Συγνώμη,αυτοί διορατικοί-χαρισματικοί υπάρχουν σε κάποια συγκεκριμέμη λίστα χωρισμένοι σε κατηγορίες ανάλογα με την ειδικότητα του καθενός?Κάτι σαν τους γιατρούς ας πούμε?Με συγχωρείται αλλά δεν μου φαινονται λογικά τέτοια πράγματα...

Γιατί αυτό μου κάνει κατι σε μοιρολατρεία???

Δεν έχεις άδικο όταν λες πως κάποια πράγματα δεν τα βρίσκεις με συνηθισμένους τρόπους αλλά το να περιμένεις κάποιον γέροντα να σε βοηθήσει δεν είναι λίγο αλλόκοτο???
Θα προτιμούσα να ζητήσω την βοήθεια στενών μου ανθρώπων...

Και κατι ακόμα...Γιατί κάποιος θεωρητικά άγιος πρέπει να είναι γέροντα ς ή έστω μεγάλης ηλικίας?

Γιατί αυτό επιβάλλει το image : σεβασμός , MH αμφισβήτηση των λεγόμενων-οραμάτων του κ.λ.π.

Είναι λογικό όμως η πίστη να στηρίζεται σε προκαθιρισμένα πρότυπα που έχουν να κάνουν με την ηλικία και την ιδιότητα καποιου ατόμου?

Θα ήταν ανοησία να ισχυριστεί κανείς πως ένας απλός νέος είναι κατά πολύ "σοφότερος" από κάποιον ηληκιωμένο ιερέα?

Κατά την γνώμη μου,το να θεωρηθείς χαρισματικός και φωτισμένος από τον θεό είναι το μόνο εύκολο (αρκεί λίγο promotion).Το να είσαι πραγματικά ενα σκαλί πιο πάνω σε πνευματικό επίπεδο,είναι το δύσκολο.Αν όχι ακατόρθωτο...

Μοιρολάτρης;;;

Εγώ δεν περιμένω από κανέναν γεροντα να με βοηθήσει

Ουτε πρεπει να ειναι κάποιος μεγάλης ηλικίας για να είναι άγιος, σε καμία περίπτωση. Εγώ δεν είπα τίποτα τέτοιο. Απλά απάντησα στον φίλο που ο ίδιος λέει οτι θελει να γνωρίσει άγιο απο το Αγιον Ορος η κι εγώ δεν ξέρω που, με όρους που ορίζει αυτός. Αφού μίλησε για γέρους, του απάντησα για γέρους

Οσο για την μοιρολατρεία, νομίζω οτι με παρεξηγείς... δεν μιλώ επίσης πουθενά οτι κάθεσαι και περιμένεις όλα απλά να σου συμβούν... Και εσύ χρειάζεται κάποια προσέγγιση να κάνεις, δεν γίνεται εκεί που κάθεσαι στην ζωούλα σου και στον καναπέ σου και στην μιζέρια σου, ξαφνικά να σου έρθουν όλα μόνα τους... Και αν γίναι, μαγκιά του οποιου το ζήσει. Το όλο θέμα εννοείται προυποθέτει βήματα απ΄τον καθένα. Η όλη "σύνδεση με το δίκτυο". Είτε το βήμα αυτό είναι απλά κάποιος να δίνει λίγο χρόνο στην Ψυχή του, ωστε να μην τον κάνει εντελώς συμβατικό η φυσική εντροπία, είτε με το να...ακόμα και να βγει να περπατήσει.. Η κίνηση, μιλώντας μεταφορικά αλλά και στην συγκεκριμένη περίπτωση και κυριολεκτικά, μπορεί να εισάγει στο όλο σύστημα του ανθρώπου αρνητική εντροπία, ωστε απλά να καθυστερλησει η διαδικασία του να γινει στασιμο το σύστημα. Αλλά μπορεί- αν ξεπεράσει κάποιον βαθμό, να κάνει το συστημα ακόμα πιο.. δυνατο, πιο γρήγορα στροβιλιζόμενο και απο πρίν!!

Διαφωνείτε;

Συν Αθηνά και χείρα κίνει, λένε.

Θεωρώ αυτονόητο το να κινησω το χέρι μου.

Αλλά όταν δεις οτι όντως υπαρχει και Αθηνά (μεταφορικά, έτσι;;;), τότε παίρνει σημασία ακόμα πιο πολύ το ρητό, και τότε δίνεται πλέον ίση σημασία στα δυο σκέλη του...

Θα συμφωνήσω μαζι σου αγαπητέ...
Εκει ηθελα να καταληξω...Στο να μην περιμενουμε απραγοι την οποια βοηθεια χρειαζομαστε.Απλα επειδη αναφερθηκες στο οτι υπάρχουν πολλοί τρόποι κάποιος να σε καλέσει,χωρίς εσύ καν να το καταλάβεις οτι το κάλεσμα προέρχεται από κάπου.
Για αυτο μιλησα για μοιρολατρεια...Χίλια συγνώμη...

Αγαπητέ Impious Varmint, θα συμφωνήσω μαζί σου σχετικά με αυτό που αναφέρεις.
Είναι διαφορετικό - ίσως κι ανθρώπινο - το να περιμένεις μια βοήθεια από κάποια Ανώτερη Δύναμη (Θεός, Άγιος κλπ) ενώ έχεις προσπαθήσει κι έχεις κουραστεί ίσως από μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζεις από το να περιμένεις μια βοήθεια εκ των άνω την στιγμή που εσύ κάθεσαι άπραγος.
Στην δεύτερη περίπτωση μάλιστα, δεν ξέρω αν δικαιούσαι κιόλας βοήθεια αφού δεν έχεις καταβάλλει προσπάθεια για να αποκτήσεις αυτό που επιθυμείς...

Όσον αφορά τους αγίους, πιστεύω πως εκφράζουν μια πανάρχαια ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει μια υπερφυσική "ασπίδα", μια προστασία που θα βρίσκεται κοντά του όταν την ζητήσει.
Προσωπικά ένα σύνολο αγίων σε μια μονοθεϊστική θρησκεία μου θυμίζει ένα μοτίβο πολυθεϊστικής, όπου διάφοροι Θεοί είχαν ορισμένες αρμοδιότητες κι υπήρχαν και πολλές δευτερεύουσες θεότητες οι οποίες βοηθούσαν τους ανθρώπους κι ορισμένες φορές συμπάσχουν με τον απλό άνθρωπο.

Όσο περνάνε τα χρόνια λοιπόν κι η διαβίωση μας φαντάζει ολοένα και πιο δύσκολη ή πιο σκληρή, δεν είναι λογικό ο άνθρωπος να ζητάει όλο και πιο συχνά μια βοήθεια, να νιώθει ότι δεν είναι μόνος του?
Ειδικά σε μια κοινωνία όπου ο κάθε άνθρωπος παλεύει "αποκομμένος" από τους γύρω του κι ο καθένας αγωνίζεται για τον εαυτό του, μήπως είναι ένα φυσικό επακόλουθο το να στραφεί σε διάφορες μορφές που νιώθει ότι εκφράζουν την Ανώτερη Δύναμη?

In anticipation of my resurrection...

Όντως αποτελεί μια πανάρχαια ανάγκη των ανθρώπων που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και δεν νομίζω να πάψει ποτέ.Είναι απολύτως φυσιολογικό...
Απλά δεν δέχομαι τα άτομα που στηρίζουν όλη τους την ύπαρξη και την σταδιοδρομία τους σε "δεισιδαιμονιες" του στυλ:
-Θεου θελοντος- -Με την βοήθεια του κυριου- κ.τ.λ

Και το πρόβλημα μου είναι πως τέτοια άτομα θέλουν να θεωρούνται ανοιχτόμυαλοι.Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να τους δεχτώ...
Ούτε αυτοι εμένα για με θεωρούν "δήθεν"...
Δικαίωμα τους...Δικαίωμα μου...

Συγνώμη dimitris2 αλλά εχεις δει σε καμία θρησκεία ο γήινος να αποτελεί ουσιαστικά το κέντρο?Τουλάχιστον από αυτά που ξέρω (και πιο άμεσα για τον χριστιανισμό) είναι πως οι άνθρωποι ζουν επι το πλείστον με τον φόβο θεού.Ακόμη και αν δεν το παραδέχονται...

Αγαπητέ satyros, αν θυμάμαι καλά κι ο άγιος Γεώργιος πάλεψε με ένα δράκο.
Στις αναπαραστάσεις του σε εικόνες, φαίνεται έφιππος ενώ στα πόδια του αλόγου κείτεται ένας δράκος.
Εν πάσει περιπτώσει, η ιστορία του δράκου - ακόμα κι αν είναι συνυφασμένη και με τον άγιο Γεώργιο και με τον άγιο Δημήτριο - θυμίζει έντονα τον Απόλλωνα που σκότωσε τον δράκο Πύθωνα.
Ο Άγιος Νικόλαος πχ θυμίζει το πλήθος των θαλάσσιων θεοτήτων (Λευκοθέα, Τρίτωνας, Γλαύκος κλπ) που προστάτευαν τους ναυτικούς στην αρχαιότητα.

Θα ήταν τρομερά ενδιαφέρον το να παρατηρήσουμε ότι ακόμη και σε πανάρχαιες θρησκείες - που εκφράστηκαν και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους αλλά και σε διαφορετικά γεωγραφικά μέρη - υπήρχαν θεότητες οι οποίες είχαν κι ίδιες επιμέρους "εργασίες".
Προστασία του γάμου, θεοί του πολέμου, της Γης, του θανάτου, της γέννησης κλπ κλπ.
Αυτό φυσικά θα μπορούσε να οφείλεται και στους τομείς ανάπτυξης των διαφόρων λαών αλλά ίσως και να μην είναι αυτή η μοναδική αιτία.
Για αυτό το λόγο, νομίζω πως οι διάφορες θεότητες των πολυθεϊστικών θρησκειών έχουν "μετατραπεί" σε κάποιους αγίους.

Η φράση που αναφέρει ο dimitris2:

quote:

---

Υπάρχουν ο γήινος και ο αγήινος ή άγιος.

---

με κάνει να σκέφτομαι ότι ένας άλλος λόγος "λατρείας" κάποιου αγίου είναι το γεγονός ότι λειτουργεί ως πρότυπο στους κοινούς ανθρώπους.
Το πρότυπο ενός ανθρώπου ο οποίος κατάφερε να περάσει από το ανθρώπινο επίπεδο σε ένα υψηλότερο (πνευματικό, ντεβαϊκό, Αγιοσύνης κλπ) κι αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Το να ζούμε έχοντας κάποια πρότυπα βέβαια, κάθε άλλο παρά κακό είναι.
Απλά θα πρέπει να υπάρχουν κάποια συνειδητά όρια στο πότε τα πρότυπα σταματούν να είναι πρότυπα και μας γίνονται έμμονες ιδέες...

In anticipation of my resurrection...

Αυτά που λες για τον Ιησού αποτελούν δικές σου πεποιθήσεις ή είναι οι "θέσεις" κάποιας θρησκείας;

***Από περιέργεια στο ρωτάω και χωρίς παρεξήγηση.

Αυτά που λες για τον Ιησού αποτελούν δικές σου πεποιθήσεις ή είναι οι "θέσεις" κάποιας θρησκείας;

***Από περιέργεια στο ρωτάω και χωρίς παρεξήγηση.

Άνθρωπος προερχόμενος από τον ουρανό και χωρίς την επέμβαση ανθρώπινου πατέρα???Αυτό που περιγράφεις δεν νομίζω να είναι άνθρωπος...
Αλλωστε ούτε οι χριστιανοί θεωρούν τον Χριστό ως άνθρωπο.

Μήπως έχετε μπερδευτεί λιγάκι για τη "φύση" του Χριστού, σύμφωνα με την Χριστιανική Ορθόδοξη Παράδοση;

Θα χαιρόμουν πολύ να μου έλεγες την γνώμη σου Ψηλέ.Εμένα έτσι μου φαίνεται...Νομίζω οτι οι χριστιανοί δεν θεωρούν τον Χριστό ως άνθρωπο.Τον θεωρούν Θεό...
Γιάτι αλλιώς λατρεύουν τον Χριστό(Θεός) και αλλιώς τους αγίους(άνθρωποι)