quote:

---

Αυτό ακριβώς λέμε τόση ώρα. Η αιτία του παραδόξου είναι ότι αν ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ έστω και το παραμικρό, αυτό θα επέφερε μία αλλαγή, η οποία είναι ικανή να αποτρέψει το ταξίδι σου στον χρόνο. Η λύση του παραδόξου είναι ότι, όπως γράφει και το κείμενο, ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ καμία, μα απολύτως καμία, έκβαση πειράματος και θα τα βλέπεις όλα σαν τετελεσμένα γεγονότα. Αν πας πίσω στο χρόνο δεν μπορείς να κάνεις καμία αλλαγή, αν μπορούσες να κάνεις, τότε ΟΛΟ το σύμπαν θα έπρεπε να διασπαστεί σε δύο σύμπαντα.

---

ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ .
ΑΡΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΘΑ ΣΕ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ.
ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΟΥΤΕ ΩΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ.

ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΝΑΙ Η ΟΧΙ ???

ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΟΥΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΟΥΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΜΠΑΝ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ .

Το μόνο που στραβώνει στα παραπάνω είναι η παντογνωσία του Θεού που καταργεί την ελεύθερη βούληση.
ΑΡΑ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ .
ΕΚΤΟΣ ΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ Η Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ . ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ???

Οσο για το παρακάτω :

quote:

---

Όσον αφορά την παρατήρηση.
Αν εσύ παρατηρήσεις κάτι και αλλάξεις έτσι το σχεδιάγραμμα έντασης χώρου π.χ., τότε αλλάζεις το μέλλον. Επομένως η παρατήρηση σε αυτό το επίπεδο μικροκόσμου θα είναι αδύνατη. Όσο τρελό και αν ακούγεται αυτό είναι σωστό. Στον μακρόκοσμο η παρατήρηση π.χ. να δεις τον παππού να πίνει τσιγάρο στον καφενέ, δεν επηρεάζει την έκβαση της μετέπειτα κινήσεώς του (αν πάει μετά στον μπακάλη και γνωρίσει εκεί τη γιαγιά σου π.χ.)

---

Απαντάς μόνος σου :

quote:

---

Ας πάρουμε ένα ηλεκτρόνιο, το οποίο κινείται μέσα στους δενδρίτες του εγκεφάλου ενός σκύλου. Η πιθανότητα να κτυπήσει αυτό το ηλεκτρόνιο ένα άλλο ηλεκτρόνιο και να το "εξιτάρει" έτσι σε άλλο επίπεδο ενέργειας ή να μην το κτυπήσει είναι fifty fifty. Αν το σωματίδιο αυτό κτυπήσει το άλλο σωματίδιο, τότε το άλλο σωματίδιο θα κτυπήσει ένα άλλο και αυτό θα φέρει μία αλυσιδωτή αντίδραση μέσα στον δενδρίτη του σκύλου. Ο δενδρίτης θα δώσει σήμα σε ένα νευρόνιο καί αυτό θα οδηγήσει σε μία εγκεφαλική λειτουργία του σκύλου. Ο σκύλος θα αντιδράσει και μπορεί π.χ. να ορμήξει και να δαγκάσει έναν άνθρωπο, ο οποίος θα πάει στο νοσοκομείο, θα γνωρίσει μία νοσοκόμα, θα κάνεί μαζί της ένα παιδί, που θα το ονομάσει Αδόλφο και πάει λέγοντας... Δε θέλω να πω ότι έγινε έτσι, αλλά θέλω να περιγράψω το πως γίνεται η μή ντετερμινιστική ροή του χρόνου, όπως την υποστηρίζει ο Θινκ Μαθ. Το άν δηλαδή γίνει ο β παγκόσμιος ή όχι εξαρτάται απο τις πιθανότητες, που έχει το σωματίδιο να κτυπήσει το άλλο σωματίδιο. Και επειδή αυτές οι πιθανότητες είναι μισές μισές και μη προβλέψιμες, άρα το μέλλον είναι μη ντετερμινιστικό.

---

Το αρχικό ηλεκτρόνιο μπορεί να επηρεαστεί απο την αρχική παρατήρηση για την οποία συζητάμε .

quote:

---

όπως την υποστηρίζει ο Θινκ Μαθ

---

Δεν το υποστηρίζει ο Θινκ Μαθ η κβαντική φυσική το λέει .
Για να αλλάξεις το μέλλον δεν είναι ανάγκη να επηρεάσεις μεγάλα αντικείμενα όπως είναι οι άνθρωποι . Ακόμα και ένα σωματίδιο να επηρεάσεις δημιουργείς ένα παράλληλο σύμπαν με μη προβλέψιμη συμπεριφορά .
( Να μην μιλήσουμε τώρα και για την θεωρία του χάους ).

quote:

---

Ο Θεός όμως δημιουργεί τον χρόνο, δηλαδή δημιουργεί την επόμενη χρονική στιγμή. Το αν το σωματίδιο κινηθεί προς τα πάνω και δεν κτυπήσει το νευρόνιο και το αν κινηθεί προς τα κάτω και κτυπήσει το νευρόνιο του σκύλου, δεν είναι μη προβλέψιμο για το Θεό, γιατί ο Θεός σαν δημιουργός, θα δημιουργήσει την επόμενη χρονική στιγμή του σύμπαντος, είτε αυτήν όπου το σωματίδιο πάει προς τα πάνω, είτε αυτήν όπου το σωματίδιο πάει προς τα κάτω. Για αυτό ο Θεός είναι παντοδύναμος. Και για αυτό τα ζώα είναι "άλογα" γιατί ο τρόπος που σκέφτονται και συμπεριφέρονται, εξαρτάται απο την επόμενη χρονική στιγμή του σύμπαντος και δηλαδή καθοδηγούνται απο το θέλημα του Κυρίου.

---

Να με συγχωρείς αλλά ο σκύλος μου δεν είναι καθόλου " Αλογος ".
Δεν συμπεριφέρονται όλα τα ζώα ενστικτωδως , ούτε η λογική είναι μοναδική εκδήλωση του ανθρώπου , όπως και η ελεύθερη βούληση επίσης.
Τα ζώα με ανεπτυγμένο εγκέφαλο εκδηλώνουν σαφώς ελευθερη βούληση με τον τρόπο που την ενοούμε.
Δηλαδή αν ένας σκύλος δαγκώσει έναν ανθρωπο εσυ θα του έλεγες : " Ηταν θέλημα του Κυρίου "

quote:

---

Επειδή όμως ο άνθρωπος δεν είναι μόνο υλικός, αλλά ταυτόχρονα και άϋλος με την ψυχή του, για αυτό και έχει ελεύθερη βούληση (για να ξανάρθουμε στο θέμα). Η σκέψη (ο λόγος) του ανθρώπου δεν γεννάται μέσα στις κβαντικές λειτουργίες του εγκεφάλου, των οποίων την έκβαση ο Θεός δημιουργεί, αλλά μέσα στην ψυχή του. Η ψυχή του γεννάει ελέυθερη σκέψη, γιατί ακριβώς δεν λειτουργεί με κβαντικές λειτουργίες. Η ψυχή είναι μεν περιορισμένη στον τόπο και στον χρόνο, αλλά τα όντα της άϋλης κτίσης δεν αποτελούνται απο κβάντα.

---

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΚΑΤΣΕ Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ .
ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΤΙΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ .

Γιατί πάντα καταλήγετε όλοι η πιστοί κάποιας θρησκείας να πιαστήτε απο οτιδήποτε λογικοφανές η παράλογο για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα ???

Οσο η "λογική" και η "ψυχή" σας είναι τα μόνα πράγματα που έχουν σημασία για σας σε αυτό το σύμπαν , ε τότε εγώ προτιμάω να είμαι ζώο και να κάνω παρέα με τον σκύλο μου .

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ .

<< Τιποτα δεν είναι πιό υποκειμενικό απο την απόλυτη αλήθεια.>>

quote:

---

@ Trainman

Όλοι θέλουμε να επιστρέψουνε οι καθολικοί στην αλήθεια και να καταλάβουνε την πλάνη του φιλιόκβε, στην οποία έχουνε πέσει. "Όταν δε έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός, το Πνεύμα της αληθείας Ο ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΕΚΠΟΡΕΥΕΤΑΙ, εκείνος μαρτυρήσει περι εμού." Κατα Ιωάννην, 15, 26

---

"Ούτω και ακούσαντες Πνεύμα Θεού, το συνυπάρχον με τον Λόγον και φανερώνον την ενέργειαν αυτού, εκλαμβάνομεν (...) ως δύναμιν ουσιώδη υφισταμένην καθ' εαυτήν εις ιδιαιτέραν υπόστασιν, μη δυνάμενην να χωρισθή του Θεού εις τον οποίον ευρίσκεται, ή τον Λόγον του Θεού εις τον οποίον συνυπάρχει..." αναφέρει ο Γρηγόριος ο Νύσσης. Είναι άραγε τεράστια η απόσταση από το "συνυπάρχει" έως το "εκπορεύεται";

Velial

1. (περί ηλεκτρονίων κλπ.) Το παράδειγμα που δίνεις περί μιας πιθανής εξέλιξης μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας δεν με βρίσκει αντίθετο. Πραγματικά μπορεί να συμβεί. Εκεί που διαφωνώ είναι ότι απορρίπτεις τον ντετερμινισμό επειδή η έκβαση ενός γεγονότος, πχ ο Β.Π.Π. είχε πιθανότητα 50-50 να συμβεί ή όχι. Ξεχνάς ότι ο ντετερμινισμός ως έννοια πρεσβεύει πως κάθε συμβάν είναι αποτέλεσμα κάποιων (αλλά όχι απαραίτητα ενός, 1) φυσικών νόμων. Δηλαδή απορρίπτεις τον ντετερμινισμό επειδή πουθενά δεν βρίσκεις πως ένα γεγονός προέρχεται 100% από μία (1) αιτία/φυσικό νόμο. Μα εξ αρχής διαστρεβλώνεις την έννοια του ντετερμινισμού! Σου ξαναλέω λοιπόν πως το λάθος που κάνεις είναι στα ποσοστά. Για 'σένα, ακόμη και δύο να είναι οι παράμετροι ή οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν ένα γεγονός (κβαντικότητα), αυτό φτάνει για να καταρριφθεί η εγκυρότητα του όρου. Για να σε διευκολύνω, πήγαιναι στο Google και δώσε το λήμμα "define: determinism". Διάβασε τα αποτελέσματα και σύγκρινέ τα με αυτό που πιστεύεις εσύ. Τότε θα καταλάβεις το λάθος σου.

2. Περί πόλης Ναζαρέτ
Διάβασα το άρθρο-αναφορά της wikipedia στην "πόλη" της Ναζαρέτ αλλά ενώ μας παρουσιάζεις τις ανωτέρω αναφορές περί πληθυσμού κλπ, ξεχνάς να σημειώεις και τα παρακάτω που επίσης αναφέρει:
However, some historians argue that the absence of textual references to Nazareth in the Old Testament and the Talmud, as well as the works of Josephus, indicate that a town called 'Nazereth' did not exist in Jesus' day. Without questioning the long-standing habitation of the village, it is suggested the town only came to be called 'Nazereth' after the spread of Christianity. The exact placement of historical references on the timeline makes inarguable conclusion difficult.

Το ανωτέρω συμπέρασμα εξάγεται από απόψεις (αναφέρονται στην ίδια ιστοσελίδα) ότι:
- Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται σε κανένα ιστορικό αρχείο ή βιβλικό κείμενο της εποχής και επίσης κανείς ιστορικός τότε δεν έκανε λόγο γι' αυτήν.
- Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται ούτε στο Ταλμούδ, ούτε στην π.δ., ούτε στα απόκρυφα ευαγγέλια
- Η Ναζαρέτ δεν αναφέρεται σε καμία λίστα οικισμών της φυλής του Ζαβουλόν (Ιησούς του Ναυή 19:10-16), όπου αναφέρονται 12 πόλεις, 6 χωριά αλλά πουθενά η Ναζαρέτ.
- Η Ναζαρέτ δεν συμπεριλαμβάνεται στις πόλεις της Γαλιλαίας, όπως αυτές αναφέρονται από τον Ιώσηπο.
- Η Ναζαρέτ δεν συμπεριλαμβάνεται στις 63 πόλεις της Γαλιλαίας που αναφέρονται στο Ταλμούδ.

Πέραν όμως από τα ανωτέρω επιχειρήματα υπάρχουν και τα εξής:

1. Κανείς δεν αναφέρει τη Ναζαρέτ γιατί ήταν ένα πολύ μικρό χωριό. This is utter bull****!

2. Εάν η Ναζαρέτ ήταν πράγματι τόσο μικρή ώστε να μην αναφέρεται πουθενά, τότε πως υπήρχε συναγωγή στην πόλη αυτή έτσι ώστε ο Ιησούς να υποστεί τις γνωστές προσβολές;

3. Οι ανασκαφές που έφεραν στο φως τα υποτιθέμενα ερείπια της Ναζαρέτ έγιναν το 1955-1960 από Καθολικούς αρχαιολόγους με επικεφαλή τον ιερέα Bellarmino Bagatti. Το σημείο της ανασκαφής ήταν το κάτω μέρος του ναού που έκτισαν Φραγγισκανοί μοναχοί το 1730 αφού κατέλαβαν το μέρος διώχνοντας τους Έλληνες μοναχούς... Στο σημείο της ανασκαφής βρέθηκαν πολλές στοές και σπηλιές. Αν και με ένα πραγματικό "άλμα πίστης", οι αρχαιολόγοι αναφώνησαν ότι βρήκαν το χωριό του Ιησού, της Μαρίας και του Ιωσήφ, στο κατώτερο (και αρχικό) ορίζοντα βρήκαν μία...νεκρόπολη! Δηλαδή ένα σύμπλεγμα τάφων μεγάλων διαστάσεων. τι ήταν αυτό; Ο τόπος ταφής των 15000 περίπου κατοίκων της Γιάφα, διπλανής πόλης που καταστράφηκε το 64μ.α.χ.χ. από το στρατό του Ρωμαίου Τραϊανού. Κανείς δεν φτιάχνει νεκρόπολη άνω από υπάρχουσα πόλη αλλά διαλέγει ένα ερημικό μέρος και το χρησιμοποιεί ως χώρο ταφής (και μιλάμε για 15000 νεκρούς...). Το συγκεκριμένο γεγονός συνδέεται και με κάτι ακόμα, επίσης πολύ σημαντικό: Οι εβραίοι ΠΟΤΕ δεν έκτιζαν πόλη πάνω ή έστω κοντά σε χώρους ταφής γιατί διατηρούσαν την πεποίθηση-έθιμο πως οι νεκροί ήταν "μιαρροί" και οι ζωντανοί έπρεπε να μένουν μακριά τους

Η δεύτερη απόπειρα "ανακάλυψης" της Ναζαρέτ έγινε από τον Φραγγισκανό (...) αρχαιολόγο Pfann, ο οποίος το 1997, κατόπιν σχετικών ερευνών κατέληξε στο συμπέρασμα πως η περιοχή κατοικούντο από 2-3 φαμίλες, ένα σύνολο από 35 σπίτια απλωμένα σε έκταση 25 στρεμμάτων! Σίγουρα μιλάμε για μεγαλούπολη! Είναι απίστευτο το πόσο μπορεί η θρησκοληψία να μεγενθύνει την πραγματικότητα

3. Η πεποίθηση πως η πόλη καταγωγής του Ιησού ήταν η Ναζαρέτ, σε μεγάλο βαθμό (και πολύ απαίδευτα) προέρχεται από τον συσχετισμό του ονόματός του με μια γεωγραφική περιοχή. Συγκεκριμένα ο Ιησούς ονομάζεται πολύ συχνά ως "Ιησούς ο Ναζωραίος". Οι περισσότεροι συσχετίζουν αυτή τη λέξη με την πόλη της Ναζαρέτ. Όμως στην εποχή του Ιησού, η λέξη "Ναζωραίος" σχετιζόταν με τη λέξη "Ναζάρα" που σήμαινε "η αλήθεια". Δηλαδή Ο χαρακτηρισμός "Ιησούς ο Ναζωραίος" σήμαινε "Ιησούς, ο άνθρωπος της αλήθειας". Εξ' ού και το τάγμα των Ναζαρηνών, αίρεσης των Εσσαίων.

4. Ο ίδιος ο Ωριγένης (3ος αι.) δεν είχε ιδέα για το που βρισκοταν η Ναζαρέτ αν και ζούσε στην Καισάρεια, περίπου 48χλμ μακριά από το υποτιθέμενο σημείο...

5. Η 80χρονη αυτοκράτειρα Ελένη, τον 4ο αιώνα βρισκόταν σε περιοδεία στην Παλαιστίνη και πηγαίνοντας στη "Ναζαρέτ" δεν βρήκε τίποτε άλλο από ένα πηγάδι το οποίο ευκόλως αλλά επιτυχώς ονόμασε "πηγάδι της Μαρίας". Το σημείο έγινε τόπος προσκύνησης με το χρήμα να ρέει άφθονο έως τις ημέρες μας (και εις τους αιώνες των αιώνων )

Έτσι, περί ύπαρξης της πόλης Ναζαρέτ κατά τον 1ο μ.α.χ.χ. δεν υπάρχουν ούτε ιστορικές, ούτε αρχαιολογικές αλλά ούτε και κυριολεκτικές αποδείξεις. Υπάρχει όμως μια σοβαρή πηγή πλούτου που κανείς δεν πρέπει να πειράξει. Ο καθένας με τις ανάγκες του...

Και κάτι τελευταίο. Mr samuel1974, αναφέρεσαι σε μέλος του φόρουμ και γράφεις πως δεν πρόκειται να συνεχίσεις την όποια συζήτηση μαζί του αν πρώτα δεν σου απαντήσει σε αυτά που τον ρωτάς. Όπως βλέπεις, αν και παραμένουν αναπάντητες αρκετές ερωτήσεις που σου έθεσα, πάραυτα έχω κατεβάσει ολόκληρο "σεντόνι" απαντώντας στα όσα ισχυρίζεσαι. Αν θέλεις σου παραθέτω και τη λίστα με τις αναπάντητες ερωτήσεις που σου υπέβαλλα. Οπότε πριν φερθείς όπως γράφεις, κοίτα λίγο και τη δική σου συμπεριφορά ως μέλος του φόρουμ.

ΑΥΤΑ!

Lux e tenebris

Όχι, αλλά όταν σχεδόν τίποτα δεν ευσταθεί ιστορικά ή αρχαιολογικά, τότε προφανώς έχουμε να κάνουμε με ΜΥΘΟΥΣ. Εχεις να μας υποδείξεις κάπου την πόλη Ναζαρέτ αρχαιολογικά? Την γνωρίζει κανείς ΠΛΗΝ της «ιστορίας» της Καινής Διαθήκης?

Φίλτατε, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ είναι και όχι ιστορία. Αυτό σου λέω.

pr_gid:
«Αυτή η φράση δεν αποτελεί αγιογραφία του Σατανά;;;!!!»

Καθόλου. Αναλύω ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ και ΛΕΓΟΜΕΝΑ. Δες τα μεν και τα δε και βγάλε μόνος σου συμπέρασμα….

pr_gid:
«Εγώ και μόνο που επαναλαμβάνω τα λόγια αυτά αισθάνομαι τύψεις. Και τα δύο πλάνη και βλαστήμια μόνο στον ψυχισμό σου έχουν επιπτώσεις και πουθενά αλλού.»

Αυτή είναι και η διαφορά μας. Δεν τολμάς καν να κάνεις την υπέρβαση, να κάνεις χρήση ενός θεϊκού αγαθού: της λογικής και της αμφισβήτησης-των πηγών της σοφίας με άλλα λόγια. Οχι ότι θέλω να υπαινιχθώ τον «σοφό», αλλά η οδός είναι μια.

Θρησκεία μου η Αλήθεια φίλτατε, και αυτή η θρησκεία δεν έχει τύψεις και ενοχές…

pr_gid:
«Μεγαλύτερη οδός αυτογνωσίας από το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, όπου ο άνθρωπος προσπαθεί να κατανοήσει και να ομολογήσει τα λάθη του στην πράξη και όχι μονολογώντας, υπάρχει άραγε;»

Τι σχέση μπορεί να έχει μια διαδικασία ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ του ελεύθερου ανθρώπου μπροστά σε έναν παπά, με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΕΑ της αυτογνωσίας?

Η αυτογνωσία αναπτύχθηκε από τους Ελληνες προπάτορες μας φίλτατε (και όχι αυτούς που ΕΣΕΙΣ μάθατε να θεωρείτε ως τέτοιους-π.χ. Αβραάμ…), τόσο στο θεολογικό επίπεδο με το δελφικό ρητό «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ» αλλά όσο και φιλοσοφικά με τις ΑΔΟΓΜΑΤΙΣΤΕΣ αναζητήσεις τους.

Οι έννοιες αυτές, όπως και το ρητό «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ» ή το «ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ», παρείχαν στον άνθρωπο ένα απλό μέσο βοήθειας στον δρόμο της αυτογνωσίας. Μάλιστα, την ανήγαγαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα μπορούμε να πούμε ότι ουσιαστικά η θρησκεία τους ήταν μια ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ και όχι ένα σύστημα αξιών με μενού εντολών για τον έλεγχο των μαζών, κάτι το οποίο συστηματικά διδάσκει ο Χριστιανισμός για παράδειγμα.

Προς αυτή την κατεύθυνση εξάλλου συνηγορούν σχεδόν όλοι οι μύθοι των Ελλήνων, και ειδικά ο μύθος του Διόνυσου, περί ανάδυσης και θεοποίησης του ανθρώπου, που έμελλε αργότερα να μεταλλαχθεί στον γνωστό και τελείως κενό από εσωτερικής απόψεως μύθο του Χριστού….).

Η έννοια της αυτογνωσίας συνάμα, δεν σημαίνει ότι αισθάνομαι κάποιο «φόβο Θεού» ή προσέρχομαι στην μεταπράτηση της ψυχής μου μπροστά σε έναν αυτόκλητο……εκπρόσωπο του Θεού επί γης (!), αλλά ούτε και συνειδητοποιώ πλευρές της συμπεριφοράς μου και πάει και τελείωσε.

Αυτό που κάνουν οι χριστιανοί, και με περισσή δόση ιεροπρέπειας προάγουν οι παπαγαλίζοντες ιερωμένοι, είναι το βήμα του ότι τάχα συνειδητοποιώ ότι είμαι κλέφτης, συνειδητοποιώ ότι θέλω απολαύσω απλά την σάρκα της μαθήτριας μου, και μετά λέω εγώ ξέρω ποιος είμαι, μετανοώ και…..πιάσε το αυγό και κούρεψε το!!

Αυτογνωσία για τον Ελληνα φίλτατε σημαίνει ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, γνωρίζω εκείνες τις ιδέες, αντιλήψεις, προκαταλήψεις, αξίες, πιστεύω εκείνες τις βαθύτερες νοητικές εμφυτεύσεις που με οδηγούν στην άλφα ή βήτα συμπεριφορά, στον άλφα ή βήτα συναισθηματισμό. Και αφού τις διακρίνω, τότε ως αντικειμενικός κι αποστασιοποιημένος παρατηρητής του εαυτού μου, κρίνω αν θα συνεχίσω να τις έχω ή όχι ή σε τι βαθμό θα τις έχω. Κι έτσι αλλάζω και τη συμπεριφορά μου και τα συναισθήματά μου και γενικά όλη μου τη ζωή. Γίνομαι πιο συνειδητός και κατά συνέπεια πιο ευτυχισμένος σ' αυτήν τη ζωή.

Ευδαιμονία πρέπει να είναι ο στόχο μας και όχι η στάση μετάνοιας με το βλέμμα στο πάτωμα!!

Η κατανόηση του «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ», η αποφυγή της υπερβολής, εκεί όπου ο άνθρωπος παρατηρεί ότι η συμπεριφορά του ή ο συναισθηματισμός του είναι υπερβολικός, σημαίνει ότι σε αυτό το σημείο είναι ασυνείδητος. Δεν έχει συνείδηση. ¶ρα είναι το σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάσει, να παρατηρήσει και να αναλύσει.

Αυτοανάλυση με άλλα λόγια, ή κατά το κοινώς λεγόμενον, αυτοψυχανάλυση.

Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι τις διαφορές στις αξίες και στους ανθρώπους που προκύπτουν μέσα από τις μεν και τις δε διαδικασίες…..

pr_gid:
«Δηλαδή αφού δεν μας έχει δείξει κάποιος τον παράδεισο συνεπάγεται πως ότι λέει η Εκκλησία είναι ψέματα;»

Ορθολογικά σκεπτόμενοι, ναι. Ψεύδεται.

Σε κάθε περίπτωση, θα ΕΠΡΕΠΕ να αφήνει ένα παραθυράκι ανοιχτό, πράγμα που δεν κάνει ωστόσο, αλλά μανιωδώς υποστηρίζει το……αστήρικτο! Αντιλαμβάνεσαι τι εστί δογματισμός για τον ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο? Απλά ΑΝΑΘΕΜΑ!

Αυτές τις «αξίες» θέλεις να διαδώσεις? Αυτές τις «αλήθειες» θέλεις να δώσεις στους ανθρώπους που αγαπάς?

pr_gid:
«Εσύ δεν αισθάνεσαι ότι η ψυχή σου είναι αιώνια; Κάνε ότι λέει η Καινή Διαθήκη και θα τον δεις τον παράδεισο.»

Το τι αισθάνεσαι αγαπητέ, είναι προϊόν αυθυποβολής. Δεν έχω την αίσθηση ότι έχεις αντιληφθεί την Καινή Διαθήκη ως αλληγορία και συμβολισμό, αλλά ως μια Σχολαστική αφήγηση του στιλ……πέρνα, πάρε και σώσου!!

Απογοητευτικό….

pr_gid:
«Οι Ευαγγελιστές, Ματθαίος και Ιωάννης δεν ήταν μαθητές του Χριστού; Ή μήπως δεν έζησαν και οι 4εις ευαγγελιστές τον 1ο αιώνα.»

ΕΚΕΙΝΟΙ γράφουν ότι ήταν. ΕΣΥ, γνωρίζεις κανένα άλλο, ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ που να ισχυρίζεται το ίδιο??

Θέλω να πω, ΠΟΙΟΣ τρίτος μας μιλάει για τους ευαγγελιστές? ΠΟΙΑ ιστορική πηγή τους αναφέρει? ΠΟΙΟΣ σημειώνει την δράση τους?

Το ότι θα ερχόταν μια ώρα και απλά ΘΑ ΤΑ ΜΑΣΟΥΣΕΣ, ήταν αναμενόμενο.

Δεν έχει ΠΟΤΕ υπάρξει μια «πόλη Ναζαρέτ» που εξιστορούν οι επίσης ιστορικά ανύπαρκτοι «ευαγγελιστές ή μαθητές» του Ιησού. Εάν υπήρχε, τότε θα είχαμε ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ.

Όμως, το μόνο που έχουμε είναι ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΙΩΠΗ καθώς μετά από δεκαετίες ψαξίματος…….δεν έχει βρεθεί ούτε μια πέτρα που να αποδίδεται σε μια «πόλη Ναζαρέτ»!!!

Ξέρεις κάτι Σαμουήλ, δεν πειράζει, μάλλον…..ο Ιησούς ήταν ο πρώτος και τελευταίος κάτοικος αυτής της……σχετικά μικρής πόλης!!!!!!!!!!!

Αλήθεια, έχεις ακούσει κάτι ένα χωριό με το όνομα Γάμαλα? Σε αντίθεση με την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ Ναζαρέτ, αναφέρεται σε πάμπολλα έγγραφα, αλλά όλως παράξενα σε……καμία χριστιανική αφήγηση…….

Προτου απαντήσω σε οποιοδήποτε σου ερώτημα, θέλω να μου απαντήσεις σε αυτό που σε ρώτησα, σαν αντερώτηση στο δικό σου, όταν είπες:

"Που γράφει στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο Χριστός θα είναι Θεός;"

"Ειπεν ο Κύριος (Θεός) τω Κυρίω (Θεώ) μου: κάθου εκ δεξιών μου..."

DIABASES OLO TO KEIMENO H KRATHSES OTI SE BOLEYEI?

From Wikipedia, the free encyclopedia,
http://en.wikipedia.org/wiki/Nazareth

In 1962, a Hebrew inscription found in Caesarea, dating to the late 3rd or early 4th century, mentions Nazareth as one of the places in which the priestly divisions were residing after the Great Jewish Revolt. From the three fragments that have been found, it is possible to show that the inscription was a complete list of the twenty-four priestly courses (cf. 1 Chronicles 24:7-19; Nehemiah 24:1-21), with each course (or family) assigned its proper order and the name of each town or village in Galilee where it settled.

POTE EGINE H EPANASTASH???? MHPWS TO 70 A.D.???
AYTO DE SOU ARKEI? KRATAS MONO TO "some historians argue".

WSTE 8ELEIS NA BROUNE OI ARXAIOLOGOI TH SYNAGWGH ENOS XWRIOY, GIA NA PEISTEIS OTI AYTO TO XWRIO YPHRXE ETSI? NA BROUNE KAI TO ERGASTHRIO TOU IWSHF KAI PAEI LEGONTAS...

ME AYTO TO SKEPTIKO TA EREIPIA STHN PELLA DEN EINAI TA EREIPIA MIAS PALAI POTE PRWTEYOYSAS MIAS AYTOKRATORIAS, ALLA ENOS E3OXIKOU, GIATI UPARXOYNE EKEI MONO 5 PETRES KAI 2 PSHFIDWTA...
KAI OUTE BABEL YPHRXE GIATI PROTROU ANASTHLWSEI TA TEIXH EKEI O SADDAM HTANE KATI LOFISKOI ME PLI8IA.

ME AYTO TO SKEPTIKO MEXRI NA BROUNE OI ARXAIOLOGOI TO FARO THS ALE3ANDREIAS, TON LABYRIN8O THS AIGYPTOY, TON KOLOSSO THS RODOY, TOYS KREMASTOYS KHPOYS THS BABEL, TON TAFO TOY M. ALE3ANDROY... OLA AYTA DEN YPHRXANE.

ASE POY MPOREI...

In 1962, a Hebrew inscription found in Caesarea, dating to the late 3rd or early 4th century, mentions Nazareth as one of the places in which the priestly divisions were residing after the Great Jewish Revolt. From the three fragments that have been found, it is possible to show that the inscription was a complete list of the twenty-four priestly courses.

Τι καταλαβαίνουμε από αυτά;

1. Την εποχή του Ιησού ΔΕΝ υπήρχε η "πόλη" γιατί αναφέρεται στην περίοδο ΜΕΤΑ την αποτυχημένη επανάσταση των εβραίων.

2. Το κείμενο χρονολογείται στον 3ο-4ο αιώνα, δηλαδή τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τα γεγονότα που εξιστορεί. Τα βαφτίσια είχαν μεγάλη ευχέρεια χρόνου.

3. Σου ξαναθυμίζω απόσπασμα από το κείμενο του ίδιου άρθρου που παρέθεσα πιο πάνω:
The exact placement of historical references on the timeline makes inarguable conclusion difficult.

Όπως ξεκάθαρα βλέπεις, η αναφορά της Wikipedia είναι αποστασιοποιημένη. Παρουσιάζει όλες τις απόψεις αλλά δεν αποφαίνεται και δεν λαμβάνει θέση. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Δηλαδή αν βρω μια άλλη εγκυκλοπαίδεια που υποστηρίζει κάτι άλλο τι θα κάνουμε;

Το πρόβλημα και η διαφωνία μας δεν είναι στο που τελικά βρισκόταν η Ναζαρέτ αλλά στον αν υπήρξε ποτέ (και οπουδήποτε) πόλη που εξ' αρχής ονομάστηκε Ναζαρέτ. Πίσω από αυτά κρύβεται το σύμπλεγμα των γνωστών προσώπων της κ.δ., η άμμωμος σύλληψη κλπ.

Nazareth is not the fable itself. It is a part of the fable...

Πάντως απ' ότι βλέπω (κι εδώ σε παραδέχομαι) έχεις αποπροσανατολίσει εντελώς την κουβέντα και συνεχίζεις τεχνιέντως να κάνεις γαργάρα τα ερωτήματα που σου έχουν τεθεί. Το έχεις γυρίσει σε δρακονιανούς, εξωγήινους από το Μ του Λαγού και ισοπεδώνεις τα πάντα επειδή καλέ μου τελικά ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Βάζεις την Ναζαρέτ στο ίδιο σακί με τη Μακεδονία, Αίγυπτο, Βαβυλώνα κλπ, ψάχνωντας απεγνωσμένα ψεγάδια που απλά σε κάνουν να φαίνεσαι ακόμη πιο διάτρητος κι εκτεθημένος απ' όσο φαίνεσαι. Αν δεν έχεις χρόνο να απαντήσεις, το δέχομαι. Τουλάχιστον δώσε μια εξήγηση για τη συστηματική γαργαρίαση που έχεις πάθει.

Lux e tenebris

Ρώτησα ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟ (ή και Παλαιά Διαθήκη) και όχι για την Καινή Διαθήκη. Εσύ συνάμα…..το βιολί σου!!

Ας είναι, άντε να δούμε τι έχεις να μας πεις….

samuel1974:
«"Ειπεν ο Κύριος (Θεός) τω Κυρίω (Θεώ) μου: κάθου εκ δεξιών μου..."
Σε ποιόν Θεό μιλάει ο Θεός;;»

Πρώτον, το συγκεκριμένο εδάφιο από τις Πράξεις (κεφ.β 34) είναι μια ΑΠΟΨΗ που μας μεταφέρει Ο ΛΟΥΚΑΣ, και πολύ καλά γνωρίζουμε ότι Ο ΛΟΥΚΑΣ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΔΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ή ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΟΥ αλλά….άκουσε από τρίτα πρόσωπα!!

Ο Λουκάς, ΜΑΣ «ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ» όσα έμαθε και άκουσε (!) έχοντας πρωτίστως ως πηγή τον Παύλο, ο οποίος με την σειρά του………………επίσης ουδέποτε άκουσε τον Ιησού ή παρευρέθη σε «συμβάντα» που μας μεταφέρει με «αξιοπιστία» ο Λουκάς!!

Με λίγα λόγια………….ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ!!!!!

Σε κάθε περίπτωση, είναι περιφανέστατο ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε τον Λουκά ως «αξιόπιστη» πηγή για την θεϊκότητα ή εντολή του Ιησού (ως του Μεσσία των προφητών της Πεντατεύχου), δεδομένου πως ούτε έχει άμεση σύνδεση με τους Ιουδαίους Ραβίνους, όντως εθνικός, αλλά ούτε και φέρει στοιχεία αξιοπιστίας όπως η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.

Το συγκεκριμένο δε εδάφιο που έχεις κολλήσει, είναι αμελητέας αξίας ως προς τον προσδιορισμό που θέλεις να στοιχειοθετήσεις, καθώς η ανάγνωση του κειμένου (όχι της μετάφρασης-παραπλάνησης της δεξιάς πλευράς της σελίδας αλλά του αρχαίου κειμένου!) δίδει μια ΑΜΦΙΣΗΜΗ ΕΙΚΟΝΑ και αν μη τι άλλο μια ολίγον….τραγελαφική τοποθέτηση του Λουκά ως προς τις «προφητείες» που……ίσως και να πέσανε έξω!!!!

Και διαβάζουμε: «…και δεν είναι δυνατόν παρά εις τον Ιησού και όχι εις τον Δαβίδ να αναφέρονται οι προφητικοί αυτοί λόγοι»!!!! (κεφ.β 34)

Κάνε μου λοιπόν τη χάρη με αυτές τις επιπολαιότητες και ανακολουθίες που σας ξεγελάνε, και απάντα στα όσα σε ρώτησα: ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΟΤΙ Ο ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ή ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΘΝΗΤΟΣ?

Με ρώτησες:
"Σε ποιό εδάφιο της παλαιάς διαθήκης αναφέρει ότι ο Χριστός θα είναι Θεός;"

Και σου ανέφερα:
«"Ειπεν ο Κύριος (Θεός) τω Κυρίω (Θεώ) μου: κάθου εκ δεξιών μου..."

Κα μετά μου λες:
"Ρώτησα ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟ (ή και Παλαιά Διαθήκη) και όχι για την Καινή Διαθήκη. Εσύ συνάμα…..το βιολί σου!!"

Και απαντάω:
Το συγκεκριμένο κείμενο είναι ο 109ος ψαλμός του Δαβίδ...

Αν μου επιτρέπεις μία συμβουλή: Διάβασε πρώτα τα κανονικά ευαγγέλια και την κανονική βίβλο και μετά ασχολείσαι με τα μη κανονικά και με τα απόκρυφα.
Ψάχνεις να βρεις αντίφαση μέσα στη βίβλο; δεν πρόκειται να βρεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η βίβλος είναι ο Λόγος του Κυρίου και ο Λόγος του Κυρίου είναι ο Χριστός. Η αλήθεια δεν είναι μία αόριστη έννοια ή μία φιλοσοφική εφεύρεση. Η αλήθεια είναι ο Χριστός. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είναι η ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, που έψαχνε ο Σωκράτης. "Εγώ είμαι η αλήθεια". Έτσι δεν είχε πει ο Χριστός;
Όσο κυνηγάς τον Χριστό, όσο θέλεις να πηγαίνεις με αυτούς που τον βρίζουνε και τον φτύνουνε, τόσο κυνηγάς και την αλήθεια, τόσο την φτύνεις και την βρίζεις.

@ Chastity

Γράφεις:
Ξεστραβώσου και ξαναδιάβασε το κείμενο!

Εντάξει, έχεις δίκιο. Δεν είχα χρόνο να απαντήσω λεπτομερώς.

Γράφεις:
1. Την εποχή του Ιησού ΔΕΝ υπήρχε η "πόλη" γιατί αναφέρεται στην περίοδο ΜΕΤΑ την αποτυχημένη επανάσταση των εβραίων.

Η εξέγερση των Εβραίων έγινε το 70 μ.Χ. δηλαδή ένας σύγχρονος του Ιησού θα μπορούσε να την είχε ζήσει. Απ' ότι ξέρω, πόλεις που ξεφυτρώνουνε απο το πουθενά μέσα σε 70 χρόνια δεν υπάρχουνε, εκτός απο πολύ λίγες και σπάνιες περιπτώσεις, όπου διάφοροι πολιτικοί ηγέτες ιδρύουνε πόλεις σε γεωστρατηγικά σημεία, όπως π.χ. η Πετρούπολη, που ίδρυσε ο τσάρος των Ρώσων Πέτρος. Η διαδικασία όπου ένας αγροτικός συνοικισμός εκείνης της εποχής και σε εκείνο το άγονο σημείο γίνεται μία κωμόπολη, διαρκεί πολλά χρόνια. Το 70 μ.Χ. αυτή η κωμόπολη ή μεγάλο χωριό ή ότι άλλο ήτανε, είχε περάσει κάποια χρονάκια μέχρι να μπορέσει να φιλοξενήσει κόσμο.

Γράφεις:
2. Το κείμενο χρονολογείται στον 3ο-4ο αιώνα, δηλαδή τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τα γεγονότα που εξιστορεί. Τα βαφτίσια είχαν μεγάλη ευχέρεια χρόνου.

Συνομωλογήσανε δηλαδή οι συγγραφείς, και γράψανε ένα κείμενο, όπου θα υπήρχε αναφορά πόλεως Ναζαρέτ; Με ποιό σκοπό, να αντικρούσουνε τις κατηγορίες ότι κάποτε θα εμφανιστούνε κάποιοι που θα αμφισβητούνε την ιστορικότητα της πόλης;

Γραφεις:
Όπως ξεκάθαρα βλέπεις, η αναφορά της Wikipedia είναι αποστασιοποιημένη. Παρουσιάζει όλες τις απόψεις αλλά δεν αποφαίνεται και δεν λαμβάνει θέση. Άλλωστε δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Δηλαδή αν βρω μια άλλη εγκυκλοπαίδεια που υποστηρίζει κάτι άλλο τι θα κάνουμε;

Αν βρεις μία άλλη εγκυκλοπαίδεια, θα βρω και εγώ μία όπου θα παίρνει και αυτή θέση και αυτή η κουβέντα θα συνεχιστέι επ' άπειρον.

Γράφεις:
Το πρόβλημα και η διαφωνία μας δεν είναι στο που τελικά βρισκόταν η Ναζαρέτ αλλά στον αν υπήρξε ποτέ (και οπουδήποτε) πόλη που εξ' αρχής ονομάστηκε Ναζαρέτ. Πίσω από αυτά κρύβεται το σύμπλεγμα των γνωστών προσώπων της κ.δ., η άμμωμος σύλληψη κλπ.

Σου έφερα για παράδειγμα την Αρχαία Πέλλα, γιατί δίπλα υπάρχει και ένα χωριό που το λένε Νέα Πέλλα. Δεν είναι μήπως συνηθισμένο φαινόμενο να υπάρχει η νέα πόλη δίπλα στον αρχαίο συνοικισμό; Το ότι υπάρχει εκεί σήμερα μία πόλη με 120 000 κόσμο και λέγεται Ναζαρέτ είναι τελείως τυχαίο;
Ποιός μου λέει εμένα ότι τα ερείπια της συναγωγής που ψάχνουνε κάποιοι δεν έιναι θαμμένα κάτω απο το σύγχρονο τζαμί, όπως συμβαίνει και με το τέμενος του Ομάρ, που κτίστηκε ακριβώς απο πάνω απο το Ναό του Σολωμώντα, για να δηλώσει έτσι την επικυριαρχία του Ισλάμ.
Ο νεολιθικός συνοικισμός που έχει βρεθεί εκεί κοντά είναι τυχαίος και αυτός.
Aναφέρουνε αυτοί που αμφισβητούνε την ιστορικότητα της Ναζαρέτ ότι δεν αναφέρεται στο Ταλμούδ. Και απο εκεί εξάγουνε το συμπερασμα ότι και ο Χριστός είναι αμφισβητησήμου ιστορικότητας.
Το ότι το Ταλμούδ αναφέρει τον Χριστό, όπως τον αναφέρει, δεν λέει σε αυτούς τίποτα;

Γράφεις:
Πάντως απ' ότι βλέπω (κι εδώ σε παραδέχομαι) έχεις αποπροσανατολίσει εντελώς την κουβέντα και συνεχίζεις τεχνιέντως να κάνεις γαργάρα τα ερωτήματα που σου έχουν τεθεί. Το έχεις γυρίσει σε δρακονιανούς, εξωγήινους από το Μ του Λαγού και ισοπεδώνεις τα πάντα επειδή καλέ μου τελικά ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. Βάζεις την Ναζαρέτ στο ίδιο σακί με τη Μακεδονία, Αίγυπτο, Βαβυλώνα κλπ, ψάχνωντας απεγνωσμένα ψεγάδια που απλά σε κάνουν να φαίνεσαι ακόμη πιο διάτρητος κι εκτεθημένος απ' όσο φαίνεσαι. Αν δεν έχεις χρόνο να απαντήσεις, το δέχομαι. Τουλάχιστον δώσε μια εξήγηση για τη συστηματική γαργαρίαση που έχεις πάθει.

Εγώ φέρνω παραδέιγματα, αν και παρατραβηγμένα, αλλά πάντως παραδείγματα ιστοριολογικά και αρχαιολογικά, γιατί η κουβέντα στράφηκε στην αρχαιολογία και το παίζουμε τώρα ιστορικοί. Όμως δεν πήγα την κουβέντα τόσο οφσάϊντ, όπως εσύ, που πετάς ένα "άμμωμος σύλληψη".

@ think_Math

Επιμένεις να αναφέρεσαι στο παράλληλο σύμπαν και μάλιστα μας λές ότι όποιος πάει στο παρελθόν, θα το παρακολουθεί απο ένα παράλληλλο σύμπαν. Ξέρεις πολλούς τρόπους να παρακολουθείς παράλληλα σύμπαντα; Για πες μου και μένα κανέναν.

Αν εσύ δε θέλεις να παραδεχτείς το ότι το παρελθόν μπαίνει σε ένα ψυγείο, τότε εντάξει.

Η κβαντομηχανική ούτε μας "έκατσε", ούτε "δεν μας έκατσε". Δεν κάθισα εγώ να προσπαθήσω να αποδείξω ότι δεν υπάρχει Θεός επειδη δεν υπάρχει ο Δαίμων του Laplace. Σου εξήγησα ότι ο Θεός δεν είναι άχρονος παρατηρητής, αλλά δημιουργός και δεν τον αποτρέπει ο μη ντετερμινισμός να ξέρει το μέλλον, γιατί το μέλλον Αυτός το δημιουργεί, ή καλύτερα το έχει ήδη δημιουργήσει.

Ο ορισμός της λογικής όπως δίνεται απο ερευνητές πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη, όπως ο J.R. Searle απέχει πολύ απο τον δικό σου. Πάντως το ότι οι άνθρωποι έχουνε ψυχή και ως εκ τούτου είναι έλλογα όντα και όχι άλογα όπως τα ζώα, δεν το λέω εγώ το λέει η βίβλος εδω και 3000 χρόνια.

Όσο για το χάος, θα θελα να μου θυμήσεις σε ποιόν τόμο του Landau βρίσκεται γιατί το ξέχασα.

@ Trainman

Εσύ το βρίσκεις σωστό ή λάθος, να κρατάς μόνο τα αυτούσια λόγια του Χριστού για την αλήθεια, πάνω σε τέτοια δύσκολα ζητήματα;

quote:

---

Δεν είναι μήπως συνηθισμένο φαινόμενο να υπάρχει η νέα πόλη δίπλα στον αρχαίο συνοικισμό; Το ότι υπάρχει εκεί σήμερα μία πόλη με 120 000 κόσμο και λέγεται Ναζαρέτ είναι τελείως τυχαίο;
Ποιός μου λέει εμένα ότι τα ερείπια της συναγωγής που ψάχνουνε κάποιοι δεν έιναι θαμμένα κάτω απο το σύγχρονο τζαμί,

---

Όχι, δεν είναι απαραίτητα συνηθισμένο. Σου θυμίζω τις πόλεις Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Έφεσο, Νέα Καλλικράτεια, Νέα Απολλωνία, Νέα Μουδανιά κλπ που αποτελούν πόλεις που δημιούργησαν Έλληνες πρόσφυγες της Τουρκίας. Φυσικά απέχουν μερικές... εκατοντάδες χιλιόμετρα από τις αρχικές...

Τα ερείπια μπορεί να είναι θαμμένα αλλού, όμως μέχρι τότε κι εσύ ο ίδιος συμβάλλεις στη σύγχυση γιατί πιστεύεις πως ντε και καλά πρέπει να βρεθει μια πόλη που τη λένε Ναζαρέτ και υπήρχε από τα χρόνια του Ιησού. Οπότε τι κάνουμε; Ψάχνουμε... μήπως είναι εκεί; μήπως εδώ; ψάξτε, ψάξτε κάπου κάτι θα βρεθεί...

Επίσης ξεχνάς την επισήμανσηεπιχείρημα που σου παρέθεσα πως στο συγκεκριμένο σημείο όπου εικάζεται ότι βρισκόταν η Ναζαρέτ, υπήρχε νεκρόπολη. Καθώς οι εβραίοι ΠΟΤΕ δεν έμεναν ούτε πάνω, ούτε καν κοντά σε νεκροπόλεις (θεωρούσαν τους νεκρούς "μιαρρούς"), είναι ΑΠΙΘΑΝΟ να έχτιζαν ολόκληρη πόλη πάνω από χώρο ταφής.

Lux e tenebris

quote:

---

Επιμένεις να αναφέρεσαι στο παράλληλο σύμπαν και μάλιστα μας λές ότι όποιος πάει στο παρελθόν, θα το παρακολουθεί απο ένα παράλληλλο σύμπαν. Ξέρεις πολλούς τρόπους να παρακολουθείς παράλληλα σύμπαντα; Για πες μου και μένα κανέναν.

---

Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ κείμενο υπάρχει και στο σημείο που ανέφερα. Να αναφέρεις συγκεκριμένα στοιχεία ώστε να μην δημιουργούνται τζάμπα συζητήσεις.

Εξάλλου, και πρόσεχε καλύτερα το τι λες και γράφεις, ο Λουκάς αναφέρει ΑΥΤΟΥΣΙΟ το εδάφιο των ψαλμών που ανέφερες, και εκεί αφορά και ο σχολιασμός που έκανα. Επομένως, μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΟ!

Υποτίθεται, έτσι –ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ-ισχυρίζονται πολλοί χριστιανοί, ότι στην Θεία δόξα του Ιησού αναφέρονται ο 21ος, ο 44ος όπως και ο 71ος ή και ο 109ος ψαλμός (ή Αίνοι) που εσύ εντοπίζεις.

Ο ψαλμός 108 για παράδειγμα, είναι ΕΝΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ. Ο ψαλμός 109, είναι ένας ΨΑΛΜΟΣ ΚΑΤΑΡΑΣ, όπως και οι ψαλμοί 69 και 59. Υπάρχουνε ψαλμοί μακαρισμών, στοχασμών, θεοκρατικοί ψαλμοί, προσευχές και πάει λέγοντας.

Ευρύτερα, οι ψαλμοί (το μεγαλύτερο βιβλίο της Π.Δ. με 2461 εδάφια) αποτέλεσαν ωδές δοξολογίας, δεήσεως και ατομικού θρήνου του Εβραϊκού λαού. ΟΜΩΣ, σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 109 ΜΕ……….ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ!!!!!!!

Διάβασε Σαμουήλ ΟΛΟ ΤΟΝ 109 ΨΑΛΜΟ, και θα αναληφθείς πως καμία σχέση δεν έχει με τα όσα ΣΟΥ ΕΜΑΘΑΝ πως δήθεν εκεί περιέχονται…..

samuel1974:
«Αν μου επιτρέπεις μία συμβουλή: Διάβασε πρώτα τα κανονικά ευαγγέλια και την κανονική βίβλο και μετά ασχολείσαι με τα μη κανονικά και με τα απόκρυφα.»

Τα γνωρίζω πολύ καλύτερα από ότι μπορείς να φανταστείς…..

samuel1974:
«Ψάχνεις να βρεις αντίφαση μέσα στη βίβλο; δεν πρόκειται να βρεις. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η βίβλος είναι ο Λόγος του Κυρίου και ο Λόγος του Κυρίου είναι ο Χριστός.»

Αυτό λέει Σαμουήλ ο κάθε διαμαρτυρόμενος, ο κάθε ορθόδοξος, ο κάθε καθολικός, ο κάθε μορμόνος, ο κάθε μάρτυρας του Ιεχωβά και πάει λέγοντας!! Και όλοι αυτοί, εάν ερωτηθούνε, έχουνε δίκαιο έναντι των υπολοίπων…..

Κάτι καλύτερο δεν έχεις να μας πεις?

Η Παλαιά Διαθήκη, είναι μια ξεχωριστή θρησκεία. Η Καινή Διαθήκη, είναι μια δυτική εκδοχή του Μεσσιανισμού, που απλά θέλησε να βάλει στο χέρι την παράδοση των Ιουδαίων.

Θα τα δούμε όμως όλα ένα προς ένα.

Τελικά ρε Σαμουήλ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ?? ΠΟΥ αναφέρει άνθρωπε μου η Παλαιά Διαθήκη πως ο Μεσσίας θα είναι «θεάνθρωπος»??
ΠΟΥ κάνουν έστω και μια νύξη οι προφήτες ότι δύναται ποτέ ο Θεός να…….ενσαρκωθεί και να ατιμάσει επάνω σε έναν σταυρό??

Απαντήσεις ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ζητώ Σαμουήλ και όχι ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ και ετσιθελικές παρερμηνείες που τόσο εύκολα και αβίαστα μάθατε να αποδέχεστε ως «αλήθεια».

quote:

---

Πάντως το ότι οι άνθρωποι έχουνε ψυχή και ως εκ τούτου είναι έλλογα όντα και όχι άλογα όπως τα ζώα, δεν το λέω εγώ το λέει η βίβλος εδω και 3000 χρόνια.

---

Φυσικά! Μάλιστα μόλις το 1545 μ.α.χ.χ., δηλαδή πριν 461 χρόνια, στη Σύνοδο του Τρέντο η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε ότι και οι γυναίκες έχουν ψυχή, με τη συγκλονιστική πλειοψηφία των τριών μόλις ψήφων!

Lux e tenebris

Σε τελική ανάλυση, ίσως και να φοβούνται την ιδέα της αλήθειας, ίσως και να αρνούνται να αποδεχθούνε ότι τελικά, είναι τα θύματα μιας διαχρονικής πλάνης: της υφαρπαγής ενός συμβολισμού από τα δόντια του καθεστωτικού σχολαστικισμού.

Και τα λέμε όλα αυτά, καθώς σε αρχαιολογικό επίπεδο πάντοτε, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ και τους περίφημους «βασιλιάδες» της που εξιστορούνται στην Παλαιά Διαθήκη!

Το παρακάτω άρθρο, δίνει με έξοχο τρόπο την πλάνη και τον μύθο ξεκαθαρισμένα με το μάτι της επιστήμης.

Αρθρο της Δρ. Margreet Steiner του Leiden University, της Ολλανδίας, η οποία είναι (ή ήταν μέχρι πρόσφατα) επιτηρήτρια των ανασκαφών στην περιοχή.

"Η Ιερουσαλήμ του Δαβίδ: Φαντασία ή Πραγματικότητα". Δημοσιεύτηκε στο Biblical Archaeology Review, στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου του 1998

Επιλογές από το άρθρο

"Ας ακολουθήσουμε τα ίχνη της ιστορίας της Ιερουσαλήμ από την αρχή, όπως αποκαλύφθηκε από την αρχαιολογία.

Οι μοναδικές αποδείξεις από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3000-2300 BCE) είναι μερικοί τάφοι λαξευμένοι μέσα στους βράχους και ένα μικρό κτίσμα, πιθανόν βωμός, που ανασκάφτηκαν από τον Shiloh.

Από την Μέση Εποχή του Χαλκού (2300-2000 ΒCE) βρέθηκαν αρκετά αγροτικά χωριά κοντά στην Ιερουσαλήμ, κατά μήκος των ρεμάτων, αλλά η ίδια η τοποθεσία δεν είχε ακόμα κατοικηθεί. Ομως βρέθηκε ένα νεκροταφείο με 11 τάφους πάνω στο Ορος των Ελαιών.

Γύρω στο 1800 BCE κτίστηκε μία πόλη στον νοτιοανατολικό λόφο, που σήμερα είναι γνωστή ως "η Πόλη του Δαβίδ". Μερικά κομμάτια του γερού τείχους της πόλης βρέθηκαν από τους Kenyon και Shiloh καθώς και από άλλες ανασκαφές των αρχών του αιώνα (R.A.S. Macalister, Parker).
Η Ιερουσαλήμ της Μέσης Εποχής του Χαλκού μπορεί να χαρακτηριστεί ως το τοπικό κέντρο της οικονομικής δύναμης και εξ αυτού, πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική δύναμη.

Πολύ μικρή όμως για να υπάρχει ανεξάρτητα, οπότε πρέπει να ήταν επαρχία μίας πιο ισχυρής πόλης-κράτους. Παρόλο που το όνομα Ιερουσαλήμ (Rushalimmu) βρέθηκε σε επιγραφές πάνω σε αγγεία στην Αίγυπτο, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι ήταν μία σπουδαία πόλη. Στην πραγματικότητα, το όνομα δεν αναφέρεται ειδικά σε πόλη, θα μπορούσε να αναφέρεται σε μία περιοχή ή σε μία φυλή." (Όλα αυτά αιώνες πριν την λεγόμενη Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο, για την οποία ας σημειώσουμε ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ!!!!)

"Από το δεύτερο μισό της Μέσης Εποχής του Χαλκού (1700-1550 BCE) δεν έχουμε ούτε αρχαιολογικά ευρήματα ούτε αγγειοπλαστική. Για άγνωστους λόγους η πόλη απλώς έπαψε να υπάρχει μετά από περίπου 100 χρόνια….

Από την ύστερη εποχή του Χαλκού (1550-1200 BCE) μόνο κάποιοι τάφοι δηλώνουν την παρουσία ανθρώπων στην περιοχή. Σύμφωνα με τα γράμματα της Amarna του 14ου αιώνα, ένας οικισμός μπορεί να υπήρχε εκεί ως κέντρο ενός βασιλείου, αλλά δεν υπάρχουν ίχνη του πουθενά κοντά στην πηγή Gihon.

Στην Εποχή Ι του Σιδήρου (1200-1000 BCE), κατασκευάστηκε ένα σύστημα ταρατσών που ανασκάφτηκε από τον Kenyon και τον Shiloh, που αποτελείτο τουλάχιστον από 7 "σκαλοπάτια" που κατέβαιναν την πλαγιά του λόφου, οριοθετημένο στο νότιο μέρος από ένα γερό πέτρινο τείχος.
Πρέπει να ήταν δευτερεύον κτίσμα κάπου είδους οχυρού, που κτίστηκε με αρκετό κόπο. Δεν μπορεί να στέγαζε πολύ κόσμο, αλλά κυριαρχούσε στα πέριξ. Αν αυτή η ερμηνεία είναι σωστή, θα ήταν το μοναδικό οχυρωμένο κτίσμα από την Εποχή I του Σιδήρου στην περιοχή των λόφων.
Δεν ανακαλύφθηκαν απομεινάρια πόλης αυτής της περιόδου.

Αυτό αναγκαστικά αλλάζει την εντύπωση μας για την κατάσταση κατά την επόμενη περίοδο, την αρχή της Εποχής II του Σιδήρου, από το γεγονός ότι δεν υπήρχε πόλις εδώ για να την κατακτήσει ο κατά τα άλλα περίφημος Βασιλιάς Δαβίδ…….

Το κύριο μνημείο από την πρώιμη Εποχή ΙΙ του Σιδήρου, είναι η βαθμιδωτή πέτρινη κατασκευή (Stepped-Stone Structure). Αλλα ευρήματα αυτής της εποχής είναι αγγεία και κάποια άλλα χειροτεχνήματα.
(Λίγα κομμάτια πολυτέλειας από αυτήν την περίοδο είδαν το φως από την ανασκαφή του Shiloh: μία χάλκινη γροθιά που μπορεί να ανήκε στο άγαλμα ενός θεού -πιθανόν στην Χαναανίτικη θεότητα του Baal- και μέρος από ένα μεγάλο στάντ που τοποθετούσαν τα αγγεία που δείχνει έναν γενειοφόρο άντρα. Ο Eilat Mazar πρόσφατα προσπάθησε να συνδέσει αυτά τα ευρήματα με το παλάτι του βασιλιά Δαβίδ…..)

Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι υπήρχαν αμυντικά τείχη, οχυρώματα, δημόσια κτίρια και ακόμα ίσως και ένας ναός (του Baal;) στον οικισμό του 10ου αιώνα πΧ. Αυτό που λείπει από την αρχαιολογική έρευνα είναι τα σπίτια. Σε σύγκριση με τα ευρήματα από την προηγούμενη Μέση Εποχή του Χαλκού και τον μετέπειτα 7ο αιώνα πΧ, η διαφορά είναι εντυπωσιακή. Σε αυτές τις περιόδους ένα τείχος πόλης ήταν κτισμένο χαμηλά κάτω από την πλαγιά του λόφου για να προφυλάσσει το οικοδομικό τετράγωνο με τις κατοικίες που βρισκόντουσαν εκεί.

Από τις αρχές του 10ου πΧ αιώνα όμως, δεν έχουμε αρχαιολογικά ευρήματα ότι πολλοί άνθρωποι ζούσαν στην Ιερουσαλήμ, παρά μόνο ότι ήταν κάποιου είδους δημόσιο διοικητικό κέντρο…..

Επίσης πρόσφατα αμφισβητήθηκε η προηγούμενη χρονολόγηση των αγγείων αυτής της περιόδου, και υπάρχουν πολλοί επιστήμονες σήμερα που πιστεύουν ότι αυτά τα αγγεία χρονολογούνται προς το τέλος του 10ου πΧ αιώνα μέχρι και τις αρχές του 9ου. Αυτό μας απομακρύνει κι άλλο από την υποτιθέμενη εποχή που βασίλεψαν ο Δαβίδ και ο Σολομώντας.

Οπότε μένουμε χωρίς κανένα στοιχείο που να δείχνει ότι υπήρχε κάποια πόλη εδώ την εποχή της υποτιθέμενης βασιλείας τους….."

Κατά τα άλλα, κάποιοι παραξενεύονται όταν ακούνε πως η «πόλη Ναζαρέτ» είναι μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΗ!!!!!

Δεν υπαρχει καμμια αμφιβολια πως η πραγματικη ταυτοτητα του χριστου, δηλαδη το γεγονος οτι Ο ΙΔΙΟΣ ειναι ο σατανας και η εκκλησια ο οικος του σατανα, αποκαλυπτεται εντονα στα κειμενα του Δαυιδ.

"Οποιος γνωριζει δεν μιλα- οποιος μιλα δεν ξερει"

quote:

---

ΨΑΛΜΟΙ - 110o Κεφάλαιο

1 ΨΑΛΜΟΣ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΙΠΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΜΟΥ ΚΑΘΟΥ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΜΟΥ ΕΩΣΟΥ ΘΕΣΩ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ ΥΠΟΠΟΔΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΔΩΝ ΣΟΥ

2 ΕΚ ΤΗΣ ΣΙΩΝ ΘΕΛΕΙ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΡΑΒΔΟΝ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΣΟΥ ΚΑΤΑΚΥΡΙΕΥΕ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΣΟΥ

3 Ο ΛΑΟΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΣΟΥ ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΩ ΑΥΤΟΥ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΕΙΣ ΣΕ ΩΣ ΔΡΟΣΟΣ Η ΕΞΕΡΧΟΜΕΝΗ ΕΚ ΤΗΣ ΜΗΤΡΑΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

4 ΩΜΟΣΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΕΤΑΜΕΛΗΘΗ ΣΥ ΕΙΣΑΙ ΙΕΡΕΥΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ

5 Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΑΥΤΟΥ

6 ΘΕΛΕΙ ΚΡΙΝΕΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΘΝΕΣΙ ΘΕΛΕΙ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΓΗΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΚΕΦΑΛΗΝ ΔΕΣΠΟΖΟΝΤΟΣ ΕΠΙ ΠΟΛΛΩΝ ΤΟΠΩΝ

7 ΘΕΛΕΙ ΠΙΕΙ ΕΚ ΤΟΥ ΧΕΙΜΑΡΡΟΥ ΕΝ ΤΗ ΟΔΩ ΑΥΤΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΥΨΩΣΕΙ ΚΕΦΑΛΗΝ

---

"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ."

Συνωμοσιολογία

Με τον όρο θεωρία συνωμοσίας αναφερόμαστε σε κάθε θεωρία η οποία ερμηνεύει ένα γεγονός ή μια σειρά από γεγονότα ως αποτέλεσμα της συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης ενός ατόμου ή μιας ομάδας ανθρώπων ή υπηρεσιών ή Πολιτικής παράταξης ή Κυβερνήσεων ή Συνασπισμών ή του ΕΞΩΓΗΙΝΟY παράγοντα.

Wikipedia

Ρε Σαμουήλ, κάτι πιο έξυπνο ως ΥΠΕΚΦΥΓΗ δεν μπόρεσες να σκεφτείς?

Τελικά, ΤΙ έχεις άνθρωπε μου ως ατράνταχτα στοιχεία?

1)Πόλη Ναζαρέτ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ-

2)Η Ιερουσαλήμ σε καμία περίπτωση δεν είχε την «λάμψη» που παρουσιάζεται-

3)Εξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ-

4)Τους «12 μαθητές» ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ, πλην της Κ.Δ.-

5)Την ύπαρξη του Ιησού (της Κ.Δ.) καμία ιστορική πηγή δεν την βεβαιώνει-

Περαιτέρω, ο Μεσσίας κατά τους Εβραίους προφήτες θα είναι ένας ΘΝΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (και όχι «θεάνθρωπος»)-Η καταγωγή του θα έπρεπε να προέρχεται από ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΣΠΕΡΜΑ (και όχι από…τον κρίνο)- Αποτελεί μέγιστη ύβρη για την Ιουδαϊκή Θεολογία ότι δύναται ποτέ να ατιμαστεί ο ίδιος ο Θεός επάνω σε έναν ξύλινο σταυρό (που τελικά δεν ήταν σταυρός αλλά ένα “Τ”……).

Ρε Σαμουήλ, εάν δεν αποτελούν όλα αυτά μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ κατά της ανθρωπότητας, ώστε να υποταχθεί η ελεύθερη βούληση στην δήθεν τελειωμένη συζήτηση/αναζήτηση ως προς το άγνωστο Θείο, τότε τι είναι συνομωσία?

Στην αρχή πιάστηκες από θεωρίες κινούμενες στις παρυφές του mainstream

αλλα τώρα…

ξεπέρασες τα όρια της συνωμοσιολογικής υστερίας…
και πηγαίνεις παραπέρα

Δε θα σε ακολουθήσω

Που είναι η ΝΑΖΑΡΕΤ οοεεοο ?

Τι έγινε ρε Σαμουήλ, σας τελείωσαν οι….σφαίρες????

Καλά, 1700 χρόνια λέτε, λέτε και ξαναλέτε την ίδια ιστορία, 1700 χρόνια προσκυνάτε την ιστορία και την προέλευση ενός Μεσσία που……ούτε καν να υπερασπιστείτε δεν μπορείτε??

Τελικά ρε Σαμουήλ, σε ΤΟΣΟ ΛΕΠΤΟ ΠΑΓΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΣΑΣ?

Αντε, ας αφήσουμε τα αρχαιολογικά ευρήματα στην άκρη, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο πως ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ, αλλά, τουλάχιστον στο επίπεδο των προφητειών άνθρωπε μου, ΟΥΤΕ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ???

ΠΟΥ αναφέρεται ρε Σαμουήλ πως ο Μεσσίας θα είναι «θεάνθρωπος» και όχι απλός θνητός?

ΠΟΥ ξεκαθαρίζουνε οι προφήτες πως δύναται να ενσαρκωθεί και να ατιμαστεί ο Θεός επάνω σε έναν γελοίο ξύλινο σταυρό?

Ξέρεις κάτι φίλτατε, δεν ζητάς καμιά βοήθεια από τους συνδαιτυμόνες σου καλύτερα? Δεν είναι κακό, δεν σου βγαίνει αυτό που φαντάστηκες και σου έμαθαν να πιστεύεις, και είναι επόμενο να σου φαντάζει ως «απίστευτο».

ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ ΤΟΥ 1ου αιώνα μ.Χ.

«Παρά τον εξελληνισμό γενικά της περιοχής και την πιθανότητα το ότι τα ελληνικά ήταν γνωστά σε πολλούς ανθρώπους, είναι πιθανό το ότι η Ναζαρέτ έμεινε μια συντηρητική Ιουδαϊκή πόλη. Μετά τον πόλεμο των Ιουδαίων με τους Ρωμαίους το 66-70 μ.Χ. ήταν απαραίτητος ο επαναποικισμός με Ιουδαίους Ιερείς και οικογένειες. Τέτοιες ομάδες θα εγκαθίσταντο σε μη αναμιγμένες πόλεις, δηλαδή σε πόλεις χωρίς Εθνικούς. Σύμφωνα με μια επιγραφή που βρέθηκε το 1962 στην Καισάρεια Marittima οι ιερείς της τάξης του Elkalir έθεσαν ως σπίτι τους την Ναζαρέτ. Αυτή, είναι η μόνη γνωστή αναφορά της αρχαιότητας στην Ναζαρέτ, εκτός των αναφορών των Χριστιανικών πηγών...

Μερικοί μελετητές έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι η Ναζαρέτ ήταν μια φανταστική επινόηση των πρωτοχριστιανών· η επιγραφή όμως από την Καισάρεια Marittima αποδεικνύει το αντίθετο» (Πηγή: Paul Barnett, Behind the Scenes of the New Testament, IVP:1990, σελ. 42 - http://www.geocities.com/metagetics/Nazareth.html)

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ

Ακόμη και ο Ιουδαιο-χριστιανός ιστορικός Ηγήσιππος (τέλος του 2ου αιώνα) μαρτυρεί αυτούς τους πλησίον εις τους συγγενείς του Κυρίου όταν μιλά για ένα διωγμό των Χριστιανών από τον αυτοκράτορα Δομητιανό (81 - 96 μ.Χ.) και αυτά τα γραπτά σημειώνονται από τον Ευσέβιο (4ος αιώνας μ.Χ.) στην εκκλησιαστική του Ιστορία (ΙΙΙ, 19.20, 1-6). Ο Ιούλιος ο Αφρικανός (250 μ.Χ.) αναφέρει πως οι ακόλουθοι του Ιησού ήταν ζηλωτές στο να κρατούν ζωντανή την μνήμη των πατέρων τους (ένα εδάφιο σημειωμένο από τον Ευσέβιο εις την εκκλησιαστική ιστορία του Ι,7, 13-14). Κατά την διάρκεια του διωγμού της Μικρά Ασία του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251) ένας χριστιανός μάρτυρας, ο Κώνων, οδηγήθηκε σε δίκη και διαμαρτύρεται εις τον δικαστή: «Είμαι από την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, είμαι ακόλουθος του Ιησού εις τον οποίο δίδω λατρεία από την εποχή των προπατόρων μου». Τα απόκρυφα γραπτά επίσης μεγαλύνουν αυτή την άποψη του πλησίον εις τους συγγένειας του Κυρίου. Συγκεντρώνουν τις προφορικές παραδόσεις της πρώτης Εκκλησίας, για την οικογένεια του Ιησού, ιδίως για τα παιδικά του χρόνια, την καθημερινή ζωή της Μαρίας και του Ιωσήφ με τον Ιησού ανάμεσά τους.

Εξαιτίας της Ναζαρέτ «ο Χριστός ονομάσθηκε Ναζωραίος και από τον οποίο, εμείς που σήμερα ονομαζόμαστε Χριστιανοί, άλλοτε μας ονόμασαν Ναζωραίους» (Ευσέβιος της Καισαρείας, αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.)

Ο Ιώσηπος φαίνεται να καταγράφει μια στρατιωτική επιχείρηση που πέρασε από αυτή την περιοχή και ποτέ δεν έκανε λόγο για ένα μικρό ανάχωμα στον δρόμο που δεν είχε σημασία για την επιχείρηση. Αυτό είναι με δυσκολία απόδειξη για οτιδήποτε. (Πηγή: Φραγκισκανική αναφορά http://christusrex.org/www1/ofm/san/TSnzarc2.html)

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΝΑΖΑΡΕΤ

Ο Δρ. Nakhle Bishara, Ιατρικός Διευθυντής του Νοσοκομείου της Ναζαρέτ, ήθελε από παλιά να χτίσει ένα κέντρο επισκεπτών στην Ναζαρέτ που να εστιάζεται στην ζωή του Ιησού Χριστού. Με οδηγό το αρχαιολογικό προφίλ, ο Δρ. Bishara κάλεσε το CSEC (1) ώστε να ενσωματώσει το όραμά της για ένα αυθεντικό χωριό του 1ου αιώνα μ.Χ., στο προτεινόμενο κέντρο επισκεπτών. Το CSEC με συμβόλαιο έγινε ο ακαδημαϊκός σύμβουλος του έργου που παραχώρησε την βασική έρευνα για την δημιουργία μιας εικόνας της ζωής μιας πόλης της Γαλιλαίας του πρώτου αιώνα μ.Χ....

Η μεθοδολογική βάση της έρευνας βασίστηκε πρωτογενώς πάνω σε λόγιες και αρχαιολογικές πηγές, όπως επίσης και δευτερογενώς πάνω σε εθνογραφικές και ανθρωπολογικές μελέτες. Ένα σύστημα τεσσάρων σταδίων Α, Β, Γ, Δ, βαθμολόγησης εφαρμόσθηκε σε όλα τα στοιχεία ώστε να εξασφαλισθεί η ιστορική τους ακρίβεια. (Πηγή: http://www.uhl.ac/NazarethVillage/nazareth.html)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑΖΑΡΕΤ

Ανασκαφές στην Ναζαρέτ (Πηγή: http://www.geocities.com/metagetics/Nazareth.html)

Παρά την σκοτεινότητα της Ναζαρέτ, η αρχαιολογία έχει επιβεβαιώσει πως το χωριό αυτό ήταν κατοικημένο από τον 7ο αιώνα π.Χ., παρόλο που έζησε μια επανίδρυση τον 2ο αιώνα π.Χ. (A Marginal Jew--Rethinking the Historical Jesus, vol. 1, John P. Meier, Doubleday: 1991, σσ.300-301) (Πηγή: Meyers and Strange, Archeology, the Rabbis, and Early Christianity, Abingdon:1981. σσ.56-57)

Τι βεβαιότητα υπάρχει γύρω από την Ναζαρέτ του 1ου αιώνα μ.Χ.; Στους πρώτους 2 αιώνες μ.Χ. η Ναζαρέτ ήταν ένα μικρό χωριό χτισμένο πάνω σε βραχώδες έδαφος, σε μια κοιλάδα μακριά από τις εμπορικές οδούς [αυτό πριν ανακαλυφθεί η Σάραπη]... Δύο ανασκαφές, μια από τον ther P. Viaud και η άλλη από τον Bagatti οδήγησαν στην ανακάλυψη της γνήσιας περιοχής του ευαγγελισμού της Παναγίας και το μέρος όπου ο Ιησούς συνήθιζε να μεγαλώνει... ευρήματα επιγραφών ήσαν οι χονδρές μαρτυρίες μιας Ιουδαϊκής λατρείας της Παναγίας από τα πρώτα χρόνια» (Galyaah Cornfeld, Archaeology of The Bible Book by Book, NY: Harper and Row 1976, σελ. 284) Μερικές από αυτές τις επιγραφές πηγαίνουν πίσω στο μισό του 1ου αιώνα π.Χ. και αναγνωρίζουν το μέρος ως το σπίτι της παιδικής ηλικίας του Ιησού (Πηγή: http://www.geocities.com/metagetics/Nazareth.html)

Ο δρόμος στο κέντρο της πόλης οδηγεί στην μεγάλη βασιλική του ευαγγελισμού που χτίσθηκε από τους Ρωμαίους Καθολικούς και διατηρεί ως Αγία Τράπεζα την σπηλιά του 1ου αιώνα μ.Χ. που ήταν το σπίτι της Παναγίας και τα θεμέλια της είναι χτισμένα πάνω σε απειράριθμα σπήλαια - κατοικίες. Έχουν ένα μικρό αρχαιολογικό Μουσείο με κειμήλια που βρέθηκαν εκείνη την περίοδο. Πάνω στον λόφο υπάρχει η Εκκλησία του Ιωσήφ που χτίσθηκε πάνω σε σπήλαια που ισχυρίζονται πως χρησιμοποιούνται ως ξυλουργεία. Διασχίζοντας τον δρόμο βρίσκεται ο ξενώνας από τις Αδελφές της Ναζαρέτ που είναι χτισμένος πάνω σε ένα τάφο του 1ου, ή πιο πριν αιώνα, με μια μεγάλη κυλιόμενη πέτρα ακόμη στην θέση της. Ένα «τετράγωνο πιο κάτω» η Ελληνική Εκκλησία στην αγορά είναι κτισμένη δίπλα από την αρχαία συναγωγή όπου ο Ιησούς διάβασε την Τορά και από όπου θέλησαν να τον πετάξουν κάτω από τον λόφο που ήταν χτισμένη η πόλη (Πηγή: http://www.answering-islam.org/Bible/nazareth.html, γράμμα από τον Mayer της Ναζαρέτ)

Η Ναζαρέτ ήταν μικρή, με δύο ή τρεις πατριές που ζούσαν σε 35 σπίτια που ήταν διεσπαρμένα σε 2.5 εκτάρια, είπε ο Pfann. Τα σπίτια αργότερα ισοπεδωθήκαν από επιδρομείς: ότι απομένει είναι σπήλαια των θεμελίων, δεξαμενές και σιλό που ανακαλυφθήκαν σε ανασκαφές το 1950 κατά την διάρκεια της αναδόμησης της Εκκλησίας του Ευαγγελισμού.

Καθώς ο Pfann περπατούσε κατά μήκος των ανώμαλων πεζουλιών του Νοσοκομείου της Ναζαρέτ νωρίτερα κατά την διάρκεια αυτού του έτους, έπεσε πάνω σε ένα αρχαίο θεμέλιο, όπου χρησίμευε για την παραγωγή κρασιού· ένα επίπεδο μήκους κρεβατιού ήταν κομμένο μέσα στον ασβεστόλιθο όπου συνθλίβονταν τα σταφύλια· σε μια δεξαμενή κατώτερα γίνονταν η συλλογή των τρεχούμενου χυμού (Πηγή: Πανεπιστήμιο των Αγίων Τόπων, Νέα ανασκαφή ρίχνει φως στα παιδικά χρόνια του Ιησού, Δεκέμβριος 1997, Karin Laub, http://www.csec.ac.uk/nazareth.html )

Η Εκκλησία της Συναγωγής βρίσκεται πάνω από το νοτιότερο τέλος του αρχαίου χωριού. Εξετάζοντας το χώρο που καταλαμβάνονταν από την εκκλησία του 1730, το έξωθεν περίγραμμα της εκκλησίας των σταυροφόρων έγινε πιο καθαρό. Στο βορειότερο μέρος του ναού οι σταυροφόροι άφησαν την βραχώδη ανύψωση της σπηλιάς και μεταξύ δύο πίλαστρων έφτιαξαν μια σκάλα προς το ιερό. Οι ανασκαφές του 1955 αποκάλυψαν το σχέδιο του Βυζαντινού ναού. Προσανατολισμένο όπως και αυτό των σταυροφόρων, είχε 3 σηκούς, με μια γυναικεία μονή στο νότο και ένα atrium στα δυτικά. Ήταν 40μ. μήκος. Σκάβοντας κάτω από την Βυζαντινή κατασκευή οι φραγκισκανοί αρχαιολόγοι βρήκαν σοβατισμένες πέτρες με σύμβολα και επιγραφές, που βεβαίως αποτελούσαν το μέρος ενός προϋπάρχοντος κτηρίου στο μέρος της ανασκαφής.

Η συναγωγή

Τα υπολείμματα που βρέθηκαν κάτω από το Βυζαντινό οικοδόμημα οδήγησαν τους Φραγκισκανούς αρχαιολόγους να συμπεράνουν το ότι πριν αυτή την περίοδο οι Χριστιανοί είχαν κατασκευάσει ένα μέρος λατρείας σε αυτό το σημείο. Οι ανασκαφές επίσης έφεραν στο φως μια πρώιμη πηγή βαπτίσματος, ένα μωσαϊκό πάτωμα και ένα σύνολο επτά σκαλοπατιών που οδηγούσαν κάτω στο σπήλαιο. Δίπλα από το μνημείο, στα δυτικά του, ακόμη ένα σπήλαιο μεταμορφώθηκε σε ένα μέρος αφιέρωσης.

Αυτό το σπήλαιο, γνωστό ως του διακόνου Κώνων (από το όνομα που ήταν χαραγμένο σε ένα μωσαϊκό που βρέθηκε εκεί), αποκάλυψε όχι μόνο μερικά γραφήματα στους τοίχους αλλά και ένα διακοσμημένο σοβά. Τέσσερα ή έξι στρώματα σοβά κάλυπταν τους τοίχους. Ευτυχώς στο τρίτο στρώμα του σοβά οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα νόμισμα των μέσων του 4ου αιώνα. Ο βαθύτερος σοβάς ανήκει στα πρώιμα κτήρια του χώρου, πάντοτε νωρίτερα των μέσων του 4ου αιώνα. Οι διακοσμημένοι και σοφαντισμένοι τοίχοι παρίσταναν λουλούδια και φυτά τα οποία ο Frs Bagatti και ο Testa αναγνωρίζουν ως αλληγορικές αναπαραστάσεις του παραδείσου, αυτή την φορά ενός ανώνυμου μάρτυρα που τύχαινε τιμής στον χώρο. Μια μεγάλη εγγράμματη επιγραφή, βαμμένη στα κόκκινα, λέει: «Κύριε, Χριστέ, βοήθησε την δούλη σου Βαλέρια.. και δώσε την νίκη επί του πόνου.. Αμήν». Άλλα γραφήματα είναι μεγάλες μαρτυρίες για την χριστιανική αφιέρωση πριν τις σταυροφορίες. Μία από αυτές λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθησε τον Geno και τον Ελπίσιο, Αχιλλέα, Ελπίδιο, Παύλο, Αντώνιο... δούλους του Ιησού»

Επιπλέον, αρχιτεκτονικά στοιχεία και διακοσμήσεις υποθέτουν την κατασκευή ενός «δημόσιου» κτιρίου, που οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν με μια εκκλησία - συναγωγή. Ανάμεσα σε αυτά τα αρχαιολογικά κατάλοιπα οι αρχαιολόγοι βρήκαν διάφορα γραφήματα, ανάμεσα στα οποία ένα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Λαξευμένο στην βάση μιας κολώνας εμφανίζονται τα γράμματα ΧΕ ΜΑΡΙΑ (Χ(αι)ρε Μαρία). Φέρνοντας στην μνήμη τον χαιρετισμό του Αγγέλου στην Παρθένο Μαρία, αυτή η επιγραφή είναι η αρχαιότερη που είναι γνωστή σε εμάς. Γράφτηκε πριν την Σύνοδο της Εφέσου (431) όπου η λατρεία της Παναγίας έλαβε την πρώτη παγκόσμια ώθηση. Άλλα γραφήματα, που όλα με ζήλο διαφυλάσσονται στο διπλανό μουσείο, επιβεβαιώνουν την αφιέρωση του μνημείου εις την Παναγία. Ένα στην αρμενική γράφει «όμορφο κορίτσι» (αναφερόμενο εις την Παναγία) και ένα άλλο στα Ελληνικά αναφέρει «στο άγιο μέρος της Π(αναγίας) έγραψα» (Πηγή: Ανασκαφές στην Ναζαρέτ, Ναζαρέτ, το χωριό του Ιησού, Παναγία και Ιωσήφ, Franciscan cyerspot, http://christusrex.org/www1/ofm/san/TSnzarc2.html)

Τον Νοέμβριο του 1996 ο Stephen Pfann του Κέντρου Μελέτης του Πρώιμου Χριστιανισμού (Center for the Study of Early Chistianity - CSEC) αναγνώρισε ένα αρχαίο πιεστήριο κρασιού και αγροκτήματα στα χώματα του νοσοκομείου της Ναζαρέτ και στο έδαφος δίπλα από αυτό. Θραύσματα αγγείων βρέθηκαν στα εδάφη και χρονολογούνταν σε διάφορους περιόδους, από την πρώιμη μέχρι την αργότερη ρωμαϊκή περίοδο.

Μια αρχαιολογική εξερεύνηση του εδάφους που κείτονταν δίπλα από το Νοσοκομείο της Ναζαρέτ έγινε τον Φεβρουάριο από τους Ross Voss, R. Michael Rapuano, Stephen Pfann, και Jan Karnis, όλοι του CSEC. Δύο ξεχωριστές περιοχές αναγνωρίσθηκαν που περιγράφονται από τον τύπο του εδάφους που βρέθηκε εκεί.

Η πρώτη περίοδο της ανασκαφής έλαβε μέρος στις 22 Απριλίου μέχρι στις 6 Μαΐου 1997 κάτω από την επιτήρηση του CSEC και κάτω από την συμβαλλόμενη διεύθυνση του Ross Voss και του Stephen Pfann. Επόμενες περίοδοι ανασκαφών πραγματοποιήθηκαν κάθε άνοιξη από τότε, με μια πρόσθετη μικρή περίοδο τον Οκτώβριο του 1998.

Περιοχή: Η νότια και ανατολική πλαγιά του υψώματος κάτω από το νοσοκομείο. Τα διαζώματα ήταν κτισμένα πάνω από μια πέτρινη πλαγιά. Αυτή είχε κοπή νωρίτερα από επιφανειακές λατομήσεις που φαίνεται, κυρίως, ότι σχεδιάστηκαν στο να σχηματίσουν επίπεδες πλατφόρμες για τα κτήματα και για να παρέχουν πέτρα για οικοδομήματα ή για πέτρινους πύργους. Οι πέτρινοι τοίχοι ήταν χτισμένοι από ωοειδή τμήματα ασβεστόλιθου μεγέθους αμερικάνικης μπάλας ποδοσφαίρου και μικρότερα. Η ανώμαλη επιφάνεια τις κάθε πέτρας υπέδειχνε ότι αυτές δεν κουβαλήθηκαν από κοντινούς ξεροπόταμους (πέτρες που συνήθως έχουν μικρότερη επιφάνεια). Αυτό σημαίνει πως πιθανότατα οι πέτρες λατομήθηκαν και λαξεύτηκαν από ένα το ντόπιο ασβεστόλιθο με εργαλεία κρούσης (ίσως σφυριά και τσεκουράκια).

Τα διαζώματα εδώ είναι σε φτωχή κατάσταση συντήρησης οφειλόμενη, κατά μέρος, στον τύπο των πέτρινων τοίχων που κατασκευάστηκαν. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι τα διαζώματακατασκευάστηκαν φτωχά ή με λίγη φροντίδα, όπως οι ακόλουθοι παράγοντες μαρτυρούν: (1) Σπουδαία προσπάθεια ασκήθηκε στο να γίνει η επιφάνεια της πέτρας επίπεδη για το χτίσιμο του κάθε διαζώματος. (2) Φροντίδα λήφθηκε να παραχθεί ένα ομοιογενές ωοειδές σχήμα και μέγεθος στις πέτρες. Αυτό εξασφάλιζε μια ορισμένη ομοιογένεια στην κατασκευή του τοίχου των διαζωμάτων όπως επίσης και ένα ομοιόμορφο διάστημα μεταξύ των πετρών ώστε να αφεθεί κατάλληλος αερισμός και αποστράγγιση του εδάφους του ίδιου του διαζώματος - κτήματος.

Τέτοιοι τοίχοι που φτιαχτήκαν από πέτρες που ταίριαζαν μεταξύ τους κατά τον αυτό τρόπο τείνουν να χρειάζονται περισσότερη συντήρηση από αυτούς με πέτρες που κόβονται και ταιριάζονται (όπως σε ένα «υγρό αγρόκτημα»). Αυτό θα μπορούσε να δείξει ότι ο τύπος του αγροκτήματος που υπήρχε εδώ ήταν ένα μη αρδευτικό «στεγνό αγρόκτημα». Αυτός ο τύπος αγροκτήματος κείτεται πάνω σε βρόχινα ύδατα και υγρασία που συμπληρώνεται από χειρονακτική ενυδάτωση με νερό της βροχής. Το βρόχινο νερό με κανάλια διοχετεύονταν σε μικρές λιμνούλες (και ίσως σε δεξαμενές;) που βρέθηκαν ανάμεσα στα διαζώματα.

Το έδαφος των διαζωμάτων (μόνο τμήματα σώζονται) φαίνεται, σε αυτό το πρώιμο στάδιο της μελέτης μας, ότι στρώθηκαν με χώμα δύο τουλάχιστον ειδών (όπως σημειώθηκε και σε διαζώματα αγροκτημάτων γύρω από την Ιερουσαλήμ - του G. Edelstein). Ο μέσος όρος του βάθους του εδάφους στο μεγαλύτερο τμήμα αυτής της περιοχής είναι σχετικά ρηχό. Αυτό δείχνει ότι τα σταφύλια ήταν το κύριο φυτό για καλλιέργεια σε αυτά τα διαζώματα. Όμως ορισμένα διαζώματα ήταν αρκετά βαθιά ώστε να καλλιεργηθούν ελαιόδεντρα και ορισμένα από αυτά ακόμη ζουν μέχρι σήμερα.

Κλασσικά χωράφια του στεγνού αγροκτήματος θα ήταν ελαιόδεντρα, σταφύλια, σύκα, αμύγδαλα, σιτάρι και κριθάρι.

Αξιοσημείωτες κατασκευές στο χώρο: πρέσα κρασιού, βάση παρατηρητηρίου, λιμνούλες με κανάλια, πεζούλια αγροκτημάτων και λατομείο πέτρας. 1 σωληνωτό τύμπανο για το σπάσιμο πέτρας.

Περιοχή: Στα νοτιοδυτικά και συνεχόμενα από την πρώτη περιοχή, αλλά χωρισμένη από μικρή φθαρμένη από το νερό κοιλάδα που συνέχιζε κατά μήκος της πλαγιάς που αντίκριζε την πρώτη περιοχή (διακοπτόμενη κατά μέρος από νεοκατασκευασμένα σπίτια). Είναι μια ομοιογενής περιοχή χτισμένη με διαζώματα γερής κατασκευής. Τα τείχη των διαζωμάτων είναι σχηματισμένα από ημι-καλυμένες πέτρες τοποθετημένες προσεκτικά μαζί με ραγισμένες πέτρες. Οι τοίχοι ήταν κεκλιμένοι ελαφρώς προς τα πίσω και μέσα στο έδαφος των διαζωμάτων.

Αυτός ο τύπος κατασκευής κανονικά υποστηρίζει αυτό που τυπικά θα ήταν μια «υγρή φάρμα», που αρδεύονταν κατευθείαν από πηγές ή λιμνούλες. Αυτό επιτρέπει στα διαζώματα να αντέξουν το βάρος του νερού με το οποίο ήταν φορτωμένο το έδαφος με τις καλλιέργειες που απαιτούσαν άρδευση. Τυπικές καλλιέργειες περιλάμβαναν όσπρια και φυλλωτά λαχανικά.

Τα περισσότερα από αυτά τα επίπεδα ήταν αρκετά βαθιά ώστε να επιτρέπουν την καλλιέργεια μεγαλύτερων δέντρων (π.χ. τα δέντρα «carob» που υπάρχουν εκεί και που πιθανότατα είναι μια νέα καλλιέργεια σε αυτή την πλαγιά)

Τα ερείπια από τρεις πύργους παρατήρησης υπερνικά τα τείχη των τριών αυτών ξεχωριστών επιπέδων.

Κατασκευές: Τρείς πύργοι παρατήρησης, αγροτικά επίπεδα. Πιθανώς αγρόκτημα, υδραγωγεία, πάτωμα άλεσης και τάφος (όλα προς εξερεύνηση). Μια κρουστική πέτρα σχήματος τυμπανοειδούς σωλήνα.

Περιοχή Γ: Ένα άλλο μέρος του στεγνού αγροκτήματος.

Πάνω και στα δυτικά της περιοχής Α κείτεται μια σειρά από στεγνά αγροκτήματα - επίπεδα που αρχικά ανεβαίνουν στην κορυφή του λόφου. Νωρίτερες κατασκευές από ιδιωτικές κατοικίες, η νεότερη κατασκευή ενός δρόμου και η πρόσφατη κατασκευή κατοικιών έχε καλύψει ή έσβησαν πολλά από τα διαζώματα που σχετίζονταν με την περιοχή. Τρία από τα εναπομείναντα διαζώματα ερευνήθηκαν.

Μάθαμε από αυτά τα διαζώματα την μακριά ιστορία των επίπεδων αγροκτημάτων του χωριού της Ναζαρέτ. Αγγεία βρέθηκαν του 1ου και 3ου αιώνα όπως του 11ου και 12ου αιώνα μ.Χ.. Οι ντόπιοι κάτοικοι θυμούνται φασόλια, φακές και carobs σε σοδειές μόλις πριν δεκαετίες.

Περιοχές Α, Β και Γ σε περίληψη.

Η κοιλάδα μαζί με τις πλαγιές της πιθανόν περιλαμβάνει την ιδιοκτησία ενός αγροκτήματος μιας οικογένειας που παρήγαγε ποικίλες καλλιέργειες. Αυτό ισχύει για τις περιοχές Α, Β και Γ. Το κέντρο του αγροκτήματος πρέπει να ταυτιστεί με τους πύργους παρατήρησης, τα διαζώματα και το σύστημα διανομής του νερού. Η μεγαλύτερη έκταση του αρχικού αγροκτήματος γι’ αυτό έχει σχεδόν διατηρηθεί εξ’ ολοκλήρου. Αυτό το αγρόκτημα παραμένει το πιο σημαντικό, και ίσως ο μοναδικός μάρτυρας της ζωής και τον προς τα ζην των αρχαίων Ναζωραίων. Παραμένει σήμερα το τελευταίο υπόλειμμα του αυθεντικού αγροκτήματος που είναι απ’ ευθείας συνδεμένο με το αρχαίο χωριό της Ναζαρέτ.

Οι πύργοι παρατήρησης που φύλασσαν πράγματα, ζώα και εξοπλισμό χρειάζονταν για να προστατεύουν τις παρακείμενες καλλιέργειες. Από δω ήταν που οι αναπτυσσόμενες καλλιέργειες μπορούσαν να παρατηρούνται προσεκτικά από ένα μέλος της οικογένειας, έναν υπηρέτη ή ένα μισθωτό. Τον καιρό του θερισμού οι διάφορες οικογένειες θα μπορούσαν να καταφύγουν εδώ από την ζέστη του μεσημεριού, και κατά την διάρκεια του βραδιού, οι ήχοι μιας ιστορίας, μουσική και τραγούδια χωρίς αμφιβολία θα μπορούσαν να ακουστούν.

Σε αυτές τα διαζώματα βρίσκονταν ο ήχος των τραγουδιών των οικογενειών, στα κλήματα τον καιρό της σοδειάς. Ο ήχος της φλογέρας αντιλαλούσε καθώς οι εργάτες πατούσαν τα σταφύλια στα πατητήρια.

Εδώ ήταν που τα περίεργα παιδιά έπαιζαν και παρατηρούσαν την ζωή στα διαζώματα. Εδώ ήταν που ένα συγκεκριμένο αγόρι, ο Ιησούς, του χωριού της Ναζαρέτ σχημάτισες πολλές εικόνες. Αυτές ήταν οι εικόνες που αργότερα θα του έρχονταν στο νου καθώς μιλούσε με τις παραβολές που αφορούσαν την σχέση του Θεού με τον άνθρωπο και για την μεγάλη ελπίδα του βασιλείου Του.

Περεταίρω αρχαιολογικές και εργασίες συντήρησης θα χρειαστούν για να προσδώσουν στην ιστορία παραπάνω στοιχεία και μια καλύτερη κατανόηση της εξοχικής ζωής του χωριού της αυθεντικής Ναζαρέτ. Αν η διατήρηση αυτού του αγροκτήματος παγώσει την ιστορία στον χρόνο και παρέχει για τον κάτοικο και τον επισκέπτη ένα σημαντικό σύνδεσμο της πόλης της Ναζαρέτ με το πλούσιο βιβλικό της παρελθόν.

====================================

Τελευταία ανασκαφή 1996

====================================

Περίληψη των ανασκαφών του χωριού της Ναζαρέτ

Πανεπιστήμιο των Αγίων Τόπων

http://www.csec.ac.uk/dig.html

________________

Ναζαρέτ: Είσοδος στην Μητρόπολη

________________

Από τον Ιησού στον Χριστό: Πρώτη Σελίδα, PBS

http://www.pbs.org/wghb/pages/frontline/shows/religion/maps/arch/

Η παράδοση περιγράφει τον κόσμο του Ιησού σαν ένα ειρηνικό και βουκολικό μέρος, που διοικούνταν από τους αρχαίους ρυθμούς του χωραφιού και του αγροκτήματος. Αλλά πρόσφατες αρχαιολογικές αποδείξεις φανέρωσαν ένα διαφορετικό περιβάλλον, ένα επηρεασμένο από την ζωή της πόλης και σημαδεμένο από την πολιτική αναταραχή και διαμαρτυρία.

Αυτές οι ανακαλύψεις άρχισαν να αναδύονται 25 χρόνια νωρίτερα, όταν μια ομάδα από αρχαιολόγους, που περιλάμβαναν τους Eric και Carol Meyers, άρχισαν να σκάβουν μια πόλη τοποθετημένη λιγότερο από 4 μίλια από την Ναζαρέτ, εύκολα προσβάσιμη σε βάδην μιας ώρας. Η πόλη είναι η Σέφορης. Καταστράφηκε σε πολιτική βεντέτα το 4 περίπου π.Χ. -η κατά προσέγγιση ημερομηνία γεννήσεως του Ιησού Χριστού-, και ξαναχτίσθηκε τον καιρό που ο Ιησούς μεγάλωνε εκεί κοντά. Γνωστή ως το «κόσμημα της Γαλιλαίας», η Σέφορης ήταν υγιείς, αποτελεσματική και κυρίως Ιουδαϊκή. Ένα περίτεχνο σύστημα από υδροδότηση κρατούσε τους κατοίκους εφοδιασμένους με φρέσκο νερό· χωριά δορυφόροι όπως η Ναζαρέτ πιθανόν να της παρείχαν τρόφιμα.

Ανάμεσα στα περισσότερο εντυπωσιακά ευρήματα ήταν μια μεγάλη ρωμαϊκή βίλα με ένα εντυπωσιακό κυρίως δωμάτιο που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για δείπνα και διασκέδαση. Το πάτωμα είναι καλυμμένο με ένα περίτεχνο μωσαϊκό, ή «έγχρωμο χαλί», που παριστάνει σκηνές από την ζωή του Διονύσου, του Έλληνα θεού του κρασιού και του θεάτρου. Αλλά η πιο εντυπωσιακή παράσταση είναι αυτή μιας νεαρής γυναίκας γνωστή ως η «Μόνα Λίζα» εξαιτίας της ασύλληπτης ομορφιάς και του αινιγματικού της χαμόγελου.

Τι επιρροή είχε η εγγύτητα της Σέφορης στην ζωή του Ιησού; Οι μελετητές διαφωνούν. Η παράδοση περιγράφει αυτόν ως ένα ξυλουργό ή οικοδόμο. Αν έτσι, τότε ο Ιησούς μπορεί να απασχολήθηκε με το νέο κτίσιμο της πόλης. Ο Meyers υποθέτει ότι μια τέτοια απασχόληση θα είχε ως ανάγκη τον Ιησού να μιλά Ελληνικά, εκτός των Εβραϊκών και των Αραμαϊκών. «Ο Ιησούς μιλούσε τρεις γλώσσες» λέει. «Δεν θα μπορούσες να κλείσεις συμφωνίες και να τριγυρνάς, είτε στον χώρο εργασίας ή στην αγορά χωρίς να γνωρίζεις αρκετά καλά Ελληνικά. Και μπορώ δύσκολα να φανταστώ κάποιον που θα άξιζε τον μισθό του χωρίς να ξέρει μερικά Ελληνικά»

L. Michael White:

Καθηγητής Κλασσικών και διευθυντής του προγράμματος θρησκευτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Όστιν του Τέξας

Που μεγάλωσε ο Ιησούς και πως αυτό επηρέασε τον κόσμο του;

Ο Ιησούς μεγάλωσε στην Ναζαρέτ, ένα χωριό στην Γαλιλαία. Τώρα, η Γαλιλαία, κυρίως με τις παραδοσιακούς λογαριασμούς, ήταν πάντα περιγραφόμενη ως ενός είδους βουκολικής στασιμότητας... αγγελικοί χωρικοί στις πλαγιές του λόφου. Και όμως, οι πρόσφατες αρχαιολογικές ανακαλύψεις έδειξαν ότι δεν είναι αυτή η περίπτωση. Η Ναζαρέτ, από μόνη της, είναι ένα χωριό... ένα μικρό χωριό. Αλλά, βρίσκεται λιγότερο από 4 μίλια από ένα κύριο αστικό κέντρο, την Σέφορη. Τώρα, βλέπουμε τον Ιησού να μεγαλώνει, όχι σε μια βουκολική στασιμότητα, όχι... σε μια αγροτική απομόνωση, αλλά, στα περιθώρια μιας σφύζουσας αστικής ζωής.

Και τι είδους πόλης ήταν η Σέφορης;

Η Σέφορης ιδρύθηκε ως η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας. Και έτσι, ήταν πραγματικά ντυμένη, πολύ ομοίως με την Καισαρεία Maritima, με όλα τα στολίδια της Ελληνικής και Ρωμαϊκής αστικής ζωής ως ένα κύριο κέντρο πολιτικής δραστηριότητας για εκείνη την περιοχή της χώρας. Ως αποτέλεσμα, στις ανασκαφές της Σέφορης ανακαλυφθήκαν εκτεταμένα οικοδομήματα, θέατρα, αμφιθέατρα, και όλα αυτά, σαν την Καισάρεια. Αυτό που μας λέει για την ιστορία του Ιησού, όμως, είναι ότι ο Ιησούς δεν ήταν τελείως απόμακρος από την σφύζουσα τομή της ελληνικής κουλτούρας, από το ένα χέρι, και την παραδοσιακή κουλτούρα της πατρίδας του από το άλλο.

Πόσο κοσμοπολίτικη ήταν η Σέφορης; Ήταν πολύγλωσση;

Η Σέφορης φαίνεται να ήταν μια πολύ κοσμοπολίτικη πόλη. Γνωρίζουμε ότι ήταν τουλάχιστον τρίγλωσση και ίσως πολύγλωσση. Αυτό είναι σαν να λέμε ότι μιλούσαν Αραμαϊκά, η τοπική γλώσσα τον περισσότερων ανθρώπων της Ιουδαίας, αλλά η Ελληνική ήταν εξίσου χαρακτηριστική. Μερικοί άνθρωποι πιθανόν να χρησιμοποιούσαν τα Λατινικά, αν και όχι τόσοι πολλοί, θα έλεγε κάποιος. Και ίσως να υπήρχαν και άλλες γλώσσες που τριγύριζαν στην άμεση εγγύτητα, εξαιτίας των διαφορετικών ειδών ανθρώπων που περνούσαν από την Σέφορη. η Σέφορη στέκονταν ακριβώς εις την κυρίας χερσαίας οδού μεταξύ Καισάρειας Maritima (παραλιακής), και την θάλασσα της Γαλιλαίας.

Τώρα, μπορεί να παρατήρησες αυτό, αλλά βρήκαν ζύγια διαφορετικών γλωσσών στην Σέφορη;

Το αποτέλεσμα αυτού του κοσμοπολίτικου κέντρου εμπορίου, της Σέφορης, μπορεί να κατανοηθεί από το γεγονός ότι ζύγια βρέθηκαν, πιθανόν ανήκουν στην αγορά. Στην μια πλευρά το ζύγι, ανάγραφε στα Αραμαϊκά, ενώ στην άλλη πλευρά, στα Ελληνικά. Αυτό δείχνει πως ο κόσμος το διάβαζε ανάλογα σε πια παράδοση ανήκε.

___________________________________________________________

Η σημασία της συζήτησης αυτής εις την ιστορικότητα του Ιησού είναι πως ακόμη και αν ο Ιησούς μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα μιας οικογένειας, εξακολουθούσε να ζούσε 4 μίλια από μια πόλη. Έτσι αυτό δεν είναι κάποιου είδους απόδειξη ότι ποτέ δεν υπήρξε. Τόσο παράξενο να λέγεται όσο και να λέγεται ότι ο κόσμος της εξοχής δεν υπήρξε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτά υπάρχουνε στη σελίδα:
http://www.apologitis.com/gr/ancient/nazaret.htm

Εκεί υπάρχουν και φωτογραφίες απο τις ανασκαφές και απο τους Ιατρόπουλο και Καλόπουλο, που βγήκανε και λέγανε ότι δεν υπάρχει Ναζαρέτ. Αν κρίνω απο τα καλοθρεμμένα τους πρόσωπα, φαίνεται ότι υπάρχουνε μπόλικοι καλοθελητές που αγοράζουνε τα συνομωσιολογικά τους βιβλία.

quote:

---

Αν είχατε μυαλό θα γράφατε και σεις αυτές τις ΜΠΟΥΡΔΕΣ σε κανα βιβλίο, να τα διαβάσουνε χιλιάδες κόσμου και να τα κονομήσετε, αλλά κάθεστε σαν κόπανοι και τα γράφετε στο διαδίκτυο... και τα διαβάζουμε μονάχα εγώ και ο Ψηλός ...άντε και ο pr_gid.

---

Στράτος

Άτομα σαν και το Σβάμπε, την ύπαρξη ή όχι του Ιησού, της Ναζαρέτ, ..... το έχουν κάνει παιχνίδι.

Ανάλογα με το πώς είναι στα κέφια τους και πώς τους την έχει βαρέσει, θα κάνουν και παιχνίδι.

Ο Σβάμπε, σήμερα μπορεί να σου πει ότι ο Ιησούς υπήρξε (ναι Σβάμπε, μιλάμε για τον ίδιο Ιησού, Αυτόν της Γραφής) για να δικαιολογήσει κάτι που θέλει να πει, αλλά αύριο αν θελήσει να πει κάτι άλλο το οποίο "απαιτεί" την "εξαφάνιση" του Ιησού, δεν θα διστάσει να τον "εξαφανίσει"!!

***Παλιά μου τέχνη κόσκινο Σβάμπε, ε;; Και μην αρχίσεις να μου ζητάς να σου παραθέσω μηνύματά σου όπου το έχεις κάνει γιατί δεν κρατάω και αρχείο, εκτός κι αν απευθυνόμασταν στον ειδικό του ψαξίματος εδώ μέσα ......., μπορεί και να σε βοηθήσει αυτός.

Γράφεις:
Samuel σταμάτα τις εξυπνάδες γιατί τα μόνα πράγματα που γνωρίζεις τα έχεις διαβάσει στην Βίβλο και σε εκλαικευμένα βιβλία και τα παπαγαλίζεις χωρίς να τα γνωρίζεις .
ΜΗΝ ΕΚΤΙΘΕΣΑΙ ΑΛΛΟ .

Εσύ τι νόμισες, ότι μιλάς με κανέναν επιστήμονα;

Η παραπληροφόρηση ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ ΒΛΕΠΩ Σαμουήλ!!!!

Ρε μπαγάσα, έχεις πει στον κόσμο ότι η περίφημη «επιγραφή» είναι μόλις και μετά βίας ΑΠΟ ΤΟΝ 4ο ΑΙΩΝΑ μ.Χ.???

Εχεις πει στον κοσμάκη πως τόσο ο Ιώσηπος όσο και το Ταλμούδ αναφέρουν ΠΛΗΘΟΣ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ ΑΛΛΑ…….ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΝΑΖΑΡΕΤ??

Αλλά είπαμε, ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ, το Ταλμούδ, η Πεντάτευχος, οι τόσοι και τόσοι ιστορικοί και χρονικογράφοι της εποχής, μάλλον……..θα πέρασαν σύριζα από το χωριό του Μεσσία βρε!!!!!!!!!!!!

Αλήθεια, έχετε πει ποτέ σας στα ΘΥΜΑΤΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΛΑΝΑΤΕ πως είναι αδύνατο να προέλθει ένας Μεσσίας των Ιουδαίων από ένα χωριό-πόλη που…..να μην το αναφέρει ούτε μια φορά ένας προφήτης???

Αλλά είπαμε, μάλλον και οι προφήτες θα……το ξεχάσανε!!

Σε κάθε περίπτωση, και για να τελειώνουμε ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ, όπως ο Σαμουήλ, ας διαβάσει όποιος θέλει πληροφορίες την παρακάτω σελίδα, και εκεί σχολιάζονται ΟΛΑ όσα ο Σαμουήλ μας παρέθεσε για «τεκμήρια», καθώς αυτού του είδους τα ΣΑΘΡΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ δεν πείθουν κανέναν, και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό τώρα!!

http://www.jesusneverexisted.com/nazareth.html

Σαμουήλ, χώνεψε το: πριν τον 4Ο ΑΙΩΝΑ μ.Χ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΠΕΤΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΜΙΑ «ΠΟΛΗ ΝΑΖΑΡΕΤ»!!

Όταν Ο ΜΥΘΟΣ σερβίρεται ως «ιστορία», τότε μόνο ως παιχνίδι μπορούμε να το δούμε. Αλίμονο εάν πάρουμε στα σοβαρά τις φαντασιώσεις κάποιων βαρεμένων αυτόκλητων εσχατολάγνων, και μάλιστα από εποχές δεισιδαιμονίας και περιοχές «σκοτεινές», και με οδηγό τις ασυναρτησίες τους……προβληματιστούμε στα σοβαρά!!!

Ελεος Ψηλέ, ΞΥΠΝΑ!

Ψηλός:
«Ο Σβάμπε, σήμερα μπορεί να σου πει ότι ο Ιησούς υπήρξε για να δικαιολογήσει κάτι που θέλει να πει, αλλά αύριο αν θελήσει να πει κάτι άλλο το οποίο "απαιτεί" την "εξαφάνιση" του Ιησού, δεν θα διστάσει να τον "εξαφανίσει"!!»

Δεν υποστήριξα ΠΟΤΕ ότι ο Ιησούς που περιγράφει η Καινή Διαθήκη υπήρξε. Εάν βρεις σχετική αναφορά μου ορίστε να μου την δείξεις.

Ο Ιησούς της Καινής Διαθήκης είναι μια συρραφή, μια υφαρπαγή εν πολλοίς παλαιοτέρων μύθων και μυθοπλασιών γύρω από τον αναμενόμενο ήρωα των Ιουδαίων, τον Μεσσία. Και τέτοιοι, επίδοξοι Μεσσίες (Χριστοί δηλαδή) υπήρξαν όντως αρκετοί την εποχή που δήθεν έδρασε ο Ιησούς που η Καινή Διαθήκη παρουσιάζει.

Ετσι, έχουμε αναφορές για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ και πολιτικά παιχνίδια διεκδίκησης από έναν Ιησού για παράδειγμα, ο οποίος φέρεται να έζησε την εποχή που δήθεν έζησε και ο «θεάνθρωπος». Τι…..σύμπτωση έ?

Επίσης, έχουμε αναφορές για έναν Ιησού ο οποίος και κατάγεται ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΓΑΜΑΛΑ, ο πατέρας του οποίου σταυρώθηκε για Μεσσιανική δράση και διεκδίκηση βασιλικού θρόνου. Τι…..σύμπτωση έ?

Τον Ιησού ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ έχετε δημιουργήσει, δεν χρειάζεται φίλτατε να τον εξαφανίσει κανένας: δεν υπήρξε καν.

Εάν υπήρχε, τότε θα είχατε να παρουσιάσετε ΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ το σύνολο της ζωής του, τότε για έναν τόσο σημαντικό για την ανθρωπότητα άνθρωπο θα υπήρχε πλειάδα συγγραφέων που θα κατέγραφαν το κάθε του βήμα, και δεν θα χάνονταν δήθεν μέσα σε…….ένα σωρό από ροκανίδια!!

Αλλά είπαμε, εδώ αδυνατείτε να πείσετε για μόλις και μετά βίας 2-3 χρόνια δράσης του, ΠΩΣ να καλύψετε ένα ψέμα διάρκειας 33 χρόνων?

Έχουμε ξεφύγει κατά πολύ από το θέμα.

Ορισμένοι αμφιβάλλουνε για ιστορικές αλήθειες, αναζητώντας ερείσματα σε υποκειμενικές αντιλήψεις "επιστημόνων", οι οποιοι βρίσκονται μεταξύ παρυφών mainstream και υστερικής, παράλογης και φαντασιόπληκτης συνομωσιολογίας, στυλ Κεραμιδα και Ντένικεν.
θα έπρεπε να ανοίξουμε ένα θέμα για το τι χρήμα κονομάνε μερικοί "ξύπνιοι" πουλώντας τέτοια μυστηριολογικα βιβλία σε μερικούς, που φέρονται στην συγκεκριμένη περίπτωση με αφέλεια και υποστηρίζουνε με φανατισμό, ότι τους ταΐζουνε αυτοί οι παραδόπιστοι.

Παρακάτω: ένα απόκομμα με ορισμένα ιστορικά στοιχεια για τον Ιησού Χριστό, τα οποια βρήκα στο:
http://www.apologitis.com/gr/arxaiatot.htm

ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Από τα αδυσώπητα αυτά διλήμματα εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια και η άποψη της ανυπαρξίας του Ιησού ως ιστορικού προσώπου. Πρώτος ο Dupuis (1742-1809) αρνούμενος την ύπαρξη του Χριστού θεωρεί το χριστιανισμό ως νέα μορφή της παλιάς λατρείας του Ήλιου και των αστέρων, και ότι ο Χριστός είναι προσωποποίηση του Ήλιου και οι δώδεκα απόστολοι είναι οι δώδεκα αστερισμοί. Έτσι η μεν γέννηση του Χριστού συμπίπτει με την ακμή του χειμώνα όπου βασιλεύει το σκότος και την ανάσταση σαν την άνοιξη όπου και βασιλεύει το φως. Αυτή η εξήγηση όμως αποβαίνει επισφαλής και αυθαίρετη, καθόσον διατύπωσε ο I.B. Peres χλευάζοντας τον Dupuis, ζητώντας του να αποδείξει ότι ο Ναπολέων υπήρξε μυθική προσωποποίηση του ήλιου, αφού και στο όνομά του (νη- απόλλων), και στον τόπο της γέννησής του (σε νησί της μεσογείου γεννήθηκε και ο Απόλλωνας) και στο όνομα της μητέρας του Latetitia (χαρά δίνει στο κόσμο η Ηώς που γέννησε τον Ήλιο) και στους 4 αδελφούς ( 4 εποχές του έτους) βρίσκει κανείς θαυμάσιες αναλογίες μεταξύ Ναπολέοντα και του ήλιου ή του μυθοποιημένου Απόλλωνα.

Οι σπάνιες μαρτυρίες για την ζωή του Ιησού από την σύγχρονη Ιουδαϊκή και Εθνική φιλολογία αποτέλεσε σοβαρή ένδειξη που συνηγορούσε στην ανυπαρξία Του στην ιστορία. Αλλά και αυτή η έλλειψη μαρτυρίας εκ της ιστορίας δεν αρκεί για να αποδείξει την ανυπαρξία του Ιησού, όπως αποδέχεται και ο αρνούμενος τον Ιησού Chouchoud ο οποίος και ομολογεί ότι «Ο Ιησούς είναι μεν άγνωστος ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά είναι δυνατόν να έζησε καθόσον δισεκατομμύρια ανθρώπων έζησαν παλιότερα χωρίς να αφήσουν ίχνος της παρουσίας τους». Οι ανύπαρκτες ιστορικές αναφορές στον Ιησού μπορούν επίσης να εξηγηθούν κοιτάζοντας την προσοχή των ιστορικών εκείνης της εποχής εις τα πολιτικά γεγονότα και όχι στα θρησκευτικά καθόσον επικρατούσε θρησκευτική αμφιβολία και αδιαφορία. Επίσης οι Ιουδαίοι αποτελούσαν λαό μισητό της εποχής και ο Χριστιανισμός που γεννήθηκε τότε στην Ιουδαία θεωρήθηκε σαν Ιουδαϊκή αίρεση ανάξια προσοχής και ο ιδρυτής της έμοιαζε σκοτωμένος σαν τους άλλους ευπατρίδες που σφάχτηκαν τότε κατά χιλιάδες σαν τον Ιούδα, τον Γαυλωνίτη, τον Ματθία τον Μαργαλώθ και τον Θευδά για τις οποίες σιγά σχεδόν πλήρως η εκ των έξω ιστορία.

Παρά όμως τις σπάνιες μη χριστιανικές μαρτυρίες για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού αυτές επαρκούν για την ιστορική βεβαίωσή της.

1.
Έτσι αν αφαιρέσουμε ακόμη και χωρίο του Ιουδαίου ιστορικού Φλάβιου Ιωσήπου (1 αιώνας μ.Χ) περί του Ιησού (Ιουδ. Αρχ. XVΙΙΙ 3.3) πάλι υπάρχουν δύο χωρία τα οποία επικυρώνουν τα λεγόμενα των Ευαγγελίων, το 1ο αναφέρεται στον θάνατο του Ιωάννη του Ευαγγελιστή (XVIII 3.3) και το 2ον στον θάνατο του Ιακώβου του αδελφού του «Ιησού του λεγόμενου Χριστού» (XX, 9, 1). Από το έργο του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» γράφει για το Χριστό «Γίνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς, σοφός ανή, [ει γε άνδρα αυτόν λέγει Χρη] {ην γαρ παραδόξων ποιητής} [διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή ταληθεί δεχόμενων] και πολλούς μεν Ιουδαίους, πολλού δε και τον Ελληνικού επηγάγετο το Χρστός ούτος ήν, και αυτόν, ενδείξει των πρώτων ανδρών παρ‘ ημίν σταυρώ επιτετιμηκότος Πιλάτου ουκ επαύσαντο οι το πρώτον αυτόν αγαπήσαντες. [εφάνη γαρ αυτούς τρίτην έχων ημέρα πάλιν ζώων, των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μύρια θαυμάσια περί αυτών ειρηκότων], εισέτι τε νων των χριστιανών τούδε ωνομασμένων ουκ επέλιη το φύλον». Υπό αμφισβήτηση σαν δικές του όμως βρίσκονται οι φράσεις μέσα σε αγκύλες.

2
Εξ άλλου στο Ταλμούδ, γίνεται λόγος περί θαυμαστών ιάσεων επί ονόματος Ιησού Χριστού και που πραγματοποίησε Χριστιανός που ονομάζονταν Ιάκωβος τον οποίο γνώριζε ο ραβίνος Ελιέζερ (90-110 μ.Χ.) καθώς και για ορισμένους λόγους του Ιησού που μαρτύρησε Χριστιανός δικαστής στον Γαμαλιήλ τον Β’ (130 μ.Χ.). Ακόμη το Ταλμούδ αναφέρεται στην σταύρωση Του μόνο που για χώρο της σταύρωσης αναφέρει την Λύδδη που βρίσκεται στα ΝΔ της Παλαιστίνης.

3.
Από τους Εθνικούς ο συγγραφεύς ο Τάκιτος.), κατά πολλούς ο σημαντικότερος και πιο αξιόπιστος ρωμαίος ιστορικός, στα «Χρονικά του» (Αννάλια) 115 - 177 μ.Χ. μιλώντας για την πυρκαγιά της ρώμης από τον Νέρωνα 30 μόλις χρόνια μ.Χ. μας λέει ότι οι Χριστιανοί πήραν το όνομά τους από τον ιδρυτή τους Χριστό ο οποίος θανατώθηκε επί αυτοκράτορα Τιβερίου και του πραίτορα Ποντίου Πιλάτου. «Έτσι λοιπόν για να καταπνίξει τη φήμη (της πυρκαγιάς), ο Νέρωνας κατηγόρησε και τιμώρησε με τον πιο σκληρό τρόπο, μια τάξη ανθρώπων, που ήσαν μισητοί για τα ελαττώματα τους, τους οποίους το πλήθος ονόμαζε Χριστιανούς.. Ο Χριστός από τον οποίο προήλθε το όνομά θανατώθηκε επί Τιβερίου αυτοκράτορα και Ποντίου Πιλάτου επάρχου. Η ολέθρια αυτή δεισιδαιμονία, στην αρχή ελεγχόταν, για να ξεσπάσει ολόφρεσκη, όχι στην Ιουδαία, την πατρίδα της επιδημίας αυτής αλλά στην ίδια την Ρώμη, όπου όλα τα τρομερά κι αισχρά πράγματα του κόσμου μαζεύονται και βρίσκουν πατρίδα» (Tacit. Annal. XV, 38, 44).

Μερικοί αμφισβήτησαν αυτή την μαρτυρία του Τάκιτου, με γνωστότερο τον Gordon Stein, ο οποίος υποστήριξε πως η φράση με τον έπαρχο Πόντιο Πίλάτο ήταν μεταγενέστερη προσθήκη κάποιων Χριστιανών, επειδή ο Πόντιος Πιλάτος δεν ήταν έπαρχος αλλά πραίτορας, αλλά αυτό δεν είναι σε τίποτα απόλυτο μα μήτε και αποδείξιμο.

Η πιο σοβαρή αμφιβολία γι’ αυτή την μαρτυρία οφείλεται στο ότι ο Τάκιτος επειδή δεν ήταν Ιουδαίος θα έπρεπε να αναφέρει τον Χριστό ως Ιησού, αν είχε ανατρέξει στα Ρωμαϊκά αρχεία. Αλλά αυτή η αμφιβολία δεν έχει να κάνει με την επέμβαση ή όχι χριστιανών εις την μαρτυρία του Τάκιτου αλλά με τις πηγές του ιδίου του Τάκιτου.

4.
Ο δε Γάιος Σουετώνιος Τράνκυλλος (75 -169 μ.Χ.) έγραψε έργα όπως το «De Viris Illustribus» και το «Βίοι Καισάρων». Σε δύο μέρη αναφέρει το Χριστό και τους Χριστιανούς. Στο βίοι Κλαυδίου 25/4 ( Vita Claud. XXV/4) μας λέει για τις καθημερινές έριδες και ταραχές εξ αιτίας του Χριστού (Chresto) επί Κλαύδιου και η οποία αναφορά επικυρώνεται στις «Πράξεις των Αποστόλων» όπου περιγράφεται και με τα κατάλληλα χωρία ποιος είναι ο Χριστός. Κάνοντας λοιπόν μνεία του διατάγματος της εκδίωξης των Εβραίων από τη Ρώμη το 53 μ.Χ., γράφει: «Τους Ιουδαίους, με υποκίνηση του Χριστού (impulsore Chresto) που θορυβούσαν τους έξωσε από την Ρώμη». Ενώ μιλώντας και αυτός για την πυρπόληση της Ρώμης λέει : «... υπέστησαν τιμωρίες οι Χριστιανοί, άνθρωποι νέας και κακοποιού δεισιδαιμονίας (supertitionis novae et maleficae)» (Βίος Νέρωνα, 16/2).

Θα μπορούσε βέβαια αυτός ο Χριστός να είναι και άλλο πρόσωπο με παρόμοιο όνομα που εκδιώχθηκε μαζί με τους Εβραίους της Ρώμης από αυτή την πόλη και όχι ο Χριστός των Ευαγγελίων της Ναζαρέτ και της Ιουδαίας.

5.
Η επιστολή του Πλινίου εις τον Τραϊανό (Epist. X, XCVI) επιβεβαιώνει όχι μόνο την τρομερή διάδοση του Χριστιανισμού αλλά και την φοβερή πίστη των ανθρώπων εις τον Χριστό τα πρώτα εκείνα χρόνια της διαδόσεως της νέας πίστης.

6.
Ο Αλεξανδρινός Ιουδαίος Φίλων αναφέρει όχι τον Χριστό αλλά πλήθος περιστατικών της Καινής Διαθήκης.

Ο Ιησούς, δεν ήταν εξ' αρχής κάποιο σημαίνον Ιστορικό πρόσωπο. Ένας ηγέτης μιας ομάδας Ανθρώπων σε μία από τις πιο μικρές και ασήμαντες επαρχίες ήταν (τουλάχιστον έτσι φαινόταν σε όποιον δεν τον είχε γνωρίσει για να καταλάβει πως ήταν ο Θεός) που στο τέλος σταυρώθηκε. Ξέρεις πόσοι τέτοιοι υπήρξαν; Και μάλιστα οι ψευτομεσσίες, ήταν και πιο γνωστοί, μια και ήταν (συνήθως) ηγέτες ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ. Ο Χριστός, λοιπόν, λόγω της ταπείνωσης του, δεν συγκέντρωσε πάνω του «Δημοσιότητα» όσο ζούσε. Στην δε ανάληψη του, μάρτυρες ήταν μόνοκαμιά 500αρια άνθρωποι.

Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να εξαπλωθεί ο Χριστιανισμός. Τότε οι Ιστορικοί, άρχιζαν να προσέχουν το θέμα «Ιησούς». Αυτό εξηγεί μια χαρά, γιατί δεν υπήρξαν ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ του Ιστορικοί που να 'χουν γράψει γι' αυτόν. Όμως την Ιστορικότητα του Ιησού δεν την αμφισβητούν, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΘΕΟΙ!

Ας δούμε κατά πόσο στέκει Ιστορικά, η Αγία Γραφή:

http://users.aias.gr/oode/meletes/kritiki/kritiki1.htm

http://users.aias.gr/oode/meletes/kritiki/kritiki2.htm

Σε τι αριθμό κωδίκων σώζονται τα βιβλία της Αγίας Γραφής; 2.500 κώδικες περιέχουν ολόκληρη την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή. 25.000 κώδικες περιέχουν μεγάλα κομμάτια από την Αγία Γραφή. (Συνήθως μόνο την Καινή Διαθήκη). Οι παραπάνω κώδικες, προέρχονται από ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Σε αντιπαράθεση με άλλους αρχαίου συγγραφείς, έχουμε:

50 μόνο αντίγραφα του Αισχύλου

100 του Σοφοκλή

8 του Θουκιδίδη

200 του Πλινίου

500 του Ορατίου

Άρα, από αριθμό σωσμένων κωδίκων, η Αγία Γραφή είναι το πλέον αξιόπιστο κείμενο που έχουμε. Όσον αφορά την αρχαιότητα των κωδίκων αυτών:

1. Η ιστορία του Θουκιδίδη, εξιστορεί τα γεγονότα της περιόδου 460-400 π.Χ. Δεν σώζεται το πρωτότυπο. Τα 8 διασωθέντα χειρόγραφα, είναι όλα γραμμένα μετά το 900 μ.Χ., δηλαδή 1300 χρόνια μεταγενέστερα!

2. Η Ποιητική του Αριστοτέλη, γράφτηκε το 343 π.Χ. Ο αρχαιότερος κώδικάς της, προέρχεται από το 1100 μ.Χ., δηλαδή είναι 1400 χρόνια μεταγενέστερος!

3. Ο Γαλατικός πόλεμος του Ιουλίου Καίσαρος, γράφτηκε το 50 μ.Χ. Σώζεται σε λίγους κώδικες, που όλοι γράφτηκαν μετά το 1000 μ.Χ.

Αμφισβητεί κανείς τα βιβλία αυτά; Κανείς! Γιατί αμφισβητούμε την Α.Γ. ;;;

Ο Τζόζεφ Φρή διαπρεπής Αμερικανός αρχαιολόγος λέει: «Η αρχαιολογία επικύρωσε πολλές μαρτυρίες των Γραφών, ακόμη και εκείνες που οι αρνητές & κριτικοί της απέρριπταν σαν τάχα εντελώς αντι-ιστορικές και σαν τάχα εξόφθαλμα αντίθετες με ιστορικά γεγονότα» (Archaeology and Bible History, Wheaton III. 1969. σελ. 1).

Η αφθονία της αρχαιολογικής μαρτυρίας που υποστηρίζει τη Βίβλο μπορεί να ενισχύσει την πίστη, και σε μερικές περιπτώσεις έχει συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο να γεννηθεί πίστη εκεί όπου δεν υπήρχε καθόλου πριν. Παράδειγμα αυτού είναι η ζωή του Άγγλου Γουίλλιαμ Μ. Ράμσαιη (1851-1939). Γεννημένος μέσα στην πολυτέλεια, ανατράφηκε ως μη-πιστός από τους αθεϊστές γονείς του. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης με διδακτορικό στη φιλοσοφία και έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αμπερντηήν. Μελέτησε αρχαιολογία με σκοπό να αποδείξει λανθασμένη τη διήγηση της Βίβλου. Όταν ετοιμάστηκε με τα απαραίτητα επιστημονικά εφόδια, ταξίδεψε στην Παλαιστίνη και εστίασε τις έρευνές του στο βιβλίο των Πράξεων, για το οποίο πίστευε ότι θα μπορούσε να αποδείξει ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας μύθος. Μετά από 25 χρόνια έρευνας, ο Ράμσαιη είχε μείνει κατάπληκτος από την ακρίβεια του βιβλίου των Πράξεων. Στην αναζήτησή του να αποκηρύξει τη Βίβλο, είχε ανακαλύψει πολλά γεγονότα τα οποία επιβεβαίωναν την ακρίβειά της. Ήταν αναγκασμένος να παραδεχτεί ότι η διήγηση του Λουκά στις Πράξεις για τα γεγονότα και τα περιβάλλοντα ήταν απόλυτα ακριβής, ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Έτσι στο βιβλίο που έγραψε, «Ο Παύλος, Ταξιδευτής και ρωμαίος Πολίτης», όχι μόνο δεν επιτέθηκε στη Βίβλο, αλλά και την υποστήριξε. Τελικά, ο Γουίλλιαμ Ράμσαιη συγκλόνισε τον κόσμο των διανοούμενων όταν έγραψε ότι μεταστρεφόταν στο Χριστιανισμό. Είναι ειρωνικό, ο άνθρωπος που ξεκίνησε για να αποδείξει ότι η Βίβλος είναι λανθασμένη, να βρεθεί να δέχεται τη Βίβλο ως το Λόγο του Θεού, εξαιτίας της έρευνάς του και των ανακαλύψεών του.

Η μαρτυρία των Αποστόλων είναι Ιστορικά και επιστημονικά αξιόπιστη; Δηλαδή 11 άτομα πέθαναν, βασανίστηκαν, διώχτηκαν για κάτι που ήταν ΕΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΨΕΜΑΤΑ;; πότε έχει συμβεί αυτό στην Ιστορία; Ποτέ!! Αν ο Χριστός δεν Υπήρξε τότε ΕΛΕΓΑΝ ΕΝ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ ΨΕΜΑΤΑ!

Άνθρωποι μπορεί να πίστεψαν σε κάτι, και να θυσιάστηκαν σε αυτό, αλλά δεν ήξεραν ότι ήταν ΨΕΜΑ. Αν οι Απόστολοι ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ για κάτι που γνώριζαν πως ήταν ψέματα (αφού λένε κάποιοι πως ο Χριστός δεν υπήρξε) γιατί το έκαναν; Για να κερδίσουν δύναμη; δόξα; Μα πέθαναν μόνοι, καταφρονεμένοι, κυνηγημένοι! Η πείρα μας λέει πως αν κάποιος έχει «λερωμένη» την φωλιά του στο πρώτο βασανιστήριο θα μιλήσει! Πόσες ευκαιρίες είχαν οι απόστολοι (και τόσοι άλλοι μαθητές) να κερδίσουν κάνοντας συμφωνία με τις αρχές, και δεν το έκαναν; ΑΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΩΣ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ;;;

Απάντηση: Γιατί είχαν γνωρίσει τον Χριστό προσωπικά και πίστευαν πως ήταν ΘΕΟΣ.

Άρα ο Χριστός πρέπει να υπήρξε Ιστορικά.

Η Μαρτυρία ενός Σκεπτικιστή: Ο ερευνητής-συγγραφέας Ian Wilson στο βιβλίο του «ΙΗΣΟΥΣ: ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ» (Εκδόσεις Κονιδάρη), λέει τα εξής: «Οι ανακαλύψεις χειρογράφων της Καινής Διαθήκης δείχνουν μια καθησυχαστική γενική συνοχή. Η αντιγραφή από ένα χειρόγραφο σε άλλο με το χέρι έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα λάθη και παροράματα...Αλλά στο σύνολό τους τα λάθη και οι διαφορές του κειμένου είναι σχετικά ασήμαντα και τα κανονικά ευαγγέλια μπορούν να θεωρηθούν ότι είναι σε μεγάλο βαθμό όπως τα έγραψαν οι συγγραφείς τους. Και μόνον ο πλούτος των παλιών ντοκουμέντων είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές πλευρές τους. Αν και από τα έργα του μεγάλου Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου [1ος μ.Χ. αιώνας] υπάρχει μόνον ένα αντίγραφο ενός χειρογράφου, που χρονολογείται από το 12ο αιώνα, υπάρχουν επίσης κάπου 274 χειρόγραφα σε περγαμηνή, κανονικών έργων που βεβαιώνουν την ύπαρξη του Ιησού...που χρονολογούνται μεταξύ του 4ου και 11ου αιώνα, και 88 αποσπάσματα παπύρων που χρονολογούνται μεταξύ 2ου και 4ου αιώνα... Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι τα ευαγγελικά κείμενα ήταν γνήσια παλιά και ότι οι αντιγραφείς τους ήταν λογικά αξιόπιστοι». (σελίδες 43-44). Είναι αξιοσημείωτο ωστόσο, ότι ο συγγραφέας αυτός ΔΕΝ πιστεύει στη θεοπνευστία της Βίβλου, και ότι ΟΥΤΕ πιστεύει στον Ιησού. Γι΄ αυτό η ομολογία του, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα! Θα δεχτούμε ότι τα Ευαγγέλια είναι αψευδή ιστορικά κείμενα και αξιόπιστες πηγές για τον βίο και τη διδαχή του Ιησού; ή θα δεχτούμε τις διάφορες γνώμες των οποιονδήποτε συγγραφέων, που δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα πραγματικό ιστορικό στοιχείο, αλλά αντίθετα, μόνο τις δικές τους υποθέσεις, οι οποίες διαστρεβλώνουν και παρερμηνεύουν τα κείμενα των πραγματικών μαρτυριών αυτών που έζησαν και μίλησαν με τον ίδιο τον Ιησού; Τι θα προτιμήσουμε; Τα κείμενα των αυτόπτων μαρτύρων ή τις από δεύτερο και τρίτο χέρι.... «ερμηνείες» των κειμένων των αυτόπτων μαρτύρων;

Περισσότερα, για την αξιοπιστία της Μαρτυρίας των Αποστόλων:

http://users.aias.gr/oode/meletes/kritiki/ma8ites1.htm

Ο Φλέγων, ιστορικός, 2ος αι. Χρονικά 2b,257 «Φλέγων ιστορεί επί Τιβερίου Καίσαρος εν πανσελήνωι έκλειψιν ηλίου γεγόνεσαι τελείαν από ώρας έκτης ( 12 το μεσημερι) μέχρις ενάτης, δήλον ως ταύτην. Τούτου δε του σκότους και Φλέγων εν ταις Ολυμπιάσιν εμνήσθη. Λέγει γαρ ότι τωι δευτέρωι έτει της διακοσιοστής δευτέρας ολυμπιάδος εγένετο ηλίου έκλειψις μεγίστη των ούκ εγνωσμένων πρότερον, και νυξ ώραι έκτηι της ημέρας εγένετο, ώστε και αστέρας εν ουρανώι φανήναι. ότι δε της εν τωι σταυρώι του δεσπότου Χριστού γενόμενης του ηλίου εκλείψεως και ουχ ετέρας εμνήσθη και Φλέγων, πρώτον μεν εκ του λέγειν μη εγνωσθαι την τοιαυτην εκλειψιν τοις προτερον χρόνοις έστι δήλον?.. και αυτης δε της περι Τιβερίου ιστορίας δείκνυται. Βασιλεύειν μεν γαρ αυτόν φησιν ο Φλέγων τςι δευτερωι έτει της εκατοστης ενενηκοστης ογδόης δευτέρας ολυμπιάδος.»

Τέλος, έχουμε και την άποψη του Simon Greenleaf, τον Ιδρυτή του Harvard University of Law, ο οποίος ήταν σκεπτικός, σχετικά με την ύπαρξη του Χριστού. Όταν, όμως, μελέτησε τα Ιστορικά στοιχεία, και απέρριψε οτιδήποτε δεν ήταν βάσιμο, κατέληξε σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα. Βρήκε πως όχι μόνο η Ιστορία δείχνει πως ο Ιησούς ήταν ιστορική πραγματικότητα, αλλά πως ο Θάνατος και η Ανάσταση του, ήταν τόσο βάσιμα, όσο και πολλά άλλα γεγονότα της Ιστορίας.

ΟΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥΣ
Έρευνα: αδελφός Ραφαήλ

Είναι γνωστό από τα Ευαγγέλια ότι όλοι οι μαθητές του Ιησού Χριστού, εκτός του Ιωάννη, Τον εγκατέλειψαν κατά τη σταύρωσή Του. Μετά όμως, οι απόστολοι αλλά και άλλοι, ξεκίνησαν να κηρύξουν την Ανάσταση Του και γι' αυτό αποδοκιμάστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν, και πέθαναν με οδυνηρό θάνατο οι περισσότεροι. Είναι απίθανο να ομολογούν κάτι και να είναι τόσο σίγουροι για αυτό ώστε να υποφέρουν και να πεθάνουν εκατοντάδες άνθρωποι κάθε εθνικότητας: Εβραίοι (εξελληνισμένοι και μη), Έλληνες, Ρωμαίοι κ.α. Φυσικά ας διευκρινιστεί ότι εδώ δεν γίνεται λόγος για όλους τους μάρτυρες όλων των εποχών, γιατί θα μπορούσε να πει κανείς ότι και οι μουσουλμάνοι καμικάζι που αυτοπυρπολούνται για τη πίστη που τους δίδαξε ο Μωάμεθ, ο αμόρφωτος και ανήθικος καμηλιέρης, θα μπορούσαν να αποδείξουν ότι η πίστη τους είναι ορθή επειδή θυσιάζονται. Εδώ γίνεται λόγος μόνο για όσους μάρτυρες και ομολογητές του 1ου αιώνα που είδαν με τα μάτια τους τον Ιησού Χριστό.

Μερικοί από τους αυτόπτες μάρτυρες της σταυρώσεως και της αναστάσεως του Χριστού που έπειτα εδιώχθησαν ή και μαρτύρησαν ακόμα είναι οι εξής:

Απόστολος Πέτρος. Ένας από τους 12. Φυλακίζεται από το Μέγα Συνέδριο μαζί με τον Ιωάννη (Πράξεις δ'/4 1-22). Ξαναφυλακίζεται με τον Ιωάννη και αποφυλακίζονται δια θαύματος.(Πράξεις 17-42). Φυλακίστηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα Α' και θα θανατωνόταν, εάν δεν τον έλυνε Άγγελος Κυρίου (Πράξεις 12:1-9). Μαρτύρησε στο διωγμό του Νέρωνα. Σταυρώθηκε με το κεφάλι ανάποδα.

ΠΗΓΕΣ
1. Α' Προς Κορινθίους Επιστολή του Κλήμη, 5. Αναφέρει ότι ο Πέτρος φυλακίστηκε 7 φορές, εκδιώχθηκε, λιθοβολήθηκε και τελικά μαρτύρησε.

2. Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κα'/21 18-19. Ο Χριστός προφητεύει το μαρτύριο του Πέτρου.

3. Ανάληψη του Ησαΐα, 4:2. Ο άγιος Ιουστίνος(περ. 110-165) καθώς και ο Τερτυλλιανός(περ. 155-220) αναφέρει τη παράδοση ότι ο προφήτης Ησα'ί'ας πριονίσθηκε, η οποία προέρχεται από το απόκρυφο αυτό έργο. Άρα, εκείνο πρέπει να υπήρχε όχι αργότερα από τα τέλη του 1ου αιώνα. Ο Ησαΐας προφητεύει(;) ότι ο βασιλιάς του κόσμου, ο δολοφόνος της μητέρας του(δηλ. ο Νέρων) θα κυνηγήσει το σπόρο που έσπειραν οι 12 μαθητές του Ηγαπημένου, και ένας από τους 12 (δηλ. ο Πέτρος)θα πέσει στα χέρια του.

4. Τερτυλλιανού «Scorpiace», 15:3. Αναφέρει ότι ο Πέτρος σταυρώθηκε από το Νέρωνα. Γράφθηκε γύρω στο 212.

5. Τερτυλλιανού «Κατά Μαρκίωνος», 4:5. Αναφέρει ότι οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος σφράγισαν το Ευαγγέλιο με το αίμα τους.

6. Αγίου Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας, «Κανονική Επιστολή», Κανών 9ος. Γράφθηκε γύρω στο 306. Αναφέρει ότι ο Πέτρος σταυρώθηκε στη Ρώμη.

7. Ο άγιος μάρτυρας Ιππόλυτος (μαρτύρησε γύρω στο 236), στο «Περί των 12 αποστόλων», αναφέρει: «Ο Πέτρος κήρυξε το Ευαγγέλιο στον Πόντο, και στη Γαλατία, και στη Καππαδοκία, και στη Βητανία, και στην Ιταλία και στην Ασία, και έπειτα σταυρώθηκε από το Νέρωνα στη Ρώμη με το κεφάλι προς τα κάτω, καθώς ο ίδιος επιθύμησε να υποφέρει με αυτό τον τρόπο».

8. Ευσεβίου «Εκκλησιαστική Ιστορία», 2:25(απόσπασμα έργου του Καΐου (πέθανε γύρω στο 296)) και 3:1(απόσπασμα του Ωριγένη).

9. Αγίου Ιερωνύμου, «De Viris Illustribus, 1». Μεταξύ άλλων, γράφει ότι ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα(σύμφωνα με δική του επιθυμία)στη Ρώμη από το Νέρωνα.

10. Οι Πράξεις των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ένα απόκρυφο έργο. Αναφέρει ότι ο Παύλος αποκεφαλίσθηκε και Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα, εφόσον ενώ τον έφερναν στον σταυρό είπε ότι του άξιζε να σταυρωθεί ανάποδα. Επίσης αναφέρει ότι οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος πέθαναν στις 29 Ιουνίου. Το έργο, δεν χωρίζεται σε κεφάλαια και στίχους, γι' αυτό δεν αναφέρονται τα εδάφια. Ολόκληρο το έργο στα αγγλικά υπάρχει στις εξής ιστοσελίδες: http://www.newadvent.org/fathers/0815.htm, http://wesley.nnu.edu/noncanon/acts/actptnpl.htm, http://people.bu.edu/dklepper/RN242/peterandpaul.html

11. Προς Ιάκωβον Επιστολή του Κλήμη , 1. Πιστεύεται ότι γράφθηκε από τον άγιο Κλήμη, 3ο επίσκοπο Ρώμης (περ.68μ.Χ.-71) προς τον άγιο Ιάκωβο Αδελφόθεο, επίσκοπο Ιεροσολύμων. Γράφει πως ο Πέτρος που από τη μεγάλη του αγάπη για τους ανθρώπους ήρθε στη Ρώμη να κηρύξει το Ευαγγέλιο και με τη βία, έδωσε αυτή τη ζωή για την αιώνια (δηλ. μαρτύρησε).

Η σύζυγος του Αποστόλου Πέτρου. Από τη Καινή Διαθήκη φαίνεται καθαρά ότι ο απόστολος Πέτρος είχε γυναίκα. Η μητέρα της θεραπεύθηκε από τον Χριστό (Μτ.η'/8, 14-15). Αργότερα ακολούθησε τον άνδρα της, τον Απόστολο Πέτρο, σε περιοδείες του(Α' Κορ. θ'/9, 5).

ΠΗΓΕΣ
Ο μέγας εκκλησιαστικός συγγραφέας κι επικεφαλής της Αλεξανδρινής Σχολής, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς(πέθανε περίπου το 215), διασώζει παράδοση σύμφωνα με την οποία η γυναίκα του Πέτρου μαρτύρησε(Στρωματείς, 7:11). Ο Ευσέβιος συμφωνεί με τη παράδοση αυτή(Εκκλησιαστική Ιστορία, 3:30.

Απόστολος Ανδρέας. Ένας από τους 12. Μαρτύρησε στη Πάτρα, όπου σταυρώθηκε (σε σταυρό σχήματος Χ, κατά μια μεταγενέστερη παράδοση).

ΠΗΓΕΣ
1. Αγίου Ιερομάρτυρος Ιππολύτου «Περί των Δώδεκα Αποστόλων». Ο Ανδρέας κήρυξε στους Σκύθες και στους Θράκες, και σταυρώθηκε, κρεμάστηκε σε μια ελιά στη Πάτρα, μια πόλη της Αχαΐας, κι εκεί θάφτηκε.

2. «Πράξεις» και «μαρτύριον του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου», απόκρυφο έργο που διηγείται τη παραμονή του αγίου στη Πάτρα και τη σταύρωσή του. Στην αρχή του έργου, βλέπουμε ότι συγγραφείς του έργου είναι διάκονοι και πρεσβύτεροι που είδαν όλα αυτά με τα μάτια τους και τα γράφουν στις υπόλοιπες εκκλησίες. Το έργο στις εξής διευθύνσεις: http://www.ccel.org/fathers2/ANF-08/anf08-95.htm, http://wesley.nnu.edu/noncanon/acts/actand2.htm. Η ελλιπείς μαρτυρίες οφείλονται στην ανύπαρκτη συγγραφική δραστηριότητα του Αγίου και στο έργο του σε όχι τόσο σημαντικά μέρη για τους ρωμαίους.

Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής. Ένας από τους 12. Φυλακίστηκε δυο φορές μαζί με τον Πέτρο. Βασανίσθηκε και εξορίστηκε στη Πάτμο προς το τέλος του 1ου αιώνα. Κοιμήθηκε εν ειρήνη στην Έφεσο.

ΠΗΓΕΣ
1. Αποκάλυψις Ιωάννου α'/1 9.: «Εγώ Ιωάννης, ο αδελφός υμών καί συγκοινωνός εν τή θλίψει καί βασιλεία καί υπομονή εν Ιησού Χριστώ, εγενόμην εν τή νήσω τή καλουμένη Πάτμω διά τόν λόγον τού Θεού καί διά τήν μαρτυρίαν Ιησού Χριστού».

2. Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κ'/20 23: «καί λέγει αυτοίς' τό μέν ποτήριόν μου πίεσθε, καί τό βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε». Είναι προφητεία για τους διωγμούς που θα υποστούν τα αδέλφια Ιωάννης και Ιάκωβος.

3. Αγίου Ιερομάρτυρα Ιππολύτου «Περί των Δώδεκα Αποστόλων». «Ο Ιωάννης, πάλι, στην Ασία, εξορίστηκε από το Δομιτιανό το βασιλιά στο νησί της Πάτμου, όπου και συνέγραψε το Ευαγγέλιό του και είδε το αποκαλυπτικό όραμα. Και στην εποχή του Τραϊανού κοιμήθηκε στην Έφεσο, όπου αναζητήθηκαν τα λείψανά του, μα δεν μπορούσαν να βρεθούν».

4. Ευσεβίου «Εκκλησιαστική Ιστορία» 3.1, 3.17 και 3.23. Βλέπουμε ότι ο Ιωάννης κήρυξε στην Ασία, εξορίστηκε από το Δομιτιανό στη Πάτμο, και μετά το θάνατο εκείνου, επέστρεψε στην Έφεσο, όπου και πέθανε.

5. Αγίου Ιερωνύμου, «De Viris Illustribus», 9. Γράφει μεταξύ άλλων ότι ο Ιωάννης εξορίστηκε στη Πάτμο, όπου και έγραψε την Αποκάλυψη, κατά τη διάρκεια του διωγμού που εξαπέλυσε ο Δομιτιανός το 14ο χρόνο από το Νέρωνα.

6. «Πράξεις του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου», ένα απόκρυφο έργο που αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Ιωάννης συνελήφθη κατόπιν εντολής του Δομιτιανού και αναγκάσθηκε να πιει δηλητήριο. Διατηρήθηκε με τη χάρι του Αγίου Πνεύματος, και μη πιστεύοντας στα μάτια του ο αυτοκράτορας, έδωσε το δηλητήριο σε άλλο κατάδικο, ο οποίος τότε πέθανε. Ο Ιωάννης τότε τον ανάστησε και εξορίστηκε στη Πάτμο. Για ολόκληρο το κείμενο: http://www.catholic-forum.com/saints/stj13001.htm.

7. Τερτυλλιανού, «De Praescriptione Haereticorum xxxvi». Αναφέρει ότι ο Ιωάννης ρίχθηκε σε καζάνι με καυτό λάδι στη Ρώμη, χωρίς όμως να πάθει τίποτε.

Απόστολος Ιάκωβος υιός Ζεβεδαίου. Ένας από τους 12. Θανατώθηκε από τον Ηρώδη Αγρίππα Α', ο εδίωξε πολλά μέλη της Εκκλησίας

ΠΗΓΕΣ
1. «Πράξεις των Αποστόλων» ιβ'/12 1-2: «Κατ' εκείνον δέ τόν καιρόν επέβαλεν Ηρώδης ο βασιλεύς τάς χείρας κακώσαί τινας τών από τής εκκλησίας. Ανείλε δέ Ιάκωβον τόν αδελφόν Ιωάννου μαχαίρα».

2. «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον» κ'/20 23. Ο Ιησούς προφητεύει τους διωγμούς που θα υποστούν τα αδέλφια Ιωάννης και Ιάκωβος.

3. Αγίου Ιερομάρτυρος Ιππολύτου «Περί των Δώδεκα Αποστόλων»: «Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του(δηλ. του Ιωάννη), όταν κήρυττε στην Ιουδαία, θανατώθηκε δια ξίφους από τον Ηρώδη τον Τετράρχη, και θάφτηκε εκεί».

4. Ευσεβίου «Εκκλησιαστική Ιστορία» 2.9 και 3.5. Βλέπουμε στο πρώτο χωρίο ότι ένας από τους φύλακες μαρτύρησε μαζί με τον απόστολο, συγκινημένος από το θάρρος του.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τυχόν ισχυρισμός ότι δεν μετράνε οι μαρτυρίες των πατέρων για το μαρτύριο του Ιακώβου γιατί απλώς βασίζονται στις Πράξεις των αποστόλων είναι αβάσιμος. Το ότι ο Ιάκωβος θάφτηκε εκεί δεν το αναφέρει η Αγία Γραφή, άρα θα το ήξερε από μόνος του ο Ιππόλυτος. Επίσης η ιστορία που μας αναφέρει ο Ευσέβιος δεν είναι από την Αγία Γραφή, άρα θα την ξέρει από άλλη πηγή.

Απόστολος Φίλιππος. Ένας από τους 12. Σταυρώθηκε ανάποδα στην Ιεράπολη της Φρυγίας

ΠΗΓΕΣ
1. Αγίου Ιερομάρτυρος Ιππολύτου, «Περί των Δώδεκα Αποστόλων»: «Ο Φίλιππος κήρυξε στην Φρυγία, και σταυρώθηκε στην Ιεράπολη με το κεφάλι προς τα κάτω επί Δομιτιανού, και θάφτηκε εκεί».

2. Ευσεβίου, «Εκκλησιαστική Ιστορία» 3.31. Αναφέρει απόσπασμα από επιστολή του Πολυκράτη επισκόπου Εφέσου προς το πάπα Βίκτωρα, που γράφθηκε μεταξύ 189-198μ.Χ., που λέει ότι ο απόστολος Φίλιππος εκ των δώδεκα είναι θαμμένος στην Ιεράπολη μαζί με δυο από τις τρεις κόρες του. Έπειτα αναφέρει απόσπασμα διαλόγων του Καΐου με το μοντανιστή Πρόκλο, όπου ο Πρόκλος αναφέρει 4 προφήτισσες, κόρες του Φιλίππου που ζούσαν στην Ιεράπολη, όπου ήταν θαμμένος ο πατέρας τους. Ξέρουμε όμως πως ο διάκονος Φίλιππος είχε 4 κόρες προφήτισσες (Πράξεις κα'/21 8-9). Μάλλον ο αιρετικός Πρόκλος μπέρδεψε τους δυο Φιλίππους.

3. Οι «Πράξεις των περιοδειών του Φιλίππου του Αποστόλου», ένα απόκρυφο έργο. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι όταν ο απόστολος προσηλύτισε τη σύζυγο του ρωμαίου κυβερνήτη, εκείνος διέταξε να σταυρωθεί ανάποδα σε ένα δέντρο απέναντι από ειδωλολατρικό ναό. Ολόκληρο το κείμενο στη σελίδα http://www.newadvent.org/fathers/0818.htm

Απόστολος Βαρθολομαίος (ταυτίζεται με τον Ναθαναήλ). Ένας από τους 12. Κήρυξε στην Ινδία(με το όνομα Ινδία, ήταν γνωστά πολλά μέρη της Ασίας), όπου και μαρτύρησε.

ΠΗΓΕΣ
1. Ιππολύτου «Περί των Δώδεκα Αποστόλων»: «Ο Βαρθολομαίος, πάλι, κήρυξε στους Ινδούς, στους οποίους και έδωσε το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, και σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα κάτω, και θάφτηκε στο Allanum, πόλη της Μεγάλης Αρμενίας».

2. Ευσεβίου «Εκκλησιαστική Ιστορία» 5.10. Αναφέρει ότι ο Πανταίνος, όταν πήγε στην Ινδία, βρήκε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το οποίο είχε δώσει στους Ινδούς ο Βαρθολομαίος.

3. Το «Μαρτύριο του Αγίου και Ενδόξου Αποστόλου Βαρθολομαίου», ένα απόκρυφο έργο, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο απόστολος κήρυξε στην Ινδία και αποκεφαλίστηκε από τον Αστυάγη επειδή εκχριστιάνισε τον αδερφό του, τον βασιλιά Πολύμιο. Το κείμενο: http://www.newadvent.org/fathers/0825.htm.

Απόστολος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος: Γιος του Ιωσήφ του μνήστορος, μεγάλωσε μαζί με τον Χριστό. Ένας από τους 70, και 1ος επίσκοπος Ιεροσολύμων. Λιθοβολήθηκε έως θανάτου από τους Εβραίους.

ΠΗΓΕΣ
1. Φλαβίου Ιώσηπου Ιουδαϊκές Αρχαιότητες 20.9.1. (γράφτηκαν γύρω στο 93μ.Χ.). Αναφέρεται στο θάνατο του Ιακώβου αδελφού του «Ιησού του λεγομένου Χριστού», ο οποίος μαζί με άλλους καταδικάστηκε σε θάνατο δια λιθοβολισμού από τον αρχιερέα Άνανο. Επειδή όμως αυτό το απόσπασμα αποτελεί και μαρτυρία περί του Ιησού Χριστού, πολλοί θέλουν τους άλλους να πιστεύουν ότι γράφτηκε όχι από τον ίδιο τον Ιώσηπο, αλλά από χριστιανούς αντιγραφείς. Ας παρατηρήσουμε κάποια στοιχεία όσον αφορά το θέμα της αυθεντικότητας της ανωτέρω αναφοράς:

α)Η αναφορά αυτή του Ιώσηπου βρίσκεται σε κάθε χειρόγραφο των Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων που διασώζεται σήμερα. Επίσης, το περιεχόμενο, το λεξιλόγιο, το ύφος του αποσπάσματος είναι ανάλογα του Ιώσηπου.

β)Δεν χρησιμοποιείται κανένα χριστιανικό επίθετο του Ιακώβου, όπως το «Δίκαιος», που χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά γι' αυτόν στη χριστιανική γραμματεία (Ευσέβιος κ.ά.).

γ)Ο συγγραφέας δεν δίνει στο απόσπασμα αυτό έμφαση ούτε στο Χριστό ούτε στον Ιάκωβο, αλλά στον αρχιερέα Άνανο. Ένας χριστιανός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.

δ)Εάν ο Ιάκωβος που αναφέρει ο Ιώσηπος δεν ήταν ο Ιάκωβος ο αδελφός του Χριστού, είναι παράξενο που ο συγγραφέας δεν δίνει άλλες πληροφορίες για το τι είχε ο Άνανος εναντίον του Ιακώβου. Η έχθρα του αρχιερέα για τον αδελφό ενός (όπως πίστευε) ψευδομεσσία, καταλαβαίνεται εύκολα από τον αναγνώστη.

ε)Ο Ιώσηπος στο έργο του αναφέρει πάνω από μια ντουζίνα ανθρώπους με το όνομα Ιησούς. Έτσι, ο Ιώσηπος αναγκάζεται να δίνει πληροφορίες για το κάθε Ιησού. Αυτό κάνει και στη περίπτωση αυτή («του λεγομένου Χριστού»).

στ) Το πιο σημαντικό: Ο μεγάλος συγγραφέας Ωριγένης (περ.185-253μ.Χ.) κάνει τρεις(!) αναφορές στην αναφορά του Ιώσηπου στον Ιάκωβο (εις τον Ματθαίο 10.17, Κατά Κέλσου 1.47 και 2.13.). Άρα το απόσπασμα σίγουρα υπήρχε πριν από το 3ο αιώνα. Και να μην ξεχνάμε πως όταν ζούσε ο Ωριγένης συνέβαιναν απανωτοί διωγμοί κατά των Χριστιανών, οι οποίοι ήταν μια κυνηγημένη μειονότητα, που δεν είχε δυνατότητα να μεταποιεί ελληνικές, ρωμαϊκές, και ιουδαϊκές πηγές. Επίσης, ο Ευσέβιος (Εκκλησιαστική Ιστορία 2.23.21-2.23.24) αναφέρει το απόσπασμα του Ιώσηπου καθώς και ο άγιος Ιερώνυμος (De Viris Illustribus)

2. Ηγήσιππος (περ.170μ.Χ.). Μόνο αποσπάσματα του έργου του έχουν διασωθεί. Ανάμεσα σε αυτά, υπάρχει η διήγηση του μαρτυρίου του αγίου Ιακώβου, από το 5ο βιβλίο του Ηγήσιππου. Αυτός αναφέρει ότι αφού ρίχθηκε από τη κορυφή του Ναού και δεν πέθανε, λιθοβολήθηκε και κάποιος του κοπάνησε το κεφάλι με ένα ξύλο, στήθηκε μνημείο προς τιμήν του, που υπήρχε και στα χρόνια του ιδίου του Ηγήσιππου!

3. Ωριγένους εις τον Ματθαίο 10.17., Κατά Κέλσου 1.47 και 2.13.

4. Ευσεβίου Εκκλησιαστική Ιστορία 2.23, που αναφέρει και τις διηγήσεις του Ιώσηπου, του Ηγήσιππου και του Κλήμεντος(που σύμφωνα με τον Ευσέβιο, είναι όμοια με αυτή του Ηγήσιππου).

Η χρονολογία γέννησης του Χριστού είναι σχετική καθόσον στα Ευαγγέλια παρέχονται λίγες ημερομηνίες και αόριστες. Η καθιερωμένη χρονολογία γεννήσεως του Χριστού, η λεγόμενη Διονυσιακή, αφού πατέρας της ήταν ο Λατίνος Διόνυσος, είναι λανθασμένη εφόσον την τοποθετεί στις 25 Δεκεμβρίου του 752 μετά το κτίσιμο της Ρώμης. Κατά την μαρτυρία του Ιωσήπου ο Ηρώδης, ο οποίος βασίλευε στην γέννηση του Χριστού, πέθανε το Πάσχα του 750 μετά το κτίσιμο της Ρώμης, δηλαδή το 4 π.Χ. Με αυτό καταλαβαίνουμε ότι ο Ιησούς θα πρέπει να γεννήθηκε 758 χρόνια μετά το κτίσιμο της Ρώμης, δηλαδή περίπου το 6 π.Χ. και ίσως και νωρίτερα.

ΓΕΝΝΗΣΗ μέχρι ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Για την γέννηση του Χριστού αφηγούνται μόνο ο Ματθαίος και ο Λουκάς, με τους οποίους συμφωνεί και ο Ιωάννης και ο Παύλος αλλά και δεν αμφισβητεί κανένας άλλος από τους συγγραφείς της Κ. Διαθήκης, και δηλαδή ότι η γέννηση του Χριστού είναι Υπερφυσική «εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Ο Ιωάννης βλέπει σε αυτήν την ενανθρώπιση του Θείου Λόγου. Αν και η μαρτυρία στηρίζεται σε μάρτυρες άξιων σεβασμού, εντούτοις αμφισβητείται από τους ορθολογιστές και το γεγονός θεωρείται θρύλος ή παράδοση επί του οποίου έχει επιδράσει η Εθνική μυθολογία ή η Ιουδαϊκή θεολογία. Παρόλα όμως τις προσπάθειες πολλών ερευνητών:

δεν κατορθώθηκε να βρεθούν στις Εθνικές μυθολογίες παράλληλα στοιχεία με την ευαγγελική παράδοση «περί της ασπίλου γεννήσεως του Ιησού εκ Αγίου Πνεύματος και της Μαρίας της Παρθένου»

Αλλά και κάποια στοιχεία που υποστηρίζεται ότι είναι παράλληλα από τους μύθους Βαβυλωνίων, Ελλήνων, Αιγυπτίων, Περσών, Βουδιστών δεν μπορούν να εξηγήσουν ή παραβλέπουν τα εξής:

1) Πώς είναι δυνατόν να γεννηθεί μια ιδέα άσπιλης γεννήσεως δια Αγίου Πνεύματος από μια παρθένα (Μαρία) από τους μύθους Εθνικών και πολυθεϊστικών θρησκειών που αναφέρουν συνεχώς γεννήσεις ηρώων ημιθέων από την διασταύρωση θεών και ανθρώπων;

2) Αν δεχθούμε ότι η γέννηση του Χριστού εξ Αγίου Πνεύματος από γυναίκα παρθένα (Μαρία) είναι απόκτημα Εθνικών μύθων τότε, πώς εξηγείται η ουδεμία αντίρρηση αυτής της ιδέας στις πρώτες Χριστιανικές εκκλησίες στις οποίες επικρατούσαν οι Χριστιανοί εκ της Ιουδαίας, οι συγγενείς του Χριστού και οι αψευδείς απόστολοι;

Ιδίως σε αυτό το τελευταίο πολλοί σύγχρονοι κριτικοί εισηγούνται πλήθος υπεκφυγών για να το αποφύγουν.

Μετά τη γέννηση του Χριστού (8 ημέρες) έλαβε χώρα η περιτομή σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο και η παράστασή του σε ναό,γεγονότα τα οποία αφηγείται ο Λουκάς. Την προσκύνηση των μάγων, την σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ υπό του Ηρώδη και την φυγή στην Αίγυπτο αφηγείται μόνο ο Ματθαίος. Τα λιγοστά γεγονότα της νηπιακής, παιδικής και εφηβικής ηλικίας του Χριστού οφείλονται στην χαραχτηριστική σιγή των ευαγγελιστών σε σύγκριση με την φλυαρία των απόκρυφων ευαγγελίων (πρωτευαγγέλιο Ιακώβου, ευαγγέλιο Θωμά, αραβικού ευαγγελίου νηπιότητας κ.λ.π.). Για την δε παιδική ηλικία του Χριστού αφηγείται ο Λουκάς το χαραχτηριστικό επεισόδιο της αναβάσεώς Του στον ναό κατά την γιορτή του Πάσχα και σε ηλικία 12 χρονών. Σε αυτό το επεισόδιο εκδηλώνεται η μεσιακή Του συνείδηση, «και προέκοπτεν σοφία και ηλικία και χάριτι παρά τω Θεό και ανθρώπους» Λουκάς 2β’ /52

Πενιχρότατες οι μαρτυρίες για τον ιδιωτικό βίο του Χριστού στην Ναζαρέτ (εξ ου και Ναζωραίος), στην οποία δεν έτυχε συστηματικής μορφώσεως «πως ούτος οίδε γράμματα μη μεμαθηκώς» Ιω. Ζ’ 15 και εξασκούσε την τέχνη του ξυλουργού που Του έμαθε ο Ιωσήφ «ουχ ουτός έστι ο τέκτων» Μάρκος στ’ 3. Πρέπει να έλαβε όμως θρησκευτική μόρφωση όπως κάθε Ισραηλίτης εκείνης της εποχής από τους γονείς Του και συμπλήρωσε τις γνώσεις Του από την μελέτη των γραφών, των προφητών και των ψαλμών όπερ αποδείχθηκε τέλειος γνώστης. Γελοίες και φαντασιόπληκτες θεωρούνται μερικές απόψεις ερασιτεχνών οι οποίοι υποστηρίζουν ότι πήγε στην Αίγυπτο, Ινδία και απόκτησε και ελληνική εκπαίδευση.

Η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Χριστός σαν μητρική Του της Παλαιστίνης είναι η αραμαϊκή αλλά δεν αποκλείεται διόλου η ικανότητα ανάγνωσης της ελληνικής καθόσον ήταν Γαλιλαίος. Για την όψη και μορφή Του δεν μπορούμε να στηριχθούμε στα Ευαγγέλια καθόσον δεν αναφέρουν τίποτα αλλά μπορούμε να αναφέρουμε 2 παραδόσεις. Κατά την προφητεία του Ησαΐα (νβ’ 13- νγ’ 13) «μη έχοντα είδος μηδέ κάλλος» και την νεώτερη του Δ’ αιώνα «ωραίον καλλειπαρά τους υιούς των ανθρώπων»

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΒΙΟΣ

1) Διάρκεια Δημόσιου Βίου :Υπάρχει διάφορες απόψεις για τα χρόνια που ο Χριστός βρίσκεται εν δημόσιο βίο. Υπάρχει η άποψη περί μονοετούς, διετούς και τριετούς εμφανίσεώς Του. Η μονοετής άποψη αποκλείεται καθόσον ο Ιωάννης παρουσιάζει 3 Πάσχα από την Μεσιακή εμφάνιση και την Σταύρωσή Του. Αυτό συνάγεται και από άλλα σημεία των Ευαγγελίων όπως π.χ. «ο χλωρός χόρτος» Ματθαίος (στ’ 39) προϋποθέτει την άνοιξη κατόπιν της οποίας ακολούθησε μακρά πορεία από τα μεθόρια της Τύρου, Σιδώνος και Δεκαπόλεως και που έληξε στα όρη της Μεταμορφώσεως. Έτσι λοιπόν κατά την πιθανότερη εκδοχή ο Χριστός

1) εμφανίστηκε πριν το Πάσχα του 28

2) ο δημόσιος βίος Του κράτησε μέχρι το Πάσχα του 31, που πιθανώς ήταν 7 Απριλίου, όπου και σταυρώθηκε.

2) Βάπτισις και πειρασμός: Πριν την δημόσια εμφάνιση του Χριστού προηγήθηκε η δράση του τελευταίου προφήτη και πρόδρομου Του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η εμφάνιση του Χριστού για να βαπτισθεί γίνεται όχι επειδή την είχε ανάγκη αλλά για να πιστοποίηση την θεία αποστολή του Ιωάννη και να αναλάβει επισήμως το φορτίο των αμαρτιών της ανθρωπότητας. Έδωσε επίσης και την ευκαιρία στον Πατέρα Του να μαρτυρήσει την θεϊκή καταγωγή του υιού Του «ο αγαπητός υιός μου» και στον Ιωάννη να βεβαιωθεί και να ανακηρύξει αργότερα ότι αυτός είναι ο Μεσσίας. (Ιω. α’ 29,33,34 Ματθ. γ’ 15 & 17). Η βάπτιση του Χριστού αποτελεί την επίσημη τελετή εμφάνισής Του. Ακόμη αν και ο Ιησούς ως αναμάρτητος, δεν είχε ανάγκη από το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, το έκανε, έτσι ώστε στο πρόσωπό του, να βαπτισθεί Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ την οποία εκείνος είχε λάβει. Έτσι στο πρόσωπό του έλαβε βάπτισμα μετανοίας ολόκληρη η ανθρωπότητα, της οποίας Εκείνος είναι η αρχή και η τελείωση

Μετά από τη βάπτιση ακολουθεί η προπαρασκευή του βαρύτατου μεσιακού έργου και γι’ αυτό ο Ιησούς αποσύρθηκε στην έρημο της Ιουδαίας όπου και έμεινε για 40 ημέρες νηστεύοντας και μελετώντας το έργο που σκόπευε να εκτελέσει. Τότε υπέστη ο Χριστός και το τριπλό πειρασμό από τον Σατανά, ο οποίος και προσπάθησε να Τον δελεάσει με τα βασίλεια και τα πλούτη του φθαρτού τούτου κόσμου με σκοπό να δεχθεί τον τελευταίο για αφέντη Του.

3) Σχεδιάγραμμα του δημοσίου βίου: Από την βάπτιση μέχρι της αναλήψεως μπορούμε να διακρίνουμε:

Προκαταρκτική περίοδος
(Ιουδαία και Γαλιλαία)-

συγκρότηση πρώτων μαθητών- θαύμα Κανάς-Καπερναούμ- Πάσχα στα Ιεροσόλυμα όπου και διώκει εκτός ναού τους αγοροπωλητές και παρουσιάζεται ως Μεσσίας-συνομιλεί με τον Νικόδημο μέλος του μεγάλου συνεδρίου & παρουσιάζει την νέα πνευματική ζωή-Ιορδάνης για λίγο χρόνο όπου βαπτίζει με τους μαθητές Του-δέχεται την τελευταία μαρτυρία του Προδρόμου-διέρχεται δια της Σαμαρείας όπου και λαμβάνει χώρα ο διάλογος με την Σαμαρείτιδα- επιστροφή στην Γαλιλαία όπου και τυγχάνει καλής υποδοχής λόγω των κατορθωμάτων Του στα Ιεροσόλυμα Η Γαλιλαία ήταν περιοχή με κατοίκους λιγότερο στην επίδραση του ραββινικού φαρισαϊσμού και θα είναι και η περιοχή με την μεγαλύτερη δράση του Ιησού.
Πρώτη δράση στη Γαλιλαία
Πάσχα 28 -Πάσχα 29

Είδηση φυλάκισης Ιωάννη Βαπτιστή, κήρυγμα στις λαϊκές μάζες με το σύνθημα «Μετανοείτε, ήγεικε γαρ η βασιλεία των ουρανών»,- οριστική πρόσκληση, δοκιμή και 1η αποστολή των αποστόλων-αντιδιαστολή του προσώπου και του έργου του Μεσσία από τον πρόδρομό Του-θέσπιση του καταστατικού χάρτη της βασιλείας του Θεού εις λεγόμενη «επί του όρους ομιλία»-διασάφησης της φύσεως και του περιεχομένου της βασιλείας του Θεού δια των παραβολών της λίμνης παράλληλα με το κήρυγμα περί βασιλείας του Θεού-επιτέλεση ποικίλων και επί το πλείστον ευεργετικών θαυμάτων για την πιστοποίηση της Μεσσιακής του Ιησού ιδιότητας, με εξαίρεση την Ναζαρέτ-επιτυχία της δράσεως του κηρύγματος του Χριστού-έναρξη παράλληλα και της βαθμιαίας αντίδρασης των Φαρισαίων έναντι του ασυμβίβαστου προ τις ιδέες τους βίου Του και διδασκαλίας Του και η ευθεία αποκάλυψης εαυτού ως πνευματικού Μεσσία και όχι σαν κοσμικού - υλικού. Η περίοδος αυτή από το Πάσχα του 28 έως το Πάσχα του 29 με την έντονη δράση του Ιησού προκαλεί την ζωηρά εξέγερση των Φαρισαϊζόντων Ιουδαίων.
Περίοδος ακμής της δράσης Του
(Γαλιλαία, μεθόρια Τύρου, Σιδώνης και Δεκαπόλεως)
Πάσχα 29 μ.Χ. έως εορτή Σκηνοπηγίας 30 μ.Χ.

Κορύφωση του φιλομεσσιακού ενθουσιασμού αλλά και αρχή πτώσης του καθόσον διαψεύδονται οι κοσμικές προσδοκίες του λαού - αύξησης του μίσους και της αντιδράσεως των Φαρισαίων-αύξηση της πίστεως των αποστόλων κορυφή την ομολογία του Πέτρου στην Καισάρια του Φιλίππου- η μέχρι τελικού θριάμβου επιδοκιμασία του Χριστού από τον Πατέρα-η πρόγνωση της τελικής σκληρής δοκιμασίας και του επερχόμενου μετέπειτα θριάμβου και έναρξη της προδιάθεσης των αποστόλων προς αυτήν.
Μεσσιακή κρίση
(Ιουδαία-Ιεροσόλυμα,Περαία, Γαλιλαία)
Εορτή Σκηνοπηγίας 30 - Πάσχα 31

Διακρίνονται 2 στάδια

1) Έκρηξη: κατά την εμφάνιση του Ιησού στα Ιεροσόλυμα στην γιορτή της σκηνοπηγίας. Αυτή η ενέργεια Του, προστιθέμενη σε εκείνη την νωρίτερη, προκαλεί σχίσμα μεταξύ του λαού σε θαυμαστές και εχθρούς οι οποίοι επί την επήρεια των Φαρισαίων και των αρχιερέων προσπάθησαν επανειλημμένως να Τον συλλάβουν και να Τον αποκτηνώσουν.

2) Κρίση: ο Ιησούς χωρίς να διακόψει την φιλάνθρωπο δράση Του ασχολείται συντονισμένα επίσης με την αποκάλυψη του χαραχτήρα Του και της βασιλείας Του και επιπλέον με την προπαρασκευή των αποστόλων για την ψυχραιμότερη αντιμετώπιση των όσων ακολουθήσουν. Το μίσος των Φαρισαίων αυξάνει και παρεμβάλουν παγίδες και πειρασμούς στο έργο του Ιησού. Το αποκορύφωμα της κρίσεως είναι η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα με γαϊδούρι όπου τυγχάνει μεγάλης υποδοχής σαν Μεσσίας - Βασιλέας. Η είσοδος είναι μετά την Ανάσταση του Λαζάρου όπου και γίνεται η αφορμή της απόφασης του μεγάλου συνεδρίου για την εξόντωσή Του. Τα χαραχτηριστικότερα γεγονότα της κρίσεως είναι στις 7 εκείνες ημέρες (εβδομάδα των παθών) όπου συντελούνται τα εξής: διδασκαλία του Ιησού προς το λαό με γυμνό λόγο και με παραβολές για την τρέχουσα κρίση και την επικείμενη λύση αυτής - η αύξησης των παγίδων και απατών από τους εχθρούς του - οι αντεπιθέσεις του Ιησού που δείχνουν και την ηθική γύμνια των αντιπάλων Του - οι προφητείες του Ιησού για την καταστροφή των Ιεροσολύμων και της δευτέρας παρουσίας - η πνευματική ενίσχυση των αποστόλων για την αντιμετώπιση των επερχόμενων δοκιμασιών - η ίδρυση του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας το βράδυ του μυστικού δείπνου - η αγωνιώδη προσευχή του Ιησού στον κήπο της Γεσθημανής - η συνεννόηση του Ιούδα με τους εχθρούς του Χριστού και με αμοιβή 30 αργυρίων - καταδίκη του Χριστού από το μεγάλο συνέδριο εις θάνατον με κατηγορία την βλασφημία και επικύρωση της απόφασης από τον Ρωμαίο επίτροπο που εκβιάστηκε από το συμβούλιο και από τους Ιουδαίους - άρνηση του Πέτρου, εμπαιγμοί προς τον Ιησού και σταύρωσις Του - ενταφιασμός Του σε κενό μνημείο από τον βουλευτή Ιωσήφ του Αρημαθαίου.
Θρίαμβος

Ανάστασις του Χριστού μετά από 3 ημέρες από τον τάφο - αλλεπάλληλες εμφανίσεις Του στους αποστόλους και σε άλλους μαθητές Του περιορισμός της δράσης Του στους μαθητές Του - παροχή της εξουσίας του δεσμείν και λύειν, της αποστολής του Παρακλήτου και των τελευταίων παραγγελιών προς τους αποστόλους - αποκατάστασης του Πέτρου στο αποστολικό αξίωμα και ανάληψη του Χριστού από το όρος των ελαιών στους ουρανούς 40 ημέρες μετά την ανάσταση.

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας εμφάνισής Του παρουσιάστηκε στο λαό σαν διδάσκαλος. Από τους απόστολους ο Μάρκος αντιλαμβάνεται το έργο του Ιησού κατεξοχήν διδακτικό, αν και διέσωσε το λιγότερο μέρος της διδασκαλίας Αυτού και επί το πλείστον αποσπασματικά Οι ελλείψεις του Μάρκου όμως συμπληρώνονται από τους άλλους ευαγγελιστές. Ενώ οι συνοπτικοί διέσωσαν το πρακτικότερο μέρος της διδασκαλίας ο Ιωάννης μας παρέδωσε το θεωρητικότερο. Οι ευαγγελιστές δεν ξεχνούν να μας θυμίζουν για την εξαιρετική εντύπωση που έκανε η διδασκαλία του Ιησού στα πλήθη «Εξεπλήσοντο οι όχλοι επί τη διδαχή αυτού, ην γαρ διδάσκων αυτούς ως εξουσίαν έχων και ουχ ως οι γραμματείς» Ματθαίος (ζ’ 28-29) «Τις η διδαχή η καινή αύτη» αναφωνούν οι όχλοι στον Μάρκο α’ 27 και στον Ιωάννη λένε οι Ιουδαίοι «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος». Η Εξαιρετική εντύπωση της διδασκαλίας του Χριστού οφείλεται σε τρία στοιχεία:

1) στο νέο της περιεχόμενο

2) στην τελειότητα της μεθόδου της

3) στο προσωπικό κύρος του Χριστού

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΙΗΣΟΥ

Για το νέο της διδασκαλία Του είχε συνείδηση και ο ίδιος ο Χριστός με το περίφημο λόγο του «Ουδείς βάλειν οίνον νέον εις ασκούς παλιούς» Μάρκ. β’ 22. Την τρομερή εντύπωση της διδασκαλίας Του μπορεί να καταλάβει οποιοσδήποτε αμερόληπτος μελετητής από πλευράς ιστορικά φιλοσοφικής & ψυχολογικής.

Ο μελετών την διδασκαλία του Ιησού βρίσκει ιδέας που τόσο κατά την διατύπωση τόσο κατά την ουσία υπέρκεινται χρόνου και τόπου και αναδεικνύουν το ευαγγέλιο (αγαθή αγγελία όπως χαρακτήρισε το κήρυγμα του ο Ιησούς) κλασσικό, πανανθρώπινο και παγκόσμιο. Η ομοιότητα με αρκετούς σοφούς και με τις Εθνικές θρησκείες εξωτερική ή εσωτερική αυτή εξηγείται με την παγκοσμιότητα του χαραχτήρα θρησκευτικών και ηθικών αρχών, η διάγνωσης των οποίων δεν ήταν αδύνατη για τα διαυγέστερα πνεύματα ακόμη και του Εθνικού κόσμου οι οποίοι και αυτοί φωτίζονταν από ακτίνες φωτός του Θεού μην αφήνοντας ούτε σε αυτούς τον εαυτόν Του αμαρτύρητο, όχι μόνον «υετούς και καιρούς καρποφόρους» αλλά έδωσε και σε αυτούς γνώση αληθείας (πρβλ. Πραξ. Αποστ ιδ’ 17)

Παρά όμως τις ομοιότητες υπάρχουν και μεγάλες διαφορές. Ο Χριστός όχι μόνο παρουσίασε καινούργιους όρους αλλά και τους παλιούς φανέρωνε σαν να ήταν καινούργιοι ώστε να παριστά «τα κοινώς κοινά».Το ευαγγέλιο του Ιησού δεν είναι πλατωνισμός, στωικισμός, κομφουκιανισμός, παρσισμός, βουδισμός, ούτε μυστηριακή θρησκεία αλλά λίγο από όλα τα προηγούμενα. Δεν είναι όμως ούτε ιουδαϊσμός το ευαγγέλιο αν και τα σπέρματά του βρίσκονται στην Π. Διαθήκη και τα οποία τώρα εκβαθύνονται και εξιδανικεύονται. Τα χαρακτηριστικότερα σημεία του περιεχομένου του Ευαγγελίου είναι:

Ιδέα περί πατρότητας του Θεού

Ιδέα τόσο γνωστή εις την Π. διαθήκη όπως και στον Εθνισμό «Ζεύς πατήρ ανδρών τε θεών τε». Ο Θεός παρουσιάζεται σαν πλήρης στοργής και αγάπης η οποία και διαφαίνεται με την παραβολή του ασώτου αλλά και με την αποστολή του Υιού του για την λύτρωση των ανθρώπων. Από τον Θεό πηγάζει κάθε αγαθό. Το κακό αν και δεν προέρχεται από αυτόν εν τούτοις επιτρέπεται από Αυτόν προς το συμφέρον των ανθρώπων.
Ιδέας περί βασιλείας του Θεού

Γνωστή εις τον Ιουδαϊκό κόσμο από την Π. Διαθήκη. Στην διδασκαλία του Χριστού θα λάβει όμως θεμελιώδη θέση. «Ευαγγέλιον της βασιλείας» χαρακτηρίζει ο Χριστός την διδασκαλία του.
Ιδέα του Μεσσία

Γνωστή στον Ιουδαϊκό κόσμο από την Π. Διαθήκη. Ο Χριστός συμπλήρωσε την ιδέα αυτή με νέα περιεχόμενα κηρύσσοντας τον εαυτό Του Υιό του Θεού και επίσης Θεό και σωτήρα, λυτρωτή του κόσμου πνευματικό και όχι κοσμικό ηγεμόνα των Ιουδαίων οι οποίοι περίμεναν τότε.
Ιδέα του τριαδικού Θεού

Αποτελεί κτήμα του ευαγγελίου καθόσον ο Χριστός μιλάει για τον πατέρα Θεό, παραδέχεται τον εαυτό Του σαν Θεό και μιλάει για το Άγιο Πνεύμα ή Παράκλητου σαν ων με θείες ιδιότητες που μεταδίδεται στους ανθρώπους από τον Πατέρα δια μέσω του Υιού για την δημιουργία πνευματικής ζωής. Κατά την εντολή στους μαθητές να πορευθούν σε όλα τα έθνη και να βαπτίζουν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» Ματθ. κη’ 19. Η ιδέα της θείας τριάδας δεν είναι τελείως άγνωστη στην ιστορία της θρησκείας αλλά δεν έχει καμία σχέση με την τριάδα του βαβυλωνιακού ή του αιγυπτιακού ή του ινδικού πανθέου καθόσον μιλάμε για μονοθεϊσμό.
Ιδέα περί απολυτρωτικού θανάτου του Ιησού

Την ιδέα την χρωστάμε στον Ιησού και έχει τις ρίζες της στην Π. Διαθήκη. Δεν έχει ουδεμία θετική σχέση με τις λυτρωτικές γνώμες των μυστηριακών θρησκευμάτων. Με τα παθήματα και του απολυτρωτικού Του θανάτου ο Χριστός αποκάλυψε την ύψιστη σημασία των ανθρωπίνων παθημάτων και δηλαδή των πασχόντων για τους άλλους.
Βαρυσήμαντος ιδέα περί απείρου αξίας της ανθρώπινης ψυχής

Είναι το πολυτιμότερο αγαθό που όμοιο του δεν υπάρχει στον κόσμο και χάριν της σωτηρίας της ουδεμία θυσία είναι μεγάλη. Δια της διδασκαλίας αυτής ο Χριστός γίνηκε ο πραγματικός ιδρυτής του ανθρωπισμού (humanismus)
Η νέα ηθική

Το «Ευαγγέλιο της βασιλείας» δεν φέρνει μόνο νέα θρησκεία αλλά και ηθική μεταξύ των μελών της βασιλείας. Η νέα ηθική δύναται να κατανοηθεί και από την «επί του όρους ομιλία» η οποία αποτελεί τον καταστατικό χάρτη της νέας βασιλείας. Ακριβέστατη περίληψη της ηθικής αποτελεί το προοίμιο της εν λόγω ομιλίας, οι μακαρισμοί (Ματθ. ε’ 3 -12 & Λουκά στ’ 21-26). Η νέα ηθική στηρίζεται στην από τον Ιησού υποδειχθείσας σχέσης μεταξύ Θεού και ανθρώπων (σχέσης πατρός προς τέκνα) και την σχέση μεταξύ ανθρώπων (σχέσης αδελφών προς αλλήλους). Ιδανικό της νέας ηθικής είναι η εξομοίωση της αγάπης προς τον Θεό δια μέσω των έργων της αγάπης. (Ματθ. ε’ 48 πρβ. & Λουκά στ’ 36). Οι χαρακτηριστικότερες αρετές προς αλλήλους τις νέας ηθικής είναι:

1) ταπεινοφροσύνη: ανήκουστη στην Εθνικό κόσμο

2) πραότητα: διάφορη της στωικής απάθειας

3)αγάπη προς πάντες τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκείας: διάφορη προς την ελληνική φιλίας και της ιουδαϊκής αγάπης προς τον πλησίον μέχρι δε και σε αυτούς τους εχθρούς που αποτελεί και το κατ’ εξοχήν γνώρισμα των οπαδών του Χριστού

4)

Η διδασκαλία ομιλεί δε και προς την συνοχή και την αλληλεγγύη της ανθρωπότητας η οποία αποτελεί και ενιαία οικογένεια
Παράδοξα λόγια Ιησού

Μεταξύ των άλλων διασωθέντων λογίων του Ιησού είναι και εκείνα τα οποία αποτελούν τα κληθέντα παράδοξα που περιέχουν υπερβολικές εκφράσεις π.χ. «ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς θάψει τους εαυτούς νεκρούς» (Ματθ. η’ 22) «ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα…. Έτι δε και την ευατού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι» (Λουκά ιδ’ 26), «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σου σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλη» (Ματθ. ‘ε 39). Αυτά τα λεγόμενα νοούνται ορθώς με ολόκληρη την διδασκαλία του Ιησού και όχι όταν παρθούν κατά γράμμα γιατί παρεξηγούνται. Αυτό το λάθος έκανε ο Nietzsche.

Στα παράδοξα όμως δεν ανήκουν τα «μη αντιστήναι τω πονηρώ», «αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Η απαγόρευση του διαζυγίου εκτός περίπτωσης πορνείας φαίνεται υπερβολική μόνο υπό το πρίσμα της σημερινής κοινωνίας, αλλά αποτελούν ιδανικά στα οποία πρέπει να τείνει η χριστιανική κοινωνία κατ’ άτομο αλλά και στο σύνολο.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΙΗΣΟΥ

Η βαθύτατη εντύπωση που προκαλεί η διδασκαλία του Ιησού οφείλεται στην τέλεια διδασκαλική μέθοδο η οποία συνοπτικά μπορεί να συνοψισθεί στο παλιό ρητό «τα μεν κοινά καινώς, τα δε καινά κοινώς». Η χρήσης δε παραβολών, μεταφορών και εικόνων παρμένα από την φύση και από τον κοινωνικό βίο και με την χρήση αφελών ερωτήσεων και φυσικών αντιθέσεων καθιστούσε τον λόγο του σαφέστατο και εισχωρούσε βαθύτατα στις ψυχές των ακροατών. Όταν ο λόγος του Ιησού απευθύνεται στους ανεπτυγμένους μάλλον ιουδαίους θεοκράτες είναι μακρύς και θεωρητικός, προς τον λαό είναι δια μέσω παραβολών.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΥΡΟΣ ΙΗΣΟΥ

Το κύρος του Χριστού είναι πολύ μεγάλο και από την ιδιότητά του ως διδασκάλου αλλά και ως Υιός Θεού «Εξεπλήσοντο οι όχλοι επί τη διδαχή αυτού, ην γαρ διδάσκων αυτούς ως εξουσίαν έχων και ουχ ως οι γραμματείς» Ματθαίος (ζ’ 28-29) «Τις η διδαχή η καινή αύτη» αναφωνούν οι όχλοι στον Μάρκο α’ 27 και στον Ιωάννη λένε οι Ιουδαίοι «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος ως ούτος ο άνθρωπος». Υπήρχε βέβαια συνάφεια και με την προσωπική του ηθική «μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τω καρδία και ευρήσεσθε ανάπαυσιν ταις ψυχάς υμών» (Ματθ. ια’ 29) «τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας» (Ιω η’ 9)

ΘΑΥΜΑΤΑ ΙΗΣΟΥ

Ομόφωνα οι ευαγγελιστές παριστούν τα θαύματα ως το σπουδαιότερο μέρος της δημοσίου ενέργειας του Ιησού. Τα θαύματα του Ιησού Χριστού χωρίζονται σε 3 κατηγορίες

1) Θαύματα επί της φύσης (το εν Κανά θαύμα, ο επί της θάλασσα περίπατος κ.λ.π.)

2) Ιάσεις πασχόντων (τα περισσότερα)

3) Αναστάσεις νεκρών (κόρη Ιαείρου, υιού χήρας Ναΐν και Λαζάρου)

Με τα θαύματα του Ιησού έπρεπε να διαπιστωθεί η θεία Του αποστολή και η μεσσιακή Του ιδιότητα. Εν τούτοις ο Χριστός απόφευγε να πραγματοποιεί θαύματα για την ικανοποίηση της περιέργειας των Ιουδαίων αλλά έκανε μόνον όταν Αυτός έκρινε απαραίτητο. Πρωταρχικός και απαραίτητος όρος για την επιτέλεση θαυμάτων θεωρούταν από τον Χριστό, η στην ιδία πίστη εκείνων στους οποίους θα εκτελούσε το θαύμα. Γι’ αυτό αποφεύγει να ποιήσει θαύματα στην πατρίδα του Ναζαρέτ καθότι ήταν άπιστοι προς αυτόν.

Συνήθως το θαύμα επιτελείται με ένα λόγο ή με προσευχή αλλά ουδέποτε με μηχανικό τρόπο ή μυστικών χειρονομιών κ.λ.π. αλλά μόνο με εναπόθεση των χεριών. Και ήταν τα θαύματα μεν τα χαραχτηριστικά Του μεσσία και τα προλεγόμενα των προφητών αλλά εξυπηρετούσαν και την φιλανθρωπική εικόνα του Χριστού. Δεν ήταν δηλαδή μόνο απόδειξη δύναμης αλλά και αγάπης. Σημαντικό επίσης είναι ότι όλα τα θαύματα των κανονικών ευαγγελίων, εν αντιθέσει με αυτά των απόκρυφων, είχαν και ευεργετικό σκοπό εκτός από εκείνο της αποξήρανσης της σύκης η οποία είναι και συμβολική και μαρτυρεί την μελλοντική αποξήρανση της ιουδαϊκής συναγωγής.

Μέσω των θαυμάτων στηρίζεται πολλές φορές και η πίστη των ανθρώπων αλλά ο Ιησούς εντούτοις θεωρεί αυτήν την πίστη κατώτερης ποιότητας από αυτήν η οποία δεν στηρίζεται σε θαύματα. (Ιω ι’ 38, πρβ. δε κα Ιω β’ 24) «πολλοί επίστευσαν …. Θεωρούντες αυτού τα σημεία α εποίει αυτούς δε ο Ιησούς ουκ επίστευεν ευατόν αυτοίς» και προς τον Θωμά μιλώντας μετά την ανάστασή του μακαρίζει τους «μη ιδόντας και πιστεύσαντας» (ιω κ’ 29)

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΙΗΣΟΥ

Αν και τα κανονικά ευαγγέλια δεν παρέχουν ουδεμία περιγραφή της φυσικής όψης του Χριστού εντούτοις μας παραδίδουν τόσες πληροφορίες σχετικά με την ζωή Του ώστε μπορούμε να σχηματίσουμε πλήρη εικόνα για την προσωπικότητα ή τον χαραχτήρα Του. Κατά τον Γερμανό φιλόσοφο R. Euken «Κατά την συνολική εντύπωση είναι ο Ιησούς σαφέστερος και οικειότερος οποιουδήποτε άλλου ήρωα της παγκόσμιας ιστορίας….όταν όμως θέλουμε να αναλύσουμε και να τον ερμηνεύσουμε παρουσιάζονται πάρα πολλά προβλήματα».

Στα Ευαγγέλια η μορφή του Χριστού, κατά την γενική ομολογία ορθολογιστών κριτικών, τελείως εξαιρετικού μεγαλείου τέτοιου που δεν γνώρισε άλλον η ιστορία. Θαυμαστή είναι η παρατηρούμενη τέλεια αρμονία των πνευματικών δυνάμεών Του προς τις άλλες. Έχει υπεράνθρωπη διάνοια και σοφία χωρίς να είναι άκρατος νοησιαρχικός (intellectualist), έχει εξαιρετικά τρυφερή καρδιά χωρίς να πάσχει από παθολογική αισθηματικότητα και κατέχει εξαιρετικά ισχυρή θέληση χωρίς όμως να είναι τυφλή.

Υπήρξε ο μοναδικός άνθρωπος του οποίου ήταν σε πλήρη συμφωνία οι πράξεις και οι σκοποί, ήταν απαλλαγμένος από κάθε μονομέρεια και αποκλειστικότητα, κοσμούνταν από ακτινοβολούσα αγνότητα, αλλά δεν απέφευγε την συναναστροφή με αμαρτωλούς, περιφρονούσε τους πειρασμούς του κόσμου και δεν τους φοβόταν, αγαπούσε την μοναχικότητα και ζούσε συνήθως μεταξύ των ανθρώπων, συνδύαζε την αρμονική συνείδηση της υπερκόσμιας υπεροχής του με τρυφερότατη αγάπη και συγκινητικής επιείκειας, άφταστη ταπεινοφροσύνη με μεγαλειώδη αξιοπρέπεια, απλότητα τρόπων με υπερκόσμια ευγένεια, σοβαρότητα με μειλιχιότητα, ηρεμία-πραότητα και αγάπη μέχρι αυτοθυσίας και οργής επί της εμφάνισης του ψεύδους υπό οποιασδήποτε μορφής.

Ακόμη και σήμερα ο Ιησούς των Ευαγγελίων προκαλεί θαυμασμό στον αναγνώστη ανάλογη με εκείνη που προκαλούσε στην εποχή Του τόσο στους οπαδούς όσο και στους εχθρούς Του (Μάρκος ε’ 33, θ’ 31) - (Ιωάν. Ζ’ 44, ή 9). Η σοβαρή μελέτη επίσης των Ευαγγελίων φέρνει σε κοινή παραδοχή στους σοβαρούς μελετητές ότι ο Χριστός δεν είναι ούτε άνθρωπος, ούτε θεός αλλά θεάνθρωπος.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα «Ποιος είναι ο Ιησούς;» ερώτημα στο οποίο προσπάθησαν να απαντήσουν χιλιάδες άνθρωποι στους 20 αιώνες που πέρασαν από την γέννησή Του. Το πρόβλημα είναι μάλλον περίεργο καθόσον ο Ιησούς ήταν αυτός που καταδικάσθηκε από τους ομοεθνείς Του ατιμωτικά και προβάλλεται σε όλο τον κόσμο ως Θεός, Θεός σταυρωμένος και παιχνίδι των εχθρών Του.

ΕΝΩ σε κάθε άλλη περίπτωση μια τέτοια υπόθεση θα ήταν αντικείμενο χλευασμού αντιθέτως ως και αυτοί που απορρίπτουν τις υπερφυσικές ιδιότητες του Χριστού αναγκάζονται να συγγράψουν πολύ μεγάλους τόμους για να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα. Είναι επίσης αληθές ότι αυτοί που δείχνουν εμπιστοσύνη στους συγγραφείς αυτόπτες μάρτυρες του βίου του Ιησού βρίσκουν απάντηση αν και θεωρούν φτωχές τις περιγραφές ενώ εκείνοι που δείχνουν δυσπιστία αντιμετωπίζουν αδυσώπητα διλήμματα καθιστώντας την προσωπικότητα του Ιησού μυστηριώδη σφίγγα, για την οποία κάθε φυσική εξήγηση, όπως απέδειξε το παράδειγμα του Στράους και Ρενάν, δημιουργεί αληθινή σύγχυση και οδηγεί σε παράλογες αντιφάσεις.

Α. Ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού: από τα αδυσώπητα αυτά διλήμματα εμφανίσθηκε τα τελευταία χρόνια και η άποψη της ανυπαρξίας του Ιησού ως ιστορικού προσώπου. Πρώτος ο Dupuis (1742-1809) αρνούμενος την ύπαρξη του Χριστού θεωρεί το χριστιανισμό ως νέα μορφή της παλιάς λατρείας του Ήλιου και των αστέρων, και ότι ο Χριστός είναι προσωποποίηση του Ήλιου και οι δώδεκα απόστολοι είναι οι δώδεκα αστερισμοί. Έτσι η μεν γέννηση του Χριστού συμπίπτει με την ακμή του χειμώνα όπου βασιλεύει το σκότος και την ανάσταση σαν την άνοιξη όπου και βασιλεύει το φως. Αυτή η εξήγηση όμως αποβαίνει επισφαλής και αυθαίρετη, καθόσον διατύπωσε ο I.B. Peres χλευάζοντας τον Dupuis, ζητώντας του να αποδείξει ότι ο Ναπολέων υπήρξε μυθική προσωποποίηση του ήλιου, αφού και στο όνομά του (νη- απόλλων), και στον τόπο της γέννησής του (σε νησί της μεσογείου γεννήθηκε και ο Απόλλωνας) και στο όνομα της μητέρας του Latetitia (χαρά δίνει στο κόσμο η Ηώς που γέννησε τον Ήλιο) και στους 4 αδελφούς ( 4 εποχές του έτους) βρίσκει κανείς θαυμάσιες αναλογίες μεταξύ Ναπολέοντα και του ήλιου ή του μυθοποιημένου Απόλλωνα.

Οι σπάνιες μαρτυρίες για την ζωή του Ιησού από την σύγχρονη Ιουδαϊκή και Εθνική φιλολογία αποτέλεσε σοβαρή ένδειξη που συνηγορούσε στην ανυπαρξία Του στην ιστορία. Αλλά και αυτή η έλλειψη μαρτυρίας εκ της ιστορίας δεν αρκεί για να αποδείξει την ανυπαρξία του Ιησού, όπως αποδέχεται και ο αρνούμενος τον Ιησού Chouchoud ο οποίος και ομολογεί ότι « Ο Ιησούς είναι μεν άγνωστος ως ιστορικό πρόσωπο, αλλά είναι δυνατόν να έζησε καθόσον δισεκατομμύρια ανθρώπων έζησαν παλιότερα χωρίς να αφήσουν ίχνος της παρουσίας τους». Οι ανύπαρκτες ιστορικές αναφορές στον Ιησού μπορούν επίσης να εξηγηθούν κοιτάζοντας την προσοχή των ιστορικών εκείνης της εποχής εις τα πολιτικά γεγονότα και όχι στα θρησκευτικά καθόσον επικρατούσε θρησκευτική αμφιβολία και αδιαφορία. Επίσης οι Ιουδαίοι αποτελούσαν λαό μισητό της εποχής και ο Χριστιανισμός που γεννήθηκε τότε στην Ιουδαία θεωρήθηκε σαν Ιουδαϊκή αίρεση ανάξια προσοχής και ο ιδρυτής της έμοιαζε σκοτωμένος σαν τους άλλους ευπατρίδες που σφάχτηκαν τότε κατά χιλιάδες σαν τον Ιούδα, τον Γαυλωνίτη, τον Ματθία τον Μαργαλώθ και τον Θευδά για τις οποίες σιγά σχεδόν πλήρως η εκ των έξω ιστορία. Παρά όμως τις σπάνιες μαρτυρίες για την ιστορική ύπαρξη του Ιησού αυτές επαρκούν για την ιστορική βεβαίωσή της.

1. Έτσι αν αφαιρέσουμε ακόμη και χωρίο του Ιουδαίου ιστορικού Φλάβιου Ιωσήπου (1 αιώνας μ.Χ) περί του Ιησού (Ιουδ. Αρχ. XVΙΙΙ 3.3) πάλι υπάρχουν δύο χωρία τα οποία επικυρώνουν τα λεγόμενα των Ευαγγελίων, το 1ο αναφέρεται στον θάνατο του Ιωάννη του Ευαγγελιστή (XVIII 3.3) και το 2ον στον θάνατο του Ιακώβου του αδελφού του «Ιησού του λεγόμενου Χριστού» (XX, 9, 1). Από το έργο του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» γράφει για το Χριστό «Γίνεται δε κατά τούτον τον χρόνον Ιησούς, σοφός ανήρ, [ει γε άνδρα αυτόν λέγει Χρη] {ην γαρ παραδόξων ποιητής} [διδάσκαλος ανθρώπων των ηδονή ταληθεί δεχόμενων] και πολλούς μεν Ιουδαίους, πολλού δε και τον Ελληνικού επηγάγετο το Χρστός ούτος ήν, και αυτόν, ενδείξει των πρώτων ανδρών παρ ‘ ημίν σταυρώ επιτετιμηκότος Πιλάτου ουκ επαύσαντο οι το πρώτον αυτόν αγαπήσαντες. [εφάνη γαρ αυτούς τρίτην έχων ημέρα πάλιν ζώων, των θείων προφητών ταύτα τε και άλλα μύρια θαυμάσια περί αυτών ειρηκότων], εισέτι τε νων των χριστιανών τούδε ωνομασμένων ουκ επέλιη το φύλον». Υπό αμφισβήτηση σαν δικές του όμως βρίσκονται οι φράσεις μέσα σε αγκύλες.

2. Εξ άλλου στο Ταλμούδ, γίνεται λόγος περί θαυμαστών ιάσεων επί ονόματος Ιησού Χριστού και που πραγματοποίησε Χριστιανός που ονομάζονταν Ιάκωβος τον οποίο γνώριζε ο ραβίνος Ελιέζερ (90-110 μ.Χ.) καθώς και για ορισμένους λόγους του Ιησού που μαρτύρησε Χριστιανός δικαστής στον Γαμαλιήλ τον Β’ (130 μ.Χ.). Ακόμη το Ταλμούδ αναφέρεται στην σταύρωση Του, μόνο που για χώρο της σταύρωσις αναφέρει την Λύδδη που βρίσκεται στα ΝΔ της Παλαιστίνης

3. Από τους Εθνικούς ο συγγραφεύς ο Τάκιτος στα «Χρονικά του» 115 - 177 μ.Χ. μιλώντας για την πυρκαγιά της ρώμης από τον Νέρωνα 30 μόλις χρόνια μ.Χ. μας λέει ότι οι Χριστιανοί πήραν το όνομά τους από τον ιδρυτή τους Χριστό ο οποίος θανατώθηκε επί αυτοκράτορα Τιβερίου και του πραίτορα Ποντίου Πιλάτου. «Ο Νέρων υπέβαλλε σε έκτακτες τιμωρίες εκείνους που για τα αισχρά έργα τους εμισούντο και ο λαός αποκαλούσε Χριστιανούς. Ο Χριστός από τον οποίο προήλθε το όνομά θανατώθηκε επί Τιβερίου αυτοκράτορα και Ποντίου Πιλάτου επάρχου» (Tacit. Annal. XV, 38, 44)

4. ο δε Σουετώνιος ( Vita Claud. XXV) μας λέει για τις καθημερινές έριδες και ταραχές εξ αιτίας του Χριστού (Chresto) επί Κλαύδιου και η οποία αναφορά επικυρώνεται στις «Πράξεις» όπου περιγράφεται και με τα κατάλληλα χωρία ποιος είναι ο Χριστός.

5. Η επιστολή του Πλινίου εις τον Τραϊανό (Epist. X, XCVI) επιβεβαιώνει όχι μόνο την τρομερή διάδοση του Χριστιανισμού αλλά και την φοβερή πίστη των ανθρώπων εις τον Χριστό τα πρώτα εκείνα χρόνια της διαδόσεως της νέας πίστης.

6. Ο Αλεξανδρινός Ιουδαίος Φίλων αναφέρει όχι τον Χριστό αλλά πλήθος περιστατικών της Καινής Διαθήκης.

Οι αρνούμενοι την ύπαρξη του Χριστού παραμερίζουν αυθαίρετα τα Ευαγγέλια. Αυτά μπορεί να συγγράφτηκαν για θρησκευτικούς σκοπούς αλλά στήριζαν το σκοπό αυτό με γεγονότα πραγματικά και ιστορικά. Μόνο εις το προοίμιο του Λουκά αν κοιτάξει κανείς, πείθεται ότι αυτός συγγράφει με πνεύμα αυστηρά ιστορικό και δεν υπερβάλει καθόλου ο Hettinger όταν αναφέρει ότι το προοίμιο αυτό είναι σχεδόν ίδιο με αυτό του Θουκυδίδη. Αν πάλι σκεφτεί κανείς ότι τα Ευαγγέλια συγγράφηκαν τον 1 αιώνα μ.Χ. και περίπου το 80 όπου και παραλείφθηκαν από πολλά χέρια σύγχρονα του Ιησού μαρτυρώντας τον πρωτότυπο χαραχτήρα του δύναται να συμπεράνει κανείς την ιστορικότητά του.

Η εικόνα που δίνουν τα Ευαγγέλια για τον Ιησού είναι καταπληκτική αλλά υπερβαίνει κατά πολύ την ανθρώπινη σύλληψη και επινόηση. Όλα τα αριστουργήματα της ανθρώπινη συλλήψεως οφείλονται σε προικισμένα πρόσωπα με εξαιρετικό πνεύμα, έτσι αν ο Ιησούς είναι επινόηση θα πρέπει να αποτελεί δημιουργία προσώπων εξαιρετικής μεγαλοφυΐας και ηθικής έξαρσης.

Η δυσκολία όμως της επινόησης είναι ανυπέρβλητη καθόσον όχι ένας αλλά περισσότεροι έγραψαν για τον Ιησού και ο καθένας πλούτιζε την εικόνα αυτού με ιδιαίτερα χαραχτηριστικά. Γι’ αυτό διατηρεί μέχρι σήμερα την αξία της η γνώμη του Ρουσσώ «Φίλε μου δεν επινοούν κατά αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν περισσότερο ακατανόητο το να συμφωνήσουν πολλοί άνθρωποι για να κατασκευάσουν το βιβλίο αυτό, παρά να υπάρξει πραγματικά ένας που να παράσχει με τον βίο του το αντικείμενο της συγγραφής του βιβλίου αυτού. Ποτέ συγγραφείς Ιουδαίοι δεν ήταν δυνατό να επινοήσουν την ηθική αυτή. Το Ευαγγέλιο δεν έχει χαραχτήρες αληθείας τόσο μεγάλους και αμίμητους, ώστε ο επινοητής θα εξέπληττε περισσότερο από τον ήρωα, ο οποίος θα επιτελούσε τα γραφώμενα στο Ευαγγέλιο» (Emile IV)

Η μαρτυρία του Παύλου, που και αυτή παρεξηγείται και παρακάμπτεται από τους αρνούμενους την ύπαρξη του Ιησού, είναι ιδιαιτέρου σοβαρότητας και βάρους καθόσον ο Παύλος ήταν από τους φανατικούς Φαρισαίους και διώκτες του Χριστιανισμού που μεταπήδησε στην τάξη των μαρτύρων του Ιησού. Οι 4 μεγάλες επιστολές του αποτελούν γραπτά μνημεία αδιαφιλονίκητης γνησιότητας (αναφορά στην γέννηση, γενεαλογικού δένδρου, θάνατος, τριήμερη ταφή, θεία ευχαριστία, ανάσταση και φανέρωση σε διάφορα πρόσωπα.)

Τέλος πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την τεράστια διάδοση του Χριστιανισμού και η οποία αποτελεί μοναδική εξαίρεση προς όλες τις άλλες θρησκείες των οποίων οι ιδρυτές μπορούν και να αγνοηθούν από τους πιστούς τους εφόσον στηρίζεται πλήρως στην ζωή και την δράση του Ιησού Χριστού. Άλλωστε αυτό είναι Χριστιανισμός, διδασκαλία και πίστης εις Αυτόν. Χωρίς Ιησού Χριστό ο Χριστιανισμός θα ήταν μηδέν. Αποτελεί ο Χριστός τον αιώνιο θεμέλιο λίθο της πίστης. Ο Couchould (που αρνείται την ύπαρξη του Χριστού) ομολογεί ότι «οι αναλογίες του Χριστού είναι εκτός κάθε συγκρίσεως και το μεγαλείο Του μόλις δύναται να κατανοηθεί. Η ιστορία της Δύσεως μέσα στο ρωμαϊκό κράτος διατάσσεται από ένα κεντρικό γεγονός: την περιληπτική αναπαράσταση του Χριστού και τον απολυτρωτικό θάνατό Του. Όλα όσα έγιναν στην Δύση για τους επόμενους 15 αιώνες γίνονται κάτω από την γιγαντιαία σκιά του σταυρού. Ο Ιησούς διαδέχθηκε τον Καίσαρα στην κυριαρχία του κόσμου. Η βασιλική Του όψης χαράσσεται έναντι εκείνης των αυτοκρατόρων στα νομίσματα του Βυζαντίου. Αυτός δίδει όλα τα στέμματα και όλες τις εξουσίες προέρχονται και επιστρέφουν σε Αυτόν. Κατέστη το Άλφα και το Ωμέγα, ο Πρώτος και ο Έσχατος εκ του στόματος Του οποίου εκπορεύεται ρομφαία δίστομος οξεία και ο Οποίος έχει τα κλειδιά του θανάτου και του Άδη. Γι ‘ αυτό οικοδομήθηκε η Αγία Σοφία και ο καθεδρικός του Chartres. Ακόμη και σήμερα ο Ιησούς αποτελεί την ενδότερη σύνθεση των κοινωνιών της Δύσης. Πριν ακόμη γεννηθούν αφιερώνονται σε Αυτόν οι ψυχές. Τι να πει κανείς; Στην καρδιά του ανθρώπου ο Χριστός είναι πολύ μεγάλος. Διαφεύγει από όλα τα συνήθη μέτρα της Ιστορίας. Εκατό τόμοι δεν φτάνουν για να Τον περιγράψουν» (Couchould ενθ. Ανωτ. Σελ. 13-18)

Όταν λάβει κανείς επίσης υπ’ όψιν του την κοινή παραδοχή ότι η ιστορική επίδραση του Ιησού και η ηθική κυριαρχία υπήρξε μοναδική και πρωτοφανής, είναι αδύνατο να παραδεχθεί ότι ο Ιησούς αποτελεί θρύλο και μύθο της φαντασίας δημιούργημα. Αυτή η άποψη όχι μόνο ξεφεύγει από τα όρια της λογικής και του πιθανού αλλά κατευθύνεται στα όρια του παράλογου και του ασύστατου. Ότι μπορεί να στηρίζεται επί του ψέματος και του μηδενός αποτελεί άποψη που καμιά σοβαρή διάνοια δεν δύναται να διανοηθεί. Ό ίδιος ξανά Couchould στο τέλος αναγκάζεται να παραδεχθεί και να ομολογήσει ότι «Ο βίος του Ιησού δεν είναι μύθος, ούτε σύμβολο, αλλά πνευματική πραγματικότητα, περισσότερο πραγματική στα μάτια των πνευματικών από οποιαδήποτε περιορισμένη (στα φυσικά όρια) ύπαρξη» (ενθ. Ανωτ. Σελ. 91)

Β. Η περί αυτού συνείδηση του Ιησού: Για να καταλάβουμε καλύτερα τον Ιησού πρέπει να δούμε και τι φρονούσε ο ίδιος για τον εαυτό Του.

1. Ανέγκλητη συνείδηση: Ο Ιησούς δεν έχει την συνείδηση ότι αμάρτησε ποτέ. Αν ακόμη υποθέσουμε ότι το «τις υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» δεν είναι αυθεντικό ή δεν είναι αυθεντικά τα τόσα που αναφέρει ο Ιωάννης στο ευαγγέλιο, μένουν επίσης τα υπόλοιπα λεγόμενα των άλλων ευαγγελιστών που παρουσιάζουν έναν Χριστό χωρίς να έχει διαπράξει κάτι που θα τον καθιστούσε ένοχο. Ο Χριστός διαχωρίζει πάντα τον εαυτό Του από εμάς, διαστέλλοντας την αγνότητά Του από την πονηριά των ανθρώπων. Δεν λέει «ει δε ημείς πονηροί όντες οίδαμεν…» αλλά «ει δε υμείς πονηροί όντεςς οίδατε..» Δεν παρουσιάζεται ποτέ να συνπροσεύχεται με τους μαθητές Του σαν άνθρωπος που έχει αμαρτίες ούτε παραπονείται ποτέ για την ηθική Του κατάσταση κτυπώντας το στήθος Του σαν τελώνης ή κλαίγοντας από μετάνοια. Γι’ αυτό και οι μαθητές Του τον περιγράφουν σαν «τον δίκαιο», «αμνό άμωμον και άσπιλον» εκφράζοντας όχι μόνο την εντύπωση που αποκόμισαν παρακολουθώντας τον Ιησού αλλά και διότι ποτέ Αυτός δεν τους εξεδήλωσε την ανησυχία της ενόχου συνειδήσεως. Αυτό επίσης φαίνεται και από την ομολογία όλων των λογόφρονων ότι υπήρξε ο τελειότερος και αγιότερος εκ των ανθρώπων που εμφανίστηκαν ποτέ στην ιστορία. Αφετέρου επιβεβαιώνει και την αρχή «όσων τις καθίσταται αγιώτερος τοσούτο και διακρίνει καλύτερα το κακό, όσο περισσότερο πλησιάζει τις εις το Θεό, τόσο ζωηρότερον αισθάνεται τι απομακρύνει αυτόν του Θεού». Κοιτώντας επίσης τις μορφές της ιστορίας του Εθνικού κόσμου ή της Ιουδαϊκής ιστορίας βλέπει κανείς ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος που να διεκδικεί την ονομασία του αναμάρτητου. Μόνο Ένας την διατύπωσε και την διεκδικεί στην Παγκόσμια Ιστορία ο Ιησούς της Ναζαρέτ.

2. Υιός του Θεού: διεκδικεί ο Χριστός και σημαντικότερη και τολμηρότερη θέση. Αυτής του Υιού του Θεού και ισότιμος προς τον Πατέρα. Κοιτώντας καλύτερα βλέπει κανείς επίσης ότι διαχωρίζει και πάλι τον εαυτό Του από τους υπόλοιπους καθόσον αυτοί θα μπορούσαν να ονομαστούν «Υιοί του Θεού» αλλά αυτός είναι Υιός Θεού στον οποίο «πάντα παρεδόθη υπό του Πατρός», «πάσα εξουσία εν ουρανώ και γή» και ο Οποίος έχει εξουσία «αφιέναι επί της γης αμαρτίας» (Ματθ. ια’ 27, Λουκ. Ι’ 32, Ματθ. κη’ 18,Μάρκ. Β’ 5). Επίσης οι επιστολές του Παύλου παρουσιάζουν τον Χριστό προϋπάρχοντα της γεννήσεώς του ως ανθρώπου εν μορφή Θεού, που πτώχευσε για μας και ενώ ήταν πλούσιος εμφανίσθηκε με την μορφή του δούλου. Το ίδιο διαφαίνεται και από τις πρώτες άλλες χριστιανικές επιστολές των πρώτων χρόνων που φανερώνουν ότι οι απόστολοι ομιλούσαν πάντα για τον Χριστό σαν Υιό του Θεού και προϋπάρχοντα της δημιουργίας του εν μορφή ανθρώπου και κατεξουσιάζοντα αυτή. Ο Χριστός της Ναζαρέτ δεν ζητάει να προστεθεί στις τόσες άλλες θεότητες και είδωλα της εποχής Του όπως έκαναν π.χ. οι ρωμαίοι αυτοκράτορες αλλά ζητά να αντικαταστήσει όλους τους άλλους θεούς και να Του «φτιαχτεί βωμός όπου ο καθένας θα Του θυσιάζει» ότι πολυτιμότερο και προσφιλές έχει.

Οι τολμηρές αυτές διεκδικήσεις του Χριστού μας θέτουν ένα σοβαρό δίλημμα:

1. ή να Τον περιφρονήσουμε εξ ολοκλήρου

2. ή να δεχθούμε Αυτόν σαν αληθινό Θεό

Γ. Ο Ιησούς μαρτυρεί τον εαυτό του με υπερφυσικές αποδείξεις ως Θεό: Για την αληθινότητα του Χριστού ως Θεό μας προετοιμάζει η Π. Διαθήκη με τις προφητείες που μιλούνε υπερφυσικά για την εν καιρώ έλευση του θείου της ανθρωπότητας Λυτρωτή αλλά και η Ν. Διαθήκη με τα θαύματα και την ανάστασή Του. Ο αρνούμενος την ιστορική ύπαρξη του Χριστού Couchould υποστηρίζει ότι η περιγραφή του Ιησού προήλθε από την Π. Διαθήκη και συγκεκριμένα υπό την έλευση του Μεσσία στο 53 κεφάλαιο του Ησαΐα και του 22 επί των Ο’ 21 ψαλμού. Επίσης ο Ζαχαρίας και οι ψαλμοί 16, 41, 42, 118 (15,40,41, 117) προσέθεσαν αρκετά σοβαρά χαραχτηριστικά «Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών, κήρυσσε θύγατερ Ιερουσαλήμ, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται σοι δίκαιος και σώζων, αυτός πραΰς, και επιβεβηκώς επί υποζύγιωνκαι πώλον όνου», «Ωσαννά! Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», «Διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού εαυτοίς και επί τον ιματισμό αυτού έβαλον κλήρον» στίχος 19, «ώρυξαν τους πόδας και τας χείρας» στίχος 17, «Πάντες δε οι θεωρούντες αυτόν εμυκτήρισαν τούτονκαι εκίνησαν κεφαλήν» στίχος 8 κ.λ.π.

Κοιτώντας το βιβλίο της Γέννησης και συγκεκριμένα στον προφητικό λόγο προς τους πρωτόπλαστους (Γ’ 15) εκ του σπέρματος της γυναικός θα προέρχονταν εκείνος ο Οποίος θα σύντριβε το κεφάλι του όφεως, στην επαγγελία προς τον Αμβραάμ (Γενν. Κβ’ 18) καθόσον από το σπέρμα Του θα ευλογούνταν όλες οι φυλές της γης, στην προφητική πρόρρηση του Ιακώβ, ότι από την Ιουδαία θα προέρχονταν ο Ειρηνοποιός (Γέννηση μθ’ 8-10), τα κύρια χαραχτηριστικά του Μεσσία περιγράφονται εις την πρόρρηση του Μωϋσή (δευτρ ΙΗ ‘ 15 - 19) και τέλος στις προφητείες των Ψαλμών και του Ησαΐα ως επίσης στην πολύ γνωστή 70 εβδομάδων προφητεία του Δανιήλ (θ’ 24) όπου προκαθορίζεται ο χρόνος θανάτου του Μεσσία.

Επίσης ο Ιησούς επιβεβαίωνε την θεία του προέλευση με τα θαύματα τα οποία έπραττε και που αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της διδασκαλίας Του. Διδασκαλία και θαύματα αποτελούν αδιαίρετο σύνολο των Ευαγγελίων, τα οποία αν αφαιρεθούν θέτουν τα πάντα εις καταστροφή και ολόκληρη η Ευαγγελική Διδασκαλία, κατά την παρατήρηση του Ebrand, θα συμπεριληφθεί στην φράση «Τω καιρώ εκείνο εγένετο… μηδέν γενέσθαι»

Για την ιστορική αυθεντία των θαυμάτων γίνεται να προβληθεί ότι αφενός αποτελούσαν δημόσιες ενέργειες και ότι αφετέρου γίνονταν δημόσια επίκληση αυτών. Πάρα πολλά θαύματα αναφέρεται ότι πραγματοποιήθηκαν μπροστά από πλήθος κόσμου και αναφέρονται και τα ονόματα των πόλεων όπου και πραγματοποιήθηκαν καθώς επίσης και τα ονόματα των προσώπων που σχετίζονται με αυτά (Ιάειρος, Βαρτίμαιος, ο εκ Βηθανία Λάζαρος, ο Μάλχος, ο νεκρός της Ναΐν, ο παραλυτικός της Καπερναούμ κ.λ.π.). Ποιος άραγε θα τολμούσε να μιλήσει γι’ αυτά έστω και 30 χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού, εάν δεν είχε συμβεί τίποτα σχετικώς με αυτά. ΑΛΛΑ οι απόστολοι επικαλούνται δημόσια τα γεγονότα αυτά μόλις 50 ημέρες μετά τον θάνατο του Ιησού (Πραξ. Β’ 22) και προκαλούσαν με περίσσιο θάρρος του εχθρούς του Ιησού σε συζήτηση προς τα θαύματα. Ποιο άλλο γεγονός αποδεικνύει ότι τα θαύματα ήταν πραγματικότητα και αποτελούσαν στέρεο έδαφος που τους έκανε να νιώθουν σιγουριά προκαλώντας όλους τους άπιστους; Τέλος πρέπει να προσέξουμε ότι καθ’ όλη την δημόσια επίκληση των θαυμάτων του Ιησού τόσο από τους απόστολους όσο και από τους μετέπειτα κανείς Ιουδαίος ή Εθνικός δεν βρέθηκε να τα διαψεύσει ή να τα αρνηθεί. Όχι μόνο κατά τα Ευαγγέλια ισχύουν αυτά αλλά κατά το Ταλμούδ οι σύγχρονοι του Ιησού σύγχρονοι Ιουδαίοι ανεγνώριζαν την πραγματικότητα των θαυμάσιων θεραπειών του Ιησού αλλά επέδιδαν αυτές εις τον Διάβολο ή σε μαγικές μεθόδους. Από τους Εθνικούς οι παλιότεροι πρόβαλαν, κατά τον Ειρηναίο, έναντι στα θαύματα του Ιησού, τα του Σίμωνος του μάγου, οι δε μεταγενέστεροι τα του Απολλωνίου του Τυανέως και τέλος ο Κέλσος χωρίς να τα απορρίπτει εντελώς, ομιλεί για αυτά σαν έργα μαγείας.

Το μεγαλύτερο θαύμα του Ιησού είναι η Ανάστασή Του. Γι ‘ αυτή μαρτυρούν οι Μαθητές και όπως φαίνεται από τις επιστολές του Παύλου 20 χρόνια μετά το θάνατο του Ιησού είχε σχηματισθεί η αδιάσειστη πεποίθηση γι ‘ αυτό το θαύμα σε όλη την εκκλησία από την Ρώμη μέχρι τα Ιεροσόλυμα και από την Κόρινθο μέχρι την Άγκυρα.

Αν υποθέσουμε ότι οι μαρτυρίες των μαθητών για την ανάσταση του Ιησού είναι ψεύτικες τότε θα έπρεπε να συμβαίνουν οι παρακάτω υποθέσεις οι οποίες κρινόμενες αποδεικνύονται ασύστατες:

Υπόθεσης της αγυρτείας των μαθητών του Ιησού, την οποία πρώτοι υιοθέτησαν οι Φαρισαίοι και οι Ιερείς και από τους νεώτερους ο Reimarus

Η υπόθεση αυτή αποκηρύσσεται :

1. Από την στάση των Ιουδαίων οι οποίοι δεν έλαβαν μέτρα για τους κλέπτες του σώματος του Ιησού, ούτε ενάντια στους φρουρούς του Τάφου που είναι Ρωμαίοι.

2. Από την δυσκολία που εμπεριέχεται στην δυσκολία του νεκρού εν μέσω πολυάριθμης προσέλευσης και προσκυνήματος πιστών στις ημέρες του Πάσχα

3. Από το ότι, μολονότι ο περί κλοπής του Ιησού λόγος «διεφημίσθη παρ’ Ιουδαίος» δεν γίνεται πιστευτός από τους σύγχρονους όπως άλλωστε φαίνεται και από το πλήθος των εις την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ προστιθέμενων

4. Τι θα περίμεναν να κερδίσουν οι μαθητές; Μια χούφτα ανθρώπων τόσο ασήμαντων γιατί να επιβιβασθεί σε μια σχεδία τόσο εύθραυστη;

5. Η υπόθεση αυτή δεν εξηγεί ούτε την ψυχική μεταβολή αυτών ούτε συμβιβάζεται με την μετέπειτα αυταπάρνηση τους. Πώς είναι δυνατόν να εκθέσουν εαυτούς σε τόσες δυσκολίες και δοκιμασίες αν δεν είχαν αδιάσειστες αποδείξεις για όσα έλεγαν;

Η υπόθεση της αποπλανήσεως των μαθητών και δηλαδή ότι ο Χριστός στον Σταυρό δεν πέθανε αλλά λιποθύμησε και έπεσε σε βαρύ λήθαργο ώστε να ξυπνήσει μετά στον Τάφο Του από την υγρασία, το κρύο και την ευωδιά των αρωμάτων. Βλέποντάς τον Χριστό οι μαθητές πίστευαν ότι Αναστήθηκε. (υπόθεση εκ των Paulus, Herder, Schleiermacher, Hase κ.α.

Η υπόθεση αυτή καταρρέει όταν σκεφτεί κανείς ότι:

1. Το χτύπημα του στρατιώτη με την λόγχη αποτελεί αυτό που σήμερα είναι η χαριστική βολή. Από μόνη της αυτή η βολή μπορούσε κάλλιστα να επιφέρει τον θάνατο.

2. Ο καθηλωμένος από του σταυρού δεν είναι εύκολο να ξεφύγει τον θάνατο έστω και αν ζει

3. Δεν είναι δυνατόν άνθρωπος μισοπεθαμένος που βγαίνει από τον τάφο να δίνει στους μαθητές την εντύπωση του νικητή και του θριαμβευτή επί του θανάτου.

4. Δεν εξηγείται ότι ο Χριστός ενεφανίσθη στους μαθητές πολλές φορές. Πού βρίσκονταν και τι έκανε ο Ιησούς στα ενδιάμεσα διαστήματα που δεν εμφανίζονταν; Και τι απέγινε μετά την 40στή μέρα όπου και δεν εμφανίσθηκε πλέον;

Οι εμφανίσεις του Ιησού αποτελούν φαντασιοπληξίες των μαθητών και αποτελούν εσωτερικές τους οπτασίες δημιουργούμενες από του πόθου και των συνεχών αναμνήσεως των μαθητών (υπόθεση των Strauss, Ewald, Haustrath, Holsten, Phleiderer, Renan κ.α.)

Η υπόθεση αυτή δεν συμβιβάζεται

1. με τις παροιμιώδεις δυσπιστίες των μαθητών προς τα πρώτα μηνύματα της ανάστασις

2. με το χαραχτήρα των εμφανίσεων. Οι απόστολοι δεν βλέπουν απλώς μετέωρη την εικόνα του Χριστού αλλά τον ψηλάφισαν και έφαγαν και μαζί Του.

3. με τις ευάριθμες εμφανίσεις του Ιησού. Αν όντως οι εμφανίσεις ήταν φαντασία του παροξυσμού των μαθητών, όπως λέει ο Renan, τότε πώς από τον παθολογικό τούτο παροξυσμό προήλθαν τόσο λίγες εμφανίσεις;

4. με την μετέπειτα δράση των Αποστόλων. Οι φαντασιόπληκτοι είναι συνήθως και ανισόρροποι, ενώ η δράση του Παύλου είναι μεγαλεπήβολη, του Πέτρου ώριμη και του Ιωάννη έξοχα ήρεμη.

Η αδυναμία των υποθέσεων της μη ανάστασις του Χριστού, επιβεβαιώνουν περισσότερο το γεγονός και στηρίζουν περισσότερο την πίστη προς αυτήν.

Δεδομένου όμως της Ανάστασις του Χριστού, η πραγματοποίηση πλήθος άλλων υπερφυσικών θαυμάτων, το υπερφυσικό όλων των αξιώσεων και διεκδικήσεων Του και η θαυμάσια φυσιογνωμία Του αποτελούν καλούς οιωνούς εις την σε Αυτόν πίστη και της αποδοχής της εκ Θεού ενανθρώπησης. Αν απωθήσουμε την υπόθεση της εκ Θεού ενανθρώπησης του Χριστού τότε τίθεται μπροστά από εμάς ένα άλυτο πρόβλημα με μυριάδες ασυνέπειες και με κολοσσιαίες αντιφάσεις. Η απόπειρα του Renan αποτελεί λαμπρό παράδειγμα και επιβεβαιώνει τα παραπάνω. Αναζητώντας ο τελευταίος να αποδείξει ότι ο Ιησούς ήταν αδύνατο να αποτελεί ενσάρκωση του Θεού, κατάντησε να παρουσιάζει τερατώδη σημεία και ανόμοιους και αλληλοαναιρούμενους χαραχτήρες οι οποίοι συνυπήρχαν σε έναν, στον Χριστό.

Υπό την προϋπόθεση όμως ότι ο Ιησούς είναι ενσάρκωση του θείου, τότε όλη η βιογραφία του εαυτού Του στα Ευαγγέλια παρουσιάζεται ειλικρινής, σαφής άξια Αυτού χωρίς να παρουσιάζει τίποτα το αινιγματικό. Η Γέννησή Του, η Ανάστασή Του και η Ανάληψής Του αποτελούν την είσοδο και την έξοδο που αρμόζουν πραγματικά σε έναν Θεό ενσαρκωμένο, ομοιούμενο προς εμάς και στο θείο Του θρόνο επιστρέφοντα. Ο θάνατός Του αποτελεί την αναγκαία συνέπεια της μεγάλης αποστολής, την οποία ήλθε να φέρει εις πέρας. Τα θαύματά Του αποτελούν την φυσική εκδήλωση της θεία Του δύναμης. Εξηγούνται τότε όλα πλήρως τα υπερφυσικά τεκμήρια και μαρτύρια, που ο Θεός μαρτύρησε με την εν του Ιησού ενσάρκωση και παρουσία του στην γη.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr