When evening falls
She'll run to me
Like whispered dreams
Your eyes can't see
Soft and warm
She'll touch my face
A bed of straw
Against the lace

* We believed we'd catch the rainbow
Ride the wind to the sun
Sail away on ships of wonder
But life's not a wheel
With chains made of steel
So bless me come the dawn
Come the dawn

"Rainbow Eyes" – Rainbow

Πάντως ποντάρω στους RAMSTEIN, πιστεύω θα είναι μακράν η καλύτερη φετινή συναυλία στην χώρα μας.

Περιμένω με αγωνία τις εντυπώσεις σας !!!

quote:

---

Εγώ περιμένω πώς και πώς τους Βig Four, ειδικά τους Megadeth και Anthrax που είναι και παραδοσιακές αδυναμίες μου.

---

Ρε σεις, αυτή η ψυχή ο crucifire που χάθηκε ?????
Μπας και μας τον τύλιξε καμμία και δεν τον αφήνει από τα μάτια της ????

Τώρα παιδιά θα τσακωθούμε βάλατε τους κλέφτες τους MEGADETH πάνω από τους tallica? Που πήρανε το four horsemen και το κάνανε mechanix; Καλός ο Mustaine αλλά όχι και καλύτεροι οι megadeth...Οι τάλικα έχουν το orion, το call of ktulu, το master και το creeping death τι έχουν απέναντι οι άλλοι δηλαδή; Το hangar και το symphony of destruction?

Για μένα οι Metallica "πέθαναν" στο Black Album. Από εκεί και ύστερα τους θεωρώ Παπάρικα. Πάντως θα τους θυμάμαι όλη μου την ζωή για το συγκλονιστικό τους live στην Ριζούπολη (καλοκαίρι του 98 αν δεν κάνω λάθος).

Ο Dave είναι θέος, τι να λέμε τώρα ????

quote:

---

KERRY KING

Άντε τυχεράκια, εγώ θα περιμένω καμμιά δεκαριά χρόνια για να πηγαίνω με τον πιτσιρικά μου

Εννοείτε ότι θα μας κάνεις ρεπορτάζ μετά έτσι ?

---

Εννοείται KERRY. Αλλά πιστεύω ότι αυτά δεν πρέπει να τα χάνεις δεδομένης και της ηλικίας των συγκροτημάτων. Π.χ. ποιος ξέρει αν σε μερικά χρόνια θα βρίσκονται εν ενεργεία όλοι αυτοί? Αλλά οπωσδήποτε προέχουν οι οικογενειακές υποχρεώσεις τις οποίες εγώ δεν έχω βιώσει ακόμα.

Αναρωτιέμαι βέβαια ποια εικόνα του metal θα συναντήσει όταν μεγαλώσει ο πιτσιρικάς σου...πραγματικά δυσεπίλυτο αίνιγμα...

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
IndustrialAngel...μου θύμισες παλιότερες κόντρες και ατελείωτες ώρες συζητήσεων που κάναμε στο ΤΕΙ για την αξία και την ποιότητα των συγκροτημάτων στο χώρο του metal. Εγώ φανατικός Mustaine maniac, ένας κολλητός Hetfield-ικός μέχρι κόκκαλο, και είχαμε μετατρέψει τις φοιτητικές καφετέρεις σε "ρινγκ".

Μετα από πολλά χρόνια συζητήσεων κατέληξα στο συμπερασμα ότι μάλλον δεν υπάρχει εύκολα ένα αντικειμενικό κριτήριο αξιολόγησης και σύγκρισης πάνω στο ποιο είναι "καλύτερο" ή "ανώτερο" συγκρότημα. Νομίζω ότι μόνο αν συγκεκριμενοποιήσουμε τα κριτήρια βρίσκεται ένα νόημα σύγκρισης...όπως π.χ. να συγκριθεί η ποικιλία των solos, οι αλλαγές στο tempo και ο βαθμός μονοτονίας, η ποιότητα του στιχουργικού τομέα, το εύρος των φωνητικών και οι παρεμφερείς τεχνικές λεπτομέρεις.

Προσωπικά είμαι άσχετος από μουσικά όργανα διότι δεν ασχολήθηκα ποτέ, αλλά πιστεύω ότι τουλάχιστον τα πολλά χρόνια που ακούω metal μου έχουν προσφέρει μια σχετικά καλή ακουστική εικόνα "αναγνώρισης"
Εξάλλου έχω συμβουλευτεί και λίγους γνωστούς που παίζουν κιθάρα για την προσκόμιση "εγκυρότερης" γνώμης. Με βάση τα παραπάνω θα έλεγα με λίγο ρίσκο ότι ο Dave στον τομέα των solos είναι αρτιότερος, τεχνικότερος και περισσότερο εμπνευσμένος. Νομίζω είναι από τους λίγους ρυθμικούς κιθαρίστες που αναλαμβάνει τόσο αποδοτικά (τηρουμένων των αναλογιών) και ρόλο lead κιθαρίστα. Πραγματικά τα solos των Megadeth μου ακούγονται ξυράφια. Από την άλλη οι Metallica έχουν περισσότερο όγκο.

Εν πάσει περιπτώσει σχετικά με το ερώτημά σου για τη σύγκριση τραγουδιών δυσκολεύομαι να απαντήσω όχι τόσο γιατί δεν μπορώ να βρω κομμάτια των Megadeth υψηλών "προδιαγραφών" (π.χ. Holy Wars, Tornado of Souls, Ashes in your mouth, In my darkest our, Peace Sells κτλ), αλλά επειδή αναγκαστικά υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας για το τι είναι ποιοτικότερο και ανώτερο (μα τι ασαφείς ορισμοί)

Προσωπικά προτιμούσα πάντα περισσότερο τους Megadeth σε σχέση με τους Metallica διότι είμαι από τους ανθρώπους που δεν μπορώ να ακούσω εύκολα τα μεγάλης διάρκειας κομμάτια. Με κουράζουν αρκετά με ορισμένες εξαιρέσεις (π.χ. Master of Puppets, One). Οι Metallica μέχρι και το Black Album έχουν ένα μέσο όρος σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό κάπου τα 6-7 λεπτά ενώ οι Megadeth πάντα κειμένονταν γύρω στο 4-λεπτο. Κατα τη γνώμη μου ένα κομμάτι είναι hit ή ύμνος λόγω διαχρονικότητας στη συνείδηση των οπαδών μάλλον παρά λόγω διάρκειας. Δηλαδή όσο ύμνος είναι το 8-λεπτο Master of Puppets άλλο τόσο ύμνος είναι και το Paranoid των 2.30 λεπτών...

Για το Four Horsemen τώρα, απ'όσο γνωρίζω η αρχική μορφή του ήταν όπως στο Mechanix στο οποίο συμμετείχε και ο Mustaine άρα δεν το λες ακριβώς "κλεψιά".
Γενικά τα δύο συγκροτήματα ανέπτυξαν αρκετά διαφορετικό ύφος και στυλ παιξίματος. Πάντως στη δεκαετία 2000-2009 οι Megadeth φάνηκε να βρίσκονται σε καλύτερη φόρμα από τους Metallica κυκλοφορώντας περισσότερα και αξιολογότερα albums(ωπ, νά'τος πάλι ο υποκειμενισμός!) Παρά τις πολυάριθμες αλλαγές στο line-up o Mustaine έδειξε παραγωγικότερη διάθεση όχι μόνο από τους Metallica αλλά και από τους άλλους δύο τιτάνες των "Big Four". Κι αυτό είναι σπουδαίο κατόρθωμα, διότι δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε ο Hetfield να "αντέξει" δισκογραφικά αν είχε απωλέσει τους Hammet και Ulrich.
Αντίθετα ο Dave, σκέτος ταύρος, κάνει μόνος του δικτατορικό παιχνίδι και αλλάζει τους συμπαίκτες με ρυθμό πολυβόλου χωρίς να του κοστίζουν ιδιαίτερα οι αλλαγές αφού τα τελευταία album κιθαριστικά σκίζουν και εμπορικά πάνε αρκετά καλά στα charts, σε μια δύσκολη για το πιο παραδοσιακό metal περίοδο..

Lost in Necropolis

La ville de la mort

Εκείνα τα χρόνια, είχα πάθει πλάκα με τους guitar heroes. Σκάγανε ο ένας πίσω από τον άλλο : Joe Satriani, Vinnie Moore, Tony McAlpine, Marty Friedmn, Jason Becker....

Έχετε ακούσει τα σόλο άλμπουμ τους ?

Για δείτε τώρα το παρακάτω :

http://www.youtube.com/watch?v=tYIZP1hrfZI&feature=PlayList&p=4D60C38D0EBC13CF&playnext_from=PL&index=7

Όταν το είδα σοκαρίστηκα, με πήρανε τα κλάματα....
Τελευταίο πράγμα που ήξερα για τον Jason Becker ήταν που αντικατέστησε τον Steve Vai στο σχήμα του David Lee Roth.....

Ένας μεγάλος κιθαρίστας που διάλεξε τι θα κάνει στην ζωή του, αλλά αυτή είχε ...άλλα σχέδια!

Τον Jason Becker σίγουρα οι οπαδοί των guitar solos κομματιών θα τον ξέρουν σαν έναν Νεοκλασικό metal κιθαρίστα.

16 χρονών, αποφάσισε να κάνει τα κόκκαλα του Pagannini να τρίξουν, παίζοντας αστραπιαία και αναίμακτα το 5th Caprice! Μέχρι τότε, τα λόγια του Malmsteen ήταν ότι "είναι σχεδόν αδύνατο να παιχτεί ολόκληρο και άρτια σε κιθάρα"!

Στα 16 του, η σβελτάδα του πάνω στο fretboard και η δύναμη του να συνθέτει, είχαν πια ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Εκείνο το διάστημα ένωσε τις δυνάμεις του με έναν άλλο βιρτουόζο που δεν ήταν άλλος από τον Marty Friedman, και δημιούργησαν το τελειότερο κιθαριστικο δίδυμο που έγινε ποτέ, με το δικό τους band ονόματι Cacophony.

(Με τους Cacophony, είχε γίνει πλέον διάσημος για το τρικ με το Yo-yo που έπαιζε με το δεξί, ενώ με το αριστερό έπαιζε κιθάρα! Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και χαζέψτε..... )

http://www.youtube.com/watch?v=9WqE_q3kFUM&feature=related

Ο πιο ταλαντούχος και παράλληλα και πιο "καταραμένος" guitar player, έμελε να χτυπηθεί αλύπητα από την ασθένεια ALS (Amyotrophic Lateral Sclerosis) που του αφαίρεσε την ικανότητα να παίζει, να μιλαει, αλλά όπως επίσης και κάθε άλλης κίνησης του σώματος του. Αυτό που δεν κατάφερε να τσακίσει, είναι το κουράγιο και η δύναμη του για ζωή, αλλά και για την μουσική που τόσο αγάπησε. Έχοντας την ικανότητα να κινεί μόνο τα μάτια του ως μόνη του επαφή με τον έξω κόσμο, και με την βοήθεια ενός υπολογιστή που έχει ως μέσο εισαγωγής την κίνηση των ματιών του (ένα ειδικό κύκλωμα που εξέλιξε ένας φίλος του, μαζί με την υποστιρηξη από τον πατέρα του), μπορεί και συνθέτει μουσική κανονικότατα!

(Πηγη : http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2147)

Να προσθέσω ότι γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1969 και η ασθένεια τον χτύπησε στην ηλικία των 20 κατά την ηχογράφιση του A Little Ain't Enough άλμπουμ του David Lee Roth. Αρχικά του είχανε δώσει 3 με πέντε χρόνια ζωής. Από το 1996 έχασε πλέον την ικανότητα να μιλάει, καθώς η ασθένεια έφτασε στο peak της και έπρεπε να διασωληνωθεί.

Η δισκογραφία του (δώστε προσοχή στις ημερομηνίες)

Cacophony

* Speed Metal Symphony (1987)
* Go Off! (1988)

Marty Friedman

* Dragon's Kiss (1988)

Solo

* Perpetual Burn (1988)
* Perspective (1995)
* The Raspberry Jams (1999)
* The Blackberry Jams (2003)
* Collection (2008)

David Lee Roth

* A Little Ain't Enough (1991)

Other works

* Richie Kotzen (1989, producer)

Δεν έχω άλλα να πω, μια επίσκεψη στο site του αξιζει από ΟΛΟΥΣ, φανς του μέταλ και μη....

http://jasonbeckerguitar.com/

JASON BECKER - ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Εδώ το ποστάρω καθαρά για την μουσική τους....

Δεν τους ήξερα τους SABATON, έχουν όμως όλα τα στοιχεία για να γίνουν η αγαπημένη μου epic metal μπάντα

http://www.youtube.com/watch?v=Cr00QE1uLU8&feature=related

Edited by - Dr Jekyll Mr Hyde on 20/06/2010 14:35:11

Η βροχή μόνο μας ξενέρωσε η οποία χτύπησε μόλις τέλειωσαν οι Megadeth και άρχισαν οι Metallica (βουντού του Mustaine?) η οποία μας έκανε παπιά και είναι θαύμα που δεν αρπάξαμε πνευμονία. Ελπίζω σύντομα να ξαναδούμε την μεγάλη τετράδα αλλά ξεχωριστά το κάθε γκρουπ σε δική του συναυλία ώστε να ευχαριστηθούμε περισσότερη μουσική.

quote:

---

βουντού του Mustaine?

---

Ο Mustaine είναι καλός χριστιανός... Έχει βρει τον Ιησού... Ντροπή να λες τέτοια πράγματα...

Τα παληκάρια από τη Γερμανία,οι RAMMSTEIN, έκαναν απλά καταπληκτικό σόου...

Τα φλογοβόλα στο live δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε στα DVD, νιώθεις τη ζέστη στο πρόσωπο σου και το χρώμα της φωτιάς σε κάνει να μένεις με ανοιχτό το στόμα

Το μόνο που δε μου άρεσε είναι το mosh... ρε παιδιά...είναι μοναδικές οι στιγμές...και εσείς γυρίζετε πλάτη στη σκηνή και σπρώχνεστε...έλεος...σεβασμό στην τέχνη

Είδα βιντεάκια από το live των RAMMSTEIN στην Μαλακάσα και πραγματικά νοιώθω ένα τεράστιο κενό......

Και ο ήχος πολύ δεμένος, ενιαίος. Καλοπροβαρισμένη μπάντα...

Δεν κάνανε εκπτώσεις, μπράβο τους...

GRIND METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, ουρλιάζει κάτι ακατανόητο για περίπου 2 λεπτα και μετά φεύγει...

EPIC METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει καβάλα σε ένα άσπρο Μονόκερο, αποφεύγει τον δράκο, σώζει την πριγκίπισσα και κάνουν έρωτα μέσα σε ένα μαγικό δάσος

POWER METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει και αρχίζει να χοροπηδάει κοροϊδευτικά γύρο από τον δράκο, ο δράκος νευριασμένος στην προσπάθεια του να πετύχει τον πρωταγωνιστή καίει την πριγκίπισσα, το κάστρο και το διπλανό χωριό, στο τέλος παθαίνει ανακοπή και πεθαίνει.
Ο ήρωας φεύγει να βρει άλλες πριγκίπισσες.

THRASH METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, σκοτώνει τον δράκο και γαμάει την πριγκίπισσα. Απλά και γρήγορα.

FOLK METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει μαζί με μερικούς φίλους του παίζοντας ακορντεόν, βιολιά, φλάουτα και πολλά ακόμα παράξενα όργανα, ο δράκος αποκοιμάται (απο όλο αυτό τον χoρό).
Ο πρωταγωνιστής φεύγει χωρίς την πριγκίπισσα

VIKING METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει πάνω σε ένα πολεμικό καράβι, σκοτώνει τον δράκο με το τρομερό του πέλεκυ, τον ψήνει και τον τρώει πίνοντας κρασί από τον κρανίο του, βιάζει την πριγκίπισσα μέχρι θανάτου, λαφυραγωγεί το κάστρο και το καίει πριν φύγει.

DEATH METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, σκοτώνει τον δράκο, γαμάει την πριγκίπισσα, την σκοτώνει και φεύγει.

BLACK METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει τα μεσάνυχτα, σκοτώνει τον δράκο και τον παλουκώνει μπροστά από το κάστρο... μετά σοδομίζει την πριγκίπισσα και πίνει το αίμα της σε μια ιεροτελεστία πριν την σκοτώσει... υστερα ανασκολοπίζει την ξεπαρθενεμένη πριγκίπισσα.

GORE METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, σκοτώνει τον δράκο και σκορπίζει τα εντόσθια του μπροστά από το κάστρο, γαμάει την πριγκίπισσα και την σκοτώνει... μετά γαμάει το νεκρό κορμί, ανοίγει την κοιλιά και τρώει τα έντερα της, γαμάει το πτώμα για τρίτη φορά, το καίει και μετά γαμάει ότι έχει απομείνει για μία τελευταία φορά.

DOOM METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, βλέπει το μέγεθος του δράκου και σκέφτεται ότι δεν θα τον νικήσει ποτέ, παθαίνει κατάθλιψη και αυτοκτονεί. Ο δράκος τρώει το πτώμα και την πριγκίπισσα... και είμαστε όλοι καταδικασμένοι.

PROGRESSIVE METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει με το όργανο της επιλογής του και παίζει ένα απίστευτο σόλο για 26 λεπτά, ο δράκος αυτοκτονεί από βαρεμάρα. Ο πρωταγωνιστής πάει στο δωμάτιο της πριγκίπισσας, αλλάζει όργανο και της παίζει ακόμα ένα solo με όλες τις τεχνικές που έμαθε τον τελευταίο χρόνο... η πριγκίπισσα αποδρά και τώρα ψάχνει τον Heavy Metal πρωταγωνιστή.

GLAM METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει, ο δράκος γελάει με την εμφάνιση του και τον αφήνει να περάσει. Ο πρωταγωνιστής κλέβει το μακιγιάζ της πριγκίπισσας και προσπαθεί να βάψει το κάστρο με ένα πανέμορφο λιλά χρώμα.

INDUSTRIAL METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει φορώντας ένα λαδωμένο παλτό, κάνει χυδαίες χειρονομίες στον δράκο και συνοδεύεται έξω από την χώρα των θαυμάτων απ τους φρουρούς ασφαλείας.

CHRISTIAN METAL: Ο Πρωταγωνιστής περνάει καθώς γυρνάει από την εκκλησία και τραγουδάει μία μελιστάλακτη μπαλάντα στον δράκο για το πόσο τον αγαπάει ο Ιησούς και ότι ο δράκος πρέπει να γυρίσει σε αυτόν.
Ο Δράκος αλλαξοπιστεί αμέσως και πάει να εξομολογηθεί.
Όταν η πριγκίπισσα προσπαθεί να "ευχαριστήσει" τον ήρωα της απαντάει ότι δεν κάνει σεξ πριν τον γάμο.

TECH METAL: Ο Πρωταγωνιστής παίζει ένα ολόκληρο τονικό riff αλλάζοντας ανάμεσα στα 11/16 και 13/16 με το αριστερό του χέρι καθώς χτυπάει μία αυξανόμενη χρωματική σειρά με το δεξί. Ο Δράκος παθαίνει ένα μαζικό εγκεφαλικό ανεύρυσμα και πεθαίνει. Η πριγκίπισσα πάει σε μουσική σχολή για να καταλάβει τι στο διάολο έπαιζε ο πρωταγωνιστής.

SPEED METAL: Ο Πρωταγωνιστής καταφθάνει με απίστευτη ταχύτητα, φρενάρει απότομα και καρφώνεται πάνω στον τοίχο του κάστρου, ο δράκος πεθαίνει απο τα γέλια.

Αλλα.... δεν μας ειπες, σε πια κατηγορια εισαι?

quote:

---

PREDATOR -Αλλα.... δεν μας ειπες, σε πια κατηγορια εισαι?

---

Μου αρέσει πολύ το EPIC και DOOM METAL, αλλά πάνω από όλα η καλή ROCK και HEAVY μουσική, βέβαια όχι πως είμαι αδιάφορος και σε άλλα είδη μουσικής…

Το ένα είναι το Dark Sanctuary από το ομώνυμο gothic/atmospheric συγκρότημα που κυκλοφόρησε τον τελευταίο χρόνο.
Ομολογώ πως το συγκεκριμένο συγκρότημα είναι ένα από τα αγαπημένα μου οπότε δύσκολα θα μπορούσα να παραμείνω αδιάφορος στο άκουσμα κάποιας νέας δουλειάς τους.

Το άλλο album είναι το Sitra ahra από τους Therion το οποίο πιστεύω δεν θα απογοητεύσει ούτε τους λάτρεις του symphonic metal ούτε τους φανταικούς οπαδούς του συγκροτήματος...

In anticipation of my resurrection...

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr