντ και τον Χάρη, σε ηλικία τριών και τεσσάρων ετών αντίστοιχα.
Ο Χάρη πέθανε στο Άμποτς Λάγκλεϊ στις 2 του Νοέμβρη, δεκατέσσερα μίλια μακριά από την ενορία μου στο Άσπλεϊ. Μια ώρα περίπου πριν από το θάνατο του, ο Ντέιβιντ ανακάθισε στο κρεβάτι του, έδειξε στο κάτω μέρος του και είπε πολύ καθαρά, "να ο μικρός Χάρη, με φωνάζει". Είμαι σίγουρος πως αυτό το περιστατικό το οποίο άκουσε και η νοσοκόμα, συνέβη πραγματικά."
Χ.Ζ., Ιερέας του Χ...
"Ο κύριος Ζ. (ο ιερέας) μου είπε ότι είχαν φροντίσει να μη μάθει ο Ντέιβιντ πως ο Χάρη είχε πεθάνει και ήταν σίγουρος ότι το είχαν καταφέρει. Ο κύριος Ζ. ήταν εκεί και άκουσε ο ίδιος αυτά που είπε το παιδί. Ο Ντέιβιντ δε βρισκόταν σε παραλήρημα εκείνη την ώρα."
Σ.Τ.Τέιλορ, αιδεσιμότατος

Έντμοντ Γκούρουι και Φ.Γ.Χ. Μάιερς, Εταιρία Ψυχικών Ερευνών.

Οι μεταθανάτιες εμπειρίες αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας πολλών ανθρώπων εδώ και αρκετά χρόνια. Αποτέλεσμα αυτής της μακροχρόνιας έρευνας είναι η συλλογή ενός μεγάλου όγκου πληροφοριών/ εμπειριών για περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπος έφτασε κοντά ή και πέρασε τελικά στην "άλλη" πλευρά.

Στάδια κατά την μετάβαση
Το πλήθος των εμπειριών αυτών καθώς και οι τρομαχτικές ομοιότητες που παρουσιάζουν μεταξύ τους η πλειονότητα αυτών αναγκάζουν κάθε άνθρωπο να τους δώσει σημασία. Αν αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα μεμονωμένα δεν θα τα θεωρήσουμε άξια προσοχής. Το γεγονός όμως ότι επαναλαμβάνονται συχνά τους δίνει το δικαίωμα να μην τα απορρίπτουμε ως παραισθήσεις ή φαντασιώσεις. Διότι ο σωστός ερευνητής οφείλει να ερευνήσει με ανοιχτές τις άμυνες του μυαλού του κάθε γεγονός, όσο απίθανο και αν φαντάζει αρχικά αυτό.
Ωστόσο παρά τις πολλές ομοιότητες που οι εμπειρίες αυτές παρουσιάζουν μεταξύ τους, δεν έχει ακόμα παρατηρηθεί καμία πλήρη ταύτιση έστω και δύο εξ' αυτών.
Σύμφωνα λοιπόν με την έως τώρα έρευνα τα άτομα που ξεκινάνε το ταξίδι τους για την "άλλη" πλευρά περνάνε από ορισμένα στάδια. Τα στάδια αυτά απαριθμήθηκαν με βάση το σύνολο των καταγεγραμμένων εμπειριών και δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί όλα σε μία.

1.Αδυναμία έκφρασης
Ο γλωσσικός μας πλούτος είναι αποτέλεσμα κοινών εμπειριών που έχουμε η πλειονότητα των ανθρώπων. Οι λέξεις, τα επίθετα δημιουργήθηκαν στην προσπάθεια πολλών ατόμων να περιγράψουν κάτι που είναι κοινό για τους περισσότερους. Αποτέλεσμα, όταν τα άτομα που έφτασαν κοντά στον θάνατο προσπαθούν μετά να περιγράψουν την εμπειρία τους αυτή συναντάνε το πρόβλημα της μη ύπαρξης των κατάλληλων λέξεων.
Έτσι συχνά αυτά τα άτομα χαρακτηρίζουν τις εμπειρίες τους μη διηγήσιμες λέγοντας ότι "δεν υπάρχουν λέξεις γι' αυτά που προσπαθώ να πω", "δεν υπάρχουν επίθετα και υπερθετικά για να εκφράσω αυτό που μου συνέβη".

2.Το άκουσμα του Θανάτου
Η πλειονότητα των περιπτώσεων αναφέρει το "Άκουσμα του Θανάτου", δηλαδή αναφέρουν ότι στην αρχή της μετάβασης άκουσαν τον Ιατρό τους ή ένα κοντινό τους πρόσωπο να αναγγέλλει τον θάνατο του.

Χαρακτηριστικά αναφέρω την παρακάτω περίπτωση που την διηγήθηκε ένας ιατρός:
"Μια γυναίκα ασθενής μου έπαθε καρδιακή προσβολή, την ώρα που ένας άλλος χειρούργος κι εγώ ετοιμαζόμασταν να τη χειρουργήσουμε. Διαπιστώνοντας πως οι σφυγμοί της είχαν σχεδόν σταματήσει, προσπαθήσαμε με το συνάδελφο να την επαναφέρουμε στη ζωή, μα στάθηκε αδύνατο. Πίστευα λοιπόν πώς είχε πεθάνει. Ωστόσο, είπα στον άλλο γιατρό να δοκιμάσουμε άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά, η καρδιά της άρχισε να ξανακτυπάει κι η γυναίκα συνήλθε. Αργότερα τη ρώτησα τί θυμόταν απ' το "θάνατο" της. Μου αποκρίθηκε πως δε θυμόταν πολλά πράγματα, παρά μονάχα ότι κάποια στιγμή με άκουσε να λέω: "ας δοκιμάσουμε άλλη μια φορά".."

3.Γαλήνη και ηρεμία
Στα πρώτα στάδια του θανάτου το άτομο που το βιώνει νιώθει συναισθήματα που αν μη τι άλλο τον κάνουν να αισθάνεται όμορφα.

Μια γυναίκα ύστερα από καρδιακή προσβολή:
"Ξαφνικά, άρχισα να νιώθω τα πιο υπέροχα συναισθήματα. Ήταν γαλήνη, ηρεμία, χαλάρωση, ούτε και εγώ δεν ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω. Όλα μου τα βάσανα εκείνη την ώρα, είχαν σβήσει και σκεφτόμουν: "Μα, πόσο γαλήνια κι όμορφα είναι! Κι ούτε πονάω καθόλου" .."

Ένας άντρας θυμάται:
"Είχα ένα υπέροχο, ένα θαυμάσιο αίσθημα μοναξιάς και γαλήνης.... Ήταν πολύ όμορφα κι η ψυχή μου ήταν γεμάτη ηρεμία.."

4.Ο Θόρυβος
Αρκετά από τα άτομα που έφτασαν κοντά στο θάνατο κάνουν λόγο για έναν "θόρυβο". Άλλοι λένε ότι ο "θόρυβος" αυτός ήταν ενοχλητικός, για παράδειγμα ένας άντρας που "πέθανε" κατά την διάρκεια μιας εγχείρησης στομάχου διηγείται:

"Ένιωθα έναν περίεργο και ενοχλητικό θόρυβο να βγαίνει απ' το κεφάλι μου, Κόντευε να με τρελάνει... Ποτέ, μα ποτέ μου, δεν πρόκειται να τον ξεχάσω αυτό το θόρυβο"..
Ενώ μια νεαρή γυναίκα που παρ' ολίγον να πεθάνει από εσωτερική αιμορραγία υποστηρίζει ότι όταν έχασε τις αισθήσεις της άκουσε "μια γλυκιά, μαγευτική μουσική".

5.Το σκοτεινό τούνελ
Κατά την διάρκεια της μεταθανάτιας εμπειρίας τους ορισμένα άτομα και ενώ ακούνε τους ήχους που ανέφερα διασχίζουν με υπερβολική ταχύτητα ένα σκοτεινό τούνελ. Οι πιο συνηθισμένες λέξεις που χρησιμοποιούν είναι σπηλιά, χωνί, καταβόθρα, κενό, τρύπα, κύλινδρο. Είναι φανερό ότι όλοι σχεδόν προσπαθούν να περιγράψουν το ίδιο πράγμα..

Ένας άντρας διηγείται:
"Εξαιτίας της αλλεργικής αντίδρασης του οργανισμού μου σε κάποιο αναισθητικό, η αναπνοή μου σταμάτησε ξαφνικά. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα τότε- κι όλα έγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα- ήταν να πέφτω μέσα σ' ένα σκοτεινό, κατάμαυρο κενό. Θαρρώ πώς ήταν κάτι σαν τούνελ, σαν εκείνα τα τούνελ του τρόμου στα λούνα παρκ, όπου περνάει κανείς με τα τραινάκια"..

Εδώ οφείλω να αναφέρω πως σύμφωνα με επιστήμονες η εντύπωση της κίνησης δια μέσω τούνελ είναι παραίσθηση που δημιουργεί ο εγκέφαλος κάθε ανθρώπου σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που επικρατούν στην αρχή του θανάτου.

6.Έξω από το Σώμα
Οι περισσότεροι από εμάς έχουν αποδεχτεί την άποψη ότι έχουν "ψυχή". Αν και όμως το παραδέχονται εντούτοις η μη χειροπιαστή φύση της "ψυχής" μας ωθεί στο να την αντιμετωπίζουμε τελικά ως κάτι το δευτερεύον. Αυτό ισχύει για τον μέσο άνθρωπο. Έτσι και οι περισσότεροι που βιώνουν μεταθανάτιες εμπειρίες και ανήκουν στον μέσο άνθρωπο όταν αντιληφθούν ότι βρίσκονται έξω από το σώμα τους πανικοβάλλονται.

Μια γυναίκα διηγείται:
"Σκέφτηκα πώς είχα πεθάνει, μα δε λυπήθηκα καθόλου γι' αυτό, μονάχα που δεν ήξερα που θα πήγαινα τώρα. Οι σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου πάντως ήταν σαν εκείνα της ζωής, μα δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που μου συνέβαινε σε όλη του την έκταση. Σκεπτόμουν: "που θα πάω τάχα τώρα; Τι θ' απογίνω; " ή "Θεέ μου! είμαι νεκρή! Δε μπορώ να το πιστέψω!" . Γιατί, η αλήθεια είναι πώς κανείς μας όσο ζει δεν πιστεύει πώς θα έρθει μια στιγμή που θα πεθάνει. Κι αυτό, επειδή το θάνατο έχουμε τη δυνατότητα να τον δούμε μόνο στους άλλους... Αποφάσισα λοιπόν να περιμένω να σταματήσει όλος εκείνος ο κόσμος το πηγαινέλα γύρω απ' το σώμα, να το σηκώσουν από εκεί χάμω, ώστε να δω τι τελικά θα έκανα"..

7.Συνάντηση με Άλλα Πρόσωπα
Αν και λίγες αυτές οι περιπτώσεις υπάρχουν. Άτομα που "πέθαναν" λοιπόν, αντιλήφθηκαν την ύπαρξη και άλλων πνευμάτων στο χώρο. Σε κάποιες περιπτώσεις τα πνεύματα αυτά υπήρχαν εκεί για να βοηθήσουν το άτομο αυτό στην "μετάβαση", σε άλλες για να του ανακοινώσουν ότι πρέπει να γυρίσει πίσω μιας και δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα τους. Ακόμα πιο λίγες είναι οι περιπτώσεις που τα άτομα που "πέθαναν" υποστήριξαν ότι τα πνεύματα που συνάντησαν ήταν οι "φύλακες άγγελοι" τους..

Μια γυναίκα διηγείται:
"Την εμπειρία αυτή τη δοκίμασα στη διάρκεια του τοκετού. Ήταν μια δύσκολη περίπτωση κι είχα χάσει πολύ αίμα. Ο γιατρός με "αποφάσισε" και είπε στους δικούς μου πως ήμουν στα τελευταία μου. Ωστόσο, εγώ τα ένιωθα όλα, κι όταν τον άκουσα να λέει κάτι τέτοιο συνήλθα εντελώς. Μεμιάς αισθάνθηκα να αιωρούμαι ψηλά στο ταβάνι κι είδα τότε ένα σωρό πρόσωπα να αιωρούνται σαν και μένα, δίπλα μου, γύρω μου. Διαπίστωσα πώς ήταν όλοι τους γνωστοί μου πού όμως είχαν πεθάνει πριν από μένα όλοι τους. Αναγνώρισα την γιαγιά μου, μια συμμαθήτρια μου απ' το σχολείο και πολλούς άλλους συγγενείς και φίλους. Τους έβλεπα καθαρά κι ένιωθα πλάι μου την παρουσία τους. Φαίνονταν όλοι τους ευχαριστημένοι και σκέφτηκα πώς είχαν έρθει να με προστατέψουν ή να με οδηγήσουν. Ήταν σα να γύριζα σπίτι από ταξίδι και να είχαν βγει όλοι να με προϋπαντήσουν και να με χαιρετήσουν. Ένιωθα όμορφα, πολύ όμορφα, βλέποντας τους και θαρρώ πώς ήταν μια ευτυχισμένη και αξέχαστη εμπειρία.."

8.Η Φωτεινή Ύπαρξη
Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις ατόμων που έφτασαν κοντά στον θάνατο είχαν αναφορά σε ένα δυνατό φως, μια "Φωτεινή Ύπαρξη" όπως οι περισσότεροι την ονόμασαν.
Σύμφωνα με τις αναφορές τους το φως αρχικά ήταν χαμηλό όμως καθώς το πλησίαζαν αυτό μεγάλωνε αποκτώντας μια ουράνια λάμψη. Αν και υπερβολικά έντονο, όλοι παραδέχτηκαν ότι δεν ενοχλούσε αυτό τα μάτια τους. Αντίθετα χαρακτηρίζουν το φως "λευκό" και υποστηρίζουν ότι εξέπεμπε τόση πολύ αγάπη και θαλπωρή που τους "κέρδισε" απ' την αρχή. Επίσης κανείς δεν αναφέρει ότι άκουσε ήχους απ' την Φωτεινή Ύπαρξη μιας και η επικοινωνία δεν γινόταν σε κάποια γλώσσα αλλά με μεταβίβαση σκέψης. Μάλιστα λένε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πουν "ψέματα" ή να μην καταφέρουν να επικοινωνήσουν μιας και η επικοινωνία ήταν τόσο άμεση που δεν τους έδινε τέτοια περιθώρια.

"Σαν πρωτοεμφανίστηκε το φως, δεν είχα πολυκαταλάβει τι μου συνέβαινε, μα το συνειδητοποίησα μόλις το φως με ρώτησε αν ήμουν έτοιμος να πεθάνω. Μου φάνηκε πώς μου μιλούσε κάποιο όν αλλά ωστόσο δεν έβλεπα κανέναν, Το φως πάντως είχε "φωνή".
Φαίνεται όντως πώς εκείνη η "φωνή" κατάλαβε πώς δεν ήμουν έτοιμος να πεθάνω, γιατί μιλώντας μου με δοκίμαζε. Όσο μου μιλούσε πάντως ένιωθα ασφάλεια, ζεστασιά και αγάπη. Η αγάπη που πήγαζε απ' αυτό το όν ήταν απέραντη, αφάνταστη, απερίγραπτη και ακόμα, εκείνο το όν, ομολογώ πώς είχε ένα δικό του χιούμορ κι ένιωθες ευχάριστα μαζί του.."

Τέλος στην προσπάθεια τους να εξηγήσουν το είδος της συζήτησης που έκαναν με την Φωτεινή Ύπαρξη είπαν ότι τους έκανε ερωτήσεις:

"Είσαι έτοιμος να πεθάνεις; Είσαι προετοιμασμένος να πεθάνεις; Τι μπορείς να μου δείξεις απ' όσα έκανες στη ζωή σου; Τι σημαντικό έκανες στη ζωή σου;"

9.Το Φλάς Μπάκ
Η επικοινωνία λοιπόν με την Φωτεινή Ύπαρξη δεν είναι παρά ένας προάγγελος μιας στιγμής τρομερής έντασης που θα ακολουθήσει. Η Φωτεινή Ύπαρξη θα προβάλει στο άτομο ένα "Φλας Μπακ" της ζωής του. Όλοι όσοι πέρασαν το στάδιο αυτό υποστηρίζουν ότι στιγμές της ζωής τους διαδέχονταν η μία την άλλη με υπερβολική ταχύτητα, ότι αυτές δεν ήταν κάτι σαν ταινία αλλά ολοζώντανες (σαν να τις ξαναζούσαν), και ότι παρά την τεράστια ταχύτητα που αυτές διαδέχονταν η μία την άλλη τις συγκρατούσαν όλες. Όλο αυτό το στάδιο όλα τα άτομα που "πέθαναν" υποστηρίζουν ότι δεν κράτησε παραπάνω από μια επίγεια στιγμή..

Μια σχετική διήγηση:
"Στο τέρμα του σκοτεινού τούνελ που διέσχισα, είδα εικόνες απ' την παιδική μου ηλικία, που όμως καταχρηστικά ονομάζω εικόνες. Ήταν μάλλον σκέψεις που μου μεταβιβάζονταν κατά έναν παράξενο τρόπο. Ακριβώς δε μπορώ να το περιγράψω, μα έβλεπα ένα σωρό γεγονότα απ' τα παιδικά μου χρόνια, όλα μαζί και γρήγορα κι όχι ένα-ένα. Σκέφτηκα μεμιάς τη μητέρα μου και κάμποσα σφάλματα της ζωής μου. Ένιωσα τότε να μετανιώνω γι' αυτά μου τα λάθη κι ήθελα να μπορούσα να ξαναζήσω εκείνες τις στιγμές για να τα διορθώσω.."

Είναι άξιο αναφοράς, ότι αυτό το συγκεκριμένο Φλάς-Μπάκ ήταν και ο κυριότερος λόγος, που όσα άτομα έφτασαν κοντά στον θάνατο άλλαξαν μετέπειτα τον τρόπο που αντιμετώπιζαν την ζωή τους..

10.Η Οριακή Γραμμή
Μέσα στις διηγήσεις αυτών των ανθρώπων, που "πέθαναν" για να επιστρέψουν, συναντάτε αρκετά συχνά η ιδέα της "Οριακής Γραμμής". Έτσι αναφέρεται ως υδάτινος όγκος, γκρίζα άχλη, πόρτα ή απλά ως οριακή γραμμή. Είναι όμως ολοφάνερο ότι αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να περιγράψουν την ίδια εμπειρία, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας..
Αυτή η οριακή γραμμή λοιπόν είναι, σύμφωνα με την εντύπωση που δημιουργείται στα άτομα αυτά, το σύνορο το οποίο εφ' όσον περάσουν δεν μπορούν να γυρίσουν πλέον πίσω.. Είναι το σημείο όπου πρέπει να πάρουν την απόφαση τους..

Μέσα απ' την παρακάτω διήγηση θα γίνει κατανοητή η έννοια της "Οριακής Γραμμής" στη μετάβαση προς το θάνατο:
"Έπαθα καρδιακή προσβολή και βρέθηκα ξαφνικά σ' ένα ολοσκότεινο κενό, ξέροντας πώς είχα εγκαταλείψει το φυσικό μου σώμα. Κατάλαβα πώς πέθαινα και τότε είπα μέσα μου: "Θεέ μου, πάντα έκανα κείνο πού νόμιζα σωστότερο. Βοήθησε με!". Μεμιάς, βγήκα απ' το σκοτάδι και περνώντας μέσα από ένα γκρίζο χώρο, είδα στο βάθος μια γκριζόασπρη άχλη και τράβηξα κατά κει. Ωστόσο, δε μπορούσα να κινηθώ όσο γρήγορα ήθελα κι όταν τελικά έφτασα, μου φάνηκε πώς μπορούσα να βλέπω μέσαθέ της. Είδα λοιπόν από την άλλη μεριά ένα σωρό ανθρώπους, που ήταν ακριβώς, όπως είναι και οι άνθρωποι στη γη και είδα ακόμη και κάτι σαν κτίρια. Όλα φωτίζονταν από ένα δυνατό φως- ένα χρυσοκίτρινο φως, που δεν το είχα δει ποτέ ξανά στη γη.
Καθώς πλησίαζα, ήμουν βέβαιη πώς θα περνούσα μέσα απ' αυτή την περίεργη άχλη κι ένιωθα ένα υπέροχο αίσθημα, που δεν βρίσκω λέξεις για να το περιγράψω. Φαίνεται όμως πώς δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα μου να διαβώ τούτο το φράγμα της ομίχλης, γιατί ξαφνικά βλέπω απ' την άλλη μεριά τον θείο μου Κλαρκ, που είχε πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια, να μου κόβει το δρόμο λέγοντας: "Γύρνα πίσω. Δεν τελείωσες ακόμα το έργο σου πάνω στη γη. Γύρνα λοιπόν πίσω, τώρα αμέσως." .Εγώ, ωστόσο, κάθε άλλο παρά ήθελα να γυρίσω στη γη, μα δεν είχα, όπως διαπίστωσα, δυνατότητα εκλογής γιατί μεμιάς βρέθηκα ξανά μέσα στο φυσικό μου σώμα. Ένιωσα τότε ένα φοβερό πόνο στο στήθος μουκι άκουσα το μικρό μου αγοράκι να λέει, κλαίγοντας "Θεούλη μου, φέρε μου σε παρακαλώ πίσω τη μαμά μου.."

11.Η Επιστροφή
Το μόνο κοινό από τα στάδια που ανέφερα σε όλες τις περιπτώσεις των μεταθανάτιων εμπειριών είναι η στιγμή της επιστροφής. Πάντως είναι αξιοσημείωτη η πορεία που ακολουθεί το άτομο που πεθαίνει. Την στιγμή του θανάτου νιώθουν μια τεράστια επιθυμία να επιστρέψουν στο φυσικό τους σώμα ενώ από ένα σημείο και μετά (κυρίως αφού συναντήσουν την "Φωτεινή Ύπαρξη") δεν θέλουν με τίποτα να επιστρέψουν.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός άντρα:
"Με κανέναν τρόπο δεν ήθελα να στερηθώ την παρουσία αυτού του όντος.."

Βέβαια υπάρχουν και οι λιγοστές περιπτώσεις όπου τα άτομα που βιώνουν αυτές τις εμπειρίες επιθυμούν να επιστρέψουν στο φυσικό τους σώμα διότι νιώθουν ότι δεν τελείωσαν το έργο τους στη γη. Οι περισσότερες αυτών των περιπτώσεων αφορούν μητέρες οι οποίες είχαν βρέφη να μεγαλώσουν..

Γενικά όμως τα συναισθήματα που επικρατούν μετά την επιστροφή των ατόμων στο φυσικό τους σώμα συνοψίζονται στις ακόλουθες μαρτυρίες:

"Μόλις ξαναγύρισα στη ζωή, για μια ολάκερη εβδομάδα έκλαιγα πικρά, γιατί ήμουν υποχρεωμένη να ζήσω σε τούτο τον κόσμο, τώρα που είχα γνωρίσει τον άλλον."

"Όταν ξαναγύρισα, η ψυχή μου ήταν πλημμυρισμένη από τα υπέροχα συναισθήματα που είχα νιώσει "εκεί πέρα" και για πολλές μέρες ήμουν τρομερά επηρεασμένος."

"Τα συναισθήματα που ένιωσα στη διάρκεια της εμπειρίας μου δεν περιγράφονται. Έμειναν ανεξίτηλα στην ψυχή μου και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όσα είδα εκεί πάνω"

Επίλογος (Εμπειρίες-Επιβεβαίωση)
Ως επίλογο, επιθυμώντας να τραντάξω τις βαθιά ριζωμένες ιδέες σχετικά με τον θάνατο, θα αναφέρω και ορισμένες εμπειρίες που αρχικά είχα επιφυλάξεις να το κάνω. Είναι εμπειρίες- επιβεβαίωση.. "Αποδείξεις;" θα αναρωτηθείτε.. "Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν αποδείξεις για ένα τόσο άγνωστο και καθαρά "θεωρητικό" θέμα.." .. και όμως υπάρχουν..

Δημοσίευση στα "Πρακτικά της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών" του 1885:
Η κυρία Ζ., γυναίκα του συνταγματάρχη Ζ. (ενός πολύ γνωστού Ιρλανδού τζέντλεμαν που δε θέλει να δημοσιευτεί το όνομα του), είχε καλέσει στο σπίτι της μερικούς φίλους για να μείνουν μαζί της και ζήτησε από τη μις Χ., που σπούδαζε τραγουδίστρια, να μείνει κι αυτή μια βδομάδα μαζί της και να τη βοηθήσει στη διασκέδαση των καλεσμένων της. Έτσι κι έγινε.
Μερικά χρόνια αργότερα η κυρία Ζ. αρρώστησε πολύ και ήταν ετοιμοθάνατη. Ήταν όμως απόλυτα ήρεμη, είχε πλήρως τις αισθήσεις της και ανυπομονούσε να τακτοποιήσει ορισμένες εμπορικές υποθέσεις. Έτσι κάλεσε τον άντρα της ο οποίος κάθησε δίπλα της και συζήτησαν αυτά τα ζητήματα. Ξαφνικά η γυναίκα του άλλαξε θέμα και του είπε, "Ακούς αυτές τις φωνές που τραγουδάνε;". Ο συνταγματάρχης Ζ., που αφηγήθηκε το περιστατικό, απάντησε πώς δεν τις άκουγε και η γυναίκα του συνέχισε, "Τις άκουσα κάμποσες φορές σήμερα και είμαι σίγουρη πώς είναι οι αγγέλοι που με καλωσορίζουν στον Ουρανό. Ωστόσο είναι κάπως παράξενο", πρόσθεσε, "γιατί υπάρχει ανάμεσα τους μια φωνή που είμαι σίγουρη πώς την έχω ξανακούσει, αλλά δεν θυμάμαι ποιανού είναι". Ξαφνικά σταμάτησε και είπε, δείχνοντας πάνω απ' το κεφάλι του άντρα της, "Μα, να την , εκεί, στη γωνιά του δωματίου. Είναι η Τζούλια Χ. Έρχεται. Σκύβει από πάνω σου. Έχει σηκωμένα τα χέρια της. Προσεύχεται. Κοίταξε τη, σε παρακαλώ. Φεύγει". Ο άντρας της γύρισε, αλλά δεν είδε τίποτα. Τότε η γυναίκα του είπε, "Έφυγε".
Ο συνταγματάρχης νόμιζε πως όλα αυτά ήταν απλές φαντασιώσεις μιας ετοιμοθάνατης. Δύο μέρες αργότερα, όμως, διαβάζοντας τους "Τάιμς", έμαθε ότι η Τζούλια είχε πεθάνει. (Πριν μερικά χρόνια είχε παντρευτεί κάποιον κύριο Ουέμπλεϊ.)Αυτό τον κατέπληξε τόσο πολύ, ώστε μια ή δύο μέρες μετά την κηδεία της γυναίκας του πήγε στον πατέρα της Τζούλιας κα τον ρώτησε αν η κόρη του είχε όντως πεθάνει. "Ναι, η καημένη" είπε εκείνος, "πέθανε από πυρετό και τη μέρα που πέθανε τραγουδούσε και τραγουδούσε μέχρι το τέλος".

Σε μια μεταγενέστερη επαφή με τον συνταγματάρχη Ζ. δόθηκαν τα εξής στοιχεία:
α. Η κυρία Ουέμπλεϊ, (η Τζούλια Χ.) πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου του 1874.
β. Η κυρία Ζ. (γυναίκα του συνταγματάρχη Ζ.) πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου του 1874. Ο συνταγματάρχης Ζ. είδε την αγγελία για το θάνατο της κυρίας Ουέμπλεϊ στις 14 Φεβρουαρίου του 1874.
γ. Η κυρία Ζ. δεν είχε παρουσιάσει ποτέ μέχρι τότε παραισθήσεις οποιουδήποτε είδους.
δ. Ο κύριος Γκάρνεϊ έλαβε αργότερα ένα σημείωμα από τον κύριο Ουέμπλεϊ (τον άντρα της Τζούλιας), στο οποίο αναφερόταν πως όσο όμορφη κι αν ήταν η φωνή της γυναίκας του, ποτέ δεν ήταν τόσο θεσπέσια όσο εκείνη την μέρα που τραγουδούσε πριν από το θάνατο της.
Τέλος δημοσίευσης

Για όσους τώρα αντιμετωπίζουν το όλο θέμα με δυσπιστία, υποστηρίζοντας ότι οι εμπειρίες αυτές ίσως δεν είναι αληθινές.. Ίσως είναι και κατασκευασμένες.
Έχω να απαντήσω ότι αποτελούν καρπό έρευνας εκατοντάδων χρόνων, και οι τρομακτικές ομοιότητες που συναντάμε είναι και ανάμεσα ατόμων σύγχρονων και άλλων που έζησαν πριν 130 χρόνια, ανάμεσα σε άτομα με ανώτατη πανεπιστημιακή γνώση και άλλων που δεν γνωρίζουν τα στοιχειώδη, ανάμεσα σε άτομα ηλικίας 3-8 χρονών και άλλων που πέθαναν από φυσικά γηρατειά, ανάμεσα σε φανατικούς Χριστιανούς και άθεους.. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μου φαντάζει αδύνατον να υπάρχει μια συμφωνημένη κοινή γραμμή στις διηγήσεις όλων αυτών των ατόμων που κοίταξαν στο "επέκεινα"..
Τέλος για όσους αμφισβητούν τους ερευνητές που συνέλεξαν χρόνια αυτές τις εμπειρίες δεν έχω να αντικρούσω κάποιο επιχείρημα.. μόνο ότι δεν έχουν παρά να ξεκινήσουν την δική τους έρευνα για να ανακαλύψουν ότι αυτές οι εμπειρίες είναι συχνές, αλλά δύσκολο να τις μοιραστεί κάποιος..

ta vrika se ena site.Elpizw na se voithisan.

ΑΥΤΟ ΦΙΛΕ CYBERMASTER ΕΓΩ ΤΟ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η X FILES.

ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ

Παιδια δεν το ενοω δηλαδη οτι θελω να πεθανω,απλα επειδη εχω διαβασει παρα πολλα επι του θεματος και πρεπει να ειναι υπεροχα στην απεναντι μερια και επισης επειδη νιωθεις πως ειναι η πραγματικη σου υποσταση,μερικες φορες παιρνεις και καποιες απντησεις σε βασικα ερωτηματα για την ζωη σου για αυτο.
Με παρεξηγησατε.

ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ