Είχα έντονα επισημάνει και στο παρόν θέμα και σε άλλα την αδόκιμη χρήση πολλών όρων δανεισμένων από ξένες γλώσσες ή όρων της δικής μας γλώσσας , σε περιγραφές των εσώτερων όψεων του ανθρώπου.

Επανέρχομαι λοιπόν πάνω στο θέμα με την παρατήρηση (ξανά) πως η περιγραφή των αοράτων σωμάτων διαφέρει από διορατικό σε διορατικό. Αν θέλουμε να εξάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα πρέπει να ακολουθήσουμε μια μεθοδολογία.

1)Να ερευνήσουμε τους ήδη χρησιμοποιούμενους όρους και να βρούμε τους καταλληλότερους της γλώσσας μας για κάθε αντικείμενο

2)Να συγκρίνουμε τις παρατηρήσεις μας επί των σωμάτων με εκείνες που έχουν καταγραφεί στη διδθνή βιβλιογραφία και στις παραδόσεις απορρίπτοντας τις ψευδείς ή αλλοιωμένες , ΧΩΡΙΣ να αποδίδουμε σε κάθε σώμα ή όψη ονόματα αλλά μόνο καταγράφοντας το τι είδε ο κάθε παρατηρητής και συγκρίνοντάς τα.

Θα αρχίσω με την ορολογία σήμερα.

Στην ινδική παράδοση και συγκεκριμένα στην Ουπανισάντ που ανέφερα σε προηγούμενο μύνημα γίνεται λόγος για 5 εαυτούς που είναι ο ένας μέσα στον άλλο και που αλληλοσυμπληρώνονται με κάποιον τρόπο. Ο κάθε ένας είναι συμπληρωμα του αμέσως πιο χονδροειδούς.

Οι 5 αυτοί εαυτοί ονομάζονται και "κόσας" (=θήκες , περιβλήματα) σε άλλα ινδικά κείμενα.Ο Εαυτός θεωρείται πέρα από αυτά και είναι αυτός που περιβάλλεται από αυτά.Η αναλογία με τις μπάμπουσκες είναι καλή σαν παράδειγμα αλλά μόνο όσον αφορά μια ιδιότητα, και συγκεκριμένα τις αστρικές και άλλες προβολές ή διαχωρισμούς των σωμάτων. Για τις άλλες ιδιότητες δεν ισχύει.

Ξεκινώντας από το λεπτοφυέστερο είναι:

Ανάντα μάγια κόσα

Βιγνάνα Μάγια κόσα

Μάνο μάγια κόσα

Πράνα μάγια κόσα

Άνα μάγια κόσα

Είναι προφανές ότι υπάρχει κάποια αντιστοιχία με τα σώματα όπως τα περιέγραψε η θεοσοφική γραμματεία αλλά δεν είναι ακριβής η αντιστοιχία και χρειάζεται προσοχή.

Ας δούμε τα πιο χονρδοειδή.

Οι θεοσοφιστές όπως αποκαλύπτει στον Εσωτερικό Βουδδισμό ο Σίνετ , δε μπορούσαν να αποφασίσουν στην αρχή με ποιους όρους θα περιγράφουν τα σώματα. Κατέληξαν σε κάποια κοινή ορολογία , όχι όμως και στην ακριβέστερη δυνατή.

Η Μπλαβάτσκυ χρησιμοποιούσε τον όρο "πρανικό σώμα" ενώ παράλληλα θεωρούσε ότι υπάρχει και "αιθερικό σώμα" ξεχωριστό από το "πρανικό".

Το λάθος που προέκυψε έτσι διαιωνίστικε στους θεοσοφικούς κόλπους και υπάρχει ακόμη. Που οφειλόταν όμως;

Οφείλεται στο ότι έγινε παρανόηση των όρων "φορέας" ή "κόσα". Οι ινδοί όταν έλεγαν "πρανο μάγια κόσα" εννοούσαν ότι υπάρχει κάποια ΘΗΚΗ-ΣΩΜΑ φτιαγμένη ΑΠΟ "πράνα" η οποία είναι ψευδής(=παροδική, πεπερασμένου χρόνου) σε αντίθεση με τον Πουρούσα (=ένοικο, Υπέρτατο Εαυτό) που είναι παντοτινός.

Αυτό φαίνεται και από το ότι δεν έλεγαν για την ακρίβεια πραν"Α"-μαγια-κόσα αλλά πραν"Ο"-μάγια-κόσα.

Η Μπλαβάτσκυ στηριγμένη πιθανόν σε μια δυτική συλλογιστική ή αντίληψη των εννοιών που μάλλον προερχόταν από γνωστική παρερμηνεία, μετέφρασε τους όρους ως "φορέας του πράνα" σαν να είναι το πράνα διερχόμενο από αυτόν το φορέα, σαν να "φέρεται" το πράνα μέσω αυτού του φορέα και όχι ότι αποτελεί την ίδια την ουσία του.
Η λέξη "φορέας" που χρησιμοποιείται ως αντίστοιχη του "κόσα" δεν είναι λανθασμένη ή αδόκιμη αλλά δημιουργήθηκε παρανόηση ως προς του τίνος πράγματος φορέας είναι κάθε ένας από αυτούς του φορείς.

Κάθε ένας από αυτούς τους φορείς είναι φορέας και λέγεται φορέας της εσώτατης μονάδας , του Πουρούσα, και δευτερευόντως είναι φορέας οποιουδήποτε άλλου σώματος ή ενέργειας.

Ανάλογα με το πρανικό σώμα έγινε και με το μανασικό και τα υπόλοιπα και δημιουργήθηκεμια σύγχυση άνευ προηγουμένου όταν προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν και όρους από άλλες ποραδόσεις (καμπάλα, παραδόσεις αρχαιοελληνικές ή αιγυπτιακές κλπ).

Θα επανέλθω με περισσότερα στοιχεία.

Ωστόσο θα επανέλθω κι εγώ μόλις ολοκληρώσεις, με την εσωτερική σύνθεση
όπως την παρουσιάζει ο Ζιναραγιαντάσα καθώς και οι Αιγύπτιοι.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

Έλα να μιλήσουμε και να αναλύσουμε τα όσα ήδη έχουν παρουσιαστεί.

Συνεχίζω τη σκέψη μου που σταμάτησε στο προηγούμενο μήνυμα εκεί που μιλούσα για την έννοια του "φορέα".

Όπως προείπα η παρεξήγηση περί του ποιο είναι το "φερόμενο" από τον κάθε φορέα έδωσε στη Μπλαβάτσκυ και σε μερικούς ακόμη θεοσόφους την εντύπωση ότι το πρώτο συνθετικό αναφέφεται στο ίδιο το φερόμενο και όχι στη σύσταση του φορέα. Το φερόμενο είναι ο Πουρούσα-ένοικος-εσώτατη συνειδητότητα και όχι η ουσία-ενέργεια του αμέσως επόμενου σώματος,όπως νόμισε η Μπλαβάτσκυ.

Φαίνεται ιεροσυλία σε μερικούς να αμφισβητούνται οι κοσμοθεάσεις ή ιδέες προσώπων που τα θεωρούν Δασκάλους ή μυημένους. Όμως δε μπορεί να περιμένει κανείς να γνωρίσει την αλήθεια αν υπολήπτεται περισσότερο τα πρόσωπα από την ίδια την αλήθεια. Τόσο η Μπλαβάτσκυ όσο και άλλοι αναζητητές έκαναν κάποια κινήσεις στη ζωή τους για τις οποίες ούτε οι ίδιοι θα έλεγαν ότι ήταν ότι καλύτερο και δεν πρόβαλλαν τον εαυτό τους ως αλάνθαστο ποτέ. Το αντίθετο μάλιστα.

Αν εμείς σήμερα πολλάκις δημιουργούμε μύθους περί Δασκάλων και Μυστών είναι γιατί θέλουμε εμείς, όσοι βρίσκονται κοντά σε κάποια παράξενα πρόσωπα, να καρπωθούμε λίγη από τη δόξα και την εκτίμηση που τους δίνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Έτσι τους ανεβάζουμε πολύ ψηλά για να μπορέσουμε μετά να τραβηχτούμε και εμείς από τη φήμη τους ψηλότερα. Είναι πολύ γοητευτικό και δελεαστικό να σε λένε πχ πρόεδρο της Χ οργάνωσης που αριθμεί 500 μέλη ας πούμε. Γίνεσαι αμέσως διάσημος. Ομοίως είναι γοητευτικό να λες ότι ήσουν μαθητής του Γκουρτζίεφ ή του Χ ή του Ψ μυημένου ή "μυημένου" και να απολαμβάνεις ένα μέρος από την εκτιμηση που θα πηγαινε σε εκείνον.

Για να επαυξήσεις λοιπόν και τη δική σου δόξα αυτόμετα , υποσυνείδητα, εξυψώνεις το "Δάσκαλό" σου,ειδικά όταν δεις ότι και οι άλλοι δεν ήταν τίποτε καλύτερο. Τείνεις να πιστέψεις ότι κάτι σημαντικό κρατάς, μια αληθινά μυστική γνώση. Ότι είσαι από τους τυχερούς!

Και δώστου "Δάσκαλος" με κεφαλαίο "Δ" ο δάσκαλός σου και δώστου φαινόμενα που εκδηλώθηκαν με την παρουσία του , διδασκαλίες κλπ.

Κάπως έτσι είναι η κατάσταση με τις διάφορες σχολές σήμερα και πάντα.

Για να επιστρέψω στο θέμα μας τώρα θα συνεχίσω με μια άλλη παρξήγηση περί του νοητικού σώματος ή μανο-μαγια-κόσα.

Στην Ουπανισάντ που έχω ήδη αναφέρει ονομάζονται "εαυτοί" τα σώματα αυτά. Και όχι τυχαία ή άδικα.
Είναι κατά κάποιο τρόπο άλλα μικρότερα "εγώ" προβληθέντα από ένα μεγαλύτερο.

Αλλά δεν είναι τόσο απλό το θέμα και δε λέω πάλι όλη την αλήθεια γιατί δε μπορώ να πω όσα θα ήθελα με την ήδη υπάρχουσα ορολογία.

Οι ινδοί σοφοί χρησιμοποιούσαν εκφράσεις άλλοτε με σχετική και συμβατική έννοια και άλλοτε με ακριβή και λεπτομερή, όπως έκαναν και οι χριστιανοί άγιοι αλλά και κάθε φιλόσοφος σχεδόν.

Ο δυτικός όρος "νους" έχει ,για παράδειγμα,ένα ευρύ φάσμα νοημάτων τα οποία συχετίστηκαν με αυτόν τον όρο με την πάροδο του χρόνου.

Δεν είναι ορθές όλες οι συσχετίσεις αλλά δεν είναι και λανθασμένες όλες. Κάθε μία είναι ορθή υπό προυποθέσεις. Θα δώσω ένα παράδειγμα. "Νου" ονομάζουμε τόσο τη σκέψη όσο και την κριτική λειτουργία. "Νου" ονομάζουμε και την όποια αφηρημένη αρχή έχουμε ως προς τον τρόπο σκέψης μας. "Νου" επίσης και την ικανότητα να συνδυάζουμε εικόνες, τη φαντασία. Όλα αυτά είναι όμως διαφορετικά μεταξύ τους.

Αν δεν το ξέρει αυτό κάποιος που διαβάζει ένα φιλοσοφικό η θρησκευτικό κείμενο θα βγάλει συμπαράσματα εντελώς παράταιρα και αλλοπρόσαλλα.

Το πρόβλημα αυτό που εμφανίζεται και στις αρχαίες γλώσσες εντονότερο δεν μπόρεσαν να τα υπερβούν οι μελετητές του προηγούμενου αιώνα επειδή δεν είχαν τη φιλοσοφική παιδεία που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Και δεν εννοώ τις σπουδές απλώς αλλά την οκανότητα αντίληψης λεπτών φιλοσοφικών νοημάτων. Σαν αποτέλεσμα η προσπάθειά τους είχε μεν να προσφέρει το άνοιγμα σε ένα άλο κόσμο , της ανατολής, αλλά στην πραγματικότητα δε μεταφέρθηκε η σοφία του αλώβητη και ανόθευτη. Μόνο η πληροφορία ότι πολλά σημαντικά μυστήρια κρύβονται στα αρχαία ανατολικά κείμενα.

Στο δυτικό κόσμο των προτεσταντικών δογμάτων κάτι τέτοιο ήταν απολύτως αναγκαίο να γίνει , καθώς είχαν απολέσει από τον καιρό της Μεταρρύθμισης την επαφή με το μυστήριο και την άλλη διάσταση λόγω της απόρριψης των θρησκευτικών παραδόσεων από τους προτεστάντες ηγέτες και γιαυτό δεν έγινε τόσο μεγάλη έρευνα σε λεπτομέρειες στις νέες ιδέες που παρουσιάστηκαν. Ο κόσμος είχε ανάγκη να πιστέψει σε κάτι άλλο γιατί ένιωθε ότι αυτό που πίστευε δε μπορέι να είναι αληθινό έτσι όπως του το παρουσιάζουν.

Στην Μεσόγειο όμως του Καθολικισμού, της Ορθοδοξίας και του Ισλαμισμού τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το μυστήριο δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει.Και πάντα κάθε παράδοση φυλάει τα μυστληριά της που τη συντηρούν και τη ζωογονούν. Η σοφία της ανατολής δεν είχε να προσφέρει κάτι καινούριο σε αυτούς τους λαούς καθώς είχαν ήδη αυτό που είχαν και οι ανατολίτες.

Σκοπός μας λοιπόν ας είναι να επανα-ανακαλύψουμε τους δικούς μας όρους για τα μυστήρια του σύμπαντος και όχι να καταφεύγουμε σε λεξοδάνεια ασαφούς σημασίας.

Ο όρος "νους" ,για να επανέλθω στο νοητικό σώμα, πρέπει να είχε κάποια συγκεκριμένη σημασία στην αρχή την οποία δε γνωρίσζουμε επακριβώς. Η σημασία αυτή, το νόημα αυτό, είναι που πρέπει να αναζητήσουμε.

Τι σημαίνει "νους";

Η δική μου έρευνα μου έδειξε κάτι απρόσμενο και εκπληκτικό θα έλεγα.

Μου εδειξε ότι ορισμένες έννοιες-λέξεις-όροι που νομίζουμε ότι έχουν αυτοπροσδιοριζόμενη έννοια είναι ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΜΕΝΟΙ. Δηλαδή σαν παράδειγμα ας αναφέρω τη λέξη "ψηλότερος". Η λέξη αυτή δεν έχσει νόημα αν δεν υπάρχει ή δεν εννοηθεί κάποιος με τον οποίο γίνται σύγκριση. Επίσης η λέξη "πυρήνας" δεν έχει νόημα αν δεν εννοηθεί ή δεν αναφερθεί και κάτι άλλο που είναι το μεγαλύτερο του πυρήνα σύνολο-σχηματισμός. ομοίως η λέξη "δεύτερος" δεν έχει νόημα αν δεν αναφερθεί το σύνολο στο οποίο γίνεται αρίθμηση.

Αν λέγαμε "ο Χ είναι δεύτερος" χωρίς να συνεχίσουμε τη φράση δε θα έγαμε τίποτε, γιατί δεν προσδιορίζουμε ως προς τι είναι δεύτερος. Αντιθέτως όμως αν πούμε ότι "ο Χ είναι από νερό" λέμε άμεσα την ουσία από την οποία αποτελείται και αρκεί.

Οι όροι λοιπόν που περιγράφουν έννοιες και ειδικότερα τα σώματα δεν είναι πάντα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αλλά είναι και ΕΠΙΘΕΤΑ. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται πολύ προσοχή στη μετάφραση τέτοιων όρων.

Ο όρος "ψυχή" πχ από πολλούς έκκλησιαστικούς πατέρες αντιμετωπίστηκε ως επιθετικός προδιορισμός στο "σώμα" και μάλιστα όχι τυχαία, ενώ την ίδια στιγμή μιλάνε για ουσία της ψυχής και λένε ότι είναι ουσία η ψυχή στον άνθρωπο αλλά και ενέργεια!
Ομοίως για το νου λένε ότι είναι ενέργεια της ψυχής. Το μυστικό των αντιφάσεων αυτών και της επίλυσής τους βρίσκεται στην ετυμολογική σημασία των όρων αυτών. Γιαυτό και μπορούν να είναι άλλοτε ενέργεια και άλλοτε ουσία.

Το "μάνας" στις παραδόσεις των ανατολικών λαών περιγράφεται ως ουσία που εχει και κάποιους νόμους κίνησης ή ροής. Οι τελετουργίες τους αποσκοπούν στον έλεγχο του μάνας σε πολλές περιπτώσεις.

Δεν είναι ορθό επομένως να ταυτιστεί με τον όρο "νους" της ελληνικής γλώσσας ,ούτε με το mind της αγγλικής, γιατί δεν υπάρχει αντίστοιχη χρήση του όρου με νόημα "νοητική ουσία".

Όπως έλεγα και πιο πάνω είναι ένας όρος που χρειάζεται έρευνα ως προς την ακριβή σημασία του.

Η αδυναμία να βρεθεί ο σωστός όρος για την περιγραφή του "νου" έδωσε το έναυσμα να επινοηθούν όροι όπως "κάμα-μάνας" , "αιτιατό σώμα", "ανώτερο νοητικό σώμα" κλπ οι οποίοι δεν έλυσαν το πρόβλημα αλλά δημιούργησαν και άλλα.

Οι όροι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν από τους ινδούς σοφούς,όπως πχ από τον Σανκαρα-ατσάρυα, για να δηλώσουν ιδιότητες εκείνων των σωμάτων που ονμάστηκαν "Ατμικό" και "Βουδικό" από τους θεοσοφιστές. Και όταν μιλά για δύο μέρη του νου ένας ινδός σοφός νεότερης ή παλαιότερης εποχής εννοεί ως νου άλλοτε όλη την τριάδα ΆΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ-ΜΑΝΑΣ και άλλοτε κάποιο από τα τρία. Δεν εννοεί ότι διαιρείται το μάνας όπως νόμισαν οι θεοσοφιστές από κακή αντίληψη των λεγομένων τους.

Αυτό προκαλεί λανθασμένη θεώρηση συνολικά της σύστασης του ανθρώπου και επομένως δε βοηθά κάποιον να καταλάβει τον τρόπο λειτουργίας του σύμπαντος και του εαυτού του.
Γιαυτό και είναι αναγκαίο να διορθωθούν όλες αυτές οι παρεξηγήσεις και τα λάθη. Τα κείμενα πλέον έχουν μεταφραστεί και έχουμε περισσότερα στη διάθεσή μας από όσα είχαν οι τότε ερευνητές.
Μπορούμε να έχουμε σφαιρικότερη και σαφέστερη άποψη και ελπίζω να αξιοποιηθεί αυτή η δυνατότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μέσα από τον παρόντα διάλογο.

quote:

---

Αν εμείς σήμερα πολλάκις δημιουργούμε μύθους περί Δασκάλων και Μυστών είναι γιατί θέλουμε εμείς, όσοι βρίσκονται κοντά σε κάποια παράξενα πρόσωπα, να καρπωθούμε λίγη από τη δόξα και την εκτίμηση που τους δίνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Έτσι τους ανεβάζουμε πολύ ψηλά για να μπορέσουμε μετά να τραβηχτούμε και εμείς από τη φήμη τους ψηλότερα. Είναι πολύ γοητευτικό και δελεαστικό να σε λένε πχ πρόεδρο της Χ οργάνωσης που αριθμεί 500 μέλη ας πούμε. Γίνεσαι αμέσως διάσημος. Ομοίως είναι γοητευτικό να λες ότι ήσουν μαθητής του Γκουρτζίεφ ή του Χ ή του Ψ μυημένου ή "μυημένου" και να απολαμβάνεις ένα μέρος από την εκτιμηση που θα πηγαινε σε εκείνον.

Για να επαυξήσεις λοιπόν και τη δική σου δόξα αυτόμετα , υποσυνείδητα, εξυψώνεις το "Δάσκαλό" σου,ειδικά όταν δεις ότι και οι άλλοι δεν ήταν τίποτε καλύτερο. Τείνεις να πιστέψεις ότι κάτι σημαντικό κρατάς, μια αληθινά μυστική γνώση. Ότι είσαι από τους τυχερούς!

---

Aγαπητέ Φιλόσοφε3 συμφωνώ τα μέγιστα.

"ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΦΩΣ"

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr