«έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ια. 1)

«Μια ανάμνηση γίνονται όλα στο αέναο παρόν της λογικής μας. Κι ένα μέλλον που διαμορφώνεται συνεχώς μέσα σε αυτό το παρόν των επιλογών μας» (Tryfield)

Είναι η ματιά (ή Προσοχή εάν θέλετε) που ρίχνουμε στην « Η Αποθήκη των Αναμνήσεων με την Παντοτινά Ανοιχτή Πόρτα» « σε οτιδήποτε υπήρξε και θα υπάρξει - όπως το λέει ο Σπαίρ ή το deep mind όπως το λέει ο Jung .. (και το άκτιστο δεν είναι άσχημη περιγραφή)

Πιστεύουμε ορισμένα πράγματα και έχουμε τα αντίστοιχα αποτελέσματα …
"Ήμαστε αυτό που πιστεύουμε" … εάν πιστεύαμε διαφορετικά πράγματα… θα ήμασταν διαφορετικοί

Αλλά το ποιο σημαντικό ίσως θέμα στο οποίο ή πίστη εμπλέκεται … είναι, τι γίνεται όταν πεθάνουμε …? (που φυσικά παίζει ρόλο στην συμπεριφορά μας και στα αποτελέσματα που έχουμε εδώ κάτω)

Εάν πιστεύεις ότι σκοτώνοντας κάποιον και θα πας σε ένα όχι και τόσο ευχάριστο μέρος (κόλαση) ή από την άλλη μεριά ότι εάν σκοτώσεις τους «απίστους» θα πας σε ένα ιδιαίτερα ευχάριστο μέρος με παρθένες και πιλάφι … δεν υπάρξουν και τα αντίστοιχα αποτελέσματα ..?

Κάποιος παραπάνω μίλησε για Γνώση του άκτιστου … και μάλιστα εάν κάνεις (αυτό που σου λένε ..?) ένταξη - τρόπος - ζωής οδήγησε και στην θεία γνώση…

ε… λοιπόν δεν ξέρω για σας αλλά εγώ θα ήθελα (την όχι και τόσο θεϊκή) γνώση του , τι απέγιναν οι αεροπειρατές που έπεσαν με τα αεροπλάνα πάνω στους πύργους …
Η ματιά τους … που είχαν στο άκτιστο / πόρτα/ deep mind ήταν συγκεκριμένη …. Και . ναι …είχαν μία ένταξη … τρόπο ζωής . κλπ κλπ.. που τους οδήγησε όμως που..?

θα μπορούσε όμως κανένας από εδώ μέσα να πει ότι γνωρίζει ότι έκαναν λάθος και ότι τα πιστεύω τους ήταν λάθος - και τώρα είναι στην κόλαση με τον Σατανά και τον Σαντάμ (βλ. South Park)

όλοι έχουμε από μία ματιά , ένα πιστεύω (το αν το διαλέξαμε ή μας το επιβάλανε είναι άλληιστορία ) …

το μόνο που γνωρίζουμε (ή τουλάχιστον αισθανόμαστε) είναι ότι έχουμε την ελευθερία να διαλέξουμε ή αλλάξουμε αυτή την προσοχή μας σε κάτι άλλο - σε κάτι στο οποίο ίσως και να έχουμε την «δύναμη και πίστεψα ότι είναι δυνατόν να συμβούν»

εξάλλου

“Το ίδιο το σύμπαν στην ουσία του εκφράζει τη θεμελιώδη ελευθερία της βούλησης”

Ναι αλλά θα φτάναμε να ποτέ να πούμε ότι είναι αυτή ή θεμελιώδη ελευθερία της βούλησης (να ρίχνουμε την ματιά μας (την πίστη μας) όπου μας αρέσει / μας βολεύει / μας ικανοποιεί ) όπου θα μπορούσε να μας δώσει την ελευθερία (και την δυνατότητα) να δημιουργήσουμε ένα συμβάν - το Συμβάν (ας πούμε) ότι «κάτι γίνεται μετά τον θάνατο μας» .. πάμε στον παράδεισο, στην κόλαση, .. στο Άδη .. στο ξαναέρχομαι …κλπ..κλπ…)

Ή καινή διαθήκη μας δίνει μια απάντηση

«έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ. ια. 1)
Πίστη δηλαδή είναι αυτό που δίνει υπόσταση στα ελπιζόμενα και εξετάζει αυτά που δεν είναι προσιτά στις αισθήσεις μας.
Τους δίνει υπόσταση .. χμ.. ενδιαφέρον ..

Εσάς που είναι στραμμένη ή προσοχή σας …
είναι στραμένη στο κουτί με την γάτα ( όπου θα δώσει υπόσταση σε μία ζωντανή ή νεκρή γάτα )
στον γλυκό μας Χριστούλη ( όπου θα δώσει υπόσταση σε ένα βασίλειο των ουρανών ή σε μία κόλαση)
ή σε ένα κουτί με σοκολατάκια (οπού θα δώσει υπόσταση σε πραλίνα , φουντούκι , πορτοκάλι, κεράσι)
μπορείς να πείς σε κανέναν άραγε ότι οι ελπίδες του είναι λάθος ..?
μπορείς όμως, να τον αναγκάσεις να κοιτάει μόνο το κουτί ή τον Χριστούλη (that's easy)

(μιας και κανείς δεν με ρωτά τίποτα πια ούτε μου απευθύνει το λόγο )

...μέλλον, όσον αφορά τον συμπαντικό μεγάκοσμο, ονομάζουμε τις παρελθοντικές εικόνες του Σύμπαντος τις οποίες δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί, ενώ παρελθόν τις παρελθοντικές εικόνες που ήρθαν, συνειδητοποιιήθηκαν από τις ανθρώπινες αισθήσεις και ήδη έφυγαν.

...το τώρα, δηλαδή το παρόν, διαρκεί τόσο χρόνο όσο χρειάζεται ο ανθρώπινος βιοϋπολογιστής να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που συλλέγουν τα αισθητήρια όργανα και να τις αποδώσει στη συνείδηση ως αντικειμενική πραγματικότητα.

...μέσα στο τετραδιάστατο μη ευκλείδιο φυσικό Σύμπαν γίνονται αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις μόνο συμπαντικά γεγονότα που έχουν υπάρξει ήδη Αυτά απλώς ο άνθρωπος τα ταξινομεί πλαστά ταυτίζοντάς τα με τις έννοιες παρελθόν, παρόν και μέλλον, προκειμένου να τα κατανοήσει. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η ανθρώπινη φύση δεν αποτελεί παρά ένα σύστημα συλλογής και καταγραφής παρελθοντικών γεγονότων κάποιου χρονικού βάθους.

... θα αναρωτηθεί κάποιος σε τι συνίσταται η ελεύθερη ανθρώπινη βούληση. Ίσως είναι απλώς η δυνατότητα του ανθρώπου – δέκτη να μεταβάλλει και να μετασχηματίζει τη δομή της εικόνας των συλλαμβανομένων πληροφοριών και εμμέσως και της ίδιας της πληροφορίας. Αν αληθεύει αυτή η άποψη, θα πρέπει η μετασχηματισμένη από τον άνθρωπο-δέκτη πληροφορία να συνεχίζει, με την νέα της δομή, την πορεία της μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι, μεταβάλλοντάς το αενάως στην κατεύθυνση που η ανθρώπινη φύση επιβάλλει

Με τον τρόπο αυτό, σε φιλοσοφικό και θεολογικό πάντα επίπεδο, αν θεωρήσουμε ότι κάποια ανώτερη δύναμη ή ο Θεός δημιούργησε το πρωτογενές γεγονός της συγκρότησης ενός φυσικού Σύμπαντος, η ανθρώπινη φύση έχει τη δυνατότητα μετασχηματισμού της τελικής μορφής και εξέλιξης των αρχικώς δημιουργηθέντων γεγονότων και πληροφοριών. Έτσι ο άνθρωπος, αν δεν μπορεί να γίνει ο πλάστης, έχει τη δυνατότητα να γίνει ο δημιουργός της τελικής μορφής του Σύμπαντος των πληροφοριών που θα επικρατήσει στο απώτατο κοσμικό μέλλον.

Unseen

quote:

---

...μέλλον, όσον αφορά τον συμπαντικό μεγάκοσμο, ονομάζουμε τις παρελθοντικές εικόνες του Σύμπαντος τις οποίες δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί, ενώ παρελθόν τις παρελθοντικές εικόνες που ήρθαν, συνειδητοποιιήθηκαν από τις ανθρώπινες αισθήσεις και ήδη έφυγαν.

---

Εδώ μόνο έχω μιά ένσταση :
Στο μέλλον θα γνωρίσουμε σίγουρα νέες εικόνες που δέν είχαμε αντιληφθεί καθόλου στο παρελθόν ή θα ξαναπέσουμε στα παλιά?
Μία απο τα ίδια δηλαδή.

quote:

---

Ωραία ομιλία αγαπητέ Ampere

---

Γειά σου snoopy. Αυτό βέβαια δεν ήταν ομιλία. Αντιγραφή ήταν από ένα βιβλίο (το αναφέρω πιο πάνω) . Αυτό πάντως που ακολουθεί θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ομιλία.

Κάποιους εμπιστεύεσαι. Τους πιστεύεις και η πίστη σου σε αυτούς, στην αξία όσων σε μαθαίνουν σε πάει κάπου. Τα δικά τους πιστεύω γίνονται και δικά σου. Νιώθεις να προχωράς.

Κάποια στιγμή η πίστη σου κλονίζεται. Σταματάς να εμπιστεύεσαι αυτούς που πριν σε οδηγούσαν. Σταματάς να πιστεύεις όσα μέχρι τότε πίστευες. Σταματάς να πηγαίνεις οπουδήποτε. Αξίζει τελικά να πιστεύουμε;

Αναρωτιέσαι ίσως αν έχασες περισσότερα από όσα τυχόν κέρδισες. Τι σημασία έχει; Αναρωτιέσαι αν ό,τι προηγήθηκε ήταν λάθος. Θέλουμε τουλάχιστον να μαθαίνουμε από τα λάθη μας αν δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε. Ίσως όμως μόνο από τα λάθη μας να μαθαίνουμε…

Η βιολογική εξέλιξη δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τα λάθη. Ένας οργανισμός που αναπαράγει τον εαυτό του χωρίς να συμβαίνει κανένα λάθος σε όλη τη διαδικασία, δεν εξελίσσεται. Μένει σταθερά ο ίδιος. Η δυνατότητα για κάτι καινούργιο σημαίνει διάπραξη «λαθών». Αρκεί να μην είναι μοιραία. Ό,τι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς.

Εξέλιξη σημαίνει αξιοποίηση λαθών. Λάθος σημαίνει δυνατότητα εξέλιξης.

Αξίζει να πιστεύουμε και ας αποδειχτεί κάποια στιγμή λάθος. Ας αγαπήσουμε όσα κάποτε πιστέψαμε και μετά τα αρνηθήκαμε. Η άρνησή τους μας βαραίνει το ίδιο με την αποδοχή τους. Αν θέλουμε να ελευθερωθούμε από τα πιστεύω μας (τα πρώην, τα νυν και τα επόμενα) ας τα αγαπήσουμε. Όταν άλλωστε έρχεται η αγάπη, η πίστη περισσεύει / περιττεύει. ….κτλ κτλ (ας με σταματήσει κάποιος )

- * -
Αυτό ναι, θα μπορούσε να ήταν ομιλία (όχι ωραία, αλλά πάντως ομιλία). Όσο για την ερώτηση / ένστασή σου, έχω την εντύπωση ότι αν την επαναδιατυπώσεις ξανά και ξανά θα δεις και την απάντησή της (ή την αναίρεσή της ) να αναδύεται.
- * -
Καλώς όρισες αγαπητή φίλη. Εύχομαι εκεί μεν να πήγαν όλα καλά, εδώ δε να τα βρήκες ακόμη καλύτερα από ό,τι τα άφησες. Τέικ γιορ τάιμ. Οι προσδοκίες μας έχουν αυξηθεί βέβαια αλλά το ίδιο έχουν αυξηθεί και οι …ανοχές μας …
- * -
… και βέβαια αγαπητέ Δημήτρη και η επιείκειά μου επίσης έχει αυξηθεί. Εξακολουθεί πάντως να διαθέτει όρια…

Ακολούθησε τη ροή

Αγαπητέ μου A. Kircher ευχαριστώ για το ευχαριστώ σου. Και τα δικά σου λόγια πολλές φορές είναι πηγή έμπνευσης για μένα, το ξέρεις αυτό.

Καλέ μου Tryfield
Χωρίς να το ξέρεις, με τη φράση σου "και αυτό που αναγεννά τον εαυτό του ελεύθερα, κατά τη θέλησή του, δεν είναι πλέον κτιστό, αλλά θεϊκό. Είναι η μέγιστη ένδειξη της αγάπης", με βοήθησες επιτέλους να καταλάβω το περιεχόμενο του όρκου των μποτισάτβα και σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ γι' αυτό...

Μου άρεσε επίσης πολύ η παρομοίωση με τον άνεμο "που αλλάζει αδέσμευτα συνεχώς κατεύθυνση". Και, για λόγους που ελπίζω να καταφέρω να εξηγήσω επαρκώς παρακάτω, εκλαμβάνω ως μεγάλη παρηγοριά το "Σεις δεν γνωρίζετε ούτε από πού προέρχομαι, ούτε και πού πηγαίνω..." (από το κατά Ιωάννη αν δεν κάνω λάθος).

Καλή μου λίλιθ
Try and error method, πράγματι... Ωστόσο νομίζω ότι το δεύτερο είδος πίστης που περιγράφεις δεν εισάγει αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως όριο, αλλά παίρνει αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως όριο και το καταργεί, το υπερβαίνει.

Χμμ. Ασφαλώς δεν περιμένεις να συμφωνήσω, έτσι δεν είναι;

Δεν θα σταθώ στο μήνυμά σου περί βήματος στο άπειρο το οποίο μεθερμηνεύεται (αυθαιρέτως θα μου επιτρέψεις να πω) ως τρύπα στο νερό. Θα πάω κατ' ευθείαν στο μήνυμα με την ευθεία απάντησή σου στις θέσεις μου.

quote:

---

Υπάρχουν όμως και πράγματα που μας έχουν δοθεί

---

Έχεις ασφαλώς δίκιο. Θέλω ωστόσο να πιστεύω ότι υπάρχουν και πολλά πράγματα που δεν μας έχουν δοθεί και που μπορεί να αποκαλύπτουν μια εντελώς διαφορετική "πραγματικότητα".

quote:

---

Πιθανότατα έχουμε ελλιπή κατανόηση του φαινομένου ή μας διαφεύγει ένας σημαντικός παράγοντας όπως το μέσο που δημιουργεί το κύμα (αιθέρας ίσως;)

---

Ένας λόγος που παρέπεμψα στον "Αχταρμά" είναι ότι δεν ήθελα να επαναλάβω στο παρόν τόπικ τέτοια τεχνικά ζητήματα που εκεί είχαν συζητηθεί όσο ήταν δυνατό εκτενέστερα. Το μέσο το οποίο επιτρέπει την έκφραση του σωματιδίου ως κύμα (μπορεί να) είναι το πεδίο μηδενικού σημείου όπως έχουν αποδείξει πειραματικά πάμπολλοι επιστήμονες ανά τον κόσμο. Για μένα υπάρχει απόδειξη και είναι απτή.

quote:

---

Η νόησή μας είναι η δική μας πραγματικότητα, δεν είναι η Πραγματικότητα

---

Αχ και βαχ... σαν τη γάτα που κυνηγάει την ουρά της μου φαίνεται το επιχείρημά σου βρε Δημήτρη μου. Δεν ξέρω αν θα σε ανακούφιζε το γεγονός ότι αυτά που λέω δεν τα λέω μόνο εγώ, δεν είναι αυθαίρετα συμπεράσματα δηλαδή, τα λέει ο Καντ και ολόκληρο το ρεύμα του ιδεαλισμού εδώ που τα λέμε.

quote:

---

Έχω δει κι εγώ την ταινία

---

Ε, άι στο καλό! Κι αφού την είδαμε όλοι, γιατί δεν συνεννοηθήκαμε να πάμε παρέα; Λοιπόν, την επόμενη φορά θα οργανώσω εγώ την έξοδο (όχι του Μεσολογγίου).

quote:

---

όπως μας παρουσιάζεις στο τόπικ με τα χρώματα

---

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για την ανάγνωση του τόπικ μου, ελπίζω να έχει καλύτερη τύχη από εκείνο με τη μετενσάρκωση. Ακόμη και σ' αυτό το τόπικ ωστόσο λαμβάνω υπόψη μία από τις πιθανές πραγματικότητες, την κινεζική ερμηνεία των χρωμάτων, που αντιστοιχεί στον συμπαντικό νόμο του 5. Δεν θα μπορούσα εύκολα να συμπεριλάβω την ερμηνεία που αντιστοιχεί στον νόμο του 7 και αφορά τα τσάκρας, π.χ., επειδή αποκαλύπτει μια άλλη πραγματικότητα που αντιβαίνει στα σημεία αυτή του νόμου του 5. Προσπαθήσαμε τον περυσινό χειμώνα με τον Μορφέα να κάνουμε ένα τέτοιο πάντρεμα και καταλήξαμε να κάνουμε παράλληλους μονολόγους.

Και τώρα που γράφω αυτό σκέφτομαι ότι ίσως εντέλει να μη μιλάμε για διαφορετικές πραγματικότητες αλλά για διαφορετικά επίπεδα θεώρησης της πραγματικότητας, διαφορετικές οπτικές γωνίες. Όπως η κβαντική φυσική έδειξε ότι δεν υπάρχουν χιλιάδες σωματίδια αλλά λιγοστά που συμπεριφέρονται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με τις συνθήκες της παρατήρησης, έτσι και η (μία εντέλει) πραγματικότητα να είναι επιδεκτική διαφόρων ερμηνειών.

Όπως είχε πει και ο φίλος Mercury σε μια συζήτησή μας, άλλωστε, όπου ως συνήθως έλεγα ότι δεν υπάρχει μία αλήθεια/πραγματικότητα: "γιατί να μην υπάρχει; επειδή δεν την βλέπουμε;".

quote:

---

Εκεί μόνο η κλασική ιατρική μπορεί να επέμβει.

---

Καλέ μου φίλε, θα ξαναματαδιαφωνήσω τόσο με την ιδιότητά μου ως reiki master όσο και ως μέλους διαφόρων κατά καιρούς ομάδων ενεργειακής θεραπείας. Οι ενεργειακές θεραπείες μπορούν να έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα ακόμη και σε πολύ προχωρημένα στάδια ασθένειας. Ωστόσο είναι αλήθεια ότι βοηθά πολύ να πιστεύει ο ασθενής ότι η ίαση είναι εφικτή... Για την προσωπική μου εμπειρία δεν έχω ούτε να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω τίποτε από όσα ήδη κατέθεσα...

***** Στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή *****

Τελευταία φορά συζητούσαμε για κατσαρίδες, Βαβυλώνα και Pazuzu. Βλέπω με χαρά ότι τουλάχιστον το πλαίσιο της συζήτησής μας αναβαθμίστηκε, αν και η αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή σου στη συζήτηση και τότε ήταν από μόνη της μια αναβάθμιση.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ότι η πίστη μας για τα μετά θάνατον είναι ίσως το πιο σημαντικό θέμα που αναδεικνύει τις πρώτες σημαντικές αντιφάσεις και ότι το όλο ζήτημα είναι πραγματικά το πού επιλέγουμε να ρίξουμε τη ματιά/την προσοχή μας, δίδοντάς του υπόσταση.

Και βεβαίως μπορώ να συμφωνήσω ότι εξαναγκαζόμαστε (ή πειθαναγκαζόμαστε) σε κάποιες επιλογές και θέλω τώρα να σε ρωτήσω κάτι: πιστεύεις ότι έχουν προσφερθεί όλες οι δυνατές ερμηνείες, ότι έχουν ειπωθεί όλα; Πιστεύεις ότι εξαντλήθηκαν οι επιλογές μας στο κουτί του Σρέντιγκερ, στο κουτί με τα σοκολατάκια και στο δίπολο παράδεισος/κόλαση; Ή μήπως υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί, δρόμοι που δεν έχουμε περπατήσει ακόμη, δυνατότητες που εκτείνονται πέρα από την τρέχουσα αντίληψή μας;

Κι εδώ έρχεται να κουμπώσει αυτό που έγραψα νωρίτερα στον Tryfield. Ότι το δεν ξέρουμε "από πού έρχεται και πού πηγαίνει" ο Θεός είναι μια μεγάλη ανακούφιση γιατί δείχνει αν μη τι άλλο ότι "στον κόσμο του πνεύματος είμαστε πάντα στην αρχή". Ευτυχώς.

Γεια σου κι εσένα Ampere γκρινιάρη. Ξέρεις ασφαλώς γιατί σε άφησα τελευταίο. Για να βράσεις επαρκώς στο ζουμί σου. Ακολούθησα βέβαια επακριβώς την "εκτέλεση" στη συνταγή "Ampere μιλανέζα".

Όχι τίποτε άλλο αλλά μπήκα χθες βράδυ και διάβασα μόνο το τελευταίο σου μήνυμα όπου έγραφες "περιμένοντας την Unseen" και έκπληκτη αναφώνησα "καλέ του έλειψα, δεν το πιστεύω!" για να διαπιστώσω σήμερα ότι απλά υπήρξε ένας αντίλογος σε παλιότερα γραφόμενά μου και διάφοροι μονόλογοι, τα οποία με την άκρατη αισιοδοξία που σε διακρίνει ερμήνευσες ως "κανένας πια δεν μου απευθύνει τον λόγο". Είμαι πλέον σίγουρη ότι είσαι Καρκίνος. Κι αν δεν είσαι, έχεις πολλούς πλανήτες σε αυτό το ζώδιο που αναδεινύεται πλέον σε καρμικό μάθημα για μένα. Από κει ξεκινούν τα βάσανα της μεταξύ μας (εσένα κι εμένα) αλληλεπίδρασης.

Ωστόσο...

Πραγματικά με εξέπληξες με τους παραλληλισμούς πίστη-μήλο και πίστη-βάδισμα. Καταπληκτικοί συλλογισμοί, πολύ δυνατή groundwork, εύγε!

Βρήκα επίσης εξαιρετικό το απόσπασμα από την "Κοσμολογία της Νόησης" που παρέθεσες, και πάλι μπράβο.

Τελικά λέω να σε κρατήσω στο τόπικ.

Καληνύχτα
Unseen

quote:

---

Και βεβαίως μπορώ να συμφωνήσω ότι εξαναγκαζόμαστε (ή πειθαναγκαζόμαστε) σε κάποιες επιλογές και θέλω τώρα να σε ρωτήσω κάτι: πιστεύεις ότι έχουν προσφερθεί όλες οι δυνατές ερμηνείες, ότι έχουν ειπωθεί όλα; Πιστεύεις ότι εξαντλήθηκαν οι επιλογές μας στο κουτί του Σρέντιγκερ, στο κουτί με τα σοκολατάκια και στο δίπολο παράδεισος/κόλαση; Ή μήπως υπάρχουν πράγματα που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί, δρόμοι που δεν έχουμε περπατήσει ακόμη, δυνατότητες που εκτείνονται πέρα από την τρέχουσα αντίληψή μας;

---

Ampere

quote:

---

...και βέβαια αγαπητέ Δημήτρη και η επιείκειά μου επίσης έχει αυξηθεί. Εξακολουθεί πάντως να διαθέτει όρια...

---

quote:

---

Χμμ. Ασφαλώς δεν περιμένεις να συμφωνήσω, έτσι δεν είναι;

---

quote:

---

Κάποιους εμπιστεύεσαι. Τους πιστεύεις και η πίστη σου σε αυτούς, στην αξία όσων σε μαθαίνουν σε πάει κάπου. Τα δικά τους πιστεύω γίνονται και δικά σου. Νιώθεις να προχωράς.
Κάποια στιγμή η πίστη σου κλονίζεται. Σταματάς να εμπιστεύεσαι αυτούς που πριν σε οδηγούσαν. Σταματάς να πιστεύεις όσα μέχρι τότε πίστευες. Σταματάς να πηγαίνεις οπουδήποτε. Αξίζει τελικά να πιστεύουμε;

---

Εγώ με την σειρά μου λέω οτι έχω πάψει πλέον να εμπιστεύομαι εύκολα ανθρώπους. Τουλάχιστον για να τους εμπιστευθώ πρέπει να περάσει πολύς χρόνο ώστε να αποδειχθεί οτι η εμπιστοσύνη μου στέκει.
Να εμπιστευτώ ιδέες, πρότυπα, ιδανικά, τον θεό, τον Ιησού βεβαίως ... ανθρώπους πλέον απο πολύ δύσκολα έως καθόλου.
Γιατί όποτε εμπιστεύθηκα τυφλά άγνωστους ανθρώπους που τους πρωτογνώρισα στην ζωή και στην συνέχεια αποδείχθηκαν ύπουλοι, κακόψυχοι, σκάρτοι η απογοήτευση μετά ήταν πολύ μεγάλη. Και άν υπάρξει μετά υποτροπή του αδικήματος με κάποιον άλλον άνθρωπο η απογοήτευση στην κυριολεξία πολλαπλασιάζεται, μέχρι να φτάσεις στο σημείο άν συναντήσεις μερικές ακόμα παρόμοιες περιπτώσεις να μήν εμπιστεύεσαι ποτέ και κανέναν.
ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΦΡΑΣΗ - ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ - ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ.
Οπότε για την βλάβη που μου προκάλεσε το άτομο που εμπιστεύθηκα δέν φταίει εκείνο αλλά εγώ.

... συνειρμοί

η λίλιθ είναι το ελαφάκι και δεν φαίνεται

Πάντως σχετικά με το θέμα της πίστης (τουλάχιστον της 1ης και 2ης κατηγορίας γιατί οι άλλες είναι βαθιά νερά) έχουν ενδιαφέρον και οι απόψεις που σχηματίζουμε για την συζήτηση. Δηλαδή τι πιστέυουμε γι΄αυτήν και κατά πόσο αυτό ανταποκρίνεται και στα πιστεύω των άλλων. Είναι αυτό δηλωτικό μιας κατά σύμβαση πραγματικότητας ή είναι μέσες άκρες η πραγματικότητα ; Χρειάζεται να κάνουμε έναν τέτοιο διαχωρισμό ή μήπως είναι όλα εξ'ολοκλήρου είτε πραγματικά είτε μη πραγματικά; Γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον γιατί είναι κάτι ζωντανό, κάτι που το βιώνουμε τώρα στο παρόν. Οπως πολύ ενδιαφέρον βρήκα τον τρόπο που άρχισε η (ΝΑΙ θα το πω) Unseen! το μήνυμα της προς εμένα λέγοντας ότι δεν περίμενα ότι θα συμφωνήσει. Εκεί μπορούν να ειπωθούν κάποια πράγματα με κίνδυνο βέβαια να καταχραθούμε τις έννοιες.

Λίγο πολύ όλοι έχουμε ήδη θίξει αυτό το θέμα και νομίζω ότι αυτό αξίζει να ψάξουμε κάπως περισσότερο.
Το τι σημαίνει πραγματικότητα για τον καθένα μας και για το ποια τελικά είναι η πραγματική πραγματικότητα είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε να το αποφύγουμε και μάλλον θα το πραγματευόμαστε παράλληλα με αυτό της πίστης.

Επηρεάζεται λοιπόν, η πραγματικότητα από αυτό που πιστεύουμε εμείς για αυτήν;
Η κβαντική θεωρία άφησε ανοιχτό ένα τέτοιο ενδεχόμενο (ή τουλάχιστον αρκετοί πιστεύουν ότι το άφησε ανοιχτό. Με αφορμή τις αναφορές της Unseen και του Δημήτρη κυρίως, νομίζω ότι μετά από τη σύντομη περιπλάνησή μας στην γνωσιολογία (με αφορμή την πίστη) είναι καιρός να περάσουμε και στα χωράφια της επιστημολογίας. Λίγο πολύ όλοι έχουμε ήδη παρακολουθήσει ειδικά ταχύρυθμα σεμινάρια-αχταρμά. Εν τούτοις εδώ λέω να επαναλάβουμε κάποια πιο γου και α - γα, του και α - τα, όλο μαζί γάτα του Schrödinger βήματα. Ως εκ τούτου, ακολουθεί το πιο κάτω παρένθετο (όχι ότι θα μάθουμε κάτι από αυτό αλλά γιατί βασικά …ε….εε….έτσι γουστάρω …ωχ αδελφέ!)

quote:

---

Επηρεάζεται η πραγματικότητα από αυτό που πιστεύουμε εμείς για αυτήν;

---

Θα επιστρέψω το Σαββατοκύριακο με κάποιες δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα.

Νομίζω επίσης, ότι προσφέρεται η συνέχεια για να επεκταθείς, αγαπητέ φίλε, και σε αυτό που θέτεις στο προηγούμενό σου post. Κατά πόσον δηλαδή, ή ίδια η εξέλιξη της κουβέντας μας μαρτυρεί, το πώς τα πιστεύω μας γι αυτήν την επηρεάζουν και αν τελικά είναι / (είμαστε) ένα είδος ...πειραματικής γάτας σε μια ανεξιχνίαστη κατάσταση μέχρι την τελική (;) της παρατήρηση.

Επίσης ο Γιώργος (που ως γνωστόν «είναι πονηρός» που λέει και το άσμα) μπορεί αν θέλει, να επεκταθεί σε αυτή την άλλη ιστορία, του πώς δηλαδή, διαλέγουμε ή μας επιβάλλουνε αυτήν την ματιά / πιστεύω, που έτσι κι αλλιώς όλοι έχουμε
«όλοι έχουμε από μία ματιά , ένα πιστεύω (το αν το διαλέξαμε ή μας το επιβάλανε είναι άλλη ιστορία ) …»

Για τον φίλο snoopy …χμ, ένα ερώτημα. Αν σου έλεγα αγαπητέ, να μην με εμπιστεύεσαι, θα με εμπιστευόσουν; Αστειάκι...(αν με εμπιστευόσουν δεν θα με εμπιστευόσουν, αν δεν με εμπιστευόσουν θα με εμπιστευόσουν).

Σε καταλαβαίνω (νομίζω) αγαπητέ. Η αλήθεια είναι πάντως, ότι το θέμα, όπως το έθιξες, άπτεται αυτού που γράφω πιο πάνω και στο Γιώργο. Του πώς δηλαδή, εν τέλει, διαλέγουμε αυτά που εμπιστευόμαστε - πιστεύουμε. Επομένως αν θες μπορείς να αναφερθείς κι εσύ σε αυτό.

Α, ναι, να μη το ξεχάσω. Η Unseen μου φάνηκε ότι μίλησε (επιτέλους) για μία πραγματικότητα* ή ήταν η ιδέα μου; Πολύ εύκολα δεν μεταστραφήκατε αγαπητή συμφωνώντας εν τέλει με τον Δημήτρη; Ας είναι... κατά βάθος χαίρομαι ιδιαιτέρως που είστε μαζί μας και πάλι και ας γκρινιάζω.
*«ίσως εντέλει να μη μιλάμε για διαφορετικές πραγματικότητες αλλά για διαφορετικά επίπεδα θεώρησης της πραγματικότητας... Όπως η κβαντική φυσική ... έτσι και η (μία εντέλει) πραγματικότητα να είναι επιδεκτική διαφόρων ερμηνειών.»

quote:

---

Ampere:
Σε καταλαβαίνω (νομίζω) αγαπητέ. Η αλήθεια είναι πάντως, ότι το θέμα, όπως το έθιξες, άπτεται αυτού που γράφω πιο πάνω και στο Γιώργο. Του πώς δηλαδή, εν τέλει, διαλέγουμε αυτά που εμπιστευόμαστε - πιστεύουμε. Επομένως αν θες μπορείς να αναφερθείς κι εσύ σε αυτό.

---

Διαβάζοντας τα μηνύματα σου δείχνεις άνθρωπος που αξίζεις εμπιστοσύνης
Αλλά ποτέ δέν πρέπει αψήφιστα να εμπιστευτούμε τα πάντα σε έναν άνθρωπο που δέν γνωρίζαμε πρωτύτερα όσο καλός και άν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Μπορεί η απόπειρα να πετύχει, ίσως αποτύχει κορώνα γράμματα η υπόθεση. Στις δικές μου περιπτώσεις έχει αποτύχει οπότε και φοβάμαι να το επιχειρήσω ξανά.
Άν περάσει κάποιος χρόνος γνωρίζοντας καλύτερα τον άνθρωπο αυτό, οι φόβοι όλο και υπερνικούνται στο τέλος τον εμπιστεύεσαι με ελάχιστες πιθανότητες σφάλματος που πάντοτε θα υπάρχουν.

Καλέ μου A. Kircher

Καλώς σας βρήκα ξανά, πάντα σε φόρμα απ’ ό,τι βλέπω, πράγμα το οποίο με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Πολύ ενδιαφέροντα τα “logification of intelligence” και“entification of reality” ως στοιχεία της φιλοσοφίας του Ellacuria και –όπως πάντα- πολύ καλό το λινκ σου.

Φίλε μου Γιώργο

«είμαστε στην αρχή….γιατί απλά είμαστε η αρχή» μου άρεσε πολύ αυτή η φράση. Όπως και το «είναι ο Θεός που ή αρχική του ματιά ήταν "Εγώ Είμαι"»… τέλειο.

Μη μου στεναχωριέσαι. Τόσο καιρό τώρα ο καλός μου γκρινιάρης εεε… Ampere προσπαθεί να μου αλλάξει μυαλά χωρίς αποτέλεσμα. Στο τέλος είδε και αποείδε και ανέκραξε «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά». Βλέπεις… δεν είναι μόνο ότι είμαι ξεροκέφαλη (που είμαι), δεν είναι μόνο ότι πιστεύω αυτά που λέω (που τα πιστεύω), είναι ότι ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΗ γι’ αυτά που λέω γιατί αυτό είναι απαραίτητο να συμβαίνει.

Είναι απαραίτητο (ικανή και αναγκαία συνθήκη που λέγαμε στο σχολείο) να είναι κανείς σίγουρος, απολύτως σίγουρος γι’ αυτά που πρεσβεύει γιατί τότε μόνο τα προκαλεί και τα προσκαλεί στη ζωή του. Δεν ξέρω αν είναι πίστη ή αν είναι κάτι στο επέκεινα αυτής, κοινώς κάτι που πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, αλλά έτσι ακριβώς είναι.

Όσον αφορά τα επιμέρους της απάντησής σου, φοβάμαι ότι θα γίνω πολύ βαρετή αν επαναλαμβάνω όλο τα ίδια και τα ίδια. But here’s the thing:

(1) δεν διάβασα όλες τις θεωρίες και είπα «καλέ, κοίτα αυτήν εδώ τη μωβ με τα πράσινα πουά που λέγεται ιδεαλισμός, πόσο μου πάει, ας την ενστερνιστώ». Πρώτα διαμόρφωσα μια άποψη και καθώς διάβαζα φιλοσοφία (εισαγωγικά πράγματα, τα εντός ύλης για τη σχολή μου, προ 12ετίας δηλαδή) διαπίστωσα ότι συμφωνώ με το συγκεκριμένο ρεύμα, αλλά σίγουρα αυτό με έβαλε μέσα στη ροή, με έβγαλε από το περιθώριο τρόπον τινά. Δεν ήμουν μια μόνη τρελλή, ήταν και άλλοι τρελλοί σαν (και πριν από) εμένα.

(2) η προσωπική φιλοσοφία, όπως και η προσωπική θρησκεία του καθενός είναι ένα πολυποίκιλο παζλ πραγμάτων από αποφθέγματα μέχρι φιλοσοφικά ρεύματα. Κάποια απομονώνονται, ξαναμοντάρονται και εμφανίζονται μέσα σε ένα εντελώς νέο σύστημα όπως τα επεξεργάζεται κανείς. Είναι κάτι το αναπόφευκτο γιατί έτσι λειτουργεί ο άνθρωπος. Είμαστε όλοι μοναδικά χωνευτήρια που δίνουμε τις δικές μας μορφές σε ό,τι αγγίζουμε. Φτου….άντε ξανά μανά για τα ίδια θα αρχίσω να μιλάω.

Όσον αφορά τη θεραπεία, νομίζω ότι είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο στη συζήτηση περί πίστης αλλά καταλαβαίνω ότι δεν μπορούμε να το θίξουμε. Όχι επί του παρόντος τουλάχιστον. Θα πω μόνο ότι στο διάστημα ανάμεσα στο «μπορεί να είναι λάθος οι εξετάσεις» και «θα πεθάνω» υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, ένα ολόκληρο σύμπαν που χωράει πολύ καλά –πίστεψέ με- μια ή και περισσότερες υπερβατικές εμπειρίες.

Με συγκινείς φίλε μου. “Κατά βάθος” κι εγώ σε εκτιμώ απεριόριστα, το γνωρίζεις εξάλλου. Ξέρεις είναι ενδιαφέρον να παρατηρείς τις συμπεριφορές σε σχέση με τα φύλα, να παρατηρείς τον εαυτό σου, τους άλλους, τους ρόλους που παίζονται… και μετά να αναρωτιέσαι:

Πόση από την πραγματικότητά μας αποτελείται από τέτοιους ρόλους; Πόση από την ενέργειά μας δεσμεύουμε αποκρινόμενοι στις απαιτήσεις των ρόλων που αναλαμβάνουμε εκούσια ή άθελά μας; Και σε πόσα στεγανά πρέπει να υπακούμε;

Όλα αυτά διαμορφώνουν μια πραγματικότητα που φαίνεται ότι είναι ανεξάρτητη από εμάς τους ίδιους. Αλλά είναι;

Ας σταματήσουμε. Και ας κοιτάξουμε. Εννοώ όχι να βλέπουμε έτσι γενικά αλλά να παρατηρούμε. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα ύπαρξης. Υπάρχει το επίπεδο «φοβάμαι να εμπιστευτώ τους ανθρώπους» όπως γράφει ο snoopy που μεθερμηνεύεται «φοβάμαι να εμπιστευτώ τον εαυτό μου». Υπάρχει και το επίπεδο «εμπιστεύομαι τους πάντες και τα πάντα γιατί είμαι ασφαλής μέσα στην αγάπη Εκείνου». Και υπάρχει το επίπεδο «Είμαι ένα μαζί Του».

Καθένα φαίνεται να καταργεί τα προηγούμενα αλλά στην ουσία τα εμπεριέχει και όλη η διαδρομή μέσα από τα επίπεδα αυτά συνιστά την εκπαίδευση του πνεύματος μέσα στον κόσμο της ύλης. Και καθώς το πνεύμα εκπαιδεύεται, πληθαίνουν οι δυνατότητές του, πληθαίνουν οι ικανότητές του να μεταβάλλει αυτό που βιώνει έτσι που να εξυπηρετεί αυτό που εντέλει είναι το ευρύτερο καλό, αυτό που οδηγεί σε μια ανανεωμένη, εκπληκτική ευκαιρία, μια νέα πραγματικότητα για όλους.

Φίλε μου Ampere, αυτά σκεφτόμουν στη Γερμανία και να είσαι σίγουρος ότι αν κατέληξα τώρα να συμφωνώ σε κάποια σημεία με τον Δημήτρη είναι επειδή προβληματίστηκα σε όλα τα υπόλοιπα σημεία με αυτά που είχες γράψει εσύ. Βλέπω τώρα λίγο ευρύτερα από πριν και γι΄αυτό σε ευχαριστώ.

Με αγάπη,
Unseen

Τα μαθηματικά της κβαντικής θεωρίας είναι γραμμικά και άρα
-όπως σε κάθε γραμμική θεωρία- οι λύσεις που δίνει (καθώς και κάθε λύση που προκύπτει από γραμμικό συνδυασμό τους) είναι όλες εξίσου καλές από μαθηματική σκοπιά.
Επομένως, η λύση κάθε προβλήματος στην κβαντική θεωρία πρέπει να δίνεται πάντοτε με γραμμικούς συνδυασμούς διαφόρων λύσεων – συνδυασμός διαφόρων αποτελεσμάτων.
Ωστόσο σε κάθε πραγματικό κβαντικό πείραμα πρέπει να υπάρχει πάντοτε συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Πώς όμως προκύπτουν μοναδικά αποτελέσματα από μια θεωρία που ασχολείται με όλους τους δυνατούς γραμμικούς συνδυασμούς αποτελεσμάτων; Αυτό ακριβώς αποτελεί την κβαντική παραδοξότητα.
Ο Schrödinger ήθελε να παρουσιάσει αυτό το παράδοξο με ένα φανταστικό πείραμα. Μια γάτα μέσα σ’ ένα δοχείο εφοδιασμένο με μια κάψουλα με δηλητήριο και μια συσκευή ενεργοποίησης, με 50:50 πιθανότητα να δραστηριοποιηθεί όταν ένα ραδιενεργό ισότοπο εκπέμπει ένα ηλεκτρόνιο. Αν το ηλεκτρόνιο θέσει σε λειτουργία τη συσκευή αυτή θα σπάσει τη κάψουλα και το δηλητήριο θα σκοτώσει τη γάτα.
Το πρόβλημα είναι ότι εφόσον τώρα ασχολούμαστε με μια κβαντική πραγματικότητα, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα μαθηματικά της κβαντικής θεωρίας –τα γραμμικά μαθηματικά. Αυτά τα μαθηματικά μας λένε πως μια ζωντανή γάτα και μια νεκρή είναι εξίσου έγκυρες λύσεις της εξίσωσης της κβαντομηχανικής που ονομάζεται εξίσωση Schrödinger. Αλλά εφόσον αυτή η εξίσωση είναι καθαρά γραμμική, είναι επίσης δυνατό να έχει έγκυρες λύσεις που περιέχουν συνδυασμούς και των δύο δυνατοτήτων –μια γάτα που είναι εν μέρει ζωντανή και εν μέρει νεκρή!
Φυσικά η πείρα μας λέει πως όταν ανοίξουμε το κουτί δεν θα βρούμε ένα πλήθος γάτες σε διάφορους συνδυασμούς ζωής και θανάτου. Θα βρούμε μια μοναδική λύση στο πείραμα –μια γάτα ζωντανή ή νεκρή.
Γι αυτό και λέγεται πως οι πολλαπλές λύσεις της εξίσωσης Schrödinger «καταρρέουν» σε μια μοναδική περιγραφή (μια νεκρή γάτα ή μια ζωντανή γάτα).
Πώς συμβαίνει η κατάρρευση είναι ένα άλλο πρόβλημα για το οποίο διαφιλονικούν οι κβαντικοί φιλόσοφοι.
Είναι (α) αποτέλεσμα της συνείδησης του ανθρώπου παρατηρητή,
είναι (β) αποτέλεσμα εισαγωγής μη γραμμικότητας από τον εξωτερικό κόσμο,
ή είναι (γ) αποτέλεσμα της ύπαρξης πολλαπλών συμπάντων που περιέχουν ζωντανές και νεκρές γάτες;

Μεταγραφή από το «Ο ταραγμένος ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ» John Briggs , F. David Peat (εκδ. κάτοπτρο).

Οι έννοιες της κβαντικής θεωρίας, με τις βαθιές της αφαιρέσεις, έχουν τώρα διαποτίσει κάθε όψη της ζωής μας. Μας ανάγκασαν να σκεφτούμε μια σειρά από πράγματα και να μετασχηματίσουμε τη διαισθητική μας αντίληψη για τη φύση. Η κβαντική θεωρία χρησιμοποιείται σχεδόν σε καθημερινή βάση από όλους σχεδόν τους φυσικούς και, όμως, ελάχιστοι ανάμεσά τους έχουν αναλογιστεί τις ερμηνευτικές της περιπλοκότητες. Όπως συμβαίνει και σε ένα αριστούργημα της λογοτεχνίας, η κβαντική θεωρία είναι ανοιχτή σε πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Οι περισσότεροι φυσικοί αγνοούν αυτό το στοιχείο και θεωρούν ότι τα βιβλία της κβαντικής θεωρίας είναι ανάλογα με τα βιβλία του κατηχητικού. Αυτή η στάση έχει τόσο πολύ παγιωθεί που οι συγγραφείς δεν αναφέρουν πια ότι περιγράφουν –για παράδειγμα- την εκδοχή της Κοπεγχάγης, που δημιούργησαν το 1926-27 οι Bohr και Heisenberg.
«Οι μεγάλες εξισώσεις του 20ού αιώνα», εκδ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ , επιμέλεια Farmelo Graham

Με δεδομένο πάντως ότι ο ίδιος ο Richard Feynman είχε γράψει «Νομίζω ότι μπορώ να πω με βεβαιότητα πως κανένας δεν κατανοεί την κβαντομηχανική» (“The Character of Physical Law” , Penguin Books, 1992) δεν χρειάζεται να πολυστεναχωριόμαστε αν όλα αυτά μας φαίνονται μπερδεμένα…

Οι ιδέες του για την πραγματικότητα έχουν τις βάσεις τους περισσότερο στο έργο του (βάσκου;) φιλοσοφου Xavier Zubiri και όπως επισημαίνει και η φίλτατη Unseen υπάρχει πολύ «ζουμί» στους όρους -που αυτός εισήγαγε- “logification of intelligence” (=; λογικοποίηση της νοημοσύνης) και “entification of reality” (=; οντοποίηση της πραγματικότητας). Για περισσότερα, νομίζω είναι καλύτερα να περιμένουμε τον αγαπητό A. Kircher

Κάποιες διευκρινήσεις:

1. Να πω κατ' αρχήν (και κατ' αρχάς) ότι αυτό περί διαφορετικών επιπέδων θέασης (=θεώρησης) της μίας κατ' ανάγκην πραγματικότητας ήταν μια ιδέα που με ταλάνιζε πριν από χρόνια και που εξ αιτίας της προβληματικής της* εγκατέλειψα εντέλει ώσπου μου τη θύμισε ο πολυαγαπημένος μου Dying Incubus σε μια μεταμεσονύκτια δια ζώσης συζήτηση με τον Mercury και άλλα αγαστά μέλη του φόρουμ πριν λίγο καιρό.

Ως εκ τούτου, θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν ασπάστηκα ξαφνικά την άποψη ότι υπάρχει μία πραγματικότητα, αλλά ότι το ξανασκέφτομαι. Γι' αυτό άλλωστε έγραψα και "ίσως" στην αρχική μου τοποθέτηση προς τον Δημήτρη. Για το προσωπικό μου σύστημα αξιών, το να μπορεί κανείς ανά πάσα στιγμή να αναθεωρήσει την άποψή του είναι μεγάλη αρετή, γιατί σημαίνει ότι δεν έχει γίνει arrested αλλά είναι σε μια δυναμική εξέλιξη και θέλω να πιστεύω ότι το προσπαθώ. Έδωσα λοιπόν ευχαριστίες στον Ampere, τον Δημήτρη και όλους τους υπόλοιπους επειδή μου δώσατε την ευκαιρία και το έναυσμα να μπω σε αυτή τη διαδικασία.

2. Όταν γράφω ότι πρέπει να είναι κανείς απολύτως σίγουρος για όσα πρεσβεύει αναφέρομαι σε άλλο επίπεδο θέασης που φαίνεται να αντιβαίνει σε αυτό που μόλις έγραψα στο 1. Ας εξηγήσω λοιπόν λίγο καλύτερα τι θέλω να πω. Η πραγματοποίηση μίας ιδέας, μιας ευχής ή μιας ανάγκης είναι εφικτή όταν όχι απλά πιστεύουμε ότι ίσως/μπορεί να επιτευχθεί, αλλά όταν είμαστε σίγουροι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι θα επιτευχθεί.

Αυτό δεν συνεπάγεται μια "επιθετική" ή μαχητική αντιμετώπιση του κόσμου γύρω, παρ' ότι περικλείει και ένα τέτοιο στοιχείο. Το σωστό σημείο εκκίνησης είναι η αίσθηση της ένωσης με τα πάντα γύρω που είναι απαραίτητη για να επηρεάσει κανείς τα πάντα γύρω και να μεταβάλλει αυτό που αντιλαμβάνεται ως εξωγενή πραγματικότητα. Το να είσαι ένα με τον κόσμο γύρω και όχι έξω από αυτόν, να είσαι ένα με το υφάδι της πραγματικότητας και όχι θεατής της.

Ελπίζω να έγινα περισσότερο κατανοητή τώρα γιατί έγραψα κάπως συμπυκνωμένα και λίγο αντιφατικά νωρίτερα.

Ευχαριστώ πολύ
Unseen

ΥΓ Στα επιστημολογικά θα επανέλθω προσεχώς αγαπητέ Ampere.

*Η προβληματική συνίσταται στο ότι για να υπάρξει συμφωνία περί μίας πραγματικότητας θα πρέπει να υπάρχει ultimately μία ψυχή ή μία διάνοια που να μπορεί να έχει εποπτεία της μίας πραγματικότητας και το να υπερβεί κανείς τα στενά όρια θέασής του σημαίνει τελικά ένωση με αυτή τη μία ψυχή ή μία διάνοια. Γι' αυτό σκίρτησα με την ιδέα του A.Kircher περί της πίστης ως ανάμνησης. Θεώρησα ότι αναφερόταν ενδεχομένως σε μια τέτοια ένωση, η οποία (μπορεί να) είναι η φυσική κατάστασή μας ως πνευματικά όντα και από την οποία η ενσάρκωση μάς αποσπά βίαια...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr