Η εξισορροπητική σοφία συνίσταται σ’ αυτά τα τέσσερα πράγματα: να γνωρίζεις το αληθινό, να θέλεις το καλό, να αγαπάς το ωραίο, να πράττεις το δίκαιο! Γιατί το αληθινό, το καλό, το ωραίο και το δίκαιο είναι αδιαχώριστα με τέτοιο τρόπο, ώστε αυτός που γνωρίζει το αληθινό δεν μπορεί να εμποδίσει τον εαυτό του να θέλει το καλό, να το αγαπά γιατί είναι ωραίο και να το πράττει γιατί είναι δίκαιο.

Το κεντρικό σημείο της διανοητικής και ηθικής τάξεως είναι το ενωτικό σημείο ανάμεσα στην επιστήμη και την πίστη. Μέσα στη φύση του ανθρώπου αυτό το κεντρικό σημείο είναι το μέσον με το οποίο ενώνονται η ψυχή με το σώμα για να ταυτίσουν τη δράση τους.

Μέσα στη φυσική τάξη υπάρχει η συνισταμένη των αντιθέτων δυνάμεων, μέσω της οποίας αντισταθμίζονται μεταξύ τους. Κατανοήστε αυτό το ενωτικό σημείο, επιληφθείτε αυτού του μέσου, δράστε επάνω σ’ αυτή τη συνισταμένη!

Το εξισορροπητικό σημείο της ζωής και του θανάτου είναι το μεγάλο απόρρητο της αθανασίας. «Και είπεν ο Όφις: …διανοιχθήσονται υμών οι οφθαλμοί και έσεσθε ως θεοί, γιγνώσκοντες καλόν και πονηρόν.» (Γένεσις Γ 4-5.)

Το εξισορροπητικό σημείο της ημέρας και της νύκτας είναι η μεγάλη ισχύς της κινήσεως των κόσμων.

Το εξισορροπητικό σημείο της επιστήμης και της πίστεως είναι το μεγάλο απόρρητο της φιλοσοφίας.

Το εξισορροπητικό σημείο μεταξύ της τάξεως και της ελευθερίας είναι το μεγάλο απόρρητο της πολιτικής.

Το εξισορροπητικό σημείο του άνδρα και της γυναίκας είναι το μεγάλο απόρρητο της αγάπης.

Το εξισορροπητικό σημείο της θελήσεως και του πάθους, της δράσεως και της αντιδράσεως είναι το μεγάλο απόρρητο της δυνάμεως.

Το μεγάλο απόρρητο της υψηλής μαγείας, το άφατο απόρρητο, το αμετάδοτο δεν είναι παρά το εξισορροπητικό σημείο του σχετικού και του απόλυτου. Είναι το άπειρο του πεπερασμένου και το πεπερασμένο του απείρου. Είναι η σχετική παντοδυναμία του ανθρώπου, καθώς ισοσταθμίζει το αδύνατο του Θεού.

…Το εξισορροπητικό σημείο είναι η ουσιαστική μονάδα που συνιστά τη θειότητα στο Θεό, την ελευθερία ή την ατομικότητα στον άνθρωπο και την αρμονία στη φύση.

Στη δυναμική είναι η αιώνια κίνηση, στη γεωμετρία ο τετραγωνισμός του κύκλου, στην αλχημεία η πραγματοποίηση του μεγάλου έργου.

Φθάνοντας σ’ αυτό το σημείο ο άγγελος πετά χωρίς να έχει ανάγκη τα φτερά και ο άνθρωπος κατορθώνει εκείνο που πρέπει να λογικά να θέλει.

Είπαμε ότι εκεί φθάνει κανείς με την εξισορροπητική σοφία, που περιλαμβάνεται σε τέσσερα πράγματα: να γνωρίζεις, να θέλεις, να αγαπάς και να πράττεις το αληθινό, το καλό, το ωραίο και το δίκαιο.

Κάθε άνθρωπος καλείται να συμμετέχει σ’ αυτή τη σοφία, γιατί ο Θεός έδωσε σε όλους μια διάνοια για να γνωρίζουν, μια θέληση για να θέλουν, μια καρδιά για να αγαπούν και μια δύναμη για να ενεργούν.»

(Éliphas Lévi, «Το Μέγα Απόρρητο» - Έκδοση Τετρακτύς)

Δανείζομαι αυτά τα λόγια από ένα πολύ σπουδαίο στοχαστή, τον Ελιφάς Λεβί, για να σας προσκαλέσω σε μια συζήτηση για τη «σύνθεση της πίστης με τη λογική και της επιστήμης με τη θρησκεία» που αποτελούσαν το όραμά του. Ή, αλλιώς, για το βλέμμα που υψώνει ο άνθρωπος προς το Θεό και για τους τρόπους που χρησιμοποιεί για να τον προσεγγίσει.

Ο Levi όλοι γνωρίζουν είχε την τύχη να συναντήσει τον γνήσιο Lytton
και να μάθει πολλά από αυτόν, λέω γνήσιο γιατί ήταν από τους
ελάχιστους γνήσιους Ροδόσταυρους της εποχής.

Οι Έλληνες πήραν το Μέγα Απόρρητο και το χώρισαν σε δυο βιβλία,
1. Στην Βασιλική τεχνική….(τέχνη για την υποταγή των δυνάμεων)
2. Στα μυστήρια των Ιεροφαντών (να εξουσιάζεις τα πνεύματα)

Τι λέτε, διαβάζοντας αυτά τα βιβλία θα καταφέρουμε να υποτάξουμε
τις δυνάμεις και να εξουσιάσουμε τα πνεύματα???

Galaxy

Αγαπητέ Galaxy,

όποιος έχει κάνει τον κόπο να διαβάσει τα βιβλία, νομίζω ότι γνωρίζει πολύ καλά την απάντηση στο ερώτημά σου.

ath.

Αγαπητέ Galaxy, ο ίδιος ο Λεβί έλεγε ότι έγραφε για τους μυημένους, ίσως όμως έτσι να προστάτευε το έργο του. Γιατί, το συγκεκριμένο έργο τουλάχιστον, είναι πολύ κατανοητό και -κατά τη γνώμη μου- εξαιρετικά συγκινησιακό και βαθύτατα χριστιανικό. Ο Λεβί δεν χαρίζεται σε κανέναν αλλά παράλληλα γράφει με πολλή αγάπη για όλους.

Πραγματικά,

quote:

---

Ο Λεβί δίνει βάρος στην "ουσία" και κατ' εμέ μέσα από τα λεγόμενά του,ναι,δίνει των τρόπο της εξουσίας αυτής,που δεν είναι απαραίτητο να είναι "ούμα ούμπα μάμπο τζάμπο" χοροπηδώντας γύρω από τη φωτιά και διάφορα ματζούνια.

---

Για να φτάσουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό το Μυστικό, είναι απαραίτητο να ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τί θα έπρεπε να γίνεται, να ΘΕΛΟΥΜΕ το ίδιο, να ΤΟΛΜΑΜΕ να κάνουμε εκείνο το οποίο είναι ορθό και να ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ όταν η σύνεση το απαιτεί.

Ο Ομηρικός Οδυσσέας παλεύει ενάντια στους θεούς, τα στοιχεία, τους Κύκλωπες, τις σειρήνες, την Κίρκη κλπ. Έτσι, αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες και τους κινδύνους της ζωής.

Η κατοικία του έχει καταπατηθεί, απειλείται η γυναίκα του, ο ίδιος κινδυνεύει να πεθάνει, χάνει τους συντρόφους του και τα πλοία του βυθίστηκαν - εν ολίγοις, είναι μόνος στη μάχη του ενάντια στο σκότος και το κακό. Κατ' αυτήν την έννοια, εκείνος μόνος, κατευνάζει τους θεούς, διαφεύγει του κακού, τυφλώνει τους Κύκλωπες, αποφεύγει τις σειρήνες, νικά την Κίρκη, ανακτά το παλάτι του, ελευθερώνει τη γυναίκα του και σκοτώνει εκείνους, οι οποίοι θα τον σκότωναν. Όλα αυτά επειδή ήθελε να δει την Ιθάκη και την Πηνελόπη ξανά και επειδή πάντα ήξερε πώς να ξεφεύγει από τον κίνδυνο. Τόλμησε να είναι αποφασιστικός και παρέμεινε σιωπηλός οποτεδήποτε ήταν ενδεδειγμένο να μη λεχθεί οτιδήποτε.

Εκείνοι, οι οποίοι λατρεύουν να ψάχνουν για άγνωστα τεχνάσματα και μυστικά θα δηλώσουν ότι αυτά δεν είναι μαγεία. Δεν είναι τα χαϊμαλιά, τα βότανα και οι ρίζες που κάνουν τους μάγους αποτελεσματικούς; Πού είναι οι μυστηριώδεις συνταγές, οι οποίες θα ανοίξουν κλειστές πόρτες και θα κάνουν πνεύματα να εμφανιστούν; Μίλα μας γι' αυτά και άσε τα σχόλια επί της Οδύσσειας για μία άλλη περίσταση.

Εάν έχετε διαβάσει προηγούμενες εργασίες μου, γνωρίζετε ότι αναγνωρίζω την σχετική αποτελεσματικότητα των συνταγών, των βοτάνων και των φυλαχτών. Αλλά αυτά είναι μόνον μικρά πράγματα συνδεόμενα με μικρά μυστήρια. Μιλώ τώρα σ' εσάς για τις μεγάλες ηθικές δυνάμεις και όχι υλικά τεχνάσματα....
...Όλα έχουν τη θέση τους στο έπος του Ομήρου. Τα υλικά τεχνάσματα όμως, είναι μόνον επικουρικά, όπως τα στολίδια. Το ποτήρι της Κίρκης δεν είναι απειλή για τον Οδυσσέα, ο οποίος γνωρίζει τις μοιραίες επιπτώσεις του και επίσης, γνωρίζει πώς να αποφύγει να το πιεί.

Λίγα λόγια του Alphonse Louis Constant από εδώ.

Χαιρετώ το φίλτατο DIM.

Galaxy

δε μου αξίζει να οικειοποιηθώ το όμορφο αυτό κείμενο του Λεβί, το οποίο απλώς μετέφρασα και έβαλα το πρωτότυπο σε υπερ-σύνδεσμο.

Παρ' όλα αυτά, νομίζω ότι η άποψη του αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι το ερώτημά σου, το οποίο νομίζω ότι χρειάζεται αρκετή σκέψη...

Αυτοί οι εκπληκτικοί αρχαίοι Έλληνες... πού το έβρισκαν τόσο φως;

Η ωραία Ελένη είναι από την Ιλιάδα και με την Ιλιάδα δεν γνωρίζω πόσα στοιχεία είναι ιστορικά και πόσα μυθοπλαστικά / συμβολικά. Πιθανότατα βέβαια να υπάρχουν και οι αλληγορικές έννοιες.

Πάντως ο μύθος του κάθε ήρωα υποδηλώνει μια διαδρομή αυτογνωσίας - δοκιμασίας - κάθαρσης - δικαίωσης (για όσους μύθους έχουν happy end). Μην ξεχνάμε και τον Ιάσονα!

Αντιγράφω κάτι που θα μπορούσε να ταιριάζει και στην ωραία Ελένη:

Με τη βοήθεια "όπλων που του παρέχονται συμβολικά από τη θεότητα" ο άνθρωπος πρέπει να καταπολεμήσει την τάση του για συναισθηματική έξαρση των πόθων του: πρέπει δηλαδή να καταπολεμήσει τη σφαλερή και εξημμένη φαντασία του, το σαγηνευτικό τέρας. ...Ο άνθρωπος μπορεί, και πρέπει, με την ομαλή λειτουργία του ψυχισμού του, να αυτοκυριαρχείται και να κυριαρχεί τον κόσμο. Αυτός είναι ο θεμελιακός κανόνας της ζωής.
(Paul Diel, Ο Συμβολισμός στην Ελληνική Μυθολογία, εκδ. Χατζηνικολή)

Δεν θέλω να πω ότι η ωραία Ελένη ήταν τέρας... Ή και ήταν, αν θεωρήσουμε ότι εξέφραζε την ασέβεια στο νόμο, την υποταγή στα πάθη που φέρνει την καταστροφή.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η σύγκρουση δυο πολιτισμών. Και με τι μοιάζει το όνομα Ελένη; Με το Ελλάς, τη χώρα που ξεσηκώθηκε σύσσωμη για να καταστρέψει ένα πιο προηγμένο, τότε, πολιτισμό (Τροία). Και τι θυμίζει αυτό; Ένα άλλο πολιτισμό που καταστράφηκε, εκατοντάδες χρόνια μετά, από την άνοδο ενός (θρησκευτικού) άλλου.

Από τα ίδια λόγια του Λεβί που μας θύμισε η Zadok: Μια διεφθαρμένη καρδιά δηλητηριάζει ολόκληρη τη φύση.

Με χαρά βλέπω το ξανασμίξιμο των φίλων.
Spiral, ωραίος ο τίτλος και η εισαγωγή, ευχές πολλές στο τόπικ!
Dim, πέρασε κιόλας ένας χρόνος?
Galaxy!

Quote
-----
Αυτοί οι εκπληκτικοί αρχαίοι Έλληνες... πού το έβρισκαν τόσο φως;

Unquote
-------

Αυτοί οι εκπληκτικοί νέο Ελληνες… πως κατόρθωσαν και το έσβησαν?

Ένα μεγάλο Μυστήριο προς επίλυση!

Υγεία και Χαρά

Λοιπον εχω ένα προβλημα με την εισοδο στο φορουμ δεν ξερω
που οφειλετε αλλα κανω περιπου 10 με 15 λεπτα για να μπω μεσα,
εσεις ποση ορα κανετε?

Τέσσερις μέρες ψάχνω ένα θεματάκι να διαβάσω και να γράψω αλλά τίποτα δε με συγκινεί , σήμερα έρχονται κάτι φίλοι από τη νύφη του Βορρά και έχω αναλάβει επί διήμερο την ξενάγηση, γυρίζω λοιπόν και στο ενδιάμεσο λέω «ας ρίξω μια ματιά αν κουνιέται καμιά βαρκούλα μέχρι να ζεσταθεί το νερό» και ΤΣΟΥΠ ο αγαπητός Spiral έχει μποναμά και μάλιστα πολύ πολύ καλό !!!

Ε αν αρχίσω και μιλάω Γαλλικά δε θα φταίω εγώ !!!

Λοιπόν θα παρακολουθήσω και θα ακολουθήσω , αλλά μόλις ξεμπερδέψω με τις υποχρεώσεις.

Μέχρι τότε αφήνω μερικές σκέψεις σε fast forward .

quote:

---

Αυτοί οι εκπληκτικοί αρχαίοι Έλληνες... πού το έβρισκαν τόσο φως;

---

Αν ενθυμούμε καλά το ΕΛ σημαίνει Φως – Θεός – Ήλιος και το ΗΝ σημαίνει αυτός ο οποίος ανήκει όλη μαζί η λέξη σημαίνει «Αυτός ο Οποίος ανήκει στο Φως – Θεό – Ήλιο».
Μα και η λέξη «Ιλιάδα» προέρχεται από τη λέξη «Ίλιας» δηλαδή η χώρα του Ήλιου, άρα ο πόλεμος μεταξύ αδελφών ήταν ; Μάλλον ναι αν θυμηθούμε και τα αρνητικά μέρη της φυλής μας.

Όπως πολύ σωστά είπε όμως ο φίλος Jupiter κάποιοι έσβησαν το Φως , εγώ θα συμπληρώσω πως κάποιοι έχουν ακόμα μερικούς φακούς αναμμένους , μακάρι να ανάψουμε και τις δάδες.

Σας αφήνω και θα επανέλθω Δημήτριος !!!!
DIM

Υ.Γ. 1) Το αργό άνοιγμα των σελίδων οφείλεται στην ανακατασκευή του site.
2) Αλφόνς Λουί Κονστάντ ήταν το πρώτο όνομα του Ελιφάς Λεβί Ζαχέντ το οποίο είναι το ακριβές μεταφρασμένο πραγματικό του όνομα στην Εβραϊκή. ( απλά για να θυμόμαστε )

Η Ακακία μοι είναι γνωστή

quote:

---

(...)γεια σου και σε σενα Zadok, πως τα πας με την εσωτερικη αναζητηση (...)

---

Καλέ μου DIM, το παλεύω...

Λοιπόν, καθώς διάβαζα το esoterica, έπεσα πάνω σ' αυτό και μου φάνηκε κάτι σαν :

Θα μπορούσαμε (...) να πούμε ότι και η Ιλιάδα και η Οδύσσεια συμβολίζουν τον εσωτερικό πόλεμο, με κάποιες διαφοροποιήσεις όμως. Στη Ιλιάδα ο άνθρωπος μάχεται για τον έλεγχο και την κατάκτηση της προσωπικότητάς του, για τον έλεγχο του ψυχισμού του (Ελένη) και τελικά το καταφέρνει. Ας θυμηθούμε εδώ ότι οι Αχαιοί παίρνουν την Τροία χάρη στο σχέδιο του πολυμήχανου Οδυσσέα. Αυτό που κυριαρχεί λοιπόν είναι το Κάμα-Μάνας, ο βασιλιάς της προσωπικότητας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου, αλλά δεν είναι το τέρμα.

Η συνέχεια δίνεται στην Οδύσσεια. Εδώ ο άνθρωπος Οδυσσέας μάχεται πλέον για να ταυτιστεί με το Εγώ του, για να κατακτήσει την ατομικότητά του, για να ταυτιστεί με την αθάνατη ψυχή του (Πηνελόπη). Και το όπλο του ανθρώπου σ’ αυτή την περίπτωση είναι η Σοφία.

ESOTERICA.gr - ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ - -= Σύμβολα και Μύθοι =-

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Αγαπητέ Dim, εγώ για να μπω στο φόρουμ κάνω 16 λεπτά (κερδίζω ή χάνω;).
Φίλτατε Ramoglou, να επανέλθεις σύντομα!

Μπερδεύτηκα λίγο με την Ιλιάδα… Είχε σχέση με την Ελλάδα ή με το Ίλιον;

Φιλτάτη Zadok, πολύ ωραία όλα αυτά. Μα πού τα βρίσκεις; Πάντως, μπήκα σε σκέψεις: Ήταν άραγε σκόπιμοι όλοι αυτοί οι συμβολισμοί από τον Όμηρο; Μήπως προέκυψαν αυθόρμητα και ασυναίσθητα; Ή μήπως προέκυψαν από τους ερμηνευτές, ενώ ο ίδιος ο Όμηρος (ποιος ήταν ο Όμηρος;) δεν είχε ιδέα;
Μυστήριο…

Ήθελα να γράψω κάτι άλλο, αλλά είδα Όμηρο και σταμάτησα!

Να συμπληρώσω κι εγώ με τη σειρά μου στον φίλο ex-big bad wolf (),ότι όντως,Ελένη σημαίνει "η φωτισμένη","η φωτεινή".Όπως Σελήνη από το Δωρικό Σελάνα και που το "Σ" έγεινε δασεία κ.τ.λ.
Πραγματικά αυτο μπορεί να μας οδηγήσει σε κάποιο αποσυμβολισμό.

Τώρα αν το "Ίλιον" προέρχεται από το" Ήλιος".......χλωμό το βλέπω.
Το ένα με "Ι" και ψιλή και το άλλο "Η" με δασεία.....

Όπως είχε αναφέρει κι ο αξιότιμος Kelsos στο θέμα: ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΦΩΣ

quote:

---

Από τα πολλά... στο ΕΝΑ...
Να το μεγάλο δίδαγμα της.... ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ!!!!

---

Εκεί θα βρείτε και την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του αγαπητού Πασχαλης, στη 2η σελίδα, σχετικά με την Ελένη (την ωραία, αλλά και την Αγία) και το Φως, το οποίο όλοι αναζητούμε.

Σημ.: Σπείρε, βοήθεια... Μου φαίνεται ότι μπλέξαμε άσχημα με τον Όμηρο...

3 Άλφα

"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not separate)

Έστω. Προσωπικά δεν έχω καμιά αντίρρηση αν σταθούμε λίγο (ή και πολύ) στον Όμηρο. Τείνω στο συμπέρασμα ότι οι μυθολογίες –και μάλιστα η ελληνική– έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις μεταγενέστερες, «έντεχνες» φιλοσοφίες.

Περί Ιλίου ολίγα εγκυκλοπαιδικά: Μάλλον η ονομασία οφείλεται στον Ίλο, τον ιδρυτή του οικισμού (ή ό,τι και αν ήταν). Ερείπια βέβαια έχουν βρεθεί, ίχνη πολέμου έχουν επισημανθεί… Όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί αν η πραγματική Τροία ήταν αυτή που νομίζουμε. (Μήπως έχει επιβεβαιωθεί και αν ο Όμηρος ήταν αυτός που νομίζουμε;)

Πιθανώς ο Όμηρος, βασισμένος σε ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός, να συνέθεσε το «μυθικό» του έργο, αποτυπώνοντας μια διαμάχη ανάμεσα σε θεούς και ανθρώπους. Με τους όποιους συμβολισμούς του. Για να ακολουθήσουν και οι άλλοι ποιητές…

Νομίζω ότι ο όποιος τρόπος μας οδηγεί έχει ενδιαφέρον, άσχετα αν είναι νεώτερος ή αρχαίος.

...Και θυμάσαι φαντάζομαι, τί ρόλο έπαιξαν οι τροβαδούροι σε μερικές κάπως... "σκοτεινές" εποχές...

Τεκμηριωμένες απαντήσεις σας παρακαλώ.

νομίζω ότι για τίποτε δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι.

Το γεγονός ότι εμείς ανακαλύπτουμε συμβολισμούς, έχει να κάνει με τη δική μας αντίληψη και θεωρώ ότι δεν πρέπει να επικεντρωθούμε στο αν υπήρχε ή όχι πρόθεση από πλευράς δημιουργού.

quote:

---

Πάντως, μπήκα σε σκέψεις: Ήταν άραγε σκόπιμοι όλοι αυτοί οι συμβολισμοί από τον Όμηρο; Μήπως προέκυψαν αυθόρμητα και ασυναίσθητα; Ή μήπως προέκυψαν από τους ερμηνευτές, ενώ ο ίδιος ο Όμηρος (ποιος ήταν ο Όμηρος;) δεν είχε ιδέα;

---

Είναι κοινό για όλους και διαχρονικά, έτσι ώστε ασυνείδητα δημιουργός και παρατηρητής ανεξάρτητα χωροχρονικών περιορισμών, να βρίσκουν μία ηθελημένη ή αθέλητη ταύτιση.

Περισσότερα εδώ:

http://www.geocities.com/xmorfos/genea2.htm#top

Και δεν μου λέτε τώρα, τι περισσότερο έχει μια «μυστική σχολή» από μια θρησκεία;

Εξαρτάται τί εννοείς "μυστική σχολή".

Η θρησκεία είναι μία μυστικιστική σχολή. Όλες οι μυστικιστικές σχολές όμως, δεν είναι θρησκείες.

Οι αποκρυφιστικές σχολές πάλι, καμμία σχέση με θρησκεία δεν έχουν.

Καλέ κύριε Gothic, νομίζω ότι χρειάζεστε περισσότερα ...."προσόντα" για να δείχνετε σαν την κυρία της φωτό και δεν αρκεί το τράβηγμα των μαστών:

Τώρα αν επιμένετε... ότι πείτε εσείς οι άντρες! Υπάρχουν και κομμωτήρια στην τελική....

Και να φανταστείς ότι το θέμα είναι ο Λευί......

Φίλτατε Cothic, ας διευκρινίσω κάτι. Δανείστηκα τον τίτλο ενός έργου του Λεβί και χρησιμοποίησα ένα απόσπασμά του για εισαγωγή, αλλά το θέμα δεν είναι αποκλειστικά αυτό. Όπως έγραψα, είναι «το βλέμμα που υψώνει ο άνθρωπος προς το Θεό και οι τρόποι που χρησιμοποιεί για να τον προσεγγίσει».

Επομένως όλες οι σχετικές απόψεις έχουν θέση, από Όμηρο μέχρι σημερινούς αναζητητές… ή μήπως ακόμα και η κβαντική φυσική είναι «μια άλλη προσέγγιση»;

Σε πολλά έργα κρύβεται η θρησκευτική διάσταση, ακόμα και αν αυτός δεν ήταν ο σκοπός τους. Πολύ πιθανό ο Όμηρος να μην είχε θεολογικές διαθέσεις και απλά να κατέγραψε, με το δικό του τρόπο, μια ιστορία. Όμως ούτως ή άλλως η αντιστοιχία θεών και ανθρώπων είναι δεδομένη στο έργο του.

Τώρα, για τα υπόλοιπα: Κρατώ ιδιαίτερες επιφυλάξεις για τους «ερμηνευτές» και το έχω δηλώσει. Το να μεταφέρω μια άποψη δεν σημαίνει ότι την υιοθετώ κιόλας. Σκουπιδαριό υπάρχει όχι μόνο στο διαδίκτυο, αλλά και σε επίσημες εκδόσεις, συχνά και με την υπογραφή βαρύγδουπων ονομάτων. Εκείνο που βλέπω μέσα από όλα αυτά είναι η αναζήτηση ή και ο παραλληλισμός άσχετων μεταξύ τους δρόμων.

Φιλτάτη Zadok, κατόπιν των παραπάνω, θα ξαναπώ ότι προσπαθώ να δω πίσω από διάφορους τρόπους αναζήτησης. Συχνά δυσκολεύομαι να βρω ένα όρο που να αγκαλιάζει όλες τις έρευνες και τις ιδέες. Πώς λέγονται λοιπόν όλα αυτά, οι φιλοσοφικές σχολές, οι «μυστικές εταιρίες», οι μυστικιστές – αποκρυφιστές, ο εσωτερισμός, με μια-δυο λέξεις; Έγραψα, αδόκιμα, «μυστική σχολή».

Πρακτικά ο αποκρυφισμός δεν είναι θρησκεία, μια θρησκεία δεν είναι μυστική εταιρία αλλά είναι μυστικισμός, κάθε μυστικισμός δεν είναι θρησκεία… και πάει λέγοντας.

Η ερώτησή μου, πιο συγκεκριμένα, είναι η εξής (και αν δεν διατυπώνω κάτι σωστά, διορθώστε με): Μια θρησκεία, πέρα από πίστη και τα λοιπά, απαντάει σε θεμελιώδη ανθρώπινα ερωτήματα. Τη στιγμή λοιπόν που έχουμε τις απαντήσεις από την όποια θρησκεία μας, γιατί προσφεύγουμε και στις όποιες «σχολές»; Περιμένουμε ότι θα βρούμε κάτι πιο ψαγμένο; Από πιο ειδικούς; Θεωρούμε ότι οι απαντήσεις της θρησκείας δεν καλύπτουν τις απορίες μας; Είναι λίγες; Είναι γενικές και αόριστες; Ψάξαμε αρκετά μια θρησκεία ή στραφήκαμε κατευθείαν σε μια σχολή;

Αν θέλετε, το συζητάμε.

ESOTERICA.gr Forums !

© 2010-11 ESOTERICA.gr