ΕΧΩ ΗΔΗ ΖΗΤΗΣΕΙ ΜΕΣΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ EMAIL ΣΤΗΝ amalia ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Σ'ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΗ, ΟΠΟΤΕ ΑΣ ΕΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕΣΩ EMAIL, ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΕΡΔΕΥΤΕΙ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Για τον κάθε άνθρωπο, είναι αυτονόητη η ύπαρξή του στο φυσικό επίπεδο, ως ένας σοφά δομημένος οργανισμός, ο οποίος αποτελείται από σκελετο, μυς, δέρμα, νεύρα, σπλάχνα κ.α. Αντιλαμβάνεται επίσης στο μέτρο που του είναι κατανοητό μία ενέργεια που του χαρίζει ζωτικότητα, την ύπαρξη ενός "συναισθηματικού" εαυτού, ενός "νοητικού" εαυτού και ακόμα πιο πέρα, πιθανώς διαισθάνεται αυτό που βρίσκεται πίσω από κάθετι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θνητό: τον αθάνατο Εσωτερικό του Εαυτό, το κομμάτι εκείνο που ονομάστηκε από πολλούς Ψυχή, από άλλους Πνεύμα, από άλλους ανώτερο Εγώ...

Θα μπορούσαμε άραγε αυτό το ον που λέγεται άνθρωπος, να το τεμαχίσουμε έτσι, ώστε να βάλουμε κάτω από έναν ερευνητικό φακό τα συστατικά του στοιχεία;
Θα μπορούσαμε να εξετάσουμε κάθε του κομμάτι, σα να ήταν αυτό το κομμάτι μία ξεχωριστή οντότητα, η οποία έχει κάποιες αλληλεπιδράσεις με τα άλλα κομμάτια του;

Ή μήπως η εξέταση αυτή θα είχε μόνο παιδαγωγικούς σκοπούς, τέτοιους που θα βοηθούσαν στο δύσκολο έργο του "γνώθις Εαυτόν" με την έννοια της κατανόησης του "ποιός είμαι" αλλά και "πως θα γίνω ο Εαυτός μου";

Έχει ειπωθεί πως
"ο άνθρωπος ζει τόσο, όσο αυτό με το οποίο ταυτίζει την ύπαρξή του"

Ποιος είμαι λοιπόν, εγώ ο άνθρωπος;
Από τι αποτελούμαι;

δηλώνω παρούσα δια του μηνύματος αυτού.
Θα χαρώ να βοηθήσω όπου μπορώ και όταν χρειαστείς.

Είναι φοβερό ότι υπάρχουν θέματα τα οποία έχουν ανοιχτεί πλειστάκις και άλλα δεν υπάρχουν καθόλου, ενώ αναφέρονται σε πολλές άλλες περιπτώσεις!

Καλή προσπάθεια...

Ζήσε τη στιγμή!

Ηuman Instrument (Ανθρώπινο όργανο) : Αποτελείται βασικά απο
α) Φυσικό σώμα
το οποίο αποτελείται ενεργειακά απο κέντρα που επεκτείνονται και
πολλαπλασιάζονται όσο υπάρχει πνευματικοσωματική ανέλιξη. Το
κεντρικό ενεργειακό κέντρο της καρδιάς είναι η πύλη με την ψυχή
και την ύπαρξη.
β) Πνευματικό σώμα
Συνδέεται ενεργειακά με το φυσικό σώμα και τα ανώτερα chakras
γ) Συναισθηματικό σώμα
Συνδέεται ενεργειακά κυρίως με το chakra της καρδιάς...

Εντός αυτού του τριπλού (κυρίως) "οχήματος" βρίσκεται μια συνειδητή
οντότητα (entity consciousness) που είτε λέγεται ψυχή ή Ανώτερος
Εαυτός. Αυτός ο εαυτός είναι ένα με την αρχική μία συνειδητότητα του
σύμπαντος. Ένα κομμάτι της πνευματικότητας του Δημιουργού...

ΕΠΙΠΛΕΟΝ "ΣΩΜΑΤΑ" (όχι όλα)
δ) Αστρικό Σώμα
Συνδέεται με μια "νοητή" ασημένια κλωστή με το φυσικό
ε) Διαισθητικό σώμα
Συνδέεται κυρίως με το έκτο ενεργειακό κέντρο

ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ. ΟΜΩΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ? ΜΟΡΦΗ ΜΟΝΟ, ΥΛΗ ΜΟΝΟ?
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΕΝΑ ΝΕΚΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΩΜΑ?
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ "ΕΦΥΓΕ"?

ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΥΣΤΟΧΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΙΜΩΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΨΟΥΜΕ, ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ Η ΚΥΛΙΝΔΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ "ΚΙΜΩΛΙΑ". ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ "ΜΟΡΦΟΠΟΙΕΙ" ΚΑΙ "ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ" ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ.

...συνεχίζεται

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Καλό ταξίδι να έχουμε σε αυτό το θέμα.

Είθε να είναι ταξίδι σωτηρίας και κατάχτησης της ελευθερίας μέσα από την απόρριψη του κακού χωρίς φόβο.

Είθε το τέλος του ταξιδιού να είναι η Ζωή και η Αλήθεια.

Να είστε ευλογημένοι.

Με αγαθή Αγάπη Ιησού Χριστού 7Χ7

Just a man.

999

http://www.nea-acropoli.gr/lookinside/book034/look034004.html

http://www.astro.gr/paranormal/avra.htm

«Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας»

ΠΛΩΤΙΝΕ ΧΡΗΣΙΜΟΤΑΤΑ ΤΑ ΛΙΝΚ.

Η ΑΜΑΛΙΑ ΕΙΠΕ:

"Ποιος είμαι λοιπόν, εγώ ο άνθρωπος;
Από τι αποτελούμαι;"

ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΑΦΟΡΜΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΤΟ ΠΑΩ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΕΡΑ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΦΟΡΕΑ, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ.
ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ "ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ"? ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ "Ο Α" ΝΑ ΤΑΥΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΕΝΑΣ ΜΟΥΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ "Α" ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟ "Α".

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο "Β" ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΜΑ Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ "Α" ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΜΙΑ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ, ΜΙΑ ΖΩΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ "Α".
ΑΡΑ Ο "Α" ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΥΤΗΣ. ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο "Α" ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ, ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ, ΤΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΤΟΥ, Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ?

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ "Ο Α"? ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ? ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΛΛΑΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ? ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ?

ΦΥΣΙΚΑ ΟΛΑ ΕΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ Α. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΟΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝ Α, ΟΠΩΣ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΔΥΑΔΙΚΑ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΧΕΙ ΤΡΙΠΛΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ, ΠΕΝΤΑΠΛΗ, ΕΠΤΑΠΛΗ, ΔΕΚΑΠΛΗ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ.
ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΔΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΟΠΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΕΙΤΕ ΤΡΙΑ ΕΙΤΕ 103 Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ. ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ "ΦΥΣΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ", ΤΗΣ "ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ" Κ.Λ.Π.

...συνεχίζεται

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Είναι ο άνθρωπος αθάνατος;
Έχει ψυχή;
Ή προορίζεται να εξαφανιστεί, να βυθιστεί στη σκοτεινή λίμνη της ανυπαρξίας μετά από το φυσικό θάνατό του;

Πόσο βασανιστικά κι αν καίει το παραπάνω ερώτημα!

Οι θρησκείες, οι μύθοι, η αρχαία Σοφία και ο Εσωτερισμός έρχονται να μας μιλήσουν με διάφορους τρόπους, για την ύπαρξη ενός θνητού ανθρώπου, ο οποίος εμψυχώνεται από ένα αθάνατο πνεύμα, ψυχή, σπινθίρα.

Ποιό είναι αυτό το θνητό τμήμα του ανθρώπου;
Μήπως αυτό, με το οποίο το αθάνατο πνεύμα ντύνεται για να μπορέσει να μετέχει στον φυσικό κόσμο;
Αυτό που καλείται από πολλούς:

Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ: "Το Κλειδί της Θεοσοφίας"

Μιας και είναι topic μελέτης, θα βάλω όλα τα αποσπάσματα σε ένα μήνυμα. Εξυπακούεται ότι είναι κείμενα που χρειάζονται προσεκτική μελέτη για να μας φωτίσουν πάνω σε αυτό το θεμελιώδες ζήτημα του εσωτερισμού:

Ερ. Τι ξεχωρίζει λοιπόν την "αληθινή ατομικότητα" απ' το καθημερινό εγώ μας, που ξέρουμε όλοι;

Απ. Πριν σας απαντήσω, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, τι εννοείτε με τη λέξη "εγώ". Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην απλή συνείδηση του εαυτού μας, που εκφράζεται με τη σκέψη: "εγώ είμαι εγώ" και την πιο περίπλοκη σκέψη "εγώ είμαι ο κύριος Σμιθ ή ο κύριος Μπράουν". Αυτή η διάκριση είναι ο κεντρικός άξονας της όλης ιδέας της μετενσάρκωσης, μιας σειράς δηλαδή από γεννήσεις και θανάτους, στην οποία πιστεύουμε. "Κύριος Σμιθ" σημαίνει μια αλληλουχία από καθημερινές πείρες, συνδεδεμένες μεταξύ τους με τη μνήμη. Καμιά όμως απ' αυτές τις πείρες δεν είναι το πραγματικό εγώ, δεν δίνουνε στον κ. Σμιθ το αίσθημα πως είναι ο εαυτός του, αφού τις περισσότερες τις λησμονεί. Όσες μόνο διατηρούνται μέσα του, του δίνουνε το αίσθημα της εγώτητας. Γι' αυτό εμείς οι θεόσοφοι ξεχωρίζουμε το στοιχείο, που δίνει στον άνθρωπο το αίσθημα του "εγώ είμαι εγώ", απ' την ψεύτικη εφήμερη προσωπικότητα, που είναι ένα σύμπλεγμα από καθημερινές πείρες. Αυτό το "εγώ είμαι εγώ' ονομάζουμε αληθινή ατομικότητα και θεωρούμε ότι η ατομικότητα τούτη, όπως κι ένας ηθοποιός, παίζει πολλούς ρόλους στο θέατρο της ζωής. (σελ. 47)

(...)

Συσχετίσεις των επτά φορέων

α) Ρούπα ή Στούλα Σαρίρα α) Φυσικό σώμα α) Είναι ο φορέας όλων των άλλων στοιχείων, όσο διαρκεί η ζωή.
΅
β) Πράνα β) Ζωή, ή ζωική αρχή β) Αναγκαία μόνο στα α, γ, δ και στις λειτουργίες του κατώτερου Μάνας που περιλαμβάνει όλες τις εργασίες του φυσικού εγκέφαλου.

γ) Λίνγκα Σαρίρα γ) Αστρικό σώμα γ) Το σώμα-φάντασμα ή αιθερικό διπλό σώμα.

δ) Κάμα Ρούπα δ) Η έδρα κάθε κτηνώδικης επιθυμίας, κάθε πάθους. δ) Το κέντρο του ανθρώπου-ζώου, όπου βρίσκεται η γραμμή χωρισμού του θνητού ανθρώπου απ' την αθάνατη οντότητα.

ε) Μάνας, δυαδικό, στις λειτουργίες του, στοιχείο. ε) Νους, νοημοσύνη, το ανώτερο ανθρώπινο πνεύμα που το φως του ή η ακτινοβολία του συνδέει το θνητό άνθρωπο με τη Μονάδα, σ' όλη τη διάρκεια της ζωής. ε) Η μελλοντική κατάσταση, η καρμική μοίρα του ανθρώπου εξαρτάται απ' το αν το Μάνας ελκύεται περισσότερο προς τα κάτω, το Κάμα Ρούπα, κέντρο του κτηνώδους πάθους, ή προς τα πάνω, προς το Μπούντι, το πνευματικό Εγώ. Στην τελευ-ταία περίπτωση η ανώτερη συνειδητότητα των πνευματικών ατομικών τάσεων του νου (Μάνας) αφομοιώνουν το Μπούντι κι απορροφώνται απ' αυτό και σχηματίζουν το Εγώ, το προ-οριζόμενο για τη Δεβαχανική ευδαιμονία.

στ) Μπούντι στ) Η πνευματική ψυχή στ) Ο φορέας του αγνού παγκόσμιου πνεύματος.

ζ) Άτμα ζ) Πνεύμα ζ) Ένα με το Απόλυτο, αφού είναι η ακτινοβολία του.

(...)

Ερ. Μα τι είναι, κατά τη δική σας αντίληψη, εκείνο που μετενσαρκώνεται;
Απ. Το πνευματικό σκεπτόμενο Εγώ, το μόνιμο στοιχείο του ανθρώπου, η έδρα του Μάνας. Δεν είναι το Άτμα ή ακόμη το Άτμα-Μπούντι, η δυαδική Μονάδα, που αποτελεί τον ατομικό ή θείο άνθρωπο, αλλά το Μάνας. Το Άτμαν είναι το Παγκόσμιο ΟΛΟ και γίνεται ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ, μόνο όταν ενωθεί με το φορέα του Μπούντι, που το συνδέει με την ατομικότητα (το θείο άνθρωπο). Το Μπούντι-Μάνας, (το πέμπτο στοιχείο ενωμένο με το έκτο), είναι εκείνο που ονομάζεται "Αιτιατό σώμα" απ' τους Βεδάντα, κι αποτελεί τη Συνείδηση , που ενώνει το Άτμα με την κάθε προσωπικότητα, που εμψυχώνει πάνω στη γη. Η ψυχή είναι ένας γενικότερος όρος και παρουσιάζει στον άνθρωπο τρεις φάσεις: τη γήινη ή ζωώδη Ψυχή, την ανθρώπινη Ψυχή και την πνευματική. Κι οι τρείς μαζί είναι μια Ψυχή με τρεις όψεις. Μετά το θάνατο απ' την πρώτη δεν μένει τίποτε, απ' τη δεύτερη (Νους ή Μάνας) απομένει μόνο η θεία ουσία αν κρατήθηκε αγνή. Η Τρίτη, που είναι αθάνατη, γίνεται συνειδητά αθάνατη με την απορρόφηση της απ' το ανώτερο Μάνας. Για να σας διευκρινίσω όμως αυτά τα πράγματα περισσότερο, πρέπει πρώτα να σας δώσω κι άλλες ακόμη πληροφορίες σχετικά με τη Μετενσάρκωση. (σελ. 136-137)

(...)

Ο ένας ΕΑΥΤΟΣ και τα τρία "εγώ"
Ο Ανώτερος Εαυτός είναι: Άτμα, η ακτίνα η αξεχώριστη απ' τον παγκόσμιο μοναδικό Εαυτό. Είναι ο "υπεράνω" μάλλον παρά ο "εντός" Θεός. Μακάριος ο άνθρωπος που κατορθώνει να πληρώσει μέχρι κόρου το εσώτερο Εγώ του απ' αυτόν.

Το πνευματικό και θείο Εγώ είναι: Η πνευματική ψυχή ή το Μπούντι, σε στενή ένωση με το Μάνας, το στοιχείο της νοημοσύνης, χωρίς το οποίο δεν είναι πια ένα Εγώ, αλλά μονάχα φορέας του Άτμα.

Το ανώτερο ή εσώτερο Εγώ είναι: Μάνας, ονομάζεται το πέμπτο στοιχείο, ανεξάρτητα από το Μπούντι. Το στοιχείο της νοημοσύνης γίνεται πνευματικό Εγώ μόνον όταν ενωθεί ολωσδιόλου με το Μπούντι. Κανείς ματεριαλιστής δεν έχει εντός του ένα Εγώ τέτοιου είδους, όσες κι αν είναι οι διανοητικές του ικανότητες. Είναι η αιώνια Ατομικότητα ή το "μετανσαρκωνόμενο Εγώ".

Το κατώτερο Εγώ ή Προσωπικό Εγώ είναι: Ο φυσικός άνθρωπος ενωμένος με τον κατώτερο Εαυτό, δηλαδή τα πάθη, τα ένστικτα, τις κτηνώδεις επιθυμίες. Είναι αυτό που ονομάζουμε ψεύτικη προσωπικότητα. Αποτελείται από το κατώτερο Μάνας, που μαζί με το Κάμα-Ρούπα ενεργεί δια μέσου του φυσικού σώματος και μέσα απ' το φάσμα του ή το "αιθερικό διπλό σώμα".

(...)

Προσπαθείστε να φανταστείτε ένα πνεύμα, ένα ουράνιο ον, είτε τ' ονομάζουμε μ' αυτό το όνομα, είτε μ' ένα άλλο, θείο στην ουσία του, όχι όμως αρκετά αγνό για να γίνει ένα με το ΟΛΟ, και που οφείλει επομένως να εξαγνιστεί για να φτάσει στο σκοπό του. Αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα αν περάσει ατομικά και προσωπικά, δηλαδή πνευματικά και φυσικά, μέσα από κάθε πείρα και κάθε αίσθημα που υπάρχει στο ποικιλότροπο, διαφορισμένο Σύμπαν. Οφείλει, λοιπόν, αφού συλλέξει κάθε πείρα στα κατώτερα βασίλεια, κι αφού ανέβει ολοένα και περισσότερες βαθμίδες στην κλίμακα των όντων, να περάσει μέσα κι από κάθε πείρα των ανθρώπινων πεδίων. Στην ίδια του την ουσία είναι σκέψη. Γι' αυτό και στην πληρότητα του ονομάζεται "Manasa-putras", "Γιοι της Παγκόσμιας Νοημοσύνης". Αυτή την ατομικοποιημένη σκέψη εμείς οι θεόσοφοι την ονομάζουμε το πραγματικό ανθρώπινο Εγώ, ή σκεπτόμενη Οντότητα, φυλακισμένη μες σ' ένα κελί από σάρκες και οστά. Οι οντότητες αυτές είναι πραγματικά πνευματικές και όχι υλικές. Είναι τα ενσαρκωμένα Εγώ, που ζωντανεύουνε το σύνολο αυτής της ζωώδους ύλης, που λέγεται ανθρωπότητα. Το όνομα τους είναι "Manasa-putras" κι είναι στην ουσία τους νοημοσύνη. Όταν όμως φυλακιστούνε, όταν ενσαρκωθούνε, η ουσία τους γίνεται δυαδική. Μ' άλλα λόγια, οι ακτίνες της αιώνιας, θείας Νοημοσύνης, θεωρούμενες σαν ατομικές οντότητες, κατέχουνε μια δυαδική ιδιότητα: α) το έμφυτο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ουσιαστικά ουράνιας νοημοσύνης ή ανώτερου Μάνας και β) την ανθρώπινη ικανότητα σκέψης, το ζωώδη συλλογισμό, τελειοποιημένο απ' την ανωτερότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου, δηλαδή το Μάνας επηρεασμένο από το Κάμα, με μια λέξη το κατώτερο Μάνας. Το ένα τείνει προς τα άνω, προς το Μπούντι, το άλλο προς τα κάτω, προς την έδρα του πάθους και της κτηνώδους επιθυμίας. Τα τελευταία αυτά δεν μπορούνε να σταθούνε στο Ντεβαχάν, δεν μπορούν να έχουν καμιά σχέση με τη θεία τριάδα, που σαν μονάδα στο σύνολο της ανεβαίνει προς τη νοητική ευτυχία. Αυτό όμως το Εγώ, αυτή η Μανασική Οντότητα, θεωρείται υπεύθυνη για όλες τις αμαρτίες που κάνουν οι κατώτερες ιδιότητες, όπως ακριβώς οι γονείς είναι υπεύθυνοι για τις παρανομίες του παιδιού τους, όσον καιρό αυτό είναι ακόμη ανεύθυνο. (σελ. 200-201)

Καλή συνέχεια

Ω, Θεέ μου, συγνώμη. Ξέρεις... ήμουν τόσο απορροφημένος να σε σκέπτομαι, που δεν πρόσεξα ότι ήσουν πάντα, εδώ, μπροστά μου.

Όλες οι θρησκείες, όλα τα εσωτερικά συστήματα κάνουν αναφορά στην σύνθεση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που ερευνά την αλήθεια , ακούει, παρατηρεί, αναλύει και επιλέγει αυτό που ταιριάζει στην δική του προσωπικότητα. Ο κάθε άνθρωπος αποκωδικοποιεί τα όσα φέρνει σε αντίληψη, σύμφωνα με τους δικούς του κωδικούς : για τούτο και κανένα σύμβολο, κανένα κλειδί δεν μπορεί να δοθεί από έξω προς τα μέσα, παρά μόνον κατακτείται εσωτερικά από τον καθένα που το αναζητεί.

Μέσα από την βιωματική εμπειρία παίρνουμε την γνώση μιας τρισυπόστατης έκφρασης του ανθρώπου : την φυσική παχυλή έκφραση, τα συναισθήματα, τις σκέψεις μας. Η δυνατότητα να διαφοροποιούμε, να σμιλεύουμε αυτές τις εκφράσεις μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλες ετούτες οι ‘εκφράσεις’ είναι ύλη, στοιχειοθετεί δλδ σώμα. Έτσι συνηθίζουμε να μιλάμε για το φυσικοϋλικο σώμα, το συναισθηματικό σώμα και το νοητικό σώμα.

Η παρατήρηση του φυσικοϋλικου μας σώματος, μας προσφέρει την γνώση που λέει ότι αυτό αποτελείται από ύλη που απαντούμε στην φύση που εκείνο ζει και κινείται. Κατά τρόπο ανάλογο και τα υπόλοιπα δυο σώματα θα πρέπει να είναι σμιλευμένα από κάποια μορφής ύλη, διαφορετική από την πρώτη βέβαια. Ύλη που συγκροτεί κόσμο, πεδίο ύπαρξης, περιβάλλον κίνησης για το νοητικό και συναισθηματικό σώμα του ανθρώπου.

Αυτός ο απλός (ίσως και απλοϊκός) τρόπος σκέψης μας κάνει να πούμε ότι ο άνθρωπος αποτελείται από τρία αλληλένδετα αλλά και ξεχωριστά ταυτόχρονα σώματα τα οποία κινούνται και εξελίσσονται σε τρεις διαφορετικούς κόσμους.

Στρέφοντας ξανά το βλέμμα του ερευνητή στο φυσικοϋλικο μας σώμα αντιλαμβανόμαστε ότι μερικές ιδιότητες ή χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι εν δυνάμει: από τις υποσυνείδητες όπως το φαινόμενο της αναπνοής, την κυκλοφορία του αίματος κλπ έως τις ενσυνείδητες όπως η κίνηση των ματιών, η κίνηση των χεριών κ.α .

Τούτα τα χαρακτηριστικά είναι ανάγκη να εδρεύουν κάπου έξω από το ορατό φυσικό μας σώμα αποτελώντας ωστόσο κύριες και πρωταρχικές ιδιότητες της ύπαρξης του. Δίχως αυτές τις ιδιότητες δεν θα μπορούσε να συντεθεί το φυσικοϋλικο μας σώμα κι ας είχαμε όλα τα υλικά. Ο φορέας αυτών των ιδιοτήτων / δυνάμεων του φυσικοϋλικου μας σώματος είναι ανάγκη να διαμορφώνει την υπαρξη του πριν το παχυλό σώμα. Είναι αναγκαία η υπαρξη αυτού του φορέα για να έρθει αλλά και να συντηρηθεί στην ζωή το παχυλό μας σώμα. Ετούτος ο φορέας δεν είναι εύκολα αντιληπτός στις αισθήσεις του ανθρώπου και ονομάζεται συνήθως αιθερικο σώμα. Αφού το παχυλό σώμα είναι η πιστή έκφραση του αιθερικου σώματος, μιλάμε για το πανομοιότυπο αιθερικο αντίστοιχο.

Είναι λοιπόν το αιθερικο σώμα εκείνο το καλούπι που πάνω του και μέσα του χτίζεται το φυσικό μας σώμα. Πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι χτίζεται πρώτα το αιθερικο σώμα ως μορφή και κατόπιν με την προσθήκη ύλης κτίζεται σιγά σιγά το παχυλό υλικό σώμα.

Κατά τρόπο ανάλογο και στα δυο άλλα σώματα υπάρχει και ένας ανάλογος φορέας των ιδιοτήτων τους , που τα διατηρεί στην ζωή. Έτσι έχουμε τρεις κόσμους, τρία σώματα και τρία πανομοιότυπα αιθερικα αντίστοιχα αυτών.

Οι όροι σώματα,πράνα,αιθερικό , αστρικό πεδίο και σώμα, νοητικό ,βουδικό ατμικό κλπ προέρχονται από ΚΑΚΕΣ έως εντελώς απαράδεκτες μεταφράσεις (ή παρεμβολές)ξένων όρων στην ελληνική γλώσσα. Δεν έχουν νόημα στην ελληνική γλώσσα και δε θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται καθόλου κατά τη γνώμη μου,για πολλούς λόγους.
Ο πιο σημαντικός είναι η διακοπή της ομαλής σύνδεσης με το τοπικό "πνεύμα" του τόπου , τον τοπικό ομαδικό νου ,όπως θα έλεγαν κάποιοι.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση σε άλλες γλώσσες εκτός της γλώσσας που τους γέννησε,τέτοιων όρων.
Τόσο η Μπλαβάτσκυ όσο και οι άλλοι θεοσοφιστές προσπα΄θησαν ανεπιτυχώς να βρούν κοινό τρόπο έκφρασης για όσα διδάχτηκαν ή νόμιζαν ότι διδάχτηκαν στην Ανατολή. Ο Σίννετ το ομολογεί αυτό σε κάποιο σημείο του βιβλίου "Εσωτερικός Βουδδισμός" (εκδόσεις υδρανός ) όταν αναφέρεται στα σώματα. Εκτός αυτού μόνο τρία -τέσσερα βιβλία να πάρετε και να συγκρίνετε μεταξύ τους θα δείτε το χάσμα που χωρίζει τους συγκραφείς στην ορολογία αλλά και στις ιδέες μερικές φορές, ενώ θεωρούνται όλοι τους διορετικοί και "μυημένοι". Συγκρίνετε Ληνμπήτερ, Μπεζάντ, Μπλαβάτσκυ,Σίννετ,μεταξύ τους αλλά και με τα αρχαία κέιμενα και θα διαπιστώσετε τη διαφορά παρά τις ομοιότητες οι οποίες οφείλονται σε εξομάλυνση της ορολογίας από τους διαδόχους τους.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην ορολογία δε μπορούμε να τους ακολουθήσουμε με βεβαιότητα και ότι αν θέλουμε να βρούμε την πραγματική σημασία του κάθε όρου θα πρέπει να μελετήσουμε τα αρχικά κείμενα των θρησκειών/φιλοσοφιών στη γλώσσα που γράφτηκαν αν είναι δυνατόν.
Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε στη δική μας γλώσσα ποιοι είναι οι όροι-λέξεις που περιγράφουν τα "σώματα" ή πιο σωστά τις αθέατες όψεις του εαυτού μας. Αυτό όμως είναι μέρους ενός γενικότερου προβλήματος που ονομάζουμε "ετυμολογία" και με το οποίο ασχολήθηκε σε πολλούς από τους διαλόγους του ο Πλάτωνας. Ο Σωκράτης δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αναζητά την αληθινή σημασία μιας λέξης πχ στην "Πολιτεία" όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του νοήματος της λέξης-έννοιας "δικαιοσύνη". Και στον "Κρατύλο" συζητούν τη δύναμη του ήχου στη γλώσσα και την ετυμολογία ειδικά.
Επειδή όμως στην καθημερινή ζωή δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα θεωρούμε ήσσονος σημασίας την ορθή εκφορά των λέξεων και την αντιστοιχησή τους με τις έννοιες με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να εξάγουμε ορθά συμπεράσματα.
¨οσον αφορά τις παρατηρήσεις και τις περιγραφές των διορατικών είναι χρήσιμες γιατί περιγράφουν "κάτι" που είδαν αλλά που δεν ξέρουν πάντα να το περιγράψουν και να το χαρακτηρίσουν με τον ορθό τρόπο.
Πχ ο Ληνμπητερ έχει πολλές περιγραφές των 3ων κατωτέρων πεδίων αλλά σπάνιες των ανωτέρων ,όπως όλοι βέβαια. Μάλιστα το λεγόμενο "αιτιατό σώμα" περιγράφεται διαφορετικά από τον καθένα γιατί ακριβώς δεν είχαν ούτε άμεση αντίληψη ούτε σωστές αναλογίες για να δώσουν κάποια σχετικά ακριβή εικόνα. Το ίδιο και για το "Κάμα μάνας" που είναι νεολογισμός της Μπλαβάτσκυ , και λιγότερο για το αστρικό και το πρανικό (κατά την ορολογία της Μπλαβάτσκυ οι ονομασίες).
Ακριβής απάντηση δε μπορέι να δοθεί σε όποιον δεν ασκήσει την κρίση του και τη λογική του με τον τρόπο που δείχνει ο Σωκράτης στους Πλατωνικούς διαλόγους. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της απάντησης στο θέμα που συζητάμε αλλά και σε πολλά άλλα.

2) ΓΙΑΤΙ 7 ΚΑΙ ΟΧΙ 8 Ή 6;

Οι όροι σώματα,πράνα,αιθερικό , αστρικό πεδίο και σώμα, νοητικό ,βουδικό ατμικό κλπ προέρχονται από ΚΑΚΕΣ έως εντελώς απαράδεκτες μεταφράσεις (ή παρεμβολές)ξένων όρων στην ελληνική γλώσσα. Δεν έχουν νόημα στην ελληνική γλώσσα και δε θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται καθόλου κατά τη γνώμη μου,για πολλούς λόγους.
Ο πιο σημαντικός είναι η διακοπή της ομαλής σύνδεσης με το τοπικό "πνεύμα" του τόπου , τον τοπικό ομαδικό νου ,όπως θα έλεγαν κάποιοι.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση σε άλλες γλώσσες εκτός της γλώσσας που τους γέννησε,τέτοιων όρων.
Τόσο η Μπλαβάτσκυ όσο και οι άλλοι θεοσοφιστές προσπα΄θησαν ανεπιτυχώς να βρούν κοινό τρόπο έκφρασης για όσα διδάχτηκαν ή νόμιζαν ότι διδάχτηκαν στην Ανατολή. Ο Σίννετ το ομολογεί αυτό σε κάποιο σημείο του βιβλίου "Εσωτερικός Βουδδισμός" (εκδόσεις υδρανός ) όταν αναφέρεται στα σώματα. Εκτός αυτού μόνο τρία -τέσσερα βιβλία να πάρετε και να συγκρίνετε μεταξύ τους θα δείτε το χάσμα που χωρίζει τους συγκραφείς στην ορολογία αλλά και στις ιδέες μερικές φορές, ενώ θεωρούνται όλοι τους διορετικοί και "μυημένοι". Συγκρίνετε Ληνμπήτερ, Μπεζάντ, Μπλαβάτσκυ,Σίννετ,μεταξύ τους αλλά και με τα αρχαία κέιμενα και θα διαπιστώσετε τη διαφορά παρά τις ομοιότητες οι οποίες οφείλονται σε εξομάλυνση της ορολογίας από τους διαδόχους τους.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην ορολογία δε μπορούμε να τους ακολουθήσουμε με βεβαιότητα και ότι αν θέλουμε να βρούμε την πραγματική σημασία του κάθε όρου θα πρέπει να μελετήσουμε τα αρχικά κείμενα των θρησκειών/φιλοσοφιών στη γλώσσα που γράφτηκαν αν είναι δυνατόν.
Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε στη δική μας γλώσσα ποιοι είναι οι όροι-λέξεις που περιγράφουν τα "σώματα" ή πιο σωστά τις αθέατες όψεις του εαυτού μας. Αυτό όμως είναι μέρους ενός γενικότερου προβλήματος που ονομάζουμε "ετυμολογία" και με το οποίο ασχολήθηκε σε πολλούς από τους διαλόγους του ο Πλάτωνας. Ο Σωκράτης δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αναζητά την αληθινή σημασία μιας λέξης πχ στην "Πολιτεία" όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του νοήματος της λέξης-έννοιας "δικαιοσύνη". Και στον "Κρατύλο" συζητούν τη δύναμη του ήχου στη γλώσσα και την ετυμολογία ειδικά.
Επειδή όμως στην καθημερινή ζωή δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα θεωρούμε ήσσονος σημασίας την ορθή εκφορά των λέξεων και την αντιστοιχησή τους με τις έννοιες με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να εξάγουμε ορθά συμπεράσματα.
¨οσον αφορά τις παρατηρήσεις και τις περιγραφές των διορατικών είναι χρήσιμες γιατί περιγράφουν "κάτι" που είδαν αλλά που δεν ξέρουν πάντα να το περιγράψουν και να το χαρακτηρίσουν με τον ορθό τρόπο.
Πχ ο Ληνμπητερ έχει πολλές περιγραφές των 3ων κατωτέρων πεδίων αλλά σπάνιες των ανωτέρων ,όπως όλοι βέβαια. Μάλιστα το λεγόμενο "αιτιατό σώμα" περιγράφεται διαφορετικά από τον καθένα γιατί ακριβώς δεν είχαν ούτε άμεση αντίληψη ούτε σωστές αναλογίες για να δώσουν κάποια σχετικά ακριβή εικόνα. Το ίδιο και για το "Κάμα μάνας" που είναι νεολογισμός της Μπλαβάτσκυ , και λιγότερο για το αστρικό και το πρανικό (κατά την ορολογία της Μπλαβάτσκυ οι ονομασίες).
Ακριβής απάντηση δε μπορέι να δοθεί σε όποιον δεν ασκήσει την κρίση του και τη λογική του με τον τρόπο που δείχνει ο Σωκράτης στους Πλατωνικούς διαλόγους. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της απάντησης στο θέμα που συζητάμε αλλά και σε πολλά άλλα.

2) ΓΙΑΤΙ 7 ΚΑΙ ΟΧΙ 8 Ή 6;

Οι όροι σώματα,πράνα,αιθερικό , αστρικό πεδίο και σώμα, νοητικό ,βουδικό ατμικό κλπ προέρχονται από ΚΑΚΕΣ έως εντελώς απαράδεκτες μεταφράσεις (ή παρεμβολές)ξένων όρων στην ελληνική γλώσσα. Δεν έχουν νόημα στην ελληνική γλώσσα και δε θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται καθόλου κατά τη γνώμη μου,για πολλούς λόγους.
Ο πιο σημαντικός είναι η διακοπή της ομαλής σύνδεσης με το τοπικό "πνεύμα" του τόπου , τον τοπικό ομαδικό νου ,όπως θα έλεγαν κάποιοι.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση σε άλλες γλώσσες εκτός της γλώσσας που τους γέννησε,τέτοιων όρων.
Τόσο η Μπλαβάτσκυ όσο και οι άλλοι θεοσοφιστές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να βρούν κοινό τρόπο έκφρασης για όσα διδάχτηκαν ή νόμιζαν ότι διδάχτηκαν στην Ανατολή. Ο Σίννετ το ομολογεί αυτό σε κάποιο σημείο του βιβλίου "Εσωτερικός Βουδδισμός" (εκδόσεις υδρανός ) όταν αναφέρεται στα σώματα. Εκτός αυτού μόνο τρία -τέσσερα βιβλία να πάρετε και να συγκρίνετε μεταξύ τους θα δείτε το χάσμα που χωρίζει τους συγκραφείς στην ορολογία, αλλά και στις ιδέες μερικές φορές, ενώ θεωρούνται όλοι τους διορετικοί και "μυημένοι". Συγκρίνετε Ληνμπήτερ, Μπεζάντ, Μπλαβάτσκυ,Σίννετ,μεταξύ τους αλλά και με τα αρχαία κείμενα και θα διαπιστώσετε τη διαφορά παρά τις ομοιότητες οι οποίες οφείλονται σε εξομάλυνση της ορολογίας από τους διαδόχους τους.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην ορολογία δε μπορούμε να τους ακολουθήσουμε με βεβαιότητα και ότι αν θέλουμε να βρούμε την πραγματική σημασία του κάθε όρου θα πρέπει να μελετήσουμε τα αρχικά κείμενα των θρησκειών/φιλοσοφιών στη γλώσσα που γράφτηκαν αν είναι δυνατόν.
Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε στη δική μας γλώσσα ποιοι είναι οι όροι-λέξεις που περιγράφουν τα "σώματα" ή πιο σωστά τις αθέατες όψεις του εαυτού μας. Αυτό όμως είναι μέρους ενός γενικότερου προβλήματος που ονομάζουμε "ετυμολογία" και με το οποίο ασχολήθηκε σε πολλούς από τους διαλόγους του ο Πλάτωνας. Ο Σωκράτης δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αναζητά την αληθινή σημασία μιας λέξης πχ στην "Πολιτεία" όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του νοήματος της λέξης-έννοιας "δικαιοσύνη". Και στον "Κρατύλο" συζητούν τη δύναμη του ήχου στη γλώσσα και την ετυμολογία ειδικά.
Επειδή όμως στην καθημερινή ζωή δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα θεωρούμε ήσσονος σημασίας την ορθή εκφορά των λέξεων και την αντιστοιχησή τους με τις έννοιες με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να εξάγουμε ορθά συμπεράσματα.
Όσον αφορά τις παρατηρήσεις και τις περιγραφές των διορατικών είναι χρήσιμες γιατί περιγράφουν "κάτι" που είδαν αλλά που δεν ξέρουν πάντα να το περιγράψουν και να το χαρακτηρίσουν με τον ορθό τρόπο.
Πχ ο Ληνμπητερ έχει πολλές περιγραφές των 3ων κατωτέρων πεδίων αλλά σπάνιες των ανωτέρων ,όπως όλοι βέβαια. Μάλιστα το λεγόμενο "αιτιατό σώμα" περιγράφεται διαφορετικά από τον καθένα γιατί ακριβώς δεν είχαν ούτε άμεση αντίληψη ούτε σωστές αναλογίες για να δώσουν κάποια σχετικά ακριβή εικόνα. Το ίδιο και για το "Κάμα μάνας" που είναι νεολογισμός της Μπλαβάτσκυ , και λιγότερο για το αστρικό και το πρανικό (κατά την ορολογία της Μπλαβάτσκυ οι ονομασίες).
Ακριβής απάντηση δε μπορεί να δοθεί σε όποιον δεν ασκήσει την κρίση του και τη λογική του με τον τρόπο που δείχνει ο Σωκράτης στους Πλατωνικούς διαλόγους. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της απάντησης στο θέμα που συζητάμε αλλά και σε πολλά άλλα.

2) ΓΙΑΤΙ 7 ΚΑΙ ΟΧΙ 8 Ή 6;

Οι όροι σώματα,πράνα,αιθερικό , αστρικό πεδίο και σώμα, νοητικό ,βουδικό ατμικό κλπ προέρχονται από ΚΑΚΕΣ έως εντελώς απαράδεκτες μεταφράσεις (ή παρεμβολές)ξένων όρων στην ελληνική γλώσσα. Δεν έχουν νόημα στην ελληνική γλώσσα και δε θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται καθόλου κατά τη γνώμη μου,για πολλούς λόγους.
Ο πιο σημαντικός είναι η διακοπή της ομαλής σύνδεσης με το τοπικό "πνεύμα" του τόπου , τον τοπικό ομαδικό νου ,όπως θα έλεγαν κάποιοι.
Το ίδιο ισχύει και για τη χρήση σε άλλες γλώσσες εκτός της γλώσσας που τους γέννησε,τέτοιων όρων.
Τόσο η Μπλαβάτσκυ όσο και οι άλλοι θεοσοφιστές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να βρούν κοινό τρόπο έκφρασης για όσα διδάχτηκαν ή νόμιζαν ότι διδάχτηκαν στην Ανατολή. Ο Σίννετ το ομολογεί αυτό σε κάποιο σημείο του βιβλίου "Εσωτερικός Βουδδισμός" (εκδόσεις υδρανός ) όταν αναφέρεται στα σώματα. Εκτός αυτού μόνο τρία -τέσσερα βιβλία να πάρετε και να συγκρίνετε μεταξύ τους θα δείτε το χάσμα που χωρίζει τους συγκραφείς στην ορολογία, αλλά και στις ιδέες μερικές φορές, ενώ θεωρούνται όλοι τους διορετικοί και "μυημένοι". Συγκρίνετε Ληνμπήτερ, Μπεζάντ, Μπλαβάτσκυ,Σίννετ,μεταξύ τους αλλά και με τα αρχαία κείμενα και θα διαπιστώσετε τη διαφορά παρά τις ομοιότητες οι οποίες οφείλονται σε εξομάλυνση της ορολογίας από τους διαδόχους τους.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον στην ορολογία δε μπορούμε να τους ακολουθήσουμε με βεβαιότητα και ότι αν θέλουμε να βρούμε την πραγματική σημασία του κάθε όρου θα πρέπει να μελετήσουμε τα αρχικά κείμενα των θρησκειών/φιλοσοφιών στη γλώσσα που γράφτηκαν αν είναι δυνατόν.
Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε στη δική μας γλώσσα ποιοι είναι οι όροι-λέξεις που περιγράφουν τα "σώματα" ή πιο σωστά τις αθέατες όψεις του εαυτού μας. Αυτό όμως είναι μέρους ενός γενικότερου προβλήματος που ονομάζουμε "ετυμολογία" και με το οποίο ασχολήθηκε σε πολλούς από τους διαλόγους του ο Πλάτωνας. Ο Σωκράτης δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αναζητά την αληθινή σημασία μιας λέξης πχ στην "Πολιτεία" όλη η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του νοήματος της λέξης-έννοιας "δικαιοσύνη". Και στον "Κρατύλο" συζητούν τη δύναμη του ήχου στη γλώσσα και την ετυμολογία ειδικά.
Επειδή όμως στην καθημερινή ζωή δεν ασχολούμαστε με τέτοια θέματα θεωρούμε ήσσονος σημασίας την ορθή εκφορά των λέξεων και την αντιστοιχησή τους με τις έννοιες με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να εξάγουμε ορθά συμπεράσματα.
Όσον αφορά τις παρατηρήσεις και τις περιγραφές των διορατικών είναι χρήσιμες γιατί περιγράφουν "κάτι" που είδαν αλλά που δεν ξέρουν πάντα να το περιγράψουν και να το χαρακτηρίσουν με τον ορθό τρόπο.
Πχ ο Ληνμπητερ έχει πολλές περιγραφές των 3ων κατωτέρων πεδίων αλλά σπάνιες των ανωτέρων ,όπως όλοι βέβαια. Μάλιστα το λεγόμενο "αιτιατό σώμα" περιγράφεται διαφορετικά από τον καθένα γιατί ακριβώς δεν είχαν ούτε άμεση αντίληψη ούτε σωστές αναλογίες για να δώσουν κάποια σχετικά ακριβή εικόνα. Το ίδιο και για το "Κάμα μάνας" που είναι νεολογισμός της Μπλαβάτσκυ , και λιγότερο για το αστρικό και το πρανικό (κατά την ορολογία της Μπλαβάτσκυ οι ονομασίες).
Ακριβής απάντηση δε μπορεί να δοθεί σε όποιον δεν ασκήσει την κρίση του και τη λογική του με τον τρόπο που δείχνει ο Σωκράτης στους Πλατωνικούς διαλόγους. Εκεί βρίσκεται η ρίζα της απάντησης στο θέμα που συζητάμε αλλά και σε πολλά άλλα.

2) ΓΙΑΤΙ 7 ΚΑΙ ΟΧΙ 8 Ή 6;

Θα ήθελα προσωπικά να σε ευχαριστήσω για την προτροπή:

quote:

---

Διαβάστε Πλάτωνα:Φαίδων, Πολιτεία ,Συμπόσιον για αρχή

---

...την οποία και διαβάσαμε όχι 7 φορές, αλλά μόνον 4 χάρη στην 4πλή φύση του μηνύματός σου.

Πρέπει να είναι αλήθεια τελικά ότι κανείς από εμάς δεν έχει διαβάσει τα βιβλία τα οποία αναφέρεις. Εξάλλου ποτέ δεν έχουμε αναφερθεί σε αυτά σε συζητήσεις στην παρούσα Αγορά...

Αν μου επιτρέπεις, εσύ τον "Κρατύλο" τον έχεις διαβάσει;

.
.

3A

Virtus Junxit Mors Non Separabit (Whom virtue unites, death will not separate)

Συμφωνώ με την άποψή σου, πως είναι δύσκολο να βρεθεί μια κοινή ορολογία για την περιγραφή ιδιαίτερα νοητών πραγμάτων. Οπως επίσης, πως συχνά ακροβατούμε επικίνδυνα, χρησιμοποιώντας κάποιες λέξεις.

Κατά τη δική μου άποψη, είναι δικαιολογημένη σε κάποιον βαθμό η χρήση λέξεων ινδικών, σανσκριτικών, κ.λπ, γιατί αυτές προέρχονται από μία κουλτούρα, η οποία έχει μεγάλη παράδοση στην μελέτη Εσωτερικών Διδασκαλιών. Αναρρωτιέμαι, όταν η Μπλαβάτσκυ έγραφε τα βιβλία της, πόσο θα δυσκολεύτηκε για να βρει στην αγγλική γλώσσα, τις κατάλληλες λέξεις!

Βέβαια, η ελληνική γλώσσα, είναι πλουσιότατη από λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τις έννοιες, τις οποίες προσπαθούμε να εξετάσουμε. Πολλές δε, έχουν αρχαία ελληνική ρίζα. Θα ήταν λοιπόν πολύ ενδιαφέρον, κατά την ανάπτυξη του παρόντος θέματος, να γινόταν και μία απόδοση των ορων που αναφέρονται εδώ, στα ελληνικά.

Να υποθέσω - αντλώντας την υπόθεσή μου αυτή από τα γραφόμενά σου - πως μπορείς να μας βοηθήσεις στο εγχείρημα αυτό;

Κατά τη δική μου άποψη, είναι δικαιολογημένη σε κάποιον βαθμό η χρήση λέξεων ινδικών, σανσκριτικών, κ.λπ, γιατί αυτές προέρχονται από μία κουλτούρα, η οποία έχει μεγάλη παράδοση στην μελέτη Εσωτερικών Διδασκαλιών. Αναρρωτιέμαι, όταν η Μπλαβάτσκυ έγραφε τα βιβλία της, πόσο θα δυσκολεύτηκε για να βρει στην αγγλική γλώσσα, τις κατάλληλες λέξεις!

Συμφωνώ ότι η Ινδία έχει μεγάλη παράδοση στη μελέτη Εσωτερικών διδασκαλιών αλλά έχει και μεγάλη σύγχυση! Όμως υπάρχουν και άλλες εξίσου μεγάλες παραδόσεις όπως η κινέζικη, η αιγυπτιακή αλλά και η αρχαία ελληνική. Η Μπλαβάτσκυ και άλλοι αποκρυφιστές ,θεοσοφιστές και μη, χρησιμοποίησαν όρους άλλων γλωσσών για να περιγράψουν νοητά πράγματα επειδή δε γνώριζαν σε βάθος την παράδοση του τόπου τους και η οποία είναι πάντα το καλύτερο για όσους έχουν γεννηθεί και ζουν σε ένα συγκεκριμένο τόπο. Οι Ινδοί σοφοί μπορέι να είχαν φτάσει σε ασύληπτα ύψη . Τι γνωρίζουμε από αυτά που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ είπαν ή έγραψαν;
Μόνο διαστρεβλωμένα υπολείμματα γνώσεων που τις περισσότερες φορές έρχονται με τον τρόπο που ερμηνεύονται από τους σύγχρονους διαδόχους τους σε ευθεία αντίθεση με το πνεύμα αλλά και με αυτό το γράμμα των αρχαίων σοφών. Θα σου πώ ένα παράδειγμα: ο Πατάντζαλι ήταν ένας σοφός που κατέγραψε τις διδασκαλίες και τις αρχές τις γιόγκα σε ένα βιβλίο με τίτλο στα ινδικά "πατάντζαλι σούτρα" ή "οι αφορισμοί του Πατάντζαλι" στα ελληνικά. Διάβασα τρείς ή τέσσερις μεταφράσεις του και καμμιά δε συμφωνεί με την άλλη! Ακόμη και σε βασικά σημεία!
Έχει γράψει μια και η Μπέιλυ που στα ελληνικά έχει τον τίτλο "το φως της ψυχής" με τελείως άλλη νοηματοδήτηση από εκείνη που έκαναν άλλοι γκουρού όπως ο Βιβεκανάντα (δες το ίδιο κείμενο στο τέλος του βιβλίου Ράτζα γιόγκα-μπάκτι γιόγκα-κάρμα γιόγκα" από τις Δίφρος ή Δίβρης (δε θυμάμαι αυτή τη στιγμή γιατί δεν το έχω μπροστά μου).Επίσης κυκλοφορέι και από τον Ιάμβλιχο μια μετάφραση των Αφορισμών της Γιόγκα. (Αφορισμός=ορισμός).
Στην περίπτωση του Πλάτωνα όμως και της ελληνικής φιλόσοφίας συμβαίνει κάτι σπάνιο, μάλλον μοναδικό παγκοσμίως για τους ιστορικούς χρόνους τουλάχιστον:μια ομάδα ανθρώπων συζητά φιλικά (όπως εμείς ) με σκοπό να ανακαλύψει την αλήθεια και τα μυστήρια της φύσης. Αυτό δεν συνέβει ποτέ στην Ινδία ούτε σε καμμιά άλλη παράδοση,με τον τρόπο που γινόταν στη Ελλάδα!
Δες τις "10 βασικές ουπανιοσάντ" (Ιάμβλιχος), ή τις "ουπανισάντ του γιόγκα"(εκδ.Δωδώνη). Μόνο στην Κίνα φαίνεται να υπήρξε σε κάποια φάση κάτι αντίστοιχο. Αλλά όχι πάλι αναζήτηση. Συζήτηση μόνο. Δείτε και την Παλαιά διαθήκη και το Κοράνι και όποιο ιερό κείμενο θέλετε. ΑΥτό αποδεικνύει ότι η Γνώση στις περισσότερες περιοχές της γης ήταν το ιερό μυστικό των λίγων, των ιερέων και φιλοσόφων οι οποίοι δεν κατέγραφαν τις συζητήσεις τους και αν το έκαναν δεν τις μοιράζονταν με τον κάθε άνθρωπο αφού θεωρούσαν ανάξιους τους απλούς ανθρώπους. Ίσως και να είχαν δίκιο σε κάποιο βαθμό αλλά και οι ίδιοι ήταν συνυπεύθυνοι για το χαμηλό επίπεδο των ανθρώπων του λαού.
Ο πλάτωνας, πιο σωστά ο σωκράτης είναι για μένα ότι καλύτερο για μας σήμερα γιατί μας δείχνει πως θα ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες από διαστρεβλώσεις και παρεξηγήσεις. Για να το κάνουμε αυτό θα πρεέπι να έχουμε σαν οδηγό την επιθυμία μας να γνωρίσουμε την αλήθεια και αυτή να είναι ο δάσκαλός μας.Να ξεφύγουμε από αυυθεντίες και γκούρού γιατί όσο καλή πρόθεση και αν έχουν, αν πιστεύουν ότι έχουν την αλήθεια επειδή ανήκουν στην Α ή τη Β παράδοση, ή επειδή πήραν την Χ ή την Ψ μύηση, έρχονται σε αντίθεση με τους συμπαντικούς νόμους και μας διδάσκουν και εμάς με τη στάση τους να κάνουμε το ίδιο. Οπότε θα έχουμε και τις συνέπειες που μας αξίζουν.
Θα ήθελα να συνεργαστούμε όλοι μαζί,όσοι θέλουν με σκοπό να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτά τα σώματα τέλος πάντων και πως μπορούμε να τα γνωρίσουμε ,να τα χρησιμοποιήσουμε και να τα αναπτύξουμε σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους. Δε μπορώ να πω "ξέρεις αυτός ο όρος είναι ο καταλληλότερος για το τάδε επίπεδο" ή σώμα κλπ. επειδή ακόμα και στη γλωσσα μας έχουν υπάρξει σμαντικές αλλαγές στη σημασία των όρων με την πάροδο των αιώνων. Χρειάζεται να κάνουμε συγκεκριμένα βήματα με απτά παραδείγματα. Σαν πρώτο βήμα προτέινω το εξής: να επιλέξει καθε ένας μας έναν τομέα πληροφόρησης, από τα αρχαία κέιμενα πάντα ,που του είναι προσφιλής ή γνώριμος και να ερευνήσει εκεί ειδικά για τις λέξεις-έννοιες "ψυχή" ,"νους" και "πνεύμα" καταγράφοντας και το σημείο που το βρήκε μέχρι και το στίχο και τα αποτελέσματα να ανεβαίνουν εδώ ή να αναφέρουμε που τα ανεβάσαμε. και αυτή η διαδικασία να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Εγώ θα ήθελα να ασχοληθώ με τα Ευαγγέλια ή τον Πλάτωνα μιας και τα γνωρίζω καλύτερα. Αν έχει κανείς να προτείνει κάτι άλλο ας το κάνει πάνω στα πλαίσια που ανέφερα προηγουμένως.
Πιστεύω πως μπορούμε να έχουμε αποτέλεσματα σημαντικά με αυτό τον τρόπο.
Να είστε όλοι καλά.

Αυτό που προτείνεις, είναι αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε στο συγκεκριμένο θέμα: Μια συγκριτική μελέτη, που θα βασίζεται στις εσωτερικές παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών, μέχρι και τον δικό μας.

Είναι ευπρόσδεκτη η βοήθειά σου στην έρευνά μας.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΑΠΟΨΕΙΣ
ΕΧΕΙΣ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ?

δεν σε πειραζει που σε ρωτησα?

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ Η ΑΜΑΛΙΑ, ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΠΙΚ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΟΡΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΑΣΤΡΙΚΟ" Ή "ΑΙΤΙΑΤΟ" Ή "ΠΡΑΝΙΚΟ" ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ 3-7-9-12, ΑΛΛΑ ΚΑΙ 2-4-..., ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΙΕΡΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΤΟΜΗΣ Κ.Λ.Π.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΟΡΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΜΒΑΘΥΝΟΥΜΕ.

Η ΕΠΤΑΔΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ "ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΟΜΗΣ ΜΑΣ".

******************************************************************

ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΤΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΥΝ ΜΟΡΦΕΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ, ΤΙΣ 7 ΣΤΙΒΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ, ΤΑ 7 ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΑ 7 ΧΡΩΜΑΤΑ, ΤΙΣ 7 ΝΟΤΕΣ, ΤΙΣ 7 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΤΟΥΣ 7 ΑΔΕΝΕΣ (ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ), Κ.Λ.Π.

ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΟΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΤΑΠΛΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Ή ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΤΥΠΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ 7 ΦΟΡΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, 7 ΦΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΔΡΑ ΣΤΑ 7 ΚΟΜΙΚΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΕΝΑ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ. ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΠΙΟ "ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ" ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ.

ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΜΕ ΑΦΗΡΗΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΣΕ ΛΟΓΙΚΑ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

συνεχίζεται....

ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΥΜΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ, ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΔΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΝΕΤ ΚΑΦΕ, ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΔΙΕΞΟΔΙΚΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

]

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr